Project : Η Ιστορία Της Αμερικής Μέσα Από Τα Τεύχη Του Λούκυ Λούκ

Transcript

1 Ιωνίδειος Πρότυπος Σχολή Πειραιά Project : Η Ιστορία Της Αμερικής Μέσα Από Τα Τεύχη Του Λούκυ Λούκ Υπεύθυνη Καθηγήτρια : Τσακανίκα Ελισάβετ Ιανουάριος

2 Πίνακας Περιεχομένων Εισαγωγή... 5 Οι Ινδιάνοι και τα χλωμά πρόσωπα... 6 Τα χλωμά πρόσωπα και οι άλλοι Αφροαμερικάνοι σκλάβοι στη βόρεια Αμερική Τέχνη Αποικισμός στην Αμερική Γάλλοι Οι Ουγενότοι Σήμερα Άγγλοι Αρχές δεκαετίας 1820 : Ιρλανδοί Το κίνημα των φενίων Η ζωή των Ιρλανδών Επαγγέλματα Κινέζοι Ο ΣΕΡΙΦΗΣ ΚΑΙ Ο ΝΤΕΣΠΕΡΑΝΤΟ Τρόποι διασκέδασης στην άγρια Δύση Διασκέδαση FREAK SHOWS Μουσική Διάσημοι παράνομοι και Λούκυ Λουκ Τζέσε Τζέιμς Billy the Kid Calamity Jane Συμμορία των Ντάλτον Οικογένεια Ντάλτον

3 Η συμμορία Λυντσάρισμα Ο θεσμός του σερίφη ΤΟ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟ ΣΩΦΡΟΝΙΣΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ Η ιστορική ανάπτυξη των φυλακών στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής Πρώιμος αποικισμός, μεταφορά καταδίκων, εμπόριο φυλακισμένων Αποικιακές εγκληματικές τιμωρίες, φυλακές και πτωχοκομεία Κατασκευή φυλακών "Το Σιδερένιο Άλογο Και Το Σύρμα Που Τραγουδάει" Τεχνολογική Κατάκτηση Της Δύσης Σιδηρόδρομος «Ο άνθρωπος από το Πεκίνο» και η σχέση του με τον αμερικανικό σιδηρόδρομο Σιδηρόδρομος και Λούκυ Λουκ "Το Σιδερένιο Άλογο" Πόνυ εξπρές Ίδρυση Λειτουργία Διαδρομή Τηλέγραφος και Λούκυ Λουκ "Το σύρμα που τραγουδάει" Πετρέλαιο Τηλέγραφος Morse Κώδικας Morse Ο Τηλέγραφος Στις Η.Π.Α Τηλέγραφος και Λούκυ Λουκ "Το σύρμα που τραγουδάει"

4 Εφημερίδα Εφημερίδα και Λούκυ Λουκ "Νταίυλη Σταρ" Ομάδα Εργασίας

5 Εισαγωγή Ο Λούκυ Λουκ είναι κόμικ, δημιούργημα του Βέλγου Morris. Γνώρισε την περίοδο της μεγαλύτερης ακμής του κατά την εποχή που σεναριογράφος του ήταν ο Ρενέ Γκοσινί. Η ιστορία τοποθετείται στην Δύση των ΗΠΑ (Far-West) κατά την περίοδο του 19ου αιώνα, αμέσως μετά την λήξη του Αμερικανικού Εμφυλίου Πολέμου με πρωταγωνιστή τον Λούκυ Λουκ, ένα "φτωχό και μόνο καουμπόι". Μαζί με τον Αστερίξ και τον Τεντέν είναι από τα πιο εμπορικά και διάσημα κόμικ στην Ευρώπη. Ξεκινώντας σαν μια παρωδία της άγριας δύσης το κόμικ πρωτοεμφανίστηκε το1946 από τον Morris. Η πρώτη ιστορία έκανε την εμφάνισή της στο περιοδικό Σπιρού στις 7 Δεκεμβρίου του Μετά από αρκετά τεύχη, τα οποία ο Morris δούλεψε μόνος του, το 1955 ξεκινά τη συνεργασία του με τον Γκοσινί, οδηγώντας την έκδοση στην χρυσή της εποχή. Μετά το θάνατο του Γκοσινί, το 1977, πολλοί σεναριογράφοι συνεργάστηκαν με τον Μορρίς, όπως οι Βικ (Vicq), Μπομπ ντε Γκρόοτ (Bob de Groot), Ζαν Λετουρζί (Jean Léturgie) και Λο Χάρτογκ φαν Μπάντα (Lo Hartog Van Banda). Μετά το θάνατο του Morris, το 2001, ο Γάλλος σχεδιαστής Ασντέ (Achdé) συνέχισε την σχεδίαση των νέων ιστοριών σε συνεργασία με τον σεναριογράφο Λοράν Γκερά (Laurent Gerra). Ο Λούκυ Λουκ είναι ένας καουμπόι με μοναδικές ικανότητες στο σημάδι και στην ταχύτητα τραβήγματος του πιστολιού. Είναι ο άνθρωπος που "πυροβολεί πιο γρήγορα και από τη σκιά του". Ο φτωχός και μόνος καουμπόι χρησιμοποιεί τις δυνάμεις του για την πάταξη του εγκλήματος και την υπεράσπιση του δίκαιου. Πιστός του σύντροφος η Ντόλυ (στις περισσότερες ελληνικές εκδόσεις) ή ο Ντόλης (εσχάτως στις εκδόσεις της Μαμούθ, καθώς το άλογο του Λούκυ στην αυθεντική του έκδοση ήταν γένους αρσενικού), ένα άλογο με ξεχωριστές δυνατότητες και ευφυΐα καθώς και ξεχωριστό χιούμορ, που χρησιμοποιεί για να βοηθήσει τον Λούκυ στις δυσκολίες. Μαζί σε πολλές ιστορίες και ο Ραντανπλάν, ο σκύλος της φυλακής, που δεν φημίζεται για την ευφυΐα και την ζωντάνια του. Περίφημα, επίσης, είναι και τα ονόματα των ηρώων που χρησιμοποιούνται, αν και εξαιρετικά δύσκολα αποδίδονται σε διαφορετική γλώσσα από του πρωτότυπου: Για παράδειγμα, ο ήρωας Φιλ Ντέφερ εικονογραφείται ως πανύψηλος και εξαιρετικά λεπτός, καθώς το όνομά του στα Γαλλικά σημαίνει "σύρμα" (Fils de Fer). 5

6 Οι Ινδιάνοι και τα χλωμά πρόσωπα Ο αποικισμός της Αμερικής ξεκίνησε το 1492 όταν ο Κολόμβος πάτησε το πόδι του στην Κούβα και την Ισπανιόλα. Αρχικά αποικίστηκαν η Βόρεια και Κεντρική Αμερική ενώ Οι Άγγλοι και οι Γάλλοι κατάφεραν να ξεπεράσουν τα εμπόδια και να σταθεροποιήσουν τους οικισμούς τους στη Βόρεια Αμερική. Η μετακίνηση των Ευρωπαίων δεν έγινε ειρηνικά και κατά συνέπεια οι γηγενείς πληθυσμοί της ηπείρου εξολοθρεύθηκαν είτε από ασθένειες είτε από τον πόλεμο. Αναφορικά με τις αποικίες της Βορείου Αμερικής οι Άγγλοι χρησιμοποίησαν τους ιθαγενείς ως δούλους, απαξίωσαν τον τρόπο ζωής τους και τον πολιτισμό τους και με αιματηρές συρράξεις τους έκαναν δούλους ή τους εξαφάνισαν. Οι Γάλλοι αποδείχτηκαν πιο ικανοί στις συναλλαγές τους, κέρδισαν τη φιλία των περισσότερων φυλών και έκλεισαν μαζί τους συμφωνίες που ποτέ δεν παραβίασαν. Με τα αποικιακά ρεύματα εξαπλώθηκαν επιδημίες στους ιθαγενείς που δεν είχαν κανένα είδος ανοσίας. Συνηθισμένες ασθένειες όπως η ιλαρά, η ανεμοβλογιά ή η ευλογιά ήταν φονικές για τους ιθαγενείς, το 80%των οποίων περίπου πέθαναν από ασθένειες που είχαν έρθει από την Ευρώπη. Γενικότερα ο ευρωπαϊκός αποικισμός της Αμερικανικής ηπείρου άλλαξε τα πάντα για τη ζωή και τον πολιτισμό των ιθαγενών λαών.από τον 15 ο ως τον 19 ο αι. οι γηγενείς πληθυσμοί ρημάζονταν από ασθένειες, εκτοπίσεις, πολεμικές διαμάχες και την υποδούλωσή τους από τους Ευρωπαίους. Οι αποικιστές της Β. Αμερικής δεν ήρθαν ως άρπαγες και ως καταπιεστές αλλά για να ζήσουν και να δημιουργήσουν συνθήκες ζωής και ανάπτυξης, διαφορετικές από αυτές που άφησαν πίσω τους. Αυτή η διαφορετική νοοτροπία προσδιόρισε, καθόρισε και διαμόρφωσε την εμφανή διαφορά της περιοχής σε όλους τους τομείς και εκφράσεις πολιτικής οικονομίας, πολιτισμού και κοινωνικής κατάστασης. Οι άποικοι θεώρησαν τη νέα γη σαν δωρεά προορισμένη γι αυτούς και με δικαίωμα απόλυτης, απερίσπαστης και απεριόριστης χρήσης. Έτσι ξεχέρσωσαν κι έκαψαν τη γη για να καλλιεργήσουν, να χτίσουν και να επεκταθούν και εξαφάνισαν άγρια θηρία και άγριους γηγενείς. Οι λευκοί άποικοι πίστευαν ότι οι εξουσίες τους ήταν αποτέλεσμα θειικού χαρίσματος ενώ οι Ινδιάνοι είχαν αναπτύξει τη συλλογικότητα σαν κύρια πηγή εξουσίας.απαλλαγμένοι από εξαναγκαστικούς θεσμούς αντιλαμβάνονται τη μητέρα γη σαν πηγή ζωής και τη θέση του ανθρώπου σαν μέρος της. Όχι 6

7 τυχαία οι πολιτισμοί των Ινδιάνων και πιο συγκεκριμένα των Ιροκέζων έγιναν αντικείμενο μελέτης φωτεινών μυαλών της Δύσης. Όταν οι λευκοί αναζητούσαν αρχηγό για να συνάψουν συνθήκες δεν καταλάβαιναν ότι ο λόγος του αρχηγού δεν είχε καμία ιδιαίτερη βαρύτητα. Ό,τι συμφωνίες έκλειναν, δεν γίνονταν στη βάση της παραχώρησης γης που έτσι κι αλλιώς θεωρούσαν ότι δεν τους ανήκει αλλά στη βάση της συνδιαχείρισης της γης από την οποία ζούσαν. Η λογική της ατομικής ιδιοκτησίας τους ήταν εντελώς ξένη. Οι Ινδιάνοι δεν ήταν απλά εμπόδια στην απληστία των αποίκων αλλά απειλούσαν τις πρωταρχικές τους επιλογές σε θέματα διακυβέρνησης και οργάνωσης της κοινωνίας. Η ανάπτυξη του καπιταλισμού και η ανάδειξη του αποικιοκρατικού κράτους όξυνε τις αντιθέσεις. Αρχίζει μια περίοδος αφομοίωσης, απομόνωσης, εκτόπισης αλλά και αφανισμού των πολιτιστικών και φυλετικών ιδιαιτεροτήτων των Ινδιάνων. Χάνεται ο παραδοσιακός τρόπος ζωής και εξοντώνονται πληθυσμοί των Ινδιάνων. Γίνεται αποστράγγιση των πλουτοπαραγωγικών πόρων και η γη τους αρπάζεται βίαια για την κατασκευή υποδομών όπως εργοστάσια, γέφυρες και βιομηχανίες καταστρέφοντας κάθε είδος ζωής στην όμορφη και πλούσια γη. Με την πρόφαση του εκπολιτισμού των βαρβάρων οι αποικιοκρατικές δυνάμεις προσπαθούσαν να νομιμοποιήσουν την εδραίωση της κατοχής τους έχοντας τη βαθιά πεποίθηση για την ειδολογική κατωτερότητα των ιθαγενών. Η αποικιοκρατική εξάπλωση βαρύνεται με την ευθύνη του αφανισμού σημαντικού μέρους του γηγενούς πληθυσμού με το βαρύτερο τίμημα να πληρώνουν οι Ινδιάνοι. Ο ίδιος ο Κολόμβος υπεύθυνος για τη γενοκτονία των Ινδιάνων φρόντισε να συμβάλλει τα μέγιστα στα μαρτύρια που έμελλε να υπομείνουν οι ιθαγενείς του Νέου Κόσμου. Περίπου μέλη της φυλής arawaks υποδουλώθηκαν. Μέχρι το 1550 κατάφεραν να επιβιώσουν 500 άτομα ενώ το 1650 είχαν εκλείψει όλοι. Το διάστημα ανάμεσα στον 15 ο και 19 ο αι. έχει καταγραφεί ως η πλέον μαύρη σελίδα στην ιστορία των Ινδιάνικων λαών αφού πέρα από τα συνήθη φαινόμενα σκλαβιάς και τις σφαγές είχαμε και τις αρρώστιες. Ο Λούκυ-Λούκ τώρα είναι ο ήρωας που αντιπροσωπεύει τη νεα τάξη πραγμάτων. Είναι ο ήρωας που εμφανίζεται μετά τη λήξη του αμερικανικού εμφύλιου πολέμου σαν ο φτωχός και μόνος κάουμπου που δρα ανιδιοτελώς με γνώμονα το κοινό συμφέρον. Είναι ικανός στο σημάδι και στην ταχύτητα τραβήγματος του πιστολιού. Πυροβολεί πιο γρήγορα και από τη σκιά του και χρησιμοποιεί τις δυνάμεις του για την πάταξη του εγκλήματος και την υπεράσπιση του δικαίου. Ωστόσο η εικόνα του γρήγορα θα ξεθωριάσει. 7

8 Αμερική Τα εδάφη μεταξύ του ποταμού Μιζούρι και των Βραχωδών Ορέων είναι άνυδρα και φτωχά σε ξυλεία και μη καλλιεργήσιμα όμως κατοικούν σε αυτά οι τελευταίοι ελεύθεροι Ινδιάνοι οι οποίοι ύστερα από δεκαετίες αδιάκοπου και εγκληματικού εποικισμού των Λευκών περιορίζονται στο far west και κυνηγούν τα κοπάδια των βισώνων. Από εκεί περνούν τα ξεριζωμένα καραβάνια των πρώτων σκαπανέων χρυσοθήρων έπειτα από το πρόσταγμα της εξόρμησης για χρυσό Κάθε Αμερικανός πολίτης μπορεί να αποκτήσει δικαίωμα ιδιοκτησίας 806 εκταρίων δημόσιας γης με τον όρο να τα καλλιεργεί. Έτσι αφιλόξενα μέχρι τότε εδάφη που κατοικούνται από τους Ινδιάνους καθίστανται καλλιεργήσιμα και παραγωγικά far west.oι πεδιάδες της Άγριας Δύσης αξιοποιούνται από τους μεγαλοκτηνοτρόφους και εκατομμύρια βοοειδή κατακλύζουν την εδαφική επικράτεια των βισώνων Ιλλινόις. Αποκτάται δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για το σταθερό, ανθεκτικό και οικονομικό συρματόπλεγμα με τις αγκαθωτές προεξοχές. Ταυτόχρονα οι αγρολήπτες που είχαν προωθηθεί στη Δύση περιφράσσουν τα αγροτεμάχιά τους αποκόπτοντας τους χώρους βοσκής για τα βοοειδή. Γίνονται άγριες διαμάχες μεταξύ των βαρόνων των βοοειδών και των αγροληπτών γνωστές σαν ο πόλεμος του συρματοπλέγματος. Η ήττα των βαρόνων των βοοειδών επέρχεται έπειτα από πολλές διαμάχες και αποτυπώνεται στα πάμπολλα western. Έτσι έρχεται η σταδιακή απόσυρση του γελαδάρη κάουμπου ενώ μαζί με την εικόνα του μοναχικού και ζόρικου καβαλάρη ξεθωριάζει η επική διάσταση του far west. To συρματόπλεγμα στέλνει στην ανεργία το φτωχό και μόνο καβαλάρη. Προκαλεί την εξαφάνιση του αρχετυπικού κάουμπου ενώ στην περίπτωση των Ινδιάνων προκαλεί τον αφανισμό. Γιατί ενώ οι Ινδιάνοι σπάνια επιθυμούν ή διαθέτουν τα μέσα για να περιφράξουν τα αγροτεμάχιά τους, οι λευκοί κτηματίες και κτηνοτρόφοι χρησιμοποιούν ευρέως το συρματόπλεγμα και μάλιστα εισχωρούν αδίστακτα στα μη περιφραγμένα εδάφη των Ινδιάνικων φυλών. Το συρματόπλεγμα μετατρέπει τον γεωγραφικό και κοινωνικό χώρο των Ινδιάνων αφενός σε ένα εχθρικό περιβάλλον όπου ο νομαδισμός και το κυνήγι καθίστανται εντελώς αδύνατα και αφετέρου σε ξένο τόπο όπου ο παραδοσιακός και φυλετικός τρόπος ζωής είναι αδιανόητος. Ο φυσικός και πολιτισμικός αφανισμός των Ινδιάνων έχει συντελεστεί. Τα comics του Λούκι Λούκ είναι από τα πλέον επιδραστικά αφηγήματα αναφοράς για την Αμερικανική Δύση τον 19 ο αι. Αποτελούν μια παρωδία του far west, με τις τυπικές μορφές της εποχής στην πιο γκροτέσκα εκδοχή και συνιστούν μια πολύχρωμη σάγκα που αναπαριστά με χιούμορ την ιστορική περίοδο που διαδέχεται τον Αμερικανικό εμφύλιο. 8

9 Τελειώνοντας αξίζει να αναφέρουμε ότι οι αδελφοί Daltons ήταν υπαρκτές προσωπικότητες και έδρασαν στην Αμερικανική Δύση από το 1890 ως το Ένας από αυτούς κατηγορήθηκε για παράνομη εισαγωγή λικέρ σε ινδιάνικη επικράτεια. Η εμπλοκή τους σε ληστείες τρένων και τραπεζών είναι αποτέλεσμα της απώλειας της οικογενειακής τους φάρμας για την κατασκευή σιδηρόδρομου. Ακόμη ένας ιστορικός χαρακτήρας ήταν η Calamity Jane Mε την οικογένειά της άφησε το Μισούρι και ακολουθώντας καραβάνια εποίκων έφτασαν στο Γουαιόμιγκ. Εκεί έκανε διάφορες δουλειές, μεταξύ αυτών εκδιδόταν περιστασιακά και έπιασε και δουλειά σαν ανιχνευτής στο οχυρό Ράσελ. Αναφέρεται τέλος ότι πήρε μέρος σε αρκετές αψιμαχίες με τους Ινδιάνους και ότι βοήθησε και ένα καραβάνι που κινδύνευε από αυτούς. 9

