«Δεν βοηθάω την γυναίκα μου!, I do not help my wife!», από το ladiespassiton.com!

Transcript

1 «Δεν βοηθάω την γυναίκα μου!, I do not help my wife!», από το ladiespassiton.com! Ένας φίλος ήρθε στο σπίτι μου για καφέ, καθίσαμε και μιλούσαμε Σε κάποιο σημείο της συζήτησης του είπα, «Πάω να πλύνω τα πιάτα και θα επιστρέψω». Με κοίταξε σαν να του είπα ότι επρόκειτο να φτιάξω έναν διαστημικό πύραυλο. Τότε μου είπε με θαυμασμό αλλά λίγη αμηχανία: «Χαίρομαι που βοηθάς τη γυναίκα σου, εγώ δεν βοηθάω γιατί όταν το κάνω, η γυναίκα μου δεν με συγχαίρει. Την περασμένη εβδομάδα έπλυνα το πάτωμα και δεν μου είπε ούτε ένα ευχαριστώ.» Επέστρεψα να καθίσω μαζί του και εξήγησα ότι δεν «βοήθησα» τη σύζυγό μου. Στην πραγματικότητα, η σύζυγός μου δεν χρειάζεται βοήθεια, χρειάζεται συνεργάτη. Είμαι συνεργάτης στο σπίτι και σε αυτήν την κοινωνία του σπιτού έχουμε μοιρασμένες λειτουργίες, αλλά δεν είναι μια «βοήθεια» το να κάνεις δουλειές του σπιτιού. Δεν βοηθάω τη γυναίκα μου να καθαρίσει το σπίτι γιατί κι εγώ ζω εδώ επομένως κι εγώ πρέπει να το καθαρίσω. Δεν βοηθάω τη γυναίκα μου να μαγειρεύει γιατί κι εγώ θέλω επίσης να φάω και πρέπει να μαγειρέψω κι εγώ. Δεν βοηθάω τη γυναίκα μου να πλένει τα πιάτα μετά το φαγητό επειδή χρησιμοποιώ και εγώ αυτά τα πιάτα. Δεν βοηθάω τη γυναίκα μου με τα παιδιά της, επειδή είναι και παιδιά μου και η δουλειά μου είναι να είμαι πατέρας. Δεν βοηθάω τη γυναίκα μου να πλένει, να απλώνει ή να διπλώνει τα ρούχα, γιατί τα ρούχα είναι και δικά μου και των παιδιών μου.

2 Δεν είμαι βοήθεια στο σπίτι, είμαι μέρος του σπιτιού. Και όσον αφορά τον έπαινο, ρώτησα τον φίλο μου πότε ήταν η τελευταία φορά που αφού η γυναίκα του καθάρισε το σπίτι, έπλυνε τα ρούχα, άλλαξε τα σεντόνια, έκανε μπάνιο τα παιδιά, μαγείρεψε κλπ, της είπε ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ! Αλλά ένα ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ του τύπου «Μπράβο, αγάπη μου! Είσαι φανταστική!!!» Σου φαίνεται παράλογο όλο αυτό; Γιατί σου κάνει εντύπωση?? Όταν εσύ, μια φορά στην ζωή σου, καθάρισες το πάτωμα, περιμένεις τουλάχιστον ένα βραβείο αριστείας με μεγάλη δόξα γιατί; Ποτέ δεν το σκέφτηκες φίλε μου; Ίσως επειδή για σας, η κουλτούρα του «macho man» υποδεικνύει πως όλα είναι δική της δουλειά. Ίσως έχετε διδαχθεί ότι όλα αυτά πρέπει να γίνουν χωρίς να χρειαστεί να μετακινήσετε ένα δάχτυλο; Τότε επαίνεσε την, όπως θα ήθελες να σε επαινέσει κι εκείνη, με τον ίδιο τρόπο, με την ίδια ένταση. Δώστε της ένα χέρι, συμπεριφέρσου σαν ένας πραγματικός σύντροφος, όχι ως επισκέπτης που έρχεται μόνο για φαγητό, ύπνο, μπάνιο και ικανοποίηση αναγκών Νιώσε σαν στο σπίτι. Στο σπίτι σου! Η πραγματική αλλαγή της κοινωνίας μας αρχίζει από τα σπίτια μας! Ας διδάξουμε λοιπόν στους γιους και τις κόρες μας την πραγματική αίσθηση της συντροφικότητας! Το παραπάνω κείμενο ανήκει σε κάποιον άγνωστο αλλά εκπληκτικό άντρα-σύζυγο-πατέρα! Δεν συμφωνείτε??. Μετάφραση : sokolatomania.gr «I DO NOT HELP MY WIFE»! A friend came to my house for coffee, we sat and talked about life. At some point in the conversation, I said, I m going to wash the dishes and I ll be right back.

3 He looked at me as if I had told him I was going to build a space rocket. Then he said to me with admiration but a little perplexed: I m glad you help your wife, I do not help because when I do, my wife does not praise me. Last week I washed the floor and no thanks. I went back to sit with him and explained that I did not help my wife. Actually, my wife does not need help, she needs a partner. I am a partner at home and through that society are divided functions, but it is not a help to do household chores. I do not help my wife clean the house because I live here too and I need to clean it too. I do not help my wife to cook because I also want to eat and I need to cook too. I do not help my wife wash the dishes after eating because I also use those dishes. I do not help my wife with her children because they are also my children and my job is to be a father. I do not help my wife to wash, spread or fold clothes, because the clothes are also mine and my children. I am not a help at home, I am part of the house. And as for praising, I asked my friend when it was the last time after his wife finished cleaning the house, washing clothes, changing bed sheets, bathing her children, cooking, organizing, etc. You said thank you But a thank you of the type: Wow, sweetheart!!! You are fantastic!!! Does that seem absurd to you? Are you looking strange? When you, once in a lifetime, cleaned the floor, you expected in the least, a prize of excellence with great glory why? You never thought about that, my friend?

4 Maybe because for you, the macho culture has shown that everything is her job. Perhaps you have been taught that all this must be done without having to move a finger? Then praise her as you wanted to be praised, in the same way, with the same intensity. Give her a hand, behave like a true companion, not as a guest who only comes to eat, sleep, bathe and satisfy needs Feel at home. In his house. The real change of our society begins in our homes, let us teach our sons and daughters the real sense of fellowship! Author unknown but truly awesome «Η αναγκαιότητα της κοινής ανατροφής των παιδιών», από τον Συμβουλευτικό Ψυχολόγο Σωκράτη Καραμπατέα, και το news247.gr Mε αφορμή την παγκόσμια ημέρα του πατέρα, o Σωκράτης Καραμπατέας γράφει για τη συνεπιμέλεια, που κερδίζει διαρκώς υποστηρικτές και εξηγεί γιατί η φροντίδα στα παιδιά πρέπει να δίνεται και από τους δύο γονείς.

5 Του Σωκράτη Καραμπατέα* Οι υποστηρικτές του θέματος της συνεπιμέλειας θέλουν να γκρεμίσουν τα ταμπού της ελληνικής κοινωνίας και να καθιερώσουν κοινά γονεϊκά δικαιώματα. Αρωγοί τους σε αυτήν την προσπάθεια μεταξύ άλλων είναι η Ένωση Γυναικών Ελλάδος, το κέντρο υποστήριξης οικογένειας της εκκλησίας και το News 24/7. Στις 7 Μαΐου δημοσιογράφοι, πολιτικοί, επιστήμονες και πολίτες συμμετείχαν στην εκδήλωση που διοργάνωσαν το News 24/7 και ο σύλλογος Συνεπιμέλεια με αντικείμενο την αναγκαιότητα της κοινής ανατροφής του παιδιού. Όλα όσα ακούστηκαν είχαν ως γνώμονα την αγάπη και την κοινή λογική για την καλυτέρευση της κοινωνίας μας. Το ενδιαφέρον και η φροντίδα για τα παιδιά ξεκινά και πρέπει να ξεκινά πριν από τη σύλληψη και να συνεχίζεται αδιάλειπτα και από τους δύο γονείς χωρίς περικοπές και χωρίς νομικές παρεμβάσεις όπου δεν υπάρχει κίνδυνος. Το παιδί για το γονιό είναι πάντα παιδί του και η φροντίδα του πρέπει να ρέει ανεμπόδιστα. Αυτό ήταν η κοινή παραδοχή όλων μέσα σε ένα κλίμα ομόνοιας και συγκίνησης. Ας ελπίσουμε ότι αυτή η ομοψυχία και ομοφωνία θα γκρεμίσει τα τείχη συντηρητισμού και παραπληροφόρησης και θα προσφέρει στην κοινωνία μας αυτό που τόσο πολύ χρειάζεται, ψυχική υγεία και ισορροπία. Μαζική στήριξη του δικαιώματος της συνεπιμέλειας των παιδιών Η υποστήριξη του θέματος της συνεπιμέλειας, ή αλλιώς κοινής ανατροφής, είναι μαζική ξεκινώντας από την επιστήμη και συνεχίζοντας όλο και περισσότερο ακόμα και στους πλέον δύσπιστους υποστηρικτές της αποκλειστικής επιμέλειας. Οι υποστηρικτές της συνεπιμέλειας αυξάνονται διαρκώς έχοντας πλέον ως συμμάχους γυναικείες οργανώσεις αλλά και το κέντρο υποστήριξης οικογένειας της εκκλησίας. Μετά την εκδήλωση της 7 Μαΐου, έγινε μια ημερίδα υπέρ της συνεπιμέλειας που διοργανώθηκε από την Ένωση Γυναικών Ελλάδος

6 όπου και τονίστηκε ότι το συμφέρον του παιδιού είναι να θεσμοθετηθεί η συνεπιμέλεια τέκνων. Παράλληλα, στην άλλη άκρη του Ατλαντικού στη Βοστόνη διοργανώθηκε στα τέλη Μαΐου παγκόσμιο συνέδριο για την Κοινή Ανατροφή όπου και η Ελλάδα εκπροσωπήθηκε από το σύλλογο Συνεπιμέλεια. Με αφορμή την ημέρα του πατέρα στις 18 Ιουνίου, ας ελπίσουμε ότι σύντομα δε θα χρειάζεται κάποια γιορτή για να θυμόμαστε τη συμβολή και την αναγκαιότητα τού στην ανατροφή των παιδιών. *Ο Σωκράτης Καραμπατέας είναι Επιστημονικός συντονιστής συλλόγου Συνεπιμέλεια «Εξάρτηση από το αλκοόλ (αλκοολισμός): Δεν είστε μόνοι!», από το peptiko.gr! Γράφει ο αν. καθηγητής Γαστρεντερολογίας κ. Ιωάννης Μουζάς, Ιατρική Σχολή Πανεπιστημίου Κρήτης Οι όροι στα θέματα των προβλημάτων από το αλκοόλ: Βασικές έννοιες Στον τομέα της αλκοολογίας υπάρχουν αρκετές ασάφειες στην ορολογία που έχουν αναδειχθεί κυρίως κατά την τελευταία εικοσαετία. Σε αυτό συνετέλεσαν δύο δεδομένα: Πρώτα, το ότι η εξάρτηση από το αλκοόλ, δηλαδή ο αλκοολισμός όπως αυτός

7 ορίζεται βιολογικά-ιατρικά, συνοδεύτηκε μέχρι πρόσφατα (και συνοδεύεται ακόμα και σήμερα) από έντονο κοινωνικό στιγματισμό. Δεύτερο, το ότι η επιστημονική προσέγγιση χαρακτηρίστηκε από σταδιακές προσαρμογές που επηρεάστηκαν είτε από κοινωνικές αλλαγές είτε από αυτή την ίδια την επιστημονική εξέλιξη. Παρακάτω αναφέρονται οι βασικοί όροι στο πεδίο των προβλημάτων που σχετίζονται με το αλκοόλ. Όταν μιλάμε για ποσοτικά πρότυπα κατανάλωσης (consumption patterns), διακρίνουμε την αποχή από το αλκοόλ, τη χαμηλή και την υψηλή κατανάλωση αλκοόλ. Επίσης, υπάρχουν και ποιοτικά πρότυπα κατανάλωσης, όπως η βαριά επεισοδιακή κατανάλωση (γνωστό και ως binge drinking), η κατανάλωση με το φαγητό, η κατανάλωση σε κοινωνικές ευκαιρίες. Σχετικά με το ποσοτικό πρότυπο κατανάλωσης που ορίζεται ως «αποχή από το αλκοόλ», ας υπογραμμιστεί ότι αυτό που θεωρούμε αυτονόητο στην πατρίδα μας δεν ισχύει για όλες τις χώρες του πλανήτη. Αρκεί ένα στοιχείο: σύμφωνα με στατιστική της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας (ΠΟΥ, WHO) κατά την διάρκεια του έτους 2010, σε όλο τον κόσμο, οι μισοί περίπου από τους άνδρες και τα δύο τρίτα των γυναικών δεν κατανάλωσαν ποτέ αλκοόλ. Οι όροι κατανάλωση και χρήση αλκοόλ χρησιμοποιούνται ως ισοδύναμοι. Αξίζει όμως να αναφέρουμε μια εννοιολογική διαφορά. Η λέξη κατανάλωση (consumption) δηλώνει την λήψη του αλκοόλ από την πεπτική οδό, παρόμοια δηλαδή με τα λοιπά ποτά και φαγητά. Η λέξη χρήση (use) δηλώνει κάτι πιο γενικό, πέρα από την κατανάλωση (π.χ. φαρμακευτική χρήση ως αντισηπτικό, χρήση ως καύσιμο στα αυτοκίνητα ή διαλυτικό βιομηχανικής χρήσης). Έχει όμως επικρατήσει ο όρος χρήση με την έννοια της κατανάλωσης. Επικίνδυνη (hazardous) χρήση αλκοόλ από ένα άτομο είναι η σχέση του ατόμου με το αλκοόλ η οποία μπορεί να οδηγήσει σε βλάβες (αυξάνοντας τον κίνδυνο βλαβερών

8 συνεπειών), εφόσον αυτή συνεχιστεί αμετάβλητη, στο ίδιο το άτομο ή σε τρίτους. Στην επικίνδυνη χρήση δεν έχουν εμφανιστεί ακόμα οι βλάβες, απλώς είναι πολύ πιθανό να συμβούν. Ωστόσο, ακριβώς για τον λόγον αυτό, πρόκειται για ένα πολύ σημαντικό θέμα για την υγεία, τόσο την ατομική όσο και -κυρίως- τη δημόσια. Μια πρόσφορη αντιστοιχία είναι αυτή με την καθιστική ζωή, την έλλειψη άσκησης ή την μή χρήση της ζώνης ασφαλείας στην οδήγηση. Επιβλαβής (harmful) χρήση αλκοόλ από ένα άτομο είναι η χρήση του αλκοόλ που αποδεδειγμένα έχει προκαλέσει ή προκαλεί ενεργό βλάβη στην σωματική υγεία, π.χ. παγκρεατίτιδα, ή στην ψυχική υγεία του ατόμου, π.χ. επεισόδιο κατάθλιψης. Η επιβλαβής χρήση ισοδυναμεί με τον πλέον διαδεδομένο όρο κατάχρηση (abuse). Οι όροι επικίνδυνη και επιβλαβής χρήση αλκοόλ έχουν καθιερωθεί από την Π.Ο.Υ. και χαρακτηρίζουν την προσέγγιση από την πλευρά της δημόσιας υγείας. Ως εξάρτηση από το αλκοόλ (αλκοολισμός, σύνδρομο εξάρτησης από το αλκοόλ) ορίζεται ένα σύνολο από φαινόμενα σε επίπεδο φυσιολογίας, συμπεριφοράς και γνωστικής λειτουργίας, τα οποία αναπτύσσονται μετά από επανειλημμένη κατανάλωση αλκοόλ. Περιλαμβάνουν μια έντονη επιθυμία για κατανάλωση αλκοόλ, αξιοσημείωτη έλλειψη ελέγχου της κατανάλωσης αυτής, αλλαγή στον τρόπο ζωής και επιμονή στην κατανάλωση παρά τις επιβλαβείς της συνέπειες, απόδοση μεγάλης σημασίας και προτεραιότητας στο ποτό, συχνά σε βάρος των άλλων δραστηριοτήτων, αυξημένη ανοχή στο αλκοόλ (χρειάζονται μεγαλύτερες ποσότητες αλκοόλ για το ίδιο αποτέλεσμα) και, συχνά παρουσία συνδρόμου στερήσεως κατά την διακοπή του αλκοόλ. Στην ιατρική διάγνωση του αλκοολισμού ακολουθούμε τα διεθνώς αποδεκτά διαγνωστικά κριτήρια ICD-10 (Διεθνής Ταξινόμηση Νόσων της Π.Ο.Υ) τα οποία παρατίθενται στον πίνακα. Η επιβλαβής και η επικίνδυνη χρήση του αλκοόλ αναφέρονται συχνά και ως «πρότυπα κατανάλωσης» (drinking patterns) ή «συνήθειες κατανάλωσης αλκοόλ». Ένας γενικός όρος που

