Μ πορεῖ ὁ μήνας Αὔγουστος νὰ

Transcript

1 ΧΑΙΡΕ ΚΕΧΑΡΙΤΩΜΕΝΗ ΜΑΡΙΑ Μ πορεῖ ὁ μήνας Αὔγουστος νὰ «κλέβει τὰ πρωτεῖα» σεβασμοῦ καὶ τιμῆς ὁλοκλήρου τοῦ Χριστιανισμοῦ καὶ τῆς Ὀρθοδοξίας ἰδιαίτερα πρὸς τὸ πρόσωπο τῆς Παναγίας μας μὲ τὴν Κοίμησή Της, ἀλλὰ ὁ Μάρτιος, μὲ τὸν Εὐαγγελισμό της, εἶναι ὁ μήνας ποὺ ἀποκαλύπτει περίτρανα τὴ θεία ἐκλογὴ καὶ καταξίωση τῆς Θεοτόκου καὶ Ἀειπαρθένου Μαρίας, τῆς Μητέρας τῶν Μητέρων ὅλου τοῦ κόσμου. Ἐκεῖ στὴ φτωχικὴ Ναζαρέτ, ἡ μονάκριβη κόρη τοῦ Ἰωακεὶμ καὶ τῆς Ἄννας, θὰ δεχθεῖ τὴ θεία κλήση καὶ ἔκτοτε θὰ ἀποτελέσει «ὡς σκεῦος ἐκλογῆς» τὴ μεγαλύτερη μεσίτρια πρὸς τὸν Υἱό της καὶ Θεό μας, γιὰ τὸ ἀνθρώπινο γένος. Τριετίζουσα πέρασε στὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων τοῦ Ναοῦ τοῦ Σολομῶντος στὴν Ἱερουσαλὴμ καὶ δέχθηκε τὶς διδαχὲς τοῦ πιστοῦ Ζαχαρία, ποὺ ἦταν καὶ θεῖός της. Ὅταν ἡ Μαρία ἔφθασε σὲ ἡλικία 15 ἐτῶν καὶ ἄρχισε νὰ σχηματοποιεῖται ὡς γυναῖκα, οἱ ἱερεῖς σκέφθηκαν νὰ τὴν παραδώσουν στὴν κοσμικὴ πλέον ζωή. «Τῆς ἡλικίας ἀκμὴ κατελάμβανε», θὰ σημειώσει ἀργότερα ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνὸς καὶ θὰ προσθέσει: «Μένειν τῶν ἀνακτόρων ἔνδον νομίμως ἀπείργετο». Ὁ Ἰωσὴφ ποὺ κλήθηκε ἀπὸ τὸν Ζαχαρία νὰ ἀναλάβει τὴν Παρθένον εἶχε τοὺς ἐνδοιασμούς του. Ἦταν 50 ἐτῶν, χῆρος καὶ φτωχὸς ξυλουργὸς καὶ τὸν νεαρὸν τῆς ἡλικίας τὸν φόβιζε. Εἶχε παντρευτεῖ πρὶν πολλὰ χρόνια τὴ Σαλώμη καὶ εἶχε ἀποκτήσει ἑπτὰ παιδιά. Τέσσερα ἀγόρια, τὸν Ἰάκωβο, τὸν Ἰωσήφ, τὸν Σίμωνα καὶ τὸν Ἰούδα, ὄχι τὸν Ἰσκαριώτη καὶ τρεῖς κόρες, τὴν Μάρθα, τὴν Ἐσθὴρ καὶ τὴ Σαλώμη καὶ εἶχε ἀφιερωθεῖ στὴν ἀνατροφή τους. Στὴν ἐμμονὴ ὅμως τοῦ Ζαχαρία δέχθηκε ΤΕΥΧΟΣ 75 - ΜΑΡΤΙΟΣ 2011

