Περί αργιών στα μειονοτικά σχολεία της Θράκης και άλλων τινών

Transcript

1 Περί αργιών στα μειονοτικά σχολεία της Θράκης και άλλων τινών Δεν πιστεύω ότι η αργία είναι μήτηρ πάσης κακίας, για πολλούς λόγους. Ομοίως αμφιβάλλω και για το αντίστροφο, για το αν δηλαδή η εργασία είναι μήτηρ πάσης αρετής τώρα τελευταία πιο έντονα, κρίνοντας από τις αντιδράσεις ορισμένων χριστιανών/ πλειονοτικών δασκάλων που υπηρετούν σε μειονοτικά σχολεία της Θράκης, με αφορμή την πρόσφατη ανακίνηση του ζητήματος των αργιών στα μειονοτικά σχολεία και την ενδεχόμενη αύξηση των ωρών εργασίας τους. Ως γνωστόν, το θέμα (επαν)ετέθη - όπως πληροφορούμαστε από τον τοπικό τύπο - προ δεκαπενθημέρου περίπου, αυτή τη φορά από τον βουλευτή Ροδόπης της Νέας Δημοκρατίας κο Ιλχάν Αχμέτ, σε προσωπική επιστολή του (γιατί άραγε προσωπική και όχι κάτι ποιό δημόσιο;) προς την Υπουργό Παιδείας. Εκεί φαίνεται να αναφέρει - πιστεύω με κάποια δόση υπερβολής - ότι, λόγω του ιδιαίτερου καθεστώτος που ισχύει, "τα μειονοτικά σχολεία της Θράκης δίνουν την εικόνα ότι βρίσκονται μονίμως σε κατάσταση αργίας" και να προτείνει στην υπουργό "διάφορες εναλλακτικές λύσεις στην υπουργό με στόχο την εξισορρόπηση των ημερών διδασκαλίας στα μειονοτικά σχολεία της Θράκης με τα υπόλοιπα δημόσια σχολεία της ελληνικής επικράτειας". Επισκοπώντας την ιστορία του θέματος βλέπουμε ότι τα μειονοτικά σχολεία υπάρχουν σήμερα στην Θράκη ως επιβίωση/ εξέλιξη των σχολείων που λειτουργούσαν οι μουσουλμανικές κοινότητες κατά την ενσωμάτωση της Δυτικής Θράκης στην Ελλάδα το 1920, καθώς τα κρατικά οθωμανικά σχολεία που υπήρχαν στην Δυτική Θράκη έπαυσαν να λειτουργούν κατά την περίοδο της βουλγαρικής κατοχής και μετέπειτα της διασυμμαχικής διοίκησης της Θράκης Στις αρχές, τα σχολεία αυτά - στα οποία φοιτούσαν και εξακολουθούν να φοιτούν αποκλειστικά μουσουλμάνοι μειονοτικοί μαθητές - δίδασκαν μόνο μουσουλμάνοι δάσκαλοι, κατά κανόνα οι ιμάμηδες (εφημέριοι) των παρακείμενων τζαμιών, 1 και έτσι τηρούνταν, αυτονοήτως, όλες οι μουσουλμανικές θρησκευτικές αργίες. Έτσι, 1 Στη Θράκη το σύνολο σχεδόν των μειονοτικών σχολείων (πάνω από 95%) είναι χτισμένο δίπλα σε τεμένη με τα οποία έχουν στενή νομική και λειτουργική σύνδεση.

