Transcript

1 Στη θεωρία µας και ειδικότερα στο κεφάλαιο, όπου περιγράφουµε το Μυστικό Σχέδιο του Θεού που οδηγεί στη Θέωση, αναφερθήκαµε σε πλήθος γεγονότων, που ήταν τα αίτια της συγκεκριµένης πορείας της ανθρωπότητας στο χρόνο και το χώρο. Είδαµε πώς µέσω συγκεκριµένων ανθρώπων, που υπήρξαν ιστορικά πρόσωπα, οι άνθρωποι παγιδεύτηκαν κι έζησαν τις ζωές τους µέσα σε συνθήκες που δεν έχουν καµία σχέση µ αυτές στις οποίες αξίζει να ζει πραγµατικά ο άνθρωπος. Η θεία ευφυ α κατόρθωσε µε το έργο ανθρώπων που ως αριθµός δεν αντιπροσωπεύουν κανένα απολύτως µέγεθος να οδηγήσει εκατοµµύρια ανθρώπων προς την κατεύθυνση, που υπηρετούσε το Σχέδιο του Θεού και το ανθρώπινο γένος. Το σύνολο των όσων κατέκτησε η ανθρωπότητα, κι είναι άκρως απαραίτητα για τη Θέωσή της, απαίτησε τροµερές θυσίες. Τίποτε απ όσα εντελώς λανθασµένα αντιλαµβάνεται ο άνθρωπος ως ευνόητα και φυσιολογικά, δεν ήρθε χωρίς θυσία. Τα ασφαλή αεροπλάνα που µεταφέρουν χαρούµενους ταξιδιώτες, έπρεπε, για να φτάσουν σ αυτό το επίπεδο, να υπηρετήσουν πρώτα το θάνατο. Το πάθος για τη νίκη στους πολέµους έδωσε σ αυτά τ ασφαλή χαρακτηριστικά που όλοι εµείς σήµερα διαπιστώνουµε κι απολαµβάνουµε. Τα αεροπλάνα έπρεπε να είναι αξιόπιστα, πρώτα για να µεταφέρουν τις βόµβες του θανάτου µε ασφάλεια πάνω από τους στόχους και µετά για να µεταφέρουν τα πολύχρωµα πλήθη των τουριστών. Τα µέσα τηλεπικοινωνιών που σήµερα µεταφέρουν τα γέλια των ανθρώπων, έπρεπε πρώτα να µεταφέρουν µηνύµατα θανάτου. Ο άνθρωπος δεν τα γνωρίζει όλα αυτά και τα παρεξηγεί. Θεωρεί τα πάντα ως φυσικό αποτέλεσµα της εξέλιξης. ε γνωρίζει να ξεχωρίζει τα δεδοµένα από τ αποτελέσµατα. Οι σύγχρονοι άνθρωποι θα µπορούσαν να παροµοιαστούν µ ανθρώπους, που γεννήθηκαν και ζουν πάνω σ ένα αεροπλάνο. Θεωρούν τα πάντα ευνόητα. Γεννήθηκαν σ ένα περιβάλλον που το θεωρούν φυσικό, ενώ δεν είναι. Θεωρούν δεδοµένο ότι η δυνατότητα πτήσης είναι κάτι, το οποίο ήταν αδύνατο να µη συµβεί. Αγνοούν τις θυσίες που απαίτησε η κατασκευή αυτού του µέσου, όπως επίσης αγνοούν το κόστος των καυσίµων και τα προβλήµατα των κυβερνητών. Μάχονται για πράγµατα που είναι χωρίς ουσία, όπως, για παράδειγµα, ποιος θα βολευτεί σε καλύτερη θέση ή ποιος θα σερβιριστεί καλύτερα. Αγνοούν την πραγµατικότητα και δε βλέπουν ότι συχνά-πυκνά 1

2 αυτό το αεροπλάνο πέφτει και τσακίζεται. Επειδή ακολουθεί ορισµένους νόµους, που του επιτρέπουν να ξανασηκωθεί, οι άνθρωποι δεν µαθαίνουν κι εξακολουθούν να θεωρούν τα πάντα δεδοµένα, κι εξακολουθούν ν ασχολούνται µε τα ίδια ανώφελα πράγµατα. Ο χριστιανικός κόσµος που είναι αυτό το γεµάτο προβλήµατα αεροσκάφος, ήταν αυτός, που σήκωσε το βάρος της εξέλιξης. Ό,τι έχει δηµιουργηθεί από τον άνθρωπο στον τοµέα της τεχνολογίας, είναι προ όν του κόπου και της θυσίας των χριστιανών. Για ό,τι βλέπουµε σήµερα και θαυµάζουµε την ανθρώπινη ευφυ α έχει χυθεί άπειρη ποσότητα αίµατος. Εκατοµµύρια άνθρωποι θυσιάστηκαν, σ ό,τι είδους θυσία µπορεί να επιβληθεί σε άνθρωπο, για να φτάσουµε στο σηµερινό εκπληκτικό επίπεδο. Θυσίες πραγµατικές που έστελναν άπειρους ανθρώπους στην Κόλαση. Όταν ο χριστιανικός κόσµος είναι αυτός που φέρει το βάρος της θυσίας κι επίσης αυτός που δηµιούργησε ο Υιός του Θεού, εννοείται ότι αυτός θα έπρεπε να πάρει πρόσθετη γνώση για να προστατευθεί. Στους χριστιανούς δόθηκε η απόλυτη γνώση του Θεού κι εξαιτίας αυτής της γνώσης βρέθηκε ο άνθρωπος σε µία κατάσταση όµοια µ αυτή που βλέπουµε στην οποία ένας καταµατωµένος άνθρωπος αγωνίζεται για έναν πλούτο που δε γνωρίζει πώς να τον απολαύσει. Οι άνθρωποι ζήτησαν από το Θεό γνώση κι όταν τους δόθηκε, άρχισαν να σφάζονται µεταξύ τους. Σταύρωσαν τον Υιό του Θεού τη στιγµή που θα έπρεπε να Τον αγκαλιάσουν σαν τον καλύτερο φίλο τους. εν µπόρεσαν ποτέ να καταλάβουν γιατί ο Υιός του Θεού πάνω στο Σταυρό του Μαρτυρίου ζήτησε από τον Πατέρα Του να τους συγχωρήσει, ούτε τι σήµαινε η µυστηριώδης φράση: ου γαρ οίδασι τι ποιούσι. Από τη στιγµή του θανάτου Του ως σήµερα, οι άνθρωποι εξαιτίας του χριστιανισµού µετάνιωσαν πολλές φορές για την ώρα και τη στιγµή που γεννήθηκαν. Πολλές φορές επιβεβαιώθηκε ο Λόγος του Χριστού όταν έλεγε: (Λουκ ) "θυγατέρες Ιερουσαλήµ µη κλαίτε εφ εµέ, πλην εφ εαυτάς κλαίετε και επί τα τέκνα υµών" (Θυγατέρες τής Ιερουσαλήµ, µή κλαίτε γιά µένα, νά κλαίτε µάλλον γιά τόν εαυτόν σας καί γιά τά παιδιά σας.). Ο Υιός του Ανθρώπου ακολούθησε τα γραφόµενα γι Αυτόν και θυσιάστηκε. Το αίµα Του έπεσε, όπως θρασύτατα ζήτησαν οι Ιουδαίοι, πάνω σ αυτούς και τα παιδιά τους. Το αίµα αυτό έπεσε βαρύ πάνω στους ίδιους τους Ιουδαίους και στο σύνολο του χριστιανικού κόσµου, που είναι το εξιουδα σµένο µέρος της ανθρωπότητας. Ο Υιός του Ανθρώπου γνώριζε τις Γραφές, που αφορούσαν και τον Ίδιο και τους ανθρώπους, που θα Τον παρέδιδαν κι αυτούς, 2

3 που θα τους ακολουθούσαν. Παραδόθηκε ο Υιός του Ανθρώπου στους εθνικούς και τους πρεσβύτερους και µαζί µ Αυτόν κι ο χριστιανικός κόσµος. Από τη στιγµή που οι εξελίξεις θα ήταν τόσο τραγικές για την ανθρωπότητα, φυσικό ήταν να δοθεί και γνώση σχετικά µ αυτές. Ο Χριστός έδωσε τη γνώση κι αυτή δεν είναι άλλη από την Αποκάλυψη του Ιωάννη. Το πρόβληµα που προκύπτει για τον άνθρωπο, είναι τα φαινόµενα που προκαλεί η κατοχή αυτής της γνώσης. Αυτό σηµαίνει ότι πριν µπούµε στην ουσία της Αποκάλυψης, θα πρέπει να προβληµατιστούµε πάνω σε µερικά ιδιαιτέρως λεπτά θέµατα. Θα πρέπει να σκεφτούµε ορισµένα ερωτήµατα που προκύπτουν όπως, ποιους συµφέρει η δωρεά αυτή. Ο απλός άνθρωπος είχε όφελος ή ζηµιά από τη γνωστοποίηση του µέλλοντος; Σε ποιους δόθηκε κι άρα ποιους αφορούσε αυτή η γνώση; Γιατί η εκκλησία, ενώ συστηµατικά αποκρύπτει γνώση, δίνει την Αποκάλυψη τόσο άνετα στους πιστούς; Προφητείες υπάρχουν άφθονες κι ακριβείς σε µυστικές βιβλιοθήκες αυτού του κόσµου. Γιατί όµως δίνεται µόνον η Αποκάλυψη µε συστηµατικό τρόπο και µάλιστα µαζί µε το Λόγο του Χριστού; Η εκκλησία έχει αποκρύψει το σύνολο του πλούτου των ανθρώπων στον τοµέα της γνώσης και µέσα σ αυτόν τον πλούτο υπάρχει αληθινή γνώση του Θεού. Ποια είναι τα χαρακτηριστικά της Αποκάλυψης που την κάνουν φιλική προς το σύστηµα των δούλων της εκκλησίας; Ο άνθρωπος πρέπει πάνω από όλα να έχει υπόψη του πως ό,τι προέρχεται από το Θεό, είναι αληθινό. Ό,τι δίνεται, δίνεται πάντα στο σωστό άνθρωπο, γιατί αυτό είναι το τέλειο. Ό,τι λέει ο Θεός είναι τέλειο κι ο άνθρωπος που το δέχεται, έχει κι αυτός επιλεχθεί κατά τον ίδιο τέλειο τρόπο. Από τη στιγµή όµως που υπάρχει Μυστικό Σχέδιο είναι αδύνατο να γίνει κατανοητή αυτή η αλήθεια, έστω κι αν φαίνεται. Είναι αδύνατο να βαδίζει ο άνθρωπος προς τη θυσία και να την αποφύγει εξαιτίας της γνώσης. Ο Θεός γνωστοποίησε στον άνθρωπο τι επρόκειτο να συµβεί. Αν αυτή η γνωστοποίηση ήταν δυνατό να σταµατήσει την πορεία που είχε προδιαγραφεί για τον άνθρωπο, θα σήµαινε ότι ήταν λανθασµένη. Όταν µαθαίνει κάποιος ότι θα βασανιστεί σκληρά κι εξαιτίας αυτής της γνώσης γλιτώνει το βασανισµό, το πρόβληµα που γεννιέται είναι, αν και κατά πόσο ήταν αληθινό αυτό που προβλέφτηκε. Κατά συνέπεια αυτός που δε βασανίστηκε, έχει κάθε δικαίωµα ν αµφισβητήσει την προφητεία. Ο καθένας µπορεί να προφητεύει ό,τι θέλει και µετά να ισχυρίζεται ότι εξαλείφθηκαν τα όσα άσχηµα προφήτευσε εξαιτίας της έγκαιρης γνωστοποίησης τους. Είναι όµως ο Θεός ο καθένας; Είναι δυνατό να προφητεύσει λανθασµένα κι αυτό το λάθος να προέρχεται από την άκαιρη γνωστοποίηση της προφητείας; Εφόσον ήταν γραµµένο για τον άνθρωπο ότι θα 3

