Πεντηκοστή: το ξεκίνημα της Εκκλησίας

Transcript

1 Πεντηκοστή: το ξεκίνημα της Εκκλησίας Στην ενότητα αυτή θα πάρεις πληροφορίες (για): την Πεντηκοστή και την κεντρική θέση της στη ζωή της Εκκλησίας τη συμβολή του Αγίου Πνεύματος στην ίδρυση και τη διαχρονική πορεία της Εκκλησίας. Ένα γεγονός που συνέβη στα Ιεροσόλυμα, πενήντα μέρες μετά την Ανάσταση του Χριστού, σηματοδότησε την αφετηρία της ιστορικής διαδρομής της Εκκλησίας και έθεσε τις βάσεις για τον αγιασμό ολόκληρης της ανθρώπινης ιστορίας και του πολιτισμού. α. Πεντηκοστή: η αποστολή του Παρακλήτου Οι Πράξεις των Αποστόλων περιγράφουν με παραστατικό τρόπο το γεγονός της Πεντηκοστής (2,1-13). Δέκα μέρες ύστερα από την Ανάληψη του Χριστού, οι μαθητές Του ήταν όλοι συγκεντρωμένοι στο ίδιο σπίτι. Ξαφνικά, ακούστηκε βουή από τον ουρανό σαν δυνατός άνεμος, που γέμισε το σπίτι, και κάτι σαν γλώσσες φωτιάς στάθηκαν πάνω από το κεφάλι κάθε μαθητή. Όλοι τότε φωτίστηκαν από το Άγιο Πνεύμα τον Παράκλητο, που ο Χριστός είχε υποσχεθεί να στείλει στους μαθητές του και άρχισαν να μιλούν σ' όλες τις γλώσσες των ανθρώπων. Στην Ιερουσαλήμ εκείνη τη μέρα ήταν συγκεντρωμένοι ευσεβείς Ιουδαίοι από όλα τα μέρη του κόσμου, για να γιορτάσουν την εβραϊκή γιορτή της Πεντηκοστής. Βρίσκονταν εκεί Πάρθοι, Μήδοι και Ελαμίτες, κάτοικοι της Μεσοποταμίας, της Ιουδαίας, της Καππαδοκίας, του Πόντου, της Ασίας, της Φρυγίας, της Παμφυλίας, της Αιγύπτου, της Κυρήνης, Ρωμαίοι που ήταν εγκαταστημένοι στην πόλη, Κρητικοί και Άραβες. Άλλοι απ' αυτούς ήταν ιουδαϊκής καταγωγής και άλλοι προσήλυτοι, όλοι όμως άκουγαν έκπληκτοι και με απορία, ο καθένας στη μητρική του γλώσσα, τους μαθητές του Χριστού να μιλούν για τα θαυμαστά έργα του Θεού. Κάποιοι έμεναν εκστατικοί, ενώ άλλοι χλεύαζαν λέγοντας ότι οι μαθητές ήταν μεθυσμένοι. Πεντηκοστή Θεοφάνη του Κρητός, 16ος αι., Άγιον Όρος, Ιερά Μονή Σταυρονικήτα. Ενδιαφέρον έχει η μορφή που εικονίζεται στο κάτω μέρος της εικόνας, και παριστάνει τον Κόσμο προσωποποιημένο, δείχνοντας έτσι ότι το γεγονός της Πεντηκοστής έχει κεντρική σημασία για τον αγιασμό όλου του κόσμου. β. Ο Απόστολος Πέτρος κηρύσσει για τον ερχομό του Αγίου Πνεύματος Στο απορημένο πλήθος των συγκεντρωμένων ανέλαβε να μιλήσει ο Απόστολος Πέτρος. Τους μίλησε για τον Ιησού, τον οποίο, ενώ εκείνοι σταύρωσαν, ο Θεός Τον ανέστησε. Οι ίδιοι οι μαθητές ήταν μάρτυρες αυτής της αλήθειας (2,32). Στο τέλος κάλεσε όλους τους συγκεντρωμένους να μετανοήσουν και να βαπτιστούν στο όνομα του Χριστού, για να συγχωρηθούν οι αμαρτίες τους και να πάρουν τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος. Το γεγονός της Πεντηκοστής και η ομιλία του Αποστόλου Πέτρου είχαν ως συνέπεια εκείνη τη μέρα να πιστέψουν και να βαπτιστούν τρεις χιλιάδες άνθρωποι. Έτσι ιδρύθηκε ως Σώμα Χριστού η πρώτη Εκκλησία. Αυτή έμελλε να αλλάξει την πορεία όλου του κόσμου. 1

2 γ. Το Άγιο Πνεύμα στην ιστορία του κόσμου και των ανθρώπων Τη μέρα της Πεντηκοστής, η σύγχυση των γλωσσών του Πύργου της Βαβέλ ξεπεράστηκε με την ενότητα μέσα από την αποδοχή της ποικιλίας γλωσσών και πολιτισμών που χάρισε ο Παράκλητος. Οι απλοί, φοβισμένοι ψαράδες-μαθητές του Χριστού μεταμορφώθηκαν με την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος σε θαρραλέους κήρυκες του Ευαγγελίου. Μπήκαν έτσι τα θεμέλια της ιστορικής πορείας της Εκκλησίας, που με το έργο της άρχισε σταδιακά να αγιάζει και να μεταμορφώνει τους ανθρώπους και την ιστορία του κόσμου. Το Άγιο Πνεύμα από εκείνη τη μέρα, όπως ο ίδιος ο Χριστός είχε υποσχεθεί στους μαθητές του, καθοδηγεί την Εκκλησία και δίνει τη δυνατότητα στους ανθρώπους να γνωρίσουν την αλήθεια. Και αυτή η αλήθεια είναι ο Χριστός και ο νέος τρόπος ζωής που προτείνει στους ανθρώπους. Η γνώση αυτής της αλήθειας απελευθερώνει τους ανθρώπους από κάθε είδους δεσμά («όπου υπάρχει το Πνεύμα του Κυρίου, εκεί υπάρχει και ελευθερία», Β'Κορ. 3,17). Ο αναστημένος Χριστός νίκησε το θάνατο, όχι μόνο ως Θεός αλλά και ως άνθρωπος. Αυτό δίνει τη βεβαιότητα στον πιστό άνθρωπο ότι ο θάνατος δεν είναι το τέλος της ζωής που συντρίβει τις ελπίδες του και τον χωρίζει από τα αγαπημένα του πρόσωπα. Η Ανάσταση δίνει τη βεβαιότητα ότι θα ζήσουμε όλοι μαζί και με τον Χριστό και ότι ο θάνατος δε θα μας χωρίζει πια. ΥΠΟΓΡΑΜΜΙΖΩ ΚΑΙ ΘΥΜΑΜΑΙ Με την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος την ημέρα της Πεντηκοστής και με το κήρυγμα του Αποστόλου Πέτρου που επακολούθησε, ιδρύθηκε στα Ιεροσόλυμα η πρώτη χριστιανική Εκκλησία. Το Άγιο Πνεύμα γίνεται ο οδηγός της Εκκλησίας και δίνει τη δυνατότητα στους ανθρώπους να γνωρίσουν την αλήθεια, δηλαδή το Χριστό. Η γνώση αυτής της αλήθειας απελευθερώνει τον άνθρωπο και τη δημιουργία από τα δεσμά του θανάτου. Μέσα στην Εκκλησία με τη δράση του Αγίου Πνεύματος συντελείται η ενότητα, ο αγιασμός και η μεταμόρφωση των ανθρώπων. Μαθαίνουν να αλλάζουν τον εαυτό τους, να αγαπούν και να θυσιάζονται για τους συνανθρώπους τους, να βλέπουν σε όλο τον κόσμο τη δημιουργία του Θεού. Ερώτηση 1. Για ποιο λόγο η Πεντηκοστή κατέχει κεντρική θέση στη ζωή και στην ιστορία της Εκκλησίας και του κόσμου ολόκληρου; 2

3 Η ιστορία της Εκκλησίας και η μελέτη της Στην ενότητα αυτή θα πάρεις πληροφορίες (για): το περιεχόμενο του όρου «Εκκλησία» τη σημασία που έχει η γνώση της ιστορίας της Εκκλησίας τον τρόπο μελέτης της ιστορίας της Εκκλησίας. α. Η έννοια της Εκκλησίας. Το περιεχόμενο του όρου Η λέξη Εκκλησία είναι σύνθετη και δηλώνει την «πρόσκληση» όλων των πιστών για συγκέντρωση στον ίδιο τόπο («εκ-καλώ» σημαίνει «προσκαλώ»). Η λέξη αυτή έχει τις ρίζες της στην εκκλησία του δήμου της αρχαίας Αθήνας. Χρησιμοποιήθηκε, όμως, από τα πρώτα χριστιανικά χρόνια, διότι εξέφραζε με τον καλύτερο τρόπο μια βασική αλήθεια για τους χριστιανούς: τη συμμετοχή τους στη Θεία Ευχαριστία, με τη Μετάληψη του Σώματος και του Αίματος του Κυρίου. Από τα πρώτα χριστιανικά χρόνια, επίσης, χρησιμοποιήθηκε για την Εκκλησία η έννοια του «σώματος», μέλη του οποίου ήταν οι βαπτισμένοι. Ο Απ. Παύλος γράφει στους Κορινθίους: «όπως το ανθρώπινο σώμα είναι ένα, αλλά έχει πολλά μέλη, όλα δε τα μέλη του ενός σώματος, αν και πολλά, αποτελούν ένα σώμα, έτσι και ο Χριστός με το πλήθος των πιστών είναι ένα σώμα πνευματικό». (Α' Κορ. 12, 12). Ο σκοπός Σκοπός του έργου του Χριστού είναι η σωτηρία του ανθρώπου. Το έργο αυτό συνεχίζεται με την ίδρυση της Εκκλησίας, για την οποία φρόντισε ο Ίδιος, όπως θα διδαχθούμε σε επόμενη ενότητα. Ο σκοπός της Εκκλησίας, επομένως, είναι η προσωπική συνάντηση και η ένωση του κάθε βαπτισμένου με τον Χριστό. β. Η πορεία της Εκκλησίας μέσα στην ιστορία. Η Εκκλησία βρίσκεται μέσα στον κόσμο Κάνουμε λόγο για ιστορία της Εκκλησίας, διότι η Εκκλησία ιδρύθηκε, ζει και πορεύεται μέσα στον κόσμο. Μέσα σ' αυτόν εμφανίστηκαν τα πρόσωπα της ιστορίας της και διαδραματίστηκαν τα γεγονότα που σχετίζονται μ' αυτήν. Η Εκκλησία δίνει νόημα στην ιστορία του κόσμου Από τη μελέτη της εκκλησιαστικής ιστορίας πηγάζει ένα βαρυσήμαντο συμπέρασμα: τα πρόσωπα, τα γεγονότα και η προσφορά της Εκκλησίας στην πνευματική ιστορία και στον πολιτισμό μεταμορφώνουν τη γενικότερη ανθρώπινη ιστορία. Δεν γίνεται μόνο μια τομή στο χρόνο, σε προ και μετά Χριστόν, αλλά η Εκκλησία μεταβάλλει και τον τρόπο της ζωής, της σκέψης και της ανθρώπινης δημιουργίας. 3