2 ζήτημα άρχισε να εμφανίζεται όταν στα σχολεία αυτά άρχισαν να υπηρετούν και Έλληνες χριστιανοί δάσκαλοι της ελληνικής γλώσσας. Με βάση τα διαθέσιμα σχετικά κείμενα 2 βλέπουμε ότι πρώτη σχετική αναφορά και ρύθμιση γίνεται στο Ν.Δ της 6ης Οκτωβρίου 1954 (Φ.Ε.Κ. Α' 239, 1954). Εκεί, στο άρθρο 8, αναφέρεται ρητά ότι "Τα τουρκικά σχολεία Δυτικής Θράκης αργούσι: α) Κατά τας Εθνικάς εορτάς της 28ης Οκτωβρίου, της 25ης Μαρτίου και κατά την ημέρα της ονομαστικής εορτής της Α.Μ. του Βασιλέως. β) Κατά τας τουρκικάς θρησκευτικάς εορτάς ήτοι: 1) Κατά το Σεκέρ Μπαϊράμ ημέρας 5, 2) Κατά το Κουρμπάν Μπαϊράμ ημέρας 5, 3) Κατά τας 4 εορτάς του Μωάμεθ (Λεϊλε Ραγκαΐπ, Καλβούτ, 3 Λεϊλέ Μπεράτ, και Λεϊλέ Μιράτσ), 4) Κατά την ημέραν της εβδομαδιαίας αργίας 4 και την πρώτην Ιανουαρίου. Οι Έλληνες διδάσκαλοι της ελληνικής γλώσσης δημόσιοι και ιδιωτικοί υπάλληλοι δεν εργάζονται επιπλέον κατά τας υπό του Β.Δ. της 27-7/ προβλεπομένας δια τους Έλληνες το γένος Χριστιανούς Ορθοδόξους διδασκάλους ημέρας αργίας των Χριστιανικών εορτών, εις ας προτίθεται και η εορτή των Τριών Ιεραρχών." Την τελευταία αυτή παράγραφο έρχεται να τροποποιήσει/ αποσαφηνίσει το Ν.Δ της 25ης Ιανουαρίου 1972 (Φ.Ε.Κ. Α' 17, 1972) που στο άρθρο 3 ορίζει ότι "Ειδικώς ως προς τους δημοσίους εκπαιδευτικούς λειτουργούς των ως άνω σχολείων, ως αργία θεωρείται και το από της 24ης Δεκεμβρίου μέχρι και της 3ης Ιανουαρίου και από Μ. Πέμπτης μέχρι και της Τρίτης του Πάσχα χρονικόν διάστημα". Την τελική, και μέχρι σήμερα ισχύουσα, ρύθμιση του ζητήματος κάνει η Υπουργική Απόφαση (ΥΠ.Ε.Π.Θ.) της (Φ.Ε.Κ. Β' 501, 1978), που στο άρθρο 11 αναφέρει. "Τα μειονοτικά σχολεία της Θράκης αργούν οσάκις αργούν και τα δημοτικά Χριστιανικά σχολεία και επιπλέον κατά τις θρησκευτικές μουσουλμανικές εορτές ήτοι: 1)Κατά το ΣΕΚΕΡ ΜΠΑΪΡΑΜ, ημέρες 5 2) Κατά το ΚΟΥΡΜΠΑΝ ΜΠΑΪΡΑΜ, ημέρες 5, 3) Κατά τις τέσσερις εορτές του Μωάμεθ 2 Αναφέρομαι στη νομοθεσία που διέπει την μειονοτική εκπαίδευση όπως αυτή παρουσιάζεται στο βιβλίο των Λ.Μπαλτσιώτη και Κ. Τσιτσελίκη, Η Μειονοτική Εκπαίδευση της Θράκης: Συλλογή Νομοθεσίας - Σχόλια, εκδ. Αντ. Ν. Σάκκουλα, Αθήνα - Κομοτηνη, Ενδεχομένως πάνω στο θέμα να υπάρχουν και άλλα σχετικά κείμενα και κυρίως υπηρεσιακά έγγραφα (π.χ. εγκύκλιοι της διοίκησης της μειονοτικής εκπαίδευσης), που όμως δεν έχουν συλλεχθεί και δημοσιευτεί, και έτσι ο μέσος ενδιαφερόμενος δεν έχει πρόσβαση σε αυτά. 3 Λάθος, μάλλον τυπογραφικό. Το ορθόν Μεβλούτ 4 Η εβδομαδιαία μέρα αργίας (τότε είχαμε εβδομάδα 6 εργάσιμων ημερών) δεν ορίζεται με ακρίβεια καθώς άλλα σχολεία - αυτά των "νεοτεριστών" - αργούν Κυριακή και άλλα - αυτά των "συντηρητικών" - Παρασκευή.

