ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ. ΕΠΙΚΑΙΡΑ 2 Ἡ Μεταμόρφωση στὴ ζωή μας ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ 5 Ἡ Ἁγία Ὁσιομάρτυς Παρασκευή 26 Ἰουλίου

Transcript

1 ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ ΔΙΜΗΝΙΑΙΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΕΝΟΡΙΑΣ ΧΡΥΣΕΛΕΟΥΣΗΣ ΣΤΡΟΒΟΛΟΥ Ἔτος 4ο, Τεῦχος 5ο, Ἰούλιος - Αὔγουστος 2016 ΙΕΡΟΙ ΝΑΟΙ: Παναγίας Χρυσελεούσης Τῆς τοῦ Θεοῦ Σοφίας ΔΙΑΝΕΜΕΤΑΙ ΔΩΡΕΑΝ Ἐκδότης/Ἰδιοκτήτης: Ἐκκλησιαστικὴ Ἐπιτροπὴ Ἐνορίας Παναγίας Χρυσελεούσης Στροβόλου Ὑπεύθυνος σύνταξης: Πρωτ. Μαρῖνος Παπαχριστοδούλου (τηλ ) Συνεργάτες: Οἰκ. Ἀνδρέας Ζορπᾶς Πρωτ. Κωνσταντῖνος Χριστοδούλου Πρεσβ. Νικόλαος March Πρωτ. Ἰωάννης Uliniuc Ἀντώνιος Στυλιανάκης Μαρία Uliniuc Γιάγκος Εὐθυμιάδης Θωμᾶς Ἀν. Παπαθωμᾶς ἐπικοινωνίας: enoriako.deltio@gmail.com Παράλληλη δημοσίευση: facebook.com/inagiassofias ΕΠΙΚΑΙΡΑ 2 Ἡ Μεταμόρφωση στὴ ζωή μας ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ 5 Ἡ Ἁγία Ὁσιομάρτυς Παρασκευή 26 Ἰουλίου ΑΠΟ ΤΗ ΣΟΦΙΑ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΜΑΣ 8 Ἡ μετὰ θάνατον ζωή (συνέχεια) ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗ / ΥΜΝΟΛΟΓΙΑ 11 Οἱ Καταβασίες τῆς Μεταμορφώσεως ΠΟΡΕΙΑ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ 14 ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ Βήματα στὴν ἄμμο Η ΓΩΝΙΑ ΤΩΝ ΝΕΩΝ 16 «ἐκ πνεύματος Ἁγίου» ΙΕΡΕΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΕΣ 19 ΙΟΥΛΙΟΥ - ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ΣΤ ΑΧΝΑΡΙΑ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ 26 Οἱ ἔπαινοι τῶν ἀνθρώπων ΔΟΓΜΑ ΚΑΙ ΖΩΗ 31 Τὸ Χριστολογικὸ δόγμα (Α μέρος) A MESSAGE OF FAITH 33 Christian Fear ΕΙΚΟΝΕΣ ΚΑΙ ΚΕΙΜΗΛΙΑ 35 ΤΗΣ ΕΝΟΡΙΑΣ ΧΡΥΣΕΛΕΟΥΣΗΣ Ἡ Δέησις ΕΙΚΟΝΕΣ ΚΑΙ ΙΕΡΑ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΑ 38 ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΔΩΡΗΤΕΣ ΕΝΟΡΙΑΚΕΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ 40 1

2 ΕΠΙΚΑΙΡΑ Ἡ Μεταμόρφωση στὴ ζωή μας Πρωτ. Μαρίνου Παπαχριστοδούλου Μεταμόρφωση τοῦ Κυρίου εἶναι ἕνα μυστηριακὸ γεγονὸς τὸ ὁποῖο ἱστορικὰ μὲν συνενώνει σὲ μιὰ χρονικὴ στιγμὴ ὁλόκληρη τὴν ἱστορία τῆς θείας οἰκονομίας στὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ, θεολογικὰ δὲ καταυγάζει μὲ ἄπλετο φῶς κάθε πτυχὴ τῆς ὀρθόδοξης θεολογίας καὶ ζωῆς. Ὁ Χριστὸς σαράντα ἡμέρες πρὸ τοῦ Πάθους Του παραλαμβάνει τοὺς μαθητὲς Πέτρο, Ἰάκωβο καὶ Ἰωάννη, ὡς ἐκπροσώπους τῆς Καινῆς Διαθήκης, καὶ τοὺς ἀνεβάζει στὸ ὄρος Θαβώρ. Ἐκεῖ στὴν παρουσία καὶ ἐκπροσώπων τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, τῶν προφητῶν Μωυσῆ καὶ Ἠλία, σὲ μιὰ ὑπέρφωτη Θεοφάνεια, στὴν ὁποία γίνεται αἰσθητὴ ἡ παρουσία τῆς Ἁγίας Τριάδας, ὁ Χριστὸς ἀποκαλύπτει αὐτὸ ποὺ ὑπῆρχε ἀπὸ τὴν πρώτη στιγμὴ τῆς ἐνανθρώπησής Του, καὶ τὸ ὁποῖο οἱ Μαθητὲς ἀδυνατοῦσαν νὰ διακρίνουν. Τὴ δόξα καὶ τὸ ἄκτιστο φῶς τῆς θεότητας, μὲ τὰ ὁποῖα ἦταν ἑνωμένη ἡ ἀνθρώπινη φύση στὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ. Τὸ ἀρχέτυπο δηλαδὴ κάλλος τῆς εἰκόνας τοῦ ἀνθρώπου. Ἡ ἄμεση σχέση τῆς Μεταμόρφωσης μὲ τὸ καθημερινὸ βίωμα τοῦ ἀνθρώπου φανερώνεται καὶ ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, καθόλου τυχαῖα, ὅρισαν νὰ διαβάζεται τὸ Κοντάκιο τῆς ἑορτῆς «Ἐπὶ τοῦ ὄρους μετεμορφώθης» στὴν ἀκουλουθία τῶν Ὡρῶν, καὶ συγκεκριμένα 2

3 στὴν Θ Ὥρα, ἡ ὁποία τελεῖται καθημερινὰ στὶς Μονὲς καὶ ἐνίοτε στὶς ἐνορίες. Τὸ φῶς τῆς Μεταμόρφωσης, τρανὴ ἀπόδειξη τῆς Θεότητας τοῦ ἐνανθρωπήσαντος Χριστοῦ, εἶναι καὶ ἡ εἰκόνα τῆς μορφῆς ποὺ λαμβάνει ὁ θεωμένος ἄνθρωπος. Ἑπομένως, αὐτὸ τὸ φῶς ἀποτελεῖ ἐνδυνάμωση τῆς πίστης τῶν Μαθητῶν, ἀλλὰ καὶ τοῦ κάθε ἀγωνιζόμενου χριστιανοῦ ποὺ αἴρει καθημερινὰ τὸν δικό του σταυρό. Ὁ ὅρος Μεταμόρφωση τοῦ Κυρίου εἶναι ἴσως ἐν μέρει παραπλανητικὸς ὡς πρὸς τὴν ἐκ πρώτης ὄψεως ἑρμηνεία του. Ὡς λέξη ἡ μεταμόρφωση δηλώνει τὴν ἀλλαγὴ τῆς μορφῆς. Ἑπομένως, στὴν προκειμένη περίπτωση ἡ προσοχὴ πρέπει νὰ ἑστιάζεται στὸ γεγονὸς ὅτι ὁ τέλειος θεάνθρωπος, ὁ Χριστός, δὲν μεταμορφώνεται λαμβάνοντας μορφὴ ποὺ δὲν εἶχε προηγουμένως, ἀλλὰ ἁπλὰ ἀποκαλύπτει τὴ δόξα τῆς θεότητας, ποὺ ἦταν ἤδη ὑποστατικὰ ἑνωμένη μὲ τὴν ἀνθρώπινη φύση Του. Ἡ μεταμόρφωση, δηλαδή, ὡς ἔννοια ἁρμόζει περισσότερο στὴ μερίδα τῶν Μαθητῶν, τῶν ὁποίων τὰ σωματικὰ αἰσθητήρια ἐνδυναμώθηκαν καὶ φωτίστηκαν, οὕτως ὥστε νὰ μπορέσουν νὰ ἀντικρύσουν, ὅσο εἶναι δυνατὸν στὰ κτιστὰ ὅρια, τὴ δόξα τοῦ ἀκτίστου φωτός, ἡ ὁποία πάντοτε ὑπῆρχε στὸν Χριστό, ἀλλὰ καλυπτόταν χάριν φιλανθρωπίας. Ἑπομένως, αὐτὸ ποὺ συμβαίνει τὴ δεδομένη στιγμὴ τῆς Μεταμόρφωσης εἶναι ὅτι αὐτὴ ἡ ὑπέρλαμπρη ὀμορφιὰ μπορεῖ νὰ εἰδωθεῖ, ἀφοῦ τὰ σωματικὰ μάτια τῶν Μαθητῶν μεταμορφώνονται κατόπιν θείας ἐνέργειας, χωρὶς νὰ ἀλλάζουν τὴ φύση τους. Ἐξαιρετικὰ χαρακτηριστικὴ καὶ βοηθητικὴ γιὰ νὰ τὸ κατανοήσουμε αὐτὸ εἶναι ἡ φράση τοῦ στιχουργοῦ Μιχάλη Γκανᾶ σ ἕνα σύγχρονο τραγούδι: «χρῶμα δὲν ἀλλάζουνε τὰ μάτια, μόνο τρόπο νὰ κοιτᾶνε». Τὴν ἀλήθεια αὐτὴ ἀκριβολογώντας μαρτυρεῖ καὶ ὁ Ἅγιος Ἰωάννης Δαμασκηνός: «Μεταμορφοῦται τοίνυν ὁ Χριστός, ὅπερ ἦν τοῖς οἰκείοις 3

4 4 μαθηταῖς ἐκφαινόμενος, διανοίγων τούτων τὰ ὄμματα καὶ ἐκ τυφλῶν ἐργαζόμενος βλέποντας». Τὸ τί σημαίνει, πρακτικά, μεταμόρφωση τῶν ματιῶν καὶ τοῦ νοῦ, εἶναι φρονιμότερο νὰ τὸ ἀφήσουμε νὰ μᾶς τὸ ἐκφράσει μὲ γλυκύτητα ἕνας ἐμπειρικὸς Θεολόγος τῆς ἐποχῆς μας, ὁ Ἅγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης. Λέει, λοιπόν, ὁ Γέροντας: «Τὸ ἀληθινὸ φῶς δὲν λάμπει σ ὅλες τὶς ἀνθρώπινες καρδιὲς τὸ ἴδιο. Δηλαδή, τὸ ἴδιο λάμπει ὁ ἥλιος ὁ φυσικός, ἀλλὰ στὸ σπίτι ποὺ εἶναι μαῦρα τὰ τζάμια του λίγο περνᾶνε ἀπὸ κεῖ οἱ ἀκτίνες. Καταλάβατε; Γι αὐτὸ λέω, τὸ ἴδιο γίνεται μὲ τὸ ἄκτιστο φῶς. Εἶναι μαῦρα τὰ τζάμια μας, δὲν εἶναι καθαρὴ ἡ καρδιά μας, δὲν τοῦ ἐπιτρέπει ἡ μαυρίλα νὰ περάσει». Ὡς ἐκ τούτου, τὸ μόνο ποὺ μᾶς ἀπομένει εἶναι τὸ καθάρισμα τῆς καρδιᾶς. Αὐτό, ὅμως, τὸ ξεσκούριασμα προϋποθέτει πρώτιστα τὴ μεταμόρφωση τοῦ νοῦ. Τὴν ριζικὴ ἀλλαγὴ στὸν τρόπο σκέψης μας. Γιατί οἱ ἅγιοι μάρτυρες τῆς Ἐκκλησίας μας ἔβλεπαν μπροστὰ στὰ μάτια τους φρικτὰ γιὰ τὴν ἀνθρώπινη φύση τους βασανιστήρια καὶ τὸν βέβαιο σωματικό τους θάνατο καὶ ἐντούτοις αἰσθάνονταν χαρὰ καὶ ἐνθουσιασμό; Τὴν ἀπάντηση θὰ ἀφήσουμε νὰ μᾶς τὴ δώσει καὶ πάλι ὁ Ἅγιος Πορφύριος: «Ὅποιος ἀγαπάει λίγο, δίνει λίγο. Ὅποιος ἀγαπάει περισσότερο, δίνει περισσότερο, κι ὅποιος ἀγαπάει πάρα πολύ, τί ἀντάξιο νὰ δώσει; Δίνει τὸν ἑαυτό του»! Αὐτὸ ἀκριβῶς εἶναι ἡ μεταμόρφωση. Ἡ καλὴ ἀλλοίωση ποὺ ἐπιφέρει ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς στὴν ὕπαρξή μας ὅταν ἀγαπηθεῖ πραγματικά. Τότε, ἴσως, αἰσθανθοῦμε, ἔστω κατ ἐλάχιστον, τὴν ἐμπειρία ποὺ ὁ Γέροντας βίωνε ὅταν ἔλεγε μὲ θέρμη: «Ἀπὸ δῶ ἀρχίζει ὁ Παράδεισος. Εἶναι ἀκριβῶς τὸ ἴδιο. Ὅσοι ἐδῶ στὴ γῆ ζοῦν τὸν Χριστό, ζοῦν τὸν Παράδεισο. Ἔτσι εἶναι ποὺ σᾶς τὸ λέω. Ὁ Χριστὸς εἶναι σ ὅλες σου τὶς σκέψεις, σ ὅλα σου τὰ ἔργα. Ἔχεις τὴ χάρη καὶ μπορεῖς ὅλα νὰ τὰ ὑποφέρεις γιὰ τὸν Χριστό. Ἀκόμη μπορεῖς νὰ πάσχεις καὶ ἀδίκως»!

