ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ: ΑΠΟΚΑΘΙΣΤΩΝΤΑΣ ΨΥΧΡΑΜΕΝΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ

Transcript

1 Μελέτη 12: Για το Σάββατο 21 Σεπτεμβρίου Σάββατο απόγευμα ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ: ΑΠΟΚΑΘΙΣΤΩΝΤΑΣ ΨΥΧΡΑΜΕΝΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΕΔΆΦΙΟ ΜΝΉΜΗΣ: «Διότι, εάν εχθροί όντες εφιλιώθηµεν µε τον Θεόν διά του θανάτου του Υιού αυτού, πολλώ µάλλον φιλιωθέντες θέλοµεν σωθή διά της ζωής αυτού.» Ρωµαίους 5/ε 10. Για τη µελέτη αυτής της εβδοµάδας, διαβάστε: Β Τιµ. 4/δ 11, Φιλήµονα 1-25, Β Κορ. 10/ι 12-15, Ρωµ. 5/ε 8-11, Ματθ. 18/ιη Ακόμη και μετά την Πεντηκοστή υπήρχαν φορές που οι σχέσεις μεταξύ των πιστών ήταν τεταμένες. Στην Καινή Διαθήκη υπάρχουν πολλά παραδείγματα στα οποία βλέπουμε πώς οι υπεύθυνοι της εκκλησίας και τα μέλη μεμονωμένα αντιμετώπισαν αυτές τις προκλήσεις. Αυτά τα παραδείγματα είναι ιδιαίτερα πολύτιμα για την εκκλησία σήμερα. Μέσα από αυτά βλέπουμε τα θετικά αποτελέσματα που απορρέουν όταν χρησιμοποιούμε βιβλικές αρχές για να αντιμετωπιστούν διαφωνίες. Στο μάθημα αυτής της εβδομάδας θα μελετήσουμε τις αποκατεστημένες σχέσεις. Μεγάλες πνευματικές αναζωπυρώσεις του παρελθόντος συμβάλλουν στις αποκατεστημένες σχέσεις. Το Άγιο Πνεύμα θέλει να φέρνει τους ανθρώπους πιο κοντά στον Θεό, αλλά και μεταξύ τους. Αυτό λόγω σημαίνει ότι πρέπει να πέσουν τα εμπόδια στη σχέση μας με τον Θεό, αλλά και με τον συνάνθρωπο. Με λίγα λόγια, η καλύτερη ένδειξη της δύναμης του ευαγγελίου δεν βρίσκεται απαραίτητα σ αυτά που λέει η εκκλησία, αλλά σ αυτά που κάνει. «Εκ τούτου θέλουσι γνωρίσει πάντες ότι είσθε μαθηταί μου, εάν έχητε αγάπην προς αλλήλους» (Ιωάν. 13/ιγ 35). Χωρίς αυτήν την αγάπη, η μελέτη μας γύρω από την αναζωπύρωση και την μεταρρύθμιση θα είναι μάταιη. 83

2 Κυριακή 15 Σεπτεμβρίου ΑΠΌ ΤΗ ΔΙΑΣΠΑΣΗ ΣΤΗ ΦΙΛΙΑ Ο Παύλος και ο Βαρνάβας συνεργάστηκαν για το έργο του Ιησού. Είχαν όμως κάποια διαφωνία (Πράξ. 15/ιε 36-39). Ο Παύλος δεν μπορούσε να εμπιστευτεί τον ολιγόψυχο Ιωάννη Μάρκο, μιας και οι επικείμενοι κίνδυνοι τον έκαναν στο παρελθόν να εγκαταλείψει τον Παύλο και τον Βαρνάβα. «Αυτή η εγκατάλειψη έκανε τον Παύλο να κρίνει το Μάρκο με δυσμένεια μάλιστα και με αυστηρότητα για ένα διάστημα. Αντίθετα ο Βαρνάβας ήταν διατεθειμένος να τον δικαιολογήσει εξαιτίας της απειρίας του. Αγωνιούσε για να μην εγκαταλείψει ο Μάρκος τη διακονία του ευαγγελίου γιατί αναγνώριζε σ αυτόν προσόντα που θα τον βοηθούσαν να γίνει ένας χρήσιμος εργάτης του Χριστού.» Ε. Χουάιτ, Π.