Newsletter 5/2011 ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ Πολιτική ικονοµία 3-39 [ 2 ]

Transcript

1

2 Newsletter 5/2011 ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ Πολιτική ικονοµία 3-39 [ 2 ]

3 ΝΟΜΟΛΟΓΙΑ Αίτηση αναίρεσης - Αναβολή συζήτησης Αριθµός απόφασης: Αναβολή συζήτησης αίτησης αναίρεσης. - Κατά την έννοια του άρθρου 576 ΚΠολ, αν κατά τη συζήτηση της αναίρεσης δεν εµφανισθεί ή εµφανισθεί αλλά δεν λάβει µέρος µε τον τρόπο που ορίζει ο νόµος κάποιος από τους διαδίκους, ο Άρειος Πάγος ερευνά αυτεπαγγέλτως αν ο απολειπόµενος διάδικος επέσπευσε εγκύρως τη συζήτηση, οπότε συζητεί την υπόθεση σαν να ήταν παρόντες οι διάδικοι, ή, αν τη συζήτηση επέσπευσε ο αντίδικος του απολειποµένου διαδίκου, οπότε εξετάζει αυτεπαγγέλτως αν κλητεύθηκε νόµιµα και εµπρόθεσµα. Αν η κλήση για συζήτηση δεν επιδόθηκε νόµιµα και εµπρόθεσµα ο Αρειος Πάγος κηρύσσει απαράδεκτη τη συζήτηση και η υπόθεση επαναφέρεται για συζήτηση µε νέα κλήτευση. - Κατά τη διάταξη του άρθρου 226 παρ. 4 εδ. β' και γ' του ΚΠολ, που εφαρµόζεται και στην αναιρετική δίκη, κατ' άρθρο 575 εδ. β' του ίδιου Κώδικα, αν η συζήτηση αναβληθεί ο γραµµατέας είναι υποχρεωµένος αµέσως µετά το τέλος της συνεδρίασης να µεταφέρει την υπόθεση στη σειρά των υποθέσεων που πρέπει να συζητηθούν κατά τη δικάσιµο που ορίσθηκε. Κλήση του διαδίκου για εµφάνιση στη δικάσιµο αυτή δεν χρειάζεται και η αναγραφή της υπόθεσης στο πινάκιο ισχύει ως κλήτευση όλων των διαδίκων. Κατά την έννοια της τελευταίας αυτής διάταξης η αναβολή της υπόθεσης και η εγγραφή αυτής στο πινάκιο του δικαστηρίου για την µετ' αναβολή δικάσιµο, ισχύει ως κλήτευση όλων των διαδίκων για τη δικάσιµο αυτή και, εποµένως, δεν χρειάζεται νέα κλήση του διαδίκου, όταν ο απολειπόµενος κατά τη µετ' αναβολή δικάσιµο διάδικος είχε νοµίµως κλητευθεί να παραστεί κατά τη δικάσιµο κατά την οποία αναβλήθηκε η συζήτηση. - Κατά το άρθρο 242 παρ. 2 ΚΠολ, το οποίο εφαρµόζεται και στη διαδικασία της δίκης για την αναίρεση, σύµφωνα µε το άρθρο 573 παρ. 1 του ίδιου Κώδικα, "στις περιπτώσεις που η προφορική συζήτηση δεν είναι υποχρεωτική, οι διάδικοι µπορούν να συµφωνήσουν µε κοινή δήλωση, που υπογράφεται από τους πληρεξουσίους δικηγόρους ότι δεν θα παραστούν κατά την εκφώνηση. Τέτοια δήλωση µπορεί να γίνει και από έναν ή ορισµένους µόνον πληρεξουσίους. Η δήλωση αυτή παραδίνεται στην περίπτωση κοινής δήλωσης από έναν τουλάχιστον πληρεξούσιο δικηγόρο και σε περίπτωση µονοµερούς δήλωσης από τον πληρεξούσιο δικηγόρο στον αρµόδιο γραµµατέα το αργότερο την παραµονή της δικασίµου και σηµειώνεται αµέσως στο πινάκιο. Στις παραπάνω περιπτώσεις, η συζήτηση περατώνεται µε µόνη την εκφώνηση της υπόθεσης. Μόνο δήλωση βίαιης διακοπής της δίκης είναι παραδεκτή. Μπορεί όµως το δικαστήριο, αν προβάλλονται άλλοι διαδικαστικοί ισχυρισµοί, να αναβάλει την υπόθεση σε σύντοµη δικάσιµο µε πρακτικό στο οποίο καταχωρίζονται και οι ισχυρισµοί αυτοί. Στη δικάσιµο αυτή καλούνται όσοι διάδικοι δεν ήταν παρόντες κατά την αναβολή, ενώ οι παρόντες οφείλουν να εµφανισθούν χωρίς κλήτευση και αν δεν παραστούν κατά τη νέα δικάσιµο δικάζονται ερήµην". - Από τις διατάξεις αυτές, σε συνδυασµό µε εκείνες των άρθρων 110 παρ. 2, 498, 226 και 573 ΚΠολ, προκύπτει ότι αν κατά την προσδιοριζόµενη για τη συζήτηση της αναίρεσης δικάσιµο, αρχική ή µεταγενέστερη, αναβληθεί αυτή για νέα µεταγενέστερη δικάσιµο, η αναγραφή της υποθέσεως στο πινάκιο προς συζήτηση, κατά την νέα αυτή δικάσιµο, δεν ισχύει, κατ' εξαίρεση των όσων αναφέρονται στη διάταξη του άρθρου

4 226 παρ. 4 εδαφ. γ' ΚΠολ, ως κλήτευση όλων των διαδίκων, αλλά µόνο εκείνων που ήταν παρόντες ή δεν εµφανίσθηκαν καθόλου, κατά την αρχική ή την µεταγενέστερη µετ' αναβολή δικάσιµο, κατά την οποία αναβλήθηκε εκ νέου η υπόθεση, εφόσον οι τελευταίοι είχαν κλητευθεί κατά την αρχική δικάσιµο, οι διάδικοι όµως που κατά την αρχική ή την µεταγενέστερη µετ' αναβολή δικάσιµο, κατά την οποία δόθηκε νέα αναβολή, δεν ήταν παρόντες, αλλά είχαν καταθέσει δήλωση ότι δεν θα παραστούν κατά την εκφώνηση της υποθέσεως, σύµφωνα µε το άρθρο 242 παρ. 2 ΚΠολ, πρέπει, αντίθετα, να καλούνται στις οριζόµενες σχετικά προθεσµίες, διά της επιδόσεως σ' αυτούς πρακτικού της αναβολής ή πιστοποιητικού του αρµόδιου γραµµατέα περί της νέας αυτής αναβολής. ΚΠολ : 226, 242, 498, 573, 575, Αίτηση αναίρεσης - Αοριστία λόγων αναίρεσης Αριθµός απόφασης: Αοριστία λόγων αναίρεσης. Παραβίαση κανόνα δικαίου. Έλλειψη νόµιµης βάσης. - Από το συνδυασµό των διατάξεων των άρθρων 566 παρ. 1, 577 παρ. 3 και 118 ΚΠολ προκύπτει ότι οι λόγοι αναίρεσης για να είναι ορισµένοι και συνεπώς παραδεκτοί πρέπει να περιέχουν πλήρη και σαφή έκθεση των γεγονότων τα οποία µε βάση τις παραδοχές της προσβαλλόµενης απόφασης στοιχειοθετούν την αποδιδόµενη σε αυτήν πληµµέλεια. Ειδικότερα για να είναι ορισµένος ο προβλεπόµενος από το άρθρο 559 αρ. 1 ΚΠολ λόγος αναίρεσης πρέπει να αναφέρονται στο αναιρετήριο µε σαφήνεια α) ο κανόνας του ουσιαστικού δικαίου που φέρεται ότι έχει παραβιαστεί και µάλιστα ενάριθµα, β) οι πραγµατικές διαπιστώσεις (παραδοχές) της ελάσσσονος πρότασης του δικανικού συλλογισµού που θεµελίωσαν την κρίση του δικαστηρίου για το βάσιµο ή όχι της αγωγής και η έννοµη συνέπεια που καταγνώστηκε και γ) το νοµικό σφάλµα δηλαδή σε ποιο σηµείο βρίσκεται η παραβίαση κατά την ερµηνεία ή την εφαρµογή του κανόνα δικαίου. Εξάλλου, σε περίπτωση αιτίασης για παραβίαση των διδαγµάτων της κοινής πείρας πρέπει να αναφέρεται ποια συγκεκριµένα διδάγµατα παραβιάστηκαν, ο κανόνας δικαίου στην εξειδίκευση του οποίου δεν χρησιµοποιήθηκαν, ενώ έπρεπε να γίνει αυτό, ή χρησιµοποιήθηκαν εσφαλµένα και σε τι συνίσταται η παραβίαση. - Κατά το άρθρο 559 αρ. 19 ΚΠολ επιτρέπεται αναίρεση, αν η απόφαση δεν έχει νόµιµη βάση και ιδίως αν δεν έχει καθόλου αιτιολογίες ή έχει αιτιολογίες αντιφατικές ή ανεπαρκείς σε ζήτηµα που ασκεί ουσιώδη επίδραση στην έκβαση της δίκης. Ο λόγος αυτός για να είναι ορισµένος πρέπει να περιλαµβάνει α) τις κρίσιµες πραγµατικές παραδοχές της απόφασης ή µνεία της έλλειψης αιτιολογίας, β) τον ισχυρισµό, καθώς και τα προταθέντα προς θεµελίωσή του περιστατικά, ως προς τον οποίο παρουσιάζεται η έλλειψη, ανεπάρκεια ή αντίφαση και τη σύνδεσή του µε το διατακτικό, αν αυτή δεν είναι αυτονόητη και γ) εξειδίκευση του σφάλµατος του δικαστηρίου, δηλαδή αα) αν πρόκειται για παντελή έλλειψη αιτιολογίας, µνεία της έλλειψης αυτής, ββ) αν πρόκειται για ανεπαρκή αιτιολογία, ποιά επιπλέον περιστατικά έπρεπε να αναφέρονται ή ως προς τι υπάρχει έλλειψη νοµικού χαρακτηρισµού και γγ) αν πρόκειται για αντιφατικές αιτιολογίες, ποιές είναι αυτές, σε τι συνίσταται η αντίφαση και από πού προκύπτει. ΚΠολ : 559 αριθ. 1, 559 αριθ. 19, [4]