4 γ. Οι πηγές και ο τρόπος μελέτης της εκκλησιαστικής ιστορίας. Από που μπορούμε να μελετήσουμε την ιστορία της Εκκλησίας; Διακρίνουμε τις πηγές της εκκλησιαστικής ιστορίας σε δύο είδη: στις αρχαιολογικές και στα κείμενα. Αρχαιολογικές πηγές είναι οι κατακόμβες, οι διάφοροι τόποι όπου μαρτύρησαν οι χριστιανοί, οι τύποι των ναών που εμφανίστηκαν στο πέρασμα των αιώνων, τα βαπτιστήρια, διάφορες επιγραφές που σχετίζονται με τους χριστιανούς, καθώς και τα ευρήματα της χριστιανικής τέχνης (γλυπτική, αγιογραφία, εκκλησιαστική μικροτεχνία). Τα είδη των κειμένων, ως πηγές της εκκλησιαστικής ιστορίας, είναι πολλά: οι χρονογραφίες, τα έργα των εκκλησιαστικών συγγραφέων και των Πατέρων της Εκκλησίας, τα πρακτικά των Οικουμενικών Συνόδων, τα λατρευτικά κείμενα, επιστολές, κείμενα με βίους αγίων, καθώς και διάφορες νομοθεσίες της πολιτείας σχετικές με την Εκκλησία. Συριακός κώδικας με την αρχαιότερη μετάφραση του Ευαγγελίου. Αρχές 5ου αι. Βιβλιοθήκη Ι.Μ. Σινά. Πώς πρέπει να μελετούμε τις πηγές της εκκλησιαστικής ιστορίας Όπως αναφέραμε στην προηγούμενη διδακτική ενότητα, η σωστή καταγραφή και μελέτη των πηγών της ιστορίας απαιτεί αντικειμενικότητα και αμεροληψία. Τα δύο αυτά στοιχεία είναι απαραίτητα και για τη σωστή μελέτη των πηγών της εκκλησιαστικής ιστορίας. Κι αυτό μπορεί να επιτευχθεί και με τη βοήθεια της αυτοκριτικής. Δηλαδή, εξετάζοντας την εκκλησιαστική ιστορία σε Δύση και Ανατολή, δε θα πρέπει να αποσιωπούνται «μελανές σελίδες» που οφείλονται στις ανθρώπινες αδυναμίες και στα πάθη. ΥΠΟΓΡΑΜΜΙΖΩ ΚΑΙ ΘΥΜΑΜΑΙ Η Εκκλησία είναι ένα σώμα με κεφαλή το Χριστό και μέλη τους βαπτισμένους. Σκοπός της Εκκλησίας είναι η ενότητα του κάθε μέλους της με το Χριστό. Η Εκκλησία πορεύεται μέσα στη γενικότερη ανθρώπινη ιστορία και της δίνει ένα βαθύτερο νόημα. Πηγές της εκκλησιαστικής ιστορίας είναι τα αρχαιολογικά ευρήματα και τα γραπτά κείμενα. ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ-ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ 1. Ποια είναι, κατά τη γνώμη σας, τα προβλήματα που δημιουργούνται, όταν ο σημερινός χριστιανός δε γνωρίζει την ακριβή έννοια της Εκκλησίας; 4

5 ΕΝΟΡΙΑ Τι είναι η ενορία; Είναι μια τοπική περιοχή μιας πόλης ή ενός χωριού. Έχει ορισμένα όρια που σχηματίζονται από τους διάφορους δρόμους της περιοχής. Όλοι οι Χριστιανοί κάτοικοι αυτής της περιοχής ανήκουν στην ενορία. Γι αυτό λέγονται και ενορίτες. Στο κέντρο της ενορίας και σε μικρή απόσταση από τα σπίτια των ενοριτών βρίσκεται ο ενοριακός ναός. Εκεί συγκεντρώνονται τουλάχιστον μια φορά την εβδομάδα (Κυριακή) οι ενορίτες και τελούν την Θεία Λειτουργία. Εκεί τελούν βέβαια και όλες τις ιερές ακολουθίες. Το σπίτι μου βρίσκεται στην ενορία Το σχολείο μου βρίσκεται στην ενορία. Γιατί είναι σημαντικό να συγκεντρώνονται οι Χριστιανοί στον ίδιο τόπο, δηλ. στον ενοριακό τους ναό; Οι Χριστιανοί της ενορίας επικοινωνούν μεταξύ τους, γνωρίζονται και σχηματίζουν μια κοινότητα γνωστών και αγαπημένων ανθρώπων. Όταν μάλιστα συμμετέχουν στη Θ. Λειτουργία και κοινωνούν όλοι το Σώμα και το Αίμα του Χριστού, τότε οι άγνωστοι, οι ξένοι, γίνονται πια αδέλφια μεταξύ τους, παιδιά του Θεού και αδέλφια του Χριστού. Οι Χριστιανοί της ενορίας επικοινωνούν και ενώνονται με τον Χριστό. Ο Κύριος υποσχέθηκε να μην εγκαταλείψει τους Χριστιανούς. Τους είπε ότι θα βρίσκεται ανάμεσά τους, όταν συγκεντρώνονται σε έναν τόπο στο όνομά Του. Αυτό ακριβώς γίνεται στο ναό της ενορίας. Επικοινωνούν και ενώνονται οι Χριστιανοί με τον Αναστημένο Κύριο. Εκτός από την Θεία Λειτουργία, ξέρεις κάποια άλλα μυστήρια ή ακολουθίες που τελούνται στον ενοριακό ναό; (Δίνουμε το πρώτο γράμμα για μερικές από αυτές). Α Β _ Χ _ Γ Ε Κ _ Ο _ ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ Ο Ιερός Ναός Αγίου Στυλιανού βρίσκεται στον προσφυγικό συνοικισμό Λινόπετρας και είναι κτίσμα του Είναι τρίκλιτος με τρούλο, ο οποίος στηρίζεται σε τέσσερις μεγάλες αψίδες και είναι πολύ εντυπωσιακός όπως και τα δύο καμπαναριά που βρίσκονται στα δεξιά και αριστερά του δυτικού τοίχου και σχηματίζουν στο πάνω μέρος μικρούς θόλους. Έξω από τις εισόδους υπάρχουν προπύλαια που σχηματίζουν αψίδες και καλύπτουν το χώρο που κρατάνε οι εισόδοι. Τα παράθυρα στο Ναό είναι αγιογραφημένα με μορφές Αγίων και άλλα διακοσμητικά σχήματα που έγιναν το Το Ιερό Βήμα χωρίζεται από τον κυρίως ναό με το ξύλινο σκαλιστό εικονοστάσι που έγινε το 1993 στην Αθήνα όπως και τα άλλα ξυλόγλυπτα του ναού. 5

6 Ο Αγιος Στυλιανός, ο προστάτης των μικρών παιδιών Ό Αγιος Στυλιανός γεννήθηκε στην Παφλαγονία της Μικράς Ασίας, μεταξύ του 400 και 500 μ.χ. Ηταν ευλογημένος από την κοιλιά της μητέρας του ακόμη. Όσο μεγάλωνε, τόσο με την Χάριν του Θεού γινόταν κατοικητήριο του Άγιου Πνεύματος. Aπό την παιδική του ηλικία έδειξε τα σπάνια προτερήματα της αγιασμένης ζωής του. Αν και ήταν και αυτός παιδί και νέος και έφηβος, εν τούτοις δεν άφησε τις επιθυμίες να μολύνουν το πνεύμα και την ψυχή του. Ο Άγιος Στυλιανός θεώρησε ότι ήταν εγκληματικό, αυτός να είναι πλούσιος κι άλλοι να μην έχουν να φάνε. Όταν πέθαναν οι γονείς του μοίρασε τον πλούτο που είχε στους φτωχούς. Αποσπάστηκε από τα γήινα και τα μάταια και έγινε μοναχός. Με την επίπονη άσκηση και την σκληραγώγηση του εαυτού του, σύντομα ο Άγιος Στυλιανός ξεπέρασε τους υπόλοιπους μοναχούς. Αργότερα ασκήτευσε στην έρημο σε ένα σπήλαιο, όπου προσευχόταν, μελετούσε τις γραφές. Η φήμη του Αγίου Στυλιανού είχε απλωθεί και πολλοί πιστοί έρχονταν στο σπήλαιο της ερήμου να τον βρουν και να αποκομίσουν ψυχικά και σωματικά οφέλη. Κι αφού έζησε σαν επίγειος άγγελος ο Άγιος Στυλιανός κοιμήθηκε, μα συνεχίσει να θαυματουργεί. Το λείψανό του είχε ταφεί μπροστά στο σπήλαιο όπου είχε ασκητεύσει ο Άγιος και οι πιστοί προσεύχονταν να μεσιτέψει στον Θεό για αυτούς. Εκείνη την εποχή υπήρχε μια θανατηφόρος ασθένεια που έφερνε τον θάνατο σε όλα τα νήπια. Οι πιστοί γονείς επικαλούνταν με πίστη το όνομα του Αγίου Στυλιανού, ζωγράφιζαν την εικόνα του, και κατάφερναν να γεννούν υγιή παιδιά ή να θεραπεύονται, με τη χάρη του Θεού, τα παιδιά που είχαν ήδη αρρωστήσει. Ακόμη και στις μέρες μας ο Άγιος Στυλιανός θεωρείται προστάτης των παιδιών και μεσιτεύει αποτελεσματικά στο Θεό ώστε να θεραπευτούν παιδιά από ασθένειες καθώς και η στειρότητα των γυναικών. Ο Άγιος εικονογραφείται με ένα νήπιο σπαργανωμένο στην αγκαλιά του που συμβολίζει, ότι είναι ο προστάτης των νηπίων. Η μνήμη του Αγίου Στυλιανού εορτάζεται στις 26. Νοεμβρίου. 6