Α. σ Παρότι ο Θεός είχε εκλέξει αυτούς τους άνδρες, υπήρχαν θέματα μεταξύ τους που χρειάζονταν λύση. Ο απόστολος που κήρυττε χάρη, χρειαζόταν να δείξει χάρη στον νεαρό κήρυκα που τον είχε απογοητεύσει. Ο απόστολος της συγχώρησης έπρεπε να συγχωρήσει. Ο Ιωάννης Μάρκος αυξήθηκε με την υποστήριξη του Βαρνάβα, και αργότερα, η καρδιά του Παύλου αγγίχτηκε από αυτές τις αλλαγές. Πώς φαίνεται στις επιστολές του Παύλου προς τον Τιμόθεο και τους Κολοσσαείς ότι η σχέση του με το Ιωάννη Μάρκο ανανεώθηκε και ότι πλέον εμπιστευόταν τον νεαρό κήρυκα; Κολ. 4/δ 10,11, Β Τιμ. 4/δ Παρότι δεν μας δίνονται λεπτομέρειες για την συμφιλίωση του Παύλου με τον Ιωάννη Μάρκο, η αναφορά της Αγίας Γραφής είναι ξεκάθαρη. Ο Ιωάννης Μάρκος ήταν πλέον έμπιστος του αποστόλου. Ο Παύλος συνέστησε τον Ιωάννη Μάρκο στους Κολοσσαείς ως «συνεργό» του. Προς το τέλος της ζωής του ζήτησε από τον Τιμόθεο να φέρει μαζί του τον Ιωάννη Μάρκο γιατί του ήταν «χρήσιμος εις την διακονίαν». Η διακονία του Παύλου ωφελήθηκε από τον νεαρό κήρυκα τον οποίο προφανώς είχε συγχωρήσει. Το εμπόδιο που είχε υψωθεί ανάμεσά τους έπεσε, και τώρα μπορούσαν να συνεργαστούν για το Ευαγγέλιο. ΣΚΕΨΗ: Πώς µπορούµε να µάθουµε να συγχωρούµε εκείνους που µας πλήγωσαν και µας απογοήτευσαν; Γιατί η συγχώρηση δεν περιλαµβάνει πάντα πλήρη αποκατάσταση των προηγούµενων σχέσεων; Γιατί αυτό δεν είναι απαραίτητο πάντα; 84

3 Δευτέρα 16 Σεπτεμβρίου ΑΠΌ ΣΚΛΑΒΟΣ, ΥΙΟΣ Το διάστημα που ο Παύλος ήταν φυλακισμένος στη Ρώμη, γνώρισε έναν δραπέτη σκλάβο τον Ονήσιμο. Ο Παύλος γνώριζε προσωπικά τον κύριο του Ονήσιμου. Η προς Φιλήμονα επιστολή είναι η προσωπική έκκληση του Παύλου προς τον φίλο του για αποκατάσταση των σχέσεων με τον φυγά δούλο του. Οι σχέσεις ήταν σημαντικές για τον Παύλο. Ο απόστολος ήξερε ότι οι ψυχραμένες σχέσεις είναι επιζήμιες για την πνευματική αύξηση. Ο Φιλήμονας είχε υπεύθυνη θέση στην εκκλησία στην Κολοσσαείς. Εάν έτρεφε πικρία προς τον Ονήσιμο, αυτό θα επηρέαζε την Χριστιανική του μαρτυρία. Διαβάστε Φιλήμονα Ποιες σημαντικές αρχές για αποκατάσταση σχέσεων μπορούμε να βρούμε εδώ; Προσέξτε, ότι η λέξη κλειδί είναι οι αρχές. Με μια πρώτη ματιά, μας εκπλήσσει το γεγονός ότι ο Παύλος δεν κατακρίνει την δουλεία. Η στρατηγική του όμως ήταν ακόμη πιο αποτελεσματική. Το ευαγγέλιο, στην ιδανική του μορφή, ρίχνει κάθε ταξική διαφορά (Γαλ. 3/γ 28). Ο απόστολος στέλνει τον Ονήσιμο πίσω στον Φιλήμονα, όχι ως δούλο, αλλά ως γιο του εν Χριστώ «αδελφόν αγαπητόν» του Φιλήμονα (Φιλήμονα 16). Ο Παύλος ήξερε πως οι δούλοι που δραπέτευαν δεν είχαν καλή κατάληξη. Θα μπορούσαν να συλληφθούν οποιαδήποτε στιγμή. Ήταν καταδικασμένοι σε μία ζωή γεμάτη στερήσεις και φτώχεια. Αλλά τώρα, ως εν Χριστώ αδερφός του Φιλήμονα και πρόθυμος εργάτης, ο Ονήσιμος θα μπορούσε να έχει ένα θαυμάσιο μέλλον. Υπό την προστασία του Φιλήμονα θα είχε εξασφαλισμένη τροφή, στέγη, και εργασία. Η αποκατάσταση αυτής της σχέση θα έφερνε μεγάλη αλλαγή στη ζωή του. Έγινε ένας πιστός και αγαπητός αδερφός, συνεργάτης του Παύλου στη διάδοση του ευαγγελίου (Κολ. 4/δ 9). ΣΚΕΨΗ: Ποιες αρχές του ευαγγελίου µπορείτε να πάρετε από εδώ, ώστε να αντιµετωπίσετε τα οποιαδήποτε προβλήµατα στις σχέσεις σας µε τους άλλους;

4 Τρίτη 17 Σεπτεμβρίου ΑΠΌ ΤΗΝ ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΣΤΗΝ ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΗ Όπως είδαμε σε προηγούμενο μάθημα η εκκλησία της Κορίνθου αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα. Ποιες αρχές αναφέρει ο Παύλος στην Α Κορ. 3/γ 5-11, 12/ιβ 1-11 και Β Κορ. 10/ι για την θεραπεία και την αποκατάσταση, στοιχεία ζωτικής σημασίας για αναζωπύρωση και μεταρρύθμιση; Σε αυτές τις περικοπές, ο απόστολος Παύλος αναφέρει σημαντικές αρχές για την ενότητα της εκκλησίας. Επισημαίνει το ότι ο Ιησούς χρησιμοποιεί διαφορετικούς εργάτες για να πραγματοποιήσει διάφορες διακονίες στην εκκλησία Του, οι οποίοι σε συνεργασία συμβάλλουν στην προετοιμασία της βασιλείας του Θεού (Α Κορ. 3/γ 9). Ο Θεός μάς καλεί να συνεργαζόμαστε και όχι να ανταγωνιζόμαστε. Κάθε πιστός έχει προικισθεί από τον Θεό ώστε να διακονήσει στο σώμα του Χριστού και να υπηρετήσει την κοινωνία (Α Κορ. 12/ιβ 11). Δεν υπάρχουν σπουδαιότερα ή υποδεέστερα χαρίσματα. Όλα είναι απαραίτητα στην εκκλησία του Χριστού (Α Κορ. 12/ ιβ 18-23). Τα χαρίσματα που μας δίνει ο Θεός δεν είναι για προσωπική χρήση. Δίνονται από το Άγιο Πνεύμα για υπηρεσία. Το να συγκρινόμαστε με τους άλλους δεν είναι συνετό επειδή μπορεί να απογοητευτούμε ή να υπερηφανευθούμε. Εάν νομίσουμε ότι οι άλλοι είναι κατά πολύ «ανώτεροί» μας, θα απελπιστούμε. Εάν πάλι πιστέψουμε ότι τα έργα μας για τον Χριστό είναι πιο αποτελεσματικά από τα έργα των άλλων, θα υπερηφανευθούμε. Και οι δύο αυτές συμπεριφορές μπορούν να επηρεάσουν αρνητικά τη δράση μας για τον Χριστό. Όταν εργαζόμαστε στη σφαίρα επιρροής που ο Χριστός μάς έχει δώσει, θα βρούμε χαρά και ευχαρίστηση στη μαρτυρία μας για Εκείνον. Η εργασία μας