5 Αίτηση αναίρεσης - Απαράδεκτο συζήτησης Αριθµός απόφασης: 90 Έτος: Απαράδεκτο συζήτησης αίτησης αναίρεσης. - Από τις διατάξεις των άρθρων 94 παρ. 1, 96 παρ. 1, 97, 101, 104 και 576 παρ. 1 και 3 ΚΠολ προκύπτει ότι στην περίπτωση κατά την οποία ο πληρεξούσιος δικηγόρος του αναιρεσείοντος που επισπεύδει τη συζήτηση εµφανίζεται στο δικαστήριο, χωρίς να αποδεικνύει την ύπαρξη ρητής πληρεξουσιότητάς του, ο αναιρεσείων θεωρείται δικονοµικώς απών, η δε κλήση του, µε βάση την οποία επισπεύδει τη συζήτηση, είναι άκυρη, και ως εκ τούτου δεν υπάρχει έδαφος εφαρµογής του άρθρου 576 παρ. 1 ΚΠολ, κατά το οποίο ο Άρειος Πάγος συζητεί την υπόθεση σαν να ήταν παρόντες οι διάδικοι. Αν ο παριστάµενος δικηγόρος των αναιρεσειόντων που επισπεύδουν τη συζήτηση δεν έχει πληρεξουσιότητα έστω και ενός απ' αυτούς, η συζήτηση κηρύσσεται απαράδεκτη ως προς όλους του διαδίκους, εφόσον ο µη έχων την πληρεξουσιότητα αναιρεσείων δεν έχει κλητευθεί από τους αντιδίκους του ή από τους λοιπούς νοµίµως παρισταµένους οµοδίκους του (ΑΠ Ολοµ. 26/2008, ΑΠ Ολοµ. 13/2007). ΚΠολ : 94, 96, 97, 101, 104, 576, ηµοσίευση: INLAW 2010 Αίτηση αναίρεσης - Απαράδεκτο συζήτησης Αριθµός απόφασης: Απαράδεκτη συζήτηση της αίτησης αναίρεσης. - Κατά τη διάταξη του άρθρου 576 του ΚΠολ, αν κατά τη συζήτηση της αναίρεσης δεν εµφανισθεί ή εµφανισθεί αλλά δεν λάβει µέρος µε τον τρόπο που ορίζει ο νόµος κάποιος από τους διαδίκους, ο Άρειος Πάγος ερευνά αυτεπαγγέλτως αν ο απολειπόµενος διάδικος επέσπευσε εγκύρως τη συζήτηση ή αν τη συζήτηση επέσπευσε ο αντίδικος του απολειπόµενου διαδίκου, εξετάζει αυτεπαγγέλτως αν κλητεύθηκε νοµίµως και εµπροθέσµως, σε αποφατική δε περίπτωση κηρύσσει απαράδεκτη τη συζήτηση και η υπόθεση επαναφέρεται για συζήτηση µε νέα κλήτευση. Οµοίως, αν δεν προκύπτει ποιός από τους διαδίκους επισπεύδει τη συζήτηση, αυτή κηρύσσεται απαράδεκτη. ΚΠολ : 576, Αίτηση αναίρεσης - Απαράδεκτο συζήτησης Αριθµός απόφασης: Απαράδεκτη συζήτηση της αίτησης αναίρεσης. [5]

6 - Από τις διατάξεις των άρθρων 94 παρ. 1, 96 παρ. 1, 97 παρ. 1 και 104 ΚΠολ προκύπτει, ότι ο δικηγόρος που επισπεύδει τη συζήτηση της αναίρεσης, υπογράφοντας την απαιτούµενη κλήση και την παραγγελία προς το δικαστικό επιµελητή για την επίδοση, καθώς και εκείνος που εκπροσωπεί το διάδικο κατά τη συζήτησή της στον Άρειο Πάγο, πρέπει να είναι εφοδιασµένος µε σχετική πληρεξουσιότητα, η οποία παρέχεται από τον εκπροσωπούµενο διάδικο είτε µε συµβολαιογραφική πράξη, είτε µε έγγραφο της Αρχής, είτε µε προφορική δήλωση που καταχωρίζεται στα πρακτικά ή στην έκθεση. Η έλλειψη της πληρεξουσιότητας, εξεταζόµενη και αυτεπαγγέλτως, έχει ως συνέπεια την ακυρότητα των πιο πάνω πράξεων της προδικασίας και τη µη προσήκουσα παράσταση του διαδίκου κατά τη συζήτηση. Από το συνδυασµό των αµέσως πιο πάνω διατάξεων µε εκείνες των άρθρων 568 παρ. 4 και 576 παρ. 1 και 3 του ίδιου Κώδικα προκύπτει, ότι, αν κάποιος από τους διαδίκους δεν εµφανιστεί κατά τη συζητητή της υπόθεσης ή εµφανιστεί, αλλά δεν λάβει µέρος µε τον τρόπο που ορίζει ο νόµος, ο Άρειος Πάγος εξετάζει αυτεπαγγέλτως ποιος επισπεύδει τη συζήτηση. Αν τη συζήτηση επισπεύδει ο απολειπόµενος διάδικος, η τελευταία γίνεται σαν να ήταν παρόντες οι διάδικοι, εφόσον όµως ο πληρεξούσιός του, που υπέγραψε την κλήση, ήταν νόµιµα διορισµένος πληρεξούσιος αυτού, εάν δε τη συζήτηση επισπεύδει ο αντίδικος του απολειπόµενου διάδικου, ο Άρειος Πάγος ερευνά, αν ο τελευταίος έχει κλητεύσει νόµιµα και εµπρόθεσµα τον απολειπόµενο. Εάν δεν συντρέχει καµία από τις προϋποθέσεις αυτές, ο Άρειος Πάγος κηρύσσει απαράδεκτη τη συζήτηση ως προς όλους τους διαδίκους (ΟλΑΠ 2/1992). ΚΠολ : 94, 96, 97, 104, Αίτηση αναίρεσης - Απαράδεκτο συζήτησης Αριθµός απόφασης: Απαράδεκτο συζήτησης αίτησης αναίρεσης. - Κατά το άρθρο 576 ΚΠολ αν κατά τη συζήτηση της αίτησης αναίρεσης κάποιος από τους διαδίκους δεν εµφανισθεί (ή δε λάβει µέρος µε τον τρόπο που ορίζει ο νόµος, δηλαδή µε πληρεξούσιο δικηγόρο, που να αποδεικνύει την ύπαρξη ρητής, κατά ένα από τους προαναφερόµενους τρόπους, πληρεξουσιότητας) εξετάζεται, αυτεπαγγέλτως, ποιος επισπεύδει την συζήτηση της υπόθεσης. Και αν µεν η συζήτηση επισπεύδεται από το διάδικο που εµφανίσθηκε και δεν εµφανίσθηκε ο αντίδικος του, πρέπει να προσκοµίζεται µε επίκληση αποδεικτικό επίδοσης της σχετικής κλήσης προς συζήτηση, αν δε η συζήτηση επισπεύδεται από τον απολιπόµενο διάδικο, πρέπει να προσκοµίζεται µε επίκληση η κλήση που επιδόθηκε. ΚΠολ : 576, Αίτηση αναίρεσης - Απαράδεκτο συζήτησης Αριθµός απόφασης: 230 -Απαρέδεκτη συζήτηση αίτησης αναίρεσης. [6]

7 - Από τον συνδυασµό των διατάξεων των άρθ. 94 παρ. 1, 96 παρ. 1 και 2, 104 ΚΠολ προκύπτει ότι (α) στα πολιτικά δικαστήρια και µάλιστα στον Άρειο Πάγο οι διάδικοι έχουν την υποχρέωση να παρίστανται µε δικηγόρο (β) η πληρεξουσιότητα δίνεται είτε µε συµβολαιογραφική πράξη, είτε µε δήλωση που καταχωρίζεται στα πρακτικά ή την έκθεση κλπ., µπορεί δε να αφορά ορισµένες ή όλες τις δίκες εκείνου που την παρέχει (γ) αν ο διάδικος δεν εκπροσωπείται µε δικηγόρο, όπου είναι υποχρεωτική η παράστασή του ή παρίσταται µε δικηγόρο και δεν αποδεικνύεται η ύπαρξη ρητής πληρεξουσιότητας, που απαιτείται κατά την συζήτηση της υπόθεσης και την ύπαρξη της οποίας αυτεπάγγελτα ερευνά το δικαστήριο, ο διάδικος αυτός θεωρείται δικονοµικά απών. Προς µη ύπαρξη πληρεξουσιότητας εξοµοιώνεται, κατά νοµική και λογική αναγκαιότητα, η παροχή ρητής πληρεξουσιότητας για υπόθεση άλλη, διαφορετική από την δικαζοµένη, για την οποία παρέστη ο φερόµενος ως πληρεξούσιος δικηγόρος. - Κατά το άρθ. 576 ΚΠολ, αν κατά την συζήτηση της αίτησης αναίρεσης κάποιος από τους διαδίκους δεν εµφανισθεί ή εµφανισθεί αλλά δεν λάβει µέρος µε τον τρόπο που ορίζει ο νόµος, δηλ. µε πληρεξούσιο δικηγόρο που να αποδεικνύει την ύπαρξη ρητής πληρεξουσιότητας που χορηγήθηκε κατά έναν από τους προαναφερόµενους τρόπους, εξετάζεται αυτεπάγγελτα, ποιός επισπεύδει την συζήτηση της υπόθεσης, και εάν µεν η συζήτηση επισπεύδεται από τον διάδικο που εµφανίσθηκε και δεν εµφανίσθηκε ο αντίδικός του, πρέπει να προσκοµίζεται µε επίκληση αποδεικτικό επίδοσης της σχετικής κλήσης προς συζήτηση, αν δε η συζήτηση επισπεύδεται από τον απολειπόµενο διάδικο, πρέπει να προσκοµίζεται µε επίκληση η κλήση που επιδόθηκε. ΚΠολ : 94, 96, 104, 576, Αίτηση αναίρεσης - άρθρο 559 αριθ. 1 ΚΠολ Αριθµός απόφασης: 1204 Έτος: Παράβαση κανόνα δικαίου. Ερµηνευτικές διατάξεις δικαιοπραξιών. Έλλειψη νόµιµης βάσης. - Από τον συνδυασµό των διατάξεων των άρθρων 559 αριθ. 1 ΚΠολ και του ΑΚ, προκύπτει ότι αν το δικαστήριο της ουσίας δέχθηκε ότι η δικαιοπραξία εµφανίζει κενό ή γεννά αµφιβολίες και ακολούθως προσέφυγε στις ερµηνευτικές αυτές διατάξεις, κατ' εφαρµογή των οποίων κατέληξε σε ορισµένη ερµηνεία, αυτή ελέγχεται αναιρετικώς. Ειδικότερα, ο Άρειος Πάγος ελέγχει στην περίπτωση αυτήν, αν, ενόψει των παραδοχών της αναιρεσιβαλλοµένης, η εκδοχή που το δικαστήριο της ουσίας υιοθέτησε ενέχει παραβίαση των κανόνων που περιέχονται στις διατάξεις αυτές δηλαδή των αρχών της καλής πίστεως και των συναλλακτικών ηθών. - Κατά την έννοια του άρθρου 559 αριθ. 19 ΚΠολ, ανεπαρκής ή αντιφατική αιτιολογία που έχει ως συνέπεια την αναίρεση για έλλειψη νόµιµης, βάσεως υπάρχει όταν από το αιτιολογικό της απόφασης δεν προκύπτουν κατά τρόπο σαφή και χωρίς αντιφάσεις τα πραγµατικά περιστατικά τα οποία, σύµφωνα µε το νόµο, είναι αναγκαία για την θεµελίωση του κανόνα δικαίου που εφαρµόσθηκε στη συγκεκριµένη περίπτωση. ΑΚ: 173, 200, ΚΠολ : 559 αριθ. 1, 559 αριθ. 19, [7]