3 Με βάση λοιπόν αυτά, και με δεδομένο ότι όλες οι μουσουλμανικές θρησκευτικές γιορτές είναι κινητές, 5 μπορούν τα μειονοτικά σχολεία να αργούν, στην "καλύτερη" περίπτωση 14 ημέρες περισσότερες από τα δημόσια δημοτικά σχολεία - αν καμία μουσουλμανική αργία δεν συμπέσει με διακοπές Χριστουγέννων, Πάσχα, Σαββατοκύριακα, καλοκαιρινές διακοπές και άλλες σχολικές αργίες, πράγμα βέβαια που δεν συμβαίνει ποτέ -, και στην "χειρότερη" από τέσσερις έως καμία, όταν οι δύο μεγάλες πενθήμερες γιορτές πέσουν μέσα στις καλοκαιρινές διακοπές. Κάτι τέτοιο μάλλον θα συμβεί σε 11 με 12 χρόνια. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει ότι μέχρι και τη ρύθμιση του 1978, κατά τις ημέρες των χριστιανικών εορτών (Χριστούγεννα, Πάσχα κ.λ.π.) τα μειονοτικά σχολεία λειτουργούσαν μόνο με τους μουσουλμάνους μειονοτικούς δασκάλους, και οι μαθητές, κατά τις μέρες αυτές, διδάσκονταν μόνο τα μαθήματα του τουρκόγλωσσου μέρους του προγράμματος. Με τη ρύθμιση του 1978, και στα πλαίσια της προσπάθειας που έκανε η διοίκηση της μειονοτικής εκπαίδευσης να τα ελέγχει αποτελεσματικότερα, αποφασίζεται τα μειονοτικά σχολεία να παραμένουν κλειστά όσο χρόνο απουσιάζουν από αυτά οι πλειονοτικοί δάσκαλοι. Να μειωθούν λοιπόν οι αργίες στα μειονοτικά σχολεία; Νομίζω ότι τα μυαλά αρκετών - χριστιανών και μουσουλμάνων - εκπαιδευτικών των μειονοτικών σχολείων μπορεί να πουν ναι, αλλά οι καρδιές όλων σίγουρα λένε όχι. Κατανοητό. Καθώς όλοι εκλαμβάνουν τις επιπλέον αυτές αργίες ως κάποιου είδους προνόμιο. Ενδεχομένως και ως κάποιους είδους επιπλέον αμοιβής. 6 Πλην όμως προβληματικό. Και οι σχετικές διαμαρτυρίες, κατ' εμέ, άτοπες και κάποτε - όταν αποτελούν αφορμή για να φανερωθούν κάποιες πρόχειρα κρυμμένες και βαθιά ριζωμένες ρατσιστικές αντιλήψεις - απαράδεκτες. Οι χριστιανοί/ πλειονοτικοί δάσκαλοι που διδάσκουν τα μαθήματα του ελληνόγλωσσου μέρους του προγράμματος στα μειονοτικά σχολεία της Θράκης - και αναμφίβολα επιτελούν ένα εξαιρετικά δύσκολο έργο, για το οποίο ορθώς λαμβάνουν και ειδικό επίδομα, που ενδεχομένως θα έπρεπε να ήταν 5 Καθώς το Ισλάμ ακολουθεί σεληνιακό ημερολόγιο, οι γιορτές κάθε χρόνο μετακινούνται 11 μέρες προς τα "εμπρός". Ενδεικτικά αναφέρω ότι το 2005 η αργία για το Κουρμπάν Μπαϊράμ, ήταν στα μέσα Ιανουαρίου, το 2006, ήταν αμέσως μετά την αργία Χριστουγέννων - Πρωτοχρονιάς, και το 2007 θα συμπέσει με την αργία Χριστουγέννων - Πρωτοχρονιάς. 6 Κάθε πρωτοετής φοιτητής οικονομικών μπορεί να μας διαβεβαιώσει ότι ο μόνος τρόπος για να αυξηθεί η αμοιβή του ενός εργαζόμενου για τον οποίο προβλέπεται συγκεκριμένη αμοιβή ασύνδετη με τις ώρες εργασίας και την ποσότητα και ποιότητα του παραγομένου προϊόντος, είναι να μειωθούν οι ώρες εργασίας του.