θα συμπληρώσει τις προσπάθειες των άλλων μελών, και η εκκλησία του Χριστού θα κάνει γιγαντιαία βήματα προς την βασιλεία. ΣΚΕΨΗ: Υπάρχει κάποιος στην εκκλησία που θα θέλατε να είχατε τα χαρίσµατά του; Από την άλλη, πόσες φορές αισθανθήκατε περήφανοι για τα χαρίσµατά σας συγκριτικά µε των άλλων; Το θέµα είναι ότι οι ανησυχίες του Παύλου απευθύνονται και σε µας. Ασχέτως σε ποια πλευρά βρισκόµαστε, πώς µπορούµε να υιοθετήσουµε µία ανιδιοτελή συµπεριφορά για να αποφύγουµε τα παραπάνω λάθη; 86

5 Τετάρτη 18 Σεπτεμβρίου ΑΠΌ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΡΙΒΗ ΣΤΗ ΣΥΓΧΩΡΗΣΗ Τι είναι η συγχώρηση; Μήπως με τη συγχώρεση δικαιώνεται η συμπεριφορά εκείνου που μας έχει βλάψει; Η συγχώρησή μου εξαρτάται από την μετάνοια του φταίχτη; Τι γίνεται όταν εκείνος που με στεναχώρησε δεν αξίζει τη συγχώρησή μου; Πώς τα παρακάτω εδάφια μάς βοηθάνε να καταλάβουμε τη βιβλική φύση της συγχώρησης; Ρωμ. 5/ε 8-11, Λουκά 23/κγ 31-34, Β Κορ. 5/ε 20,21, Εφεσ. 4/δ Ο Χριστός πήρε την πρωτοβουλία να συμφιλιωθεί μαζί μας. «Η χρηστότης του Θεού σε φέρει εις μετάνοιαν» (Ρωμ. 2/β 4). Μέσω του Χριστού, συμφιλιωθήκαμε με τον Θεό ενώ ήμαστε ακόμη αμαρτωλοί. Η μετάνοια και η εξομολόγησή μας δεν φέρνουν τη συμφιλίωση. Η θυσία του Χριστού στο σταυρό την έφερε, και το μόνο που μένει να κάνουμε, είναι να την αποδεχτούμε. Είναι αλήθεια ότι δεν μπορούμε να λάβουμε συγχώρηση εάν δεν ομολογήσουμε τις αμαρτίες μας, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι η εξομολόγησή μας δημιουργεί τη συγχώρηση στην καρδιά του Θεού. Η συγχώρηση βρισκόταν από πριν μέσα Του. Η εξομολόγηση μάς δίνει απλώς την δυνατότητα να την λάβουμε (Α Ιωάν. 1/α 9). Η εξομολόγηση είναι ζωτικής σημασίας, όχι επειδή αλλάζει τη συμπεριφορά του Θεού προς εμάς, αλλά επειδή αλλάζει τη δική μας συμπεριφορά προς Εκείνον. Όταν ενδίδουμε στην πειστική δύναμη του Αγίου Πνεύματος για να μετανοήσουμε και να εξομολογηθούμε την αμαρτία μας, τότε αλλάζουμε. Η συγχώρηση είναι σημαντική επίσης και για την πνευματική μας κατάσταση. Η αποτυχία να συγχωρήσουμε εκείνον που μας έβλαψε, ακόμη κι αν δεν αξίζει να συγχωρηθεί, μπορεί να μας πληγώσει περισσότερο από ό,τι εκείνον. Εάν κάποιος σας έβλαψε και ο πόνος φουντώνει μέσα σας επειδή δεν τον συγχωρήσατε, στην ουσία του επιτρέπεται να σας πληγώσει ακόμη περισσότερο. Με την συγχώρησή μας απελευθερώνουμε τον άλλον από την καταδίκη μας, επειδή ο Χριστός μάς απελευθέρωσε από την καταδίκη Του. Δεν δικαιώνουμε μ αυτόν τον τρόπο τις