ΘΕΜΑ: 01 κ ο ιν ο τ ικ ο ί κ α ν ό ν ε ς ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΥ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΑ ΚΡΑΤΗ-ΜΕΛΗ (ΘΕΜΙΤΕΣ ΚΑΙ ΑΘΕΜΙΤΕΣ ΚΡΑΤΙΚΕΣ ΕΝΙΣΧΥΣΕΙΣ)

Transcript

1 T.E.I. ΚΑΒΑΛΑΣ ΣΧΟΛΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΤΜΗΜΑ ΛΟΓΙΣΤΙΚΗΣ ΘΕΜΑ: 01 κ ο ιν ο τ ικ ο ί κ α ν ό ν ε ς ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΥ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΑ ΚΡΑΤΗ-ΜΕΛΗ (ΘΕΜΙΤΕΣ ΚΑΙ ΑΘΕΜΙΤΕΣ ΚΡΑΤΙΚΕΣ ΕΝΙΣΧΥΣΕΙΣ) ΠΤΥΧΙΑΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΤΗΣ ΣΠΟΥΔΑΣΤΡΙΑΣ ΚΕΡΑΜΥΔΑ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΣ ΕΙΣΗΓΗΤΗΣ; ΚΡΗΤΙΚΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΒΑΛΑ 1999

2 ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ ΠΡΟΛΟΓΟΣ Κρατικές τταρεμβάσεις Έννοια των κρατικών ενισχύσεων Προβλήματα ττου δημιουργούνται σχετικά με τη χορήγηση κρατικών ενισχύσεων Οι Κύριοι Στόχοι της Συνθήκης ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ (ΕΚ) αριθ. 659/1999 ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ 1. Ορισμοί 2 Διαδικασία σχετικά με τις κοινοποιούμενες ενισχύσεις 3. Διαδικασία σχετικά με τις παράνομες ενισχύσεις ^ Διαδικασία σχετικά με την καταχρηστική εφαρμογή ενισχύσεων g Διαδικασία σχετικά με τα υφιστάμενα καθεστώτα ενίσχυσης g Ενδιαφερόμενα μέρη - δικαιώματα των ενδιαφερομένων μερών 7, Έλεγχος 8. Κοινές διατάξεις Έργο της Επιτροπής Υποχρεώσεις των κρατών-μελών στις περιπτώσεις κρατικών ενισχύσεων Σύγκρουση οργάνων (Συμβούλιο, Επιτροπή) ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΕΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ Η επιβολή οικονομικών κυρώσεων στα κράτη-μέλη Αποφάσεις Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων Παράδειγμα κρατικών ενισχύσεων ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ Βιβλιογραφία

3 ΠΡΟΛΟΓΟΣ Κρατικές Παρευβάσεις^ Οι κρατικές ενισχύσεις εττιχειρήσεων σε συνδυασμό με τους περιορισμούς της οικονομικής δράσης των αλλοδαπών στην ημεδαπή αποτέλεσαν, για μεγάλη περίοδο, τις κύριες μορφές έκφρασης του κρατικού προστατευτισμού προς την ημεδαπή αγορά και πρώτες μορφές εκδήλωσης της κρατικής επέμβασης στην οικονομία. Χρησιμοποιήθηκαν ευρύτατα για την εξυπηρέτηση και ειδικών οικονομικών ή ευρύτατα κοινωνικών στόχων του σύγχρονου κράτους, όπως είναι: η βελτίωση της ανταγωνιστικότητας των ημεδαπών επιχειρήσεων έναντι των αλλοδαπών, η στήριξη της περιφερειακής πολιτικής, η καταπολέμηση της ανεργίας, και η στήριξη της παραγωγής σε μη αποδοτικούς ή ιδιαίτερου ενδιαφέροντος κλάδους της οικονομίας. Οι στόχοι αυτοί επιδιώχθηκαν χωρίς να αποκλείεται και η εξυπηρέτηση ειδικών και προσωρινών στόχων, συνδεδεμένων με την πολιτική τής συγκυρίας, όπως π.χ.: η ενίσχυση της οικονομικής ανάπτυξης κρατών στη φάση της εκβιομηχάνισης, ή η στήριξη βιομηχανίας ή άλλων κλάδων της οικονομίας, που υφίστανται, σε μεγαλύτερο βαθμό από άλλους κλάδους, τις πιέσεις των οικονομικών κρίσεων. Η μεγάλη αύξηση των ενεργειακών τιμών, η αστάθεια των συναλλαγματικών τιμών, ο πληθωρισμός και η ανεργία υποχρέωσαν πολλά κράτη μέλη να ενισχύουν τις βιομηχανίες τους, για να μπορέσουν να προσαρμοστούν στις συνθήκες του διεθνούς ανταγωνισμού. Οι κυβερνήσεις έχουν πολλά επιχειρήματα για να παρεμβαίνουν στην οικονομική ζωή και όλα έχουν συνήθως μια πολιτικοκοινωνική βάση: την αποφυγή χρεοκοπίας επιχειρήσεων, που έχουν ως συνέπεια συλλογικές απολύσεις, απαράδεκτες για την περιφερειακή και κοινωνική πολιτική. Βέβαια οι κοινωνικές και περιφερειακές συνέπειες των διαρθρωτικών αλλαγών πρέπει να απαλύνονται και να αμβλύνονται από το κράτος. Αλλά δεν πρέπει αυτό να αντιστέκεται στις ίδιες τις αλλαγές, επιδιώκοντας να εξασφαλίζει την επιβίωση επιχειρήσεων ή κλάδων σε παρακμή. Μούσης, Ευρωπαϊκή Κοινότητα στην Ε.Ε.

4 Σε εθνικό επίπεδο οι επιχειρήσεις που αντιμετωπίζουν προβλήματα ευαισθητοποιούν για την τύχη τους τις κυβερνήσεις και την κοινή γνώμη και το καταφέρνουν αυτό ιδιαίτερα όταν πρόκειται για μεγάλες παραδοσιακές επιχειρήσεις που θεωρούνται κατά κάποιο τρόπο ως «επιχειρήσεις σημαίες». Όλα αυτά τα επιχειρήματα έχουν βέβαια βάση, αλλά σε κοινοτικό επίπεδο διερωτάται κανείς αν μια ενίσχυση είναι πράγματι προτιμότερη από την ριζική αλλαγή των μέσων παραγωγής και αν η ενίσχυση μιας προβληματικής βιομηχανίας σε ένα κράτος-μέλος δεν θίγει τα συμφέροντα των ομοειδών βιομηχανιών των άλλων κρατών-μελών. Πράγματι, είναι εμφανές ότι μια κρατική παρέμβαση ενέχει σύγκρουση συμφερόντων μεταξύ των οικονομικών παραγόντων, που ωφελούνται απ αυτή, και των ανταγωνιστών τους σε άλλα κράτη-μέλη, οι οποίοι θεωρούν τους εαυτούς τους αδικημένους και πιέζουν τις κυβερνήσεις τους για όμοια μεταχείριση. ΓΓ αυτό οι κρατικές πρωτοβουλίες, οι οποίες συλλαμβάνονται και εκτελούνται μονομερώς, δεν μπορεί παρά να προκαλέσουν αντιδράσεις στα άλλα κράτη-μέλη και να καταλήξουν σε δαπανηρές και λίγο αποτελεσματικές ενέργειες. Για να αποφευχθεί αυτή η σπατάλη των πόρων χρειάζεται επομένως ένας «κώδικας καλής συμπεριφοράς» των κρατών-μελών σ αυτό το πεδίο. Η έρευνα έλαβε χώρα βασιζόμενη σε στοιχεία πριν από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, της Φεβρουαρίου 1992.

5 Έ ννοια των Κρατικώ ν Ενισχύσεω ν Όταν μιλάμε για κρατική ενίσχυση, εννοούμε τη Χρηματοδότηση του κράτους-μέλους σε μια εττιχείρηση ή ιδιώτη. Η φύση του φορέα δεν παίζει ρόλο, αρκεί οι ενισχύσεις να χορηγούνται από κρατικούς πόρους. Αυτό σημαίνει ότι δεν είναι απαραίτητο να παρέχονται άμεσα από το κράτος αλλά μπορούν να χορηγούνται και έμμεσα από άλλους οργανισμούς.^ Η απαγόρευση του άρθρου 92 1 της Συνθήκης περιλαμβάνει το σύνολο των ενισχύσεων, που παρέχονται από τα κράτη-μέλη ή μέσω κρατικών πόρων. Δεν απαιτείται να γίνεται διάκριση μεταξύ των περιπτώσεων στις οποίες η ενίσχυση παρέχεται άμεσα από το κράτος-μέλος ή έμμεσα από δημόσιους ή ιδιωτικούς οργανισμούς, τους οποίους το κράτος μέλος ιδρύει ή υποδεικνύει, προκειμένου αυτοί να διαχειρίζονται τις ενισχύσεις. Έτσι οι ενισχύσεις που χορηγούνται από περιφερειακούς και τοπικούς φορείς των κρατών-μελών, οποιοδήποτε κι αν είναι το καθεστώς και η ονομασία τους, ελέγχονται ως προς το αν συμβιβάζονται με την Κοινή Αγορά.^ Δεν μπορεί επίσης να γίνει διάκριση μεταξύ της ενισχύσεως που χορηγείται υπό τη μορφή δανείων και της ενισχύσεως που χορηγείται υπό τη μορφή συμμετοχής στο κεφάλαιο επιχειρήσεων. Οι ενισχύσεις, υπό την μία ή την άλλη μορφή, εμπίπτουν στην απαγόρευση του άρθρου 92, εφόσον συντρέχουν οι προϋποθέσεις που ορίζει η εν λόγω διάταξη. Η χορήγηση ενισχύσεων, ιδίως υπό μορφή συμμετοχής του κράτους-μέλους ή των οργανισμών τοπικής αυτοδιοικήσεως, δεν μπορεί να θεωρηθεί ως αυτομάτως αντίθετη προς τις διατάξεις της Συνθήκης. Οποιαδήποτε, επομένως, και αν είναι η μορφή υπό την οποία χορηγούνται οι ενισχύσεις, στην Επιτροπή εναπόκειται να εξετάσει αν οι εν λόγω ενισχύσεις εμπίπτουν προς το άρθρο 92 1, και, σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως, να κρίνει αν μπορούν ενδεχομένως να εξαιρεθούν της παραγράφου 3 του εν λόγω άρθρου, αιτιολογώντας σχετικά την απόφασή της.^ Οταν οι ενισχύσεις μειώνουν κατά τρόπο τεχνητό το κόστος επενδύσεως ή το κόστος παραγωγής ή το κόστος διαθέσεως στην αγορά των ενδιαφερομένων επιχειρήσεων, καθώς και όταν Σύμφωνα με τη Νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου της 22ας Μαρτίου 1977, Steinik, 78/76, Rec. σελ Σύμφωνα με τη Νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου της 30ης Ιανουαρίου Επιτροπή κατά της Γαλλικής Δημοκρατίας 290/83, σελ Περιπτώσεις κρατικών ενισχύσεων του άρθρου 92 3, της Συνθήκης, που δύνανται να θεωρηθούν ότι συμβιβάζονται με την Κοινή Αγορά.