5 ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ Ἡ Ἁγία Ὁσιομάρτυς Παρασκευή - 26 Ἰουλίου Πηγές: Ἰωάννας Δ. Κατσούλα, «Μορφὲς ἀπὸ τὸ Συναξάρι», Ἐκδ. Κυπρῆς, Ἀθήνα Μηναῖον, Ἰούλιος, Ἐκδ. Ἀποστολικῆς Διακονίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. Οἰκονόμου π. Ἀνδρέα Ζορπᾶ Ἁγία καὶ Ὁσιομάρτυς Π α ρ α σ κ ε υ ὴ γεννήθηκε σ ἕνα χωριὸ κοντὰ στὴν Ρώμη ἀπὸ εὐσεβεῖς χριστιανοὺς γονεῖς, τὸν Ἀγάθωνα καὶ τὴν Πολιτεία, στὰ μέσα περίπου τοῦ 2ου αἰώνα. Οἱ γονεῖς ἦσαν ἄτεκνοι καὶ ὡς δῶρο Θεοῦ δέχτηκαν τὴν θεόσδοτη κόρη, ποὺ ἐπειδὴ γεννήθηκε τὴν ἕκτη ἡμέρα τῆς ἑβδομάδας τὴν ὀνόμασαν Παρασκευή. Ἀπὸ τοὺς εὐσεβεῖς γονεῖς της ὄχι μόνο χειραγωγήθηκε στὴν χριστιανικὴ πίστη ἀλλὰ κι ἀφιερώθηκε στὸν Θεό. Μόλις κοιμήθηκαν οἱ γονεῖς της, σὲ πολὺ νεαρὴ ἡλικία, ἀφοῦ μοίρασε τὰ ὑπάρχοντά της στοὺς πτωχούς, εἰσῆλθε σὲ κάποιο παρθενώνα ἀφιερωμένων γυναικῶν, σὲ ἕνα, δηλαδή, μοναστήρι, ὅπου ἔζησε μὲ ὑπακοὴ καὶ ταπείνωση. Ἔπειτα, φλεγόμενη ἀπὸ ἱεραποστολικὸ ζῆλο μὲ τὴν εὐχὴ τῆς ἡγουμένης βγῆκε νὰ κηρύξει τὸν Χριστὸ στοὺς εἰδωλολάτρες. Καὶ πολλοὺς ὁδήγησε πρὸς 5

6 6 θεογνωσία. Τὸ ἔργο της φθόνησαν οἱ ἑβραῖοι οἱ ὁποῖοι τὴν κατήγγειλαν στὸν ἡγεμόνα. Ἡ Ἁγία συνελήφθη καὶ ὁδηγήθηκε στὸν αὐτοκράτορα Ἀντωνίνο, ὅπου μὲ θάρρος ὁμολόγησε τὴν πίστη της, ὑποβάλλοντάς την σὲ φοβερὰ βασανιστήρια ἀπὸ τὰ ὁποῖα ὁ Χριστὸς τὴν προστάτευε, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ γίνουν πολλοὶ Χριστιανοί. Τελικὰ τὴν ἔριξαν σὲ ἕνα μεγάλο καζάνι μὲ ζεστὸ λάδι καὶ πίσσα, τὸ ὁποῖο μὲ τὴ χάρη τοῦ Κυρίου μεταβλήθηκε καὶ ἡ μάρτυς φαινόταν νὰ δροσίζεται. Ὁ βασιλιάς, θεωρώντας ὅτι δὲν ἦταν ἀρκετὰ καυτὸ ζήτησε νὰ τὸ δοκιμάσει. Ἡ Ἁγία γέμισε τὴ χούφτα της καὶ τοῦ ἔριξε στὸ πρόσωπο. Ἐκεῖνος τυφλώθηκε καὶ μὲ δάκρυα παρακάλεσε τὴν Ἁγία νὰ τὸν θεραπεύσει. Ἡ Ἁγία προσευχήθηκε στὸν Κύριο καὶ ὁ βασιλιὰς θεραπεύθηκε καὶ μαζὶ μὲ ὅλη τὴν φρουρά του βαπτίστηκαν στὸ ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδος. Ἀπὸ αὐτὸ τὸ γεγονὸς θεωρεῖται προστάτης τῶν ὀφθαλμῶν. Μετὰ ἀπὸ αὐτὰ ἀφέθηκε ἐλεύθερη καὶ συνέχισε τὴν ἱεραποστολική της δράση σὲ ἄλλες πολιτεῖες. Συνελήφθη ὅμως καὶ πάλι ἀπὸ τοὺς εἰδωλολάτρες, ὁδηγώντας την στὸν ἡγεμόνα ὀνόματι Ἀσκληπιόν, ὁ ὁποῖος πρόσταξε νὰ τὴν μαστιγώσουν μέχρι νὰ φανοῦν τὰ ὀστά της. Αἱμόφυρτη τὴν ρίχνουν στὴν φυλακή, ὅπου θεραπεύεται ἀπὸ Ἄγγελο Κυρίου. Τὸ πρωὶ ἀντικρύζοντάς την θεραπευμένη, τὴν ὁδήγησαν στὸν ναὸ τῶν εἰδώλων νὰ προσφέρει θυσία στὸν Ἀπόλλωνα. Ἡ Ἁγία προσευχήθηκε στὸν Χριστὸ καὶ κάνοντας τὸ σημεῖο τοῦ Σταυροῦ ὅλα τὰ εἴδωλα ἔγιναν κομμάτια. Μετὰ τὴν ἔριξαν σὲ ἕναν τόπο ὅπου εἶχε τὴν φωλιά του ἕνας δράκος στὸν ὁποῖο ἔριχναν ὅλους τοὺς καταδίκους. Ἡ Ἁγία φυσώντας στὸ θηρίο καὶ κάνοντας τὸ σημεῖο τοῦ Σταυροῦ φόνευσε τὸν φοβερὸ δράκοντα, κάνοντας τὸν Ἀσκληπιὸ καὶ τὴν συνοδεία του νὰ πιστέψουν καὶ νὰ βαπτισθοῦν χριστιανοί. Ἐλεύθερη πλέον συνέχισε νὰ περιοδεύει καὶ νὰ κηρύττει Χριστὸν θεραπεύοντας πολλοὺς ἀσθενεῖς. Συλλαμβάνεται γιὰ

7 τρίτη φορὰ καὶ ὁδηγεῖται σὲ ἄλλον βασιλιὰ ὀνόματι Ταράσιο, ὑποβάλλοντάς την σὲ φρικτὰ βασανιστήρια ἀπὸ τὰ ὁποῖα ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ τὴν διεφύλαξε. Τέλος ὁ βασιλιὰς πρόσταξε νὰ τὴν ἀποκεφαλίσουν. Πρὶν τὸ ξίφος τοῦ δημίου πέσει στὸν λαιμό της, ἡ Ἁγία γονάτισε καὶ εὐχαρίστησε τὸν Κύριο γιὰ τὴν βοήθεια ποὺ τῆς ἔδωσε στὴν ὅλη πορεία τῆς ζωῆς της καὶ παρακάλεσε νὰ δεχθεῖ τὴν ψυχή της μὲ τὶς φρόνιμες παρθένες στὴν βασιλεία του καὶ νὰ ἱκανοποιεῖ τὰ αἰτήματα ἐκείνων ποὺ θὰ ἐπικαλοῦνται τὸ ὄνομά της γιὰ νὰ δοξάζεται τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου. Ἐνῶ τὸ ξίφος ἔπεφτε στὸν λαιμό της, ἀκούσθηκε φωνὴ ἀπὸ τὸν οὐρανὸ ὅτι εἰσακούσθηκε ἡ δέησή της. Ἂς εὐχαριστοῦμε τὸν Κύριο καὶ ἂς παρακαλοῦμε τὴν Ἁγία νὰ μεσιτεύει σ Αὐτὸν νὰ μιμηθοῦμε τὴν ὅλη ζωή της καὶ ἀγάπη γιὰ τὸν Κύριο. Ἀμήν. Ἀπολυτίκιον. Ἦχος α Τὴν σπουδήν σου τῇ κλήσει κατάλληλον ἐργασαμένη, φερώνυμε, τὴν ὁμώνυμόν σου πίστιν εἰς κατοικίαν κεκλήρωσε, Παρασκευὴ ἀθληφόρε ὅθεν προχέεις ἰάματα καὶ πρεσβεύεις ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν. Ἐξήγηση: Σὺ ἀγωνίστρια κι ἡρωΐδα, ποὺ φέρεις τὸ ὄνομα Παρασκευή, ἔδειξες ἐνδιαφέρον, γιὰ νὰ κερδίσεις τὴν οὐράνια βασιλεία. Καὶ τὸ ἐνδιαφέρον σου αὐτὸ τὸ καλλιέργησες μὲ τὸν κατάλληλο τρόπο, ἀνάλογα μὲ τὴν θεία πρόσκληση, ποὺ ἔλαβες κι ἔκαμες κτῆμα κι ἔργο σου τὴ χριστιανικὴ πίστη, ὥστε νὰ γίνεις ἕνα σκεῦος καὶ μιὰ ἱεραπόστολος τῆς πίστεως αὐτῆς. Γι αὐτὸ προσφέρεις τὶς θεραπεῖες καὶ μεσιτεύεις στὸν Κύριο γιὰ τὴ σωτηρία τῶν ψυχῶν μας. 7

8 Ἡ μετὰ θάνατον ζωή (συνέχεια) Πηγή: Εἰρήνης Μαραγκοῦ, «Ὁ Ἅγιος Παΐσιος», Βιογραφία Θαύματα καὶ Θεραπεῖες Προφητεῖες Διδαχές, Ἐκδόσεις Καλοκάθη, Ἀθήνα. Ἐπιμέλεια: Ἀντωνίου Ν. Στυλιανάκη Τὸ καλύτερο μνημόσυνο γιὰ τοὺς κεκοιμημένους ὸ καλύτερο ἀπὸ ὅλα τὰ μνημόσυνα ποὺ μποροῦμε νὰ κάνουμε γιὰ τοὺς κεκοιμημένους εἶναι ἡ προσεκτικὴ ζωή μας, ὁ ἀγώνας ποὺ θὰ κάνουμε γιὰ νὰ κόψουμε τὰ ἐλαττώματά μας καὶ νὰ λαμπικάρουμε τὴν ψυχή μας. Γιατὶ ἡ δική μας ἐλευθερία ἀπὸ τὰ ὑλικὰ πράγματα καὶ ἀπὸ τὰ ψυχικὰ πάθη, ἐκτὸς ἀπὸ τὴ δική μας ἀνακούφιση, ἔχει ὡς ἀποτέλεσμα καὶ τὴν ἀνακούφιση τῶν κεκοιμημένων προπάππων ὅλης τῆς γενιᾶς μας. Οἱ κεκοιμημένοι νιώθουν χαρά, ὅταν ἕνας ἀπόγονός τους εἶναι κοντὰ στὸν Θεό. Ἂν ἐμεῖς δὲν εἴμαστε σὲ καλὴ πνευματικὴ κατάσταση, τότε ὑποφέρουν οἱ κεκοιμημένοι γονεῖς μας, ὁ παππούς μας, ὁ προπάππος μας, ὅλες οἱ γενεές. «Δὲς τί ἀπογόνους κάναμε!», λένε καὶ στενοχωριοῦνται. Ἂν ὅμως εἴμαστε σὲ καλὴ πνευματικὴ κατάσταση, εὐφραίνονται, γιατὶ καὶ αὐτοὶ ἔγιναν συνεργοὶ νὰ γεννηθοῦμε καὶ ὁ Θεὸς κατὰ κάποιον τρόπο ὑποχρεώνεται νὰ τοὺς βοηθήσει. Αὐτὸ δηλαδὴ ποὺ θὰ δώσει χαρὰ στοὺς κεκοιμημένους εἶναι νὰ ἀγωνιστοῦμε νὰ εὐαρεστήσουμε τὸν Θεὸ μὲ τὴν ζωή μας, ὥστε νὰ τοὺς συναντήσουμε στὸν παράδεισο καὶ νὰ ζήσουμε ὅλοι μαζὶ στὴν αἰώνια ζωή. Ἑπομένως, ἀξίζει τὸν κόπο νὰ χτυπήσουμε τὸν παλαιό μας ἄνθρωπο, γιὰ νὰ γίνει καινὸς καὶ νὰ μὴ βλάπτει πιά, οὔτε 8