10 Τα χλωμά πρόσωπα και οι άλλοι Αφροαμερικάνοι σκλάβοι στη βόρεια Αμερική Στις αποικίες του Νέου Κόσμου υπήρχε έλλειψη εργατικών χεριών (ιδιαίτερα στις νότιες πολιτείες) και έτσι γεννήθηκε η ανάγκη για τη χρήση σκλάβων. Το δουλεμπόριο έφτασε σε πρωτόγνωρα επίπεδα, ως το μέσο που θα θεμελίωνε τη δημιουργία παγκόσμιων εμπορικών δικτύων. Οι Βρετανοί και οι Πορτογάλοι ήταν οι κυριότεροι μεταφορείς δούλων. Οι πρώτοι Αφρικανοί σκλάβοι έφτασαν στην Αμερική το 1503, από Ισπανούς δουλεμπόρους.όταν το 1549 οι Πορτογάλοι ξεκίνησαν την καλλιέργεια ζαχαροκάλαμου στη Βραζιλία μετέφεραν σκλάβους από τη Δυτική Αφρική. Σύμφωνα με υπολογισμούς, περίπου 2,5 εκατομμύρια Αφρικανοί δούλοι μεταφέρθηκαν στη Βραζιλία από το 1550 έως το 19ο αιώνα. Κατά την περίοδο , οι Βρετανοί έφερναν στην Αμερική 1500 σκλάβους ετησίως, οι Γάλλοι 300 και οι Ισπανοί Στο τέλος του 18ου αιώνα, οι Βρετανοί κυριαρχούσαν στο είδος αυτό εμπορίου, με 150 δουλεμπορικά να αποπλέουν ετησίως από τα λιμάνια του Λονδίνου, του Λίβερπουλ και του Μπρίστολ. Υπολογίζεται πως από τα τέλη του 15ου ως τις αρχές του 19ου αιώνα μεταφέρθηκαν στο δυτικό ημισφαίριο περίπου 12 εκατομμύρια σκλάβοι, ενώ τέσσερις με πέντε εκατομμύρια πέθαναν κατά τη διάρκεια του ταξιδιού. Από το σύνολο, τα 2/3 κατέληξαν σε φυτείες ζάχαρης. Ορισμένοι Άγγλοι πραγματοποιούσαν ένα διαφορετικό, επίσης κερδοφόρο, είδος δουλεμπορίου, καθώς απήγαγαν άστεγους και άνεργους συμπατριώτες τους. Στις αποικίες, οι απαχθέντες υπέγραφαν συμβόλαια εργασίας σε καπνοτόπια, αλλά σπανίως αμείβονταν με τα συμφωνηθέντα. Επιπροσθέτως, συχνά απάγονταν γυναίκες, με σκοπό την ανάπτυξη των αποικιών. Οι Πορτογάλοι ξεκίνησαν την εξερεύνηση της Αφρικής, προκειμένου να ανακαλύψουν και να εκμεταλλευτούν τον τεράστιο πλούτο της, τόσο σε πρώτο ύλες όσο και σε ανθρώπινο δυναμικό. Το διάστημα εκείνο είχαν επίσης ανάγκη από ανθρώπους που θα εργάζονταν στις φυτείες των νεοδημιουργηθέντων Αμερικανικών αποικιών τους. Γύρω στο 1440 άρχισαν,λοιπόν, να αιχμαλωτίζουν Αφρικανούς και να τους μεταφέρουν στην Πορτογαλία. 10

11 Πενήντα δύο χρόνια αργότερα ο Ιταλός εξερευνητής Χριστόφορος Κολόμβος πραγματοποίησε το πρώτο από τα πολλά ταξίδια του στην Καραϊβική, φτάνοντας κάπου στις Μπαχάμες.. Στόχος του ήταν να συγκεντρώσει πλούτο για τον εαυτό και τους κυρίους του, την Βασίλισσα Ισαβέλλα και τον Βασιλιά Φερδινάνδο της Ισπανίας. Το 1518 στάλθηκαν οι πρώτοι σκλάβοι πέρα από τον Ατλαντικό. Πολύ σύντομα η Βρετανία, οι Κάτω Χώρες και η Γαλλία ανταγωνίζονταν την Ισπανία και την Πορτογαλία προκειμένου να αποκτήσουν ένα μερίδιο στα κέρδη από τους δούλους και το δουλεμπόριο. Αυτό το νέο είδος υπερατλαντικού δουλεμπορίου είχε τελείως διαφορετικό χαρακτήρα από αυτό που υπήρχε μέχρι τότε. Ο αριθμός των Αφρικανών που αρπάγησαν ως σκλάβοι ήταν πρωτάκουστος. Λόγω της τεράστιας κλίμακας του δουλεμπορίου και της μείωσης του πληθυσμού αποσταθεροποιήθηκε το κοινωνικό και οικονομικό σύστημα σε πολλές αφρικανικές χώρες. Μέχρι το τέλος του 15ου αιώνα υπολογίζεται ότι περίπου 70.οοο άνθρωποι αιχμαλωτίζονταν κάθε χρόνο και μεταφέρονταν παρά τη θέληση τους στην Αμερική. Η περιοχή που σήμερα ονομάζουμε Αγκόλα σταδιακά μετατράπηκε σε έναν έρημο τόπο. Συνολικά, υπολογίζεται ότι τουλάχιστον 12 εκατομμύρια Αφρικανοί μεταφέρθηκαν με την βία από την ήπειρο που κατοικούσαν. «Πολύ σύντομα με τοποθέτησαν κάτω από τα καταστρώματα. Εκεί χτύπησε τη μύτη μου μια τέτοια δυσωδία που παρόμοια της δεν είχα ξανανιώσει ποτέ.. Η απαίσια αυτή βρώμα μαζί με τα κλάματα των ανθρώπων με έκανε να νιώσει τόσο άρρωστος και ποταπός που δεν μπορούσα ούτε να φάω τίποτα και ούτε είχα την παραμικρή επιθυμία να γευτώ το οτιδήποτε. Ευχόμουν ο τελευταίος φίλος μου, ο θάνατος, να με ανακουφίσει, σύντομα όμως προς απογοήτευση μου δύο από τους λευκούς άντρες μου προσέφεραν τροφή και όταν αρνήθηκα με έδεσαν και με μαστίγωσαν αλύπητα. Ποτέ μέχρι τότε στη ζωή μου δεν είχα αντικρύσει τέτοια κτηνώδη σκληρότητα ανάμεσα σε ανθρώπους, μια σκληρότητα που οι λευκοί δεν χρησιμοποιούσαν μόνο απέναντι σε εμάς, τους μαύρους, αλλά συχνά και μεταξύ τους. Συγκεκριμένα, μια από τις φορές που μας είχαν επιτρέψει να βγούμε στο κατάστρωμα είδα έναν λευκό άνθρωπο δεμένο στο ιστίο του καραβιού τον οποίο μαστίγωσαν μέχρι θανάτου». Αν η θάλασσα ήταν ταραγμένη, τα φινιστρίνια έπρεπε να είναι κλειστά, κάτι που δημιουργούσε μια ασφυκτική ατμόσφαιρα, πρόσφορη για την εξάπλωση ασθενειών. Η Λατινική Αμερική είχε αναδυθεί από το Ισπανικό και πορτογαλικό αποικιακό καθεστώς ως σύμφυρμα από τυπικώς κυρίαρχα κράτη όπου φιλελεύθεροι αστικοί θεσμοί και νόμοι βρετανικής η γαλλικής έμπνευσης, επικολλήθηκαν στη θεσμική κληρονομιά του ισπανικού και πορτογαλικού παρελθόντος. 11

12 Όλες αυτές οι χώρες αντιμετώπιζαν το θεμελιακό πρόβλημα ποια στάση να κρατήσουν απέναντι στην τυπική ή άτυπη κατάκτηση τους από τη Δύση. Tο ότι οι λευκοί ήταν τόσο ισχυροί ώστε δεν μπορούσε κανείς να τους αγνοήσει ήταν ολοφάνερο. Τις χώρες αυτές εξουσίαζαν οι πλούσιοι μεγαλογαιοκτήμονες και οι ένοπλοι τους οποίους μπορούσαν να κινητοποιήσουν οι γαιοκτήμονες η οποιοσδήποτε άλλος. Συγκεκριμένα στο Μεξικό δρούσαν περισσότεροι πιστολέρο από κάθε άλλο έθνος. Έτσι έχοντας μη αναπτύξει τόσο μοντέρνο πολιτισμό, ζώντας μόνο ως ληστές περνώντας τα σύνορα της Αμερικής και πιάνοντας ομήρους, όποια επαφή του Μεξικού με την παγκόσμια οικονομία γινόταν μέσω των ξένων, που έλεγχαν τις εισαγωγές και εξαγωγές των βασικών προϊόντων και την ναυτιλία τους. Αυτοί οι ξένοι ήταν κατά το πλείστων Άγγλοι αν και υπήρχαν επίσης μερικοί Γάλλοι και Αμερικανοί. Η τύχη των κυβερνήσεων του Μεξικού εξαρτιόταν από τις προμήθειες που τους έδιναν οι αλλοδαποί έμποροι και από τη δανειοληπτική ικανότητα τους. Τις πρώτες όμως δεκαετίες μετά την ανεξαρτησία υπήρξε μια οικονομική και δημογραφική κάμψη. Η εκπληκτική παγκόσμια εξάπλωση του καπιταλισμού στο τρίτο τέταρτο του αιώνα επρόκειτο να αλλάξει την κατάσταση. Το Μέξικο, το κύριο θύμα, έχασε τεράστιες εκτάσεις προς όφελος των ΗΠ, εξαιτίας της αμερικανικής εισβολής του 1847, Μεξικανοαμερικανικός πόλεμος όπου διήρκησε μέχρι το έτος 1848 (αποτέλεσμα του οποίου ήταν το 1861 να πάρει την εξουσία ο Χουάρες μετά την παραίτηση του δικτάτορα Σάντα Άννα το 1855,ο ό οποίος παρ όλες τις αναταράξεις παρέμεινε πρόεδρος μέχρι το έτος 1871). Μόνο μετά τη δεκαετία του 1870 η Λατινική Αμερική ανέπτυξε εκείνο το σχετικά σταθερό τύπο εξαγώγιμων προϊόντων, που επρόκειτο να επιβιώσει ως τα μέσα του 20ου αιώνα η και ως σήμερα. Ακόμη παρά την αγάπη των Μεξικανών να κρατήσουν την χωρά έξω από την πολιτισμική ανάπτυξη, οι επενδύσεις κεφαλαίων από το εξωτερικό άρχισαν να αναπτύσσουν την υποδομή της ηπείρου: σιδηροδρομικές γραμμές, υπηρεσίες κοινής ωφέλειας ενώ η μετανάστευση από την Ευρώπη αυξήθηκε σημαντικά. Αντίθετα με την πρόοδο, στο Μεξικό εκδηλώθηκε η πιο ακραία μορφή αντικληρικισμού, με το σύνταγμα του 1857, όπου η εκκλησία χωριστικέ από το κράτος, καταργήθηκαν οι εκκλησιαστικοί φόροι, οι ιερείς υποχρεώθηκαν να δώσουν όρκο νομιμοφροσύνης, απαγορεύτηκε στους δημόσιους υπάλληλους να παρίστανται σε θρησκευτικές τελετές και η εκκλησιαστική γη πουλήθηκε. Ακόμη την δεκαετία του 1870 μειώθηκε η δύναμη των αγροτών αντίθετα με την εξουσία των γαιοκτημόνων η οποία αυξήθηκε σημαντικά. Μόνο στο τέλος του αιώνα, όταν ο ιμπεριαλισμός με την τυπική μορφή του, έγινε παγκόσμια μόδα, οι Ηνωμένες Πολίτες επρόκειτο να εγκαταλείψουν για ένα διάστημα αυτή την παράδοση της αμερικανικής κυριαρχίας, όμως ακόμη και τότε ο πρόεδρος του Μεξικού Πορφύριο Ντιάζ έμελλε να αναστενάξει "τόσο μακριά από τον θεό, τόσο κοντά στις ΗΠΑ". 12

13 Τέχνη Στη Μεξικάνικη τέχνη η σπουδαιότερη εκδήλωση είναι η αρχιτεκτονική. Τα μνημεία τα οποία σώθηκαν μέχρι και σήμερα, είναι φρούρια, ανάκτορα, αλλά κυρίως ναοί με το όνομα Τεοκάλλι. Οι κολοσσιαίοι αυτοί ναοί ήταν χτισμένοι είτε από χώμα είτε από πέτρα, έχοντας έτσι μεγάλη ομοιότητα με τις πυραμίδες της Αιγύπτου. Αποτελούνταν από δυο η τρία διαδοχικά επίπεδα, στα οποία υπήρχαν μεγάλες σκάλες και ήταν χτισμένοι μέσα σε τείχη. Στο ανώτερο επίπεδο υπήρχαν διάφοροι ναΐσκοι αλλά και στοές που έβλεπαν στην αυλή, στην οποία βρίσκονταν οι βωμοί και οι ανάγλυφες ή ολόγλυφες αναπαραστάσεις των θεών τους. Η εκτέλεση των μνημείων αυτών μαρτυρά μεγάλη τεχνική γνώση και ικανότητα. Τα αρχιτεκτονήματα αυτά χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες όσες και τα φύλα των μεταναστών που πέρασαν από εκεί : Τολτέκοι, Χιχιμέκοι και Αζτέκοι. Τα πρώτα είχαν κατασκευαστεί από πέτρα, τα δευτέρα από πλίνθο και τα τρίτα από χώμα και άμμο. Ακόμη οι Μεξικάνοι έχουν ένα είδος στήλης και κιονόκρανου. Η γλυπτική καλλιεργήθηκε επίσης από τους Μεξικανούς, είναι όμως απόλυτα σχεδόν εξαρτημένη από ην αρχιτεκτονική. Ο χαρακτήρας των γλυπτών είναι άκρος πρωτόγονος και περιορισμένος στην απεικόνιση ζώων, φυτών και γεωμετρικών σχημάτων. Η ζωγραφική, οπού έχουν διασωθεί πολύ λίγα δείγματα είναι κι αυτή πρωτόγονη. Αποτελείται από ζωηρά χρώματα, διακοσμητικά σχήματα και ανθρώπινες μορφές, οι οποίες χαρακτηρίζονται από τον πλατύ κορμό τους, τα ογκώδη κεφάλια και την στερεότυπη παράσταση του προσώπου από τα πλάγια, μολονότι οι οφθαλμοί είναι μέτωπο με τον θεατή. Ο πιο ενδιαφέρον τρόπος ζωγραφικής είναι ένα είδος μωσαϊκών εκτελεσμένων με πολύχρωμα πετράδια επικολλημένα πάνω σε σανίδες. Ο σίδηρος φαίνεται να είναι άγνωστος στον πολιτισμό τους, ο χαλκός όμως, το μάρμαρο, ο ίασπις και ο πορφύρας παρέχουν τα υλικά με τα οποία δούλευαν οι Μεξικάνοι καλλιτέχνες. Παραδείγματος χάριν τα εκ χαλκού καλλιτεχνήματα, κεραμουργικά είδη είναι έχουν απαράμιλλη αξία. Εκτός απ αυτά αξιοθαύμαστα είναι και τα μαχαίρια και κάτοπτρα κατασκευασμένα από οψίδι. Τέλος η υφαντουργία είναι είδος που ο λαός αυτός το καλλιέργησε με επιτυχία. Τα διασωθέντα υφάσματα από βαμβάκι ή τρίχες ζωών είναι αληθινά αριστοτεχνήματα 13

14 Αποικισμός στην Αμερική Ο Αποικισμός της Αμερικής ξεκίνησε τυπικά το 1492, έτος κατά το οποίο ο Χριστόφορος Κολόμβος έγινε ο πρώτος Ευρωπαίος που πάτησε το πόδι στα νησιά της Κούβας και της Ισπανιόλας. Μετά την ανακάλυψη του Κολόμβου, οι σημαντικότερες ευρωπαϊκές δυνάμεις οργάνωσαν αποστολές στο Νέο Κόσμο, με σκοπό την εξερεύνηση και την αποίκηση των νέων εδαφών. Οι κυριότερες χώρες που αποίκησαν τη Βόρεια και Νότια Αμερική ήταν η Γαλλία, η Βρετανία, η Ισπανία και η Πορτογαλία, αλλά υπήρξαν οικισμοί και από άλλες χώρες. Αρχικά, αποικίστηκε η Νότια και Κεντρική Αμερική από τους Ισπανούς και τους Πορτογάλους. Ακολούθησαν ορισμένες αποτυχημένες προσπάθειες στη Βόρεια Αμερική, μέχρι που κυρίως οι Άγγλοι και Γάλλοι κατάφεραν να ξεπεράσουν τα εμπόδια και να σταθεροποιήσουν τους οικισμούς τους. Στις αρχές του 16ου αιώνα, η Αμερική ήταν μια σχεδόν άγνωστη ήπειρος στους Ευρωπαίους, αλλά μέχρι το 1700 είχαν ιδρυθεί ευρωπαϊκές αποικίες, όπου είχαν πατήσει οι εξερευνητές. Η μετοίκηση των Ευρωπαίων δεν έγινε ειρηνικά και κατά συνέπεια, οι γηγενείς πληθυσμοί της ηπείρου εξολοθρεύθηκαν από τις ασθένειες και τον πόλεμο. Εκτός αυτού, πραγματοποιήθηκε μια ανταλλαγή φυτών και ζώων, αφού νέα είδη εισήχθησαν τόσο στην Ευρώπη, όσο και την Αμερική. 14

15 Στις πρώτες δεκαετίες του 17ου αιώνα τα ισχυρότερα ναυτικά κράτη της Ευρώπης, ανάμεσά τους η Ολλανδία, η Αγγλία, η Γαλλία και η Σουηδία, αξίωναν την ίδρυση αποικιών στις ανατολικές περιοχές της Βορείου Αμερικής. Προς το τέλος του αιώνα όμως, κυριαρχούσαν οι Άγγλοι και οι Γάλλοι. Γάλλοι Την τετραετία δημιουργήθηκε η γαλλική αποικία της Ακαδίας, με τον Σαμουέλ ντε Σαμπλέν να ιδρύει το 1608 το Κεμπέκ, ως σταθμό για το εμπόριο γουναρικών. Τα επόμενα χρόνια, η γαλλική κυβέρνηση έστελνε πόρνες και κατάδικους για να αποικήσουν το Νέο Κόσμο. Ο Λουδοβίκος ΙΔ και ο Ζαν Μπατίστ Κολμπέρ προσπάθησαν να αναδιοργανώσουν την αποικία. Τα διάφορα μέτρα που πήραν απέδωσαν αρκετά. Ιησουίτες εξερεύνησαν τα εδάφη γύρω απ το Μισισιπή, ολόκληρη η κοιλάδα του οποίου περιήλθε στη Γαλλία. Μέχρι το τέλος του αιώνα, όμως, ο πληθυσμός της Νέας Γαλλίας δεν ξεπερνούσε τις , εν αντιθέσει με τις αγγλικές αποικίες που αριθμούσαν ψυχές. Θρησκευτική μειονότητα της εποχής αποτέλεσαν οι Οι Ουγενότοι, (Hugenots) οι οποίοι ήταν μέλη της Προτεσταντικής Μεταρρυθμισμένης Εκκλησίας της Γαλλίας κατά τον 16ο έως τον 18ο αιώνα, 15

