ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΩΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΩΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΩΝ. Πρόταση ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ. περί εξουσιοδοτήσεως των κρατών µελών που είναι συµβαλλόµενα µέρη της Σύµβασης

Transcript

1 ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΩΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΩΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΩΝ Βρυξέλλες, COM(2003) 409 τελικό 2003/0150 (AVC) Πρόταση ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ περί εξουσιοδοτήσεως των κρατών µελών που είναι συµβαλλόµενα µέρη στη Σύµβαση των Παρισίων της 29ης Ιουλίου 1960 για την αστική ευθύνη στον τοµέα της πυρηνικής ενέργειας να υπογράψουν το πρωτόκολλο περί τροποποιήσεως της εν λόγω Σύµβασης προς το συµφέρον της Ευρωπαϊκής Κοινότητας Πρόταση ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ περί εξουσιοδοτήσεως των κρατών µελών που είναι συµβαλλόµενα µέρη της Σύµβασης των Παρισίων της 29ης Ιουλίου 1960 για την αστική ευθύνη στον τοµέα της πυρηνικής ενέργειας να κυρώσουν το πρωτόκολλο περί τροποποιήσεως της εν λόγω Σύµβασης, ή να προσχωρήσουν σε αυτό, προς το συµφέρον της Ευρωπαϊκής Κοινότητας (υποβληθείσες από την Επιτροπή)

2 ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ 1. ΣΤΟΧΟΣ ΤΩΝ ΠΡΟΤΑΣΕΩΝ Η Επιτροπή προτείνει να εξουσιοδοτήσει το Συµβούλιο τα κράτη µέλη που είναι συµβαλλόµενα µέρη της Σύµβασης της 29ης Ιουλίου 1960 για την αστική ευθύνη στον τοµέα της πυρηνικής ενέργειας ("Σύµβαση των Παρισίων") να υπογράψουν και να κυρώσουν το πρωτόκολλο περί τροποποιήσεως της εν λόγω Σύµβασης το οποίο εγκρίθηκε υπό την αιγίδα του Οργανισµού Οικονοµικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης ή να προσχωρήσουν σε αυτό, προς το συµφέρον της Ευρωπαϊκής Κοινότητας. 2. ΤΟ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΤΙΚΟ ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΟ ΤΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ ΤΩΝ ΠΑΡΙΣΙΩΝ 2.1. Η Σύµβαση των Παρισίων Η σύναψη της Σύµβασης των Παρισίων της 29ης Ιουλίου 1960 για την αστική ευθύνη στον τοµέα της πυρηνικής ενέργειας έγινε στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Οργάνωσης Οικονοµικής Συνεργασίας η οποία µετατράπηκε στον Οργανισµό Οικονοµικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης. Η έγκριση της Σύµβασης πραγµατοποιήθηκε για να εξυπηρετηθεί ο σκοπός της καταβολής επαρκούς και δίκαιας αποζηµίωσης στα θύµατα των ζηµιών που προκαλούνται από πυρηνικά ατυχήµατα. Με τη Σύµβαση των Παρισίων καθιερώνεται ένα ειδικό καθεστώς αστικής ευθύνης στον τοµέα της πυρηνικής ενέργειας, που είναι προσαρµοσµένο στα ιδιάζοντα προβλήµατα που υπάρχουν στον τοµέα αυτό, το οποίο παρεκκλίνει σε πολλά σηµεία από τις ρυθµίσεις για την αστική ευθύνη του κοινού δικαίου. Χαρακτηριστικό για το εν λόγω καθεστώς είναι η αντικειµενική (ανυπαίτια) και αποκλειστική ευθύνη του φορέα εκµετάλλευσης της πυρηνικής εγκατάστασης, ο οποίος επιβαρύνεται µε την υποχρέωση της καταβολής αποζηµιώσεων µέχρι το συγκεκριµένο ανώτατο ύψος που καθορίζεται και µε την υποχρέωση κάλυψης των ευθυνών του µε τη σύναψη ασφάλισης ή µε την παροχή κάποιας άλλης χρηµατικής εγγύησης. Το πεδίο εφαρµογής επεκτείνεται στα πυρηνικά ατυχήµατα που λαµβάνουν χώρα σε ορισµένες πυρηνικές εγκαταστάσεις ή που συµβαίνουν κατά τη διάρκεια της µεταφοράς των πυρηνικών ουσιών που καθορίζονται από τη Σύµβαση στο έδαφος των συµβαλλοµένων κρατών, συµπεριλαµβανοµένων των χωρικών υδάτων. Η Σύµβαση των Παρισίων ολοκληρώνεται από τη Σύµβαση των Βρυξελλών της 31ης Ιανουαρίου 1963, η οποία συµπληρώνει τη Σύµβαση των Παρισίων (πρόκειται για την αποκαλούµενη "συµπληρωµατική Σύµβαση των Βρυξελλών"), µε την οποία καθιερώνεται ένα συµπληρωµατικό καθεστώς αποζηµιώσεων, το οποίο τροφοδοτείται από κρατικούς πόρους. Το σύστηµα της επανόρθωσης συµπεριλαµβάνει τρία σκέλη. Η πρώτη βαθµίδα αποζηµίωσης, η οποία αντιστοιχεί στην ευθύνη του φορέα εκµετάλλευσης της πυρηνικής εγκατάστασης, καλύπτεται από την ασφάλεια ή από τις χρηµατικές εγγυήσεις του φορέα εκµετάλλευσης. Η δεύτερη βαθµίδα, πέρα από το ποσό της ευθύνης του φορέα εκµετάλλευσης, τροφοδοτείται από τους κρατικούς πόρους που χορηγούνται από το κράτος στο οποίο βρίσκεται η πυρηνική εγκατάσταση, έως το ποσό των 175 εκατοµµυρίων Ειδικών Τραβηκτικών ικαιωµάτων (ΕΤ ) 1. Η τρίτη βαθµίδα, που τροφοδοτείται από τις 1 Με βάση την αξία των νοµισµάτων που αντιστοιχούν στα Ειδικά Τραβηκτικά ικαιώµατα, στις 2 Ιανουαρίου 2002, όπως αυτά δηµοσιεύθηκαν από το ιεθνές Νοµισµατικό Ταµείο, το 1 Ειδικό Τραβηκτικό ικαίωµα = 1,39732 ευρώ. 2 2 / 30

3 συνεισφορές των συµβαλλοµένων µερών, καλύπτει την επανόρθωση των πυρηνικών ζηµιών που υπερβαίνουν το ποσό των 175 εκατοµµυρίων ΕΤ έως και το ποσό των 300 εκατοµµυρίων ΕΤ. Η Σύµβαση των Παρισίων τροποποιήθηκε από το πρόσθετο πρωτόκολλο της 28ης Ιανουαρίου 1964 και από το πρωτόκολλο της 16ης Νοεµβρίου Τη στιγµή αυτή ισχύει στις σχέσεις µεταξύ 15 χωρών, από τις οποίες οι 12 είναι κράτη µέλη της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, εφόσον η Αυστρία, η Ιρλανδία και το Λουξεµβούργο δεν είναι συµβαλλόµενα µέρη Το τροποποιητικό πρωτόκολλο Για να βελτιώσουν το καθεστώς αποζηµίωσης των πυρηνικών ατυχηµάτων, τα συµβαλλόµενα µέρη της Σύµβασης των Παρισίων εγκαινίασαν από το 1998 τις διαπραγµατεύσεις για την αναθεώρηση της εν λόγω Σύµβασης. Στόχος της αναθεώρησης είναι η εξασφάλιση της διαθεσιµότητας αυξηµένων πόρων επανόρθωσης, για να αποζηµιωθεί ο µεγαλύτερος δυνατός αριθµός θυµάτων, µε βάση ένα διευρυµένο ορισµό της ζηµίας. Το οριστικό κείµενο της πρότασης πρωτοκόλλου περί τροποποιήσεως της Σύµβασης των Παρισίων εγκρίθηκε από τα συµβαλλόµενα µέρη τον Φεβρουάριο 2002 και έγινε αποδεκτό από τη ιευθύνουσα Επιτροπή Πυρηνικής Ενέργειας του ΟΟΣΑ, το Μάιο Οι πιο αξιοσηµείωτες τροποποιήσεις σχετίζονται µε την επέκταση του πεδίου γεωγραφικής εφαρµογής της Σύµβασης στις πυρηνικές ζηµίες που συµβαίνουν στα εδάφη ή τη θαλάσσια ζώνη κρατών που δεν είναι συµβαλλόµενα µέρη της Σύµβασης και τη διεύρυνση της έννοιας της αποζηµιωτέας ζηµίας στις άυλες ζηµίες και στο κόστος των µέτρων διασφάλισης και των µέτρων αποκατάστασης του περιβάλλοντος. Η σηµαντικότερη βελτίωση είναι η αύξηση των ποσών της ευθύνης που φέρει ο φορέας εκµετάλλευσης της πυρηνικής εγκατάστασης. Από το ανώτατο ποσό των 15 εκατοµµυρίων Ειδικών Τραβηκτικών ικαιωµάτων (ΕΤ ) που καθορίζεται στην τρέχουσα Σύµβαση, η ευθύνη του φορέα εκµετάλλευσης αυξάνεται σε ένα ελάχιστο βασικό ποσό αναφοράς ύψους 700 εκατ. ευρώ, µε αποτέλεσµα οι εθνικοί νοµοθέτες να έχουν την ευχέρεια να καθορίσουν ανώτερα ποσά ή να θεσπίσουν την απεριόριστη ευθύνη του φορέα εκµετάλλευσης. Η αύξηση αυτή αφορά επίσης τις εγκαταστάσεις χαµηλού κινδύνου, στις οποίες η ευθύνη του φορέα εκµετάλλευσης αυξάνεται από 5 εκατ. ΕΤ σε 70 εκατοµµύρια ευρώ, τουλάχιστον, και για τα ατυχήµατα που συµβαίνουν κατά τη διάρκεια της µεταφοράς πυρηνικών ουσιών για τα οποία η ευθύνη του φορέα εκµετάλλευσης αυξάνεται από 5 εκατ. ΕΤ σε 80 εκατ. ευρώ, τουλάχιστον. Η εν λόγω αύξηση των ποσών ευθύνης των φορέων εκµετάλλευσης των πυρηνικών εγκαταστάσεων συνοδεύεται, παράλληλα, από την αύξηση του ποσού των συµπληρωµατικών πόρων που προβλέπονται από τη συµπληρωµατική Σύµβαση των Βρυξελλών, η οποία αποτελεί επίσης αντικείµενο αναθεώρησης. Σύµφωνα µε την προτεινόµενη τροποποίηση, οι βαθµίδες επανόρθωσης που προβλέπονται από τη συµπληρωµατική Σύµβαση των Βρυξελλών διαµορφώνονται ως εξής: το ποσό της πρώτης βαθµίδας που αντιστοιχεί στην ευθύνη του φορέα εκµετάλλευσης αυξάνεται σε 700 εκατ. ευρώ, τουλάχιστον το αντίστοιχο ποσό της δεύτερης βαθµίδας, µε το οποίο επιβαρύνεται το κράτος της εγκατάστασης, τοποθετείται κάπου µεταξύ του ποσού της πρώτης βαθµίδας και ποσού 1,2 δισεκατ. ευρώ το ποσό για την τρίτη βαθµίδα ανέρχεται σε 300 εκατ. ευρώ. Το σύνολο των τριών προαναφερόµενων βαθµίδων ανέρχεται συνεπώς στο ποσό του 1,5 δισεκατ. ευρώ. 3

