[2 τόµοι, σκληρό εξώφυλλο µε κουβερτούρα]

Transcript

1 Norman Davies (Νόρµαν Ντέιβις) ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ [2 τόµοι, σκληρό εξώφυλλο µε κουβερτούρα] Σειρά: Ιστορία ιεύθυνση: Αντώνης Λιάκος, Εφη Γαζή ISBN α τόµου: Τιµή: 48,50 ISBN β τόµου: εκέµβριος 2009 Σελ.: 1430 εξώφ.: ηµήτρης Στεβής Ο Norman Davies, καθηγητής Iστορίας επί σειρά ετών στο Πανεπιστήµιο του Λονδίνου και ειδικός στην ιστορία της Πολωνίας και της ανατολικής Ευρώπης, µας προσφέρει µια µνηµειώδη σύνθεση της ευρωπαϊκής ιστορίας. Πρόκειται για ένα φιλόδοξο ιστοριογραφικό εγχείρηµα που αρχίζει από την προϊστορική περίοδο και φθάνει µέχρι τη δεκαετία του Σε δώδεκα εκτενή κεφάλαια, ο Davies εξιστορεί τις απαρχές της Ευρώπης, εστιάζει στην αρχαία Ελλάδα και στη Ρώµη, µας ταξιδεύει στους Μέσους Αιώνες, στρέφεται στην Αναγέννηση και στον ιαφωτισµό, εξετάζει τις ευρωπαϊκές Επαναστάσεις, την ανάδυση της «κυρίαρχης Ευρώπης» τον 19ο αιώνα και τη σταδιακή της έκλειψη τον 20ό αιώνα. Αποστασιοποιηµένος από «δυτικοκεντρικές» εκδοχές του ευρωπαϊκού παρελθόντος και από µια αντίληψη της ευρωπαϊκής ιστορίας σύµφωνα µε την οποία κυριαρχούν η Αγγλία, η Γαλλία και η Γερµανία, ο συγγραφέας προσφέρει ένα πλούσιο πανόραµα της ιστορίας της Ευρώπης εντάσσοντας στην αφήγηση την ανατολική Ευρώπη και τις «περιφέρειες». Το έργο είναι γραµµένο µε γλαφυρότητα και σαφήνεια ενώ φιλοδοξεί να µας εξοικειώσει µε όλο το εύρος της ευρωπαϊκής ιστορικής εµπειρίας. Επιπλέον, τριακόσιες περίπου «κυψέλες», δηλαδή εµβόλιµες πληροφοριακές ενότητες, αποτελούν µια ευρηµατική καινοτοµία. Σ αυτές, έννοιες, γεγονότα και πρόσωπα από το ευρωπαϊκό παρελθόν παρουσιάζονται µε τρόπο διεξοδικό ενώ αναλύονται και αποσαφηνίζονται πλήθος «επεισόδια» της ευρωπαϊκής ιστορίας. Χάρτες, κατάλογοι και χρονολογικοί πίνακες συµπεριλαµβάνονται στο έργο και αποτελούν πολύτιµους «οδηγούς» κατά τη διερεύνηση της ευρωπαϊκής ιστορίας. Το βιβλίο έχει µεταφραστεί σε πολλές γλώσσες και έχει προκαλέσει το διεθνές επιστηµονικό ενδιαφέρον. Απευθύνεται τόσο στους ειδικούς όσο και σε όσους ενδιαφέρονται για την Ευρώπη και την ιστορία της. Το χρονολογικό του ανάπτυγµα, ο συνθετικός χαρακτήρας του, ο όγκος του πληροφοριακού υλικού, αλλά και η αναλυτική του διάσταση καθιστούν το βιβλίο απαραίτητο έργο υποδοµής ως προς το πεδίο των ιστορικών σπουδών γενικότερα και της ευρωπαϊκής ιστορίας ειδικότερα. [16/12/2009]

2 E. E. Cummings (Ε. Ε. Κάµµινγκς) Παραµύθια Μετάφραση: Ροδούλα Παππά Σχέδια: Πάολο Γκέτσι Σειρά: Κόµµα ιεύθυνση σειράς: εκδοτική οµάδα Κόµµα ISBN: εκέµβριος 2009 Σελ.: 64 Τιµή: 12,00 [µε 37 έχρωµα σχέδια] O Έντουαρντ Έστλιν Κάµµινγκς (Edward Estlin Cummings, ), από τους ση- µαντικότερους Αµερικανούς ποιητές του 20ού αιώνα, έγραψε τα τρία από τα παραµύθια που περιέχονται στην παρούσα έκδοση (Ο γέρος που έλεγε γιατί, Το σπίτι που έφαγε κουνουπόπιτα, Το κοριτσάκι που το έλεγαν Εγώ) για την κόρη του Νάνσι. Το πότε ακριβώς γράφτηκαν είναι άγνωστο, οπωσδήποτε όµως µεταξύ 1919, έτους γέννησης της Νάνσι, και 1924, όταν το ζεύγος Κάµµινγκς χώρισε και η πεντάχρονη Νάνσι ακολούθησε τη µητέρα της στο ουβλίνο. Πατέρας και κόρη έµελλε να ξανασυναντηθούν περισσότερο από είκοσι χρόνια αργότερα, το 1946, όταν η Νάνσι ήταν πια η ίδια µητέρα. Η τέταρτη ιστορία, Ο ελέφαντας κι η πεταλούδα, πρέπει να γράφτηκε από τον Κάµµινγκς µετά το 1948 για το µικρό του εγγονό. Την εικονογράφηση των Παραµυθιών έκανε ο Πάολο Γκέτσι ειδικά για την ελληνική έκδοση. Ο ποιητής Richard Wilbur είπε για τα Παραµύθια: Τα έργα για ενήλικες του Ε. Ε. Κάµµινγκς είχαν όλα τους κάτι αέρινο, κάτι παιδικό. Υµνούσε την αγάπη και την άνοιξη, αγκάλιαζε το µικρό (ή το µεγάλο µε την ευγενική καρδιά) και σε όλα όσα έγραψε υπήρχε το στοιχείο του παιχνιδιού. Αυτά τα γοητευτικά Παραµύθια είναι γέννηµα της ίδιας φαντασίας της µοναδικής φαντασίας, είµαι βέβαιος, που θα µπορούσε να πλάσει «ένα σπίτι που ερωτεύτηκε ένα πουλί». [10/12/2009]

