Ε Ν Ο Ν. Έντυπο πνευµατικής εσωτερικής καταγραφής. Οι βιοτικές µέριµνες.

Transcript

1 ΜΗΝΙΑΙΑ ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΗ ΕΚ ΟΣΗ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ ΡΑΠΕΤΣΩΝΑΣ Ε Ν Ο Ν Έντυπο πνευµατικής εσωτερικής καταγραφής Περίοδος Α Έτος 3ο Τεύχος 22ο Ιανουάριος 2009 Οι βιοτικές µέριµνες. Του Οσίου Σεραφείµ του Σάρωφ Η υπερβολική µέριµνα για τα βιοτικά πράγµατα είναι χαρακτηριστικό απίστου και ολιγοψύχου ανθρώπου. Αλλοίµονό µας αν φροντίζουµε οι ίδιοι για τον εαυτό µας και δεν στηρίζουµε την ελπίδα µας στον Θεό που µεριµνά για µας. Αν τα αγαθά που απολαµβάνουµε στην παρούσα ζωή, δεν τα αποδίδουµε σε Αυτόν, πως µπορούµε να προσδοκάµε απ Αυτόν τα αγαθά που µας έχει υποσχεθεί για την άλλη ζωή; Να µην είµαστε τόσο ολιγόπιστοι, αλλά ας εφαρµόζουµε την εντολή του Σωτήρος: «Ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και ταύτα πάντα προστεθήσεται υµίν» (Ματθ. στ 33) Μας συµφέρει να περιφρονούµε αυτό που δεν είναι δικό µας, δηλαδή το πρόσκαιρο και το παροδικό, και να επιθυ- µούµε ότι είναι για µας, δηλαδή το άφθαρτο και το αθάνατο. Όταν γίνουµε άφθαρτοι και αθάνατοι, θα απολαύσου- µε την δόξα του Θεού όπως οι Απόστολοι κατά τη θεία Μεταµόρφωση, και θα αξιωθούµε να ενωθούµε µαζί Του µε τρόπο υπερφυσικό όπως οι ουράνιες νοερές δυνάµεις, καθώς λέει η Γραφή: «Ισαγγελοι γαρ εισί και υιοί εισί του Θεού, της αναστάσεως υιοί όντες (Λουκ. κ 36) «Συνάντησα άνθρωπο, σηµειώνει ο Εκκλησιαστής, απορροφηµένο από τη µέριµνα των υλικών αγαθών, πράγµα που του βγήκε σε κακό, διότι χάθηκε ο πλούτος του µέσα σε φροντίδες και βάσανα. Έτσι πέρασε όλη τη ζωή του µε πένθος και απελπισία, µε πολλή ταραχή, αρρώστιες και αγανάκτηση.» (Πρβλ. Εκκλ. ε 12-13, 16) Ούκ εκτοκιείς τω αδελφώ σου τόκον αργυρίου και τόκον βρωµάτων και τόκον παντός πράγµατος, ου εάν εκδανείσης... ίνα ευλογήσει σε Κύριος ο Θεός σου εν πάσι τοις έργοις σου επί της γης. ευτερονόµιον 23,20-21 ΙΑΒΑΣΤΕ ΣΕ ΑΥΤΌ ΤΟ ΤΕΥΧΟΣ Από πού προέρχεται η ση- µερινή κρίση; του Αγίου Νικολάου Βελιµίροβιτς Η αυτάρκεια και οι καταχρήσεις. του Μητροπολίτου Καισαριανής Βύρωνος και Υµηττού, ανιήλ Οι ανάξιοι κληρικοί βλάπτουν την Εκκλησία. του Φώτη Κόντογλου Τα Άγια Θεοφάνεια. του Μοναχού Γρηγορίου Κρούγκ Η άδικη φορολογία. του Αγίου Γρηγορίου του Παλαµά Των αγαθών µας έχουµε µόνο τη διαχείριση. Του Γέροντος Πορφυρίου ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ ΤΕΥΧΟΥΣ: Από προέρχεται η σηµερινή κρίση; Η αυτάρκεια και οι καταχρήσεις. Οι ανάξιοι κληρικοί βλάπτουν την Εκκλησία Τα Άγια Θεοφάνεια. 06 Ιερές Ακολουθίες και εκδηλώσεις του ναού. Η άδικη φορολογία. Των αγαθών µας έχουµε µόνο τη διαχείριση. Χρονογραφία. (Σχόλια πάνω σε επίκαιρα θέµατα)

2 Σελίδα 02 Από πού προέρχεται η σηµερινή κρίση; Το κείµενο εγράφη πριν ογδόντα σχεδόν χρόνια! Τότε που η Αµερική και ο κόσµος όλος συγκλονιζόταν από το οικονοµικό κραχ του Το κείµενο του Σέρβου τότε Ιεράρχου, Μητροπολίτου Αχρίδος, του Αγίου Νικολάου Βελιµίροβιτς είναι σαν να εγράφη σήµερα. Με ρωτάς, άνθρωπε του Θεού, από που προέρχεται η σηµερινή κρίση, και τι σηµαίνει αυτή. Ποιος είµαι εγώ για να µε ρωτάς για ένα τόσο µεγάλο µυστικό; «Μίλα, όταν έχεις κάτι καλύτερο από τη σιωπή», λέει ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος. Όµως παρόλο που θεωρώ, ότι η σιωπή είναι τώρα καλύτερη από κάθε οµιλία, και όµως λόγω αγάπης προς εσένα, θα σου εκθέσω εκείνα που σκέπτοµαι περί αυτού που ρώτησες. Η κρίση είναι ελληνική λέξη, και σηµαίνει δίκη. Στην Αγία Γραφή αυτή η λέξη χρησιµοποιείται πολλές φορές. Έτσι ο ψαλµωδός λέει: «δια τούτο ουκ αναστήσονται ασεβείς εν κρίσει» (Ψαλµ. 1, 5). Σε άλλο µέρος πάλι λέει: «έλεος και κρίσιν άσοµαί σοι, Κύριε» (Ψαλµ. 100, 1). Ο σοφός Σολοµώντας γράφει, ότι «παρά δε Κυρίου πάντα τα δίκαια». (Παρ. Σολ. 16, 33). Ο ίδιος ο Σωτήρας είπε, «αλλά την κρίσιν πάσαν δέδωκε τω υιώ» (Ιωάν. 5, 22), ενώ λίγο πιο κάτω λέγει πάλι «νυν κρίσις εστί του κόσµου τούτου» (Ιωάν. 12, 31). Ο απόστολος Πέτρος γράφει «ότι ο καιρός τού άρξασθαι το κρίµα από του οίκου του Θεού» (Α' Πετρ. 4, 17). Αντικατάστησε τη λέξη «κρίση» µε τη λέξη «δίκη» και διάβασε: «ια τούτο ουκ αναστήσονται ασεβείς εν δίκη» ή «αλλά την δίκην πάσαν δέδωκε τω υιώ» ή «νυν δίκη εστί του κόσµου τούτου» ή ότι «αποδώσουσι λόγον τω ετοίµως έχοντι δικάσαι ζώντας και νεκρούς». Έως τώρα οι ευρωπαϊκοί λαοί χρησιµοποιούσαν την λέξη «δίκη», αντί για τη λέξη «κρίση», όποτε και να τους έβρισκε κάποια συµφορά. Τώρα η καινούργια λέξη αντικατέστησε την παλιά, και το κατανοητό έγινε ακατανόητο. Όταν γινόταν ξηρασία, πληµµύρα, πόλεµος ή έπεφτε επιδηµία, όταν έριχνε χαλάζι, γίνονταν σεισµοί, πνιγµοί και άλλες συµφορές, λέγανε «Θεία δίκη!». Και αυτό σηµαίνει: κρίση µέσα από ξηρασίες, κρίση µέσα από πληµµύρες, µέσα από πολέµους, µέσα από επιδηµίες κ.