ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΜΕΝΟΝ ΰΕΡΙΟ ΔΙΚ Ο Ν ΔΙΑ Π Α ΙΔΙΑ ΕΦΗ ΒΟ ΤΣ Κ Α Ι ΝΕΑΝΙΛΑΣ

Transcript

1 ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΜΕΝΟΝ ΰΕΡΙΟ ΔΙΚ Ο Ν ΔΙΑ Π Α ΙΔΙΑ ΕΦΗ ΒΟ ΤΣ Κ Α Ι ΝΕΑΝΙΛΑΣ Συνιβτώμενον ύπο τοΰ'ϊπονργιίου τής ϋβιδιίας ώς Ά κατ' εξοχήν παιδικόν περιοδικόν σύγγραμμα, άληίείς παρασχδν «ίς τήν χώραν ήμων υπηρεσίας και ϋπό τοΰ Οικουμενικού.Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως ώς.ανάγνωσμα δριστον καί χρησιμώτατον εις τούς παίδας. ΤΙΜ Η ΣΥΑΡΟ Μ Η Σ A l ' EN ΕΤΟΣ Εσωτερικού δράχ, 7 Έ ξωτίρικοϊ φρ. χρ. $ Α ί συνδρομαϊ άρχβνται την Ιην Ικάστον μηνλς κβΐ *!νί προπληρωτέα! δ ι' ίν Ιτος. ΛΤΕΪβΥΝΤΗΕ ΚΑΙ ΕΚ40ΤΗΕ ΝΙΚΟΛΑΟΣ η. h a iia a o b o t a o s ΤΙΜ Η Ε Κ Α Σ Τ Ο Σ ΦΥΔ-ΑΟΥ Έν Έ λλάδιλιπ. 1 5 > Έ ν τ ω Εξωτ. φρ. χρ. 0, 1 5 ΓΡΑΦ ΒΙΟ Ν έ ν A Ô rivcn ç Όδό; Πατησίων, άριβ. 11 β, *#ρά τά ΧαυτβΓα ε^ ύο& ος Β. x 6 u 7 >. Έ ν Ά θ ή ν α ε ς τ» ν 1 8 N o t i6 p i» v Ε τ ο ς S Í ". Ά ρ ι θ. 4 8 Π Ω Σ Ο ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΚΑΙ Η ΒΑΣΙΛ ΙΣΣΑ ΤΗΣ ΣΕΛΗΝΗΣ ΑΠΕΚΤΗΣΑΝ ΥΙΟΝ (Συνέχεια καί τέλος' Γδε σελίδα 386.) Ό Μοΰ τραγουδούσε πολύ άσχημαι ά λ λ επειδή δέν το ήξευρεν, ηύχαρϊστεί το αυτός ό ϊδιος ώς να είχε φωνήν σειρήνος. Σφυρίζων λοιπόν καί τραγουδών, εϋρέθη και π ά λιν χωρισμένος «πό τόν α δελφόν του. Τότε αύτός έ κακός, άνοιξε τόν σάκκον, επέταξε τα γλυκίσματα, καί έβαλε μέσα μερικές πέτρες στρογγυλές καί πράσινες, άπό αύτας που εϋρίσκοντο είς τόν δρόμον «φθόνω ς.ό βασιλεύς δέν «νόησε τίποτε, έως ότοο τον Ιφθασεκαι πάλιν ό ΐΐά π, μέ τήν ψυχήν πλήρη μοχθηρά; έλπίδος. Έ συλλογίζετο,ότι γρήγορα θά ϊφοροϋσε καί αυτός τό βασιλικόν στέμμα, καί ότι τότε θά Ικ λιιεν είς σκοτεινήν φυλακήν τήν βασίλισσαν Μ ίναν, τήν οποίαν έμίσει, καί ότι θά παρέδιδεν είς τάς φλόγας τάγελοία εκείνα στρατιωτάκια, πού του έ- πείραζαν τά νεΰρα.τόπρόσωπόν του μειδιά, έ ν.ω έσυλλογίζετο τά καταχθόνια αύτά. καί οταν ό βασιλεύς έστράφη, είδε τό μειδίαμά του. Ό χρυσές μου όάδελφούλης! έ- σκέφθη μέ συγκίνησιν' φαίνεται χαρούμενος σάν εμέ! Έ ν τούτοις τό μονοπάτι τελείωσε,καί ρ κρατήρ έφάνη στρογγυλός,.κίτρινος είς τά χείλη ώ ς κρόκος, άλλά κατάμαυρος ώς άσβόλη, οταν εσκυπτε κανείς καί έ βλεπε τό βάθος του. Φοβερά γαυγίσματα, υπόκωφα, ξήρχοντο από τόν κρατήρα. Είνε τά σκυλιά, ποδ φυλ.άττουν τό παλάτι τοΰ θεοΰ, ειπεν ό Μ οΰ.δ έν εχω να φοβηθώ τίποτε, γ ια τί ξεΰρω ότι τά γλυκίσματα θά τους κλείσουν τό στόμα... Ά! μοΰ φαίνεται οτι εξέχασα τό μαχατρί μου. Δάνεισε μου, αδελφέ, τό δικό σου', μήπως τύχη καί απαντήσω κανένα θηρίο. Ό πρίγκιψ Π άπ πολύ ευχαρίστως θά τφ ήρνειτο αΰτό' τό δπλον, άλλα δέν εόρισκε καμμίαν πρόφασιν καί ήναγκάσθη νά τού το δώση. Έ π ειτα ξεδίπλωσε γρήγορα-γρήγορα τήν κλίμακα, διά νά μή ϊδή ο βασιλεύς ότι τό ένα σκαλοπάτι ητο σχεδόν κομμένον. καί τήν- κρέμασε μόνος του από τό χείλος τοΰ κρατήρος μέ τάς σιδηράς της άρπάγας. Έ τοιμα όλα! άνέκραξεν ό Μου. Σ ευχαριστώ, αδελφέ μου, ποΰ μ έβοήθησες.φ ίλητέ με καί περίμενε. βά.προσ παθήσω νά έπιστρέψω τό γρηγορώτερο, διότι ανυπομονώ να σε καμω να συμμερισαν μεγάλα σάν γαϊδουρινά', ά λλά δέν ήκουσε τόν κρότον τής πτώσεως πόΰ - περιμενε, καί..ζάρωσε τό μ έτω π ο ν,καί τά φρύδια του έσηκώθησαν ώ ς τρίχες γ ά τας θυμωμένης. Έ ν τούτοις' τώ ' εμενεν. ή έλ π ίς, οτι ό αδελφός του'θα έσπαράσσετο άπό τούς σ κύλο υς,ρ ί όποτοι θα έ- μαίνοντο, οταν άντί,γλυκισμάτω ν θά τοιςερριπτε πέτρας. Ό Μου, φ θάσας.είς τό μέσον, τής Πλησίασε, χαϊ είπέ μ ον πώς χαιώρθωσίς νά μαγίύσης τούς σκύλους μόν.» (Σελ. 394, στ. α' ' σθής τήν χαράν μου. Τώρα, δός μου τό σάκκο μέ τά γλυκίσματα. Έ τ σ ι. Κ αλήν άντάμωσιν! Τ α ΰτα λέγω ν, ό βασιλεύς ήρχισε νάκαταβαίνη τήν κλίμ ακα' ά λ λ είχε τόσην βίαν νά φθάση κάτω, ώστε πρώτα πάτησε τό δεύτερον,σκαλοπάτι,' ύστερα τό τέταρτον, υστέρα τό ί κτον', καί οΰτω καθεξής ολα τά ζυγά σκαλοπάτια,' καί επειδή τό κομμένον άπό τόν κακόν Πάπ ετυχ ε'νά είνε τό δέκατον έβδομον, ο βασιλεύ; δέν το μετεχειρίσθη καί δέν διέτρεξε κανένα κίνδυνον. Ό Π ρίγκιψ άπό πάνω είχε τεντώση ταΰτιά του, ποΰ ή- κλίμακος καί άκούων τα γαυγίσματα ό- λονέν άπειλητικώτερα καθόσον επροχώρει είς τά ενδότερα.τοΰ κρατήρος. έχ ω σε.τό χέρι του είς τόν σάκκον, πήρε τήν πρώτην πέτραν, μέ τήν ιδέαν πάντοτε οτι έινε γλύκισμα^ καί την ερριψε κάτω είς τό κενόν.τρομερά κραυγή άνήλθε μέχρι τοΰ χείλους του κρατήρος, μέχρι του Π άπ. Ή πέτρα είχε σχάση τό κεφάλι ενός σκύλου, ό όπο7ος ψοφοΰσεν. Ό Μοΰ, νομίσας ότι οί σκύλοι κάτω διεφιλονείκουν τό ριφθέν γλύκισμα καί έμάχοντο ποιος νά το πρωτο^άρη, ερριψεν ά- μέσως. τό εν κατόπιν τοΰ άλλου, άλλα

2 394 Η ΔΙΑΠ Λ Α ΣΙΪ ΤΩΝ IUIAQ N 18 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ ε ξ, καί καθεμί*. πέτρα έσχότωνεν n a ε- νά,'.σχύλον, ί ['ζ τροπήν ώστε, ΐα ν ó βασιλεύς έφθασε κάτω, είδε και τούς εξ Ο-χ,ύΧοος έξηπλωμένους έχι του εδάφους. νόμισε 05 οτι έκο.ιμώντο, άφ' cu χόρτασαν φ:<rtíx i. Ευλογημένος νά εινε ó μάγος, -' πε μέ τόν νουν.του, πού μου ε ίω ιε -a μαγικόν φίλτρον δια να-οκοιμίσω τούς σκληρότερους εχθρούς της «πιχιιρήσεώς μου! Ο Μου είσήλθε τότε εις στενόν υπόγειον διάδρομον. «ΰοΤος τον έφερε κατ είθεταν εις θύραν.μαΰρην, επί τής «ποιας έστιλβε χάλκινον ρόχτρεν. Ό βασιλεύς χτύπησε.τό ρόπτρον, και αμέσως ή θύρα ήνοιξε μόνη τη ς. Ό Σάρ, γέρων γιγαν-. τόσωμος μ έ ψιν ειρηνικήν, εγραςεν επί 'βαρείας, άργυρας τρχπέζης, εν τω μέσψ θαλάμου καταφώτού. Ό Μοΰ ολίγον I- λειψε νά.έκ β α λη κραυγήν θαυμασμού' τόσον ητό. μαγική ή. υπόγειος. κείνη φω-, τοχυσία!.φαντασθήτε Βτι οί εκ λαμπρού ' χάλυβος τοίχοι ησαν εξ όλοχλήρου σκεπασμένοι μέ πυγολαμ πίδας. ό φωσφορισμός των όποιων, αντανακλώμενος καί ςεολμ^ασιαζόμενος επ άπειρον διά τοϋ igfjsöais'i'i -tos'ös^so, των τοίχων, τά Ϊπί^ά ήσα V;«λα κ α θ ρ ί π τα; μετάλλινοι. '' _γέμιζε.τον. θάλαμον με λάμ ψ ιν ονειρώδη. Ε κτό ς τούτου,.έφεγγαν καί' -λυχνίαι πολυπήηθέϊς.', ' γ-* T í j i i. θέλεις.; άνεκραςεν.ψθρός, «χόθετών τήν.γραφίδα' του" και έν πρώτο.ις.πο'ος,.είσαι σύ ό άφοβος, ό' όποιος τόλμησεςνάψήφήσγ,ς, τόσους.κινδύνδυς, καί ν ά.καταβτς εις τον κρατήρα μ 6υ; ', ' - θεέ. παντοδύναμε, άπεκρίθη ό'μοϋ ύχοκλινόμενος' έως εδάφους, είμαι ό βασιλεύς τής Σ ελήνης' δεν Ιχω υιόν, καί έρχομαι νά.ικετεύσω τήν Παντοδυναμίαν σού νά μοι χορηγήση ενα,. διά. νά παρη- γορηθώ /. εγώ είς το γήρας μίου. το,όπότον πλησιάζει,. καί διανάφίσω. μετά XÓV θάνατόν μου, αγαθόν βασιλέα ε ίς τούς υπηκόους μου.,.,. Ταΰτα ελεχθησάν μ.έ.πόσην ειλικρ ίνεια ν-και.εύλάβείαν,' ώ ιτ ε ό. θεάς Σ,άρ. ο' ποιο; ά λλω ςτε έπληττε φοβερά εις τό υπόγειόν του, όπου κανείς σχεδόν δεν έσκέφθη ποτέ να κατελθη, ο θεός Σάρ έμειδίασε καί τ φ είπε : Πλησίασε, καί είχε μου πώς κατώρθωσες να μαγεΰσης τούς σκύλους μου.... Ό σοφός Μ άγος, ό όποιος κατοικ εϊ πλησίον του παλατιού, μοΰ έδωσε κ ά τι γλυκίσματα άπό φιστίκι, διά τά. οποία, καθώς μοΰ έίπεν, οι σκύλοι σου τρελλαίονται. Τ α έφυγαν, άπεκοιμήθησα*/ καί μου άφήχαν τον δρόμον ελεύθερον διά νά έλ θ ω έως έδώ.. Πολύ καλά, ευγε. είπεν ό θεός, ευμενέστατος. Α γ α π ώ τούς σκύλους μου, οι όποτοι είνε φύλακες γενναίοι, καί άφ οδ κατώρθωσες νά.τους εςευμενίσης με τά δ ώ ρ ά σου, θά σοι χορηγήσω ο-,τι ζη τείς.. \ Ό βασιλεύς ήπλωνεν ήδη τάς χεϊρασ. έτοιμος νά δεχθή τό ποθητόν παιδ ιον α λ λ ό Σάρ ήνοιξί συρτάριον. έπήρεν άμύγδαλον, σκεπασμένον άκόμη μέ τόν πράσινον φλοιόν του. καί το έτεινε πρός τόν.βασιλέα, λ έγ ω ν : Φύτευσε το ε?ςτό θερμοκήπιόν σου και πότιζε το καθημεραν. Ύ στερ άπό πέντε ή εξ μήνας θά φυτρώση, Ιπειτα θ.ά κόμη άνθος, καί έπειτα τό άνθος θά γ ί- ντ, καρπός. "Αμα ο καρπός αύτός ώριμάση, θά σχισθή. καί θά εύρης μέσα το παιδίον, ποΰ ποθείς τόσον διακαώς. Ο βασώ,ευς Ικρύψε τό πολύτιμον ά μύγδαλον εις τόν κόλπον τού, καί έσηκώθη διά νά φύγη. Π ώ ς. φεύγεις ; ειπεν ό Σάρ. Μ είνε λίγον διά νά μ,ε διασκεσάσγ,ς. Είξεύρεις τίποτε νέον, τερπνόν καί περίεργον; Ώ, είπεν ό βασιλεύς, δεν άναγ<νώσκω εφημερίδας και δέν ήξεόρω τίποτε ενδιαφέρον. Ά ν αγαπάς όμως τήν μουσικήν, είμ-ορώ νά σου σφυρίξω έν Ιμδατήριον, πού μου άρεσε: πολύ. Καί ό Μου ήρχισε τήν πρώτην στροφήν «Μ αύρ εινε ή νύχτα ςτά βοϋνά...» ά λ λ -ό θεός τόν έξώρκισε νά παύση, τόσον ή μουσική εκείνη του εσπάρασσε ταΰτιά.... Κ αλλίτερα ν ά συνομιλήσωμ^ν,είπ ε. Ε πίτρ εψ ε, θεέ'παντοδύναμε^ εις τον πιστόν σου'δοϋλοννά σοι είπη ταΰτα : Ιχω νά χάμω μα.κρόν. δρόμάν έω ς νά φθάσω "εις τό θερμοκήπιον, το όποίον θά.δεχθή τό' Χολύτιμον άμύγδαλον. Φο- 6θΰμαι μ ήπω ς ξηρανθή, αν αργήσω πολλύ, ύ.' και it; σε ικετεύω Íkítv jm να njvftîa διχθγς rr.i' τον' απο a^rriχαιρετισμόν μου. Άν. φου άρεση ή συντροφιά μου,-ευχαρίστως έρχομαι μίαν άπό αύτάς'.τάς ήμερας, διά να συ-ζόμίλήσωμεν. Α λ λ ά σήμερα.... Ό θεός, φιλόφριον πάντοτε, έδωσε τήν άδειαν, καί έ Μοΰ, με β.αθυτάτας ' ϋπο-,κλισεις καί θερμούς: λόγους ευγνωμοσύνης, έξήλθεν άπό τόν υπόγειον θάλαμον. Ό τα ν έφθασεν εις το μέρος, οπο υ τόν ανέμενεν ή κλίμ α ξ. έσυλλογίσθη οτι ό ϋ πνος εκείνος τω ν σκύλων ητο πολύ βαθύς καί αφύσικος, έσκυψε νά ίδί, τ ί συμβαίνει, καί άνεκάλυψεν τι ολοι είχαν τά κεφάλια σπασμένα.έ κπληκτος ά λλά καί φοβισμένος διά τό δυστύχημα αϋτό, ήρχισε ναναρριχάται ταχύς. Έ νόμιζες οτι οι πόδες του έκαμαν πτερά'τόσον φόβον είχε Και Ιπερνε πλέον τά σκαλοπάτι«όχι άνά δύο, ά λλά άνά τρία καί άνά τέσσαρα. Τό δέκατον έβδομον μόλις τό ήγγισε, χωρίς νά χατήση διόλου. Ώ ρισμένως,υπό ευτυχή άστέρ«έγεννήθη αύτός δ βλ71- λεύς τή ς Σ ελήνης!. Οταν έφθασεν έπ ί τέλους εις τ.ά χ είλ η τού κοατήρος, ό Μοϋ. έπαραξενεύθη,πολύ,μή ευρών έκεΐ τόν. Π άχ. Έσκέφθη δτιλό αδελφός τού θά είχε βάρυνθή νά τον περιμευηί διότι ίίχ ε μ είνη μ έ τόν Σάρ πολύ περισσότερον άφ ίσον ειχε προείπ η, καί οτι- ό νεαρός πρίγχιψ θά έπέστρεψεν εις τά ανάκτορα. Π ράγματικώς, ό πρίγν.ιψ Π άπ είχεν έπιστρέψη εις τάνάχτορ«τ<?