7 Η μεταστροφή του Παύλου. Στην ενότητα αυτή θα πάρεις πληροφορίες (για): την αρχική δράση και για τη μεταστροφή του Αποστόλου Παύλου. την εξιστόρηση αυτών των γεγονότων από τον ίδιο τον Απόστολο. Ενώ οι διώξεις συνεχίζονταν, οι χριστιανοί είδαν στο πρόσωπο ενός διώκτη, του Σαούλ ή Σαύλου, τη βοήθεια που περίμεναν από το Θεό. Αυτός ήταν ο νέοςπου φύλαγε τα ρούχα όσων λιθοβολούσαν τον Στέφανο. Αυτός ο διώκτης του μηνύματος του Χριστού θα γινόταν ο μεγαλύτερος κήρυκας Του μέχρι τα πέρατα της οικουμένης. α. Σαούλ ο Φαρισαίος, διώκτης των χριστιανών. Ο Σαούλ γεννήθηκε στην Ταρσό της Κιλικίας, από Ιουδαίους γονείς, το 5 με 15 μ.χ. Ο πατέρας του είχε αποκτήσει τη ρωμαϊκή υπηκοότητα, την οποία κληρονόμησε ο γιος του μαζί με τα προνόμια που τη συνόδευαν. Η Ταρσός εκείνη την εποχή ήταν εμπορικό και πολιτιστικό κέντρο και είχε δεχθεί έντονες επιδράσεις του ελληνικού πολιτισμού. Ανατράφηκε σύμφωνα με τις ιουδαϊκές θρησκευτικές παραδόσεις, διδάχθηκε όμως και την ελληνική γλώσσα και φιλοσοφία. Στην εφηβική του ηλικία πήγε στα Ιεροσόλυμα και μαθήτευσε κοντά στο φημισμένο νομοδιδάσκαλο Γαμαλιήλ. Ο Σαούλ έγινε φανατικός διώκτης των χριστιανών, όχι μόνο στα Ιεροσόλυμα, αλλά και έξω απ' αυτά, όπου οι διωκόμενοι ζητούσαν καταφύγιο. β. Ο διώκτης γίνεται χριστιανός: η μεταστροφή του Σαούλ. Η μεταστροφή ενός ανθρώπου, από την πατροπαράδοτη πίστη του σε μια άλλη που καταδίωκε με μανία, είναι μια προσωπική περιπέτεια. Μόνον ο ίδιος θα μπορούσε να τη διηγηθεί. Ας αφήσουμε, τον ίδιο, τον μετέπειτα Απόστολο Παύλο, να μας αποκαλύψει τα γεγονότα, όπως το έκανε στους συμπατριώτες του (Πράξ. 22,4-16): Την πίστη των χριστιανών την κατεδίωξα μέχρι θανάτου, συλλαμβάνοντας και κλείνοντας στις φυλακές άντρες και γυναίκες, όπως μπορεί να μαρτυρήσει και ο Αρχιερέας και όλο το Μέγα Συνέδριο. Απ' αυτούς πήρα και επιστολές συστατικές για τους αδελφούς μας τους Ιουδαίους στη Δαμασκό, και πήγαινα να φέρω στην Ιερουσαλήμ δεμένους και τους εκεί χριστιανούς για να τιμωρηθούν. Καθώς πήγαινα και πλησίαζα στη Δαμασκό, ξαφνικά κατά το μεσημέρι άστραψε γύρω μου δυνατό φως από τον ουρανό. Έπεσα στη γη κι άκουσα μια φωνή που μου έλεγε: «Σαούλ, Σαούλ, γιατί με καταδιώκεις;» Κι εγώ απάντησα: «ποιος είσαι, Κύριε;» Η φωνή μου είπε: «Εγώ είμαι ο Ιησούς ο Ναζωραίος, που εσύ τον καταδιώκεις». Όσοι ήταν μαζί μου είδαν το φως και φοβήθηκαν δεν άκουσαν όμως τη φωνή εκείνου που μιλούσε. Εγώ είπα: «Τι να κάνω, Κύριε;» Τότε ο Κύριος μου απάντησε: «Σήκω και πήγαινε στη Δαμασκό. Εκεί θα μάθεις όλα όσα σου όρισε ο Θεός να κάνεις». Καθώς δεν έβλεπα από τη λαμπρότητα του φωτός εκείνου, μ' έπιασαν από το χέρι αυτοί που ήταν μαζί μου και με οδήγησαν στη Δαμασκό. 7

8 Εκεί ζούσε κάποιος Ανανίας. Αυτός ήρθε να με συναντήσει, στάθηκε μπροστά μου και μου είπε: «Σαούλ, αδελφέ μου, απόκτησε πάλι το φως σου». Κι εγώ την ίδια στιγμή βρήκα το φως μου και τον κοίταξα. Κι αυτός μου είπε: «Ο Θεός των πατέρων μας σε διάλεξε να γνωρίσεις το θέλημά του, να δεις εκείνον που το εκπλήρωσε και ν' ακούσεις τη φωνή από το ίδιο του το στόμα. Γιατί εσύ θα γίνεις μάρτυράς του, και θα μαρτυρήσεις σ' όλους τους ανθρώπους αυτά που είδες και άκουσες. Και τώρα, τι καθυστερείς, σήκω και βαφτίσου και ομολόγησε ότι αυτός είναι ο Κύριος, για να καθαριστείς από τις αμαρτίες σου». Αμέσως μετά από τα γεγονότα αυτά, ο Σαούλ έγινε ο γνωστός σε όλους ως Απόστολος Παύλος. Άρχισε να κηρύττει στις συναγωγές της Δαμασκού ότι ο Ιησούς είναι ο Υιός του Θεού, εκπλήσσοντας τους Ιουδαίους που τον ήξεραν ως τρομερό διώκτη των χριστιανών και προκαλώντας την οργή τους. Οι χριστιανοί αναγκάστηκαν να τον φυγαδεύσουν από τα τείχη της πόλης μέσα σε ένα καλάθι. Αποσύρθηκε στην έρημο της Αραβίας, για να προετοιμαστεί για το έργο που του είχε ανατεθεί, να κηρύξει στους εθνικούς τη νέα πίστη. Ξαναγύρισε στη Δαμασκό και δίδαξε για τρία χρόνια. Μετά ταξίδεψε στα Ιεροσόλυμα, όπου γνώρισε τον Πέτρο και τον Ιάκωβο. Η δυσπιστία των εκεί χριστιανών διαλύθηκε μετά την παρέμβαση του Βαρνάβα. Επειδή όμως κινδύνευε η ζωή του, οι χριστιανοί τον φυγάδευσαν στην περιοχή της Συρίας και Κιλικίας. ΥΠΟΓΡΑΜΜΙΖΩ ΚΑΙ ΘΥΜΑΜΑΙ Ο Σαούλ, μορφωμένος Φαρισαίος και αναθρεμμένος με τις ιουδαϊκές παραδόσεις, ήταν παρών στο λιθοβολισμό του Στεφάνου και στη συνέχεια έγινε ο μεγαλύτερος διώκτης των χριστιανών στα Ιεροσόλυμα και στη γύρω περιοχή. Στο δρόμο για τη Δαμασκό, όπου πήγαινε για να καταδιώξει τους χριστιανούς, του εμφανίστηκε ο αναστημένος Χριστός και αυτό το γεγονός άλλαξε για πάντα τη ζωή του. Ο ζηλωτής διώκτης μεταστράφηκε στο μεγαλύτερο κήρυκα του Ευαγγελίου στους εθνικούς. Για το έργο αυτό προετοιμάστηκε με θαυμαστό τρόπο. Για την μεγάλη ιεραποστολική του δράση ονομάστηκε απόστολος των Εθνών. Ερωτήσεις: 1. Να σημπληρώσετε: Ο Σαούλ ή Σαύλος γεννήθηκε το μ. Χ. στην. Ηταν Ρωμαίος. Ανατράφηκε με ιουδαϊκές και ελληνική. «Σαούλ, Σαούλ γιατί με ; Από διώκτης γίνεται Χριστιανός και Απόστολος των. Στις αποστολικές του περιοδείες προκάλεσε την οργή των. Γιορτάζει στις. 2. Να περιγράψετε στο τετράδιο σας το γεγονός με το οποίο ο Απόστολος Παύλος μεταστράφηκε από διώκτης σε Απόστολο του Χριστού. 8

9 Ο Χριστιανισμός στην Κύπρο: Η ίδρυση της Εκκλησίας της Κύπρου α. Οι Απόστολοι Παύλος και Βαρνάβας στην Κύπρο Το 46 μ.χ. η Εκκλησία της Αντιοχείας κάλεσε τον Απόστολο Παύλο να αναλάβει μαζί με τον Βαρνάβα ιεραποστολικό έργο. Οι δύο Απόστολοι, αφού πήραν την ευλογία και τις ευχές της Εκκλησίας, ξεκίνησαν για την Κύπρο. Διέσχισαν όλο το νησί κηρύσσοντας στις εβραϊκές συναγωγές με μεγάλη απήχηση. Στην Πάφο ασπάστηκε το Χριστιανισμό και ο Ρωμαίος ανθύπατος Σέργιος Παύλος (Πράξ. 13,4-12). Απόστολοι Παύλος και Βαρνάβας στην Κύπρο Η Εκκλησία της Κύπρου ιδρύθηκε το 46 μ.χ. από τους Αποστόλους Παύλο και Βαρνάβα, που μαζί με τον ευαγγελιστή Μάρκο ήρθαν και δίδαξαν το Χριστιανισμό στην Κύπρο. Οι δυο Απόστολοι, όπως μας διηγείται ο ευαγγελιστής Λουκάς στο βιβλίο του «Πράξεις των Αποστόλων» (Πράξ. 13: 4-12), έφτασαν στη Σαλαμίνα από τη Σελεύκεια της Συρίας και κήρυξαν το Χριστιανισμό στους κατοίκους της πόλης. Μετά συνέχισαν την περιοδεία τους, κηρύσσοντας το μήνυμα της αγάπης σε όλα τα χωριά και τις πόλεις που επισκέπτονταν.στο Κίτιο χειροτόνησαν τον Άγιο Λάζαρο ως πρώτο επίσκοπο Κιτίου. Ύστερα οι δύο Απόστολοι έφτασαν στην Πάφο. Εκεί, σύμφωνα με την παράδοση, οι Ιουδαίοι αντέδρασαν στο κήρυγμα των δύο Αποστόλων και μαστίγωσαν τον Απόστολο Παύλο (σαράντα φορές παρά μία), αφού τον έδεσαν πάνω σε μια κολόνα που σώζεται μέχρι σήμερα. Αργότερα οι Απόστολοι Παύλος και Βαρνάβας προσκλήθηκαν από το Ρωμαίο διοικητή της Κύπρου, ανθύπατο Σέργιο Παύλο, ο οποίος θέλησε να ακούσει τη διδασκαλία τους. Ο Σέργιος Παύλος, παρά τις αντιδράσεις του μάγου* Ελύμα, πίστεψε στο Χριστό, γεγονός που βοήθησε πολύ στην εξάπλωση του χριστιανισμού στην Κύπρο (ο πρώτος Χριστιανός Ρωμαίος αξιωματούχος). Από την Κύπρο οι δυο Απόστολοι πήγαν στη Μικρά Ασία. Είχαν περάσει δύο περίπου χρόνια από την έναρξη της πρώτης περιοδείας και τα αποτελέσματά της ήταν σημαντικά, όπως ανακοίνωσαν οι Απόστολοι στην Εκκλησία της Αντιοχείας: «Ο Θεός άνοιξε την πόρτα της πίστης και στους εθνικούς» (Πράξ. 14,27). Το μήνυμα του Ευαγγελίου εξαπλωνόταν πλέον οριστικά έξω από τα όρια του ιουδαϊκού κόσμου και η Εκκλησία άρχισε να αποκτά συνείδηση της οικουμενικότητάς της. Αυτή όμως η εξέλιξη δημιούργησε προβληματισμούς και αντιδράσεις, που οδήγησαν την Εκκλησία να συγκαλέσει Σύνοδο για να βρεθεί μια λύση. 9