2 καὶ ὁδήγησε τὴν Παρθένον στὸ σπιτικό του ἀδιαφορώντας γιὰ τὸν τυχὸν χλευασμὸ τοῦ κόσμου. Ἕξι περίπου μῆνες ἔζησε στὸ μικρὸ αὐτὸ χωριὸ τῆς Γαλιλαίας ἡ Μαρία, συναναστρεφόμενη μὲ τὰ παιδιὰ τοῦ Ἰωσὴφ καὶ ἀναλογιζόμενη τὶς ὡραῖες στιγμές, ἡμέρες καὶ χρόνια ποὺ ἔζησε στὰ Ἱεροσόλυμα καὶ στὸ Ναὸ τοῦ Σολομῶντος. Στὶς 25 Μαρτίου τοῦ 16π.Χ. πῆρε τὴ στάμνα, ὅπως ἄλλωστε ἔκανε σχεδὸν καθημερινὰ καὶ ἦλθε στὸ φρέαρ γιὰ νὰ πάρει νερό. Ἐκεῖ, στὸν καθαγιασμένο αὐτὸ τόπο ποὺ σήμερα εἶναι ἑλληνικὴ ὀρθόδοξη ἐκκλησία, θὰ τὴν ἐπισκεφθεῖ γιὰ πρώτη φορὰ ὁ Ἀρχάγγελος Γαβριὴλ καὶ θὰ τῆς ἀναγγείλει τὸ Μεγάλο Γεγονὸς τῆς ἐκλογῆς της ἀπὸ τὸν Θεὸ γιὰ νὰ φέρει στὸν κόσμο τὸν Μονογενῆ Υἱό Του. Μὲ τὸ «Χαῖρε Κεχαριτωμένη Μαρία, ὁ Κύριος μετά σου», τοῦ Ἀρχαγγέλου ἡ μικρὴ Μαρία θὰ ταραχθεῖ, θὰ ἐγκαταλείψει τὴν πηγὴ καὶ θὰ κατευθυνθεῖ θορυβημένη στὸ σπιτικό της. Ἐκεῖ, γιὰ δύο ἀκόμη φορὲς θὰ τὴν ἐπισκεφθεῖ καὶ πάλι ὁ Ἀρχάγγελος γιὰ νὰ τὴν καθησυχάσει, σύμφωνα μὲ τὶς μαρτυρίες τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Λουκᾶ καὶ θὰ ἀπαντήσει στὶς δικαιολογημένες ἄλλωστε ἀπορίες της «Πῶς ἔσται μοι τοῦτο, ἐπεὶ ἄνδρα οὐ γινώσκω;» Μπροστὰ ὅμως στὸν Κτίστη καὶ Δημιουργὸ τῶν πάντων, ἡ ἄσπορος σύλληψις καὶ μάλιστα ἀπὸ τὴν ἐκλεχθεῖσα πρὸ αἰώνων, ἦταν καὶ τὸ πλέον εὔκολο. «Πνεῦμα ἅγιον ἐπελεύσεται ἐπί σε καὶ δύναμις Ὑψίστου ἐπισκιάσει σοι». Καὶ ἡ Μαρία, μὴ μπορώντας νὰ ἀρνηθεῖ τὴν ὄντως διακεκριμένη τιμή, θορυβημένη γιὰ ὅσα ἄκουσε ἀπὸ τὸν Ἀρχάγγελο, θὰ ἀπαντήσει: «Ἰδοὺ ἡ δούλη Κυρίου, γένοιτό μοι κατὰ τὸ ῥῆμά σου». Ὑπάκουσε ἡ Μαρία, πλὴν ὅμως ἀπέκρυψε τὸ γεγονὸς ἀπὸ τὸν Ἰωσὴφ ὁ ὁποῖος καὶ παρέμεινε μέχρι τὴ γέννηση τοῦ Χριστοῦ μας, ἀμέτοχος ὡς σύζυγος σαρκικά. Πολλοὶ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας ἔχουν ἀσχοληθεῖ μὲ τὸ μέγα μυστήριο τῆς ἀσπόρου συλλήψεως τῆς Παρθένου Μαρίας, τῆς ὑπερφυσικῆς καὶ ἀμιάντου, ἀλλὰ καὶ τήν, μετὰ τὴ γέννηση τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ μας, διατήρηση τῆς ἁγνότητάς Της. Ἡ Μαρία ἔγινε Μητέρα ἀλλὰ θείᾳ βουλήσει διατήρησε τὴν Παρθενία Της. «Ἡ πρὸ τόκου Παρθένος καὶ ἐν τόκῳ Παρθένος καὶ μετὰ τόκον πάλιν οὖσα Παρθένος», ψάλλει ἡ Ἐκκλησία μας, ἐπιβεβαιώνοντας τοὺς προφῆτες Ἡσαΐα καὶ Ἰεζεκιήλ, ἀλλὰ καὶ τὸν ἀρχιερέα Ζαχαρία. Παρατηρώντας πολλὲς παλαιὲς ἀλλὰ καὶ σύγχρονες εἰκόνες τῆς Παναγίας μας, θὰ διακρίνουμε τρία ἀστέρια νὰ κοσμοῦν τὴν ἐνδυμασία Της. Στὴν ὀρθόδοξη ἐκκλησιαστικὴ ἁγιογραφία αὐτὸς εἶναι ὁ συμβολισμὸς τῆς τριπλῆς μορφῆς τῆς Παρθενίας καὶ Ἀειπαρθενίας Της (πρό, κατὰ καὶ μετὰ τόκον). Στὸ διάβα τῶν αἰώνων, ὁρισμένοι αἱρετικοὶ ἀρνήθηκαν τὴν Ἀειπαρθενίαν τῆς Μαρίας. Ὅλοι αὐτοὶ ὅμως καταδικάστηκαν ἀπὸ Οἰκουμενικὲς Συνόδους, ποὺ πιστοποίησαν τὸ ἐνιαῖο φρόνημα τῆς Ἁγίας, Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας μας περὶ τῆς ἀειπαρθενίας τῆς Θεοτόκου. Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνὸς ἀναφωνεῖ: «Ὢ θαύματος ὄντως ὑπερφυοῦς! Ὢ πραγμάτων ἐκπλήξεως». Καὶ βέβαια αἰῶνες πρίν, ὁ προφήτης Ἡσαΐας, προορῶν ἐνθέως ἀνέκραζε: «Ἰδοὺ ἡ Παρθένος ἐν γαστρὶ ἕξει». Ἀνάμεσα λοιπὸν στὸν κυοφορούμενο Χριστὸ καὶ τὴν ἔγκυο Παρθένον Μαρία, δὲν ὑπάρχει μόνον φυσικὴ ἑνότητα Υἱοῦ καὶ Μητέρας. Ἡ Παρθένος γίνεται ταυτόχρονα καὶ μέλος τοῦ Σώματός Του. Εἶναι ἐκείνη ποὺ κυοφορεῖ ἀλλὰ εἶναι καὶ ἐκείνη ποὺ στοὺς ἐννέα μῆνες τῆς ἐγκυμοσύνης Της ἀξιώνεται καθημερινὰ καὶ συνέχεια νὰ κοινωνεῖ στὴ ζωὴ τοῦ Θεοῦ. Προσφέρει τὸ αἷμά Της στὸ Χριστό, ὅπως λέει ὁ Νικόλαος Καβάσιλας καὶ δέχεται τὸ δικό Του, ποὺ εἶναι αἷμα Θεοῦ. Ἡ Παρθένος δηλαδὴ βρίσκεται σὲ μιὰ διηνεκῆ Θεία Κοινωνία στοὺς ἐννέα μῆνες τῆς κυήσεώς Της. Νὰ γιατὶ ὁ Εὐαγγελισμὸς τῆς Θεοτόκου ἀποτελεῖ γιὰ μᾶς τοὺς Ὀρθοδόξους μία ἀπὸ τὶς πλέον σημαντικὲς γιορτὲς τῆς Χριστιανοσύνης. Ἔχουμε τὴν ἐνανθρώπιση τοῦ Θεοῦ, τὴν φανέρωση τοῦ Μυστηρίου, τὴν ὁλοκλήρωση τῆς σωτηρίας μας. Ἡ Παρθένος Μαρία, ἡ γλυκειά μας Παναγιά, γίνεται ἡ Μητέρα τῶν Μητέρων. Ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ γίνεται Υἱὸς τῆς Παρθένου καὶ ὁ Ἀρχάγγελος Γαβριὴλ κομίζει τὴν ἀγγελία τῆς Θείας Χάριτος. Μέγα καὶ Παράδοξον ἀσφαλῶς θαῦμα καὶ γεγονὸς ποὺ γιὰ μᾶς τοὺς ἀνθρώπους ἔχει ἰδιαίτερη σημασία. Ἡ Παναγία μας εἶναι «ὁ δικός» μας ἄνθρωπος ποὺ πάντα θὰ μεσιτεύει γιὰ τὴ σωτηρία μας Χ Ρ Ο Ν Ι Α Π Ο Λ Λ Α Βασίλειος Μ. Δανὸς Δημοσιογράφος 2