4 θυσιαστεί, ήταν αδύνατο να µη συµβεί αυτό. Είναι τόσο αξεπέραστη η θεία ευφυ α, ώστε αυτό που δείχνει ότι είναι το µέσον για τη Σωτηρία, είναι ταυτόχρονα και το µέσον για την καταδίκη. Είναι λοιπόν δυνατόν κι αυτό θα το δούµε παρακάτω η γνώση του µέλλοντος να είναι και η κύρια αιτία επιβεβαίωσής του. Πριν φτάσουµε σ αυτό το σηµείο θα πρέπει να δούµε απ όλες τις δυνατές πλευρές αυτήν τη δωρεά ως σύνολο και όχι την ακρίβειά της. Τη θεωρούµε αρχικά αξιωµατικά αληθινή και ακριβή. Από την πλευρά του Υιού του Ανθρώπου τα πάντα είναι τέλεια και ιδανικά. Είναι Κύριος και δίνει το κεφάλαιό Του, όπου θέλει κι επειδή είναι ο τέλειος Κύριος, το δίνει στον άνθρωπο που πρέπει. Ο Χριστός επειδή αγάπησε τον Ιωάννη ως πραγµατικό φίλο, θέλησε να του δώσει την αθανασία κι αυτό γίνεται µόνο µέσω µίας γνώσης µ αυτά τα χαρακτηριστικά. Η Αποκάλυψη είναι η αλήθεια και η αλήθεια είναι παντοτινή. Ο Ιωάννης περιέγραψε την αλήθεια κι ο χρόνος δεν µπορεί να τη φθείρει. Όταν οι µαθητές του Χριστού και οι λόγοι τους θα πάνε κατευθείαν στα σκουπίδια, ο Ιωάννης θα είναι άφθαρτος, επειδή αγάπησε το Χριστό κι αγαπήθηκε από Αυτόν. Η Αποκάλυψη δίνει την αθανασία και ο Χριστός τη δίνει σ αυτόν που Αυτός ο Ίδιος επιθυµεί. Είναι όµως αυτός ο µοναδικός λόγος για τον οποίο δόθηκε γνώση στον Ιωάννη; Ο Ιωάννης ήταν φίλος του Χριστού, αλλά ήταν και µαθητής Του. Ο χριστιανισµός ήταν γέννηµα των πνευµατικών δικαιωµάτων που άφησε πίσω Του ο Χριστός κι ο Ιωάννης ήταν συνυπεύθυνος της γέννησής του από τη στιγµή που πήρε κι ο ίδιος δικαιώµατα. Τα όσα γνωστοποιεί η Αποκάλυψη αφορούν αποκλειστικά τους χριστιανούς, γιατί τα όσα άσχηµα περιγράφει, οφείλονται στην απιστία των ανθρώπων απέναντι στο Υιό του Θεού, το Χριστό. Οι υπόλοιπες θρησκείες δεν έχουν καµία σχέση µε την Αποκάλυψη, γιατί κανένας δεν µπορεί να θεωρηθεί άπιστος απέναντι σε κάτι που δε γνωρίζει. Ο µωαµεθανός ή ο βουδιστής κρίνονται σ ό,τι αφορά την πίστη τους µ εντελώς διαφορετικά κριτήρια απ αυτά των χριστιανών. Ο Χριστός δεν εξανάγκασε κανένα να δεχτεί το Λόγο Του. Έδωσε το Λόγο Του για να δώσει χαρά στους ανθρώπους. Όµως όταν κάποιος σκοτώνει τη χαρά και την ελπίδα, δεν έχει το δικαίωµα να ελπίζει. Οι µωαµεθανοί κι όλοι οι υπόλοιποι πλην των χριστιανών, δε γνώρισαν τη χαρά, αλλά δε γνώρισαν κι όσα συνεπάγεται ο θάνατός της. Αυτοί που σταύρωσαν το Χριστό, ήταν οι Ιουδαίοι. Αυτοί που Τον παρέδωσαν στους εθνικούς, ήταν οι Ιουδαίοι µαθητές Του. Αυτοί δηµιούργησαν το ιουδα κό σύστηµα του χριστιανισµού κι αυτοί έπρεπε να γνωρίζουν τι ακολουθεί, εφόσον τους αφορούσε. Αν µετά τη Σταύρωση ακολουθεί η τιµωρία αυτών, που παραδίδουν το Χριστό, το δίκαιο και το σωστό είναι να παραδοθεί η αλήθεια σ αυτούς που θεωρητικά µπορεί να βοηθήσει. 4

5 Οι χριστιανοί θα βίωναν τις συνθήκες που περιγράφει η Αποκάλυψη κι αυτοί θα έπρεπε να γνωρίζουν τι ακολουθεί, ώστε να προφυλαχτούν. Από τη στιγµή που η γνωστοποίηση πρέπει να είναι έγκαιρη κι από τη στιγµή επίσης που έχουν δοθεί δικαιώµατα σε συγκεκριµένους ανθρώπους, έγινε αυτό που έπρεπε να γίνει. Η γνώση δόθηκε σ αυτούς που έχτιζαν τα θεµέλια του χριστιανισµού γιατί αυτοί έπρεπε να την πάρουν. Ο Χριστός θα ήταν άδικος, αν έδινε γνώση που αφορά το µέλλον των χριστιανών σ ανθρώπους άλλων θρησκειών. Εξαιτίας όλων αυτών και της αθανασίας που προσφέρει η αλήθεια, ο Χριστός παρέδωσε την Αποκάλυψη στον Ιωάννη κι έδρασε τέλεια. Το σύνολο των άσχηµων χαρακτηριστικών που προκύπτουν από την Αποκάλυψη, οφείλεται σ αυτήν την τελειότητα. Αυτό συµβαίνει επειδή η Αποκάλυψη είναι µία εξαιρετικά άσχηµη και δυσοίωνη προφητεία. Ο θάνατος είναι το κύριο στοιχείο µέσα της. Πέρα από την ελπίδα που αφήνεται να εννοηθεί στο τέλος, το σύνολο των όσων περιγράφει είναι τροµακτικό. Ο άνθρωπος που διαβάζει την Αποκάλυψη δεν µπορεί να µη γευθεί το φόβο. Στο σύνολο της θεωρίας µας αναφέρουµε συνεχώς ότι ο κατ εικόνα και καθ οµοίωσιν άνθρωπος µπορεί να βαδίσει προς το Θεό, µόνον όταν δε φοβάται. Ο φόβος τον παραλύει και τον µετατρέπει σε άβουλο ον. εν υπάρχει πιο αποτελεσµατικό µέσο, για να τροµάξει ο άνθρωπος, απ αυτό της Αποκάλυψης. Ο χριστιανός αγαπά το Χριστό και Τον πιστεύει. Όµως είναι αδύνατον εξαιτίας αυτής της πίστης ν αγνοήσει την Αποκάλυψη. εν είναι δυνατό να πιστεύει στη Λύτρωση εξαιτίας του Χριστού και παράλληλα ν αγνοεί την προφητεία Του. Τα συστήµατα όλου του κόσµου και στο σύνολο του χρόνου στηρίζονται στη δύναµη της γνώσης τους να δίνει οµοιογένεια στους φτωχούς ανθρώπους. Αυτή η οµοιογένεια επιτυγχάνεται µέσω του φόβου και δεν υπάρχει φόβος ανώτερος απ αυτόν του Θεού. Ο άνθρωπος µπορεί να βασανίζεται σωµατικά ή να πεθαίνει από την πείνα, αλλά να θεωρεί τον εαυτό του τυχερό, επειδή δεν προκαλεί την οργή του Θεού. Τα τρισάθλια ιερατεία εκµεταλλευόµενα εδώ και χιλιάδες χρόνια αυτά τα χαρακτηριστικά του ανθρώπου τον σκοτώνουν χωρίς αµφισβήτηση κι επειδή αυτός φοβάται το Θεό, ζει σαν δούλος χωρίς κανένα ουσιαστικό κέρδος. Γίνεται καταραµένος µοιχός, κλέφτης, δολοφόνος κι οτιδήποτε εξυπηρετεί το σύστηµα, µόνον εξαιτίας αυτού του φόβου. Εν ονόµατι του Θεού τα ζώα βασανίζουν τους ανθρώπους. Το σύστηµα µε τη γνώση που έχει συγκεντρώσει κατά τη διάρκεια των αιώνων, γνωρίζει την αξία του φόβου σ ό,τι αφορά τη δυνατότητα άσκησης εξουσίας. Απ αυτήν τη γνώση κατανοεί πλήρως ότι δεν υπάρχει καλύτερο µέσον για τη διασπορά αυτού του φόβου, από µία 5