λπ. Και τη σηµερινή χρηµατοοικονοµική δυσκολία ο λαός την θεωρεί ως Θεία δίκη, όµως δεν λέει η δίκη αλλά η κρίση. Έτσι ώστε η δυσκολία να πολλαπλασιάζεται µε το να γίνεται ακατανόητη! Εφόσον όσο ονοµαζόταν µε την κατανοητή λέξη «δίκη», ήταν γνωστή και η αιτία, λόγω της οποίας ήρθε η δυσκολία, ήταν γνωστός και ο ικαστής, ο Οποίος επέτρεψε την δυσκολία, ήταν γνωστός και ο σκοπός τής επιτρεπόµενης δυσκολίας. Μόλις όµως χρησιµοποιήθηκε η λέξη «κρίση», λέξη ακαταλαβίστικη σε όλους, κανείς δεν ξέρει πια να εξηγήσει ούτε για ποιο λόγο, ούτε από Ποιόν, ούτε ως προς τι. Μόνο σ' αυτό διαφέρει η τωρινή κρίση από τις κρίσεις που προέρχονται από την ξηρασία ή την πληµµύρα ή τον πόλεµο ή την επιδηµία ή τους πνιγµούς ή κάποιους άλλους πειρασµούς. Με ρωτάς για την αιτία τής τωρινής κρίσης, ή της τωρινής Θείας δίκης! Η αιτία είναι πάντα η ίδια. Η αιτία για τις ξηρασίες, τις πληµµύρες, τις επιδηµίες και άλλα µαστιγώµατα της γενιάς των ανθρώπων είναι η αιτία και για την τωρινή κρίση. Η αποστασία των ανθρώπων από τον Θεό. Με την αµαρτία της Θεοαποστασίας οι άνθρωποι προκάλεσαν αυτή την κρίση, και ο Θεός την επέτρεψε, ώστε να ξυπνήσει τους ανθρώπους, να τους κάνει ενσυνείδητους, πνευµατικούς και να τους γυρίσει προς Εκείνον. Στις µοντέρνες αµαρτίες µοντέρνα και η κρίση. Και όντως ο Θεός χρησιµοποίησε µοντέρνα µέσα ώστε να το συνειδητοποιήσουν οι µοντέρνοι άνθρωποι: χτύπησε τις τράπεζες, τα χρηµατιστήρια, τις οικονοµίες, το συνάλλαγµα των χρηµάτων. Ανακάτωσε τα τραπέζια στις συναλλαγές σ' όλο τον κόσµο, όπως κάποτε στο ναό των Ιεροσολύµων. Προξένησε πρωτόγνωρο πανικό µεταξύ εµπόρων και αυτών που ανταλλάσσουν το χρήµα. Προκάλεσε σύγχυση και φόβο. Όλα αυτά τα έκανε για να ξυπνήσουν τα υπερήφανα κεφαλάκια των σοφών της Ευρώπης και της Αµερικής, για να έλθουν εις εαυτούς και να πνευµατικοποιηθούν. Και από την άνεση και το αγκυροβόληµα στα λιµάνια τής υλικής σιγουριάς να θυµηθούµε τις ψυχές µας, να αναγνωρίσουµε τις ανοµίες µας και να προσκυνήσουµε τον ύψιστο Θεό, τον ζωντανό Θεό. Μέχρι πότε θα διαρκέσει η κρίση; Όσο το πνεύµα των ανθρώπων παραµείνει δίχως αλλαγή. Ώσπου οι υπερήφανοι υπαίτιοι αυτής της κρίσης να παραιτηθούν µπροστά στον Παντοδύναµο. Ώσπου οι άνθρωποι και οι λαοί να θυµηθούν, την ακαταλαβίστικη λέξη «κρίση», να τη µεταφράσουν στη γλώσσα τους, ώστε µε αναστεναγµό και µετάνοια να φωνάξουν: «η Θεία δίκη»! Πες και εσύ, τίµιε πατέρα, η Θεία δίκη, αντί η κρίση, και όλα θα σου γίνουν ξεκάθαρα. Χαιρετισµούς και ειρήνη Ε Ν Ο Ν Του Αγίου Νικολάου Βελιµίροβιτς. (Το κείµενο προέρχεται από το βιβλίο του Αγίου Νικολάου Βελιµίροβιτς, «ρόµος δίχως Θεό δεν αντέχεται...», Ιεραποστολικές επιστολές Α', εκδ. «Εν πλω», Αθήνα 2008, σσ Ο τίτλος του πρωτοτύπου είναι: «Στον παπα-κάραν για την κρίση τού κόσµου»)

3 Έντυπο πνευµατικής εσωτερικής καταγραφής Η αυτάρκεια και οι καταχρήσεις. Η αυτάρκεια. Αυτάρκεια σηµαίνει να αρκείται ο άνθρωπος σε αυτά που έχει, σε αυτά που επιτρέπει ο Θεός να έχει. Ο Θεός θέλει ο πιστός να είναι γυµνασµένος να αντιµετωπίσει όποια κατάσταση Αυτός επιτρέψει να έλθει στην ζωή του. Αγόγγυστα να δέχεται όσα ο Θεός επιτρέψει να έλθουν στη ζωή του. Παράδειγµα εµπιστοσύνης στον Θεό είναι ο Ιώβ, ο οποίος επετίµησε την γυναίκα του, η οποία τον συµβούλευε και τον ωθούσε να παραπονεθεί στον Θεό για τις συµφορές του, λέγοντας σε αυτή: «ἵνα τί ὥσπερ μία τῶν ἀφρόνων γυναικῶν ἐλάλησας οὕτως; εἰ τὰ ἀγαθὰ ἐδεξάμεθα ἐκ χειρὸς Κυρίου, τὰ κακὰ οὐχ ὑποίσομεν;». ηλαδή, γιατί σαν µία ανόητη γυναίκα οµίλησες; Εάν τα καλά δεχθήκαµε από το χέρι του Θεού, τα θλιβερά δεν πρέπει να τα δεχθούµε; Θαυµάζουµε και διδασκόµαστε από την αυτάρκεια που αισθανόταν ο απόστολος Παύλος γράφοντας: «ἐγὼ γὰρ ἔμαθον ἐν οἷς εἰμι αὐτάρκης εἶναι. οἶδα καὶ ταπεινοῦσθαι, οἶδα καὶ περισσεύειν ἐν παντὶ καὶ ἐν πᾶσι μεμύημαι καὶ χορτάζεσθαι καὶ πεινᾶν, καὶ περισσεύειν καὶ ὑστερεῖσθαι πάντα ἰσχύω ἐν τῷ ἐνδυναμοῦντί με Χριστῷ». ηλαδή: