ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2010 ΤΕΥΧΟΣ ΝΟ. 39 Α4

Transcript

1 ΠΑΠΠΑΦΛΕΣΣΑΣ ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2010 ΤΕΥΧΟΣ ΝΟ. 39 Α4 ΜΗΝΙΑΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΩΝ ΦΛΕΣΣΑΙΩΝ «Ο ΠΑΠΠΑΦΛΕΣΣΑΣ» Αγίου Σίλα 29, Νέα Πεντέλη, 15236, Τηλ ΦΑΞ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΚΡΑΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΗΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΜΕΝΗΣ ΕΛΑΔΟΣ ΙΔΡΥΣΕ Ο ΠΑΠΑΦΛΕΣ- ΣΑΣ ΣΤΗ ΜΙΚΡΟΜΑΝΗ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ Δ. ΣΤΑΜΑΤΟΠΟΥΛΟΥ, ΦΙΛΟΛΟΓΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ Με την έναρξη του νέου σχολικού και ακαδημαϊκού έτους χρήσιμο κρίναμε να υπενθυμίσουμε σε όλους, μαθητές και φοιτητές ότι το πρώτο κρατικό σχολείο που ιδρύθηκε σε ελευθερωμένο ελληνικό έδαφος είναι αυτό που ίδρυσε ο Παπαφλέσσας στην πρωτεύουσα της Επαρχίας Μικρομάνης, ως Υπουργός των Εσωτερικών (1824) και αρμόδιος και επί θεμάτων Παιδείας. Επίσης επιθυμούμε να υπενθυμίσουμε και τα σοφά του λόγια, έναν ύμνο που έγραψε γι' αυτήν και ισχύουν στους αιώνας των αιώνων. Του Δημήτρη Δ. Σταματόπουλου, Φιλόλογου- Συγγραφέα. ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΩΜΕΝΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΙΔΡΥΘΗΚΕ ΣΤΗ ΜΙΚΡΟ-ΜΑΝΗ. Μετά τη συντριβή των δυνάμεων του Δράμαλη στα Δερβενάκια (Στενά Νεμέας) και τη στερέωση της Επανάστασης στην Πελοπόννησο, το 1822, ανάμεσα στις πρώτες φροντίδες της κυβέρνησης ήταν και η ίδρυση σχολείων στα ελευθερωμένα εδάφη για την καταπολέμηση της αγραμματοσύνης και το φωτισμό των Ελληνοπαίδων. Στην προσπάθεια αυτή δεν ήταν δυνατόν να μείνει αμέτοχος ως Υπουργός των Εσωτερικών, που είχε και τη "Γενική Εφορεία της Παιδείας", ο πολύς Γρηγόριος Δίκαιος Φλέσσας ή (Παπαφλέσσας) και με έγγραφο του προς το "Εκτελεστικόν Σώμα", την κυβέρνηση δηλαδή, έκαμε εισήγηση το 1824, να διατεθεί το μετόχι "της Κοιμήσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου στο οποίο ιερουργεί σήμερα ο ευσεβέστατος αρχιμανδρίτης π. Πολύκαρπος Ψωρομύτης, για τη στέγαση σχολείου και τα εισοδήματα του μοναστηριού να διατεθούν για τις αποδοχές του δασκάλου Χριστόφορου Δημητριάδη. Έχοντας πλήρη γνώση των αγαθών αποτελεσμάτων της Παιδείας με το πιο κάτω έγγραφο του απευθυνόμενο προς τους κατοίκους της Επαρχίας Μικρομάνης, του οποίου το περιεχόμενο αποτελεί έναν από τους ωραιότερους ύμνους για την Παιδεία θέλησε να εξεγείρει το ενδιαφέρον τους και να επιτύχει τη συνεργασία τους. Στο πιο κάτω έγγραφο που τονίζει ο εθνεγέρτης τα ακόλουθα : Αριθ ΠΡΟΣΩΡΙΝΗ ΔΙΟΙΚΗΣΙΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ Το Υπουργείον των Εσωτερικών. Προς απαντάς τους κατοίκους της Επαρχίας Μικρομάνης. Ο άνθρωπος μόνον δια της παιδείας και της Χρηστής ανατροφής αποκαθίσταται αληθινός χριστιανός και χρηστός και τίμιος πολίτης. Η παιδεία και τα χρηστά ήθη εδόξασαν τους προπάτοράς μας Έλληνας και δοξάζουν και σήμερον όλα τα πεφωτισμένα έθνη και αυτή μόνη απεκατέστησε τους προπάτοράς μας ευδαΐμονας, αυτή και πάλιν θέλει δοξάσει και ημάς και θέλει επιφέρει την ευδαιμονίαν και όλα τα καλά, όσα προ πολλού εχάσαμεν, εάν φροντίσωμεν, όσον ημπορούμεν, να συστήσωμεν τα αναγκαία καταστήματα^ αυτής. Η Διοίκησις γνωρίζει κάλλιστα ότι η περί της εκπαιδεύσεως της νεολαίας φροντίς είναι ένα από τα ουσιώδη χρέη της, αλλά δια φας γνωστός εις όλους περιστάσεις δεν έλαβε καιρόν μέχρι τούδε να σκεφθή και περί των χρησιμωτάτων καταστημάτων της παιδείας. Ήδη όμως πληροφορηθείσα ότι εις την ε-παρχίαν ταύτη ν ευρίσκεται εν μετόχιον της Λαύρας διέταξεν ότι το ρηθέν μετόχιον να διορισθή σχολείον και τα εισοδήματα αυτού να αφιερωθώσιν εις αυτό, δια να πληρώνεται και ο μισθός του διορισθέντος διδασκάλου κυρίου Χριστόφορου Δημητριάδη και αι λοιπαί χρείαι της σχολής να εξοικονομούνται. Ειδοποιούμε, λοιπόν, και σας απαξάπαντας και συνεργούντας μετά των διορισθέντων επιτρόπων της σχολής ταύτης Κυρ Αναγνώστη Δικαίου και Γεωργίου Γεωργοπούλου να φροντίσητε να λάβη τάχος την σύστασιν (ίδρυση) αυτό το κοινωφελεστατον κατάστημα, το οποίον αποβλέπει μόνον και μόνο εις ωφέλειαν των παίδων σας. (Συνέχεια στη σελίδα 2) ΤΕΥΧΟΣ 390Ν ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2-10 Σελίς 1 από 8