3 Kώστας Αξελός Το άνοιγµα στο επερχόµενο και Το αίνιγµα της τέχνης [Επιτοµή δύο διαλέξεων] Σειρά: Φιλοσοφία ISBN: εκέµβριος 2009 Σελ.: 56 Τιµή: Στην εποχή µας «κυριαρχεί, και πρόκειται να κυριαρχήσει και στο µέλλον, αυτό που ονο- µάζουµε τεχνική η οποία προηγείται και έπεται αυτής που αδέξια ονοµάζουµε τεχνολογία. Η τεχνική και η τεχνοεπιστήµη δεσπόζουν γενικώς και ειδικώς. Πραγµατοποιούν αρχέγονους µύθους. Γι αυτό η εποχή µας που δεν µας ανήκει είναι κατ εξοχήν µυθοτεχνολογική. Αυτό δεν την εµποδίζει να στεκεται ανίκανη µπροστά σ αυτό που επίσης κυριαχεί: το κενό». Με τα λόγια αυτά, ο φιλόσοφος Κώστας Αξελός δίνει το στίγµα των καιρών και θέτει το ερώτηµα του επερχόµενου και της στάσης που καλούνται να κρατήσουν οι σηµερινοί άνθρωποι απέναντί του, διαθέσιµοι στο άνοιγµά του, στο πλαίσιο των παραγωγικών µεταµορφώσεων και των καταστροφών που διατρέχουν το πλανώµενο άστρο µας. Το Άνοιγµα στο επερχόµενο (που αποτελεί το πρώτο µέρος του παρόντος βιβλίου) είναι το κείµενο της οµιλίας που εκφωνήθηκε τον Μάρτιο 2009 στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήµιο Θεσσαλονίκης, κατά την τελετή αναγόρευσης του Κώστα Αξελού σε επίτιµο διδάκτορα. Το Αίνιγµα της τέχνης (δεύτερο µέρος του βιβλίου), αποτελεί κείµενο οµιλίας που εκφωνήθηκε τον Απρίλιο 2007 στο ΤΕΙ Λαµίας και τον Μάρτιο 2009 στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, υπό την αιγίδα του Γαλλικού Ινστιτούτου Θεσσαλονίκης και του ΑΠΘ. Για τον Κώστα Αξελό, η λέξη και η έννοια τέχνη παραµένουν προβληµατικές. Τα έργα της δεν είναι φυσικό προϊόν, αλλά ανθρώπινο ποιητικό έργο, που παράγει επίσης και καταναλώνει το τίποτα. Στο εξαιρετικά διεισδυτικό αυτό κείµενο, αντιµετωπίζονται οι διάφορες προσεγγίσεις της τέχνης στη διαδροµή του χρόνου, αλλά και το µέγα πρόβληµα της µορφής και του περιεχοµένου της. Εδώ το αίνιγµα γίνεται άνοιγµα, ένα άνοιγµα που ζητάει από τον άνθρωπο να ξεπεράσει το δικό του κλείσιµο, γνωρίζοντας επίσης ότι το άνοιγµα αυτό είναι µετέωρο και «η ερµηνεία της τέχνης δεν τελειώνει ποτέ»: ούτε και στην εποχή µας που δεσπόζουσα δύναµη είναι η τεχνική, η οποία «όλα τα αναµοχλεύει και για την οποία το Εν-Παν παραµένει ανυπολόγιστο». [10/12/2009]

4 Georg Heym (Γκέοργκ Χάυµ) Ο κλέφτης Επτά αφηγήµατα Μετάφραση: Γιάννης Καλιφατίδης Σειρά: Παγκόσµια Κλασική Λογοτεχνία Σύµβουλοι έκδοσης: Γ. επάστας, Γ. Καλιφατίδης ISBN: εκέµβριος 2009 Σελ.: 168 Τιµή: 15,50 Σχέδιο: Σωτήρης Λιούκρας Ο Γερµανός ποιητής, πεζογράφος και δραµατουργός Γκέοργκ Χάυµ ( ) ολοκλήρωσε τη συλλογή Ο κλέφτης το 1911, µόλις έναν χρόνο πριν από τον πρώιµο θάνατό του από πνιγµό στα παγωµένα νερά του ποταµού Χάφελ τον Ιανουάριο του Ωστόσο, χρειάστηκε να περάσει άλλος ένας χρόνος προτού ο εκδοτικός οίκος Ernst Rowohlt τολµήσει να εκδώσει το βιβλίο το 1913, εκτιµώντας αρχικά ότι τα επτά αφηγήµατα, που στρέφονται γύρω από κοινωνικές εξεγέρσεις, µολυσµατικές νόσους, κατάκοιτους, µανιακούς δολοφόνους και νεκρούς, µάλλον θα απωθούσαν το αναγνωστικό κοινό. Απαντώντας στις επιφυλάξεις του εκδότη, ο Χάυµ επεσήµανε ότι όσο είχε επιλέξει ο ίδιος τα θέµατά του, άλλο τόσο τον είχαν επιλέξει και εκείνα. Η αµφίδροµη αυτή σχέση που συνδέει τον Χάυµ και το λογοτεχνικό του υλικό αντικατοπτρίζεται στην ωµή απεικόνιση της άθλιας καθηµερινότητας των µεγαλουπόλεων, την οποία ο ίδιος είχε βιώσει από πρώτο χέρι στο Βερολίνο των αρχών του 20ού αιώνα. Οι συµβολικές και λυρικές προεκτάσεις του έργου του, γεννηµένες από τη συνείδηση της ασχήµιας των πραγµάτων, η αδιαµφισβήτητη επίδραση του Νίτσε, του Μπωντλαίρ και του Ρεµπώ, η απεικόνιση τοπίων και χαρακτήρων που απηχούν άµεσα τις φωτοσκιάσεις των µαέστρων της φρίκης Φρανθίσκο δε Γκόγια και Γκυστάβ Ντορέ, αλλά και τη νοσηρή πολυχρωµία του Βίνσεντ βαν Γκογκ και του Έντβαρντ Μουνκ, συνθέτουν ορισµένα από τα στοιχεία τα οποία δικαιολογηµένα κατατάσσουν τα αφηγήµατα του παρόντος τόµου ανάµεσα στα σηµαντικότερα πεζογραφικά δείγµατα του πρώιµου γερµανικού εξπρεσιονισµού. [16/12/2009]

5 Ντόλλη Νταλκά Όσο θα ζούνε άνθρωποι µυθιστόρηµα Σειρά: Σύγχρονη ελληνική πεζογραφία ISBN: εκέµβριος 2009 Σελ.: 504 Τιµή: 19,50 Η διαδροµή ήταν όµορφη. Η σκούρα καφετιά γη ήταν σκαµµένη επειδή την ετοίµαζαν για σπορά, µε µικρά βουναλάκια από άµµο, που θα τα ανακάτευαν µε το χώµα για να µαλακώσει. Η µαύρη λάσπη που κατέβαζε ο Νείλος από την Αβυσσηνία ήταν σκληρή και παχιά. Αλλού ήταν φυτείες µε τριφύλλι, ζαχαροκάλαµο, αλλού κηπευτικά καταπράσινα και καλοθρεµµένα. Τα βαγόνια πέρασαν πάνω από το Νείλο τρεις φορές. Η γη, µέχρι πέρα µακριά στον ορίζοντα, ήταν γεµάτη χουρµαδιές, ψηλές και λυγερόκορµες, µε τις κορφές τους ν ανοίγουν σαν βεντάλιες. Παντού έβλεπες γκαµούζες, τις αγελάδες της Αιγύπτου, να σέρνουν το αλέτρι ή να γυρίζουν τα µαγκανοπήγαδα που ανέβαζαν το νερό από τα ποταµίσια κανάλια. Η Τέτα κοίταζε κι αποθαύµαζε το όµορφο τοπίο. Συνάµα όµως µε τον ρυθµικό θόρυβο του τρένου, τα λόγια του Κώστα Τρικορίτη σ εκείνη την µπιραρία τυραννούσαν το νου της: «ίδυµες ίδυµες...». Αποφάσισε να τα διώξει απ το µυαλό της. Γι αυτό πήρε το τετράδιο που κουβαλούσε πάντα µαζί της κι άρχισε να γράφει, µέχρι που έφτασαν στην Αλεξάνδρεια. Μέσα από την αφήγηση της ηρωίδας Τέτας Βαρίτου ζωντανεύει η µεσοπολεµική και µεταπολεµική Αλεξάνδρεια µέχρι την περίοδο της κρίσης του Σουέζ και το καθεστώς του Νάσερ. εν πρόκειται όµως για τις αναµνήσεις από τη ζωή της αστικής τάξης, αλλά για την απλή και δύσκολη καθηµερινότητα των Ελλήνων της Αλεξάνδρειας. Παράλληλα, ο αναγνώστης µεταφέρεται στην Αθήνα του 1950: από τις γραφικές ταβέρνες της Νέας Φιλαδέλφειας, τα εργοστάσια στο Περιστέρι µέχρι τις προσφυγικές παράγκες του Πολυγώνου και τις λαϊκές συνοικίες στο Αιγάλεω. Η Ευπραξία Βονοφακίδου-Ζαππάλα είναι γνωστή µε το ψευδώνυµο Ντόλλη Νταλκά, που της έδωσε ο Μανώλης Γιαλουράκης. Γεννήθηκε το 1932 στην Αθήνα, αλλά από το 1934 έζησε και µεγάλωσε στην Αλεξάνδρεια όπου και σπούδασε στα εκεί ελληνικά σχολεία. Με τη διαρροή του ελληνισµού της Αιγύπτου, µετανάστευσε οικογενειακώς στη Νότιο Αφρική, το Η πρώτη της εµφάνιση στα γράµµατα έγινε σε ηλικία δεκαεφτά ετών. Έχει εκδώσει εννιά βιβλία, και έχει λάβει βραβεία σε λογοτεχνικούς διαγωνισµούς σε Ελλάδα, Κύπρο και Ν. Αφρική, καθώς επίσης µετάλλια και άλλες τιµητικές διακρίσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Εκτός από τη λογοτεχνία, ασχολείται µε τη ζωγραφική και τη µουσική σύνθεση. Παντρεύτηκε το 1965 και έχει δύο γιους. Εργάστηκε ως γραµµατέας της ελληνικής σχολής «Σαχέτι» του Γιοχάνεσµπουργκ, από το 1978 έως το Άλλα βιβλία της: Εγώ, ποίηση Μετά τα σαράντα, διηγήµατα Άσπρη ώρα, διηγήµατα Σηµειωµατάριο, ποίηση Κάτω απ τον ήλιο, διηγήµατα Κάτω απ τον ίδιο ουρανό, µυθιστόρηµα Στα µαύρα χώµατα, διηγήµατα Εποχές, ποίηση Στη Σικελία των Ιώνων, ταξιδιωτικό [10/12/2009]

