διδάσκει μέ τήν λατρεία Της τήν καλλονή καί τήν εὐταξία τῆς κτίσεως καί πού μαρτυρεῖ ἀκατάπαυστα τήν πανσοφία τοῦ παντεχνήμονος Θεοῦ μας.

Transcript

1 ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΡΕΘΥΜΝΗΣ ΚΑΙ ΑΥΛΟΠΟΤΑΜΟΥ κ. ΕΥΓΕΝΙΟΥ ΚΑΤΑ ΤΑ ΘΥΡΑΝΟΙΞΙΑ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΤΗΣ ΠΟΛΕΩΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗΝ Ε ΝΗΣΤΕΙΩΝ (21 Ἀπριλίου 2013) Σεβασμιώτατε καί τιμιώτατε Γέροντα, Ἐντιμότατοι Ἄρχοντες, Ἀγαπητοί πατέρες καί ἀδελφοί, Εὐλαβεῖς, φιλάγιοι καί ἁγιώνυμοι κάτοικοι αὐτῆς τῆς πόλεως καί ὅσοι ἄλλοι συναθροισθήκαμε γιά νά χαροῦμε μέ τήν χαρά σας, κατά τό ἀποστολικόν «χαίρειν μετά χαιρόντων», αὐτήν τήν ἡμέρα πού συναντῶνται ἐδῶ μέσα ὁ λειτουργικός χρόνος μέ τήν ἱστορία. Δόξα τῷ Θεῷ γι αὐτό πού ζοῦμε καί πληροῖ τούς καρδιακούς μας χώρους ἀπό εὐφροσύνη καί ἀγαλλίαση. Δόξα τῷ Θεῷ πού μᾶς ἀξιώνει σήμερα νά ἑορτάζομε μαζί Σας Πάσχα πρίν τό Πάσχα. Δόξα τῷ Θεῷ γι αὐτό πού βλέπουν τά μάτια μας, γι αὐτόν τόν περικαλλῆ Ναό, τόν ὁποῖο οἰκοδόμησε ἡ εὐσέβεια Σας. Χαιρόμαστε καί «ἀγαλλομένῳ ποδί» σπεύσαμε, ἀνταποκρινόμενοι στήν πρόσκληση Σας, νά εὐχαριστήσομε μαζί Σας τόν Κύριό μας γιά ὅσα ἔκανε καί κάνει γιά ἐμᾶς. Χαιρόμαστε ἀλήθεια πολύ καί εὐλογοῦμε τό ὄνομα τοῦ Τρισαγίου Θεοῦ μας πού μᾶς ἀξίωσε σήμερα νά συλλειτουργήσομε, γιά πρώτη φορά, εἰς τόν Ναό αὐτό, ὁ ὁποῖος παραδίδεται εἰς τήν λατρεία Του, καί Τόν παρακαλοῦμε μέ ἕνα στόμα καί μιά καρδιά νά τόν στερεώσει «μέχρι τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος ἀσάλευτον καί δεδοξασμένον ἐν αὐτῷ» καί νά ἀξιώνει ὅλους «ἐν αὐτῷ αἰνέσεις καί δοξολογίας ἀκαταγνώστους προσάγειν τῇ δόξῃ Αὐτοῦ... ἐν ἐπιγνώσει καί πάσῃ αἰσθήσει». Χαιρόμαστε πολύ καί Τόν εὐχαριστοῦμε γιατί χάρισε στήν Τοπική Ἐκκλησία ἕνα ἀκόμη χῶρο προσευχῆς πού εἶναι γιά τούς πιστούς θεμελιώδης λειτουργία ζωῆς, εἶναι ἀνάσα ψυχῆς, καί πού ἐντός του θά βιώνεται ἐμπειρικά ἡ Ἐκκλησία μας ὡς τό θεόπλαστον κάλλος πού 1