2 Σελίδα 1 από 8 Εν Ναυπλιώτη 15 Ιουλίου 1824 Ο Υπουργός των Εσωτερικών ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΔΙΚΑΙΟΣ Ο Γεν. Γραμματεύς Γ. ΓΛΑΡΑΚΗΣ 1 (1) Το σχολείο όμως, παρά το γεγονός ότι διορίστηκε η σχολική του εφορεία, την οποίαν αποτέλεσαν οι "έφοροι του συσταθέντος σχολείου" Αναγνώστης Δίκαιος και Γεώργιος Γεωργόπουλος και προσελήφθη ως δάσκαλος ο Χριστόφορος Δημητριάδης, τελικά δε λειτούργησε, αφενός λόγω αντί δράσης κάποιων κατοίκων του χωριού, που υποκινήθηκαν, προφανώς, από τον ηγούμενο Παρθένιο και αφετέρου, γιατί το τελικό χτύπημα στην προσπάθεια έδωσε τον επόμενο χρόνο, το 1825, το "μόλεμα", η μελαψή στρατιά του Ιμπραήμ, που πυρπόλησε το μετόχι και κατέστρεψε τα υποστατικά του. Το Μάιο όμως του 1830, μετά την απελευθέρωση της πατρίδας, και ενώ το μετόχι της Μεγίστης Λαύρας είχε καταστραφεί, ιδρύθηκε και στις 15 Μαΐου 1830 λειτουργούσε στο γειτονικό χωριό, στο Καμάρι, το "Αλληλοδιδακτικόν Σχολείον Μικρομάνης". Σε κάθε στοιχειώδους εκπαίδευσης "αλληλοδιδακτικό Σχολείο ο "γραμματοδιδάσκαλος" δίδασκε μόνον τους μαθητές των ανώτερων τάξεων. Από αυτούς επέλεγε τους "πρώτους μαθητές" και τους έβαζε να διδάσκουν τους μαθητές των πρώτων τάξεων ό,τι εκείνοι είχαν μάθει από το δάσκαλο. Το σχολείο αυτό δε λειτούργησε στο Καμάρι πέραν του Μαΐου του 1832, για λόγους που μου είναι ακόμη άγνωστοι 2 (2). Παραπομπές: 3. Δημήτρη Δ. Σταματόπουλου: Ή Μικρομάνη και η Επαρχία της" (13ος- 19 ος αιώνας) (Καλαμάτα 1997) *ΔΙΟΡΘΩΣΗ ΣΦΑΛΜΑΤΟΣ: Τον τίτλο Επαρχία Μικρομάνης και Εμπλακίων ή Iμπλακίων" που χρησιμοποιούν κάποιοι από τη Μερόπη - παραλείποντας όμως το γεγονός ότι από τη Μερόπη συμμετείχε στην Επαρχία Μικρομανης μόνον ο οικισμός της, το Σπανοχώρι, και όχι όλο το χωρίο της - τον γράφουν στη Βικιπαίδεια λανθασμένα, αφού τα χωριά των Εμπλακίων συμμετείχαν στην "Επαρχία Μικρομάνης" και δεν αποτελούσαν χωριστή διοικητική μονάδα μέσα στην "Ε. Μ." Παραθέτουμε κατάλογο που αποδεκνύει την ιστορική αλήθεια και την διαστρέβλωση της. Μικρομάνη ("χώρα" = κωμόπολη) και πρωτεύουσα). Χωριό Καμάρι (οικισμός της σημερινής Θουρίας). Αΐζαγα ή Αζίζαγα (του) Αντικάλαμος από το Καλάμι (το). Σαντάνι (το), (Ανδανία (η). Σπανοχώρι (το) (οικισμός Μερόπης). Κεραστάρι (το) ή Κεραστάρης. (Βρίσκεται σήμερα κοντά στους Αραχαμίτες της Μεγαλόπολης) Τζαφέρ Εμίν (Τζεφερεμίνι (το) (Βαλύρα) (η) Φίλια (του) Κωνσταντίνοι (οι) Μ. Η. Φερέτου: " Η Παιδεία στην Καλαμάτα στην Τουρκοκρατία μέχρι το 1835" "Μεσσηνιακά Γράμματα" της Λαϊκής Βιβλιοθήκης Καλαμάτας, τόμ. Α' (Καλαμάτα 1956) Ελένης Δ. Μπελιά: "Η Εκπαίδευσις εις την Λακωνίαν και την Μεσσηνίαν κατά την Καποδιστριακήν Περίοδον" ( ), "Αθηνά", Σύγγραμμα Περιοδικόν της εν Αθήναις " Επιστημονικής Εταιρείας", σειρά διατριβών και μελετημάτων 10 (Αθήναι 1970) ΤΕΥΧΟΣ 390Ν ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2-10 Σελίδα 2 από 8

3 «Ο ΑΡΜΟΔΙΟΣ (ΦΛΕΣΑΣ).» ΚΑΙ Η ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ Άπό πόλεως είς πόλιν απερχόμενος ό Παπαφλέσας και άπό κρυπτής είς κρύπτην διασωζόμενος εύρίσκετο περί τά μέσα Μαρτίου έν Άγρύλω τής Πολιανής ότε έφθασεν είς Άρμυρόν της Μάνης και πλοίον, πεμπόμενον έκ Κυδωνιών και Σμύρνης καί φέρον πολεμοφόδια. Και οί μεν μεμυημένοι Μανιάται καί άλλοι άπεβίβασαν έπί τών ώμων αυτών καί έπι ήμιόνων και άπέκρυψαν έν τοις όρεσι τό φορτίον, λέγοντες είς τους ερωτώντας περί της ποιότητος τούτου Τούρκους, ότι είναι άλας προς χρήσιν τών ποιμνίων των και άλάτησιν έλαιών κατά τύχην όμως, αποβιβαζομένου νύκτωρ βαρελιού πυρίτιδος έθραύσθησαν τά ξύλινα στέφανα αύτου και έχύθη τό περιεχόμενον έπι του εδάφους. Τούτο ίδόντες οί έκεί τελονωφύλακες κατήγγειλαν είς τόν διοικητήν Καλαμών. Ούτος δέ, έχων, φαίνεται, και άλλα πειστήρια, αμέσως