Εγώ έµαθα, λέγει ο Απόστολος, να αρκούµαι σε όσα έχω. Μπορώ να ζήσω και µε στερήσεις και µε αφθονία. Έχω µάθει να αντιµετωπίζω κάθε φορά οποιαδήποτε κατάσταση, και να εί- µαι χορτάτος και να πεινώ, και να έχω περίσσευµα και να στερούµαι. Όλα τα µπορώ χάρη στον Χριστό που µε δυναµώνει. Γι αυτό συµβούλευε τον απόστολο Τιµόθεο. «οὐδὲν γὰρ εἰσηνέγκαμεν εἰς τὸν κόσμον, δῆλον ὅτι οὐδὲ ἐξενεγκεῖν τι δυνάμεθα ἔχοντες δὲ διατροφὰς καὶ σκεπάσματα, τούτοις ἀρκεσθησόμεθα.», που σηµαίνει: Τίποτε δεν φέραµε µαζί µας όταν ήλθαµε στον κόσµο, και είναι φανερό πως τίποτε δεν µπορούµε να βγάλουµε φεύγοντας. Όταν έχουµε, λοιπόν, τροφές και ενδύµατα, θα αρκεσθούµε σε αυτά. Ο πιστός άνθρωπος είναι ικανός να διατηρήσει την ι- σορροπία που συνιστά η Σοφία Σειράχ για να αποφύγει την λαιµαργία και την αφροσύνη: «Ἐπὶ τραπέζης μεγάλης ἐκάθισας, μὴ ἀνοίξῃς ἐπ αὐτῆς φάρυγγά σου καὶ μὴ εἴπῃς πολλά γε τὰ ἐπ αὐτῆς.» ηλαδή, σε πλούσιο τραπέζι κάθησες; Μη µείνεις µε ανοικτό το στόµα και µην πείς: Τι κρίµα που δεν µπορώ όλα αυτά να τα φάγω! Σηµαντικές είναι και οι υποδείξεις που γίνονται στον άνθρωπο όταν ευρεθεί και συµµετάσχει σε ένα συµπόσιο. Ο Κύριος µας παιδαγωγεί ως εξής: «ἐν συμποσίῳ οἴνου μὴ ἐλέγξῃς τὸν πλησίον καὶ μὴ ἐξουδενώσῃς αὐτὸν ἐν εὐφροσύνῃ αὐτοῦ λόγον ὀνειδισμοῦ μὴ εἴπῃς αὐτῷ, καὶ μὴ αὐτὸν θλίψῃς ἐν ἀπαιτήσει.» ηλαδή: Σε ένα συµπόσιο µε κρασί µην αποπάρεις τον συνδαιτυµόνα σου, µην τον περιγελάσεις στο κέφι, όταν θα έλθει, µην του πείς λόγια που µπορεί να τον προσβάλουν, µην τον στεναχωρήσεις πιέζοντάς τοιν να σου εξοφλήσει ότι σου χρωστά. Ο πιστός άνθρωπος δεν λησµονεί ότι τα αγαθά που απολαµβάνει στην ζωή του είναι δώρο του Θεού. «οὐκ ἔστιν ἀγαθὸν ἀνθρώπῳ, ὃ φάγεται καὶ ὃ Σελίδα 03 Απόσπασµα από το βιβλίο «Τα βιοτικά µας» του Μητροπολίτου Καισαριανής, Βύρωνος και Υµηττού, ανιήλ πίεται καὶ ὃ δείξει τῇ ψυχῇ αὐτοῦ ἀγαθὸν ἐν μόχθῳ αὐτοῦ. καί γε τοῦτο εἶδον ἐγὼ ὅτι ἀπὸ χειρὸς τοῦ Θεοῦ ἐστιν». ηλαδή; εν υπάρχει, κατά την αντίληψη της εποχής εκείνης, τίποτε καλύτερο για τον άνθρωπο, από το να τρώγει, να πίνει και να απολαµβάνει τον κόπο του. Βλέπω όµως ότι αυτό προέρχεται από το χέρι του Θεού. Ο πιστός άνθρωπος αντιλαµβάνεται ότι «κρείσσων ξενισμὸς μετὰ λαχάνων πρὸς φιλίαν καὶ χάριν ἢ παράθεσις μόσχων μετὰ ἔχθρας.» ηλαδή: κάλλιο να προσφέρεις φιλοξενία µε ένα πιάτο χόρτα µε αγάπη, παρά κρέας από µοσχάρι καλοθρεµµένο και να υπάρχει µίσος. Και «Κρείσσον ψωμὸς μεθ ἡδονῆς ἐν εἰρήνη ἢ οἶκος πλήρης πολλῶν ἀγαθῶν καὶ ἀδίκων θυμάτων μετὰ μάχης.» ηλαδή, κάλλιο να τρώγεις ένα ξεροκόµ- µατο ψωµί και µε ηρεµία, παρά να έχεις ένα σπίτι µε ψητά γεµάτο διχόνοια. Ο κίνδυνος των καταχρήσεων. Ο άνθρωπος διατρέχει τον κίνδυνο να καταχρασθεί την τροφή και να περιπέσει: α) Στη λαιµαργία και στη µέθη, που µπορεί να τον οδηγήσουν στη αθλιότητα. Γι αυτό ο λόγος του Θεού συµβουλεύει: «ἄκουε, υἱέ, καὶ σοφὸς γίνου, καὶ κατεύθυνε ἐννοίας σῆς καρδίας μὴ ἴσθι οἰνοπότης, μηδὲ ἐκτείνου συμβουλαῖς κρεῶν τε ἀγορασμοῖς πᾶς γὰρ μέθυσος καὶ πορνοκόπος πτωχεύσει, καὶ ἐνδύσεται διεῤῥηγμένα καὶ ῥακώδη πᾶς ὑπνώδης.» ηλαδή: Άκουσε υιέ µου και γίνε σοφός και την καρδιά σου οδήγησε την στον ίσιο δρόµο. Μην είσαι κοντά στην παρέα των µέθυσων, κι εκείνων που µε κρέατα παραχορταίνουν, γιατί ο µέθυσος και ο λαίµαργος πτωχαίνουν και ντύνει µε κουρέλια τον υπναρά η νωθρότητα. Επίσης ο πτωχός άνθρωπος, ενώ δεν έχει χρήµατα, αγαπά την διασκέδαση και τα γλέντια. Του αρέσει το άφθονο κρασί και το πολύ λάδι στα φαγητά και σ αυτά σπαταλά πάντοτε τις οικονοµίες του, για να µείνει πάντοτε φτωχός κατά το «ἀνὴρ ἐνδεὴς ἀγαπᾷ εὐφροσύνην, φιλῶν οἶνον καὶ ἔλαιον εἰς πλοῦτον» Ο απόστολος Παύλος συμβουλεύει τους χριστιανούς: «καὶ μὴ μεθύσκεσθε οἴνῳ, ἐν ᾧ ἐστιν ἀσωτία, ἀλλὰ πληροῦσθε ἐν Πνεύματι,» ηλαδή, µη µεθάτε µε κρασί, που οδηγεί στην ασωτία, αλλά να γεµίζετε την ψυχή σας µε Πνεύµα Άγιο. β) Στη χλιδή και στην τέρψι των απολαύσεων. Ο προφήτης Αµώς ελέγχει τους τρυφώντες, ως εξής: «Ουαί οἱ καθεύδοντες ἐπὶ κλινῶν ἐλεφαντίνων καὶ κατάσπαταλῶντες ἐπὶ ταῖς στρωμναῖς αὐτῶν καὶ ἔσθοντες ἐρίφους ἐκ ποιμνίων καὶ μοσχάρια ἐκ μέσου βουκολίων γαλαθηνά.» Αλλοίµονο σε σας που ξαπλώνετε αµέριµνα σε ανάκλιντρα στολισµένα µε ελεφαντόδοντο, και που τρώτε αρνάκια και καλοθρεµµένα µοσχαράκια από τα κοπάδια σας. γ) Στην αδικία και την εκµετάλλευση του πτωχού. Αυτά µε σφοδρότητα ελέγχει και επιτιµά ο Θεός.