10 Η τύφλωση του Ιουδαίου μάγου και ψευδοπροφήτη Βαριησού (Ελύμα) και η μεταστροφή του Ρωμαίου διοικητή ανθύπατου Σέργιου Παύλου Αφού διέσχισαν το νησί, έφτασαν στην Πάφο. Εκεί βρήκαν κάποιο μάγο και ψευδοπροφήτη Ιουδαίο που λεγόταν Βαριησούς. Αυτός ήταν φίλος του ανθύπατου Σέργιου Παύλου, που ήταν άνθρωπος συνετός. Ο Σέργιος Παύλος προσκάλεσε το Βαρνάβα και το Σαύλο και ζήτησε να ακούσει το λόγο του θεού. Ο Ελύμας όμως ο μάγος, γιατί έτσι μεταφράζεται το όνομα Βαριησούς, τους αντιστεκόταν και προσπαθούσε να εμποδίσει τον ανθύπατο να πιστέψει. Τότε ο Σαύλος, που λεγόταν και Παύλος, πλημμύρισε από το Άγιο Πνεύμα. Τον κοίταξε διαπεραστικά και είπε: «Γιε του διαβόλου, που είσαι γεμάτος από κάθε πονηριά κι ραδιουργία και πολεμάς καθετί το καλό, δε θα πάψεις να στρεβλώνεις τους ίσιους δρόμους του Θεού; Τώρα το χέρι του Κυρίου θα πέσει πάνω σου. Θα τυφλωθείς και για ένα διάστημα δε θα βλέπεις τον ήλιο». Την ίδια στιγμή έπεσε πάνω του ομίχλη και σκοτάδι. Κι αυτός περιφερόταν εδώ και εκεί και ζητούσε κάποιους να τον οδηγήσουν από το χέρι. Τότε ο ανθύπατος, όταν είδε αυτό που έγινε, πίστεψε, γιατί του είχε κάνει βαθιά εντύπωση η δύναμη που είχε η διδασκαλία του Κυρίου. Ο Παύλος και οι συνοδοί του έφυγαν με πλοίο από την Πάφο και ήρθαν στην Πέργη της Παμφυλίας (Πράξεις των Αποστόλων 13, 6-13) Αυτό το ήξερες; Ο Απόστολος Παύλος για πρώτη φορά ονομάζεται στην Πάφο από Σαύλος σε Παύλος. Ερωτήσεις: 1. Συμπληρώνουμε τα κενά από το κείμενο του μαθήματος. Οι Απόστολοι Παύλος και Βαρνάβας έφτασαν στη... από τη Σελεύκεια της Συρίας το μ.χ.. Στη Λάρνακα οι δυο απόστολοι χειροτόνησαν τον άγιο ως πρώτον επίσκοπο Κιτίου. Οι Ιουδαίοι της Πάφου αντέδρασαν στο κήρυγμα των δύο Αποστόλων και.. τον Απόστολο Παύλο σαράντα παρά. Ο Ρωμαίος διοικητής ανθύπατος.. Παύλος, παρά τις αντιδράσεις του μάγου.., πίστεψε στο Χριστό. 2. Αντιστοιχίστε τα πιο κάτω: Ελύμας Ανεψιός τ ου Αποστόλου Βαρνάβα Μάρκος Ιδρυτής Εκκλησίας Κύπρου Απόστολος Βαρνάβας Τυφλώθηκε * Ο μάγος, πολλές φορές, αποτελούσε μέλος της αυλής του βασιλιά / διοικητή και ήταν ένας από τους συμβούλους του. 10

11 Ο Χριστιανισμός στην Κύπρο: Η ίδρυση της Εκκλησίας της Κύπρου β. Ο Απόστολος Βαρνάβας θεμελιώνει την Εκκλησία της Κύπρου Λίγα χρόνια αργότερα, γύρω στο 50 μ.χ., ο Απόστολος Βαρνάβας επέστρεψε στην Κύπρο μαζί με τον ανεψιό του Μάρκο. Οι Πράξεις των Αποστόλων δεν προσφέρουν λεπτομέρειες για την επίσκεψη αυτή. Σύμφωνα όμως με κάποιες πηγές του 5 ου και 6 ου αιώνα, οι Απόστολοι έφθασαν με καράβι στον Κορμακίτη. Εκεί συνάντησαν δύο υπηρέτες των ειδώλων, τον Τίμωνα και τον Αριστείωνα, τους οποίους μετέστρεψαν στην πίστη του Χριστού. Ο Τίμων μάλιστα έγινε και μόνιμος συνοδός τους. Από εκεί οι Απόστολοι διέσχισαν όλη την Κύπρο, άλλοτε στηρίζοντας τις Εκκλησίες που ίδρυσαν κατά την πρώτη τους επίσκεψη και άλλοτε ιδρύοντας νέες. Κατά την επίσκεψη τους αυτή χειροτόνησαν και εγκατέστησαν επισκόπους σε διάφορα μέρη, όπως τον Ηρακλείδιο στην Ταμασσό και τον Αυξίβιο στους Σόλους. Όταν έφτασαν στην Πάφο συνάντησαν και πάλι την αντίδραση του Ελύμα, ο οποίος είχε ήδη αποθεραπευτεί. Οι Απόστολοι φεύγοντας από την Πάφο έφτασαν στη Σαλαμίνα, όπου ο Απόστολος Βαρνάβας δίδασκε στις συναγωγές και ποίμανε της Εκκλησία της Κύπρου ως πρώτος επίσκοπος Σαλαμίνας. Πολύ γρήγορα όμως έπεσε θύμα του φανατισμού των Ιουδαίων. Μια μέρα καθώς δίδασκε στη συναγωγή τον συνέλαβαν και στη διάρκεια της νύχτας τον οδήγησαν έξω από την πόλη, όπου δέχθηκε μαρτυρικό θάνατο με λιθοβολισμό το 57 μ.χ. Το ιερό λείψανό του το παρέλαβε ο ανεψιός του Μάρκος μαζί με άλλους Χριστιανούς και το έθαψε σε τάφο - σπήλαιο κοντά στη Σαλαμίνα, αφήνοντας πάνω στο στήθος του και αντίγραφο του κατά Ματθαίον Ευαγγελίου που αντέγραψε ο ίδιος ο Απόστολος Βαρνάβας. Η Ορθόδοξος Εκκλησία της Κύπρου θεωρεί τον Απόστολο Βαρνάβα ως ιδρυτή και θεμελιωτή της Εκκλησίας της Κύπρου. Εορτάζει στις 11 Ιουνίου. Ο μαρτυρικός θάνατος του Αποστόλου Βαρνάβα Και μετά από αυτά, μπήκε ο Βαρνάβας στη συναγωγή και δίδασκε τους Ιουδαίους, αποδεικνύοντας σ' αυτούς ότι ο Κύριος Ιησούς, αυτός είναι ο Χριστός ο Υιός του ζωντανού Θεού. Αφού οργίστηκαν οι Ιουδαίοι που προέρχονταν από τη Συρία, σηκώθηκαν και τον άρπαξαν και τον έβαλαν σε σκοτεινό χώρο στη συναγωγή μέχρι αργά το βράδυ. Όταν τον έβγαλαν έξω και αφού τον βασάνισαν αρκετά, τον λιθοβόλησαν εκεί μέχρι θανάτου οι παράνομοι. Αφού άναψαν φωτιά μεγάλη έριξαν μέσα τον μακαριστό για να εξαφανίσουν ακόμα και το λείψανό του. Με πρόνοια του Θεού το σώμα του Αποστόλου έμεινε ακέραιο και η φωτιά δεν το έβλαψε καθόλου. Ο Μάρκος αφού βγήκε έξω από την πόλη προς τα δυτικά με κάποιον από τους αδελφούς, μετέφεραν κρυφά το λείψανο του Αγίου Βαρνάβα. Αφού τον θρήνησαν πολύ. Το έθαψαν σε σπηλιά που βρισκόταν σε μικρή απόσταση από την πόλη και έφυγαν. (Αλεξάνδρου Μοναχού Κυπρίου, Εγκώμιο Αγίου Βαρνάβα Αποστόλου, Πράξεις των Αγίων του Ιουνίου, τ. ΙΙ1, Βενετία 1742, σελ ) 11