συνέλαβε και έφυλάκισε πολλούς σημαίνοντας Χριστιανούς- τούτο ήρέθισε τους συλληφθέντος και ιδίως τόν λαόν και πολλοί ώπλίσθησαν αμέσως και συνεκεντρούντο είς διαφόρους θέσεις. Ό διοικητής τότε, Άρναούτ Όγλούς καλούμενος, φοβηθείς περί της ασφαλείας αυτού τε και της πόλεως έπεκαλέσθη τη 19 Μαρτίου τήν συνδρομήν του Μαυρομιχάλη, όστις έπεμψεν αμέσως είς Καλάμας εκατόν πεντήκοντα Μανιάτας υπό τόν υίόν αύτού Ήλίαν και ούτος μέν, ώς πιστός δήθεν υπήκοος και προστάτης μάλιστα προσκληθείς υπό τών Τούρκων, κατέλαβεν αμέσως τάς έπικαιρωτέρας θέσεις της πόλεως. Άλλ' ό διοικητής, βλέπων άπό στιγμής είς στιγμήν αύξανομένας τάς συναθροίσεις του όπλιζομένου λαού, και μή θεωρών άποχρώσαν τήν δύναμιν τών 150 Μανιατών, προσεκάλεσε και αύθις τήν έπιουσαν αυτόν τόν Πετρόμπεην νά σπεύση μέ όσους πλείστους εισήλθε τω όντι τήν έπιουσαν και ούτος αμαχητί με δισχιλίους. Τότε δέ κατέπεσε τό προσωπείον. Ό μέν Πετρόμπεης είπεν ότι οί όπλισθέντες δεν είναι λησταί, άλλ' Έλληνες, διεκδικούντες τά απαράγραπτα δικαιώματα των και προέτεινε τω Βοηβόδα νά παραδοθή έπι συνθήκη προς αποφυγήν της αιματοχυσίας. Οί δέ εγχώριοι Τούρκοι, βλέποντες ότι ουδέν δύνανται νά πράξωσι κατά τοσούτων ένοπλων Χριστιανών, ήρξαντο νά άπέρχωνται ένθα έκαστος ένόμισεν άσφαλέστερον. Απερχομένου δέ μεταξύ αυτών οικογενειακώς και τίνος Μουράτη, γνωστού τοις Έλλησιν, οί περί τόν Πλαπούταν, συναντήσαντες αυτόν κατά τό Φραγκοπήγαδον και μή είσακουσθέντες έπί τη διαταγή της άφοπλίσεως άπέκτειναν. Τό περιστατικόν τούτο έχρησίμευσεν ώς έναυσμα τής αμέσως άναφλεχθείσης κατά τά μέρη εκείνα επαναστάσεως. Ό Διοικητής και οί λοιποί Τούρκοι, ίδόντες ότι δέν δύνανται νά άντισταθώσι, παρεδόθησαν έπί συνθήκαις άς έσεβάσθησαν οί Έλληνες. «Διώρισαν, λέγει ό Φραντζής μίαν έπιτροπήν, συγκειμένην έξ οκτώ υ- ποκειμένων, και δύο γραμματείς οίτινες παρέλαβον τά όπλα όλων τών Οθωμανών μέ καταγραφήν καθαράν καθώς και τά έπιπλα των και τά μέν όπλα διένειμαν είς τους μή έχοντας Έλληνας τους δέ Όθωμανούς διεμοίρασαν είς τέσσαρα οικήματα, χορηγούντες είς πάντας μέ δαψίλειαν και άφθονίαν τά προς τροφήν αυτών άλλά μετ' ολίγας ημέρας διά κάθε ένδεχομένην ύποψίαν, διεμοίρασαν έξ αυτών άλλους είς Μάνην και άλλους είς άλλας κώμας τής Μεσσηνίας τους όποιους όμού μέ τους έν Καλαμάτα κατοίκους ολίγους Οθωμανούς έκ διαλειμμάτων «κατέφαγε τό φεγγάρι». Ή λέξις αύτη έσκανδάλισε τοσούτον τόν άκρόχολον Φίνλαυ ώστε ύπερεπαινεί μέν τόν Φραντσήν διά τήν ειλικρινειάν του, άλλα χύνει και πικρά δάκρυα υπέρ τών Τούρκων εκείνων, ούς έφαγε κατά τόν Φραντζήν τό φεγγάρι, επιγράφει δέ τό περιστατικόν τούτο έν τω πινάκι του συγγράματός του «σφαγάς murders». Άλλά έξ αυτής τής περιγραφής τού Φραντζή, ούτινος τήν είλικρίνειαν επαινεί ό Φίνλαϋ, δύναται νά κρίνη ό αναγνώστης οίαι υπήρξαν αί σφαγαί τών Τούρκων έν Καλάμαις επί τής εκρήξεως του αγώνος άλλως τε ούτε προς τήν ύπ' αύτού τοϋ Φίνλαυ γενομένην περιγραφήν τών πρώτων εκείνων σκηνών συνάδει ή λέξις σφαγαί, άλλ' έπρεπε νά στιγματισθώσιν οί Έλληνες ώς έκτελέσαντες τότε αμέσως άδικους σφαγάς. Ώς νά ηναί ποτέ δυνατόν νά γείνωσι και εύδοκιμήσωσιν επαναστάσεις άνευ σφαγών, και ώς νά μήν είχον άφορμάς προσφάτους και άνεξαλείπτους άπό τής ανθρωπινής μνήμης οί έπαναστατήσαντες τότε Έλληνες νά σφάζωσι και Τούρκους προς έκδίκησιν. Άλλα προς ταις άλλαις πολλαίς ένιαχού μέν πέραν του μέτρου πικραίς, ένιαχού δέ και όλως άδίκοις έπικρίσεσι τοϋ Φίνλαϋ παραβλεφθήτω και αύτη χάριν τής έξής ωραίας περιγραφής «Τήν 5 Απριλίου, λέγει ούτος έψάλη υπό του Όρθοδόξου Κλήρου ή πρώτη δοξολογία διά τήν έπιτυχίαν τών Ελληνικών όπλων ή τελετή έγένετο υπό είκοσι τεσσάρων αρχιερέων έν στολή έπι τών όχθων του παραρρέοντος έν Καλάμαις χειμάρρου, και ενώπιον 5 χιλιάδων (οπλισμένων Χριστιανών. Ουδέποτε δοξολογία έψάλη μετά μεγαλειτέρας ζέσεως ουδέποτε αϊ άνθρώπιναι καρδίαι έπεκαλέσθησαν ούτω με είλικρινεστέραν εύγνώμοσύνην τάς ευλογίας του Ύψιστου και τού Κλήρου. Τα πατριωτικά δάκρυα έρρεον κρουνηδόν επί τών παρειών των άγριων πολεμιστών και οι ατίθασοι κλέφται έπήδων ύπό τής χαράς ώσπερ τά παιδία. (Συνέχεια στη σελίδα 4) ΤΕΥΧΟΣ 390Ν ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2-10 Σελίδα 3 από 8