2 διδάσκει μέ τήν λατρεία Της τήν καλλονή καί τήν εὐταξία τῆς κτίσεως καί πού μαρτυρεῖ ἀκατάπαυστα τήν πανσοφία τοῦ παντεχνήμονος Θεοῦ μας. Ὁ Ναός αὐτός τοῦ Ὁσίου Ἀντωνίου τοῦ Μεγάλου καί Καθηγητοῦ τῆς ἐρήμου εἶναι ἔργο δοξολογίας τῆς Παναγίας Τριάδος. Εἶναι ἔργο τῶν θαυμασίων τοῦ Θεοῦ. Εἶναι εὐχαριστιακό ἀντίδωρο γιά τήν προσφορά τῆς σωτηρίας. Εἶναι ἔργο πού ἀποδεικνύει ὅτι «μεγάλα τά τῆς πίστεως κατορθώματα», ὅτι μέ πίστη, θυσίες, πόνους καί κόπους κατορθώνεται αὐτό πού ἴσως φαίνεται ἀκατόρθωτο, ὅταν ὑπάρχουν ἄνθρωποι «τῇ σπουδῇ μή ὀκνηροί, τῷ πνεύματι ζέοντες, τῷ Κυρίῳ δουλεύοντες, τῇ ἐλπίδι χαίροντες, τῇ θλίψει ὑπομένοντες, τῇ προσευχῇ προσκαρτεροῦντες» (Ρωμ. ιβ, 11-12). Ὁ Ναός αὐτός εἶναι ἔργο ἀγάπης πού προσφέρεται στήν Ἀγάπη, τόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό, ἔργο ἀγάπης τοῦ Ἐπισκόπου, τῶν καλῶν του συνεργατῶν, κληρικῶν καί λαϊκῶν, ἔργο ἀγάπης πρός τήν Ἐκκλησία. Εἶναι ἔργο πού, κατά τήν προσφιλῆ ἔκφραση-ἀπάντηση τοῦ Ἐπισκόπου σας καί Γέροντός μας, «στοίχισε πολλή ἀγάπη καί ὄχι πολλά χρήματα». Πολλές φορές, κατά τά χρόνια τῆς ἀλησμόνητης διακονίας μου ὑπό τό ἱερό ὡμοφόριό Του πλησίον Σας, ἄκουσα ἀπό τά χείλη Του νά λέγει καί γιά τοῦτο τό ἔργο τῆς Ἐκκλησίας: «μήν ἀνησυχεῖτε καί μήν φοβεῖσθε. Ὁ Ναός θά τελειώσει. Θά τόν φτιάξει ὁ Θεός. Τά σπίτια τῶν ἀνθρώπων μπορεῖ καί νά μένουν ἀτελείωτα. Τό Σπίτι Του ὁ Θεός τό φτιάχνει ὁ Ἴδιος μέ τόν τρόπο πού γνωρίζει γιά νά οἰκοδομοῦνται ψυχές». Τό διαπιστώνομε ὅλοι γιά μία ἀκόμη φορά σήμερα, ἐσεῖς πού ἔχετε τήν εὐλογία νά Τόν ἀναστρέφεσθε καθημερινά καί ἐκεῖνος πού σᾶς ὁμιλεῖ αὐτήν τήν στιγμή, ὁ ὁποῖος ἔχει τήν εὐλογία νά προσπαθεῖ νά κάνει πράξη του καθημερινή ὅσα ἔμαθε μαθητεύοντας δίπλα Του. Κάθε Ναός ἀποτελεῖ καί ἔκφραση τοῦ πολιτιστικοῦ καί πνευματικοῦ ἐπιπέδου, τῆς ἁγιοπνευματικῆς μαρτυρίας τῆς ἐποχῆς καί τῶν ἀνθρώπων πού ὡς «ἀλάβαστρον μύρου» τόν προσφέρουν στόν «ἐν παντὶ καιρῷ καὶ πάσῃ ὥρᾳ ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ γῆς