πράξεις του. Μπορούμε να συμφιλιωθούμε με εκείνον που μας πλήγωσε επειδή ακριβώς και ο Χριστός συμφιλιώθηκε μαζί μας όταν Τον πληγώσαμε. Μπορούμε να συγχωρήσουμε, επειδή ακριβώς έχουμε συγχωρηθεί. Μπορούμε να αγαπήσουμε, επειδή έχουμε αγαπηθεί. Η συγχώρηση είναι επιλογή. Μπορούμε να επιλέξουμε εάν θα συγχωρήσουμε τον άλλον, ανεξάρτητα από τη συμπεριφορά ή τις πράξεις του. Αυτό είναι το αληθινό πνεύμα του Ιησού. ΣΚΕΨΗ: Πώς µπορούµε να µάθουµε µέσα από τη συγχώρηση που µας δίνει ο Χριστός, να συγχωρούµε τους άλλους; 87

6 Πέμπτη 19 Σεπτεμβρίου ΑΠΌ ΤΗΝ ΚΑΚΟΒΟΥΛΙΑ ΣΤΗΝ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ Διαβάστε Ματθ. 18/ιη Ποια τρία βήματα δίνει ο Ιησούς για να μας βοηθήσει να λύσουμε συγκρούσεις, όταν έχουμε αδικηθεί από κάποιο μέλος της εκκλησίας; Η επιθυμία του Ιησού όταν έδωσε τις συμβουλές στο Ματθ. 18/ιη είναι να μην επεκταθεί η σύγκρουση. Πρόθεσή Του ήταν το πρόβλημα να λυθεί από τα ίδια τα άτομα που εμπλέκονται. Γι αυτό ο Ιησούς λέει, «Εάν δε αμαρτήση εις σε ο αδελφός σου, ύπαγε, και έλεγξον αυτόν μεταξύ σου και αυτού μόνου» (Ματθ. 18/ιη 15). Όσο ο αριθμός των εμπλεκομένων σε μία σύγκρουση αυξάνεται, τόσο περισσότερο εξαπλώνεται η σύγκρουση. Όταν όμως οι Χριστιανοί προσπαθούν να επιλύσουν ιδιαιτέρως τις διαφορές τους με Χριστιανικό πνεύμα και αμοιβαία κατανόηση, τότε δημιουργείται ένα κλίμα συμφιλίωσης. Η ατμόσφαιρα είναι κατάλληλη ώστε το Άγιο Πνεύμα να εργαστεί μέσα τους καθώς θα προσπαθήσουν να λύσουν τις διαφορές τους. Υπάρχουν φορές που οι προσωπικές εκκλήσεις για την επίλυση μίας σύγκρουσης είναι αναποτελεσματικές. Σ αυτές τις περιπτώσεις, ο Ιησούς μάς καλεί να έχουμε έναν ή δύο μάρτυρες. Αυτό, το δεύτερο βήμα της συμφιλίωσης, πρέπει να γίνεται εφόσον έχει προηγηθεί το πρώτο. Σκοπός είναι να φέρουμε τους ανθρώπους κοντά, και όχι να τους απομακρύνουμε. Οι παρόντες πρέπει να καταλάβουν ότι δεν πρέπει να αποδείξουν ποιος έχει δίκιο ή να ρίξουν ευθύνες. Έρχονται με Χριστιανική αγάπη και συμπόνια ως σύμβουλοι και σύντροφοι προσευχής, προκειμένου να συμμετέχουν στη διαδικασία της συμφιλίωσης. Υπάρχουν περιπτώσεις όπου όλες οι προσπάθειες επίλυσης του προβλήματος δεν αποδίδουν. Σ αυτήν την περίπτωση, ο Ιησούς λέει να παρουσιαστεί το θέμα στην εκκλησία. Δεν εννοεί φυσικά τη διακοπή της λατρείας του Σαββάτου. Σε περίπτωση που τα δύο πρώτα βήματα δεν έφεραν τα επιθυμητά αποτελέσματα, τότε κατάλληλη είναι η επιτροπή της εκκλησίας. Για μία ακόμη φορά τονίζουμε ότι σκοπός του Χριστού είναι