6 εξαιρετικά άσχηµη προφητεία. Οι προφητείες που έχουν δοθεί από το Θεό και προβλέπουν τ άσχηµα που ακολουθούν, είναι το καλύτερο µέσον εκφοβισµού των ανθρώπων. Το πρόβληµα που γεννιέται σ αυτό το σηµείο είναι, γιατί, αν οι προφητείες έχουν τόση δύναµη, κατέρρευσε το σύστηµα των ελληνιστικών βασιλείων; εν είχαν οι Έλληνες τη γνώση των προφητειών; Σ αυτό το σηµείο αποκαλύπτεται η τελειότητα της επιλογής του προσώπου που πήρε τη δωρεά της γνώσης. Η εκκλησία δίνει την Αποκάλυψη τόσο απλόχερα, γιατί δόθηκε σ εκλεκτό της. Αποκρύπτει τις άλλες προφητείες, γιατί την απειλούν. Τροµάζει εκ του ασφαλούς τους ανθρώπους µε το σκεπτικό ότι αυτή είναι η µόνη, που µπορεί να τους βοηθήσει. Επειδή στηρίζει τη δύναµή της στα πνευµατικά δικαιώµατα, θεωρεί δεδοµένο ότι από τη στιγµή που δόθηκε η προφητεία σ έναν από τους εκλεκτούς της, αυτόµατα της δίνεται η εξουσία πάνω στους πιστούς, ώστε να πολεµήσει δήθεν εναντίον των θηρίων. Εξαιτίας των τροµακτικών συµβάντων της Αποκάλυψης, παίρνει και πάλι εντελώς αυθαίρετα το άλλοθι για τα όσα άσχηµα η ίδια κάνει, τα οποία στην πραγµατικότητα είναι αυτά που η Αποκάλυψη περιγράφει. Αν η Αποκάλυψη δε δινόταν στον Ιωάννη, παρά σ οποιονδήποτε άλλο έξω από την εκκλησία, η εκκλησία θα τον σκότωνε και θα έκρυβε την προφητεία. Αυτό θα γινόταν, γιατί δε θα µπορούσε να πάρει τα δικαιώµατα, που είναι απαραίτητα για την εξουσία. Αν οι άνθρωποι γνώριζαν την προφητεία εξαιτίας ενός προφήτη εκτός εκκλησίας, θα ξεκινούσαν µ εντελώς διαφορετικά δεδοµένα. Θα γνώριζαν για το βασανισµό και θα γνώριζαν µε ασφάλεια ποιος τους βασανίζει. Θα έβλεπαν επιπλέον ποιος θα είχε όφελος να σκοτώσει τον προφήτη και θα έβγαζαν µε ασφάλεια τα συµπεράσµατά τους. Οι άνθρωποι που έζησαν κατά το Μεσαίωνα, δεν ήταν κουτοί. Ήταν εντελώς όµοιοι µε τους σύγχρονους. Τα κτήνη της Καθολικής εκκλησίας τους σκότωναν, γιατί τους διατηρούσαν µέσα στο φόβο. Οι άνθρωποι έβλεπαν αυτά τα κτήνη, αλλά η προφητεία δεν τους βοηθούσε, γιατί η εκκλησία διατηρώντας τα πνευµατικά δικαιώµατα δικαιολογούσε τις αθλιότητές της. Έβλεπαν τους δολοφόνους, αλλά αντί να επιβεβαιώνουν την προφητεία, έπεφταν θύµατα της. Τα τροµερά που περιέγραφε η προφητεία, ήταν από µόνα τους ικανά να δηµιουργούν την εντύπωση ότι τίποτε δεν είναι τόσο σκληρό, όσο η επιβεβαίωσή της. Οι δολοφόνοι σκότωναν εν ονόµατι του Θεού όποιους τους απειλούσαν και προστάτευαν δήθεν τους ανθρώπους από το θηρίον. Ο αναγνώστης αρχίζει πλέον ν αντιλαµβάνεται τον τρόπο µε τον οποίο η προφητεία λειτουργεί προς την κατεύθυνση της επιβεβαίωσης της. Αντιλαµβάνεται πως η γνώση για 6

7 την αποφυγή του βασανισµού, γίνεται το κύριο αίτιό του. Σ αυτό το σηµείο θ αµφισβητήσει κάποιος και θ αναρωτηθεί πώς είναι δυνατό να ισχύουν όλα αυτά και να είναι αληθινή η προφητεία, όταν απαραίτητο στοιχείο για το βασανισµό των ανθρώπων είναι η εµφάνιση του θηρίου. Η εκκλησία ανεξάρτητα από τη σκληρότητά της, απέτρεψε κατά τα φαινόµενα αυτήν την εµφάνιση όλους αυτούς τους αιώνες που πέρασαν. Άρα κάτι συµβαίνει. Ή η εκκλησία έκανε το έργο της ή η προφητεία είναι λανθασµένη. Είναι δυνατόν η προφητεία να είναι λανθασµένη; Είναι δυνατόν ο Θεός να έδωσε το δικαίωµα στον κάθε άθλιο Πάπα να καίει ζωντανούς ανθρώπους στην πυρά; Όλα αυτά είναι αδύνατα. Εποµένως το πρόβληµά µας βρίσκεται σ άλλο σηµείο απ αυτό που φαινοµενικά είναι το σηµείο εκκίνησης κάθε σκέψης σχετικά µε την προφητεία. Αιώνες τώρα άπειροι στον αριθµό άνθρωποι του πνεύµατος προσπαθούν να ερµηνεύσουν το κείµενο, για να διαπιστώσουν την εγκυρότητα της. Το ότι δεν το έχουν κατορθώσει οφείλεται στο ότι υπάρχει µία παρανόηση, όσον αφορά την έννοια της προφητείας. εν κατανοούν τι ακριβώς σηµαίνει προφητεία. Αδυνατούν να καταλάβουν τι ακριβώς πρέπει να γνωρίζουν, για να κρίνουν την αλήθεια της προφητείας. Επειδή τη διαβάζουν κι είναι δυνατό ν αντιληφθούν ότι αιτία όλων των δεινών είναι ένας συγκεκριµένος άνθρωπος, παρασύρονται και παγιδεύονται. Περιµένουν να δουν τον άνθρωπο-θηρίον, που είναι η αιτία όλων των δεινών κι επειδή δεν τον βλέπουν, µετατοπίζουν την προφητεία προς το µέλλον. Αυτό βέβαια είναι δυνατό να γίνεται επ άπειρον και σ αυτό το σηµείο βρίσκεται η παγίδα. εν µπορούν ν αντιληφθούν ότι το ζητούµενο είναι η αποφυγή του βασανισµού και ότι η Αποκάλυψη είναι ένα πλήρες έργο. Αυτό σηµαίνει ότι η Αποκάλυψη περιγράφει ένα βασανισµό που όλοι προσπαθούν ν αποφύγουν κι αυτό είναι πολύ σηµαντικό. Όσο υπάρχει βασανισµός, η Αποκάλυψη είναι αληθινή. Επειδή η Αποκάλυψη όµως είναι ένα πλήρες έργο, δεν περιγράφει µόνον το βασανισµό, αλλά εξηγεί και τα αίτια. Αυτό σηµαίνει ότι σε µία συγκεκριµένη χρονική στιγµή δόθηκε γνώση του µέλλοντος στον Ιωάννη. Το µέλλον είναι ο βασανισµός. Όµως τίποτε απολύτως δεν αποκλείει ότι το γεγονός αυτό, που προκαλεί την ανεπιθύµητη κατάσταση, να βρίσκεται χρονικά πριν από τον Ιωάννη. Για να καταλάβει ο αναγνώστης τι σηµαίνουν αυτά, θα δούµε ένα παράδειγµα. Έστω ότι υπάρχει µία µικρή κοινωνία ανθρώπων που ζει κάπου αποµονωµένη.. είναι φτωχοί άνθρωποι και µε κόπο επιβιώνουν. Ένα χαρακτηριστικό τους είναι ότι αγνοούν το φόνο. Εµφανίζεται σ αυτούς κάποιος µ εξαιρετική δύναµη, πλούτο και γνώση. Είναι καλός άνθρωπος και τους αγαπά, µοιράζει ό,τι έχει και δεν έχει κι αυτό δίνει χαρά στους φτωχούς ανθρώπους. Οι άνθρωποι τον λατρεύουν κι αυτή η λατρεία µεταφέρεται λόγω δικαιωµάτων στους εκλεκτούς του. Μοιράζει τα πάντα και φεύγει. Η ζωή σ αυτήν 7

8 τη µικρή κοινωνία αλλάζει πλέον. Έχουν πλούτο και γνώση σε ικανοποιητικό βαθµό ώστε ν απολαύσουν την Αιώνιο Ζωή. Ο πλούσιος φίλος τους φεύγοντας όρισε εκλεκτούς, ώστε να συνεχίσουν το έργο του. Πριν φύγει κι επειδή γνωρίζει τι ακολουθεί δίνει σ έναν απ αυτούς µία πολύ άσχηµη προφητεία. Τους λέει ότι θα εµφανιστεί ένας άνθρωπος από ένα άλλο µέρος και ότι µε τις ενέργειές του θα γίνει αιτία να σφάζει ο ένας τον άλλο και πολλοί απ αυτούς θα µετανιώσουν την ώρα και τη στιγµή που γεννήθηκαν. Τι είναι δυνατό ν ακολουθήσει και πού πραγµατικά βρίσκεται το πρόβληµα; Κατ αρχήν µε την κοινοποίηση της προφητείας η κοινωνία παραλύει από το φόβο. Βλέπουν ότι, ενώ ήταν φτωχοί, έγιναν πλούσιοι, αλλά κινδυνεύουν. Κινδυνεύουν εξαιτίας κάποιου ξένου, που θα τους ξεγελάσει και θα τους βασανίσει. Όλα αυτά τα είπε ο αγαπηµένος τους φίλος του οποίου η γνώση είναι αναµφισβήτητη. Το αµέσως επόµενο που θα συµβεί, είναι να οργανωθεί η άµυνα της κοινωνίας απέναντι σε κάθε εξωτερική επιρροή. Η κοινωνία παύει να είναι φιλόξενη, όπως ήταν, και γίνεται µία κλειστή κοινωνία. Ποιοι είναι αυτοί που θ αναλάβουν την εξουσία γι αυτήν την άµυνα; Οι εκλεκτοί βέβαια. Αυτοί πήραν τη γνώση του αγαπηµένου φίλου των ανθρώπων και σ αυτούς άφησε την προφητεία. Από εκείνο το σηµείο και πέρα οι εκλεκτοί, είτε επειδή είναι θύµατα είτε επειδή είναι άθλιοι, σκοτώνουν τον οποιονδήποτε άνθρωπο, που αµφισβητεί την εξουσία τους. Σκοτώνουν πάντα µε άλλοθι τη Σωτηρία της κοινωνίας. Η κοινωνία που δε γνώριζε το φόνο, έµαθε να ζει µ αυτόν. Οι άνθρωποι βασανίζονται περιµένοντας τον ξένο, που θα γίνει αιτία βασανισµού τους. Τι συνέβη πραγµατικά; Ποιος ήταν ο αίτιος αυτής της αλλαγής της κοινωνίας; Ο αγαπηµένος τους φίλος δεν ήταν ξένος; Αν δεν έδινε την προφητεία θα είχε κανένας το δικαίωµα να σφάζει ανθρώπους µε ασφάλεια; Η προφητεία ήταν αληθινή. Αιτία όλων των κακών είναι η εµφάνιση ενός ξένου. Πριν την εµφάνιση του φίλου τους δε γνώριζαν το φόνο. Ήταν φτωχοί, αλλά δεν υπήρχαν ανάµεσα τους δολοφόνοι. Μετά την εµφάνιση του οι άνθρωποι έγιναν πλούσιοι, αλλά δυστυχισµένοι. Σ αυτό το σηµείο αποκαλύπτεται η λογική της προφητείας.. ο λόγος για τον οποίο χρησιµοποιείται από την εκκλησία, αλλά κι ο λόγος που δόθηκε ως πλήρες έργο. Η Αποκάλυψη περιγράφει το σύνολο των όσων έγιναν κι είναι αληθινή. Η εκκλησία τη δίνει, για να διαιωνίζει την εξουσία της. Η ίδια η Αποκάλυψη, ενώ γνωστοποιεί το µέλλον, γίνεται η αιτία δροµολόγησης των άσχηµων συµβάντων. Στη µικρή κοινωνία του παραδείγµατός µας τίποτε δε θα συνέβαινε, αν δεν υπήρχε η προφητεία. Οι εκλεκτοί του φίλου τους δε θα είχαν τη δυνατότητα σε καµία περίπτωση ν ασκήσουν εξουσία αυτής της σκληρότητας. Ποιος φταίει για όλα αυτά; Φταίει ο φίλος που σε 8