προσκυνούμενον καὶ δοξαζόμενον Χριστὸν τόν Θεόν». Ἔτσι και αὐτός ὁ Ναός, φτιαγμένος φιλοκαλικά, μαρτυρεῖ ὡς ἄριστα πλέον γιά τόν πολιτισμό τούτου τοῦ εὐλογημένου τόπου καί τῶν ἀνθρώπων του, τῶν ἀνθρώπων πού ἐργάζονται, πού δημιουργοῦν, πού προοδεύουν, ὅπως τούς γνωρίσαμε, τούς ζήσαμε καί τούς ἀγαπήσαμε. 2

3 Ὁ Ναός αὐτός, ὅπως καί κάθε Ναός, ἀποτελεῖ τόπον καί σημεῖον Θεοφανείας, ἀπαύγασμα τῆς φωτοφόρου δόξης τοῦ Θεοῦ, ὄρος Θαβώρ, ἀποτελεῖ τόπον Μεταμορφώσεως. Καί παράλληλα ἀποτελεῖ τόπον συνάξεως ἐπί τό αὐτό τῶν παιδιῶν τοῦ Θεοῦ, τόπον τῆς κοινῆς λατρείας, ὅπου οἱ πιστοί βλέπουν ὁ κάθε ἕνας τόν ἑαυτό του ἐνσωματωμένο σε ἕνα εὐρύτερο πλῆθος προσευχομένων ἀδελφῶν τῆς ἰδίας πίστεως, ἐλπίδος καί ἀγάπης καί ὅπου γίνονται ὅλοι, πλούσιοι καί πτωχοί, σοφοί καί ἄσοφοι, ἄνδρες καί γυναῖκες, γέροντες καί παιδιά, κληρικοί καί λαϊκοί, συνδαιτημόνες τοῦ Κυριακοῦ Δείπνου πού προσφέρεται στήν Ἁγία Τράπεζά του. Ἀναλογιζόμαστε αὐτήν τήν ὥρα τήν εὐλογημένη ἐκείνη ἡμέρα τῆς καλῆς ἀπαρχῆς τούτου τοῦ ἔργου, ἐνθυμούμαστε τήν ἱερή στιγμή πού τό ὄνειρο καί ἡ ἐπιθυμία κάποιων εὐσεβῶν κατοίκων αὐτῆς τῆς πόλεως καί τοῦ ἐμπνευσμένου καί ἀκάματου Ποιμενάρχη τους ἄρχισε νά γίνεται πραγματικότητα. Ἐνθυμούμαστε τήν μεγάλη ὥρα πού ὁ Σεβασμιώτατος Ἄγγελος τῆς κατά Πέτραν καί Χερρόνησον Ἐκκλησίας ἔθετε τόν θεμέλιο λίθο γιά τήν ἀνέγερση αὐτοῦ τοῦ Ναοῦ, τοῦ ὁποίου τά Θυρανοίξια τελοῦνται σήμερα. Καί συγκινούμαστε πολύ. Γιατί σκεφτόμαστε πώς μέ πόθο ἔνθεο καί ζῆλο ἀξιοθαύμαστο συμβάλατε γιά νά ἔχομε αὐτό τό ἀποτέλεσμα. Συμβάλατε ἄλλοι μέ τήν προσευχή σας πρῶτα, μέ τήν προσφορά τῆς γῆς καί ἔπειτα ἄλλοι μέ τίς γνώσεις, ἄλλοι μέ τήν τέχνη τους, καί ἄλλοι μέ τήν ἠθική ἤ ὑλική τους στήριξη. Κύριος ὁ Θεός γνωρίζει τά ὀνόματα τῶν ἀνθρώπων αὐτῶν πού ἐργάσθηκαν καί ὑπούργησαν σ αὐτό τό ἀποτέλεσμα. Ἐκεῖνος νά τούς ἀνταποδώσει ὅπως γνωρίζει. Καί συγκινούμαστε πολύ καί ἑορτάζομε διπλά σήμερα, Κυριακή, ἡμέρα ἀναστάσιμη ἀκόμη καί μέσα στήν Μεγάλη