6 TO κράτος-μέλος αναλαμβάνει καθ' οιονδήποτε τρόπο την κάλυψη των ζημιών της Επιχειρήσεως, μιλάμε για ενισχύσεις, που χορηγούνται υπό οποιαδήποτε μορφή από τα κράτη-μέλη ή με κρατικούς πόρους και νοθεύουν ή απειλούν να νοθεύσουν τον ανταγωνισμό, δια της ευνοϊκής μεταχειρίσεως ορισμένων επιχειρήσεων ή ορισμένων κλάδων παραγωγής. Ενισχύσεις υπό τη μορφή δανείου, προκαταβολής ή και συμμετοχής στο κεφάλαιο μπορούν να προορίζονται για την προσπάθεια αναδιαρθρώσεως. Σε περιπτώσεις ενίσχυσης για κάλυψη ζημιών, αυτό μπορεί να γίνει με τη χορήγηση δανείων υπό τους συνήθεις όρους της αγοράς ή με τη συμφωνία καταβολής μερισμάτων μετά από μία ορισμένη μεταβατική περίοδο. Προκειμένου να διαπιστωθεί αν η συμμετοχή στο κεφάλαιο επιχειρήσεως έχει το χαρακτήρα κρατικής ενισχύσεως, ενδείκνυται να εφαρμοστεί το κριτήριο το οποίο στηρίζεται στις δυνατότητες της επιχειρήσεως να εξεύρει τα εν λόγω ποσά στις ιδιωτικές αγορές κεφαλαίων. Σε περίπτωσή επιχειρήσεως της οποίας το σύνολο σχεδόν του εταιρικού κεφαλαίου κατέχεται από το δημόσιο, πρέπει ιδίως να κριθεί αν υπό παρόμοιες περιστάσεις ιδιώτης εταίρος θα είχε προβεί σε παρόμοια εισφορά κεφαλαίου, στηριζόμενος στις προβλέψιμες δυνατότητες αποδοτικότητας, ανεξάρτητα από κάθε άποψη κοινωνικής, περιφερειακής ή κλαδικής πολιτικής. Οι ενισχύσεις δεν κατευθύνονται προς όλες τις επιχειρήσεις ή προς όλους τους κλάδους της παραγωγής, αλλά προς ορισμένες επιχειρήσεις που πρέπει να επιλέγονται με διάφορα κριτήρια, όπως όγκος της επιχείρησης, το ποσοστό συμμετοχής της στις εξαγωγές, ο αριθμός των εργαζομένων. Εκτός από τα κοινωνικά κριτήρια μπορούν να επιλέγονται και οικονομικά κριτήρια.^ Αναγκαία προϋπόθεση για να λαμβάνει μια επιχείρηση κρατική ενίσχυσή είναι να κατέχει μια προνομιακή θέση πάντα σύμφωνη με τους κανόνες της Συνθήκης. Αναφερόμαστε σε υγιείς επιχειρήσεις. Πρέπει να λήφθούν υπόψή όλες οι πραγματικές και νομικές περιστάσεις που περιβάλλουν την ενίσχυση και ειδικότερα κατά πόσο υφίσταται ανισορροπία μεταξύ των επιβαλλομένων επιβαρύνσεων επί των ενδιαφερομένων επιχειρήσεων. Τα στοιχεία αυτά είναι αναγκαία για να προσδιοριστεί κατά πόσο μια ενίσχυσή μπορεί να επηρεάσει το εμπόριο μεταξύ των κρατών-μελών, να νοθεύσει τον ανταγωνισμό και να αλλοιώσει Σύμφωνα με το άρθρο 92 1 της Συνθήκης Παραδόσεις Ευρωπαϊκού Κοινοτικού Δικαίου, Κοτσίρης

7 επιβλαβώς τις συνθήκες συναλλαγών κατά τρόττο αντίθετο ττρος το κοινό συμφέρον. Για παράδειγμα, εάν η ενίσχυση προωθείται για να χαμηλώσει τα κόστη ενός βιομηχανικού τομέα, τότε η εν λόγω ενίσχυση είναι αθέμιτη. Η διάταξη αυτή αφορά, επομένως, τις αποφάσεις των κρατών- -μελών, με τις οποίες αυτά, προκειμένου να επιδιώξουν τους οικονομικούς και κοινωνικούς σκοπούς τους, διαθέτουν, με μονομερείς και αυτοτελείς αποφάσεις, στις επιχειρήσεις ή σε άλλα πρόσωπα πόρους ή τους παρέχουν πλεονεκτήματα προοριζόμενα να ευνοήσουν την πραγματοποίηση των επιδιωκόμενων οικονομικών ή κοινωνικών στόχων. Δεν έχει εφαρμογή σε μια υποχρέωση καταβολής ή επιστροφής ποσών, οπότε τα ποσά αυτά δεν οφείλονται από εκείνον που τα κατέβαλε. Από αυτό έπεται ότι ένα εθνικό φορολογικό σύστημα που επιτρέπει στο φορολογούμενο να αμφισβητήσει ή να αξιώσει την επιστροφή του φόρου, δεν αποτελεί ενίσχυση κατά την έννοια του άρθρου 92 της Συνθήκης. Η δυνατότητα ή η αδυναμία ανακτήσεως του φόρου, λόγω του γεγονότος αυτού, εξαρτάται στην πραγματικότητα από τις ιδιομορφίες των εθνικών νομοθεσιών σχετικά με την ανάκτηση του αχρεωστήτου. Στην ουσία μπορούμε να πούμε ότι είδη κρατικών ενισχύσεων μπορούν να είναι: φορολογικές απαλλαγές, προνομιούχα επιτόκια, παροχή γης σε εταιρίες με ειδικούς όρους, αποζημιώσεως σε υλικές ζημιές, γενικά μέτρα πολιτικής, ευνοϊκοί χρηματοδοτικοί ή πιστωτικοί όροι, όπως μειωμένα επιτόκια, μεγαλύτερη περίοδος χάρης ή χρόνου εξόφλησης, εγγυήσεις πιστώσεων, τμηματική εξόφληση δανειακών υποχρεώσεων, δωρεάν ή με ευνοϊκούς όρους παροχή χρήσης μέσων παραγωγής και τεχνολογίας, κάλυψή ή υπόσχεση κάλυψης ζημιών από την λειτουργία επιχείρησης, απόδοση δαπανών εγκατάστασης ή λειτουργίας σε περίπτωση επιτυχούς λειτουργίας, ευνοϊκός διακανονισμός οφειλών προς το δημόσιο ή δημόσιους οργανισμούς ή επιχειρήσεις. Το άρθρο 92 3 της Συνθήκης, παρέχει στην Επιτροπή μια διακριτική ευχέρεια: προβλέπει ότι οι ενισχύσεις που απαριθμεί «δύνανται» να θεωρηθούν ότι συμβιβάζονται με την Κοινή Αγορά, Η συγκεκριμένη διάταξη κάνει λόγο για ενισχύσεις, που χωρίς την απαλλακτική διαδικασία της διάταξης αυτής θα ήταν απαγορευμένες με την αρχή του άρθρου 92 1 της Συνθήκης και που μπορούν να διευρυνθούν ακόμη περισσότερο με απόφαση