4 Άπαντες οι συμμεθέξαντες τής τελετής έθεώρουν αυτήν ώς άπαρχάς αναγεννήσεως τής Ελλάδος. Ό- ταν δε ή νέα Ελλάς παραγάγη Ιστορικούς, τεχνίτας, και ποιητάς, ουδεμία αμφιβολία ότι ή σκηνή αύτη θά εύρη έντιμον χώραν εις το Έλληνικόν Πάνθεον». Μετά δύο ημέρας ό Πετρόμπεης έδημοσίευσε τήν περίφημον έκείνην πράξιν, ήτις θεωρείται ώς ή αρχαιότερα προκήρυξις τής Ελληνικής ανεξαρτησίας* τήν προκήρυξιν ταύτην έδημοσίευσε μεν κατά γράμμα ό Σπυρίδων Τρικούπης, θά δημοσιεύσωμεν δε και ήμεις άλλαχού' άλλ' ήδη έπί τό προκείμενον. «Ό Παπαφλέσας έπιστρέψας άπό τήν έν Βοστίτζη μυστικοσυνέλευσιν, λέγει ό Φραντζής, μετέβη εις Μαρδάκι τής επαρχίας Λακεδαίμονος, κακείθεν εις Καλαμάταν και Μάνην... έπειτα έλαβε συνέντευξιν μετά του Π. Μαυρομιχάλη, του Μουρτζίνου και τών λοιπών προεστών τής Μάνης, και έν τη συνεντεύξει ταύτη έγένοντο διάφοροι τροπολογίας προτάσεις, σχέδια, και λοιπά τής ενάρξεως τής Ελληνικής επαναστάσεως όσα δε έβουλεύοντο, έκοινοποίουν αυτά και είς τόν Θεόδωρον Κολοκοτρώνην, είς τον Άναγνωσταράν και είς τον Νικηταράν». «Ό δε Δίκαιος λέγει ό Πουκεβήλ, ύπενθυμίζων εις τους Έλληνας τι όφείλουσιν εις τον Θεόν και τήν πατρίδα, έξώρκιζεν αυτούς νά νικήσωσιν ή νά άποθάνωσιν ύπό τήν σημαίαν του Χριστού. Μόλις αποπερατώσας τους εξορκισμούς τούτους και εύλογήσας τους Χριστιανούς ετέθη έπί κεφαλής αυτών και έβάδιζε κατά τών έχθρων, ψάλλων τό "δεύτε παίδες τών Ελλήνων"». Καθ' ην λοιπόν έποχήν διεδραματίζοντο τά προμνημονευθέντα ό Παπαφλέσας ήτο τό κυριωδέστερον έλατήριον αυτών. Έπειτα δέ, έλθών εις Καλάμας έγραψε και τάς έξης έπιστολάς. Άδελφοί κάτοικοι τής Αρκαδίας! «Ή ώρα έφθασε, τό στάδιον τής δόξης και τής ελευθερίας ήνοίχθη τά πάντα εδικά μας και ό Θεός του παντός μεθ' ημών έσεται. Μή πτοηθήτε είς τό παραμικρόν. Σεις είσθε ατρόμητοι και τών προγόνων μας απόγονοι. Γενικώς όπλισθήτε μέ ανοικτά μπαϊράκια (σημαίας) και τρέξατε εναντίον τών έχθρών τής πίστεως και τής πατρίδος Εντός ολίγων ημερών φθάνομεν και ημείς με στρατεύματα. Σείς σφαλίσατε τους Άρκαδίους Τούρκους και μίαν ώραν αρχύτερα ώς λέοντες νά τους ξεσχίσετε και νά τους στείλετε είς τά τάρταρα του Άδου. 23 Μαρτίου, πρώτον έτος τής ελευθερίας Καλαμάτα. Θ. ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ, ΑΡ. ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΔΙΚΑΙΟΣ (ΦΛΕΣΑΣ).» ΔΗΜΟΣ ΝΕΣΤΩΡΟΣ:ΛΗΨΗ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΑΠΟ ΤΟ Δ. ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ 14 ΣΕΠΤ Ο ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΜΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΕΙ ΘΕΡΜΩΤΑΤΑ ΤΟΝ Κ. ΔΉΜΡΑΧΟ ΚΑΙ ΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΥΜ- ΒΟΥΛΕΙΟ ΝΕΣΤΩΡΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΚΑΣΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΙΜΗΝ ΤΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΜΑΣ ΠΟΥ ΘΥΣΙΑΣΤΗΚΑΝ ΣΤΟ ΜΑΝΙΑΚΙ. Ο Πρόεδρος του Σώματος ανέγνωσε το 18ο θέμα της ημερήσιας διάταξης, της συνεδρίασης του Δημοτικού Συμβουλίου, ήτοι: «Συζήτηση και λήψη απόφασης επί εγγράφου του Συλλόγου ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΦΛΕΣΣΑΙΩΝ Ο ΠΑΠΑ - ΦΛΕΣΣΑΣ» και έδωσε το λόγο στον κ. Δήμαρχο ο οποίος είπε: Κύριοι Σύμβουλοι, το Τμήμα Τοπικής Αυτοδιοίκησης & Ν.Π.Δ.Δ. του Νομού Μεσσηνίας Περιφέρειας Πελοποννήσου με το αριθμ. 