Τεσσαρακοστή, τήν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας καί τά Θυρανοίξια τοῦ Ἱεροῦ αὐτοῦ Ναοῦ τοῦ Μεγάλου Ἀντωνίου. Ναί, ἀδελφοί. Ἐπιτελοῦμε αὐτά τά Θυρανοίξια τήν ἴδια ἡμέρα πού ἑορτάζομε χαρμόσυνα καί ψάλλομε ἐπινίκια κάποια ἄλλα Θυρανοίξια, τά Θυρανοίξια τοῦ Παραδείσου. «Ὁ τὴν Ἀνάστασιν διδοὺς τῷ γένει τῶν ἀνθρώπων», ὁ Χριστός μας, ὅπως ψάλαμε χθές στόν Ἑσπερινό, «ὡς πρόβατον ἐπὶ σφαγὴν ἤχθη, ἔφριξαν τοῦτον οἱ ἄρχοντες τοῦ ᾍδου, καὶ ἐπήρθησαν πύλαι ὀδυνηραί». Οἱ πύλες οἱ ὀδυνηρές τοῦ ᾍδου ἐπήρθησαν, ἀναφέρει ὁ ἱερός ὑμνωδός, καί «εἰσελήλυθε ὁ Βασιλεὺς τῆς 3

4 δόξης Χριστός, λέγων τοῖς ἐν δεσμοῖς Ἐξέλθετε, καὶ τοῖς ἐν τῷ σκότει, ἀνακαλύπτεσθε». Ἄνοιξαν οἱ πύλες τοῦ ᾍδου καί ὁ Ἀναστάς Κύριός μας, μέ τήν κάθοδό Του ἐκεῖ, ἐλευθέρωσε τούς δεσμίους καί ἔβγαλε ἔξω, στό φῶς τῆς θείας μεγαλωσύνης, ὅλους πού βρίσκονταν στό σκοτάδι τῆς ἀπογνώσεως. Ἡ ὑμνολογία τῆς Ἐκκλησίας μας, πού παιανίζει κάθε Σάββατο ἑσπέρας καί Κυριακή τόν θρίαμβο, τήν νίκη καί τήν χαρά τῆς Ἀναστάσεως, ψάλλει ἀκόμη πολύ χαρακτηριστικά τά Θυρανοίξια τοῦ Παραδείσου, ψάλλει ὅτι ὁ Ἀναστάς «ἀνέωξε ἡμῖν Παραδείσου τάς πύλας», ἀφοῦ «πύλας χαλκᾶς συνέτριψε καὶ μοχλοὺς σιδηροῦς συνέθλασε». Τά «Θυρανοίξια» δέν εἶναι μόνο προσφιλής στήν ὑμνολογία ἔκφραση τῆς Ἐκκλησίας ἀλλά καί προσφιλής παράσταση στήν παιδαγωγική τῆς εἰκονογραφίας μας ἀφοῦ, ἄν προσέξομε τήν εἰκόνα τῆς Ἀναστάσεως, τήν εἰκόνα τῆς εἰς ᾍδου καθόδου τοῦ Χριστοῦ, θά παρατηρήσομε ὅτι ὁ Χριστός μας πατᾶ μέ δύναμη ἐπάνω σέ δύο θυρόφυλλα, τά θυρόφυλλα τῆς πύλης τοῦ ᾍδη, πού εἶναι πεσμένα χάμω τό ἕνα ἐπάνω στό ἄλλο σέ σχῆμα σταυροῦ, καί πατῶντας ἐκεῖ τείνει τό χέρι Του στούς προπάτορες, τόν Ἀδάμ καί τήν Εὔα. Ἀπό σήμερα πού ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πέτρας καί Χερρονήσου ἤρε «τόν λίθον ἐκ τῆς θύρας» καί τελέσθηκε ἡ πρώτη Θεία Λειτουργία, τοῦτος ὁ Ναός ἔγινε ἕνας ἄλλος Ναός τῆς Ἀναστάσεως καί τούτη ἡ Ἁγία Τράπεζα ἕνας ἀκόμη Πανάγιος Τάφος πού θά διακηρύττει ὅτι «Χριστός