8 του Συμβουλίου με ειδική ττλειοψηφία μετά αττό ττρόταση της Επιτροπής.' Οι περιπτώσεις κρατικών ενισχύσεων, που αναφέρονται στο άρθρο 92 3 της Συνθήκης, είναι: ί) Οι ενισχύσεις για την προώθηση της οικονομικής αναπτύξεως περιοχών, στις οποίες το βιοτικό επίπεδο είναι «ασυνήθως» χαμηλό ή στις οποίες επικρατεί «σοβαρή» υποαπασχόληση.^ Αναφέρονται στις περιπτώσεις περιφερειακής ανάπτυξης. Η χρησιμοποίηση των όρων «ασυνήθως» και «σοβαρή» δείχνει ότι αφορά μόνο σε περιοχές όπου η οικονομική κατάσταση είναι εξαιρετικά δυσμενής σε σχέση προς το σύνολο της Κοινότητας. Οι εκτιμήσεις οικονομικής και κοινωνικής φύσεως γίνονται σε Κοινοτικό πλαίσιο. Τέτοιες ενισχύσεις έχουν ως σκοπό την προσέγγιση του βιοτικού επιπέδου μιας περιοχής προς το βιοτικό επίπεδο των άλλων Ευρωπαϊκών κρατών-μελών και την απάλειψη της υποαπασχόλησης, εξουδετερώνοντας προοδευτικά τις περιφερειακές διαφορές του επιπέδου αναπτύξεως. Επιφέρουν διαρκή αύξηση των εισοδημάτων, μείωση της ανεργίας και επομένως είναι ικανές να προωθήσουν την οικονομική ανάπτυξη της περιοχής. Ενισχύσεις που ανταποκρίνονται στο κριτήριο περί ειδικού περιφερειακού σκοπού, δηλαδή ενισχύσεις που χορηγούνται σε περιφέρειες και τυγχάνουν της συνδρομής του Ευρωπαϊκού Ταμείου Περιφερειακής Αναπτύξεως και εντάσσονται στο πλαίσιο προγραμμάτων περιφερειακής αναπτύξεως.^ Τέτοια προγράμματα καθορίζονται σε εθνικό επίπεδο, για τη χρηματοδότηση εθνικών προγραμμάτων κοινοτικού ενδιαφέροντος, τα οποία καλύπτουν εθνικούς στόχους και συμβάλλουν στην πραγματοποίηση κοινοτικών στόχων και πολιτικών. ϋ) Οι ενισχύσεις για την προώθηση σημαντικών σχεδίων κοινού ευρωπαϊκού ενδιαφέροντος ή για την άρση σοβαρής διαταραχής της οικονομίας κράτους-μέλους."* Πρώτον, αναφέρονται σε περιπτώσεις, που μπορούν να χαρακτηριστούν ως κοινού ευρωπαϊκού ενδιαφέροντος κατά Ευρωπαϊκή Ιδέα στη Νέα Ευρώπη του Μάαστριχτ, Δρίσης Γιώργος, 1995 Σύμφωνα με το άρθρο 92 3, στοιχείο (α) της Συνθήκης Υπό την έννοια του άρθρου 5 του κανονισμού (ΕΟΚ) 1787/84 του Συμβουλίου, της 19 ^^ Ιουνίου 1984 Σύμφωνα με το άρθρο 92 3, στοιχείο (β) της Συνθήκης

9 την έννοια του άρθρου 92 της Συνθήκης. Δηλαδή όταν ένα σχέδιο εντάσσεται σε διεθνές ευρωπαϊκό πρόγραμμα που υποστηρίζουν από κοινού διάφορες κυβερνήσεις κρατών μελών ή όταν το σχέδιο αποτελεί μέρος εναρμονισμένης δράσης κρατών μελών για την καταπολέμηση κοινής απειλής, όπως λόγου χάρη η μόλυνση του περιβάλλοντος. Δεύτερον, αψορούν περιπτώσεις κρατικών ενισχύσεων που είναι δύσκολο να προσκληθούν σε βοήθεια. Η Επιτροπή κρίνει ότι για να δοθούν τέτοιου είδους ενισχύσεις θα πρέπει να υπάρχουν προβλήματα στο σύνολο της Οικονομίας του κράτους-μέλους. ίϋ) Οι ενισχύσεις για την προώθηση της αναπτύξεως ορισμένων οικονομικών δραστηριοτήτων ή οικονομικών περιοχών, εφόσον δεν αλλοιώνουν τους όρους των συναλλαγών κατά τρόπο που εναντιώνεται προς το κοινό συμφέρον.' Οι περιπτώσεις αυτές κρατικών ενισχύσεων αφορούν στις ανάγκες ενός συγκεκριμένου βιομηχανικού τομέα. Είναι π.χ. ενισχύσεις για τη χρηματοδότηση επενδύσεων σε εξοπλισμούς προηγμένης τεχνολογίας με σκοπό την αύξηση της παραγωγικότητας και τη βελτίωση της ποιότητας των προϊόντων, ώστε να μπορεί ο σχετικός τομέας να ανταγωνίζεται αποτελεσματικότερα τις εισαγωγές, που προέρχονται κυρίως από άλλα κράτη-μέλη. Οι επιχορηγήσεις αυτές ευνοούν κυρίως τις επιχειρήσεις που συμμετέχουν στο εμπόριο μεταξύ κρατών-μελών. Αποβλέπουν στο να συμβάλλουν στην ανάπτυξη ορισμένης οικονομικής δραστηριότητας. Οι εκτιμήσεις οικονομικής και κοινωνικής φύσεως γίνονται σε εθνική διάστασή. Η συγκεκριμένη περιοχή, στην οποία θα χορηγηθεί ενίσχυση, θεωρείται υποβαθμισμένη σε σχέση προς τη θέση που κατέχει το κράτος-μέλος στο σύνολο της Κοινότητας. Δηλαδή όσο καλύτερη είναι η θέση του κράτους-μέλους, τόσο μεγαλύτερη θα πρέπει να είναι η απόσταση της συγκεκριμένης περιοχής από αυτό το κράτος-μέλος, ώστε να δικαιολογηθεί η κρατική ενίσχυση. Ο σκοπός της βοήθειας είναι η ανάπτυξη της οικονομικής δραστηριότητας μια επιχειρήσεως ή περιοχής, χωρίς να γίνεται κατάχρηση του προσχήματος σε γενικό επίπεδο. Η ενίσχυση καταβάλλεται προς εξυπηρέτηση ορισμένου παραγωγικού, στρατηγικού, κοινωνικού, εμπορικού και οικονομικού σκοπού από την εκπλήρωση του οποίου είναι απαραίτητο να ωφελείται μόνο η ενισχυόμενη επιχείρηση ή περιοχή. Σύμφωνα με το άρθρο 92 3, στοιχείο (γ) της Συνθήκης

10 Προβλήυατα ttou δηυιοϋονούνται σχετικά υε τη yopnvnan κρατικών ενισχύσεων. Κατά την εκτίμηση σχετικά με το αν μια κρατική ενίσχυση συμβιβάζεται ή όχι προς την Κοινή Αγορά, ανακύπτουν διάφορα προβλήματα. Για την επίλυσή τους απαιτείται να λαμβάνονται υπόψη και να εκτιμώνται σύνθετα γεγονότα και περιστάσεις οικονομικού χαρακτήρα, ΓΓ αυτό το λόγο το άρθρο 93 της Συνθήκης προβλέπει ειδική διαδικασία για την διαρκή εξέταση και τον διαρκή έλεγχο των ενισχύσεων από την Επιτροπή. Όσον αφορά τις νέες ενισχύσεις, τις οποίες τα κράτη-μέλη προτίθενται ενδεχομένως να θεσπίσουν, καθιερώνεται προηγούμενη διαδικασία χωρίς την οποία καμιά ενίσχυση δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι χορηγείται νομοτύπως. Ακόμα και μια νέα ενίσχυση, εισαγόμενη από ένα κράτος-μέλος κατά παράβαση της παραγράφου 3 του άρθρου 93 της Συνθήκης, πρέπει να τυγχάνει ιδίας μεταχειρίσεως, όπως οι νομίμως χορηγούμενες ενισχύσεις, και συνεπώς πρέπει να υπόκειται μόνον στην υπό του άρθρου 93 2 της Συνθήκης προβλεπόμενη διαδικασία. Εξάλλου, το ασυμβίβαστο των ενισχύσεων προς την Κοινή Αγορά, όπως προβλέπεται στο άρθρο 92 1, δεν είναι απόλυτο ούτε ανυπέρθετο. Τα ενδιαφερόμενα μέλη δεν δύνανται, επικαλούμενα απλώς και μόνον το άρθρο 92 να αμφισβητήσουν το ασυμβίβαστο μιας ενισχύσεως προς το Κοινοτικό Δίκαιο. Προβλήματα παρουσιάζονται όταν ένα κράτος-μέλος δεν συμμορφώνεται προς Τήν απόφαση της Επιτροπής, η οποία έχει διαπιστώσει ότι η ενίσχυση δεν συμβιβάζεται με την Κοινή Αγορά. Στην περίπτωση αυτή, ή Επιτροπή ή οποιοδήποτε άλλο ενδιαφερόμενο κράτος-μέλος δύναται να προσφύγει προς το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Επίσής σε περιπτώσεις στις οποίες μια επιχείρησή αντιτίθεται στον επιτόπιο έλεγχο της Επιτροπής, απαιτείται η συνεργασία των αρμοδίων αρχών των κρατών-μελών. Η εν λόγω διαδικασία, η οποία παρέχει στα λοιπά κράτή μέλή και στους ενδιαφερόμενους κύκλους την εγγύηση ότι μπορούν να εκφράσουν την άποψή τους και η οποία επιτρέπει στην Επιτροπή να διαφωτιστεί πλήρως επί του συνόλου των στοιχείων της υπόθεσης πριν λάβει την απόφασή της, προσλαμβάνει αναγκαστικό χαρακτήρα από τή στιγμή κατά την οποία η Επιτροπή αντιμετωπίζει σοβαρές δυσχέρειες, προκειμένου να κρίνει αν το σχέδιο της ενίσχυσης συμβιβάζεται με την Κοινή Αγορά. Σύμφωνα με το άρθρο 93 1, της Συνθήκης Ε Κ.