9 περιλαμβάνει την εξάρτηση, την κατάχρηση και τις οργανικές παθήσεις που οφείλονται στο αλκοόλ είναι ο όρος «παθήσεις που σχετίζονται με το αλκοόλ». Πίνακας. Διαγνωστικά κριτήρια ICD-10 για εξάρτηση από το αλκοόλ Εξάρτηση. Θεωρούνται απαραίτητα τουλάχιστον 3 από τα παρακάτω 6 κριτήρια: Δυνατή επιθυμία ή αίσθηση ανάγκης για κατανάλωση αλκοόλ. Εμφανής μείωση της ικανότητας για έλεγχο της κατανάλωσης αλκοόλ. Η μείωση αυτή της ικανότητας μπορεί να συνίσταται σε δυσκολία ελέγχου της έναρξης της κατανάλωσης, δυσκολία στην διακοπή της ή δυσκολία στο να ελεγχθεί το επίπεδο κατανάλωσης. Σύνδρομο στερήσεως ή κατανάλωση αλκοόλ ώστε να αποφευχθεί (ή να μειωθεί) η συμπτωματολογία του συνδρόμου στερήσεως. Στην δεύτερη περίπτωση, το άτομο γνωρίζει την αποτελεσματικότητα αυτής της συμπεριφοράς. Παρουσία ανοχής. Προοδευτική αδιαφορία για άλλα ενδιαφέροντα, διασκέδαση και άλλες συμπεριφορές προς όφελος της χρήσης αλκοόλ. Επιμονή στην κατανάλωση αλκοόλ παρ όλη την εμφανή παρουσία αρνητικών συνεπειών. Δημόσια υγεία: Το παράδοξο της πρόληψης και τα κολοκυθάκια Σήμερα, προσεγγίζοντας την χρήση του αλκοόλ από την οπτική γωνία της δημόσιας υγείας, προτιμάμε τον όρο χρήση ή κατανάλωση χαμηλού κινδύνου (low risk) αντί για άλλους, ασαφείς, όρους όπως μη επικίνδυνη ή μή προβληματική χρήση, απλή χρήση, κοινωνική χρήση, ωφέλιμη χρήση και μέτρια χρήση ή κατανάλωση. Ο λόγος είναι ότι και η μικρή κατανάλωση αλκοόλ

10 μπορεί να είναι επιβλαβής, όταν π.χ. συνδυαστεί με οδήγηση, ή σε άτομα που παίρνουν φάρμακα, σε εγκύους, σε άτομα με χρόνιες παθήσεις, αλλά και σε άλλες καταστάσεις, όπως έχει αποδειχθεί από μεγάλες επιδημιολογικές μελέτες. Πότε πρέπει να ανησυχείς ότι ίσως έχεις πρόβλημα με το αλκοόλ; Προφανώς, όταν είναι πλέον εμφανές το πρόβλημα, τότε σίγουρα ανησυχείς, και εσύ και οι δικοί σου. Είναι αλήθεια ότι όσο πιο έγκαιρα διαγνώσεις το πρόβλημα, τόσο περισσότερες ελπίδες έχεις να το εμποδίσεις να γιγαντωθεί και να προλάβεις δραματικές επιπτώσεις; Δεν θα πρέπει και για τα προβλήματα από το αλκοόλ να ισχύει η αρχή «η πρόληψη είναι προτιμότερη από την θεραπεία»; Σε επίπεδο κοινότητας, φυσικά και ισχύει η παραπάνω ιπποκρατική αρχή. Είναι εξάλλου η βασική αρχή της προληπτικής Ιατρικής και της Δημόσιας Υγείας. Όμως, σε προσωπικό επίπεδο, είναι άραγε καλύτερο να προλαβαίνεις κάτι πριν ακόμα διογκωθεί ως πρόβλημα; Και εδώ, επίσης, η απάντηση είναι σαφώς καταφατική. Αλλά για να το κατανοήσουμε πρέπει να αναφερθούμε στο «παράδοξο της πρόληψης, δηλαδή στη διαφορά ανάμεσα στην επιστημονική και την λαϊκή επιδημιολογία. Μια αλλαγή στην συμπεριφορά είναι κάτι που δύσκολα επιτυγχάνεται και ακόμα δυσκολότερα διατηρείται. Ας πάρουμε την περίπτωση της ζώνης ασφαλείας στην οδήγηση. Πολλοί δυσκολεύτηκαν να μάθουν την καλή αυτή συνήθεια, δυσκολεύτηκαν να την διατηρήσουν και, παρόλους τους κόπους, δεν τους χρειάστηκε ποτέ. Όμως, σε όσα ατυχήματα με αυτοκίνητο περιλαμβανόταν άτομα που φορούσαν την ζώνη, οι θάνατοι και σοβαροί τραυματισμοί ήταν λιγότεροι. Δηλαδή, για να ωφεληθούν πολύ ελάχιστα άτομα, θα πρέπει πολλά άτομα να αλλάξουν την συμπεριφορά τους και ας μην έχουν κανένα κέρδος από την αλλαγή αυτή. Με άλλα λόγια: ένα προληπτικό μέτρο που φέρνει μεγάλο όφελος στην κοινότητα μπορεί να μην προσφέρει τίποτα στο άτομο. Άρα το άτομο δεν έχει αρκετά κίνητρα για να εφαρμόσει το μέτρο

11 αυτό. Αυτό είναι το παράδοξο της πρόληψης, παράδοξο που το συναντάμε συχνά όταν οργανισμοί ή κράτη σχεδιάζουν και εφαρμόζουν μεγάλης κλίμακας παρεμβάσεις στον γενικό πληθυσμό με σκοπό την βελτίωση των δεικτών υγείας του πληθυσμού. Τα προβλήματα από το αλκοόλ είναι ένα παράδειγμα που συχνά αναφέρεται όταν μιλάμε για το παράδοξο της πρόληψης. Γιατί έχει νόημα να μειωθεί η γενική κατανάλωση του αλκοόλ σε έναν πληθυσμό, ας πούμε σε όλους τους Έλληνες; Αφού έχει περισσότερο νόημα να μειώσουν την κατανάλωση αυτοί που έχουν προβλήματα με το αλκοόλ! Δηλαδή, οι εξαρτημένοι και αυτοί που κάνουν κατάχρηση! Και όμως, αν η ματιά μας είναι γενική και δεν μένει στην περιπτωσιολογία, θα διαπιστώσουμε οτι τα περισσότερα προβλήματα από το αλκοόλ -και ας μην είναι τα σοβαρότερα- δεν συναντώνται στα εξαρτημένα από το αλκοόλ άτομα. Μειώνοντας την κατανάλωση αλκοόλ σε μια μεγάλη ομάδα πληθυσμού με λιγότερο σοβαρά προβλήματα, έχουμε μεγαλύτερο όφελος για την κοινωνία από ό,τι αν αντιμετωπίζαμε αποτελεσματικά τα προβλήματα σε έναν μικρό αναλογικά αριθμό εξαρτημένων από το αλκοόλ ατόμων. Το φαινόμενο αυτό θεωρείται από την κοινή λογική παράδοξο. Η κοινή λογική της καθημερινότητας, η λαϊκή επιδημιολογία, μας ωθεί να εξισώνουμε τον πληθυσμό υψηλού κινδύνου (τους αλκοολικούς) με το σύνολο, ή σχεδόν το σύνολο, των προβλημάτων από το αλκοόλ. Κάτι που απλώς δεν ισχύει. Το παράδοξο της πρόληψης εξηγείται από το ότι η επιστημονική και η λαϊκή επιδημιολογία είναι δύο τελείως διαφορετικοί τρόποι σκέψης. Η επιδημιολογία είναι μια επιστήμη όπου οι έννοιες της στατιστικής εφαρμόζονται αποκλειστικά σε σύνολα και όχι σε περιπτώσεις. Βασική έννοια της επιδημιολογίας είναι η έννοια του παράγοντος κινδύνου και ο συνδυασμός της με την έννοια του μεγέθους του πληθυσμού. Ένα μεγάλο αριθμητικά σύνολο ατόμων με μικρό παράγοντα κινδύνου για μια πάθηση καταλήγει σε περισσότερες περιπτώσεις ασθενών σε σύγκριση με ένα μικρό σύνολο ατόμων με μεγάλο παράγοντα κινδύνου για την ίδια πάθηση.

12 Ένα αγαπημένο θέμα της λαϊκής επιδημιολογίας είναι οι καρδιοπάθειες. Το παράδοξο της πρόληψης εκεί μπορεί να εξηγήσει πχ έναν αταίριαστο θάνατο από έμφραγμα σε ένα νέο άτομο που δεν έχει τους τυπικούς παράγοντες κινδύνου ή την αδικαιολόγητη επιβίωση ενός ατόμου με εμφανείς και υπερτροφικούς τους παράγοντες κινδύνου. Αν το ευρύ κοινό στο οποίο απευθύνονται οι παρεμβάσεις πρόληψης κατανοήσει την έννοια του παράγοντα κινδύνου (που δεν πρέπει να τον ταυτίζουμε με την αιτία μιας πάθησης) και την έννοια του παραδόξου της πρόληψης, τότε οι παρεμβάσεις πρόληψης θα είναι περισσότερο αποτελεσματικές γιατί θα πείθουν την κοινωνία των πολιτών, κερδίζοντας την ενεργό υποστήριξη του κόσμου. Ας επανέλθουμε τώρα στην αρχική ερώτηση: πότε πρέπει να ανησυχούμε ή να σκεφτόμαστε ότι ίσως υπάρχει πρόβλημα με το αλκοόλ, σ εμάς τους ίδιους ή σε έναν συγγενή μας; Στην ερώτηση αυτή έχω ακούσει μια χαριτωμένη απάντηση: Αν στην καθημερινή ζωή σου σε απασχολεί περισσότερο το αλκοόλ από ότι τα κολοκυθάκια, τότε έχεις πρόβλημα. Ο παραπάνω παιγνιώδης ορισμός προσφέρει μια φρέσκια ματιά. Βοηθά να κατανοήσουμε την σημασία της πρώιμης διάγνωσης ενός προβλήματος που μπορεί στην πορεία να μετριαστεί, να παραμείνει σταθερό ή να επιδεινωθεί. Παράλληλα, μας ταρακουνά από την βεβαιότητά μας: εμείς αποκλείεται να έχουμε πρόβλημα, το πρόβλημα με αλκοόλ το έχουν πάντα κάποιοι άλλοι αλλά όχι εμείς. Οι τέσσερεις ερωτήσεις (Ερωτηματολόγιο CAGE) Το ερωτηματολόγιο CAGE (από τα αρχικά Cut, Annoyed, Guilty, Eye-opener: περιορίζω, ενοχλούμαι, ένοχος, πρωινό ξύπνημα) αποτελείται από 4 μόνο ερωτήσεις. Αποτελεί μια ασύγκριτα πιο αποτελεσματική μέθοδο για να διαπιστώσουμε οτι υπάρχει πρόβλημα με το αλκοόλ από το να ρωτήσουμε απλώς κάποιον (ή τον εαυτό μας) πόσο πίνει.

13 Σκεφτήκατε ποτέ ότι πρέπει να περιορίσετε το ποτό; Σας ενοχλεί να σας κάνουν παρατήρηση για το ότι πίνετε; Αισθανθήκατε ποτέ ενοχές για το ότι πίνετε; Χρειάστηκε ποτέ να πιείτε ένα ποτό με το πρωινό ξύπνημα για να συνέλθετε από τον πονοκέφαλο ή για να ηρεμήσετε, την επομένη μιας εξόδου όπου ήπιατε; Αν απάντηση είναι θετική, τότε υπάρχει πρόβλημα με το αλκοόλ και χρειάζεται περαιτέρω διερεύνηση και βοήθεια. Κίνημα αυτοβοήθειας και αποχή από το αλκοόλ: Οι ανώνυμοι αλκοολικοί και οι κοινότητες των κλαμπ οικογενειών (ΚΟΠΑ) Ανώνυμοι αλκοολικοί: Τα 12 βήματα Οι ΑΑ ξεκίνησαν το 1935 με την συνάντηση δύο αλκοολικών που προσπαθούσαν να ξεπεράσουν την εξάρτησή τους από το αλκοόλ. Ο Μπίλ (William G. Wilson), χρηματιστής από την Νέα Υόρκη, και ο Μπόμπ (Robert H. Smith), χειρουργός από το Οχάϊο, προσπάθησαν μέσα από τις εμπειρίες τους να βοηθήσουν ο ένας τον άλλον και τον εαυτό τους. Το πρόγραμμά τους εκδόθηκε με το όνομα Ανώνυμοι Αλκοολικοί (1937) και αποτελεί το πρότυπο των ομάδων αυτοβοήθειας (self-help groups). Από τις περίπου ομάδες ΑΑ που υπάρχουν σήμερα σε πάνω από 129 χώρες στον κόσμο, οι περισσότερες δραστηριοποιούνται στην Βόρεια Αμερική. Οι βασικές αρχές των ΑΑ διατυπώνονται καθαρά στα 12 βήματα (θεραπευτική διαδικασία, αποκατάσταση), όπως φαινεται στον πίνακα. Οι ΑΑ προσφέρουν στα μέλη τους την ικανοποίηση μιας εσωτερικής ανάγκης για επικοινωνία με ομοιοπαθείς αλκοολικούς που κατανοούν καλύτερα το πρόβλημα της εξάρτησης. Επίσης, οι ΑΑ δέχονται τον αλκοολισμό ως ασθένεια και παραδέχονται ότι δεν είναι δυνατόν να θεραπευτούν οριστικά από αυτήν. Αναγνωρίζουν την έλλειψη ελέγχου και την αδυναμία τους σε σχέση με το αλκοόλ. Παραδέχονται ότι χρειάζονται βοήθεια για να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα, την οποία δέχονται χωρίς να

14 θεωρούν τους εαυτούς τους στιγματισμένους ή ντροπιασμένους. Τα μέλη των ομάδων ΑΑ προσφέρουν επίσης την βοήθειά τους σε άλλα μέλη που την χρειάζονται, τόσο μέσα στην ομάδα όσο και στα ενδιάμεσα των συναντήσεων. Στα νέα μέλη των ΑΑ συνιστάται να έχουν τις απόψεις τους ελεύθερα, να συμμετέχουν όμως τακτικά στις συναντήσεις, όπου αλκοολικοί σε ανάρρωση περιγράφουν την προσωπική τους εμπειρία στον δρόμο προς την νηφαλιότητα. Επίσης τους συνιστάται να διαβάζουν τα σχετικά βιβλία που περιγράφουν και ερμηνεύουν το πρόγραμμα των ΑΑ.Ο δεσμός του αλκοολικού με την ομάδα ενισχύεται μέσω του θεσμού του οδηγού ή κηδεμόνα (sponsor). Πρόκειται για ένα μέλος που βρίσκεται σε αποχή τουλάχιστον επί ένα χρόνο το οποίο «αναλαμβάνει» κατά το νέο μέλος και του προσφέρει υποστήριξη στο χρονικό διάστημα ενδιάμεσα από τις συναντήσεις των ομάδων. Ως θυγατρικοί αλλά ανεξάρτητοι από τους ΑΑ οργανισμοί, βασιζόμενοι στις ίδιες αρχές των 12 βημάτων, έχουν προκύψει οι Al-Anon που απευθύνονται σε συζύγους και στενούς συγγενείς και φίλους αλκοολικών και οι Alateen που απευθύνονται σε εφήβους, παιδιά αλκοολικών. Ο σκοπός αυτών των ομάδων είναι να βοηθήσουν τα μέλη τους ώστε αυτά να μπορέσουν να βοηθήσουν τον αλκοολικό ή να μπορούν να ζήσουν μαζί του. Πίνακας. Τα δώδεκα βήματα των Ανώνυμων Αλκοολικών Παραδεχτήκαμε ότι ήμασταν ανίσχυροι μπροστά στο αλκοόλ. Η ζωή μας είχε γίνει ανεξέλεγκτη. Πιστέψαμε ότι μια Δύναμη μεγαλύτερη από μας μπορούσε να μας ξανακάνει υγιείς. Αποφασίσαμε να παραθέσουμε την θέληση και την ζωή μας στην φροντίδα του Θεού, όπως Τον κατανοούσαμε εμείς. Ερευνήσαμε και κάναμε μια ηθική απογραφή, χωρίς φόβο, για τους εαυτούς μας. 5. Παραδεχτήκαμε στον Θεό, στους εαυτούς μας και σε άλλους

15 ανθρώπους την ακριβή φύση των λαθών μας. 6. Ετοιμάσαμε πλήρως τους εαυτούς μας ώστε ο Θεός να απαλείψει όλα τα ελαττώματα του χαρακτήρα μας. 7. Του ζητήσαμε ταπεινά να ξεριζώσει τις αδυναμίες μας 8. Κάναμε έναν κατάλογο όλων των προσώπων που βλάψαμε και θελήσαμε ειλικρινά να επανορθώσουμε σε όλους. 9. Επανορθώσαμε με τους ανθρώπους αυτούς, όπου ήταν δυνατό, εκτός από τις περιπτώσεις εκείνες που με τον τρόπο αυτό θα βλάπταμε αυτούς ή άλλους. 10. Συνεχίσαμε να συμπληρώνουμε τον προσωπικό μας κατάλογο και όπου είχαμε κάνει λάθος το παραδεχτήκαμε αμέσως. 11. Προσπαθήσαμε μέσω της προσευχής και της θεωρίας να βελτιώσουμε την ενσυνείδητη επαφή μας με τον Θεό, όπως τον αντιλαμβανόμαστε, ζητώντας μονάχα να μάθουμε ποιο είναι το θέλημά Του για μας και την δύναμη να το πραγματοποιήσουμε. 12. Έχοντας αφυπνιστεί πνευματικά μέσα από αυτά τα δώδεκα βήματα, προσπαθήσαμε να μεταδώσουμε το μήνυμα αυτό στους αλκοολικούς και να εφαρμόσουμε τις αρχές αυτές σε όλες τα ζητήματά μας. Τα κλαμπ οικογενειών με προβλήματα από το αλκοόλ (ΚΟΠΑ) και η κοινωνική οικολογική προσέγγιση Tα ΚΟΠΑ είναι κοινότητες που αποτελούνται από οικογένειες. Στην κοινότητα ενός κλαμπ συναντούνται άτομα και οικογένειες που διαφέρουν ως προς την ηλικία, την εκπαίδευση, το επάγγελμα, την συμπεριφορά προς το αλκοόλ και τον τρόπο ζωής τους. Τα μέλη ενός ΚΟΠΑ έχουν ως κοινό σημείο τους τα Προβλήματα που Σχετίζονται με το Αλκοόλ (ΠΣΑ). Τα ΚΟΠΑ ξεκίνησαν στο Ζάγκρεμπ το 1964, από τον Κροάτη ψυχίατρο Vladimir Hudolin. Τα ΚΟΠΑ βασίζονται στην αποδοχή ότι τα ΠΣΑ προέρχονται από μια