ἀνέστη καί ᾍδης ἐσκυλεύθη». Ἀπό σήμερα ἀνοίγει ἀπό ἐδῶ, μέ αὐτά τά Θυρανοίξια, μιά θύρα στόν οὐρανό, ἀπό σήμερα γίνεται ὁ Ναός αὐτός μιά ἀσφαλής βάση τῆς κλίμακας πού ὁδηγεῖ στόν οὐρανό. Πιστεύομε καί προσδοκοῦμε πώς τοῦτος ὁ Ναός θά εὐλογηθεῖ, θά γίνει μεγάλο προσκύνημα, θά ἀναπαύει ψυχές. Γνωρίζομε καλά καί τό μαρτυροῦμε πώς τοῦτα τά Θυρανοίξια ἔχουν ἕνα τέλος, ἕνα σκοπό, παραπέμπουν σέ κάποια ἄλλα Θυρανοίξια. Τά Θυρανοίξια τῆς καρδιᾶς μας. Ἔχουν σκοπό νά ἐπιτύχουν τό ἄνοιγμα τῆς καρδιᾶς μας γιά νά εἰσέλθει ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ καί γιά νά καταυγασθεῖ ἀπό τό ἀναστάσιμο φῶς. Ἔχουν σκοπό νά ἀνοίξομε τήν καρδιά μας, νά τήν καθαρίσομε ἀπό τά πάθη καί νά τήν καταστήσομε Ναό «εἰς κατοίκησιν τοῦ Παντάνακτος Χριστοῦ, καὶ Θεοῦ τῶν ὅλων». Νά ἀνοίξομε τήν καρδιά μας καί νά βάλομε βαθειά μέσα της τό φωτεινό παράδειγμα τοῦ Ἁγίου μας 4

5 πού μέ τήν βεβαιότητα στήν ἀνάσταση ἀντιστάθηκε στίς παγῖδες τοῦ διαβόλου, σέ μύριους πειρασμούς, μέ ὅπλο του τήν ταπεινοφροσύνη καί ἀπέβαλε τό κοσμικό φρόνημα, σταύρωσε τόν ἑαυτό του καί πέθανε γιά τόν κόσμο, κάνοντας πράξη τήν ἀποστολική φράση «ἐμοὶ τὸ ζῆν Χριστὸς καὶ τὸ ἀποθανεῖν κέρδος». Σεβασμιώτατε Γέροντα, Σᾶς ἀξίωσε ὁ Θεός νά δεῖτε τόν Ναό αὐτό νά ἀποτελεῖ γιά τήν Μητρόπολή σας ἄλλο ἕνα ἐκμαγεῖο τοῦ ἀρχετύπου «καθαρωτάτου Ναοῦ τοῦ Σωτῆρος», ἄλλη μία μαρτυρία «ἐν συμβόλοις» τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ. Δικαιολογημένα χαίρεσθε καί ἐμεῖς μαζί σας γιατί καταφέρατε ὄχι τόσο νά οἰκοδομήσετε ἄλλο ἕνα Ναό στήν πόλη καί στήν Μητρόπολή σας, ἀλλά γιατί κατορθώσατε νά βάλετε στίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων τοῦ τόπου τήν μεγάλη μορφή τοῦ Ὁσίου καί Θεοφόρου Πατρός ἡμῶν Ἀντωνίου τοῦ Μεγάλου, τοῦ Καθηγητοῦ τῆς ἐρήμου, τοῦ ἐπιγείου ἀγγέλου καί οὐρανίου ἀνθρώπου, πού, ὅπως ψάλλομε στό Ἀπολυτίκιόν του, «τῆς ἐρήμου γέγονε οἰκιστής, καὶ τὴν οἰκουμένην ἐστήριξεν εὐχαῖς αὐτοῦ» καί τοῦ ὁποίου ἡ βιωτή καί οἱ διδαχές