9704/ έγγραφο του το οποίο περιήλθε στην Υπηρεσία του Πρωτοκόλλου μας στις 25/08/2010 και έλαβε αριθμό 4277, μας γνωστοποιεί ότι το Δημοτικό μας Συμβούλιο θα πρέπει να συζητήσει κατά το μέρος που μας αφορά επί του από 19/05/2010 εγγράφου του Συλλόγου ΙΣ- ΤΟΡΙΚΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΦΛΕΣΣΑΙΩΝ Ο ΠΑΠΑ - ΦΛΕΣΣΑΣ. Σύμφωνα λοιπόν με τις τεκμηριωμένες επιστημονικές απόψεις των ειδικών και τα μέχρι σήμερα αιτήματα του εν λόγω Συλλόγου θα πρέπει να αναγραφεί σε όλες τις προτομές του Πρωτεργάτη της μεγάλης Ελληνικής Επανάστασης του 1821 την ορθή επιγραφή που θα περιέχει και το επώνυμο ΦΛΕΣΣΑΣ. Στη συγκεκριμένη περίπτωση που μας αφορά ως Δήμος είναι στα "ΤΑΜΠΟΥΡΙΑ" του Τοπικού μας Διαμερίσματος Φλεσσιάδας όπου εκεί θυσιάστηκε ο Ήρωας και Πρωτεργάτης της Ελληνικής Επανάστασης μαζί με τους ανεψιούς του ΔΗΜΗΤΡΙΟ ΗΛΙΑ ΦΛΕΣΣΑ και ΓΕΩΡΓΙΟ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΦΛΕΣΣΑ και έχουν αυτά τα δυο ονόματα παραλειφθεί από την εκεί επιτύμβια στήλη και τα οποία θα πρέπει να συμπεριλάβουμε. Το Δημοτικό Συμβούλιο αφού άκουσε την εισήγηση του κ. Δημάρχου και έλαβε υπόψη του τις διατάξεις του άρθρου 93 του νόμου 3463/2006 (Δ.Κ.Κ.) (Συνέχεια στη σελίδα 5) ΤΕΥΧΟΣ 390Ν ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2-10 Σελίδα 4 από 8

5 Ο ΠΑΠΑΦΛΕΣΣΑΣ Ομόφωνα Αποφασίζει Κάνει δεκτό το αίτημα του Συλλόγου ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΦΛΕΣΣΑΙΩΝ Ο ΠΑΠΑ ΦΛΕΣΣΑΣ, να προβεί ο Δήμος Νέστορος στα "ΤΑΜΠΟΥΡΙΑ" του Τοπικού Διαμερίσματος Φλεσσιάδας (Τόπος Θυσίας), στην ορθή επιγραφή που θα περιέχει και το επώνυμο ΦΛΕΣΣΑΣ, καθώς επίσης την αναγραφή στην εκεί επιτύμβια στήλη των παραληφθέντων ανεψιών του ΠΑΠΑ-ΦΛΕΣΣΑ, ΔΗΜΗΤΡΙΟ ΗΛΙΑ ΦΛΕΣΣΑ (Αντιστράτηγος του Αγώνα και Αρχηγός του μεσαίου λόφου "Ταμπουριού") και ΓΕΩΡΓΙΟ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΦΛΕΣΣΑ (Χιλίαρχος του Αγώνα) και οι.οποίοι θυσιάστηκαν μαζί του. Η ΠΑΡΟΥΣΑ ΑΠΟΦΑΣΗ ΠΗΡΕ ΑΥΞΟΝΤΑ ΑΡΙΘΜΟ 108/2010 Στρατηγός Ιωάννης Κ. Παπαφλέσσας ( ) το γένος Νικήτα Δ. Φλέσσα Γεννήθηκε το 1889 στην Αθήνα. Πατέρας του ο Κωνσταντίνος Φλέσσας3 του Ιωάννου ( ) και μητέρα του η Μαρία Μητσοπούλου ( ) «Περατώσας τας γυμνασιακάς του σπουδάς εις Αθήνας, ενεγράφει εις την Νομικήν Σχολήν του Πανεπιστημίου, αλλά μετά ενός έτους φοίτησιν μεταβάς εις Βέλγιον εισήλθεν εις την στρατιωτικήν σχολήν τών Βρυξελλών. Μετά τετραετείς εκεί σπουδάς επανήλθεν εις Ελλαδα και κατετάγη εις τόν στρατόν με τον βαθμόν του ανθυπιλάρχου. Φέρων τον βαθμόν του επιλάρχου μετέσχε τών Βαλκανικών πολέμων ώς διοικητής επιλαρχίας. Διετέλεσε κατ' επανάληψιν καθηγητής εν τή στρατιωτική σχολή των υπαξιωματικών καί φρούραρχος Αθηνών κατά την περίοδον εσωτερικών διαμαχών. Μετά την εγκατάστασιν εν Αθήναις της πρωσωρινής κυβερνήσεως Θεσσαλονίκης (1917) ετέθει εις αυτεπάγγελτον αποστρατείαν, ώς μή εμπνέων εμπιστοσύνην εις την τότε κυβέρνησιν. Συναιπεία δε τούτων υπέστη και διαφόρους διώξεις και φυλακίσεις. Μετά τας εκλογάς της 1 Νοεμβρίου 1920 επανελθών εις τας τάξεις του στρατού, προήχθη εις τον βαθμόν του υποστρατήγου και ανέλαβε την διοίκησιν της 8ης μεραρχίας και είτα του εν Ηπείρω 5ου σώματος στρατού. Η επανάσταση του 1922 τον απεμάκρυνε και πάλιν του στρατεύματος, και έκτοτε αναμειχθείς εις την πολιτικήν εξελέγη τώ 1928 βουλευτής Μεσσηνίας και τώ 1932 βουλευτής Καλαμών».4 Στις 26 Μαρτίου 1938 εκλέγεται πρόεδρος5 του Δ.Σ. του «Πατριωτικού Ομίλου Απογόνων Αγωνιστών ου 1821 και Ιστορικών Γενών της Ελλάδος», σε συνεδρίαση των ιδρυτικών μελών που έγινε στο ξενοδοχείο «Βασιλεύς Γεώργιος». 3. Σπούδασε νομικά, κατά δε τον χρόνο των σπουδών του εγένετο αρχηγός τμήματος της Πανεπιστημιακής φάλαγγας. (Μητρώον Βουλευτών, Βουλή των Ελλήνων) Βουλευτής Καλαμών στην Ε' Περίοδο 29 Ιαν έως 26 Απριλίου 1874 Βουλευτής Καλαμών στην Η' Περίοδο 23 Σεπτ έως 22 Οκτ. 1881, Βουλευτής Καλαμών στην Θ' Περίοδο 20 Δεκ. 1881έως 11 Φεβρ. 1883, Βουλευτής Καλαμών στην Ι' Περίοδο 7 Απριλίου 1885 έως 6 Νοεμβ. 1886, Βουλευτής Καλαμών στην ΙΑ' Περίοδο 4 Ιανουαρίου 1887 έως 17 Αυγούστου 1890, Βουλευτής Καλαμών στην ΙΓ' Περίοδο 3 Μαΐου 1892 έως 20 Φεβρ. 1895, Υποψήφιος Βουλευτής Καλαμών 1903 (Εφημερίδα Αθηνών 7 Νοεμβρίου 1903 σελίδα 3), Απέθανε τω (Εγκυκλοπαίδεια Πυρσός σελίς 63). 5 Ιστορικόν της ιδρύσεως του Ομίλου Αθήνα 1938 ΤΕΥΧΟΣ 390Ν ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2-10 Σελίδα 5 από 8