ν βασιλέων τής Σ ελή νη ς' ά λ λ είχεν έπιστρεψη ώ ; κύριος και βασιλεύς, ά ναγγέλλω ν ότι ο Μοΰ έπεσε τάχα εις βάραθρον οπου λύκοι πεινασμένοι τόν κατέφαγον. Οί «υλικοί, καίτοι θρηνοϋντες τόν θάνατον του βασιλέω ς, τόν όποίον ήγάπων όλοι, δέν ήμπόρεσαν νά μή αναγνωρίσουν ώς διάδοχόν του τόν Π άπ, ό οποίος άνεκηρύχθη βα ο ιλεύς.! Μ όλις ανήλθε τον θρόνον ό κακ«ς Πάπ,αμε σως.διέταξε ναλυσσοδέσουν τήν βασίλισσαν καί νά την ρίψουν είς φυλακήν. ' Η δευΐερα.του διαταγή ήτο αύτη : Βάλ:ετε όλους τούς στρατιώτας είς τήν μέση'! τή ς αυλής τοϋ Π αλατιού, τούς αξιωματικούς άπό κάτω, τά οπλα άπό χάνω, καί ας καοΰν μέχρι τοΰ τελευταίου. Ε ίπα! Κατόπιν εβγήκεν είς τόν εξώστην τοΰ ύ π αριθμόν παραθύρου, διότι είχεν ήδη νυκτώστ,, καί χεριέφερε βλέμματα δεσπότου άνα τά συμπλέγματα τών αύλικώ ν. οί οποίοι έθρήνουν βλεποντες τ»ς προετοιμασίας τοιούτου ολοκαυτώματος. Ό βασιλεύς Μοΰ, βαδίζων έν σπουδή, έφθασεν ενώπιον των ανακτόρων του. Έ - φοβείτο «κόμη μήπως τόν κατεδίωκεν ή οργή τοΰ θεού Σ άρ, καί κάθε στιγμήν εσυλλογίζετο : α ΐΐο ϋ νά εινε ό Πάπ ;» Ά λ λ όταν είδε τήν μεγάλην πυράν,τής όποιας αί φλόγες άνήρχοντο μέχρι τής κωνοειδούς στέγης καί οί σπινθήρες εξεπέμποντο άπειροι πρός τόν ουρανόν, έν ώ οί κυανοί λίθοι τών τοίχων έφαίνοντο αμαυρότεροι κάί οί άδάμαντες τών τριακοσίων έξηνταπέντε παραθύρων έπολυπλασίαζον διά τής άνταναχλάσεως τήν φρίκην τής αίματηράς λάμψεω ς, ό Μου ένόμισεν «τι ονειρεύεται, κα 1 έστάθηάκί νητος, ανίκανος νά προχωρήση,βήμα... Τήν στιγμήν εκείνην είς τών αύλικών τόν «νεγνώρισε καί ανέκραξε : Νά ό βασιλεύς Μοΰ!.. Νά ό βασιλεύς Μου. ποΰ δέν άπίθανεν' θάνατος εις τ ν αρπαγα τοΰ θρόνου του [ θάνατος. είς τόν δήμιον των κα λώ ν μας στρατιω τώ ν! Καί όλαός, έφορμήσας κατά τοΰ Ιΐά π, πελιδνού έκ τής λόσσης καί τής όργής. τόν-ιρριψεν. είς τήν πυράν. Ή φ λόξε- κράχισε, καταπνίξασα τάς τελευταίας κραυγάς. τοΰ κακούργου, καί ή μοχθηρά ψυχή του' απήλθεν εις δίνην καπνού μελανού Η ΑΤΑ.Π Λ Α Σ Τ Σ Τ Ο Ν Π Α ΙΔ Ο Ν S95 Ό τα ν ό βασιλεύς έμαθε τά κατά τήν προδοσίαν του άδελφοΰ τόυ, έμάντευσε καί τά άλλα του εγκλήματα καί έπεδοκίμασε τήν ΰπό τοΰ λαοδ έπιβληθετσαν είς αυτόν τιμωρίαν. Τότε τόν άνευφήμησαν καί τ φ έζήτησαν πληροφορίας περί τοϋ ταξειδίου του. Ό Μοΰ διηγήθη τάς περιπέτειας του, τοποθετών συγχρόνως τό πολύτιμον άμύγδαλον εντός μεγαλοπρεπούς αγγείου, τό όποιον έπληρώθη κατόπι με καλόν χώμα, πράγμα πολύ σπάνιον είς τήν Σ ελήνην. "Ηδη βασιλεύς τό έπότιζε μέ α γάπ η ν, όταν έ ξαφνα : Μά ποΰ εινε ή βασίλισσα ; ήρώτηοε, διακόπτων τό πότισμα. Ό Π άπ τήν φυλάκισε, διότι τήν έμισοίσε. Θ έλετε νά τήν ελευθερώσω μεν; Μ ά... δεν εινε β ία... δχι! ειπεν ό βασιλεύς.. Εινε πολύ.πεισματάρα. Ά ς την άφίσωμεν ολίγον καιρόν είς τήν' φυλακήν. "Ισως θά διορθωθη καί θά γίν ^ γλυκύτερα, όπως τά αχλαδια εκείνα τα τόσον σκληρά καί στυφοί επάνω είς τό δένδρον, ποΰ γίνονται μαλακά καί γ λ υ κά, όταν σταθοΰν ολίγον καιρόν είς τό υπόγειον,..... Έ ν τούτοις, ώ ς είχεν ε'ίπη ό θεός Σάρ, τό άμύγδαλον φύτρωσε, Μ ετ λί- -γον Ικαμεν άνθος, έπειτα.τό άνθος έγινε καρπός, καί όταν ώρίμασεν, έσχίσθη μόνος του, καί εύρον μέσα εξηπλωμένον τόν μικρόν βασιλόπαιδα. Ό Μου χάρη τόσον πολύ, ώστε άφ ού χατεφίλητε μέ στοργήν τόν υιόν του, διέταξεν αδθωρεί νάποφυλαχίσουν τήν βασίλισσαν. Ή Μ ίνα εξήλθε γλυκεία καί ευπειθής. Ειχεν άφίση είς τήν φυλακήν ολην της τήν κακίαν. Ή γάπησε τον υιόν της μόλις τόν. είδε, κάι βασιλόπαις έμεγάλωσεν ύπό τήν μητρικήν της έπίδλεψιν, καί έγινεν ώρατος καί ενάρετος. Περί του θεοδ Σάρ οΰδείς λόγος έγινε πλέον. 'Ο Μοϋ βέβαια δέν τόλμησε.νά Ιπανέλθη ποτέ είς τήν κρατήρα. Λ ο ϊκ ια ν ο ε X a p u o iv n o e Ό ΠΕΤΕΙΝΟΣ Τ β κοκκινωπό λιρ(, οάν βαοιλικιά κορώνα' ή φωνή του ή λυγερή καλοκαίρι καί χειμώνα νύκτα-μίρα καί πουρνό' Τ ά χρυαόττλουμα πτερά του, ή δρεπανωτή ούρά του Κ.α\ ά ί άψήοωμε τά κάλλη, τβ ξυπνά του τό κεφάλι... Εκαμαν τό ν πετεινό Βασίλειά τοϋ βρνιθαριοο κ ι ώρολόγι τον χωριού, σάν φωνάςή: Κικι-ρΓκο! όύττνα, ξ ύ π ν α! σήκω, σήκω! I. Γ. ΓΐΑΝΝΟΥΚΟΕ Ο Π Ε Τ Ρ Ο Μ Α Ζ Ε Τ Τ Η Σ [Μ υθιστορία uno AIMÉ GIRON] (Συνίχΐι«!δε σ«λ 355.) Κ αίτά δάκρυα, τά όποια τόσην ώραν συνεκράτει γενναίω ς μεταξύ τών βλεφάρων, ήρχισαν νά ρέουν. Ε υτυχώς ειχε στρέψγ, πλέον τά νώτα, διά.νά φυλάξη τήν επιστολήν, καί ό ασθενής γέρων δέν τα είδε. Ό ταν. έπέστρεψε πλησίον του, ό κ. Φραντζής είχε τά μάτι κλειστά. Ό α σθενής έκοιματο, % τουλάχιστον προσεπάθει. Έ ντοσούτφ, ό δυστυχής γέρων εζησεν Κ * λήσ«ί Λαμπρή! (Σελ. 395, στήλ. γ ρια. Ή λ θ α ν... τά άκούω... δεν άκοϋς; Μίαν αυγήν, άντελήφθησαν κάλλιστα οτι καί ή άνοιξις ήλθε. Χ ελιδώ ν διέσχισε τό κηπάριον με ταχείαν πτήσίν κα ί με φαιδρόν κελάδημα, μετά τό όποιον, θά έλ εγ ες, ώ ς 'ν ά άνέμενον αύτό τό σύνθημα, τά δένδρα επέταξαν τούς πρώτους,ροδίνους βλαστούς. Έ π ειτα οί βλαστοί έσχίσθησαν,καί τά νέα φ ύλλα, μικρά καί δυσδιάκριτα άκόμη, έκάλυψαν-τούς κ λ ώ νους ώ ς μ έλαφράν πρασίνην πάχνην. (Παρήλθον άκόμη λίγαι ήμέραι,' καί, περί τό τέλος νυχτός χλιαρας, τά άνθη «έκτινάχθέντα άπό τούς κάλυκας τω ν, έταλαντεύθησαν καί άνέλαμψαν ΰπό τάς πρώτας ακτίνας τοΰ άνατέλλοντος ήλιου. Θά έλεγε τις οτι ήσαν σμήνη μ ελισσών παντός χρώματος, κρέμαμένων εις τάς λεπτ-άς καί ευκινήτους άκρας τών μίσχων και τών κλω - ναρ/ων. Τό Πάσχα επανήλθεν, όπως πάντοτε, καί ύπό τας φαιδράς καί Ιορτασίμους συναυλίας τών κωδώνων, φύλλα καί άνθη έφαίνοντο αναζωογονούμενα καί αναθάλλοντα. ' Μ όνον. ό κ. Φραντζής δέν ήμπόρεσε νά σηκωθή. Ή Χρυσούλα, πλησίον τοΰ παραθύρου, κρατοΰσ φλυζάνιον ζ ε- σ τ ο ΰ, τό όπότον άνεκάτευε διά νά λυώση ή ζάχα-. ρις, δέν έπαυε νά κυττάζη πρός τά έξω, μέ' έκφρασιν ζωηράν προσδοκίας καί ανυπομονησίας.τό πρόσωπάν τη ς ήτο καί αύτό άνθισμένον, όπως τά δέν δρα, με τήν άνθησιν τή ς νεότητος. Έ ξα φ να, φαιδρά άναφώνησις έξήλθεν άπό τά ρόδινα χ είλ η -τη ς: Νά Σιδέρκς! ολόκληρον τον χειμώνα, όλιγώτερον είς τήν πολυθρόναν του, περισσότερον είς τό κρεδβάτι του, πονών, γκαρτερών καί σβυνων δλονέν. Χ ωρίς τήν μικράν του φ ίλη ν, χωρίς τήν καλήν του νοσοκόμον, τί θά εγίνετο; Ποΐος θά τον παρηγόρει ; ΠοΤος θά τον διεσκέδαζε ; Καί οί δυο, εν τη άπομονώσει τιςν, έν τη «ρημία τω ν, παρηγοροΰντο άμοιβαίως καί έπερίμεναν μαζί ύπομονητικώς τήν ίν ο ιξ ιν. Ε ίσθεσάν τά γέρικα δένδρα, κύριε Φραντζή, Ιλεγεν ή Χρυσούλα, π λέκουσα διά τόν ασθενή τη ς χονδρές μάλλινες κάλτσες' θά πρασινίσετε μια χαρά τώρα ποΰ έρχεται ή άνοιξι. Δεν λ έ γ ω όχι. Μόνον μοΰ φαίνεται, «τι άδιχα παιδεύεσαι άπό τώρα νά μου πλέκης κάλτσες για τόν άλλον χ ειμώνα έχομε καιρό.. Π ήγαινε κα λλί 'τερ α νά ρίξγ,ς λίγο κύμινο ςτά περιστέχ ιν επανήλθε διά τά δώσ-fl τό ζεστόν είς τόν αγαπητόν τη ς ασθενή. Εν τ φ μεταξύ ό Σιδέρης εΐχεν είσέλθτ, καί έστάθη είς τό κατώφλιον τοΰ Κ υκεώνος. Μ ε τό ενα χέρι έκρατοΰσε τό καπέλο του, μέ τό' άλλο ένα π ρ ά γμ α.' Έ μβα, έμβα, Va ιοί μου. Κ αλή σας Λ αμ πρή; κύριε Φραντζή, χρόνια π ο λ λ ά! Σ άς φέρνώ κάτι πετροϋλες, άπό κείνεςπ ο ύ σας αρέσουν. Π έντε μήνες τώρα τες κυνη γώ, γ ια τί ή Χρυσούλα, ξέρετε... ι Ά λ λ ή Χρυσούλα κίνησε τήν κεφαλήν καί του Ικλεισ? τό μάτι μέ τοιοΰτον τρόπον, ώστε ό ταλαίπωρος βουκολος έταράχθη, τά έχασεν, ψέλλισε καί έπ ί τέλους άπεστομώθη. Ό γέρων όρο-

3 Η ΔΓΑΠΛΑΣ1Σ TQN ΠΑΙΔΩΝ 18 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ Η ΑΙΑΠΛΑ Σ Ι 2, ΤΟΝιΠΑΙΑΟΝ ' κτολόγος δέν έπρόσεξ«καθόλου =ίς τήν παντομίμαν, και ήρκέσθη νά τείνη, Ιξω τώ ν σκεπασμάτων. καί τα ς δόο.του χεϊρας ανοικτάς. Εινε τά αΰγά τοΰ Πάσχα... είπε Κ αλά μου παιδάκι«!.. Έ λ α, ελα, φερτά έδώ! Ό Σιδεράς έδιδεν όλονέν τάς ήφαιστειώδεις ροιάς, π α ς οποίας εδγαζεν άπό τό γεμ ατο νμ α νδή λι πού έκράτει, και ό λονέν ό κ. Φραντζής τάς έσώρευεν επί τής κλίνη ς too.. Έ π ειτα, την μίαν κατόπι της ά λλη ς, τάς ξήταζε, τάς παρετήρει, τάς έζύγιζεν έπί τής παλάμης καί τας παρχτασσεν εις δεύτερον άωρόν, πλησίον τοΰ πρώτου. Κ αί όταν οί δύο σωροί έγιναν πάλιν Ινας, ο χ. Φραντζής είπε πρ ος τήν Χρυσούλαν : Φέρε μου, χόρη μου, τό σφυρί. Ή Χρυσοόλα όπήκουσε, και ήπλωσεν επί τϊ^ς κ λίνη ς μίαν μεγάλην, παλβιάν εφημερίδα. Τ ότε ό όρυκτολόγος λαμ- 6ανε τάς βόμβας μίαν' μίαν χατ εκλογ ή ν, καί ήρχισε νά τας κτυπα με το συνειθισμένον του κτύπημα, μονομιάς, τάχ! Σήμερον όμως ήναγκάζετο νά το επαναμβάνη δύο, καί τρεις, καί τέοοαρας κάποτε φοράς'τό χέρι του δέν ήτο πλέον, όπως πρώ τα, ασφαλές χαί δυνατόν.έ π! τ έ λ ο υ ς «! βόμβαι θραύοντο, ήνοίγοντο. Ττιν χώ αυτή, εψιθύριζεν ό γέ ρων-. Κ αί αυτή τήν εχω... Κ αί αυτή μέ το χ υ ρ 'ό ξ ε ν ο ν τήν έ χ ω... είνε πο- λύ κοινή,.. Ά μ ε' αύτή; ά, εχει χρυσό λίθον... τήν εχω καί αυτήν... τίποτε! - Κ αί τάκ!.. τάκ!.. α ί μικρβί βάμβαι ήνοίγοντο εις δύο, εις τρία, και έκάλυπτον μέ τά συντρίμματα των τήν πα λαιαν εφημερίδα. Τάκ!.. καί ό γέρω ν, αυτήν τήν φοράν, εκβάλλει κραυγήν- Σίγουρα είνε αυτή! φωνάζει, έ- γείρω ν τούς μάκρους του βραχίονας καί σ φ ιγγώ ν, μεταξύ του άντίχειρος καί τοϋ δείκτου έκ άσΐη ς τω ν χειρώ ν, τά δυο τεμάχια μιας ηφαιστειώδους ροιας. Ν αί, έχει χρυσάφι αληθινό χρυσάφι... λίγα ψήγματα μόνον,άλλά πάντα χρυσάφι... Ω, πώς φοβούμουν μήν πεθάνω, όχι δέν ήθελα νά πεθάνω, χρίν τήν ίδ ώ κ α ί την αποκτήσω. Τέλοςπάντω ν, νά τώρα πού την έχω... Τ ώ ρα είμπορώ νά πεθάνω ευτυχής. Ν α ί... π ο λύ, πολύ ευτυχής. {"Επετβν συνέχει«) ΙλΉΓΟ^ίΟΣ Ββνοπουλοε ι mm^ Ο ΦΙΛΟΔΟΞΟΣ ΕΛΑΤΟΣ ΕΓς τινα χλοεράν κοιλάδα είχε βλά στησή τό μικρόν ελατόν, εις τό τέλος τοΰ γηραλέου εκείνου δάσους, έκεί ακριβώς όπου έπερνουσ-ν ό αμαξιτός δρόμος, επί του όποιου έφαίνοντο πάντοτε νωπά τά ίχνη των διερχομένων τροχών των αμαξίον. Τ ί εύμορφον, τ ί χαριτωμένον μέρος 1 Τό τρεχούμενον. νεράκι τή ς π ηγή ς, τήν όποιαν στεφάνωναν πτε'ριδες καί άνεμων«ι, Ιτρεχεν αβίαστα ώς νά ξεγλυστροΰσεν, καί εχύνετο,εντός φυσικής λεκάνης, είδος μικρογραφικής κοιλάδος, εις τής όποιας το βάθος κατακαοισμένα τά λαμπερόχρωμα. λιθαράκια, σχημάτιζαν εν φυσικώτατον μωσαΐκόν.. οπως εις γάς κοινωνίας τώ ν ανθρώπων' j Τό έλατακι αϋτο, φυτρωμένον εις τό* επειδή κα ί τα δένδρα ακόμη αισθάνονται, λυπούνται καί χαίρουν, απαραλλα- ; σο χαριτωμενον τόπον, θαρρώ ότι έπρεπε ί να ητο παραπολύ εϋχάριστημένον. Και κτα, οπως οί άνθρωποι' ά λλέω ς, τις ή διατί νά μήν ήτο ; τίποτε, δεν του έλει ανάγκη νά υπάρχουν καί νά εργάζωνται πεν ι Α ί ρίζα', του ήπλώνοντο ελευθέ δϊά τα δένδρα, άν ησαν αναίσθητα, οί ά ριος ύπό τό παχύ στρώμα, τοϋ εδάφους, Ά π ό _τά δεξιά του, τά,καταπράσινα π λάγια του γειτονικού' βουνού δέν άφ.