9 κάποια στιγµή έπρεπε να µοιράσει τα πάντα στους ανθρώπους; Φταίει ο Χριστός που µοίρασε τα πάντα και τον σταύρωσαν οι άθλιοι; Φταίει ο Χριστός που έδωσε την προφητεία; Ο Χριστός είπε την αλήθεια. Ό,τι είπε, ήταν αληθινό. Αν εξαιτίας της αλήθειας οι δούλοι πήραν την εξουσία να σκοτώνουν τους ανθρώπους, ποιος φταίει; Ο Χριστός δε µοίρασε, ούτε σπίτια ούτε αυτοκίνητα. Μοίρασε γνώση. Φταίει ο Χριστός για το λόγο που ο άνθρωπος δεν πιστεύει το Λόγο Του κι ακολουθεί τους ηλίθιους; Ο Χριστός αγάπησε τους ανθρώπους και τους πρόσφερε τα πάντα. Ό,τι είναι χρήσιµο για τον άνθρωπο το γνωστοποίησε. Του δίδαξε την αγάπη κι αυτό είναι αρκετό από κάποιον, που θυσιάζεται εξαιτίας αυτής της αγάπης. Η Αποκάλυψη όµως ως γνώση, είναι χρήσιµη στον άνθρωπο; Αν ήταν χρήσιµη, δε θα την έδινε ο Ίδιος ο Θεός στους ανθρώπους και στα παιδιά που τόσο αγάπησε; Από τη στιγµή που δεν την έδωσε, σηµαίνει ότι δεν έπρεπε να τη δώσει. Η Αποκάλυψη είναι επικίνδυνη για τον άνθρωπο και δεν του προσφέρει τίποτε. όθηκε σ αυτούς στους οποίους έπρεπε να δοθεί, γιατί αυτούς αφορούσε κι αυτοί ήταν οι εκλεκτοί. Η Αποκάλυψη βασανίζει τον άνθρωπο εξαιτίας του φόβου που προκαλεί. Επειδή ο Θεός είναι δίκαιος, προκάλεσε αυτόν το βασανισµό στους δούλους που µε το πρόσχηµα της αγάπης προς το Θεό βασανίζουν τους ανθρώπους. Οι θυσίες έπρεπε να γίνουν, γιατί διαφορετικά δε θα υπήρχε πιθανότητα Θέωσης. Ο βασανισµός του Θεού ξεκινά από τους δούλους Του κι αφορά ελάχιστα τους ανθρώπους. εν υπάρχει ιερέας του Θεού, που να µη γεύτηκε την οργή Του εξαιτίας της επαφής του µε την Αποκάλυψη. Τυχεροί ήταν οι άνθρωποι, που δε διάβασαν ποτέ την Αποκάλυψη και δεν άκουσαν ποτέ τους ιερείς να την περιγράφουν. Ο βασανισµός των ιερέων είναι συνεχής και τροµερός. Εξαιτίας αυτού του απάνθρωπου βασανισµού προκαλείται ο βασανισµός των ανθρώπων, που είναι βέβαια απειροελάχιστος σε σχέση µ αυτόν των ιερέων. Ο Θεός έδωσε δύναµη και δικαιώµατα στους εκλεκτούς, αλίµονο όµως σ αυτόν που δεν ήταν καθαρός. Αλίµονο σ αυτόν που δεν αγαπούσε τους ανθρώπους. Όσο πιο άθλιος και δεισιδαίµονας είναι ο ιερέας ή ο απλός άνθρωπος που δηλητηριάζει την κοινωνία, τόσο πιο βαθιά µπαίνει στην Αποκάλυψη. Αυτό γίνεται επειδή ο καταραµένος µοιχός, που ζει στην Κόλαση και προσπαθεί να παρασύρει τους ανθρώπους, βρίσκει παρηγοριά στην Αποκάλυψη. Φοβάται τα τροµερά και ζει τα χειρότερα. Μισεί το φως του Χριστού και την ευφυ α Του και παρηγορείται περιµένοντας το θηρίον. Έτσι βασανίζεται υπερβολικά κι ελπίζει να βασανιστούν οι χαρούµενοι άνθρωποι ακόµα περισσότερο. ε βλέπει ότι αυτοί οι χαρούµενοι άνθρωποι, αν δεν παρασυρθούν από τους άθλιους, ζουν την Αιώνιο Ζωή. ε βλέπει ότι οι υγιείς άνθρωποι απολαµβάνουν τη ζωή, τον έρωτα, την οικογένεια ακόµα και µέσα στη φτώχεια. Γεννούν Θεούς και 9

10 µοιράζονται την τέλεια χαρά µ αυτούς. Τα παιδιά αυτών των ανθρώπων είναι δυνατό να δώσουν µόνο χαρά στους γονείς τους. ε γίνονται µοιχοί, κλέφτες ή δολοφόνοι. Έχουν φίλους, γελάνε κι απολαµβάνουν. Αντίθετα οι άθλιοι θρησκόληπτοι από την ηγεσία της εκκλησίας ως τον τρισάθλιο γείτονα µε το γεµάτο εξουσία σπίτι, τι απολαµβάνουν; Μοιχεία, πορνεία και ψέµα. Κλέβουν, σκοτώνουν κι εκµεταλλεύονται. Κατηγορούν τον έναν και τον άλλο, επειδή νοµίζουν ότι η χαρά είναι πρόκληση για το Θεό. Εξουσιάζουν τα παιδιά τους οδηγώντας τα στο θάνατο. Ζουν σαν τα ζώα περιµένοντας το θηρίον να βασανίσει τους χαρούµενους ανθρώπους. Είναι δυνατό να επιτρέψει ο Θεός σε κάποιον να βασανίσει τα παιδιά του; Υπάρχει άνθρωπος στον κόσµο που να ένιωσε απειλή από το Θεό, όταν ήταν ερωτευµένος ή όταν έπαιζε µε τα παιδιά που του έδωσε ο Ίδιος ο Θεός; Υπάρχει άνθρωπος που να αγάπησε τους φίλους του και να µην πήρε εξαιτίας του Θεού πολλαπλάσια αυτών που έδωσε; Ποιος αγάπησε πραγµατικά τους ανθρώπους και δεν ένιωσε το Θεό δίπλα του; Τι µπορεί να κάνει το θηρίον σ έναν άνθρωπο του οποίου το σπίτι είναι φωτεινό κι οι συναναστροφές του άψογες; Τι συµβαίνει όµως µε τους άθλιους; Το θηρίον πάντα τους βασανίζει. Κάνουν δωρεές και βασανίζονται, επειδή γνωρίζουν για την κλοπή. Το θηρίον είναι δίπλα και τους ελέγχει. Κοιµούνται στο κρεβάτι της µοιχείας και το θηρίον τούς υπενθυµίζει το ου µοιχεύσεις. Πού βρίσκεται όµως η µοιχεία; Σ αυτό που σκέφτονται ή σ αυτό που κάνουν; Όλοι αυτοί γνωρίζουν την Αποκάλυψη, γιατί η ζωή τους είναι βουτηγµένη στην αµαρτία. ε φεύγουν µακριά της κι έτσι αναζητούν την ελπίδα µέσα στον τρόµο. ε λειτουργούν µε καθαρή συνείδηση, παρά ακούν τον κάθε ηλίθιο, που έχει όφελος από τη µιζέρια τους. Τα σπίτια τους είναι γεµάτα από την κατάρα του Θεού.. τρέχουν από εκκλησία σε εκκλησία, για ν ακούσουν από τους επαγγελµατίες καταραµένους τι πρέπει να κάνουν. ε βλέπουν ότι δεν τους χωρά το σπίτι τους και ότι ζουν σε µία κοινωνία που τους µισεί και τη µισούν, αλλά φοβούνται το θηρίον. Τι περισσότερο να κάνει το θηρίον στους άθλιους; Να τους πάρει τη ζωή που δεν έχουν; Να τους εµποδίσει να γευτούν τη χαρά, που δε γνωρίζουν τι είναι; Η σηµασία της Αποκάλυψης είναι δυνατό να γίνει αντιληπτή, µόνον αν κάποιος µ επιστηµονική γνώση διαπιστώσει τα φαινόµενα που προκαλεί στον ψυχικό κόσµο του ανθρώπου. Αν ένας εξειδικευµένος επιστήµονας δώσει αυτό το έργο προς ανάγνωση σ έναν υγιή άνθρωπο, θα δει ότι τον φοβίζει. Αν προχωρήσει ακόµα πιο πέρα και το δώσει σ έναν ψυχικά άρρωστο, θα δει ότι οδηγείται σε ακραίες καταστάσεις. Η τιµωρία είναι αυτές οι ακραίες καταστάσεις κι αφορούν µόνον τους ιερείς και τους θρησκόληπτους. Αυτή η κατάσταση είναι προ όν της απιστίας τους, γιατί, αν ο άνθρωπος διαβάσει το Λόγο του Χριστού, έχει τη δύναµη ν αποκτήσει την ψυχική του υγεία. Η 10

