Επώνυµο Οικογένειας. Σισίνη

Transcript

1 Επώνυµο Οικογένειας Σισίνη Οι Σισίνηδες της ς υπήρξαν µία από τις πλέον πλούσιες και ισχυρές οικογένειες της Πελοποννήσου. Σύµφωνα µε πληροφορίες που παρέχονται στα τέλη του 19 ου αιώνα από τον Χρύσανθο Σισίνη του Μιχαήλ και της Κλεοπάτρας (το γένος Χρυσανθάκη Σιδέρη) πρώτη πατρίδα των Σισίνηδων ήταν η µικρασιατική πόλη Sis (το αρχαίο ελληνικό Σίσιον και στη συνέχεια η ρωµαϊκή Φλαβιούπολις) στην επαρχία των Αδάνων. Η δε καταγωγή τους φαίνεται να είναι συριακή. Πρώτος γνωστός Σισίνης ή Σισίνιος πάντα κατά τον Χρύσανθο Σισίνη ήταν ο Πέτρος Σισίνιος διοικητικός αξιωµατούχος στην Ήλιδα )περί το 1180) επί Ανδρόνικου Κοµνηνού. Ο Πέτρος Σισίνιος είχε δύο αδελφές, έναν αδελφό, τον Νικόλαο και ένα θείο, ιερωµένο, τον Χρύσανθο. Για άγνωστους λόγους η οικογένεια των Σισίνηδων έπεσε σε δυσµένεια και ο µεν Πέτρος διέφυγε µαζί µ τη γυναίκα του και το γιο του, Μιχαήλ στην Κρήτη (η στη Γένοβα), ο δε αδελφός του Νικόλαος, έµπορος µεταξιού, φυλακίστηκε στην Κωνσταντινούπολη. Ο Μιχαήλ, γιος του Πέτρου, θα πρέπει να θεωρείται ως ο γενάρχης της οικογένειας. Ήταν ο πρώτος που εγκαταστάθηκε στην Ηλεία (την οποία προηγουµένως επισκεπτόταν ως έµπορος) και παντρεύτηκε εκεί. Ωστόσο είναι άγνωστο σε ποια πόλη της επαρχίας διέµενε. Οι απόγονοί του έφεραν δακτυλίδι και είχαν σφραγίδα που απεικόνιζε τριήρη. Οι πρώτοι Σισίνηδες µε αποδεδειγµένη διαµονή τη ήταν οι αδελφοί Γεώργιος και Μιχαήλ. Ο Μιχαήλ, το πιθανότερο πέθανε πρόωρα δίχως να αφήσει απογόνους. Αντίθετα ο Γεώργιος Σισίνης που παντρεύτηκε γυναίκα από τη οικογένεια Χαραλάµπη των Καλαβρύτων, απέκτησε δυο παιδιά, τον Χρύσανθο και την Μαρία. Με τον Χρύσανθο ( ), η οικογένεια Σισίνη εισέρχεται στην "επιφανή" περίοδο της. Άνθρωπος µε αξιόλογη µόρφωση, κάτοχος µεγάλης βιβλιοθήκης, σπούδασε ιατρική στην Πάντοβα και εξάσκησε το επάγγελµά του γιατρού στη. Πήρε µέρος µαζί µε τους άλλους µεγαλο-προεστούς της Πελοποννήσου (Νοταράδες, Δεληγιανναίους, Ζαΐµηδες, Λόντους και Κρεβατάδες) στην επανάσταση των Ορλωφικών (1770) υποκινώντας τους Ηλείους σε εξέγερση. Ο Χρύσανθος Σισίνης παντρεύτηκε τη γαλλίδα Victoria Bertran, αδελφή του γάλλου γιατρού André Bertran που διέµενε στο Ναύπλιο και απέκτησε τέσσερα παιδιά: τον Νικόλαο, τον Πέτρο τον Μιχαήλο, και τον Γεώργιο. Ο Νικόλαος σπούδασε ιατρική στην Πάντοβα και απέκτησε, όπως και ο πατέρας του, µεγάλη µόρφωση. Διέµενε, κυρίως, στον Πύργο, όπου εξασκούσε το επάγγελµα του γιατρού. Οι σχέσεις του µε τους αλβανούς µουσουλµάνους Λαλαίους, οι οποίοι µετά τα Ορλωφικά αναδείχτηκαν ως οι ισχυρότεροι της επαρχίας, ήταν πολύ καλές. Κατά µία πληροφορία, ισχυρός λαλαίος αγάς της οικογένειας των Ισµαηλήδων, του χάρισε κτήµατα στην περιοχή (έµεινε γνωστή ως το «λιβάδι του ντοτόρου») επειδή έσωσε το µοναχογιό του. Άγνωστο για ποια αιτία, ο Νικόλαος ήρθε, το 1811, σε αντίθεση µε έναν άλλο ισχυρό λαλαίο, τον Μουσταφά Αγά και κατέφυγε στην Πάτρα όπου και πέθανε. Είχε αποκτήσει δύο