σήμερα, περισσότερο ἴσως ἀπό ποτέ ἄλλοτε, μᾶς εἶναι ἀπαραίτητες. Εἴμαστε βέβαιοι ὅτι ὁ Μέγας Ἀντώνιος, μαζί μέ τόν Ἅγιο Νικόλαο, στόν ὁποῖο ἔχει ἀναγραφεῖ ἡ πόλη αὐτή, ἀκατάπαυστα δέεται καί πρεσβεύει γιά ὅλους, ὅτι σκεπάζει μέ τήν χάρη του τόν τόπο πού τοῦ ἀνήγειρε αὐτό τό ἐπιβλητικό καί περικαλλές κατοικητήριο. Ὅτι σκεπάζει τά σπίτια του, τίς παραδοσιακές οἰκογένειές του, τά καλά του παιδιά, τούς εὐσεβεῖς κατοίκους του, τούς ἁπλούς ἀνθρώπους τῆς ἐργασίας, τοῦ μόχθου καί τῆς βιοπάλης, τούς ἀποδήμους του, τούς ἀνθρώπους πού τόν εὐλαβοῦνται καί τόν ἀγαποῦν πολύ, τούς ἀνθρώπους πού θά κάνουν καί αὐτό τόν Ναό του κέντρο τῆς καθημερινῆς τους ἀναστροφῆς, κέντρο τῆς προσευχητικῆς τους ἀναφορᾶς. Καί θά τόν βλέπουν ἀλλά καί θά τόν ἀκοῦν νά κηρύττει μέ τήν σιωπή του, καί «ἁπλῶς φαινόμενος» Χριστόν καί τοῦτον Ἐσταυρωμένον καί Ἀναστάντα. Ὅπως ἔγινε καί μέ τήν Ὁσία Μαρία πού τιμᾶ σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας θέτοντας την στήν κορυφή τῆς πυραμίδος τῆς Τεσσαρακοστῆς, σάν μιά ἐνσάρκωση τῶν ἰδεωδῶν τῆς περιόδου αὐτῆς. Ἡ Ὁσία Μαρία ἔρχεται μέ τόν δικό της ἐπίσης τρόπο σήμερα νά μᾶς παραμυθήσει, νά μᾶς καταδείξει πώς αὐτή ἡ πόρνη διά τῆς μετανοίας, τῆς νηστείας καί τῆς 5

6 προσευχῆς ἔγινε Ἁγία, νικήτρια τῶν δαιμόνων, συνόμιλος τῶν ἀγγέλων καί νύμφη τοῦ Χριστοῦ. Ἔρχεται νά μᾶς δείξει τόν δρόμο τῆς σωτηρίας καί νά μᾶς δώσει θάρρος, λέγοντάς μας μυστικά πώς δέν ὑπάρχει ἁμαρτία πού νά ξεπερνᾶ τό μέγεθος τῆς ἀγάπης καί τῆς φιλανθρωπίας τοῦ Θεοῦ. Ἔρχεται νά μᾶς πεῖ πώς δέν κινδυνεύομε τόσο ἀπό τήν ἁμαρτία, ἐφόσον ὑπάρχουν περιθώρια ἐπιστροφῆς, ὅσο κινδυνεύομε ἀπό τήν ἀπόγνωση πού καλλιεργεῖ μέσα μας ὁ ἀντίδικος Διάβολος, ψιθυρίζοντάς μας ἔντεχνα ὅτι εἴμαστε τόσο ἁμαρτωλοί πού δέν θά σωθοῦμε καί καταδικάζοντάς μας ἔτσι στήν ἀδράνεια καί τήν ἀκινησία πρός ὅ,τι πνευματικό καί ψυχωφελές. Ὅταν ἀφεθεῖ καθένας, σάν τόν ὅσιο Ἀντώνιο καί τήν Ὁσία Μαρία, στά χέρια τοῦ Θεοῦ καί στήν ἀλήθεια τῆς Ἐκκλησίας Του, μπορεῖ νά ζήσει ἀληθινά, αὐθεντικά, λυτρωμένος ἀπό τήν μοναξιά τοῦ ναρκισσισμοῦ του καί ὄχι κλειδωμένος στίς ψευδαισθήσεις τῆς ἐπάρκειας καί τοῦ ἀτομισμοῦ του. Αὐτό τό μήνυμα λαμβάνουν τά πνευματικά μας αἰσθητήρια σήμερα, τό μήνυμα τῆς Ἐκκλησίας, τό σταυροαναστάσιμο εἰσοδικό τῆς ζωῆς μας, ἡ διαρκής ἀνάβαση, ἡ κατάφαση μας στήν προτροπή τῶν ὁσίων «ἀναβαίνετε, ἀναβαίνετε ἀδελφοί». Σεβασμιώτατε, ἀγαπητοί ἀδελφοί, «Ἰδού ἀναβαίνομεν εἰς Ἱεροσόλυμα» ἀκούσαμε σήμερα γιά μία ἀκόμη φορά νά μᾶς λέγει ἡ Ἐκκλησία, δίδοντας νόημα στήν ζωή μας, νοηματοδοτώντας τήν ὕπαρξή μας. Σ αὐτές τίς τέσσερις λέξεις περιέχεται ἡ πεμπτουσία τῆς ἀναστροφῆς μας, ὅπως τήν ἀνάβαση τοῦ Χριστοῦ στά Ἱεροσόλυμα. Ὅπως Ἐκεῖνος ἀνεβαίνει στήν Ἁγία Πόλη καί πορεύεται πρός τό πάθος ἑκούσια «ὡς πρόβατον ἐπί σφαγήν»ἔτσι καί κάθε πιστός του, κάθε ἄνθρωπος πού συνειδητοποιεῖ τί σημαίνει νά εἶναι χριστιανός, ἀκολουθώντας τά ἴχνη τοῦ Θεανθρώπου, βαδίζει τήν ὁδό τοῦ μαρτυρίου τῆς θυσίας καί τῆς διακονίας καί ἀνεβαίνει συνεχῶς καί ζεῖ συνεχῶς μ αὐτήν τήν σκέψη ὅτι μοναδικός σκοπός τοῦ εἶναι ἡ εἴσοδός του στήν Ἄνω Ἱερουσαλήμ τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ. Αὐτή ἡ ἀνάβαση ἡ ἀνοδική πορεία εἶναι καί κοπιώδης καί μαρτυρική καί ἔχει ὡς προυπόθεση τήν ἄρση τοῦ προσωπικοῦ μας Σταυροῦ, χωρίς τόν ὁποῖο δέν μπορεῖ νά εἰσέλθει ὁ ἄνθρωπος ἀπό τήν πύλη τῆς οὐράνιας Βασιλείας. Σ αὐτήν τήν Ἄνω Ἱερουσαλήμ μᾶς ὑποσχέθηκε ὁ Χριστός ὅτι θά μᾶς ἐγκαταστήσει. «καί συνανυψῶ ὑμᾶς εἰς τήν ἄνω Ἱερουσαλήμ, ἐν τή βασιλεία τῶν Οὐρανῶν» μᾶς εἶπε. Τό πιστεύουμε καί τό προσδοκοῦμε. 6

7 Ἀλλά πρέπει καί νά ἐργασθοῦμε γι αὐτό, πρέπει νά βαδίσομε τήν ὁδό πού Ἐκεῖνος ἐβάδισε, πρέπει νά πορευθοῦμε τόν μονόδρομο τοῦ Σταυροῦ. «Συμπορευθῶμεν Αὐτῶ καί συσταυρωθῶμεν καί νεκρωθῶμεν δί αὐτόν ταῖς τοῦ βίου ἠδοναῖς, ἴνα καί συζήσωμεν Αὐτῶ» εἶναι ἡ παρακλητική προτρεπτική φωνή τῆς φιλόστοργης μητέρας μας, τῆς Ἐκκλησίας. Μόνο ἄν ἔτσι κάνουμε θά μπορέσουμε καί νά νοιώσουμε καί νά