16 γνωστοί και ως Γάλλοι Καλβινιστές. Κατά τη «Νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου» ((24 Αυγούστου 1572), χιλιάδες Ουγενότοι σφαγιάσθηκαν από Ρωμαιοκαθολικούς, στο Παρίσι. Οι Ουγενότοι Σήμερα Εκατοντάδες χιλιάδες Ουγενότων μετανάστευσαν σε άλλες χώρες μετά την ανάκληση του διατάγματος της Ναντ (1685) από το βασιλιά Λουδοβίκο ΙΔ ( ) που το 1715 ανακήρυξε «ανύπαρκτο» το προτεσταντικό δόγμα στη Γαλλία. Ωστόσο, ένας πολύ περιορισμένος αριθμός προτεσταντών συνέχισε να εργάζεται για την ανασύσταση της Εκκλησίας τους και, ύστερα από καταπίεση και περιορισμένους διωγμούς, κατάφεραν να μεταστρέψουν την κοινή γνώμη και να γίνουν αποδεκτοί, με τελική έκβαση την πλήρη αποκατάστασή τους κατά τη διάρκεια της Γαλλικής επανάστασης, στο πλαίσιο του δικαιώματος της ανεξιθρησκίας. Άγγλοι Την περίοδο οι Βρετανοί ιδρύουν στα ανατολικά παράλια της Βόρειας Αμερικής 13 αποικίες. Οι άποικοι είναι κυρίως Άγγλοι τεχνίτες, κατεστραμμένοι μικροεπιχειρηματίες, θύματα θρησκευτικών διώξεων, ακόμη και κατάδικοι. Όλοι φτάνουν στον Νέο Κόσμο αναζητώντας μια καλύτερη τύχη. 16

17 Οι Βρετανοί όμως φορολογούν βαριά τις αποικίες τους. Πολλοί κάτοικοι, ιδίως όσοι έχουν αρχίσει να πλουτίζουν, δυσανασχετούν και θέλουν να ξεφύγουν από την οικονομική κηδεμονία της μητρόπολής τους. Παράλληλα συνειδητοποιούν τα κοινά τους στοιχεία και αρχίζει να μορφοποιείται η αμερικανική εθνική συνείδηση. Η Βρετανική πολιτική ενθάρρυνε τον αποικισμό.οι θρησκευτικοί διωγμοί,οι γαιοκτήμονες που επιθυμούσαν να αποκτήσουν κτήματα στον νέο κόσμο,διάφοροι ελεύθεροι πολίτες που αναζητούσαν δική τους γη,επιχειρηματίες που θέλανε να δημιουργήσουν νέες επιχειρήσεις,ιδιοκτήτες εργοστασίων και εργάτες βιομηχανιών καθώς και τεχνίτες και άλλοι επαγγελματίες που ήλπιζαν να αξιοποιήσουν το ταλέντο τους αποτέλεσαν την βασική μάζα Άγγλων αποίκων. Οι Βρετανοί άνοιξαν σταδιακά τις αποικίες τους στους μη Βρετανούς,καθώς και σε μέλη θρησκευτικών μειονοτήτων (παλιοί Άγγλοι προτεστάντες θεωρούσαν τους εαυτούς τους γηγενείς πριν το 60) 17

18 Το 1607 οι Άγγλοι ίδρυσαν τον πρώτο μόνιμο οικισμό, τη Τζέιμσταουν, στη σημερινή Βιρτζίνια. Πάντως, ένας μεγαλύτερος όγκος αποίκων έφτασε στην Αμερική κατά τη δεκαετία του 1580 και μετέπειτα, λόγω της νέας πολιτικής της αγγλικής κυβέρνησης. Ωστόσο, η Νέα Αγγλία άρχισε να αποικίζεται μετά το Την περίοδο , έφταναν ετησίως στη νέα ήπειρο 2000 Βρετανοί άποικοι και μόλις 100 Γάλλοι. Οι Άγγλοι ίδρυσαν αποικίες κατά μήκος της ανατολικής ακτής της Βορείου Αμερικής και δημιούργησαν φυτείες ζαχαροκάλαμου στην Καραϊβική και τη Τζαμάικα, την οποία πήραν από τους Ισπανούς το Σε γενικές γραμμές, οι Άγγλοι άποικοι δεν είχαν τις καλύτερες σχέσεις με τους ιθαγενείς της Βορείου Αμερικής. Τις πολυάριθμες συγκρούσεις διαδέχονταν περίοδοι ειρήνης και συνεργασίας. Σημαντικό παράδειγμα αποτελεί αυτό της αποικίας Βιρτζίνια. Αρχικά, η σύγκρουση αποφεύχθηκε χάρη στην παρέμβαση της Ποκαχόντας, κόρης του τοπικού αρχηγού Παουάταν, η οποία και παντρεύτηκε τον Τζων Ρολφ. Το 1622 ωστόσο, μετά το θάνατο της Ποκαχόντας και του πατέρα της, οι ιθαγενείς επιτέθηκαν στους ξένους, σκοτώνοντας το 1/3 του πληθυσμού της Βιρτζίνια. Ακολούθησε ένας δεκαετής πόλεμος, στο τέλος του οποίου, οι ιθαγενείς απομακρύνθηκαν από τα παράλια. Το 1675 ξέσπασε ο 18

19 λεγόμενος πόλεμος του Βασιλιά Φιλίππου[v] ανάμεσα σε μια συμμαχία φυλών και την αποικία της Νέας Αγγλίας, ο οποίος υπήρξε μια από τις πιο αιματηρές συρράξεις στην ιστορία της Βορείου Αμερικής. Μάλιστα, υπάρχουν πολλές σοβαρές ενδείξεις ότι Οι έποικοι της Τζέιμστάουν, της πρώτης αγγλικής αποικίας στην Αμερική, που ιδρύθηκε στην Βιρτζίνια, είχαν καταφύγει στον κανιβαλισμό για να επιβιώσουν. Αυτό υποδεικνύουν τα σκελετικά υπολείμματα ενός 14χρονου κοριτσιού που υπήρξε θύμα αυτής της βάναυσης πρακτικής, γνωστής ως «κανιβαλισμός επιβίωσης». Αρχές δεκαετίας 1820 : Ιρλανδοί Η μετανάστευση των Ιρλανδών αυξήθηκε σε ανάγκη εύρεσης εργασίας και σφιχτές-δυνατές ιρλανδικές κοινωνίες δημιουργήθηκαν σε αναπτυσσόμενες πόλεις όπως: Βοστόνη Φιλαδέλφεια Νέα Υόρκη Μετά την περίοδο και τον μεγάλο λοιμό, το ποσοστό μετανάστευσης Ιρλανδών στην Αμερική ήταν μεγαλύτερο από ολόκληρη την προσαύξηση της Ιρλανδίας. 19

20 Την περίοδο περίπου 3,5 εκατομμύρια άνθρωποι μετανάστευσαν στις Η.Π.Α από βρετανικά νησιά, ενώ την δεκαετία του 1860, οι Ιρλανδοί έστελναν 1-1,7 εκατομμύρια στερλίνες (2,05 εκατομμύρια ) στην πατρίδα τους. Το κίνημα των φενίων Το 1856 ο John O Mahony πήγε στις Η.Π.Α. οπού ίδρυσε το Κίνημα των Φενίων (Fenian Brotherhood). Ένα επαναστατικό κίνημα με σκοπό να δώσουν τέλος στην βρετανική κυριαρχία της Ιρλανδίας. Το 1858 o O Mahony γύρισε στην Ιρλανδία και ίδρυσε το Ιρλανδικό παράρτημα του κινήματος Η ζωή των Ιρλανδών Οι Ιρλανδοί, προτιμούσαν τις μεγάλες πόλεις διότι μπορούσαν να δημιουργήσουν ιρλανδικές κοινωνίες υποστήριξης και προστασίας. Τέτοιες πόλεις ήταν: Σικάγο, Βαλτιμόρη, Πίτσμπουργκ, St. Louis, St. Paul, Νέα Υόρκη και Los Angeles. Το 1910 στην Νέα Υόρκη υπήρχαν περισσότεροι Ιρλανδοί απ όλο το Δουβλίνο Επαγγέλματα Τα επαγγέλματα που ακολουθούσαν οι Ιρλανδοί ήταν κατά κύριο λόγο τα επόμενα: Κτίστες Καναλιών Ξυλουργοί Εργάτες σε οικοδομές και σιδηρόδρομους Κατασκευαστές δρόμων και υπονόμων Οι Ιρλανδοί στην Αμερική είχαν πλεονέκτημα στην εύρεση εργασίας αφού η μητρική τους γλώσσα ήταν τα αγγλικά. Κινέζοι Η πρώτη σημαντική κινεζική μετανάστευση στην Αμερική (μέσω Ειρηνικού) άρχισε με τον πυρετό του χρυσού στην Καλιφόρνια του και συνεχίστηκε με τα επόμενα μεγάλα σχέδια εργασίας, όπως το κτίριο του πρώτου διηπειρωτικού σιδηρόδρομου. Κατά τα πρώτα στάδια του πυρετού του χρυσού, όταν ήταν ακόμα άφθονος, οι Κινέζοι ήταν ανεκτοί από την κοινωνία. Όταν ο χρυσός λιγόστεψε και ο 20

21 ανταγωνισμός μεγάλωσε, η εχθρότητα προς τους Κινέζους και άλλους ξένους αυξήθηκε. Αφού διώχθηκαν με εξαναγκασμό από τα ορυχεία, οι περισσότεροι Κινέζοι εγκαταστάθηκαν σε θύλακες (δωμάτια μικρά) στις πόλεις, κυρίως στο Σαν Φρανσίσκο, και ασχολήθηκαν με χαμηλόμισθα επαγγέλματα όπως πλύστες και μάγειροι. Υπήρχε από την αρχή μία τάση για απόκλιση των Κινέζων από την αμερικάνικη κοινωνία, υπήρχε μεγάλος δισταγμός, διότι παρείχαν απαραίτητα φορολογικά έσοδα που βοηθούσαν στη συμπλήρωση του δημοσιονομικού ελλείμματος της Καλιφόρνια. Οι Κινέζοι μετανάστες εργάτες αποτελούσαν φθηνό εργατικό δυναμικό και δεν χρησιμοποιούσαν καμία υποδομή της κυβέρνησης(σχολεία, νοσοκομεία, κ.λπ.), διότι ο πληθυσμός τους αποτελούταν κατά κύριο λόγο από υγιείς ενήλικες άνδρες. Το 1882 ήταν το έτος στο οποίο αποφασίστηκε και από τη νομοθεσία ο αποκλεισμός των Κινέζων από την αμερικάνικη κοινωνία (Chinese Exclusion Act). Οργανώθηκαν σε δικές τους κοινότητες απομακρυσμένοι από τον υπόλοιπο κόσμο. Είναι χαρακτηριστικό πως με αυτόν τον τρόπο διατήρησαν την κουλτούρα τους, η οποία αποτελούσε βασικό στοιχείο της ριζικής διαφοράς τους με τους Αμερικάνους. Τέλος, ο νόμος διαγράφτηκε το 1943 (Magnuson Act) επιτρέποντας στους Κινέζους να ενταχθούν στην υπόλοιπη κοινωνία. Ωστόσο, σε πολλές πολιτείες απαγορεύονταν οι γάμοι μεταξύ Κινέζων και Αμερικάνων ακόμα και ως το 1967! Σήμερα είναι συντελούν ένα σημαντικό κομμάτι του Αμερικάνικου πληθυσμού και διατηρούν ίσα δικαιώματα με όλους. (Τεύχος Lucky Luke :Το καραβάνι εξηγεί πως μεταφέρονταν άποικοι από περιοχή σε περιοχή αναζητώντας καλύτερη τύχη) 21

22 Σε αυτή την σκηνή από το τεύχος :Το Καραβάνι αναφέρονται οι πιονιέροι οι οποίοι είναι αυτοί που πρωτοπορούν. Με τις φάτσες των υπολοίπων επιβατών ολοκληρώνεται μια ανθρωπογεωγραφία της Άγριας Δύσης: πιονιέροι, άξεστοι τυχοδιώκτες και μεθύστακες κυνηγοί, φανατισμένοι ιεραπόστολοι που ξορκίζουν τους ειδωλολάτρες «κοκκινομούρηδες». (Αναφορά στην δυσκολία των ταξιδιών με καραβάνια από μία περιοχή της Αμερικής σε μία άλλη) 22

23 (Προβλήματα κατά την διάρκεια της μεταφοράς καθώς υπήρχαν ελλείψεις αγαθών) 23

24 Ο ΣΕΡΙΦΗΣ ΚΑΙ Ο ΝΤΕΣΠΕΡΑΝΤΟ Τρόποι διασκέδασης στην άγρια Δύση Western Saloon ονομάζονται τα μπαρ που ήκμασαν στην Άγρια Δύση. Οι πελάτες ήταν συνήθως γουναράδες, cowboys, στρατιώτες, μεταλλωρύχοι και χαρτοπαίκτες. Το πρώτο saloon βρισκόταν στο Brown s Hole στο Wyoming το 1822 με σκοπό να περνάνε την ώρα τους εκεί οι γουναράδες της περιοχής. Τα saloon ξεκίνησαν να προσφέρουν μπύρα, ποτά και φαγητό στα τέλη του Σε ορισμένες περιπτώσεις χρησίμευαν και ως κατάλυμα. Η μεγάλη ανάπτυξη ήρθε το Για παράδειγμα, στο Leavenworth στο Κάνσας υπήρχαν 150 saloon. To 1893 δημιουργήθηκε η Αnti-Saloon League. Τα μέλη της διαμαρτύρονταν κατά της λειτουργίας των saloon. Το 1895 μετατράπηκε σε εθνικό οργανισμό και στη συνέχεια θεωρήθηκε ως το πιο δυναμικό και αντιδραστικό λόμπι των Η.Π.Α. Η οργάνωση έφτασε σε όλα τα κυβερνητικά επίπεδα απαιτώντας να υπάρξει νομοθεσία για την απαγόρευση της κατασκευής ή εισαγωγής οινοπνευματωδών, μπύρας και κρασιού. Έγιναν προσπάθειες ακόμα και από υπουργούς για να κλείσουν τα saloons σε διάφορες περιοχές. Κάποια μέλη της οργάνωσης επεδίωξαν το κλείσιμο των saloon, επειδή οι ιδιοκτήτες τους εξέδιδαν γυναίκες. Το κατάφεραν το Η παρακμή, όμως, των saloon είχε αρχίσει πριν από εκείνη τη χρονιά, εξαιτίας της αποχής των υπαλλήλων, αλλά και εξαιτίας καταγγελιών για τα προϊόντα των free lunch ( δωρεάν γεύμα αν ο πελάτης έπαιρνε τουλάχιστον ένα ποτό). Μια άλλη αιτία είναι και ο Α Π.Π., ο οποίος ανάγκασε τις Η.Π.Α. να απαγορεύσουν οτιδήποτε ήταν γερμανικής προέλευσης, όπως π.χ. η μπύρα. Όταν ιδρυόταν μια πόλη, το πρώτο saloon ήταν απλά μια σκηνή που προσέφερε σπιτικό whiskey. Με τον καιρό όμως, η εμφάνιση των saloon διέφερε από περιοχή σε περιοχή. Στα απομονωμένα μέρη τα saloon ήταν λιτά διακοσμημένα, ενώ στις μεγάλες πόλεις έγιναν μέρος των ξενοδοχείων. 24

25 Η εμφάνιση άλλαζε, επίσης, ανάλογα με την καταγωγή των ιδιοκτητών. Οι Ιρλανδοί προτιμούσαν να έχουν απλώς μια μπάρα και προσέφεραν, κατά κύριο λόγο, whiskey. Οι Γερμανοί διακοσμούσαν τα saloon με φωτεινά χρώματα, ενώ προσέφεραν μπύρα και φαγητό. Τα saloon που βρίσκουμε στα τεύχη του ΛΟΥΚΥ ΛΟΥΚ είναι δομημένα κατά το ιρλανδικό πρότυπο. Άλλες μειονότητες που έδωσαν στοιχεία στη διακόσμηση και την κουζίνα ήταν Σκανδιναβοί, Εβραίοι, Έλληνες και Ιταλοί. Οι ιδιοκτήτες των saloon είχαν πολλές συγκρούσεις με θρησκευτικές οργανώσεις σχετικά με τη λειτουργία τους την ημέρα της Κυριακής. Ένας άλλος σημαντικός ρόλος στα saloon ήταν αυτός του μπάρμαν. Τα κριτήρια για έναν καλό μπάρμαν ήταν: 1. Η εμφάνιση του 2. Η καθαρότητα των ποτών. Διασκέδαση Οι κυριότερες μορφές διασκέδασης στα saloon ήταν: 3. Οι κοπέλες που χόρευαν, ενώ ήταν συχνό το φαινόμενο οι ιδιοκτήτες να της εκδίδουν. 4. Τα παιχνίδια με τράπουλα, όπως π.χ. το πόκερ 5. Υπήρχε τραπέζι με μπιλιάρδο, στόχος για βελάκια ακόμη και μπόουλινγκ. FREAK SHOWS ΤΑ freak shows είναι μια επίδειξη βιολογικών σπανιοτήτων. Συχνά εμφανίζονταν φυσικά ασυνήθιστοι άνθρωποι ( είτε πολύ ψηλοί είτε πολύ κοντοί). Άλλοι είχαν ανδρικά και γυναικεία χαρακτηριστικά συγχρόνως. Επίσης, εμφανίζονταν άνθρωποι που είχαν σπάνιες ασθένειες, καθώς και άνθρωποι με πολλά τατουάζ και σκουλαρίκια. 25

26 Τα freak shows ξεκίνησαν στην Αγγλία στα μέσα του 16 ου αιώνα. Στην Αμερική αυτή η μόδα έφτασε τον 19 ο αιώνα από τον P.T. Barnum. O P.T. Barnum είχε στήσει μια ιδιαίτερα κερδοφόρα επιχείρηση. Το πρώτο του «έκθεμα» ήταν η γοργόνα Feejee, ένα πλάσμα με κεφάλι πίθηκου και ουρά ψαριού. Ένα άλλο παράδειγμα είναι αυτό του Joseph Merrick το 1884, του ανθρώπου-ελέφαντα, ένας άνθρωπος με ποικίλες δυσμορφίες. Μάλιστα, η έκθεσή του θεωρήθηκε ιδιαίτερα επικερδής κυρίως από ένα φυλλάδιο που ενημέρωνε τους πολίτες για τη ζωή και την κατάσταση του Merrick. Επίσης, η προβολή του προβλήματος του Merrick ήταν το έναυσμα να αλλάξει η κοινή γνώμη για τα freak shows, με αποτέλεσμα μετά από λίγο καιρό να απαγορευτούν βάσει νόμου. Μουσική Όνομα: Western Music Προέλευση: Προέρχεται από την Κεντρική Ευρώπη του μέσου του 19ου αιώνα, και έφτασε στην Αμερική λίγο μετά τον εμφύλιο πόλεμο Τα τραγούδια ήταν δημιουργήματα των ανθρώπων που ζούσαν και δούλευαν σε ολόκληρες τις Δυτικές ΗΠ και το περιεχόμενο τους είχε να κάνει με τους ίδιους αυτούς τους ανθρώπους. Έχει σχέση με τις παλαιότερες Αγγλικές, Σκοτσέζικες, Ιρλανδικές και Ουαλικές folk μπαλάντες που παρουσίαζαν την ζωή των καουμπόης. Ακόμη αυτό το είδος της μουσικής παρόμοιας με την μουσική των hillbilly επηρεάστηκε από τους Μεξικάνικους ρυθμούς. Όργανα: Μαντολίνο, κιθάρα, μπάσο, μπάντζο, φυσαρμόνικα, Ντράμ και fiddle Συνήθως αποτελούταν από μπάντες με έγχορδα όργανα και μερικές φορές με φυσαρμόνικες. 26