4 Σελίδα 04 Οι ανάξιοι κληρικοί βλάπτουν την Εκκλησία. υστυχῶς ὅπου σταθῆ κανεὶς ἀκούει ἐπικρίσεις καὶ παράπονα γιὰ τοὺς κληρικούς μας γιὰ τὴν ἀδράνεια τῆς Ἐκκλησίας μας. Αὐτὸ στενοχωρεῖ καὶ θλίβει κάθε Ὀρθόδοξο Χριστιανὸ καὶ πολὺ περισσότερο ἐκείνους ποὺ ἔχουν πιὸ στενοὺς πνευματικοὺς δεσμοὺς μὲ τὴν Ἐκκλησία. Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι ἐξ αἰτίας κάποιων ἀναξίων κληρικῶν γενικεύεται ἡ δυσφήμιση τῆς Ἐκκλησίας καὶ πὼς ἐξογκώνονται τὰ παραστρατήματα τῶν ἱερωμένων, κι αὐτὸ εἶναι φυσικό, ἐπειδὴ ὁ λαὸς ἔχει τὴν ἀπαίτηση οἱ κληρικοὶ νὰ εἶναι χωρὶς κηλίδα, ἀλλοιῶς δὲν τοὺς ἀναγνωρίζει γιὰ πνευματικοὺς ὁδηγούς του. Οἱ πολλοὶ δὲν εἶναι σὲ θέσι νὰ ξεχωρίσουν τὸ πρόσωπο ἀπὸ τὸ πνευματικὸ λειτούργημα ποὺ κάνει καὶ ἐπηρεάζονται τόσο πολὺ ἀπὸ κάποιο σκάνδαλο ποὺ φημολογεῖται γιὰ ἕναν ἱερωμένο, ὥστε γίνονται ἄπιστοι, δὲν πατοῦν πιὰ σὲ ἐκκλησία καὶ εἶναι πολὺ δύσκολο ἕναν τέτοιο ἀγανακτισμένο ἀποστάτη νὰ τὸν συμφιλιώση κανεὶς μὲ τὴν Ἐκκλησία. Μήτε ἕνας Χρυσόστομος μπορεῖ νὰ κάνει ἕνα τέτοιο κατόρθωμα. Ἀφήνω πὼς ὅποιος ἐπιχειρήση νὰ μετατρέψη ἕναν τέτοιον ἄνθρωπο ἀπὸ τὴν ἀπέχθεια ποὺ πῆρε γιὰ τὴν θρησκεία, θὰ βρῆ τὸν μπελά του καὶ μπορεῖ ν ἀκούση ὅτι «κι αὐτὸς εἶναι ὑποκριτής, γιατὶ σκεπάζει τὶς ἀθλιότητες τῶν παπάδων». Οἱ τέτοιοι ἄνθρωποι, ἂν δὲν γίνουν ὁλότελα ἄθεοι, πηγαίνουν καὶ γίνονται χιλιαστὲς ἢ εὐαγγελιστὲς ἢ παπικοὶ ἢ προτεστάντες. Τὰ σκάνδαλα τῶν ρασοφόρων μας εἶναι ἡ σπουδαιότερη αἰτία ποὺ πληθαίνουν οἱ αἱρετικοί, καὶ μάλιστα, αὐτοὶ οἱ νέοι προσύλητοι γίνονται φανατικώτατοι μέσα στὴν αἵρεση ποὺ προσχωροῦν, ἀηδιασμένοι ἀπὸ τοὺς ἀνάξιους ἱερωμένους μας. Γιὰ τοῦτο πρέπει νὰ τρέμουν οἱ κληρικοὶ μὴν τυχὸν ἀκουσθῆ τὸ παραμικρὸ σὲ βάρος τους, γιατὶ οἱ ψυχὲς ποὺ χάνονται θὰ ζητηθοῦν μιὰ μέρα ἀπ αὐτούς. Ὁ Χριστὸς εἶπε στοὺς μαθητές του ὅτι αὐτοὶ εἶναι τὸ φῶς τοῦ κόσμου καὶ τὸ ἅλας τῆς Γῆς, καὶ ὅτι πρέπει νὰ λάμψει τὸ φῶς τοὺς ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων γιὰ νὰ ἰδοῦνε τὰ καλὰ ἔργα τους καὶ δοξάσουν τὸν πατέρα τὸν ἐν τοὶς οὐρανοίς. Λοιπόν, κι ὅταν γίνεται τὸ ἀνάποδο, δηλαδὴ ὅταν οἱ ἄνθρωποι βλέπουν τὰ κακὰ ἔργα τους, ἀντὶ νὰ δοξάσουν τὸ Θεό, θὰ τὸν βλασφημήσουν. Καὶ αἰτία θὰ εἶναι ὄχι οἱ ἄθεοι, ὄχι οἱ ἐχθροὶ τοῦ Χριστοῦ, ἀλλὰ οἱ ἴδιοι οἱ μαθητὲς καὶ ἀντιπρόσωποί του στὸν κόσμο, «οἱ κεχρισμένοι». Πάντα, σὲ κάθε ἐποχή, ὑπῆρχαν οἱ ἀνάξιοι κληρικοί, κοντὰ στοὺς ἁγίους ρασοφόρους. Ἀλλὰ σήμερα τὸ πρᾶγμα ἐχειροτέρεψε κατὰ πολύ. Μία ἀπὸ τὶς πολλὲς αἰτίες αὐτῆς τῆς θλιβερῆς καταστάσεως εἶναι ὅτι γίνονται συχνὰ κληρικοὶ κάποιοι ἄνθρωποι ποὺ δὲν ἔχουν κλίση στὴν θρησκεία καὶ ποὺ γι αὐτοὺς τὸ ρασοφορεῖν εἶναι ἕνα ἐπάγγελμα. Ὁ ἱερεὺς ὄχι μοναχὰ πρέπει νὰ Ε Ν Ο Ν Ένα παλαιό κείµενο του Φώτη Κόντογλου που όµως είναι πολύ επίκαιρο... ἔχει κλίση στὴν θρησκεία, ἀλλὰ νὰ φλέγεται ἀπὸ πίστη καὶ ἀγάπη πρὸς τὰ θεία, νὰ εἶναι «τῷ πνεύματι ζέων», ὅπως λέγει ὁ Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς. Καὶ νὰ τελεῖ τὴν θείαν μυσταγωγία μὲ τέτοια κατάνυξη, ποὺ πολλὲς φορὲς νὰ δακρύζη μπροστὰ στὴν Ἁγία Τράπεζα, ἰερουργώντας μὲ φόβο καὶ τρόμο. Ἐνῶ πολλοὶ ἀπὸ τοὺς σημερινοὺς ρασοφόρους, ἀντὶ ἡ εὐσέβειά τους καὶ ἡ κατάνυξή τους νὰ συνεπάρη τοὺς ἐκκλησιαζομένους, τοὺς παγώνει ἡ ἀτονία, ἡ ἀδιαφορία καὶ ἡ ψυχρότητα μὲ τὴν ὁποία ἐκτελοῦν τὴν ἱεροτελεστίες. Σ αὐτὸ συνεργεῖ καὶ ἡ ἄθλια θυμελικὴ μουσικὴ ποὺ ἀκούεται σὲ πολλοὺς ναοὺς ἀντὶ γιὰ ψαλμωδίες, επειδή η κοσμική τετραφωνία είναι ολότελα ξένη για μία Ορθόδοξη ιεροτελεστία. εν βρέθηκε δε μήτε ένας δεσπότης, έως σήμερα, που να εκφράσει την δυσαρέσκειά του για την άτοπη και ανίερη αυτή μουσική, που δεν έχει σχέση με την ορθόδοξη ελληνική ψυχή, και που είναι ύβρις για το σχήμα και το αξίωμα του ιερέως και αρχιερέως, ο οποίος ανέχεται να λειτουργεί, ψάλλοντας μαζί με τραγουδιστές Ιταλιάνους. Ἐπειδὴ λοιπὸν λείψανε ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία μας ἱερωμένοι ποὺ ἔχουν φωτιὰ μέσα τους, ἡ Ἐκκλησία αὐτὴ δὲν μπορεῖ παρὰ νὰ βραδυπορῆ, ἀσυγκίνητη κι ἀδιάφορη γιὰ ὅσα θὰ ἔπρεπε νὰ τὴν ἐνδιαφέρουν ζωηρά, ἀδιάφορη γιὰ ὅτι τὸ ποίμνιό της σκανδαλίζεται καὶ δοκιμάζεται σκληρὰ ἡ πίστη του ἀπὸ τὰ καμώματα μερικῶν ἱερωμένων, ἀδιάφορων γιὰ τὴν παραμόρφωση τῆς ἱερᾶς παραδόσεως, ἀδιάφορη γιὰ τὰ τέκνα της ποὺ τὴν ἀρνιοῦνται, γιὰ νὰ πυκνώσουν τὶς τάξεις τῶν διαφόρων αἱρετικῶν, μὲ κίνδυνο αὐτὴ ἡ αἱμοραγία της νὰ καταντήση θανάσιμη γι αὐτήν. Ὁ τρόπος μὲ τὸν ὁποῖον θὰ μποροῦσε νὰ διορθωθῆ τούτη ἡ πολὺ θλιβερὴ κατάστασις, φανερώνεται ἀπὸ τὰ παραπάνω συμπτώματα ὅτι εἶναι πολὺ ἁπλός, εἶναι ὅμως καὶ πολὺ δύσκολη ἡ θεραπεία