Γερμανική Σχολή Αθηνών Λεύκωμα Aποφοίτησης 12-ΑBC Deutsche Schule Athen Abi-Jahrbuch 12-ABC

Transcript

1

2

3 Γερμανική Σχολή Αθηνών Λεύκωμα Aποφοίτησης 12-ΑBC Deutsche Schule Athen Abi-Jahrbuch 12-ABC

4 editorial editorial Αγαπημένοι Τελειόφοιτοι της Χρονιάς 2012, Πέρασε γρήγορα ο χρόνος από τότε, το Σεπτέμβρη του 2006, που βρεθήκατε για πρώτη φορά στο προαύλιο του σχολείου. Τότε που ξεκίνησε για σας ένας αγώνας ανταπόκρισης σε μεγάλες απαιτήσεις, ένας αγώνας που τελείωσε με κατακτήσεις για όλους σας και για όλους που σας αγαπούν, αλλά και για όλους που σας στήριξαν σε αυτή την προσπάθεια. Αυτός ο νικηφόρος αγώνας ας είναι η αρχή για τη νίκη και για άλλους δυσκολότερους αγώνες της ζωής σας. Αποκτήσατε το Abitur. Κάθε μία και κάθε ένας από σας απέκτησε το δικό του Abitur. Αυτός ο τίτλος έχει μεγαλύτερη σημασία από την βαθμολογική επίδοση. Είναι πιο σημαντικό το ότι σημαίνει τη δημιουργία ισχυρής προσωπικότητας, η οποία, με ξεκάθαρο και ανοικτό μυαλό, θα σταθεί μπροστά σε νέες προκλήσεις μιας δύσκολης εποχής, δεν θα έχει ανάγκη να πορευθεί σε «πλάγιους» δρόμους, μιας προσωπικότητας η οποία θα αγαπηθεί και θα αγαπήσει. Αγαπημένα μας παιδιά, συγχαρητήρια για την επιτυχία σας από την καρδιά μου, εκ μέρους του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του Ελληνικού Τμήματος της Γερμανικής Σχολής Αθηνών. Μετά από διδασκαλία μερικών χιλιάδων ωρών, φτάσατε στην κορυφή. Μαζί με τους γονείς σας, βάλατε τον πήχη ψηλά και είχατε μεγάλη επίδοση. Ο Σύλλογός μας, για άλλη μια χρονιά, εξέδωσε το λεύκωμα των τελειοφοίτων που προσδίδει ιδιαίτερη σημασία στις διαπροσωπικές σας σχέσεις. Ευχαριστούμε θερμά τα μέλη μας κ. Παναγιώτη Αναγνώστου και κα Ελένη Χατζηγιαννάκου-Αναγνώστου, γονείς τελειοφοίτου του 12Α, για την ευγενική χορηγία του δημιουργικού του λευκώματος. Πιστεύουμε ότι το λεύκωμα είναι η επιλογή ή, αν θέλετε, είναι ένα βήμα διαλόγου που θα σας δίνει πάντα τη χαρά να ξαναζήσετε πολλών χρωμάτων σκηνές της μαθητικής σας ζωής, να ξαναζήσετε την τάξη σας, να ξαναβρεθείτε στο σπίτι που ζήσατε επί έξι χρόνια. Επιθυμούμε να συμβάλουμε στη προσωπική αναδρομή σας στο παρελθόν. Κρατήστε ζωντανές τις αναμνήσεις από μια μοναδική περίοδο της ζωής σας, τη θητεία σας στη Γερμανική Σχολή. Με την ευκαιρία, θα