4 3. Ο ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ (ΕΚ) ΑΡΙΘ. 44/2001 ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ Στον κανονισµό (ΕΚ) αριθ. 44/2001 του Συµβουλίου, της 22ας εκεµβρίου 2000, για τη διεθνή δικαιοδοσία, την αναγνώριση και την εκτέλεση αποφάσεων σε αστικές και εµπορικές υποθέσεις 2 καθορίζονται οι κοινοί κανόνες δικαιοδοσίας, αναγνώρισης και εκτέλεσης των αποφάσεων στις αστικές και εµπορικές υποθέσεις. Ο κανονισµός είναι δεσµευτικός για όλα τα κράτη µέλη, εκτός της ανίας. Η Σύµβαση των Βρυξελλών του 1968 παραµένει σε ισχύ στις σχέσεις µεταξύ της ανίας και των υπόλοιπων κρατών µελών. Οι κανόνες δικαιοδοσίας που θεσπίζονται από τον κανονισµό (ΕΚ) αριθ. 44/2001 εφαρµόζονται όταν ο εναγόµενος έχει την κατοικία του σε ένα από τα κράτη µέλη που δεσµεύονται από τις διατάξεις του κανονισµού, ενώ ο εναγόµενος που δεν έχει την κατοικία του σε ένα κράτος µέλος µπορεί να εναχθεί ενώπιον των δικαστηρίων κάθε κράτους µέλους, µε βάση τους εθνικούς κανόνες δικαιοδοσίας του τελευταίου αυτού κράτους, υπό την επιφύλαξη των άρθρων 22 (αποκλειστική αρµοδιότητα) και 23 (ρήτρες συµφωνιών εκλογής δωσιδικίας). Το καθεστώς της δικαιοδοσίας βασίζεται κατά πρώτο λόγο στον τόπο κατοικίας του εναγόµενου. Επιπλέον, όταν συντρέχει η περίπτωση αξιώσεων εξ αδικηµάτων, ενοχών αδικοπραξίας ή οιονεί αδικοπραξίας, το πρόσωπο που έχει την κατοικία του στο έδαφος κράτους µέλους µπορεί να εναχθεί στο κράτος µέλος στο οποίο συνέβη ή ενδέχεται να συµβεί το ζηµιογόνο γεγονός. Όπως εξυπακούεται, σύµφωνα µε τη νοµολογία του ικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, ο τόπος επέλευσης του ζηµιογόνου γεγονότος είναι ο τόπος όπου έχει παραχθεί το ζηµιογόνο γεγονός ή ο τόπος στον οποίο συντελέστηκε η ζηµία. Σε διαφορές σχετικές µε υποθέσεις ασφαλίσεων, ο ασφαλιστής που έχει την κατοικία του σε ένα κράτος µέλος µπορεί να εναχθεί α) ενώπιον των δικαστηρίων του κράτους µέλους όπου έχει την κατοικία του, ή β) στο κράτος µέλος, στο οποίο ο ενάγων έχει την κατοικία του, εφόσον την αγωγή έχει ασκήσει ο αντισυµβαλλόµενος του ασφαλιστή, ο ασφαλισµένος ή ο δικαιούχος, ή γ) εάν πρόκειται για συνασφαλιστή, ενώπιον του δικαστηρίου του κράτους µέλους στο οποίο έχει εναχθεί ο κύριος ασφαλιστής. Σε υποθέσεις ασφάλισης αστικής ευθύνης, ο ασφαλιστής µπορεί επιπλέον να εναχθεί ενώπιον των δικαστηρίων του τόπου όπου συνέβη το ζηµιογόνο γεγονός και µπορεί επίσης να προσεπικληθεί ενώπιον του δικαστηρίου που έχει επιληφθεί της αγωγής του ζηµιωθέντος κατά του ασφαλισµένου, αν το δίκαιο του δικαστηρίου το επιτρέπει. Όπως ορίζεται στον κανονισµό (ΕΚ) αριθ. 44/2001, η απόφαση που εκδίδεται σε ένα κράτος µέλος οφείλει να αναγνωρίζεται και να εκτελείται στα άλλα κράτη µέλη, χωρίς να χρειάζεται να τηρηθεί καµία ειδική διαδικασία. Προβλέπεται, πάντως, περιορισµένος αριθµός λόγων µη αναγνώρισης, για να ληφθούν υπόψη οι λόγοι δηµοσίας τάξεως, ο σεβασµός των δικαιωµάτων της υπεράσπισης και η ύπαρξη ορισµένων αντικρουόµενων αποφάσεων. 2 ΕΕ L 12, της , σ / 30

5 4. Η ΑΡΜΟ ΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ εν υπάρχει κοινοτική νοµοθεσία που να διέπει την αστική ευθύνη στον τοµέα της πυρηνικής ενέργειας. Στο νέο τροποποιητικό πρωτόκολλο της Σύµβασης των Παρισίων, αντιθέτως, περιλαµβάνονται διατάξεις οι οποίες επηρεάζουν τον κανονισµό (ΕΚ) αριθ. 44/2001 του Συµβουλίου της 22ας εκεµβρίου 2000, για τη διεθνή δικαιοδοσία, την αναγνώριση και την εκτέλεση αποφάσεων σε αστικές και εµπορικές υποθέσεις. Πράγµατι, σε αντίθεση µε τις πολυάριθµες δωσιδικίες αρµοδιότητας που είναι διαθέσιµες βάσει του κανονισµού, στο άρθρο 13 της Σύµβασης των Παρισίων, όπως αυτό τροποποιείται από το πρωτόκολλο, θεσπίζεται κατά βάση η αποκλειστική αρµοδιότητα του κράτους µέλους, στο έδαφος του οποίου έχει λάβει χώρα το πυρηνικό ατύχηµα. Στο άρθρο 13 της Σύµβασης των Παρισίων καθιερώνεται πλέον η αποκλειστική αρµοδιότητα των δικαστηρίων του συµβαλλόµενου κράτους, στο έδαφος του οποίου έλαβε χώρα το πυρηνικό ατύχηµα, για τον προσδιορισµό των αγωγών αποζηµίωσης για τη ζηµία που προκάλεσε το ατύχηµα. Εάν το ατύχηµα έλαβε χώρα είτε εκτός του εδάφους των συµβαλλοµένων κρατών, ή εάν το ατύχηµα δεν είναι δυνατόν να προσδιοριστεί µε βεβαιότητα, αρµόδια δικαστήρια είναι εκείνα τα δικαστήρια του συµβαλλόµενου κράτους, στο έδαφος του οποίου βρίσκεται η έδρα του υπεύθυνου φορέα εκµετάλλευσης. Εξάλλου, λόγω της βασικής αρχής της ενότητας κατά την απονοµή της δικαιοσύνης, οι οριστικές αποφάσεις που εκδίδονται από το αρµόδιο δικαστήριο υποβάλλονται στην απλουστευµένη διαδικασία περιαφής του εκτελεστήριου τίτλου, για να καταστούν εκτελεστές στα συµβαλλόµενα κράτη, εκτός από το κράτος εκείνο στο οποίο εδρεύει το αρµόδιο δικαστήριο, χωρίς να γίνει οποιαδήποτε νέα εξέταση της ουσίας της υπόθεσης. Το σχέδιο πρωτοκόλλου προβλέπει προσέτι την αποκλειστική αρµοδιότητα των δικαστηρίων του συµβαλλόµενου παράκτιου κράτους για τα ατυχήµατα που έγιναν στην Αποκλειστική Οικονοµική Ζώνη του (ΑΟΖ). Η αρµοδιότητα αυτή παραχωρείται υπό την προϋπόθεση ότι ο θεµατοφύλακας της Σύµβασης έλαβε κοινοποίηση για την καθιέρωση µιας τέτοιας ζώνης, πριν από την επέλευση του πυρηνικού ατυχήµατος. Όπως διευκρινίζεται στο πρωτόκολλο, ούτε η κοινοποίηση µιας Αποκλειστικής Οικονοµικής Ζώνης στο θεµατοφύλακα, αλλά ούτε και η άσκηση των αρµοδιοτήτων δυνάµει αυτής της νέας διάταξης δεν εγείρει το δικαίωµα ή την υποχρέωση στο θέµα της οριοθέτησης των θαλασσίων συνόρων µεταξύ κρατών που έχουν αντικείµενες ή συνεχόµενες ακτές. Από την άλλη πλευρά, εάν ένα πυρηνικό ατύχηµα λαµβάνει χώρα σε µία θαλάσσια περιοχή που αποτελεί αντικείµενο διαφοράς σε συνάρτηση µε την οριοθέτησή της, η αρµοδιότητα θα πρέπει να παραχωρείται στο δικαστήριο που κρίνεται ότι είναι το αµεσότερα συνδεόµενο µε το ατύχηµα και το οποίο επηρεάζεται από τις επιπτώσεις του. Η Κοινότητα είναι αποκλειστικά αρµόδια για τα θέµατα των διατάξεων της διεθνούς δικαιοδοσίας, της αναγνώρισης και της εκτέλεσης των αποφάσεων που απαριθµούνται στο τροποποιητικό πρωτόκολλο, επειδή αυτά επηρεάζουν, κατά την έννοια της νοµολογίας του ικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, τους αντίστοιχους κανόνες του κανονισµού (ΕΚ) αριθ. 44/2001 του Συµβουλίου. Τα κράτη µέλη δεν δικαιούνται συνεπώς να παρεκκλίνουν πλέον µεταξύ τους όσον αφορά τους κανόνες αυτούς, ούτε δικαιούνται να συνάπτουν διεθνείς συµβατικές σχέσεις µε τρίτα κράτη, οι οποίες θίγουν τους εν λόγω κανόνες 3. 3 ικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, υπόθεση 22/70, AETR, Συλλογή 1971, σ