27 Διάσημοι παράνομοι και Λούκυ Λουκ Τζέσε Τζέιμς Ο Τζέσε Γούντσον Τζέιμς (5 Σεπτεμβρίου Απριλίου 1882), υπήρξε θρυλικός κακοποιός, αρχηγός συμμορίας καθώς και ληστής τραπεζών και τρένων, από την πολιτεία του Μιζούρι. Υπήρξε το διασημότερο και πιο διαβόητο μέλος της συμμορίας των αδελφών Τζέιμς. Διάσημος και όταν ζούσε, αποτέλεσε θρυλική φιγούρα της Άγριας Δύσης και μετά το θάνατό του. Ο Τζέσε και ο αδερφός του Φρανκ ήταν αντάρτες (σε ηλικία 16 ετών μόλις) των Νοτίων κατά τη διάρκεια του Αμερικανικού Εμφυλίου. Είχαν κατηγορηθεί μάλιστα για θηριωδίες εναντίον στρατιωτών των Βορείων. Μετά τον πόλεμο, ως μέλη διάφορων συμμοριών, λήστεψαν τράπεζες, ταχυδρομικές άμαξες και τρένα. Η δράση της συμμορίας των αδελφών Τζέιμς κορυφώθηκε τη δεκαετία 1866 έως 1876, όταν ένα άτυχο γεγονός τούς ανάγκασε να περιορίσουν τη δράση τους. Η επιχείρηση ληστείας μιας τράπεζας στην πόλη Νόρθφιλντ της πολιτείας της Μινεσότα, είχε άσχημη κατάληξη, οδηγώντας στο θάνατο και τη σύλληψη αρκετών μελών της διαβόητης συμμορίας. Οι αδερφοί Τζέιμς επιβίωσαν, συνεχίζοντας την εγκληματική τους δράση για αρκετά ακόμα χρόνια, στρατολογώντας νέα μέλη, αντιμετωπίζοντας όμως πλέον την αυξανόμενη πίεση και αποφασιστικότητα του Νόμου. Στις 3 Απριλίου του 1882, σε ηλικία 35 ετών, ο Τζέσε Τζέιμς δολοφονήθηκε με ύπουλο τρόπο από τον Ρόμπερτ Φορντ, μέλος της συμμορίας του, ο οποίος μάλιστα ζούσε στο σπίτι του Τζέιμς και ήλπιζε να λάβει την κρατική αμοιβή για το κεφάλι του. 27

28 28

29 Billy the Kid Γεννήθηκε στις 23 Noεμ. 1859/60 στη Νέα Υόρκη Πέθανε στις 14 Ιουλίου 1881 στο Fort Sumner Ένας από τους πλέον διαβόητους παρανόμους της Αμερικανικής Δύσης, φημολογείται ότι έχει σκοτώσει τουλάχιστον 27 άνδρες πριν από τη δολοφονία του σε ηλικία περίπου 21. Γεννήθηκε στην πόλη της Νέας Υόρκης East Side, και ως παιδί μετανάστευσε με τους γονείς του Κάνσας. Ο πατέρας του πέθανε, και η μητέρα του με τα δύο αγόρια της, μετακόμισε στο Κολοράντο, όπου ξαναπαντρεύτηκε. Η οικογένεια μετακόμισε στο Νέο Μεξικό, και, στις αρχές της εφηβείας του, ο Μπίλι έπεσε στην κλοπή και την ανομία, να περιφέρεται σε όλη το ΝΔ και το βόρειο Μεξικό, συχνά με συμμορίες. Τον Δεκέμβριο του 1880 συνελήφθη από το σερίφη Patrick Floyd Garrett και δικάστηκε για φόνο στη Mesilla, στις Απριλίου 1881 όπου Κρίθηκε ένοχος και καταδικάστηκε να κρεμαστεί. Δραπέτευσε από τη φυλακή στις 30 Απριλίου, ωστόσο, σκοτώνοντας δύο βοηθούς του σερίφη, και παρέμεινε ελεύθερος έως ότου εντοπίστηκε και σε ενέδρα από τον Garrett. Τον πυροβόλησαν και σκότωσαν το βράδυ της 14ης Ιουλίου στο ράντσο-σπίτι του Pete Maxwell. Ο τάφο του είναι στο Fort Sumner. Σαν παιδί, ο Billy the Kid ονομαζόταν Henry McCarty. Η επιστημονική γνώμη είναι διχασμένη για το αν ήταν αυτό ή William H. Bonney, Jr ( το όνομα που χρησιμοποιείται αργότερα, στη δίκη ), ήταν το πραγματικό του όνομα. Μια άλλη υπόθεση είναι ότι ο Billy the Kid ήταν στην πραγματικότητα ο Ollie L. " Brushy Bill " Roberts, ο οποίος δραπέτευσε, έζησε στο Μεξικό και τις ΗΠΑ ΝΔ, οδήγησε στην Άγρια Δύση δείχνει, και πέθανε το 1950 στο Hico, Τέξας. 29

30 30

31 Calamity Jane Γεννήθηκε την 1 Μαίου 1852, κοντά στο Princeton Πέθανε την 1 Αυγούστου 1903, κοντά στο Deadwood Θρυλική Αμερικανή συνοριοφύλακας της οποίας το όνομα συνδέεται συχνά με εκείνο του Wild Bill Hickok. Τα γεγονότα της ζωής της, συγχέονται με δικές παρεμβάσεις και από τις διαδοχικές ιστορίες και θρύλους που συσσωρεύτηκαν κατά τα επόμενα έτη. Έμεινε ορφανή σε νεαρή ηλικία. Κατά τα επόμενα αρκετά χρόνια περιπλανήθηκε για τη Δύση, εργάστηκε ως μάγειρας, χορεύτρια, στρατιώτης, και μαστροπός και να κάνει ό, τι χρειάζεται για να κερδίσει τα προς το ζην. Την άνοιξη του 1876 κατέληξε στο Deadwood, Νότια Ντακότα, μεταφέροντας εμπορεύματα και μηχανήματα προς τα απομακρυσμένα στρατόπεδα. Ήταν πιθανώς εκεί να συνάντησε για πρώτη φορά Hickok αν και τον γνώριζε μόνο για λίγο (ήταν νεκρός σε μια αίθουσα αμέσως μετά Billy the Kid Calamity). Αμφισβητούνται ιστορίες για συνάντησή τους χρόνια νωρίτερα, για το γάμο ( 1 Σεπτεμβρίου, 1870 ) και ένα παιδί ( ο Jean Hickok McCormick, γεννήθηκε 25 Σεπτέμβρη του 1873, και 31

32 είχε δοθεί για υιοθεσία ). Μέχρι τα τέλη του 1870 η Calamity Jane είχε εξάψει τη φαντασία πολλών συγγραφέων. Το 1891 παντρεύτηκε τον Κλίντον ( Charley ) Burke, έναν οδηγός, και ζει μαζί του για επτά χρόνια. Ξεκινώντας το 1895 περιόδευσε με Άγρια Δύση παραστάσεις σε όλη την Midwest. Το 1901 εμφανίστηκε στο Pan - American Exposition στο Μπάφαλο της Νέας Υόρκης, αλλά απολύθηκε για την ακανόνιστη συμπεριφορά και τον αλκοολισμό της. Επέστρεψε στο Deadwood και τη φτώχεια. Θάφτηκε εκεί δίπλα στον Hickok. 32

33 33

34 Συμμορία των Ντάλτον Η συμμορία των Ντάλτον ήταν διαβόητη εγκληματική ομάδα που έδρασε στην Αμερικανική Δύση από το 1890 μέχρι το Στο διάστημα αυτό τα μέλη της, μεταξύ των οποίων τα αδέρφια Γκράτον (Γκρατ) (γεν. 1861), Γουίλιαμ (Μπιλ) ( ), Μπομπ (γεν. 1869) και Έμετ (γεν.1871), διέπραξαν, σε δυτικές Πολιτείες των Η.Π.Α, πολλές ληστείες σε τρένα και τράπεζες. Είχαν συγγένεια με τους αδερφούς Γιάνγκερ, οι οποίοι με τη σειρά τους συνεργάζονταν με τον Τζέσε Τζέιμς. Οι Ντάλτον αργότερα αποσχίστηκαν από την συμμορία Τζέιμς-Γιάνγκερ και δρούσαν πλέον ανεξάρτητα. Οικογένεια Ντάλτον Η οικογένεια Ντάλτον καταγόταν από το Μισούρι. Οι γονείς (ο Λούις Ντάλτον και η Αντελάιν Γιάνγκερ η οποία ήταν θεία των αδελφών Γιάνγκερ, που μαζί με τους Τζέσε και Φρανκ Τζέιμς ίδρυσαν την συμμορία Τζέιμς - Γιάνγκερ) απέκτησαν 15 παιδιά, από τα οποία τρία πέθαναν πριν να ενηλικιωθούν. Το 1882 η οικογένεια μετακόμισε στην βορειοανατολική Οκλαχόμα και το 1886 στο Coffeyville, στο νοτιοανατολικό Κάνσας. Οι Ντάλτον ήταν αγρότες. Η απώλεια της οικογενειακής τους φάρμας, για την κατασκευή του σιδηροδρόμου και η δολοφονία του ενός από τους γιους, του Φρανκ Ντάλτον, που ήταν βοηθός σερίφη, εν ώρα καθήκοντος, φαίνεται πως οδήγησαν μερικά από τα άλλα αδέλφια στην παρανομία. Ο Φρανκ δολοφονήθηκε το 1887, στην περιοχή της Οκλαχόμα, από έναν κλέφτη αλόγων. Ήταν ο πιο ώριμος και ο πιο ισορροπημένος από όλα τα αδέρφια του, που τον σέβονταν και συχνά τον ακολουθούσαν, εν είδει αποσπάσματος, όταν κυνηγούσε εγκληματίες. Μετά το θάνατό του, ο Γκράτον, ο Μπομπ και ο Έμετ αποφάσισαν να μπουν στην υπηρεσία του νόμου. Από τους τρεις ο Μπομπ ήταν ο πιο άγριος. Σε ηλικία 19 ετών, ενώ ήταν βοηθός σερίφη, σκότωσε έναν άνδρα. Αν και υποστήριξε ότι τον πυροβόλησε στα πλαίσια του καθήκοντος, είναι πιθανόν ότι το σκότωσε επειδή προσπάθησε να του κλέψει τη φιλενάδα. Τον Μάρτιο του 1890 κατηγορήθηκε για εισαγωγή λικέρ στην Ινδιάνικη επικράτεια, αλλά μετά την καταβολή εγγύησης και την προσωρινή απόλυσή του δεν εμφανίστηκε στο δικαστήριο. Το Σεπτέμβριο του ίδιου έτους ο Γκρατ συνελήφθη για κλοπή αλόγου (έγκλημα για το οποίο προβλεπόταν θανατική ποινή) αλλά είτε οι κατηγορίες αποσύρθηκαν είτε αφέθηκε ελεύθερος. 34

35 Η συμμορία Ο Μπομπ Ντάλτον κάλεσε τους Τζορτζ Νιούκομπ (George "Bitter Creek" Newcomb), Χάρλευ Πιρς (Charley Pierce) και Τσάρλυ Μπράιαντ (Blackfaced Charlie Bryant) να σχηματίσουν μια ομάδα μαζί με τον αδελφό του Έμετ. Ο Γκρατ Ντάλτον βρισκόταν με τον αδελφό του Μπιλ στην Καλιφόρνια, αλλά ακολούθησαν την συμμορία αργότερα, όπως και οι Μπιλ Ντούλιν (Bill Doolin), Ντικ Μπρόντγουελ (Dick Broadwell) και Μπιλ Πάουερ (Bill Power). Η τετράδα των αδελφών Ντάλτον έχει αποτυπωθεί, με χιουμοριστικό τρόπο, στο κόμικ των Μορίς και Γκοσινί Λούκυ Λουκ. 35

36 Λυντσάρισμα Λυντσάρισμα ή κατ ευφημισμό Νόμος του Λυντς ή Λύντσειος νόμος ονομάζεται η συνοπτική διαδικασία που αναπτύχθηκε στις ΗΠΑ, κατά την οποία ο όχλος προβαίνει αμέσως και χωρίς καμία νομική διατύπωση στην εκδίκαση εγκληματία, καθώς και στην άμεση και "επί τόπου" (χώρου του εγκλήματος) εκτέλεση του ενόχου. Πρόκειται για μια μορφή αυτοδικίας και είναι παράνομη. Το όνομα της παράνομης αυτής τιμωρίας πιθανολογείται ότι προέρχεται από κάποιον γαιοκτήμονα (W. Lynch: ) με το όνομα Λυντς, κάτοικο της πολιτείας Βιρτζίνια των ΗΠΑ, ο οποίος και είχε οργανώσει παράνομες ομάδες με σκοπό την άμεση τιμωρία με εκτέλεση των εγκληματιών και ιδιαίτερα των συμπαθούντων (loyalists) τους Άγγλους, κατά την Αμερικανική επανάσταση. Αρχική εφαρμογή του Νόμου του Λυντς έγινε στις ΗΠΑ σε περίοδο έλλειψης τακτικών δικαστηρίων. Έτσι κατά το 1889 συνέβησαν περίπου 4000 λυντσαρίσματα στις νότιες πολιτείες και μία μόνο στην περιοχή της Νέας Αγγλίας. Τα 4/5 των θυμάτων ήταν μαύροι. Τα εγκλήματα για τα οποία λυντσαρίστηκαν τα θύματα αυτά ήταν 38% για ανθρωποκτονίες, 23% για απαγωγές ή απόπειρες απαγωγής, 7% για κλοπές, 6% για άδικες επιθέσεις, 2% για ύβρεις και 24% για άλλα αδικήματα. Η συμμετοχή σε λυντσάρισμα τιμωρείται κατά τον αμερικανικό νόμο, αν και οι καταδίκες δεν έφθασαν το 1% των περιπτώσεων. Κατά τα έτη τα λυντσαρίσματα στις ΗΠΑ έφθαναν, κατ έτος, από 96 μέχρι 231. Το 1945 σημειώθηκε ένα, ενώ το 1946 έφθασαν τα 6. Οι επανειλημμένες προσπάθειες όμως για την εξάλειψη αυτής της τιμωρίας με νομοθετικά μέτρα έβρισκαν την έντονη αντίδραση της αμερικανικής Γερουσίας. Το άτομα που είχαν προσαχθεί σε δίκη, τα οποία συμμετείχαν σε λυντσάρισμα στην πόλη Γκρίνσβιλ της Νότιας Καρολίνας, αθωώθηκαν, αν και κάποια από αυτά είχαν ομολογήσει τη συμμετοχή τους. Σήμερα με τον όρο Λυντσάρισμα χαρακτηρίζεται η δολοφονία εγκληματία από πλήθος παρισταμένων συγγενών του θύματος ή άλλων προσώπων, πριν ακόμη επιληφθεί η δικαιοσύνη, δηλαδή προτού ολοκληρωθεί η δίκη. 36

37 Κατά τις μεταγωγές εγκληματιών ή κατά τις προσαγωγές τους σε δικαστήρια, απόλυτη ευθύνη προστασίας τους από πιθανό λυντσάρισμα φέρουν οι κατά τόπο και καθ ύλη αρμόδιες διωκτικές αρχές που έχουν επιληφθεί και τους κρατούν. Ο θεσμός του σερίφη Συνδεδεμένοι με σοβαρά θέματα ληστειών, βίας κ.α., οι πρωτοπόροι της παλιάς Δύσης έγιναν μέλη κοινωνιών και ασκούσαν εξουσία. Με ένα πολυαιώνιο παρελθόν και ιστορία, το αξίωμα του σερίφη ήταν μια αναμενόμενη πρόσθεση σε αυτό το περιβάλλον. Το αξίωμα του σερίφη διαδόθηκε από κοινωνία σε κοινωνία μέσω των κατοικημένων περιοχών δυτικά του Μισισίπη. Συγκεκριμένα, ο νόμος σχετικά με τους σερίφηδες λέει : Σε κάθε χώρα θα πρέπει να υπάρχει ένας σερίφης και ένας δικαστής, οι οποίοι θα κρατούν το αξίωμά τους για 2 χρόνια. Οι σερίφηδες θα πρέπει να διορίζονται από τον Πρόεδρο του Κογκρέσου. Οι σερίφηδες, γενικά, επιτρέπεται να προσλαμβάνουν υπαλλήλους ή αναπληρωτές για να τους βοηθούν στις υποχρεώσεις του αξιώματός τους. Επίσης, είχαν το δικαίωμα να διορίζουν πολίτες για να εκτελούν συγκεκριμένες λειτουργίες με σκοπό την αποκατάσταση της ειρήνης. Τα τυπικά καθήκοντα των σερίφηδων είναι : Να διατηρούν την ειρήνη. Να καταπνίγουν κάθε είδους εξεγέρσεις, διαπληκτισμούς και συμπλοκές. Να προστατεύουν τους πολίτες από εγκλήματα. Επίσης οι σερίφηδες εκτελούσαν και τις ποινές που υποδεικνύονταν από τα δικαστήρια. Για παράδειγμα, πολλές φορές οι σερίφηδες αναγκάζονταν να εφαρμόσουν οι ίδιοι την θανατική ποινή. Δεν έχει σημασία ποια ήταν τα καθήκοντα των σερίφηδων που απαιτούνται από μια κοινωνία, αλλά από τα μέσα του 19ου αιώνα, οι σερίφηδες κατείχαν τη σπουδαιότερη θέση στην επιβολή του νόμου σε όλη τη Δύση. Υπάρχουν πολλοί νόμοι που καθορίζουν τα καθήκοντα των σερίφηδων, αλλά δεν υπάρχουν νόμοι που να περιγράφουν τις προβλεπόμενες διαδικασίες για τη θέση τους. Αυτό ίσχυε ώσπου ο David J.Cook 37

38 (ενας σερίφης), συνέθεσε ένα βασικό κατάλογο κανόνων, ο οποίος με τα χρόνια χρησιμοποιούνταν από όλους τους σερίφηδες. Οι κανόνες είναι οι εξής : Ποτέ μην χτυπήσεις έναν κρατούμενο στο κεφάλι με το μπιστόλι, διότι ίσως αργότερα να πρέπει να το χρησιμοποιήσεις και να το βρεις κατεστραμμένο. Ποτέ μην προσπαθήσεις να συλλάβεις κάποιον χωρίς να είσαι σίγουρος για την εξουσία σου. Όταν προσπαθείς να κάνεις μια σύλληψη να είσαι σε ετοιμότητα. Μην δώσεις στον αντίπαλο καμία ευκαιρία να τραβήξει το μπιστόλι του. Εάν ο αντίπαλος υποτίθεται ότι είναι ντεσπεράντο, να έχεις το μπιστόλι στο χέρι ή να είσαι έτοιμος να το τραβήξεις. Εάν δεν αντισταθεί καθόλου, δεν πρέπει να γίνει και κανένα κακό από τη μεριά σου. Το σύνθημά μου Είναι καλύτερο να σκοτώσεις 2 άντρες παρά να αφήσεις 1 να σε σκοτώσει.. Αφού ο κρατούμενος είναι υπό κράτηση και αφοπλισμένος, αντιμετώπιζέ τον όπως ένας φυλακισμένος πρέπει να αντιμετωπίζεται, όσο ευγενικά όσο η συμπεριφορά του σου επιτρέπει. Ποτέ μην εμπιστεύεσαι την τιμή των φυλακισμένων. Μην τους δώσεις καμία ελευθερία που μπορεί να βάλει σε κίνδυνο την ίδια σου την ασφάλεια ή να του δώσει την ευκαιρία να αποδράσει. Οι εννιά στους δέκα φυλακισμένοι δεν έχουν τιμή. Τέλος οι σερίφηδες είχαν και κάποιες περιστασιακές υποχρεώσεις όπως να εισπράττουν τα ενοίκια(ως εντεταλμένοι των γαιοκτημόνων) και να επιδίδουν διάφορα εντάλματα. Πολλές φορές όμως έπεφταν θύματα λυντσαρίσματος από τους (φτωχούς) αγρότες. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο σερίφης είναι ένα στέλεχος της κομητείας και είναι συνήθως στην κορυφή των διωκτικών αρχών του νόμου. Ιστορικά, ο σερίφης ήταν επίσης διοικητής της πολιτοφυλακής του νομού. Σε αντιδιαστολή με πρακτικές των περισσότερων χωρών για την επιβολή του νόμου, στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι σερίφηδες συνήθως εκλέγονται. Η πολιτική εκλογή ενός προσώπου για να χρησιμεύσει ως επικεφαλής της αστυνομίας είναι σχεδόν μοναδικά αμερικανική παράδοση. Ο επίτιμος αρχηγός της Αστυνομίας του Jersey, εκλέγεται τουλάχιστον από τον 16ο αιώνα. Η υπηρεσία επιβολής του νόμου με επικεφαλής τον σερίφη, συνήθως αναφέρεται ως το γραφείο του σερίφη. Σύμφωνα με την Εθνική Ένωση Σερίφηδων (National Sheriffs' Association), ομάδα υπεράσπισης των Αμερικανού Σερίφηδων που ιδρύθηκε το 1940, υπήρχαν στο τέλος του