11 Καινή ιαθήκη είναι γραµµένη από τους ιερείς κατά τέτοιον τρόπο, ώστε ο άνθρωπος να µην έχει δυνατότητα να ξεφύγει από την καταδίκη. εν παραδίδει το Λόγο του Χριστού ανεξάρτητα από τις Επιστολές των µαθητών Του, αλλά µε µία συγκεκριµένη σειρά γκρεµίζει τις άµυνες του ανθρώπου. Ο Λόγος του Χριστού είναι γλυκός κι ελκύει τον άνθρωπο, όµως από εκείνο το σηµείο κι έπειτα τα πάθη των άσχετων µαθητών Του ωθούν µε τροµερή δύναµη τον άνθρωπο προς την Αποκάλυψη. Αν για τον οποιονδήποτε λόγο χώριζαν την Καινή ιαθήκη στα µέρη που έπρεπε να χωριστεί, ο κόσµος σήµερα θα ήταν πολύ πιο όµορφος. Οι άνθρωποι θα έβαζαν στα σπίτια τους το Χριστό και η χαρά τους θα ήταν πλήρης. Οι Επιστολές και η γνώση της Αποκάλυψης θα ενδιέφεραν µόνον τους άθλιους που διψούν για εξουσία και σε καµία περίπτωση δε θα επηρέαζαν τον κόσµο. Όµως η πονηρή εκκλησία δίνει την Καινή ιαθήκη µε τον τρόπο που γνωρίζουµε, ώστε ανάλογα µε το περιβάλλον στο οποίο ζει ο άνθρωπος να προχωρά µέσα στη δοµή της. Ο υγιής άνθρωπος θα διαβάσει το Λόγο του Χριστού στα παιδιά του και θα κλείσει το βιβλίο. Ο άθλιος ψεύτης και µοιχός θα κάνει το ίδιο, και για ν αποδείξει το δίκαιο της εξουσίας του πάνω στα παιδιά του, θα προχωρήσει και στις Επιστολές. Επειδή όµως η εξουσία απαιτεί φόβητρο, θα εξασφαλίσει τις επιθυµητές γι αυτήν συνθήκες µε τη γνωστοποίηση της Αποκάλυψης. Γιατί ο υγιής άνθρωπος να πάει στις Επιστολές; Για ν αποδείξει στη γυναίκα του ότι είναι κατώτερη απ αυτόν; Είναι ερωτευµένος και θυσιάζεται για τη σύντροφο του. Για ποιο πράγµα θα µπορούσε ν αντλήσει πληροφορίες; Για το πώς να µεγαλώσει τα παιδιά του; εν αρκεί η αγάπη και η αλήθεια; Με τη γνώση των παραπάνω θα µπούµε στη δοµή της Αποκάλυψης και θα δούµε πώς αυτή µέσω των αριθµών αποκαλύπτει τη µοναδική τελειότητα κι ακρίβειά της. Η Αποκάλυψη είναι η περιγραφή του κάτω κόσµου στον οποίο έγινε η εισαγωγή του ανθρώπου µετά τη Σταύρωση του Χριστού και τη λήψη της παγκόσµιας εξουσίας από τους Ιουδαίους µαθητές Του. Η Αποκάλυψη είναι ο κάτω κόσµος που επεκτείνεται συνεχώς από τη Θυσία του Χριστού µέχρι σήµερα. Αποκάλυψις = 43 = Κάτω κόσµος = Μύλος µέγας = Ιστορία = Βαθέα του σατανά = Επτά πληγαί. Αυτή η γνώση είναι που λειτουργεί ως µύλος µέγας εναντίον αυτών, που σκανδαλίζουν τα παιδιά κι είναι η ίδια επίσης, που αποτελεί τη χάλαζα και το πυρ. Χάλαζα και πυρ = Κατάρα του Θεού = 43 = Αποκάλυψις. Όσον αφορά το πλήρες όνοµα της: Αποκάλυψις Ιωάννου = 75 = Βρυγµός των οδόντων = Τέσσαρες άνεµοι = ιάβολος Πέτρος = Πάπας της Ρώµης = Έργα της πόρνης = Νεκρός Ιησούς = Ιερείς του Θεού = Αρνίον εσφαγµένον. Το πλήρες όνοµα της αποκαλύπτει ποιοι ενεργούν για την επιβεβαίωση της εξαιτίας της απιστίας τους. 11

12 Επειδή Αποκάλυψη δε θα υπήρχε χωρίς το έργο του Χριστού χρήσιµο είναι εδώ να πούµε ότι ο Χριστός ήταν η Άµπελος = 33 = Εµµανουήλ. Το έργο Του οδήγησε σε µία κατάσταση, που είναι καρπός αυτού του έργου. Καρπός της αµπέλου = 75 = Αποκάλυψις Ιωάννου. Ο Χριστός συνοµιλώντας µε τον Πιλάτο αναφέρεται στο θέµα της αλήθειας µέσα από µία εξαιρετικά περίπλοκη στιχοµυθία. Λέει λοιπόν: (Ιωάν ) "εγώ εις τούτο γεγέννηµαι και εις τούτο ελήλυθα εις κόσµου, ίνα µαρτυρήσω τη αληθεία. Πώς ο ων εκ της αληθείας ακούει µου της φωνής, λέγει αυτώ ο Πιλάτος τι εστιν αλήθεια;" (Εγώ γι' αυτό γεννήθηκα καί γιά αυτό ήλθα εις τόν κόσµον, διά νά µαρτυρήσω τήν αλήθειαν. Όποιος είναι από τήν αλήθειαν, ακούει τήν φωνήν µου. Ο Πιλάτος τού λέγει, "Τί είναι αλήθεια;"). Ο Πιλάτος δεν κατάλαβε τι έλεγε ο Χριστός, όπως δεν κατάλαβαν κι οι χριστιανοί όλους αυτούς τους αιώνες. Ο Χριστός λέει πάντα την αλήθεια, αλλά αυτό είναι τροµερά σύνθετο από τη στιγµή που η αποστολή Του είναι αυτής της φύσης. Ποιος ήταν ο άνθρωπος εκείνος; Ο Χριστός; Ο Ιησούς; Ο Εµµανουήλ ή ο Θεός ο Ίδιος; Ο Χριστός υπήρξε το σύνολο αυτών των ιδιοτήτων και η κάθε µία ιδιότητα ξεχωριστά. Ενήργησε µε τέλεια ακρίβεια στον πιο σύνθετο ρόλο που µπορεί να πάρει ο κατ εικόνα και καθ οµοίωσιν του Πατέρα Του Υιός του Θεού. Επειδή έφερε ένα σύνολο ιδιοτήτων, αυτό περιπλέκει τη µελέτη της αποστολής Του. Ο άνθρωπος εκείνος έλεγε πάντα την αλήθεια. Το πρόβληµα για τον άνθρωπο βρίσκεται στο γεγονός ότι αυτή η αλήθεια ακολουθεί την κάθε ιδιότητα. Ο Ιησούς είπε την αλήθεια στους ανθρώπους. Είναι όµως αυτή η αλήθεια ίδια µ αυτήν του Θεού ή του Χριστού ; Ποια απ όλες τις αλήθειες είναι χρήσιµη για τον άνθρωπο; Ο αναγνώστης σ αυτό το σηµείο θ αναρωτηθεί για τη λογική των παραπάνω. Είναι δυνατό να υπάρχουν αλήθειες πέραν της µίας και πραγµατικής; Για τον άνθρωπο είναι αδύνατο, για το Θεό όµως είναι δυνατόν. Ο Ιησούς γεννήθηκε ανάµεσα στους Ιουδαίους και είπε την αλήθεια. Γνώριζε τι θα προκύψει εξαιτίας της Γέννησής Του. Η Αποκάλυψη πιστοποιεί αυτήν τη γνώση. Αν δεν υπήρχε Ιησούς, θα υπήρχε Αποκάλυψη; Εποµένως ο Ιησούς είπε την αλήθεια. Αλήθεια του Ιησού = Αποκάλυψις Ιωάννου = 75. Ο Ιησούς διδάσκοντας και µε την τελειότητα του Λόγου Του απέδειξε ότι είναι ο Χριστός. Όταν έφυγε έδωσε εντολές στους µαθητές Του να κηρύξουν το Λόγο Του στα πέρατα της Γης. Ανεξάρτητα από τις πρακτικές των δούλων της εκκλησίας, ο Λόγος του Χριστού µεταδόθηκε στα πέρατα του κόσµου. Ο Χριστός είπε την αλήθεια στους ολιγάριθµους µαθητές Του.. αυτή η αλήθεια είναι αυτό, που βλέπουµε σήµερα. Ο χριστιανισµός έχει αγγίξει εκατοµµύρια ανθρώπων και 12