8 ηµοσίευση: INLAW 2010 Αίτηση αναίρεσης - άρθρο 559 αριθ. 1 ΚΠολ Αριθµός απόφασης: Λόγοι αναίρεσης των άρθρων 559 αριθµ. 1, 8 και 11γ ΚΠολ. - Με το άρθρο 559 αριθµ. 1, 8 και 11γ ΚΠολ ιδρύονται, αντιστοίχως, λόγοι αναιρέσεως: αν παραβιάσθηκε κανόνας του ουσιαστικού δικαίου, στον οποίο περιλαµβάνονται και οι ερµηνευτικοί κανόνες των δικαιοπραξιών, αν το δικαστήριο παρά τον νόµο έλαβε υπόψιν πράγµατα που δεν προτάθηκαν ή δεν έλαβε υπόψιν πράγµατα που προτάθηκαν και έχουν ουσιώδη επίδραση στην έκβαση της δίκης και αν το δικαστήριο παρά τον νόµο δεν έλαβε υπόψιν αποδεικτικά µέσα που οι διάδικοι επικαλέσθηκαν και προσκόµισαν. ΚΠολ : 559 αριθ. 1, 559 αριθ. 8, 559 αριθ. 11γ, Αίτηση αναίρεσης - άρθρο 559 αριθ. 11 περ. γ ΚΠολ Αριθµός απόφασης: 2016 Έτος: Μη λήψη υπόψη προσκοµισθέντων αποδεικτικών µέσων. Έλλειψη νόµιµης βάσης. Eρηµοδικία στην αναίρεση. - Κατά το άρθρο 559 αριθ. 11 εδ. γ' ΚΠολ ιδρύεται λόγος αναιρέσεως αν το δικαστήριο δεν έλαβε υπόψη αποδεικτικά µέσα που οι διάδικοι επικαλέσθηκαν και προσκόµισαν. Ο λόγος αυτός απορρίπτεται ως αβάσιµος αν προκύπτει από την απόφαση ότι λήφθηκαν υπόψη όλα τα αποδεικτικά µέσα, τα οποία προσκοµίσθηκαν και των οποίων έγινε επίκληση. Αρκεί δε η γενική αναφορά του είδους του αποδεικτικού µέσου, χωρίς ανάγκη ειδικής αξιολογήσεως καθενός, εφόσον από τη γενική αυτή αναφορά, σε συνδυασµό µε τις υπόλοιπες αιτιολογίες της προσβαλλόµενης απόφασης προκύπτει αναµφιβόλως η λήψη υπόψη του αποδεικτικού µέσου. - Κατά την έννοια του άρθρου 559 αριθ. 19 ΚΠολ ελλείψεις αναφερόµενες στην εκτίµηση των αποδείξεων ή την αιτιολόγηση του αποδεικτικού πορίσµατος, αν αυτό διατυπώνεται µε σαφήνεια, δεν συνιστούν ανεπαρκή αιτιολογία. Μόνο τι αποδείχθηκε ή δεν αποδείχθηκε είναι αναγκαίο να εκτίθεται µε πληρότητα και σαφήνεια και όχι γιατί αποδείχθηκε ή δεν αποδείχθηκε, ούτε οι λόγοι για τους οποίους το δικαστήριο έδωσε ή δεν έδωσε µεγαλύτερη πίστη στην κατάθεση του ενός ή του άλλου µάρτυρα ή σε άλλο αποδεικτικό µέσο. Εξάλλου, η εκτίµηση από το δικαστήριο της ουσίας των πραγµατικών γεγονότων δεν υπόκειται κατ' άρθρο 561 παρ. 1 ΚΠολ στον έλεγχο του Αρείου Πάγου. - Κατά το άρθρο 576 παρ. 2 ΚΠολ αν ο αντίδικος εκείνου που επισπεύδει τη συζήτηση της αίτησης αναιρέσεως δεν εµφανισθεί ή εµφανισθεί, αλλά δεν λάβει µέρος σ' αυτή µε τον τρόπο που ορίζει ο νόµος ο Άρειος Πάγος εξετάζει αυτεπαγγέλτως αν κλητεύθηκε νόµιµα και εµπρόθεσµα. Αν η κλήση επιδόθηκε νοµότυπα προχωρεί στη συζήτηση παρά την απουσία εκείνου που έχει κλητευθεί. ΚΠολ : 559 αριθ. 11γ, 559 αριθ. 19, 576, [8]

9 ηµοσίευση: INLAW 2009 * ηµοσίευση: Χρη ικ 2010, σελίδα 85 Αίτηση αναίρεσης - άρθρο 559 αριθ. 11 περ. γ ΚΠολ Αριθµός απόφασης: 544 Έτος: Μη λήψη υπόψη αποδεικτικών µέσων. Έλλειψη νόµιµης βάσης. παραβίαση των ορισµών του νόµου σχετικά µε τη δύναµη των αποδεικτικών µέσων. - Ο εκ του άρθρου 559 αρ. 11γ ΚΠολ λόγος αναιρέσεως, είναι αβάσιµος κατ' ουσίαν, όταν το δικαστήριο βεβαιώνει στην απόφασή του ότι έλαβε υπόψη τα συγκεκριµένα αποδεικτικά µέσα, για τα οποία προτείνεται ο αναιρετικός λόγος ή ότι έλαβε υπόψη όλα τα προσκοµιζόµενα µε επίκληση έγγραφα, έστω και χωρίς να γίνεται µνεία και χωριστή αξιολόγηση του καθενός από αυτά στην απόφαση, εκτός εάν, παρά τη βεβαίωση αυτή, από το περιεχόµενο της αποφάσεως και ιδίως από τις αιτιολογίες, καταλίπονται αµφιβολίες για τη συνεκτίµηση όλων ή ορισµένων εγγράφων. Στην προκειµένη περίπτωση, το Εφετείο βεβαιώνει ότι κατέληξε στο αποδεικτικό πόρισµά του αφού συνεκτίµησε τις ένορκες καταθέσεις των µαρτύρων, τις ένορκες βεβαιώσεις και όλα τα έγγραφα, τα οποία προσκόµισαν και επικαλέσθηκαν οι διάδικοι. Από τη βεβαίωση αυτή και το όλο περιεχόµενο της προσβαλλοµένης αποφάσεως, προκύπτει ότι το Εφετείο έλαβε υπόψη, για το σχηµατισµό του αποδεικτικού πορίσµατός του και εκτίµησε ελεύθερα (αρ. 340 ΚΠολ ), "τα αυθόρµητα σηµειώµατα των ανηλίκων τέκνων" των διαδίκων προς την αναιρεσείουσα, καθώς και την έκθεση της αρµόδιας κοινωνικής υπηρεσίας. Εποµένως οι εκ του άρθρου 559 αριθ. 11γ ΚΠολ πρώτος, όπως εκτιµάται και δεύτερος λόγοι του κυρίου δικογράφου, ως και ο πρώτος λόγος του δικογράφου των προσθέτων, µε τους οποίους προβάλλονται τα αντίθετα, είναι αβάσιµοι. - Κατά την έννοια του άρθρου 559 αρ. 19 ΚΠολ, έλλειψη νόµιµης βάσης της απόφασης υπάρχει, όταν από το αιτιολογικό της δεν προκύπτουν σαφώς τα περιστατικά που είναι αναγκαία για να σχηµατισθεί η κρίση, ότι στη συγκεκριµένη περίπτωση συντρέχουν οι νόµιµοι όροι και οι προϋποθέσεις της διάταξης που εφαρµόσθηκε, ή δεν συντρέχουν και συνεπώς αποκλείεται η εφαρµογή της, καθώς και όταν η απόφαση έχει ελλιπείς ή αντιφατικές αιτιολογίες για το νοµικό χαρακτηρισµό των πραγµατικών περιστατικών που δέχεται και έχουν ουσιώδη επιρροή στην έκβαση της δίκης. Αντίθετα, έλλειψη νόµιµης βάσης δεν υπάρχει, όταν υφίσταται µεν ελλείψεις αλλά αυτές ανάγονται ή στην εκτίµηση των αποδείξεων ή στην αιτιολόγηση του πορίσµατος που συνάγεται από αυτές και εκτίθεται σαφώς στην απόφαση. - Ο λόγος αναίρεσης του άρθρου 559 αρ. 12 ΚΠολ ιδρύεται όταν το δικαστήριο αποδίδει σε ορισµένο αποδεικτικό µέσο µεγαλύτερη ή µικρότερη αποδεικτική δύναµη από εκείνη που του προσδίδει ο νόµος, ενώ δεν ιδρύεται όταν το δικαστήριο, συνεκτιµώντας ελεύθερα κατά το άρθρο 340 του ίδιου Κώδικα, τα αποδεικτικά µέσα, αποδίδει σε ορισµένα από αυτά, που κατά το νόµο έχουν την ίδια αποδεικτική µε άλλα, µεγαλύτερη ή µικρότερη, βαρύτητα. εν υπάρχει επίσης παράβαση της πιο πάνω διάταξης και όταν στην απόφαση του δικαστηρίου της ουσίας δεν γίνεται διαστολή ποιά αποδεικτικά µέσα λήφθηκαν υπόψη για άµεση και ποια για έµµεση απόδειξη. ΚΠολ : 559 αριθ. 11γ, 559 αριθ. 12, 559 αριθ. 19, ηµοσίευση: INLAW 2009 [9]