6 Για να καταστεί δυνατή η άσκηση των αρµοδιοτήτων της Κοινότητας, το Συµβούλιο ανέθεσε στις 13 Σεπτεµβρίου 2002 στην Επιτροπή την εντολή να διαπραγµατευθεί στα ζητήµατα που εµπίπτουν στις αρµοδιότητες της Κοινότητας τη σύναψη του πρωτοκόλλου της Σύµβασης των Παρισίων της 29ης Ιουλίου Το Συµβούλιο δεν προέβλεψε, κατ εξαίρεση την προσχώρηση της Κοινότητας στη Σύµβαση, εν προκειµένω. Το πραγµατικό αυτό καθεστώς δεν επιτρέπεται να αποτελέσει προηγούµενο, στο µέλλον. Στις διαπραγµατευτικές οδηγίες διευκρινιζόταν ότι η Κοινότητα θα διατηρούσε την πρόταση τροποποίησης του άρθρου 13 της Σύµβασης των Παρισίων, η οποία είχε επεξεργασθεί από τα συµβαλλόµενα µέρη και είχε γίνει αποδεκτή από τη ιευθύνουσα Επιτροπή πυρηνικής ενέργειας, το Μάιο του Με την πρόταση αυτή διασφαλίζεται στην ουσία η βασική αρχή της ενότητας των δικαιοδοτικών αρµοδιοτήτων της Σύµβασης των Παρισίων, που είναι αναγκαία για την κατοχύρωση του ακριβοδίκαιου επιµερισµού των διαθέσιµων πόρων αποζηµίωσης, µεταξύ των θυµάτων. Βάσει των διαπραγµατευτικών οδηγιών, η Επιτροπή ενηµέρωσε επίσηµα στις 25 Οκτωβρίου 2002 τον Οργανισµό Πυρηνικής Ενέργειας του ΟΟΣΑ, που είναι ο θεµατοφύλακας της Σύµβασης των Παρισίων, ότι η Κοινότητα θα αποδεχόταν την πρόταση τροποποίησης του άρθρου 13 του σχεδίου πρωτοκόλλου, όπως είχε εγκριθεί το Φεβρουάριο του 2002, και ότι θα µπορούσε να αρθεί η επιφύλαξη που είχαν διατυπώσει αναφορικά µε το άρθρο αυτό δώδεκα συµβαλλόµενα κράτη που είναι µέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η εν λόγω αποδοχή, η οποία επιβεβαιώθηκε από την ανταλλαγή επιστολών µεταξύ της Επιτροπής και του Οργανισµού Πυρηνικής Ενέργειας, έθεσε πέρας στις διαπραγµατεύσεις. Μετά από την ολοκλήρωση των διαπραγµατεύσεων, το τροποποιητικό πρωτόκολλο εγκρίθηκε οριστικά από τα συµβαλλόµενα µέρη, µε τη µορφή που είχε εγκριθεί από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Η ιευθύνουσα Επιτροπή του Οργανισµού Πυρηνικής Ενέργειας έλαβε επισήµως γνώση της έγκρισης αυτής, κατά τη διάρκεια της 106ης συνόδου της, στις 24 Απριλίου 2003, κατά την οποία ήταν παρών ένας εκπρόσωπος της Επιτροπής. Η ιευθύνουσα Επιτροπή του Οργανισµού Πυρηνικής Ενέργειας σηµείωσε επίσης ότι τα συµβαλλόµενα µέρη ήταν έτοιµα να υπογράψουν το εν λόγω πρωτόκολλο, µόλις θα διανοιγόταν η δυνατότητα αυτή µε την ολοκλήρωση της διαδικασίας έγκρισης που εκκρεµεί στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Κοινότητας. Το κείµενο του τροποποιητικού πρωτοκόλλου της Σύµβασης των Παρισίων είναι σύµφωνο µε τις διαπραγµατευτικές οδηγίες που εγκρίθηκαν από το Συµβούλιο. Η άσκηση των αρµοδιοτήτων της Κοινότητας στους προαναφερόµενους τοµείς συνεπάγεται ότι η Ευρωπαϊκή Κοινότητα θα καταστεί συµβαλλόµενο µέρος του τροποποιητικού πρωτοκόλλου. Ωστόσο, στο µέτρο που το τροποποιητικό πρωτόκολλο δεν επιτρέπει τη συµµετοχή των περιφερειακών οργανισµών ολοκλήρωσης, η Κοινότητα δεν θα είναι σε θέση να το υπογράψει και να το κυρώσει, αλλά ούτε και να προσχωρήσει σε αυτό. ιασφαλίζοντας τη βελτιωµένη προστασία των θυµάτων στις περιπτώσεις πυρηνικών ατυχηµάτων, το νέο πρωτόκολλο της Σύµβασης των Παρισίων εµφανίζει βαρύνουσα σηµασία για την Ευρωπαϊκή Κοινότητα και τα κράτη µέλη της, γεγονός που δικαιολογεί, κατ εξαίρεση την υποχρέωση άσκησης από την πλευρά της Κοινότητας των αρµοδιοτήτων της, µέσω των κρατών µελών της που είναι συµβαλλόµενα µέρη στη Σύµβαση των Παρισίων. 6 6 / 30

7 Τρία κράτη µέλη της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, η Αυστρία, η Ιρλανδία και το Λουξεµβούργο, δεν είναι ωστόσο συµβαλλόµενα µέρη στη Σύµβαση των Παρισίων. Κατ εξαίρεση, θεωρήθηκε ότι είναι αντικειµενικά δικαιολογηµένο να επιτραπεί στα προαναφερόµενα τρία κράτη να µην καταστούν συµβαλλόµενα µέρη του πρωτοκόλλου και να εξακολουθήσουν, συνεπώς, να εφαρµόζουν τους κανόνες του κανονισµού 44/2001. Αυτή η διαφοροποιηµένη εφαρµογή των κανόνων της διεθνούς δικαιοδοσίας εντός του πλαισίου της Κοινότητας εµφανίζεται δικαιολογηµένη για τρεις λόγους: το πρωτόκολλο τροποποιεί µία σύµβαση στην οποία τα προαναφερόµενα τρία κράτη µέλη δεν είναι συµβαλλόµενα µέρη ο κανονισµός (ΕΚ) αριθ. 44/2001 δεν επηρεάζει τις συµβάσεις, των οποίων συµβαλλόµενα µέρη είναι τα κράτη µέλη, και το πρωτόκολλο δεν επιφέρει ουσιαστικές τροποποιήσεις στους κανόνες ανταγωνισµού της Σύµβασης. Στις διαπραγµατευτικές οδηγίες προβλεπόταν, ως εκ τούτου, ότι θα εγκαινιάζονταν οι σχετικές διαδικασίες, για να υπογράψουν και να κυρώσουν το πρωτόκολλο ή να προσχωρήσουν σε αυτό µόνο εκείνα τα κράτη µέλη που είναι τη στιγµή αυτή συµβαλλόµενα µέρη στη Σύµβαση των Παρισίων, προς το συµφέρον της Κοινότητας. Όπως προβλέπεται στα άρθρα 1 και 2 του πρωτοκόλλου για το καθεστώς της ανίας, το οποίο επισυνάπτεται στη συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Ένωση και στη συνθήκη για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, η ανία δεν δεσµεύεται από τον κανονισµό (ΕΚ) αριθ. 44/2001, ούτε υπόκειται στην εφαρµογή του. Συνεπώς, η ανία δεν συµµετέχει στην έγκριση των εν λόγω αποφάσεων, οι οποίες δεν δεσµεύουν ως εκ τούτου τη ανία και δεν εφαρµόζονται στην περίπτωσή της. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ Για τους προαναφερόµενους λόγους, η Επιτροπή συνιστά το Συµβούλιο να εγκρίνει τις εξής αποφάσεις: αφενός µεν, την απόφαση µε την οποία εξουσιοδοτούνται τα κράτη µέλη που είναι συµβαλλόµενα µέρη στη Σύµβαση των Παρισίων να υπογράψουν το πρωτόκολλο περί τροποποιήσεως της εν λόγω Σύµβασης προς το συµφέρον της Ευρωπαϊκής Κοινότητας αφετέρου, την απόφαση µε την οποία εξουσιοδοτούνται τα κράτη µέλη που είναι συµβαλλόµενα µέρη στη Σύµβαση των Παρισίων, να κυρώσουν το πρωτόκολλο περί τροποποιήσεως της εν λόγω Σύµβασης ή να προσχωρήσουν σε αυτό, προς το συµφέρον της Ευρωπαϊκής Κοινότητας. 7