16 διαφορετική συμπεριφορά, έναν διαφορετικό τρόπο ζωής, που είναι συνέπεια των δύσκολων και πολύπλοκων σχέσεων των συστημάτων της οικογένειας, της τοπικής κοινωνίας και του χώρου εργασίας, σε συνδυασμό με άλλους εξωτερικούς και εσωτερικούς παράγοντες (πρόκειται για την συστημική ή κοινωνική-οικολογική προσέγγιση). Κατά συνέπεια, για να επέλθει η αποκατάσταση, θα πρέπει να συμμετέχει σε αυτήν όλο το σύστημα στο οποίο ζει και ανήκει ο αλκοολικός. Τα μέλη του συστήματος δεν είναι ασθενείς, αλλά αποτελούν αναπόσπαστα μέλη μιας κοινότητας στην οποία πρέπει να επέλθει η αλλαγή. To κλαμπ (ΚΟΠΑ) ως ανεξάρτητη οργάνωση και οι κανόνες λειτουργίας του Ένα ΚΟΠΑ μπορεί να αρχίσει την λειτουργία του εφόσον υπάρχουν δύο τουλάχιστον οικογένειες με προβλήματα από το αλκοόλ και ένας εκπαιδευμένος «υπηρέτης-δάσκαλος» (servant-teacher). Ο όρος «υπηρέτης-δάσκαλος» έχει αντικαταστήσει τους όρους «θεραπευτής» (therapist) και «λειτουργός» (worker, operator), οι οποίοι ήταν σε χρήση τις πρώτες δεκαετίες της εξέλιξης των ΚΟΠΑ. Ο υπηρέτης-δάσκαλος μπορεί να είναι επαγγελματίας (νοσηλευτής, γιατρός, κοινωνικός λειτουργός, ψυχολόγος) μπορεί όμως και όχι, πάντα όμως εργάζεται στο κλαμπ εθελοντικά. Επίσης, μπορεί ή όχι να είναι αλκοολικός σε αποχή. Απαραίτητη είναι η εκπαίδευσή του με την συμμετοχή σε ένα ειδικό προς τούτο Σεμινάριο Ευαισθητοποίησης για Υπηρέτες-δασκάλους, διάρκειας μιας εβδομάδος (50 ώρες) και η συνεχής του ενημέρωση και μετεκπαίδευση. Ο υπηρέτης-δάσκαλος είναι και ο εμψυχωτής του κλαμπ. Ο ρόλος του είναι να «καταλύει» την διαδικασία της συνάντησης, να δημιουργεί ατμόσφαιρα αλληλεγγύης, καλής επικοινωνίας όπου μπορούν να λάβουν χώρα θετικές αλληλεπιδράσεις μεταξύ των μελών. Παρακολουθεί τις οικογένειες στην πορεία, φροντίζει για την πρόληψη των υποτροπών, φροντίζει οι οικογένειες να είναι αυτόνομες, χωρίς νοσηρές εξαρτήσεις από τον ίδιο, το ΚΟΠΑ ή τις Υπηρεσίες Υγείας. Μέλη του ΚΟΠΑ είναι οι αλκοολικοί, οι οικογένειές τους και ο υπηρέτης-δάσκαλος. Τα ΚΟΠΑ μιας περιοχής συνεργάζονται

17 αρμονικά μεταξύ τους στην βάση των κοινωνικών- οικολογικών αρχών. Οι βασικοί κανόνες λειτουργίας των club είναι οι ακόλουθοι: Το ΚΟΠΑ διχοτομείται σε δύο ΚΟΠΑ με την είσοδο σε αυτό της 13ης οικογένειας. Οι συναντήσεις γίνονται εβδομαδιαία, σε σταθερό τόπο ημέρα και ώρα και αρχίζουν ακριβώς την ώρα που έχει συμφωνηθεί. Τα μέλη πρέπει να παρακολουθούν τακτικά τις συναντήσεις. Απαγορεύεται το κάπνισμα κατά την διάρκεια της συνάντησης. Προσωπικές πληροφορίες που γίνονται γνωστές κατά την διάρκεια των συναντήσεων του ΚΟΠΑ παραμένουν εμπιστευτικές. Κάθε οικογένεια που εισέρχεται στο κλαμπ υποχρεωτικά ενημερώνεται και εκπαιδεύεται στα βασικά από τον υπηρέτη-δάσκαλο ή συμμετέχοντας σε ειδικό τοπικό πρόγραμμα εκπαίδευσης για νέα μέλη. Ως προς την δομή των ΚΟΠΑ, υπάρχουν αρκετές αρμοδιότητες που δίδονται κατά τακτές περιόδους στα μέλη του όπως: πρόεδρος που εκπροσωπεί το club κατά τον νόμο, γραμματέας, ταμίας, το άτομο που διευθύνει και την συνάντηση δίνοντας τον λόγο στους υπόλοιπους, γραμματέας των συναντήσεων που κρατάει τα πρακτικά, επιτροπή για φιλικές επισκέψεις κλπ. Πώς λειτουργεί στην πράξη ένα ΚΟΠΑ Μέσα στο ΚΟΠΑ, οι οικογένειες υποβάλλονται σε μια διαδικασία αλλαγής, πολιτιστικής και κοινωνικής. Οι δυσκολίες που συναντούν στην αλλαγή της συμπεριφοράς και του τρόπου ζωής βοηθούνται να ξεπεραστούν μέσω της συμμετοχής στο ΚΟΠΑ. Ο σκοπός δηλαδή του ΚΟΠΑ είναι η αλλαγή της αντίληψης για την υγεία και για την ζωή της ίδιας της οικογενειακής κοινότητας που το αποτελεί. Με άλλα λόγια, οι οικογένειες με προβλήματα που σχετίζονται με το αλκοόλ μέσω του ΚΟΠΑ βοηθούνται να

18 αναπτυχθούν και να ωριμάσουν, να επικοινωνούν και να αλληλεπιδρούν παραγωγικά με την κοινότητα στην οποία ζουν και ανήκουν. Στην διάρκεια των συναντήσεων η επικοινωνία και η αλληλεπίδραση μεταξύ των μελών των οικογενειών είναι βαθιά και έντονη. Οι οικογένειες μιλούν για το ψυχικό τους άλγος, τα προσωπικά τους προβλήματα, αναζητούν ένα υγιέστερο και ωριμότερο τρόπο ζωής, μοιράζοντας την εμπειρία τους από τα προβλήματα από το αλκοόλ. Αναλύουν και κατανοούν την συμπεριφορά τους που τους οδήγησε στα προβλήματα και τις δυσκολίες. Δεν υπάρχει ανωνυμία. Συνιστάται να μην επιστρέφουν σταθερά στο παρελθόν και στα γεγονότα που σχετίζονται με τον αλκοολισμό τους. Ο τόνος δίνεται στην αλλαγή και την ωρίμανση της οικογένειας. Υποτροπή δεν θεωρείται μόνο η κατανάλωση αλκοόλ αλλά και η επιστροφή στον παλιό τρόπο ζωής υγρή και στεγνή υποτροπή. Η υποτροπή δημιουργεί αισθήματα άγχους και επιθετικότητας τα οποία ο υπηρέτης-δάσκαλος πρέπει οπωσδήποτε να ελέγχει. Σε περιπτώσεις υποτροπής ενός μέλους ή μιας οικογένειας διοργανώνεται μια φιλική επίσκεψη από την επιτροπή των μελών, εκδηλώνοντας αλληλεγγύη και επιβεβαιώνοντας τα αισθήματα φιλίας μεταξύ των μελών. Οι υποτροπές μπορούν και πρέπει να αξιοποιηθούν από τον υπηρέτη-δάσκαλο και το ΚΟΠΑ όχι ως μειονέκτημα αλλά ως μια ευκαιρία για αναστοχασμό, ωρίμαση και περαιτέρω αλλαγή. Οι σχέσεις των ΚΟΠΑ με δημόσιους και ιδιωτικούς φορείς και πρόσωπα της Υγείας Η παρουσία των ΚΟΠΑ στην ευρύτερη κοινότητα, της οποίας αποτελούν μέρος, συνεπάγεται την ανάγκη συντονισμού και συνεργασίας με άλλους φορείς του τοπικού δικτύου για την προαγωγή και προστασία της υγείας. Τα ΚΟΠΑ και οι ενώσεις τους (ομοσπονδίες) συνεργάζονται με τα κατά τόπους Κέντρα Αλκοολογίας, Νοσοκομεία, Κέντρα Υγείας, οργανισμούς τοπικής

19 αυτοδιοίκησης, ιδιώτες και δημόσιους γιατρούς, σχολεία και πανεπιστήμια, καθώς και άλλες οργανώσεις και συλλόγους (εθελοντικοί, μη κυβερνητικοί, κοινωφελείς κλπ) που συμμερίζονται το ενδιαφέρον για την προαγωγή και την προστασία της υγείας στην κοινότητα και κατά συνέπεια και την αντιμετώπιση και πρόληψη των προβλημάτων που σχετίζονται με το αλκοόλ. Επικοινωνία με ΚΟΠΑ σε Αττική, Πάτρα και Κρήτη ΚΟΠΑ Αττικής 1. Κ.Ο.Π.Α. Αθήνας Πνευματικό κέντρο Αγ. Θωμά, Αγ. Λαύρας 37 Αμπελόκηποι Τρίτη 7:00 8:30 μμ τηλ Κ.Ο.Π.Α. Πειραιά 1 Πραξιτέλους 137 & Β. Γεωργίου Τετάρτη 8:00 9:30 μμ τηλ Κ.Ο.Π.Α. Πειραιά 2 Πνευματικό Κέντρο Ευαγγελίστριας Βούλγαρη 50 Β & Ευαγγελίστριας 1ος όροφος Τρίτη 6:00 7:30 μμ τηλ

20 4. Κ.Ο.Π.Α Γλυφάδας Κοινωνικό Ιατρείο του δήμου Γλυφάδας Μυστρά 1 και Επιδαύρου Τετάρτη 3:00 4:30 μμ τηλ , ΚΟΠΑ Πάτρας Θα μας βρείτε: I. Τη Δευτέρα 7-8:30 μ.μ. στο Πνευματικό Κέντρο του Ι. Ν. Αγίων Αναργύρων II. Την Τρίτη 6:30-8:00 μ.μ. στο Πνευματικό Κέντρο του Ι. Ν. Αγίας Σοφίας III. Την Τετάρτη 6:30-8:00 μ.μ. στο Πνευματικό Κέντρο του Ι. Ν. Αγίου Νικολάου. IV. Την Πέμπτη 7:30 9 μ.μ. στο Πνευματικό Κέντρο του Ι. Ν. γενεσίου Αγίου Ιωάννου Προδρόμου, Παραλία Πατρών. Γραμμή αναζήτησης βοήθειας: copapatras@gmail.com Ιατρείο Αλκοολογίας Π.Π.Γ.Ν. Πάτρας (για ραντεβού) τηλ. 2610

21 ΚΟΠΑ Κρήτης Στη φωτογραφία, το Δ.Σ. του Συλλόγου Επιστροφή και μέλη της ομάδας. Στο κέντρο ο αν. Καθηγητής κ. Ιωάννης Μουζάς, Διευθυντής του αλκοολογικού ιατρείου στο Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Ηρακλείου Κρήτης και δίπλα του η συνάδελφος Γαστρεντερολόγος κ. Μαίρη Κουλεντάκη Κ.Ο.Π.Α. Ηρακλείου (ΚΕΝΤΡΟ): Κ.Ο.Π.Α. Ηρακλείου (Παναγίτσα): Κ.Ο.Π.Α. Αρκαλοχωρίου: Κ.Ο.Π.Α. Ρεθύμνου: και Κ.Ο.Π.Α. Γαζίου/Μαλεβιζίου: Κ.Ο.Π.Α. Νέας Αλικαρνασσού: Γραμμή Βοήθειας: , Διαδίκτυο: alkoologia.gr

22 Facebook: Πληκτρολογήστε Κλαμπ Ηρακλείου (ΚΕΝΤΡΟ) με ελληνικούς χαρακτήρες Αλκοολογικά Ιατρεία στη Θεσσαλονίκη Αλκοολογικό Ιατρείο στα πλαίσια της Ψυχιατρικής Κλινικής στο ΑΧΕΠΑ (διευθυντής καθ. Ι. Διακογιάννης) Πρόγραμμα ΜΕΘΕΞΙΣ, με δύο μονάδες: Ανοιχτό Ψυχοθεραπευτικό Κέντρο του Ψυχιατρικού Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης (ραντεβού: , -654) Συμβουλευτικός Θεραπευτικός Σταθμός για το Αλκοόλ (Πτολεμαίων 21, Θεσσαλονίκη, τηλ: ). Υπεύθυνος του προγράμματος Μέθεξις ο ψυχίατρος κ. Γιάννης Γρηγορίου id=97 «Το σύνδρομο της Wendy: Η ανάγκη να ικανοποιείτε τους άλλους», από το

23 psixologikosfaros.gr! Το σύνδρομο της Γουέντι έχει τις ρίζες του στην εκλαϊκευμένη ψυχολογία. Παρά το γεγονός ότι δεν αποτελεί μια αναγνωρισμένη διαταραχή στα εγχειρίδια διαγνωστικής ψυχολογίας, περιλαμβάνει ορισμένες πτυχές που μπορούν να μεταφραστούν σε κλινικές διαστάσεις, οι οποίες χρειάζονται αντιμετώπιση. Η εστίαση της ύπαρξής σας στη φροντίδα ενός άλλου ατόμου οδηγεί σε μια αργή διαδικασία αυτοκαταστροφής. Η απώλεια της αυτοεκτίμησης ή η υπερβολική σωματική και διανοητική εξάντληση μπορούν εύκολα να σας οδηγήσουν στην κατάθλιψη. Η κλασική λογοτεχνία προσφέρει αρκετά, ακόμα και αυθεντικά, αρχέτυπα που βοηθούν στην περιγραφή αυτής της πολύ πραγματικής συμπεριφοράς. Το σύνδρομο της Γουέντι, ή το σύνδρομο του Πίτερ Παν, το σύνδρομο του Οθέλλου και το σύνδρομο της Αλίκης στη Χώρα των Θαυμάτων, περιγράφουν όλα διαταραχές, προβλήματα και συμπεριφορές σε μια φαντασία που γίνεται πραγματικότητα. Θα μπορούσαμε εύκολα να πούμε ότι το θέμα του παρόντος άρθρου είναι το πιο συνηθισμένο σύνδρομο από όλα. Κατά κάποιον τρόπο πολλές γυναίκες εσωτερικεύουν το συγκεκριμένο σύνδρομο, όχι επειδή αναγκάζονται αλλά επειδή αυτό βλέπουν εδώ και γενιές και αυτό αισθάνονται. Το άτομο που φροντίζει και προσέχει τους άλλους, αγαπάει. Το να εγκαταλείπετε τον εαυτό σας μοιάζει ως ένας εξαιρετικός τρόπος να αγαπάτε. Ωστόσο, μερικές φορές είναι εύκολο να ξεχάσουμε κάτι: όποιος δίνει αξίζει επίσης να λαμβάνει. Εδώ ξεκινούν τα προβλήματα, με συναισθηματική δυσαρμονία και θλίψη. Σήμερα σας προτείνουμε να σκεφτείτε πάνω σε αυτό με βάση τις παρακάτω πληροφορίες.