10 Αίτηση αναίρεσης - άρθρο 559 αριθ. 11 περ. γ ΚΠολ Αριθµός απόφασης: Ειδική διαδικασία των διαφορών για ζηµιές από αυτοκίνητο. Αποδεικτικά µέσα. Μη λήψη υπόψη αποδεικτικών µέσων. Αναιρείται η προσβαλλόµενη απόφαση. - Από το συνδυασµό των διατάξεων των αρθρ. 335, 338, 339, 340, 591 παρ.1 και 681 ΚΠολ, προκύπτει ότι το δικαστήριο και στην ειδική διαδικασία των διαφορών για ζηµιές από αυτοκίνητο, για να σχηµατίσει τη δικανική πεποίθησή του, πρέπει να λαµβάνει υπόψη όλα τα αποδεικτικά µέσα, τα οποία επικαλέσθηκαν και προσκόµισαν οι διάδικοι προς απόδειξη των ισχυρισµών τους, που ασκούν ουσιώδη επίδραση στην έκβαση της δίκης. Τέτοιοι ισχυρισµοί είναι και αυτοί, που θεµελιώνουν την αγωγή. - Κατά το όρθρο 559 αριθ. 11 ΚΠολ, αν το δικαστήριο δεν έλαβε υπόψη αποδεικτικά µέσα, που οι διάδικοι επικαλέστηκαν και προσκόµισαν, ιδρύεται λόγος αναίρεσης κατά της απόφασης του. Αρκεί δε για την ίδρυση του λόγου αυτού και µόνη η ύπαρξη αµφιβολιών για το αν το δικαστήριο της ουσίας έλαβε υπόψη τέτοια αποδεικτικά µέσα). Ειδικώς, όταν πρόκειται για απόφαση του ποινικού δικαστηρίου, το δικάσαν Εφετείο δεν δεσµεύεται µεν από το περιεχόµενο αυτής και δύναται να καταλήξει σε αποδεικτικό πόρισµα αντίθετο εκείνης, πρέπει, όµως, εν όψει της σοβαρότητας του αποδεικτικού αυτού στοιχείου, να το αντικρούσει (ΑΠ 704/2008). ΚΠολ : 335, 338, 339, 340, 559 αριθ. 11γ, 591, 681, Αίτηση αναίρεσης - άρθρο 559 αριθ. 12 ΚΠολ Αριθµός απόφασης: Εσφαλµένη κατανοµή του αντικειµενικού βάρους αποδείξεως. Μισθωτικές διαφορές. Μη λήψη υπόψη πραγµάτων. - Κατά το άρθρο 338 παρ. 1 ΚΠολ κάθε διάδικος οφείλει να αποδείξει τα πραγµατικά γεγονότα που είναι αναγκαία για να υποστηρίξει την αυτοτελή αίτηση ή ανταίτησή του. Με τη διάταξη αυτή επιβάλλεται στους διαδίκους το δικανικό βάρος αποδείξεως των πραγµατικών γεγονότων, τα οποία ο εφαρµοστέος κανένα δικαίου προϋποθέτει γενικά και αφηρηµένα για να ισχύει η έννοµη συνέπεια, της οποίας διώκεται η δικαστική διάγνωση. Το βάρος αποδείξεως διακρίνεται σε υποκειµενικό και αντικειµενικό. Το υποκειµενικό προσδιορίζει τον διάδικο, στον οποίο το δικαστήριο πρέπει να επιβάλλει µε απόφασή του την ευθύνη προσκοµιδής του αποδεικτικού υλικού προς βεβαίωση στον απαιτούµενο βαθµό της πλήρους δικανικής προϋποθέσεως των θεµελιωτικών της αξιώσεως του πραγµατικών γεγονότων. Το πεδίο εφαρµογής του υποκειµενικού βάρους αποδείξεως έχει περιορισθεί σηµαντικά µετά την κατάργηση της προδικαστικής αποφάσεως (άρθρο 14 Ι του Ν. 2915/2001) και την εφαρµογή της διαδικασίας του άρθρου 270 ΚΠολ σε όλες τις υποθέσεις ενώ, σε κάθε περίπτωση, δεν τίθεται θέµα παραβιάσεως του υποκειµενικού βάρους αποδείξεως και ιδρύσεως του από το άρθ. 559 αριθµ. 13 ΚΠολ αναιρετικού λόγου στις ειδικές διαδικασίες και ειδικώτερα στη διαδικασία των µισθωτικών διαφορών, κατά την οποία το δικαστήριο της ουσίας, χωρίς να ορίζει ποίος από τους διαδίκους φέρει το βάρος αποδείξεως εκτιµά ελεύθερα τα αποδεικτικά στοιχεία που επικαλούνται και προσκοµίζουν οι διάδικοι και κρίνει εάν αποδείχθηκαν ή όχι οι [10]

11 προβαλλόµενοι πραγµατικοί ισχυρισµοί (ΑΠ 1113/2009, ΑΠ 344/2007). Αντίθετα αντικειµενικό βάρος αποδείξεως είναι ο κίνδυνος που διατρέχει ο διάδικος στη περίπτωση αµφιβολίας του δικαστή ως προς τη συνδροµή των θετικών προϋποθέσεων γενέσεως της επίδικης έννοµης συνέπειας. Η εσφαλµένη κατανοµή του αντικειµενικού βάρους αποδείξεως, µε την έννοια εσφαλµένου προσδιορισµού του φέροντος τον κίνδυνο της αµφιβολίας του δικαστή ως προς τη συνδροµή των θετικών προϋποθέσεων γενέσεως της επίδικης έννοµης συνέπειας διαδίκου, στοιχειοθετεί τον προβλεπόµενο από το άρθρο 559 αρ. 13 ΚΠολ λόγο αναιρέσεως. - Ο από το αρθ. 559 αριθµ.12 ΚΠολ λόγος αναιρέσεως, για παραβίαση των ορισµών του νόµου, σχετικά µε τη δύναµη των αποδεικτικών µέσων, ιδρύεται µόνον εάν το δικαστήριο προσέδωσε σε αποδεικτικό µέσο αυξηµένη αποδεικτική δύναµη, που δεν την είχε κατά νόµο ή δεν του προσέδωσε τέτοια δύναµη, µολονότι την είχε, κατά νόµο, ενώ αντιθέτως, δεν ιδρύεται εάν το δικαστήριο έκρινε περισσότερο ή λιγότερο αξιόπιστο ένα αποδεικτικό µέσο, από άλλα ισοδύναµα αποδεικτικά µέσα ή εάν έκρινε τους µάρτυρες του ενός διαδίκου περισσότερο αξιόπιστους από του άλλου. Επίσης, από τη διάταξη του άρθρου 650 ΚΠολ, η οποία έχει εφαρµογή και στην κατ' έφεση δίκη (αρθρ. 654 του αυτού Κώδικα), προκύπτει ότι, κατά την ειδική διαδικασία των µισθωτικών διαφορών, το δικαστήριο λαµβάνει υπόψη και µη πληρούντα τους όρους του νόµου αποδεικτικά µέσα, τα οποία εκτιµά ελευθέρως, χωρίς να υποχρεούται να τηρήσει τους κανόνες του νόµου ως προς την αποδεικτική δύναµη αυτών, εξαιρέσει της δικαστικής οµολογίας. Ενόψει τούτων, η διάταξη του άρθρου 559 αριθ.12 ΚΠολ, µε την οποία ιδρύεται λόγος αναιρέσεως αν το δικαστήριο παραβίασε τους ορισµούς του νόµου σχετικά µε τη δύναµη των αποδεικτικών µέσων, δεν έχει εφαρµογή στην περίπτωση αυτή, ως ασυµβίβαστη µε την ως άνω ειδική διαδικασία, που προβλέπεται από τα άρθρα 647 επ.κπολ. - Ως "πράγµατα", για να ιδρυθεί ο από το άρθρο 559 αριθµ. 8 ΚΠολ, λόγος αναίρεσης, νοούνται οι αυτοτελείς πραγµατικοί ισχυρισµοί, που τείνουν στη θεµελίωση, κατάλυση ή παρακώλυση του ασκούµενου µε την αγωγή, ένσταση ή αντένσταση ουσιαστικού ή δικονοµικού δικαιώµατος (ΟλΑΠ 3/1997). Οι λόγοι έφεσης και οι πρόσθετοι λόγοι, αποτελούν "πράγµατα", όταν έχουν αυτοτέλεια, δηλαδή όταν αφορούν αυτοτελείς πραγµατικούς ισχυρισµούς ή άρνηση αυτοτελών ισχυρισµών (ΟλΑΠ 11/1996, ΑΠ 1103/1998). Αν από την απόφαση προκύπτει ότι ο ισχυρισµός εξετάσθηκε και απορρίφθηκε είτε ως απαράδεκτος, είτε κατ' ουσία, ο λόγος απορρίπτεται ως αβάσιµος. ΚΠολ : 338, 553, 559 αριθ. 8, 559 αριθ. 9, 559 αριθ. 12, 559 αριθ. 13, 647 επ., 650, 654, Αίτηση αναίρεσης - άρθρο 559 αριθ. 19 ΚΠολ Αριθµός απόφασης: Ανεπαρκής ή αντιφατική αιτιολογία. Αποκλήρωση κατιόντα. Παραµόρφωση περιεχοµένου εγγράφου. - Κατά την έννοια του άρθρου 559 αρ. 19 ΚΠολ, ανεπαρκής ή αντιφατική αιτιολογία, που έχει ως συνέπεια την αναίρεση για έλλειψη νοµίµου βάσεως, υπάρχει όταν από το αιτιολογικό της αποφάσεως δεν προκύπτουν, κατά τρόπο σαφή και χωρίς αντιφάσεις, τα πραγµατικά περιστατικά, τα οποία, σύµφωνα µε το νόµο είναι αναγκαία για τη θεµελίωση του κανόνα δικαίου που εφαρµόσθηκε στη συγκεκριµένη [11]