9 τὸν ἑαυτό του οὔτε τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους, ἀλλὰ νὰ βοηθᾶ καὶ τὸν ἑαυτό του καὶ τοὺς ἄλλους εἴτε ζῶντες εἶναι εἴτε κεκοιμημένοι. Ἡ παρρησία τῶν δικαίων πρὸς τὸν Θεὸ - Γέροντα, στὴν πρὸς Ἀρχαρίους Ἐπιστολή σας γράφετε: «Παρόλο ποὺ καταλαβαίνουν οἱ ἀληθινοὶ μοναχοὶ ὅτι αὐτὸ ποὺ ἀπολαμβάνουν σ αὐτὴ τὴ ζωὴ εἶναι μέρος τῆς χαρᾶς τοῦ παραδείσου καὶ ὅτι στὸν παράδεισο θὰ εἶναι περισσότερη, ἐν τούτοις ἀπὸ πολλὴ ἀγάπη πρὸς τὸν πλησίον τους θέλουν νὰ ζήσουν ἐπὶ τῆς γῆς, γιὰ νὰ βοηθοῦν τοὺς ἀνθρώπους μὲ τὴν προσευχὴ νὰ ἐπεμβαίνει ὁ Θεὸς καὶ νὰ βοηθιέται ὁ κόσμος». - Στὴν ἄλλη ζωή, Γέροντα, ἕνας σωστὸς μοναχὸς πάλι δὲν θὰ βοηθᾶ μὲ τὴν προσευχή του τοὺς ἀνθρώπους; - Καὶ στὴν ἄλλη ζωὴ θὰ βοηθᾶ μὲ τὴν προσευχή του, ἀλλὰ δὲν θὰ ὑποφέρει, ἐνῶ τώρα συμπάσχει δὲν περνάει χαρούμενα ἐδῶ, «μὲ χαρούμενη τὴν ὄψη καὶ μὲ βλέμμα λαμπερό»! Ὅσο ὅμως ὑποφέρει γιὰ τὸν πλησίον του, τόσο ἀνταμείβεται μὲ θεία παρηγοριὰ καὶ αὐτὸ εἶναι κατὰ κάποιον τρόπο καὶ ἡ πληροφορία ὅτι βοηθιέται ὁ ἄλλος. Αὐτὴ ἡ παραδεισένια χαρὰ εἶναι ἡ θεία ἀνταμοιβὴ γιὰ τὸν πόνο ποὺ νιώθει γιὰ τὸν ἀδελφό του. - Δηλαδή, Γέροντα, οἱ ἅγιοι ποὺ ἐπικαλούμαστε νὰ μᾶς βοηθήσουν δὲν συμπάσχουν μαζί μας; - Ἐκεῖ δὲν ἔχει πόνο, βρὲ παιδάκι μου! Στὸν παράδεισο ὑποφέρουν; «Ἔνθα οὐκ ἔστι πόνος, οὐ λύπη, οὐ στεναγμός», δὲ λέει; Ὕστερα, οἱ Ἅγιοι ἔχουν ὑπόψη τους τὴ θεία ἀνταμοιβὴ ποὺ θὰ λάβουν ὅσοι ἄνθρωποι βασανίζονται σ αὐτὴ τὴ ζωὴ καὶ αὐτὸ τοὺς κάνει νὰ χαίρονται. Μὰ καὶ ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς ποὺ ἔχει τόση ἀγάπη, τόση εὐσπλαγχνία, πῶς ἀντέχει αὐτὸ τὸν μεγάλο πόνο τῶν ἀνθρώπων; Ἀντέχει, γιατὶ ἔχει ὑπόψη Του τὴ θεία ἀνταμοιβὴ ποὺ τοὺς περιμένει. Ὅσο, δηλαδή, βασανίζονται 9

10 10 ἐδῶ οἱ ἄνθρωποι, τόσο τοὺς ἀποταμιεύει ἐκεῖ οὐράνιο μισθό. Ἐνῶ ἐμεῖς αὐτὰ δὲν τὰ βλέπουμε καὶ συμπάσχουμε μὲ ὅσους ὑποφέρουν. Γι αὐτό, ὅταν κάποιος τὰ βλέπει λίγο αὐτὰ καὶ ἔχει ὑπόψη του τὴν ἀνταμοιβὴ ποὺ θὰ λάβουν, δὲν ὑποφέρει τόσο πολύ. - Ὅταν, Γέροντα, παρακαλοῦμε τὸν Θεὸ νὰ βοηθήσει κάποιον κεκοιμημένο ποὺ δὲν ἔχει ἀνάγκη, πάει χαμένη αὐτὴ ἡ προσευχή; - Πῶς νὰ πάει χαμένη; Ὅταν λέμε «ἀνάπαυσον τὸν τάδε», καὶ αὐτὸς εἶναι σὲ καλὴ θέση στὴν ἄλλη ζωή, δὲν παρεξηγεῖται ἴσα ἴσα συγκινεῖται. «Γιὰ δές, λέει, ἐγὼ εἶμαι σὲ καλὴ θέση καὶ ἐκεῖνοι ἀγωνιοῦν», ὁπότε φιλοτιμεῖται καὶ μᾶς βοηθάει πιὸ πολύ, πρεσβεύοντας στὸν Θεὸ γιὰ μᾶς. Ἀλλὰ ποῦ νὰ ξέρεις σὲ τί κατάσταση βρίσκεται ὁ ἄλλος; Φυσιολογικὰ κάνεις εὐχὴ πρῶτα γι αὐτοὺς ποὺ γνωρίζεις ὅτι μὲ τὴ ζωή τους λύπησαν τὸν Θεὸ καὶ εὔχεσαι καὶ γιὰ ἄλλες ἀνάλογες περιπτώσεις καὶ ὕστερα εὔχεσαι καὶ γιὰ ὅλους τοὺς κεκοιμημένους.

11 Οἱ Καταβασίες τῆς Μεταμορφώσεως Πηγή: Συμεὼν Μητροπολίτου Νέας Σμύρνης «Ἀφθαρσίας πηγή» Καταβασίες Δεσποτικῶν καὶ Θεομητορικῶν ἑορτῶν, Ἐκδόσεις «Ἐν πλῷ», Β ἔκδοση: Ἀθήνα Δεκέμβριος Ἐπιμέλεια: Πρωτ. Κωνσταντῖνος Χριστοδούλου Μεταμόρφωση τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἕνα κορυφαῖο θαῦμα ποὺ πραγματοποίησε ὁ Κύριος στὸ ἴδιο τὸ θεανδρικὸ σῶμα Του. Ἐνώπιον τῶν τριῶν μαθητῶν Του, τοῦ 11

12 Πέτρου, τοῦ Ἰακώβου καὶ τοῦ Ἰωάννου, μὲ τοὺς ὁποίους ἀνέβηκε στὸ ὄρος Θαβώρ, ὁ Ἰησοῦς ἄφησε νὰ φανεῖ ἡ θεία δόξα Του ἀποκάλυψε τὸ ἄρρητο μεγαλεῖο τῆς θεότητός Του. «Καὶ μετεμορφώθη ἔμπροσθεν αὐτῶν, καὶ ἔλαμψε τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ὡς ὁ ἥλιος, τὰ δὲ ἱμάτια αὐτοῦ ἐγένετο λευκὰ ὡς τὸ φῶς» (Ματθ. 17,2). Ὁ ὄρθρος τῆς ἑορτῆς τῆς Μεταμορφώσεως περιλαμβάνει δύο κανόνες. Ὁ πρῶτος εἶναι ποίημα τοῦ ἁγίου Κοσμᾶ, ἐπισκόπου Μαϊουμᾶ, καὶ ὁ δεύτερος τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ. Οἱ καταβασίες τῆς ἑορτῆς προέρχονται ἀπὸ τὸν πρῶτο κανόνα καὶ ψάλλονται κατὰ τὸ χρονικὸ διάστημα ἀπὸ τὶς 27 μέχρι καὶ τὶς 31 Ἰουλίου καὶ ἀπὸ τὶς 2 μέχρι καὶ τὶς 5 Αὐγούστου. Ὠ ι δὴ ε. Ὁ τοῦ φωτὸς διατμήξας τὸ πρωτόγονον χάος, ὡς ἐν φωτὶ τὰ ἔργα ὑμνῆ σε, Χριστέ, τὸν δημιουργόν, ἐν τῷ φωτί σου τὰς ὁδοὺς ἡμῶν εὔθυνον. Χριστέ, Σὺ ποὺ διαχώρισες ἀπὸ τὸ φῶς τὸ ἀρχικὸ σκοτάδι, γιὰ νὰ ὑμνοῦν μὲς στὸ φῶς τὰ δημιουργήματα Ἐσένα, τὸν Δημιουργό, καθοδήγησε μὲ τὸ φῶς τῶν ἐντολῶν Σου τὴν πορεία τῆς ζωῆς μας. Ἡ ἑορτὴ τῆς Μεταμορφώσεως εἶναι ἡ ἑορτὴ τῆς θείας δόξας καὶ τοῦ ἀκτίστου φωτός. Ἀλλὰ καὶ ἡ πέμπτη βιβλικὴ ὠδὴ 12

13 τοῦ προφήτου Ἡσαΐα διδάσκει ὅτι εἶναι φῶς καὶ τὰ προστάγματα τοῦ Θεοῦ (26,9). Μὲ ἀφορμή, λοιπόν, τὰ δύο αὐτὰ δεδομένα ὁ ἱερὸς μελωδὸς στὸν παρόντα εἱρμὸ μᾶς παρουσιάζει τὰ βασικὰ στοιχεῖα τῆς χριστιανικῆς φ ωτολογ ί α ς. Ὁ Θεὸς εἶναι ὁ δημιουργὸς τοῦ φωτός. Καὶ ἐκεῖνος κατὰ τὴ Γένεση «διεχώρισεν ἀνὰ μέσον τοῦ φωτὸς καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ σκότους» (1,3,4). Διατέμνω σημαίνει διαχωρίζω καὶ «πρωτόγονον χάος» εἶναι τὸ σκοτάδι ποὺ ὑπῆρχε πρὶν ἀπὸ τὴ δημιουργία τοῦ φωτός αὐτὸ δηλαδὴ ποὺ ἡ Γένεση ὀνομάζει «σκότος ἐπάνω τῆς ἀβύσσου» (1,2). Γιατί διαχώρισε ὁ Θεὸς τὸ σκοτάδι ἀπὸ τὸ φῶς; Γιὰ νὰ ὑμνοῦν, ἀπαντᾶ ὁ ἱερὸς Κοσμᾶς, τὰ κτίσματα «ἐν φωτὶ» τὸν δημιουργὸ Θεό. Τὸ φῶς εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ μεγαλειωδέστερα στοιχεῖα τῆς δημιουργίας. Κατὰ τὴ Γένεση τὸ φῶς εἶναι «καλόν» (1,4) καὶ κατὰ τὸν Ἐκκλησιαστὴ «γλυκύ» (11,7). Ὁ Μέγας Βασίλειος ἐπισημαίνει ὅτι «πρώτη φωνὴ Θεοῦ φωτὸς φύσιν ἐδημιούργησε, τὸ σκότος ἠφάνισε, τὴν κατήφειαν διέλυσε, τὸν κόσμον ἐφαίδρυνε, πᾶσιν ἀθρόως χαρίεσσαν ὄψιν καὶ ἡδεῖαν ἐπήγαγε». Λουσμένα, λοιπόν, στὸ φῶς ὅλα τὰ δημιουργήματα ὑμνοῦν καὶ δοξάζουν τὸν δημιουργὸ καὶ φωτοδότη Κύριο. Ὁ εἱρμὸς ἀποτελεῖ προσευχὴ ποὺ ἀπευθύνεται πρὸς τὸν Χριστό. Καὶ τὸ αἴτημα ποὺ διατυπώνουμε οἱ πιστοί, καθὼς τὸν ψάλλουμε, εἶναι: «ἐν τῷ φωτί σου τὰς ὁδοὺς ἡμῶν εὔθυνον». Στὴ διατύπωση τοῦ αἰτήματος αὐτοῦ ὁ ποιητής μας, καθὼς φαίνεται, ἐμπνέεται ἀπὸ ἀντίστοιχο αἴτημα τοῦ προφητάνακτος Δαβίδ: «Κατεύθυνον ἐνώπιόν σου τὴν ὁδόν μου» (Ψαλμ. 5,9). «Ὁδὸς» ἢ «ὁδοὶ» εἶναι ἡ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου, ἡ ἐγκόσμια πορεία του. Καὶ οἱ χριστιανοὶ αὐτὸ ποὺ εὐχόμαστε καὶ ἐπιδιώκουμε εἶναι ὁ Χριστὸς νὰ κατευθύνει τὰ βήματα τῆς ζωῆς μας, φωτίζοντάς μας μὲ τὸ δικό Του φῶς, τὸ φῶς τοῦ Εὐαγγελίου Του. 13