12 Ο Άγιος Λάζαρος Ο Άγιος Λάζαρος γεννήθηκε στη Βηθανία, μια μικρή Πόλη κοντά στα Ιεροσόλυμα. Ήταν αγαπητός φίλος του Χριστού. Ο Άγιος είχε πέσει σε βαριά αρρώστια και πέθανε. Μετά από τέσσερεις μέρες ο Χριστός θα έρθει και θα τον Αναστήσει. Μετά από την Ανάσταση του οι αρχιερείς και γραμματείς αποφάσισαν να τον σκοτώσουν. Γι αυτό ο Άγιος κατέφυγε στο Κίτιο της Κύπρου. Εκεί τον συνάντησαν κατά την περιοδεία τους στην Κύπρο οι απόστολοι Παύλος και Βαρνάβας, οι οποίοι και τον χειροτόνησαν πρώτον επίσκοπο Κιτίου. Ο Άγιος πέθανε στα εξήντα του χρόνια και τάφηκε σε σαρκοφάγο. Το 890 μ.χ. ο αυτοκράτορας Λέων ο Στ Σοφός μετέφερε το ιερό λείψανο του στην Κωνσταντινούπολη. Ο Λέων για αντάλλαγμα έκτισε ναό αφιερωμένο στον Άγιο που σώζεται μέχρι σήμερα. Ο Άγιος Ηρακλείδιος Όταν οι Απόστολοι Παύλος και Βαρνάβας όταν έκαναν περιοδεία στην Κύπρο, πέρασαν κι από την Ταμασό. Οι Απόστολοι ζήτησαν να μάθουν το δρόμο για την Πάφο από τόν νεαρό Ηρακλείδιο, που ο πατέρας του ιερέας των ειδώλων. Πρόθυμα ο Ηρακλείδιος, όχι μόνο τους έδειξε το δρόμο αλλά πήγε μαζί τους. Καθώς περπατούσαν άρχισαν να συζητούν για το Θεό κι ο Άγιος άκουγε με ενδιαφέρον τη διδασκαλία των Αποστόλων. Έτσι στη μέση του δρόμου στο χωριό Καλοπαναγιώτης βαπτίστηκε και χειροτονήθηκε επίσκοπος Ταμασσού. Ο Ηρακλείδιος έκανε πολλά θαύματα. Θεράπευε τυφλούς, δαιμονισμένους, ανάστησε νεκρούς. Έτσι οι χριστιανοί αυξάνονταν κάθε μέρα. Αυτό έκανε τους ειδωλολάτρες να τον μισήσουν. Γι αυτό μια μέρα τον οδήγησαν στην πλατεία της Ταμασσού και τον σκότωσαν με ξίφος. Μετά μάζεψαν ξύλα και ενώ ετοιμάζονταν να τον κάψουν οι χριστιανοί, έσβησαν τη φωτιά, πήραν το λείψανο και τον έθαψαν στο σπήλαιο που βρίσκεται στη σημερινή εκκλησία του. Γύρω στο 400 μ.χ. πάνω από το σπήλαιο χτίστηκε και το μοναστήρι του αγίου Ηρακλειδίου. Τα τελευταία χρόνια είναι γυναικείο μοναστήρι. Η μνήμη του γιορτάζεται στις 17 Σεπτεμβρίου. Ερωτήσεις: 1. Συμπληρώνουμε τα κενά από το κείμενο του μαθήματος. Ο Απόστολος Βαρνάβας επέστρεψε ξανά στην Κύπρο γύρω στο μ.χ.. Ο Απόστολος Βαρνάβας δέχθηκε μαρτυρικό θάνατο με λιθοβολισμό το. μ.χ. Ο.. μαζί με άλλους Χριστιανούς έθαψε το ιερό λείψανο του Αποστόλου Βαρνάβα σε τάφο-σπήλαιο κοντά στη.. Πάνω στο στήθος του Αποστόλου Βαρνάβα τοποθετήθηκε αντίγραφο του κατά.. Ευαγγελίου που ο ίδιος ο Απόστολος αντέγραψε. 2. Αντιστοιχίστε τα πιο κάτω: Τίμωνας Πρώτος επίσκοπος Ταμασού Ηρακλείδιος Πρώτος επίσκοπος Σόλων Αυξίβιος Μόνιμος συνοδός του Απ. Βαρνάβα και του Μάρκου Απόστολος Βαρνάβας Ιδρυτής Εκκλησίας Κύπρου 12

13 Οι μεγάλοι διωγμοί των χριστιανών Στην ενότητα αυτή θα πάρεις πληροφορίες (για): τις αιτίες που προκάλεσαν τους διωγμούς. τους λόγους για τους οποίους ο Χριστιανισμός, παρά τις διώξεις, επιβίωσε και εξαπλώθηκε. συγκεκριμένα παραδείγματα μαρτύρων. Η γρήγορη εξάπλωση του Ευαγγελίου στη ρωμαϊκή αυτοκρατορία δημιουργούσε ένα νέο πολιτισμό. Ταυτόχρονα, όμως, προκάλεσε και αντιδράσεις. Οι περισσότεροι Ιουδαίοι αντέδρασαν, αρνούμενοι να δεχθούν ότι ο Χριστός ήταν ο Μεσσίας. Δεν αντέδρασαν, όμως, μόνο αυτοί η ρωμαϊκή αυτοκρατορία έβλεπε με προβληματισμό την αύξηση του αριθμού των χριστιανών. α. Οι αιτίες αντίδρασης των εθνικών Αρχικά το ρωμαϊκό κράτος έδειξε αδιαφορία για το Χριστιανισμό, γιατί τον θεωρούσε μια ιουδαϊκή αίρεση. Οι Ρωμαίοι, όμως, θορυβήθηκαν, όταν έγιναν χριστιανοί άνθρωποι που κατείχαν ανώτερες θέσεις στην κοινωνία τους. Οι πρώτοι που αντέδρασαν με συκοφαντίες εναντίον των χριστιανών ήταν οι εκπρόσωποι του εθνικού ιερατείου, γιατί έχαναν σταδιακά το σεβασμό που απολάμβαναν στη ρωμαϊκή κοινωνία και περιορίζονταν τα τεράστια οικονομικά τους οφέλη από τις προσφορές των πιστών και από τις θυσίες. Παράλληλα, ένας μεγάλος αριθμός επαγγελματιών (αγαλματοποιοί, αργυροχόοι, οικοδόμοι κ.ά.), που είχε οικονομικά συμφέροντα από την εθνική λατρεία, άρχισε να αντιμετωπίζει προβλήματα. Αυτές, λοιπόν, οι ομάδες κατηγόρησαν τους χριστιανούς για «αθεΐα» και για εγκληματικές πράξεις και έτσι άρχισαν οι πρώτες περιστασιακές διώξεις. Η κατάσταση χειροτέρεψε προς τα τέλη του 1ου αι., όταν ο Αυτοκράτορας Δομιτιανός απαίτησε να λατρεύεται ο ίδιος από τους Ρωμαίους υπηκόους ως Κύριος και Θεός. Την αυτοκρατορική λατρεία αρνήθηκαν οι χριστιανοί, με αποτέλεσμα να οδηγούνται στο μαρτύριο. Παράλληλα, η αύξηση του αριθμού των χριστιανών και το νέο ήθος που πρόβαλλαν με τη ζωή τους στις ανθρώπινες σχέσεις, αντιμετωπίστηκαν ως κίνδυνος για το ρωμαϊκό κράτος. β. Οι σκληροί διωγμοί και το πλήθος των μαρτύρων Οι διωγμοί στην αρχή δεν ήταν ούτε συνεχείς ούτε εκτείνονταν σε όλη την αυτοκρατορία. Κατά την περίοδο αυτή οιαιτίες των διωγμών είναι ποικίλες: φιλοδοξίες αυτοκρατόρων, θρησκευτικός φανατισμός, οικονομικά προβλήματα. Από την εποχή όμως του Δέκιου και μετά έχουμε συστηματικό διωγμό, με βάση ειδικό Διάταγμα με ισχύ σ' όλη την αυτοκρατορία. 13

14 Τα μαρτύρια στα οποία υποβάλλονταν οι χριστιανοί ήταν σκληρότατα και απάνθρωπα, ήταν ένας αργός θάνατος. Χιλιάδες μάρτυρες θανατώθηκαν στις φυλακές ή ρίχτηκαν σε στάδια για να γίνουν βορά άγριων θηρίων. Για να μπορούν οι χριστιανοί ανενόχλητα να λατρεύουν το Θεό αναγκάστηκαν, ιδιαίτερα μετά την εποχή του Τραϊανού, να καταφεύγουν στις κατακόμβες. Διωγμός Νέρωνας (54-68 μ.χ. ) Δομιτιανός (81-96 μ.χ.) Τραϊανός ( μ.χ.) Μάρκος Αυρήλιος ( μ.χ.) Σεπτίμιος Σεβήρος ( μ.χ.) Δέκιος ( μ.χ.) Διοκλητιανός ( μ.χ.) Γαλέριος ( μ.χ.) Γνωστότεροι Μάρτυρες Πέτρος, Παύλος Διονύσιος, Τιμόθεος, Φλάβιος Κλήμης, Δομιτίλλα, Ακίλιος Ιγνάτιος, Φωκάς, Κλήμης Ρώμης, Πρόκλος, Ιλάριος Παρασκευή, Πολύκαρπος, Ιουστίνος, Κοδράτος Ειρηναίος, Λεωνίδης, Ευτυχία, Περπέτουα, Χαράλαμπος, Χριστίνα, Μαρκέλλα Φλαβιανός Ρώμης, Καλλιόπη, Αλέξανδρος, Τρύφων Γεώργιος, Δημήτριος, Κυριακή, Ευφημία, Προκόπιος Μαρκελλίνος Ρώμης, Ερμόλαος, Αικατερίνη, Παντελεήμων, Λουκιανός Αντιοχείας, Οι διωγμοί, παρά το ποτάμι αίματος των μαρτύρων που χύθηκε, δεν κατάφεραν να εξαφανίσουν τον Χριστιανισμό. Κατά την περίοδο των διωγμών, η αγάπη, η ενότητα και η αυτοθυσία των χριστιανών έκαναν τρομερή εντύπωση στους εθνικούς. Το παράδειγμα των μαρτύρων, που ανακηρύχθηκαν άγιοι σε Ανατολή και Δύση, έμεινε χαραγμένο όχι μόνο στη μνήμη των συγχρόνων τους, αλλά και των πιστών κάθε εποχής. Κύπριοι μάρτυρες στην περίοδο των διωγμών Δίδυμος, Νεμέσιος, Ποτάμιος (20 Φεβρουαρίου) Αθανάσιος, Αριστοκλής, Δημητριανός (23 Ιουνίου) Ρηγίνος (20 Αυγούστου), Λούκιος (22 Αυγούστου) Φιλωνίδης (30 Αυγούστου), Διομήδης (28 Οκτωβρίου) (Αρχιεπ. Κύπρου Μακαρίου Γ, Κύπρος, η αγία νήσος) Μαρτύριο των Αγίων Αριστοκλή, Δημητριανού και Αθανασίου Οι Άγιοι μάρτυρες Αριστοκλής, Δημητριανός και Αθανάσιος όταν έφτασαν στην Σαλαμίνα στάθηκαν πάνω σ ένα ψηλό λόφο. Όταν τους είδε ο Ρωμαίος διοικητής τους κάλεσε κοντά του και αφού άκουσε από το ίδιο τους το στόμα ότι είναι Χριστιανοί, πρώτα κτύπησε δυνατά τον Άγιο Αριστοκλή και του καταξέσχισε τις σάρκες και ύστερα τον αποκεφάλισε. Σαν είδε πως και μετά το μαρτύριο αυτό ο Δημητριανός και ο Αθανάσιος έμειναν σταθεροί στην πίστη του Χριστού, τους βασάνισε κι αυτούς με διάφορες τιμωρίες και στη συνέχεια πρόσταξε και τους έριξαν στη φωτιά. Επειδή όμως ο Θεός τους προστάτεψε από τη φωτιά διέταξε και τους αποκεφάλισαν. (Αγίου Νικοδήμου Αριορείτη, Συναξαριστής, τ.ε,σελ 267) 14