11 Με πάγια νομολογία, όπως έχει δεχτεί το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, ο σεβασμός των δικαιωμάτων υπερασπίσεως^ σε κάθε διαδικασία που κινείται κατά προσώπου και μπορεί να καταλήξει σε βλαπτική πράξη κατά του προσώπου αυτού, αποτελεί θεμελιώδη αρχή του Κοινοτικού Δικαίου, η τήρηση της οποίας πρέπει να διασφαλίζεται. Έτσι παρέχεται στο οικείο κράτος μέλος η δυνατότητα να καθιστά λυσιτελώς γνωστή την άποψή του επί των παρατηρήσεων που υποβλήθηκαν σύμφωνα με το άρθρο 93 2 από τρίτους ενδιαφερόμενους και επί των οποίων η Επιτροπή σκοπεύει να στηρίξει την απόφασή της. Το Δικαστήριο διευκρίνισε ότι εφόσον δεν δόθηκε στο κράτος-μέλος η δυνατότητα να σχολιάσει τέτοιες παρατηρήσεις και έγγραφα που περιέχουν στοιχεία καλυπτόμενα από το επαγγελματικό απόρρητο, η Επιτροπή δεν μπορεί να λάβει τις παρατηρήσεις υπόψη στην απόφασή της κατά αυτού του κράτους-μέλους και να στηριχτεί στα στοιχεία αυτά. Το Δικαστήριο^ έχει αναγνωρίσει την άμεση ισχύ της σαφούς διατάξεως του άρθρου 93 3 της Συνθήκης, καθώς και του αναγκαστικού δικαίου και δημοσίας τάξεως. Χαρακτηριστικά η Επιτροπή θεωρεί ότι η μη συμμόρφωση προς τη διάταξη αυτή συνεπάγεται το παράνομο των ενισχύσεων. Λόγω του παράνομου χαρακτήρα των ενισχύσεων, κάθε εξέταση επί της ουσίας καθίσταται περιττή. Στις περιπτώσεις αυτές, για να αποκαθίσταται αποτελεσματικός ανταγωνισμός θα πρέπει να γίνεται ανάκτηση της ενισχύσεως, περιλαμβανομένων και των τόκων, και να πραγματοποιείται σύμφωνα με τις διαδικασίες της εθνικής νομοθεσίας. Η εφαρμογή των διαδικασιών αυτών δεν θα πρέπει να εμποδίζει την αποκατάσταση αποτελεσματικού ανταγωνισμού και της άμεσης εκτέλεσης της απόφασης της Επιτροπής. Για το λόγο αυτό πρέπει να λαμβάνονται τα αναγκαία μέτρα, που να διασφαλίζουν την αποτελεσματικότητα της απόφασης της Επιτροπής. Η καταχρηστική εφαρμογή μιας ενίσχυσης μπορεί να έχει επιπτώσεις στη λειτουργία της εσωτερικής αγοράς, ανάλογες με εκείνες των παράνομων ενισχύσεων και θα πρέπει συνεπώς να αντιμετωπίζονται με ανάλογες διαδικασίες. Σε αντίθεση με τις παράνομες ενισχύσεις, οι οποίες είναι δυνατόν να έχουν εφαρμοστεί καταχρηστικά, αυτές είναι ενισχύσεις που έχουν εγκριθεί προηγουμένως από την Επιτροπή. Ως εκ τούτου, η Συλλογή Νομολογίας Δικαστηρίου, Βασίλειο του Βελγίου κατά Επιτροπής 234/84, 10 Ιουλίου 1986, σελ Απόφαση Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά εφαρμογή του άρθρου 185 της Συνθήκης, περί της ανάκτησης της ενισχύσεως

12 Επιτροπή δεν έχει τη δυνατότητα να διατάξει την ανάκτηση της ενίσχυσης λόγω της καταχρηστικής εφαρμογής της. Όταν ένα κράτος-μέλος δεν τηρεί την υποχρέωση κοινοποίησης ή τη ρήτρα αναστολής της εφαρμογής, η Επιτροπή δεν θα πρέπει να δεσμεύεται από προθεσμίες. Η απαγόρευση ποσοτικών περιορισμών και μέτρων ισοδυνάμου αποτελέσματος είναι σαφής και επιτακτική. Υπάρχει μεγάλη ποικιλία κανόνων και πολιτικών κατευθυντήριων γραμμών, οι οποίες παίρνουν διάφορες μορφές όπως, κανονισμοί, οδηγίες, απλές κατευθυντήριες γραμμές, αποφάσεις, κοινοτικές πράξεις. Μπορούν να έχουν άμεση ή έμμεση ισχύ. Επειδή υπάρχουν πολλών ειδών κανόνες, παρουσιάζονται προβλήματα και δυσχέρειες στην τέλεση του έργου της Επιτροπής, που καθιστούν την διαδικασία πολύπλοκη. Σαν συνέπεια, από τη μια υπάρχουν πολλών ειδών κανόνες και από την άλλη η δέσμευση της Επιτροπής να τηρεί τους κανόνες αυτούς, με αποτέλεσμα ο ιδιώτης να έχει αμφιβολία κατά πόσο η κρατική ενίσχυση είναι συμβατή ή όχι. Δηλαδή όταν η Επιτροπή δεσμεύεται, ό,τι δεν υπάρχει στον κανονισμό δεν ισχύει. Για παράδειγμα, σε απόφαση του Δικαστηρίου στην περίπτωση Deufil^, οι κατευθυντήριες γραμμές δεν δίνουν προσδοκίες στον ιδιώτη και η Επιτροπή δεν δεσμεύεται. Στην περίπτωση Cirfs, η Επιτροπή δεσμεύεται. Κανονισμός (ΕΚ) αριθμ. 659/1999 του Συμβουλίου της 22ας Μαρτίου 1999 για τη θέσπιση λεπτομερών κανόνων εφαρμογής του άρθρου 93 της Συνθήκης Η Επιτροπή, με έγγραφο της 19ης Ιουλίου 1977, κοινοποίησε έναν "κώδικα των ενισχύσεων", που αφορά στις συνθετικές ίνες και νήματα. Εφόσον η ενίσχυση προοριζόταν για τη μετατροπή παραγωγής σε προϊόν μη υπαγόμενο στον κώδικα ενισχύσεων, προκύπτει ότι δεν μπορεί να δημιουργήσει στην προσφεύγουσα δικαιολογημένη εμπιστοσύνη, που να εμποδίζει την Επιτροπή στην απόφαση να διατάξει την ανάκτηση της ενισχύσεως, εφόσον διαπιστωθεί το ασυμβίβαστο προς το κοινό συμφέρον.

13 Προβλήματα δημιουργούν οι ενισχύσεις εκείνες, ττου παρέχονται για τη διάσωση προβληματικών επιχειρήσεων.' Οι ενισχύσεις προς προβληματικές επιχειρήσεις, όπου η οικονομική θέση των εταιριών είναι επισφαλής, είναι αυτές ακριβώς που εγκυμονούν τον μεγαλύτερο κίνδυνο μετατοπίσεως των προβλημάτων ανεργίας και απασχολήσεως σε άλλα κράτη- -μέλη, δεδομένου ότι χρησιμοποιούνται ως μέσο διατηρήσεως του status quo, καθόσον εμποδίζουν τις δυνάμεις που δρουν στην οικονομία της αγοράς να παράγουν τα φυσιολογικά τους αποτελέσματα. Η Κοινότητα προ πάντων δεν εγκρίνει τις λεγάμενες ενισχύσεις λειτουργίας, που αποβλέπουν αποκλειστικά στη διατήρηση εν ζωή status quo των επιχειρήσεων που δεν είναι βιώσιμες.^ Σε περίπτωση μιας ενίσχυσης, που χορηγείται υπό μορφή συμμετοχής στο κεφάλαιο και δεν συνδέεται άμεσα με σχέδιο αναδιάρθρωσης της επιχει ρήσεως, πρόκειται για «ενίσχυση διασώσεως». Η Επιτροπή δηλώνει ότι μια ενίσχυση τέτοιας φύσεως βλάπτει πολύ σοβαρά τις συνθήκες ανταγωνισμού, γιατί η ελεύθερη λειτουργία της αγοράς θα απαιτούσε κανονικά το κλείσιμο της επιχειρήσεως, επιτρέποντας έτσι στους περισσότερο αποδοτικούς ανταγωνιστές να αναπτυχθούν. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι και μια σχετικά ασήμαντη ενίσχυση θα μπορούσε να αλλοιώσει τους όρους των συναλλαγών κατά τρόπο θίγοντα το κοινό συμφέρον. Όμως με μία σημαντική καινοτομία, που καθιερώθηκε το 1992, μία ενίσχυση η οποία δεν υπερβαίνει τα ECU σε διάστημα τριών ετών, θεωρείται ότι δεν είναι σε θέση να επηρεάσει τις ενδοκοινοτικές συναλλαγές.^ Η χορήγηση μιας επενδυτικής ενίσχυσής, η οποία αυξάνει τις ικανότητες παραγωγής σε ένα τομέα ήδη πλεονασματικό, είναι αντίθετη με το κοινό συμφέρον και μια τέτοια ενίσχυση μπορεί να επηρεάσει τις ενδοκοινοτικές συναλλαγές και δεν είναι πλέον ικανή να προωθήσει την οικονομική ανάπτυξη της οικείας περιοχής. Επίσης όταν μία κρατική ενίσχυση καθιστά ισχυρότερη τη θέση μιας επιχειρήσεως σε σχέση με άλλες επιχειρήσεις, που την ανταγωνίζονται στο εμπόριο, πρέπει να θεωρείται ότι οι Απόφαση Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου της (υποθέσεις: Βασίλειο των κάτω Χωρών και Leewarder Papierwarenfabriek κατά Επιτροπής των Ε.Κ.296 και 318/82. Δίκαιο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, Μπερνίτσας Ευρωπαϊκή Κοινότητα στην Ε.Ε., Μούσης Όπως το Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων υπέμνησε με απόφαση της 17ης Σεπτεμβρίου 1980 (Philip Morris κατά επιτροπής 730/79, Rec. σελ.2671)

14 επιχειρήσεις αυτές επηρεάζονται από την ενίσχυση, με συνέπεια να μειώνονται οι δυνατότητες των επιχειρήσεων, οι οποίες είναι εγκατεστημένες σε άλλα κράτη-μέλη, να εξάγουν τα προϊόντα τους προς την αγορά αυτού του κράτους-μέλους.