14 Βήματα στὴν ἄμμο mazi-xeri-xeri.blogspot.com.cy Ἐπιμέλεια: Μαρίας Uliniuc Μιὰ νύχτα κάποιος ἄνθρωπος εἶδε ἕνα ὄνειρο: ὀνειρεύτηκε πὼς περπατοῦσε στὴν ἀκρογιαλιὰ μαζὶ μὲ τὸν Θεό! Στὸν οὐρανὸ ἄστραψαν σκηνὲς ἀπὸ τὴ ζωή του. Σὲ κάθε σκηνὴ ἔβλεπε δυὸ ζευγάρια πατημασιὲς πάνω στὴν ἄμμο. Τὸ ἕνα ἀνῆκε σ αὐτὸν καὶ τὸ ἄλλο στὸν Θεό. Ὅταν καὶ ἡ τελευταία σκηνὴ τῆς ζωῆς του ἔλαμψε μπροστά του, κοίταξε πίσω τὶς πατημασιὲς στὴν ἄμμο. Παρατήρησε πὼς πολλὲς φορὲς στὸν δρόμο τῆς ζωῆς του ὑπῆρχε μόνο ἕνα ζευγάρι πατημασιές. Παρατήρησε ἀκόμη πὼς αὐτὸ συνέβαινε στὶς πιὸ δύσκολες καὶ θλιμμένες στιγμές του! Τί, λοιπόν; Ὁ Θεὸς τότε τὸν ἄφηνε μόνο; Αὐτὸ πραγματικὰ τὸν πείραξε καὶ ρώτησε τὸν Θεό: - Κύριε, ὅταν ἀποφάσισα νὰ Σὲ ἀκολουθήσω εἶπες πὼς θὰ βαδίζαμε μαζὶ αὐτὸ τὸν δρόμο. Ἀλλὰ παρατήρησα πὼς στὶς πιὸ δύσκολες στιγμὲς τῆς ζωῆς μου ὑπάρχει μόνο ἕνα ζευγάρι πατημασιὲς πάνω στὴν ἄμμο. Δὲν καταλαβαίνω. Γιατί ὅταν σὲ 14

15 χρειαζόμουν τόσο πολύ, ἐσὺ μὲ ἄφηνες; Καὶ ὁ Θεὸς τοῦ ἀπάντησε: - Πολὺ ἀκριβό μου παιδί, σὲ ἀγαπῶ καὶ δὲν σὲ ἄφησα ποτέ. Καὶ στὶς πιὸ δύσκολες στιγμές, ἤμουν πάντα ἐκεῖ, δίπλα σου. Στὶς ὧρες τῆς δοκιμασίας καὶ τοῦ πόνου, ποὺ βλέπεις μόνο ἕνα ζευγάρι πατημασιές, τὰ δικά μου ἴχνη εἶναι, γιατὶ σὲ κρατοῦσα στὴν ἀγκαλιά μου! Ὁ ἔνσαρκος Ἄγγελος, τῶν Προφητῶν ἡ κρηπίς, ὁ δεύτερος Πρόδρομος τῆς παρουσίας Χριστοῦ, Ἠλίας ὁ ἔνδοξος, ἄνωθεν καταπέμψας Ἐλισαίῳ τὴν χάριν, νόσους ἀποδιώκει καὶ λεπροὺς καθαρίζει, διὸ καὶ τοῖς τιμῶσιν αὐτὸν βρύει ἰάματα. 15

16 «ἐκ πνεύματος Ἁγίου» Θωμᾶ Ἀν. Παπαθωμᾶ ὲ λίγες μέρες θὰ γιορτάσουμε τὸ κεντρικὸ γεγονὸς τῆς ἱστορίας τῆς Ἐκκλησίας μας, τὴν Πεντηκοστή. Κατὰ τὴν μέρα αὐτή, τὸ Ἅγιο Πνεῦμα ἐπιφοίτησε στοὺς ἀποστόλους καὶ παραμένει στὴν ἐκκλησία μας, ὡς Παράκλητος, καθοδηγώντας μας. «καὶ εἰς τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον, τὸ Κύριον, τὸ ζωοποιόν, τοῦ ἐκ τοῦ Πατρὸς ἐκπορευόμενον, τὸ σὺν Πατρὶ καὶ Υἱῷ συμπροσκυνούμενον καὶ συνδοξαζόμενον, τὸ λαλῆσαν διὰ τῶν προφητῶν» Μὲ τὰ πιὸ πάνω λόγια, μαρτυροῦμε, μέσα ἀπὸ τὸ σύμβολο τῆς Πίστεώς μας, τὸ τί πιστεύουμε γιὰ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα, τὸ ὁποῖον εἶναι τὸ τρίτο πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος. Γιὰ τὴν ὕπαρξη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μᾶς μαρτυρεῖ ἡ Παλαιὰ Διαθήκη, στὸ πρῶτο βιβλίο τῆς Γενέσεως (1,1) «ἐπεφέρετο ἐπάνω τοῦ ὕδατος», κατὰ τὴ δημιουργία. Ἐπίσης ἡ παρουσία του, γίνεται ἐμφανέστατη μέσα στὴν Καινὴ Διαθήκη, κατὰ τὸν Εὐαγγελισμὸ τῆς Παναγίας, «. ἐκ πνεύματος Ἁγίου καὶ Μαρίας τῆς Παρθένου», κατὰ τὴν βάπτιση τοῦ Χριστοῦ στὸν Ἰορδάνη, «καὶ τὸ πνεῦμα ἐν εἴδει περιστερᾶς». Στὸ τέλος τῆς ἐπίγειας ζωῆς Του, ὁ Χριστὸς ἀναγγέλλει στοὺς μαθητὲς ὅτι θὰ ἀποστείλει τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, τὸ ὁποῖο θὰ τοὺς φωτίσει. Μετὰ τὴν Ἀνάληψή Του καὶ μὴ ξεχνώντας τὴν ὑπόσχεσή Του, τὸ Ἅγιο Πνεῦμα ἔρχεται κατὰ τὴν Πεντηκοστὴ καὶ ἐμφανίζεται δίκην πυρήνων γλωσσῶν ποὺ κάθισαν στὸν κάθε μαθητή (Πράξ. 2, 3). Ἀπὸ τότε παραμένει στὴν ἱστορικὴ πορεία τῆς Ἐκκλησίας μας, ὁδηγώντας τοὺς μαθητές, συνεχίζοντας τὸ ἔργο τῆς σωτηρίας. Ὁλόκληρη ἡ ἐκκλησία θὰ ἦταν φιλανθρωπικὸ ἵδρυμα ἢ ὁμάδα ἀνάμνησης τοῦ ἔργου τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἂν δὲν ὑπῆρχε τὸ Ἅγιο Πνεῦμα. Ἡ παρουσία του ἐγγυᾶται ὅτι ἡ 16 23

17 Ἐκκλησία δὲν ἀποτελεῖ ἁπλὰ ἕνα ἀνθρώπινο σύνολο ἢ ἵδρυμα ἀλλὰ μιὰ ζωντανὴ κοινότητα Θεοῦ καὶ ἀνθρώπων μὲ κεφαλὴ τὸν Χριστό. Ἀπόστολοι, ἅγιοι, θεολόγοι καὶ πολλοὶ ἄλλοι μαρτυροῦν μέσα ἀπὸ τὰ γραπτά τους κείμενα, μέσα ἀπὸ τὸν προφορικό τους λόγο καὶ ἐξηγοῦν τί εἶναι τὸ Ἅγιο Πνεῦμα. Ὁ Βλαντιμὶρ Λόσκι ( ), ποὺ ἦταν ἐπιφανὴς ἐξόριστος Ρῶσος θεολόγος, ἀναφέρει σὲ ἕνα κείμενό του. «Τὰ θεῖα πρόσωπα δὲν ἐπιβάλλονται, ἀλλὰ τὸ ἕνα μαρτυρεῖ τὸ ἄλλο». Γι αὐτὸ τὸν λόγο ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνὸς εἶπε ὅτι «ὁ Υἱὸς εἶναι ἡ εἰκόνα τοῦ Πατρὸς καὶ τὸ Πνεῦμα ἡ εἰκόνα τοῦ Υἱοῦ». Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, ὡς πρόσωπο, παραμένει ἀφανέρωτο, κρυμμένο, συγκαλύπτοντας τὸν ἑαυτό του μόλις ἐμφανιστεῖ. Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα εἶναι τὸ βασιλικὸ χρίσμα τοῦ Χριστοῦ καὶ ὅλων τῶν Χριστιανῶν ποὺ ἔχουν κληθεῖ νὰ βασιλέψουν μαζί του στὸν Μέλλοντα Αἰώνα. Τότε αὐτὸ τὸ θεῖο πρόσωπο, ἄγνωστο τώρα, χωρὶς νὰ ἔχει τὴν εἰκόνα του σὲ κάποιο ἄλλο μέλος τῆς Τριάδος, θὰ φανερωθεῖ σὲ θεοποιημένα πρόσωπα, γιατὶ τὸ πλῆθος τῶν ἁγίων θὰ εἶναι ἡ εἰκόνα του. Ὁ Ἕλληνας λογοτέχνης καὶ ζωγράφος Φώτης Κόντογλου στὸ βιβλίο «Ἀσάλευτο Θεμέλιο» στὸ κεφάλαιο «Ὁ πολυαγαπημένος Ἅγιος Σεραφεὶμ τοῦ Σάρωφ» ἀναφέρει ὅτι τὸ Ἅγιο Πνεῦμα μεταμορφώνει σὲ χαρὰ ὅ,τι ἀγγίζει. «Ὅταν κατεβαίνει τὸ Ἅγιον Πνεῦμα πάνω στὸν ἄνθρωπο καὶ εἰσχωρεῖ μέσα του, ἡ ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου γεμίζει ἀπὸ μιὰ χαρὰ ἀνέκφραστη, γιατὶ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα μεταμορφώνει σὲ χαρὰ ὅ,τι ἀγγίξει. Φανερώνεται σὰν ἕνα ἀνιστόρητο φῶς σ ἐκείνους στοὺς ὁποίους ἐκδηλώνεται ἡ θεϊκὴ ἐνέργεια. Οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι γνωρίσανε μὲ τὶς αἰσθήσεις τους τὴν παρουσία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος». Τότε τὸν ρώτησα: «Πῶς θὰ μπορέσω νὰ τὸ δῶ καὶ ἐγὼ μὲ τὰ μάτια μου;» Πάνω σ αὐτά, ὁ πάτερ Σεραφεὶμ ἔβαλε τὰ χέρια του στοὺς ὤμους μου καὶ μοῦ εἶπε: «Τέκνον μου, βρισκόμαστε κι οἱ δυό μας μέσα στὸ Ἅγιον Πνεῦμα... Γιατί δὲν θέλεις νὰ μὲ κοιτάξεις;» «Πάτερ μου, τοῦ εἶπα, δὲν μπορῶ νὰ σὲ κοιτάξω. 17

18 Τὰ μάτια σου βγάζουνε ἀστραπές. Τὸ πρόσωπό σου ἔχει γίνει πιὸ ἀστραφτερὸ ἀπὸ τὸν ἥλιο, καὶ τὰ μάτια μου θαμπώσανε ἀπὸ τὸ φῶς». «Μὴ φοβᾶσαι, τέκνο τοῦ Θεοῦ, εἶπε ὁ γέροντας. Καὶ σὺ εἶσαι ὁλόφωτος ὅπως εἶμαι ἐγώ. Γιατί βρίσκεσαι μέσα στὸ Ἅγιο Πνεῦμα. Ἀλλιῶς δὲν θὰ μποροῦσες νὰ μὲ δεῖς μὲ τὴν ὄψη ποὺ μὲ βλέπεις». Ἔσκυψε πάνω μου καὶ μοῦ εἶπε σιγανὰ στὸ αὐτί: «Εὐχαρίστησε τὸν Ὕψιστο γιὰ τὴν ἄπειρη καλοσύνη του. Προσευχήθηκα μυστικὰ στὸν Κύριο καὶ εἶπα μέσα μου: Κύριε, ἀξίωσέ τον νὰ δεῖ καθαρὰ μὲ τὰ σωματικὰ μάτια του τὴν ἐπιφοίτηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματός Σου, ποὺ τὴ φανερώνεις στοὺς δούλους σου ὅποτε καταδέχεσαι νὰ παρουσιασθεῖς μέσα στὸ μεγαλοπρεπὲς φῶς τῆς δόξης Σου. Κι ὅπως βλέπεις, ὁ Κύριος ἀμέσως δέχθηκε τὴν προσευχὴ τοῦ τιποτένιου Σεραφείμ. Πόση εὐγνωμοσύνη πρέπει νὰ χρωστοῦμε στὸν Θεὸ γιὰ τοῦτο τὸ ἀνείπωτο δῶρο ποὺ μᾶς ἔδωσε! Μήτε οἱ Πατέρες τῆς ἐρήμου δὲν ἀξιώνονταν πάντα νὰ δοῦνε τέτοια φανερώματα τῆς ἀγαθότητάς Του. Λοιπόν, τέκνον μου, κοίταξέ με ἐλεύθερα. Μὴ φοβᾶσαι, ὁ Κύριος εἶναι μαζί μας». Ἦρθε ἡ ὥρα λοιπὸν νὰ ἐνεργοποιήσουμε τὰ χαρίσματα ποὺ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα ἀφειδώλευτα μᾶς προσφέρει, τὸν φωτισμὸ γιὰ νὰ κατανοήσουμε τί διδάσκει ἡ Ἐκκλησία μας. Ἡ ζωντανὴ παρουσία τοῦ τρίτου προσώπου τοῦ τριαδικοῦ Θεοῦ μας στὸν κόσμο, θὰ μᾶς βοηθήσει νὰ διορθώσουμε τὰ λάθη μας καὶ θὰ μᾶς φωτίσει νὰ γεμίσουμε μὲ ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη, μακροθυμία κτίζοντας τὸν καινούργιο κόσμο τοῦ Θεοῦ μέσα ἀπὸ τὴν καθημερινὴ ζωή μας. Ἀπὸ τὴ βάπτισή μας ἡ παρουσία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στὴ ζωή μας ἀποτελεῖ τὴ βασικὴ προϋπόθεση γιὰ τὴν πνευματική μας πορεία. Δὲν εἶναι τυχαῖο ποὺ ἡ εἴσοδός μας στὴν μεγάλη οἰκογένεια τῆς Ἐκκλησίας καὶ στὴν ἀγκαλιὰ τοῦ Χριστοῦ μας γίνεται «εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος»