της. Γιατὶ γιὰ τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ δὲν ὑπάρχει κανένα φάρμακο, οὔτε καμμιὰ μαγικὴ ράβδος, ἀφοῦ ἡ ἴδια ἔχει ἔργο της τὴν καθοδήγηση καὶ τὴν σωτηρία τῶν ἀνθρώπων. Ἡ θεραπεία βρίσκεται στὰ χέρια της, καὶ εἶναι ἡ κάθαρσή της ἀπὸ στοιχεῖα κακὰ γιὰ τὴν ὕψιστη ἀποστολή της. Ὅταν γίνη, ἀκόμα καὶ σχετικά, μιὰ τέτοια κάθαρση, θὰ μπορέσουν νὰ καταταχθοῦν στὴν ὑπηρεσία της ἁγνοὶ καὶ ἄξιοι κληρικοί, μὲ βαθιὰ πίστη καὶ μὲ ἀνιδιοτέλεια, «τῷ πνεύματι ζέοντες», γιὰ τοὺς ὁποίους θὰ εἶναι «ὡς ἀγαπητὰ τὰ σκηνώματα τοῦ Κυρίου τῶν δυνάμεων». Καὶ ὅταν γίνη αὐτὴ ἡ ἐπάνδρωση τῆς Ἐκκλησίας μας μὲ στοιχεῖα σοβαρά, ἐκλεκτὰ καὶ ἀξιοσέβαστα, τότε τὸ ἱερὸ δέντρο τῆς Ἐκκλησίας θὰ παρουσιασθῆ, μέσα σὲ λίγα χρόνια, κατάφορτο ἀπὸ καρποὺς «ὡς κατάκαρπος ἐλαία» πρὸς χαρὰν τῶν πιστῶν Ὀρθοδόξων, καὶ πρὸς

5 Έντυπο πνευµατικής εσωτερικής καταγραφής Σελίδα 05 δόξαν τοῦ Θεοῦ. Τότε θὰ λείψη αὐτὸ τὸ θανατερὸ μούδιασμα, ποὺ τὴν κατέχει σήμερα κι ἡ ἀπίστευτη ἀδιαφορία της γιὰ ὅσα τὴν ἀφοροῦν, ἀκόμα καὶ γιὰ ζητήματα ζωῆς καὶ θανάτου γι αὐτήν. Οἱ καλοὶ ἐκπρόσωποί της θὰ στέκονται ἀνύστακτοι φρουροί της, ἡμέρας καὶ νυκτός, καὶ τότε θὰ λάμψη τὸ ἀνέσπερο φῶς τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως μέχρι περάτων τῆς Οἰκουμένης, μέσα στὸ σκοτάδι ποὺ πλακώνει σήμερα τὸν κόσμο. «Ἰδοὺ νῦν καιρὸς Εὐπρόσδεκτος» γιὰ νὰ γίνη αὐτό. Ἀλλὰ «ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ βιάζεται καὶ οἱ βιασταὶ ἁρπάζουσιν αὐτήν». Ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ πρέπει νὰ ἔχει ὑπηρέτες ποὺ νὰ εἶναι ἀφοσιωμένοι σ αὐτὴν καὶ ἕτοιμοι γιὰ θυσίες, κατὰ τὸ ματωμένο ὑπόδειγμα τοῦ σταυρωμένου ἀρχηγοῦ της. Ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ πρέπει νὰ ὑπηρετεῖται καὶ νὰ φυλάγεται ἀπὸ ψυχὲς ἠρωϊκὲς ποὺ νὰ εἶναι ἕτοιμες ὄχι μόνον γιὰ θυσίες ὑλικὲς καὶ σωματικές, ἀλλὰ καὶ γιὰ πνευματικές, ποὺ εἶναι ἴσως πιὸ δύσκολες. Τέτοιες θυσίες εἶναι τὸ νὰ ταπεινώνεται ὁ ἕνας μπροστὰ στὸν ἄλλον, τὸ νὰ μὴ λογαριάζει τὸ συμφέρον του, τὸ νὰ βάζη τὸ καλὸ καὶ τὴν προκοπὴ τῆς Ἐκκλησίας ἀπάνω ἀπὸ τὴ δική του, τὸ νὰ θυσιάζεται ὡς καλὸς ποιμὴν γιὰ τὰ πρόβατα τοῦ Χριστοῦ κ.τ.λ. Ὅλα αὐτὰ δὲν μπορεῖ νὰ τὰ ἔχει ἕνα ἱερωμένος, ἂν δὲν ἔχει πίστη φλογερὴ καὶ ἀτράνταχτη καὶ θερμουργὸ κι ἂν δὲν πιστεύη ὅτι «οὐκ ἔχει μένουσαν πόλιν, ἀλλὰ τὴν μέλουσαν ἐπιζητεῖ». Μιὰ Ὀρθόδοξη Ἑλληνικὴ Ἐκκλησία, ποὺ θὰ ἔχει τέτοιους ἄγρυπνους καὶ ἀδέκαστους φρουρούς, θὰ εἶναι ἡ κιβωτὸς τῆς Ἀλήθειας, ποὺ θὰ πλέη ἀπάνω στὰ θολὰ κι ἀφρισμένα νερὰ τοῦ παγκόσμιου Ὠκεανοῦ τῆς ἁμαρτίας καὶ ἀπωλείας. Πόσο πάσχουμε, πόση θλίψη νοιώθουμε, κάθε φορὰ ποὺ θὰ παρουσιασθῆ κανένα σκάνδαλο σὲ βάρος κάποιου κληρικοῦ! Ἂν ἤτανε τρόπος νὰ πέφτουν σὲ μᾶς οἱ κατηγόριες, ἀντὶ σ ἐκείνους, σ ἐμᾶς ποὺ οἱ πράξεις μας δὲν ἀντανακλοῦν τὴν Ἐκκλησία! Ὁ εὐλαβὴς λαός μας δὲν αἰσθάνεται τὴν ἀνάγκη νὰ ἀκούη βαθυστόχαστες θεολογίες μὲ πανεπιστήμια καὶ μὲ διπλώματα, οὔτε παγκόσμια συμβούλια καὶ «διαλόγους». Ὁ πόθος του εἶναι νὰ ἀκούση ὅτι ὑπάρχει κάποιος ρασοφόρος, ἱερεὺς ἢ καλόγερος, ποὺ ἔχει καθαρὴ ζωή, ἂς εἶναι καὶ ἀγράμματος. Τόση εἶναι ἡ δίψα του γιὰ ἁγιότητα, ποὺ φτάνει νὰ εἶναι ἕνας ἱερωμένος μονάχα ἐνάρετος, καὶ τὸν λένε ἅγιον. Πιστεύουμε ὅτι ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία εἶναι ὁ φύλα- κας τῆς Ἀλήθειας τοῦ Χριστοῦ, ὁ μόνος φύλακας. Ἂν φανοῦμε ἀνάξιοι νὰ ἔχουμε αὐτὸν τὸν θησαυρό, θὰ χάσουμε, θὰ τὸν πάρη ὁ Κύριος ἀπὸ τὰ χέρια μας, ὅπως ἀπέτρεψε τὸ πρόσωπό του, τὸν παλαιὸ καιρό, ἀπὸ τοὺς Ἑβραίους. Καὶ ὅτι ἡ Ἐκκλησία μας κατέχει τὴν ἀλήθεια αὐτή, τὸ φανερώνουν, χωρὶς νὰ θέλουν, ἀκόμα καὶ οἱ παπικοί, ποὺ κατὰ τὰ τελευταία χρόνια ἐκδηλώνουν τὸ θαυμασμό τους γιὰ τὰ πατερικά μας κείμενα, γιὰ τὴν ὑμνολογία μας καὶ γιὰ τὴν ὑμνογραφία μας, καὶ γενικὰ γιὰ τὴν λατρεία μας. Αὐτὸ εἶναι σὰν νὰ ὁμολογοῦν ὅτι ἡ Ἐκκλησία μας εἶναι «ἡ Μία Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία» κι ὅτι αὐτὰ ποὺ ἀναφέραμε παραπάνω, εἶναι ἡ ἔκφρασις τῆς πνευματικῆς οὐσίας της, ὅτι εἶναι τὸ καθρέφτισμά της στὸν αἰσθητὸ κόσμο. Καὶ δὲν μπορεῖ τὸ καθρέφτισμά της παρὰ νὰ ἔχη ἀνταπόκριση μὲ ἐκεῖνο ποὺ καθρεφτίζεται καὶ μάλιστα νὰ εἶναι μιὰ ἀδύνατη σκιά του. Ἂς παρακαλοῦμε, λοιπόν, νύχτα-μέρα, καὶ μὲ δάκρυα τὸν Κύριο νὰ μή μας στερήση ἀπὸ τὸ ἀθάνατο αὐτὸ στεφάνι ποὺ ἔβαλε ἀπάνω στὸ κεφάλι μας, καὶ ποὺ τὰ ἄφθορα ἄνθη του ποτισθήκανε ἀπὸ τὸ ἅγιον αἷμα μυριάδων μαρτύρων, ἀπὸ καταβολῆς Χριστιανισμοῦ. Κι ἂς κράξουμε μὲ κλαυθμό: «Μὴ ἀποστρέψῃς τὸ πρόσωπόν Σου ἀπὸ τοῦ λαοῦ σου, ὅτι θλίβεται. Ταχὺ ἐπάκουσον αὐτοῦ, πρόσχες τῇ Ἐκκλησία Σου καὶ λύτρωσον αὐτῇν».