ήθελα να σας συγχαρώ και εκ μέρους των εκπροσώπων των γονέων των τμημάτων σας, της κας Ζωής Αγγέλου (12Α), του κ. Βαγγέλη Γκούντη (12Β) και του κ. Μάκη Συκιώτη (12C). Μαζί με τους γονείς σας, και οι τρεις στάθηκαν δίπλα σας με συμβουλές και δράσεις για να αντιμετωπίσετε δυσκολίες και να αξιοποιήσετε προκλήσεις, και, αν μου επιτρέπετε, πολλές φορές συμπόνεσαν και δώσανε το δικό τους αγώνα για σας, για το καλό σας. Γι αυτό, αγαπητά παιδιά, αξίζουν, τόσο οι γονείς σας όσο και οι εκπρόσωποι τους, ένα μεγάλο «ευχαριστώ» για την υποστήριξή τους και τη συνεργασία τους με το σχολείο. Η αποφοίτηση είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την ευγνωμοσύνη. Όπως, βέβαια, είστε ευγνώμονες στους γονείς και στους καθηγητές σας, έτσι και εκείνοι είναι ευγνώμονες σε σας, γιατί είδαν στο πρόσωπό σας το αποτέλεσμα της δουλειάς τους, την επιτυχία της αποστολής τους, την προσωπική τους καταξίωση. Και τώρα, ελεύθεροι, αυτεξούσιοι και αυτόνομοι, ιδιότητες που διακρίνουν τους ανήλικους από τους ενήλικους, θα ακολουθήσετε ένα νέο δρόμο. Σας ευχόμαστε από καρδιάς, κάθε καλό στην επιλογή του σωστού κράματος «καθήκοντα-ελεύθερος χρόνος». Και σας παρακαλούμε, μη ξεχάσετε και κάτι ακόμη στο διάβα της ζωής σας: Να μη ξεμάθετε να είστε άνθρωποι. Να συμμετάσχετε σε εθελοντικές πρωτοβουλίες. Να διαμορφώσετε την πατρίδα σας αξιοποιώντας τις επιλογές που σας προσφέρονται. Μη ξεχνάτε ό,τι, δίπλα σε σας, υπάρχουν άλλοι, οι οποίοι δεν είχαν τις δικές σας επιδόσεις ή απλά δεν τους δόθηκαν οι ευκαιρίες που σας δόθηκαν, ώστε να ανήκουν όπως εσείς στους νικητές της μόρφωσης. Θα είστε υπεύθυνοι και για αυτούς. Για να κλίσω το χαιρετισμό μου στο Λεύκωμά σας, θα δανειστώ τα λόγια που έγραψε μια τελειόφοιτος σε μια γερμανική σχολική εφημερίδα με θέμα: Gedanken zum Abitur : Bald beginnt ein neuer Lebensabschnitt. Neben der Freude ein Gefuehl der Traurigkeit, Verlassenheit. Eine Gesellschaft, die mehr als nur Wissen erlernt hat, geht auseinander. Verschmolzen durch viele Gespraeche, Klassenfahrten, Kurstreffen und die Erkenntnis, dass Lehrer auch nur Menschen sind, muessen wir auch auf eigenen Beinen stehen. Aller Anfang ist schwer, doch wir schaffen es. Είμαστε σίγουροι: θα πετύχετε! Νίκος Πρίντεζης Πρόεδρος ΔΣ Συλλόγου Γονέων ΓΣΑ