19 ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ 1 Παρασκευή 3 Κυριακή 7 Πέμπτη 8 Παρασκευή 10 ΚΥΡΙΑΚΗ 11 Δευτέρα 12 Τρίτη ΙΕΡΕΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΕΣ ΙΟΥΛΙΟΥ ΕΟΡΤΑΖΟΝΤΕΣ ΑΓΙΟΙ ΙΕΡΕΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΕΣ ΧΡΥΣΕΛΕΟΥΣΑ ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ Κοσμᾶ καὶ Δαμιανοῦ τῶν Ἀναργύρων 06:30-08:45 Β Ματθαίου 06:30-10:00 06:30-09:45 ΣΤΗ ΧΡΥΣΕΛΕΟΥΣΑ: Μνημόσυνο Κυπριανοῦ Ἀρχιεπισκόπου Κύπρου, Μητροπολιτῶν Πάφου Χρύσανθου, Κιτίου Μελετίου καὶ Κυρηνείας Λαυρεντίου, Σάββα τοῦ Προσκυνητοῦ, Εὐεργέτου τῆς Κοινότητας Στροβόλου καὶ πάντων τῶν Μαρτυρησάντων τὴν 9ην ΙΟΥΛΙΟΥ 1821, προϊσταμένου τοῦ Θεοφιλεστάτου Ἐπισκόπου Μεσαορίας, κ. Γρηγορίου. Κυριακῆς Μεγαλομάρτυρος Θωμᾶ Ὁσίου τοῦ ἐν Μαλεῷ Ἑσπερινός Παράκληση στὴν Παναγία Προκοπίου Μεγαλομάρτυρος Γ Ματθαίου. Ἀθανασίου τοῦ ἐν Πεντασχοίνῳ ὁσίου τοῦ Κυπρίου Εὐφημίας Μεγαλομάρτυρος, Ὄλγας Ἰσαποστόλου τῆς βασιλίσσης Ἑσπερινός Παράκληση στὴν Ἁγία Μαρίνα Παϊσίου ὁσίου τοῦ Ἁγιορείτου Ἑσπερινός Παράκληση στὴν Ἁγία Μαρίνα 06:30-08:45 06:30-08:30 18:30-20:00 06:30-08:45 06:30-08:30 06:30-09:45 06:30-09:45 ΑΠ. ΑΝΔΡΕΑΣ 06:30-08:45 ΑΓΙΑ ΜΑΡΙΝΑ* 19:00-21:00 ΑΓ. ΜΑΡΙΝΑ 06:30-08:45 06:30-08:30 19:00-21:00 * Καθόλη τὴ διάρκεια τῆς πανηγύρεως τῆς Ἁγίας Μαρίνης, 11 Ἰουλίου (19:00 ἀπόγευμα) - 17 Ἰουλίου (βράδυ), τὸ Παρεκκλήσιο θὰ εἶναι ἀνοιχτὸ ἀπὸ 06:00 13:00 καὶ ἀπὸ 16:00 23:00 καὶ θὰ ἐκτίθενται γιὰ προσκύνηση ἱερὰ Λείψανα τῆς Ἁγίας Μεγαλομάρτυρος Μαρίνας καὶ ἄλλων ἁγίων. 19

20 ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ 13 Τετάρτη 14 Πέμπτη 15 Παρασκευή Παρασκευή - Σάββατο 16 Σάββατο 17 ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΕΡΕΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΕΣ ΙΟΥΛΙΟΥ ΕΟΡΤΑΖΟΝΤΕΣ ΑΓΙΟΙ ΙΕΡΕΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΕΣ Ἡ Σύναξις τοῦ Ἀρχαγγέλου Γαβριήλ, Ἁγίων Ἡλιοφώτων Ἑσπερινός Παράκληση στὴν Ἁγία Μαρίνα Ἁγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου Ἀκύλα Ἀποστόλου Ἑσπερινός Παράκληση στὴν Ἁγία Μαρίνα Κηρύκου καὶ Ἰουλίττης τῆς μητρὸς αὐτοῦ, Μαρτύρων Προεόρτια Ἁγίας Μαρίνης Ἀθηνογένους Ἱερομάρτυρος ΑΓΡΥΠΝΙΑ - Ἀπόδειπνο - Χαιρετισμοὶ στὴν Ἁγία Μαρίνα - Ἑσπερινός - Ἐγκώμια στὴν Ἁγία Μαρίνα - Ὄρθρος - Θεία Λειτουργία Ἑσπερινός Στὴν Ἁγία Μαρίνα, τοῦ Πανηγυρικοῦ Ἑσπερινοῦ θὰ προστεῖ ὁ Θεοφιλέστατος Ἐπίσκοπος Μεσαορίας, κ. Γρηγόριος ΜΑΡΙΝΗΣ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΟΣ Ἁγ. 630 Πατέρων Δ Οἰκ. Συνόδου Ἑσπερινός Παράκληση στὴν Ἁγία Μαρίνα ΧΡΥΣΕΛΕΟΥΣΑ ΑΓ. ΜΑΡΙΝΑ ΑΓΙΑ ΜΑΡΙΝΑ 06:30-08:45 19:00-21:00 ΑΓΙΑ ΜΑΡΙΝΑ 06:30-08:45 19:00-21:00 ΑΓΙΑ ΜΑΡΙΝΑ 06:30-08:45 ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ ΑΓΙΑ ΜΑΡΙΝΑ * 20:00-01:00 19:00-20:30 18:30-19:30 ΑΓ. ΜΑΡΙΝΑ 06:30-10:00 06:30-09:45 19:00-21:00 20

21 ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ 20 Τετάρτη 22 Παρασκευή 23 Σάββατο 24 ΚΥΡΙΑΚΗ 25 Δευτέρα 26 Τρίτη 27 Τετάρτη 28 Πέμπτη 31 ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΕΡΕΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΕΣ ΙΟΥΛΙΟΥ ΕΟΡΤΑΖΟΝΤΕΣ ΑΓΙΟΙ ΙΕΡΕΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΕΣ Ἠλιοῦ Προφήτου τοῦ Θεσβίτου Ἁγίου Μενελάου, Μαρίας Μαγδαληνῆς, Μαρκέλλης παρθενομάρτυρος Θύρσου Ἐπισκ. Καρπασίας Ἑσπερινός (Παρασκευὴ 22 Ἰουλίου) ΧΡΥΣΕΛΕΟΥΣΑ ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ 06:30-08:45 06:30-08:30 ΣΤΕΓΗ ΑΓΙΑ ΜΑΡΙΝΑ 16:00-17:00 Ὄρθρος Θεία Λειτουργία 06:30-08:45 Ε Ματθαίου Χριστίνης Μεγαλομάρτυρος Ἡ Κοίμησις τῆς Ἁγίας Ἄννης, Ὀλυμπιάδος Διακόνου, Εὐπραξίας ὁσίας Παρασκευῆς Ὁσιομάρτυρος, Ἐρμολάου, Ἑρμίππου καὶ Ἑρμοκράτους Ἱερομαρτύρων Παντελεήμονος Μεγαλομάρτυρος τοῦ Ἰαματικοῦ Προχόρου, Νικάνορος, Τίμωνος καὶ Παρμενᾶ Ἀποστόλων, Εἰρήνης τῆς Χρυσοβαλάντου ΣΤ Ματθαίου. Ἰωσὴφ ἀπὸ Ἀριμαθαίας, Εὐδοκίμου δικαίου 06:30-08:30 06:30-09:45 06:30-09:45 06:30-08:45 06:30-08:45 06:30-08:30 06:30-08:45 06:30-08:30 06:30-08:45 06:30-08:30 06:30-09:45 06:30-09:45 21

22 ΙΕΡΕΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΕΣ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ 1 Δευτέρα 2 Τρίτη 3 Τετάρτη 4 Πέμπτη 5 Παρασκευή 5-6 Παρασκευή- Σάββατο 6 Σάββατο ΕΟΡΤΑΖΟΝΤΕΣ ΑΓΙΟΙ ΙΕΡΕΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΕΣ Πρόοδος τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, Ἑπτὰ Μακκαβαίων Παίδων, τῆς μητρὸς αὐτῶν Σολομονῆς καὶ τοῦ διδασκάλου αὐτῶν Ἐλεαζάρου Ἑσπερινός-Μικρὸς Παρακλητικὸς Κανών Ἀνακομιδὴ Λειψάνων Πρωτομάρτυρος Στέφανου, Φωτεινῆς τῆς Καρπασίτιδος (Ἁγίας Φωτοῦς) Ἑσπερινός-Μέγας Παρακλητικὸς Κανών Ἑσπερινός-Μικρὸς Παρακλητικὸς Κανών Ἑσπερινός-Μέγας Παρακλητικὸς Κανών Προεόρτια Μεταμορφώσεως τοῦ Κυρίου Η ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΙΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΑΓΡΥΠΝΙΑ Η ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΙΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΧΡΥΣΕΛΕΟΥΣΑ ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ 06:30-08:45 18:30-20:00 18:30-19:30 06:30-08:45 18:30-20:00 18:30-19:30 18:30-20:00 18:30-19:30 18:30-20:00 18:30-19:30 06:30-08:45 20:30-01:00 06:30-09:15 Σημείωση: Κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ Δεκαπενταυγούστου, στὸν Ἱερὸ Ναὸ τῆς τοῦ Θεοῦ Σοφίας, θὰ τελεῖται μόνον ὁ Παρακλητικὸς Κανὼν χωρὶς ἑσπερινό, ἐκτὸς ἀπὸ τὴν περίπτωση κατὰ τὴν ὁποία θὰ τελεσθεῖ Θεία Λειτουργία τὴν ἑπομένη (7 Αὐγούστου). 22

23 ΙΕΡΕΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΕΣ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ 7 ΚΥΡΙΑΚΗ 8 Δευτέρα 9 Τρίτη 10 Τετάρτη 11 Πέμπτη 12 Παρασκευή 13 Σάββατο 14 ΚΥΡΙΑΚΗ 15 Δευτέρα ΕΟΡΤΑΖΟΝΤΕΣ ΑΓΙΟΙ ΙΕΡΕΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΕΣ Ζ Ματθαίου. Δομετίου Ὁσιομάρτυρος Ἑσπερινός-Μέγας Παρακλητικὸς Κανών Αἰμιλιανοῦ Ἐπισκ. Κυζίκου, Μύρωνος Ἐπισκ. Κρήτης Ἑσπερινός-Μικρὸς Παρακλητικὸς Κανών Ἑσπερινός-Μέγας Παρακλητικὸς Κανών Ἑσπερινός-Μικρὸς Παρακλητικὸς Κανών ΧΡΥΣΕΛΕΟΥΣΑ ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ 06:30-09:45 06:30-09:45 18:30-20:00 18:30-20:00 06:30-08:30 18:30-20:00 18:30-19:30 18:30-20:00 18:30-19:30 18:30-20:00 18:30-19:30 Ἁγίου Σπυρίδωνος 06:30-08:45 Ἑσπερινός-Μέγας Παρακλητικὸς Κανών 18:30-20:00 18:30-19:30 Ἑσπερινός-Μικρὸς Παρακλητικὸς Κανών 18:30-20:00 18:30-19:30 Ἀπόδοσις τῆς ἑορτῆς τῆς Μεταμορφώσεως 06:30-08:45 Μαξίμου Ὁμολογητοῦ ΣΤΕΓΗ ΑΓ. ΜΑΡΙΝΑ Ἑσπερινός (Παρασκευὴ 12 Αὐγούστου) 16:00-17:00 Ὄρθρος Θεία Λειτουργία 06:30-08:45 Η Ματθαίου. Προεόρτια τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου 06:30-09:45 06:30-09:45 Ἑσπερινός - Ἐγκώμια (Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου) 18:30-19:30 18:30-19:30 Η ΚΟΙΜΗΣΙΣ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΚΑΙ ΑΕΙΠΑΡΘΕΝΟΥ ΜΑΡΙΑΣ 06:30-09:30 06:30-09:15 23