12 περίπτωση, όχι όµως και όταν υπάρχουν ελλείψεις αναγόµενες στην ανάλυση και στάθµιση των αποδεικτικών µέσων και γενικότερα στην εκτίµηση των αποδείξεων που το πόρισµα τους εκτίθεται σαφώς. Εξάλλου, ως "ζητήµατα", των οποίων η µη αιτιολόγηση ή η αιτιολόγηση κατά τρόπο ανεπαρκή ή αντιφατικό στερεί από την απόφαση τη νόµιµη βάση της, νοούνται µόνον οι ισχυρισµοί που έχουν αυτοτελή ύπαρξη, δηλαδή εκείνοι που τείνουν στη θεµελίωση ή την κατάλυση δικαιώµατος, που ασκήθηκε είτε ως επιθετικό είτε ως αµυντικό µέσο, όχι όµως και τα απλά πραγµατικά ή νοµικά επιχειρήµατα, που συνέχονται µε την αξιολόγηση και στάθµιση των αποδείξεων, για τα οποία η έλλειψη ειδικής και εµπεριστατωµένης αιτιολογίας δεν ιδρύει λόγο αναιρέσεως. - Κατά το άρθρο 1840 περ. 3 ΑΚ: "Ο διαθέτης µπορεί να αποκληρώσει τον κατιόντα αν αυτός... έγινε ένοχος κακουργήµατος ή σοβαρού πληµµελήµατος µε πρόθεση κατά του διαθέτη ή του συζύγου του". Κατά το άρθρο 1843 παρ. 1 ΑΚ: "Ο λόγος της αποκλήρωσης πρέπει να υπάρχει κατά το χρόνο που συντάσσεται η διαθήκη και να αναφέρεται σ' αυτήν". Κατά το άρθρο 1844 ΑΚ: "Το δικαίωµα της αποκλήρωσης αποσβήνεται µε συγγνώµη. Η συγγνώµη που επέρχεται µετά τη διάταξη της αποκλήρωσης καθιστά την αποκλήρωση ανίσχυρη". - Από το συνδυασµό των διατάξεων των άρθρων 559 αριθ. 20 και 561 ΚΠολ προκύπτει ότι ο οριζόµενος από την πρώτη διάταξη λόγος αναιρέσεως για παραµόρφωση εγγράφου, ιδρύεται µόνον όταν το δικαστήριο της ουσίας υποπίπτει σε σφάλµα αναγνώσεως και αποδίδει σε αποδεικτικό, κατά τα άρθρα 339 και 432 Κ.Πολ έγγραφο, διαφορετικό περιεχόµενο από κείνο που πραγµατικά αυτό έχει και ακολούθως καταλήγει, στηριζόµενο στο έγγραφο αυτό ή κυρίως σ' αυτό, σε επιζήµιο αποδεικτικό πόρισµα, για πράγµατα που έχουν ουσιώδη επιρροή στην έκβαση της δίκης (ΑΠ 194/2005). ΑΚ: 1840, 1843, ΚΠολ : 559 αριθ. 19, 559 αριθ. 20, Αίτηση αναίρεσης - άρθρο 559 αριθ. 19 ΚΠολ ικαστήριο: Αριθµός απόφασης: Έλλειψη νόµιµης βάσης. Μεταβίβαση µισθωτικής σχέσης. Αναιρείται η προσβαλλόµενη απόφαση. - Ο από το άρθ. 559 αριθµ. 19 λόγος αναίρεσης, για έλλειψη νόµιµης βάσης της απόφασης, ιδρύεται όταν δεν προκύπτουν σαφώς από το αιτιολογικό της απόφασης, τα περιστατικά που είναι αναγκαία, για την κρίση, στη συγκεκριµένη περίπτωση, περί της συνδροµής των όρων και προϋποθέσεων, για την εφαρµογή της εφαρµοσθείσας διάταξης, ή της µη συνδροµής των όρων αυτών, που αποκλείουν την εφαρµογή της, όπως, επίσης και όταν η απόφαση έχει ελλειπείς ή αντιφατικές αιτιολογίες, σε ότι αφορά το νοµικό χαρακτηρισµό των πραγµατικών περιστατικών, που έγιναν δεκτά και ασκούν ουσιώδη επιρροή στην έκβαση της δίκης, όχι δε και όταν πρόκειται για ελλείψεις που ανάγονται στην εκτίµηση των αποδείξεων (ανάλυση - στάθµιση - αξιολόγηση του αποδεικτικού υλικού) και στην αιτιολόγηση του αποδεικτικού πορίσµατος. Ανεπάρκεια και ασάφεια αιτιολογιών υπάρχει όταν από αιτιολογικό δεν προκύπτουν τα πραγµατικά περιστατικά, που είναι αναγκαία για τη δικαιολόγηση της εφαρµοσθείσας διάταξης ουσιαστικού δικαίου, καθιστώντας έτσι ανέφικτο τον αναιρετικό έλεγχο. [12]

13 - Υπό τις αιτιολογίες της απόφασης δεν καθίσταται σαφές εάν το Εφετείο καταλήγει στο συµπέρασµα ότι οι εναγόµενοι - εκµισθωτές αρνήθηκαν τη συναίνεσή τους, για τη µεταβίβαση της µισθωτικής σχέσεως στον υποψήφιο αγοραστή, υπό τους όρους που ο ενάγων - µισθωτής επικαλείται ότι είχαν συµφωνηθεί ή εάν έθεσαν άλλους όρους και ποίους και σε καταφατική απάντηση, εάν εξ αιτίας των άλλων όρων µαταιώθηκε η σύναψη της πωλήσεως της επιχειρήσεως του ενάγοντα προς τον υποψήφιο αγοραστή. Εποµένως, ο πρώτος, κατά το µέρος αυτού από το άρθ. 559 αριθµ. 19 ΚΠολ, λόγος αναιρέσεως είναι βάσιµος, παρέλκει δε µετά ταύτα η έρευνα των λοιπών λόγων, οι οποίοι αφορούν το ίδιο ως άνω ζήτηµα (σχετικά µε την κύρια βάση της αγωγής). Κατ' ακολουθία των ανωτέρω, πρέπει να αναιρεθεί η προσβαλλοµένη απόφαση. ΚΠολ : 559 αριθ. 19, Αίτηση αναίρεσης - άρθρο 559 αριθ. 20 ΚΠολ Αριθµός απόφασης: 25 - Παραµόρφωση περιεχοµένου εγγράφου. Έννοια εγγράφου. - Ο εκ του άρθρου 559 αρ. 20 ΚΠολ, λόγος αναιρέσεως, για παραµόρφωση του περιεχοµένου εγγράφου, ιδρύεται αν το δικαστήριο υπέπεσε σε διαγνωστικό λάθος, αναγόµενο δηλαδή στην ανάγνωση του εγγράφου, µε την παραδοχή ότι περιέχει περιστατικά προφανώς διαφορετικά από εκείνα που πράγµατι περιλαµβάνει, όχι δε και όταν, από το περιεχόµενο του εγγράφου, το οποίο σωστά ανέγνωσε, συνάγει αποδεικτικό πόρισµα διαφορετικό από εκείνο που ο αναιρεσείων θεωρεί ορθό. Πράγµατι, στην τελευταία περίπτωση, πρόκειται για παράπονο, αναγόµενο στην εκτίµηση πραγµατικών γεγονότων, η οποία εκφεύγει από τον αναιρετικό έλεγχο. Πάντως, για να θεµελιωθεί ο προαναφερόµενος λόγος αναιρέσεως, θα πρέπει το δικαστήριο της ουσίας να έχει στηρίξει το αποδεικτικό πόρισµά του αποκλειστικά ή κατά κύριο λόγο στο έγγραφο, το περιεχόµενο του οποίου φέρεται ότι παραµορφώθηκε, όχι δε και όταν το έχει απλώς συνεκτιµήσει, µαζί µε άλλα αποδεικτικά µέσα, χωρίς να εξαίρει το έγγραφο, αναφορικά µε το πόρισµα στο οποίο κατέληξε ως προς το αποδεικτέο γεγονός (ΟλΑΠ 2/2008). Έγγραφα, κατά τον προκείµενο λόγο αναιρέσεως, είναι τα κατά τα άρθρα 339 και 432 επ. ΚΠολ αναφερόµενα ως αποδεικτικά έγγραφα, τα παρέχοντα άµεση ή έµµεση απόδειξη. Υπό την έννοια αυτή έγγραφα αποτελούν και τα διαδικαστικά έγγραφα άλλης δίκης, όπως η απόφαση. εν αποτελούν όµως έγγραφα εκείνα στα οποία αποτυπώνεται άλλο αποδεικτικό µέσο, όπως οι ένορκες βεβαιώσεις. Για να είναι ορισµένος ο λόγος αυτός αναιρέσεως, πρέπει να αναφέρεται στο αναιρετήριο το ακριβές περιεχόµενο του εγγράφου, το οποίο, κατά τον αναιρεσείοντα, παραµορφώθηκε, το διαφορετικό από αυτό περιεχόµενο που δέχθηκε το δικαστήριο, καθώς και το επιζήµιο για τον αναιρεσείοντα συµπέρασµα, στο οποίο κατέληξε το δικαστήριο εξαιτίας της παραµορφώσεως σε σχέση µε τη συνδροµή ή όχι ορισµένων πραγµατικών γεγονότων. Η παραµόρφωση πρέπει να ανάγεται σε σηµείο του εγγράφου που αφορά το αποδεικτέο γεγονός. ΚΠολ : 339, 432, 559 αριθ. 20, [13]