5

6 Liebe Absolventen der griechischen Abteilung, ein langer Abschnitt Eures Lebens geht zu Ende, 12 Jahre Schule, davon 6 Jahre an der DS Athen. Ein Abschnitt der in der Rückschau von großem Erinnerungswert für Euch sein wird. Vielleicht spürt Ihr gerade jetzt einen kleinen Abschiedsschmerz, jedoch überwiegt bestimmt das Gefühl: Es ist vorbei! Ich habe es geschafft und ich bin stolz auf meine Leistung! Die eine oder der andere unter Euch wird nach der letzten Prüfung die Bücher in die Ecke pfeffern und sich denken: Schluss mit dem Lernen, nie wieder, ich habe es hinter mir! Das kann ich gut verstehen, aber ich glaube wir wissen alle, dass dieses Gefühl nur vorübergehend sein wird und Eurer Erleichterung über den guten Schulabschluss zuzuschreiben ist. In Wirklichkeit werden Eure Köpfe bald wieder rauchen. Ihr gehört zu der Generation, in der lebenslanges Lernen unumgänglich ist. Ob im Studium, beim Berufseinstieg oder im Laufe des Erwerbslebens: das Lernen wird Euch immer begleiten. Mit Eurer guten schulischen Ausbildung habt Ihr das Fundament gelegt, dieser Herausforderung zu begegnen. Ihr habt Wissen, Denkmodelle und Arbeitsstrategien erworben und seid fähig, Euch Neues anzueignen, das Erlernte zu reflektieren und Entscheidungen zu treffen. Mit diesen Grundrundlagen müsst Ihr nicht bange sein vor dem, was auf Euch zukommt: Ihr seid sehr gut Vorbereitet. Für Eure Zukunft wünsche ich Euch Glück und Erfolg. Euer Schulleiter Thomas Fischer Αγαπητοί απόφοιτοι του ελληνικού τμήματος, μια μακρά περίοδος της ζωής σας έκλεισε: 12 χρόνια σχολείο, από τα οποία τα 6 χρόνια στη ΓΣ Αθηνών. Πρόκειται για μια περίοδο, η ανασκόπηση της οποίας θα συνοδεύεται για εσάς με πολύτιμες αναμνήσεις. Ίσως ήδη να νιώθετε αμυδρά τον πόνο του αποχωρισμού, ωστόσο σίγουρα υπερέχει το συναίσθημα: «Τελείωσε! Τα κατάφερα και είμαι περήφανος για τις επιδόσεις μου!» Κάποιοι από εσάς θα πετάξουν μετά την τελευταία εξέταση τα βιβλία σε μια γωνία και θα σκεφτούν: «Τέλος το διάβασμα, ποτέ ξανά δεν θα ασχοληθώ ξανά μ αυτό!» Όλα αυτά είναι κατανοητά, αλλά πιστεύω πως όλοι γνωρίζουμε ότι το συναίσθημα αυτό θα είναι προσωρινό και οφείλεται στην ανακούφιση που θα νιώσετε για το καλό απολυτήριο. Στην πραγματικότητα, σύντομα πάλι θα καταπιαστείτε με τη μελέτη. Ανήκετε στη γενιά, για την οποία η «δια βίου μάθηση» είναι αναπόφευκτη. Είτε στις σπουδές, είτε κατά την είσοδο στο επάγγελμα ή κατά τη διάρκεια της επαγγελματικής ζωής: η μελέτη θα σας συνοδεύει πάντα. Με την καλή σχολική εκπαίδευση θέσατε τα θεμέλια, ώστε να ανταποκριθείτε σε αυτή την πρόκληση. Κατακτήσατε γνώσεις, μοντέλα σκέψεις και στρατηγικές εργασίας και είστε ικανοί για την αφομοίωση νέων γνώσεων, τον αναστοχασμό όσων έχετε μάθει και για λήψη αποφάσεων. Διαθέτοντας αυτά τα θεμέλια, δεν πρέπει να φοβάστε ό,τι σας περιμένει: είστε καλά προετοιμασμένοι. Για το μέλλον σας εύχομαι τύχη και επιτυχία. Ο διευθυντής σας Thomas Fischer