24 Το σύνδρομο της Γουέντι ή η προοδευτική άρνηση του εαυτού Όπως αναφέραμε, το σύνδρομο αυτό έχει τις ρίζες του στη δημοφιλή ψυχολογία και τα συμπτώματά του είναι πολύ σαφή: Θεωρείτε ότι το να αγαπάτε σημαίνει, πάνω από όλα, να υπηρετείτε κάποιο άλλο άτομο. Για ένα μεγάλο διάστημα, μπορεί να αισθάνεστε καλά σε αυτού του είδους τη σχέση. Έτσι κατανοείτε την αγάπη. Δεν σας προβληματίζει (στην αρχή) το γεγονός ότι οι άλλοι δεν νοιάζονται εξίσου για σας. Απλώς ξέρετε ότι ο σύντροφός σας, για παράδειγμα, αισθάνεται ότι τον αγαπάτε και είναι ευτυχισμένος. Έτσι αισθάνεστε καλά. Αυτό το κάνετε έτσι ώστε οι γύρω σας να μη θυμώσουν ή να μη στενοχωρηθούν. Αγωνίζεστε για την εξωτερική ισορροπία ξεχνώντας τη δική σας. Σταδιακά, ωστόσο, αντιλαμβάνεστε ότι οι άλλοι θεωρούν κάθε προσπάθεια και ενέργειά σας ως «φυσιολογική». Αυτό μπορεί να φτάσει σε τέτοιο σημείο που γίνονται τυραννικοί και απαιτητικοί. Αν αντιμετωπίζετε το σύνδρομο της Γουέντι αυτή τη στιγμή, δώστε προσοχή σε ορισμένα πράγματα που πρέπει να αλλάξετε. Καταλάβετε ότι αγάπη δεν σημαίνει θυσία: αγάπη σημαίνει δούναι και ΛΑΒΕΙΝ Πολλοί άνθρωποι ανατράφηκαν με την ιδέα ότι, για να αγαπήσει κανείς, πρέπει να εγκαταλείψει ορισμένα πράγματα προκειμένου να στεριώσει μια σχέση. Αν θέλετε κάποιον, πρέπει να «ανεχτείτε» πολλά πράγματα. Έχουν επίσης οδηγηθεί να πιστεύουν ότι πρέπει να λένε «ναι» ενώ θέλουν να πουν «όχι». Αρχίζουν να δίνουν προτεραιότητα στους άλλους αντί στον εαυτό τους, κάτι που αποτελεί στόχο των άλλων. Αν έχετε υιοθετήσει αυτές τις ιδέες στον τρόπο σκέψης σας, αρχίζετε να καταρρέετε κάτω από το βάρος καινούργιων ιδεών:

25 Αγάπη δεν σημαίνει παραίτηση. Αν εγκαταλείψετε τον εαυτό σας, θα γίνετε απλώς θύμα του. Μια σχέση αγάπης θα πρέπει να χαρακτηρίζεται από ωριμότητα και επίγνωση. Αναμφίβολα και τα δύο μέρη θα πρέπει να δίνουν, όμως είναι εξίσου σημαντικό να λαμβάνουν. Αγάπη σημαίνει δημιουργία ομάδας, συντονισμός των δυνατοτήτων, των ενδιαφερόντων και των αναγκών των μελών της. Στο σύνδρομο της Γουέντι υπάρχει πάντα ένα άτομο που δίνει και ένα άτομο που λαμβάνει. Το ένα άτομο κερδίζει και το άλλο άτομο σταδιακά χάνει. Ωστόσο το πραγματικό πρόβλημα είναι ότι το άτομο που χάνει δεν το συνειδητοποιεί καν αυτό. Στην αρχή της σχέσης αισθάνεται χαρά που φροντίζει το άλλο άτομο, ανησυχεί γι?αυτό και προσέχει την κάθε λεπτομέρεια για να μεγιστοποιήσει την ευημερία του. Όμως, μετά από μήνες ή χρόνια, το άτομο με το σύνδρομο της Γουέντι παρατηρεί ότι κάτι δεν πάει καλά. Τελικά, αυτό που είναι θεωρείται δεδομένο, δεν εκτιμάται και οι άλλοι ζητούν ακόμα περισσότερα από αυτό. Μην αφήσετε τον εαυτό σας να πέσει σε αυτή την τρομερή και θλιβερή παγίδα. Πώς να εστιάσετε σε άλλα είδη συναισθηματικών σχέσεων Η πρώτη και η πιο ουσιαστική συμβουλή μας: μην παύετε ποτέ να είστε ο εαυτός σας, ανεξάρτητα από το πόσο πολύ αγαπάτε το άλλο άτομο. Διαφορετικά, αργά ή γρήγορα, η ματαίωση, η δυσφορία και η δυστυχία θα κάνουν την εμφάνισή τους. Η φροντίδα, η προστασία, η προσφορά, η άρνηση ορισμένων πραγμάτων στον εαυτό σας Ωραία, όμως ο σύντροφός σας θα πρέπει επίσης να σας φροντίζει, να σας δίνει πράγματα και να αρνείται πράγματα στον εαυτό του για χάρη σας. Ανεξάρτητα από όλα αυτά: μια αυταπάρνηση αυτού του είδους θα πρέπει να πραγματοποιείται μόνο αν είναι για το κοινό καλό. Μην απολογείστε για κάτι που δεν είναι δική σας ευθύνη. Ο πιο μεγάλος φόβος που έχουν οι άνθρωποι με το σύνδρομο της

26 Γουέντι είναι η εγκατάλειψη. Για να το αποτρέψουν αυτό, μπορούν να κάνουν τα πάντα (ποτέ μην επιτρέψετε στα πράγματα να φτάσουν σε αυτό το άκρο). Θα πρέπει να μάθετε να είστε ευτυχισμένοι και μόνοι σας. Να απολαμβάνετε τη συντροφιά του εαυτού σας σε σημείο που να γνωρίζετε ότι, αν βρεθείτε μόνοι, δεν θα είναι το τέλος του κόσμου. Μάθετε επίσης να διορθώνετε τα σχήματα σκέψης σας, ειδικά εκείνα που σας κάνουν να υποφέρετε. Αυτό θα σας βοηθήσει να καλλιεργήσετε καινούργια συναισθήματα που σας κάνουν πιο δυνατούς. Εγκαταλείψτε ιδέες του τύπου: «αν τους φροντίζω περισσότερο, θα με αγαπούν περισσότερο», ή «καλύτερα να το αφήσω αυτό κι έτσι θα δουν πόσο πολύ τους αγαπώ». Σταματήστε να προβάλλετε όλες τις ελπίδες, τις επιθυμίες και την ενέργειά σας σε κάποιο άλλο άτομο. Κάντε το μονάχα με δίκαιο τρόπο. Αξίζετε την αγάπη μου και αξίζω το σεβασμό σας. Να θυμάστε, στην αγάπη πρέπει να υπάρχει αξιοπρέπεια. Μη δεχτείτε ποτέ τίποτα λιγότερο: μάθετε να λαμβάνετε και να αγωνίζεστε για την προσωπική σας ακεραιότητα. *ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟΣ ΦΑΡΟΣ* Μ.Κ.Ε (Υπηρεσίες υποστήριξης για τη βελτίωση ζωής των πολιτών). Ψυχίατροι-[Ψυχοθεραπευτές]-Ψυχολόγοι(Ελλάδα-Κύπρο) εχουν μειωσει τις τιμες τους για ατομα με οικονομικο προβλημα.επικοινωνήστε στα τηλ (Cosmote What s Up) & (WIND) SKYPE psihologikos.farosο Ψυχολογικός Φάρος δημιουργήθηκε με σκοπό την ψυχική στήριξη των συνανθρώπων μας. Ειμαστε πάντα στην διάθεση σας. Ένα τηλεφώνημα στα whats up (COSMOTE) καθώς επίσης και με συνομιλία στο SKYPE psihologikos.faros μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί μας όποτε το χρειαστείτε. Οι «υπηρεσίες» που προσφέρουμε είναι λειτούργημα για εμάς και για αυτόν τον λόγο ΔΕΝ ΔΕΧΟΜΑΣΤΕ ΟΠΟΙΟΥΔΗΠΟΤΕ ΕΙΔΟΥΣ ΑΜΟΙΒΗ. ΘΟΔΩΡΗΣ Λ. ΞΕΝΙΤΟΠΟΥΛΟΣ

27 «Συνεπιμέλεια: Είχα κι εγώ επιμέλεια μέσα στο γάμο, τι έγινε και την έχασα;», του Σωκράτη Καραμπατέα, από το news247.gr. Αν λείπει η επιμέλεια, για ποια ανατροφή μιλάμε; Ένας πατέρας και ψυχολόγος γράφει στο NEWS 247 για το «έθιμο» των δικαστηρίων, όπου δίνει με κλειστά μάτια την επιμέλεια του παιδιού στον έναν από τους δυο γονείς, αποκλείοντας τον άλλο από την ανατροφή του Του Σωκράτη Καραμπατέα* «Φυσικά και μου αρέσεις και θέλω να περνάμε χρόνο μαζί, τι είναι αυτά που λες; Κάθε Τρίτη και Πέμπτη 5:30 με 8:30 και κάθε δεύτερο σαββατοκύριακο θα είμαστε μαζί! Δεν σου φτάνουν τόσες ώρες;» «Άκου, οι σχέσεις χρειάζονται χρόνο και όταν λέω χρόνο δεν εννοώ τρίωρα! Είσαι πολύ αφελής, αν νομίζεις, ότι θα συνεχίσουμε έτσι εμείς οι δυο» Πραγματικά μόνο ένας αφελής θα πίστευε ότι μπορεί μια σχέση ζωής με έναν άνθρωπο να χτιστεί και να ευδοκιμήσει με τρίωρα επαφής και λίγες ώρες κάθε δεύτερο σαββατοκύριακο με δυο διανυκτερεύσεις το μήνα.

28 Αυτήν την «αφέλεια» κλήθηκα κι εγώ να πιστέψω όταν η πρόεδρος της έδρας με ρώτησε «Τι άλλο θέλετε κύριε, αφού έχετε επικοινωνία». Μάλλον θα έπρεπε να νιώθω και τυχερός που δεν μου απαγόρευσαν να βλέπω το παιδί μου τελείως. Κάποιοι με θεωρούσαν όντως τυχερό! «Τι λες τώρα, εγώ δεν έχω ούτε διανυκτέρευση και βλέπω την κόρη μου μια φορά την εβδομάδα! Εσύ είσαι καλά». Το σύστημα μου όμως δεν μπορούσε να τα δεχτεί όλα αυτά. Σκεφτόμουν ότι ζω έναν εφιάλτη και ότι όπου να ναι τελειώνει! Ας τα πάρω όμως από την αρχή. Παντρεύτηκα στα 43 μου και έκανα παιδί με πλήρη ευθύνη και συνείδηση. Η εξέλιξη του γάμου δεν ήταν ό,τι καλύτερο. Ήρθε η διάσταση όταν το παιδί ήταν δύο χρονών και μετά ο χωρισμός. Δεν ήξερα βέβαια ότι το σύστημα θα με χώριζε από το παιδί μου και την ανατροφή του. Ξαφνικά έχασα τα περισσότερα δικαιώματα που είχα ως πατέρας. Άκουγα γύρω μου κόσμο να μιλάει για «ασφαλιστικά μέτρα επικοινωνίας», «τακτικές αγωγές» και πολλά άλλα. Η απορία μου δικαιολογημένη, «μα το παιδί μου δεν θα το βλέπω όποτε θέλω;» Οι απαντήσεις ήρθαν πολύ γρήγορα. Όταν χωρίζεις, το παιδί δίνεται στη μητέρα και σε εξαιρετικές περιπτώσεις στον πατέρα. Έχεις βέβαια τη γονική μέριμνα δηλαδή το δικαίωμα της νομικής εκπροσώπησης του παιδιού και τη συμμετοχή σε σοβαρά θέματα υγείας. Ωστόσο, όχι την γονική επιμέλεια που περιλαμβάνει τον τόπο κατοικίας του παιδιού, την εκπαίδευση του, την καθημερινή του φροντίδα και φυσικά πολλές μα πολλές ώρες και μέρες μαζί του. Αν λείπει η επιμέλεια για ποια ανατροφή μιλάμε; Για το αν χρειαστεί να υπογράψω ένα νομικό έγγραφο και αν, ω μη γένοιτο, το παιδί μου αρρωστήσει βαριά να αποφασίσω και εγώ σε ποιο νοσοκομείο θα πάει; Ε αυτό δεν είναι παρά κοροϊδία, και κοροϊδία ολκής μάλιστα!

29 Ποιος λέει ότι ανατρέφεται ένα παιδί με τρίωρα, και βόλτες σε παιδότοπους; Κανείς, παρά μόνο η νομολογία, το «έθιμο» των δικαστηρίων όπου χρόνια τώρα δίνει με κλειστά μάτια την επιμέλεια του παιδιού στον έναν από τους δυο γονείς, αποκλείοντας τον άλλο από την ανατροφή του. -Μα είχα κι εγώ επιμέλεια μέσα στον γάμο, τι έγινε και την έχασα; Εντάξει, χώρισα, αλλά γιατί έχασα την επιμέλεια; Γιατί έχασα τον ρόλο μου ως πατέρας, τη νέα μου υπόσταση που τόσο συνειδητά επέλεξα να έχω για το υπόλοιπο της ζωής μου; Ψάχνοντας να μάθω και ενώ προσπαθούσα να ισορροπήσω στη νέα κατάσταση, ανακαλύπτω ότι βάσει της Διεθνούς Σύμβασης των Δικαιωμάτων του παιδιού είναι παράνομο να έχει την επιμέλεια μόνο ο ένας γονιός. Αναφέρει ρητά ότι το παιδί πρέπει να ανατρέφεται και από τους δυο γονείς, μια σύμβαση που η Ελλάδα όχι μόνο ψήφισε αλλά βοήθησε και να διατυπωθεί βάζοντας τον όρο «και από τους δυο γονείς». Ανακαλύπτω επίσης ότι τον Οκτώβριο του 2015 πέρασε ομόφωνα ψήφισμα στο Συμβούλιο της Ευρώπης υπέρ της κοινής ανατροφής τέκνων χωρισμένων γονέων με εναλλασσόμενη κατοικία και υπέρ του ρόλου του πατέρα. Όλα αυτά που περιγράφονται να τα φανταστούμε γεμάτα από έντονα συναισθήματα, έλλειψη σεβασμού, αδικία, γονεϊκή αποξένωση και απαξίωση. Απεγνωσμένα λοιπόν και ψάχνοντας για λύση σε όλο αυτό το πρόβλημα ήρθε το αυτονόητο! Η κοινή ανατροφή, η δίκαιη και λογική συνεπιμέλεια! Ο μοιρασμένος χρόνος επαφής με το παιδί, τα ίσα δικαιώματα και στους δυο γονείς και κυρίως και πάνω από όλα το πραγματικό συμφέρον του παιδιού. Η επιστημονική κοινότητα πλέον το διαδίδει παντού. Χρειάζονται και οι δυο γονείς στην ανατροφή του παιδιού. Δεν είναι δυνατόν εμείς οι Έλληνες να κρυβόμαστε πίσω από συντεχνίες και γελοίες δικαιολογίες περί συνηθειών! Την αποξένωση από τα παιδιά των χωρισμένων γονέων και των συγγενών τους θα την εμποδίσουμε μόνο με ένα νόμο που δεν θα επιτρέπει την αφαίρεση της

30 επιμέλειας από κανέναν από τους δυο γονείς σε περίπτωση διαζυγίου παρά μόνο για πολύ σοβαρό λόγο. Εύκολο δεν είναι τίποτα. Έχουμε όμως τις μεθόδους, έχουμε την γνώση και την εμπειρία και πραγματικά μπορεί να γίνει όπως γίνεται και σε τόσες άλλες χώρες, όπου μοιράζονται οι γονικές ευθύνες. Όλες οι έρευνες και η εμπειρία δείχνουν ότι η αντιδικία μειώνεται σε απίστευτο βαθμό απλά και μόνο γιατί κανείς από τους δυο γονείς δε νιώθει αδικημένος, δε νιώθει ότι δεν τον σέβονται, συνεχίζει να είναι γονιός! Ουτοπικό; Όχι βέβαια! Κάποτε η γη ήταν επίπεδη και δεν γύριζε! Το αυτονόητο ζητάμε, η λύση υπάρχει, η μέθοδος υπάρχει, απλά μένει να υπάρξει νομική και πολιτική τόλμη για να γίνει η συνεπιμέλεια πράξη. * Σωκράτης Καραμπατέας, Πατέρας, Ψυχολόγος, Επιστημονικός Συντονιστής συλλόγου «Συνεπιμέλεια» pimeleia-mesa-sto-gamo-ti-egine-kai-thn-exasa html «Συνεπιμέλεια παιδιού: Τολμήστε κύριε Κοντονή», ο συμβουλευτικός ψυχολόγος Σωκράτης Καραμπατέας μιλάει στην Φωτεινή Λαμπρίδη και το

31 tvxs.gr. Γνωρίζουμε στην Ελλάδα τι είναι συνεπιμέλεια; Έχουν οι πατεράδες ίσα δικαιώματα με τις μητέρες στην ανατροφή των παιδιών; Γιατί δίνεται αποκλειστικά στη μητέρα η επιμέλεια κι όχι και στους δύο γονείς; Τα δικαστήρια λύνουν προβλήματα σε σχέση με τις αντιδικίες γονέων; Σέβεται η χώρα μας τα δικαιώματα των παιδιών; Θα μπορούσαμε να προσθέσουμε δεκάδες ερωτήματα σε σχέση με το θέμα που αφορά πολύ βαθιά την κοινωνία μας σε μια εποχή που τα διαζύγια έχουν υπέρ πολλαπλασιαστεί και τα παιδιά βρίσκονται συχνά να ξεκινούν να αντιλαμβάνονται τον κόσμο εν μέσω ανταλλαγής πυρών δύο γονέων που συχνά χρησιμοποιούν τα παιδιά ως πεδίο βολής. Προσωπικά μιλώντας, όταν αποφασίσαμε με τον πάτερα του παιδιού μου να ζούμε χωριστά, επιλέξαμε τη συνεπιμέλεια χωρίς δεύτερη σκέψη αφού επικράτησε το πως πάνω από όλα είμαστε γονείς. Πρόσφατα έμαθα πως ανήκουμε σε ένα απειροελάχιστο ποσοστό. Ωστόσο γίνεται οργανωμένη προσπάθεια να έρθει στη βουλή ένας νόμος στον οποίο αντιστάθηκαν και ο τέως και ο νυν υπουργός κος Κοντονής. Ο πρώην Υπουργός Δικαιοσύνης έχει προβεί σε δήλωση στην Βουλή των Ελλήνων απαντώντας σε ερώτημα του κυρίου Λοβέρδου και δεσμεύτηκε ότι μέσα στον Δεκέμβριο του 2016 θα φέρει ανάλογο νομοσχέδιο προς ψήφιση. Αυτό δεν έγινε ποτέ. Ο νυν υπουργός κος Κοντονής δήλωσε μάλιστα