24 ΙΕΡΕΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΕΣ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ 16 Τρίτη 21 ΚΥΡΙΑΚΗ 24 Τετάρτη 27 Σάββατο 28 ΚΥΡΙΑΚΗ 29 Δευτέρα 31 Τετάρτη ΕΟΡΤΑΖΟΝΤΕΣ ΑΓΙΟΙ ΙΕΡΕΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΕΣ Τοῦ Ἁγίου Μανδηλίου Σταματίου, Διομήδους Μαρτύρων Θ Ματθαίου. Μετὰ τὴν ἑορτὴν τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου. Θαδδαίου Ἀποστόλου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ νεομάρτυρος Εὐτυχοῦς Ἱερομάρτυρος Ποιμένος Ὁσίου, Φανουρίου Μάρτυρος τοῦ νεοφανοῦς Ι Ματθαίου. Μωϋσέως τοῦ Αἰθίοπος, Ἄννης Προφήτιδος τῆς παρευρεθείσης κατὰ τὴν Ὑπαπαντὴν τοῦ Κυρίου, Ἀρκαδίου ἐπισκ. Ἀρσινόης Ἡ Ἀποτομὴ τῆς Τιμίας Κεφαλῆς τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου καὶ Βαπτιστοῦ Ἡ Κατάθεσις τῆς Τιμίας Ζώνης τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου ΧΡΥΣΕΛΕΟΥΣΑ ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ 06:30-08:45 06:30-09:45 06:30-09:45 06:30-08:45 06:30-08:45 06:30-08:30 06:30-09:45 06:30-09:45 06:30-08:45 06:30-08:45 06:30-08:45 Τοὺς μήνες Ἰούλιο καὶ Αὔγουστο ὁ Ἑσπερινὸς ἀρχίζει στὶς 18:30. Σημειώνεται ὅτι Ἑσπερινός τελεῖται στὸν ἱερὸ Ναὸ ὅπου τελεῖται Θεία Λειτουργία τὴν ἑπομένη. Ὁ Ὄρθρος ἀρχίζει στὶς 06:30. Τὴν Κυριακή, 3 Ἰουλίου καὶ 7 Αὐγούστου 2016, θὰ δοθεῖ στὸν ἱερὸ Ναὸ τῆς Τοῦ Θεοῦ Σοφίας ὁ ἁγιασμὸς γιὰ τὸν ἀντίστοιχο μήνα

25 Ακολουθίες στο Παρεκκλήσιο Αγίου Λουκά Κριμαίας (Απολλώνειο Νοσοκομείο) 7 Ἰουλίου 2016, Πέμπτη, 18:00 Παράκληση 4 Αὐγούστου 2016, Πέμπτη, 18:00 Παράκληση - Κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ μηνὸς Ἰουλίου, γιὰ νὰ ὁρίσουν Γάμο ἢ Βάπτιση στὸν Ἱερὸ Ναὸ τῆς τοῦ Θεοῦ Σοφίας, οἱ πιστοὶ μποροῦν νὰ ἔρχονται στὰ Γραφεῖα τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τὶς καθημερινές (Δευτέρα μέχρι καὶ Παρασκευή) ἀπὸ τὶς 17:00-18:30. - Κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ μηνὸς Αὐγούστου, τὰ Γραφεῖα τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τῆς τοῦ Θεοῦ Σοφίας θὰ εἶναι κλειστά, γι αὐτὸ οἱ πιστοὶ μποροῦν νὰ ἀπευθύνονται στοὺς ἱερεῖς τοῦ Ναοῦ στὰ τηλέφωνα ποὺ φαίνονται πιὸ κάτω. - Γιὰ ὁποιαδήποτε ἐκκλησιαστικὰ θέματα: Ἐξομολόγηση, Θεία Κοινωνία, Ἁγιασμό, πνευματικὲς συμβουλὲς καὶ ἄλλα, οἱ πιστοὶ μποροῦν νὰ ἐπικοινωνοῦν μὲ τοὺς Ἱερεῖς τῶν Ἱερῶν Ναῶν Παναγίας Χρυσελεούσης, π. Ἀνδρέα Ζορπᾶ, στὰ τηλ ἢ ἢ καὶ τῆς τοῦ Θεοῦ Σοφίας, π. Μαρῖνο Παπαχριστοδούλου, στὸ τηλ ἤ/καὶ μὲ τὸν π. Κωνσταντῖνο Χριστοδούλου, στὸ τηλ ἤ/καὶ μὲ τὸν π. Ἰωάννη Uliniuc στὸ τηλ Τηλ. Ἱ. Ν. τῆς τοῦ Θεοῦ Σοφίας: Τηλεομοιότυπο:

26 26 26 ΣΤ ΑΧΝΑΡΙΑ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ Οἱ ἔπαινοι τῶν ἀνθρώπων (Πράξ. 10, 3-8, 17-26) Οἰκονόμου π. Κωνσταντίνου Γ. Κούκου, Περιοδικὸ «ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ», Ἔτος ΙΒ, Τεῦχος , Ἰούνιος Σεπτέμβριος στίχος 26 τοῦ 10ου κεφαλαίου τῶν Πράξεων, «ὁ δὲ Πέτρος αὐτὸν ἤγειρε λέγων ἀνάστηθι κἀγὼ αὐτὸς ἄνθρωπός εἰμι», ὁ Πέτρος τὸν σήκωσε λέγοντας, σήκω πάνω, κι ἐγὼ ἄνθρωπος εἶμαι, μᾶς δίδει τὴν εὐκαιρία ν ἀσχοληθοῦμε μ ἕνα πάντοτε ἐπίκαιρο θέμα: τὴν τάση τοῦ ἀνθρώπου ν ἀρέσκεται στοὺς ἐπαίνους. Βέβαια στὴν περίπτωση αὐτὴ τίποτε τὸ ἀξιόμεμπτο δὲν παρουσιάζεται. Κι ὁ Κορνήλιος θαυμάσια συμπεριφέρθηκε κι ὁ Πέτρος. Δυστυχῶς ὅμως γιὰ μᾶς οὔτε σὰν Κορνήλιοι παρουσιαζόμαστε, οὔτε σὰν Πέτροι. Ἂς δοῦμε ὅμως τὰ πράγματα ὅπως ἔχουν καὶ μὲ κάποια τάξη. Ὁ Κορνήλιος φλέγεται ἀπὸ τὸν πόθο νὰ γνωρίσει τὴν ἀλήθεια. Γιὰ τὸν σκοπὸ αὐτὸ δὲν φείδεται κανενὸς κόπου. Προσεύχεται. Ἀγρυπνᾶ. Μελετᾶ τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ. Νηστεύει. Κάμνει ἐλεημοσύνες πλούσιες. Διδάσκει τοὺς γύρω του. Κι ὁλοένα ἀνεβαίνει ἕνα ἕνα τὰ σκαλιὰ τῆς ἀρετῆς ποὖναι θεμέλιο ὅλων τῶν ἀρετῶν, τῆς ταπεινοφροσύνης. Ὁ Θεὸς ἀνταποκρίνεται στοὺς πόθους του. Τοῦ στέλλει ἄγγελο φωτεινὸ καὶ τοῦ παραγγέλλει νὰ μετακαλέσει ἀπὸ τὴν Ἰόππη τὸν ἀπόστολο Πέτρο. Ἀμέσως δὲν χάνει καιρό. Στέλλει δυὸ ἀπὸ τοὺς εὐσεβεῖς ὑπηρέτες του μὲ συνοδεία ἕνα ἐπίσης εὐσεβῆ

27 στρατιώτη καὶ θερμοπαρακαλεῖ τὸν ἀπόστολο νὰ τὸν τιμήσει μὲ τὸν ἐρχομό του. Δὲν περιορίζεται ὅμως σ αὐτά. Ἐπειδὴ σὲ λίγο θὰ δεχθεῖ τὸν ἀπεσταλμένο τοῦ Θεοῦ, φροντίζει νὰ ἑτοιμασθεῖ ψυχικὰ περισσότερον. Συνεχίζει τὶς προσευχὲς καὶ τὴ νηστεία του τέσσερις μέρες, ὅσες ἐχρειάζοντο γιὰ νὰ φθάσει τὸ μήνυμα καὶ νὰ ἔλθει ὁ προσκαλούμενος ἀπόστολος. Κάμνει καὶ κάτι ἄλλο ἀκόμη. Προσκαλεῖ ὅλους ὅσους μὲ τὴ διδαχή του προετοίμασε καὶ μὲ ἐπισημότητα δέχεται τὸν ἀπεσταλμένο τοῦ Θεοῦ... Καὶ ἐπὶ τέλους ἔφθασε! Μόλις ὁ Κορνήλιος τὸ πληροφορεῖται, βγαίνει ἀπὸ τὸ σπίτι του νὰ προϋπαντήσει τὸν ξένο του. Ἀφήνοντας κατὰ μέρος θέσεις κι ἀξιώματα, πέφτει στὰ γόνατά του καὶ μὲ ἄκρα εὐλάβεια στὸν ἀληθινὸ Θεό, προσκυνεῖ τὸν ἀπόστολό του. Μέχρι τὸ σημεῖο αὐτὸ διαλάμπει ἡ ἄκρα ἀρετὴ καὶ μάλιστα ἡ ταπείνωση ἡ βαθύτατη τοῦ ἑκατόνταρχου. Ἀπὸ τὸ σημεῖο ὅμως αὐτὸ ἀρχίζει νὰ λάμπει ἡ ἴδια ἀρετὴ στὸ πρόσωπο τοῦ Πέτρου. Σκύβει μ ἀγάπη, κι ἀφοῦ σηκώνει τὸν Κορνήλιο, τοῦ λέγει ἀδελφικά: «Σήκω ἐπάνω, γιατὶ κι ἐγὼ ἄνθρωπος εἶμαι σὰν καὶ σένα». Μὲ οἰκειότητα συνομιλεῖ ὕστερα μὲ τὸν ἑκατόνταρχο καὶ μπαίνουν μαζὶ στὸ σπίτι, ὅπου τοὺς ἀναμένουν πολλοί... Καὶ τώρα στὸ θέμα μας: «Οἱ ἔπαινοι τῶν ἀνθρώπων». Ὁ Πέτρος δὲν ἦταν πιὰ ἄσημος. Ἦταν ἀπόστολος τοῦ Χριστοῦ καὶ «στῦλος καὶ ἑδραίωμα τῆς Ἐκκλησίας Του». Ὅμως δὲν παύει νὰ εἶναι ταπεινός. Ἡ ἐπίσημη ὑποδοχὴ ἑνὸς Ρωμαίου ἑκατόνταρχου καὶ ἡ προσκύνησή του δὲν τὸν θαμβώνουν. Δὲν τοῦ σκοτίζουν τὴν ψυχὴ καὶ τὸν νοῦ, ὥστε νὰ πιστεύσει, ἔστω καὶ γιὰ μιὰ στιγμή, ὅτι ἦταν «κάτι». Μπροστὰ στὰ μάτια του ἦταν ἀκόμα ζωντανὴ ἡ εἰκόνα τοῦ Διδασκάλου του, ποὺ ζωσμένος τὴν ποδιὰ τῆς ὑπηρεσίας, ἔπλενε τὰ πόδια τῶν μαθητῶν Του. Μέσα στὴν ἀκοή του δὲν ἔσβησε ἀκόμα ἡ διδασκαλία τοῦ Κυρίου του, ποὺ ἀκολούθησε τὴν ὑπηρεσία του αὐτή. Ἔπειτα τὰ λόγια τοῦ 27

28 28 γλυκύτατου Ναζωραίου, ποὺ σ ἄλλη περίπτωση τοὺς ἀπηύθυνε, ἠχοῦσαν ἀκόμη μέσα στὸν ἱερὸ χῶρο τῆς συνείδησής του: «ὅταν ποιήσητε πάντα τὰ διαταχθέντα ὑμῖν, λέγετε ὅτι δοῦλοι ἀχρεῖοί ἐσμεν, ὅτι ὃ ὠφείλομεν ποιῆσαι πεποιήκαμεν» (Λουκ. 17, 10). Ὅταν κάνετε ὅλα ὅσα σᾶς προστάζει ὁ Θεός, νὰ λέτε: εἴμαστε ἀνάξιοι δοῦλοι κάναμε αὐτὸ ποὺ ὀφείλαμε νὰ κάνουμε. Ὁ Πέτρος, λοιπόν, δὲν δέχθηκε, ἀλλ οὔτε καὶ κανένας ἄλλος ἀπόστολος τοῦ Χριστοῦ δέχθηκε ποτὲ τοὺς ἐπαίνους ἢ τὴν δόξα, ποὺ ἁρμόζει μόνο στὸν Θεό. Τί συμβαίνει ὅμως μαζί μας; Πρέπει νὰ ὁμολογήσουμε, ὅτι ἂν ὄχι ὅλοι, τοὐλάχιστον οἱ περισσότεροι ἀρεσκόμαστε στοὺς ἀνθρώπινους ἐπαίνους. Καὶ τότε ἀκόμα, ὅταν ἡ κολακευτικὴ διάθεση τῶν ἐπαινούντων εἶναι ἐξώφθαλμη. Ἔτσι ὁ ἕνας ἱκανοποιεῖται, ὅταν ἐπαινοῦν τὴ σοφία του. Ὁ ἄλλος ὅταν μιλοῦν μὲ θαυμασμὸ γιὰ τὶς ἐπιτυχίες τῶν παιδιῶν του. Ὁ τρίτος γιὰ τὸ «ἔξυπνο» ἀστεῖο του. Ὁ ἄλλος γιὰ τὴν ἄψογη ἐμφάνισή του, καὶ ἄλλοι γιὰ τὴν ὑποτιθέμενη καλωσύνη τους. Τὸν εὔχαρι τρόπο τους. Τὴν ἐκθαμβωτικὴ ὀμορφιά τους. Τὰ πλούτη. Τὰ μέγαρα. Τὰ αὐτοκίνητα. Τὶς καλλιτεχνικὲς συλλογές. Τὶς βιβλιοθῆκες. Τὶς γλῶσσες ποὺ κατέχουν. Τὰ ταξίδια. Τὶς γνωριμίες. Τὰ φορέματα. Τὴν κόμμωση. Τὶς ἑσπερίδες. Τὰ «κοκτέϊλς» καὶ ἄλλα πολλά. Ἡ νοσηρὴ αὐτὴ διάθεση παρουσιάζεται καὶ σ αὐτοὺς ἀκόμα τοὺς πνευματικοὺς ἀνθρώπους. Ὁ ἕνας ὑπερηφανεύεται γιὰ τὰ πολλὰ πνευματικά του τέκνα. Ὁ ἄλλος γιὰ τὸ πλῆθος τῶν ἀκροατῶν του. Ὁ τρίτος γιὰ τὴν... πνευματικότητά του καὶ τὶς σοφές του συμβουλές! Ὁ ἄλλος γιὰ τὶς βαθύτατες ὑποκλίσεις καὶ τὰ χειροφιλήματα καὶ ὁ ἄλλος γιὰ τὴν... πανθομολογούμενη ἁγιότητα τοῦ βίου του! Οἱ ἀνθρώπινοι, λοιπόν, ἔπαινοι εἶναι ἐπικίνδυνοι. Δὲν μᾶς ὠφελοῦν! Ἀντίθετα μᾶς βλάπτουν. Ἂν μάλιστα δὲν προσέξουμε, μποροῦν νὰ ματαιώσουν καὶ αὐτὴν ἀκόμα τὴ σωτηρία μας, γιὰ χάρη τῆς