15 ΥΠΟΓΡΑΜΜΙΖΩ ΚΑΙ ΘΥΜΑΜΑΙ Οι εθνικοί καταδίωξαν τους χριστιανούς γιατί δεν τιμούσαν τον αυτοκράτορα σα Θεό και γιατί βλάπτονταν τα συμφέροντα του ιερατείου τους. Οι διωγμοί, που κράτησαν περίπου τρεις αιώνες, ήταν αρχικά περιορισμένης έκτασης. Μετά τον Δέκιο όμως πήραν συστηματική μορφή και εξαπλώθηκαν παντού. Ο Χριστιανισμός, παρά τις διώξεις, επιβίωσε και εξαπλώθηκε παντού. Ο άγιος Πολύκαρπος, μαθητής του Ευαγγελιστή Ιωάννη και επίσκοπος Σμύρνης, ομολόγησε με παρρησία την πίστη του στο Χριστό. Άγιοι μάρτυρες και στην Κύπρο. Ερώτηση: 1. Να βρείτε και να γράψετε πέντε μάρτυρες της Κύπρου; 2. Σωστό ή Λάθος α. Οι διωγμοί κατά των χριστιανών κράτησαν περίπου έναν αιώνα. β. Αρχικά το ρωμαϊκό κράτος έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον για το Χριστιανισμό, γιατί τον θεωρούσε ιουδαϊκή αίρεση. γ. Το εθνικό ιερατείο έχασε οικονομικά ωφέλει. δ. Η Κύπρος δεν είχε μάρτυρες 3.Αντιστοιχίστε α. Δέκιος Παντελεήμων β. Νέρωνας Τρύφων γ. Διοκλητιανός Πέτρος δ. Γαλέριος Γεώργιος 15

16 Οι κατακόμβες: τόπος καταφυγής και μνήμης. Στην ενότητα αυτή θα πάρεις πληροφορίες (για): τις κατακόμβες, ως τόπο καταφυγής των διωκόμενων χριστιανών τη χρήση των κατακομβών για την ταφή των μαρτύρων, τη διδαχή και τη λατρεία. Η εποχή των διωγμών ήταν μια πολύ δύσκολη περίοδος στην ιστορία του Χριστιανισμού. Οι διωκόμενοι χριστιανοί, ιδιαίτερα από την εποχή του Τραϊανού, αναγκάστηκαν να καταφεύγουν σε κατακόμβες για να συναντώνται, να ακούν το κήρυγμα και να μετέχουν στη Θεία Ευχαριστία. α. Οι κατακόμβες: καταφύγιο για τους διωκόμενους χριστιανούς Στην αρχή οι χριστιανοί δεν είχαν δικά τους κοιμητήρια. Έθαβαν τους νεκρούς τους στα δημόσια νεκροταφεία. Από τα μέσα του 2ου μ.χ. αι. υπήρχε δυνατότητα για την υπόγεια ταφή των νεκρών χριστιανών σε υπαίθριες εκτάσεις (κατακόμβες) που ανήκαν σε ευκατάστατους πιστούς. Οι κατακόμβες ήταν υπόγειες σήραγγες σε μορφή λαβύρινθου, που μπορούσαν να φτάνουν σε μήκος πολλών χιλιομέτρων. Στον τοίχο των διαδρόμων είχαν δημιουργηθεί ορθογώνια κοιλώματα για την τοποθέτηση των νεκρών. Κατά τη διάρκεια των διωγμών οι χριστιανοί δεν μπορούσαν πλέον φανερά να ομολογούν την πίστη τους, να συγκεντρώνονται και να τελούν τη Θεία Ευχαριστία. Έτσι, άρχισαν να χρησιμοποιούν τις κατακόμβες, πουως τόποιταφής των νεκρών ήταν ιεροί και συνήθως απαραβίαστοι, ως καταφύγιο και χώρος συγκέντρωσης και λατρείας. Ενώ, λοιπόν, στην επιφάνεια μαινόταν διωγμός για να εξαφανιστεί η πίστη, κάτω από τη γη, στις κατακόμβες, με κίνδυνο της ζωής τους οι χριστιανοί διατηρούσαν και ενδυνάμωναν αυτή την πίστη. β. Κάτω από τη γη η πίστη διατηρείται και δυναμώνει. Όταν σκοτείνιαζε, μαζεύονταν στις κατακόμβες οι χριστιανοί με κίνδυνο της ζωής τους, για να θάψουν τους μάρτυρες, να ακούσουν το κήρυγμα και να τελέσουν τη Θεία Ευχαριστία, χρησιμοποιώντας τον τάφο του μάρτυρα ως Αγία Τράπεζα. Για το λόγο αυτό, κάποια από τα πιο ευρύχωρα δωμάτια που χρησίμευαν ως οικογενειακοί τάφοι μετατράπηκαν σε κρύπτες, δηλαδή σε μικρούς, υπόγειους ναούς. Νωπογραφία από κατακόμβη στη Ρώμη. 16

17 Οι κρύπτες αυτές ήταν συχνά διακοσμημένες με τοιχογραφίες που είχαν συμβολικές απεικονίσεις με θρησκευτικό περιεχόμενο. Τέτοιες απεικονίσεις ήταν «ο Καλός Ποιμένας», σύμβολο του Χριστού, με ένα αρνί στους ώμους Του, μορφή με ανοικτά τα χέρια σε στάση προσευχής, το μονόγραμμα του Χριστού, σχηματισμένο από τα δύο πρώτα σύμφωνα (Χ και Ρ) του ονόματος Του, το ψάρι («ΙΧΘΥΣ», στα αρχαιοελληνικά), που λειτουργούσε σαν ακροστιχίδα της ομολογίας της πίστης: Ιησούς Χριστός, Θεού Υιός, Σωτήρ, το περιστέρι με κλαδί ελιάς στο ράμφος του, σύμβολο του πιστού μέσα στη χαρά του Παραδείσου το Άλφα και το Ωμέγα, σύμβολο του Χριστού, που είναι η αρχή και το τέλος των πάντων, η άγκυρα, σύμβολο της ελπίδας και της σωτηρίας, το πτηνό φοίνικας, που συμβόλιζε την ανάσταση των σωμάτων. γ. Μήνυμα ζωής από τα έγκατα της γης Έχουν ανακαλυφτεί περισσότερες από εξήντα κατακόμβες στη Ρώμη. Οι κατακόμβες του Αγίου Καλλίστου, των Αγίων Πέτρου και Μαρκελλίνου κ.ά. Κατακόμβες έχουν ανακαλυφτεί και σε άλλα μέρη της Ιταλίας, όπως η Νάπολη και η ανατολική Σικελία, καθώς και στην Αίγυπτο και τη Μάλτα (κατακόμβη της Αγίας Αγάθης) την Ελλάδα (Μήλο) και στην Κύπρο. Οι κατακόμβες είναι ένα διαχρονικό σύμβολο ηρωισμού: εκεί μέσα οι διωκόμενοι χριστιανοί βρήκαν τη δύναμη και τη στήριξη από το Θεό να αντιμετωπίσουν τους διωγμούς. Επιπλέον, οι μάρτυρες των διωγμών είναι άγιοι κοινοί σε Ανατολή και Δύση και θυμίζουν σε όλους τους σύγχρονους χριστιανούς ότι η πίστη είναι πάντα μια ομολογία που πολλές φορές απαιτεί κόπους, αγώνα και θυσίες. δ. Κατακόμβες στην Κύπρο Μνημεία που έχουν σχέση με τους χριστιανούς των πρώτων αιώνων είναι: Οι τάφοι των βασιλέων στην Πάφο, οι κατακόμβες της Αγίας Σολομωνής και του Αγίου Λαμπριανού στην Πάφο και ο βράχος του Αγίου Ευλαμπίου κοντά στη Λάμπουσα. Είναι γεγονός πως ειδωλολατρικοί τάφοι, χρησιμοποιήθηκαν την περίοδο αυτή και ως χριστιανικοί τάφοι, αλλά και ως τόποι λατρείας. Τα μνημεία αυτά φέρονται να συνδέονται και με διωγμούς που έγιναν στην Κύπρο. 17

18 ΥΠΟΓΡΑΜΜΙΖΩ ΚΑΙ ΘΥΜΑΜΑΙ Οι κατακόμβες ήταν χριστιανικά κοιμητήρια που χρησιμοποιήθηκαν κατά την περίοδο των διωγμών ως καταφύγιο και τόπος τέλεσης της Θείας Ευχαριστίας. Στις κρύπτες υπάρχουν τοιχογραφίες με συμβολικές παραστάσεις, όπως ο «Καλός Ποιμένας», το περιστέρι, το ψάρι, το μονόγραμμα του Χριστού, το Α και το Ω, η άγκυρα, το πτηνό φοίνικας. Κατακόμβες έχουν ανακαλυφθεί στη Ρώμη και σε άλλα μέρη της Ιταλίας, στην Αίγυπτο, τη Μάλτα και τη Μήλο. Οι κατακόμβες είναι ένα διαχρονικό σύμβολο ηρωισμού και μια διαρκής υπενθύμιση ότι η πίστη προϋποθέτει κόπους, αγώνες και θυσίες. Κατακόμβες και στην Κύπρο. Ερωτήσεις 1. Τι ήταν οι κατακόμβες; Δώστε μια γενική περιγραφή του εσωτερικού τους. 2. Σωστό ή Λάθος α. Κατακόμβες υπάρχουν στη Ρώμη, στην Αίγυπτο, στη Μάλτα και στη Μήλο. β. Οι κατακόμβες ήταν επίγειες σήραγγες σε μορφή λαβυρίνθου με μήκος λίγων μέτρων, που χρησίμευαν ως τόποι κατοικίας. γ. Στις κρύπτες δεν υπήρχαν τοιχογραφίες δ. Ο ΙΧΘΥΣ ήταν σύμβολο του Χριστού 3. Αντιστοιχείστε: ΙΧΘΥΣ Α και Ω Αγία Σολομωνή Φοίνικας Χριστός Αρχή και Τέλος Ανάσταση του Χριστού Ιησούς Χριστός Θεού Υιός Σωτήρ Κατακόμβη 18