15 Οι Κύριοι Στόχοι Tnc Z u vs n K n c Ο σκοπός της Συνθήκης είναι να επιτύχει την αποτελεσματική εξάλειψη των παραλήψεων και των συνεπειών αυτών, παρελθουσών και μελλουσών, σύμφωνα με τις Κοινοτικές Αρχές, των οποίων η αποστολή είναι να εξασφαλίζουν την τήρηση της Συνθήκης και να προσδιορίζουν το μέτρο εντός του οποίου η υποχρέωση του οικείου κράτους-μέλους δύναται να συγκεκριμενοποιηθεί στις αιτιολογημένες γνώμες ή αποφάσεις και στις απευθυνόμενες προσφυγές προς το Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων. Ένας δικαστικός κανονισμός, σχετικά με την εφαρμογή του άρθρου 93 της Συνθήκης, θα αυξήσει τη διαφάνεια και την ασφάλεια του Δικαίου. Είναι σκόπιμο να καθοριστούν με ποιες προϋποθέσεις μια ενίσχυση πρέπει να θεωρηθεί ως υπάρχουσα ενίσχυση. Οι γενικοί στόχοι, τους οποίους επιδιώκουν οι ειδικές ρυθμίσεις που παρέχουν τη νόμιμη βάση γγ αυτή τη χορήγηση, δεν επαρκούν για να την εξαιρέσουν από τον κανόνα του άρθρου 92 της Συνθήκης. Τα άρθρα, που αναφέρονται στις κρατικές ενισχύσεις, προβλέπουν λεπτομερείς κανόνες για την κατάργηση των γενικών νοθεύσεων που απορρέουν από τις διαφορές των δημοσιονομικών συστημάτων και της Κοινωνικής Ασφάλειας της Κοινότητας. Δεν γίνεται διάκριση μεταξύ των αιτιών ή των στόχων των επεμβάσεων, αλλά ορίζονται σε συνάρτηση με τα αποτελέσματά τους. Με απόφαση του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων το άρθρο 92 της Συνθήκης έχει ως προληπτικό σκοπό το εμπόριο μεταξύ των κρατών-μελών να μην επηρεάζεται από οφέλη χορηγούμενα από τις δημόσιες αρχές, υπό διάφορες μορφές, τα οποία νοθεύουν ή απειλούν να νοθεύσουν τον ανταγωνισμό ευνοώντας μόνο ορισμένες επιχειρήσεις ή ορισμένες περιοχές. Οι διάφορες διατάξεις και κατευθυντήριες γραμμές ωφελούν προς εξυπηρέτηση της Επιτροπής, ώστε να διευκολύνεται στην τέλεση του έργου της. Ο κύριος επιδιωκόμενος σκοπός της Συνθήκης εκτείνεται στο να εμποδίσει να τεθούν εν ισχύ ενισχύσεις αντιθέτες προς τη Συνθήκη και να ασκεί τα καθήκοντά της προς το γενικό συμφέρον της Κοινότητας. Απόφαση της 2ας Ιουλίου 1974 (Ιταλία κατά της Επιτροπής, 173/73, Rec. σελ.709).

16 ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ (ΕΚ) αοιθυ. 659/1999 ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ της 22ας Μαρτίου 1999 για τη Θέσπιση Λεπτομερών Κανόνων Εφαρμογής του Άρθρου 93 της Συνθήκης Ε.Κ. ' Το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έχοντας υπόψη: 1. τη συνθήκη για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας και ιδίως το άρθρο την πρόταση Επιτροπής^ 3. τη γνώμη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου^ 4. τη γνώμη της Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής^ κάνει την εκτίμηση ότι, υπό την επιφύλαξη των ειδικών διαδικαστικών κανόνων οι οποίοι καθορίζονται με κανονισμούς σε ορισμένους τομείς, ο παρών κανονισμός θα πρέπει να εφαρμοστεί για τις ενισχύσεις σε όλους τους τομείς. 1. Ο ρ I σ U ο ί Για τους σκοπούς του παρόντος κανονισμού νοούνται ως: α) «ενίσχυση»: κάθε μέτρο το οποίο πληροί όλα τα κριτήρια, που καθορίζονται στο άρθρο 92 1 της Συνθήκης. β) «υφιστάμενη ενίσχυση»: ί) Με την επιφύλαξη των άρθρων 144 και 172 της πράξης προσχώρησης της Αυστρίας, της Φινλανδίας και της Σουηδίας, όλες οι ενισχύσεις οι οποίες υφίστανται πριν από την έναρξη ισχύος της Συνθήκης στο οικείο κράτος-μέλος, δηλαδή καθεστώτα ενισχύσεων και ατομικές ενισχύσεις, που είχαν τεθεί σε εφαρμογή πριν και εφαρμόζονται ακόμη έπειτα από την έναρξη ισχύος της Συνθήκης, ίί) Κάθε εγκεκριμένη ενίσχυση, δηλαδή τα καθεστώτα ενισχύσεων και οι ατομικές ενισχύσεις, που έχουν εγκριθεί από την Επιτροπή ή από το Συμβούλιο, ίίί) Κάθε ενίσχυση που θεωρείται ότι έχει εγκριθεί, σύμφωνα με την απόφαση της Επιτροπής κατά την Προκαταρτική εξέταση της κοινοποίησης του παρόντος κανονισμού ή πριν από τον παρόντα κανονισμό, αλλά σύμφωνα με τη διαδικασία αυτή, ίν) Κάθε ενίσχυση, της οποίας η περίοδος παραγραφής έχει εκπνεύσει, θεωρείται ως υφιστάμενη ενίσχυση. Δημοσίευση στην Επίσημη Εφημερίδα, , L83/1 ΕΕ C116 της , σελ.13 Γνώμη, που διατυπώθηκε στις 14 Ιανουαρίου 1999 (δεν έχει ακόμα δημοσιευθεί στην Επίσημη Εφημερίδα ΕΕ C284 της , σελ.10

17 ν) Κάθε ενίσχυση, που θεωρείται ως υφιστάμενη ενίσχυση, εφόσον μπορεί να αποδειχτεί ότι όταν τέθηκε σε ισχύ δεν αποτελούσε ενίσχυση, αλλά στη συνέχεια έγινε ενίσχυση λόγω της εξέλιξης της Κοινής Αγοράς και χωρίς να μεταβληθεί από το κράτος-μέλος. Όταν ορισμένα μέτρα μετατρέπονται σε ενισχύσεις λόγω της ελευθέρωσης μιας δραστηριότητας από την κοινοτική νομοθεσία, τα μέτρα αυτά δεν θεωρούνται ως υφιστάμενη ενίσχυση μετά την ταχθείσα ημερομηνία ελευθέρωσης. γ) «νέα ενίσχυση»: κάθε ενίσχυση, δηλαδή τα καθεστώτα ενισχύσεων και οι ατομικές ενισχύσεις, οι οποίες δεν απο-τελούν υφιστάμενη ενίσχυση, καθώς και οι μεταβολές υφιστάμενων ενισχύσεων. δ) «καθεστώς ενισχύσεων»: κάθε πράξη βάσει της οποίας, χωρίς να απαιτούνται περαιτέρω μέτρα εκτέλεσης, μπορούν να χορηγούνται ατομικές ενισχύσεις σε επιχειρήσεις, οι οποίες ορίζονται στην εν λόγω πράξη, βάσει της οποίας μπορεί να χορηγείται -μη συνδεόμενη με συγκεκριμένο σχέδιο- σε μία ή περισσότερες επιχειρήσεις για αόριστο χρονικό διάστημα ή και για απροσδιόριστο ποσό, ε) «ατομική ενίσχυση»: ενίσχυσή, η οποία δεν χορηγείται με βάση καθεστώς ενισχύσεων ή χορηγείται με βάση καθεστώς ενισχύσεων αλλά πρέπει να κοινοποιηθεί. στ) «τταράνομη ενίσχυση»: νέα ενίσχυση, η οποία εφαρμόζεται κατά παράβαση του άρθρου 93 3 της Συνθήκης. ζ) «κατάχρηση ενίσχυσης»: ενίσχυση, η οποία χρησιμοποιείται από το δικαιούχο κατά παράβαση απόφασης που έχει ληφθεί σύμφωνα με την απόφαση για τη μη διατύπωση αντιρρήσεων κατά την προκαταρκτική εξέταση, είτε με τη θετική ή υπό όρους απόφαση κατά την επίσημη διαδικασία έρευνας του παρόντος κανονισμού. η) «ενδιαφερόμενο μέρος»: κάθε κράτος-μέλος και κάθε πρόσωπο, επιχείρηση ή ένωση επιχειρήσεων, των οποίων τα συμφέροντα μπορεί να θιγούν από τή χορήγηση μιας ενίσχυσης, και ιδίως ο δικαιούχος της ενίσχυσης, οι ανταγωνιστικές επιχειρήσεις και οι επαγγελματικές ενώσεις.

18 2 Διαδικασία Σϊετικά ue t ic KoivoTTOioiiuEVEC Ενισγύσεκ α. Κοινοποίηση veac sviayuanc Εκτός αν άλλως προβλέπεται σε κανονισμούς, οι οποίοι θεσπίζονται με βάση το άρθρο 94 της Συνθήκης ή άλλες συναφείς διατάξεις της, κάθε σχέδιο για τη χορήγηση νέας ενίσχυσης κοινοποιείται εγκαίρως στην Επιτροπή από το οικείο κράτος-μέλος. Η Επιτροπή ενημερώνει κράτος-μέλος σχετικά κοινοποίησης. αμελλητί το ενδιαφερόμενο με την παραλαβή της Στην κοινοποίηση το οικείο κράτος-μέλος παρέχει όλες τις αναγκαίες πληροφορίες, που θα επιτρέψουν στην Επιτροπή να λάβει απόφαση κατά την προκαταρκτική εξέταση και την επίσημη έρευνα. Αποκαλείται ως «πλήρης κοινοποίηση». β. Ρήτρα αναστολής τηο εφαουονήό Οι ενισχύσεις, που χρήζουν κοινοποίησης, δεν τίθενται σε εφαρμογή παρά μόνον αφού η Επιτροπή λάβει -ή θεωρηθεί ότι έχει λάβει- απόφαση, με την οποία εγκρίνει την εν λόγω ενίσχυση. γ. Προκαταρκτική εξέταση της κοινοποίησηο και αποφάσεκ τηο Επιτροπής Η Επιτροπή εξετάζει την κοινοποίηση μόλις τη λάβει. Εφόσον η Επιτροπή διαπιστώσει μετά από προκαταρκτική εξέταση, ότι το κοινοποιηθέν μέτρο δεν αποτελεί ενίσχυση, σημειώνει τη διαπίστωση αυτή με σχετική απόφαση. Λαμβάνει απόφαση σύμφωνα με τα παρακάτω: ί. Απόφαση νια τη un διατύπωση αντιρρήσεων Εφόσον η Επιτροπή διαπιστώσει, μετά από προκαταρκτική εξέταση, ότι το κοινοποιηθέν μέτρο, ενώ εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής του άρθρου 92 1 της Συνθήκης, δεν δημιουργεί αμφιβολίες κατά πόσον συμβιβάζεται με την Κοινή Αγορά, το κηρύσσει συμβιβάσιμο με την Κοινή Αγορά. Στην απόφαση αυτή αναφέρεται η συγκεκριμένη εξαίρεση της Συνθήκης που εφαρμόστηκε.