39 γραφεία σερίφη και αντίστοιχες υπηρεσίες. Αυτές κυμαίνονται σε μέγεθος από πολύ μικρές δυνάμεις, ενός ή δύο μελών, σε αγροτικές και αραιοκατοικημένες περιοχές έως πολύ μεγάλες με πλήρως εξοπλισμένες υπηρεσίες επιβολής του νόμου, όπως το τμήμα του Los Angeles Country Sheriff, το οποίο αποτελεί και το μεγαλύτερο γραφείο σερίφη και την 7η μεγαλύτερη υπηρεσία επιβολής του νόμου στις Ηνωμένες Πολιτείες, με μέλη και 400 αναπληρωματικούς. Ένα μέσο τμήμα σερίφη στις Ηνωμένες Πολιτείες απασχολεί 25 υπαλλήλους. Από τις 50 πολιτείες των ΗΠΑ, οι 48 έχουν σερίφηδες, Οι 2 που δεν έχουν είναι η Αλάσκα, η οποία δεν έχει νόμους, και το Κονέκτικατ, το οποίο δεν έχει κομητειακή κυβέρνηση και έχει πολιτειακούς (state marshals) αντί για σερίφηδες. Σερίφηδες εκλέγονται για τετραετή θητεία σε 41 πολιτείες, διετή θητεία σε 3 πολιτείες, τριετή θητεία σε 1 πολιτεία (New Jersey) και εξαετή θητεία σε επίσης 1 πολιτεία (Massachusetts). Σε πολλές αγροτικές περιοχές των Ηνωμένων Πολιτειών, ιδίως στο Νότο, ο σερίφης έχει παραδοσιακά θεωρηθεί ως ένας από τος πλέον σημαίνοντες πολιτικούς αξιωματούχους του νόμου. Τα στελέχη επιβολής του νομού που εργάζονται για έναν αστυνομικό οργανισμό (police agency) με επικεφαλής τον σερίφη, με τυπικό τίτλο αναπληρωτή σερίφη (deputy sheriff), αστυνομία σερίφη (sheriff's police), ή σερίφη αξιωματικό (sheriff's officer), και ονομάζονται με αυτούς τους τίτλους επειδή αναπληρώνουν και υποκαθιστούν το σερίφη και χρεώνονται, με εκτέλεση, όλων των καθηκόντων που προβλέπονται για τον σερίφη από τη νομοθεσία πολιτείας. Σε ορισμένα κράτη ο σερίφης δεν μπορεί να είναι ένορκος αξιωματικός της ειρήνης, αλλά απλώς ένας εκλεγμένος πολιτικός υπάλληλος χωρίς αστυνομικές εξουσίες με αρμοδιότητα να επιβλέπει το τμήμα και τους ένορκους αξιωματικούς του. Οι υπάλληλοι επιβολής του νόμου που εργάζονται για τέτοια τμήματα μπορεί να διακριθούν περαιτέρω, λαμβάνοντας μερικές φορές τον τίτλο του γενικού αναπληρωτή (general deputy) και ειδικού αναπληρωτή (special deputy). Ο θεσμός του σερίφη υπάρχει για περισσότερο από 1000 χρόνια και αποτελεί έναν από τους αρχαιότερους νόμους για την εφαρμογή του νόμου στις Ηνωμένες Πολιτείες. Μάλιστα η λέξη σερίφης (sheriff) προέρχεται από τον βρετανικό όρο Shire-reeve, ο οποίος αναφερόταν στην πιο ισχυρή φιγούρα του νόμου της Αγγλίας, ακόμα και πριν το 1000 μ.χ. 39

40 ΤΟ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟ ΣΩΦΡΟΝΙΣΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ Η ιστορική ανάπτυξη των φυλακών στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής Παρόλο που οι κατάδικοι έπαιξαν σημαντικό ρόλο στους βρετανικούς οικισμούς της Βόρειας Αμερικής, σύμφωνα με το νομικό-ιστορικό Adam J. Hirsch «η φυλάκιση των εγκληματιών είναι στην πραγματικότητα ένα σχετικά πρόσφατο επεισόδιο στην ιστορία της αγγλο-αμερικανικής νομολογίας.» Οι φυλακές ήταν παρούσες από τον παλαιότερο οικισμό της Βόρειας Αμερικής, αλλά ο βασικός σκοπός αυτών των εγκαταστάσεων θα αλλάξει κατά τα πρώτα χρόνια της νομικής ιστορίας των ΗΠΑ ως αποτέλεσμα μιας γεωγραφικά ευρείας κυκλοφορίας του "σωφρονιστικού".[26] Η μορφή και η λειτουργία των συστημάτων φυλακή στις Ηνωμένες Πολιτείες, συνέχισε να αλλάζει ως αποτέλεσμα των πολιτικών και επιστημονικών εξελίξεων, καθώς και έγιναν σημαντικές μεταρρυθμιστικές κινήσεις κατά την εποχή του Jacksonian,την εποχή ανοικοδόμησης, την προοδευτική εποχή και τη δεκαετία του Αλλά το καθεστώς των ποινικών εγκλεισμών ως ο πρωταρχικός μηχανισμός δικαστικά τον ποινικό κολασμό παρέμεινε ίδιο, από την πρώτη εμφάνισή του στον απόηχο της αμερικανικής επανάστασης. Πρώιμος αποικισμός, μεταφορά καταδίκων, εμπόριο φυλακισμένων Οι φυλακισμένοι και οι φυλακές εμφανίστηκαν στη Βόρεια Αμερική ταυτόχρονα με την άφιξη των ευρωπαίων αποίκων. Μεταξύ των ενενήντα ατόμων που έπλευσαν με τον γνωστό εξερευνητή Christopher Columbus ήταν ένας νέος μαύρος που απήχθη από τα Κανάρια νησιά και τουλάχιστον τέσσερις κατάδικοι. Ως το 1570, οι Ισπανοί στρατιώτες στο SτAugustine,στη Φλώριδα, είχαν χτίσει την πρώτη ουσιαστική φυλακή στη Βόρεια Αμερική. Καθώς άλλα ευρωπαϊκά έθνη άρχισαν να ανταγωνίζονται την Ισπανία για το έδαφος και τον πλούτο στο Νέο Κόσμο, απάχθηκαν επίσης κατάδικοι για να συμπληρώσουν τα πληρώματα στα πλοία τους. Τα καταστατικά επαιτείας άρχισαν να επιτρέπουν την ποινική μεταφορά στις αμερικανικές αποικίες ως μια εναλλακτική λύση της θανατικής ποινής σε αυτήν την περίοδο, κατά τη διάρκεια της βασιλείας της βασίλισσας Elizabeth I. Συγχρόνως, ο νομικός καθορισμός «της επαιτείας» επεκτάθηκε πολύ. Κάτω από τη βασίλισσα Elizabeth I, οι αγγλικοί νόμοι επαιτείας άρχισαν όλο και περισσότερο να προβλέπουν την ποινική μεταφορά ως υποκατάστατο των καταδικών σε θάνατο. 40

41 Σύντομα, οι βασιλικές επιτροπές επικύρωσαν την έννοια ότι οποιοσδήποτε εγκληματίας-εκτός από εκείνους που καταδικάστηκαν για δολοφονία, μαγεία, διάρρηξη, ή βιασμό-θα μπορούσε νόμιμα να μεταφερθεί στη Βιρτζίνια ή ή τις Δυτικές Ινδίες για εργασία ως υπάλληλος σε φυτείες. Ο Sandys πρότεινε επίσης τα κορίτσια να μεταφέρονται στο Jamestown ως «κτηνοτρόφοι» των οποίων οι δαπάνες της μετάβασης θα μπορούσαν να πληρωθούν από τους καλλιεργητές που τους έπαιρναν ως «συζύγους». Σε λίγο καιρό, πάνω από εξήντα τέτοιες γυναίκες είχαν κάνει τη μετάβαση στη Βιρτζίνια. Η διοίκηση του βασιλιά James I, έστειλε επίσης τα παιδιά των «vagrant» στο Νέο Κόσμο ως υπαλλήλους. Μια επιστολή στα αρχεία της επιχείρησης της Βιρτζίνια έγραφε ότι τουλάχιστον παιδιά στάλθηκαν στη Βιρτζίνια μεταξύ 1619 και Ως το 1619, οι αφρικανικοί φυλακισμένοι παρουσιάστηκαν στο Jamestown και πωλήθηκαν ως σκλάβοι, γεγονός που χαρακτηρίζει την είσοδο της Αγγλίας μέσα στο ατλαντικό εμπόριο σκλάβων. Η έγχυση των απαχθέντων παιδιών, κοριτσιών, καταδίκων, και Αφρικανών στη Βιρτζίνια κατά τη διάρκεια του πρώτου μέρους του δέκατου έβδομου αιώνα εγκαινίασαν ένα σχέδιο που θα συνεχιζόταν για σχεδόν δύο αιώνες. Ως το 1650, η πλειοψηφία των βρετανικών μεταναστών στην αποικιακή Βόρεια Αμερική πήγε ως «φυλακισμένοι» ή ως υπάλληλοι, καταδικασμένοι σε εργασία στα εργαστήρια. Το εμπόριο φυλακισμένων έγινε η «δύναμη» της αγγλικής αποικιακής πολιτικής. Ως το 1680, η ηγουμένη Morgan Godwyn υπολόγισε ότι σχεδόν άτομα στέλνονταν στην Αμερική ετησίως από την αγγλική κορώνα. Το Κοινοβούλιο επιτάχυνε το εμπόριο φυλακισμένων στο δέκατο όγδοο αιώνα. Στον αιματηρό κώδικα της Αγγλίας, μια μεγάλη μερίδα του καταδικασμένου εγκληματικού πληθυσμού αντιμετώπισε την ποινή του θανάτου. Αλλά οι συγχωρήσεις ήταν κοινές. Κατά τη διάρκεια του δέκατου όγδοου αιώνα, η πλειοψηφία εκείνων που καταδικάστηκαν στα αγγλικά δικαστήρια «συγχωρούνταν» - συχνά σε αντάλλαγμα της εθελοντικής μεταφοράς στις αποικίες. Το 1717, το Κοινοβούλιο εξουσιοδότησε τα αγγλικά δικαστήρια για τη μεταφορά, και ως το 1769 η μεταφορά ήταν η κύρια τιμωρία για τα σοβαρά εγκλήματα στη Μεγάλη Βρετανία. Πέρα από τα δύο τρίτα εκείνων που καταδικάστηκαν κατά τη διάρκεια των συνόδων του Old Bailey το 1769, μεταφέρθηκε. Ο κατάλογος «σοβαρών εγκλημάτων» που επιτρέπουν τη μεταφορά συνέχισε να επεκτείνεται καθ' όλη τη διάρκεια του δέκατου όγδοου αιώνα. Ο ιστορικός Α. Ρότζερ Ekirch υπολογίζει ότι οι περισσότεροι των βρετανικών μεταναστών στην αποικιακή Αμερική κατά τη διάρκεια του 1700 ήταν κατάδικοι. Ο χαρακτηριστικός κατάδικος που μεταφέρεται κατά τη διάρκεια του 1700 στις φυλακές των βορειοαμερικανικών αποικιών μεταφέρεται σε πλοίο. Με την άφιξή του, οι φύλακες τον έλουζαν και τον έντυναν (και, σε ακραίες περιπτώσεις, τον κούρευαν) ως προετοιμασία για τη δημοπρασία. 41

42 Εφημερίδες διαφήμισαν την άφιξη καταδίκων, και οι αγοραστές έρχονταν σε μια καθορισμένη ώρα να αγοράσουν τους καταδίκους με δημοπρασία. Η παλαιά φυλακή Newgate στο Λονδίνο ήταν ένα από τα πολλά κέντρα κράτησης καταδίκων που διευκόλυναν το εμπόριο μεταξύ της Αγγλίας και των αμερικανικών αποικιών κατά τη διάρκεια του 17ου και του18ου αιώνα. Οι φυλακές διαδραμάτισαν έναν ουσιαστικό ρόλο στο εμπόριο. Μερικές αρχαίες φυλακές, όπως το Newgate, παρέμειναν ακόμα σε λειτουργία κατά τη διάρκεια της περιόδου του αμερικανικού εμπορίου φυλακισμένων στο δέκατο όγδοο αιώνα. Αλλά πιο χαρακτηριστικά ένα παλαιό σπίτι, ένα μεσαιωνικό συγκρότημα μπουντρουμιών, ή μια ιδιωτική δομή θα ενεργούσαν ως μάνδρα εκμετάλλευσης εκείνων που δεσμεύονται για τις αμερικανικές φυτείες ή το βασιλικό ναυτικό. Πολλοί άποικοι στη Βόρεια Αμερική αγανακτούσαν. Συγκεκριμένα ο Benjamin Franklin καταδικάζει τη μεταφορά ως «μια προσβολή και μια περιφρόνηση, μεταξύ ανθρώπων». 42

43 Όταν η αμερικανική επανάσταση τελείωσε το εμπόριο φυλακισμένων στη Βόρεια Αμερική, έριξε αμέσως το ποινικό σύστημα της Μεγάλης Βρετανίας στις αποικίες. Αποικιακές εγκληματικές τιμωρίες, φυλακές και πτωχοκομεία Το «παλαιό κρατητήριο [φυλακή]» στο Barnstable, Μασαχουσέτη, που χτίστηκε το 1690 και που χρησιμοποιήθηκε μέχρι το 1820, είναι σήμερα η παλαιότερη ξύλινη φυλακή στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Η φυλακή χτίστηκε το 1690 κατόπιν διαταγής των δικαστηρίων των αποικιακών κόλπων Plimouth και της Μασαχουσέτης. Χρησιμοποιήθηκε ως φυλακή από το Αν και οι φυλακές ήταν ένα πρόωρο παράρτημα των αποικιακών βορειοαμερικανικών κοινοτήτων, γενικά δεν χρησίμευσαν ως μορφή εγκληματικής τιμωρίας. Αντ' αυτού, ο κύριος ρόλος της αποικιακής αμερικανικής φυλακής ήταν ως μη-σωφρονιστική δυνατότητα κράτησης για τους προδικάσιμους, καθώς επίσης και τους χρεώστες. Οι πιο κοινές ποινικές κυρώσεις που χρησιμοποιούνταν καθημερινά ήταν πρόστιμα, χτύπημα, και δημόσιες τιμωρίες. 43

44 Οι φυλακές ήταν μεταξύ των πιο πρόωρων δημόσιων δομών που χτίστηκαν στην αποικιακή βρετανική Βόρεια Αμερική. Ο αποικιακός χάρτης του 1629 των αποικιακών κόλπων της Μασαχουσέτης, παραδείγματος χάριν, χορήγησε στους μετόχους πίσω από την επιχείρηση το δικαίωμα να χορηγούν νόμιμα τη διόρθωση των παραβατών, και η Μασαχουσέτη 44

45 καθιέρωσε ένα σπίτι για τη διόρθωση και την τιμωρία των εγκληματιών ως το Η αποικία της Πενσυλβανία έχτισε δύο σπίτια για τη διόρθωση εγκληματιών που λειτούργησε το 1682, και το Κοννέκτικατ καθιέρωσε ένα ίδιο το Μέχρι το δέκατο όγδοο αιώνα, κάθε νομός στις βορειοαμερικανικές αποικίες είχε μια φυλακή. Κατασκευή φυλακών Σχεδιασμένη από τον Benjamin Henry Latrobe, η κρατική πρώτη φυλακή στο Ρίτσμοντ δομήθηκε σύμφωνα με το σχέδιο Panopticon του Jeremy Bentham.. 45

46 Ο Τζέρεμι Μπένθαμ (Jeremy Bentham, Λονδίνο,15 Φεβρουαρίου Ιούνιου 1832) ήταν Άγγλος φιλόσοφος και νομικός. Θεωρείται ο ιδρυτής του σύγχρονου Ωφελιμισμού και πνευματικός ηγέτης του ριζοσπαστικού κινήματος στην Αγγλία. Γεννήθηκε στο Λονδίνο και σε ηλικία δώδεκα ετών έγινε δεκτός στο Κολλέγιο Queen s της Οξφόρδης, από όπου αποφοίτησε το Στη συνέχεια σπούδασε νομικά στο Lincoln s Inn στο Λονδίνο και το 1727 αναγορεύτηκε δικηγόρος, που ήταν το επάγγελμα του πατέρα του. Παρά το θεωρητικό ενδιαφέρον του και τις μελέτες του για το δίκαιο, εντούτοις, ο Μπένθαμ δεν άσκησε ποτέ το δικηγορικό επάγγελμα. Αντί της επαγγελματικής σταδιοδρομίας έθεσε στον εαυτό του το φιλόδοξο πρόγραμμα της κριτικής και ριζικής αναθεώρησης της αγγλικής νομικής επιστήμης και γενικότερα του ισχύοντος συστήματος δικαίου όλης της ανθρωπότητας. Όλοι οι τρόφιμοι υπηρέτησαν μια υποχρεωτική περίοδο απομόνωσης μετά από την αρχική είσοδο. Η πλειοψηφία των τροφίμων στις νότιες αποικίες κατά τη διάρκεια της προπολεμικής περιόδου ήταν ξένοι λευκοί. Εντούτοις, στον ανώτερο νότο, οι ελεύθεροι μαύροι αποτέλεσαν ένα σημαντικό (και δυσανάλογο) πληθυσμό των φυλακών. Κυβερνήτες και νομοθέτες και στον ανώτερο και χαμηλότερο νότο ενδιαφέρθηκαν για τη φυλετική μίξη στα συστήματα των φυλακών τους. Η Βιρτζίνια πειραματίστηκε για έναν χρόνο πωλώντας μαύρους που καταδικάστηκαν για «σοβαρά» εγκλήματα στη σκλαβιά έως ότου οδήγησε η δημόσια αντίθεση στην ανάκληση του μέτρου (αλλά μετά από την πώληση σαράντα τέτοιων ατόμων). Γενικά δεν γίνονται αναφορές σχετικά με το σωφρονιστικό σύστημα των ΗΠΑ, στα comics του Λούκυ Λουκ. Συνεπώς οι πληροφορίες για το σύστημα των φυλακών στις αποικίες των Ηνωμένων Πολιτειών προέρχονται από ιστορικές πηγές που σχετίζονται με το σωφρονιστικό σύστημα της Αμερικής την εποχή που διαδραματίζονται τα γεγονότα που περιγράφονται στα comics του Λούκυ Λουκ! 46