6 ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΦΛΕΣΣΑ «ΚΟΥΒΕΝΤΙΑΖΟΝΤΑΣ - 30 ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ & ΕΝΑ ΑΝΤΙΟ -EΚΔΟΣΕΙΣ ΤΕΤΡΑΓΩΝΟ». Ένας από τους δημοσιογράφους-θρύλους των πολιτιστικών μας, ο Γιάννης Φλέσσας, άνοιξε τα αρχεία του και μας παρέδωσε εκπληκτικές συνεντεύξεις, φωτογραφίες και αναμνήσεις από τις δεκαετίες του 70, 80 και 90, σε ένα βιβλίο υπό τον τίτλο "Κουβεντιάζοντας - 30 συνεντεύξεις & ένα αντίο". Οι εκδόσεις Τετράγωνο σας προσκαλούν στην παρουσίαση του εν λόγω βιβλίου που θα πραγματοποιηθεί στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, την Πέμπτη, στις 21 Οκτωβρίου 2010, στις 8μ.μ. Θα μιλήσουν: Γιάννος Παπαντωνίου, Γιώργος Ρωμαίος, Σοφία Βούλτεψη, Αλέξανδρος Βέλιος, Χρήστος Μήτσης, Ζωζώ Λιδωρίκη, Νίκος Κούνδουρος & ο Σταύρος Ξαρχάκος. Συντονίστρια: Μάγδα Τσέγκου. Η ηθοποιός Ηρώ Μουκίου θα διαβάσει αποσπάσματα του βιβλίου. Είναι ευκαιρία να ταξιδέψετε στα χρόνια όπου η Ελλάδα έβγαζε ανθρώπους που μας έκαναν περήφανους. Το συλλεκτικό αυτό λεύκωμα είναι ένα από τα καλύτερα βιβλία στο είδος του, εμπλουτισμένο με ανέκδοτα ντοκουμέντα και σπάνιο φωτογραφικό υ- λικό προσωπικοτήτων διεθνούς φήμης. Πάρτε μια μικρή γεύση από τις συνεντεύξεις, για να καταλάβετε τη σπουδαιότητά του: ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΚΟΓΙΑΝΝΗΣ: «Στην Ελλάδα σου κάνουν μόνο καλή κηδεία...» ΜΕΛΙΝΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ: «Οι καλλιτέχνες είναι η φωνή του λαού και όχι κλόουν!» ΝΙΚΟΣ ΚΟΥΝΔΟΥΡΟΣ: «Νικήσαμε τα λιοντάρια και θα μας φάνε τώρα οι κοριοί...» ΘΟΔΩΡΟΣ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: «Η σκοτεινότερη ώρα είναι η ώρα πριν απ την αυγή». ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΧΟΡΝ: «Δεν τηλεφώνησα στον Ελύτη να τον συγχαρώ για το Νόμπελ». ΙΑΝΝΗΣ ΞΕΝΑΚΗΣ: «Η θρησκεία ήταν ένα από τα πλήγματα που υπέστη ο ελληνισμός». ΥΒ ΜΟΝΤΑΝ: «Καλύτερα αριστερός με Rolls Royce, παρά φασίστας με τανκς». ΤΖΕΪΝ ΦΟΝΤΑ: «Οι Έλληνες έχετε πολιτική συνείδηση». ΡΟΥΝΤΟΛΦ ΝΟΥΡΕΓΕΦ: «Έχω χορέψει μουσική του Μίκη Θεοδωράκη στο Κόβεντ Γκάρντεν». ΚΩΣΤΑΣ ΑΞΕΛΟΣ: «Ούτε Θεός ούτε Μαρξ. Χριστιανισμός και μαρξισμός πνέουν τα λοίσθια...» ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ: «Το Όσκαρ μου είναι ελληνικό». ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ: «Εμένα η φιλοδοξία μου είναι να αισθάνομαι τρυπωμένος με τη μορφή βιβλίου στην τσάντα κάποιου νέου ή κάποιας κοπέλας σε ώρες μοναξιάς. Η μυστική επικοινωνία είναι το παν». ΜΠΟΜΠ ΝΤΙΛΑΝ: «Από την εποχή του Προμηθέα ο καλλιτέχνης είναι επαναστάτης». ΙΑΚΩΒΟΣ ΚΑΜΠΑΝΕΛΛΗΣ: «Βρίσκω μειωτικό το ότι οι ξένοι ξέρουν την Ελλάδα κυρίως ως Bouzouki music». ΕΙΡΗΝΗ ΠΑΠΠΑ: «Όσο μεγάλη και να ναι η Παξινού, εγώ δεν θέλω να γίνω σαν αυτήν». ΕΛΛΗ ΛΑΜΠΕΤΗ: «Η Δεξιά; Τι αναχρονισμός, Θεέ μου!» ΣΟΥΖΑΝ ΣΑΡΑΝΤΟΝ: «Το επώνυμο μου είναι ελληνικό γιατί το 1967 παντρεύτηκα Έλληνα». ΕΛΙΑ ΚΑΖΑΝ: «Ναι, επί εποχής Μακ-Κάρθι έδινα πληροφορίες στο FBI για αριστερούς και προοδευτικούς καλλιτέχνες». ΜΙΚΛΟΣ ΡΟΖΑ: «Ο ενθουσιασμός μου για τον Θεοδωράκη και τον Χατζιδάκι είναι ανεπιφύλακτος και η εκτίμησή μου βαθύτατη». ΤΖΟΑΝ ΜΠΑΕΖ: «Έχω υποχρέωση να βρίσκομαι πάντα στην πρώτη γραμμή, να παλεύω ενάντια στη βία». Μοναδική, συναρπαστική, συγκινητική, ερωτική, έργο ζωής η αγάπη του Γιάννη Φλέσσα για τη μουσική στον κινηματογράφο. Διαβάζοντας, αποκαλύπτεται καρέ-καρέ αυτός ο απέραντος, ο άγνωστος κόσμος σαν μία ταινία έπος. Θέλω να τον ευχαριστήσω από τα βάθη της καρδιάς μου για τις πολύτιμες πληροφορίες που απέκτησα μέσα από τις γνώσεις του και να του ευχηθώ καλή επιτυχία στο καινούργιο του αυτό βιβλίο. ΣΤΑΥΡΟΣ ΞΑΡΧΑΚΟΣ ΤΕΥΧΟΣ 390Ν ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2-10 Σελίδα 6 από 8