32 πρόσφατα στην ΕΦΣΥΝ πως..οταν χωρίζουν οι γονείς ένας κλάδος, δηλαδή η επιμέλεια, ασκείται από έναν, αυτόν που θα κριθεί κατάλληλος από το δικαστήριο, και ο άλλος παίρνει το δικαίωμα της επικοινωνίας. Η επιμέλεια είναι η ρύθμιση των καθημερινών βιοτικών αναγκών του παιδιού. Σε ποιο σχολείο θα πάει, πού θα μείνει κ.λπ. Αυτό πώς θα το συναποφασίζουν οι δύο χωρισμένοι γονείς με το ζόρι ; Για πρώτη φορά Υπουργός της Ελληνικής Δημοκρατίας στρέφεται κατά διατάξεων της Σύμβασης Δικαιωμάτων του Παιδιού και του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ε.Ε λέει στο tvxs.gr ψυχολόγος Σωκράτης Καραμπατέας. Ο ψυχολόγος εξηγεί γιατί αντιστέκεται η Ελλάδα στο νομοσχέδιο σκιαγραφόντας παράλληλα τη νοοτροπία της πλειοψηφίας και τονίζοντας την έλλειψη πολιτικής βούλησης. Να υπογραμμίσουμε ότι ο Ελληνικό Συμβούλιο Κοινής Ανατροφής και ο σύλλογος Συνεπιμέλεια έχουν ιδρυθεί με στόχο την εισαγωγή της κοινής επιμέλειας και για τους δυο γονείς που χωρίζουν και την επιστημονική υποστήριξη αυτής της δίκαιης πρακτικής. Το Ελληνικό Συμβούλιο Κοινής Ανατροφής είναι το ελληνικό τμήμα ενός διεθνούς επιστημονικού κινήματος του INTERNATIONAL COUNCIL OF SHARED PARENTING (ICSP) το οποίο αποτελείται από εξέχοντες ακαδημαϊκούς ανά τον κόσμο που μάχονται για να αλλάξει το μοντέλο ανατροφής των παιδιών χωρισμένων γονέων σε αυτό της κοινής ανατροφής. Όσον αφορά στην Ελλάδα δεν υπάρχει καν νομικό πλαίσιο που να στηρίζει το δίκαιο αίτημα της συνεπιμέλειας και ο σύλλογος με τις επαφές,

33 ημερίδες και παρουσιάσεις προσπαθεί να αλλάξει αυτό το κατεστημένο. Τι σημαίνει συνεπιμέλεια και τι προβλέπει ο νόμος σήμερα στην Ελλάδα; Η εξίσου κοινή επιμέλεια (shared joint custody) oρίζεται ως η συνεπής και συγκεκριμένη υλοποίηση του κανόνα ότι το παιδί έχει οικογενειακή ζωή και με τους δύο βιολογικούς του γονείς, ανεξάρτητα αν ζουν μαζί, αν είναι χωρισμένοι ή διαζευγμένοι. Οι περισσότερες χώρες στον δυτικό κόσμο έχουν εξασφαλίσει για τα παιδιά την κοινή επιμέλεια. Δηλαδή ότι για την ανατροφή του παιδιού αποφασίζουν και οι δύο γονείς. Η προσέγγιση αυτή, δηλαδή αυτή της ισότητας των γονέων και της κοινής λήψης αποφάσεων αν και νομική και λογική προϋπόθεση του επόμενου βήματος δεν οδηγεί κατ ανάγκη στην μεγάλη αλλαγή : δηλαδή το παιδί να έχει δύο γονείς στην καθημερινότητά του. Εκ του ασφαλούς λοιπόν στις χώρες της κοινής επιμέλειας ένα νέο κοινωνικό κίνημα έχει ξεκινήσει. Το εκφράζουν οι πιο ετερόκλητες δυνάμεις. Οι οργανώσεις για τον πατέρα που λειτουργούν για δεκαετίες. Οργανώσεις εργαζομένων γυναικών. Οργανώσεις για την οικογένεια. Νεοσύστατες οργανώσεις για την εξίσου κοινή επιμέλεια. Ακαδημαϊκοί όλων των κλάδων. Το πιο ενδιαφέρον είναι ότι τα καλύτερα βιβλία τα έγραψαν γυναίκες συγγραφείς οι οποίες προέρχονται από τον

34 χώρο του φεμινιστικού κινήματος. Όλες οι αρχικά ετερόκλητες δυνάμεις ενώθηκαν γύρω από τον κοινό στόχο: πέρα και πάνω από τα φύλα το παιδί χρειάζεται και τους δύο γονείς του στην καθημερινή ζωή του. Η εξίσου κοινή επιμέλεια εκτός από κοινή επιμέλεια προϋποθέτει και εναλλασσόμενοι φροντίδα και εναλλασσόμενη κατοικία. Οι γονείς δεν μοιράζονται μόνο τις ευθύνες αλλά και τον χρόνο και την κατοικία του παιδιού. Αυτό δεν οδηγεί σε αριθμητικά ίσο χρόνο. Γίνεται παραδεκτό ότι τουλάχιστον το 30 % του χρόνου (στον οποίο περιλαμβάνονται οι γιορτές, οι διακοπές και η καθημερινότητα) και 70 % με τον άλλο είναι το όριο πάνω από το οποίο μιλάμε για εξίσου κοινή επιμέλεια. Shared does not always mean equal and unequal does not always mean unfair, Allison Parkinson 2011 Δηλαδή, δεν επιλύουμε μαθηματικές εξισώσεις, μιλάμε για ζωές ανθρώπων. Γιατί αντιστέκεται η Ελλάδα να υιοθετήσει το νόμο; Η κατάσταση στην Ελλάδα κατά τη γνώμη μου έρχεται σε αντίθεση με το ευρωπαϊκό κεκτημένο και έχει ως ακολούθως: Στην Ελλάδα μόνη η μητέρα μεγαλώνει το παιδί που οι γονείς του είναι σε διάσταση ή σε διαζύγιο. Αυτό γίνεται με την κατά τεκμήριο ανάθεση της αποκλειστικής επιμέλειας στη μητέρα. Για τα παιδιά εκτός γάμου, ο πατέρας θ αναλάβει την ανατροφή, την «ενεργό» γονική μέριμνα, μόνο αν η μητέρα πεθάνει η αδυνατεί να την ασκήσει! Ο

35 κύριος Υπουργός δεν χρησιμοποιεί τον όρο γονικές ευθύνες. Αναφέρεται εκτεταμένα στους όρους γονική μέριμνα και επιμέλεια ο κύριος Υπουργός και στηρίζει το εσωτερικό νομολογιακό έθιμο (της κατά τεκμήριο ανάθεσης στη μητέρα της αποκλειστικής επιμέλειας του παιδιού που γονείς του δεν ζουν μαζί). Επαναλαμβάνω ότι δεν είναι ο νόμος, είναι η επαναλαμβανόμενη νομολογιακή πρακτική που διατηρεί την αποκλίνουσα εσωτερική πρακτική. Η επιμέλεια παρέχει το δικαίωμα σε αυτόν που την ασκεί ν ανατρέφει μόνος το παιδί. Δηλαδή ν αποφασίζει για κάθε θέμα περιλαμβανομένου του τόπου κατοικίας, να ενεργεί μόνος και ν αποκλείει τον άλλο γονέα ο οποίος περιορίζεται στην επικοινωνία και σε ένα αμελητέο ποσοστό από το χρόνο του παιδιού. Θεωρητικό υπόβαθρο του νομολογιακού εθίμου είναι το αντιεπιστημονικό δόγμα της βιοκοινωνικής υπεροχής της μητέρας και του μετέπειτα ισχυρού ψυχικού δεσμού που αναπτύχθηκε μεταξύ μητέρας παιδιού. Το δόγμα αυτό έχει διατυπωθεί σε αποφάσεις του Αρείου Πάγου και ομοιόμορφα το επαναλαμβάνουν στις αποφάσεις τους όλα τα κατώτερα Δικαστήρια. Επιπλέον, για να δικαιολογήσει το Δικαστήριο το ότι αφαιρεί πάντα την επιμέλεια καταφεύγει στην θεωρία της σύγκρουσης των γονέων. Σύμφωνα με αυτή πρέπει ν ανατεθεί η επιμέλεια σε ένα γονέα επειδή οι γονείς αντιδικούν και δεν συμφωνούν, παραβλέποντας ότι δίκην αυτοεκπληρούμενης προφητείας οι γονείς αντιδικούν γιατί πρώτος ο

36 δικαστής, με βεβαιότητα και πάντα θα δώσει την επιμέλεια πυροδοτώντας αυτός τη σύγκρουση.. Η έννοια της συναισθηματικής ψυχολογικής κακοποίησης είναι άγνωστη στο εσωτερικό δίκαιο. Σε ποιες χώρες ενισχύεται νομικά η συνεπιμέλεια σήμερα; Η συνεπιμέλεια ενισχύεται σε όλες τις «δυτικές» χώρες μέσω αντίστοιχης νομοθεσίας και σε πέντε χώρες από αυτές είναι και υποχρεωτική από τον νόμο με εναλλασσόμενη κατοικία με ίσο χρόνο και με τους δυο γονείς. Οι χώρες αυτές είναι η Γαλλία, Γερμανία, Σουηδία, Βέλγιο και Ελβετία. Στις Η.Π.Α. μάλιστα που υπάρχει οικογενειακό δικαστήριο και συνεπιμέλεια αλλά όχι υποχρεωτική συνεπιμέλεια, λόγω των μεγάλων προβλημάτων που δημιουργούνται από την γονεϊκή αποξένωση μια μια οι πολιτείες πλέον ψηφίζουν την υποχρεωτική κοινή ανατροφή (shared parenting). Αυτή την στιγμή υπάρχουν 17 πολιτείες που έχουν υποχρεωτική συνεπιμέλεια με μοιρασμένο χρόνο και διαρκώς αυτές αυξάνονται! Πως βοηθάει το παιδί και τα δικαιώματά του; Η κοινή ανατροφή (συνεπιμέλεια) ΕΙΝΑΙ τα δικαιώματα του παιδιού! Τα άρθρα 9 και 18 της ΔΣΔΠ του ΟΗΕ τονίζουν ακριβώς αυτό. Ότι τα παιδιά έχουν δικαίωμα να ανατρέφονται και από τους δυο γονείς και αυτό δεν μπορεί να αλλάξει. Τα δικαιώματα του παιδιού δεν είναι μια σύμβαση που έχει απλά γραφεί για να καλύψει άμεσα κάποιες ανάγκες συγκεκριμένης

37 ομάδας ανθρώπων. Είναι μια από τις πιο καλά μελετημένες και εξονυχιστικά ερευνημένες συμβάσεις που βασίζεται σε κοινωνικά δεδομένα, κοινωνική και επιστημονική εμπειρία και αλληλεπιδράσεις μεταξύ επισήμων αρχών πολλών κρατών για πολλά χρόνια! (Με την Ελλάδα να έχει παίξει καθοριστικό ρόλο, οξύμωρο). Ποιο είναι το ποσοστό των γονέων που επιλέγουν την συνεπιμέλεια στην Ελλάδα Το ποσοστό δεν είναι καταγεγραμμένο μιας και δεν υπάρχουν σχετικές επίσημες έρευνες. Το σίγουρο είναι ότι όλο και περισσότεροι γονείς που δεν βρίσκονται σε αντιδικία το εφαρμόζουν απολαμβάνοντας τα οφέλη. Αν δύο γονείς χωρίζουν και διατηρούν κακές σχέσεις μεταξύ τους, θα τους βοηθήσει η συνεπιμέλεια να παραμερίσουν τις διαφορές τους για χάρη των παιδιών; Η αντιδικία έχει αποδειχθεί ότι μειώνεται δραματικά με την εφαρμογή της συνεπιμέλειας για έναν απλούστατο λόγο: κανείς δεν νιώθει ότι έχει παραπάνω εξουσία από τον άλλον με αποτέλεσμα να μειώνονται στο ελάχιστο συμπεριφορές κατάχρησης δύναμης, χειρισμού του άλλου γονέα ή του παιδιού, ιδιοκτησιακές αντιλήψεις προς το παιδί κλπ. Έχει αποδειχθεί και από παλαιότερα ψυχολογικά πειράματα (Milgram, The Stanford Prison Experiment) ότι όταν μια ανώτερη αρχή (ερευνητής, δικαστής) δίνει απόλυτη ουσιαστικά εξουσία σε κάποιον (υποκείμενο

38 πειράματος, γονιό) τότε υπάρχουν τεράστιες πιθανότητες να γίνει κατάχρηση εξουσίας με κακοποιητικές προεκτάσεις μιας και η άσκηση αυτής της εξουσιαστικής δύναμης είναι νόμιμη και αποδεκτή από το σύστημα. Αυτό ακριβώς συμβαίνει και στις περιπτώσεις της αποκλειστικής επιμέλειας όπου υπάρχει αντιδικία. Αφαιρώντας λοιπόν το δικαίωμα της αποκλειστικής επιμέλειας και αποδίδοντας και στους δυο γονείς ίσα δικαιώματα που ούτως ή άλλως επιτάσσει το διεθνές δίκαιο, το αποτέλεσμα είναι να μειώνονται οι τριβές και οι κακοποιητικές συμπεριφορές που υπενθυμίζω έχουν ως πρώτους αποδέκτες και θύματα τα παιδιά! Οι γονείς λοιπόν αποσύρονται από τον αγώνα δύναμης και απονομής δικαιοσύνης και ασχολούνται με την ουσία που είναι η ανατροφή των παιδιών. Ένας πατέρας που θα στερηθεί το δικαίωμα ακόμη και να εκφράσει την άποψη του για το σχολείο στο οποίο θα πάει το παιδί του πώς μπορεί να είναι ήρεμος και χαρούμενος? Αντιθέτως όταν υπάρχει συνεπιμέλεια έχει τουλάχιστον στο μυαλό του ότι αντιμετωπίζεται από το σύστημα ως ισάξιος γονιός με ίσα δικαιώματα. Ποια είναι η εμπειρία σας ως ψυχολόγος σχετικά με το θέμα; Αρχικά θέλω να τονίσω ότι αυτό που αντιμετωπίζω πλέον καθημερινά στο επάγγελμα μου αλλά και στην ζωή μου μιας και δεν μπορώ να μην κοιτώ και με ψυχολογική ματιά την ζωή είναι ότι οι άνθρωποι έχουμε χαθεί! Έχουμε χαθεί σε έναν κυκεώνα

39 ατελείωτων «θέλω» που μας ωθούν διαρκώς σε μια εγωιστική αντιμετώπιση της ύπαρξης της δικής μας αλλά και των άλλων. Πλασματικές ανάγκες που οδηγούν σε συμπεριφορές που είναι πολύ μακριά από την αναζήτηση του εαυτού μας. Μοιραία λοιπόν έχει έρθει και μια απίστευτη έλλειψη σεβασμού προς τον συνάνθρωπο μας αλλά και προς τον εαυτόν μας τον ίδιο βέβαια. Βλέπω λοιπόν ανθρώπους κουρασμένους που προσπαθούν να πετύχουν την απόλυτη ευδαιμονία με λάθος συστατικά όμως. Βλέπω όμως πολλούς γονείς, κυρίως πατεράδες που έχουν κατακρεουργηθεί από την απόδοση αποκλειστικής επιμέλειας στον άλλο γονιό με αποτέλεσμα να υπάρχει γονεϊκή αποξένωση, γονεϊκή απαξίωση, κατάθλιψη, απόσυρση, παραίτηση και απίστευτη απογοήτευση από τον τρόπο που διαχειρίζεται το κράτος την κατάσταση. Σε αντίθεση όμως όσοι γονείς έχουν συμφωνήσει σε κοινή ανατροφή των παιδιών και με ίσο χρόνο επικοινωνίας με τα παιδιά, με εναλλασσόμενη κατοικία κλπ απολαμβάνουν μια γενικότερη ηρεμία, έχουν πάψει να αντιδικούν μεταξύ τους σε μεγάλο βαθμό, για τα βασικά θέματα εκπαίδευσης και μοιράσματος δραστηριοτήτων συνεννοούνται γιατί γνωρίζουν ότι είναι για το καλό όλων αλλά και γιατί το βλέπουν και στην πράξη. Δεν υπάρχει πιο σημαντικό πράγμα για έναν γονιό να μπορεί να συμμετέχει στην ανατροφή του παιδιού του, να είναι παρόν και όλα αυτά να γίνονται μέσα από ηρεμία και αλληλοσεβασμό. Ως γονέας τι έχετε να καταθέσετε;