νον ι τας ανεμορριπας νά το έγγίζουν καθόλου. Ά π επάνω του ήπλόνετο προστατευτική ή σκιά του δάσους καί το έπροφύλαττεν από τας φλογέρας ακτίνας τοΰ ήλιου. Έ μ πρό; του δεν ήτο κανέν άλλο δυνατώτερον,. και υψηλότεροι» του δένδρον. καί ό μικρός άϋτός έλατοζ ημποροδσε' νάπλόνη με ολην του τήν άνεσιν τους κλώνους του εις τό ελεύθερον καί μυρωμένο / αεράκι. Α ϊ δακτυλίτιδες μέ τά πορφυρόχρωμα κουδουιΐάκια τω ν, τά τριανταφυλλένια ρείκια, αί κυματίζουσαι χλόαι, όλα ζωηρά, όλα καταπράσινα, άνθοβολοΰσαν τριγύρω του. Ά λ λ ά καί αί διασκεδάσεις δεν του έ λειπ α ν : Τό καλοκαίρι ήρχόντο εκεί τά χωριατόπουλά, τά όποια, παίζοντα «τό κρυφτό» ή κόπτοντα κούμαρα καί άγρίοφράουλες, με τάς χαριτωμένας φωνάς των, ανα γά λλια ζα ν, ζωογονούσαν τό γηραλέο / εκείνο δάσος... Κάπου-κάπΟυ, τά πελέχ.ια τω ν ξυλοκόπων «τάρασσαν τήν ερημικήν ήσυ-, χίαν του μέρους «κείνου, ενώ τό βράδυ, σάν έπαυαν αί φωναί τών παι- Ιδιών καί τώ ν ξυλοκόπων,τά δειλά ζαρκαδακια κατέβαιναν διψασμενα εις τήν πηγή / καί έπιναν νεράκι μέ ανήσυχα μα-! τά κια, μ έ άνασηκωμένας τάς.τρίχας των,άπό τήν ανατριχίλαν τοΰ φόβου. 1 Ά π εκεί, πότε-πότε, διάβαιναν σάν ξεφρενίασμένοικαί οί λαγο ί,μ ά τόσον τρεχάτοι, που έλεγες ότι ήταν σαΐτες I. α π εκ εί και τα πουλάκια, τά οποία έ παιζαν «τό κυνηγητό» ε ις τον άέρα. *ελαδουντα γλυκύτατα.... Κ αί μ όλα ταΰτα,.ό μικρός μας ίλατος καθόλου δέν ήτο ευχαριστημένος, καί πάντοτε στέκετο μελαγχολικός. Τίποτε δέν του ήρεσεν άπό ολα εκείνα τά αγαθά, πού τον περιεκύκλω ναν. Ή το φυσικά γεννημένος φιλόδοξος...σάν.να «ΐποΰμε, τ«ΰ ήρεσαν παραπολύ τά μεγα 1 λ εία.,. Ί^σθάνετο μέσα του φλογερόν πόθον ναπολαΰση τόν κόσμον, νάναβή, όπως λέγουν, εις τήν σκηνήν τοΰ κόσμου καί να παίξη εκ εί σπουδαίον πρόσωπον. Κ αί έπειδή, βέβαια, δέν ή-.μποροδσε νά το κατορθώση εις αυτήν τήν τόσο στενήν κοιλάδά, Ιπασχε και έθλίβετο κατάκαρδα. Δ ιότι, βλέπετε, καί εις τά δάση ΰπαρ- 1χουν οί γνωστικοί καί οί φαντασμένοι, νεμοι. τα σύννεφα, τα πουλάκια οί γοργόπτεροι αυτοί ταχυδρόμοι του Σύμπαντος ; Ά χ, γ ια τί, μά για τί νά γεννηθώ εις αυτή τήν τόσο περιοιρισμένη κοιλάδα ; Ιλεγε, συχνοστενάζον τό έλατάκι μας... Σαν τ ί τάχα νά εινε καί πα! ρέκει ; θ ά ξιώ θώ άρα γε νά τό μάθω 1ποτέ ;... Καί σάν ψηλώσω, δυστυχία μου! δέν Θά είμπορώ νά βλέπω τίποτε, τίποτε',! Ή κορφούλα μου θάντικρύζη μόνο τ ις. κορυφές τοΰ βουνού... καί. μόνον αύτές! Κρίμα! τοΰ «σφύριξε πειρακτικά ό άνεμος, ΤΑ χ, νά ήξευρες πόσο είνε εύμορφα έκ εί κάτω!.. Έ κ εί βλέπει κανείς περίφημες πολιτείες,ύπερύψηλα μνημ εία, υψηλότερα κα ί άπό τό βουνό α κόμη, έκ εί μεγάλα ποτάμια, εκ εί λ ί μνες, έκεϊ.... Φέρε με, μα φέρε με λοιπόν έκεί! του είπε, παρακαλών ό ελατός. Ό άνεμος όμως τοΰ άπεκρίθη : Τό κακό είνε, ποΰ δέν θά μπορέσω νά σ ευχαριστήσω' σ έχουν τόσο καλά ή ρίζες σου καρφώση- αύτοΰ-οά, ποΰ δεν έχω τόση δόναμι νά σε ξερριζώσω! Μά καί νά σε ξερρίζονα, τ ί θαρρείς, πώς άλλο τίποτε Θάκαμνα; Είσαι τόσο βαρύς, άδυ I ποΰ δεν θα ήμπορουσα να σέ βασταξω ε πάνω μου περισσότερο άπό μισή λ εύ γ α... καί θα σάφινα έκεί-δα απορριμμένο! Ε ιπεν, τράβηξε, φυσών, τό δρόμο του, χαί άφήκε τήν άμφιβολίαν χα.ί τήν αγωνίαν εις τήν καρδούλαν τοδ μικρού ελάτου μας. * * * Κάποτε ήρχοντο «ίς τό δάσος μερικοί άνθρωποι μέ σημειωματάρια καί σφυρία εις τά χέρια τω ν, οί όποιοι, άφοΰ έκαλοκύτταζαν. Ιν«-ένα τά δένδρα, τά σημάδευαν χτυπώντας τα μέ τά σφυρία των, καί αμέσως τά κατέγραφαν εις τά σημειωματάριά τω ν; α Σ ά ν"τί τάχατες νά κάμνουν ά στοί οί άνθρωποι; Περίεργον ό μως.,. π ώ ς δέν.ρριξανε και σέ μένα μια τους ματιά!» έλεγε μέ απορίαν ό μικρός φιλόδοξος.' Θά τα κόψουν >ίαί θά τα μεταφέρουν εις τας πόλεις! τοΰ σφύριξε προσ περνώντας ό άνεμος' θά-το ίδγ,ς ύστερα. Καί πράγματι: άφοΰ «πέρασαν λίγαιι ώραι, ήλθαν οί ξυλοκόποι μέ τά π ε λ ε -! κια τω ν, και μέ δυνατά καί αλύπητα κτυπήματα Ιρριξαν κατά. γ η ς όλα εκείνα, τά σημειωμένα δένδρα, τά οποία έχε! φταν χάμω μέ κρότον, σάν '/αναστέναζαν. Η ( " Ε π ε τ α ι σ υ ν ε χ ε ία. " ΤΑ1ΕΓΑΙ0Ν Μ ι ΤΒΐί ΚΟΙΙΟϊϊ. ΘΕίΑ Μ Ο Υ Ο ΥΡΑΝ ΙΑ ( Ε ν ν Ι χ ε ι «ί ε σ ί λ ) Ά ν φέργ,ς είςτόν.νοΰνσου τήνσύγκρισιν, τήν όποιαν εκάμαμεν προχθές μεταξύ ενός χιλιόγραμμό«άέρος, τ«ν όποιον α- ναπνέομεν, καί ένός κυβικού χιλιομέτρου κοσμικής ύ λ η ς, άπό τήν οποίαν έ γινε τό ήλιακόν μας σύστημα, θα έννοήσ/,ς πόση άπόστασις χωρίζει τά μόρια τής ύλης ε ί; τήν κοσμικήν κατάστασιν. Καί άφοΰ υπάρχει τόσον ύπέρβολιχώς μεγάλη άπόστασις μεταξύ τών μορίων, εξάπαντος θά ΰπάρχη εγκεκλεισμενη καί υπέρογκος ποσότης λανθανούσης θερμότητος,πληρώνουσα διά τής αιχμαλωσίας της τήν ελευθερίαν τώ ν μορίων. Ό πόλεμος μεταξύ θερμότητος κ «ί συνοχής είνε νόμος γενικός καί δεν επιδέχεται έξαίρεσιν' υπάρχει πάντοτε καί-αδύνατον νά παύση ποτέ. Παρόμοιοι είνε καί πάντες Οι άλλοι νόμοι τή ς φύσεως' μ ήπω ς'καί ό νόμος τής παγκοσμίων ϊλ ξεω ς δέν εινε τοιοΰτος ;.. Νομίζω τώρα οτι, ήμξήγη.σίς μου πλέον είνε προφανής καθ όσον ή κοσμική υλη περιεμαζεύεΐο, έθερμαίνεΐο παρισσότερον, επειδή, ένεκα τής μ'εγαλητέρας προσεγγίσεως τώ ν μορίων, ήλευθιρουτο καί νέα θερμότης. ή οποία προηγουμένως ήτο λανθάνόυσα, ν.αί-ιπειτα όταν έ- γίνετο έλευθέρα, εγίνετο. καί >αισθητή. Εκτός αυτής τής.άλογαρ'ιάστου π η γής θερμότητος β λέπω.καί «λ λη ν αιτίαν. άλλην πηγήν θερμότητος, περί τής όποιας θά σοΰ εϊπ ω τώ ρα. Οχι σήμερον, Νίτσα μου. Μένω πολυ ευχαριστημένος.με τήν γνωριμίαν τής λανθανούσης θερμότητος αφες με όμως ολίγον, νά σκεφθώ καλα όσα μου είπες σήμερον; προτδύ νά προχωρήσης περισσότερον. - Έ χ ε ις δίκαιον, αγαπητέ μου. Εγώ έπρεπε νά.σν^φθώ αύτό, άλλάπαρεσύρθην από όσα σοΰ έλεγα. Αδριον λοιπόν τήν άλλην αιτίαν. Κ Ε Φ Α Λ Α Ι Ο Ν Κ ' ΣΧΒΜΑΤΙΓΜΟΓ. ΤΟΝ ΓΚΪΝΠΝ ίοματομ «Σήμερον Θά κάμωμεν χημείαν. Κ ώ στα μου. 1 Ό,τ ι καί αν μου είπ η ς, μ ένδια-. φέρει πολύ. Γνωρίζω, οτι έχ εις μ εγά λην επιθυμίαν νά μανθάν^ς. νακούσε λοιπόν καί τήν χημείαν μου. Γνωρίζεις, ότι ή χημεία εξετάζει τάς ενώσεις τών σωμάτων' είνε όμως ανάγκη νά σου εϊπω πρώτον τί είνε ή χημική ένωσις. Ό τα ν θετής ύδωρ «ίς τόν οίνον, φυλάττει ό οίνος καί τήν γεΰσιν καί τό χρώμα του' μόνον γίνεται καί κατά τήν I. Γ. γεΰσιν Γ. ολίγον αδύνατος καί κατά τό χρώ μα περισσότερον ανοικτός, άναλογως τού ποσοϋ τοΰ ύδατος, τό όποιον θά θέσης. Κ ατ Αυτήν τήν εργασίαν, ή όποία λ έγ ε ται μ ίξις, δεν παράγεται.θερμότης.' Τό ύδωρ όμως δέν είνε άπλοΰν., άλλά γίνεται άπό δύο διάφορα «έρια, ονομαζό μεν«ύδρογόνον καί οξυγόνο»" αυτα, ό ταν Τόσον 5ε συγγενή είνε τά μ έταλλα, ώστε δέν δΰνανται νά ένωθώσι. χημικώ ς:πρός συνενουνται διά νά σχηματίσουν τό ύδ ω ρ,1ά λ λ η λ α, ά λ λ ά μόνον αναμιγνύονται καί. χάνονται, και τό υδωρ,τό όποιον σχηματίζεται,δέν σχηματίζουν τά λεγόμενα κράματα. ομοιάζει ουδέ μέ τόν πατέρα Τ ά άλλα στ-οιχεία, με τά όποία τά ουδέ μέ τήν μητέρά'του., Αΰτή ή έργα-' μ έτα λλά δΰνανται νά ένωθώσι.. λέγονται σία λέγεται χημική ένωσις,καί κατ α.ΰτήν πάντοτε παράγεται θερμότης.ό ταν, έπί παραδείγματι, ένοΰται τό όξυγόνον μέ τό ύδρογόνον οπως παραχθη στάγών ύδατος, παράγεται συγχρόνως κ α ί φ λό ξ, ή θερμοτέρα αμ έταλλα. Τ α αμέταλλα δέν σχηματίζουν μίαν ιδιαιτέραν οικογένειαν, ό π ω ς τά μέταλλα, και ευκόλως ένοΰνται μ ετ ά λλή λω ν' Ιχουν όμως καί αυτά ά- νεγνωρισμένον αρχηγόν τό όξυγόνον, τό μάλιστα φλόξ άπό όσας γνω - οποίον κατέχει εις τόν ύψιστον'βαθμόν ρίζομεν. ^., τ ά ν τ α 'τ ά διακρατικά γνωρίσματα τών Ό σα σώματα παράγονταί' άπό ένω σιν, λέγονται σύνθετα, ένίρ τά ά λλα τά «μ ετά λλω ν, θ ά σου εϊπω τά γνωστότερα τών «μ ετά λλω ν, εκείνα τά όποία συόποια Ινούμενα παράγουν :ά σύνθετα, χνότερόν βλέπομεν συνηνωμένα με τά οπως τό ύδρογόνον κα ί τό όξυγόνον. λ έ γονται άπλά { στοιχεία. Είνε γ ν ω στά έβδομήκοντα περίπου στοιχεία' δέν εχει όμως μεγάλην σημασίαν ό αριθμός μ έΐα λλα : θ ειο ν, φωσφόρον, άνθραξ,χλω ρίου καί άζωτον, δυο αέρια τα όποία θά συναντήσωμεν μ ετ ου πολύ. Ε κ τό ς τοΰ ίώδίού καί τοΰ βρωμίου, τά όποία ώς αύτών, έπειδή. μεταβάλλεται καθ όσον φάρμακα συχνά άναφέρονται, πάντα τά ' ανακαλύπτονται νέα τό σπουδαίο» είνε, πώς εύρέοησαν τά στοιχεία ταΰτα. ΓΓόθεν αρά γε προέρχονται; Μ ήπως τά άτομά των ΰπήρχον άναμίξ διεσκορπισμένα εις τήν κοσμικήν ύλην ; ή μ ή π ω ς, (τό. οποίον φαίνεται καί πιοανώτ«- ρον,) ε ίνι διάφοροι μορφαί τή ς πρώτης ταύτης ύλης, ή όποία κα τ άρχάς ήτο ομοιόμορφος καί κατόπιν σχημάτισε τά διάφορα στοιχεία.;.. Α λή θεια, ήκουσες ποτέ νά γίνεται λόγος διά τόν φιλοσοφικόν λ ί-. θ ο ν τών φιλοσόφων, τών σοφών ; Σ υ, θείτσα, μοΰ έλεγες πρό τινων ήμερων δγ αυτόν. Ενθυμούμαι ο τ ι' είνε κόνις, τήν όποιαν προσεπάθουν να εύ- ρόυν καί έχανον δ ι αυτήν τόν καιρόν των οί αλχημισ.ται' 'του μεταίωνος καί άλλοι άκόμη αργότερα, καί μέ τήν όποιαν ένόμιζον οτι ήτο δυνατόν άπό εύθηνά μέταλλα νά κατασκευάσουν 1χρυσόν. Πόσον ευχαριστούμαι νά σ«διδάσκω! Τ ίποτε δέν λησμονείς! Ο ί άνθρωποι λοιπόν εκείνου τοΰ κα ι ρού ύπεστήριζαν,ό τι ολα τά μέταλλα είνε απλούστατα καθαρόν ύδρογόνον συμπυκνοίθέν διαφοροτρόπως προς παραγωγήν τών διαφόρων μ ετάλλω ν. Αυτή ή υπόθίσις ήρεσκε πολύ εις τούς άλχημιστάς. επειδή ;κάί ό χρυσός σύμφωνα πρόςαι/τήν θάπετελ'είτο άπό τό.αύτό στοιχείο / μέ τά λοιπά.-.μέταλλά.'έάν λοιπόν'κατώροωνον να χωρίσουν τα μ έταλλα είς/τό ΰδρογόνον. άπό τό όποιον αποτελούνται, θά ήτο δυνατόν έπειτα κατά τόν Γδίον τρόπον νά ένώσουν αϋτα, πρός παραγωγήν τοΰ χρυσοΰ. Τό βέβαιον ομώς είνε, ότι πάντα, τά μέταλλα αποτελούν χωριστήν οικογένειαν υπό σημαιοφόρον το ύδρογόνον, τό όποιον είνε ό άνεγνωρισμένος αρχηγός τής οικογ ένεια ς, άφοΰ κατέχει εις μέγιστον βαθμόν πάσας τάς ιδιότητας τών μ ετάλλω ν. ά λλα αμέταλλα δεν «ινε πολυ γνωστά εις όλον τόν κόσμον. Δυνάμεθα τώρα μετά βεδαιότητος νά είπω μ εν, οτι τά: όρη καί αί πεδιάδες, τό επ ί τής γη ς χώμα καί οί λίθο ι, παντα ταΰτα αποτελούνται καθ ολοκληρίαν άπό ένώσεις μ ετάλλω ν μ ετ οξυγόνου ή μ ετ I άλλω ν «μ ετά λλω ν, πρό πάντων όμως μ ετ οξυγόνου. ' ' Τ ί ; Υ πάρχουν, μέταλλα' εις τό χώμα τών ά γ ρ ώ ν ; Β έβ αια' τό έδαφος τώ ν άγρ ώ ν μας ά π ο τελεΐτα ι σχεδόν κ α θ, ολοκληρίαν άπό π υρ ίτιον, ά ρ γίλ λιο ν. κ α ί άσβεστω ν ή νω - μένον μέ ανθρακικόν οξύ, τό οποίον είνε έ νω σ ις οξυγόνου και άνθρακας. Ε ΰρίσκοντ α ι.ε ις τ ό Ιδαφος ά κ έμ ή κ α ί ά λ λ α μ έ τ α λ λ α, π : χ : νάτριο», κάλιον κ α ί μ α γνή -?ιο ν,'ό π ω ς εκείνο τό οποίον -πρό τινω ν ήμερώ ν σοΰ Ιδω κεν ό.ιατρός. ΓΕ πε;αι συνέχει«.) (J1. Macé) A. S. Α ν α τ τ α ς ι α α η ε