14 Αίτηση αναίρεσης - άρθρο 559 αριθ. 6 Αριθµός απόφασης: Αναίρεση αν παρά το νόµο και ιδίως παρά τις σχετικές µε την επίδοση διατάξεις ο διάδικος δικάστηκε ερήµην - Κατά το άρθρο 559 αρ. 6 ΚΠολ, αναίρεση επιτρέπεται αν παρά το νόµο και ιδίως παρά τις σχετικές µε την επίδοση διατάξεις ο διάδικος δικάστηκε ερήµην. Αντίθετα, εξ αντιδιαστολής, δεν ιδρύεται ο προκείµενος λόγος, ούτε εκείνος από το άρθρο 559 αρ. 14 ΚΠολ, πολύ δε περισσότερο από το άρθρο 559 αρ. 1 ΚΠολ, που προϋποθέτει παραβίαση κανόνα ουσιαστικού δικαίου, στους οποίους, αναφεροµένη η αναιρεσείουσα παραλείπει παντελώς να προσδιορίσει και ειδικότερα το περιεχόµενο της παραβιάσεώς τους, αν ο διάδικος δικάσθηκε κατ' αντιµωλία ενώ έπρεπε να δικασθεί ερήµην. ΚΠολ : 559 αριθ. 1, 6, 14, Αίτηση αναίρεσης - άρθρο 559 αριθ. 8 ΚΠολ Αριθµός απόφασης: 1205 Έτος: Μη λήψη υπόψη πραγµάτων. Αναιρείται η προσβαλλόµενη απόφαση. - Με τη διάταξη του άρθρου 559 αριθµ. 8 περ. β ΚΠολ ιδρύεται λόγος αναιρέσεως, αν το δικαστήριο παρά τον νόµο δεν έλαβε υπόψιν πράγµατα που προτάθηκαν και έχουν ουσιώδη, επίδραση στην έκβαση της δίκης. - Κατά το άρθρο 561 παρ. 2 ΚΠολ : "Η εκτίµηση του περιεχοµένου διαδικαστικών εγγράφων της ίδιας ή άλλης δίκης, ιδίως αγωγών, παρεµβάσεων, ενδίκων µέσων, προτάσεων ή δικαστικών αποφάσεων, ελέγχεται από τον Άρειο Πάγο". ΚΠολ : 559 αριθ. 8, 561, ηµοσίευση: INLAW 2010 Αίτηση αναίρεσης - άρθρο 560 ΚΠολ ικαστήριο: Αριθµός απόφασης: 1192 Έτος: Αναιρετικοί λόγοι στις ειρηνοδικειακές υποθέσεις. - Από τη διάταξη του άρθρου 560 αριθ. 3 ΚΠολ, που ορίζει, ότι κατά των αποφάσεων των ειρηνοδικείων, καθώς και των αποφάσεων των πρωτοδικείων που εκδίδονται σε εφέσεις κατά των αποφάσεων των ειρηνοδικείων επιτρέπεται αναίρεση µόνο...αν το δικαστήριο έχει υπερβεί τη δικαιοδοσία των πολιτικών δικαστηρίων ή δεν είχε καθ' ύλην αρµοδιότητα, προκύπτει, ότι ο αµέσως πιο πάνω λόγος αναίρεσης ιδρύεται µόνο, όταν η παραβίαση αφορά την αρµοδιότητα του ίδιου του Πολυµελούς Πρωτοδικείου, που δίκασε ως Εφετείο και εξέδωσε την προσβαλλόµενη απόφαση και όχι όταν το ως Εφετείο δικάζον Πολυµελές Πρωτοδικείο, επιλαµβανόµενο έφεσης που υπάγεται, κατά τη διάταξη του άρθρου 18 αριθ. 2 ΚΠολ, στην αρµοδιότητά του, [14]

15 κρίνει εσφαλµένα, ότι το πρωτοβάθµιο δικαστήριο ήταν ή δεν ήταν καθ' ύλην αρµόδιο (ΟλΑΠ 5/2003, ΟλΑΠ 3/1991). ΚΠολ : 560, ηµοσίευση: INLAW 2010 Αίτηση αναίρεσης - άρθρο 560 ΚΠολ Αριθµός απόφασης: Παραβίαση κανόνα ουσιαστικού δικαίου. Έθιµο. Αοριστία λόγων αναίρεσης. - Για τη δηµιουργία εθίµου, το οποίο συνιστά αυτοτελή πηγή δικαίου (άρθρο 1 ΑΚ) και η παραβίαση του οποίου, προκειµένου περί αποφάσεων των ειρηνοδικείων, καθώς και αποφάσεων των πρωτοδικείων που εκδίδονται σε εφέσεις κατά αποφάσεων των ειρηνοδικείων, ιδρύει τον από το άρθρο 560 αριθ. 1 εδ. α' του ΚΠολ λόγο αναιρέσεως, απαιτείται µακρά, αδιάκοπη και οµοιόµορφη άσκηση καθώς και κοινή συνείδηση ή θέληση είτε των πολιτών ολόκληρου του Κράτους, είτε Τµήµατος αυτού ή των ανηκόντων σε µια τάξη ή επάγγελµα προσώπων, ότι το εφαρµοζόµενο ισχύει ως κανόνας δικαίου. Εξάλλου, ως διδάγµατα της κοινής πείρας θεωρούνται οι ορισµοί και οι αφηρηµένες υποθετικές κρίσεις που αντλούνται από την παρατήρηση της εµπειρικής πραγµατικότητας µε τη βοήθεια των φυσικών επιστηµών και χρησιµοποιούνται από το δικαστήριο για την εξειδίκευση των αόριστων νοµικών εννοιών. Κατά τη διάταξη του άρθρου 560 αριθ. 1 εδ. β' του ΚΠολ, προκειµένου περί των αυτών ως άνω αποφάσεων, ιδρύεται λόγος αναίρεσης, όταν το δικαστήριο εσφαλµένα χρησιµοποίησε ή παρέλειψε να χρησιµοποιήσει τα διδάγµατα της κοινής πείρας για την ανεύρεση µε βάση αυτά της αληθινής έννοιας κανόνας δικαίου ή την υπαγωγή σε αυτόν των πραγµατικών περιστατικών της διαφοράς και όχι όταν παραβίασε τα διδάγµατα αυτά κατά την εκτίµηση των αποδείξεων. - Από τις διατάξεις των άρθρων 118 αριθ. 3, 566 παρ. 1 και 577 παρ. 3 ΚΠολ προκύπτει, ότι στο έγγραφο της αναίρεσης πρέπει να αναφέρεται κατά τρόπο σαφή, ορισµένο και ευσύνοπτο, η νοµική πληµµέλεια που αποδίδεται στο δικαστήριο της ουσίας, ώστε να είναι δυνατόν να διαπιστωθεί αν και ποιο λόγο αναίρεσης από τους περιοριστικώς αναφεροµένους στο άρθρο 560 ΚΠολ, θεµελιώνει η προβαλλόµενη αιτίαση. Ειδικότερα, όσον αφορά το λόγο αναίρεσης από τη διάταξη του άρθρου 560 αριθ. 1 του ΚΠολ, που συντρέχει όταν ο δικαστής εφάρµοσε κανόνα ουσιαστικού δικαίου, ο οποίος δεν έπρεπε να εφαρµοσθεί ή παρέλειψε να εφαρµόσει εκείνον που έπρεπε να εφαρµοσθεί ή έδωσε στον κανόνα που εφάρµοσε έννοια διαφορετική από εκείνην που πραγµατικά έχει, για να είναι ορισµένος, πρέπει να εκτίθεται στο αναιρετήριο ποια διάταξη ουσιαστικού δικαίου παραβιάστηκε και που έγκειται το σφάλµα, µε βάση τα περιστατικά που έγιναν δεκτά, καθώς και οι κρίσιµες παραδοχές του δικαστηρίου της ουσίας που δίκασε, µε βάση τις οποίες εκείνο κατέληξε στην αποδοχή ή απόρριψη της αγωγής ως κατ' ουσίαν βάσιµης ή όχι. Για το ορισµένο, επίσης, του λόγου αναίρεσης σε περίπτωση παραβίασης περισσοτέρων της µιας διατάξεως, πρέπει να εξειδικεύονται για καθεµιά απ' αυτές οι κρίσιµες ουσιαστικές παραδοχές του δικαστηρίου κατά υπαγωγικό σφάλµα του τελευταίου. ΚΠολ : 118, 560, 566, 577, ΑΚ: 1, [15]

16 Αίτηση αναίρεσης - Άσκηση Αριθµός απόφασης: 26 - Εκπροσώπηση ΝΠ από µέλη του κύριου προσωπικού του Νοµικού Συµβουλίου του Κράτους (Ν.Σ.Κ.). Πληρεξουσιότητα.Απορρίπτεται ως απαράδεκτη η αναίρεση, γιατί δεν κατατέθηκε εντός της νόµιµης προθεσµίας θετική γνωµοδότηση του Νοµικού Συµβουλίου του Κράτους. - Από τις διατάξεις των άρθρων 94 παρ. 1, 96 παρ. 1 & 2 ΚΠολ προκύπτει ότι στα πολιτικά δικαστήρια και µάλιστα στον Άρειο Πάγο οι διάδικοι έχουν υποχρέωση να παρίστανται µε πληρεξούσιο δικηγόρο, η πληρεξουσιότητα δε δίνεται είτε µε συµβολαιογραφική πράξη, είτε µε προφορική δήλωση που καταχωρίζεται στα πρακτικά ή στην έκθεση, είτε µε έγγραφο της αρχής, µπορεί να αφορά ορισµένες ή όλες τις δίκες εκείνου που την παρέχει και πρέπει να αναγράφει τα ονόµατα των πληρεξουσίων. Προκειµένου όµως για την εκπροσώπηση του ηµοσίου ή ΝΠ, όταν αυτή γίνεται από τα µέλη του κύριου προσωπικού του Νοµικού Συµβουλίου του Κράτους (Ν.Σ.Κ.), σύµφωνα µε το άρθρο 20 παρ. 1 του N. 3087/2002, τα τελευταία "έχουν από τη θέση τους και χωρίς άλλο αποδεικτικό στοιχείο την πληρεξουσιότητα από το νόµο, για την παράσταση και υπεράσπιση, ενώπιον όλων των ικαστηρίων και Αρχών, του ηµοσίου και των οργάνων που το εκπροσωπούν κατά περίπτωση, καθώς και των Νοµικών προσώπων και των Ανεξάρτητων ιοικητικών Αρχών, των οποίων η νοµική υπηρεσία, σύµφωνα µε ειδικές διατάξεις, διεξάγεται από το Ν.Σ.Κ. ή από µέλος του". - Όπως προκύπτει από το επικυρωµένο αντίγραφο του δικογράφου αυτής που υπάρχει στο φάκελο της δικογραφίας, η τελευταία κατατέθηκε στο Εφετείο Αθηνών στις , χρόνο κατά τον οποίο είχαν εφαρµογή και για το αναιρεσείον οι διατάξεις των παραγράφων 1 και 2 του άρθρου 12 του Ν. 2298/1995, όπως αυτό ίσχυε πριν από την κατάργηση του (άρθρο 13 παρ. 9 και 21 Ν. 3790/ ΦΕΚ ΑΛ143/ ), πλην όµως, από τα στοιχεία του ίδιου φακέλου δεν προκύπτει ότι η αίτηση αναιρέσεως συνοδεύεται από το προβλεπόµενο, στην παρ. 2 του άρθρου 12 του άνω νόµου, κυρωµένο αντίγραφο θετικής γνώµης του αρµοδίου τµήµατος του Ν.Σ.Κ., ως προς το παραδεκτό αυτής και το παραδεκτό και βάσιµο, ενός τουλάχιστον από τους λόγους της. Εποµένως, ενόψει των ανωτέρω, και όσων εκτίθενται στην αρχή της παρούσης, πρέπει, να θεωρηθεί ότι η αίτηση αναιρέσεως δεν ασκήθηκε ΚΠολ : 94, 96, 226, 575, Αίτηση αναίρεσης - Έκθεση Εισηγητή Αριθµός απόφασης: 32 - Έκθεση εισηγητή. - Κατά την διάταξη του άρθρου 571 παρ.4 ΚΠολ, όπως ισχύει µετά την αντικατάστασή της µε το άρθρο 17 παρ. 3 του Ν. 2915/2001, "αν ο εισηγητής δεν εισηγηθεί την απόρριψη της αναίρεσης ή δεν εκδοθεί απορριπτική διάταξη του συµβουλίου σύµφωνα µε τη παρ.1, ή αν ο αναιρεσείων υποβάλλει αίτηση να συζητηθεί η υπόθεση στο ακροατήριο σύµφωνα µε την παρ. 2, ο εισηγητής της υποθέσεως οφείλει να συντάξει συνοπτική έκθεση για το αποδεκτό της αναίρεσης, [16]