19 li Αττόφαση via κίνηση επίσnunc διαδικασίας Εφόσον η Επιτροπή διαπιστώσει, μετά από προκαταρκτική εξέταση, ότι το κοινοποιηθέν μέτρο δημιουργεί αμφιβολίες κατά πόσο συμβιβάζεται με την Κοινή Αγορά, αποφασίζει να κινήσει τη διαδικασία σύμφωνα με το άρθρο 93 2 της Συνθήκης. Οι αποφάσεις που αναφέρονται παραπάνω, πρέπει να λαμβάνονται εντός δύο μηνών. Η προθεσμία αυτή αρχίζει την επόμενη της ημέρας παραλαβής της πλήρους κοινοποίησης. Η κοινοποίηση θεωρείται πλήρης εάν, εντός δύο μηνών από την παραλαβή της ή από την παραλαβή οποιασδήποτε πρόσθετης πληροφορίας που ζητήθηκε, η Επιτροπή δεν ζητήσει περαιτέρω πληροφορίες. Η προθεσμία μπορεί να παρατείνεται με τη συγκατάθεση τόσο της Επιτροπής όσο και του οικείου κράτους-μέλους. Εφόσον είναι απαραίτητο, η Επιτροπή δύναται να καθορίζει πιο περιορισμένα χρονικά περιθώρια. Εάν η Επιτροπή δεν έχει λάβει απόφαση εντός της αναφερόμενης προθεσμίας, η ενίσχυση θεωρείται ότι έχει εγκριθεί από την Επιτροπή. Το οικείο κράτος-μέλος μπορεί κατόπιν τούτου να θέσει σε εφαρμογή τα εν λόγω μέτρα, αφού ειδοποιήσει προηγουμένως σχετικά την Επιτροπή, εκτός εάν η τελευταία λάβει απόφαση εντός προθεσμίας 15 εργάσιμων ημερών από την παραλαβή της ειδοποίησης. δ. Αίτηση παρονής πληροφοριών Εφόσον η Επιτροπή θεωρήσει ότι οι πληροφορίες που υπέβαλε το οικείο κράτος-μέλος σχετικά με το μέτρο που κοινοποιήθηκε είναι ελλιπείς, ζητάει όλες τις αναγκαίες συμπληρωματικές πληροφορίες. Όταν το κράτος μέλος απαντήσει στο αίτημα αυτό, η Επιτροπή το ενημερώνει ότι έλαβε την απάντηση. Εφόσον το οικείο κράτος-μέλος δεν παρέχει τις ζητούμενες πληροφορίες εντός της προθεσμίας που έταξε η Επιτροπή ή τις παρέχει κατά τρόπο ελλιπή, η Επιτροπή προβαίνει σε υπόμνηση και τάσσει μια πρόσθετη εύλογη προθεσμία για την υποβολή των πληροφοριών.

20 Η κοινοποίηση θεωρείται ότι έχει αποσυρθεί, είτε εάν οι ζητούμενες πληροφορίες δεν παρασχεθούν εντός της ταχθείσας προθεσμίας (εκτός αν η τελευταία έχει παραταθεί πριν από τη λήξη της, με τη συγκατάθεση τόσο της Επιτροπής, όσο και του οικείου κράτουςμέλους), είτε εάν το οικείο κράτος-μέλος υποβάλλει στην Επιτροπή πριν από τη λήξη της ταχθείσας προθεσμίας δήλωση αιτιολογημένη, στην οποία αναφέρει ότι -κατά την εκτίμησή του- η κοινοποίηση είναι πλήρης, δεδομένου ότι οι ζητηθείσες συμπληρωματικές πληροφορίες δεν είναι διαθέσιμες ή έχουν ήδη δοθεί. Στην περίπτωση αυτή, η προθεσμία για τη λήψη απόφασης αρχίζει την ημέρα παραλαβής της δήλωσης. Εάν η κοινοποίηση θεωρηθεί ότι έχει αποσυρθεί, η Επιτροπή ενημερώνει σχετικά το κράτος μέλος. ε. Επίσηυπ διαδικασία έρευνας Στην απόφαση για κίνηση επίσημης διαδικασίας έρευνας, η Επιτροπή αναφέρει συνοπτικά τα σημαντικότερα πραγματικά και νομικά ζητήματα, προβαίνει σε προσωρινή εκτίμηση σχετικά με το χαρακτήρα του σχεδιαζόμενου ως ενίσχυση μέτρου και εκθέτει τις αμφιβολίες της για το συμβατό του μέτρου με την Κοινή Αγορά. Η απόφαση καλεί το οικείο κράτοςμέλος και τα άλλα ενδιαφερόμενα μέρη να υποβάλλουν τις παρατηρήσεις τους εντός ορισμένης προθεσμίας, η οποία συνήθως δεν υπερβαίνει τον ένα μήνα. Σε δεόντως δικαιολογημένες περιπτώσεις, η Επιτροπή μπορεί να παρατείνει την ταχθείσα προθεσμία. Οι παρατηρήσεις που λαμβάνονται διαβιβάζονται στο οικείο κράτος-μέλος. Εφόσον ζητηθεί από ένα ενδιαφερόμενο μέρος, για λόγους πιθανής ζημίας, η ταυτότητά του αποκρύπτεται από το οικείο κράτοςμέλος. Το οικείο κράτος-μέλος μπορεί να απαντήσει στα σχόλια που υποβάλλονται εντός ορισμένης προθεσμίας, η οποία δεν υπερβαίνει συνήθως τον ένα μήνα. Σε δεόντως δικαιολογημένες περιπτώσεις, η Επιτροπή μπορεί να παρατείνει την ταχθείσα προθεσμία.

21 τ Αποφάσεκ της Eπιτooπήc να περατώσει την επίσηυπ διαδικασία έοευναε Η επίσημη διαδικασία έρευνας περατώνεται με την έκδοση της απόφασης που προβλέπεται στις περιπτώσεις των αποφάσεων που αναφέρονται παρακάτω. Εφόσον η επιτροπή διαπιστώσει ότι, ενδεχομένως κατόπιν τροποποιήσεων που επέφερε το οικείο κράτος- -μέλος, το κοινοποιηθέν μέτρο δεν αποτελεί ενίσχυση, σημειώνει τη διαπίστωση αυτή με σχετική απόφαση. ί) Θετική απόφαση Εφόσον η Επιτροπή διαπιστώσει ότι, ενδεχομένως κατόπιν τροποποιήσεων, που επέφερε το οικείο κράτος-μέλος, αίρονται οι αμφιβολίες για το συμβατό του κοινοποιηθέντος μέτρου με την Κοινή Αγορά, αποφασίζει ότι η ενίσχυση είναι συμβιβάσιμη με την Κοινή Αγορά. Στην απόφαση αυτή αναφέρεται η συγκεκριμένη εξαίρεση της Συνθήκης που εφαρμόστηκε. ϋ) Απόφαση υπό όρους Η Επιτροπή μπορεί να συνοδεύει τη θετική απόφασή της με όρους, υπό τους οποίους μπορεί να θεωρηθεί μια ενίσχυση συμβιβάσιμη με την Κοινή Αγορά, και μπορεί να θεσπίσει υποχρεώσεις που της επιτρέπουν να ελέγχει την τήρηση της εν λόγω απόφασης. Hi) Αρνητική απόφαση Εφόσον η Επιτροπή διαπιστώσει ότι η κοινοποιηθείσα ενίσχυση δεν είναι συμβιβάσιμη με την Κοινή Αγορά, αποφασίζει να μην τεθεί σε εφαρμογή. Οι αποφάσεις κατ εφαρμογή των παραπάνω περιπτώσεων πρέπει να λαμβάνονται μόλις αρθούν οι αμφιβολίες σχετικά με το κατά πόσο συμβιβάζεται το κοινοποιηθέν μέτρο με την Κοινή Αγορά στη διάρκεια της προκαταρκτικής εξέτασης. Η Επιτροπή προσπαθεί κατά το δυνατόν να λάβει απόφαση εντός προθεσμίας 18 μηνών από την έναρξη της διαδικασίας. Η προθεσμία μπορεί να παρατείνεται κατόπιν κοινής συμφωνίας της Επιτροπής με το οικείο κράτος-μέλος.