40 Σε αυτή την ερώτηση θα ήθελα να μεταδώσω λίγο την κατάσταση που βιώνει ένας γονιός που υποφέρει από αυτή την κατάσταση μιας και εγώ ανήκω σε αυτή την κατηγορία. Ένας γονιός που του έχουν αφαιρέσει χωρίς λόγο το δικαίωμα ανατροφής του παιδιού του μέσω της αφαίρεσης της επιμέλειας. Όσο καλή και να είναι μια τέτοια περιγραφή δεν θεωρώ ότι μπορεί να μεταδώσει όλο το φάσμα του συναισθηματικού βάθους που βιώνει ο εν λόγω γονιός. Ο γιος μου είναι επτά ετών και τα τελευταία πέντε χρόνια είμαι ο επίσημος τουρίστας στην ζωή του. Είμαι ο πατέρας του αλλά μπορώ να τον βλέπω μόνο δυο τρίωρα την εβδομάδα και δυο βράδια τον μήνα, όταν τον έχω δηλαδή για σαββατοκύριακο. Μπορώ δηλαδή να τον κοιμίζω διαβάζοντάς του ένα παραμύθι μόνο 24 φορές τον χρόνο (και κάποιες μέρες στις διακοπές), και αυτός ποτέ δεν μπορεί να με δει στο σπίτι όταν γυρνάει από το σχολείο. Διαβάζουμε μαζί μόνο κάθε δεύτερη Κυριακή και λίγο τις καθημερινές. Μόνιμα είμαι με το μάτι στο ρολόι προσπαθώντας να σιγουρευτώ ότι γεμίζω τον χρόνο που είμαστε μαζί με όσο πιο πολλή κοινή εμπειρία γίνεται. Αυτός από την πλευρά του με κοιτά διαρκώς με λαχτάρα και αγωνία αντιδρώντας πλέον για το ελάχιστο του χρόνου που είμαστε μαζί χωρίς να μπορεί να κατανοήσει το γιατί. Το σίγουρο όμως τώρα πια είναι ότι αντιλαμβάνεται την αδικία! Οι αποχωρισμοί δεν είναι ποτέ εύκολοι και το πιο δύσκολο είναι πάντα το μετά μιας και προσπαθώ να ισορροπήσω τα συναισθήματα της απόλυτης ευτυχίας και πληρότητας με την τραγική αίσθηση του απόλυτου

41 κενού. Μη θέλοντας να μακρηγορήσω, γιατί θα μπορούσα να γράψω χίλιες σελίδες για το πώς νιώθουμε εγώ κι αυτός θα ήθελα να κλείσω απευθύνοντας ένα μήνυμα στον Άρειο Πάγο και στους αξιότιμους κύριους δικαστές των υποθέσεων οικογενειακού δικαίου. Αυτό που συμβαίνει και ενισχύεται διαρκώς κυρίες και κύριοι δικαστές σίγουρα δεν είναι για το βέλτιστο συμφέρον του παιδιού!!! -kontoni «Οι επιπτώσεις ενός διαζυγίου στη ψυχολογία των παιδιών», από την Αθανασία Χρυσοστομίδου, Ψυχολόγο Α.Π.Θ, και το enallaktikidrasi.com! Μια αδιαμφισβήτητα μεταβατική και καταλυτική περίοδος για δύο γονείς, αλλά και για τα παιδιά τους αποτελεί η απόφαση των πρώτων για διάζευξη. Οι γονεϊκές συγκρούσεις, οι νέοι σύντροφοι και η μείωση του χρόνου που περνά το παιδί με τον

42 ένα από τους δύο γονείς του, προκαλούν μεταβολές στη ζωή των παιδιών και στη ψυχολογική τους κατάσταση. Έρευνες έχουν δείξει ότι παιδιά χωρισμένων γονιών ή παιδιά που μεγαλώνουν με μια μητριά ή πατριό, εμφανίζουν περισσότερες κοινωνικές, συναισθηματικές και συμπεριφορικές δυσκολίες, καθώς και προβλήματα στις σχέσεις με τους γονείς τους συγκριτικά με παιδιά μη χωρισμένων γονιών. Επιπλέον, τα παιδιά αυτά συχνά παρουσιάζουν και προβλήματα διαγωγής και χαμηλότερη επίδοση στο σχολείο. Ποιες είναι όμως οι συνήθεις αντιδράσεις των παιδιών μετά το διαζύγιο των γονιών τους; Ο χωρισμός δεν θέλει μόνο κότσια αλλά και παιδεία! Τα παιδιά ενδέχεται να αισθανθούν ότι η αιτία των γονικών συγκρούσεων είναι τα ίδια, η συμπεριφορά τους και οι αδυναμίες ή λάθη τους. Όταν μάλιστα, αφορμή για κάποιες από τις διαμάχες των γονιών σταθεί η εκδήλωση μιας ανάρμοστης συμπεριφοράς τους, οι ενοχές τους αυξάνονται ακόμη περισσότερο. Συνεπώς, κρίνεται αναγκαία η συνεχής διαβεβαίωση εκ μέρους των γονέων πως δεν είναι υπεύθυνο το παιδί για τον χωρισμό, αλλά πως αποτελεί μια συνειδητή απόφαση των ενηλίκων με μοναδικό στόχο το όφελος όλων των μελών της οικογενείας. Εμφανής γίνεται επίσης ο φόβος των παιδιών για ενδεχόμενη εγκατάλειψη. Μπορεί να έχουν την εσφαλμένη πεποίθηση ότι μετά το διαζύγιο, δε θα υπάρχει κανένας να τα φροντίζει, να τα στηρίζει και να τα αγαπά. Τα παιδιά έχουν επιτακτική ανάγκη να αισθανθούν ασφάλεια και την σιγουριά πως θα συνεχίσουν να χαίρουν της αμέριστης αγάπης και φροντίδας των γονιών τους. Θα πρέπει σε κάθε περίπτωση να αντιληφθούν ότι παρά τη λήξη της σχέσης τους, οι γονείς θα είναι πάντα οι γονείς τους που θα τα στηρίζουν και θα τα αγαπούν και αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει.

43 Επιπλέον, τα παιδιά μπορεί να βιώνουν έντονο θυμό και επιθετικότητα κυρίως προς το γονιό που θεωρούν υπεύθυνο για το χωρισμό ή θυμό, διότι νιώθουν ότι δεν τα υπολόγισαν στην απόφαση του διαζυγίου. Είναι εξαιρετικά σημαντικό να αντιληφθούν εξαρχής πως κανένας από τους δύο γονείς δεν είναι περισσότερο ή λιγότερο υπεύθυνος για τον χωρισμό και πως αποτελεί μια από κοινού απόφαση. Προς αυτή την κατεύθυνση οι γονείς θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί και να αποφεύγονται οι αλληλοκατηγορίες, ώστε να αποτραπεί το ενδεχόμενο να θέσουν τα παιδιά τους στη μέση των ενδεχόμενων διαμαχών τους. Αξίζει βέβαια να σημειωθεί πως υπάρχουν πολλά παιδιά που προτιμούν τον χωρισμό των γονιών, από το να έρχονται καθημερινά αντιμέτωπα με τη δυσλειτουργική σχέση αυτών. Ωστόσο, αν οι γονείς εξακολουθούν να συγκρούονται και μετά το διαζύγιο, οι δυσκολίες των παιδιών δε ξεπερνιούνται μέχρι να βελτιωθούν οι σχέσεις των διαζευγμένων γονιών. Αισιόδοξο είναι πάντως το εύρημα πως όταν μεταφερθούν σε ένα ήσυχο

44 οικογενειακό περιβάλλον, τα αποτελέσματα για τα παιδιά είναι θετικά. Επομένως, δεν είναι η σύνθεση της οικογένειας που θα καθορίσει την ευτυχία των μελών της, αλλά η ποιότητα των σχέσεων μεταξύ τους. logia-paidiwn/ «Η συνωμοσία του «Ηλιου», από τον Ομοιοπαθητικό- Φυσικοπαθητικό Βασίλη Μαυρομμάτη και το simpleso.gr! Η διαχρονική δαιμονοποίηση του Ήλιου και της ηλιοθεραπείας από τα κέντρα εξουσίας του πλανήτη μας Επικίνδυνα για την υγεία μας γυαλιά ηλίου και αντιηλιακά προϊόντα Έγραψε στις ο/η: Μαυρομμάτης Βασίλειος