17 καθώς και για το παραδεκτό και βάσιµο των λόγων της και να την καταθέσει στη γραµµατεία του Αρείου Πάγου οκτώ τουλάχιστον ηµέρες πριν από τη δικάσιµο. Οι διάδικοι έχουν το δικαίωµα να πληροφορηθούν το περιεχόµενο της έκθεσης του εισηγητή". Από τη διάταξη αυτή προκύπτει, ότι, αν ο Εισηγητής Αρεοπαγίτης, µε την έγγραφη εισήγηση του, δεν εισηγήθηκε, µεταξύ των άλλων, και περί του παραδεκτού και βάσιµου όλων των λόγων της αναίρεσης, παραλείποντας, έτσι, να εισηγηθεί έστω και για έναν (λόγο), η έγγραφη εισήγηση του για το παραδεκτό και βάσιµο και του παραλειφθέντος αυτού λόγου αποτελεί αναγκαία προϋπόθεση για την πρόοδο της αναιρετικής δίκης και εποµένως, πρέπει, σύµφωνα µε το άρθρο 575 ΚΠολ, να αναβληθεί η συζήτηση της υπόθεσης προς σύνταξη και κατάθεση της έκθεσης του εισηγητή και για το λόγο αυτό, προκειµένου να δυνηθούν οι διάδικοι να λάβουν γνώση της εκθέσεως αυτής, ώστε µε τη γνώση και των απόψεων του εισηγητή να επακολουθήσει η προφορική ανάπτυξη της όλης υπόθεσης από τους πληρεξούσιους δικηγόρους των διαδίκων για την πληρέστερη, κατά το σκοπό του νόµου, εξέταση της υπόθεσης. ΚΠολ : 571, Αίτηση αναίρεσης - Έλλειψη πληρεξουσιότητας Αριθµός απόφασης: Έλλειψη πληρεξουσιότητας στον Άρειο Πάγο. Απαράδεκτη συζήτηση. - Σύµφωνα µε τη διάταξη του άρθρου 576 παρ.1 και 2 ΚΠολ, αν ο διάδικος που επισπεύδει τη συζήτηση της υποθέσεως δεν εµφανισθεί ή εµφανισθεί αλλά δεν λάβει µέρος µε τον τρόπο που ορίζει ο νόµος, ο Άρειος Πάγος συζητεί την υπόθεση σαν να ήταν παρόντες οι διάδικοι. Αν ο αντίδικος εκείνου που επισπεύδει τη συζήτηση δεν εµφανισθεί ή εµφανισθεί αλλά δεν λάβει µέρος σε αυτή µε τον τρόπο που ορίζει ο νόµος, ο Άρειος Πάγος εξετάζει αυτεπαγγέλτως αν κλητεύθηκε νόµιµα και εµπρόθεσµα. Αν η κλήση για συζήτηση δεν επιδόθηκε καθόλου ή δεν επιδόθηκε νόµιµα και εµπρόθεσµα, ο Άρειος Πάγος κηρύσσει απαράδεκτη τη συζήτηση ως προς όλους τους διαδίκους. Εξάλλου, από τη διάταξη του άρθρου 94 ΚΠολ, προκύπτει ότι στον Άρειο Πάγο οι διάδικοι υποχρεούνται να παρίστανται µε πληρεξούσιο δικηγόρο. Περαιτέρω, µε τη διάταξη του άρθρου 104 ΚΠολ, ορίζεται ότι για τη συζήτηση στο ακροατήριο απαιτείται ρητή πληρεξουσιότητα και, αν δεν υπάρχει, κηρύσσονται άκυρες όλες οι πράξεις, ακόµη και εκείνες που είχαν γίνει προηγουµένως και ότι το δικαστήριο εξετάζει αυτεπαγγέλτως, σε κάθε στάση της δίκης, την έλλειψη πληρεξουσιότητας, καθώς και την υπέρβασή της. Συνεπώς, η έλλειψη πληρεξουσιότητας τόσο προς το δικηγόρο που παραστάθηκε στο ακροατήριο για λογαριασµό του επισπεύδοντος, όσο και προς το δικηγόρο που επέσπευσε τη συζήτηση, υπογράφοντας τη σχετική κλήση, συνεπάγεται, κατά το άρθρο 104 ΚΠολ, την ακυρότητα της κλήσεως. ΚΠολ : 94, 104, 242, 576, Αίτηση αναίρεσης - Παραίτηση από δικαίωµα ή δικόγραφο Αριθµός απόφασης: 143 [17]

18 - Παραίτηση από το δικόγραφο της αναίρεσης. Μη λήψη υπόψη αποδεικτικών µέσων. Αυτοκινητικό ατύχηµα. Αναιρείται η προσβαλλόµενη απόφαση. - Από τις διατάξεις των άρθρων 294, 296, 297, 573 παρ. 1 και 495 παρ. 1 ΚΠολ προκύπτει, ότι παραίτηση ολική ή µερική από το δικόγραφο της αναίρεσης µπορεί να γίνει και µε προφορική δήλωση, πριν από την έναρξη της προφορικής συζήτησης της υπόθεσης, που καταχωρίζεται στα πρακτικά και επιφέρει αντίστοιχη (ανάλογα µε το περιεχόµενο και την έκτασή της) κατάργηση της δίκης (ΟλΑΠ 4/1992), χωρίς να είναι αναγκαία η συναίνεση του αναιρεσιβλήτου. - Ο αναιρετικός λόγος του άρθρου 559 αρ. 11 περίπτωση γ' ΚΠολ ιδρύεται όταν το δικαστήριο της ουσίας δεν έλαβε υπόψη αποδεικτικά µέσα που οι διάδικοι επικαλέστηκαν και προσκόµισαν είτε προς άµεση απόδειξη, είτε για τη συναγωγή δικαστικών τεκµηρίων. Εξάλλου, κατά την έννοια του πιο πάνω εδαφίου για την ίδρυση του λόγου αυτού αναίρεσης αρκεί και µόνη η ύπαρξη αµφιβολιών για τη λήψη υπόψη από το δικαστήριο προσκοµισθέντων µε επίκληση αποδεικτικών µέσων, τα οποία το δικαστήριο έχει υποχρέωση να λαµβάνει υπόψη κατά τις συνδυασµένες διατάξεις των άρθρων 335, 338, 339, 341 και 346 ΚΠολ (ΟλΑΠ 2/2008). ΚΠολ : 294, 296, 297, 495, 559 αριθ. 11γ, 573, ΚΠ : 211, Αίτηση αναίρεσης - Παραίτηση από δικαίωµα ή δικόγραφο Αριθµός απόφασης: Παραίτηση από αίτηση αναίρεσης. - Από τις διατάξεις των άρθ. 294, 295 παρ. 1, και 573 παρ. 1 ΚΠολ προκύπτει, ότι η παραίτηση από το δικόγραφο του ενδίκου µέσου της αναίρεσης µπορεί να γίνει χωρίς την συναίνεση του αναιρεσιβλήτου, πριν αυτός προχωρήσει στην προφορική συζήτηση της ουσίας της υπόθεσης, και µε δήλωση που καταχωρίζεται στα πρακτικά, είτε από τον ίδιο τον διάδικο είτε από τον κατ' άρθ. 96 ΚΠολ πληρεξούσιο δικηγόρο του, που αρκεί να έχει γενική πληρεξουσιότητα (άρθ. 94 παρ. 1, 96 παρ. 1, 98 ΚΠολ ). Η νοµότυπη ως άνω παραίτηση έχει ως συνέπεια ότι η αναίρεση θεωρείται ότι δεν ασκήθηκε και επιφέρει κατάργηση της δίκης, είναι δε έγκυρη έστω και αν ο αναιρεσίβλητος, στον οποίο αφορά, δεν συµµετέχει στην συζήτηση. ΚΠολ : 94, 96, 98, 294, 295, , 573, Αναγκαστική εκτέλεση - Ανακοπή Ολοµέλεια Αριθµός απόφασης: 4 - Αναγκαστική εκτέλεση. Ανακοπή. Επίσπευση αναγκαστικής εκτέλεσης εκ µέρους Τράπεζας. Βάρος απόδειξης. Ορθή και αιτιολογηµένη η απόφαση του Εφτείου. ις: [18]