4 3 9 8 Η ΔΙΑΠ Λ Α 2ΙΣ TÛN ΠΔΙΔΟΝ 1 8 ΝΟΕΜΒΡΙΟ* Η ΔΙΑΠΛΑΣΙΣ ΤΟΝ ΠΔΙΔΟΝ Ο Λ ΙΓ Α Π ' ΟΛΑ ΤΑ Φ ΑΙΔΡΑ T O T ΜΗΝΟΣ Ο Κ Τ Ω Β Ρ Ι Ο Σ Χ Ω Ρ Ι Σ Μ Ι - Εινε απόγευμα Οκτωβρίου. Τρεϊς συαμαθητβί, ό Μ ίμης, δ Μιμικός καί ό Μ ιμής, επιστρέφουν άπδ το Σχολεϊον, συνομιλοΰντες περί των νέων. των διδασκάλω ν.τω ν νέων των βιβλίων καί των νέων των συμμαθητών. Σχολάζουν, βλέπετε, καί' σχολιάζουν,.. Επήραν τον' παράλιον δρόμον, ό ό- ιτόυος εινε. καί ό καλλίτερος τής μικράς των πόλεως. Γρήγορα όμως μετενόησαν, διότι τά σύννεφα τοΰ φθινοπώρου, τά ό- πο ια δέν άγαποΰν τήν απραξίαν, άρχισαν νά τους ραντίζουν, ή δε θάλασσα νά φορσκόνη τά κώματά της απειλητικά. Μ ετ, ολίγον ή βροχή, γίνεται άρκετά.ραγδαία, καί οΐ τρετς φίλοι, ό ένας κατόπιν τοΰ άλλου, τρέχουν βιαστικοί, διά να βρανοδν ολινώτιρον, Δέν έφόρεσαν ακόμη τα χειμωνιάτικα, κα ι κρυώνουν μέ τά καλοκαιρινά, οσον δέν θα κρύωναν βέβαια τον Ιανουάριον, τυλιγμένοι μέ τά ζεστά των επανωφόρια. Πηγαίνουν μαζευμένοι, ζαρωμένοι. Αποτελούν οϊκτρον θέαμα πραγματικώς, ϋπο τήν βροχήν καί τον άνεμον....'ορίστε Οκτώβριος! λέγει ό Μίμης. Δέν του φθάνείχοΰ μ κατσάδιασε ό Δάσκαλος, γιατί του Ιβαλα σήμερα καί μ?, παρα μας κάνει τώρα καί αυτά... ; Δέν Ιχει μ ϊ καί κάμνιι έτσι, είπεν ό Μιμικός. Ά μ «ν είχε καί μ ϊ ; αν ήτο Ό κ'τ ώ μ δ ρ ι φ ς < 0 3,.άπαντα σοβαρώτατος ό Μιμή? Ά μ άν είχε και μ ι, θά μας πάγωνε σάν τδ Νοέμβριο καί τδ Δεκέμβριο. Μέ τή διάφορά όμως, δτι τότε δέν θά με εκατσάδιαζεν ο Δάσκαλος! Μ «λήθει«έ^ωτα ό Μιμίκος, άώς τώπαθες οό, ποΰ είσαι ορθογράφος, νά γραψη,ς τδν Οκτώβριο μέ μ ϊ ; Τδ ήξευρα' άλλά ξέρεις τί επαθα; Έκύττάζα χθες ένα καινοόργιο πεντό- δραχμον τής Ε θνικής Τραπέζης, ποΰ μοό το Ιδωσεν ό πατέρας μου για βιβλία.' καί ειδα νά γράφη τδν Οκτώβριο με μϊ. Που νά υποθέσω... Τήν Ιπαθες! άνέκραξεν ό Μιμής. Δεν είδες, ϊσα-ίσα τή δήλωσι τής Τραπέζης, ποΰ λέγει ότι είνε ανορθογραφία ; Όπωςδήποτε, συμπεραίνει δ Μ ιμϊ- κος, καλδν είνε νά ξεύρη κανείς, δτι τά χαρτονομίσματα δεν διδάσκουν ορθογραφία... παρα μόνον όταν άγοράζη κανείς μέ αυτά Γραμματική καί Λ εξικ έ. Α Ι Δ ΙΑ Χ Ο Π Α Ι Ω Φ ΕΔΟΪΝ... Ό λο ντδ καλοκαιργή οικογένεια τής μικράς Ά ν ν α ς τδ έπέρασενείς τήν Αν δρον. Μόνον ό μπαμπάς της είχε μείνη εις τάς Α θήνας, χάριν τω ν ΰπο.θέσεών του, καί έπωφελήθη τή ς ευκαιρίας διά νά κάμη είς την αγαπητήν του "Ανναν μίαν Ικ π λη ξιν. Τ ής άνεχαίνισε τδ δωμάτιόν της. Κρεβδατάκι, τραπεζάκι, χ αλάκι, όλα κατακαίνουργα καί-κομψά. Ό τα ν ή Ά ννα επέστρεψε καί άνοιξε τήν θύραν του δωματίου τη ς, άνοιξε συγχρόνως κα ί τδ στόμα της άπδ τήν έκπ λ η ξ η. Από πίσω της ό μπαμπάς, μειδιων, επερίμςνε νά ΐδή τί θά κόμη, νάκούσγ, τί θά ε ί π ή.. Ή "Άννα, χωρίς λέξιν, προχώρησε, τά έκότταξεν ό λ α καλα καλά, καί έπ ειτα, έν εκστάσεί : Ώ, τή χρυσή μου τήν καμαρούλα! έφώναξε συμπλεκουσα τάς χεϊρας' π ό σο τ ή ν ω φέλησαν αί διάκοπ α ί!!.. «Π Α Ε Ι Τ Ο Β Α Ρ Ο Μ Ε Τ Ρ Ω Ν > Ή Γ ια γιά τοΰ Κωστάκη,' ή οποία I- πασχέν άπδ ρευματισμούς, επέστρεψεν εσχάτως άπδ τά Λουτρά, εντελώ ς ίατρευμένη. ΓΙόσον εΐχεν ϋποφέρη ή καϊμένη ή για γιά 1 Ε ίς *ο σπίτι, όλοι εινε καταχαρούμενοι, πού την άφησαν οι κακοί ε κείνοι ρευματισμοί. Μόνον ό Κωστάκης δέν φαίνεται καί πολύ πολύ ενθουσιασμένος. * ΙΙώ ς; δέν χαίρεσαι κ έσύ ποΰ Ιγινε καλά ή για γιά ; τδν έρωτα ή άδελφήτου. Χαίρομαι, πώς δέν χαίρομ αι;... ά λλά... δέν ίννοέΐς λοιπόν ότι χάνομε τώρα τδ βαρόμετρόν μας ; > 5 1 1? Βέβαια. Δέν ξέρεις ότι οσοι πάσχουέ άπδ ρευματισμούς, προαισθάνονται κάθε αλλαγήν του καιροδ ; Δεν ακόυσες τδ μπαμπά νά λ έγη, «τώρα με τούς ρευματισμούς τ ή ς Γ ια γιάς, εχομε 'ςτό σπίτι τδ τελειότερου βαρόμετρόν;» Λοιπόν ; -!!!!! Τ Ι Α Β Γ Ο Ϊ Ν Σ Τ Ο Μ Π Α Μ Π Α Ο κύριος Στεριάδης ελειπεν είς τήν Ευρώπην, καί τήν ημέραν που έπεστρεψεν, ό μικρός υιός το υ,ό Τοτός, πήγε μέ τήν ντανταν είς τδν Σταθμόν, διά νά τον ΰποδεχθη. Ό Τοτός φαίνεται πολύ χαρούμενος ποΰ ξαναβλέπει τδν πατέρα του. Τδν α γκαλιάζει καί τιρ ανταποδίδει τά φι λή - ματά του, άλλά μένει σιωπηλός ίσως από τή ν συγκίνηση. Δ έν μ ιλεϊς ; τδν έρωτα ό κ. Στεριάδης. Δ έν ξέρεις τι λ έγ ο υ ν, ςτδν μπαμ πά, οταν γυρίζη άπδ ταξεϊδι ; Ξέρω... ψιθυρίζει ρ Τοτός. Ά φ ' οδ ξέργ,ς λοιπόν, πες το. Έ τσ ι λέγουν : Μ παμπάκα μου, τι μου Ιφερες έμενα ; Α Μ Α Μ Ε Γ Α Λ Ω Σ Α Ο ΜΠΕΗΠΕΧ. Α χ, πότε θά μεγαλώσω κ εγώ σάν τδ μπαμπά!.. Η ΜΑΜΑ. Καί τί θά κάμης άμα μεγαλώ σης; ο ΜΠ6Μηεΐ -~ Ν ά, «μα μεγαλώσω,. θά πηγαίνω ςτδ Γραφείο, σαν τδ μπαμπά, και θά κερδίζω ενα σωρό χρήματα... Η Μ Α Μ Α Καί τότε; Ο Μ Π Ε Μ Π Ε! Ε γώ ξέρω... Η Μ Α Μ Α Γιά πέ μου το! Ο Μ Π Ε Μ Π Ε! - Ν ά, τότε θά μπορούσα ναγο ράσω εκείνο τδν ώραϊον Κ αραγκιόζη, που έ βλεπα σήμερα. ς ένα μαγαζί, ςτήν οδόν Έ ρ μου. Μ Ο Ν Ο Λ Ο Γ Ο Σ ιακμ ιι Ώ, θεέ μου! "Ακόυσα οτι ή βασίλισσα τή ς 'Ο λλανδίας έπρότεηε νά παραχωρηθή έδαφος είς τούς Μπόερς διάνα ιδρύσουν νέον Κράτος/Ορίστε μας! Δέν μας έφθανε το Τράνοβααλ, τδ Ε λεύθερον Κράτος.τής Ό ράγγης, καί τά τόσα καί τόσα Κράτη τής Αφρικής, μέ τά παράξενα ονόματα,' παρά θά Ιχωμεν τώρα. καί τδ νέον Κράτος τών Μπόερς. Ό Θεός τδ ξεύρει καί τι παράξενο όνομα Οα τοΰ βάλουν... Καί έπειτα,αν τδ ξεχ ύ σω είς τάς εξετάσεις;.. " Α χ! αύτδς ό Ρόβερτς καί ό Κροΰγερ! αχ 1 αΰτοί οί στρατηγοί καί οί Έ ξερευνηταί! τί μας κάνουν! τί μας κάνουν!.. Εόκολώτερον. είνε πλούσιος νά είσέλθη είς τήν Βασι* λείαν των Ουρανών, παρα μαθητής νά μάθη τήν Γεωγραφίαν τής Αφρικής! Ά μ έτσ ι ποΰ μάς τήν κατήντησαν μέτούς πολέμους των καί μέ τάς ε ξερευνήσεις τω ν!.. Ά χ! δέν θα γίνω ποτέ Ύ πουρ- γδς τών Σ τρατιωτικών, διάνα καταργήσω τους πολέμους: ή τουλάχιστον Υ πουργός τή ς Π αιδείας,διά νά καταργήσω... τήν Γεωγραφίαν; Ο ΔΝανιαζ Ο Φ Α Σ Ο ΪAÂKHX Ε ΙΣ ΤΟ Σ Χ Ο Λ Ε Ι Ο Ν (ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΔIA ΠΟΛΓ Μ ΙΚ Ρ Α Π ΑΙΔΙΑ) ; Ι< Γ. Ο Φ Α Σ Ο Τ Λ Α Κ Η Σ Κ Λ Ι Ν Ε Ι Ρ Η Μ Α Τ Α Ε I μ ο ι ευχ α ρ ισ τη μ ένο ς I εγπεν ό Φ α σ ο υλά κ η ς, ο τα ν έ^ γ ή κ ε ά π ο τή μ εγά λη έκείνη μ ά π α Ε l a a ι χ α ρ ιτω μ ένο ς, μικρέ Φ ασουλάκ.η!! ε ί π α ν 'τά δ έλψ ια τ ο υ. *Α, τ( μικροΰτοικος ποο είνε! ε ίπ ε το Φ εγγά ρ ι, π ο ύ το ν έκ ύττα ε μ έ ν α μ ά τι μ ισόκλειστο. Ό ρ ίο τ ε λο ιπόν α μ έσ ω ς έ ν α ρήμα! Ε Τ μ α ι, ε I σ,α ι, ε Τ ν, ε. Είμαι εύχ ά ρ ισ τη μ ένο ς, είσαι χ α ρ ιτω μ έ νο ς, είνε μ ικρούτσ ικ ο ς. Μ ια μέρα, κ ύ ρ ιο ς Φ α σ ο υλή ς ά νο ιξε το χρημ α τοκιβώ τιό τ ο υ κ α ΐε ίπ ε ; Έ χ ω χ ρ ή μ α τα ; ^Νοι, ν α (, έχεις πολλά χ ρ ή μ α τα, μ παμπά! «Τπ ε ν è μικρός Φ ασουλάκης. Κ αί έ π ε ιτ α είπ ε. τ ή ς μ η τ έ ρ α ; το υ : Ώ, τ ί π ο λλά χρήματα ποϋ ' έ χ ε ι ό μ παμπδς! Νά_^ λο ιπόν καί ά λλο ρήμα: *Έ χ ω, 1 * ': U tov λ εγ ω μ εν : «Ε ί μ α ι ψρσ'νιμ ο ς, είσαι ε π ι μ ελή ς, ή "Α ννα ε ίν ε λ α ίμ α ρ γη, ε (μέθα εύ χ α ρ ισ τη μ έ-. ν ο ι, είσθε κακοί, ό μπαμπάς καί η μαμμά είνε καλ ο ί,» τ ό τ ε κ λ ίν ο - μ εν τό ρήμα ε ί μαι: Είμαι, είσαι, είνε, εϊμεθα, έίσ θ ε, ε Τ ν ε. Ό τ α ν λέγωμλ-ν. «Έ χ ω κεράσια, ε χ ε ι ς, σ το ψ ύ λ - λ ια, έχει οινάχ., ένο μ εν οχολ εϊο ν, ε χ ε τ ε β ι β λ ία, ό μ παμ πάς καί ή μαμμά έχ ο υν. σ π ίτ ίδ,τ ό τ ε κ λ ίν ο - μεν τό 'ρ ή μ α έ χ ω : Έ χ ω, έ X ε,«c, έ χ ε ι, έ χ ο μ ε ν, έ χ ε τ ε, ε χ ο υ ν., Ό Φ ασουλάκης Ι μ ε ιν ε ν έκ π λ η κ το ς, ά μ α έ μ α θ ε ν δτι κ ά θε μ έρα, χ ω ρ ίς ν ά το έεύρ η, ς τ ή ν ό μ ιλία τ ο υ, κ λ ίν ε ι α ύ τά τ ά ρ ή μ α τα, κ α ί1ά λλα α κ ό μ η.π ο λλά : -Μελετώ, μελετάς, μ ε λ ε τ 5. Θάμελετήσω, θ ά μ ε λ ε τ ή σ η ς, θά μ ε λ ε τ ή σ η 1. Τ ρ έ χ ω, τρ έχ εις, τρ έχ ει, τρέχομεν, τ ρ έ χ ε τ ε, τ ρ έ χουν. Κ αί,πάςια ά λ λ α ακόμη! Π ερ ίερ γο! λ έ γ ε ι έ φ α σ ο υ λ ά κ η ς κ έ γ ώ νό μ ιζα ό τι δέν ξέρ ω α κόμη ν ά κλίνω ρήμ ατα! Ν ά που ξ έ ρ ε ις ί ά π α ν τ ά ό κυρ Δ ά σ κ α λ ο ς. Β λ έ π ε ις λ ο ιπ ό ν, ά τ ι α ν ό κακός π ο ντικ ό ς σου έψ α γ ε τ ή γρ α μ μ α τικ ή, δ έν σ ' μ πόδισε ο μ ω ς καί νά κλίνη ς ρ ή μ α τα, Q Κϊ ρ α Μα ρθ α