3 Ἐκκλησιαστικὴ ζωὴ καὶ ἑλληνικὴ πραγματικότητα Στὴν πρόσκληση τοῦ π. Παναγιώτου νὰ εἶμαι ὁ ὁμιλητὴς σὲ μιὰ ἀπὸ τὶς ὁμιλίες ποὺ γίνονται κάθε Δευτέρα μετὰ τὸ Ἀπόδειπνο, τοῦ ἀντιπρότεινα νὰ γίνει καλύτερα μία συζήτηση ὅπου θὰ βρισκόμασταν γιὰ νὰ καταθέσω καὶ νὰ συζητήσουμε μερικοὺς προβληματισμούς μου μὲ γενικὸ θέμα «Ἐκκλησιαστικὴ Ζωὴ καὶ Ἑλληνικὴ Πραγματικότητα». Κι αὐτὸ διότι μέσα ἀπὸ συγκεκριμμένα γεγονότα τῆς καθημερινῆς μου ζωῆς διαπίστωνα ὅτι ὑφίσταται μία τεράστια ἀπόσταση μεταξὺ τοῦ τί σημαίνει Ζωὴ μέσα στὴν Ἐκκλησία, δηλαδὴ Ζωὴ ἐν Χριστῷ ἀπὸ τὴν μία, καὶ ἑλληνικὴ πραγματικότητα ἀπὸ τὴν ἄλλη. Πρόθεσή μου ἦταν νὰ συζητήσουμε μὲ πόση ἐπίγνωση ἢ ἀνεπίγνωστα ζοῦμε μέσα στὴν Ἐκκλησία Του καὶ ἂν νοιώθουμε τὸ πόση μεγάλη εὐλογία τοῦ Θεοῦ εἶναι νὰ ὑπάρχουμε μέσα σὲ Αὐτήν. Ἔτσι συναντηθήκαμε μερικοὶ νέοι ἄνθρωποι στὶς 31 Ἰανουαρίου ὅπου κατέθεσα ὡς ἕνα ἁπλὸ μέλος τοῦ Σώματος τῆς Ἐκκλησίας τὶς παρακάτω ἀπορίες καὶ τί θέση παίρνουμε σήμερα ἐμεῖς ὡς χριστιανοί: Γιατί, ἂν καὶ χριστιανοί, φοβούμαστε καὶ νοιώθουμε τὴν παρουσία τοῦ «ἄλλου» ὡς ἀπειλὴ εἴτε στὸ ἐργασιακό, κοινωνικὸ καὶ συγγενικὸ περιβάλλον, τὸν ὁποῖο καθιστοῦμε ὑπεύθυνο γιὰ τὴν ἀνυπαρξία εἰρήνης τῆς «ζωῆς» μας; Ποιά ἡ σχέση τῆς στάσης αὐτῆς πρὸς τὸν λόγο τοῦ Χριστοῦ «Ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν καὶ ἀγαθοποιεῖτε καὶ δανείζετε μηδὲν ἀπελπίζοντες, καὶ ἔσται ὁ μισθὸς ὑμῶν πολὺς καὶ ἔσεσθε υἱοὶ τοῦ Ὑψίστου, ὅτι αὐτὸς χρηστὸς ἐστὶν ἐπὶ τοὺς ἀχαρίστους καὶ πονηρούς. Γίνεσθε οὖν οἰκτίρμονες, καθὼς καὶ ὁ Πατὴρ ὑμῶν οἰκτίρμων ἐστί»; Βλέπουμε τὴν παρουσία τόσων ἀλλόθρησκων στὴν χώρα μας ὡς ἕνα γεγονὸς ἀλλοίωσης τῆς θρησκευτικῆς μας ὑπόστασης ἢ ὡς ἔνδειξη τοῦ πόσο ἀδύναμοι νοιώθουμε νὰ συνδιαλεχθοῦμε καὶ νὰ μεταδώσουμε τὴν πίστη μας στὸν «ἄλλο». Μήπως κάποια στιγμὴ πρέπει νὰ σφυγμομετρήσουμε τὴν «χριστιανικότητά» μας; Ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἀναφέρει «Ὅπου οὐκ ἔνι Ἕλλην καὶ Ἰουδαῖος, περιτομὴ καὶ ἀκροβυστία, βάρβαρος, Σκύθης, δοῦλος, ἐλεύθερος, ἀλλὰ τὰ πάντα ἐν πᾶσι Χριστός». Ὁ φόβος μας μήπως ἡ Ἑλλάδα καὶ κατ ἐπέκταση ἡ Εὐρώπη γίνει μουσουλμανικὴ μὲ ὠθεῖ νὰ ἀναρωτηθῶ «Γιατί; Εἶναι χριστιανική;» Μήπως ἐπιθυμοῦμε μία Ἐκκλησία ποὺ ὡς θεσμὸς ἀναπτερώνει τὸ ἐθνικό μας φρόνημα, συνεπικουρεῖ τὴν κρατικὴ ἐξουσία καὶ ἐπιτελεῖ κάποιο χρήσιμο κοινωνικὸ ἔργο ποὺ ὅμως πολλοὶ ἄλλοι θεσμοὶ τὸ ἐπιτελοῦν ἴσως καὶ καλύτερα ἀπὸ πλευρᾶς ὀργάνωσης; Ποιὰ ἡ σχέση τοῦ παραπάνω εὐαγγελικοῦ καὶ ἀποστολικοῦ λόγου μὲ τὴν ζωή μας; Εἴμαστε ἕνα εὐλογημένο ἔθνος κατὰ τὴν μεγαλύτερή του πλειοψηφία βαπτισμένοι ὡς χριστιανοὶ ὀρθόδοξοι. Ποῦ μαρτυρεῖται αὐτὸ στὴν σχέση μὲ τὸν ἑαυ- 3

4 τό μας, τὸν ἄλλο καὶ ὅ,τι κτιστὸ μᾶς περιβάλλει καθημερινά; Ἀναρωτιέμαι γιατὶ ὡς χριστιανοὶ δὲν ἔχουμε οἱ ἴδιοι χαρὰ καὶ εἰρήνη ὥστε νὰ τὴν μεταδώσουμε στὸν ἄλλο, ὅποιος καὶ ἂν εἶναι αὐτός; Μήπως ὁ νηπιοβαπτισμὸς τῶν περισσότερων ἀπὸ ἐμᾶς καὶ ἡ τυπικὴ τέλεση κάποιων θρησκευτικῶν καθηκόντων ποὺ μᾶς μάθανε καὶ ἀκολουθοῦμε κατὰ γράμμα, ἀκυρώνει τὴν αἴσθηση ὅτι στὴν ἐκκλησία βρισκόμαστε γιατὶ ἔχουμε συνομολογήσει τὴν ἀπαρχὴ ἑνὸς ταξιδιοῦ ποὺ προορισμὸ ἔχει τὰ πρῶτα λόγια τῆς Θείας Λειτουργίας «Εὐλογημένη ἡ βασιλεία τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος»; Εἶναι ἡ πορεία μας μέσα στὴν Ἐκκλησία μία πνευματικὴ πορεία μόρφωσης τοῦ Χριστοῦ μέσα μας, μία πορεία προσωπικῆς συνάντησης μὲ τὴν ζωντανὴ παρουσία τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ ἢ μία τυπικὴ παρουσία ποὺ ἐπιβεβαιώνει τὸν ἐγωϊσμό μας καὶ ἁπλῶς ἐπιβραβεύει τὸν φίλαυτο ἠθικισμό μας, ἕναν ἠθικισμὸ στὰ δικά μας μέτρα ποὺ καμμιὰ σχέση δὲν ἔχει μὲ τὸ ἦθος τοῦ Χριστοῦ; Ἄραγε αὐτὸ τὸ Ἦθος δὲν θὰ ἔπρεπε νὰ εἶναι τὸ μέτρο μας; Ἕνα Ἦθος ποὺ θέλει τὸ καλὸ γιὰ ὅλους, δὲν κατακρίνει κανέναν, θέλει πάντας ἀνθρώπους σωθῆναι, συγχωρεῖ τὸν ἄλλο, ὁποιοσδήποτε καὶ ἂν