47 "Το Σιδερένιο Άλογο Και Το Σύρμα Που Τραγουδάει" Τεχνολογική Κατάκτηση Της Δύσης 47

48 48

49 Διαβάζοντας τα τεύχη του Λούκυ Λουκ μπορούμε να αντλήσουμε πληροφορίες για την ιστορία της Αμερικής-συγκεκριμένα της Δυτικής Αμερικής-πάνω σε πολλά θέματα, όπως τον εποικισμό(την προέλευση των εποίκων, την εξολόθρευση των γηγενών, τις διαμάχες και τις συγκρούσεις, την εκμετάλλευση)και τον εκπολιτισμό και την συγκρότηση της "αμερικάνικης ταυτότητας" (τους θεσμούς, τον πολιτισμό, την τεχνολογική εξέλιξη). Όσο αφορά την τεχνολογική εξέλιξη, υπάρχουν πολλά τεύχη που αναφέρονται σε διάφορες εφευρέσεις και ανακαλύψεις, με πιο σημαντικές τον τηλέγραφο, τον σιδηρόδρομο, το πόνυ εξπρές, το πετρέλαιο και την εφημερίδα. Σιδηρόδρομος Η κατασκευή του σιδηροδρόμου στις ΗΠΑ, σύμφωνα με τα κόμικ του Λούκυ Λουκ, ήταν ένας αγώνας με τους ντόπιους ιθαγενείς. Πολλοί δέχτηκαν αυτή τη νέα καινοτομία ενθουσιασμένοι και μαγεμένοι με τις νέες δυνατότητες που ο σιδηρόδρομος προσέφερε ενώ άλλοι ήταν αρνητικοί πολέμησαν με διάφορους τρόπους την κατασκευή και την επέκταση του δικτύου. Πολλοί άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους προσπαθώντας να ανοίξουν το δρόμο στην άγρια δύση. Παρ όλα αυτά, οι κατασκευαστές σιδηροδρόμων ήταν τυχεροί γιατί είχαν στη διάθεση τους φθηνή γη και 49

50 ρευστά πολιτικά σύνορα σε όλη την έκταση της Νέας Αγγλίας. Έτσι, η κατασκευή του «σιδερένιου αλόγου» συνέχισε να προχωρά και να ανοίγει νέους ορίζοντες και προοπτικές, αφήνοντας όμως πίσω μεγάλες τις περισσότερες πολιτείες επικίνδυνα χρεωμένες και έρμαια των ιδιωτών εργολάβων που έκαναν την εμφάνιση τους τη δεκαετία του «Ο άνθρωπος από το Πεκίνο» και η σχέση του με τον αμερικανικό σιδηρόδρομο. Όπως περιγράφεται αναλυτικότατα στο μυθιστόρημα του Χένινγκ Μάνγκελ, «Ο άνθρωπος από το Πεκίνο», η ζωή των σκλάβων που δούλεψαν για την κατασκευή του σιδηροδρόμου στις ΗΠΑ από την εμφάνιση των ιδιωτών και μετά ήταν εφιαλτική. Στο συγκεκριμένο μυθιστόρημα ο σουηδός συγγραφέας έχει δημιουργήσει μια ολόκληρη ιστορία πάνω σε αληθινά στοιχεία όσον αφορά την κατασκευή του σιδηροδρόμου εκείνη την εποχή. Περίληψη: Με λίγα λόγια, ο συγγραφέας ξεκινά το βιβλίο του με την αποτρόπαια μαζική δολοφονία των κατοίκων ενός ολόκληρου χωρίου στην νορβηγική επαρχία. Υπεύθυνος για αυτή την τραγική πράξη αποδεικνύεται πως είναι ένας Κινέζος, ο άνθρωπος από το Πεκίνο, με ισχυρές διασυνδέσεις και τεράστιες ικανότητες. Ύστερα από πολλή μελέτη ανακαλύπτει πως πριν από 150 χρόνια,3 αδέλφια,πρόγονοι του, αρπάχτηκαν από έναν από αυτούς τους ιδιώτες, υπεύθυνους για την κατασκευή του αμερικανικού σιδηροδρόμου, με την ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον στην Αμερικανική ήπειρο. Όταν όμως φτάνουν στην Αμερική, τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά από ότι περίμεναν καθώς δεν τους προτάθηκε ένα καλύτερο μέλλον, αλλά μια καταδίκη στην κατασκευή του σιδερένιου αλόγου. Εκεί, τους περιμένει όμως ένας ακόμα τύραννος: ένας νορβηγός υπεύθυνος για την συνεχή και αδιάκοπη εκμετάλλευση όλων των σκλάβων που δουλεύουν για το τρένο. Όταν λοιπόν ο αδίστακτος Κινέζος μαθαίνει πως οι 18 άνθρωποι σε αυτό το νορβηγικό χωριουδάκι είναι απόγονοι του τυράννου εκείνου, δεν διστάζει να τους σκοτώσει όλους. Καθ όλη την διάρκεια κατά την οποία τα 3 αδέλφια από την Κίνα παλεύουν με την κατασκευή του σιδερένιου αλόγου, ο νορβηγός συγγραφέας δεν χάνει ευκαιρία να τονίσει πόσες ανθρώπινες ζωές χάνονταν όχι μόνο λόγω της υπεροψίας των ιδιωτών, αλλά και λόγω της υψηλής επικινδυνότητας του έργου, βασιζόμενος πάντοτε σε ιστορικά στοιχεία. 50

51 Αν και ευρωπαϊκή εφεύρεση ο σιδηρόδρομος γνώρισε τεράστια εξέλιξη στις ΗΠΑ. Βοήθησε πολιτείες όπως η Νέα Υόρκη, η Φιλαδέλφεια και η Βαλτιμόρη να αναπτυχθούν ταχύτατα. Άνθρωποι αρπαγμένοι από τους νέους «επιχειρηματίες» που πλούτιζαν στις πλάτες τους, κακοποιά στοιχεία, όλοι συνείσφεραν στην κατασκευή του έργου. 51

52 Όσα προβλήματα και αν εμφανίστηκαν το έργο ολοκληρώθηκε χαρίζοντας στις ΗΠΑ έναν αέρα ανάπτυξης και συνεχούς και τάχιστης εξέλιξης. Σιδηρόδρομος και Λούκυ Λουκ "Το Σιδερένιο Άλογο" Στο 40ο τεύχος του Λούκυ Λουκ,"Το Σιδερένιο Άλογο", ο φτωχός και μόνος καουμπόι μας δείχνει ακόμα μια φορά, ότι η πρόοδος και ο εκπολιτισμός της Άγριας Δύσης χρωστά πολλά στον Λούκυ Λουκ. Ο Λούκυ Λουκ αποφασίζει να βοηθήσει στην κατασκευή του σιδηροδρόμου, που σαμποτάρεται από κάποιους που προτιμάνε ο πολιτισμός να μην εξαπλωθεί στην Άγρια Δύση. Πόνυ εξπρές Το Pony Express ήταν μια υπηρεσία ηλεκτρονικού ταχυδρομείου παράδοσης μηνυμάτων, εφημερίδων, ακόμη και μικρών συσκευασιών από την Αγία Joseph, Μισσούρι σε όλη την Great Plains, πάνω από τα Βραχώδη Όρη και τη Σιέρρα Νεβάδα στο Σακραμέντο, στην Καλιφόρνια με άλογο, χρησιμοποιώντας μια σειρά από σταθμούς αναμετάδοσης. Κατά τη διάρκεια της 18μηνης λειτουργίας του, μείωσε το χρόνο για τα μηνύματα που ταξιδεύουν μεταξύ του Ατλαντικού και του Ειρηνικού σε περίπου 10 ημέρες. Από την 3η Απριλίου του 1860, μέχρι τον Οκτώβριο του 1861 έγινε το πιο άμεσο μέσο της Ανατολής-Δύσης πριν από τον τηλεγράφου, ενώ η ίδρυσή του ήταν ζωτικής σημασίας για να δεθεί το νέο κράτος της Καλιφόρνια με την υπόλοιπη χώρα. Το Pony Express ήταν ένα σύστημα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου παράδοσης του Leavenworth και της Pike Peak Express Company από το Αυτή η εταιρεία ιδρύθηκε από τον William H. Russel, τον Alex Majors, και τον William B.Waddell. 52

53 Ίδρυση Η ιδέα μιας διαδρομής του ταχυδρομείου στην ακτή του Ειρηνικού υπαγορεύθηκε σε μεγάλο βαθμό από την πρωτόγνωρη προβολή της Καλιφόρνια και τον ταχέως αυξανόμενο πληθυσμό της. Μετά το χρυσό, που είχε ανακαλυφθεί εκεί το 1848, χιλιάδες χρυσοθήρες, επενδυτές και επιχειρηματίες έκαναν τον τρόπο τους στην Δημοκρατία της Καλιφόρνια. Μέχρι το 1850 η Καλιφόρνια εισήλθε στην Ένωση ως ελεύθερο κράτος. Μέχρι το 1860, ο πληθυσμός της είχε αυξηθεί σε Η ζήτηση για ένα πιο γρήγορο τρόπο παράδοσης του ταχυδρομείου έκανε την ανάγκη εφεύρεσής του ακόμα μεγαλύτερη, καθώς ο Αμερικανικός εμφύλιος πόλεμος πλησίαζε. Οι τρεις ιδρυτές του Pony Express είχαν στη διάθεσή τους περισσότερους από άνδρες, βαγόνια και περίπου βόδια. Ο Russell ήταν ένας εξέχων επιχειρηματίας και σεβαστός μεταξύ των συνομηλίκων του και την κοινότητα. Ο Waddell ήταν συνιδιοκτήτης της επιχείρησης Morehead, Waddell & Co. Μετά η Morehead εξαγοράστηκε ο Waddell συγχωνεύθηκε με την εταιρεία του Russell, αλλάζοντας το όνομα σε Waddell & Russell. Το 1855 πήραν ένα νέο συνεργάτη, τον Alex Majors, και ίδρυσαν την εταιρεία του Russell, Majors & Waddell. Κρατούσαν κρατικά συμβόλαια για την παροχή προμηθειών του στρατού προς τα σύνορα της Δύσης, και ο Russell είχε μια παρόμοια ιδέα για τις συμβάσεις με την κυβέρνηση των ΗΠΑ για γρήγορη παράδοση της αλληλογραφίας. 53

54 Έχοντας να καλύψουν μικρή διαδρομή και χρησιμοποιώντας αναβάτες και όχι τις παραδοσιακές άμαξες, κατάφεραν να ιδρύσουν μία εταιρεία ταχείας παράδοσης του ταχυδρομείου μεταξύ του St.Joseph στο Μισσούρι και του Sacramento της Καλιφόρνια, με την παράδοση της αλληλογραφίας σε διάστημα 10 ημερών, κάτι που πολλοί θεώρησαν αδύνατο. Η τιμή ήταν $ 5 ανά μισή ουγκιά. Οι ιδρυτές της Pony express ήλπιζαν να κερδίσουν ένα συμβόλαιο αποκλειστικής κυβέρνησης του ταχυδρομείου, αλλά αυτό δεν συνέβη ποτέ. Η εταιρεία κατάφερε να συγκροτηθεί μέσα σε δύο μήνες, το χειμώνα του 1860.Στην επιχείρηση συμμετείχαν 120 αναβάτες,184 σταθμοί,400 άλογα και αρκετές εκατοντάδες προσωπικού κατά τη διάρκεια του Ιανουαρίου-Φεβρουαρίου του Το Pony express έδειξε πως θα μπορούσε να δημιουργηθεί ένα διηπειρωτικό σύστημα επικοινωνιών, το οποίο θα λειτουργεί όλο το χρόνο. Λειτουργία Το 1860 υπήρχαν περίπου 157 σταθμοί του Pony express, που είχαν περίπου 10 χιλιόμετρα απόσταση μεταξύ τους.αυτή ήταν περίπου η απόσταση που ένα άλογο θα μπορούσε να ταξιδέψει σε καλπασμό πριν προλάβει να κουραστεί. Σε κάθε σταθμό ο αναβάτης άλλαζε άλογο, παίρνοντας μαζί του μόνο το σάκο με την αλληλογραφία. Οι αναβάτες δεν μπορούσαν να ζυγίζουν πάνω από 57 κιλά, άλλαζαν κάθε χιλιόμετρα και οδηγούσαν μέρα-νύχτα. 54

55 Είναι άγνωστο αν οι αναβάτες προσπάθησαν να διασχίσουν τη Σιέρρα Νεβάδα το χειμώνα, αλλά σίγουρα διέσχισαν την κεντρική Νεβάδα. Μέχρι το 1860 υπήρχε ένας σταθμός τηλεγραφημάτων στην Κάρσον Σίτι,της Νεβάδα. Οι αναβάτες λάμβαναν $25 ανά εβδομάδα, ως αμοιβή. Αντίθετα, ένας μισθός για ανειδίκευτο εργατικό δυναμικό εκείνη τη χρονική στιγμή ήταν περίπου $ 0,43 έως $ 1 ανά ημέρα. 55

56 56

57 Διαδρομή Η περίπου μιλίων (3.100 χιλιόμετρα) διαδρομή,κατά προσέγγιση ακολούθησε το Όρεγκον και την Καλιφόρνια Trails στο Fort Bridger στο Wyoming, και στη συνέχεια το Mormon Trail (γνωστό ως το Hastings Cutoff ) προς τη Salt Lake City, Utah. Από εκεί ακολούθησε την κεντρική διαδρομή της Νεβάδα στο Κάρσον Σίτι, Νεβάδα, πριν περάσει πάνω από τις οροσειρές στο Σακραμέντο της Καλιφόρνια. Τηλέγραφος και Λούκυ Λουκ "Το σύρμα που τραγουδάει" Η αλληλογραφία μπορεί να κάνει και 50 μέρες για να φθάσει; Με αυτά στην σκέψη της η αμερικάνικη Γερουσία, αποφασίζει να ενθαρρύνει και πάλι την ιδιωτική πρωτοβουλία και σαν αποτέλεσμα αυτής της κίνησης, κάποιος αποφασίζει να ιδρύσει μια μικρή και ευέλικτη εταιρία, ονόματι "Πόνυ Εξπρές", από την οποία δεν θα μπορούσε να λείπει ο Λούκυ Λουκ. Πετρέλαιο Το πετρέλαιο είχε τραβήξει την προσοχή μερικών Γιάνκηδων, που το χρησιμοποιούσαν ως καύσιμο για τις λάμπες, αλλά γρήγορα γνώρισε νέες χρήσεις με τη χημική κατεργασία. Το 1859 παρήχθησαν βαρέλια και το 1874, βαρέλια που αντλήθηκαν από τη γη (Πενσυλβανία και Νέα Υόρκη). 57

58 Στον Λούκυ Λουκ,στο τεύχος 24, οι χωρικοί ενός χωριού μόλις μαθαίνουν πως υπάρχει πετρέλαιο στη γη τους, τολμούν και ανοίγουν πετρελαιοπηγές σε κάθε χιλιοστό του χωριού, πιστεύοντας πως αυτό θα τους κάνει πλούσιους. 58

59 Τηλέγραφος Morse Το 1835 ολοκληρώθηκε η κατασκευή της πρώτου μοντέλου ενσύρματου τηλεγράφου στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης από τον Sammuel Morse.Αποτελούνταν από έναν διακόπτη, από έναν ηλεκτρονόμο,από μία μπαταρία και τις γραμμές σύνδεσης. Αξίζει να σημειωθεί ότι λόγο έλλειψης πόρων, o Morse κατασκεύασε τον τηλέγραφο χρησιμοποιώντας ένα παλιό ρολόι και άλλα φαινομενικά άχρηστα αντικείμενα. O Morse χρησιμοποίησε το ρελέ που κατασκεύασε για τον εξοπλισμό του ηλεκτρομαγνητικού τηλεγράφου με ταινία. Με τη συνεχή αποστολή βραχέων και μακρών σημάτων κατάφερε να μεταφέρει χαραγμένα μηνύματα σε οποιαδήποτε απόσταση, αρκεί να υπήρχαν γραμμές μεταφοράς. Κώδικας Morse 59

60 Η εφεύρεση αυτή θα μπορούσε να θεωρηθεί άχρηστη, όμως ο Morse επινόησε έναν κώδικα, τον γνωστό κώδικα Morse. Είναι ένας συνδυασμός γραμμών και τελιών για κάθε χαρακτήρα. Κώδικας Morse: γράμματα αλφαβήτου 10 αραβικούς αριθμούς σημεία στίξης Ήταν το μεγαλύτερο πλεονέκτημα αυτής της εφεύρεσης, αφού οι υπόλοιποι κατασκευαστές αντίστοιχων τηλεγράφων στην Αμερική προσπαθούσαν να μεταδώσουν απευθείας χαρακτήρες του αλφαβήτου. Ο Τηλέγραφος Στις Η.Π.Α Το 1844 ολοκληρώθηκε η κατασκευή τηλεγραφικής σύνδεσης μεταξύ Βαλτιμόρης και της πρωτεύουσας Ουάσιγκτον, η οποία ήταν και η πρώτη γραμμή στην ανάπτυξη του δικτύου τηλεγράφων. Στις 24 Μαΐου 1844 στάλθηκε το πρώτο μήνυμα από τον Morse. Ενώ, τα επόμενα 6 χρόνια, οι περισσότερες μεγάλες πόλεις των Δυτικών Η.Π.Α συνδέονται μεταξύ τους με τηλέγραφο. Τέλος, το 1860 δίνεται η ανάθεση της σύνδεσης των δύο ακτών των Η.Π.Α, στην Western Union. Ο τηλέγραφος αποτελεί σπουδαία εφεύρεση για τις Η.Π.Α, γιατί αποτελεί την πρώτη αμερικάνικη εφεύρεση και αποτελεί, επίσης, σημείο έναρξης για την τεχνολογική και τη οικονομική εξέλιξη ολόκληρου του πλανήτη. Η τοποθέτηση της γραμμής, αν και δημιουργήθηκαν πολλά προβλήματα στη διάρκεια της κατασκευή της, ολοκληρώθηκε μετά από περίπου ένα χρόνο. Το σύρμα τοποθετήθηκε υπέργεια κατά μήκος της σιδηροδρομικής γραμμής Ομάχα-Κάρσον Σίτυ. Έτσι αχρηστεύτηκε η υπηρεσία ταχυδρομείου με άλογα, Pony Express. 60

61 Α)Ομάχα Β)Κάρσον Σίτυ Τηλέγραφος και Λούκυ Λουκ "Το σύρμα που τραγουδάει" Αυτή η περιπέτεια του Λούκυ Λουκ, αναφέρεται στην επέκταση του τηλέγραφου έτσι ώστε να καταφέρει επιτέλους η Αμερική να γίνει ένα τεράστιο τραπέζι γύρω από το οποίο θα κάθονται όλοι οι πολίτες της. Το 28 ο τεύχος του Λούκυ Λουκ αναφέρεται στον ενσύρματο τηλέγραφο και εστιάζει στην κατασκευή της γραμμής από την Ομάχα ως το Κάρσον Σίτυ στη Νεβάδα. 61