29 ὁποίας χύθηκε τὸ Πανάγιο Αἷμα τοῦ Σωτήρα μας. Μ αὐτὸ δὲν σημαίνει, ὅτι θὰ παύσουμε ν ἀγωνιζόμαστε γιὰ νὰ προαχθοῦμε στὴν ἀρετή. Κάθε ἄλλο! Θὰ μαχόμαστε μ ἐπιμονὴ καὶ σύστημα καὶ θὰ παρακαλοῦμε τὸν Κύριο, «ἵνα ἡ ἀγάπη ἡμῶν ἔτι μᾶλλον καὶ μᾶλλον περισσεύῃ ἐν ἐπιγνώσει καὶ πάσῃ αἰσθήσει... ἵνα ὦμεν εἰλικρινεῖς καὶ ἀπρόσκοποι εἰς ἡμέραν Χριστοῦ, πεπληρωμένοι καρπῶν δικαιοσύνης διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ». Νὰ μεγαλώνει ἡ ἀγάπη μας ὅλο καὶ περισσότερο καὶ νὰ συνοδεύεται ἀπὸ ἀληθινὴ γνώση καὶ σωστὴ κρίση... γιὰ νὰ εἴμαστε καθαροὶ καὶ χωρὶς κατηγόρια τὴν ἡμέρα ποὺ θὰ μᾶς κρίνει ὁ Χριστός, πλούσιοι σὲ καλὰ ἔργα ποὺ προέρχονται ἀπὸ τὴν πίστη στὸν Ἰησοῦ Χριστό. Ὄχι ὅμως γιὰ ἔπαινο δικό μας ἀλλὰ «εἰς δόξαν καὶ ἔπαινον Θεοῦ», γιὰ νὰ δοξάζεται καὶ νὰ ὑμνεῖται ὁ Θεός (Φιλιπ. 1, 9-11). Γιὰ νὰ ἐπιτευχθεῖ ὅμως αὐτὸ θὰ χρειασθεῖ ἰδιαίτερη προσπάθεια ἀπὸ μέρους μας, ὥστε νὰ μὴ κολλώμαστε σὰν στρείδια στοὺς ἀνθρώπινους ἐπαίνους, τὶς ἐπικίνδυνες αὐτὲς καὶ θανατηφόρες νάρκες. «Χρὴ λοιπόν, λέγει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος,... πάντων πεπαιδεῦσαι ἐπαίνων ὑπερορᾶν». Στὸ βιβλίο «Εὐσέβιος Ματθόπουλος» σ. 15, ἀνάμεσα στ ἄλλα διαβάζουμε καὶ τὰ ἀκόλουθα: «Τὸν Ἰγνάτιον Λαμπρόπουλον πάντοτε μέν, ἀλλ ἰδίως κατὰ τὰς τελευταίας ἡμέρας τῆς ζωῆς του, περιεστοίχιζον πολλὰ πνευματικά του τέκνα καὶ ποικιλοτρόπως ἐξεδήλωνον τὸν πρὸς αὐτὸν θαυμασμόν των. Ὁ νεαρὸς Εὐσέβιος... καίτοι πολὺν σεβασμὸν ἔτρεφε πρὸς τὸν Ἰγνάτιον, ἐν τούτοις ἐτόλμησε νὰ τοῦ κάμῃ ὑπόδειξιν σχετικὴν μὲ τὴν ταπεινοφροσύνην: Γέροντα, τοῦ εἶπε, θὰ μοῦ ἐπιτρέψῃς νὰ σοῦ εἴπω κάτι : Λέγε, Εὐσέβιε, ἀπάντησεν ἐκεῖνος εὐχαρίστως. Διαβάζομεν εἰς τὰ πατερικά, ἐξηκολούθησεν ὁ Εὐσέβιος, ὅτι ὁ Σατανᾶς πολεμεῖ τὸν ἄνθρωπον κυρίως διὰ τῆς ὑπερηφανείας καὶ εἰς τὰς τελευταίας του ὥρας. Χρειάζεται προσοχὴ διὰ 29

30 νὰ μὴν ὑπερηφανευθῇς ἀπὸ τοὺς ἐπαίνους ποὺ ἀκούεις. Ὁ ταπεινὸς Ἰγνάτιος, ὄχι μόνον δὲν δυσηρεστήθη ἐκ τῆς ὑποδείξεως τοῦ νεαροῦ μαθητοῦ του, ἀλλὰ ἐχάρη καὶ τὸν ηὐχαρίστησε θερμῶς». Προσοχὴ ἑπομένως στοὺς ἐπαίνους. Ἡ ἀλαζονεία καραδοκεῖ. Ὁ ἐγωϊσμός μας εἶναι ἕτοιμος νὰ δεχθεῖ δόξα, ποὺ δὲν ἀνήκει σ ἐμᾶς ἀλλὰ στὸν πανάγαθο Θεό. 30 Ἐν τῇ Γεννήσει τὴν παρθενίαν ἐφύλαξας, ἐν τῇ Κοιμήσει τὸν κόσμον οὐ κατέλιπες, Θεοτόκε μετέστης πρὸς τὴν ζωήν, μήτηρ ὑπάρχουσα τῆς ζωῆς, καὶ ταῖς πρεσβείαις ταῖς σαῖς λυτρουμένη ἐκ θανάτου τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

31 ΔΟΓΜΑ ΚΑΙ ΖΩΗ Τὸ Χριστολογικὸ δόγμα (Α μέρος) Πρωτ. Ἰωάνη Uliniuc «Τὸν δι ἡμᾶς τοὺς ἀνθρώπους καὶ διὰ τὴν ἡμετέραν σωτηρίαν κατελθόντα ἐκ τῶν οὐρανῶν καὶ σαρκωθέντα ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καὶ Μαρίας τῆς Παρθένου καὶ ἐνανθρωπήσαντα» (Σύμβολο τῆς Πίστεως). ὸ Χριστολογικὸ δόγμα, ὅπως τὸ Τριαδικὸ ἢ τὸ Ἀνθρωπολογικό, γιὰ τὰ ὁποῖα μιλήσαμε στὶς προηγούμενες δογματικὲς διαδρομές μας, ὅπως καὶ ὅλα τὰ ἄλλα δόγματα τῆς πίστεως, γιὰ μᾶς τοὺς Ὀρθοδόξους, δὲν εἶναι φιλοσοφικὲς κατηγορίες ἢ ἀρχὲς ἢ στοιχεῖα ἀπὸ κάποιο φιλοσοφικὸ σύστημα, εἴτε αὐτὸ ὀνομάζεται χριστιανικὸ ἢ ἰδεαλιστικὸ ἢ ὑπαρξιακό. Εἶναι ἡ ἴδια ἡ πίστη μας στὸν Χριστό, τὸ δεύτερο πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος, ἔτσι ὅπως μαρτυρεῖται στὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ ὅπως διατυπώθηκε μέσα ἀπὸ τὴν πατερικὴ διδασκαλία. Ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ Σωτὴρ τοῦ κόσμου, ὄχι γιατὶ προβάλλει ἕνα ἠθικὸ πρότυπο ἢ γιατὶ διατύπωσε μιὰ χρήσιμη διδασκαλία, ἀλλὰ ἐπειδή μέσω τῆς ἐνανθρώπησής Του, τοῦ σταυρικοῦ θανάτου καὶ τῆς Ἀνάστασής Του ἐνσάρκωσε τὴν ὑπέρβαση τοῦ θανάτου. Ὅπως τονίσαμε στὸ προηγούμενο ἄρθρο μας, ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ «σὰρξ ἐγένετο» (Ἰωάννη 1, 14), δηλαδὴ ἔλαβε ἀνθρώπινη σάρκα, ἔγινε ἄνθρωπος γιὰ νὰ λυτρώσει τὸ γένος τῶν ἀνθρώπων ἀπὸ τὴν ἁμαρτία καὶ τὸν θάνατο. Ἡ ἔνσαρκη παρουσία τοῦ Θεοῦ Λόγου ἀποτελεῖ καὶ τὴν ὑπέρτατη συγκατάβαση τοῦ Θεοῦ πρὸς τὴν ἀνθρωπότητα καὶ τὴν κατ 31

32 32 ἐξοχὴν ἔκφραση τῆς ἀγάπης τοῦ Δημιουργοῦ γιὰ τὸ πλάσμα τῶν χειρῶν Του. Ἡ ἅπαξ διὰ παντὸς ἐνανθρώπηση τοῦ Θεοῦ Λόγου σηματοδοτεῖ καθοριστικὰ τὴν ἱστορία τῶν σχέσεων τῆς ἀνθρωπότητας μὲ τὸν ἄκτιστο Θεό, καθὼς ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς προσλαμβάνει καὶ ἀνακεφαλαιώνει ὁλόκληρη τὴν κτίση, τὴν κάνει σῶμα Του καὶ τὴν ὁδηγεῖ στὸν τελικό της σκοπό, τὴ σωτηρία. Μὲ τὴν ἐνανθρώπησή Του, ἡ κτίση ξεπερνᾶ τὰ ὅρια τῆς φθαρτότητας, ζωοποιεῖται καὶ μπορεῖ νὰ μετάσχει στὶς θεῖες μεταμορφωτικὲς ἐνέργειες. Ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς δὲν εἶναι ἁπλῶς καὶ μόνο ὁ δημιουργὸς μιᾶς «νέας κατάστασης» γιὰ τὴν ἀνθρωπότητα, ἀλλὰ γίνεται «ὁδός, ἀλήθεια καὶ ζωή» γιὰ ὅλους ὅσοι θέλουν νὰ Τὸν ἀκολουθήσουν. Ὁ σκοπὸς τῆς ἐνσαρκώσεως τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ σωτηρία καὶ ἀνακαίνιση τοῦ ἀνθρώπου. Ὁ πιστὸς ὁ ὁποῖος εἶναι ἐνταγμένος στὴν Ἐκκλησία, ἡ ὁποία εἶναι τὸ ζωντανὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, μπορεῖ νὰ κατανοήσει καὶ νὰ βιώσει τὸ μυστήριο τῆς ἐνσαρκώσεως τοῦ Λόγου καὶ τῆς ἀπορρήτου γεννήσεώς Του ἀπὸ τὴν ἀειπάρθενο Μαρία. Ἡ σύλληψη καὶ ἡ γέννηση τοῦ Χριστοῦ ἦταν ὑπερφυσικές. Σ αὐτὲς δὲν λειτούργησαν οἱ συνήθεις νόμοι τῆς φύσεως. Ἡ Μαρία δὲν συνέλαβε μὲ τὴ γνωστὴ σύμπραξη ἀνδρὸς καὶ γυναικός, ἀλλὰ μὲ τὴ δημιουργικὴ ἐνέργεια τοῦ Παναγίου Πνεύματος. Ἡ γέννηση τοῦ Σωτῆρος δὲν ἀκολούθησε τοὺς ρυθμοὺς τῆς φυσικῆς ἀνθρώπινης γέννησης. Γι αὐτὸ καὶ γεννήθηκε χωρὶς τὸ προπατορικὸ ἁμάρτημα, μὲ τὸ ὁποῖο ἔρχονται στὸν κόσμο ὅλοι οἱ ἄλλοι ἄνθρωποι. Στὸν Χριστὸ ἔσπασε ἡ συνέχεια τῆς ἁμαρτωλῆς φύσεως τοῦ Ἀδάμ, ἡ ὁποία κληροδοτεῖ τὸ προπατορικὸ ἁμάρτημα σὲ ὅσους ἐκφύονται ἀπ αὐτήν. Ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ καινὸς Ἀδὰμ τῆς χάριτος, ἡ νέα πνευματικὴ ρίζα τῆς ἀνθρωπότητος, ἡ ὁποία κληροδοτεῖ τὴν πνευματικὴ ἀναγέννηση καὶ τὴ σωτηρία στοὺς πιστεύοντες. (Συνεχίζεται)