4 υψηλότερο γιατί πολλές φορές οι συνθήκες είναι εξαιρετικά δύσκολες - προσέρχονται με οικεία βούληση, και γνωρίζοντας τη δομή και τις πολλές δυσκολίες του συγκεκριμένου χώρου ούτε κάνουν σε κάποιον χάρη ούτε τους οφείλεται από κάποιον χάρη. Φρονώ ότι το ζήτημα των ημερών αργίας στα μειονοτικά σχολεία - και υπενθυμίζω ότι και οι αργίες είναι ένα σημαντικό κομμάτι της εκπαιδευτικής διαδικασίας - μπορεί να εξεταστεί μόνο ως προς το αν υπηρετεί ικανοποιητικά τον στόχο της μόρφωσης των συγκεκριμένων μαθητών. Αν ναι, καλώς έχει. Αν όχι, να επανεξεταστεί. Με την μείωση όμως των ημερών αργίας θα λυθεί το πρόβλημα των μειονοτικών σχολείων και, δια μιας, θα εκτιναχθεί στα ύψη η ποιότητα της παρεχόμενης σε αυτά εκπαίδευσης; Και θα βρεθούν οι μαθητές τους στο ίδιο επίπεδο με αυτούς των δημόσιων σχολείων, ή ίσως και ακόμα ψηλότερα, στο ίδιο επίπεδο με αυτούς των ομότιτλων "ιδιωτικών σχολείων" της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης. Αμφιβάλλω. Ακόμα και αν μαζί με το πρόβλημα των αργιών λυθούν - πράγμα που θεωρώ περίπου αδύνατο - και τα άλλα εξίσου σημαντικά, αν όχι σημαντικότερα, προβλήματα που σχετίζονται π.χ. με τα διάσπαρτα και αναποτελεσματικά ολιγοθέσια σχολεία, με τις λίγες ώρες διδασκαλίας, με τη κατάρτιση των δασκάλων τόσο του ελληνόγλωσσου όσο και του τουρκόγλωσσου μέρους αλλά και με τις μεταξύ τους σχέσεις, με την κατανομή των ωρών διδασκαλίας ανά γλώσσα και μάθημα, κ.λ.π., κ.λ.π., πιστεύω ότι τα μειονοτικά σχολεία, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, δεν θα παράγουν πραγματικά μορφωμένους μαθητές και μαθήτριες, ίδιου επιπέδου με τους υπόλοιπους αποφοίτους δημοτικών σχολείων της χώρας. Οι κύριοι λόγοι είναι δύο. Ο πρώτος, και ήσσονος σημασίας, είναι η αδυναμία των συντριπτικά περισσότερων μειονοτικών γονέων να συγκροτήσουν και να στηρίξουν υψηλές προσδοκίες για τα παιδιά τους, κυρίως λόγω της δικής τους χαμηλής μόρφωσης και του χαμηλού οικογενειακού τους εισοδήματος. Ο δεύτερος είναι ότι τα συγκεκριμένα σχολεία, όπως και τα αντίστοιχα Ρωμαίικα μειονοτικά σχολεία στην Κωνσταντινούπολη, είναι κατάλοιπα του οθωμανικού - δηλαδή προεθνικού, και σήμερα σαφώς αναχρονιστικού - θεσμού του millet, σύμφωνα με τον οποίο, κάθε εθνο-ομολογιακή κοινότητα ήταν υπεύθυνη για την εκπαίδευση των παιδιών της, ενώ η παρεχόμενη στο πλαίσιο αυτό εκπαίδευση