62 Μέσα από το Λούκυ Λουκ μπορούμε καταλάβουμε την αξία που είχε η κατασκευή της γραμμής αυτής. Πρόκειται για ένα σημαντικό γεγονός για το οποίο ήταν περήφανοι όλοι οι κάτοικοι της Αμερικής. Κυρίως όμως αναφέρεται στις δυσκολίες της κατασκευής, με τις οποίες ήρθαν αντιμέτωποι οι εργάτες. Όπως οι Ινδιάνοι, διάφορες συνθήκες του περιβάλλοντος, τοποθεσίες στις οποίες έπρεπε να τοποθετήσουν τους στύλους, κ.α. 62

63 Εφημερίδα Στην Αμερική η πρώτη εφημερίδα εμφανίστηκε στη Βοστώνη το 1690, με τίτλο Public Occurrences. Καθώς δημοσιεύτηκε δίχως άδεια, έκλεισε αμέσως και ο εκδότης της συνελήφθη και όλα τα φύλλα της καταστράφηκαν. Πράγματι, παρέμεινε ξεχασμένη μέχρι το τέλος 1845 ενώ το μόνο φύλλο της εφημερίδας που είχε απομείνει ανακαλύφθηκε στη Βρετανική Βιβλιοθήκη. Η πρώτη επιτυχημένη εφημερίδα ήταν η Boston News-Letter, η οποία ξεκίνησε από τον John Campbell το Παρ όλο που προωθήθηκε ευρέως από την κυρίαρχη κυβέρνηση, το πείραμα αυτό σχεδόν απέτυχε με πολύ περιορισμένη κυκλοφορία. Δύο ακόμα φύλλα έκαναν την εμφάνιση τους τη δεκαετία του 1720, στη Φιλαδέλφεια και στη Νέα Υόρκη και η εφημερίδα Fourth Estate σιγά-σιγά διαδόθηκε σε όλη τη νέα ήπειρο. Στις παραμονές της Αμερικανικής Επανάστασης κανά-δύο ντουζίνες φύλλα εκδόθηκαν σε όλες τις αποικίες αν και η Μασαχουσέτη, η Νέα Υόρκη και η Πενσυλβανία παρέμειναν τα κύρια κέντρα έκδοσης για πολλά χρόνια.έτσι και στον Λουκυ Λουκ, τα άρθρα στις εφημερίδες των αποίκων, σπουδαία επηρεασμένα από επαναστατικούς προπαγανδιστές, ήταν μια πολύ σημαντική δύναμη που 63

64 επηρέασε τη δημόσια γνώμη της Αμερικής από την συμφιλίωση με την Αγγλία μέχρι την πλήρη πολιτική ανεξαρτησία. Στο τέλος του πολέμου το 1783 υπήρχαν 43 εφημερίδες που τυπώνονταν. Ο τύπος έπαιξε ζωτικό ρόλο στα θέματα του νέου έθνους, ακόμα περισσότερες εφημερίδες κυκλοφόρησαν που αντιπροσώπευαν όλες τις πολιτικές απόψεις. Η ανάπτυξη συνεχίστηκε σε κάθε πολιτεία. Το 1814 υπήρχαν 346 εφημερίδες. Εφημερίδα και Λούκυ Λουκ "Νταίυλη Σταρ" Στο 17ο τεύχος του Λούκυ Λουκ, "Νταίυλη Σταρ", ο καουμπόης αναλαμβάνει να βοηθήσει έναν δημοσιογράφο, τον Οράτιο Γκρύλη, που δέχεται σκληρή κριτική για την δουλειά του. Το τεύχος επικεντρώνεται κυρίως στη μορφή που είχε η εφημερίδα τότε και με τι θέματα ασχολούνταν. 64

65 Ομάδα Εργασίας Αντύπα Ειρήνη Α4 Βενιζελέας Παναγιώτης Α4 Βλάχος Σωτήρης Α4 Βρυώνη-Καισαριανή Λυδία Α1 Γαλάνη Δέσποινα Α1 Γαλάνης Αλέξανδρος Α1 Καραμπάσης Παναγιώτης Α2 Κερασοβίτης Δημήτριος Α2 Λεμπιδάκης Γεώργιος Α2 Ντρίζος Παναγιώτης Α3 Παπανικολάου Σταματία Α3 Παπαστεργής Παναγιώτης Α3 Πιτσάβα Σταματίνα Α3 Πλώτας Στέφανος Α3 Σακκάτου Θάλεια Α3 Σελλάς Στέλιος Α3 Ψαρούδας Αθανάσιος Α4 Ψωμά Κωνσταντίνα Α4 65

66 Project : Η Ιστορία της Αμερικής μέσα από τα τεύχη του Λούκυ Λούκ..

67 ΑΠΟΙΚΙΣΜΟΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ

68 Γάλλοι

69 Πρώτοι Γάλλοι στην Αμερική Γάλλοι Ιησουίτες έφτασαν για πρώτη φορά στο Κεμπέκ το 1626 και αποτέλεσαν τους πιο αξιόλογους αποίκους της Νέας Γαλλίας. Προωθήθηκαν δυναμικά στο εσωτερικό της ηπείρου, προσπαθώντας να προσηλυτίσουν τους αυτόχθονες.

70 Σχέση μεταξύ Γάλλων και Γηγενών Οι Γάλλοι άποικοι των βορείων περιοχών αποδείχτηκαν ικανότατοι στις συναλλαγές με τους ντόπιους. Κέρδισαν τη φιλία των περισσότερων φυλών, αν και απειλούνταν διαρκώς από τους Ιροκέζους.

71 Επαγγέλματα που ακολουθούσαν οι Γάλλοι στην Αμερική Οι Γάλλοι ενδιαφέρονταν περισσότερο για το γουνεμπόριο, εξαιτίας του οποίου εισχώρησαν στην ενδοχώρα. Αρχικά, τα γουναρικά έφερναν στους Γάλλους, φιλικοί ιθαγενείς. Αργότερα όμως, οι λεγόμενοι coureurs de bois, παράνομοι κυνηγοί, έζησαν μαζί με τις ντόπιες φυλές. Επιπλέον, Γάλλοι εμπορεύονταν με τις φυλές των παραλίων της Βραζιλίας.

72 Ουγενότοι Κατά τη «Νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου» (24 Αυγούστου 1572), χιλιάδες Ουγενότοι σφαγιάσθηκαν από Ρωμαιοκαθολικούς, στο Παρίσι. Για αυτό τον λόγο Εκατοντάδες χιλιάδες Ουγενότοι μετανάστευσαν σε άλλες χώρες μετά την ανάκληση του διατάγματος της Ναντ από το βασιλιά Λουδοβίκο ΙΔ

73 Κινέζοι

74 Αποκλεισμός Κινέζων Το 1882 ήταν το έτος στο οποίο αποφασίστηκε και από τη νομοθεσία ο αποκλεισμός των Κινέζων από την αμερικάνικη κοινωνία (Chinese Exclusion Act)

75 Αποκλεισμός Κινέζων Οργανώθηκαν σε δικές τους κοινότητες απομακρυσμένοι από τον υπόλοιπο κόσμο. Είναι χαρακτηριστικό πως με αυτόν τον τρόπο διατήρησαν την κουλτούρα τους, η οποία αποτελούσε βασικό στοιχείο της ριζικής διαφοράς τους με τους Αμερικάνους.

76 Αποκλεισμός Κινέζων Ο νόμος διαγράφτηκε το 1943 (Magnuson Act) επιτρέποντας στους Κινέζους να ενταχθούν στην υπόλοιπη κοινωνία

77 Άγγλοι

78 Βρετανική Πολιτική Η βρετανική πολιτική, ενθάρρυνε τον αποικισμό στην Αμερική. Βρετανοί πολίτες, κυρίως λόγο των προβλημάτων που αντιμετώπιζαν στην χώρα τους, μετανάστευαν.

79 Οι Άγγλοι μετανάστες της Αμερικής Θρησκευτικοί μετανάστες, γαιοκτήμονες που επιθυμούσαν να αποκτήσουν κτήματα στον Νέο κόσμο, ελεύθεροι πολίτες που αναζητούσαν δική τους γη, τεχνίτες και άλλοι μετανάστευσαν στην Αμερική από την Βρετανία.

80 Άγγλοι - Ιθαγενείς Oι Άγγλοι άποικοι δεν είχαν τις καλύτερες σχέσεις με τους ιθαγενείς της Βορείου Αμερικής. Τις πολυάριθμες συγκρούσεις διαδέχονταν περίοδοι ειρήνης και συνεργασίας. Σημαντικό παράδειγμα αποτελεί αυτό της αποικίας Βιρτζίνια.

81 Άγγλοι - Ιθαγενείς Το 1622 ωστόσο οι ιθαγενείς επιτέθηκαν στους ξένους, σκοτώνοντας το 1/3 του πληθυσμού της Βιρτζίνια

82 Κανιβαλισμός Υπάρχουν πολλές σοβαρές ενδείξεις ότι οι έποικοι της Τζέιμστάουν, της πρώτης αγγλικής αποικίας στην Αμερική, που ιδρύθηκε στην Βιρτζίνια, είχαν καταφύγει στον κανιβαλισμό για να επιβιώσουν. Αυτό υποδεικνύουν τα σκελετικά υπολείμματα ενός 14χρονου κοριτσιού που υπήρξε θύμα αυτής της βάναυσης πρακτικής, γνωστής ως «κανιβαλισμός επιβίωσης».

83

84 Ιρλανδοί

85 Αρχές δεκαετίας 1820 Η μετανάστευση των Ιρλανδών αυξήθηκε σε ανάγκη εύρεσης εργασίας σφιχτές-δυνατές ιρλανδικές κοινωνίες δημιουργήθηκαν σε αναπτυσσόμενες πόλεις όπως: Βοστόνη Φιλαδέλφεια Νέα Υόρκη

86 Μεγάλος Λιμός Το ποσοστό μετανάστευσης Ιρλανδών στην Αμερική, μετά τον μεγάλο λιμό, ήταν μεγαλύτερο από ολόκληρη την προσαύξηση της Ιρλανδίας.

87 Περίπου 3,5 εκατομμύρια μετανάστευσαν στις Η.Π.Α. από βρετανικά νησιά Την δεκαετία του 1860, οι Ιρλανδοί έστελναν 1-1,7 εκατομμύρια στερλίνες (2,05 εκατ. ) τον χρόνο στην πατρίδα τους

88 Κίνημα των Φενίων Το 1856 ο John O Mahony πήγε στις Η.Π.Α. οπού ίδρυσε το Κίνημα τών Φενίων (Fenian Brotherhood). Ένα επαναστατικό κίνημα με σκοπό να δώσουν τέλος στην βρετανική κυριαρχία της Ιρλανδίας. Το 1858 o O Mahony γύρισε στην Ιρλανδία και ίδρυσε το Ιρλανδικό παράρτημα του κινήματος

89 Η ζωή των Ιρλανδών Οι Ιρλανδοί, πρωτιμούσαν τις μεγάλες πόλεις διότι μπορούσαν να δημιουργήσουν ιρλανδικές κοινωνίες υποστήριξης και προστασίας. Τέτοιες πόλεις ήταν: Σικάγο, Βαλτιμόρη, Πίτσμπουργκ, St. Louis, St. Paul, Νεα Υορκη και Los Angeles. Το 1910 στην Νέα Υόρκη υπήρχαν περρισότεροι Ιρλανδοί απο ολο το Δουβλίνο

90 Επαγγέλματα Τα επαγγέλματα που ακολουθούσαν οι Ιρλανδοί ήταν κατά κύριο λόγο τα επόμενα: Κτίστες Καναλιών Ξυλουργοί Εργάτες σε οικοδομές και σιδηροδρόμους Κατασκευαστές δρόμων και υπονόμων

91 Σελλάς Στέλιος Βλάχος Σωτήρης Ψαρούδας Θάνος Πλώτας Στέφανος Παπαστεργής Παναγιώτης

92 Η ιστορία του αποικισμού της βόρειας Αμερικής μέσα από τα κόμιξ του Λούκυ Λούκ

93 Αποικισμός Βορείου Αμερικής Ξεκινά το 1492, όταν ο Κολόμβος καταφθάνει στην Κούβα και την Σπανιόλα. Οι Άγγλοι σε αντίθεση με τους Γάλλους, χρησιμοποίησαν και εκμεταλλεύτηκαν τους πληθυσμούς ως δούλους χωρίς να τηρούν τις συνθήκες. Κανένας από τους κατακτητές δεν μπορούσε να κατανοήσει τη σχέση των

94 Εξολόθρευση γηγενών πληθησμών Το 80% του πληθυσμού των ινδιάνων πέθανε από ασθένειες όπως ανεμοβλογιά, ιλαρά και ευλογιά. Από τον 15ο έως 19ο αιώνα οι πληθυσμοί των Ινδιάνων αντιμετώπιζαν πολλά προβλήματα, όπως ασθένειες, εκτοπίσεις, πολέμους και υποδουλώσεις.

95 Χρονολογικά: 1850: στους τελευταίους ελεύθερους Ινδιάνους, παραχωρούνται άνυδρα και μη καλλιεργήσιμα εδάφη, κοντά στα Βραχώδη Όρη. 1862: κάθε αμερικάνος πολίτης έχει το δικαίωμα να καλλιεργεί γη με αντίτιμο ιδιοκτησίας 80 εκταρίων 1874: δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για σταθερό και ανθεκτικό συρματόπλεγμα. Το συρματόπλεγμα προκαλεί εξαφάνιση του αρχετυπικού καουμπόι, ενώ στην περίπτωση των Ινδιάνων αφανισμό καθώς οι λευκοί χρησιμοποιούσαν το

96 Στον Λουκυ Λουκ Η παρουσία των Ινδιάνων στον Λούκυ Λούκ έχει να κάνει περισσότερο με τη συνθηκολόγηση και όχι με την πραγματική αντιμετώπισή τους από τους κατακτητές. Στα κόμιξ του λουκυ λουκ οι δύο πλευρές καταλήγουν σε συμβιβασμό με ειρηνικές διαδικασίες, σε αντίθεση με την πραγματικότητα που υπήρχαν πολλές συγκρούσεις.

97

98 ΟΙ ΣΚΛΑΒΟΙ ΣΤΗ ΒΟΡΕΙΑ ΑΜΕΡΙΚΗ

99 ΑΦΡΟΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ ΣΚΛΑΒΟΙ ΣΤΗ ΒΟΡΕΙΑ ΑΜΕΡΙΚΗ(16-19Ος αι.) ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΛΟΥΚΥ ΛΟΥΚ: ΣΤΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΚΟΜΙΞ ΤΟΥ ΛΟΥΚΥ ΛΟΥΚ ΟΙ ΑΦΡΟΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ ΣΚΛΑΒΟΙ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΝΤΑΙ ΩΣ ΥΠΗΡΕΤΕΣ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΛΕΥΚΩΝ. ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ ΝΑ ΕΡΓΑΖΟΝΤΑΙ ΩΣ ΑΧΘΟΦΟΡΟΙ ΣΕ ΠΟΤΑΜΟΠΛΟΙΑ (ΤΕΥΧΟΣ 30), ΚΑΙ ΩΣ ΥΠΗΡΕΤΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΥΨΗΛΩΝ ΠΡΟΣΩΠΩΝ. ΣΠΑΝΙΑ ΜΙΛΟΥΝ, ΠΑΡΑΜΕΝΟΝΤΑΣ ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΟΙ ΚΑΙ ΥΠΑΚΟΥΟΙ ΣΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΤΟΥΣ. ΕΠΙΠΛΕΟΝ, ΔΕ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΣΧΗΜΑΤΙΖΟΥΝ ΑΠΟΨΗ ΚΑΙ ΝΑ ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΝ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΟΥΣ.

100 ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟ ΔΟΥΛΕΜΠΟΡΙΟ ΣΚΛΑΒΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΦΡΙΚΗ ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΤΟΝ 16ο ΑΙΩΝΑ ΜΕ ΚΥΡΙΑΡΧΟΥΣ ΤΟΥΣ ΟΛΛΑΝΔΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΓΓΛΟΥΣ. ΚΥΡΙΑ ΑΙΤΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΣΚΛΑΒΩΝ ΣΤΗΝ ΒΟΡΕΙΑ ΑΜΕΡΙΚΗ ΗΤΑΝ Η ΑΝΑΓΚΗ ΓΙΑ ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΧΕΡΙΑ ΚΥΡΙΩΣ ΓΙΑ ΚΑΛΛΙΕΡΓΙΕΣ ΟΠΩΣ Ο ΚΑΠΝΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΒΑΜΒΑΚΙ. ΟΙ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑΣ ΚΑΙ ΠΩΛΗΣΗΣ ΗΤΑΝ ΑΘΛΙΕΣ, ΚΑΘΩΣ ΟΙ ΣΚΛΑΒΟΙ ΔΙΕΝΥΑΝ ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ ΑΠΟΣΤΑΣΕΙΣ ΣΕ ΑΝΤΙΞΟΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ, ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΥΠΟ ΤΗΝ ΑΠΕΙΛΗ ΟΠΛΩΝ. ΕΩΣ ΤΟ ΕΙΧΑΝ ΜΕΤΑΦΕΡΘΕΙ ΣΤΗ ΒΟΡΕΙΑ ΑΜΕΡΙΚΗ ΠΕΡΙΠΟΥ ΣΚΛΑΒΟΙ, ΤΟ 1/3 ΑΥΤΩΝ ΠΟΥ ΕΙΧΑΝ ΑΙΧΜΑΛΩΤΙΣΤΕΙ ΑΡΧΙΚΑ. ΟΙ ΣΚΛΑΒΟΙ ΣΤΗ ΒΟΡΕΙΑ ΑΜΕΡΙΚΗ ΕΝΙΩΘΑΝ ΑΒΟΗΘΗΤΟΙ ΚΑΙ

101 ΜΕΞΙΚΟ ΚΑΙ ΗΝΩΜΕΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ Στο Μεξικό δρούσαν περισσότεροι πιστολέρο από κάθε άλλο έθνος. Γίνονταν συχνά παραβιάσεις των συνόρων με τις ΗΠΑ με σκοπό την απόκτηση αιχμαλώτων για λύτρα και ληστεία καραβανιών Οι μεξικανοί αντιδρούσαν και δεν αποδέχονταν την πολιτισμική ανάπτυξη που θα ερχόταν μέσα από την επιρροή των λευκών Το Μέξικο έχασε τεράστιες εκτάσεις προς όφελος των ΗΠ, εξαιτίας της αμερικανικής εισβολής του 1847, Μεξικανοαμερικανικός πόλεμος όπου διήρκησε μέχρι το έτος 1848

102 Οι μεξικάνοι στα κόμιξ του Λούκυ Λούκ Οι μεξικάνοι στα κομιξ του λουκυ λουκ παρουσιάζονται να κοιμούνται σε κάποια γωνία με τη χαρακτηριστική ενδυμασία που περιελάμβανε το σομπρέρο και το πόνζο. Παρουσιάζονται φτωχοί, για αυτό και καταφεύγουν στη ληστεία. Φαίνονται να έχουν διαφορετική κουλτούρα και παραδόσεις.