εἶναι. Συγχωρῶ, δηλαδὴ εἶμαι στὸν ἴδιο χῶρο μὲ τὸν Θεὸ καὶ τὸν «ἄλλο». Ὅταν ἀνέφερα αὐτὲς τὶς ἀπορίες μου σὲ μία «εὐσεβῆ» κυρία μοῦ ἀπάντησε ὅτι πάω πολὺ βαθειά. Ἴσως ὁ καθένας μπορεῖ νὰ δώσει αὐτὴν τὴν ἀπάντηση γιατί ὅλοι ἔχουμε μάθει νὰ ἐνεργοῦμε καὶ νὰ κατορθώνουμε πράγματα μὲ τὶς δικές μας μόνο δυνάμεις. Μᾶς λείπει ἡ ταπείνωση τῆς σχέσης μὲ Ἐκεῖνον. Ὁ Ἴδιος λέει: «ὅτι χωρὶς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν». Ἡ πίστη μας εἶναι πίστη διανοητικὴ ποὺ ἑδραιώνεται πάνω σὲ διαβάσματα καὶ ἐπιχειρήματα περὶ ὑπάρξεως τοῦ Θεοῦ γι αὐτὸ καὶ εἶναι πολὺ ἀδύναμη. Ἀναλώνεται σὲ φιλανθρωπίες μὲ τελικὸ στόχο νὰ νοιώσουμε καλύτερα μὲ τὸν μειονεκτικὸ ἑαυτό μας, ὅπου στὴν καλύτερη περίπτωση ἐπιβεβαιώνει τὴν ἄποψη μέσα μας «ὅτι οὐκ εἰμὶ ὡς οἱ λοιποὶ τῶν ἀνθρώπων» καὶ στὴν χειρότερη μᾶς δημιουργεῖ μία κούραση, μία ὀργὴ καὶ ἕνα θυμὸ γιὰ τὴν ἀδιαφορία τῶν ὑπολοίπων ἀνθρώπων, ἐνῶ ἐμεῖς παλεύουμε γιὰ τὸ καλὸ τοῦ κόσμου. Ὅμως ἡ Ὀρθοδοξία μᾶς καλεῖ σὲ μία πίστη ποὺ μορφώνεται μέσα ἀπὸ τὴν σχέση κατὰ κύριον λόγον μὲ Ἐκεῖνον, τὴν μοναδικὴ σχέση ποὺ μᾶς σώζει ἀπὸ τὴν φθορὰ καὶ τὸν θάνατο καὶ μπορεῖ νὰ νοηματοδοτήσει τὴν ζωή μας. Ἄραγε μποροῦμε νὰ μεταδώσουμε σὲ κάποιον ἄλλο τί εἶναι ἡ μητρικὴ ἀγάπη, ἂν μιὰ μάνα δὲν μᾶς ἔχει ἀγκαλιάσει καὶ δὲν μᾶς ἔχει χαϊδέψει; Ἐρχόμαστε στὴν Ἐκκλησία γιὰ νὰ γνωρίσουμε Ἐκεῖνον; Ἢ ἐρχόμαστε ὅπως ὁ πρεσβύτερος υἱὸς ποὺ δουλεύουμε γιὰ ἕναν ἄγνωστο Ἐργοδότη - Θεὸ ποὺ θὰ μισθοδοτήσει διὰ τοῦ Παραδείσου στὸ τέλος τὶς ὑπηρεσίες μας, ἀδυνατώντας νὰ καταλάβουμε πῶς δέχεται συγχρόνως καὶ τὸν ἄσωτο; Θέλουμε μὲ πόνο καρδίας νὰ γνωρίσουμε Ἐκεῖνον; «Αὕτη δὲ ἐστὶν ἡ αἰώνιος ζωή, ἵνα γινώσκωσί σε τὸν μόνον ἀληθινὸν Θεὸν καὶ ὃν ἀπέστειλας Ἰησοῦν Χριστόν». Μήπως ἐρχόμαστε μόνο καὶ μόνο εἴτε γιατί τὸν φοβόμαστε (Θεὸς εἶναι ὅ,τι θέλει κάνει), εἴτε γιὰ νὰ μᾶς ἱκανοποιήσει τὶς ἀνάγκες μας καὶ νὰ εὐλογήσει τὶς ἐπιθυμίες μας, εἴτε τέλος γιὰ νὰ γίνουμε καλύτεροι ἄνθρωποι μὲ τὶς δικές μας