5 Μ ΙΑ Π Ρ Ο Λ Η Ψ Ι Σ Ένθυμοϋμαι, όταν ήμουν μικρός, πόβον βαθειά μου χτο ριζωμένη, μεταξύ τόσων ά λλω ν προλήψεων κα ί δεισιδαιμονιώ ν. καί αυτή : Ο τι ΟΪ 'Εβραίοι αρπάζουν τα χριστιανόπαιδα, τά σκοτόνουν καί τους πίνουν τό αίμα. Ή ξευρ α μάλιστα,, άπό τάς διηγήσεις των γραϊδίων,καί όλβς τάς λεπτομερείας του φανταστικού δράματος,τό όποίονδή'οεν έπανελαμ.δάνετο κάβε χρόνον: Οί Ε δραίοι, λ έγει, γελούσαν τό παιδί με γλυκίσματα, τό Ιπερναν εις τήν«όβργ,ακήνι) καί το φυλάκιζαν. Δ ιά πολλάς ημέρας, λ έγει, τό έτρεφαν μόνον με κουκουνάρι καί με σταφίδα, δια νά κάμη αιμα. 'Έ πειτα, λ έ γ ε ι, τό εδαζαν μέσα εις ένα βαρέλι δλω καρφιά π ώ, π ώ! καί-το κυλούσαν... Τό βαρέλι έγέμιζεν αίμα, καί μέσα εις. τό άίμα εδουτοϋσαν π α νιά... Τ ά πανια αυτά,, λ έ γει, τά Ικαιαν, μοίραζαν άπό. όλίγην στακτήν εις. όλας τάς έδραϊκας οικογένειας, καί ή στακτή αυτή ίμ δαινίν, ώς είδος μ π α χ α ρ ι κ ο ϋ, εις τά άζυμα τοϋ ΓΙάσχα... Ημουν τόσον βέδαιος διά τήν αλήθειαν αυτοί! τοίί.παραμυθιού. ώστε όταν ά παντουσαέδραίον, άλλαζα εύθύς δρόμον" καί όταν κάποτε έχάνετο ό μικρότερός, μου αδελφός, δραπετεόων άπό τό σπίτι καί περιπλανώμενος εις τήν γειτονειάν. ή πρώτη μου ανησυχία ήτο,: «Κ α λέ,μ ή μάς τον πήρε κανένας Εβραίος ;» Κ αί-ή πρόληψις ή το τόσον κοινή καί διαδεδομένη, ώ ϊτε.ά φ ' ο ί πέρασε πολύς καιρός, καί, άφ οδ. μεγάλωσα, καί άφ ου Ιγινα> μαθητής 7λι φοιτητής άκόμη, δεν εόρέθη καινείς άνθρωπος, νά μου ε ί-ή μέ πεποίθησίν.οτι αυτά ολά ησαν ψεύματα. καί ουι οί δυστυχισμένο '.Εδραίοι ήσαν τόσον αθώοι τή ς αίμοποσίας,οσον κ «! οϊ άρχατοι χριστιανοί,είς,τούς οποίους τό ίδιον έγκλημα,άπεδιδετο άλλοτε ϋπό... τώ ν'ε δραίων Α πεναντίας,όλα γύρω.μου συνέτειναν εις τό νά ριζόνη. εντός μου.ή πρόλ η ψ ις. Εδιάβαζα βιβλία, τα οποία βεβαίωνα ν το πράγμα και τό απεδείκνυαν μέ κείμενα όδρα'ίκά καί μέ ιστορικά δήθεν παραδείγματα. Έ π ειτα δεν έλειπαν καί τά σύγχρονα γ ε γ ο ν.ό τ α.ή μ ο υ ν φοιτητήςί' όταν.συνέδησαν τά περίφημα «Ε β ρ α ϊκά» τή ς Κέρκυρας. Ί σ ω ς οίμεγαλήτεροι άπό τους άναγνώστας μου ενθυμούνται ότι εις τήν Κέρκυραν,τφ , εΰρέθη φονευμένη μ ία κόρη, ότι τό έγκλημα άπεδόθη εις τούς Εδραίους, καί οτι ο όχλος έξεμάνη εναντίον των καί εξετράπη εις βιαιοπραγίας. Καί όμως I Ά πεδείχθη κατόπιν, οτι ή κόρη εκείνη ήτο...έ βραιοπούλα,καί είτε χριστιανοί τήν σκότωσαν, είτε Εβραίοι, τό,έγκλημα βέβαια, δεν είχε καμμιαν. σχέσιν μέ τά άζυμα τοϋ. Πάσχα ί,. ö A Ü ftm S ts f ΘΝ Π λ ία ώ * i δ ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ Π ολλά, πλεϊστα τοιαδτα, φόνοι ή ε ξαφανίσεις παιδίων, εις διαφόρους πόλεις και εις διαφόρους έποχάς, απεδόθησαν εις τούς δυστυχείς Εβραίους, οί όποιοι ύπέστησαν τα πάνδείνα, καί κατόπιν, άργά, άπεδείχθη ή πλάνη καί ή αδικία, ίπ ω ς εΐς τήν Κέρκυραν.. Καί ομω.ς ή πρόληψις εξακολουθεί νά βασιλεύη, ομολογώ δέ οτι τήν είχα ά κόμη έω ς προχθές, τουλάχιστον τήν άμφιδολίαν. όταν πήγα νάκοόσωείς τόν σύλλογον «Παρνασσόν», εν ανάγνωσμα. Έπρόκειτο νά όμιλήστ, ό καθηγητής κ. Σπορ. Π απαγεωργίου, σοφός Έβραι- ολόγος. 3ηλ. γνώστης τής εβραϊκής γλώσσης καί φιλολογίας, θρησκείας καί ιστορίας, περί του ζητήματος «α ν π ί νουν, αίμα οί Ε βραίοι.» Ώ, σάς βεβαίώ ότι δέν μου έμεινε π λ έ ον ούτε ίχνος άπό α.ϋτήν τήν πρόληψιν, οταν έφυγα άπό τόν «Π αρνασόν» μετά τό ανάγνωσμα. Ως χριστιανός καί ώς σοφός, ό κ. Πα παγεωργίου βέβαια δέν ειχε κανέν συμφέρον, νά διαστρέψη τά πράγματα όπερ τών Ε βραίων, καί νάπατήση. Είχα λοιπόν.απόλυτον εμπιστοσύνην εις τήν α κρίβειαν τω ν επιχειρημάτων του, εις τήν αλήθ ΐαν τών διαβ^δαιώτεών του. Ο χ ι! εφώναξιν ό κ. Π απαγεωργίου' όί Εδραίοι δέν πίνουν αίμα! Οχι μόνον, τοιαύτη διάταξις δεν υπάρχει' πουθενά εις τά ιερά τω ν βιβλία. όπως μάς έδεβαίοναν έωςτώρα οί φανατικοί εχθροί των, αλλ απεναντίας τά ίερά βιβλία των ;τό απαγορεύουν. Ή φράσις του Ταλμούδ «άγιος όφονεύων χριστιαν ό ν.», έπ! τή ς οποίας εστηρίζετο έως τώρα ή κατηγορία, είνε μία φράσις άνύ παρκτος. ή παρηλλαγμένη. Τό Τ αλμούδ λέγει κάπου: «κ α λ ό ν τ ό φ ο- ν ε ύ ε ι ν εθνικόν αιχμάλω τον», καί ίσως ή φράσις αίίτη μετεφρά-,σοη κ α κώ ; καί παρεξηγήθη. Λοιπόν, άπό τά ίερά βιβλία 3έν εξάγεται τίποτε ενοχοποιητικόν' τα γεγονότα πάλιν όπω ς τό τής Κ έρκυρας, άπεδείχθησαν άπατηλα καί έστράφησαν ύπέρ τώ ν Ε βραίων' αρα οΐέβραίοι δέν πίνουν αίμα, δέν αρπάζουν χριστιανόπαιδας, δέν τους σκοτόνουν, δέν τους βάζουν εις τό βαρέλ ι, καί όλα αύτά είνε παραμύθια, προλήψεις, τάς όποιας κάθε άνθρωπος, α γα πώ ν τήν αλήθειαν καί τήν δικαιοσύνην, πρέπει νάποδάλη. Καί όταν όμιλή οϋτω σοφός χριστιανός, ώ ς ό κ. Π απαγεωργίου, κανείς 8 y εχει τό δικαίωμα νάμφιβάλλη. Οσοι λοιπόν και άπό τούς νεαρούς άναγνώστας τής. «Δ ιαπλάσεω ς» είχαν 'τήν ιδέαν ότι οί Εβραίοι σκοτόνουν χριστιανόπαιδας,καί τους φοβούντο δι'αΰτό καί τους εμίσουν, άς μάθουν σήμερον έπι,σήμως.ότι είχον ίδεαν-έσφαλμενην. Ν αί' άπό τίποτε εις τό έξής- δεν πρέπει νά σκιάζεται ή συμπάθεια, ή όφειλομένη πρός λαόν ο όποιος υπήρξε μέγας, καί ό οποίος σήμερον είνε δυστυχής, διότι έχασε τήν πατρίδα του, διότι καταδιώκεται παντού κ α ί ύσ ε'ΐΐά ι. Ισα ίσα, ή ΐδεατοΰ αδίκου, μίσους πρέπει ναύξάνη τήν συμπάθειαν."α λλω ς τε, έκτος τής θρησκείας, τί άλλο μάς χωρίζει' άπό τούς «ν Έ λ- λάδι Ίσραη λίτας ; Μ ήπως δέν είνε καί αύτοί π ο λίτα ιέ λλη νες, συμπολίταί μας. αδελφοί μας ; Μ ήπως δέν έχουν τά ίδια δικαιώματα κ,αί δεν.'έκπληροϋν τά ίδια καθήκοντα πρός τήν πατρίδα με ήμάς ; Μ ήπως δέν πληρόνουν τόν φόρον τοϋ αίματος, μήπως δέν, γίνονται στρατιώται τής πατρίδος ; Ε ιπα, ότι μας χωρίζει ή θρησκεία. Ά λ λ α μήπως και αύτή δεν εινε ή σεβάσμια πρόδρομος τής ίδικής μας ; Ό χριστιανισμός δεν είνε συνέχεια καί τελειοποίησή τοϋ Ιουδαϊσμού; ή Νέα Δ ιαθήκη δεν συμπληρίνει τήν ΓΙαλαιάν, καί κάθε αληθής Χριστιανός δέν είνε κατά τό ήμισυ Εβραίος ; «Ο ύκ ήλθον κατα- /,ϋσαι τόν Νόμον α λλά πληρώ σαι» ειπεν ό κύριος ήμ ώ ν Ιησοϋς Χριστός, καί λέγων Νόμον,ενόιι τόν νόμον του Μ ωίίοιως. ΚίΜΟΝ Α λκ1δ.β ΗΚΛΗΡΩΣΙΣΤΩΝΔΩΡΩΝ ΪΕ2 ΔΙΑΕΙΔΑΞΕ2ΞΔΙΑΤΟ:αθ Εις την Κληρωτίδα ετέθησαν μόνον τα ονόματα εκείνων οί όποιοι είχον ανανέωση τήν συνδρομήν των ή έγγραφη διά τό έτος ΙϋθΟ μέχρι τής 5 Ί ' παρελθόντος Ίανοναρίον. Έκληρώθησαν δε κατα σειράν οί επόμενοι έκατόν : /. Χ ρ ιστίνα Σ. Μ ιχαηλίδ ου- 'Α θη νώ ν ί κέρδισεν εν άργυροϋ/ ώρολόγιον της τσέπης. 2. Ε υγένιος Π. Ή Λ Απουλος Τεργε'στης- I κέρδισε τήν πεντάτομον Ιστορίαν του Έλλ. Εθνους νπό Κ. Παπαρρηγοπούλου. 3. θεόδωρος Ρουσσος, (9ηβδ5ε έκέρδισε τέσσαρας τόμονς των είαονογραφημένων μυθιστορημάτων Ιουλίου Βέρν. ί. Ε υφ η μ ία Κ. Αα.ζίροΰ, Κ ύπ ρ ο ν εκέρδισεν εν Λεξικόν Έλληνογαλλιγόν κα'γγάλλόελ ληνικόν νπό 3. Βυζάντιου,, ;.... <3. Γίωργιος Ά 2εζα,η5ρόπςηι.ίος, ΆβηνΆτ II. εκέρδισε μίαν συσκενήν γραφείου^ ήτοι μελανοΐοχέγον,' κονδυλοφόρους, μολυβδοκόνδυλα, χαρτοκοπτηρα κτλ.. >. θοψλ ζ Ν. Ι/ α παπ αναγιώ νο ο, ΜοΑάωγ. εκέρδισε τρεις τόμους των είχονογρ. μόδιστορηματαχν Ιουλίου Βέρν". 7. Έ ΐί'τ η V. Σ χαμβούγίρα. Μ υριοφΰτον εκέρδισε τρεις τόμους των είχονογρ. μυθιστορημάτων Ιουλίου Βέρν.. #. ΝίχόΑαας Ε. Ζ ήσης, Θ εσσαλονίκης έχέρδισεν έν εξυπνητήριον ώρολόγιον της τρ«πέζης. 9. "Ο λγα Γ. Κ αλ Λ ιγα,κ εφαλληνίας ίχέρδισεν ί ι Έλ).ηνικόν Λεξικόν ΰπό Γιάνναρη. 10. Κ α τίνα θ. Κ οχχίνον, Μ ήλον" έκέρόισε, μίαν χαλιτιχνικήν εικόνα του τοίχου. Οί έπόμενοι ί από του άριθ ] κέρδισαν άνά μιαν έτηοίαν συνδρομήν της Διαπλάσεως τον προσεχούς ^τους Ξ ανθή Μ η α χ α ΐσ ο νλ α, Μ ε λ ιγ α λ α Η ΔΙΛΠ Λ Α 3ΙΣ ΤΩΝ ΠΑ1ΔΩΝ 15. Σζάϋρος Ά νζω νό π ο νλο ς, Ά θή ναι., 13. Έ λ ε ν η Ζ. Μ αργαρίτου, Μ ασσαλία.! ί. Μ ιχ α ή λ Μ. Κ ι,ισζής, Αομοχός. ί. 'Αθ. Χ ατζή Ά γ γ ε λ ο ν, ί'ιο ψ ο ν ρ ζ ζ ίν α.!γ,. Ά νι.ιτ.ο ίχονο μ ίθηςκ αινστανιινο ύπολ ις., 7. "Τ π α εία Κ αλα ιγόρη, Ά θ ή να ι. 18. Π ερ ιχ λη ς Β. Π σ να γήαονλος, Λ εχ α ινά. 19: Β ασίλειο ς Ιίαρβερης, Γ α ρ γα λιά νο ι. 20. Ε νθνμ ία Ξ. Λ ο γγινίθο ν, Σ ιν ά π η. ΟΙ έπόμενοι δέκ«(άπό τοδ *ριθ, ) άνα δύο τόμους τής Β' περιόδου τής ('Διαπλάσεως», ήτοι ίνα τοϋ 1894 κα ι ένα τοϋ Γεράσ. Β. Ν ερ ά νΐζη ς, Μ ιχολάϊεφ. 22. Ο υρανία.v. Ά νασίλ σοποΰλου Α ργοστόλι Φ ιγή Κ. Τ σ ινεάρα, Ά θ ή ν α ι. 2 ί. Κ λεαρετη Ε. Δ ίπ λ α, Λ ενχάς. 55. ΚιοΥΒίανε. Σ. Κ αραβάνας, Μ υτιλήνη. 26. 'Α ντώ νιο ς Π. Φονοτανος,Σϋρος. 27. Κ όριννα Κ αραμαδβνχη, Μ ανπ λιο ν Δ ήμητρα Σ π η λ ιώ το ν, Ά θ ή ν α ι. 29. Ε υθύμιος Α ανράγχας, "Αδεν 'Αραβίας. 30. Π έτρος Ί ω ά ν. Μ πότα,σης, Ά θ ή ν α ι S Οϊ έπόμενοι δέκα (άπό τοϋ άριθ ) κέρδισαν άνά πέντε τόμους τής Α' περιόδου τής ( Διαπλάσεως εκ τών τιμωμένων προς 1 φρ. Ν ίταα Λ. Ά λεζανό ρ ο πονλύν, Α ϊγιο ν. Κ ω νστ. Γ. Σ είδ α ς. Ά θ ή να ι. Γεώργιος 11. Ά λεξα νδ ρ ίδ η ς, Ν ικο μ ή δεια.,ιι.ιη Ζ. Ριίιση, Ά θ ή ν α ι. Ε ιρήνη Δ. Σ κούφον, Ά θή να ι. Ά μ α λ ίε ιο ν Ο ρφανοτροφείων, 'Α θήνα,ι. Κ ωνστ. Κ α λ λ ιγ χ α χ η ς, Λ εβαδεια. Ι φ ιγ έ ν ε ια Ν. Κ αιρη, "Ανδρος. Ι ω ά ν ν η ς X. Σ ο λιώ τη ς, Ά θή να ι. Δημοσθ. Κ. Ρ επ ετσ α ς, Καρβασαρας. Οί επόμενοι δέκα (άπό του άριβ ) «κέρδισαν άνα ίν άντίτύπον τοϋ (θύματος τοϋ ΦΒόνου». Μ αρία Μ. Σ ηναδινοή, Α λεξάνδ ρ ειά. Γεράσ. Δ. Κ αραονλάνης, Ηνλβς. Ε υ α γ γ ε λ ία Χ α τζη νικο λα ο ν, Κ νδω νίαι. Σ οφία,κ. Σ μ ολένσ πη, Ά θ ή ν α ι. Χρήστος Ν. Τ ριάντης, Π άτραι. Π α να γ. Κ. Τ ο λιας, Πρέβεζα. Ί ο ν λ ια /V. Τ ρ ια ντα φ νλλίδ ο ν, Ά θ ή να ι. Μ αρία Ά Λ εξ. Τολμίδον, Βονχονρόστιον. Μαρία Ά να σχ. Χρηστομάνον, ' ά η να ι. Ί ίλ έχ τρ α Ά να γνω ο το πούλο ν, Ά θ ή να ι. Οί επόμενοι δέκα [άπό του άριθ ) κέρδισαν ανά έ ν άντίτύπον του «Πυρειοπωλου». 51. ' Μ αρίχα ΆΘ. Σ α λιά ρ η, Χ ίος Δ ασχαρύ Κ οντοσταύλον, Ανδρος- Α γγ ελ ο ς θ. Σ τονδίτης, Κ ω νστ[πολις. 54. Π αλλ ας 7. Άθλα/ηδον, Ροοτοβισν. 55. Κ ι ίω ν X. Κ φριαχιδης, Βώλος. 56. 'Ε λ έ ν η Μ. Κ αραπανλαυ, Ά θ ή να ι. 57. Μ αναιχάα ΆΛ, Δ αμάσχον, ίΐειρ α ιεύς. 58. Π ολύμνια Α..Ιασίίαρεως, Σμύρνη. 59. Α ντώ ν ιο ς Μι γ. Βεροχοχάχης, Α θή ναι. 60. Κ ωνστ. Π. Βοχοτό-τονλος, Σψρος. Οί έπόμενοι δέκα άπό του άριθ κέρδισαν άνά ν άντίτύπον της»μαρούσι ας. 6/. Μ αριγω Π. Κ ορύλλον, Π άτραι. 62. Ε υά γγελο ς Α. Ή λ ιά δ η ς, Ά θ ή να ι. 63. Γεωρτγιος. Γ εω ξγιά δ η ς, Σ άιιος. 64. Σ οφία X. Π αλαμ α, Τρίπολις. 65. Δ εσπω Φ ανζριέρ, Σ μύρνη. 66. Έ μμ,. μ μ. Ζ. Λ/αυρΟ' Μ αυο ο γιάννης, Κέρκυρα. 67. "Ισμήνη Κ λ. Ζ ά ννο ν, Ά θ ή ν α ι. 68. Χ αράλ. Κ. Χ α τζη ϊω α ννο υ, Κ ω νστ[πολις. 69. Μαργαρ Ν. Σ τραζηγοπούλου, Κ αλαμαι. 70. Ευτέρπη Λ. Ζησιάδου, Ά μιαός. ' Οί έπόμενοι δέκα (άπό του άριθ )εκέρδισαν άνά έν άντίτύπον της»νίνας». 