103 Ο γερουσιαστής, ο σερίφης και ο ντεσπεράντο στην Άγρια Δύση

104 Η ομάδα μας ασχολήθηκε με κάποιες όψεις της προσπάθειας επιβολής του Νόμου στην Άγρια Δύση και των διάφορων εκφάνσεων της παρανομίας στην Δύση.

105 Βασικός χώρος συνάθροισης παρανόμων στον Λούκυ Λούκ είναι το Salloon :

106 ΤΑ WESTERN SALOON ήταν τα μπαρ της Άγριας Δύσης. Οι πελάτες ήταν συνήθως γουναράδες, cowboys, στρατιώτες, μεταλλωρύχοι και χαρτοπαίκτες.

107 Όταν ιδρυόταν μια πόλη, το αρχικό Saloon ήταν μια σκηνή που προσέφερε σπιτικό whiskey.

108 Τρόποι διασκέδασης : 1. κοπέλες που χόρευαν 2. παιχνίδια με τράπουλα : poker, 3card games 3.μπιλιάρδο, βελάκια

109 Μια επίσης συνήθης διασκέδαση της εποχής η οποία ωστόσο δεν εμφανίζεται στον Λούκυ Λούκ εξαιτίας της νοσηρότητας του θέματος ήταν τα Freak Shows :

110 ΤΑ FREAK SHOWS είναι μια επίδειξη βιολογικών σπανιοτήτων. Συχνά εμφανίζονταν φυσικά ασυνήθιστοι άνθρωποι, ερμαφρόδιτοι, άνθρωποι που είχαν σπάνιες ασθένειες όπως ο διάσημος άνθρωπος ελέφαντας.

111 Στον Λούκυ Λούκ εμφανίζονται ένα πλήθος υπαρκτών ιστορικών προσώπων (όπως ο Jesse James, Billy the Kid, Buffalo Bill) οι οποίοι ήταν διάσημοι παράνομοι της Άγριας Δύσης. Σε πολλά τεύχη εμφανίζεται η συμμορία των Ντάλτον:

112 Συμμορία των Ντάλτον Η συμμορία των Ντάλτον ήταν διαβόητη εγκληματική ομάδα που έδρασε στην Αμερικανική Δύση από το 1890 μέχρι το 1892 Οι Ντάλτον ήταν πρώην αγρότες, που η απώλεια της οικογενειακής τους φάρμας τους οδήγησε στην παρανομία

113 Μέλη: Γκράτον (Γκρατ) (γεν. 1861), Γουίλιαμ (Μπιλ) ( ), Μπομπ (γεν. 1869) και Έμετ (γεν.1871) (κάποιοι από τους οποίους χρημάτισαν και σερίφηδες) Η τετράδα των αδελφών Ντάλτον έχει αποτυπωθεί, με χιουμοριστικό τρόπο, στο κόμικ των Μορίς και Γκοσινί, Λούκυ Λούκ.

114

115

116 Calamity Jane Μια ακόμα γραφική φιγούρα είναι αυτή της Calamity Jane : Γεννήθηκε την 1 Μαίου 1852, κοντά στο Princeton Πέθανε την 1 Αυγούστου 1903, κοντά στο Deadwood Θρυλική Αμερικανή συνοριοφύλακας. Τα γεγονότα της ζωής της, συγχέονται από δικές της παρεμβάσεις και από τις διαδοχικές ιστορίες και θρύλους που συσσωρεύτηκαν κατά τα επόμενα έτη.

117 Έμεινε ορφανή σε νεαρή ηλικία. Κατά τα επόμενα αρκετά χρόνια περιπλανήθηκε για τη Δύση, εργάστηκε ως μάγειρας, χορεύτρια, στρατιώτης, και μαστροπός και να κάνει ό, τι χρειάζεται για να κερδίσει τα προς το ζην. Μέχρι τα τέλη του 1870 η Calamity Jane είχε εξάψει τη φαντασία πολλών συγγραφέων.

118

119 Ο Σερίφης Ο πιο διαδεδομένος θεσμός στον νομικό πολιτισμό των Η.Π.Α. είναι ο θεσμός του σερίφη :

120 Στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο σερίφης είναι ένα στέλεχος της κομητείας και είναι συνήθως στην κορυφή των διωκτικών αρχών του νόμου. Ιστορικά, ο σερίφης ήταν επίσης διοικητής της πολιτοφυλακής του νομού. Σε αντιδιαστολή με πρακτικές των περισσότερων χωρών για την επιβολή του νόμου, στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι σερίφηδες συνήθως εκλέγονται. Η πολιτική εκλογή ενός προσώπου για να χρησιμεύσει ως επικεφαλής της αστυνομίας είναι σχεδόν μοναδικά αμερικανική παράδοση. Ο επίτιμος αρχηγός της Αστυνομίας του Jersey, εκλέγεται τουλάχιστον από τον 16ο αιώνα.

121 Η λέξη σερίφης (sheriff) προέρχεται από τον βρετανικό όρο Shire-reeve, ο οποίος αναφερόταν στην πιο ισχυρή φιγούρα του νόμου της Αγγλίας, ακόμα και πρίν το 1000 μ.χ.

122 Το αξίωμα του σερίφη διαδόθηκε από κοινωνία σε κοινωνία μέσω των κατοικημένων περιοχών δυτικά του Μισισίπι. Συγκεκριμένα, ο νόμος σχετικά με τους σερίφηδες λέει : Σε κάθε χώρα θα πρέπει να υπάρχει ένας σερίφης και ένας δικαστής, οι οποίοι θα κρατούν το αξίωμά τους για 2 χρόνια. Οι σερίφηδες θα πρέπει να διορίζονται από τον Πρόεδρο του Κονγκρέσου.

123 Οι σερίφηδες, γενικά, επιτρέπεται να προσλαμβάνουν υπαλλήλους ή αναπληρωτές για να τους βοηθούν στις υποχρεώσεις του αξιώματός τους. Επίσης, είχαν το δικαίωμα να διορίζουν πολίτες για να εκτελούν συγκεκριμένες λειτουργίες με σκοπό την αποκατάσταση της ειρήνης. Επίσης οι σερίφηδες εκτελούσαν και τις ποινές που υποδεικνύονταν από τα δικαστήρια. Για παράδειγμα, πολλές φορές οι σερίφηδες αναγκάζονταν να εφαρμόσουν οι ίδιοι την θανατική ποινή.

124 Τέλος οι σερίφηδες είχαν και κάποιες περιστασιακές υποχρεώσεις όπως να εισπράττουν τα ενοίκια(ως εντεταλμένοι των γαιοκτημόνων) και να επιδίδουν διάφορα εντάλματα. Πολλές φορές όμως έπεφταν θύματα λυντσαρίσματος από τους (φτωχούς) αγρότες.

125 Όμως,όποιος διαβάσει το κόμικς του Λούκυ Λούκ θα παρατηρήσει ότι όσο γενναίοι και αδίστακτοι παρουσιάζονται οι σερίφηδες από τους ιστορικούς τόσο τεμπέληδες και ανίκανοι παρουσιάζονται μέσα από το κόμικς..

126 Ωστόσο καθ όλο τον 19ο αιώνα στην Αμερίκη συνηθισμένη μέθοδος απόδοσης της δικαιοσύνης ήταν η αυτοδικία ή λιντσάρισμα :

127 Αυτοδικία - Λυντσάρισμα Λιντσάρισμα ή Νόμος του Λιντς ή Λίντσειος νόμος ονομάζεται η συνοπτική διαδικασία που αναπτύχθηκε στις ΗΠΑ, κατά την οποία ο όχλος προβαίνει αμέσως και χωρίς καμία νομική διατύπωση στην εκδίκαση εγκληματία, καθώς και στην άμεση και "επί τόπου" (χώρου του εγκλήματος) εκτέλεση του ενόχου.

128 Αρχική εφαρμογή του Νόμου του Λυντς έγινε στις ΗΠΑ σε περίοδο έλλειψης τακτικών δικαστηρίων. Έτσι κατά το 1889 συνέβησαν περίπου 4000 λιντσαρίσματα στις νότιες πολιτείες και μία μόνο στην περιοχή της Νέας Αγγλίας. Τα 4/5 των θυμάτων ήταν μαύροι. Τα εγκλήματα για τα οποία λιντσαρίστηκαν τα θύματα αυτά ήταν 38% για ανθρωποκτονίες, 23% για απαγωγές ή απόπειρες απαγωγής, 7% για κλοπές, 6% για άδικες επιθέσεις, 2% για ύβρεις και 24% για άλλα αδικήματα.

129 Η συμμετοχή σε λυντσάρισμα τιμωρείται κατά τον αμερικανικό νόμο, αν και οι καταδίκες δεν έφθασαν το 1% των περιπτώσεων.

130 Οι Φυλακές Ένα ακόμη κλασσικό σκηνικό που διαδραματίζονται οι ιστορίες του Λούκυ Λούκ είναι η φυλακή. Η έννοια της φυλακής συνδέεται πολλαπλά με την ιστορία των Η.Π.Α. δεδομένου ότι το σημαντικότερο μέρος του πληθυσμού της προήλθε από Ευρωπαίους φυλακισμένους και καταδίκους.

131 Η πλειονότητα όσων καταδικάζονταν σε θάνατο από τα αγγλικά δικαστήρια συχνά κατέληγε σε μεταφορά στις αποικίες για εργασία. Με πλοίο μεταφέρθηκαν κατά την διάρκεια του 1700 στις βόρειες αποικίες κατάδικοι. Κατά την άφιξή τους οι φύλακες τους καθάριζαν, τους έντυναν και συνήθως προβλεπόταν και κούρεμα, στο πλαίσιο της προετοιμασίας για τη δημοπρασία των καταδίκων.

132 Οι αγγλικοί νόμοι για την εγκληματικότητα άρχισαν ολοένα και περισσότερο να προβλέπουν την ποινική μεταφορά σκλάβων ως υποκατάστατο των θανατικών ποινών.

133 Οι αποικιακές φυλακές διέφεραν από τις σημερινές φυλακές των ΗΠΑ στη δομή. Πολλές δεν ήταν τίποτα περισσότερο από ένα κλουβί ή ένα «ντουλάπι». Ήταν στηριγμένες σε μοντέλο κοινής συμβίωσης των κρατουμένων. Οι κρατούμενοι είχαν ενοικιαζόμενα κρεβάτια και έπαιρναν από το δεσμοφύλακα προϊόντα πρώτων αναγκών. Το περιβάλλον ήταν ανθυγιεινό και τα κτίσματα έμεναν ασυντήρητα.

134 Η πρώτη φυλακή σχεδιάστηκε από τον Jeremy Bentham στο Richmond.

135 Εξερευνήσεις, ανακαλύψεις και εφευρέσεις της Αμερικής μέσα από τα τεύχη του Λούκυ Λουκ.

136 Σιδηρόδρομος: Η κατασκευή του σιδηροδρόμου στις ΗΠΑ, σύμφωνα με τα κόμικ του Λούκυ Λουκ, ήταν ένας αγώνας με τους ντόπιους. Πολλοί δέχτηκαν αυτή τη νέα καινοτομία ενθουσιασμένοι,ενώ άλλοι ήταν αρνητικοί.

137 Πολλοί άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους προσπαθώντας να ανοίξουν το δρόμο στην άγρια δύση. Παρ όλα αυτά, οι κατασκευαστές σιδηροδρόμων ήταν τυχεροί γιατί είχαν στη διάθεση τους φθηνή γη και ρευστά πολιτικά σύνορα σε όλη την έκταση της Νέας Αγγλίας.

138 Αν και ευρωπαϊκή εφεύρεση, ο σιδηρόδρομος γνώρισε τεράστια εξέλιξη στις ΗΠΑ. Βοήθησε πολιτείες να αναπτυχθούν ταχύτατα. Άνθρωποι αρπαγμένοι από τους νέους «επιχειρηματίες» που πλούτιζαν στις πλάτες τους, κακοποιά στοιχεία, όλοι συνεισέφεραν στην κατασκευή του έργου.

139 Όσα προβλήματα και αν εμφανίστηκαν το έργο ολοκληρώθηκε χαρίζοντας στις ΗΠΑ έναν αέρα ανάπτυξης και συνεχούς και τάχιστης εξέλιξης.

140 Πετρέλαιο: Το πετρέλαιο είχε τραβήξει την προσοχή μερικών Γιάνκηδων, που το χρησιμοποιούσαν ως καύσιμο για τις λάμπες, αλλά γρήγορα γνώρισε νέες χρήσεις με τη χημική κατεργασία. Το 1859 παρήχθησαν βαρέλια και το 1874, βαρέλια που αντλήθηκαν από τη γη(πενσυλβανία και Νέα Υόρκη).

141 Στον Λούκυ Λουκ, οι χωρικοί ενός χωριού μόλις μαθαίνουν πως υπάρχει πετρέλαιο στη γη τους, τολμούν και ανοίγουν πετρελαιοπηγές σε κάθε χιλιοστό του χωριού, πιστεύοντας πως αυτό θα τους κάνει πλούσιους.

142 Πόνυ Εξπρές: Το πόνυ εξπρές ήταν μια υπηρεσία παράδοσης της αλληλογραφίας από τον Saint Joseph στο Μισσούρι μέχρι το Sacramento της Καλιφόρνια. Κατά τη διάρκεια των 18 μηνών λειτουργίας του, μείωσε το χρόνο για τα μηνύματα που ταξιδεύουν μεταξύ του Ατλαντικού και του Ειρηνικού σε περίπου 10 μέρες. Έγινε το πιο άμεσο μέσο της Δύσης και της Ανατολής, πριν από τον τηλέγραφο.

143 H Αμερική βαδίζοντας προς τα εμπρός, ολοένα και προσαρτά εδάφη στην επικράτειά της. Αλλά ποιο το όφελος, όταν η αλληλογραφία καθυστερεί; Με αυτά στην σκέψη της η αμερικάνικη Γερουσία, αποφασίζει να ενθαρρύνει και πάλι την ιδιωτική πρωτοβουλία και έτσι γεννιέται μία μικρή και ευέλικτη εταιρία, ονόματι "Πόνυ Εξπρές".

144 «Πρόκειται για μια επιχείρηση που θα κάνει μπάμ στην Αγρια Δύση και πράγματι... κάνει μπάμ, σε πλήρη αντίθεση με τον σιδηρόδρομο που κάνει... τσάφ-τσούφ. Αλλά ο Λούκυ Λούκ θεωρεί ότι είναι σπάνιο μια παρεξήγηση να περιέχει τόσες πολλές συμπτώσεις»

145 Τηλέγραφος Morse: Η εφεύρεση του τηλεγράφου αποτελεί την πρώτη αμερικάνικη εφεύρεση. Αποτελεί σημείο έναρξης για την τεχνολογική και τη οικονομική εξέλιξη του πλανήτη.

146 Το 1835 ολοκληρώθηκε η κατασκευή της πρώτου μοντέλου ενσύρματου τηλεγράφου στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης από τον Sammuel Morse.Αποτελούνταν από έναν διακόπτη, από έναν ηλεκτρονόμο,από μία μπαταρία και τις γραμμές σύνδεσης.

147 Κώδικας Morse: Η εφεύρεση αυτή θα μπορούσε να θεωρηθεί άχρηστη, όμως ο Morse επινόησε έναν κώδικα, τον γνωστό κώδικα Morse: γράμματα αλφαβήτου 10 αραβικούς αριθμούς σημεία στίξης Είναι ένας συνδυασμός γραμμών και τελειών για κάθε χαρακτήρα.

148 Ο ΤΗΛΕΓΡΑΦΟΣ ΣΤΙΣ Η.Π.Α Το 1844 ολοκληρώθηκε η κατασκευή τηλεγραφικής σύνδεσης μεταξύ Βαλτιμόρης και της πρωτεύουσας Ουάσιγκτον, η οποία ήταν και η πρώτη γραμμή στην ανάπτυξη του δικτύου τηλεγράφων. 24 Μαΐου 1844:σταλθηκε το πρώτο μήνυμα από τον Morse. Τα επόμενα 6 χρόνια, οι περισσότερες μεγάλες πόλεις των Δυτικών Η.Π.Α συνδέονται μεταξύ τους με τηλέγραφο.

149 Η τοποθέτηση της γραμμής, αν και δημιουργήθηκαν πολλά προβλήματα, ολοκληρώθηκε μετά από περίπου ένα χρόνο. Το σύρμα τοποθετήθηκε υπέργεια κατά μήκος της σιδηροδρομικής γραμμής Ομάχα- Κάρσον Σίτυ. Έτσι αχρηστεύτηκε η υπηρεσία ταχυδρομείου με άλογα, Pony Express.

150 Τηλέγραφος και Λούκυ Λουκ Το σύρμα που τραγουδάει Το 28ο τεύχος του Λούκυ Λουκ αναφέρεται στον ενσύρματο τηλέγραφο και εστιάζει στην κατασκευή της γραμμής από την Ομάχα ως το Κάρσον Σίτυ στη Νεβάδα.

151 Εφημερίδα: Στην Αμερική η πρώτη εφημερίδα εμφανίστηκε στη Βοστώνη το 1690, με τίτλο Public Occurrences. Καθώς δημοσιεύτηκε δίχως άδεια, έκλεισε αμέσως και ο εκδότης της συνελήφθη και όλα τα φύλλα της καταστράφηκαν.. Η πρώτη επιτυχημένη εφημερίδα ήταν η Boston News-Letter, η οποία ξεκίνησε από τον John Campbell το 1704.

152 Παρ όλο που προωθήθηκε από την κυρίαρχη κυβέρνηση, το πείραμα αυτό απέτυχε. Δύο ακόμα φύλλα έκαναν την εμφάνιση τους τη δεκαετία του Στις παραμονές της Αμερικανικής Επανάστασης κανά-δύο ντουζίνες φύλλα εκδόθηκαν σε όλες τις αποικίες.

153 Τις παραμονές της Επανάστασης τα άρθρα στις εφημερίδες των αποίκων, σπουδαία επηρεασμένα από επαναστατικούς προπαγανδιστές, ήταν μια πολύ σημαντική δύναμη που επηρέασε τη δημόσια γνώμη της Αμερικής από την συμφιλίωση με την Αγγλία μέχρι την πλήρη πολιτική ανεξαρτησία.

154 Στο τέλος του πολέμου το 1783 υπήρχαν 43 εφημερίδες που τυπώνονταν. Ο τύπος έπαιξε ζωτικό ρόλο στα θέματα του νέου έθνους, ακόμα περισσότερες εφημερίδες κυκλοφόρησαν που αντιπροσώπευαν όλες τις πολιτικές απόψεις. Η ανάπτυξη συνεχίστηκε σε κάθε πολιτεία. Το 1814 υπήρχαν 346 εφημερίδες.

155 Επιμελήθηκαν οι μαθητές : Αντύπα Ειρήνη Α4 Βενιζελέας Παναγιώτης Α4 Βλάχος Σωτήριος Α4 Βρυώνη Καισάρη Λυδία Α1 Γαλάνη Δέσποινα Δανάη Α1 Καραμπάσης Παναγιώτης Α2 Κερασοβίτης Δημήτριος Α2 Λεμπιδάκης Γεώργιος Α2 Ντρίζος Παναγιώτης Α3 Παπανικολάου Σταματία Α3 Παπαστεργής Παναγιώτης Α3 Πιτσάβα Σταματίνα Α3 Πλώτας Στέφανος Α3 Σακκάτου Θάλεια Α3 Σελλάς Στυλιανός Α3 Ψαρούδας Αθανάσιος Α4

156