8 Πρόταση ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ περί εξουσιοδοτήσεως των κρατών µελών που είναι συµβαλλόµενα µέρη στη Σύµβαση των Παρισίων της 29ης Ιουλίου 1960 για την αστική ευθύνη στον τοµέα της πυρηνικής ενέργειας να υπογράψουν το πρωτόκολλο περί τροποποιήσεως της εν λόγω Σύµβασης προς το συµφέρον της Ευρωπαϊκής Κοινότητας ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ, Έχοντας υπόψη: τη συνθήκη για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας και ιδίως το άρθρο 61, περίπτωση γ), το άρθρο 67, παράγραφος 5 και το άρθρο 300, παράγραφος 2, πρώτο εδάφιο, την πρόταση της Επιτροπής 4, Εκτιµώντας τα εξής: (1) Οι διαπραγµατεύσεις για τη σύναψη του πρωτοκόλλου περί τροποποιήσεως της Σύµβασης της 29ης Ιουλίου 1960 για την αστική ευθύνη στον τοµέα της πυρηνικής ενέργειας, όπως αυτή τροποποιήθηκε από το πρόσθετο πρωτόκολλο της 28ης Ιανουαρίου 1964 και από το πρωτόκολλο της 16ης Νοεµβρίου 1982 (η οποία στο εξής καλείται "η Σύµβαση των Παρισίων") έγιναν µε σκοπό τη βελτίωση των αποζηµιώσεων που καταβάλλονται στα θύµατα ζηµιών που προκλήθηκαν από πυρηνικά ατυχήµατα. Το πρωτόκολλο προβλέπει την αύξηση των ποσών της ευθύνης και την επέκταση του καθεστώτος αστικής ευθύνης στο χώρο της πυρηνικής ενέργειας στις περιβαλλοντικές ζηµίες. (2) Στα ζητήµατα που υπάγονται στην αρµοδιότητα της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, η Επιτροπή διεξήγαγε εξ ονόµατος της Κοινότητας τις διαπραγµατεύσεις για τη σύναψη του πρωτοκόλλου περί τροποποιήσεως της Σύµβασης των Παρισίων, βάσει των διαπραγµατευτικών οδηγιών του Συµβουλίου της 13ης Σεπτεµβρίου Ωστόσο, στις διαπραγµατευτικές οδηγίες του Συµβουλίου δεν προβλεπόταν η διαπραγµάτευση της ρήτρας που θα επέτρεπε την προσχώρηση της Κοινότητας στο πρωτόκολλο. (3) Το πρωτόκολλο εγκρίθηκε οριστικά από τα συµβαλλόµενα µέρη της Σύµβασης των Παρισίων. Το κείµενο του πρωτοκόλλου είναι σύµφωνο µε τις διαπραγµατευτικές οδηγίες του Συµβουλίου. 4 ΕΕ C της, σ. 8 8 / 30

9 (4) Η Κοινότητα έχει αποκλειστική αρµοδιότητα στα θέµατα της τροποποίησης του άρθρου 13 της Σύµβασης των Παρισίων, στο µέτρο που η εν λόγω τροποποίηση επηρεάζει τους κανόνες που θεσπίζονται µε τον κανονισµό (ΕΚ) αριθ. 44/2001 του Συµβουλίου, της 22ας εκεµβρίου 2000, για τη διεθνή δικαιοδοσία, την αναγνώριση και την εκτέλεση αποφάσεων σε αστικές και εµπορικές υποθέσεις. Τα κράτη µέλη διατηρούν τις αρµοδιότητές τους στους θεµατικούς τοµείς που καλύπτονται από το πρωτόκολλο, οι οποίοι δεν επηρεάζουν το κοινοτικό δίκαιο. Λαµβάνοντας υπόψη το αντικείµενο και το σκοπό του τροποποιητικού πρωτοκόλλου, η αποδοχή των ρυθµίσεων του πρωτοκόλλου που εµπίπτουν στις κοινοτικές αρµοδιότητες δεν είναι δυνατόν να διαχωρισθεί από τις ρυθµίσεις που υπάγονται στην αρµοδιότητα των κρατών µελών. (5) Το πρωτόκολλο περί τροποποιήσεως της Σύµβασης των Παρισίων εµφανίζει ιδιαίτερη σηµασία για τα συµφέροντα της Κοινότητας και των κρατών µελών της, επειδή επιτρέπει τη βελτίωση των αποζηµιώσεων για τις ζηµίες που προκαλούνται από πυρηνικά ατυχήµατα. (6) Η Σύµβαση των Παρισίων και το τροποποιητικό της πρωτόκολλο δεν παραµένουν ανοικτά στη συµµετοχή περιφερειακών οργανώσεων. Εξαιτίας του γεγονότος αυτού, η Κοινότητα δεν ήταν η ίδια σε θέση να υπογράψει και να κυρώσει το πρωτόκολλο, αλλά ούτε και να προσχωρήσει σε αυτό. Υπό τις περιστάσεις αυτές, δικαιολογείται να υπογράψουν, κατ εξαίρεση, τα κράτη µέλη το πρωτόκολλο, προς το συµφέρον της Κοινότητας. (7) Ωστόσο, τρία κράτη µέλη της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, η Αυστρία, η Ιρλανδία και το Λουξεµβούργο, δεν είναι συµβαλλόµενα µέρη της Σύµβασης των Παρισίων. Λαµβάνοντας υπόψη ότι το πρωτόκολλο τροποποιεί τη Σύµβαση των Παρισίων, ότι ο κανονισµός (ΕΚ) αριθ. 44/2001 εξουσιοδοτεί τα κράτη µέλη που δεσµεύονται από την εν λόγω Σύµβαση να εξακολουθήσουν να εφαρµόζουν τους κανόνες αρµοδιότητας που προβλέπονται από την εν λόγω Σύµβαση και το ότι πρωτόκολλο δεν τροποποιεί ουσιαστικά τους κανόνες αρµοδιότητας της προαναφερόµενης Σύµβασης, κρίθηκε ότι είναι αντικειµενικά δικαιολογηµένο να επιτραπεί, κατ εξαίρεση, να µην καταστούν τα εν λόγω τρία κράτη µέλη συµβαλλόµενα µέρη του πρωτοκόλλου. (8) Κατά συνέπεια, επιβάλλεται τα κράτη µέλη που είναι συµβαλλόµενα µέρη στη Σύµβαση των Παρισίων να υπογράψουν, προς το συµφέρον της Ευρωπαϊκής Κοινότητας και υπό τους όρους που καθορίζονται στην παρούσα απόφαση, το πρωτόκολλο περί τροποποιήσεως της Σύµβασης των Παρισίων, υπό την επιφύλαξη της ενδεχόµενης σύναψής του, σε κάποια µεταγενέστερη ηµεροµηνία. (9) Συνεπώς, η εφαρµογή των ρυθµίσεων του πρωτοκόλλου, σε ό,τι αφορά την Ευρωπαϊκή Κοινότητα, περιορίζεται σε εκείνα µόνο τα κράτη µέλη που είναι τη στιγµή αυτή συµβαλλόµενα µέρη της Σύµβασης των Παρισίων. (10) Το Ηνωµένο Βασίλειο και η Ιρλανδία δεσµεύονται από τον κανονισµό (ΕΚ) αριθ. 44/2001 και συµµετέχουν ως εκ τούτου στην έγκριση της παρούσας απόφασης. Το Ηνωµένο Βασίλειο συµµετέχει εξάλλου στην εφαρµογή της παρούσας απόφασης. 9

10 (11) Βάσει των άρθρων 1 και 2 του πρωτοκόλλου για το καθεστώς της ανίας το οποίο επισυνάπτεται στη συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Ένωση και στη συνθήκη για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, η ανία δεν συµµετέχει στην έγκριση της παρούσας απόφασης, η οποία δεν δεσµεύει συνεπώς τη ανία και δεν εφαρµόζεται στην περίπτωσή της. ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ: Άρθρο 1 1. Τα κράτη µέλη που είναι την παρούσα στιγµή συµβαλλόµενα µέρη στη Σύµβαση των Παρισίων υπογράφουν, υπό την επιφύλαξη της ενδεχόµενης σύναψης σε κάποια µεταγενέστερη χρονική ηµεροµηνία και προς το συµφέρον της Κοινότητας, το πρωτόκολλο περί τροποποιήσεως της Σύµβασης των Παρισίων, µε την επιφύλαξη των αρµοδιοτήτων της Κοινότητας. 2. Το κείµενο του πρωτοκόλλου περί τροποποιήσεως της Σύµβασης των Παρισίων επισυνάπτεται στην παρούσα απόφαση. 3. Ως "κράτος µέλος" νοούνται στην παρούσα απόφαση όλα τα κράτη µέλη που είναι την παρούσα στιγµή συµβαλλόµενα µέρη στη Σύµβαση των Παρισίων, εκτός της ανίας. Άρθρο 2 Τα κράτη µέλη καταβάλλουν µέριµνα ώστε να υπογράψουν το πρωτόκολλο πριν από τις 31 εκεµβρίου Άρθρο 3 Κατά την υπογραφή του πρωτοκόλλου περί τροποποιήσεως της Σύµβασης των Παρισίων, τα κράτη µέλη ενηµερώνουν εγγράφως τη Γενική Γραµµατεία του Οργανισµού Οικονοµικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης ότι η υπογραφή πραγµατοποιήθηκε σύµφωνα µε τους όρους της παρούσας απόφασης. Βρυξέλλες, Για το Συµβούλιο Ο Πρόεδρος / 30