6 Edward Shorter (Έντουαρντ Σόρτερ) ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΟΤΗΤΑ, ΕΡΩΤΑΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ Ευρώπη και Βόρεια Αµερική, 17ος-20ός αιώνας Σειρά: Ο νεώτερος ευρωπαϊκός πολιτισµός ιεύθυνση: Παναγιώτης Κονδύλης ( ) ISBN: εκέµβριος 2009 Σελ.: 392 Τιµή: 27,50 εξώφ.: Βάσω Αβραµοπούλου Ένα από τα πιο σηµαντικά και έγκυρα βιβλία µε θέµα την οικογένεια αλλά και τις σχέσεις των δύο φύλων γενικότερα. Τα έργα του Εdward Shorter αποτελούν σηµεία αναφοράς σε πεδία όπως η κοινωνιολογία της οικογένειας και η κοινωνιολογία της υγείας. Στο βιβλίο του Σεξουαλικότητα, έρωτας και οικογένεια: Ευρώπη και Βόρεια Αµερική 17ος-20ός αιώνας, η αξιοποίηση στοιχείων, στατιστικών, µαρτυριών και ερευνών συνδυάζεται µε οξυδερκείς κρίσεις και επισηµάνσεις του συγγραφέα. Θέµατα όπως το φλερτ και η ερωτική προσέγγιση µεταξύ των νέων, οι εκτός γάµου γεννήσεις, ή η λεγόµενη σεξουαλική επανάσταση της δεκαετίας του 1960, φωτίζονται από τον καθηγητή Shorter µε τρόπο που επιτρέπει στον αναγνώστη να σχηµατίσει ολοκληρωµένη, όσο και απόλυτα τεκµηριωµένη, άποψη για την οικογένεια και τις σχέσεις στους κόλπους της κατά τους τελευταίους τρεις αιώνες. Ένα πραγµατικό επίτευγµα επιστηµονικής επάρκειας, αξιοποίησης πηγών, οργάνωσης του σχετικού υλικού, αλλά και γλαφυρής αφήγησης. Ο Edward Shorter ( Έντουαρντ Σόρτερ) γεννήθηκε το 1941 στο Evanston της πολιτείας Ιllinois (ΗΠΑ). Σπούδασε στo Χάρβαρντ, όπου το 1967 αναγορεύθηκε διδάκτορας (PhD). Aπό το 1977 δίδαξε ως τακτικός καθηγητής της Iστορίας στο πανεπιστήµιο του Τορόντο (Καναδάς). Επίσης, από το 1991 κατέχει την τιµητική έδρα Hanna της Ιστορίας της Ιατρικής. Το συγγραφικό του έργο εκτείνεται σε πεδία όπως η κοινωνική ιστορία της ιατρικής, η ιστορία της µαιευτικής και της γυναικολογίας, η σχέση γιατρού-ασθενούς και οι ψυχοσωµατικές ασθένειες, και περιλαµβάνει, µεταξύ άλλων, τα βιβλία Η ιστορία της ψυχοσωµατικής ασθένειας στη σύγχρονη εποχή (1992), Η ιστορία της ψυχιατρικής από την εποχή του ασύλου έως την εποχή του προζάκ (1997), Ιστορικό λεξικό της ψυχιατρικής (2005), κ.ά. [16/12/2009]

7 J. W. von Goethe (Γκαίτε) Ράινεκε Φουξ Το παραµύθι της αλεπούς Μετάφραση: Ι.Ν. Γρυπάρης Σειρά: Παγκόσµια Κλασική Λογοτεχνία Σύµβουλος έκδοσης: Ε. Κοροµηλά ISBN: εκέµβριος 2009 Σελ.: 284 Τιµή: 19,50 Σχέδιο: Σωτήρης Λιούκρας Υπάρχουν έργα αθάνατα κλασσικά, όπως είθισται να τα χαρακτηρίζουµε γραµµένα από αθάνατους δηµιουργούς. Οι εποχές περνούν, οι αντιλήψεις εξελίσσονται, το ίδιο και οι προτιµήσεις του κοινού, και πολλές φορές, δηµιουργίες που έχουν ηλικία ενός, δύο ή και παραπάνω αιώνων, µπορεί να είναι στις µέρες µας παρωχηµένες. Κάποιες, όµως, αντέχουν. Και αντέχουν επειδή έχουν ακόµη κάτι να πουν στον σύγχρονο άνθρωπο. Επειδή συνεχίζουν να τον προβληµατίζουν και να τον τέρπουν.. Κάτι ανάλογο ισχύει και για τις µεταφράσεις παλαιών έργων. Κάθε µεταφραστής χρησιµοποιεί, φυσικά, τη γλώσσα της εποχής του, µε τον τρόπο που ο ίδιος κρίνει καλύτερο. Και η γλώσσα δεν είναι κάτι που µένει ανεπηρέαστο από την εξέλιξη, αλλάζει και αυτή. Έτσι λοιπόν υπάρχουν και µεταφράσεις που «παλιώνουν» µε τον χρόνο και ξενίζουν τον αναγνώστη. Γι αυτό και συχνά, έργα προηγούµενων καιρών ζητούν αναµετάφραση. Όταν όµως έχει κανείς την τύχη να ανακαλύψει ένα