22 Μετά την εκπνοή της αναφερόμενης προθεσμίας, εντός της οποίας το οικείο κράτος-μέλος καλείται να υποβάλλει παρατηρήσεις και να απαιτήσει σε σχόλια που υποβάλλονται, και εάν το ζητήσει το οικείο κράτος μέλος, η Επιτροπή λαμβάνει απόφαση εντός δύο μηνών, βάσει των πληροφοριών που διαθέτει. Εν ανάγκη, εφόσον οι διαθέσιμες πληροφορίες δεν αρκούν για τη διαπίστωση της συμβατότητας, η Επιτροπή λαμβάνει αρνητική απόφαση. ζ. Απόσυρση της κοινοποίησηρ Το οικείο κράτος-μέλος μπορεί να αποσύρει την κοινοποίηση νέας ενίσχυσης σε εύθετο χρόνο, προτού η Επιτροπή λάβει απόφαση σύμφωνα με την προκαταρκτική εξέταση ή την επίσημη διαδικασία έρευνας. Στις περιπτώσεις που έχει κινήσει την επίσημη διαδικασία έρευνας, η Επιτροπή περατώνει τη διαδικασία αυτή. η. Ανάκληση απόφασηο Η Επιτροπή μπορεί να ανακαλέσει μία απόφαση, που έλαβε σύμφωνα με σχετική απόφαση ή την απόφαση για τη μη διατύπωση αντιρρήσεων κατά την προκαταρκτική εξέταση ή με σχετική απόφαση, τη θετική απόφαση και την απόφαση υπό όρους κατά τη διαδικασία επίσημης έρευνας, αφού δώσει πρώτα στο οικείο κράτος-μέλος την ευκαιρία να υποβάλλει τις παρατηρήσεις του, εφόσον η απόφαση βασίστηκε σε εσφαλμένες πληροφορίες, οι οποίες παρασχέθηκαν κατά τη διάρκεια της διαδικασίας και ήταν καθοριστικές για την απόφαση. Πριν ανακαλέσει μια απόφαση και λάβει νέα απόφαση, η Επιτροπή κινεί την επίσημη διαδικασία έρευνας. Κατά την επίσημη διαδικασία έρευνας εφαρμόζονται οι αποφάσεις της Επιτροπής, η εξέταση παροχής πληροφοριών και η διαταγή αναστολής και ανάκτησης της ενίσχυσης.

23 3. Διαδικασία Σχετικά he tic Παράνουεζ Ενισγύσεκ Cl Εξέταση αίτηση τταpoyήc πληροφοριών και διατανή παρο)(ής ττληροφοριών Εφόσον η Επιτροπή έχει στην κατοχή της πληροφορίες, από τις οποίες απορρέει ότι υπήρξαν παράνομες ενισχύσεις, ανεξαρτήτως της πηγής τους, εξετάζει τις πληροφορίες αυτές. ί) αίτηση παροχής πληροφοριών Εν ανάγκη, ζητάει πληροφορίες από το οικείο κράτος μέλος, το οποίο παρέχει όλες τις αναγκαίες πληροφορίες που θα επιτρέψουν στην Επιτροπή να λάβει απόφαση. Εφόσον η Επιτροπή θεωρήσει ότι οι πληροφορίες είναι ελλιπείς, ζητάει όλες τις αναγκαίες συμπληρωματικές πληροφορίες. Εφόσον το κράτος μέλος δεν παρέχει τις ζητούμενες ή τις παρέχει κατά τρόπο ελλιπή, η Επιτροπή προβαίνει σε υπόμνηση για την υποβολή πληροφοριών. ίί) διαταγή παροχής πληροφοριών Στις περιπτώσεις όπου, παρά την υπόμνηση, το οικείο κράτος μέλος δεν παρέχει τις ζητούμενες πληροφορίες εντός της προθεσμίας που έταξε η Επιτροπή ή παρέχει ελλιπείς πληροφορίες, η Επιτροπή εκδίδει απόφαση με την οποία απαιτεί την παροχή των πληροφοριών αυτών. Στην απόφαση αυτή ορίζεται ποιες πληροφορίες ζητούνται και τάσσεται κατάλληλη προθεσμία για την υποβολή τους. β. Διατανή αναστολπο ή προσωρινής ανάκτησηο τηο ενίσνυσηο ί) Διαταγή αναστολής Η Επιτροπή μπορεί, αφού δώσει στο οικείο κράτος- -μέλος τη δυνατότητα να υποβάλλει τις παρατηρήσεις του, να εκδώσει απόφαση, με την οποία απαιτεί από το κράτος-μέλος να αναστείλει κάθε παράνομη ενίσχυση, έως ότου η Επιτροπή λάβει απόφαση για το συμβατό της ενίσχυσης με την Κοινή Αγορά.

24 ii) Διαταγή ανάκτησης Η Εττιτροττή μπορεί, αφού καλέσει το οικείο κράτος- -μέλος να υποβάλλει τις παρατηρήσεις του, να εκδώσει απόφαση, με την οποία απαιτεί από το κράτος- -μέλος την προσωρινή ανάκτηση κάθε παράνομης ενίσχυσης, έως ότου ληφθεί απόφαση της Επιτροπής για το συμβατό της ενίσχυσης με την Κοινή Αγορά, εφόσον πληρούνται τα εξής κριτήρια: - σύμφωνα με την κρατούσα πρακτική, δεν υπάρχουν αμφιβολίες περί του χαρακτήρα του συγκεκριμένου μέτρου ενίσχυσης, - επιβάλλεται να αναληφθεί επείγουσα δράση, - υπάρχει σοβαρός κίνδυνος να προξενηθεί ουσιώδης και ανεπανόρθωτη ζημία σε ανταγωνιστή. Η ανάκτηση γίνεται σύμφωνα με τις διαδικασίες της απόφασης ανάκτησης. Μετά την πραγματική ανάκτηση της ενίσχυσης, η Επιτροπή λαμβάνει απόφαση εντός της προθεσμίας που ισχύει για τις κοινοποιούμενες ενισχύσεις. Η Επιτροπή μπορεί να επιτρέψει στο οικείο κράτος-μέλος να συνδυάσει την επιστροφή της ενίσχυσης με την καταβολή ενίσχυσης για τη διάσωση της αφορούμενης επιχείρησης. Οι διατάξεις της παραπάνω διαδικασίας εφαρμόζονται μόνο στις παράνομες ενισχύσεις που εκτελούνται μετά την έναρξη ισχύος του παρόντος κανονισμού. γ. Μη συμμόρφωση με διαταγή Εάν το κράτος μέλος δεν συμμορφωθεί με διαταγή αναστολής ή προσωρινής ανάκτησης της ενίσχυσης, η Επιτροπή δύναται, παράλληλα με τη διεξαγωγή έρευνας επί της ουσίας της υπόθεσης βάσει των πληροφοριών που διαθέτει, να προσφύγει απευθείας στο Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων και να ζητήσει δήλωση περί του ότι η εν λόγω μη συμμόρφωση αποτελεί παράβαση της Συνθήκης. δ. Αποφάσεκ τηρ Επιτροπής Μετά την εξέταση της ενδεχόμενης ύπαρξης παράνομων ενισχύσεων, εκδίδεται απόφαση σύμφωνα με την προκαταρκτική εξέταση είτε με σχετική απόφαση, είτε με

25 απόφαση για τη μη διατύπωση αντιρρήσεων, είτε με απόφαση για κίνηση επίσημης διαδικασίας έρευνας. Στην περίπτωση αποφάσεως για κίνηση επίσημης διαδικασίας έρευνας, η διαδικασία περατώνεται με απόφαση, βάσει των αποφάσεων της Επιτροπής να περατώσει την επίσημη διαδικασία έρευνας με σχετική απόφαση, με θετική απόφαση, με απόφαση υπό όρους είτε με αρνητική απόφαση. Σε περίπτωση μη συμμόρφωσης του κράτους μέλους με διαταγή παροχής πληροφοριών, η απόφαση αυτή λαμβάνεται με βάση τις διαθέσιμες πληροφορίες. Στις περιπτώσεις ενδεχόμενης ύπαρξης παράνομων ενισχύσεων, η Επιτροπή δεν δεσμεύεται από την προθεσμία, που προβλέπεται στην προκαταρκτική εξέταση και στην επίσημη διαδικασία έρευνας. Εφαρμόζεται η ανάκληση απόφασης. ε. Ανάκτηση της ενίσχυσης Απόφαση ανάκτησης. Σε περίπτωση αρνητικής απόφασης για υπόθεση παράνομων ενισχύσεων, η Επιτροπή αποφασίζει τη λήψη όλων των αναγκαίων μέτρων για την ανάκτηση της ενίσχυσης από το δικαιούχο. Η Επιτροπή δεν απαιτεί ανάκτηση της ενίσχυσης, εάν αυτό αντίκειται σε κάποια γενική αρχή του Κοινοτικού Δικαίου. Το ποσό, που πρέπει να ανακτηθεί δυνάμει απόφασης ανάκτησης, περιλαμβάνει και τους σχετικούς τόκους, υπολογιζόμενους με το δέον επιτόκιο που ορίζει η Επιτροπή. Οι τόκοι πρέπει να καταβληθούν από την ημερομηνία κατά την οποία η παράνομη ενίσχυση τέθηκε στη διάθεση του δικαιούχου, μέχρι την ημερομηνία της ανάκτησής της. Με την επιφύλαξη απόφασης του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατ εφαρμογή του άρθρου 185 της Συνθήκης, η ανάκτηση πραγματοποιείται αμέσως και σύμφωνα με τις διαδικασίες της εθνικής νομοθεσίας του οικείου κράτους-μέλους, εφόσον αυτές επιτρέπουν την άμεση και πραγματική εκτέλεση της απόφασης της Επιτροπής.

26 στ, Παοανοαφή Οι εξουσίες της Επιτροπής για ανάκτηση της ενίσχυσης υπόκεινται σε δεκαετή προθεσμία κατάργησης των συνεπειών του αδικήματος. Η προθεσμία αυτή αρχίζει να προσμετράται από την ημέρα κατά την οποία η παράνομη ενίσχυση χορηγείται στον δικαιούχο. Η προθεσμία παραγραφής αναστέλλεται για όσο διάστημα η απόφαττη της Επιτροπής αποτελεί αντικείμενο διαδικασίας εκκρεμές ενώπιον του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων. Κάθε ενίσχυση, της οποίας η περίοδος παραγραφής έχει εκπνεύσει, θεωρείται ως υφιστάμενη ενίσχυση. Διαδικασία Σχετικά υε την Καταχρηστική Εφαρμογή Ενισχύσεων Καταχρηστική εφαρμογή ενίσχυσης. Η Επιτροπή μπορεί, σε περιπτώσεις καταχρηστικής εφαρμογής ενισχύσεων, να κινήσει την επίσημη διαδικασία έρευνας. Κατά την επίσημη διαδικασία έρευνας εφαρμόζονται οι αποφάσεις της Επιτροπής, η ανάκληση απόφασης, η εξέταση παροχής πληροφοριών, η διαταγή αναστολής, η μη συμμόρφωση σε διαταγή.