2 εξώγαµα παιδιά, τον Ευστάθιο και τον Μιχαήλ από τη σχέση του µε την Άννα Παπαθανασοπούλου. Αυτά τα δύο φυσικά τέκνα του Νικολάου, µετά το θάνατό του, τα ανέλαβε ο αδελφός του Γεώργιος και τα ανέθρεψε σαν δικά του, δίνοντας τους µέρος της περιουσίας του. Μάλιστα, ο Ευστάθιος και ο Μιχαήλ εστάλησαν από το θείο τους στη Ζάκυνθο για λόγους ασφαλείας. Τα δύο αγόρια πολέµησαν αργότερα κάτω από τις διαταγές του Γεωργίου και του γιου του (και εξαδέλφου τους) Χρύσανθου σε διάφορες µάχες (ο Ευστάθιος τραυµατίστηκε στη διάρκεια της πολιορκίας της Ακρόπολης των Αθηνών). Και οι δύο πέθαναν στην Αθήνα, ο Ευστάθιος το 1860 σε ηλικία ετών και ο Μιχαήλ, διοικητικός υπάλληλος και ποιητής, το 1881 σε ηλικία 72 ετών. Ο δεύτερος γιος του Χρύσανθου, Πέτρος, σπούδασε και αυτός γιατρός στην Πάντοβα και εξάσκησε το ιατρικό επάγγελµα στη πέθανε άγαµος το Γνωστότερος από τους τέσσερις γιους του Χρύσανθου Σισίνη είναι ο µικρότερος Γεώργιος. 1. Γεώργιος Σισίνης Υπογραφή Υπογραφές Αγωνιστών της Ελληνικής Επανάστασης, ΙΕΕΕ, Αθήνα, 1984 Πολεµική σηµαία Η σηµαία του Γιώργου Σισίνη, µε τα σύµβολα των Φιλικών, ήταν η πρώτη σηµαία της Επανάστασης. Ιδιότητα Γαιοκτήµονας, πρόκριτος της Επαρχίας ς, Φιλικός, Πολιτικός Σισίνης (ή Πύργος) 1765

3 Βιογραφικά Στοιχεία 27 Σεπτεµβρίου 1829 Αρχηγός της οικογένειας από το 1815 που πέθανε ο µεγαλύτερος αδελφός του Πέτρος µέχρι το θάνατο του, το Καλλιεργηµένος και φιλοµαθής "αγαπά µε πάθος τα βιβλία και ως προεστός της Πελοποννήσου προκαλεί το θαυµασµό για τις γνώσεις του" (Samuel Howe) µυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία στις 21 Οκτωβρίου 1819 από τον αρκάδα έµπορο Παναγιώτη Αρβάλη. Σε αντίθεση µε τους περισσότερους προεστούς είχε ελάχιστους δισταγµούς για την έναρξη της Επανάστασης. Τις παραµονές του αγώνα, όταν ο κεχαγιάς του βαλή της Πελοποννήσου κάλεσε όλους τους προεστούς και αρχιερείς στην Τριπολιτσά, ο Γεώργιος Σισίνης ειδοποιήθηκε από τον Παλαιών Πατρών Γερµανό και προφασιζόµενος τον άρρωστο παρέµεινε στη. Ωστόσο, για να µην κινήσει τις υποψίες του βοεβόδα της επαρχίας ξεκίνησε µετα από ηµέρες κάνοντας επιδεικτική την αναχώρησή του. Στη διάρκεια της διαδροµής προς την πελοποννησιακή πρωτεύουσα λοξοδρόµησε προς την Μανωλάδα και άρχισε επαφές µε τους µυηµένους της επαρχίας του. Στη διάρκεια των επαναστατικών χρόνων στην έναρξη της οποίας πρωταγωνίστησε κηρύσσοντας την στις 26 (ή 27) Μαρτίου 1821 στη υπήρξε πολιτικό αλλά και στρατιωτικός της επαρχίας του. Διετέλεσε πληρεξούσιος σε όλες τις Εθνοσυνελεύσεις, πρόεδρος στις Συνελεύσεις της Τροιζήνας και του Άργους, καθώς και πρόεδρος της Γερουσίας επί Ιωάννη Καποδίστρια. Στις εµφύλιες διαµάχες, αρχικά κράτησε ουδέτερη στάση παρά την πίεση που του ασκήθηκε από τον Ανδρέα Ζαΐµη και τον Ανδρέα Λόντο. Η λεηλασία όµως της επαρχίας ς και η καταστροφή της προσωπικής περιουσίας τους από τα ρουµελιώτικα στρατεύµατα του Ιωάννη Γκούρα, τον υποχρέωσαν να συµπαραταχθεί πολιτικά και στρατιωτικά µε την φατρία Θεοδώρου Κολοκοτρώνη και φυλακίστηκε µαζί µε άλλους πελοποννήσιους προεστούς και οπλαρχηγούς στην Ύδρα, ως πολιτικός αντίπαλος της φατρίας Κουντουριώτη. Πήρε µέρος σε όλες τις µάχες της Ηλείας και στην πολιορκία των Πατρών. Βοήθησε τον εφοδιασµό των σωµάτων του Θ. Κολοκοτρώνη και άλλων σωµάτων δίνοντας συγχρόνως και τεράστια ποσά για τις ανάγκες της επανάστασης. Επί Καποδίστρια τάχθηκε µε την αντιπολίτευση µε αποτέλεσµα να αντικατασταθεί στην προεδρία της Γερουσίας από τον Δηµήτριο Τσαµαδό. Είχε παντρευτεί δύο φορές. Η πρώτη γυναίκα του, η Υακίνθη, το γένος Σταθάκη (ή Σταθακοπούλου), που πέθανε το 1812, του άφησε δύο γιους, τον Χρύσανθο και τον Μιχαήλ και µία κόρη, την Βικτωρία. Από το δεύτερο γάµο του µε την Αναστασία, το γένος Πολυδώρου, απέκτησε µία κόρη την Υακίνθη ή Διατζέντα. Πέθανε τον Οκτώβριο 1831 λίγες ηµέρες µετά τη δολοφονία του Καποδίστρια, σε ηλικία 66 ετών. Εικονογραφία