33 A MESSAGE OF FAITH Christian Fear Πρεσβ. Νικολάου March Within the Divine Liturgies of our Church, the Old Testament, and the Epistle passage read during the wedding service, Christians are told that it is important to exercise fear. They are advised to fear God. Christian wives are told they must also fear their husbands. What is this fear? What does it mean? Does it mean that we should be afraid or even terrified of our Loving God who came into the world and died for us in order to save us? Is it something to laugh at or mock as we often see happening, when the passage of St. Paul s epistle is read at the wedding service? Our loving God is not a tyrant, and those who love Him have nothing to fear. St. Paul was concerned for the salvation of all generations of Christians, so his advice to women should not be mocked nor regarded as antiquated. What then is this Christian fear that we must cultivate? The word φόβος, often translated simply as «fear», does not always render the idea of terror or the feeling of being frightened because of something. This word also conveys the idea of awe or reverence when used to describe a relationship to a ruler or a divine being. Christian Fear then means to be in awe of or to revere God, who is the only Divine Being and our only true King. In the Old Testament the Fear of God is 33

34 34 said to be both the beginning of Wisdom and a Fountain of Life. We Orthodox Christians are to respect God, His Laws, and His guidance for our lives. Respect towards God requires us to listen to His advice and to follow it. Then we gain access to His Wisdom and are filled with the eternal life that He possesses. The idea of respect is also the meaning behind St. Paul s advice to women. Women should respect their husbands. They should not undermine their husbands, ridicule them to others, or be in a constant power conflict with them. Wives do know more than their husbands in many areas of life; this is true. But wives should still listen to their husbands point of view and cooperate with them for the good of their Christian family. St. Paul s advice to both spouses is to avoid conflict within the family, through the husband s love for his wife and the wife s respect towards her husband. Respect, not fear, is a Christian virtue that needs to be cultivated within each of us. Our secular society tells us to be fearless, believe in ourselves, to follow our own ways, and fulfill our own passions. The Saints and the Prophets suggest that we should have the fear of God. They were men and women who Feared God, but not people. They stood up to the secular powers of their times and resisted the evil ways that had been accepted by others. These holy people found the way to life and salvation through the fear of God. By seeking after God s ways and denying themselves, they received more joy and happiness in their lives than they ever could through the self-gratification gained from the fulfilling of their passions. The Fear of God is love and respect towards God. We cannot respect God if we do not listen to Him. If we listen and follow His guidance, we could never be wiser and fuller of life. This is the example of the Saints and it is available to us if we too cultivate the Fear of God in our own lives.

35 ΕΙΚΟΝΕΣ ΚΑΙ ΚΕΙΜΗΛΙΑ ΤΗΣ ΕΝΟΡΙΑΣ ΧΡΥΣΕΛΕΟΥΣΗΣ Η ΔΕΗΣΙΣ Οἰκονόμου π. Κωνσταντίνου Γ. Κούκου, Περιοδικὸ «ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ», Ἔτος Γ, Τεῦχος 15 (28), Κυριακὴ 24 Φεβρουαρίου ΔΕΗΣΙΣ ἔχει διαστάσεις 51Χ37 ἑκατοστόμετρα. Βρίσκεται στὸ κεντρικὸ ἄνω μέρος τοῦ εἰκονοστασίου τοῦ ἱεροῦ ναοῦ Χρυσελεούσης Στροβόλου, 35

36 36 ἀνάμεσα στὶς εἰκόνες τῶν ἀποστόλων. Εἶναι εἰκόνα σπάνιας τέχνης καὶ ἀπ ὅτι πληροφορούμεθα, μοναδικὴ στὴν Κύπρο. Στὴν Ἑλλάδα ὑπάρχει ἡ εἰκόνα αὐτὴ εἴτε φορητὴ εἴτε σὲ τοιχογραφία σὲ πολλοὺς ναοὺς φημισμένους γιὰ τὰ ψηφιδωτά τους, ὅπως εἶναι ὁ ἱερὸς ναὸς τῆς ἱερᾶς Μονῆς Δαφνίου, ὁ ἱερὸς ναὸς τῆς ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Ὁσίου Λουκᾶ, κοντὰ στὴν Ἀράχωβα, καὶ ὁ ἱερὸς ναὸς τῆς τοῦ Θεοῦ Σοφίας στὴ Θεσσαλονίκη. Ἡ εἰκόνα μας αὐτὴ δὲν φέρει χρονολογία. Ὑπολογίζεται ὅτι εἶναι τῆς περιόδου Οἱ μορφὲς τῶν εἰκονιζομένων προσώπων εἶναι ἐντελῶς οἱ ἴδιες μὲ ἐκεῖνες τῶν ἰδίων προσώπων στὶς μεγάλες φορητὲς εἰκόνες τοῦ ἱεροῦ ναοῦ Χρυσελεούσης. Στὶς τελευταῖες ὑπάρχουν χρονολογίες ποὺ κυμαίνονται μεταξὺ Στὴν εἰκόνα μας αὐτὴ εἰκονίζεται ὁ Κύριος νὰ κάθεται σὲ θρόνο πολυτελή. Φέρει ἐρυθρὸ χιτώνα καὶ ἱμάτιο γαλάζιο. Ὁ Κύριος εὐλογεῖ καὶ μὲ τὰ δυό του χέρια. Στὸ φωτοστέφανό του ἀναγράφονται μὲ ἐρυθρὰ κεφαλαῖα γράμματα ΙΣ ΧΣ, Ο ΩΝ. Στὰ γόνατά Του στηρίζεται ἀνοικτὸ εὐαγγέλιο μὲ κείμενο τὸ ἀκόλουθο: ΑΜΗΝ ΑΜΗΝ ΛΕΓΩ ΥΜΙΝ ΟΤΙ ΥΜΕΙΣ ΟΙ ΑΚΟ- ΛΟΥΘΗΣΑΝΤΕΣ ΜΟΙ, ΕΝ ΤΗ ΠΑΛΙΓΓΕΝΕΣΙΑ, ΟΤΑΝ ΚΑ- ΘΗΣΗ Ο ΥΙΟΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΕΠΙ ΘΡΟΝΟΥ ΔΟΞΗΣ ΑΥΤΟΥ, ΚΑΘΗΣΕΣΘΕ ΚΑΙ ΥΜΕΙΣ ΕΠΙ ΔΩΔΕΚΑ ΘΡΟΝΩΝ ΚΡΙΝΟΝΤΕΣ ΤΑΣ ΔΩΔΕΚΑ ΦΥΛΑΣ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ. Στ ἀριστερά μας, στὰ δεξιὰ τοῦ Κυρίου, βρίσκεται ὄρθια ἡ Παναγία Μητέρα μὲ τὰ χέρια ἁπλωμένα ἱκετευτικὰ πρὸς τὸν Υἱόν της. Φέρει κάλυμμα ἐπὶ τῆς κεφαλῆς. Φορεῖ χιτώνα πράσινο καὶ ἱμάτιο ἐρυθρὸ χρυσοποίκιλτο. Πάνω ἀπὸ τὸ φωτοστέφανό της ἀναγράφεται ἡ ἰδιότητά της ΜΡ ΘΟΥ. Στὰ δεξιά μας, καὶ ἀριστερὰ τοῦ Κυρίου, ἀντικρύζουμε τὸν Ἰωάννη τὸν Βαπτιστὴ μὲ πρόσωπο καὶ σῶμα κάτισχνο. Φέρει χιτώνα τρίχινο καὶ «ζώνην δερματίνην περὶ τὴν ὀσφὺν αὐτοῦ». Ἔχει τὰ χέρια σταυρωμένα καὶ κλίνει τὴν κεφαλὴ καὶ τοὺς ὤμους

37 σὲ στάση βαθειὰ εὐλαβικὴ ἀπέναντι στὸν Κύριο. Πάνω ἀπὸ τὸ φωτοστέφανό του ἀναγράφεται τὸ ὄνομα καὶ ἡ ἰδιότητά του Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩ. Ο ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ. Ἡ εἰκόνα αὐτὴ εἶναι γνωστὴ σὰν Η ΔΕΗΣΙΣ. (Τὴν ἐπιγραφὴ αὐτὴ φέρουν παρόμοιες εἰκόνες στὴν Ἑλλάδα καὶ σ ἄλλες ὀρθόδοξες χῶρες). Ἡ ὀνομασία της αὐτὴ ὀφείλεται, φαίνεται, στὸ ὅτι οἱ μορφὲς τῆς Παναγίας καὶ τοῦ Προδρόμου εἰκονίζονται σὲ στάση προσευχῆς καὶ δεήσεως ἀπέναντι στὸν Κύριο. Ἦχος πλ. δ. Ἀνύμφευτε Παρθένε, ἡ τὸν Θεὸν ἀφράστως συλλαβοῦσα σαρκί, Μήτηρ Θεοῦ τοῦ ὑψίστου, σῶν οἰκετῶν παρακλήσεις δέχου πανάμωμε ἡ πᾶσι χορηγοῦσα καθαρισμὸν τῶν πταισμάτων, νῦν τὰς ἡμῶν ἱκεσίας προσδεχομένη, δυσώπει σωθῆναι πάντας ἡμᾶς. Ἦχος β. Τῆς μετανοίας ὁ κῆρυξ, Ἰωάννη Βαπτιστά, ἐκτμηθείς σου τὴν κάραν τὴν γῆν ἡγίασας ὅτι τὸν νόμον τοῦ Θεοῦ τοῖς πιστοῖς ἐτράνωσας καὶ παρανομίαν ἐξηφάνισας. Ὡς παρεστηκὼς τῷ θρόνῳ τοῦ ἐπουρανίου Βασιλέως Χριστοῦ, αὐτὸν ἱκέτευε ἐλεηθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν. 37

38 εικονεσ και ιερα ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΑ που δεν εχουν δωρητεσ στὸν Ι. Ν. τῆς τοῦ Θεοῦ Σοφίας καὶ στὰ Παρεκκλήσια ποὺ βρίσκονται σ αὐτόν. Α. ΠΑΡΕΚΚΛΗΣΙΟΝ ΑΓΙΑΣ ΣΟΦΙΑΣ Ἐσταυρωμένος μὲ τὰ Λυπητερά (ἐντὸς τοῦ ἱεροῦ Βήματος - Παναγία καὶ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος) Τιμή: * Β. ΠΑΡΕΚΚΛΗΣΙΟΝ ΑΓΙΟΥ ΦΩΤΙΟΥ Βημόθυρα (ἔχουν ἤδη τοποθετηθεῖ). Τιμή: Γ ΦΟΡΗΤΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΕΟΡΤΩΝ (100 Χ 60 ἑκ.) Τιμή Ἡμερομ. ἑορτῆς 1 Μάρκου τοῦ Ἀποστόλου καὶ Εὐαγγελιστοῦ /4 2 Ἀποστόλου Βαρνάβα / Σύναξις τῶν 12 Ἀποστόλων Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου Ἁγίας Βαρβάρας * /6 26/9 4/12 38

39 Εἰκόνες τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς * * Γ ΦΟΡΗΤΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΕΟΡΤΩΝ (100 Χ 60 ἑκ.) Τιμή Ἡμερομ. ἑορτῆς 6 Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας * Α Νηστειῶν 7 Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ 570 Β Νηστειῶν 8 Σταυροπροσκυνήσεως * Γ Νηστειῶν 9 Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κλίμακος 570 Δ Νηστειῶν Εἰκόνες Πεντηκοσταρίου * * 10 Ἡ Ψηλάφησις τοῦ Θωμᾶ * Ἀντίπασχα 11 Πεντηκοστή * Πεντηκοστῆς 12 Ἁγίων Πάντων * Ἁγίων Πάντων Δ. ΚΑΝΤΗΛΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΡΕΚΚΛΗΣΙΑ Τιμή: 700 ἕκαστο Ὅσοι ἀπὸ τοὺς πιστοὺς ἐνδιαφέρονται νὰ συνεισφέρουν γιὰ τὴν ἁγιογράφηση μίας ἢ περισσοτέρων εἰκόνων ἢ γιὰ τὴν ἀγορὰ ἱερῶν ἀντικειμένων, μποροῦν νὰ ἐπικοινωνήσουν στὰ τηλέφωνα καὶ * Ἡ τιμὴ θὰ καθορισθεῖ μετὰ ἀπὸ συνεννόηση μὲ τὸν ἁγιογράφο. * * Κινητὲς ἑορτὲς ποὺ καθορίζονται ἀνάλογα μὲ τὴν ἑορτὴ τοῦ Πάσχα. 39

40 Ενοριακὲς δραστηριότητες Μνημόσυνο Ἐθνομαρτύρων 3 Ἰουλίου 2016 (ἰδὲ ὀπισθόφυλλο) Πανήγυρις Ἱ. Ν. Ἁγίας Μαρίνης Στροβόλου Ἰουλίου 2016 (ἰδὲ σελ ) Κατηχητικὲς Συνάξεις Ἐνορίας Χρυσελεούσας Μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ οἱ Κατηχητικὲς συνάξεις ἐπαναρχίζουν τὸν Ὀκτώβριο. 40