13 είναι η κυρίαρχη θρησκεία. Είπε ψέµατα ο Χριστός; Αλήθεια του Χριστού = Χριστιανισµός = 81. Ο αναγνώστης βλέπει ότι η αλήθεια είναι δεδοµένη για το Χριστό. Χριστός = Παναληθής = Αληθινός = 46. Σ αυτό το σηµείο βλέπουµε ότι αυτές οι αλήθειες έχουν σχέση µε τα όσα προέκυψαν στον κόσµο εξαιτίας της εµφάνισής Του. Ο Χριστός όµως δεν ήρθε για να καταστρέψει τον κόσµο, αλλά για να τον λυτρώσει. Η Λύτρωση αυτή έρχεται από το Λόγο του Θεού και του Υιού Του, κι αφορά τον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά. Ο Χριστός εκτός από τις παραπάνω αλήθειες, είπε και την αλήθεια του Θεού. Έδωσε στον άνθρωπο γνώση για τη Θέωση. Αν ο άνθρωπος πιστέψει στο Λόγο Του είναι αδύνατο να µη σωθεί, γιατί Αυτός αποκάλυψε τον Πατέρα κι έδωσε φως στον άνθρωπο. Ο κάθε άνθρωπος αν διαβάσει το Λόγο του Υιού του Θεού, που είναι ένα µε τον Πατέρα, θα γευθεί την Αιώνιο Ζωή κι εποµένως τη Θέωση. Αλήθεια του Θεού = Ιερός Λόγος = Αιώνιος ζωή = 63, Χριστός = Λύτρωσις = Θέωσις = 46 = Κάθαρσις. Ποιος µπορεί να ελέγξει το Χριστό γι αµαρτία; Είπε ψέµατα σε κανέναν; Αν οι άνθρωποι είναι άπιστοι, ποιος φταίει; Γιατί δεν παίρνουν αυτά που απλόχερα µοιράζει ο Θεός; Γιατί γίνονται δούλοι των δούλων; Μήπως από συµφέρον; Μήπως επειδή τα έργα τους είναι πονηρά; Ποιος Λόγος του Χριστού δεν είναι αληθινός; Είπε ψέµατα, για να παγιδεύσει τους ανθρώπους; Οι άνθρωποι κατάφεραν να φτάσουν στο φεγγάρι και δεν µπορούν να ελέγξουν ένα βρωµερό µοιχό ιερέα; Επιστήµονες θεραπεύουν ψυχικές αρρώστιες. Γιατί εθελοτυφλούν µπροστά στην αρρώστια των άγαµων ιερέων; Μήπως φοβούνται για τις υπεραξίες τους; Πού είναι οι επιστήµονες; Γιατί δε µιλούν; Ο Χριστός ήρθε στη Γη κι ακολούθησε τα γραµµένα γι Αυτόν µε σκοπό τη Σωτηρία των ανθρώπων. Είπε την αλήθεια.. και κανένας δεν έχει τη δύναµη ν αµφισβητήσει την αλήθεια. Είπε ότι αυτοί που θα τον παραδώσουν στους εθνικούς, θα µετανιώσουν την ώρα και τη στιγµή που γεννήθηκαν κι αυτό γίνεται αιώνες τώρα. Η Αποκάλυψη παραδόθηκε σ αυτούς, που Τον παρέδωσαν κι αυτή είναι ο βρυγµός των οδόντων. Ο µόνος που ξέφυγε απ αυτόν το βρυγµό, είναι ο Ιωάννης, που πίστεψε στο Θεό. Του δόθηκε ως δώρο για την αθανασία του υπηρετώντας ταυτόχρονα το Μυστικό Σχέδιο. Απ αυτό το σηµείο ξεκινά η Αποκάλυψη κι είναι αληθινή. Για ευνόητους λόγους ο αναγνώστης θα πρέπει κατά τη στιγµή της µελέτης των στοιχείων που παραθέτουµε, να έχει µπροστά του και το αυθεντικό κείµενο της Αποκάλυψης. Στο πρώτο µέρος της Αποκάλυψης, χωρίο (Αποκ. Ιωάν ), επιβεβαιώνονται όσα υποστηρίξαµε παραπάνω. Σε ποιους δόθηκε το κείµενο, ποιος το έδωσε και ποιοι είναι αυτοί που το διαβάζουν. Ο Θεός έδωσε την Αποκάλυψη στο Χριστό κι Αυτός στους δούλους Του. Η 13

14 Αποκάλυψη δε δόθηκε στους απλούς ανθρώπους, οι οποίοι ο Θεός θέλει να βαδίσουν προς τη Θέωση, αλλά σε δούλους. Η γνωστοποίησή της σε ανθρώπους τούς µετατρέπει αυτόµατα σε δούλους κι αυτή είναι η βάση του χριστιανισµού. Όλοι όσοι δέχτηκαν την προφητεία κι έχουν δικαιώµατα πάνω σ αυτήν, είναι δούλοι του Θεού. ούλοι του Θεού = 59 = Άρχων του κόσµου = Εσταυρωµένος = Τεσσαράκοντα δύο = Κλήµατα της αµπέλου. Ο αναγνώστης κατανοεί πλέον ότι αυτό που προέκυψε µετά τη Σταύρωση του Χριστού ήταν οι δούλοι Του κι αυτοί ήταν που αγωνίστηκαν για την επικράτηση της εξουσίας Του. Αν δε δίνονταν δικαιώµατα πάνω στο Λόγο Του, αυτός θα χανόταν και τίποτε δε θα ήταν δυνατό να εξελιχθεί. Ο Χριστός ήταν η άµπελος κι αυτοί που δέχτηκαν την Αποκάλυψη ήταν τα κλήµατα της αµπέλου, που από τότε άρχισαν να επεκτείνονται στα πέρατα του κόσµου. Εξαιτίας αυτής της γνώσης οι δούλοι έγιναν ιερείς του Θεού σ ένα βασίλειο, που είναι το βασίλειο του Θεού. Αποκάλυψις Ιωάννου = Ιερείς του Θεού = Καρπός της αµπέλου = 75. Οι δούλοι του Θεού έγιναν τα κλήµατα της αµπέλου κι αυτοί οι ίδιοι µέσω της Αποκάλυψης ο καρπός της. Όσον αφορά το βασίλειο στο οποίο αναφέρεται, σηµαίνει ότι στη βασιλεία του Θεού όπως προετοιµάστηκε ανήκαν αρχικά µόνον οι Απόστολοι. Από τους Αποστόλους άρχισε αυτό να επεκτείνεται µε τον εξιουδα σµό τής κοινωνίας, ώστε σε κάποιο χρονικό σηµείο να πάρει τη δύναµη του βασιλείου που είχε προετοιµαστεί από τον Αλέξανδρο, ώστε ν αρχίσει να διαδραµατίζει τον παγκόσµιο ρόλο του. Βασιλεία του Θεού = ώδεκα Απόστολοι = Πόρνη καθήµενη = 68 = Τάφος του Χριστού = Επτά πνεύµατα του Θεού. Αυτή η βασιλεία ξεκινά απ αυτό το σηµείο κι επεκτείνεται συνεχώς, µέχρι την οριακή ταύτισή της µε το βασίλειο του Θεού, που είχε ήδη προετοιµαστεί. Βασίλειον του Θεού = Σωτηρία του κόσµου = 77 = Βασιλεύς βασιλέων = Βασιλεύς των εθνών = Σκηνή του Μαρτυρίου = βασιλεία των νεκρών = Αρχή της κτίσεως = Άγγελοι του Χριστού. Σ αυτήν τη βασιλεία Βασιλεύς είναι Αυτός που τη δηµιούργησε, άρα ο Υιός του Ανθρώπου. Ξεκινά µε τον τίτλο Μεγάλος Βασιλεύς = 68 κι οριακά γίνεται Βασιλεύς βασιλέων = 77. Υιός του Ανθρώπου = 77 = Ο µάρτυς ο πιστός = Εµµανουήλ Παντοκράτωρ = Σωτήρας του κόσµου. Αυτός είναι που δηµιουργεί το βασίλειο και µετατρέπει µε το αίµα Του τους δούλους σε ιερείς. Αυτός είναι που υπήρχε, υπάρχει και θα έρθει. Αυτός είναι ο πρωτότοκος των νεκρών, που πήρε σύµφωνα µε το Μυστικό Σχέδιο το θρόνο της Βαβυλώνας, που είχε προετοιµαστεί γι Αυτόν. Πρωτότοκος των νεκρών = Βασιλεύς της Βαβυλώνος = Κύριος των ανθρώπων = 90 = ένδρον της 14

15 γνώσης, ενώ, Άρχων των βασιλέων = Θεός Παντοκράτωρ = Καρπός σαπρός = Άρχων ειρήνης = Ανάστασις νεκρών = 72. Όλοι αυτοί οι τίτλοι του Χριστού, που δηλώνουν τον παγκόσµιο ρόλο Του, είναι χωρίς νόηµα αν δεν αρχίσει η επέκταση του συστήµατος, που προκύπτει από τη γνώση Του. Ο Θεός έδωσε µε τέτοιον τρόπο την Αποκάλυψη, ώστε να δηµιουργεί φαινόµενα που ευνοούν την εξέλιξη του Σχεδίου, χωρίς να υπάρχει δυνατότητα απειλής του. Η Αποκάλυψη δηµιουργεί τις συνθήκες, που επηρεάζουν την ανθρωπότητα στο σύνολο της, ταυτόχρονα όµως επιτρέπει στον απλό άνθρωπο να επιβιώνει. Ο απλός άνθρωπος είναι δυνατό να θεωθεί, αλλά είναι αδύνατο να επηρεάσει τη γενική πορεία της ανθρωπότητας. Αυτό είναι κατορθωτό, αν σκεφτεί κάποιος τους παράγοντες, που είναι δυνατό να επηρεάζουν αυτήν την πορεία. Ο άνθρωπος είτε γεννιέται στο Μεσαίωνα είτε στη σύγχρονη εποχή, στα πλαίσια του χριστιανικού κόσµου επηρεάζεται από την εκκλησία. Μπορεί να θεωθεί παραµένοντας άνθρωπος και σταθερά µακριά από την εκκλησία των δούλων. Αν δεν το κάνει αυτό και προσπαθήσει να βοηθήσει τους ανθρώπους µέσω της εξουσίας, παγιδεύεται από την Αποκάλυψη και γίνεται Ευνούχος = Μακάριος = 38. Επειδή αυτό συµβαίνει πάντα, διατηρούνται τα επιθυµητά χαρακτηριστικά της κοινωνίας. Πάντα η εκκλησία είχε τον έλεγχο, και παράλληλα ο κάθε άνθρωπος που γεννιέται έχει ελπίδες. Όταν δόθηκε η Αποκάλυψη στον Ιωάννη, ο χριστιανικός κόσµος βρισκόταν σε εµβρυακή µορφή και πήρε τα τελικά χαρακτηριστικά του µετά από αιώνες. όθηκε σε ανθρώπους, που χρησιµοποιήθηκαν για τη δόµηση του παγκοσµίου συστήµατος, αλλά δίνεται αιώνες τώρα και σ αυτούς που επανδρώνουν το ήδη δοµηµένο. Αυτό είναι πολύ σηµαντικό, γιατί η εξέλιξη του Σχεδίου απαιτεί µία κατάσταση δυναµικής, που πρέπει να έχει αιώνια χαρακτηριστικά. Ο ρόλος της Αποκάλυψης δεν είναι στιγµιαίος, αλλά συνεχής. Η κατάσταση που βιώνουµε σήµερα δεν προήλθε από το σπουδαίο ρόλο που έπαιξε κάποτε η Αποκάλυψη. Η Αποκάλυψη λειτουργεί σε δύο επίπεδα κι αυτά πρέπει να τα εντοπίσουµε για ν αντιληφθούµε το ρόλο της. Το πρώτο επίπεδο είναι αυτό που ήδη αναφέραµε κι αφορά την παγκόσµια κατάσταση. όθηκε µία προφητεία κάποτε, αποτέλεσµα της οποίας ήταν να φτάσουµε στο σηµερινό χριστιανικό κόσµο. Το δεύτερο επίπεδο αφορά τη δυναµική που προαναφέραµε κι έχει να κάνει µε τον απλό άνθρωπο, που συντελεί στη διατήρηση των συνθηκών. Εξαιτίας της ανάγκης να υπηρετηθούν αυτοί οι δύο διαφορετικοί στόχοι, η Αποκάλυψη δόθηκε µε τη µορφή κλειστής γνώσης. Η αρχή και το τέλος της συµπίπτουν µε τέτοιον τρόπο, ώστε το σύστηµα που στηρίζεται σ αυτή να αυτοτροφοδοτείται µε έµψυχο υλικό. Από τη στιγµή που δίνεται η Αποκάλυψη, 15