4 Λιθογραφία, Karl Krazeisen 2. Μιχαήλ Σισίνης Ιδιότητα Στρατιωτικός, πολιτικός Βιογραφικά Στοιχεία Δευτερότοκος γιος του Γεώργιου Σισίνη, στρατιωτικός της επαναστατικής, της καποδιστριακής και της οθωµανικής περιόδου. Απέκτησε σχετικά καλή µόρφωση αρχικά από το µεγάλο αδελφό του πατέρα του, τον ντοτόρο Νικόλαο και στα σχολεία της ς και των Λεχαινών. Κατόπιν, παρακολούθησε για ένα χρόνο µαθήµατα στο πατρινό µοναστήρι Οµπλού και στη συνέχεια µετέβη για σπουδές στη Ζάκυνθο, οικότροφος στο σπίτι κάποιου ζωγράφου. Εκεί έµαθε την ιταλική και τη γαλλική γλώσσα (το 1828 διατέλεσε διερµηνέας του αρχηγού του γαλλικού εκστρατευτικού σώµατος στρατηγού Μαιζόν (Nicolas Joseph Maison, ). Τέλος, στη Ζάκυνθο εκτός των άλλων, σπούδασε ζωγραφική και µουσική. Πήρε ενεργό µέρος στην Επανάσταση, αρχικά υπό το µεγαλύτερο αδελφό του Χρύσανθο, και αργότερα ως αυτόνοµος οπλαρχηγός. Διακρίθηκε ως υπερασπιστής του Κάστρου του Χλεµουτσίου (τέλη Μαρτίου 1821) και στις µάχες εναντίον του Ιµπραήµ Πασά της Αιγύπτου. Ως επικεφαλής της άµυνας του κάστρου του Χλεµουτσίου υποχρεώθηκε να το παραδώσει στον Ιµπραήµ συνελήφθη αιχµάλωτος και απελευθερώθηκε αργότερα µε ανταλλαγή. Επί Καποδίστρια υπηρέτησε ως λοχαγός του Ιππικού Σώµατος. Αργότερα, επί