71. Ν ικόλαος Εμμ. Τ σ ιτσ ίνια ς, Π ορτ-σαίτ. 72. Ε υφημ ία Γ. Ε ΐχπρατιά δοο,κ ω νστ[πολις. Μ αρίχα 1. Κ αντόρο», Ά θ ή ν α ι. Ε ιρήνη Λ. Έ φ ρ αιμ ίδον, Τραπεζοής SO. Ν ιχολ. Κ. Βερο'πουλος, Σ μύρνη. Α ιμ ιλ ία I. Χ αρμ αντιί, Λ εω νίδ ιο ν. Α νδρομέδα Φ. Ζ ή νω νο ς, Ά θ ή ν α ι. Γεώργιος Μ ιχ. Χόρς. Ά θ ή ν α ι. Ζ αχαρω Ί I. Μ αραγχόζη. Κ ά λ λ ίπ ο λ ις. Βσ,σιλιχή Χ αραλάριπονς, Ά θ ή ν α ι., Οί έπόμ,ενοι δέκα (άπό τοϋ άριθ κέρδισαν άνά ϊνα τόμον τής Α'περιόδου τής'«διαπλάσεως» εκ τών τιμωμένων 1 φρ. Κων. Μ. Κ ω νσ τα ττινίδ η ς, Α λ εξά νδ ρ εια. Ά ριστ. χ α ι Σεβ. I. Κούμαρη, Ά θ ή ν α ι. Η.ατροχ.1ος Α ντω νιά δ η ς, Κ ω νσ τ[π ο λ ις. Ζ εννή Τ ρ ια ντα φ υλλίδ ο ν, ίΐε ιρ α ιε ύ ς. Α υυϊι 1. Ά μτζα, Βώλος. Δημήτριος I. Ιΐρ ο δ ελέγγιο ς,, Ά θ ή ν α ι. Μαρία θ. Κ αλλαρη], Σνρος. Μ αρία I. Βραχνού, Χιος, Έλέο-ιι I.' Τζανρα, Κ ω νσ τανχινο ό π ο λις. Μ ιχ α ή λ Σαθβα Α υγερ ινίδ η ς, Βάρνα. Οί έπόμενοι δέκα ΐά π ό το ΰ άριθ ) κέρδισαν,άνά έν άντίτύπον τής «Μοΰσης τών Παιδων» 91 Ά γ η σ ίλ. Σ π α θα ρ ή π ο υλο ς,φ ιλιπ π ο ύπ ο λις. 92. Δημήτρ. Δ ιον. ΙΙα ίζη ς, Ί θ ά χ η. 93. Κ ατίνα Δ. Κ ω νσ ταντίνο υ, Ρ ά μ λ ιο ν. 94. Ά λνανόη Α. Δ ια μ α ντίδ ο ν, Π ειρ αιεύς. 95. Μ ίννα Βλαστοί!, Α ίβερπουλ, 96. Ό ρέστης Μ αρχαντω νάτος, Κ ω νσ τάντζα. 97. Δημήτριος Δ Κ ασβάρχης. Α λ εξά νδ ρ ειά. 98. Ή λ ία ς Ά ν τ. Κ εχ α γ ιά ς, Σνρος. 99.' Α ντώ νιο ς Δ. Λ οιζος, Γ α λ α ζιο ν Φ ανή Ν. Κ αλογεροπούλου, Ά θ ή ν α ι. Η ΔΙΑΠΛΑΣΙΣ ΙΙΜΕΙΩεΐ ΤΗε ΔΙΑΠΛΑΙΕΟΣ.^ Πρός ά - παντας τούς ανωτέρω κερδίσαντα; αποστέλλεται σήμερον (18 Νοεμβρίου) μετά του παρόντι<.φυλλαδίου,,τβχυδρομικώς, τό ϋπό τής Τύχης άπονεμηθεν έκάστω δδρον. Πρός τους δέκα τους *«ρ δίσαντας άνά μίαν συνδρομήν «Διαπλάσεως» τοϋ προσεχούς έτους , στέλλεται ή. σχετική ά πδδειξις πληρωμής έξωφλημενη. Τ Ο Ε Ι Δ Ι Κ Ο Ν ϊ Ε Σ Π Α Θ Π Μ Α Π Ρ Ο Σ Α Τ 5 Η Σ Ι Ν Τ Ο Υ Ι Τ Α Λ Ο Υ [Κάθε πού εγγράφόνται 40 νέοι συνδρομηταί διά του Βεσπάθώματος, έκδίδεται κα) έν φυλλον «Διαπλάσεως»3ω3επασ?ίϊι5ρπ.άντι τοϋ συνήθους όκτασελίδου. Εις πάντα ξεσπαθώνουτα, κτός του Δώρου, άπονέμονται καϊ τόσα Εύσημα, δ- σοι είνεοί ΰπ ' αύτου Ιγγραφέντες συνδρομηταί.] Ε' ΔΕΑΤΙΟΝ ΞΕΣΠΑΘΩ*ΑΤΟΙ ' [ Οί 80 τοϋ προηγουμένου δωδεκασελίδου φύλλου (τοϋ ΰπ ' άριθ 2 0 ) και του παρόντος, έκτου εις την σειράντών δωδεκασελίδων.] Μελπομένη Σ.Μουσούραυ (εξεσπάθωσε καί έ- νέγρμψε 3 συνδρομητάς ) Κυματίζουσα θάλασσα ( I ), Ματθαίος Π.'Σταμοΰλης 2 ), Σέργιος Α. Γυαλίστρας [ 2), 'Αθανάσιο; Τραμματίκας 1 ), Καρδία ΰπό» Πέτραν ( I ), Νικόλαος Γρηγορόπουλος ( 1), ΪΙίνθοΰσα Καρδία (1, Ιωάννης' Στςφά νθυ (Ι ), Αλχίππη I. Καστρισίοο (1 I, Δέσποινα I. Κορφιωτάχη (3 ),. Νικόλαος Σιματος ( 1 ι, Άχιλλενις Π. Άπέργης 1, Ευφοριών ί I I, 'Α θήνα 'Αν. Ζάλλη (Ι),Δ η μ.,ι. Δημητριάδης [II, Γεώργιος Π. Πολυταρίδης (1 ), Γεώργ. Δ. Κωστη:Ί2-Ι.' θησεΰί Δ. ΛιβέοιΟί ( 1 1. Εΰγενία Χα, τζηδημητρίου {1), Πλοίαρχος Ν ίμος [2), Ή πει ρώτης [1), Φαιδίμη, (1], Χρ. Δ ανιήλ Π απαδόπ ο υ λ ο ς (3. Σ ύλλογος 'Α λεξάνδρειας «Ν εάτηςν δ ιά τ ή ς 'Α σπασίας Δημητρίου I ί ) δια του Ά τ α - βυρίου Ρόδου ( 2 ), Β α σιλεύς τώ ν Ό ρέω ν (1),. Χ αμ ένη Ε υτυ χ ία (1 (, Κ. Π Π ΐκοολος ( 1 ), Νικόλαος Γ. Κ αμ πίτσης (1), Κ ρέων X. Κ υριακί- δης (1), Μ έγας Ν απολέων (1 ), Α γγελος τής 'Α γά π η ; ( 1 ), Ψ άλτης τω ν Δασών ( 2 ΐ,» Σ υ ν ε τ α ι ρισμός Σμύρνης» δ ιά τή ; Λ ύράς τοϋ'δ ρίονθς(11, Π. Κάρχας (1 ), Ιωάννης Γ. Χριστοφίδης 11 Εξέδρα Ιιατρών ( 1 1, Παναγιώτης I, Δετώρικ ( 1 (, Ιωάννης Ν. Νικολαίδης (2), Άνήσυχον Πνεΰμα ( 1), Ίωάν. Ν. Καζούλης ( I Ι,Μίλτο; Λ. Διονυσιάδη; ( I ), Ηρακλής Ν. Κιξήρογλους (2 ), ι Νεαρά Καλλιτέχνις (1, Περίλυπος 'Ορφανή ( 1 ), Φλοίσβος του Εϋξείνου (1 ), Ρομαντική Καρδία ( 1 ), Δημότις Βώλου (3), υέσποινα I. Κωστάλα( 1 ),Σύλλογος Σύρου τό «Πανελλήνιον» 8ιά τοϋ Σπυρ. Ν. Φίλιππα I ), Λάμπρος Β. Μπάλδος 11 ], Δάφνη [2), καί Μαριάνθη Μανουρδ(1λ -Τό δλον 80, χαϊ μετά των προηγου μήνων Δελτίων, 240 Υπάρχουν άκόμη, διά προσεχές δωδεκασέλι- ' δον φυλλάδινν, και δεκαοκτώ νέοι συνδρομηταί, έγγραφέντες ΰπό τών έξης: Γεώ ρ γιο ς Ζ ιβ α νίδ η ς (1), Μ ο νσ α θ ά λ ε ια (1), Ά λ ί ξ. Λ. Γ ια γ δ ζό γ λο υ ς (I), Γ. 1. Λ ε χ ιν ίτ η ς (1). 'Αλέξανδρος Κακουράτος 1 1, Μ α ρ ίδ α τοϋ Ε ΰ ρ ίπ ο υ 11 1, Ά ν α σ τ. Ζωγράφος (1 ), Κ ο υ λά Σ τ Β α σ ιλ ε ίο υ (1), Ο λ π ις ό Γ ρ ιπ ε ύ ς [ 1) Μ α γ ε υ μ έ - νον Δ άσος ( ί 1 "Α γ γ ε λ ο ς Ν. Δ ασκαλόπ ουλος (1), Σ ύ λλο γο ς «Ε λ λ ά ς» (1), Ρ ιχ ά ρ δ ο ς Σ. ΪΙορίσ ης (I ), 'Α ε τ ό ς τής Ιδ η ς [ 1 :, Ε. ' Μ αγούλας ( 11, Ε ύ ' α γ γ ε λ ία Γ. Λάφη(1], Ε μ.,μ αυράκης 111, κα) Ρ ό δ ιο ς Εθελοντή; ( ]. ν ' \\ ΠΡΟΣ έπικΰρωσιν εκείνων τάόποία λέγω εις την σημερινήν μαυ Πρόσκλησιν προς «νανεωσ,ν τής συνδρομής, δημοσιεύω εδώ τάς έξης έπ» στολάς ; * Ά θ ή ν α ι. 3 Νοεμβρίου Αγαπητή μου Διάπλασις, Θέλω νά είμαι εις τόν Ν υ μ ίώ ν α σου έκ τών πρώτων, καί δεν περιμένω Προκηρύξεις διά νά σου στείλω τήν. συνδρομήν μου διά τό έτος Πίστευσε, Διάπλασίς μου, ότι ή σήμερινήήμέρα, καθ' ήν έκπληρώ τό πρός Σέ καθήκ ό ν μου, εινε δγ εμέ ή 'ωραιότερα.ημέρα λου τοϋ έτους. Τόσην πάζομαι χαράν αισθάνομαι 1 Σό αβ- ό φίλος σου Γ εώ ρ γιο ς Σ τε φ ά νο υ. ν Δ ιγ ιο ν,τ ή 9 Νοεμβρίου 'Αγαπητή μου Διάπλασίς, Μόλις είδον εις τό ύ π άρ. 46,φυλλάδιον, ό τι, θά δημοσιιυθή ή. Κλήρωσες τοϋ Λαχείου τών Δώρων καί θά προκηρυχθή τό νέον Λαχείον μέ τήν άνανέωσιν τής συνδρομής τοΰ έτους , έσπεϋσακ 'έγω ίνα μεταξύ τών πρώτων σου αποστείλω τήν άνανέωσιν τής συνδρομής μου, ήμ& Λ λ ο ν το ν φόρον τή ς μ εγ ά λ η ςμ ο υ ευγνωμοσύνης,^

6 ί Ίε*(εήριον ειλικρινούς αγάπης καί παντοτεινής φιλίας. Σέ άσπάζομαι η «γαπώσα σε φίλη Ε ν α γ γ ίλ ία Γ. Λ ά φ η. * Χ αα χίς, 10 Νοέμβριον Φίλτατε κύριε, Ίδών εις το εσχάτως ληφθέν 46ον φϋλλον τής αγαπητής μου «Διαπλά-τεως των Παίδων» ότι μετ' όλίγας ήμέρας 0ά δημοσιευθή ή προκήρυξις της άνανεώσεως τής ετησίας συνδρομής διά τό ελευσόμενον έτος 1901, ίδών ότι τό θυλάκιό» μου εύβίσχεται εις κατάστασιν όπως σας ά- Κοστείλω την συνδρομήν ταύτην προ της δημασιεύσεως τής προκήβυξεως, σδς στέλλω σήμερον διά ταχυδρομικής επιταγής όραχμάς έπτά. Ταΰτα πάντα ποιώ, καθ' όσον έκ τής προσφιλούς μοι «Διαπλάσεως των Παίδων» πολλάς ωφελείας ειδον. "Ολως νμέτερο; Γ εώ ργιος 4. Κ ω στής Κ αι μιά νεκρανάστασις. Τί χαρά I Ό φίλο; μόυ Ιωάννης Ιίαπαλιξανδρόπουλος, ό γνωστός μας'ε Α πίνω ρ, τθϋ όποιου τον ΐά/ατον.Ικλαύσαμεν, επβνήλοεν Ικ του "ψδου, όπου τόν είχε στείλη...κάποιος άστεγος φίλος του,δανίισβείς το όνομα του άδελφοΰ του, διά νά ρας άπατήση. Σήμερον μοΰ γράφει ό Γδιος, κα'ι ευχαριστεί τας 5ε#-ίοΙνίδ«ς Έ Α ένη ν Λονχάτου κα'ι Α ίν α ν Αο βερδου διά τά θερμά συγχαρητιχη* πού του έ στειλαν, (φαίνεται δτι εκείνος τάς ήμερος είχαν ανταλλαξη κάρτες. Μου αναγγέλλει επίσης ότι τό όνομα τοΰ κυρίου, δ δπογος τόν ίθ α ν ά - ίωσέ καί 6 όποιίς, κατά τόν Ά νανίαν, ε μπορεγνά λέγεται θανάίΐμος... φίλο;, δ Έ Χ - jzivojp το είξευρει κα'ι επιφυλάσσεται νά τον έκδικηθη. Ά ς εινεόμως έγώ εις τό έξης δέν θά θρηνήσω κανένα θάνατον, άν δεν μού τον άναγνελλν] δι επιστολής του ιδιοχείρου... αυτός ' δ νεκρός 1 I Κ αι βέβαια, Λ γροίίχή Ζωή, που δεν πρέ-»41 να μεταχειρίζεσαι ποτέ λέξεις, τάς οποίας δέν εννοείς. Διότι τότε 9ά έπάοαινες τό πάθημα μιας κυρίας, ή όποια, είς ένα τραπέζι, όταν ε- πιαν εί; υγείαν της έσηκώθη νά ευχαριστήσΐ) καί είπε ; «Σας ευχαριστώ,1 εξώ λ ε ις χ α ι ττροοί- -iiic 1 ν "Ηθελε να είπν) «εξ όλης καρδίας,» καί έφαντάσθη νά το κάμη.,. έλληνικώτερον I Ναί, 5λ*α ταδέλφια ειμπορε'τε να απαντήσετε εις την Κυριακήν. Χαίρω πολύ, ΣιροχοΑεβάντε, πού έταχτοποιήθης καί ήμπόρεσες νά μου γράψης υστερ από τόσονχαιρόν, Τό δημοσιευθέν 5ον Δελτίον Εισφορών σ 'έπεισε βέβαια δτι οί Έλληνόπαιδες δεν ελησμόνησαν τόνο Έλληνόπαιδα» καί δτι ουδεμία πλέον προτροπή χρειάζεται ëx μέρους μου. Τό ίργον»επήρε δρόμοι» καθώς λέγουν.»πολύ επιτυχημένη ή ιδέα τής ίξαδέλφης του H cifraïov, μοΰ γράφει ή- 'Α ττική Μούσα έγινε» αιτία, έν ω εις τήν προηγουμένην Κ υ ριακήν είδομιν τό ήμισυ μόνον του ΙΙαρνασόδ, εις αυτήν νά ίδωμεν καί τό αλλο ήμισυ [τό ίξω τοΰ κάδου 1.. Βλέπετε δτι αί εντυπώσεις εκ τής ΙΟκρ Κυριακής εξακολουθούν. Παραδείγματος χάριν, κα'ι ή Svro jric θτηζτι καί ή Ε2α φας τή ς Άρζεξίιδος σήμερον μου γράφουν δτι ή Κυριακή αυτη τάς έκαμε νά γελάσουν πολυ. Έ ρ μ ιο νη ΤοΑ ιοποίλον, σοΰ έστειλα δ,τι {ζήτησες. Ό «Πετρομαζευτής» τελειώνει αετά ίν ή δύο φύλλα, 6ά τον διαδεχθούν δέ δύο αλλα μικρότερα εικονογραφημένα διηγήματα, ώς νά τελείωση τό έτος. Ά πό 1ης Ίανουαρίου θ' αρ χίσουν αλλα μεγάλα μυθιστορήματα, Sv τών ό ποιων, κατά πάσαν πιθανότητα, θά είνε τοΰ 'Ιουλίου Βέρν, Καί ή θ εία QùparCa θά τελείωση ακριβώς είς τό τελευταίόν φυλλον τοΰ Δεκεμβρίου. ΤΑ, παρ ολίγον νά ξεχάσω τάς εύχαρι.στ.ίας τής Κ<Χ^: Sfà tà γ)ΐαμ[«ςτ6σνκυΐ',. Η ΔΙΑΠΛΑΣΙΣ ΤΟΝ ΠΑΙΔΩΝ 18 NOEHBFIOr Πολύ μου ήρεσεν ή έπιστολή σου, Σ ιωπηχ ή -Vif [ ι], Ο χι,)όχι, αγαπητή μου, δεν είμαι ύ πανδρευμίνη, ουτε θά ϋπανδρευθώ, Παιδιά, δόξα σοι 6 Θεός, έχω τόν Ά νανίαν, τάς άδελφάς του, καί σας δλους. Δέν νομίζεις δτι μοΰ παραφθάνουν; Λοιπόν, (u rap o tjra ri?c Π εττεχ ης, κάθε Κυριακήν που εύκαιρε';, νά μου γράφν ς αυτή είνε ή συμφωνία μας. Ναί, είμαι ευχαριστημένη εις τό καινούργιο σπίτι, διότι έχω τήν συνήθειαν να είμαι ευχαριστημένη παντού- σοΰ συνιστώ μάλιστα νά την αποκτήσ^ς καί σύ αύτήν την καλήν συνήθειαν. Φίλησέρου τ άδελφάκια. 'Podo'xpovc Μ ολζα, αυτό τό ψευδώνυμον σοΰ εκλέγω, καί με αυτό θα δημοσιεύσω εί; τό προσεχές τάς προτάσεις σου. Μ.r t λ?) βατί}, μικρούλα μου Μπιλή, δεν θά μοΰ γράψ^ς καί σύ κανένα γραμματάκι; Το πουλάκι μου έχω ένα πουλάκι.. ξεύρεις, ποΰ μοΰ τα λέγει ολα, μοΰ ειπεν δτι έχεις σκοπόν νά μοΰ γράήσις. Γιά νά σε ίδω λοιπόν! Μπα! μπα! δέν έπρόφθασα νά τα γράψω αυτά καί νά έρχεται ό ταχυδρόμος καί μου φέρνει τό γραμμα τάκι σου. Γιά πρώτο είνε πολύ καλό, καί βέβαια άν μου γ^άφιρς συχνά, θά συνειθίσνμ.