16 τα πάντα εξελίσσονται κατά τον επιθυµητό τρόπο, χωρίς να είναι αναγκαία η επανεµφάνιση του Υιού και η δωρεά νεότερης γνώσης. ηµιουργείται σύστηµα, που δεν έχει την ανάγκη επέµβασης για την άψογη λειτουργία του. Για ν αντιληφθούµε πώς λειτουργεί η Αποκάλυψη, θα πρέπει να δούµε και να συγκρίνουµε την αρχή και το τέλος της. Στην αρχή υπάρχει ο Ιωάννης, που δέχεται την προφητεία.. κατάληξη αυτής της προφητείας είναι η δηµιουργία της Αγίας Ιερουσαλήµ µέσα στην οποία υπάρχει το ξύλο της ζωής και είναι το τέλος της Αποκάλυψης. Το τέλος της Αποκάλυψης είναι η υπόσχεση της γενικής Θέωσης, επειδή, όταν το βασίλειο του Θεού καλύψει το σύνολο της ανθρωπότητας, θα λυτρωθούν όλοι οι άνθρωποι. ίνεται µία γνώση σ έναν άνθρωπο για να µεταφερθεί κι αποτέλεσµα αυτής της δωρεάς είναι ένα τεράστιο σύστηµα, που δίνει τη Θέωση. Σε κανονικές συνθήκες θα υπέθετε κάποιος ότι η προφητεία δόθηκε στον Ιωάννη, που ήταν ένας από τους ελάχιστους τότε χριστιανούς, για να δοµήσει σύστηµα, µέσα στο οποίο θα ήταν εύκολη η Θέωση. Η Αποκάλυψη θα άρχιζε να ενεργεί ελάχιστα χρόνια µετά το θάνατο του Χριστού και θα τελείωνε, όταν η κοσµοκρατορία διαποτιζόταν από το Λόγο Του. Η Αποκάλυψη έπρεπε να τελειώνει, όταν ο Κωνσταντίνος έκανε επίσηµη θρησκεία το χριστιανισµό, από τη στιγµή που οι δούλοι του Θεού έχουν την εξουσία. Συµβαίνει όµως αυτό; Από τότε µέχρι σήµερα υπάρχει σύστηµα, που έχει την εξουσία και βασίζεται στο Λόγο του Χριστού, αλλά δεν υπάρχει Λύτρωση. Από τους ελάχιστους χριστιανούς φτάσαµε στην παγκόσµια εξουσία των χριστιανών, αλλά δεν υπάρχει Λύτρωση. Αυτό που συµβαίνει είναι η ύπαρξη του Μυστικού Σχεδίου, που έχει κάποιους συγκεκριµένους στόχους, οι οποίοι δεν συνδέονται αποκλειστικά και µόνο µε την εξουσία. Αν συνέβαινε αυτό, θα γεννιόταν ο Χριστός-Αυτοκράτορας και δε θα είχαµε όλη αυτήν την άσχηµη πορεία. Η εξουσία συµβάλλει στην επίτευξη των στόχων, χωρίς η ίδια να είναι ένας απ αυτούς. Με γνώση του χρόνου κατά τον οποίο η εξουσία έρχεται στα χέρια των χριστιανών, έχουµε τη δυνατότητα να χωρίσουµε το χρόνο σε δύο µέρη. Το πρώτο µέρος είναι αυτό, όπου διάφοροι ανεξάρτητοι άνθρωποι, που βρίσκονται έξω από την κεντρική εξουσία, παίρνουν την Αποκάλυψη και γίνονται δούλοι του Θεού, αναζητώντας στην πορεία και την εξουσία. Είναι αυτοί που έχοντας γνώση εκλεκτών, ασκούν εξουσίες πάνω στους χριστιανούς, άσχετα αν σε παγκόσµια κλίµακα αντιπροσωπεύουν µεγάλη ή µικρή εξουσία. Σ αυτό το µέρος του χρόνου υπάρχει η εξουσία της αυτοκρατορίας και άνθρωποι που είναι δυσαρεστηµένοι. Αυτή η δυσαρέσκεια σχετίζεται µε τις άσχηµες συνθήκες 16

17 διαβίωσης και τη γνώση, λόγω Χριστού, για την αµαρτία. Ο δούλος του Θεού, άσχετα αν έχει ένα ποίµνιο δέκα ατόµων ή εκατό χιλιάδων, ασκεί εξουσία και πολεµά έναν ορατό εχθρό. Ο εχθρός αυτός είναι η κοσµοκρατορία, που βρίσκεται στα χέρια των απίστων. Αυτή η περίοδος τελειώνει, όταν η εξουσία στο σύνολό της φτάνει στα χέρια των δούλων του Θεού. Το δεύτερο µέρος του χρόνου, όπως τον χωρίσαµε, έχει εντελώς διαφορετικά δεδοµένα. Η πιο ισχυρή δοµή του κόσµου έχει γνώση για να θεωθεί κι εφόσον η εξουσία της βρίσκεται στα χέρια των δούλων, θεωρητικά αυτό συµβαίνει. Αν για τη Θέωση απαιτείται να είναι κάποιος χριστιανός, τότε θεωρητικά πάντα οι χριστιανοί είναι θεοί, εφόσον η κοινωνία τους ακολουθεί τους δούλους τού Θεού. Η Αποκάλυψη στηρίζει τη λειτουργία της σ αυτό ακριβώς το σηµείο. Η αρχή της έχει τη δυνατότητα να ελκύει τους ανθρώπους, που βλέπουν τα όσα άσχηµα συµβαίνουν στην κοινωνία κι επιπλέον, επειδή είναι εξιουδα σµένοι, αναζητούν την εξουσία. Λόγω της παιδείας τους αναζητούν την εξουσία, για να πολεµήσουν εναντίον της εξουσίας και στην ουσία να την υπηρετήσουν. Αν η Αποκάλυψη δινόταν µαζί µε το Λόγο του Χριστού χωρίς τη µεσολάβηση των Επιστολών, δε θα λειτουργούσε. Οι Επιστολές εξιουδα ζουν τον άνθρωπο και τον κάνουν δούλο της εξουσίας. Του προτείνουν ένα µοντέλο ζωής και του δίνουν γνώση για το σωστό και το λάθος, όπως το αντιλαµβάνονται οι Ιουδαίοι. Από το Λόγο του Χριστού δεν µπορεί να γίνει κάποιος δούλος του Θεού, γιατί δεν προκύπτει εξουσία. Ο Χριστός δεν κηρύσσει ότι οι νεότεροι πρέπει να υποτάσσονται στους πρεσβύτερους και οι γυναίκες στους άντρες, ούτε προτείνει να ελέγχονται τα παιδιά για ασωτία, όπως και οι χήρες για καλή διαγωγή. Η εξουσία προκύπτει απ αυτούς τους ελέγχους και τις ιεραρχίες. Αυτός που υιοθετεί την άποψη των Αποστόλων, γίνεται Ιουδαίος και πιστεύει στα παραπάνω. Αυτή η πίστη, σε συνδυασµό µε τα δυσεπίλυτα προβλήµατα της ανθρωπότητας, δίνει µία λανθασµένη εικόνα του κόσµου. Ο Ιουδαίος πιστεύει ότι τίποτε δε λειτουργεί σωστά, επειδή δεν τηρούνται αυστηρά τα παραπάνω. Απ αυτήν τη λανθασµένη εκτίµηση γεννιέται ο δούλος, που νοµίζει ότι ξέρει τι κάνει, ενώ στην πραγµατικότητα είναι τυφλός. Επιδιώκει την εξουσία, που νοµίζει ότι είναι δυνατό να βοηθήσει τον άνθρωπο, αλλά υπηρετεί το Μυστικό Σχέδιο, µετατρέποντας τον εαυτό του σε θύµα. Επειδή ο άνθρωπος γεννιέται πάντα µε τα ίδια χαρακτηριστικά και πάντα ανεξάρτητα από την ταυτότητα αυτού που ασκεί την εξουσία, η παγίδα της Αποκάλυψης λειτουργεί άψογα, χωρίς ν απειλείται. Αυτό κάνει δυνατή την επίτευξη του τελικού στόχου σ όλα τα επίπεδα. 17

18 Οι άνθρωποι που πήραν πρώτοι την Αποκάλυψη, αγωνίστηκαν για την παγκόσµια εξουσία και τα κατάφεραν. Όλοι οι υπόλοιποι, επειδή είναι όµοιοι δούλοι, βλέπουν την εξουσία και δε φιλοσοφούν γι αυτήν, αλλά αγωνίζονται για την ορθότητα της δικής τους φιλοσοφίας ως προς την εξουσία. εν κρίνουν τ άσχηµα αποτελέσµατά της, αλλά συγκρίνουν τις εξουσίες µεταξύ τους. Η Αποκάλυψη από τη στιγµή που ο χριστιανισµός πήρε την κοσµοκρατορία µπορεί να πάψει να λειτουργεί, όποια ώρα και στιγµή επιλέξει ο Υιός του Θεού. Μπορούσε να εµφανιστεί το 800 µ.χ., το 1100, το 1700 ή οποτεδήποτε και να δώσει τέλος. Το ότι δεν έδωσε τέλος, επιβεβαιώνει αυτό που αναφέραµε παραπάνω. Ο Θεός επιδιώκει συγκεκριµένα πράγµατα από τη θυσία, και όχι την εξουσία. Επιδιώκει την τεχνολογία και για να συµβεί αυτό, θα πρέπει να εργαστούν έθνη και να παράγουν. Αυτός είναι κι ο λόγος για τον οποίο η Αποκάλυψη αναφέρεται στην αρχή σε φυλές της Γης, ενώ στο τέλος µιλά για έθνη. Η Αποκάλυψη ελκύει ανθρώπους όλων των φυλών, αλλά το τελικό αποτέλεσµα είναι καρπός του κόπου των εθνών της Γης και των βασιλιάδων τους. Η αρχή και το τέλος της Αποκάλυψης ταυτίζονται, γιατί παράγουν συνεχώς τα ίδια φαινόµενα. Η διαφορά τους βρίσκεται στο γεγονός ότι το τέλος περιγράφει µία τελική, γενική κατάσταση, που υφίσταται από την εποχή που έλαβαν οι χριστιανοί την κοσµοκρατορία. ενώ η αρχή της είναι αρχή για όλους τους ανθρώπους που τη διάβασαν από τον Ιωάννη κι έπειτα. Το τέλος περιγράφει την κατάσταση κατά την οποία η κοσµοκρατορία ανήκει στους χριστιανούς, αλλά η διατήρησή της συντελείται µέσω της παγίδευσης ανθρώπων από το σύνολο των γενιών. Υπήρξε κάποτε ο Ιωάννης και πήρε την προφητεία, που εµείς θεωρούµε υπεύθυνη για τη δροµολόγηση των όσων περιγράφει. Αυτή η προφητεία γεννά δούλους κι αποτέλεσµα αυτού του γεγονότος ήταν η παγκόσµια επικράτηση του χριστιανισµού. Από τη στιγµή που συνέβη αυτό, υπάρχει ορατή η Αγία Ιερουσαλήµ. Οι άνθρωποι από τότε µέχρι σήµερα γεννιούνται µέσα σ αυτήν και παγιδεύονται εκ νέου παίρνοντας την ίδια προφητεία. Αυτό στην αρχή περιγράφεται ως δωρεά του αγγέλου προς τον Ιωάννη, ενώ στο τέλος ως µία µόνιµη κατάσταση που αφορά την κοινωνία και γίνεται οργανωµένα. Η προφητεία γεννά δούλους του Κυρίου κι αφού αυτοί γεννηθούν, δίνουν στους επόµενους την ίδια προφητεία προετοιµάζοντας τη διάδοχη κατάσταση. Η πορεία η εξής: Προφητεία = Απόστολοι = Θέληµα Θεού = 47. ούλοι του Θεού = Εσταυρωµένος = 59 = Άρχων του κόσµου = Καινή ιαθήκη. ούλοι του Κυρίου = Μαρτυρία Ιησού = Λίθος µυλικός = Λίµνη του πυρός = Αγία Ιερουσαλήµ = 66, και τέλος Ξύλον ζωής = Προφητεία = 47. Εποµένως η Αποκάλυψη κάνει έναν πλήρη 18