θησαυρό, δεν µπορεί παρά να κάνει ένα πράγµα: να τον ξαναπροσφέρει στο κοινό ατόφιο, ανέπαφο. Για να του δώσει την ευκαιρία να απολαύσει και πάλι τον µύθο, την πέννα του συγγραφέα, µα και την πέννα του µεταφραστή. Αυτό γίνεται σε τούτο το βιβλίο, µε τον οικουµενικό µύθο της αλεπούς, στην προκειµένη περίπτωση, γραµµένο από τον Γκαίτε και δοσµένο στην ελληνική από τον εκλεκτό λογοτέχνη Ιωάννη Ν. Γρυπάρη. Οι Εκδόσεις ΝΕΦΕΛΗ επανεκδίδουν σήµερα το Ράινε Φουξ ακριβώς όπως εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1930 χωρίς καµία παρέµβαση ή αλλαγή στην ορθογραφία, τη σύνταξη, τη µορφή εν γένει του κειµένου του µεταφραστή. Ελπίζουµε ότι η έκπληξη, ενδεχοµένως, του σηµερινού αναγνώστη µπροστά σ αυτή τη µορφή, µόνον ευχάριστη θα είναι. [16/12/2009]

8 ιονύσιος Α. Αναπολιτάνος (επιµ.) Στιγµές και διάρκειες 13 κείµενα φιλοσοφίας και ιστορίας των µαθηµατικών και της λογικής Σειρά: Επιστήµες / Φιλοσοφία ISBN: εκέµβριος 2009 Σελ.: 416 Τιµή: 25,00 Η παρούσα συλλογή περιλαµβάνει δεκατρία κείµενα φιλοσοφίας και ιστορίας των µαθη- µατικών και της λογικής, που καλύπτουν µια ευρύτατη περιοχή, τόσο θεµατικά όσο και χρονικά. Τα κείµενα φιλοσοφίας αφορούν στη φύση των µαθηµατικών αντικειµένων και στο πληροφορικό περιεχόµενο των µαθηµατικών αληθειών (. Αναπολιτάνος), στα ενορατικά µαθηµατικά του L.E.J. Brouwer και στη λογική τους (Γ. Βαφειάδου και J. Rand Moschovakis), στη χρήση της θεωρίας αναδροµικών συναρτήσεων στη θεωρία προσδιορισµού αναφοράς (Ε. Καλυβιανάκη και Γ.Ν. Μοσχοβάκης), στην ανθυφαιρετική φύση της γεωµετρίας και της φιλοσοφίας των Πυθαγορείων (Σ. Νεγρεπόντης), στην αναποτελεσµατικότητα των µαθηµατικών όταν εφαρµόζονται στην καθηµερινή ζωή (Α. Τζουβάρας), στο πρόγραµµα των «ανάστροφων µαθηµατικών» του H. Friedman (Κ. Χατζηκυριάκου) και στις αφαιρετικές αρχές του G. Frege σε σχέση µε ένα δίληµµα του P. Benacerraf (. Χριστοπούλου). Τα ιστορικά θέµατα που θίγονται είναι: ένα επιχείρηµα του Σέξτου Εµπειρικού που αφορά στην έννοια του «απειράκις άπειρον» (Α. έµης), το σύστηµα συλλογιστικών «τρόπων» που ανέπτυξε ο Αριστοτέλης (Κ. ηµητρακόπουλος), η ύπαρξη «Στοιχείων» µαθηµατικών πριν από τον Ευκλείδη (Β. Καρασµάνης), η ταύτιση τυπικών αποδείξεων και προγραµµάτων µέσω του «ισοµορφισµού Curry-Howard» (Γ. Κολέτσος), το νόηµα του όρου «δεδοµένον» κατά τον Μαρίνο τον Φιλόσοφο (Φ. Φουρναράκης) και, τέλος, µια νέα ανάγνωση της Εισαγωγής του έργου «Αριθµητικά» του ιόφαντου (Γ. Χριστιανίδης και. ιαλέτης). [10/12/2009]

9 Salim Bachi (Σαλίµ Μπασί) Σκοτώστε τους όλους! µυθιστόρηµα Μετάφραση: Κατερίνα Γούλα Σειρά: Παγκόσµια λογοτεχνία / Κόκκοι άµµου Σύµβουλος έκδοσης: Σωκράτης Καµπουρόπουλος ISBN: Σεπτέµβριος 2009 Σελ.: 144 Τιµή: 12,50 Περπατούσαν µέσα στη µαύρη νύχτα. Εκείνη έκλαιγε. Το σιχαινόταν αυτό. Ήθελε να τη σκοτώσει. Μέσα απ αυτήν θα σκότωνε ολόκληρη την Αµερική. Κι εκείνος θα γινόταν η µεγαλύτερη κατάφαση του τίποτα. Αύριο το πρωί θα κρατούσε τα µάτια ορθάνοιχτα όταν θα έριχνε το Boeing 767 των American Airlines πάνω στους δύο πιο αλαζονικούς πύργους της ανθρωπότητας. Τα µάτια ορθάνοιχτα. Στις 11 Σεπτεµβρίου 2001, ένας καµικάζι παίρνει τον έλεγχο ενός αεροπλάνου και το ρίχνει επάνω στο Παγκόσµιο Κέντρο Εµπορίου της Νέας Υόρκης. Ο Σαλίµ Μπασί αναπλάθει τη ζωή αυτού του ανθρώπου, τις σκέψεις του και τις αµφιβολίες του λίγες ώρες πριν από την τραγωδία. Πώς βιώνει τη νύχτα της 10ης Σεπτεµβρίου 2001 ο ένας από τους καµικάζι που ετοιµάζεται να δολοφονήσει τη ύση; Στο Σκοτώστε τους