11 2003/0150 (AVC) Πρόταση ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ περί εξουσιοδοτήσεως των κρατών µελών που είναι συµβαλλόµενα µέρη της Σύµβασης των Παρισίων της 29ης Ιουλίου 1960 για την αστική ευθύνη στον τοµέα της πυρηνικής ενέργειας να κυρώσουν το πρωτόκολλο περί τροποποιήσεως της εν λόγω Σύµβασης, ή να προσχωρήσουν σε αυτό, προς το συµφέρον της Ευρωπαϊκής Κοινότητας ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ Έχοντας υπόψη: τη συνθήκη για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας και ιδίως το άρθρο 61, περίπτωση γ), το άρθρο 67, παράγραφος 5 και το άρθρο 300, παράγραφος 3, δεύτερο εδάφιο, την πρόταση της Επιτροπής 5, τη σύµφωνη γνώµη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου 6, Εκτιµώντας τα εξής: (1) Οι διαπραγµατεύσεις για τη σύναψη του πρωτοκόλλου περί τροποποιήσεως της Σύµβασης της 29ης Ιουλίου 1960 για την αστική ευθύνη στον τοµέα της πυρηνικής ενέργειας, όπως αυτή τροποποιήθηκε από το πρόσθετο πρωτόκολλο της 28ης Ιανουαρίου 1964 και από το πρωτόκολλο της 16ης Νοεµβρίου 1982 (η οποία στο εξής καλείται "η Σύµβαση των Παρισίων") έγιναν µε σκοπό τη βελτίωση των αποζηµιώσεων που καταβάλλονται στα θύµατα ζηµιών που προκλήθηκαν από πυρηνικά ατυχήµατα. Το πρωτόκολλο προβλέπει την αύξηση των ποσών της ευθύνης και την επέκταση του καθεστώτος αστικής ευθύνης στο χώρο της πυρηνικής ενέργειας στις περιβαλλοντικές ζηµίες. (2) Στα ζητήµατα που υπάγονται στην αρµοδιότητα της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, η Επιτροπή διεξήγαγε εξ ονόµατος της Κοινότητας τις διαπραγµατεύσεις για τη σύναψη του πρωτοκόλλου περί τροποποίησης της Σύµβασης των Παρισίων, βάσει των διαπραγµατευτικών οδηγιών του Συµβουλίου της 13ης Σεπτεµβρίου Ωστόσο, στις διαπραγµατευτικές οδηγίες του Συµβουλίου δεν προβλεπόταν η διαπραγµάτευση της ρήτρας που θα επέτρεπε την προσχώρηση της Κοινότητας στο πρωτόκολλο. (3) Το πρωτόκολλο εγκρίθηκε οριστικά από τα συµβαλλόµενα µέρη της Σύµβασης των Παρισίων. Το κείµενο του πρωτοκόλλου είναι σύµφωνο µε τις διαπραγµατευτικές οδηγίες του Συµβουλίου. 5 6 ΕΕ C της, σ. ΕΕ C της, σ. 11

12 (4) Η Κοινότητα έχει αποκλειστική αρµοδιότητα στα θέµατα της τροποποίησης του άρθρου 13 της Σύµβασης των Παρισίων, στο µέτρο που η εν λόγω τροποποίηση επηρεάζει τους κανόνες που θεσπίζονται µε τον κανονισµό (ΕΚ) αριθ. 44/2001 του Συµβουλίου, της 22ας εκεµβρίου 2000, για τη διεθνή δικαιοδοσία, την αναγνώριση και την εκτέλεση αποφάσεων σε αστικές και εµπορικές υποθέσεις. Τα κράτη µέλη διατηρούν τις αρµοδιότητές τους στους θεµατικούς τοµείς που καλύπτονται από το πρωτόκολλο, οι οποίοι δεν επηρεάζουν το κοινοτικό δίκαιο. Λαµβάνοντας υπόψη το αντικείµενο και το σκοπό του τροποποιητικού πρωτοκόλλου, η αποδοχή των ρυθµίσεων του πρωτοκόλλου που εµπίπτουν στις κοινοτικές αρµοδιότητες δεν είναι δυνατόν να διαχωρισθεί από τις ρυθµίσεις που υπάγονται στην αρµοδιότητα των κρατών µελών. (5) Το πρωτόκολλο περί τροποποίησης της Σύµβασης των Παρισίων εµφανίζει ιδιαίτερη σηµασία για τα συµφέροντα της Κοινότητας και των κρατών µελών της, επειδή επιτρέπει τη βελτίωση των αποζηµιώσεων για τις ζηµίες που προκαλούνται από πυρηνικά ατυχήµατα. (6) Το πρωτόκολλο υπογράφηκε από τα κράτη µέλη, που είναι συµβαλλόµενα µέρη της Σύµβασης, εξ ονόµατος της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, την/στις , υπό την επιφύλαξη της ενδεχόµενης σύναψης σε κάποια µεταγενέστερη ηµεροµηνία, βάσει της απόφασης.../.../εκ του Συµβουλίου της (7) Η Σύµβαση των Παρισίων και το τροποποιητικό της πρωτόκολλο δεν παραµένουν ανοικτά στη συµµετοχή περιφερειακών οργανώσεων. Εξαιτίας του γεγονότος αυτού, η Κοινότητα δεν ήταν η ίδια σε θέση να υπογράψει και να κυρώσει το πρωτόκολλο, αλλά ούτε και να προσχωρήσει σε αυτό. Υπό τις περιστάσεις αυτές, δικαιολογείται, κατ εξαίρεση, τα κράτη µέλη να υπογράψουν το πρωτόκολλο, προς το συµφέρον της Κοινότητας. (8) Ωστόσο, τρία κράτη µέλη της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, η Αυστρία, η Ιρλανδία και το Λουξεµβούργο, δεν είναι συµβαλλόµενα µέρη της Σύµβασης των Παρισίων. Λαµβάνοντας υπόψη ότι το πρωτόκολλο τροποποιεί τη Σύµβαση των Παρισίων, ότι ο κανονισµός (ΕΚ) αριθ. 44/2001 εξουσιοδοτεί τα κράτη µέλη που δεσµεύονται από την εν λόγω Σύµβαση να εξακολουθήσουν να εφαρµόζουν τους κανόνες αρµοδιότητας που προβλέπονται από την εν λόγω Σύµβαση και το ότι πρωτόκολλο δεν τροποποιεί ουσιαστικά τους κανόνες αρµοδιότητας της προαναφερόµενης Σύµβασης, κρίθηκε ότι είναι αντικειµενικά δικαιολογηµένο, κατ εξαίρεση, να επιτραπεί τα εν λόγω τρία κράτη µέλη να µην καταστούν συµβαλλόµενα µέρη του πρωτοκόλλου. (9) Κατά συνέπεια, επιβάλλεται τα κράτη µέλη που είναι συµβαλλόµενα µέρη στη Σύµβαση των Παρισίων να υπογράψουν, προς το συµφέρον της Ευρωπαϊκής Κοινότητας και υπό τους όρους που παρατίθενται στην παρούσα απόφαση, το πρωτόκολλο περί τροποποίησης της Σύµβασης των Παρισίων. (10) Συνεπώς, η εφαρµογή των ρυθµίσεων του πρωτοκόλλου, σε ό,τι αφορά την Ευρωπαϊκή Κοινότητα, περιορίζεται σε εκείνα µόνο τα κράτη µέλη που είναι τη στιγµή αυτή συµβαλλόµενα µέρη της Σύµβασης των Παρισίων. 7 ΕΕ C της, σ / 30

13 (11) Το Ηνωµένο Βασίλειο και η Ιρλανδία δεσµεύονται από τον κανονισµό (ΕΚ) αριθ. 44/2001 και συµµετέχουν ως εκ τούτου στην έγκριση της παρούσας απόφασης. Το Ηνωµένο Βασίλειο συµµετέχει εξάλλου στην εφαρµογή της παρούσας απόφασης. (12) Βάσει των άρθρων 1 και 2 του πρωτοκόλλου για το καθεστώς της ανίας το οποίο επισυνάπτεται στη συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Ένωση και στη συνθήκη για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, η ανία δεν συµµετέχει στην έγκριση της παρούσας απόφασης, η οποία δεν δεσµεύει συνεπώς τη ανία και δεν εφαρµόζεται στην περίπτωσή της. ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ: Άρθρο 1 1. Τα κράτη µέλη που είναι την παρούσα στιγµή συµβαλλόµενα µέρη στη Σύµβαση των Παρισίων υπογράφουν, υπό την επιφύλαξη της ενδεχόµενης σύναψης σε κάποια µεταγενέστερη χρονική ηµεροµηνία και προς το συµφέρον της Κοινότητας, το πρωτόκολλο περί τροποποιήσεως της Σύµβασης των Παρισίων, µε την επιφύλαξη των αρµοδιοτήτων της Κοινότητας. 2. Το κείµενο του πρωτοκόλλου περί τροποποίησης της Σύµβασης των Παρισίων επισυνάπτεται στην παρούσα απόφαση. 3. Ως "κράτος µέλος" νοούνται στην παρούσα απόφαση όλα τα κράτη µέλη που είναι την παρούσα στιγµή συµβαλλόµενα µέρη στη Σύµβαση των Παρισίων, εκτός της ανίας. Άρθρο 2 1. Τα κράτη µέλη λαµβάνουν τα αναγκαία µέτρα για να καταθέσουν σε εύλογο χρονικό διάστηµα τα έγγραφά τους κύρωσης του πρωτοκόλλου ή προσχώρησης σε αυτό στη Γενική Γραµµατεία του Οργανισµού Οικονοµικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης, εάν αυτό είναι δυνατό πριν από τις 31 εκεµβρίου Τα κράτη µέλη ενηµερώνουν το Συµβούλιο και την Επιτροπή, πριν από τις 31 εκεµβρίου 2006, σχετικά µε την προβλεπόµενη ηµεροµηνία για την ολοκλήρωση των διαδικασιών τους κύρωσης ή προσχώρησης. 3. Τα κράτη µέλη µεριµνούν για την ανταλλαγή των πληροφοριών σχετικά µε την πρόοδο των διαδικασιών τους κύρωσης ή προσχώρησης. 13

14 Άρθρο 3 Κατά την κύρωση του τροποποιητικού πρωτοκόλλου της Σύµβασης των Παρισίων ή της προσχώρησης σε αυτό, τα κράτη µέλη ενηµερώνουν εγγράφως το Γενικό Γραµµατέα του Οργανισµού Οικονοµικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης ότι η κύρωση ή η προσχώρηση πραγµατοποιήθηκαν σύµφωνα µε τους όρους της παρούσας απόφασης. Βρυξέλλες, Για το Συµβούλιο Ο Πρόεδρος / 30