19 Διάταγμα των Μεδιολάνων ή ανεξιθρησκίας. Στην ενότητα αυτή θα πάρεις πληροφορίες (για): τα γεγονότα που καθόρισαν τις αποφάσεις στα Μεδιόλανα. τα αίτια και τις συνθήκες που οδήγησαν στο διάταγμα των Μεδιολάνων. τα αποτελέσματα που επέφεραν στην ιστορία της Εκκλησίας αυτές οι αποφάσεις. Ο Μ. Κωνσταντίνο ( μ.χ.) συνειδητοποίηση ότι η ρωμαϊκή αυτοκρατορία έπρεπε να συμφιλιωθεί με τη χριστιανική πίστη. α. Τα ιστορικά γεγονότα πριν και μετά τις αποφάσεις των Μεδιολάνων. Το Φεβρουάριο του 313 μ.χ. ο Κωνσταντίνος, μονοκράτορας στη Δύση, συναντιέται με το Λικίνιο στα Μεδιόλανα και αποφασίζουν να τηρήσουν ενιαία πολιτική στάση απέναντι στους χριστιανούς. Οι συζητήσεις τους έχουν ως περιεχόμενο την πλήρη θρησκευτική ελευθερία όλων των ρωμαίων πολιτών, συμπεριλαμβανομένων και των χριστιανών. Αυτό ονομάζεται Διάταγμα των Μεδιολάνων ή Διάταγμα της Ανεξιθρησκίας. β. Οι παράγοντες που οδήγησαν στο διάταγμα των Μεδιολάνων Τα αίτια που καθόρισαν τις εξελίξεις στη ρωμαϊκή αυτοκρατορία και συνετέλεσαν στην έκδοση διατάξεων για την ανεξιθρησκία μπορούν να διακριθούν σε δύο κατηγορίες: πολιτικά και θρησκευτικά. Πολιτικά αίτια: 1. Ο Μ. Κωνσταντίνος στην προσπάθεια του για ενότητα υποστήριξε τη χριστιανική Εκκλησία, η οποία θα ένωνε ολόκληρη την αυτοκρατορία. Αυτό προϋπέθετε τη θρησκευτική γαλήνη στην αυτοκρατορία, η οποία είχε διαταραχτεί με τους κατά καιρούς διωγμούς εναντίον των χριστιανών. Ένα διάταγμα ανεξιθρησκίας θα έφερνε την ηρεμία και θα απέκλειε κάθε μελλοντική θρησκευτική κρίση στην επικράτεια της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. 2. Οι διωγμοί των χριστιανών και τα δεινά που για τρεις αιώνες υπέστησαν έδωσαν την αφορμή για τη καθιέρωση της ανεξιθρησκίας. Ήταν παράλογο, εφόσον υπήρχαν χριστιανοί σ' όλα τα κοινωνικά στρώματα και σ' όλες τις βαθμίδες της εξουσίας στη ρωμαϊκή αυτοκρατορία, να καταδιώκεται ο Χριστιανισμός. Άλλωστε, ήταν πίστη με οικουμενικό πνεύμα και προέβαλε την αγάπη και την ανοχή. Θρησκευτικά αίτια: 1. Στη ρωμαϊκή αυτοκρατορία οι εθνικοί αποτελούσαν την πλειονότητα του πληθυσμού. Ο αυτοκράτορας θεωρούνταν «Κύριος», ο απόλυτος άρχοντας επί της γης. Οποιαδήποτε αμφισβήτησή του ήταν προσβολή προς τον ίδιο και την αυτοκρατορία. Οι χριστιανοί αποκαλούσαν «Κύριο» μόνο τον Ιησού και αρνούνταν αυτόν τον τίτλο σε οποιονδήποτε άλλο, ακόμη και στον αυτοκράτορα. Όταν εξέλιπαν οι λόγοι για τους οποίους θεωρούσαν τους χριστιανούς επικίνδυνους, το διάταγμα κατοχύρωσης της ανεξιθρησκίας έφερε τη γαλήνη στη ρωμαϊκή αυτοκρατορία. 19

20 2. Ο Χριστιανισμός, παρά τις διώξεις, τους τρεις πρώτους μ.χ. αιώνες μπόρεσε να μιλήσει στις ψυχές των ανθρώπων. Άνθρωποι με διαφορετικές πολιτισμικές καταβολές έγιναν χριστιανοί και η χριστιανική πίστη πήρε σάρκα μέσα από τη γλώσσα, την τέχνη, τις κοινωνικές σχέσεις. Με τις αποφάσεις στα Μεδιόλανα αναγνωρίστηκε αυτή η πολιτισμική πραγματικότητα και καταδικάστηκε κάθε απόπειρα απαγόρευσης της χριστιανικής θρησκείας. 3. Ο Μ. Κωνσταντίνος είχε επιρροές μονοθεϊστικές και χριστιανικές. Ο πατέρας του και ο ίδιος πίστευαν στο θεό Ήλιο, ενώ η μητέρα του Ελένη ήταν χριστιανή. Καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής του, αν και παρέμεινε σχεδόν μέχρι το τέλος «Μέγιστος Αρχιερέας» της εθνικής θρησκείας, υποστήριζε το Χριστιανισμό και εκδηλωνόταν αρκετές φορές υπέρ της Εκκλησίας. γ. Εξελίξεις που δρομολόγησαν οι αποφάσεις στα Μεδιόλανα. Με τις αποφάσεις στα Μεδιόλανα άρχιζε να αλλάζει η κοινωνική και η θρησκευτική πραγματικότητα στη ρωμαϊκή αυτοκρατορία: Οι χριστιανοί λατρεύουν το Θεό τους, χωρίς να στερούνται κανένα άλλο πολιτικό, κοινωνικό ή προσωπικό δικαίωμα π.χ. περιουσία, τιμή, δικαίωμα στη ζωή. Ο χριστιανικός κλήρος απέκτησε τις ίδιες φορολογικές ατέλειες με τον εθνικό κλήρο. Αναγνωρίστηκε νομικά η Εκκλησία ως κοινωνικός θεσμός. Καθιερώθηκε η Κυριακή ως αργία και απελευθερώθηκαν οι δούλοι. Επιστράφηκαν οι περιουσίες και τα κτήματα που κατασχέθηκαν κατά τους διωγμούς. Το δίκαιο άρχισε να δέχεται επιρροές από τη χριστιανική διδασκαλία. Καταργήθηκε ο θάνατος με σταύρωση, ο στιγματισμός στο πρόσωπο και η πλήρης απομόνωση των φυλακισμένων. Στα ανώτερα αξιώματα της πολιτείας και του στρατού ανήλθαν περισσότεροι χριστιανοί απ' ότι στο παρελθόν. Δημιουργήθηκαν εκκλησιαστικά δικαστήρια. Ανοικοδομήθηκαν λαμπροί ναοί σε όλη την αυτοκρατορία. Φυσικά, τα προβλήματα στη ρωμαϊκή αυτοκρατορία δεν λύθηκαν με το διάταγμα της ανεξιθρησκίας ούτε με την αναγνώριση του Χριστιανισμού. Κοινωνικές αδικίες, διακρίσεις, μορφές δουλείας και καταπίεση συνέχισαν να υπάρχουν. Όμως, το πνεύμα της αμφισβήτησης κατεστημένων προκαταλήψεων και η απαίτηση για δικαιοσύνη, που εισήγαγε ο Χριστιανισμός, άνοιξαν νέους δρόμους στην ιστορία και στον πολιτισμό. ΥΠΟΓΡΑΜΜΙΖΩ ΚΑΙ ΘΥΜΑΜΑΙ 1. Οι πολιτικές συνθήκες και η θρησκευτική ελευθερία που υποστήριζε ο Μ. Κωνσταντίνος διαμόρφωσαν το κλίμα για τη συνάντησή του με τον Λικίνιο στα Μεδιόλανα και για τις αποφάσεις που λήφθηκαν. 2. Το περιεχόμενο της απόφασης των Μεδιόλανων ήταν η ελευθερία κάθε πολίτη να λατρεύει το Θεό στον οποίο πιστεύει (ανεξιθρησκία) χωρίς να στερείται την περιουσία του ή να τίθεται σε κίνδυνο η ζωή του. 3. Με το διάταγμα των Μεδιολάνων οι χριστιανοί ανελίσσονται σε ανώτερες πολιτικές, στρατιωτικές και κοινωνικές θέσεις, και εξανθρωπίζονται το νομικό καθεστώς και το κοινωνικό πλαίσιο εργασίας και σχέσεων των πολιτών της αυτοκρατορίας. 20