ζήσομε τήν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου καί ὡς ἀνάσταση τοῦ πολύπαθου γένους μας καί δική μας, τότε μόνο θά μποροῦμε νά ψάλομε εἰλικρινά: «Χθὲς συνεθαπτόμην σοι Χριστὲ συνεγείρομαι σήμερον ἀναστάντι σοι, συνεσταυρούμην σοι χθὲς, αὐτός με συνδόξασον Σωτήρ, ἐν τῇ βασιλείᾳ σου». Σεβασμιώτατε Δέσποτα, σᾶς συγχαίρομε γιά αὐτό τό ἔργο τῆς κενωτικῆς ἀγάπης, τῆς ὑπομονῆς, τῆς ἐλπίδος, τῆς ταπεινώσεως, τοῦ ἐνθέου ζήλου Σας καί ἐκζητοῦμε ταπεινά τήν εὐχή σας γιά ὅλους μας. Εὐχηθεῖτε νά μᾶς ἐνδυναμώσει ὁ Θεός στόν πνευματικό μας ἀγώνα πού δέν εἶναι τίποτε ἄλλο παρά ἄρνηση τοῦ γηίνου ἑαυτοῦ μας καί ἀναθεώρηση τοῦ ἐκκοσμικευμένου μας φρονήματος, εὐχηθεῖτε νά μήν ἐκκλίνουμε ἀπό τόν προσανατολισμό στό δικό μας καθένας Πάσχα, στήν δική μας διάβαση καί συνάντηση μέ τόν Ἀναστάντα. Εὐχηθεῖτε μας λειτουργικά Σεβασμιώτατε, ὅπως ὁ Κύριός μας «ὁ διὰ τὴν ἄφατον αὐτοῦ πρόνοιαν καὶ πολλὴν ἀγαθότητα, ἀγαγὼν ἡμᾶς εἰς τὰς πανσέπτους ἡμέρας ταύτας, πρὸς καθαρισμὸν ψυχῶν καὶ σωμάτων, πρὸς ἐγκράτειαν παθῶν, πρὸς ἐλπίδα ἀναστάσεως», νά μᾶς ἀξιώσει «τὸν ἀγῶνα τὸν καλὸν ἀγωνίσασθαι, τὸν δρόμον τῆς νηστείας ἐκτελέσαι... νικητάς τε τῆς ἁμαρτίας ἀναφανῆναι, καὶ ἀκατακρίτως φθάσαι προσκυνῆσαι καὶ τήν ἁγίαν Ἀνάστασιν». Εὐγνωμόνως καί πάλι σᾶς εὐχαριστοῦμε γιά τήν μεγάλη χαρά καί εὐλογία πού μᾶς προσφέρατε σήμερα νά συλλειτουργήσομε, νά ἀπευθυνθοῦμε μέ τόν πτωχό μας λόγο στά ἀγαπημένα πρόσωπα τῶν ἀνθρώπων τῆς Τοπικῆς Σας Ἐκκλησίας καί ταπεινῶς ἐκφράζομε τήν εὐχή νά Σᾶς ἐνδυναμώνει ὁ θεός, γιά νά διακονεῖτε ὡς καλός καί φιλόστοργος ποιμήν μέ ὑγεία ἐπί πολλές σειρές ἐτῶν τό ἔργο τῆς σωτηρίας τοῦ εὐγενοῦς, ἡρωικοῦ, φιλόξενου καί προπάντων πιστοῦ λαοῦ τῆς Θεοφρούρητης, Παναγιοφύλακτης καί Ἁγιοστήρικτης Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πέτρας καί Χερρονήσου. Ὁ Τρισάγιος Θεός μέ τίς πρεσβεῖες τοῦ Ὁσίου 7

8 Ἀντωνίου νά κατευθύνει τίς ἀγαθές βουλές Σας γιά τήν Ἐκκλησία μας καί νά Σᾶς δίδει κατά τήν Ἀγάπη Σας. 8