είς τόάλλο φύλλον θα σοΰ διαλέξω έν άπό αύτά τά εύμορφα ψευδώνυμα ποΰ προτείνεις. Ξεύρεις ένα πράγμα ομως ς Διά νά σου διαλέξω τό ώραιότερον, καί νάκάμης μέ αυτό φιγούραν, πρέπει... πρέπει,., δλην την έβδομάδα νά είσαι φρόνιμη, μά πολύ πολύ φρόνιμη. Σάν αρνάκι. Ακόυσες ; X im o ax ex yc Δ ίρ φ η, άπό βάθους ψυχής σε συλλυποΰμαι 8ιά τόν θάνατον τοΰ σεβαστού καί πολυτίμου πατρός σου. Συλλυποΰμαι επίσης δλα τά ορφανά άδελφάκια. Ό θεός, ό Πατήρ δλων, νά σας παρηγόρηση, αγαπητά μου παιδιά, εις τήν βαρείαν αυτήν συμφοράν. Έν Λεύκωμα Μικρών Μυστικών, Έ,Ι,Ιί,',ιπή ]Υ α να ρ γίς, άπστελεγται το πολν άπό 50 τετρά δια. "Αμα έχη κανείς περισσότερα, τότε κάμνει δύο. Ή ιδέα σου νά γράψης ά π ευθείας πρός τούς καθυστεροΰντάς σοι τετράδια, είνε ώραία. Ευχαρίστως θα διαβιβάσω τά δελτάριά σου. Σοφε I h z r a x s, μεταξύ των καλών απαντήσεων ύπάρχουχ βέβαιαι αί περισσότερον καί αί ολοώτερον καλαί αλλ ειδα μέ απορίαν μου δτι δέν σου ήρεσαν αί καλλίτεραι. Έ ξαφνα, εις μίαν έρώτήσιν ειμπορεγ κάλλιστα ν άπαντήση κανείς μ tv γνωμικόν χατάλληλον, εφαρμοζόμενον εύφυώς, έστω καί αν τό γνωμικόν δέν είνε ίδικόν του. Επίσης ή απάντησις τοΰ ΧοίΛον Αιο.- BoJov, μαρτυρεγ δλην τήν αγάπην καί τήν έκ* τίμησιν την οποίαν τρέφει, πρός εμέ, ώστε νά θεωρη αξιολύπητους τους μη συνδρομητάς, καί ώς τωαύτην χαρακτηριστικήν, την «δημοσίευσα. "Οσον διά την απάντησιν «ή τοποθεσία τοΰ ντουλαπιού», σέ βεβαιώ δτι απολύτως είνε μία άπό τας εξυπνοτέρας, καί απόδειξις δτι, μεταξύ ο λίγων τήν ανεδημοσίευσεν έδώκαί μία Ιφημερίς. Σοΰ το λέγω άπλως, χωρίς νά θέλω νά σε μεταπείσω. Τό βέβαιον είνε δτι υπάρχου» πολλά γούστα, καί έκαστο; δικαιούται νά ιχη τό δικόν του. Έ γχ ρ ίνο υο σ ι τ ά ψ ευδώ νυμ ο ί των,δέχομαι μετά χαρας εις τήν αλληλογραφίαν μου καί εις τους Διαγωνισμούς μου τους νέους μου φίλους: Mapovmcozixo Νερο (0. Δ.) Γ ε ν να ϊο ν Κρήτα (Α- Φ. ] κ*ί Γ ίγα ντα 'Η ρ α χ Λ ία Ε. Α. } Α σ π α σ μ ο ί, π λ η ρ ο φ ο ρ ία ι : ή ΦίΧΖμον σοι; NeavtQ ζητεγ αλληλογραφίαν μέ τήν Ε ίμ χριτή Φ ιμ α ν ή ΖηΧεμβνη ΒοσχοπονΛα ά σπάζεται τήν Ξ α τθ ή τ Ν-ησιωζοποόΛαν καί τήν M n o rzsraee. ή Σ αχ ω νίτιχη Έ 2 ΐ)ά σπάζεται τήν A erdpoarot^tav ζζυ. Ά β ή ν^ γ καί τήν Φι ίό μ ο νσον Ν εα τιία., τήν όποιαν γνωρίζει κάλλιστα τό Ζοφερον Νείρος καί ή ϋ ο ιμ ε VIC ζή ς άίριρης συλλυποΰνται τ'αδέλφια XtOYOσχεπή Δ!ρψτ\γ, Β οσχοπού.ιαν.της Δ ίρφης καί ίτ«ιυαομίτον Κ αρχαρίαν διά τόν θάνατον τοΰ πολυτίμου πατρός των, ή Λ τίΐείή Μοΰαά ζητεί" τ άρχικά τής θρναλλίδος. ή Ε νζν^ήζ& θνηζή ζητεγ τ ' άρχικά καί τήν διαμονήν της Κ νματιζούσηζ θ α Μ σ σ η ς τ\έλαφ ις ζη ς ΆρζΛζίάος ζητεγ τ άρχικά καί ύτήν διαμονήν τοΰ fpoμερον Γ ίγα νζο ς ή Σ ταγώ ν Δρόσον άσπάζίται τήν JY avayèr K a ç S ia r καί τήν Α πόγειο* A vpar ή ΣζρονμπονΛη Χορενζρι a τήν Κ αρδιαν M ovm x nc καί Έ ρνθράν Κ α μ / Μ α ν ή Δίχρωμος Φ ούξια σπάζεται τήν θρκααμβα καί τήν έρωτα 5ν πηγαίνη άκόμη ΣχολεΓον ή Ν ύμφη ζοΰ Βορρά ζητεί τάρχικά τού Ψ ά ϊ- Λονζος Ρ να χ ο ς δ Ά σπ ρ ο π ο ζα μ ίζη ς πληροφορεγ τό Ζοφερήν Λ /jtoc δτι ή διεύθυνσίς τον είνε: κ. Δ. Ν. Ζ... φοιτητήν τής Νομικής, Στρατιωτική Σχολή Εΰελπίδων, Άθηναι. ό Π αρθενιάν έπιθυμεγ νά μάθη τό ψευδώνυμον τοΰ Δημ. ΠροθεΛεγγίοο, διά νάνταλλάξη μετ ' αύτοΰ Μ. Μυστικά [ Si' ιδιαιτέρας επιστολής βέβαια- ) ή Ροάοχρους ΜηΛόα σπάζεται τήν Μ αίρην Σ ω, καί την έρωτα αν έ'χη ψευδώνυμον τό Α ρ νά κ ι το ΰ ΓαΑαζερη ζητεγτό ίνομα τής Ν αυζοποί- ίση rijc ' Ανδρον ή Ε ν ζ ν χ ία Γερασίμου πληροφορεγ τόν ΔεοπάράαΑΐΥ ότι τάρχικά τοΰ ψευδωνύμου τη; είνε A. Ε. ή Μ ικρά Χωρία- ΤΟπονΛα άσπάζεται τήν Σ α Α ω νίζικ η ν Έ Λ ράν καί ζητεγ τάρχικά τής Βοσχοπού.Ιας τ ή ς λίρ - ιρης ή Ν ιτοα ΆΛεξανδρητζοίΛοο σπάζεται τήν Ά ερονανζοπενα αν καί τήν Μ να αίδην έλίγισται παρελείφθησαν, έλλιίψει χώρου. Μ ίχρα 5Ιυστο» ά έπςβυμοέλν ν ίν τ α λ - λ& ξο υν ; ό Π ρ ίγ χ ιψ ζ ή ς Μ α γνη σ ία ς μέ τήν Τ σουκνίδαν, Ν οσζααγον "ΕΑΑηνα χ α ΐ ΨάΑ την ζ&ν ΔασωΥ- ό ΑεοπαράαΑις μέ τήν Χι α χ η ν Μ αργαρίταν [ης ζητεγ καί τδνομα), ΓΙε ρίλνιζον 'Ο ρφανήν καί Λ εα φίνα τσίλ Ε νζεί νο υ ή Έρτοθρα Κ αμεα ια με τήν Διοπζροφορ ο νσ α ν - ή Έ.ΙΑ η νιχ ή Φ ουατανέλαα με τόν Μ όζαρζ, Ε χα ειότιν Ή Α ίον καί ΙΙερίΑνπον 'Ο ρ φ α νή ν ~ ό 'ιε ιε ρ η ψ α ν ο ς Α εων με τόν Συç a ro ês Μ ζιερζεράχ χολ Τρεμοαθ^νον Άσζερ*, ή Π ο ιμ ενίς ζή ς Δ ίρ φ ης μέ τό "Τον τοδ ΆγρΟΌ, Μ αθήτριαν Κ αα Α ιτεχνιδα καί Έ Α αία ν ζή ς Α ενχάδος' ή Π α ιδ ιχ ν Χ αρά μέ τόν Ν οσζααγόν "ΕΛΑηνα, Ν αναγο ν Κ αρδιαν καί Π ενθούσαν Κ α ρ δ ια ν ή -Ί ίοα ζ ή ς Κερχνρας με τόν Ά στΐροζζοζαμίζην. Ά ρ γνρ αν Σνρίχζραν καί Σ π α ρ ζια ζιχ δ ν Ζ ω μ ό ν τό A Ινά ιο ν ΠεΑα-,γο ς με εην Δ ημοζιδα ΒιάΑον και ΠΑηοιφαή Σ ε Α ή ν η ν b Ισ η μ ερ ινό ς τοδ Κοσμ,ον μέ τήν Α νζο χραζειξαν Ε χ δ ο χ ία ν ό Jio/ieji/voç Μ άϊος μέ την Κ ό χ χ ινη ν Ε ξ ο χ ή ν καί οίρω - τ ε ια τ ζής Ε ιμ α ρ μ ένη ς ή Χ ιο νοσκεπής αίρ- ^ιημέ το Σχήζζζρον ιο ίί Δ ιό ς, Ά μνδράν Α ίμ φ ιν καί Σ α Α ω νιζιχ η ν Έ Α η ά ν δ 'ΡνφίσΥ μέ τήν ΒΑα^οιζονΑαν, Κ α σ τα νή ν καί "ΑγγεΑον ζή ς Α γ ά π η ς ή Γ Α νχ εϊα Ε α ρ ίία μέ την Ά μαρνα Α ίάα, Κ υχα αδίζην καί K a v x a û ia v τό Ζοφεράν Ν έφος μέ τήν Α ίγ ιν α ία ν Ά θηνα,ν, ΠαΑΑσνσαν Κ αρδιαν, Κ εραμιδόγατον καί ylpγνροχροσσον Ν'όφος ό Σ τέφ α νο ς Δ άφνης μέ τήν Κόρην το ΰ ΑάΑα- ή Σ η μ α ία ζ ή ς Ε Α ενθερίας μέ τήν Γ Λ νχ εϊα ν Έ Χ τίά α ή <1ύζοχραζειρα Ενδοχία μέ τήν Κ ανχασιαν ίης ζητεγ καί τό voua ) Ά ερονανζοπονα αν, θααασ σοποία αν καί Ν εροχεα ώνην τό Μ αραμενον ΦΰΛΑσν μέ τήν Ε ϊα ιχρινή Φ ια ίαν (τή* όποιαν σπάζεται καί τήν έρωτά άν το Ινθυμήται ) ή Α ίγ ιν α ία Ά θ η νϊί μέ τό Χ ρνσάνθεμον, Ά ερονανζοποιία αν καί Μ αρίδαν ζοή Ε νρ ίπ ο ν - z i Φύρδην Μ ίγδην μέ τήν Κ α νχ α ο ία ν ( διά να γνωρισθοΰν ( καί Π Α ηοιφαή Σ ε Α ή ν η ν ή. Μ αργαριτοφόρος μέ τιη θα Α ασσινό ν Ζωγράφον Ζ οφερον Ν έφ ος, Λ εζον ζή ς *Ιδ η ς καί Έρν θρδν Ν έφος- δ Π ατρινος Β αρκάρης μέ τήν Χ ιονζοπονα αν τό Ψ άρι τή ς Ξηρ&ς μέ τόν Λ οξίαν, Α ρ νά κι zov ΓαΑ ατερή καί Κανχασί α ν ή Κνματί'ζονσα θάα ασσα μέ τήν Καρδιά ν νπ δ Π έτραν, Χ ιονοσκεπή Δ ίρ φ η ν, 2 m τενμ ενο ν Σ ιν ω π ε α καί Π ε ρ ιζ ή τ η ζ ο ν ό Va Η ΔΙΑΠΛΑΣΙΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΩΝ ρόμνααος μέ τήν Ε α ρ ιν ή ν Ζ ω ή ν ή 'ΑμαpvJA lc μέ τόν Α γγεα ον ζή ς Ε νζνχίας,π αρήγοροί *Α γγεα ον, Κ ανκπσίαν (τής όποιας ζητεγ τό όνομα] καί ΓΛνχή Ο νειρ ο ν τό Νενρόσπασζον μέ τόν Ε θνικόν Ύ μ ν ο ν, ΤάνζαΑ ον καί Κ αρδιαν ν π ύ Π έ τ ρ α ν ό ΆγγουροΑογιω ζατοε μέ τό ΚαΑως "Ωρισες καί Μ ούσαν το~ Χορόν ( με τήν ανταλλαγήν των ονομάτων-). ό Ν σσζααγδΐ "ΕΑΑην μέ τήν Κωριωδίαν τής Ζωή ς, Φρονριον τή ς Χ αλ χίδος, ΓραμματοσνΑ Α έ χ τ η νχ αί Ά νδ α Α ο νσ ία ν- ή Ρωοσιζ,ή Καραμ έλα μέ τόν Πόρρον ή,ίια κ ή Μ αργαρίτα μ ι τόν Ά εζο ν τη ς Ιδ η ς, ΨμρόμναΑον. 'Τ - κ ερ ή φ α νο ν λ έ ο ν τ α καί Μ π ο ο μ α ο ννισ τή ν ή Ρ ο α α ντιχ ή Κααδία μέ την Π ονηραν Ά Α επ ο ΐ καί Χ αριτω μ ένη ν Κόρην- Ά π ό ε ν» γ λ υ κ ό φ ιχ ά χ ι στέλλει ή Διάπλασις πρός τούς φίλους τη; ί Ζ ηα εμενην Βο σχοπονα αν ι.αδικος ό θυμός σου, διότι είνε αδύνατον νά μή σου άπήντησα ή τουλάχιστον νάμή σου έστειλα εναφιλάκι* άφ' ου σοΰ επέράσεν δμως, δέν πειράζει- τό Σ χ α φ ιδ ά χ ι είνε άγόρι καί δέν εϊμπορεγς νά έχης^ μαζί του Άλληλο ΐφ ία ν) ο μ α ν ζιχ ή ν Κ αρδιαν (ή. έπιστολή σου εστάλη- μ εγέμισε χαράν ή αναγγελία τών αρραβώνων τής )αμπρας μου φίλης Χ ρ ιστίνα ς ΔεσόΑΑα καί ττ) ηύχήθην άπό βάθους καρδίας πάσαν ευτυχίαν") Σ α λ ω ν ίτ ιχ η ν 'EAr/ar, Σ ταγό να Δρόσον (είδες λοιπόν τί καλας φίλας ποΰ έχω, άλλά διατί δέν μου γοάφεις συχνότερα ;) ΣτρονμπονΑήν Χ ορεύτριαν ι μόνον δυο ασπασμούς σοΰ «δημοσίευσα,διότι είχες πάρα πολλούς' ήργησες πολύ νά μου γράψ^;, αλλ' οχι, δέν σε είχα λησμονήση*) Μ υστηριώδη Φ νσιν, Πζερόποδα Έ ρ μ ή ν, Δ ίχρω μον Φ ούξιαν (χαριτωμένον τό Π. Πνεΰμα καί θά δημοσιευθή- μα τί έ γινες τόσον καιρόν ; χαίρω ποΰ έγνωρίσθης με τήν Έ Α ενσ ινία ν θ ε ά ν καί δικαιολογώ δλον τον ενθουσιασμόν σου- άσπάζρμαι καί. τόν Ναβσνγοδονόσορα-1 Έ Α Α η νιχή ν ΦονσρανέΛΑαν, Μ α ντα ρ ίνι τή ς Χ ίον, χαίρω ποΰ εγνώρισα τά- -δελφάκια κ α τ όνομα καί ηλικίαν, καί τά φιλώ όλα-1 Ν ύμ φην τόδ Βορρά Ι^ΕΕ] δι' όσα γράφεις περί τής σημαίας- μην άμφιβίλλης 6τι αί έπιστολαί σου μοΰ προξενοΰν πάντοτε μεγάλην εύχαρίστησιν καί ότι θά επιθυμούσα νά μου έγραφες συχνότερα ) ΙΙιχ ρ α μ ένη ν Καρ&ονΑαν, Ά - σπροποταμ ίτη ν (μετά τήν επιστολήν τοΰ κ. Φαίδωνος, δέν δυνάμεθα νά έπανέλθωμεν εις το ζήτημα τών Συλλόγων-έλαβα τήν λεπτομερή βαθ μδ^έγίαν τών τετραδίων σου καί αναμένω όσα μοΰ γράφεις* όμολογουμένως. είσαι εις τών φιλοπονεστέρων φίλων μου ) Μ έαισσαν ιελήφθησαν εγκαίρως-) Α γγεα ον τή ς Ε υ τυχ ία ς ([ε ] δγ δσα μο3 γράφεις περί τοΰ» Πετρομαζευτοΰ» ή πρότασίς σου περί δημοσιευσεως τών εικόνων ε- κείνων, όσοι προτείνουν κάτι καλόν, jtoü εφάνη πολύ επιεικής- αί καλαί προτάσεις είνε τόσον συχναί, άδιάφορον αν δέν έφαρμόζωνται όλαι ελλείψει μέσων ή χρόνου η διαθέσεως-) Ε νγενή Κ αρδιαν ([Ε ξ] δια τά περί θυμοΰ ώραιόταταποτέ δέν έπίστευα δτι μία»ευγενη; καρδία» ειμπορεγ νά θυμώνη μέ το τίποτε- άς είνε όμως, ά φ ' ού ξιθυμώντ] τόσον εύκολα,.,) Π ζ'ρνύν.τής Ερημον (τώραγνά δοκιμάστις κάί ίλ λ α θέματα, διότι φθάνουν αυτά περί μητρικής στοργής- ξεύ ρεις, περισσότερον ένδιαφέρουν τά αισθήματα τών. παιδιών παρά τών μεγάλων επίσης ώραγαι εινε περιγραφαί'έκ τη ; φύσεο>ς, εντυπώσεις, μικραί σκηναί, κτλ δοκίμασε καί τέτοια ] Α ίγο ΐο ν ΠέΑαγος ι βεβαίως σοΰ εστάλη κατά λάθος' καί νά το έπιστρέψρ;' Α. Μ α ν ία ν ελήφόη Χ ιόνι τοΰ ψ'ηαορειζη (σ ' ευχαριστώ δια τό ξεσπάθωμα, καί εγκρίνω σήμερον ψευδώνυμον δια τον νέον μου φίλον επιστσλας σου δέν έλαβα*, βεβαίως θά έχάθησαν εις τό ταχυδρομεγον I Α ω.