7 Αγαπημένοι τελειόφοιτοι, Μετά από 12 χρόνια μαθητικής πορείας είστε έτοιμοι να ανοίξετε τα φτερά σας και να αντιμετωπίσετε τον πραγματικό κόσμο. Οι περισσότεροι από εσάς θα αφήσετε την προστατευμένη ζωή και θα βρεθείτε μόνοι σας απέναντι σε καινούριες πρωτόγνωρες καταστάσεις στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό. Δυστυχώς την εποχή αυτή η χώρα μας και μαζί μ αυτήν εμείς οι πολίτες της, βρισκόμαστε σε μια δύσκολη κατάσταση, που έχει ως αποτέλεσμα εσείς οι νέοι να χρειαστεί να αγωνιστείτε σε δυσκολότερες συνθήκες για να πετύχετε, αλλά και να χρειαστεί να δημιουργήσετε μια νέα Ελλάδα όπως εσείς την ονειρεύεστε αφού όπως φαίνεται εμείς οι προηγούμενες γενιές αποτύχαμε. Είμαι πεπεισμένος ότι το σχολείο μας σας έχει δώσει όλα αυτά τα εφόδια ώστε να μπορέσετε να ενταχθείτε στην κοινωνία ως δημιουργικοί και ολοκληρωμένοι πολίτες, με ελεύθερη σκέψη και κρίση. Είστε απόφοιτοι ενός μοναδικού σχολείου που καταφέρνει να συνδυάζει την γερμανική και την ελληνική κουλτούρα, δίνει εξίσου δυνατή ελληνική παιδεία και βιωματική γνωριμία με την γερμανική φιλοσοφία αλλά επειδή δεν έχετε μέτρο σύγκρισης ίσως να μην το αντιλαμβάνεστε. Δεν υπάρχουν συνταγές για το πώς να βαδίσετε στο νέο σας δρόμο. Συνταγές έχουν συνήθως οι φανατικοί. Υπάρχουν μόνο γενικές κατευθύνσεις που συνοψίζονται σε λίγες λέξεις: ταπεινοφροσύνη, ανεκτικότητα, περιέργεια, ευ ζην. Η Ευτυχία έρχεται μόνο όταν σπρώχνουμε το μυαλό και την καρδιά μας όσο πιο μακριά μπορούν να φτάσουν. Ο σκοπός της ζωής είναι να μετράς, να λογαριάζεσαι να αντιπροσωπεύεις κάτι, να έχει κάποια σημασία το γεγονός ότι έζησες. Τα εμπόδια που θα συναντήσετε για να το πετύχετε θα είναι πολλά. Για να δανειστώ όμως μια φράση του Henry Ford «τα εμπόδια είναι εκείνα τα φοβερά πράγματα που βλέπει κανείς, όταν παίρνει τα μάτια του από τον στόχο». Εύχομαι να κρατάτε πάντα το βλέμμα σας σε αυτόν. Πρίν σας αποχαιρετίσω θέλω να σας διηγηθώ μία ιστορία του Χόρχε Μπουκάι : Μια φορά, δυο βατραχάκια, έπεσαν σε ένα βάζο με αφρόγαλα. Αμέσως κατάλαβαν ότι βούλιαζαν. Ήταν αδύνατο να κολυμπήσουν ή να επιπλεύσουν για πολύ μέσα σε εκείνη την πηχτή μάζα που έμοιαζε με κινούμενη άμμο. Στην αρχή, τα βατραχάκια χτυπούσαν με μανία τα πόδια τους για να φτάσουν στην άκρη του δοχείου. Όμως, ήταν ανώφελο. Απλώς πλατσούριζαν στο ίδιο σημείο και βυθίζονταν περισσότερο. Ένιωθαν ότι γινόταν όλο και δυσκολότερο να ανέβουν στην επιφάνεια και να αναπνεύσουν. Το ένα φώναξε: «Δεν μπορώ άλλο. Είναι αδύνατον να βγεις από εδώ. Σε αυτό το υλικό δεν μπορείς να κολυμπήσεις. Αφού θα πεθάνω, δεν βλέπω γιατί πρέπει να παρατείνω το βάσανό μου. Τι νόημα έχει να πεθάνεις εξαντλημένος από μια στείρα προσπάθεια;». Μόλις το είπε αυτό, έπαψε να χτυπάει τα πόδια του και βυθίστηκε αμέσως. Το κατάπιε κυριολεκτικά το πηχτό άσπρο υγρό. Το άλλο βατραχάκι, πιο επίμονο και ίσως πιο πεισματάρικο, σκέφτηκε: «Δεν γίνεται! Δεν υπάρχει τρόπος να κουνηθείς μέσα σε αυτό το πράγμα. Ωστόσο, παρόλο που ο θάνατος πλησιάζει, προτιμώ να παλέψω ως την τελευταία μου πνοή. Δεν θέλω να πεθάνω ούτε δευτερόλεπτο πριν την ώρα μου». Συνέχισε να προσπαθεί και να πλατσουρίζει στο ίδιο σημείο, δίχως να προχωρεί ούτε εκατοστό, ώρες και ώρες. Και ξαφνικά, τόσο που χτυπούσε τα πόδια του, το αφρόγαλο έπηξε και έγινε βούτυρο. Έκπληκτο, το βατραχάκι πήδηξε και πατινάροντας έφτασε στην άκρη του δοχείου. Και γύρισε στο σπίτι του κοάζοντας χαρούμενο. Μην εγκαταλείπετε ποτέ την προσπάθεια ένα μήνυμα που είναι επίκαιρο όσο ποτέ Σας συγχαίρω για τις επιτυχίες σας και σας εύχομαι καλή σταδιοδρομία. Βασίλης Τόλιας Διευθυντής Λυκείου