5 στόχευε βασικά στην ένταξη των παιδιών στη κοινότητα (καλλιέργεια "ταυτότητας") και όχι στην απόκτηση γνώσεων και δεξιοτήτων που θα διευκόλυναν την μελλοντική επαγγελματική πορεία του εκπαιδευόμενου. Άλλωστε, τέτοιες γνώσεις στα πλαίσια και στην εποχή των κοινοτήτων εκείνων πρόσφεραν βασικά η οικογένεια και η συντεχνία. Τα κοινοτικά σχολεία αυτά άκμασαν, τηρουμένων των αναλογιών, όταν και όσο η λειτουργία τους δεν ενοχλούσε το έθνος - κράτος. Έκτοτε ξεκινά - στην Ελλάδα και για τα μειονοτικά σχολεία της Θράκης, το 1964 με την έξαρση του κυπριακού - μια πορεία υποβάθμισης και ασφυκτικού ελέγχου, κινούμενη σε απόλυτη αντιστοιχία όσων έπραττε η Τουρκία στους Ρωμιούς μειονοτικούς. 7 Θεωρώ ότι το μειονοτικό σχολείο στη Θράκη παραμένει προσηλωμένο στην κοινοτιστική λογική 8 και στην καλλιέργεια ταυτότητας και ως εκ τούτου αδυνατεί, δομικά, να ανταποκριθεί στις ανάγκες της σημερινής εκπαίδευσης - και αυριανής αγοράς - που αξιώνουν πρώτα και πάνω από όλα παραγωγή νέας γνώσης. Όσο για τη θέση ότι το μειονοτικό σχολείο θα βελτιωθεί αν του παρασχεθούν όλα όσα του αποστερήθηκαν, την κρίνω ανεδαφική. Όσα έγιναν ή δεν έγιναν αυτά τα χρόνια συνέβησαν για πολύ συγκεκριμένους λόγους. Και δεν πιστεύω πως ότι δεν λειτούργησε μέχρι τώρα ικανοποιητικά, θα λειτουργήσει αποδεκτά από εδώ και μετά, παραμένοντας στηριγμένο στην ίδια αντίληψη και σχεδιασμό, καθώς οι λόγοι που επέβαλαν την με αυτό το τρόπο λειτουργία δεν εξέλειπαν. Συνοψίζοντας: 1) Πιστεύω ότι η εκπαίδευση υπάρχει για τον μαθητή και πρέπει να λειτουργεί προς όφελος του μαθητή. Όλα τα σχολεία, και συνεπώς και τα μειονοτικά σχολεία της Θράκης, υπάρχουν για να μαθαίνουν γράμματα οι μαθητές και όχι για να βρίσκουν δουλειά οι δάσκαλοι, οι επιστάτες, οι κυλικιάρχες και οι καθαριστές, οι κατασκευαστές, οι αρμόδιοι υπάλληλοι του Υπουργείου Παιδείας και των 7 To ζήτημα της μειονοτικής εκπαίδευσης σε Ελλάδα και Τουρκία συζητήθηκε διεξοδικά στο συνέδριο Διαδρομές Πολιτών: Μειονοτική Εκπαίδευση που διοργανώθηκε από το Κέντρο Ερευνών Μειονοτικών Ομάδων και το Lozan Mübadilleri Vakfi στην Κομοτηνή στις 3 και 4 Δεκεμβρίου Τα συμπεράσματα από την κλειστή συζήτηση μεταξύ μελών των δύο μειονοτήτων (3/12/04) και από την ανοιχτή ημερίδα (4/12/04) βρίσκονται αναρτημένα στην ιστοσελίδα του ΚΕΜΟ 8 Εδώ ως κοινοτισμό αντιλαμβάνομαι την ιδεολογία και πολιτική θέση σύμφωνα με την οποία πάνω από το άτομο υπάρχει η κοινότητα και έξω από αυτήν δεν υπάρχει άτομο. Αντιλαμβάνεται κανείς εύκολα το μέγεθος της ελευθερίας που η θέση αυτή επιφυλάσσει για το άτομο και την αντίληψη που έχει για τις σχέσεις - αναφέρομαι σε στενές σχέσεις, ας πούμε σε ένα γάμο - που μπορούν να αναπτύξουν τα μέλη της κοινότητας με εξωκοινοτικούς.