27 5. Διαδικασία Σχετικά uc τα Υφίστάυενα Καθεστώτα Eviaxuanc α Συνεργασία σύυφωνα υε το άοθρο 93 ^ 1 rnc uv90knc Σε συνεργασία με το οικείο κράτος-μέλος, η Εττιτροττή λαμβάνει αττό αυτό όλες τις απαραίτητες πληροφορίες για την εξέταση των υφιστάμενων καθεστώτων ενισχύσεων σύμφωνα με το άρθρο 93 1 της Συνθήκης. Εφόσον η Επιτροπή θεωρήσει ότι ένα καθεστώς ενισχύσεων δεν είναι συμβιβάσιμο ή δεν είναι πλέον συμβιβάσιμο με την Κοινή Αγορά, ενημερώνει το οικείο κράτος-μέλος για την προκαταρκτική της γνώμη και το καλεί αν υποβάλει τις παρατηρήσεις του εντός προθεσμίας ενός μηνός. Η επιτροπή μπορεί να παρατείνει την προθεσμία αυτή σε δεόντως αιτιολογημένες περιπτώσεις. β. Πρόταση κατάλληλων μέτρων Εφόσον η Επιτροπή, με βάση τις πληροφορίες που υπέβαλε το οικείο κράτος-μέλος, συνάγει ότι το υφιστάμενο καθεστώς ενισχύσεων δεν είναι συμβιβάσιμο ή δεν είναι πλέον συμβιβάσιμο με την Κοινή Αγορά, εκδίδει σύσταση, με την οποία προτείνει κατάλληλα μέτρα στο οικείο κράτος-μέλος. Η σύσταση μπορεί να προτείνει συγκεκριμένα: ί. την ουσιαστική τροποποίηση του καθεστώτος ενισχύσεων, ή ϋ. την επιβολή ορισμένων διαδικαστικών όρων, ή ϋί. την κατάργηση του καθεστώτος ενισχύσεων. γ. Νουικές συνέπειες της πρότασης κατάλληλων υέτοων Εφόσον το οικείο κράτος-μέλος δέχεται τα προτεινόμενα μέτρα και ενημερώνει σχετικά την Επιτροπή, δεσμεύεται με την αποδοχή του να εφαρμόσει τα κατάλληλα μέτρα. Εφόσον το οικείο κράτος-μέλος δεν δέχεται τα προτεινόμενα μέτρα και η Επιτροπή, αφού εξετάσει τους ισχυρισμούς του οικείου κράτους μέλους, εξακολουθεί να θεωρεί ότι τα μέτρα αυτά είναι αναγκαία, κινεί τη διαδικασία απόφασης για κίνηση της επίσημης έρευνας. Εφαρμόζονται οι αποφάσεις της Επιτροπής να περατώσει την επίσημη διαδικασία έρευνας και η Ανάκληση απόφασης.

28 Ενδιαφερόμενα Μέρη - Δικαιώυατα των ΕνδιαΦΕΟΟίΐένων Μερών Κάθε ενδιαφερόμενο μέρος μπορεί να υποβάλλει παρατηρήσεις σύμφωνα με την επίσημη διαδικασία έρευνας, έπειτα από απόφαση της Επιτροπής να κινήσει τη διαδικασία αυτή. Σε κάθε ενδιαφερόμενο μέρος, που έχει υποβάλει παρατηρήσεις, και σε κάθε δικαιούχο ατομικής ενίσχυσης αποστέλλεται αντίγραφο της απόφασης που έλαβε η Επιτροπή. Κάθε ενδιαφερόμενο μέρος μπορεί να ενημερώσει την Επιτροπή για παράνομη ενίσχυση και καταχρηστική εφαρμογή ενίσχυσης. Εάν η Επιτροπή κρίνει ότι, βάσει των πληροφοριών που διαθέτει, δεν υπάρχουν επαρκείς λόγοι για να εξετάσει την περίπτωση, ενημερώνει σχετικά το ενδιαφερόμενο μέρος. Εφόσον η Επιτροπή λάβει απόφαση για υπόθεση, που αφορά το αντικείμενο της παρασχεθείσας πληροφορίας, αποστέλλει αντίγραφο της απόφασης αυτής στο ενδιαφερόμενο μέρος. Κάθε ενδιαφερόμενο μέρος λαμβάνει, κατόπιν αιτήσεώς του, αντίγραφο κάθε απόφασης που λαμβάνεται κατά την προκαταρκτική εξέταση της κοινοποίησης, των αποφάσεων της Επιτροπής να περατώσει την επίσημη διαδικασία έρευνας, της απόφασης απαίτησης παροχής πληροφοριών, της διαταγής αναστολής και της διαταγής ανάκτησης.

29 7. EAcYxoc α. Ετήσιεο εκθέσειο Τα κράτη-μέλη υποβάλλουν στην Επιτροπή ετήσιες εκθέσεις σχετικά με όλα τα υφιστάμενα καθεστώτα ενισχύσεων, για τα οποία δεν έχει επιβληθεί ειδική υποχρέωση υποβολής εκθέσεων με υπό όρους απόφαση. Εάν, παρά την υπόμνηση, το οικείο κράτος-μέλος δεν υποβάλει την ετήσια αυτή έκθεση, η Επιτροπή μπορεί να ενεργήσει σύμφωνα με τη σύσταση με την οποία προτείνει κατάλληλα μέτρα. β. Επιτόπιος έλενγοε Στις περιπτώσεις που η Επιτροπή έχει σοβαρές αμφιβολίες κατά πόσον τηρούνται οι αποφάσεις για τη μη διατύπωση αντιρρήσεων, οι θετικές αποφάσεις ή υπό όρους αποφάσεις όσον αφορά συγκεκριμένη ενίσχυση, το οικείο κράτος-μέλος, αφού του δοθεί η δυνατότητα υποβολής των παρατηρήσεων του, επιτρέπει στην Επιτροπή να προβεί σε επισκέψεις επιτόπιου ελέγχου. Οι εντεταλμένοι υπάλληλοι της Επιτροπής έχουν την εξουσία, προ κειμένου να επαληθεύουν τη συμμόρφωση προς τη σχετική απόφαση: ί) να εισέρχονται σε όλες τις εγκαταστάσεις και γήπεδα της συγκεκριμένης επιχείρησης, ϋ) να ζητούν επιτόπου προφορικές διευκρινίσεις, ίϋ) να εξετάζουν τα βιβλία κι άλλα επαγγελματικά έγγραφα και να λαμβάνουν η να ζητούν αντίγραφα. Η Επιτροπή μπορεί να επικουρείται, εν ανάγκη, από ανεξάρτητους εμπειρογνώμονες. Η Επιτροπή ενημερώνει, σε εύθετο χρόνο και γραπτώς, το οικείο κράτος-μέλος σχετικά με την επιτόπου επίσκεψή της και γνωστοποιεί τα στοιχεία ταυτότητας των εντεταλμένων υπαλλήλων και εμπειρογνωμόνων. Εάν το κράτος- -μέλος έχει δεόντως αιτιολογημένες αντιρρήσεις σχετικά με την επιλογή των εμπειρογνωμόνων της Επιτροπής, οι τελευταίοι διορίζονται σε κοινή συμφωνία με το κράτος μέλος. Οι υπάλληλοι της Επιτροπής και οι εμπειρογνώμονες, οι οποίοι είναι εντεταλμένοι να διενεργήσουν τον επιτόπιο έλεγχο, επιδεικνύουν γραπτό ένταλμα όπου αναφέρεται το αντικείμενο και ο σκοπός της επίσκεψης. Οι εντεταλμένοι υπάλληλοι του κράτους-μέλους, στο έδαφος του

30 οποίου πρόκειται να διενεργηθεί ο έλεγχος, δύνανται να είναι παρόντες κατά την επίσκεψη του ελέγχου. Η Επιτροπή διαβιβάζει στο κράτος μέλος αντίγραφο της έκθεσης, που προκύπτει από την επίσκεψη ελέγχου. Εφόσον μία επιχείρηση αντιτίθεται στη διενέργεια ελέγχου, που έχει διαταχτεί με απόφαση της Επιτροπής, δυνάμει του παρόντος άρθρου, το οικείο κράτος-μέλος παρέχει την απαραίτητη συνδρομή στους υπαλλήλους και τους εμπειρογνώμονες, που είναι εντεταλμένοι από την Επιτροπή για να μπορέσουν να διενεργήσουν την επίσκεψη ελέγχου. Για το σκοπό αυτό, τα κράτη-μέλη λαμβάνουν, αφού ζητήσουν τη γνώμη της Επιτροπής, τα αναγκαία μέτρα εντός 18 μηνών από την έναρξη ισχύος του παρόντος κανονισμού. γ. Μη συυυόοφωση υε απόφαση Εφόσον το κράτος-μέλος δεν συμμορφώνεται με μία υπό όρους απόφαση ή αρνητική απόφαση, και ιδίως στις περιπτώσεις που αναφέρονται στην απόφαση για ανάκτηση της ενίσχυσης, η Επιτροπή μπορεί να προσφύγει απευθείας στο Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, σύμφωνα με το άρθρο 93 2 της Συνθήκης. Εάν η Επιτροπή θεωρήσει ότι το οικείο κράτος-μέλος δεν έχει συμμορφωθεί με μια απόφαση του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, η Επιτροπή μπορεί να ενεργεί σύμφωνα με το άρθρο 171 της Συνθήκης.