19 κύκλο κι αναπαράγει τα ίδια φαινόµενα. όθηκε η προφητεία, γεννήθηκαν οι δούλοι κι αυτοί δόµησαν την Αγία Ιερουσαλήµ. Οι άνθρωποι που γεννιούνται χριστιανοί, βλέπουν πλέον ένα σύστηµα που δίνει την προφητεία από την αρχή κι ακολουθούν την αρχική πορεία, γενόµενοι µε τη σειρά τους η Αγία Ιερουσαλήµ. Ο άνθρωπος δεν µπορεί ν απειλήσει την Αγία Ιερουσαλήµ, γιατί παίρνοντας την προφητεία που αυτή δίνει, χάνει τον ορίζοντά του και βιώνει συνθήκες όµοιες µε τις αρχικές. Αν βλέπει ότι οι άνθρωποι είναι δυστυχισµένοι, νοµίζει σαν Ιουδαίος ότι φταίει η ιδιαιτερότητα της εξουσίας και όχι η ίδια η εξουσία. Παίρνει την προφητεία κι αγωνίζεται, όπως αγωνίστηκαν οι άνθρωποι πριν απ αυτόν κι απέτυχαν. Αγωνίζεται, χωρίς να ξέρει ούτε ποια είναι τα δεδοµένα ούτε ποιος είναι ο στόχος. Λόγω της ιουδα κής φιλοσοφίας, οι άνθρωποι των φυλών δηµιουργούν εθνικές φιλοσοφίες και δίνουν ισχύ στα έθνη καταδυναστεύοντας τους ανθρώπους. Η Αποκάλυψη δόθηκε κάποτε στον ιουδα κό κόσµο, που αποτελεί τη βάση του χριστιανισµού. Με τη συσσώρευση όµως στο µεγαλύτερό της µέρος λανθασµένης γνώσης, δηµιουργούνται περίπλοκες καταστάσεις, φαινοµενικά ανίκητες. Ιουδα κός κόσµος = Χριστιανισµός = Φύλλα του ξύλου της ζωής = 81. Οι Ιουδαίοι από λανθασµένη εκτίµηση γέννησαν αυτό που βλέπουµε ως χριστιανισµό.. ο χριστιανισµός αποτελεί τα φύλλα του ξύλου της ζωής που γεννούν και θεραπεύουν την κοινωνία των εθνών. Από τον άνθρωπο της φυλής πηγαίνουµε µέσω αυτής της δραστηριότητας στον άνθρωπο του έθνους, που δε γνωρίζει ούτε από πού έρχεται ούτε πού πηγαίνει. Όταν ο Χριστός δίνει στον Ιωάννη γνώση των τίτλων Του, γνωρίζει τι συµβαίνει. Όταν λέει ότι είναι Άρχων των βασιλέων της γης, γνωρίζει πώς γεννιούνται αυτοί οι βασιλιάδες των οποίων είναι Άρχων. Οι βασιλείς της γης επόρνευσαν µε τη Βαβυλώνα.. για να συµβεί βέβαια αυτό, θα πρέπει κατ αρχήν αυτή να υπάρχει. ίνει την προφητεία από την οποία προκύπτουν οι συνθήκες, που γεννούν το σύνολο των δυνάµεων που ελέγχει ο Υιός του Θεού. ίνει την προφητεία.. αυτή είναι η Βαβυλώνα. Προφητεία = Απόστολοι = Βαβυλών η µεγάλη = 47. ίνει δικαιώµατα στους Αποστόλους και τους ωθεί προς το βασανισµό, που είναι η οδός του Κυρίου. Βασανισµός = Οδός Κυρίου = Πόρνη µεγάλη = 53, ενώ, ώδεκα Απόστολοι = Πόρνη καθήµενη = 68 = Ψευδόχριστοι = Ψευδοπροφήτες. Από τη δωρεά της προφητείας και τα δικαιώµατα είναι δυνατό να γεννηθούν οι βασιλείς της Γης των οποίων είναι Άρχων. Βασιλείς της Γης = Νεκροί άνθρωποι = ωρεά της πόρνης = 82. Αν δεν υπάρχει η πόρνη, δεν υπάρχουν αυτοί που είναι σηµαντικότατοι για τον τελικό στόχο εφόσον στο τέλος βλέπουµε ότι αυτοί εργάζονται για τη δόξα της Αγίας 19

20 Ιερουσαλήµ. Αν δεν υπάρχουν νεκροί, δεν έχει αξία να είναι κάποιος ο πρωτότοκος των νεκρών, όπως αν δεν υπάρχουν βασιλιάδες, να είναι Άρχων των βασιλιάδων. Ο Χριστός είναι Βασιλεύς της προφητείας, εφόσων αυτός την µοιράζει και δίνει µέσω αυτής τα χαρακτηριστικά που Αυτός επιθυµεί και στο χώρο και στους ανθρώπους. Αυτή η προφητεία είναι η Βαβυλώνα η µεγάλη. Πρωτότοκος των νεκρών = 90 = Βασιλεύς της Βαβυλώνος. Άρχων των βασιλέων = Τεθλιµµένη οδός = Τυφλοί άνθρωποι = Μωσα κός νόµος = 72 = Ανάστασις νεκρών. Ο Χριστός θυσιάζεται, γίνεται ο πρωτότοκος των νεκρών και όσοι Τον ακολουθούν γίνονται όµοιοι, νεκροί. Ο Ίδιος γίνεται Άρχων αυτών και µε την Ανάστασή Του τούς εντάσσει στην κοινωνία σαν τυφλούς, που λειτουργούν µε τον τρόπο που περιγράφει στο Λόγο Του για τους τυφλούς οδηγούς. Ο Χριστός είναι ο µάρτυς ο πιστός που δίνει την προφητεία και γεννά τους µακάριους των οποίων είναι Βασιλεύς. Ο µάρτυς ο πιστός = 77 = Υιός του Ανθρώπου = Βασιλεύς βασιλέων = Κύριος Ιησούς = Άγγελος της αβύσσου, όταν Άβυσσος = Μακάριοι = Ευνούχοι = 38 = Συντέλεια. Ο αναγνώστης βλέπει ότι, για να εξελιχθεί το Σχέδιο, απαιτείται να δηµιουργηθούν οι συνθήκες που πάντα ήταν υπαρκτές, αλλά όχι ορατές στις πραγµατικές τους διαστάσεις. Πάντα ο Υιός του Θεού ήταν ο Άρχων των βασιλέων, αλλά έπρεπε να γεννηθούν στη Γη ορατοί βασιλιάδες των οποίων Αυτός είναι Άρχων. Όποιος µπαίνει στη λογική της Αποκάλυψης όλα αυτά τ αντιλαµβάνεται. Όµως το ζητούµενο είναι η παγκοσµιότητα και όχι η γνώση αυτών, που είναι εκλεκτοί. Εξαιτίας της Αποκάλυψης όλοι έχουν τα ίδια χαρακτηριστικά, είτε πρόκειται για ελάχιστα άτοµα είτε για εκατοµµύρια. Είναι ανάγκη οι καρποί, που δικαιούται ν απολαύσει ο άνθρωπος, να είναι τεράστιοι και προ όν θυσίας µεγάλου αριθµού ατόµων και όχι ελαχίστων. Αυτός είναι ο Υιός του Θεού και είναι ο Ίδιος µ αυτόν που περιγράφει ο επίλογος της Αποκάλυψης. Αν προσέξει ο αναγνώστης θα δει στο τέλος µία λεπτοµέρεια. Ο Ιησούς λέει: (Αποκ. Ιωάν ) "Μακάριοι οι ποιούντες τας εντολάς αυτού, ίνα έσται η εξουσία αυτών επί το ξύλον της ζωής, και τοις πυλώσιν εισελθώσιν εις την πόλιν." (Μακάριοι εκείνοι πού εκτελούν τάς εντολάς του, διά νά έχουν δικαίωµα εις τό δένδρον τής ζωής καί διά νά µπούν εις τήν πόλιν από τάς πύλας.). Ο Χριστός δε λέει ποτέ ψέµατα, ούτε υπόσχεται πράγµατα που αδυνατεί να δώσει. Αν ο αναγνώστης διαβάσει την Αποκάλυψη, θα διαπιστώσει ότι η ιδανική ανταµοιβή είναι η Αιώνιος Ζωή και σ ό,τι αφορά την κρίση των νεκρών, η εγγραφή τους στο βιβλίο της ζωής. Στους µακάριους δεν υπόσχεται ούτε το ένα ούτε το άλλο. Αυτός που τηρεί τις εντολές Του, παίρνει εξουσία πάνω στο ξύλο της ζωής, που είναι η προφητεία, κι εξασφαλίζει την 20