6 Σελίδα 06 Η Βάπτιση του Κυρίου. (Τα Άγια Θεοφάνεια) Η Βάπτιση του Κυρίου φέρει την ονοµασία Θεοφάνεια, γιατί κατά τη διάρκεια της βάπτισης φανερώθηκε η συµµετοχή των Τριών Προσώπων της Αγίας Τριάδος: Ο Θεός Πατέρας αποκαλύφθηκε µε τον λόγο Του, το Άγιον Πνεύµα-Θεός «εν είδει περιστεράς» ευλογώντας το ύδωρ µε τη σκιά του και ο Υιός-Θεός, δεχόµενος το βάπτισµα του Ιωάννου, αγιάζει τα ύδατα. Το περιεχό- µενο της τριαδικότητας της εορτής εκφράστηκε στο κοντάκιο των Θεοφανείων και καθορίζει τη µία τριαδική ενέργεια της Θεότητας µε µία καταπληκτική σαφήνεια. «Εν Ιορδάνη βαπτιζοµένου σου Κύριε, η τής Τριάδος εφανερώθη προσκύνησις, τού γάρ Γεννήτορος η φωνή προσεµαρτύρει σοι, αγαπητόν σε Υιόν ονοµάζουσα, καί τό Πνεύµα εν είδει περιστεράς, εβεβαίου τού λόγου τό ασφαλές. Ο επιφανείς Χριστέ ο Θεός, καί τόν κόσµον φωτίσας δόξα σοι». Το βάπτισµα που έδινε ο Άγιος Ιωάννης ήταν βάπτισµα µετανοίας. Το νερό του βαπτίσµατος ήταν νερό εξαγνισµού, απελευθέρωσης του ανθρώπου. Ένα τέτοιο βάπτισµα δεν ήταν αναγκαίο για τον Χριστό, γιατί ήταν προαιώνια αγνός. Έλαβε όµως το βάπτισµα του Ιωάννη από ταπεινοφροσύνη. Βαπτιζόµενος ο Ιησούς δεν αγιάστηκε από το ύδωρ, αλλά το αντίθετο, το δεύτερο Πρόσωπο της Τριάδας αγίασε την ύλη του ύδατος και µαζί µε αυτό ολόκληρη την κτίση. Με το βάπτισµα του Ιωάννη, την πράξη υπέρτατης ταπεινότητας του Χριστού, αποκαλύπτεται η Θεότητά Του. Αναπόσπαστο Πρόσωπο του Τριαδικού Θεού. Η Βάπτιση είναι το σηµείο του Χριστού µέσα στον κόσµο, σηµείο ενάρξεως της αποστολής Του, η καινούργια δηµιουργία του φθαρτού από τον θάνατο της πτώσης. Η Βάπτιση είναι η εορτή της νέας δηµιουργίας του κόσµου όπως µε την Γέννηση του Χριστού, γι αυτό και οι εορτές αυτές είναι άρρηκτα δεµένες µεταξύ τους. Η εορτή των Χριστουγέννων δένεται συνεχώς µέσα στα λειτουργικά κείµενα µε την εορτή των Θεοφανείων. Η δοµή των ακολουθιών, κυρίως στον εσπερινό των Θεοφανείων, επαναλαµβάνει σχεδόν καθ ολοκληρίαν τα τροπάρια των Χριστουγέννων, εκτός από µερικά στιχηρά που υµνούν την εορτή των Θεοφανείων σαν µία εορτή λαµπρότερη των Χριστουγέννων. Οι πατέρες του 4ου και 5ου αιώνα, όπως ο Άγιος Αµβρόσιος Μεδιολάνων. Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστο- µος, ο Άγιος Ιερώνυµος επισηµαίνουν την εντελώς διαφορετική όξα των Θεοφανείων: «Με τη Γέννηση Του ο Υιός του Θεού φανερώθηκε στον κόσµο µε έναν τρόπο µυστικό. Στην Βάπτισή Του, όµως, φανερώθηκε µε τρόπο αποκαλυπτικό» (Άγιος Ιερώνυµος). Κατά την ευαγγελική µαρτυρία η Βάπτιση του Σωτήρα έγινε όταν ήταν περίπου τριάντα χρονών, πράγµα που συµπίπτει ή ακριβέστερα, πλησιάζει την ηµέρα της Γεννήσε- Ε Ν Ο Ν Από το βιβλίο του Μοναχού Γρηγορίου Κρούγκ Σηµειώσεις ενός εικονογράφου ως. Κι εδώ βρίσκεται ο εσωτερικός δεσµός των ιερών γεγονότων. Ξεδιπλώνεται θα έλεγε κανείς το χρυσό νήµα που συνδέει τα Χριστούγεννα µε τα Θεοφάνεια. Στη ρωµαιοκαθολική Εκκλησία το διάστηµα µεταξύ των δύο εορτών είναι µεγαλύτερο από ότι στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Ο δεσµός όµως των δύο εορτών µένει ο ίδιος. Η αρµενική Εκκλησία διατηρεί την αρχαία συνήθεια να εορτάζει τη Γέννηση και τη Βάπτιση του Χριστού την ίδια ηµέρα: 25 εκεµβρίου. Η εορτή των Θεοφανείων φέρει το όνοµα της εορτής των Φώτων, εορτή του Φωτός. Τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες οι κατηχούµενοι ελάµβαναν το βάπτισµα εκείνη ακριβώς την ηµέρα, ανάµεσα σε ένα µεγάλο αριθµό αναµµένων λαµπάδων. Αυτό γινόταν γιατί όπου ο Θεός, εκεί και το Φώς, αφού «ο Θεός φως ε- στίν». Μέσα σε αυτή την εορτή ο σαπισµένος κόσµος αναδηµιουργείται µυστηριακά κι όπως στη δηµιουργία του κόσµου, έτσι και εδώ ο Θεός αγγίζει, εξαγνίζει και ζωοποιεί την ουσία του ύδατος. Μπαίνει µέσα στο νερό ο Χριστός για να το καθαρίσει, να το ζωοποιήσει, να το αγιάσει και να καταπατήσει τα φίδια που φωλιάζουν εκεί. Το Άγιο Πνεύµα, «ώσει περιστερά» καλύπτεια τα ύδατα, όπως και στη δηµιουργία του κόσµου όπου «επεφέρετο επάνω του ύδατος». Κατά την ερµηνεία του Μεγάλου Βασιλείου, όχι µόνο επεφέρετο πάνω από τα ύδατα, αλλά έµοιαζε να µεταδίδει στο νερό την ιδιότητα της ζωτικής δύναµης, καθιστούσε δηλαδή το νερό φορέα ζωτικής δύναµης, το ζέσταινε όπως ζεσταίνουν τα πετεινά του ουρανού τα αυγά τους και δίδουν ζωή στα µικρά νεογνά τους. Εδώ το Πνεύµα το Άγιο µεταδίδει στα ύδατα τη χάρη και τη δύναµη που γεννά τη ζωή µέσα στο µυστήριο του Βαπτίσµατος. Γίνεται ύδωρ που αναπηδά στην αιώνιο ζωή. Σαν αρχέτυπο η περιστερά της Κιβωτού, που άφησε ο Νώε ελεύθερη και επέστρεψε µε έναν κλώνο ελιάς στο ράµφος της, προεικονίζει το Άγιο Πνεύµα των Θεοφανείων πάνω από τα ύδατα του Ιορδάνη. Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστοµος εξηγεί την εικόνα της περιστεράς που πήρε το Άγιο Πνεύµα στα Θεοφάνεια: Λαµβάνοντας από το χέρι του Αγίου Ιωάννου το βάπτισµα, ο Χριστός ήλθε «πληρώσαι πάσαν δικαιοσύνην». ικαιοσύνη ονοµάζουµε την εκπλήρωση όλων των εντολών. Ο Χριστός είναι ο µόνος που εκπλήρωσε αυτή τη δικαιοσύνη µε τον ερχοµό Του. Έτσι αν η υποταγή στον Θεό συνιστά την αλήθεια κι ο Θεός έστειλε τον Άγιο Ιωάννη για να βαπτίσει τον λαό, τότε ο Χριστός εκπλήρωσε και αυτό ακόµα. Η γενεά µας όφειλε να πληρώσει το χρέος της, όµως δεν το πλήρωσε κι ο θάνατος µας αγκάλιασε όλους εµάς που ήµασταν υποταγµένοι σε αυτό το λάθος. Ο Χριστός ερχόµενος µας βρήκε στα χέρια του διαβόλου και πλήρωσε αυτό το χρέος. «Σε εµένα που έχω ταιριάζει να πληρώσω γι αυτούς που

7 Έντυπο πνευµατικής εσωτερικής καταγραφής Ι Ε Ρ Ε Σ Α Κ Ο Λ Ο Υ Θ Ι Ε Σ Κ Α Ι Ε Κ Η Λ Ω Σ Ε Ι Σ Ι Α Ν Ο Υ Α Ρ Ι Ο Υ Σελίδα 07 Κάθε Τρίτη µετά την ακολουθία του εσπερινού τελείται Ιερά Παράκληση στον Άγιο Παντελεήµονα. Μετά το πέρας της Παρακλήσεως θα διενεργείται ο κύκλος µελέτης της Αγίας Γραφής από τον π. Ιερόθεο Βαµβακάρη. Το µυστήριο της Ιεράς Εξοµολογήσεως τελεί ο π. Ιερόθεος Βαµβακάρης όλες τις ηµέρες και ώρες λειτουργίας του Ιερού Ναού κατόπιν συνεννοήσεως ( τηλ ) Κάθε Σάββατο τελείται Θεία Λειτουργία Κάθε Κυριακή και ώρα 10:30 γίνεται η συνάντηση των παιδιών του κατηχητικού σχολείου. Πρόγραµµα Θείων Λειτουργιών Τρίτη 20/01/2009 Ευθυµίου του µεγάλου. Ζαχαρίου Νεοµάρτυρος εξ Άρτης. Βασιλέως Λέοντος του µεγάλου εκ Θράκης. Βάσσου. Ευσεβίου. Ευτυχίου και Βασιλείου Μαρτύρων. Ίννα, Πίννα και Ρίµµα Μαρτύρων. Πέτρου του τελώνου. Θύρσου και Αγνής Μαρτύρων. Άννης Μάρτυρος. Τρίτη 27/01/2009 Ανακοµιδή λειψάνων Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόµου. Μαρκιανής βασιλίσσης. Κλήµεντος Οσίου του Αθηναίου. Αγίου ηµητρίου του εν Κωνσταντινουπόλει. Κλαυδιανού και Πέτρου Αιγυπτίων Οσίων. Στις 19/01 και 02/02 ηµέρα ευτέρα και ώρα 19:00 θα γίνουν οι νεανικές συναντήσεις, όπου θα συζητούνται θέµατα και σύγχρονοι προβλη- µατισµοί της εν Χριστώ ζωής, µέσα από την σοφία των πατέρων της Εκκλησίας. Μετά το πέρας της συζητήσεως τελείται η ακολουθία του Αποδείπνου. Παρασκευή 30/01/2009 Των Τριών Ιεραρχών (Βασιλείου του Μεγάλου, Γρηγορίου του Θεολόγου, Ιωάννου του Χρυσοστόµου). Ιππολύτου Ιεροµάρτυρος πάπα Ρώµης. Εύρεσις της εν Τήνω εικόνος Ευαγγελίστριας. Χρυσής Μάρτυρος. Θεοδώρου εκ Μυτιλήνης. Θεοφίλου του νέου. Στις 12/01 και 26/01 ηµέρα ευτέρα και ώρα 18:00 θα γίνουν οι προγραµµατισµένες οµιλίες στη σειρά συναντήσεων της σχολής γονέων. Κάθε Πέµπτη και ώρα 18: 30 στο ραδιόφωνο της Πειραϊκής Εκκλησίας η εκποµπή «Φωτός Θέµατα» µε τον Αρχιµανδρίτη π. Νίκανδρο Καρακωστόπουλο. Θέµατα φωτεινά, θεολογικά, δοσµένα µε σύγχρονη προοπτική και τρόπο κατανοητό. Την Κυριακή 18/01/2009 θα τελεσθεί η Θεία Λειτουργία, χοροστατούντος και ιερουργούντος του σεβασµιωτάτου µητροπολίτου Πειραιώς Φαλήρου και ραπετσώνας κ.κ. Σεραφείµ. δεν έχουν» λέει. Αυτή είναι η αιτία του Βαπτίσµατός Του. Γι αυτό το λόγο το Πνεύµα κατέβηκε εν είδει περιστεράς, γιατί όπου υπάρχει συµφιλίωση µε τον Θεό, εκεί είναι η περιστερά, όπως και µε τον Νώε όπου η περιστερά µε το κλωνάρι ελιάς ήταν δείγµα της αγάπης του Θεού για τον άνθρωπο. Το τέλος του κατακλυσµού. Έτσι κι εδώ, µε τη µορφή της περιστεράς κι όχι σώµατος (και πρέπει να υπογραµµισθεί αυτό) το πνεύµα κατέβηκε αναγγέλοντας τη θεία Χάρη σε ολόκληρο το σύµπαν.