να συμφιλιώσουμε και όχι να επιρρίψουμε ευθύνες στον έναν και να αθωώσουμε τον άλλον. «Μην αφήσετε τη δυσαρέσκεια να μετατραπεί σε κακία. Μην αφήσετε την πληγή να δηλητηριάσει τα λόγια σας και να μολύνουν το νου εκείνων που τα ακούνε. Μην επιτρέψετε πικρές σκέψεις να γεμίσουν το νου σας. Πηγαίνετε στον αδελφό σας και μιλήστε του με ταπεινοφροσύνη και με ειλικρίνεια για το θέμα.» Ε. Χουάιτ, Gospel Workers σ

7 Παρασκευή 20 Σεπτεμβρίου Δύση ηλίου: 19:28 ΠΕΡΑΙΤΈΡΩ ΜΕΛΈΤΗ: «Όταν στην καρδιά των εργατών κατοικεί ο Χριστός, όταν κάθε εγωισμός έχει πεθάνει και δεν υπάρχει καμία αντιζηλία ή αγώνας για υπεροχή, όταν υπάρχει ενότητα, όταν αγιάζονται και η αγάπη του ενός για τον άλλον είναι ορατή, τότε σίγουρα η βροχή της δωρεάς του Αγίου Πνεύματος θα έρθει, και κατά την υπόσχεση του Θεού, δεν θα είναι μία απλή ψιχάλα.» Ε. Χουάιτ, Selected Messages, βιβλίο 1, σ.175. «Εάν θέλουμε την μεγάλη ημέρα του Κυρίου να σταθούμε έχοντας καταφύγιο και προπύργιό μας τον Χριστό, πρέπει να παραμερίσουμε κάθε κακία, και κάθε προσπάθεια για υπεροχή. Πρέπει να καταστρέψουμε από την ρίζα αυτά τα ανόσια πράγματα για να μην εμφανιστούν ξανά. Πρέπει να παρουσιαστούμε εντελώς στην πλευρά του Κυρίου.» Ε. Χουάιτ, Last Day Events, σ.190. ΕΡΩΤΉΣΕΙΣ ΓΙΑ ΣΥΖΉΤΗΣΗ: 1. Διαβάστε Κολ. 3/γ Συζητήστε τις Χριστιανικές αρχές που ο απόστολος Παύλος ενθαρρύνει τους Κολοσσαείς να έχουν. Γιατί αυτές οι αρχές αποτελούν την βάση για την επίλυση διαμαχών; Πώς μας οδηγούν στις αρχές που μας δίνει ο Ιησούς στο Ματθ. 18/ιη 15-18; 2. Διαβάστε τις διδαχές στην Κολ. 3/γ Γιατί είναι τόσο απαραίτητες για την αναζωπύρωση και την μεταρρύθμιση που η εκκλησία χρειάζεται απεγνωσμένα; 3. Εάν δούμε την εκκλησία μας, την εκκλησία των Αντβεντιστών της Εβδόμης Ημέρας συνολικά, τι είναι εκείνο που μας κρατάει από το να έχουμε την αναζωπύρωση και την μεταρρύθμιση που χρειαζόμαστε για την προσέγγιση του κόσμου; Είναι οι διδασκαλίες και τα δόγματά μας; Και φυσικά όχι. Αυτά μας τα έδωσε ο Θεός για να τα κηρύξουμε στον κόσμο. Το πρόβλημα βρίσκεται σε μας, στις διαπροσωπικές μας σχέσεις, στη ζήλια, στον εγωισμό, στην επιθυμία για υπεροχή και πολλά άλλα. Γιατί πρέπει εσείς, όχι ο διπλανός ή ο ποιμένας σας αλλά εσείς, να παρακαλέσετε το Άγιο Πνεύμα να φέρει πρώτα αλλαγές στη ζωή σας για να δούμε την αναζωπύρωση και την μεταρρύθμιση μετέπειτα και σε όλη την εκκλησία; 89

8 Believe παρουσιάζει η έκδοση για σε PDF της Σχολής Σαββάτου Επίσης και σε ibooks για iphone και ipad εντελώς δωρεάν!