7 ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΑ ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ ΣΧΕΤΙΚΩΣ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΠΑΦΛΕΣΙΑ Περικοπή 1. Μίλησα ξεχωριστά και με τους άλλους καπεταναίους του και καταξοχή με τον γενναίον κι αγαθόν Βελέτζα κι άφησα αυτόν να τους βαστάγη, να μην τους διαγείρη κανένας και τους απατήση, ότι είναι α- γαθοί άνθρωποι και μπορούν ν απατηθούν. Φιληθήκαμε, και πάνε αυτείνοι εις την Αθήνα κ εγώ ήρθα εις τ Άργος. Και συνφωνήσαμε ό,τι μαθαίνω ν αγροικιώμαστε συχνά. Κι ακολουθούσαμε αυτό, χωρίς να μας παίρνουν χαμπέρι οι επίβουλοι της πατρίδος και οι διοτελείς. Άμα ήρθα εδώ, εις Άργος, με διατάζει η Διοίκηση να πάρω το σώμα μου κι απ ούλα τ άλλα σώματα οπού ταν εις τ Ανάπλι, του Χατζηχρήστου κι αλλουνών, να γένουν όλοι αυτείνοι ως χίλιοι-διακόσοι άνθρωποι κι αρχηγός να είμαι εγώ σ αυτούς κι ο Παπαφλέσσας εις τα πολιτικά, να πάμε εις την Αρκαδιάν, ότι ρέθισαν τους κατοίκους εκεί ο Κολοκοτρώνης με τον συβουλάτορά του Μεταξά κι όλοι οι συγγενείς του Κολοκοτρώνη και οι συντρόφοι του οι νέοι, όλοι της Πελοποννήσου οι κοτζαμπασήδες. Αφού θέλησε ο Θεός να γίνωμε κ εμείς έθνος, δι αυτό σκλαβώθηκαν οι σημαντικοί της Ρούμελης, σκοτώθηκαν, θυσιάστηκαν ήταν νοικοκυραίοι, έγιναν διακοναραίοι κι άλλοι δια την πατρίδα έλειψαν και χάθηκαν ολότελα. Αυτοί πριν από την επανάστασιν βάσταγαν την πατρίδα όσο να βρη μίαν ημέρα αρμόδια να λευτερωθή, καθώς ο Θεός φώτισε κ ευρέθη. Περικοπή 2. Ο Κολοκοτρώνης όμως κι ο Μεταξάς και οι άλλοι οι τοιούτοι καθημερινούς εφύλιους πολέμους θέλουν και φατρίες αυτείνοι τις γέννησαν κι από αυτούς προχώρεσαν κ οι Αράπηδες. Τα 1824 Οκτωβρίου 14 έλαβα την διαταγή να περιλάβω τους ανθρώπους σ την οδηγίαν μου και να πάγω ότι δεν προσηκώθη ο Κουντουργιώτης εις τον Ζαϊμη ότ είχε άλλη δουλειά και δεν προσηκώθη εις το καράβι, αντάρτης ο Ζαϊμης. Πήγαμε σ την Τροπολιτζά εκεί συναχτήκαμε όλοι να πάμε εις την Αρκαδιά κι ο Παπαφλέσιας μαζί. Όμως κι αυτεινού του μακαρίτη ο χαραχτήρας ήταν σαν εκεινών. Είχαμε πιαστή πρωτύτερα και βριστήκαμε ομπρός εις την Κυβέρνησιν. Ήθελαν να στείλουν και πρωτύτερα εμένα σ αυτείνη την ανταρσίαν και δεν θέλησα, και στείλαν τον Χριστόδουλον Ποργιώτη και τον έπιασαν οι αντάρτες ζωντανόν μ όλους του τους ανθρώπους εις την Μεσσηνίαν. Και ήθελε κ εμένα ο άγιος Αρχιμανδρίτης να με στείλη, (ήθελε να κάνη τους πατριώτες του παληκάρια) κ εγώ του είπα να κοπιάση να πάμε μαζί, ότι εγώ δεν γνωρίζω ούτε τις θέσες, ούτε τους ανθρώπους. Αφού πήγαμε εις την Τροπολιτζά, ο Σταϊκούλης (ήταν εκεί ήμαστε φίλοι) μου είπε ότι οι Κολοκοτρωναίγοι έχουν πάθος σ εμένα και θα με πιάσουνε ζωντανόν ή σκοτωμένον. Ότι εγώ τους βήκα άπιστος κ έφυγα από τα οτζάκια αυτά, από Δυσσέα και Κολοκοτρώνη, και τώρα με διατάττει η Κυβέρνηση και τους πάγω αναντίον τους. Κι όσα μπορέσουνε, μου είπε, θα ξοδιάσουνε ή με δικούς μου ανθρώπους, ή με δικούς τους θα με ξεμπερδέψουνε. Ο Σταϊκούλης είχε μίαν ανιψιά και ήθελε να με κάμη γαμπρό και δεν του λεγα το όχι κ έλπιζε. Ήταν κι αυτός, καθώς μου λεγε, παρών σ την ομιλίαν τους εκεινών, οπού μιλούσαν αναντίον μου. Εγώ του είπα Δεν πάγω πουθενά να γυμνώσω ή να διατιμήσω κανέναν η πατρίς μου χωρίς νόμους. Περικοπή 3. Από τα σώματα, τους χίλιους-διακόσους ανθρώπους, δεν ακολούθησαν μαζί μας μήτε εξακόσοι δεν θέλαν να ρθουν τους ανακάτωναν οι αναντίοι και τους δείλιαζαν, σαν χάλασαν οι Μεσσήνιοι τον Ποργιώτη εις τους Λάκκους. Σηκωθήκαμε μ αυτούς πήγαμε εις Λιοντάρι. Κρατεί αυτό το μεγαλύτερο σώμα εκεί ο Παπαφλέσιας, κ εμένα με διακόσους-πενήντα, οπού χα δικούς-μου, μου είπε να κατέβω εις τους Λάκκους όσο-να συνάξη πατριώτες του ο Παπαφλέσιας και την αυγή έρχονται κι αυτείνοι. Μπιστεύτηκα, πήρα τους ανθρώπους μου και κατέβηκα εις τους Λάκκους. Το βράδυ το μαθαίνουν οι Αρκαδηνοί, οι λεγόμενοι Ντρέδες, και δια νυχτός αυτείνοι κι άλλοι από τα κοντινά μέρη έρχονται και με κλείνουν ολόγυρα και πιάνουν όλα τα τριγυρινά χωριά. Μαθαίνοντας εγώ αυτό, μπονόρα- ήταν καρσί το Μελιγαλά κ έχει καμπόσες κούλιες, έστειλα και τήραξα, δεν τις είχαν πιασμένες ακόμα -σηκώθηκα και πήγα και τις έπιασα αυτές και το χωριόν και δυναμωθήκαμε από-κάτου. Πλάκωσαν πεζούρα, καβαλλαρία πλήθος μου παραγγέλνουν ν αδειάσω το χωριόν, ότι θα μπούνε αυτείνοι, (Συνέχεια στη σελίδα 8) ΤΕΥΧΟΣ 390Ν ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2-10 Σελίδα 7 από 8