45 O ζωοδότης Ήλιος, τόσο πολύτιμος και απαραίτητος για τη ζωή στον πλανήτη μας, λίγες ευεργετικές επιδράσεις έχει στο δέρμα του ανθρώπου και πολλές δυνητικά επικίνδυνες ανεπιθύμητες ενέργειες» (Healthier World, άρθρο: «Ο Ήλιος γερνάει το δέρμα»). Η παραπάνω φράση μάλλον φαίνεται εκ πρώτης όψεως φυσιολογική. Αντικατοπτρίζει την άποψη, που έχουμε οι περισσότεροι για τον Ήλιο. Ναι μεν, αλλά Δηλαδή, στην πρώτη παράγραφο ο Ήλιος εκθειάζεται ως ο δημιουργός της ζωής, ως «ζωοδότης, πολύτιμος και απαραίτητος για τη ζωή». Εν συνεχεία όμως, αλλάζει η οπτική. Εδώ ο «ειδικός» μάς εξηγεί, ότι ο Ήλιος έχει «λίγες ευεργετικές επιδράσεις στο δέρμα και πολλές δυνητικά επικίνδυνες ανεπιθύμητες ενέργειες». Και το λογικό ερώτημα έπεται: Πως είναι δυνατόν ο δημιουργός τής ζωής και ο αρωγός της, ο τόσο πολύτιμος και απαραίτητος για την υγεία μας και τη ζωή, Ήλιος, να έχει «λίγες ευεργετικές επιδράσεις και πολλές δυνητικά επικίνδυνες ανεπιθύμητες ενέργειες»; Ουσιαστικά πίσω απ αυτή την αντιφατική φράση κρύβεται μία μεγάλη συνωμοσία των γιατρών, των Μ.Μ.Ε. και των φαρμακευτικών εταιρειών, η συνωμοσία τού Ήλιου! Πολλά αντίστοιχα κείμενα και άρθρα αποτελούν ουσιαστικά λογοπαίγνια και κυκλοφορούν παντού στα M.M.E. και στο Διαδίκτυο παρουσιάζοντας ναι μεν τον Ήλιο και τις ακτινοβολίες του ως σημαντικές και ευεργετικές για τη ζωή, αλλά ταυτόχρονα πολύ επικίνδυνες και καταστροφικές για την υγεία μας Και για να γίνουν τα κείμενα αυτά όσο πιο πιστευτά γίνεται, υπογράφονται από διαφόρων ειδικοτήτων ιατρούς, όπως δερματολόγους, αλλεργιολόγους, αφροδισιολόγους, παθολόγους και άλλους «ειδικούς». Οι ιουδαϊκού τύπου θρησκείες εδώ και χιλιάδες χρόνια φόρτωσαν στην ανθρώπινη συνείδηση ενοχές και αμαρτίες για το γυμνό σώμα μας. Αυτό αποτέλεσε παράγοντα νόσησης, πρώτα σ ένα ψυχολογικό επίπεδο λόγω των ενοχών και τής ντροπής μας και δεύτερον λόγω τής συνειδητής απομάκρυνσης και τής αποχής μας απ τον Ήλιο. Η δαιμονοποίηση τού Ήλιου Μέχρι πριν κάποια χρόνια η ανθρωπότητα γνώριζε για την αγαθή κι ευεργετική φύση του Ήλιου, τού δημιουργού όλων των ειδών τής ζωής στον πλανήτη μας. Μάλιστα, πριν εμφανιστούν στην ανθρωπότητα οι ιουδαϊκού τύπου αδελφές μονοθεϊστικές θρησκείες (Ιουδαϊσμός, Χριστιανισμός και Μουσουλμανισμός), ο Ήλιος λατρευόταν ως ο μέγας θεός απ όλους τούς πολιτισμούς τού αρχαίου κόσμου. Οι πλείστοι των θεών σε όλες τις πόλεις κράτη τής αρχαιότητας ήταν ηλιακοί. Ο Ήλιος καθόριζε τις εποχές, το χρόνο, τη μέρα και τη νύχτα, τη σπορά και τη συγκομιδή. Συμβόλιζε το φως, τη ζέστη και τη ζωή, που πολεμούσαν το σκότος, το κρύο και το θάνατο. «Χαίρε άναξ Ήλιε, πρόθυμος εσύ πάρεχε εις εμάς βίον ευάρεστον, κι εγώ από σένα αρχίζοντας το γένος των θνητών ανθρώπων θα παινέψω» (Ομηρικός Ύμνος Εις Ήλιον). Οι αρχαίοι έλληνες, αλλά και άλλοι λαοί, ζούσαν κατά τις ζεστές περιόδους γυμνοί κι εκτεθειμένοι στον Ήλιο. Αυτό τούς έδινε την πολυπόθητη υγεία και ευεξία. Οι νέες θρησκείες τού ηλιακού και πνευματικού σκότους, αποφάνθηκαν, ότι το γυμνό σώμα είναι ντροπή και πρέπει να καλύπτεται. Ειδικά τα γεννητικά μας όργανα δεν πρέπει ποτέ να τα δει το φως τού Ήλιου, κάτι, που συμβαίνει και στις μέρες μας. Έτσι, μέχρι σήμερα ζούμε επηρεασμένοι απ τις παράλογες αυτές επιταγές καλυμμένοι μέσα σε ρούχα, απομακρυσμένοι απ το ζωοδότη και δημιουργό μας Ήλιο. Απλά σκεφτείτε, ότι υπάρχουν άνθρωποι, που ζουν και πεθαίνουν χωρίς ποτέ ο Ήλιος να ζεστάνει τα «απόκρυφα» σημεία τού σώματός τους και κυρίως τα γεννητικά τους όργανα. Ίσως να είστε και εσείς ένας απ αυτούς Ο Ήλιος με το ζωοποιό του φως μάς αναζωογονεί, μάς ζεσταίνει, μάς θεραπεύει, μάς ξυπνάει και μάς διασώζει από το ψυχρό έρεβος τού αχανούς διαστημικού σκότους και το θάνατο. Η «ηλιο-θεραπεία» με γυμνό τελείως σώμα αποτελούσε μία βασική φυσική μέθοδο θεραπείας, που χρησιμοποιούσαν οι αρχαίοι θεραπευτές για πολλές παθήσεις. Τι άλλαξε όμως από τότε; Οι θρησκείες βέβαια. Τα τελευταία όμως χρόνια, για διάφορους σκοτεινούς λόγους βομβαρδιζόμαστε με προειδοποιήσεις για τις δήθεν βλάβες, που προκαλεί στον οργανισμό μας ο Ήλιος και οι ακτίνες του, για τις λίγες περιόδους και στιγμές, που εκτιθέμαστε στις ακτίνες του. Μία πειστική αιτία είναι η περιβόητη τρύπα τού όζοντος και η μείωση των φίλτρων τής ατμόσφαιρας. Έτσι, ο Ήλιος έχει γίνει «επικίνδυνος», σύμφωνα με τούς «ειδικούς», η ηλιακή του ακτινοβολία αποτελεί μεγάλη απειλή και προκαλεί βλάβες στην υγεία μας όπως: Εγκαύματα, κνησμό, αποχρωματισμούς τού δέρματος, ρυτίδες, αλλεργικές αντιδράσεις, φλεγμονές, επιχείλιο έρπη, πρόωρη γήρανση (φωτογήρανση), καρκίνους τού δέρματος, οφθαλμολογικές παθήσεις (καταρράκτη, πτερύγιο, κερατοπάθεια, τύφλωση) κ.ά.! «Η έκθεση στον ήλιο μπορεί να βλάψει επίσης το ανοσοποιητικό σύστημά σας και να κάνει το σώμα σας πιο τρωτό στις μολύνσεις και τούς καρκίνους. Ασθένειες, όπως ο έρπης και ο λύκος, μπορούν να γίνουν χειρότερες με την έκθεση στον ήλιο». (EPA, «Αμερικανικός Οργανισμός Προστασίας Περιβάλλοντος»). Έτσι, ο Ήλιος θεωρείται στις μέρες μας ο κατ εξοχήν ενοχοποιητικός παράγοντας και υπεύθυνος για πολλές επικίνδυνες ασθένειες. Οι «ειδικοί» συνιστούν να αλείφουμε με αντηλιακές κρέμες προστασίας το σώμα μας, όταν καθόμαστε στον Ήλιο, να μην το εκθέτουμε τις περισσότερες ώρες τής ημέρας στον Ήλιο, ειδικά τις μεσημεριανές, τότε που ο ήλιος καίει, παρά μόνο πολύ λίγο τις πρώτες πρωινές και τις τελευταίες απογευματινές και να φοράμε πάντοτε τα ειδικά αντηλιακά γυαλιά, που προστατεύουν τα μάτια μας απ τις υπεριώδεις ακτίνες του. Η υπεριώδης ακτινοβολία θεωρείται επικίνδυνη για την υγεία μας και αποτελεί το 56% τής ηλιακής ακτινοβολίας. Περιλαμβάνει την UVB ( nm), την UVA ( nm), την UVC ( nm.) κ.ά.. Στα αρχαία χρόνια ο Ήλιος έγινε θεός και πατέρας των ανθρώπων λόγω ποιητικής αδείας. Στα χρόνια τού χριστιανισμού και μέχρι σήμερα, ο Ήλιος μετατράπηκε σε Ηλία λόγω δεισιδαιμονίας. Ο Ηλίας σύμφωνα με τη βίβλο ήταν έναν εβραίος φονταμενταλιστής προφήτης, που δολοφόνησε με τα χέρια του 800 ιερείς άλλης θρησκείας (!), αυτής τού Βάαλ. Με την επικράτηση του χριστιανισμού όλα τα αρχαία ιερά τού θεού Ήλιου, που βρίσκονταν πάνω στις κορυφές των βουνών, για να «άπτονται» τού Ήλιου, μετατράπηκαν σε εκκλησάκια τού αιμοσταγή προφήτη Ηλία. Μάλιστα, για να γίνει πειστικό το εγχείρημα αυτό, η καρικατούρα του προφήτη (βλέπε άνω) απεικονίζει τον προφήτη φλεγόμενο, όπου πετά καθήμενος πάνω στο τέρθιππο άρμα τού Ήλιου. Η αντιγραφή και η καπηλεία στο μεγαλείο της Αψηφώντας τις οδηγίες των «ειδικών» Όσοι όμως άνθρωποι δεν ακολουθούν τις οδηγίες των «ειδικών» αψηφώντας τους, με αποτέλεσμα την έκθεσή τους στον Ήλιο, εφ όσον δεν χρησιμοποιούν αντιηλιακά και γυαλιά ηλίου, διαπιστώνουν τελικά, ότι ο Ήλιος όχι μόνο δεν τούς βλάπτει, αλλά αντιθέτως τούς ανταμείβει πλουσιοπάροχα ευεργετώντας τους! Ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει σε όσους ακολουθούν τις οδηγίες των «ειδικών». Δηλαδή βλάπτονται από σοβαρά νοσήματα Ας δούμε τι συμβαίνει πραγματικά: Το ανθρώπινο σώμα είναι σχεδιασμένο και προσαρμοσμένο να απορροφά τις υπεριώδεις ακτίνες, επειδή αυτό εξυπηρετεί συγκεκριμένες λειτουργίες, ειδ άλλως θα είχαμε γεννηθεί με φυσικά αντηλιακά φίλτρα στο δέρμα και στα μάτια μας. Η εξέλιξη και η προσαρμογή των ειδών στις φυσικές συνθήκες και στον Ήλιο, γίνεται εδώ και εκατομμύρια χρόνια με θαυμαστό τρόπο. Οι υπεριώδεις ακτίνες είναι άκρως απαραίτητες για τη ζωή και τη λειτουργία των κυττάρων μας. Η έλλειψη ηλιακής ακτινοβολίας διαταράσσει την ομαλή κυτταρική λειτουργία, γεγονός, που μπορεί να προκαλέσει διάφορες ασθένειες. Η χρήση γυαλιών ηλίου συμπεριλαμβανομένων των διορθωτικών γυαλιών οράσεως και των φακών επαφής, ευθύνονται σε μεγάλο βαθμό για οφθαλμολογικές παθήσεις και για την εξασθένιση τής όρασης. Η ελλιπής έκθεση στις υπεριώδεις ακτίνες μπορεί να έχει σοβαρές συνέπειες για την υγεία μας και την ζωή μας. Η ηλιακή ακτινοβολία (όταν δεν αλλοιώνεται απ τα γυαλιά ηλίου) διεγείρει το οπτικό νεύρο, αυτό με τη σειρά του ενεργοποιεί την υπόφυση, που παράγει ορμόνες και αυτές διεγείρουν τα μελανοκύτταρα, που μας προστατεύουν απ τα ηλιακά εγκαύματα. Όταν το δέρμα μας εκτίθεται στον Ήλιο, τα μελανοκύτταρα παράγουν περισσότερη χρωστική ουσία. Έτσι, το δέρμα φυσιολογικά σκουραίνει. Όμως όταν φοράμε γυαλιά ηλίου, η διαδικασία αυτή διαταράσσεται. Η υπόφυση ξεγελιέται απ το σκοτείνιασμα των γυαλιών ηλίου, με αποτέλεσμα να μειώνεται η παραγωγή των ορμονών, που διεγείρουν τα μελανοκύτταρα. Ως αποτέλεσμα η μικρή παραγωγή μελανίνης φθείρει το δέρμα και δεν το προστατεύει απ τον Ήλιο. Η υπόφυση, είναι ένας αδένας στο μέγεθος μπιζελιού, που ρυθμίζεται από τον υποθάλαμο και έχει το γενικότερο έλεγχο τού μεγαλύτερου μέρους παραγωγής ορμονών τού οργανισμού μας. Η υπόφυση ελέγχει τις δραστηριότητες των άλλων ενδοκρινών αδένων και των ορμονοπαραγωγικών κυττάρων. Εκκρίνει πολλές ορμόνες (οι ορμόνες είναι ουσιαστικά οι μεταφορείς των πληροφοριών που στέλνει το κέντρο-υπόφυση, σε όλα τα σημεία και όργανα του οργανισμού για να τίθενται σε λειτουργία), μερικές εκ των οποίων επιδρούν σε άλλους αδένες ερεθίζοντάς τους, ώστε να παράγουν τις δικές τους ορμόνες, ενώ άλλες δρουν άμεσα στούς ιστούς και στα όργανα. Η υπόφυση διεγείρεται απ το φυσικό φως, την ηλιακή ακτινοβολία και τις υπεριώδεις ακτίνες. Τα σκούρα γυαλιά ηλίου με το τεχνητό σκοτάδι που δημιουργούν μπλοκάρουν τη λειτουργία τής υπόφυσης, επιφέροντας γενική διαταραχή σε όλη την λειτουργία τού οργανισμού. Ας δούμε μερικές λειτουργίες, που ρυθμίζει η υπόφυση: Σύμφωνα με τη Βιολογία, έχει ανακαλυφθεί, πώς υπάρχουν οκτώ τουλάχιστον ορμόνες, που παράγονται από τον πρόσθιο λοβό τής υπόφυσης. Αυτές οι ορμόνες, oι οποίες επιδρούν άμεσα στα κύτταρα τού σώματος και στους άλλους ενδοκρινείς αδένες, είναι: 1. Η ACTH ή φλοιοεπινεφριδική ορμόνη. Αν είναι ανεπαρκής η έκκρισή της, εμφανίζεται ανεπάρκεια στη λειτουργία των επινεφριδίων. Η ορμόνη αυτή διεγείρει τον φλοιό των επινεφριδίων να εκκρίνει κορτιζόλη και άλλες στεροειδείς ορμόνες. Η κορντιζόλη είναι ορμόνη απαραίτητη για τη ζωή και αυτό φαίνεται σε καταστάσεις έλλειψής της (φλοιοεπινεφριδιακή ανεπάρκεια), όπου μπορεί να επέλθει ακόμη και ο θάνατος. Λόγω τής επίδρασής της στο μεταβολισμό τής γλυκόζης, χαρακτηρίζεται ως γλυκοκορτικοειδές. 2. Η FSH ή ορμόνη διέγερσης των θυλακίων. Η έλλειψή της δημιουργεί πολυκυστικές ωοθήκες, υπογονιμότητα και ανωμαλία στη σύλληψη. 3. Μια από τις σημαντικότερες ορμόνες είναι η GH ή αυξητική ορμόνη, πού προάγει την ανάπτυξη όλων των ιστών. Η μειωμένη παραγωγή τής αυξητικής ορμόνης συμβαίνει συχνά, όταν υπάρχει απουσία τής θυρεοειδοτρόπου ορμόνης. Αν είναι ανεπαρκής ή ανύπαρκτη η έκκριση τή αυξητικής ορμόνης εμφανίζονται νανισμός, μυϊκή αδυναμία, σακχαρώδης διαβήτης, ακρομεγαλία, γιγαντισμός. 4. Η ICSI ή ορμόνη διέγερσης των κυττάρων μεσοδιαστήματος. 5. Η LTH ή γαλακτογόνος ορμόνη. Η έλλειψή της δημιουργεί υποφυσιακή ανεπάρκεια. 6. Η MSH ή ορμόνη διέγερσης των μελανοκυττάρων. Η έλλειψή της δημιουργεί προβλήματα στο μεταβολισμό, στις καύσεις και στην ισορροπία τού λίπους με αποτέλεσμα την παχυσαρκία και παθήσεις τού θυρεοειδούς. 7. Η TSH ή θυρεοειδοτρόπος ορμόνη. Η ορμόνη αυτή διεγείρει τον θυρεοειδή να παράγει την ορμόνη του. Αν είναι ανεπαρκής η έκκρισή της, εμφανίζεται υπολειτουργία τού θυρεοειδούς αδένα, παθήσεις τού θυρεοειδούς και υποφυσιακή ανεπάρκεια. 8. Η γοναδοτρόπος ορμόνη είναι μία άλλη σημαντική ορμόνη, που παράγεται από τον πρόσθιο λοβό τής υπόφυσης. Αν είναι ανεπαρκής η έκκρισή της εμφανίζεται καθυστέρηση τής εφηβείας και τής ανάπτυξης. Αυτή η ορμόνη επηρεάζει τις ωοθήκες τής γυναίκας και τούς όρχεις τού άνδρα. Η πραγματική της επίδραση παρατηρείται προτού φτάσει το παιδί στην προεφηβική περίοδο τής ζωής του. Σκεφτείτε τώρα, ότι η υπόφυση ενεργοποιείται και παράγει όλες αυτές τις ορμόνες στον οργανισμό μέσω τού ηλιακού φωτός! Χωρίς το ηλιακό φως και τις υπεριώδεις ακτίνες του, οι ορμόνες που αναφέρονται παραπάνω, δεν εκκρίνονται φυσιολογικά. Αποτέλεσμα: εξασθένιση τού οργανισμού λόγω υπολειτουργίας του και εμφάνιση ασθενειών. Έτσι, όσο κι αν φανεί παράξενο ή υπερβολικό σε πολλούς, τα γυαλιά ηλίου είναι το κύριο αίτιο όλων των παθολογικών καταστάσεων, που είδαμε παραπάνω, λόγω τής υπολειτουργίας τής υπόφυσης και τής μειωμένης έκκρισης ορμονών. Η σερετονίνη είναι μία ακόμα ορμόνη νευροδιαβιβαστής, που ρυθμίζεται ακολουθώντας την κίνηση τού Ήλιου, όταν εκείνος μεσουρανεί κατά το μεσημέρι και όταν οι ακτίνες του εισέρχονται στον οργανισμό μας. Η σερετονίνη ρυθμίζει το θυμό, τη θλίψη, τη νευρικότητα, την ψυχική διάθεση, τη θερμοκρασία τού σώματος, τον ύπνο, την λίμπιντο, την όρεξη, την πέψη, το μεταβολισμό και πολλές ακόμα λειτουργίες. Παίζει ρόλο στην ανάπλαση των ηπατικών κυττάρων και δρα ως μιτογόνο (διεγείρει τη μίτωση γέννηση των νέων κυττάρων) σε όλο το σώμα. Η αποτυχημένη κυτταρική διαίρεση αποτελεί κύρια αιτία καρκίνου. Ο Ήλιος και οι υπεριώδεις ακτίνες του είναι ο βασικός ρυθμιστής τής ορμόνης αυτής. Σκεφτείτε λοιπόν, τι συμβαίνει μέσα μας όταν μπλοκάρονται οι λειτουργίες όλων αυτών των ορμονών, λόγω της έλλειψης ηλιακής ακτινοβολίας και πόσο σημαντική τελικά είναι η έκθεση του σώματός μας στην ηλιακή ακτινοβολία Τα αντιηλιακά δεν προστατεύουν, αλλά προξενούν καρκίνους! Ας έρθουμε στα αντιηλιακά προϊόντα (κρέμες, λάδια, σπρέυ, λοσιόν, αντιηλιακά μαντηλάκια, κ.ά.). Εκτός τού ότι δεν αφήνουν τις ευεργετικές για την υγεία μας υπεριώδεις ηλιακές ακτίνες να εισέλθουν στον οργανισμό μας, περιέχουν ένα κοκτέιλ καρκινογόνων χημικών ουσιών πολύ επικίνδυνων για το σώμα μας. Το δέρμα μας απορροφά απ ευθείας όλα αυτά τα καρκινογόνα συστατικά σα σφουγγάρι. Η οξυβενζόνη είναι μία εξαιρετικά τοξική αντηλιακή χημική ουσία, που υπάρχει σε όλα σχεδόν τα αντηλιακά προϊόντα, ακόμα και σε κρέμες για παιδιά. Ένα μεγάλο ποσοστό τού δυτικού κόσμου έχει μολυνθεί απ την ουσία αυτή. Άλλες επικίνδυνες χημικές ουσίες των αντηλιακών είναι η αβοβενζόνη, το π-αμινοβενζοϊκό οξύ, η κινοξάτη, τα σαλυκιλικά, το ανθρανιλικό μενθύλιο κ.ά.. Όλες αυτές οι χημικές ουσίες δεν έχουν ποτέ δοκιμαστεί εργαστηριακά για τη δράση τους και τις ενέργειές τους. Έτσι, είναι παντελώς άγνωστο τι προκαλούν στον οργανισμό μας. Πολλά δημοφιλή αντηλιακά ενεργοποιούν ελεύθερες ρίζες, αποτελώντας το βασικό αίτιο των καρκίνων του δέρματος. Η οξυβενζόνη π.