6 Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης και οι λοιποί εμπλεκόμενοι στη όλη διαδικασία. Η κάλυψη των αναγκών των μαθητών αποτελεί την πρώτη προτεραιότητα και για εκείνους κατ' αρχήν υπάρχουν οι σχολικές αργίες. Με βάση αυτό, και συμφωνώντας με την άποψη ότι ο αυξημένος αριθμός αργιών στα μειονοτικά δημοτικά είναι πρόβλημα, δέχομαι ότι ζήτημα πρέπει να επανεξεταστεί στην κατεύθυνση της μείωσης. Έτσι θεωρώ ότι αν π.χ. περιοριστεί η αργία του Πάσχα σε μία εβδομάδα (από Μ. Πέμπτη έως και Τετάρτη της Διακαινησίμου) και ταυτόχρονα καταργηθούν οι τέσσερις αργίες των καντηλιών, που αποτελούν σχολική εορτή κατά παγκόσμια πρωτοτυπία, 9 θα εξοικονομηθούν 10 μέρες και το σύστημα θα ισορροπήσει. Αν μάλιστα εκτιμηθεί ότι απαιτείται να προχωρήσουμε και παραπέρα, και τότε γίνουν εργάσιμες κάποιες από τις 3, 4, 5 και 7 Ιανουαρίου, όπως άλλωστε ισχύει και για όλους τους δημόσιους υπαλλήλους, και αφαιρεθεί η τελευταία μέρα του πενθήμερου εορτασμού των μπαϊραμιών, θα έχουμε και πλεόνασμα! 2) Το πρόβλημα της μειονοτικής εκπαίδευσης στη Θράκη, μπορεί να βελτιωθεί με τον περιορισμό των αργιών σε συνδυασμό και με άλλα μέτρα, αλλά σίγουρα δεν θα λυθεί έτσι. Και τολμώ να ισχυριστώ ότι δεν πρόκειται να λυθεί ακόμα και αν - με κάποιο μυστηριώδη τρόπο - απεμπλακεί από την ελληνοτουρκική αντιπαλότητα και τα ποικίλα μέτρα και αντίμετρα. Και αυτό γιατί είναι πρόβλημα δομικό, καθώς ουσιαστικά αφορά το ζήτημα επιβίωσης ενός προεθνικού εκπαιδευτικού θεσμού στα πλαίσια ενός εθνικού κράτους, με όλα όσα αυτό συνεπάγεται. Σε αυτή τη γωνία του κόσμου, το εθνικό κράτος παραμένει ισχυρό, και με κάθε ευκαιρία - κάποτε και ζηλότυπα - διακηρύσσει τη αλήθεια του. Θεωρώ πως το, και για μένα, άβολο σχήμα του εθνικισμού είναι δυνατόν να υπερβληθεί, με σημαντικά άμεσα και απώτερα οφέλη για την εκπαίδευση μαθητών που έχουν άλλη γλώσσα και θρησκεία και ίσως και εθνική συνείδηση από την πλειονότητα. Όχι όμως με κοινοτιστικές λογικές και συνταγές που ουσιαστικά αναπαράγουν το ίδιο ηγεμονικό σχήμα. 3) Πιστεύω ότι το ζήτημα της εκπαίδευσης των επτά περίπου χιλιάδων μαθητών που σήμερα φοιτούν στα μειονοτικά δημοτικά σχολεία της Θράκης δεν αφορά μόνο τους ίδιους, τις οικογένειές τους και την διοίκηση της μειονοτικής 9 Έκανα μια πρόχειρη διερεύνηση του θέματος γύρω από τις συγκεκριμένες θρησκευτικές μουσουλμανικές γιορτές που αφορούν τη ζωή του προφήτη Μωάμεθ (γέννηση, "μεταμόρφωση", κ.λ.π.) και γενικά ονομάζονται kandil. Όπως μπόρεσα να πληροφορηθώ από ανθρώπους που έχουν κάποια εποπτεία των χώρων, τα καντήλια δεν είναι σχολική γιορτή ούτε στην Αίγυπτο, ούτε στη Σαουδική Αραβία, ούτε στην Τουρκία, ούτε στο Ιράν. Δεδομένου ότι η διερεύνηση ήταν ανεπίσημη, διατηρώ μια μικρή επιφύλαξη. Έτσι, κάθε τεκμηριωμένη επανόρθωση, ευπρόσδεκτη.

7 εκπαίδευσης αφορά και όλους τους δασκάλους τους, όπως και όλους τους ενεργούς πολίτες, καθώς αποτελεί μέρος της γενικότερης συζήτησης για την εκπαίδευσης της νεολαίας και ουσιαστικά για το μέλλον αυτού του τόπου. Ως ενεργός λοιπόν πολίτης - που πιστεύει ότι αποφάσεις για τα εκπαιδευτικά ζητήματα δεν πρέπει να παίρνονται πίσω από κλειστές πόρτες, μικρές και μεγάλες, της ημεδαπής ή και της αλλοδαπής - και μετά ως εκπαιδευτικός, καταθέτω σήμερα εδώ αυτές τις σκέψεις μου, ελπίζοντας να γίνουν μέρος ενός ευρύτερο δημόσιου διάλογου. Γιώργος Μαυρομμάτης Κομοτηνή, 6 Φεβρουαρίου 2006 Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Παρατηρητής της Θράκης Κομοτηνή, 8/2/06