8 E N D O N Μηνιαία ενηµερωτική έκδοση του Ιερού Ναού Αγίου Παντελεήµονος ραπετσώνας ιευθυντής εκδόσεως π. Γεώργιος Θεοδωρόπουλος Αρχισυντάκτης Στέφανος Φ. Σωτηρόπουλος Στοιχεία επικοινωνίας για παρατηρήσεις, σχόλια, προτάσεις, συνεργασίες Ι.Ν. Αγίου Παντελεήµονος Αγίου Παντελεήµονος 12 Τ.Κ ραπετσώνα Τηλέφωνο: Τηλεοµοιότυπο: Ηλ. διεύθυνση: periodikoendon@yahoo.gr ιαδικτυακό ιστολόγιο : ιανέµεται από τον Ιερό Ναό Αγίου Παντελεήµονος ραπετσώνας την τελευταία Κυριακή του κάθε µήνα. Εισφορές προαιρετικές. Στείλτε µας την ηλεκτρονική σας διεύθυνση, για να έχετε κάθε µήνα το περιοδικό Ε Ν Ο Ν σε.pdf αρχείο, στον υπολογιστή σας. Η άδικη φορολογία. Του Αγίου Γρηγορίου του Παλαµά "...και αν για λίγο υποκριθούµε φαινοµενική προς αλλήλους ειρήνη, οι δυνάστες αυξάνοµε περισσότερο την βία εναντίον των πτωχών, επιβάλλοντας βαρύτερη φορολογία στους χειρωνακτικά εργαζοµένους. Ποιος στρατιώτης αρκείται τώρα στον µισθό του; Ποιος άρχοντας δεν καµαρώνει τώρα για τις αρπαγές; Οι δε σκυλοτρόφοι και οι χοιροβοσκοί, σαν άγριοι χοίροι κι' αι- µοβόροι σκύλοι, διασπαράσσουν την περιουσία των απροστατεύτων. Γι' αυτό κραυγάζουν εναντίον όλων σας οι πτωχοί, εναντίον των ηγετών, των έπειτα από αυτούς, των στρατιωτικών, των υπηρετών τους, µη υποφέροντας την ανηλεή και µισάνθρωπη συµπεριφορά των φορολόγων και την συνεχή βία και αδικία από όσους είσθε δυνατώτεροι επάνω στην γη. Τώρα δε πλέον έφθασε και έως τους µοναχούς το ρεύµα της αδικίας που χύνεται." Σελίδα 08 Των αγαθών µας έχουµε µόνο τη διαχείριση. Του Γέροντος Πορφυρίου Ο Γέροντας έβλεπε την ουσία και δεν επηρεαζόταν από εξωτερικούς τύπους και επιφανειακά οικονοµικά συστήµατα. Μια µέρα µου έλεγε: «Ξέρεις ότι µπορεί να έχει κανείς µέγαρο και να πάει στον Παράδεισο ή στην κόλαση; εν εξαρτάται από το εάν έχουµε λίγα ή πολλά χρήµατα, αλλά από τον τρόπο που θα χρησιµοποιήσουµε αυτά που έχουµε. Τα χρήµατα, τα κτήµατα και όλα τα υλικά αγαθά µας δεν είναι δικά µας. Του Θεού είναι. Εµείς έχουµε µόνο τη διαχείρισή τους. Πρέπει να ξέρουµε, ότι ο Θεός θα µας ζητήσει λογαριασµό και για την τελευταία δραχµή µας, αν τη διαθέσαµε σύµφωνα µε το θέληµά Του ή όχι». Χ Ρ Ο Ν Ο Γ Ρ Α Φ Ι Α Οἱ τρόποι ὅμως μὲ τοὺς ὁποίους πανηγυρίζουμε στὸν καιρό μας τὰ Χριστούγεννα ἀποτελοῦν, ἀντίθετα, μιὰ θλιβερὴ ἔκπληξη. Στὴ θέση τῆς λιτότητος καὶ τῆς ταπεινώσεως, δεσπόζει ἡ χλιδή, ἡ ἐπίδειξη, ἡ πλεονεξία, ὁ πόθος καὶ ἡ προβολὴ τοῦ ὑλικοῦ πλούτου, ὁ φανταχτερὸς εὐδαιμονισμός, ἡ ὑποτίμηση καὶ περιφρόνηση τῶν πνευματικῶν ἀγαθῶν. Αὐτὴ μάλιστα τὴν ἐποχή, ἀναστατώνει τὴν οἰκουμένη μιὰ ἄλλη δυσάρεστη ἔκπληξη: Ἡ κατάρρευση τῆς οἰκονομίας. Ἡ στρεβλὴ οἰκονομικὴ δραστηριότητα, ποὺ λατρεύει τὸ κέρδος, περιφρονεῖ τὸν ἄνθρωπο καὶ λεηλατεῖ τὴν κτίση, ὁδήγησαν στὴ γνωστὴ παγκόσμια οἰκονομικὴ κρίση, ποὺ σὰν φοβερὸς κυκλώνας ἀπειλεῖ τὶς περισσότερες χῶρες, ἀναπτυγμένες καὶ ἀναπτυσσόμενες. Κυρίως ὅμως καταλήγει σὲ νέα ταλαιπωρία τῶν ἑκατομμυρίων φτωχῶν καὶ ἁπλῶν ἀνθρώπων. Οἱ προτάσεις γιὰ τὴν ἄμεση διέξοδο ἀπὸ τὴν κρίση, πολλὲς καὶ ἀξιέπαινες. Ἀλλὰ μακροπρόθεσμα, ἡ γενικότερη δοκιμασία ποὺ περνᾶ ἡ ἀνθρωπότητα ἀπαιτεῖ ριζικότερες ἀλλαγές. Ὁ αἰώνιος Λόγος τοῦ Θεοῦ, τοῦ ὁποίου τὴ Σάρκωση ἑορτάζουμε, δείχνει διαχρονικὰ τὴν κατεύθυνση: Λιτότητα καὶ ἐγκράτεια στὴν προσωπικὴ ζωή. Περισσότερη ἀλληλεγγύη, γνησιότερη ἀγάπη. Ἀληθινὸ σεβασμὸ στὴν ἀξιοπρέπεια τοῦ κάθε ἀνθρωπίνου προσώπου, ὅπου καὶ σὲ ὅποιες συνθῆκες καὶ ἂν γεννήθηκε. ιότι μετέχει στὴν ἀνθρώπινη φύση τὴν ὁποία προσέλαβε καὶ ἀνύψωσε ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ. Αὐτὴ ἡ μορφὴ βιοτῆς ἀνακαινίζει τὴ ζωὴ καὶ τὴν πλουτίζει πνευματικά, χαρίζοντάς της μοναδικὴ ὀμορφιά. Καὶ τελικά, στηρίζει τὴν κοινωνικὴ δικαιοσύνη καὶ διαμορφώνει τὸν ἀληθινὸ πολιτισμό. Ἂς γιορτάσουμε τὴν ἔλευση τοῦ Λυτρωτοῦ καὶ ἂς φανερώσουμε τὴν ἀφοσίωση καὶ τὴν πιστότητά μας σ Αὐτόν, μὲ μιὰ ἀντίσταση ποιότητος στὴν κρατοῦσα νοοτροπία πλεονεξίας, βίας, σκληροκαρδίας καὶ καταχρήσεως τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος. Αὐτὲς ἔχουν ὁδηγήσει τὴν ἀνθρωπότητα στὴ νεοειδωλολατρία τοῦ χρήματος, τοῦ ἀθέμιτου πλουτισμοῦ. Ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος, τοποθετώντας στὸ περιθώριο τὸν Λόγο τοῦ Θεοῦ καὶ περιφρονώντας τὸν Θεάνθρωπο, κατέληξε στὸν ὑπάνθρωπο. Ὅσοι πονοῦμε γιὰ οὐσιαστικὴ ἀνύψωση τῆς κοινωνίας καλούμεθα νὰ ἀντισταθοῦμε στὴ νοοτροπία αὐτή, ἀπ ὅπου καὶ ἂν προέρχεται, ἀπὸ ὅποιους καὶ ἂν συντηρεῖται. Ὁ ἐνανθρωπήσας Λόγος τοῦ Θεοῦ τῆς σοφίας καὶ τῆς ἀγάπης ἂς κατευθύνει καθημερινὰ τὴ ζωή μας, γεμίζοντάς την αἰσιοδοξία καὶ χαρά καὶ στὶς γιορτινὲς αὐτὲς μέρες καὶ σ ὅλο τὸν ἐρχόμενο χρόνο. Εὐλογημένα Χριστούγεννα. αααααααααααααααααααα (Από το μήνυμα του Αρχιεπισκόπου Αλβανίας Αναστασίου)