όλους! επιχειρείται µια προσέγγιση όπου εξετάζονται εκ των έσω τα ζητήµατα της αµφιβολίας και της θρησκευτικής στράτευσης. Παρά τα διδάγµατα ενός αγαπηµένου πατέρα, παρά την προσπάθεια ενσωµάτωσης στη Γαλλία, ο αφηγητής χάνει κάποια στιγµή τον έλεγχο της ζωής του. Βρίσκει καταφύγιο και παρηγοριά κοντά στους φανατικούς. Στην αφήγησή του, ψυχρή και παραληρηµατική συγχρόνως, περιγράφει την τελευταία νύχτα που περνάει στο Πόρτλαντ, πριν εξαφανίσει τους Πύργους της αµερικάνικης αλαζονείας και µαζί τους εξαφανιστεί και ο ίδιος. Φωτογραφία: Jacques Sassier Éditions Gallimard Ο Salim Bachi γεννήθηκε το 1971 στην Αλγερία. Ζει στο Παρίσι από το 1997 και άρχισε τη συγγραφική του σταδιοδροµία µε µια σειρά από διηγήµατα που δη- µοσιεύθηκαν σε εφηµερίδες όπως είναι η Monde diplomatique. Το πρώτο του µυθιστόρηµα Le Chien d Ulysse (Ο σκύλος του Οδυσσέα, 2001) τιµήθηκε µε τρία βραβεία και τον ανέδειξε ως έναν από τους σηµαντικότερους εκπροσώπους της νέας λογοτεχνίας από τις χώρες του Μαγκρέµπ. Ακολούθησαν τα µυθιστορήµατα La Kahéna (2003), Tuez-les tous (Σκοτώστε τους όλους, 2006) και Le silence de Mahommet (H σιωπή του Μωάµεθ) το οποίο κυκλοφορεί επίσης από τις Εκδόσεις ΝΕΦΕΛΗ, που στρέφονται γύρω από τα ζητήµατα της αποικιοκρατίας, του ισλαµικού φονταµενταλισµού και του αραβικού κόσµου, ανακλώντας την ανησυχία της περιόδου µετά την 11η Σεπτεµβρίου του κόκκοι άμμο υ Παρά τα βήµατα που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια, η πρόσληψη του Ισλάµ στη ύση παραµένει εγκλωβισµένη σε µια σειρά από «γραφικά» στερεότυπα, από τη µια πλευρά, και λιγότερο ή περισσότερο αρνητικές προκαταλήψεις από την άλλη. Η σειρά «Κόκκοι άµµου» φιλοδοξεί να γεφυρώσει αυτό το κενό, προσφέροντας στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό βιβλία που βρίσκονται στο επίκεντρο της συζήτησης λογοτεχνικής και µη στις χώρες τους, βιβλία έξυπνα, απρόσµενα και απενοχοποιηµένα, που ξαφνιάζουν µε την προσέγγισή τους πάνω σε «τετριµµένα» θέµατα. Βιβλία που µας αποκαλύπτουν διαφορετικές όψεις ενός κόσµου που µπορεί να προσλαµβάνουµε, συχνά, ως οικείο και νοσταλγικό, παραµένει όµως ουσιαστικά άγνωστος στην πολυπλοκότητα και τις εσωτερικές αντιφάσεις του. Φιλοδοξούν να φωτίσουν έτσι, µέσα από τη λογοτεχνία, µε µοναδικό τρόπο, το επίπεδο της συζήτησης και των διληµµάτων που τίθενται στο µουσουλµανικό κόσµο, ανάµεσα στην εκκοσµίκευση και τη θρησκεία, την παράδοση, τον εκσυγχρονισµό και τη νεωτερικότητα, αποβλέποντας στην προσέγγιση και την κατανόησή του µέσω της υιοθέτησης «της µατιάς του Άλλου». /ammos [21/09/2009]

10 Laurence Bertrand Dorléac H άγρια τάξη Βία, ανάλωση και ιερό στην τέχνη των δεκαετιών 1950 και 1960 Μετάφραση: Έλενα Αναστασάκη Σειρά: Η βιβλιοθήκη της τέχνης ιεύθυνση σειράς: Νίκη Λοϊζίδη ISBN: Οκτώβριος 2009 Σελ.: 384 Τιµή: 28,50 Είτε επρόκειτο για τον Beuys (συνεχιστή της ροµαντικής γερµανικής παράδοσης στο ρόλο του πνευµατικού πατέρα και χαρισµατικού αρχηγού) είτε για τον αυστριακό ακτιβιστή Otto Muehl (ηγέτη µιας ελευθεριάζουσας µικρο-κοινωνίας που βάδιζε µε αρκετή οµολογουµένως αδεξιότητα στα ίχνη του γάλλου ουτοπιστή Charles Fourier), είτε πάλι επρόκειτο για τους καταστασιακούς, τον Guy Debord και την οργισµένη απαξίωση της κοινωνίας του θεάµατος, το αποτέλεσµα ήταν το ίδιο. Όπως σηµειώνει η Laurence B. Dorléac, αυτές οι άγρια ενθουσιώδεις, προκλητικές ή ζοφερές εκδηλώσεις των επιγόνων του κινήµατος Dada οι οποίοι, κατά τη γνώµη µου, κατάφεραν να κληρονοµήσουν τα πάντα εκτός από το καταλυτικό χιού- µορ του αφοµοιώθηκαν από το σύστηµα µέχρι του σηµείου οι µαγνητοσκοπηµένες ταινίες ακόµη και των πιο προκλητικών εκδηλώσεών τους να προβάλλονται στα Μουσεία. Εξάλλου, η γαλλίδα ιστορικός αντιµετωπίζει και την εξέγερση του Μάη του 68 όχι ως απόπειρα µιας επαναστατικής αρχής, αλλά ως την τελική εκτόνωση, ως τον ύστατο χαλαρωτικό σπασµό µιας κοινωνίας έτοιµης να παραδοθεί στο παραγωγικό άγχος, στην άσκοπη κατανάλωση, στην ακόµη πιο άσκοπη υπερ-πληροφόρηση και στην ανία. Όταν η πρόκληση και, πολύ περισσότερο, η εξέγερση µετατρέπονται σε καταναλώσιµο είδος, η µάχη έχει πλέον οριστικά χαθεί. Ν. Λοϊζίδη Αυτό το βιβλίο γεννήθηκε από µια ασάφεια: από την αδυναµία µας να κατανοήσουµε τον πολλαπλασιασµό των σηµείων βίας στην Τέχνη κατά τις δεκαετίες 1950 και 1960 σχεδόν σε όλο τον βιοµηχανικό κόσµο που κλονίζεται από νέους φόβους: ο Ψυχρός Πόλεµος, οι αποικιακοί πόλεµοι, ο πόλεµος των φύλων, η διατάραξη της οικολογικής ισορροπίας, η µηχανοποίηση, η έκπτωση των ανθρωπιστικών αξιών, η ανία. Πολύ πριν τα επαναστατικά γεγονότα του 1968, οι καλλιτέχνες που κληρονόµησαν τη διαβρωτική διδασκαλία του ντανταϊσµού και του Marcel Duchamp δίνουν µια νέα, δική τους τροπή στη γιορτή, και γίνεται σύντοµα αισθητή η αµφίσηµη έξαρση της καρναβαλικής συµπεριφοράς τους, η οποία στηρίζεται τόσο στη διάθεση για ζωή όσο και στο θάνατο. Ταυτόχρονα απελευθερωµένοι αλλά και θορυβηµένοι από το θάνατο του Θεού (που αναγγέλθηκε από τον Sade έως τον Nietzsche), εµφανίζονται ως η κακή συνείδηση της ύσης. Ζητούν επιστροφή στις ρίζες, αφύπνιση των δυνάµεων, εκ νέου επινόηση των τελετουργικών διαδικασιών θέλουν να προκαλέσουν, να καταστρέψουν, να θυσιάσουν. Η βία στην τέχνη τους είναι νεο-πρωτόγονη και, µοιραία, πολύ πιο έντονη και διαδεδοµένη στις χώρες που υπερασπίστηκαν τη ναζιστική Γερµανία, οι οποίες δυσκολεύονται να συνέλθουν από τη βαναυσότητα του πολέµου περισσότερο από τις άλλες χώρες και κλο- [09/10/2009]

11 νίζονται ακόµη περισσότερο καθώς συγχρόνως παρασύρονται σε έναν βεβιασµένο εκσυγχρονισµό. Τίθεται λοιπόν το ερώτηµα της µεταβαλλόµενης λειτουργίας της Τέχνης στις σύγχρονες κοινωνίες ως κάθαρση, διεγερτικό, πυροκροτητής επανάστασης ή δικλείδα ασφαλείας της εξουσίας. Από το ιαπωνικό νεο-νταντά στο βιεννέζικο κίνηµα δράσεων, και από τον σαµανισµό του Beuys στη Γερµανία στον Νέο Ρεαλισµό ή στα πρώτα χάπενινγκς στη Γαλλία, είναι πολλά τα σηµάδια που φανερώνουν την αλλαγή των καιρών, φτάνοντας ακόµη και µέχρι την αυτοτιµωρία του δηµιουργού, η ηρωική υπόσταση του οποίου τίθεται σε πλήρη αµφισβήτηση. Πολλά χρόνια µετά τον πόλεµο που είχε καταδικάσει τους λαούς σε σκληρή δοκιµασία σώ- µατος και πνεύµατος, η απελευθέρωση δεν είναι ίδια στην Ashiya, στο Παρίσι, στη Βιέννη, στο Βερολίνο ή στο Μιλάνο. Πέρα από σύνορα και παραδόσεις, υπάρχουν ωστόσο συγκλονιστικές σχέσεις που οµολογούν την ενοχή αλλά και την ανένδοτη θέληση να βγουν από τον κόσµο όπως αυτός είναι, µέσα σε πράξεις βίας και παραβίασης ενός θεάτρου πολλαπλά εγκλωβισµένου, όπου η δύναµη της εξουσίας µοιάζει να µην έχει κανένα αντίκρισµα. Η Laurence Bertrand Dorléac είναι ιστορικός τέχνης, πανεπιστηµιακός και µέλος του Institut Universitaire de France. Έχει δηµοσιεύσει πολλά κείµενα για την τέχνη του 20ού αιώνα. µ π µ π Ã [σελ. 2]