8 οπού λευτέρωσαν αυτούς τους τόπους και θα φάνε αυτείνοι κόττες και γάλλους και πήτες κ εγώ να φύγω να πάγω από- κεί οπού ρθα ότι πήγα και τους πάτησα τα γερά τους χώματα. Κι αν δεν φύγω, να τους καρτερέσω και θα μου ριχτούνε και θα το πάθω χερότερα από τον Ποργιώτη. Εκείνους τους εσπλαχνίστηκαν και τους πήραν τ άρματά τους και τους απόλυσαν εμάς και τ άρματά μας θα μας πάρουν και τα κόκκαλά μας θα μείνουν εκεί. Περικοπή 4. Αφού διόρθωσα τον αρχηγόν, τον ρώτησα τι γενναιότητα έχει ο καθείς από τους άλλους και τι πρέπει να μεσιτέψω εις τον άγιον Παπαφλέσια. (Συνέχεια στη σελίδα 5) Σελίδα 4 από 8 Μου σύστησε εκείνους οπού θελε. Πήρα τον καθέναν, το δωσα από να ασκί μ αγέρα -όσο-να ρθη ο άγιος Παπαφλέσιας τους ανάπαψα όλους. Γύρευαν να μείνω σ το μισό χωριό εγώ, σ το Μελιγαλά, και σ τ άλλο μισό να μπούνε κι από κείνους.τους περικάλεσα να πάνε σ άλλα χωριά να μείνουν μίαν βραδειά όσο να ρθη ο Παπαφλέσιας να λάβουν τα δίκια τους κι όπως μείνουν σύνφωνοι, γίνεται ύστερα. Τους ησύχασα πιάσαν τα χωριά του Ριζού και Μπούγα και μέρος από του Κάμπου και τους Κωσταντίνους. Εκεί είχανε και την διοίκησίν τους, τα πρωτόκολλά τους κι όλα τους τ αναγκαία, ως κεντρικόν χωριόν και δυνατό. Αφού έφυγα από αυτούς, φκειάνω ένα γράμμα του άγιου Παπαφλέσια και του λέγω «Εδώ μαθαίνοντας τον καλό σου ερχομό, όλοι οι Αρκαδηνοί και τα κοντινά μέρη ήρθαν μικροί μεγάλοι και προσμένουν τον πατριώτη τους, τον σωτήρα τους και ήθελαν να ρθούνε αυτού και τους αλκότησα τους είπα ότι απόψε είσαι δώ, και μείναν. Να μην χάσης καιρό, μίαν ώρα αρχύτερα να κοπιάσης, ότ είναι και πολλοί σημαντικοί οπού σε προσμένουν». Το γράμμα το δωσα ενού ανθρώπου μου οπού να ναι τέτοιος ψεύτης, να ψυχώνη τον Παπαφλέσια να ρθη. Περικοπή 5. Τότε αναχώρησαν οι Αρκάδιοι οι αρχηγοί από την ομιλίαν μας. Σε ολίγον σουρουπώνοντας ακούμε έναν μεγάλον ντουφεκισμόν, να ψυχώσουνε οι εδικοί τους, απάνου εις την ράχη το μέρος της Καρύταινας. Τότε γυρέψαμε εμείς να κλειστούμε εις τους Κωσταντίνους κ ετοίμαζα τα σπίτια τηράγω δια φουσέκια, γυρεύω του άγιου Φλέσια, μου δίνει ως είκοσι τεστέδες, ότι δεν έχει άλλα και προσμένει από την Καλαμάτα. Αφού μο δωσε αυτά τα φουσέκια, μου παίρνει κρυφίως τ ασκέρι και φεύγει. Εγώ είχα πάρη καμμίαν σαρανταριά ανθρώπους και ντουφεκιώμουνε με κάτι αναντίους γυρεύω φουσέκια, δεν βρίσκω μήτε κι ανθρώπους. Τότε με τρόπο βγήκα σ την ράχη, είναι ένα παλιόκαστρον, και δεν ξέραμε και τον τόπον πούθε να πάμε, ήμαστε όλοι ξένοι και νύχτα.. Έπιασα με τρόπον τους σημαντικούς του χωριού και τους έδεσα κ εκείνους, πήρα τους λαβωμένους οπού χα εις τις κούλιες του Μελιγαλά, έστειλα έναν χωργιάτη και είπε του Μητροπέτροβα, αν έβγουν και μας ντουφεκίσουνε, θα τους κόψω όλους τους δεμένους. Τότε δεν μας πείραξαν κι οληνύχτα πήγαμε εις την Σκάλα το χωριόν. Ήταν ο άγιος Φλέσιας εκεί και οι συντρόφοι τους είπα όσα τους τύχαιναν και δια νυχτός αναχωρήσαμε από κεί, από τα Σαμπάσικα μέσα των βουνών τον δρόμον, και πέσαμε εις τα Καλύβια της Τροπολιτζάς. Εκεί άφησα τους ανθρώπους μου ήταν ο Βάσιος εκεί. Θέλησε να τους πολεμήση ο Πάνος ο Κολοκοτρώνης και τον σκότωσαν. Αυτό ίναι το αίμα οπού χύθηκε Κολοκοτρωναίικον δια την λευτεριά της Ελλάδος. Ιδιοκτήτης ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΩΝ ΦΛΕΣΣΑΙΩΝ Ο «ΠΑΠΑΦΛΕΣΣΑΣ» Αγίου Σίλα 29, Νέα Πεντέλη, ΤΗΛ ΦΑΞ tflessas@flessas.eu, ΜΗΝΙΑΙΑ ΕΚΔΟΣΗ Αριθ. Τεύχους 39 Εκδότης Διευθυντής Τίμος Φλέσσας Διανέμεται ΔΩΡΕΑΝ ΠΡΟΑΙΡΕΤΙΚΕΣ ΕΙΣΦΟΡΕΣ ΓΙΝΟΝ- ΤΑΙ ΔΕΚΤΕΣ. ΕΠΙΤΑΓΕΣ ΚΑΙ ΕΜ- ΒΑΣΜΑΤΑ ΣΤΟ ΣΥΛΛΟΓΟ ΣΤΗΝ ΑΝΩΤΕΡΩ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ Ή ΣΤΟ ΛΟ- ΓΑΡΙΑΣΜΟ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕ- ΖΑΣ 051/ Εγώ πλήρωσα την συνδρομή μου. ΕΣΕΙΣ; Τιμή Συνδρομής 25 Εάν όχι παρακαλούμε θερμά να την εξοφλησετε είτε με ταχυδρομική επιταγή στη Διεύθυνση του Συλλόγου ή μέσω της Εθνικής Τράπεζας στο λογαριασμό 051/ ΤΕΥΧΟΣ 390Ν ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2-10 Σελίδα 8 από 8