τη- Α άζιδα Κύθνόυ (εύγε διά τόν «Έλληνόπαιδα» ' ό κ. Φαίδων σ ' ευχάριστε' δ ι' όσα γράφεις περί τής επιστολής το υ') Μ ιχραν'χ ωριάτοπονα άν I έστειλα- φαντάσου χαρές ή Κική, όταν έμαθε ότι τής έτοιμάζεις 100 γραμματόσημα! τί κρίμα νά μην ελθ^ςΐ I 'Α ν ο ιξ ιά ζ ιχ η ν Β ραδνλν Ικατενθουσιασμένην μέ τόν «Πετρομαζευτήν» 1 "Α νθο ς Α νθόων (όχι δά! ωραιότατα τά τετράδιά σου'ί Έ Α ενθέριον Α. Ξ ε ν α χ η ν ίέστειλα-) Κύριον Πρόεδρον [ίσως εις τό προσεχές ) ΓΑνκ ό ϊα ν Κ αρδιαν, ΣχΑηρδν ίίφάχο ν ίέχάρη πολύ ό κ. Φαίδων δ ι' αυτά ποΰ γράφεις- αϊ προτάσεις σου εις τό προσεχές-] Τ ιχ -Τ α χ (βλέπεις, δτι ή γνώμη σου ηλθεν άργά- όσον δια τους φι λανθρωπικούς εράνους, ή ιδέα σου μου - φαίνεται πρακτική, καί εις πρώτην ευκαιρίαν 6α την δοκιμάσω- ΝίοπύΑΑεκζον ζή ς Δ ιαπα ασεως I πολύ επιθυμώ κ έγω νά λαμβάνης μέρος εις ολα διά τούς 5τόμονς πρέπει να στείλ-ρ; δρ. 17,50') Ζ ονα ίϊχατ ( έστειλα τάς επιστο)άς, καί ό'χι μόνον δέν έγέλασα, άλλά καί σέ συγχαίρω θερμώς, είθε νά έ'καμναν όλοι οΰτω ΝοσταΑγδν "ΕΑ Α ηνα (ευχαριστώ πολύ διά τάς ώραίας σου φίυτογραφίας- ή είκών σου έλήφθη- βραδείον σου έστειλαί 'Αμνδράν λ ά μ ψ ιν (βεβαίως τό έ-ιτει λα ) Ύ π ερ ή φ α νο ν Λ έοντα, Α σπα αγχνον Κ νμα (ναί, ευχαρίστως άλλά νά μου γράψτι καί ή αδελφή σου, νά την γνωρίσω, νά ίδώ τονομά της, νά ίδω τό τράψιμόν της- ναί ; ( ε ] διά τήν ώραίαν επιστολήν) ΚατσαρομάΑΑων [ή όποια, μπάμ I τές δεκαροΰλες ςτόν κουμπαρούλη, καί τώρα δ κουμπαρούλη; είνε ετοιμ»; για σπάσιμο καί ή συνδρομή μαζευμένη-' τ ι νομίζετε ; δεν τρώγει τά λεπτά της σέ γλυκά ή Καζοαρομ&Λ- Αω\) Μ αραμένον Φ ύλλο ν (πρΰ θά ξεσπαθώσει άρκίτάκαλά φέτος Γ Α ποπζα σα ν'ε Α πιδ α. κτλ. Κ ίε-δ ο»? έπιστολάς έλαβα μετά τήν 1 Ν ο εμβρίου θάπαντήσω εις τό προσεχές. ΟΙ EN P f f i l Â! συνδρομηταί τής «Διαπλάσεως τών Παίδων,» άν δέν δ.ύνανται νά στέλλουν τήν συνδρομήν των ά π ' ευθείας εις τό'γραφεγόν μας, παρακαλοΰνται νά καταβάλλωσιν αυτήν πρός τόν ο ν Ό δηασά καθηγητήν κ. Α νοιβτλ βιον Ν. Μ ά λ το ν,: ευγενώ; άναδεχθιντα τήν αντιπροσωπείαν τοΰ ήμετέρου περιοδικού καθ αποσαν την Ρωσσίαν. Παρά τω αύτώ κ. Άντιπροσώπιρ πληρόνονται καί αί καθυστερούμεναε συνδρομαί παλαιοτέρων ετών έξ οίασδήποτε πόλεως τής Ροκτσίας, έγγράφονται νέοι συνδρομηταί, καί γίνονται δεκται παραγγελίαι περί αποστολής τόμων τής«διαπλά σεως» καί τής Βιβλιοθήκης της. Ό ταν (ΝΑ ΤΟν) Η. Π Ν Ε Τ Μ Α Τ Ι Κ Α Ι Α Σ Κ Η Σ Ε Ι Σ ΚΡΗ ΤΗ Ι.Ή Άγκυρα. 2. Ή Π ρωσ- Π Ε Ρ Σ,Ε ϊσ σία (πρό ΣΓ Α Ι.,3. Ό ιχθύς Α ί Α νοεις στέααονζαι μ έ χ ρ ι τη ς δ 1 Δεκεμβρίου γλώσσα ΦΙΛΟϋ *0 τώ» Ιύ>/ ν*, ΙχΙτ* ί δ*** νά γ(*άφΐμ4 (Φάλαινα, Ιθάκη, Λάϊος, Ό φ ις, Σΰκον ) ί Ιύβίΐς»ί δίαγννί-ϊομ*»1**, *α>1 «ία; 4ν ζφ Τ^αφ*ίφ /α* «2? φβ«ίή«ν* Χχοσχο* πιρ*ίχΐί 9# (ρνΐ!«λλ! Φ«ααΓΑΐ φΰ 'Αντίδια (άντί, δ ιά.) 488. 'Ασία-όσ^»7.1«Λ ίξ ίγ ρ ιψ ο « Ό φοΰρνο;. Μέ δυο ζΰα θα σχημ.ατίσ τί, 490. Ο Σ -Σ Α Κ. Φ'Ν "Οαιΐί - λυταν, φγνοι, Σ Ι Α Μ Ε I Ρ Α! Κ άτι που οτ«ν τδ «ττοκτη<τ8τβ ΣΑΜΗ Ρ Λ Εύκολα δέν σας αφίνί!. ΑΜΗΝ' ; Κ Α Τ Α 'ϋατάλη ύπλ ΑΓλρολο,. «ίύ - Ε τ ο ^ ε ιό γ ρ ιφ ο ς. ^... Αν',ένοςιαρςθμόυ "Ενα γράμμα τοΰ πρόσθεσης, Εις τήν τσέπην σου ευθύς "Ο,τι γίνεται θά θέσης. ', * 9 ΐά λ η ν π ν χ ο ύ Ι ΐ6 $ ν σ ο 9 ν»77; Α ίνιγμ,οι. ' Χωρίς πόδια κ ι ' δμως τρέχω Καί πολλήν άξίαν ϊχω. '.Είμαι ό πρώτος των δρομέων, Ό ; καί τών καταστροφέων.. 'Σ ο τ ό Χ η ιτο τβύ & βαγ*νο υ ς [ 578. Μ α γικ ή 1 * ώ ν. Ό ΝΓκος καί ή αδελφή-του παίζουν. "Εξαφνα ή αδελφή του βάζει εις τό στόμα της μίαν καρφίτσαν. 'Ανθή ί γρήγορα πτύσε την! τής φωνάζει ό ΝΓκος- θά τήν κάταπιης καί θά πεθάνης... Μαμα! Ή Ανθή βάζει 'ςτό στόμα τής καρφίτσες! Α λλ' ή μαμά δένφαίνεται, δέν ακούεται. "Εχει βιαστικήν εργασίαν. *Αλλά τ ί κάμνει; ÎL n ù lr vvth Tlo X vu vixt vluokuqw ii [ f J 87f>. Π αρκλ.λ,-ηλόγραμυν. * * * * * Νάντικατασταθοΰν οΐ -ά- * στερίσκοι διά γραμμάτων - ούτως ώστε ναναγινω Λ ε- ' * ται: άνω,αρχαίος βασιλεύς- * κάτω, μέγαςφιλάσοφος'-'δε * * * * * * * * ξ:5 ιχθύς, αριστερά ^Ηίϊτ τριάρχης. - ; Ε ατ< ίλ': i - ν τ ί, ε Ι ρ ν ' - ι α ι ι ι ;;80. Τ ρ ίγ ω νό ν. ' 1. Ά ρ χ α ίϊ εότης.» 2.' Ό μ ο ίω ς.. 3. 'Αντωνυμία. 4. Δυναμις Γράμμα..- FjrtäX -i i'lli n. τ ύ ι ί Α ο ξ ίο υ ' Έ ρώτηβι '?-. ; - - Εκτός τής-μνίας, τί'άλλο.όχει 6 πόδας;.- Itùr> iîl*l ν π ο ν ο ύ ο φ ο υ Π ιτ τ ο Μ ύ Τ ρ ιπ λ ή Ά χ ρ ο β τ ιχ ίς.. Τά. άρχικά στοιχεία'τον ζητουμένων λέξεων βπότελοΰν.δένδρον, τά-δεύτερα- κριτήν, τα τρίτα μέρος τοΰ πλο'ίόυ. 1, Μυθολογικόν' tépa;. 2, Νόμισμα. 3, Έπίρ, ρημα τόπου. -4, Επίρρημα χρόνου. 5,-Προφήτης 'ίίσιύ*< η ύ*β Ê X h fv o n o v k a ç [ e J «03. Ε λ ι«ο β ύμ.φ ω νο ν ' η ιι ιο art- α υου Ή σ ιΰ λ η i m 's i g y v fj ij a r to v v cà tq ^ 88 4\ 2* 4* γ + ν = Ο ' ν O ç i à l y ύ π ό τ </2 Χ $νΰθψβ$ο% / Λ Υ Σ Ε Ι Σ - \ Ρ Α Ο Τ I τ ^ ν ΓΓ* *ΐ}μ**ιΐΜύ}Μ Χΰχήσ/ΟΑ1 τ ύ ΐ 1 φ ίλ λ ω ν 3 9, * 476. Παρασκευή (παρά, όκεύη.'ι 477 "Ορκο;- όρος. «78. Τό στοιχείο» Α I 480. μ η [μηρός, Ή Αη ρος ρώσσός, Π φ η ' σος σωστό; -, Ο Ξ Φ Ο Ρ Δ Ή ζ α τος τόσος, ί - Κ ος στα, ταφή,φυλή,λύμη Οπη (άρετη Π οΰ:) Τ I Ινδία.. 49R. Ή "Αννα Ρ Ι Ο Ν πετνα- ]όια'να' ΠΉ"ΝΑ έίτόι- '- Α - (-Α. μάσουν- ) 494."Οπως στρώσης θά πλαγιάσης. 49Β. ΣΟΛΩΝ ( Σιωπώ, Ορος-,Λαμπρός, Ωραίο;, Νότος: ) Φωνή λαοΰ, φωνή Θεοΰ Μή επαινεί σαυτόν. [ δ ι α π α ι δ α ς : Κ α π ϊλ λ ά τ ς τ α, β χ ο ύ φ ο ν ζ, φ α ν έ λ λ β ς, - κ ά λ τ Ο ε ς κ α έ ^ n a d n o ir v iq ΕΙΣ ΤΟΥ M IÎPOYMH

7 4 0 4 H W A H A àsis TON îi Π λιδύν 1 8 N01HBP1C ΠΡΟΣΚΛΗΣΙΣ ΤΗ Σ ΔΙΑΠΛΑΣΕΩΣ Π Ρ Ο Σ Α Ν Α Ν Ε Ω ΣΙΝ Τ Η Σ Σ ΥΝ Δ ΡΟ Μ Η Σ ΔΙΑ ΤΟ ΕΤΟΣ Ιβ Ο Ι AJti> d f i y t ÿ o v μ έ χ ρ ι t l i ç ι Γ ί α ν υ ν α ρ ί ο υ. Ο ΐ δ ρ ο ι y l v o w o i α ϋ τ ο ΐ. τ ά ό ω ο ε κ α ό έ λ ιό α φ κ λ λ ά δ ι α, τ ά γ ρ α μ μ ά τ ι ο ν το<? Β ί^ π α Ο ώ μ α τ ο ς. - _ τ ό Λ α χ ε ϊο ν t ô v Δ ώ ρ ω ν. Τ Ο πρώτιστον καθήκον τταντός καλού συνδρομητού, είνε ή έγκαιροί προπληρωμή τής συνδρομής του. Πώ χαί πόσον άντιλαμδάνονται τ 6 καθήκον τούτο οΐ φίλο* μου, μαρτυρεί τό έ ής γεγονός : Δύο ήδη μήνας προ τής λήίεαις τού έ τους, καΐ.πρό πόσης έκ μέρους μου προςκλήσεως ή ύπομνήσεωο, πολλοί έψάνησαν πρόθυμοι νάνανεώσουν τήνουνδρομήν τω ν, συνο-. δςύάαντες μάλίστα, τήν π αρα γγελίαν καί δ ι πιστολ ώ ν κολακευτικω τάτω ν, α] όποιοι πραγματικώς μ έ καμαν ύπερήφανον! Δ έν έχω λοιπόν άνάγκην νά έκταθώ, όμιλούσα -περί τού καθήκοντος τούτου καί πρατρέπόυσ α'ίγς έκηλήρωσίν του. Είμαι βέβαια, ότι οί φίλοι μου πολύ περισσότερον θά φανούν πρόθυμοι τώρα, δτε έπέστη δ καιρός τής τακτικής άναυεώ σεω ς, καί δημοσιεύεται έττι τούτιμ ή σημερινή Πρόσκλησις. Ο ύτε ψηφοφορία φέτος, ούτε τίποτε. Ο! όροι μας μένουν οί αύτοί, ά π αρχής μέχρι τέλο υς. Τό φύλλον έδδομαδιατον καί όκτάσέλιδον (όταν δέν θά εΐνε δωδικασέλιδον διά του Ξ εσ π αθώ μ ατος.)ή συνδρομή προπληρωτέα, έπ τά.( 7 ) δρα χμοί διά τό Εσωτερικόν, όκτώ (8 ί φράγκα χρυσά διά τό Έ ίω τερικόν. Τ ά πρώτα φύλλα τοΰίανουαρίου θά σταλούν πρός όλους, καί έπειτα... δ, έπειτα ή άποστολή δά έέακολουθήση μ ό ν β ν πρός δσους θ ά έ χ ο υ ν ά να νεώ σ η τή ν συνδρομήν των; Δ ιά τούς άλλους,τό φύλλον θά διακοπή άνεέαιρέτως. ΕΤνε μέτρου γενικόν, τό οποίον άπό τίνος έφαρμόέω αύστηρότατα, καί είπα άλλοτε διά ποίους λόγους. Λ οιπόν : μαζί μέ τό σημερινόν φυλλάδιον, λαμδάνετε καί έ ν Δ ελτίον Εγγραφής. "Οσοι Επιθυμείτε νά είσθε συνδρομηταί καί κατά τό έπάμςνον έτος ΐη ο ι, συμπληρώσετε τό δελτίον τούτο καί θά μού το έπιστρή.-. ψ π ε-μ έ τό άντίτιμον τής συνδρομής. 'Ο δηγίας περί α ποστολής χρημάτων, βλέπετε έπι τού Δ ελτίου. Έ χ ετε καιρόν άπό σήμερον μέχρι τής 5 Ίανουαρίου ιη ο ι,. (ή όποια εΐνε ή τελευταία ήμέρα τής προθεσμίας διά τό ΛαχεΤον,) δηλαδή ένάμισυμήνα. Ε ίνε άρκετός, διά νά προφθάσουν καί οικατοικοοντεο είςτά μακρυνότερα μέρη. Θά σας παρακαλέσω μόνον νά μή άναμένετε δλοι τήν τελευταίου στιγμήν. Ό σοι έχετε τά χρήματα προχειρότερα, νά τα στείλετε άπό τώρα. πρός άποφυγήν τής μεγάλης συσσωρεϋσεως τω ν Εγγραφών, ή δποία τόσον μέ παραζαλίζει τάς τελευταίας ήμέρας τής προθεσμίας. Ό σ ο ν ένωρίτερα τόσον καλλίτερα, Τ άς λεπτομερείας τού νέου Λ αχείου τώ ν Δ ώ ρω ν, διά τούς συνδρομητάς τού , θά δημοσιεύσω εις τό προσεχές φύλλον. Σήμερον σάς λέγω μόνον, ότι εις τό ΛαχεΤον θά λάβουν μέρος έκ τω ν παλαιώ ν καί νέω ν συνδρομητών, μόνον δσοι θά έχουν άνολίεώοη ή έγγραφή μέχρι τής 5ης Ίανουαρίου τδβραδύτερον. Κα-. νείς άλλος. Τώρα διά τό Ξεσπάθωμα. Ε ΐνε ή Ιττοχή του, καί πρέπει νάρχίσετε άπό τώρα, διότι μέ τό νέου έτος έγγράφονται εύκολώτερα καί οί νέοι συνδρομηταί. Οί δροι μένουν οί ίδιοι: Δ ιά κάθε νέον συνδρομητήν, χαρίζω ώς δώρον εις τόν έγγράφοντα αύτόν Ιν Γραμμάτιον άέίος ι φράγκου, έέοφλούμενον είς είδος είς τό Γραφεϊόν μου καί έ ν Εύσημον διά τό Ξεσπάθωμα. Κ αί κάθε πού έγγράφονται νέοι συνδρομηταί διά τού Η εσπαθώματος, έκδίδω έν φύλλόν δ ω δεκ α σέλιδο ν ά ντί τού συνήθους όκτασελίδου. Τ ι ά λλο θέλ ετε; 'Εμπρός λοιπόν I άνανεώσατε, ζεσπαθώσατε, φανήτε πρόθυμοι συνδρομηταί, αληθείς φίλοι. Ή λ θ ε υ ό καιρός τώ ν I ρ γ ω ν. Σ άς άναμένω καί σας σπάζομαι. Η ΔίΑΠ Δλειε ΛΑΡΥΓΓΟΛΟΓΟΣ ΠΤΟ ΛΟ ΓΟ Σ Μ. Π. Π ΑΠ ΑΔΟ Π Ο ΤΛΟ Σ τίύίς chef âe Unique h ΠαςιοΙνις μ &rjyij%oir Είδιχος 8 ii t l j vtoov«τ5ν Α ν α π ν ε υ σ τ ι κ ώ ν οργάνων, τβΰ Α Α ρ υγγο ς, τον Λ α ι μ ο ί, τ η ς Ρ ιν ά ς Κ αί τ ω ν Ü T Ü S. rûÿa«i *eri 3 4, Ό δά ί 0*rvja4<0V, 11 B *Ev A^UNAIS E A T A S T H N A T A Μ η χα νικόν έ ρ γ ο ( ίΐά < Η ο ν φ α κ έλ λ ω ν κ α ί κα σαότίχω ν ΧΑΡΤΟΠΩΛΕΙΟΝ Β ε β λ ιο β ιΐιΐο ν Γραμ,μογρα$*ϊον Τυπογραφείου ΕΝ ΑΘΗΝΑίΧ όόος A ïo Jav àp Εις τα Καταστήματα «ΛΟΥΒΡ» ΕΦΘΑΣΑΝ ΘΕΡΜΑΣΤΡΑ! Β Α Ζ Ο Λ ΙΚ, Φ Α Γ ΙΑ Ν.Σ, Ε Μ Α Γ Ε i l ΛΡΑ Χ- ' Κ Α Ι Σ ΙΔ Η Ρ Α» 1 1, , , , , , , , ; 6 Β , , , , , 8 0. Έχ τον τυπογραφείου των Κατ«στη ΐάτων Α νίατη Κωνσταντινίδου j 900.