21 Υπάρχει σήμερα ανεξιθρησκία; Ο όρος ανεξιθρησκία αναφέρεται στην ανοχή που δείχνει το κράτος απέναντι στις θρησκείες που πρεσβεύουν οι πολίτες τους, ενώ παράλληλα αναγνωρίζει και ανέχεται την ύπαρξη και λειτουργία διάφορων γνωστών θρησκειών Το δικαίωμα της ανεξιθρησκίας στην Κύπρο κατοχυρώνεται από το Σύνταγμα. Aναφέρει : «Έκαστος έχει το δικαίωμα ελευθερίας σκέψεως, συνειδήσεως και θρησκείας». Στο ίδιο άρθρο αναφέρεται ακόμη ότι όλες οι θρησκείες είναι ελεύθερες και ίσες ενώπιον του νόμου. Επίσης αναφέρει, ότι κανένας πολίτης δεν υπόκειται σε δυσμενή διάκριση ένεκα των θρησκευτικών του πεποιθήσεων. Στην Κύπρο η πλειοψηφία των κατοίκων, 84.1%, είναι Ελληνοκύπριοι (Χριστιανοί Ορθόδοξοι) ενώ οι Τουρκοκύπριοι είναι Μουσουλμάνοι Σουνίτες που αποτελούν το 11.7%. Υπάρχουν Αρμένιοι, Μαρωνίτες και Λατίνοι (1%) και ξένοι υπήκοοι (3.2%). Η ανεξιθρησκεία, που καθιερώθηκε με το διάταγμα του Μεδιολάνων το 313 μ.χ. από το Μεγάλο Κωνσταντίνο και το Λικίνιο, δυστυχώς ακόμα και στις μέρες μας δεν κατέστη δυνατόν να επιβληθεί σε πολλές, κυρίως μουσουλμανικές χώρες. Οι διωγμοί και οι παντοειδείς διακρίσεις σε βάρος των χριστιανικών πληθυσμών στις χώρες της Μέσης Ανατολής αλλά και αλλού είτε από φανατικούς ισλαμιστές είτε από το επίσημο κράτος, που συνήθως είναι αυταρχικό είτε ισλαμικό-θεοκρατικό, συνεχίζονται με συνέπεια την ολοένα και μεγαλύτερη συρρίκνωση των χριστιανών σε αυτές τις χώρες. Αν έστω και μία παρόμοια με αυτές τις ειδεχθείς πράξεις εναντίον των χριστιανών και των χριστιανικών συμβόλων γινόταν σε βάρος των μουσουλμάνων σε κάποια χώρα της Ευρώπης ή της Αμερικής, είναι βέβαιο ότι θα ξεσηκώνονταν οι ισλαμικοί πληθυσμοί εναντίον των χριστιανών και των χριστιανικών χωρών της Δύσεως. Στην Αίγυπτο, οι κόπτες χριστιανοί από το 20% μειώθηκαν στο 10%, «οι κόπτες και οι μουσουλμάνοι που ασπάζονται τον χριστιανισμό αντιμετωπίζουν σοβαρές παραβιάσεις των πολιτικών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων τους. Πέφτουν συχνά θύματα αυθαίρετων συλλήψεων και επιθέσεων». Πιο πρόσφατο η βομβιστική επίθεση την Πρωτοχρονιά του 2011 σε κοπτικό ναό με πολλά θύματα. Στη Συρία απαγορεύεται ρητά από το Σύνταγμα η εκλογή χριστιανού στο αξίωμα του Προέδρου. Στη Σαουδική Αραβία απαγορεύεται η δημόσια άσκηση της λατρείας, η κατοχή της Βίβλου ή ιερών εικόνων, η ύπαρξη ναών και η είσοδος ιερέων. Στο Ισραήλ και τα κατεχόμενα εδάφη οι χριστιανοί, οι περισσότεροι από τους οποίους είναι παλαιστινιακής καταγωγής, υφίστανται τη βία φανατικών εβραίων. Στο θεοκρατικό Ιράν, αλλά και σε άλλες μουσουλμανικές χώρες, το να αλλαξοπιστήσει ένας μουσουλμάνος και να γίνει χριστιανός θεωρείται έγκλημα και τιμωρείται ακόμα και με θάνατο! Και στο Ιράκ, μετά την Αμερικανική επιχείρηση, οι διωγμοί των χριστιανών από την Αλ Κάιντα είναι συνεχείς, με πιο πρόσφατη τη βομβιστική επίθεση εναντίον χριστιανικού ναού με δεκάδες νεκρούς και τραυματίες. 21

22 Ακόμα και στη γειτονική Τουρκία, γεγονότα όπως ο σφαγιασμός καθολικών ιερέων από φανατικούς ισλαμιστές, καθώς και το συνεχιζόμενο κλείσιμο της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης, αλλά και η βεβήλωση και η καταστροφή των εκκλησιαστικών μνημείων στην κατεχόμενη από την Τουρκία βόρεια Κύπρο είναι ενδεικτικά της μισαλλοδοξίας. Σύμφωνα με στοιχεία από τις αρμόδιες αρχές της Κυπριακής Δημοκρατίας, περισσότερες από 500 Ελληνορθόδοξες εκκλησίες και ξωκλήσια καθώς και 17 μοναστήρια σε πόλεις και χωριά των κατεχομένων περιοχών έχουν λεηλατηθεί, γίνει επίτηδες αντικείμενα βανδαλισμού και σε μερικές περιπτώσεις κατεδαφιστεί. Μέχρι σήμερα είναι άγνωστο πού βρίσκονται τα εκκλησιαστικά κειμήλια αυτών των ναών, περιλαμβανομένων άνω των 15,000 φορητών εικόνων. Οι πιο σημαντικές και ανεκτίμητες εικόνες περιήλθαν στην κατοχή οίκων δημοπρασίας και πωλήθηκαν παράνομα από εμπόρους τέχνης στο εξωτερικό. Το γεγονός ότι περισσότερες από 133 εκκλησίες, ξωκλήσια και μοναστήρια έχουν βεβηλωθεί, 77 εκκλησίες έχουν μετατραπεί σε τζαμιά, 28 χρησιμοποιούνται από τον τουρκικό στρατό ως αποθήκες, κοιτώνες ή νοσοκομεία, 13 χρησιμοποιούνται ως αποθήκες ή αχυρώνες, αποδεικνύει σαφώς ότι η θρησκευτική και πολιτιστική κληρονομιά στο βόρειο τμήμα του νησιού υπήρξε πάντοτε στόχος των κατοχικών αρχών. Ιδιαίτερα η πρόσφατη μετατροπή της Εκκλησίας της Αγίας Παρασκευής στην κατεχόμενη κωμόπολη της Λαπήθου (επαρχία Κερύνειας) σε ξενοδοχείο και καζίνο πολυτελείας και η χρήση του Αρμενικού μοναστηριού Σουρπ Μάγκαρ (κτισμένο τον Μεσαίωνα) σαν καφετερίας, αποτελούν αδιάσειστη απόδειξη των άνομων σκοπών των κατοχικών αρχών. Περαιτέρω, τέτοιες ενέργειες αποδεικνύουν πως όχι μόνο η Ορθόδοξη Εκκλησία αλλά και η Αρμενική και Λατινική Εκκλησία της Κύπρου είναι επίσης θύματα λεηλασίας κι έχουν υποστεί σημαντικές απώλειες. Στην κατάσχεση βιβλίων με θρησκευτικό περιεχόμενο, τα οποίο περιορίζοντα για τους Ελληνοκυπρίους μαθητές του Δημοτικού και του Γυμνασίου στο κατεχόμενο Ριζοκάρπασο, προχώρησαν οι τουρκικές Αρχές. Τα βιβλία μετέφερε στα κατεχόμενα σχολεία ο επίσκοπος Μεσαορίας Γρηγόριος, ως δώρα προς τα παιδιά. Όμως, το λεγόμενο «τελωνείο» στο κατοχικό οδόφραγμα απαγόρευσε τη μεταφορά τους και τα κράτησε. Ασκήσεις: 1. Βρέστε πληροφορίες για εκκλησίες στα κατεχόμενα και σε τι κατάσταση είναι σήμερα. 2. Βρέστε φωτογραφίες από την βεβήλωση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς από τους Τούρκους στα κατεχόμενα. 22

23 Ο Σταυρός Σύμβολο του καινούργιου κόσμου του Θεού. 1) Εύρεση και Ύψωση του Τιμίου Σταυρού από την Αγία Ελένη Γύρω στο 324 μ.χ η Αγία Ελένη (μητέρα του Μέγα Κωνσταντίνου), φθάνει στο χώρο όπου μπορούσε να πραγματοποιήσει το όνειρό της, στην αναζήτηση του Τιμίου Σταυρού και σημείων από την ζωή του Χριστού (το Σπήλαιο της Γέννησης, τον Πανάγιο Τάφο του). Μετά το Άγιο Πάθος της Μεγάλης Παρασκευής, οι σταυρωτές πέταξαν τον Τίμιο Σταυρό σε κάποιο λάκκο, εκεί κοντά στο Γολγοθά. Πάνω από αυτόν οι κάτοικοι της πόλεως πετούσαν κάθε μέρα τα σκουπίδια τους. Σύμφωνα με την παράδοση, ένας Εβραίος με το όνομα Ιούδας, γνώριζε από τους προγόνους του το μέρος όπου ήταν κρυμμένοι οι ιεροί αυτοί χώροι, αλλά δεν ήθελε να το αποκαλύψει στην Αγία Ελένη. Σύμφωνα με άλλη σχετική παράδοση, στο μέρος όπου γίνονταν οι έρευνες για την ανεύρεση του Τιμίου Σταυρού, η αγία αισθάνθηκε ξαφνικά μια υπέροχη ευωδιά. Στη μέση των σκουπιδιών είχε φυτρώσει ένα πράσινο φυτό. Η αγία θεώρησε ότι ήταν θείο σημάδι και έβαλε τους υπηρέτες της να συνεχίσουν την ανασκαφή στο χώρο εκείνο όπου και βρέθηκε ο Τίμιος Σταυρός. Αυτό το φυτό ονομάστηκε «βασιλικός», επειδή φύτρωσε στο σημείο που βρέθηκε ο Τίμιος Σταυρός. Γι αυτό και στολίζουν με βασιλικό το Σταυρό κατά την εορτή της Υψώσεώς του και κατά τους Αγιασμούς. Κατά την ανασκαφή βρέθηκαν τρεις σταυροί, του Χριστού και των δυο ληστών, τα καρφιά της σταύρωσης και το σχοινί που τον έδεσαν. Η αναγνώριση του Τιμίου Σταυρού έγινε με το εξής θαύμα: μια νεκρή γυναίκα οδηγείτο προς τον τάφο. Ο αρχιεπίσκοπος Μακάριος είπε να σταματήσει η νεκρική πομπή. Μετά από θερμή προσευχή και τοποθετώντας διαδοχικά και χωριστά τους τρεις Σταυρούς πάνω στη νεκρή. Αυτή αναστήθηκε, όταν την άγγιξε, ο Σταυρός του Κυρίου. Στο Σταυρό του Κυρίου υπήρχε και η μικρή σανίδα με την επιγραφή «Ι.Ν.Β.Ι.» (Ιησούς Ναζωραίος Βασιλεύς Ιουδαίων), που είχε βάλει ο Πόντιος Πιλάτος. Με το θαύμα της αναστάσεως της νεκρής γυναίκας από το σταυρό ο Εβραίος Ιούδας, ο οποίος υπέδειξε το χώρο όπου ήταν κρυμμένος ο Σταυρός, πιστεύει, βαπτίζεται και μετονομάζεται Κυριακός. Αργότερα χειροτονείται Επίσκοπος στα Ιεροσόλυμα και μαρτυρεί επί Ιουλιανού του Παραβάτου ( μ. Χ). Η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη του στις 28 Οκτωβρίου. Η Αγία διέταξε και διαιρέθηκε ο Τίμιος Σταυρός. Το ένα τμήμα τοποθέτησε σε αργυρή πολύτιμη θήκη και το άφησε στα Ιεροσόλυμα, το άλλο θα μετέφερε από τα Ιεροσόλυμα στην Κωνσταντινούπολη. Η είδηση της εύρεσης του Τιμίου Σταυρού διαδόθηκε σαν αστραπή σε όλα τα μέρη της Ιερουσαλήμ. Πλήθη πιστών άρχισαν να συρρέουν για να αγγίξουν το Τίμιο Ξύλο. 23