15 ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 15

16 NEA/NE(2002)6/REV1 ΣΥΜΒΑΛΛΟΜΕΝΑ ΜΕΡΗ ΣΤΗ ΣΥΜΒΑΣΗ ΤΟ ΠΑΡΙΣΙΟΥ ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΟ ΠΕΡΙ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ ΠΕΡΙ ΑΣΤΙΚΗΣ ΕΥΘΥΝΗΣ ΣΤΟΝ ΤΟΜΕΑ ΤΗΣ ΠΥΡΗΝΙΚΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ ΤΗΣ 29ης ΙΟΥΛΙΟΥ 1960, ΟΠΩΣ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟΣΘΕΤΟ ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΟ ΤΗΣ 28ης ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 1964 ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΟ ΤΗΣ 16ης ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1982 [NEA/LEG/CPPC(98)10/ΤΕΛΙΚΟ/ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ 1] ΟΙ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ της Οµοσπονδιακής ηµοκρατίας της Γερµανίας, του Βασιλείου του Βελγίου, του Βασιλείου της ανίας, του Βασιλείου της Ισπανίας, της ηµοκρατίας της Φινλανδίας, της Γαλλικής ηµοκρατίας, της Ελληνικής ηµοκρατίας, της Ιταλικής ηµοκρατίας, του Βασιλείου της Νορβηγίας, του Βασιλείου των Κάτω Χωρών, της Πορτογαλικής ηµοκρατίας, του Ηνωµένου Βασιλείου της Μεγάλης Βρετανίας και της Βορείου Ιρλανδίας, της ηµοκρατίας της Σλοβενίας, του Βασιλείου της Σουηδίας, της Ελβετικής Συνοµοσπονδίας και της ηµοκρατίας της Τουρκίας, ΕΚΤΙΜΩΝΤΑΣ ΟΤΙ είναι επιθυµητή η τροποποίηση της Σύµβασης περί της αστικής ευθύνης στον τοµέα της πυρηνικής ενέργειας, η οποία είχε συναφθεί στο Παρίσι στις 29 Ιουλίου 1960, στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Οργάνωσης Οικονοµικής Συνεργασίας, που αποτελεί πλέον τον Οργανισµό Οικονοµικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης, όπως τροποποιήθηκε από το πρόσθετο πρωτόκολλο που υπογράφηκε στο Παρίσι στις 28 Ιανουαρίου 1964 και από το πρωτόκολλο που υπογράφηκε στο Παρίσι στις 16 Νοεµβρίου 1982, ΣΥΜΦΩΝΗΣΑΝ τα εξής: 16 / 30

17 NEA/NE(2002)6/REV1 I Η Σύµβαση περί της αστικής ευθύνης στον τοµέα της ενέργειας της 29ης Ιουλίου 1960, όπως τροποποιήθηκε από το πρόσθετο πρωτόκολλο της 28ης Ιανουαρίου 1964 και από το πρωτόκολλο της 16ης Νοεµβρίου 1982, τροποποιείται ως εξής: A. Τα εδάφια (i) και (ii) της παραγράφου (a) του άρθρου 1 αντικαθίστανται από το εξής κείµενο: i) Ως «πυρηνικό ατύχηµα» νοείται κάθε γεγονός ή διαδοχική σειρά γεγονότων, που έχουν την αυτή προέλευση, που προκαλούν πυρηνική ζηµία. ii) Ως «πυρηνική εγκατάσταση» νοούνται οι πυρηνικοί αντιδραστήρες, εξαιρουµένων των αντιδραστήρων που αποτελούν εξάρτηµα οποιουδήποτε µεταφορικού µέσου. Τα εργοστάσια βιοµηχανικής παραγωγής ή επεξεργασίας πυρηνικών ουσιών τα εργοστάσια διαχωρισµού των ισοτόπων του πυρηνικού καυσίµου τα εργοστάσια επανεπεξεργασίας ακτινοβοληθέντων, πυρηνικών καυσίµων οι άλλες εγκαταστάσεις για την εναποθήκευση των πυρηνικών ουσιών, εκτός των εγκαταστάσεων που προορίζονται για την περιστασιακή εναποθήκευση των ουσιών αυτών κατά τη διάρκεια της µεταφοράς τους οι εγκαταστάσεις για τη διάθεση των πυρηνικών ουσιών κάθε αντιδραστήρας, εργοστάσιο, µονάδα ή εγκατάσταση της µορφής αυτής, που είναι στη φάση του παροπλισµού τους και οι υπόλοιπες εγκαταστάσεις αυτού του είδους στις οποίες υπάρχουν πυρηνικά καύσιµα ή ραδιενεργά προϊόντα ή απόβλητα, όπως προσδιορίζει η ιευθύνουσα Επιτροπή Πυρηνικής Ενεργείας του Οργανισµού (η οποία στο εξής καλείται «ιευθύνουσα Επιτροπή», κατά διαστήµατα κάθε συµβαλλόµενο µέρος µπορεί να προσδιορίζει ότι δύο ή περισσότερες πυρηνικές εγκαταστάσεις ενός φορέα εκµετάλλευσης οι οποίες βρίσκονται στον ίδιο τόπο εγκατάστασης πρέπει από κοινού να αντιµετωπίζονται ως ενιαία πυρηνική εγκατάσταση µαζί µε τους άλλους χώρους σε εκείνο τον τόπο εγκατάστασης, στον οποίο διατηρούνται οι πυρηνικές ουσίες ή τα ραδιενεργά προϊόντα ή απόβλητα. B. Στην παράγραφο (α) του άρθρου 1 προστίθενται τα εξής τέσσερα νέα εδάφια (vii), (viii), (ix )και (x): vii) Ως «πυρηνική ζηµία» νοείται 1. η απώλεια της ζωής ή ο τραυµατισµός ενός προσώπου 2. η απώλεια ή ή ζηµία ενός περιουσιακού στοιχείου και κάθε µία από τις ακόλουθες περιπτώσεις, στο βαθµό που προσδιορίζεται από το νόµο του αρµόδιου δικαστηρίου, 3. η οικονοµική απώλεια που απορρέει από την απώλεια ή τη ζηµία που αναφέρονται στα προαναφερόµενα εδάφια 1 ή 2, στο µέτρο που δεν συµπεριλαµβάνονται στα προαναφερόµενα εδάφια, εάν πλήττει κάποιο πρόσωπο το οποίο δικαιούται να προβάλει αξιώσεις αναφορικά µε την εν λόγω απώλεια ή ζηµία, 4. οι δαπάνες των µέτρων αποκατάστασης του περιβάλλοντος που έχει υποστεί βλάβες, εκτός εάν οι βλάβες αυτές είναι ασήµαντες, εάν τα µέτρα αυτά λαµβάνονται κατά τη συγκεκριµένη χρονική στιγµή ή πρόκειται να ληφθούν και στο βαθµό που δεν συµπεριλαµβάνονται στο προαναφερόµενο εδάφιο 2,

18 NEA/NE(2002)6/REV1 5. οι απώλειες εισοδήµατος που είναι απόρροια του άµεσου οικονοµικού συµφέροντος που εµφανίζει κάθε µορφή χρήσης ή απόλαυσης του περιβάλλοντος, που αποτελούν συνέπεια των σηµαντικών ζηµιών που επιφέρονται στο εν λόγω περιβάλλον και στο µέτρο που δεν συµπεριλαµβάνονται στο προαναφερόµενο εδάφιο 2, 6. οι δαπάνες των προληπτικών µέτρων αντιµετώπισης και οι περαιτέρω απώλειες ή ζηµίες που προκαλούνται από τα µέτρα αυτά, στην περίπτωση των προαναφερόµενων εδαφίων 1 έως 5, στο βαθµό που οι απώλειες ή οι ζηµίες προκύπτουν ή είναι συνέπεια της ιοντίζουσας ακτινοβολίας η οποία εκπέµπεται από οποιαδήποτε πηγή ραδιενέργειας εντός µίας πυρηνικής εγκατάστασης ή οι οποίες εκπέµπονται από πυρηνικά καύσιµα ή ραδιενεργά προϊόντα ή απόβλήτα που βρίσκονται εντός ή από πυρηνικές ουσίες η οποίες προέρχονται, έχουν την αφετηρία τους ή διαβιβάζονται σε µια πυρηνική εγκατάσταση, ανεξάρτητα από το εάν αυτό οφείλεται στις ραδιενεργές ιδιότητες της προαναφερόµενης ύλης ή εάν αποτελεί συνδυασµό των ραδιενεργών ιδιοτήτων που επενεργούν µε τοξικές, εκρηκτικές ή άλλες επικίνδυνες ιδιότητες της ουσίας αυτής. viii) ix) Ως «µέτρα αποκατάστασης» νοούνται όλα τα εύλογα µέτρα τα οποία έχουν εγκριθεί από τις αρµόδίες αρχές του κράτους στο οποίο θεσπίστηκαν τα µέτρα αυτά και σκοπός των οποίων είναι η αποκατάσταση ή η επανόρθωση των βασικών στοιχείων του περιβάλλοντος που έχουν υποστεί ζηµία ή έχουν καταστραφεί ή η ένταξη, όπου αυτό εµφανίζεται εύλογο, των αντίστοιχων αυτών βασικών στοιχείων στο περιβάλλον. Η νοµοθεσία του κράτους στο οποίο έχει συντελεστεί η πυρηνική ζηµία προσδιορίζει ποιος δικαιούται να λάβει τα µέτρα αυτά. Ως «προληπτικά µέτρα αντιµετώπισης» νοούνται οποιαδήποτε εύλογα µέτρα που λαµβάνονται από οποιοδήποτε πρόσωπο έπειτα από την επέλευση ενός πυρηνικού ατυχήµατος ή ενός γεγονότος από το οποίο εκπορεύεται µία σοβαρή και επικείµενη απειλή πυρηνικής ζηµίας, προς αποτροπή ή ελαχιστοποίηση των πυρηνικών ζηµιών που αναφέρονται στα προαναφερόµενα εδάφια (a)(vii) 1 έως 5, υπό τον όρο ότι θα εκδοθούν οι ενδεχόµενες εγκρίσεις των αρµοδίων αρχών οι οποίες απαιτούνται βάσει της νοµοθεσίας του κράτους στο οποίο θεσπίστηκαν τα µέτρα αυτά. x) Ως «εύλογα µέτρα» νοούνται τα µέτρα εκείνα τα οποία, βάσει της νοµοθεσίας του αρµόδιου δικαστηρίου, κρίνονται κατάλληλα και ανάλογα, λαµβάνοντας υπόψη όλες τις περιστάσεις, όπως για παράδειγµα: 1. τη φύση και την έκταση της πυρηνικής ζηµίας που έχει συντελεστεί ή, στην περίπτωση των προληπτικών µέτρων αντιµετώπισης, τη φύση και την έκταση του κινδύνου επέλευσης της ζηµίας αυτής, 2. την έκταση στην οποία τα εν λόγω µέτρα ενδέχεται να αποδειχθούν αποτελεσµατικά, κατά τη στιγµή της θέσπισής τους, και 3. τις συναφείς επιστηµονικές και τεχνικές ειδικές γνώσεις. 18 / 30