12 Ιστορείν Επισφαλής εργασία, «γυναικεία εργασία» Παρέµβαση µε αφορµή την Κωνσταντίνα Κούνεβα Σειρά: Ιστορείν ISBN: Οκτώβριος 2009 Σελ.: 56 Τιµή: 8,50 ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ Α. ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ, Κ. ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ, Α. ΙΑΛΛΑ, Π. ΜΑΡΚΕΤΟΥ, Π. ΧΑΝΤΖΑΡΟΥΛΑ Η εργασία του καθαρισµού, κοινωνικά απαξιωµένη και αποξενωµένη ως κατεξοχήν γυναικεία και µεταναστευτική εργασία, είναι το «προνοµιακό» πεδίο της άτυπης και επισφαλούς µισθωτής εργασίας και όλων των διακριτικών της γνωρισµάτων: της σκληρής εκµετάλλευσης, της καταπάτησης της εργατικής νοµοθεσίας και των ασφαλιστικών δικαιωµάτων, των εξευτελιστικών και συχνά πλασµατικών αµοιβών, των αυθαίρετων εργοδοτικών πρακτικών. Η δολοφονική επίθεση εναντίον της Κωνσταντίνας Κούνεβα έφερε στην επιφάνεια καίρια ζητήµατα ενός νέου εργασιακού καθεστώτος που το κυριότερο χαρακτηριστικό του είναι η επισφάλεια. Ήρθε να υπενθυµίσει ότι οι ζωές των εργαζοµένων στον κοινωνικά απαξιωµένο χώρο του καθαρισµού, και ειδικότερα στο χώρο του καθαρισµού µε σχέση εργολαβίας, είναι αναλώσιµες. Τα κείµενα της συλλογής διερευνούν τις ιστορικές καταβολές αλλά και τις σύγχρονες πολιτικές που ορίζουν ορισµένες µορφές απασχόλησης ως µη εργασία και αποκλείουν κατηγορίες εργαζοµένων από κοινωνικά και εργασιακά δικαιώµατα. Αναλύει τις νέες ή όχι και τόσο νέες µορφές βίαιης πειθάρχησης της εργασίας και των «ανυπάκουων» εργαζοµένων, ιδιαίτερα του «ατίθασου» γυναικείου σώµατος. Όλα αυτά τίθενται στο ιστορικό και κοινωνικό πλαίσιο των ειδικών χαρακτηριστικών της εργασίας του καθαρισµού είτε µε σχέση εργολαβίας στο δηµόσιο τοµέα είτε µε όρους ιδιοκτησίας στον οικιακό χώρο. Η κοινωνική επαγρύπνηση και η συλλογική δράση είναι οι απαραίτητες προϋποθέσεις για την απόδοση δικαιοσύνης και τη ριζοσπαστικοποίηση της δυναµικής των δικαιωµάτων. Η έκδοση αποτελεί και µια διαµαρτυρία απέναντι σε τούτη την ιδιότυπη λογοκρισία: στη συστη- µατική απάλειψη από το δηµόσιο λόγο του γεγονότος της επίθεσης, και των συνθηκών που την παρήγαγαν και την επέτρεψαν. Γράφουν οι: Έφη Αβδελά, Αθηνά Αθανασίου, Γιάννης Κουζής, Ιωάννα Λαλιώτου, Βλασία Παπαθανάση, Ποθητή Χαντζαρούλα, Αγγέλικα Ψαρρά. [08/10/2009]

13 Θανάσης Αθανασίου ιαδροµές σε χρόνια σκοτεινά βασισµένο σε προφορικές µαρτυρίες Σειρά: ιάφορα Νοέµβριος 2009 O τροµοκρατικός ήχος των βοµβαρδιστικών «Στούκας», ενωνότανε µε το θλιβερό χλιµίντρισµα των αλόγων που σκοτώνονταν ή τραυ- µατίζονταν, µε τις εκρήξεις των βοµβών, τις καταρρεύσεις των κτιρίων, τον πανικό των ανθρώπων που έτρεχαν να προστατευτούν (όταν οι βοµβαρδισµοί µάς πετύχαιναν στα χωράφια, τρέχαµε να καλυφτούµε µέσα στα στάχυα, αλλά πώς να γλιτώσεις από τα «Στούκας», που έφταναν µέχρι και τριάντα µέτρα από τη γη πολλά κορµιά έπεσαν, πολύ θανατικό) ένας αλλόκοτος ορυµαγδός, µια κόλαση. Άνθρωποι, άλογα, κοµµάτια λιµανιού και πλοίων, όλα µια παράξενη αιµατηρή µάζα. Εµείς προσπαθούσαµε να αµυνθούµε µε τουφέκια! Μια οικογένεια απλών ανθρώπων από την Αλόννησο, η οικογένεια Αθανασίου, αφηγείται απλά και λιτά την πολιτική και κυρίως την ανθρώπινη διαδροµή της από την προπολεµική µέχρι και τη µετά τη δικτατορία περίοδο, µέσα από τα µονοπάτια των σκοτεινών περιόδων της εποχής εκείνης. Πόλεµος, αντίσταση, στρατόπέδα συγκέντρωσης, µετεµφυλιακά σκοτάδια, Μακρόνησος, δικτατορία, διώξεις και βασανισµοί λειτουργούν ως σκηνικό για να αναδειχτούν οι γνήσιες αρετές του αλτρουϊσµού, της ανιδιοτέλειας, του αγώνα για το κοινό καλό, την ελευθερία και την αξιοπρέπεια, αξίες που σιγά-σιγά και οδυνηρά µπαίνουν στο µουσείο της σύγχρονης ιστορίας. Ένα «µάθηµα» ανθρωπισµού και θυσίας που δικαιώνει την ουσία του ανθρώπου. [27/10/2009]