χ., που αναφέραμε παραπάνω, ενεργοποιείται απ την υπεριώδη ακτινοβολία, η οποία διασπά τον διπλό δεσμό της παράγοντας δύο περιοχές ελεύθερων ριζών. Οι ρίζες αυτές με τη σειρά τους οξειδώνονται αλλοιώνοντας τα λίπη, τις πρωτεΐνες και το DNA των κυττάρων. Αποτέλεσμα: αλλοίωση και γήρανση τού δέρματος, αλλά και ανάπτυξη καρκινογόνων κυττάρων. Τα κρούσματα των καρκίνων τού δέρματος έχουν αυξηθεί κατακόρυφα από τότε, που τα αντιηλιακά χρησιμοποιούνται μαζικά. Τυχαίο; δε νομίζω Αυτό θα έπρεπε να βάλει σε υποψίες τούς αφελείς καταναλωτές και όχι να τούς κάνει να πασαλείβονται με ακόμα περισσότερα θανατηφόρα χημικά αντιηλιακά. Οι επικίνδυνες αυτές ουσίες περιέχονται επίσης σε καθημερινές κρέμες προσώπου, στα μεϊκάπ, στα ενυδατικά προϊόντα, στις λοσιόν και σε άλλα προϊόντα. Πολλές έρευνες, που αποδεικνύουν την επικινδυνότητα των προϊόντων αυτών, έχουν θαφτεί στα ράφια των φαρμακοβιομηχανιών. Οdr. Gordon Ainsleigh, σε έρευνα, που έκανε στην Καλιφόρνια των Η.Π.Α., βρήκε, ότι η αύξηση καρκίνου τού μαστού έφθασε το 17% την περίοδο μεταξύ 1981 και 1992, προέρχεται σε μεγάλο ποσοστό απ την αύξηση των αντηλιακών προϊόντων απ τούς πάσχοντες («Beneficial Effects of Sun Exposure of Cancer Mortality», τόμος 22, 1993, σελ ). Τα αντιηλιακά προϊόντα, που πάντοτε διαφημίζονται από όμορφους και υγιείς ανθρώπους γεμάτους σφρίγος και ζωτικότητα, προσφέρουν ακριβώς το αντίθετο απ αυτά που υπόσχονται, δηλαδή εξασθένιση, υπολειτουργία τού οργανισμού και χημική τοξίνωση. Η βιομηχανία παραγωγής ασθενειών, έχει φροντίσει επιμελώς, με πολύ προσπάθεια και ατελείωτη προπαγάνδα, να δημιουργήσει το μεγαλύτερο και πιο κερδοφόρο πελατολόγιο παγκοσμίως, αυτό των αρρώστων Παρόμοιες επιστημονικές εργασίες και έρευνες για τα αντιηλιακά προϊόντα έχουν καταθέσει πολλοί γιατροί, που έχουν συνείδηση και δεν αποτελούν φερέφωνα των φαρμακοβιομηχανιών. Οι εργασίες αυτές βρίσκονται στα αζήτητα, πεταμένες και αποσιωπημένες. Ενδεικτικά αναφέρουμε μερικά ονόματα: Η επιδημιολόγος Marianne Berwick τού αντικαρκινικού κέντρου Memorial Sloan-Kettering τής Νέας Υόρκης, παρουσίασε μία λεπτομερή ανάλυση των στοιχείων, που αφορούν στη χρήση αντιηλιακών προϊόντων και καρκίνων του δέρματος, στο ετήσιο συνέδριο τού Αμερικανικού Συλλόγου για την Επιστημονική Πρόοδο, όπου και χλευάστηκε. Οι γιατροί Frank Garland και Cedric απ το πανεπιστήμιο τής Καλιφόρνιας, το 1992 παρουσίασαν την δική τους έρευνα στο περιοδικό American Journal of Public Health, που αποδείκνυε, ότι τα αντιηλιακά αυξάνουν την επικινδυνότητα για μελάνωμα και άλλους καρκίνους. Κι αυτοί παραγκωνίστηκαν και χλευάστηκαν. Τα αντιηλιακά έχουν επίσης ισχυρή οιστρογονική δράση επηρεάζοντας αρνητικά τη σεξουαλική υγεία των παιδιών και των ενηλίκων. Η απορρόφηση από το σώμα όλων αυτών των τοξικών χημικών ουσιών, είναι δυνατόν να επιφέρουν ανεπανόρθωτες βλάβες στον οργανισμό τού κάθε ευκολόπιστου ανθρώπου, που τα εμπιστεύεται. Άλλωστε, η επάλειψη ή η κατάποση από το στόμα μίας αντιηλιακής κρέμας είναι ένα και το αυτό, με μοναδική διαφορά, ότι η κατάποση είναι πιο αβλαβής, αφού το πεπτικό και γαστρεντερικό σύστημα θα φιλτράριζαν και θα απέβαλαν το μεγαλύτερο μέρος τού τοξικού αυτού υλικού. Όμως, το δέρμα δεν έχει αυτή την επιλογή, αφού αδειάζει όλο αυτό χημικό κοκτέιλ απ ευθείας στο κυκλοφορικό σύστημα κι από κει στο ήπαρ, στους νεφρούς, στη λέμφο, στο αίμα, στην καρδιά και στον εγκέφαλο Κι επειδή κάποιες φορές κάποιες αλήθειες διαρρέουν απ τα κέντρα αποβλάκωσης Μ.Μ.Ε.: «Ανατρέποντας την επικρατέστερη θεωρία, ότι η ηλιοθεραπεία τις μεσημεριανές ώρες είναι επιβλαβής για την υγεία,εμπιστευτικό έγγραφο τού Βρετανικού Ερευνητικού Ιδρύματος για τον καρκίνο, που διέρρευσε στην εφημερίδα Independent, αποκαλύπτει, ότι το μαύρισμα, όταν ο ήλιος «καίει», έχει θεραπευτικές ιδιότητες (όμως χωρίς αντηλιακό!), καθώς οι κίνδυνοι είναι μικρότεροι απ αυτούς, που συνεπάγεται η αποχή από την ηλιακή ακτινοβολία. Το Βρετανικό ίδρυμα, σε συνεργασία με άλλους κορυφαίους οργανισμούς υγείας υποστηρίζει στο έγγραφό του, ότι οι φόβοι των ειδικών για αύξηση των κρουσμάτων καρκίνου τού δέρματος τούς έχουν αποπροσανατολίσει, με αποτέλεσμα να συστήνουν στους λουόμενους την αποφυγή τής ηλιοθεραπείας τις απαγορευμένες ώρες (από τις 11 π.μ. έως τις 4 μ.μ.)» (6/7/2010, ethnos.gr). Εδώ επιβεβαιώνεται και ο τίτλος του άρθρου μας, που αρχικά έδειχνε υπερβολικός για πολλούς Ας δούμε κι αυτό: «Ο ήλιος και η βιταμίνη D μειώνουν σε σημαντικό βαθμό την πιθανότητα εμφάνισης καρκίνου τού μαστού στις γυναίκες. Σύμφωνα με νέα έρευνα, αν μία γυναίκα λαμβάνει βιταμίνη D από τη διατροφή της και κυρίως αρκετές δόσεις Ήλιου, τότε οι πιθανότητες να εμφανίσει καρκίνο τού μαστού μειώνονται κατά 43%. Οι ερευνητές μελέτησαν για περισσότερα από 10 χρόνια την υγεία γυναικών, που η διατροφή τους ήταν πλούσια σε βιταμίνη D και διαπίστωσαν, ότι αυτό δεν είναι αρκετό. Όσες είχαν επαρκή έκθεση στον Ήλιο είχαν και λιγότερες πιθανότητες να εμφανίσουν καρκίνο τού μαστού. Μία από τις θεωρίες, που κάνουν οι ερευνητές είναι, ότι μία πλούσια δίαιτα σε βιταμίνη D, μπορεί να κάνει τη διαφορά μόνο όταν υπάρχει επαρκής έκθεση στον Ήλιο» (12/12/2010, Real.gr). Η βιταμίνη D, που προσλαμβάνουμε από τον Ήλιο, ουσιαστικά εξαλείφει τις πιθανότητες εμφάνισης καρκίνου, καρδιακών ασθενειών, παθήσεων τού μυοσκελετικού συστήματος (όπως η οστεοπόρωση ή η σκλήρυνση κατά πλάκας), ανεβάζει τα επίπεδα τού μεταβολισμού, προλαμβάνει την κατάθλιψη και ενισχύει το ανοσοποιητικό μας σύστημα, ενώ ταυτόχρονα αποτελεί και την καλύτερη άμυνά μας ενάντια σε ασθένειες (π.χ. κρυολογήματα, λοιμώξεις) και ιούς, όπως η γρίππη. Η ανεπάρκεια βιταμίνης D συνδέεται με τις παθήσεις των οστών και της σπονδυλικής στήλης (λόρδωση, κύφωση, ραχιτισμός κ.ά.), τα κατάγματα, την υπέρταση, την παχυσαρκία, τον διαβήτη, τον καρκίνο και με αύξηση του κινδύνου για καρδιακές προσβολές. Η ηλιοθεραπεία συμβάλλει στην πρόληψη και στην θεραπεία 16 τύπων καρκίνου, σύμφωνα με έρευνα, που έγινε στο Γερμανικό Αντικαρκινικό Κέντρο Ερευνών, Deutsches Krebsforschungszentrum, σε συνεργασία με ερευνητές απ το Πανεπιστημιακό Ιατρικό Κέντρο τού Αμβούργου και δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό Carcinogenesis. Σε αντίθεση με την πραγματικότητα, η βιομηχανία αντιηλιακών, γυαλιών και φαρμάκων εκμεταλλεύεται στο έπακρο την κινδυνολογία, που σκορπούν οι εντολοδόχοι της «ειδικοί» και τα παπαγαλάκια τους στις μάζες, για τη δήθεν επικινδυνότητα τής ηλιοθεραπείας. Ουσιαστικά, η παθολογία δημιουργείται αρχικά από τα γυαλιά ηλίου με το μπλοκάρισμα της υπόφυσης και των ορμονών της και μετά επιδεινώνεται από τις αντηλιακές κρέμες και τα φάρμακα, με την γενική τοξίνωση του οργανισμού. Κι επειδή όλα στο εμπόριο είναι αλυσίδα: οι εταιρείες καλλυντικών δασκαλεύουν και χρηματίζουν τούς γιατρούς (δερματολόγους, αλλεργιολόγους κ.ά.), οι γιατροί τα υπογράφουν ως «ειδικοί», οι δημοσιογράφοι τα ανακοινώνουν στα Μ.Μ.Ε. ετοιμάζοντας τις μάζες, οι μάζες υπνωτισμένες τα καταναλώνουν και αρρωσταίνουν χωρίς να γνωρίζουν το γιατί, οι γιατροί των λοιπών ειδικοτήτων παραλαμβάνουν τούς νέους πελάτες τους, για ν ακολουθήσουν εξετάσεις επί εξετάσεων, εισαγωγές σε νοσοκομεία, φαρμακευτικές θεραπείες, ακτινοβολίες, χειρουργικές επεμβάσεις κ.ά.. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι κάθε χρόνος που περνάει, υπάρχει σε όλο τον κόσμο αυξητική τάση όλων των παθήσεων και των ασθενειών, σε σημείο ανησυχίας. Για το πρώτο εξάμηνο του 2010 στη χώρα μας υπάρχει αύξηση 18% σε εισαγωγές ασθενών στα νοσοκομεία! Και όσο το μακάβριο πελατολόγιο μεγαλώνει, τόσο οι φαρμακευτικές εταιρείες τρίβουν τα χέρια τους και γεμίζουν τις τσέπες τους. Άλλωστε, οι φαρμακοβιομηχανίες και οι εντολοδόχοι τους γιατροί δεν θέλουν για κανένα λόγο να θεραπεύσουν ριζικά καμία πάθηση. Απ την πρώτη στιγμή τής εμφάνισής τους στην ανθρωπότητα, βασικό τους κίνητρο ήταν ο πλουτισμός τους μέσω της δημιουργίας πελατολογίου αρρώστων, που θα μεγάλωνε συνεχώς στο μέλλον, μέσω τής αλόγιστης χρήσης χημικών φαρμάκων, ακτινοβολιών (διαγνωστικά και θεραπευτικά) και εγχειρήσεων, μέθοδοι, που απλά καταστέλλουν κάθε ασθένεια και στην ουσία προκαλούν νέες βαθύτερες και πιο επικίνδυνες ασθένειες (βλ. Φαρμακοβιομηχανίες: Η παγκόσμια απειλή). Έτσι, διατυμπανίζοντας τούς δήθεν κινδύνους τής ηλιοθεραπείας και τα οφέλη τής χρήσης γυαλιών ηλίου και αντιηλιακών προϊόντων, οι φαρμακοβιομηχανίες μερίμνησαν, ώστε να αυξηθούν τα κρούσματα πολλών και διαφόρων χρόνιων ασθενειών. Οι φαρμακοβιομηχανίες έχουν επιστημονικοποιήσει τις αρχές τής εξαπάτησης των μαζών. Έτσι, οι πλείστοι εκ των ανθρώπων αυτού του πλανήτη σε κάποια στιγμή τής ζωής τους θα εμφανίσουν μία ή περισσότερες σοβαρές ασθένειες και το αίτιο θα είναι πολύ καλά καλυμμένο. Τα δήθεν «αθώα» γυαλιά ηλίου και τα δήθεν «προστατευτικά» αντιηλιακά προϊόντα, έχουν προκαλέσει πραγματική κρυφή πανδημία Οι υπεριώδεις ακτίνες, που τόσο πολύ δαιμονοποιήθηκαν στις μέρες μας, διεγείρουν τον θυρεοειδή προάγοντας την παραγωγή των θυρεοειδών ορμονών, αυξάνοντας τον βασικό μεταβολικό ρυθμό τού οργανισμού μας. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα τη μυϊκή ανάπτυξη, την καύση λίπους, τη σκελετική ανάπτυξη με τη δημιουργία τής τόσο απαραίτητης βιταμίνης D, καθώς και τη διανοητική ανάπτυξη. Επίσης, οι υπεριώδεις ακτίνες μειώνουν την αρτηριακή πίεση, μειώνουν την χοληστερίνη, αυξάνουν τα αποθέματα γλυκογόνου στο ήπαρ, ρυθμίζουν το σάκχαρο τού αίματος, αυξάνουν τη μυϊκή δύναμη, την αντοχή, την περιεκτικότητα τού αίματος σε οξυγόνο, βελτιώνουν τα αποθέματα ενέργειας και την αντίσταση τού οργανισμού σε λοιμώξεις (με την αύξηση των λεμφοκυττάρων και των φαγοκυττάρων), αυξάνουν τις σεξουαλικές ορμόνες, αυξάνουν την αντοχή μας στο στρες, αυξάνουν την καλή διάθεση και μειώνουν την κατάθλιψη. Οι πληθυσμοί των βόρειων χωρών τού πλανήτη μας, που ζουν κάτω απ την έλλειψη τής ηλιακής ακτινοβολίας, έχουν υψηλότερα ποσοστά κόπωσης, νόσησης, αϋπνίας, κατάθλιψης, και αυτοκτονιών, σε σχέση με τούς πληθυσμούς των χωρών τού νότου. Επίσης, οι βόρειοι ζουν κατά μέσο όρο, πολύ λιγότερα χρόνια απ ότι ζουν οι νότιοι πληθυσμοί. Τα κρούσματα μελανώματος στις Βρετανικές νήσους και στις Σκανδιναβικές χώρες είναι δέκα φορές περισσότερα σε σχέση με αυτά των νοτίων χωρών της Μεσογείου, σύμφωνα με τις στατιστικές! Οι υπεριώδεις ακτίνες ενεργοποιούν μία σημαντική ορμόνη τού δέρματος, την σολιτρόλη, η οποία επηρεάζει και ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα και πολλά ρυθμιστικά κέντρα τού ανθρώπινου οργανισμού. Επίσης, η αιμοσφαιρίνη χρειάζεται τις υπεριώδεις ακτίνες, προκειμένου να δεσμευτεί το οξυγόνο, που είναι άκρως απαραίτητο για την αναπνοή και τη ζωή των κυττάρων. Δηλαδή, τελείως αντίθετα απ όσα μάς συμβουλεύουν τα τελευταία χρόνια οι «ειδικοί» Κατά συνέπεια η έλλειψη έκθεσης στον Ήλιο και στις υπεριώδεις ακτίνες του, ενοχοποιείται για όλες σχεδόν τις παθήσεις, συμπεριλαμβανομένου τού καρκίνου τού δέρματος, αλλά και άλλων τύπων καρκίνου! «Οι άνθρωποι, που βγαίνουν τακτικά για βόλτα τα Σαββατοκύριακα απολαμβάνοντας τον Ήλιο, βοηθάνε το δέρμα τους να προστατευτεί από τον καρκίνο, σύμφωνα με μια νέα βρετανική επιστημονική έρευνα. Οι ερευνητές, υπό την καθηγήτρια επιδημιολογίας Τζούλια Νιούτον Μπίσοπ τού πανεπιστημίου τού Leeds, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο ευρωπαϊκό περιοδικό για θέματα καρκίνου European Journal of Cancer, σύμφωνα με τη βρετανική Telegraph, μελέτησαν τον τρόπο, που η έκθεση στον Ήλιο αυξάνει τον κίνδυνο για εμφάνιση τού επικίνδυνου μελανώματος στο δέρμα. Ανακάλυψαν, ότι όσοι άνθρωποι περνάνε στον ήλιο τέσσερις έως πέντε ώρες κάθε μέρα στη διάρκεια τού Σαββατοκύριακου, είναι λιγότερο πιθανό να εμφανίσουν όγκους. Η ανακάλυψη φαίνεται να ανατρέπει, σε ένα βαθμό, την πεποίθηση των ειδικών, ότι η έκθεση στην ηλιακή ακτινοβολία οπωσδήποτε αυξάνει τον κίνδυνο για καρκίνο τού δέρματος» (6/12/2010, Νέα-tv). Η έκθεση στο τόσο ευεργετικό φως τού Ήλιου κατά τούς καλοκαιρινούς μήνες είναι ο μοναδικός λόγος, για τον οποίο τα καλοκαίρια δεν αρρωσταίνουμε. Άλλωστε, όλες οι επιδημίες και οι εξάρσεις των ασθενειών εμφανίζονται το χειμώνα, οπότε υπάρχει μειωμένη ηλιοφάνεια. Ζούμε σε μια χώρα τόσο φυσικά ευνοημένη απ την ηλιοφάνεια. Είναι λοιπόν πολύ σημαντικό να γνωρίζουμε, ότι λεπτά ημερήσιας έκθεσης όλου τού σώματός μας στον Ήλιο ακόμα και των γεννητικών οργάνων μας (ανάλογα με το αν το δέρμα μας είναι πιο λευκό ή πιο σκούρο) τις καυτές ώρες της ημέρας (!) χωρίς γυαλιά ηλίου και αντιηλιακές κρέμες, μπορούν να μας εξασφαλίσουν άριστη ψυχική και σωματική υγεία. Αντίθετα, η χρήση γυαλιών και αντιηλιακών προϊόντων, το μόνο που θα επιφέρουν σ εμάς είναι εξασθένηση και αρρώστειες και στις φαρμακευτικές υπέρογκα κέρδη με την αύξηση του μακάβριου πελατολογίου τους. Τ αστέρια τής showbiz δεν λάμπουν Ακολουθώντας τις επιταγές τής μόδας κρύβονται κι αυτοί μέσα στα τεχνητά σκοτάδια των γυαλιών τους, να μην τούς βλέπουν οι συνάνθρωποί τους, αλλά και ο Ήλιος. Η μόδα στην υπηρεσία των βιομηχάνων της αρρώστειας Όλοι οι σημερινοί άνθρωποι ζούμε κάτω απ τις επιταγές της μόδας μέσα στο τεχνητό σκοτάδι των αντιηλιακών γυαλιών μας, σαν τυφλοπόντικες, έχοντας μετατρέψει την ημέρα και το φως της σε τεχνητή νύχτα. Ο αγαθός, πατέρας μας και ζωοδότης Ήλιος στέκεται αγέρωχα εκεί ψηλά δαιμονοποιημένος, προκαλώντας μας πλέον φόβο και αποστροφή. Γι αυτό φρόντισαν αρχικά οι θρησκείες, που δαιμονοποίησαν τον Ήλιο και τον απομάκρυναν από εμάς. Στις μέρες μας, το τελειωτικό χτύπημα κατά τού αποκαθηλωμένου θεού και της υγείας μας, το δίνουν οι έμποροι τής ασθένειας γιατροί και οι γνωστοί παπαγάλοι τού συστήματος δημοσιογράφοι και διαφημιστές, πάντοτε με εντολές των αφεντικών τους, τις φαρμακευτικές εταιρείες. Όλοι αυτοί έχουν καταφέρει όλα αυτά τα χρόνια να κάνουν το άσπρο μαύρο παραποιώντας την αλήθεια, που κρύβουν και παραποιούν επιμελημένα. Είθε κάποια στιγμή η ανθρωπότητα ν απαλλαγεί απ τις παράλογες αυτές δεισιδαιμονίες και να γυρίσει πίσω στις ζεστές θεραπευτικές ακτίνες τού Ηλίου. Βασίλης Μαυρομμάτης Ομοιοπαθητικός- Φυσικοπαθητικός ΒΛΑΧΑΚΗ 5 TK : Περιοχή : ΑΘΗΝΑ Νομός : ΑΤΤΙΚΗ Τηλέφωνο : Fax : bmavromatis@gmail.com Web Site : «10 φράσεις που πρέπει να λέτε στο παιδί σας!» από τον Σωκράτη Καραμπατέα Συμβουλευτικό Ψυχολόγο, MSc., και Μιχάλη Σκευοφύλακα