19 NEA/NE(2002)6/REV1 Γ. Το άρθρο 2 αντικαθίσταται από το εξής κείµενο: a) Η εν λόγω σύµβαση εφαρµόζεται στις πυρηνικές ζηµίες οι οποίες συντελούνται στο έδαφος του κράτους ή σε οποιεσδήποτε θαλάσσιες ζώνες οι οποίες έχουν καθιερωθεί σύµφωνα µε τις αρχές του διεθνούς δικαίου ή, µε εξαίρεση το έδαφος ενός µη συµβαλλόµενου κράτους που δεν µνηµονεύεται στα σηµεία (ii) έως (iv) της παραγράφου αυτής, σε ένα πλοίο ή αεροσκάφος που είναι νηολογηµένα i) σε ένα συµβαλλόµενο µέρος ii) iii) iv) σε κάποιο µη συµβαλλόµενο κράτος, το οποίο, κατά τη χρονική στιγµή της επέλευσης του πυρηνικού ατυχήµατος, είναι συµβαλλόµενο µέρος της Σύµβασης της Βιέννης περί της αστικής ευθύνης σε περίπτωση πυρηνικού ατυχήµατος της 21ης Μαΐου 1963 και οποιασδήποτε αντίστοιχης τροποποίησης της σύµβασης αυτής η οποία ισχύει για το προαναφερόµενο συµβαλλόµενο µέρος και στο κοινό πρωτόκολλο που διέπει την εφαρµογή της σύµβασης της Βιέννης και της Σύµβασης του Παρισιού της 21ης Σεπτεµβρίου 1988, υπό τον όρο, ωστόσο, ότι το συµβαλλόµενο µέρος στη Σύµβαση του Παρισιού. Ωστόσο, υπό τον όρο, ότι το συµβαλλόµενο µέρος στη Σύµβαση του Παρισιού, στο έδαφος του οποίου βρίσκεται η εγκατάσταση του υπεύθυνου φορέα εκµετάλλευσης, είναι συµβαλλόµενο µέρος στο εν λόγω κοινό πρωτόκολλο, σε ένα µη συµβαλλόµενο κράτος, το οποίο, κατά τη χρονική στιγµή της επέλευσης του πυρηνικού ατυχήµατος, δεν είχε πυρηνικές εγκαταστάσεις στο έδαφός του ή σε οποιεσδήποτε θαλάσσιες ζώνες οι οποίες έχουν καθιερωθεί από το κράτος αυτό σύµφωνα µε το διεθνές δίκαιο ή σε οποιοδήποτε άλλο µη συµβαλλόµενο κράτος, το οποίο κατά τη χρονική στιγµή της επέλευσης του πυρηνικού ατυχήµατος, διατηρούσε σε ισχύ νοµοθετικές διατάξεις περί της αστικής ευθύνης σε περίπτωση πυρηνικού ατυχήµατος, βάσει της οποίας παρέχονται ισοδύναµα αµοιβαία ευεργετικά οφέλη και η οποία βασίζεται σε βασικές αρχές ταυτόσηµες µε τις αντίστοιχες αρχές της παρούσας Σύµβασης, συµπεριλαµβανοµένης, µεταξύ άλλων, της ανυπαίτιας ευθύνης του υπεύθυνου φορέα εκµετάλλευσης, της αποκλειστικής ευθύνης του φορέα εκµετάλλευσης ή κάποιας ρύθµισης προς τον αυτό σκοπό, της αποκλειστικής δικαιοδοσίας του αρµόδιου δικαστηρίου, της ισότιµης µεταχείρισης που επιφυλάσσεται σε όλα τα θύµατα ενός πυρηνικού ατυχήµατος, της αναγνώρισης και εκτέλεσης των αποφάσεων, της ελεύθερης µεταφοράς των αποζηµιώσεων, των τόκων και των εξόδων. β) Ουδεµία διάταξη του παρόντος άρθρου δεν επιτρέπεται να παρεµποδίσει ένα συµβαλλόµενο µέρος, στο έδαφος του οποίου βρίσκεται η πυρηνική εγκατάσταση του υπεύθυνου φορέα εκµετάλλευσης, από την καθιέρωση ενός ευρύτερου πεδίου εφαρµογής της παρούσας σύµβασης, βάσει των διατάξεων της νοµοθεσίας του.. Το άρθρο 2 αντικαθίσταται από το εξής κείµενο: a) Ο φορέας εκµετάλλευσης της πυρηνικής εγκατάστασης ευθύνεται, σύµφωνα µε όσα ορίζονται στην παρούσα σύµβαση, για τις άλλες πυρηνικές ζηµιές, εκτός από: i) τις ζηµίες που προκαλούνται στην ίδια την πυρηνική εγκατάσταση και σε οποιαδήποτε άλλη πυρηνική εγκατάσταση, συµπεριλαµβανοµένης της υπό κατασκευήν πυρηνικής εγκατάστασης, στην τοποθεσία στην ο ποία βρίσκεται η εγκατάσταση αυτή και

20 NEA/NE(2002)6/REV1 ii) τις ζηµίες που προκαλούνται σε οποιοδήποτε περιουσιακό στοιχείο το οποίο βρίσκεται στην ίδια τοποθεσία, το οποίο χρησιµοποιείται ή πρόκειται να χρησιµοποιηθεί σε συνδυασµό µε οποιαδήποτε άλλη τέτοια εγκατάσταση, όταν προσκοµίζεται η απόδειξη ότι η ζηµία αυτή προκλήθηκε από ένα πυρηνικό ατύχηµα στην εν λόγω εγκατάσταση ή ότι το ατύχηµα έγινε µε τη συµµετοχή πυρηνικών ουσιών που προέρχονται από την εγκατάσταση αυτή, εκτός εάν ορίζεται κάτι άλλο στο άρθρο 4. β) Στις περιπτώσεις που προκαλείται πυρηνική ζηµία από κοινού από ένα πυρηνικό ατύχηµα και από ένα άλλο ατύχηµα, διαφορετικό από το πυρηνικό ατύχηµα, εκείνο το µέρος της ζηµίας το οποίο προκαλείται από το εν λόγω άλλο ατύχηµα, πρέπει να λογίζεται ότι αποτελεί πυρηνική ζηµία που προκλήθηκε από το πυρηνικό ατύχηµα, στο βαθµό που δεν είναι εύλογα δυνατό να διαχωριστεί από την πυρηνική ζηµία που προκλήθηκε από το πυρηνικό ατύχηµα. Όταν η πυρηνική ζηµία προκαλείται από κοινού από ένα πυρηνικό ατύχηµα και από την εκποµπή ιοντιζουσών ακτινοβολιών που δεν καλύπτονται από τις διατάξεις της παρούσας Σύµβασης, καµία ρύθµιση στην παρούσα Σύµβαση δεν επιτρέπεται να περιορίσει ή να επηρεάσει µε οποιονδήποτε άλλο τρόπο την αστική ευθύνη οποιουδήποτε προσώπου σε συνδυασµό µε αυτήν την εκποµπή ιοντιζουσών ακτινοβολιών. E. Οι παράγραφοι (γ) και (δ) του άρθρου 4 φέρουν την νέα αρίθµηση των παραγράφων (δ) και (ε) αντιστοίχως, ενώ προστίθεται η νέα παράγραφος (γ) η ο ποία διατυπώνεται ως εξής: γ) Η µεταβίβαση της ευθύνης στον φορέα εκµετάλλευσης µίας άλλης πυρηνικής εγκατάστασης, βάσει των διατάξεων των παραγράφων (a)(i) και (ii) and (β)(i) και (ii) του παρόντος άρθρου επιτρέπεται να λάβει χώρα µόνο εάν ο εν λόγω φορέας εκµετάλλευσης έχει άµεσο οικονοµικό συµφέρον στις πυρηνικές ουσίες οι οποίες βρίσκονται στη φάση της µεταφοράς. ΣΤ. Οι παράγραφοι (β) και (δ) του άρθρου 5 αντικαθίσταται από το εξής κείµενο: β) Στις περιπτώσεις, ωστόσο, που η πυρηνική ζηµία προκαλείται από ένα πυρηνικό ατύχηµα το οποίο λαµβάνει χώρα σε µία πυρηνική εγκατάσταση και µε τη συµµετοχή µόνο των πυρηνικών ουσιών οι οποίες είναι αποθηκευµένες στην εγκατάσταση αυτή, µε την ευκαιρία της µεταφοράς τους, ο φορέας εκµετάλλευσης της πυρηνικής εγκατάστασης δεν ευθύνεται, όταν την ευθύνη τη φέρει ένας άλλος φορέας εκµετάλλευσης ή πρόσωπο βάσει του άρθρου 4. δ) Εάν η πυρηνική ζηµία συνεπάγεται την ευθύνη ενός ή περισσοτέρων φορέων εκµετάλλευσης, σύµφωνα µε όσα ορίζονται στην παρούσα Σύµβαση, οι εν λόγω φορείς εκµετάλλευσης ευθύνονται από κοινού και εις ολόκληρον, υπό τον όρο ότι η ευθύνη τους αυτή αποτελεί απόρροια της πυρηνικής ζηµίας που προκλήθηκε από ένα πυρηνικό ατύχηµα µε τη συµµετοχή πυρηνικών ουσιών κατά τη διάρκεια της µεταφοράς σε ένα και το αυτό µέσο µεταφοράς, ή στην περίπτωση της συµπτωµατικής αποθήκευσής τους µε την ευκαιρία της µεταφοράς, σε µία και την αυτή πυρηνική εγκατάσταση, το ανώτατο συνολικό ποσό της ευθύνης των εν λόγω φορέων εκµετάλλευσης ισούται προς το µεγαλύτερο ποσό που καθορίζεται για κάθε ένα από τους φορείς αυτούς, σύµφωνα µε το άρθρο 7. Σε ουδεµία περίπτωση δεν επιτρέπεται να ζητηθεί από οποιονδήποτε φορέα εκµετάλλευσης να καταβάλει για το συγκεκριµένο πυρηνικό ατύχηµα ποσό µεγαλύτερο από το καθοριζόµενο για την περίπτωσή του, σύµφωνα µε το άρθρο / 30