19 ΚΠολ : 933, Αναγκαστική εκτέλεση - Ανακοπή Αριθµός απόφασης: Σώρευση στο ίδιο δικόγραφο ανακοπής του άρθρου 933 και του άρθρου 632 ΚΠολ. Απαρ δεκτη σώρευση διατάσσει το χωρισµό των αναοπών. Επιταγή ευκολίας. Ενστάσεις οφειλέτη. - Από το συνδυασµό των διατάξεων των άρθρων 321, 322, 324, 325 αριθ. 1, 330, 331, 632 και 933 ΚΠολ προκύπτει ότι αν µε βάση τη διαταγή πληρωµής άρχισε η διαδικασία της αναγκαστικής εκτέλεσης, ο οφειλέτης κατά του οποίου επισπεύδεται η εκτέλεση µπορεί να αµυνθεί ασκώντας παράλληλα, ενώπιον του αρµοδίου δικαστηρίου, αφενός την ανακοπή του άρθρου 632 κατά της διαταγής πληρωµής και αφετέρου την ανακοπή του άρθρου 933 κατά των πράξεων της εκτέλεσης, επικαλούµενος πλην άλλων και λόγους που αφορούν την απαίτηση. Η δυνατότητα παράλληλης άσκησης των ως άνω ανακοπών επί εκτέλεσης της ίδιας διαταγής πληρωµής, καθιστά αναγκαίο τον καθορισµό των λόγων ανακοπής, οι οποίοι καλύπτονται από το δεδικασµένο. Η παράλληλη επίκληση των ίδιων λόγων και ως αντιρρήσεων κατά της εκτέλεσης δεν αποκλείεται. Ο καθ'ου η εκτέλεση οφειλέτης έχει τη δυνατότητα, όσο δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις εφαρµογής του άρθρου 633 παρ. 2 ΚΠολ, να προτείνει µε την ανακοπή του άρθρου 933 του ίδιου Κώδικα όλους τους λόγους της ανακοπής κατά του κύρους της διαταγής πληρωµής ή της απαίτησης, χωρίς να δεσµεύεται από το άρθρο 330 ΚΠολ ή να περιορίζεται από οποιοδήποτε άλλο είδος έκπτωσης. Στην περίπτωση που προβάλλεται µε την ανακοπή ορισµένη αντίρρηση κατά της απαίτησης, τότε ως κύριο µεν ζήτηµα θεωρείται η ύπαρξη του δικαιώµατος ακύρωσης της διαταγής πληρωµής ή των πράξεων της επισπευδόµενης εκτέλεσης, ως προδικαστικό (331 ΚΠολ ) δε η διάγνωση της ανυπαρξίας της απαίτησης. Κατά συνέπεια, εφόσον το ένα από τα δύο ικαστήρια, που θα επιληφθούν της εκδίκασης της µιας ανακοπής, κρίνει τελεσιδίκως το ουσιαστικό κύρος της απαίτησης, απορρίπτοντας τις τυχόν προβληθείσες ενστάσεις, µεταξύ των οποίων και η ένσταση ανυπαρξίας της αιτίας των τίτλων µε βάση τους οποίους εκδόθηκε η διαταγή πληρωµής και επιχειρείται η εκτέλεση, το εντεύθεν δεδικασµένο καταλαµβάνει και τη δίκη επί της άλλη ανακοπής, αφού το κριθέν ζήτηµα της ανυπαρξίας της αιτίας αφορούσε ενστάσεις, υπαγόταν στην καθ ύλην αρµοδιότητα του κρίναντος δικαστηρίου και αποτελούσε αναγκαία προϋπόθεση του κύριου ζητήµατος, το οποίο είναι η ακύρωση της διαταγής πληρωµής ή της εκτέλεσης, αντίστοιχα (ΑΠ 5/2003, Ελ νη ). Εξάλλου, σύµφωνα µε το άρθρο 218 ΚΠολ, «περισσότερες αιτήσεις του ίδιου ενάγοντος κατά του ίδιου εναγοµένου, οι οποίες πηγάζουν από την ίδια ή διαφορετική αιτία, αφορούν το ίδιο ή διαφορετικό αντικείµενο και στηρίζονται στον ίδιο ή διαφορετικό λόγο, µπορούν να ενωθούν στο ίδιο δικόγραφο αγωγής α) αν δεν είναι αντιφατικές µεταξύ τους, β) αν στο σύνολο τους υπάγονται λόγω ποσού στο δικαστήριο όπου εισάγονται, γ) αν υπάγονται στην τοπική αρµοδιότητα του ίδιου δικαστηρίου, δ) αν υπάγονται στο ίδιο είδος διαδικασίας, ε) αν η σύγχρονη εκδίκαση τους δεν επιφέρει σύγχυση. Αν ενωθούν περισσότερες αιτήσεις, χωρίς να συντρέχουν οι παραπάνω προϋποθέσεις, διατάσσεται ύστερα από αίτηση ή και αυτεπαγγέλτως ο χωρισµός και στην περίπτωση καθ' ύλην ή κατά τόπον αναρµοδιότητας εφαρµόζονται τα άρθρα 46 και 47». Περαιτέρω, κατά τη διάταξη του άρθρου 632 παρ. 1 ΚΠολ, ο οφειλέτης κατά του οποίου στρέφεται η [19]

20 διαταγή πληρωµής έχει το δικαίωµα µέσα σε δεκαπέντε εργάσιµες ηµέρες από την επίδοση της να ασκήσει ανακοπή, η οποία απευθύνεται στο ικαστήριο το οποίο είναι καθ' ύλην αρµόδιο. Η ανακοπή αυτή, όπως γίνεται παγίως δεκτό, εκδικάζεται κατά την τακτική διαδικασία και µόνο αν η διαφορά από την απαίτηση, για την οποία έχει εκδοθεί η διαταγή πληρωµής, δικάζεται σύµφωνα µε ειδική διαδικασία, η ανακοπή εκδικάζεται κατά τις διατάξεις της ειδικής αυτής διαδικασίας (άρθρο 632 παρ. 3 ΚΠολ ). Εξάλλου, η ανακοπή κατά της επιταγής προς πληρωµή, που έχει γραφεί κάτω από αντίγραφο απογράφου εκτελεστού τίτλου, αλλά και κατά των λοιπών πράξεων της εκτελεστικής διαδικασίας, εκδικάζεται, σύµφωνα µε τη διάταξη του άρθρου 933 ΚΠολ, από το καθ' ύλην αρµόδιο ικαστήριο, δηλαδή το Μονοµελές Πρωτοδικείο εφόσον ο εκτελεστός τίτλος δεν είναι απόφαση του Ειρηνοδικείου, κατά την τακτική διαδικασία, µε τις παρεκκλίσεις όµως που διαγράφονται στις διατάξεις των άρθρων 933 επ. ΚΠολ. Συνεπώς, είναι απαράδεκτη η σώρευση στο ίδιο δικόγραφο ανακοπής κατά διαταγής πληρωµής σύµφωνα µε το άρθρο 632 ΚΠολ, η οποία δικάζεται κατά την ειδική διαδικασία των διαφορών από πιστωτικούς τίτλους (άρθρα 638επ. ΚΠολ ) και ανακοπής κατά της εκτέλεσης σύµφωνα µε το άρθρο 933 ΚΠολ, η οποία δικάζεται κατά την τακτική διαδικασία, οφείλει δε το ικαστήριο και αυτεπαγγέλτως, να διατάξει τον χωρισµό τους και, αν συντρέχει περίπτωση, να κηρύξει εαυτό αναρµόδιο και να παραπέµψει αυτές προς εκδίκαση στο καθ' ύλην και κατά τόπον αρµόδιο δικαστήριο (ΕφΠειρ 285/1998,Ελ νη , ΕφΠειρ 108/1997, Ελ νη , ΕφΠειρ 371/1994, Ελ νη , ΕφΑθ 5369/1990,Ελ νη , ΕφΘεσ 2032/1990,Ελ νη , ΕφΑθ 11108/1981, Αρµ , ΕφΑθ 2642/1974,ΝοΒ 23.54). - Κατά τη διάταξη του άρθρου 22 Ν. 5960/1933 «περί επιταγής», τα εξ επιταγής εναγόµενα πρόσωπα δεν µπορούν να αντιτάξουν κατά του κοµιστή ενστάσεις που στηρίζονται σε προσωπικές τους σχέσεις µε τον εκδότη ή τους προηγούµενους κοµιστές, εκτός αν ο κοµιστής κατά την κτήση της επιταγής ενήργησε µε γνώση προς βλάβη του οφειλέτη. Από τη διάταξη αυτή, που εκφράζει το αναιτιώδες της ενοχής από επιταγή, συνάγεται ότι προϋπόθεση της προβολής από τον εναγόµενο οφειλέτη ένστασης, η οποία στηρίζεται σε προσωπικές σχέσεις του µε τον εκδότη ή προηγούµενους οπισθογράφους, είναι να γνωρίζει ο κοµιστής, κατά τον χρόνο κτήσης της επιταγής, την ύπαρξη των ενστάσεων και ότι µε τη µεταβίβαση σε αυτόν του τίτλου επιτυγχάνεται η είσπραξη του, η οποία διαφορετικά θα ήταν αδύνατη (ΑΠ 1664/1991,Ελ νη , ΕφΑθ 5757/2003,Ελ νη , ΕφΑθ 446/1999,Ελ νη ). Τέτοια είναι και η ένσταση ότι η επιταγή είναι ευκολίας. Το περιεχόµενο της ένστασης αυτής είναι ότι ουδεµία έννοµη σχέση υπήρξε µεταξύ του εκδότη και του λήπτη της επιταγής, που να δικαιολογεί την έκδοση αυτής, ενώ κατά την πρόθεση αµφοτέρων η έκδοση της επιταγής έγινε για την εξυπηρέτηση του λήπτη ή του κοµιστή αυτής, ώστε να εµφανιστεί ως φερέγγυος έναντι τρίτων (ΕφΑθ 5757/2003,ό.π., ΕφΑθ 1324/2000, Ελ νη , ΕφΑθ 6989/1994, ΕΕµπ ). - Από τον συνδυασµό των διατάξεων των άρθρων 281, 300, 288 και 914 ΑΚ συνάγεται ότι εκείνος που δέχεται επιταγή εν γνώσει του ότι αυτή είναι ευκολίας, ναι µεν µε τη συµπεριφορά του δεν απαλλάσσει τον εκδότη από την ποινική ευθύνη του άρθρου 79 Ν. 5960/1933, παρέχει όµως στον καλούµενο σε πληρωµή οφειλέτη, είτε αυτός ενάγεται βάσει του νόµου περί επιταγών είτε βάσει του αδικήµατος, το δικαίωµα να αποκρούσει την αγωγή επικαλούµενος ότι ο κοµιστής, γνωρίζοντας τον χαρακτήρα της επιταγής ως ευκολίας, την έλαβε στην κατοχή του και ότι, ενόψει της συµπεριφοράς του αυτής, η οποία ενέχει αποδοχή των επιζήµιων συνεπειών από την έκδοση ακάλυπτης επιταγής, η επιδίωξη της πληρωµής της υπερβαίνει προφανώς τα όρια της καλόπιστης εκπλήρωσης των ενοχών, αφού µε δικό του πταίσµα συντέλεσε [20]