5 Όθωνα, εντάχθηκε στο σώµα της Χωροφυλακής και υπηρέτησε ως διοικητής- µοίραρχος Κυκλάδων και στη συνέχεια ως επιθεωρητής-µοίραρχος Πατρών. Αποστρατευόµενος εντάχθηκε στις τάξεις της Βασιλικής Φάλαγγος φθάνοντας στο βαθµό του υποστρατήγου. Μετά την αποστράτευση του ασχολήθηκε µε την πολιτική και εκλέχθηκε επανειληµµένα δήµαρχος Ήλιδος και βουλευτής της επαρχίας. Παντρεύτηκε δύο φορές την πρώτη µε την Ταρσή Φιλιππίδου, αδελφή του Οδυσσέα Ανδρούτσου που προηγουµένως ήταν παντρεµένη µε τον άγγλο τυχοδιώκτη Τρελώνυ (Edward John Trelawny, ), µε την οποία χώρισε για να παντρευτεί την Κλεοπάτρα, το γένος Σιδέρη. Από το δεύτερο γάµο του απέκτησε δύο παιδιά, τον Χρύσανθο και την Υακίνθη. Ο Μιχαήλ είχε αποκτήσει προηγουµένως ένα γιο από τη σχέση του, κατά την Επανάσταση, µε την Αϊσέ, κόρη του Χαλίλ αγά Χοτοµάν Ζαντέ της Ηλείας. Το παιδί ονοµάστηκε Νικόλαος και πέθανε έφηβος. Ο Μιχαήλ Σισίνης πέθανε σε ηλικία 58 ετών. 3. Χρύσανθος Σισίνης Υπογραφή Υπογραφές Αγωνιστών της Ελληνικής Επανάστασης, ΙΕΕΕ, Αθήνα, 1984 Ιδιότητα Στρατιωτικός, πολιτικός γέννησης θανάτου θανάτου Βιογραφικά στοιχεία Πρωτότοκος γιος του Γεωργίου Σισίνη, στρατιωτικός και πολιτικός της επαναστατικής, καποδιστριακής περιόδου και της πρώτης οθωνικής περιόδου. Ακολούθησε τις ίδιες σπουδές µε τον αδελφό του Μιχαήλ Συµµετείχε ενεργά στην Επανάσταση παίρνοντας µέρος στις µάχες του Λάλα, στις πολιορκίες των Πατρών, στη εκστρατεία του Αλέξανδρου Μαυροκορδάτου στη Δυτική Ρούµελη (πολέµησε στο Κοµπότι και στο Πέτα <3 &4 Ιουλίου 1822>), σε µάχες εναντίον των αιγυπτιακών στρατευµάτων του Ιµπραήµ Πασά και στις µάχες της Αττικής υπό το Γεώργιο Καραϊσκάκη εναντίον του Μεχµέντ Ρεσίντ Κιουταχή Πασά, κερδίζοντας το βαθµό του στρατηγού. Στις εµφύλιες συγκρούσεις της περιόδου, ευθυγραµµίστηκε όπως και η υπόλοιπη οικογένεια µε τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη και µετά την νίκη της φατρίας Κουντουριώτη φυλακίστηκε, µαζί µε τον πατέρα του Γεώργιο και άλλους πελοποννήσιους πρόκριτους και οπλαρχηγούς στην Ύδρα.

6 Επί Όθωνα, εντάχθηκε στη Βασιλική Φάλαγγα µε το βαθµό του συνταγµατάρχη. Εκπροσώπησε την επαρχία του στην Εθνοσυνέλευση της Γ Σεπτεµβρίου Πέθανε τον επόµενο χρόνο (1844) σε ηλικία 45 ετών. Βιβλιογραφία Συντάκτης Γερµανός, Παλαιών Πατρών, Αποµνηµονεύµατα..., σσ. 45, Αναστάσιος Γούδας, Βίοι Παράλληλοι..., τόµος "Πολιτικοί άνδρες", Αθήνα 1875, σσ Ναπολέων Δακανάρης, Μιχαήλ Γ. Σισίνης: Αγωνιστής της επαναστάσεως του 1821 και επίλεκτο στέλεχος της ελληνικής χωροφυλακής, Θεσσαλονίκη, χ.χ.έ. Samuel Howe, An Historical sketch of the Greek revolution, 1828, σ Στέφανος Παπαγεωργίου, "Το Αρχείο Σισίνη", ΔΙΕΕΕ, Αθήνα Νικόλαος Σπηλιάδης, Αποµνηµονεύµατα..., Αθήνα 2007, τόµο; Α' σσ. 53, 65, 152, 156, 200, 239, 245, 282, , 360, 432, 486, τόµος Β' σσ. 123, , 194, 203, 205, 210, 212, 447, 461, 517 τόµος Γ' σσ. 26, 193, 195, 213, 225, 249, 253, 254, 261, 268, 272, 287, 308, 338, 392, 395, , 543, 556 τόµος Δ' σσ. 22, 244, , 661, τόµος Ε' σσ. 244, 502, 621, 626, Ιωάννης Φιλήµων, Δοκίµιον περί της Ελληνικής Επαναστάσεως, τόµος Β' σ. 338, τόµος Γ', σσ. 33, 35, 415 Στέφανος Παπαγεωργίου