21 NEA/NE(2002)6/REV1 Ζ. Οι παράγραφοι (γ) και (ε) του άρθρου 6 αντικαθίστανται από το εξής κείµενο: γ) i) Ουδεµία διάταξη της παρούσας Σύµβασης δεν επιτρέπεται να θίξει την ευθύνη: 1. οποιουδήποτε µεµονωµένου ατόµου για τις πυρηνικές ζηµίες που προκαλούνται από ένα πυρηνικό ατύχηµα, για το οποίο δεν ευθύνεται βάσει της παρούσας σύµβασης ο φορέας εκµετάλλευσης, δυνάµει του άρθρου 3α ή του άρθρου 9, και το οποίο είναι το αποτέλεσµα µίας πράξης ή παράλειψης του εν λόγω µεµονωµένου ατόµου, η οποία έγινε µε την πρόθεση της πρόκλησης ζηµίας, 2. ενός προσώπου που είναι δεόντως εξουσιοδοτηµένο να θέτει σε λειτουργία έναν αντιδραστήρα που συµπεριλαµβάνεται σε ένα µέσο µεταφοράς για την πυρηνική ζηµία που προκαλείται από ένα πυρηνικό ατύχηµα, όταν ο φορέας εκµετάλλευσης δεν ευθύνεται για τη ζηµία αυτή, βάσει του άρθρου 4(a)(iii) ή (β)(iii). ii) Ο φορέας εκµετάλλευσης δεν φέρει καµία ευθύνη εκτός του πλαισίου της παρούσας Σύµβασης για την πυρηνική ζηµία που προκαλείται από ένα πυρηνικό ατύχηµα. e) Εάν ο φορέας εκµετάλλευσης αποδεικνύει ότι η πυρηνική ζηµία ήταν συνολικά ή εν µέρει συνέπεια είτε της βαρείας αµέλειας του προσώπου που υπέστη τη ζηµία ή κάποιας πράξης ή παράλειψης του προσώπου αυτού που την διαπράττει µε την πρόθεση της πρόκλησης της ζηµίας, το αρµόδιο δικαστήριο ενδέχεται, εάν αυτό προβλέπεται από τις διατάξεις της οικείας εθνικής νοµοθεσίας, να απαλλάξει το φορέα εκµετάλλευσης συνολικά ή εν µέρει από την υποχρέωσή του να καταβάλει αποζηµίωση για τη ζηµία που υπέστη το εν λόγω πρόσωπο. H. Το άρθρο 7 αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείµενο: a) Κάθε συµβαλλόµενο µέρος υποχρεούται να καθορίσει σύµφωνα µε τις διατάξεις της νοµοθεσίας του ότι η ευθύνη του φορέα εκµετάλλευσης για την πυρηνική ζηµία που προκαλείται από οποιοδήποτε πυρηνικό ατύχηµα δεν είναι δυνατόν να είναι κατώτερη από το ποσό των 700 εκατοµµυρίων ευρώ. β) Με την επιφύλαξη της διάταξης της παραγράφου (α) του παρόντος άρθρου και του άρθρου 21 (γ), κάθε συµβαλλόµενο µέρος δύναται i) λαµβάνοντας υπόψη τη φύση της ενεχόµενης πυρηνικής εγκατάστασης και τις πιθανές συνέπειες ενός πυρηνικού ατυχήµατος που προέρχεται από αυτήν, να καθορίσει χαµηλότερο ποσό ευθύνης για την εν λόγω εγκατάσταση, υπό τον όρο ότι οποιοδήποτε ποσό το οποίο καθορίζεται µε τον τρόπο αυτό, δεν επιτρέπεται να είναι κατώτερο από το ποσό των 70 εκατ. ευρώ υπό οποιεσδήποτε περιστάσεις, και ii) λαµβάνοντας υπόψη τη φύση των ενεχόµενων πυρηνικών ουσιών και τις πιθανές συνέπειες που έχει ένα πυρηνικό ατύχηµα που προέρχεται από αυτές, να καθορίσει χαµηλότερο ποσό ευθύνης για τη µεταφορά των πυρηνικών ουσιών, υπό τον όρο ότι οποιοδήποτε ποσό το οποίο καθορίζεται µε τον τρόπο αυτό δεν θα είναι κατώτερο από το ποσό των 80 εκατοµµυρίων ευρώ, υπό οποιεσδήποτε περιστάσεις.

22 NEA/NE(2002)6/REV1 γ) Η αποζηµίωση για την πυρηνική ζηµία που προκλήθηκε στο µέσο µεταφοράς, στο οποίο βρίσκονταν οι ενεχόµενες πυρηνικές ουσίες, κατά τη χρονική στιγµή της επέλευσης του πυρηνικού ατυχήµατος, δεν επιτρέπεται να έχει ως αποτέλεσµα τη µείωση της ευθύνης του φορέα εκµετάλλευσης σε ό,τι αφορά τις άλλες πυρηνικές ζηµίες, σε ποσό κατώτερο είτε των 80 εκατοµµυρίων ευρώ είτε όποιου άλλου µεγαλύτερου ύψους το οποίο καθορίζεται από τη νοµοθεσία ενός συµβαλλόµενου µέρους. δ) Το ποσό της ευθύνης των φορέων εκµετάλλευσης των πυρηνικών εγκαταστάσεων που βρίσκονται στο έδαφος ενός συµβαλλόµενου µέρους, το οποίο έχει καθοριστεί σύµφωνα µε τις παραγράφους (α) ή (β) του παρόντος άρθρου, ή βάσει του άρθρου 21 (γ), καθώς και οι διατάξεις της νοµοθεσίας ενός συµβαλλόµενου µέρους, οι οποίες καθορίζονται βάσει της παραγράφου (γ) του παρόντος άρθρου εφαρµόζονται για τον προσδιορισµό της ευθύνης των προαναφερόµενων φορέων εκµετάλλευσης, σε οπουδήποτε συντελείται το πυρηνικό ατύχηµα. ε) Το συµβαλλόµενο µέρος δύναται να εξαρτήσει τη διαµετακόµιση των πυρηνικών ουσιών µέσω του εδάφους του από τον όρο ότι το ανώτατο ποσό της ευθύνης του εν λόγω αλλοδαπού φορέα εκµετάλλευσης θα αυξηθεί, εάν κρίνει ότι το εν λόγω ποσό δεν καλύπτει επαρκώς τους κινδύνους επέλευσης πυρηνικού ατυχήµατος κατά τη διάρκεια της διαµετακόµισης, υπό την προϋπόθεση ότι το ανώτατο ποσό που προκύπτει από την αύξηση αυτή δεν θα υπερβαίνει το ανώτατο ποσό της ευθύνης των φορέων εκµετάλλευσης πυρηνικών εγκαταστάσεων, που βρίσκονται στο έδαφός του. στ) Οι διατάξεις της παραγράφου (ε) του παρόντος άρθρου δεν εφαρµόζονται: i) στις θαλάσσιες µεταφορές στην περίπτωση των οποίων, βάσει των ρυθµίσεων του διεθνούς δικαίου, υπάρχει το δικαίωµα του κατάπλου στους λιµένες του προαναφερόµενου συµβαλλόµενου µέρους, στις περιπτώσεις κατεπείγοντος κινδύνου, ή εάν υφίσταται το δικαίωµα της αβλαβούς διέλευσης µέσω του εδάφους του ή ii) της αεροπορικής µεταφοράς, όταν, βάσει µίας συµφωνίας ή βάσει των διατάξεων του διεθνούς δικαίου, υπάρχει το δικαίωµα της πτήσεως υπεράνω του εδάφους ή της προσγειώσεως στο έδαφος του εν λόγω συµβαλλόµενου µέρους. ζ) Στις περιπτώσεις που η Σύµβαση εφαρµόζεται σε ένα µη συµβαλλόµενο κράτος, σύµφωνα µε όσα ορίζόνται στο άρθρο 2 (α)(iv), κάθε συµβαλλόµενο µέρος δύναται να προσδιορίσει σε ό,τι αφορά την πυρηνική ζηµία ότι τα ποσά της ευθύνης θα είναι χαµηλότερα από τα ανώτατα ποσά που καθορίζονται βάσει του παρόντος άρθρου ή βάσει του άρθρου 21(γ) στο βαθµό που το κράτος αυτό δεν παραχωρεί αµοιβαία ευεργετικά οφέλη ισοδύναµου ύψους. η) Οι τόκοι και τα έξοδα που επιδικάζονται από κάποιο δικαστήριο στις περιπτώσεις των αγωγών αποζηµίωσης δυνάµει των ρυθµίσεων της παρούσας Σύµβασης δεν λογίζεται ότι αποτελούν αποζηµίωση για τους σκοπούς της παρούσας Σύµβασης και είναι καταβλητέα από τον φορέα εκµετάλλευσης επιπροσθέτως σε κάθε ποσό για το οποίο αυτός ευθύνεται, σύµφωνα µε τις διατάξεις του παρόντος άρθρου. θ) Τα ποσά που αναφέρονται στο παρόν άρθρο δύνανται να µετατραπούν στο εθνικό νόµισµα σε στρογγυλεµένα ποσά. ι) Κάθε συµβαλλόµενο µέρος καταβάλλει µέριµνα, ώστε τα πρόσωπα που έχουν υποστεί ζηµία να έχουν τη δυνατότητα να διεκδικούν τα δικαιώµατά τους καταβολής αποζηµίωσης, χωρίς να είναι υποχρεωµένα να κινούν χωριστές διαδικασίες ανάλογα µε την προέλευση των ποσών που προβλέπεται να καταβληθούν για τις ανάλογες αποζηµιώσεις. 22 / 30