δυνάμεις προσποιούμενοι πολλὲς φορὲς τὸν «πρᾶο», τὸν «ὑπομονετικό», τὸν «καλό», μόνο καὶ μόνο γιὰ νὰ χαιρόμαστε μὲ τὸ πόσο «καλοὶ» εἴμαστε καὶ αὐτοδικαιωνόμενοι νὰ θεοποιοῦμε τὸν ἑαυτό μας; Ξεχνοῦμε ὅτι «οὐδεὶς ἀγαθός, εἰ μὴ εἷς ὁ Θεός». Ἀδυνατοῦμε νὰ κατανοήσουμε ὅτι ὅποια στάση παίρνουμε ἀπέναντι στὸ πρόσωπο τοῦ Θεοῦ, τὴν ἴδια ἀκριβῶς στάση ἔχουμε καὶ ἀπέναντι σὲ κάθε ἄνθρωπο εἴτε συγγενῆ, φίλο ἢ ἐχθρό. Δὲν ἐπιθυμοῦμε 4

5 νὰ μαθητεύσουμε στὴν Ζωὴ τοῦ Χριστοῦ ποὺ εἶναι νὰ ἀγαπᾶς ἐν προσώπῳ. Νὰ βγαίνεις ἀπὸ τὸν ἑαυτό σου, ἀκόμα καὶ ἀπὸ τὴν ἀρετή σου. Νὰ μάθουμε νὰ δεχόμαστε τὴν ἀγάπη ἀπὸ Ἐκεῖνον καὶ μὲ τὸν ἴδιο τρόπο νὰ ἀγαποῦμε ἐλεύθερα καὶ μὲ χαρὰ τὸν «ἄλλον» καὶ ὄχι γιὰ νὰ ἱκανοποιήσουμε τὶς ἀτομικὲς ἀνάγκες καὶ ἐπιθυμίες μας. Αὐτὸ εἶναι Ζωή! Ἀπὸ ἄτομα νὰ γίνουμε πρόσωπα. Πρόσωπα ποὺ μέσα ἀπὸ τὴν ἀληθινὴ σχέση μὲ Ἐκεῖνον διὰ τῶν Μυστηρίων καὶ τῆς προσευχῆς θὰ ἀποκτήσουμε προσωπικὴ ἐμπειρία ὅτι ἐπατήθη ὁ θάνατος, ἴσως τὴν μόνη πραγματικὴ ἀπειλὴ τῆς ζωῆς μας. Πῶς ὅμως νὰ μαθητεύσουμε σὲ αὐτὸ τὸ ἦθος, τὸ ἦθος τῆς Θείας Λειτουργίας, ὅταν ἀρνιόμαστε ἐπίμονα νὰ ὁμολογήσουμε τὴν πτωχεία μας καὶ τὴν γύμνια μας, τὴν ἀπουσία τῆς αἴσθησης τοῦ Θεοῦ στὴν ζωή μας, ὅταν νοιώθουμε τόσο αὐτάρκεις μέσα στὴν «ἀρετή» μας μιὰ ἀρετὴ ποὺ ὅμως δὲν νικάει τὸν θάνατο, τὴν χριστιανοσύνη ποὺ δὲν ἀναζητᾶ τίποτα, τὴν αὐτοεκτίμησή μας (ἄραγε ὅταν ἁμαρτάνουμε δὲν στενοχωριόμαστε μόνο διότι γκρεμίστηκε ἡ αὐτοεκτίμησή μας;), τὰ στενὰ ὅρια τῆς δικαιοκρισίας καὶ σκληροκαρδίας μας, ποὺ δὲν καταλαβαίνει ἕναν Θεό, ποὺ μὲ τὰ μέτρα τὰ δικά μας, εἶναι ἄδικος ἀφοῦ «χρηστὸς ἐστὶν ἐπὶ τοὺς ἀχαρίστους καὶ πονηροὺς» καὶ συγχωρεῖ τὸν τελώνη, τὴν πόρνη, τὸν ἄσωτο καὶ βάζει τὴν τελευταία στιγμὴ τὸν ληστὴ στὸν Παράδεισο. Ὅταν ἡ ἀνία ποὺ νοιώθουμε γιὰ τὴν ζωὴ λόγῳ αὐτῆς τῆς ἀπουσίας πραγματικῆς, ζωντανῆς σχέσης μὲ Ἐκεῖνον εἴτε μᾶς ὠθεῖ σὲ μιὰ πολυπραγμοσύνη ὅπου θεοποιοῦμε τὶς ἰδέες μας, τὴν καριέρα μας, τὴν οἰκογένειά μας, τὰ σπίτια μας, τὰ καλά μας ἔργα, τὴν ἀτομική μας ἠθική, εἴτε μᾶς ρίχνει σὲ βαθειὰ ραθυμία καὶ ἀπόγνωση, καθιστώντας τὴν ζωή μας μίζερη καὶ χωρὶς ἔμπνευση, χωρὶς πνοὴ Θεοῦ. Μπορεῖ ἔτσι νὰ μεταμορφωθεῖ ἡ καθημερινότητά μας, ἡ παροῦσα ζωή μας ὅπου μόνο σὲ αὐτὴν μποροῦμε νὰ ἔχουμε γεύση τῆς Αἰωνιότητος καὶ νὰ ἀποκτήσουμε αἴσθηση Θεοῦ; Ἂν δὲν νοιώσουμε κατάβαθα τὴν τρομακτικὴ ἀνεπάρκειά μας, τὴν ματαιότητα καὶ φθορὰ τῆς ζωῆς μας, πῶς μποροῦμε νὰ κράξουμε πρὸς Ἐκεῖνον ὅτι χωρὶς Ἐκεῖνον δὲν ζοῦμε; Πολλοὶ Εὐρωπαῖοι ἀσπάζονται τὸν ἰσλαμισμὸ διότι ὡς θρησκεία, ὅπως ὅλες οἱ θρησκεῖες ποὺ ἀπαιτοῦν πέντε πράγματα, εἶναι πολὺ πιὸ εὔκολο νὰ νοιώσεις ἐν τάξει καὶ αὐτάρκης μέσα στὴν φίλαυτη ἀτομικότητά σου. Ὁ Χριστὸς ἦρθε νὰ καταργήσει κάθε θρησκεία καὶ νὰ ἑνωθεῖ μὲ μᾶς, δημιουργώντας σχέση μαζί μας. Αὐτὸς παίρνει τὴν πρωτοβουλία. Ἐμεῖς εἴμαστε διατεθειμένοι ἀπὸ κοινοῦ - καὶ ὁ καθένας γιὰ τὸν ἑαυτό του νὰ ὁμολογήσουμε καὶ νὰ ἀποδεχθοῦμε τὴν ἀνεπάρκειά μας ὡς ἄτομα, νὰ ἀπεκδυθοῦμε τῆς αὐτάρκειάς μας καὶ νὰ στραφοῦμε ὅλοι μαζὶ ταπεινά, ἥσυχα, χωρὶς βία πρὸς Ἐκεῖνον ποὺ εἶναι ἡ Ζωή, προσευχόμενοι καὶ διδασκόμενοι ἀπὸ Ἐκεῖνον νὰ λειτουργοῦμε ὡς πρόσωπα; Ἄρα τελικὰ ἡ ὕπαρξή μας μέσα στὴν Ἐκκλησία μήπως θὰ ἔπρεπε νὰ εἶναι ἡ βαθεία ἐπιθυμία τῆς ἀποκατάστασης τοῦ προσώπου μας σὲ σχέση μὲ Ἐκεῖνον καὶ τὸν ἄλλο ἄνθρωπο; Κων/νος Σαραϊντάρης Ἀρχιτέκτονας (Ὁμιλία ποὺ πραγματοποιήθηκε στὰ πλαίσια τῶν Ἀποδείπνων τῆς Δευτέρας στὸν Ναό μας) 5

6 ΝΕΑ ΝΕΑ ΝΕΑ ΝΕΑ ΝΕΑ ΝΕΑ ΝΕΑ ΝΕΑ ΝΕΑ ΝΕΑ ΝΕΑ ΝΕΑ ΝΕΑ ΝΕΑ ΝΕΑ Τὸ Μυστήριο τοῦ Εὐχελαίου Τὸ ἱερὸ μυστήριο τοῦ Εὐχελαίου τελέσθηκε στὴν Ἐνορία μας κατὰ τὴν περίοδο τοῦ Τριωδίου, ὡς προπαρασκευὴ γιὰ τὴν εἴσοδό μας στὴν εὐλογημένη περίοδο τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Τελέσθηκε κατ ἀρχὴν στὸν Ἐνοριακό μας Ναὸ τὴν Δευτέρα 21 Φεβρουαρίου καὶ ἀκολούθως καὶ στὸ Ἱ. Παρεκκλήσιο Ἁγ. Ἀποστόλων Κανάρη, μετὰ τὸ πέρας τοῦ ὁποίου μίλησε στοὺς παρισταμένους πιστοὺς ὁ π. Νικόλαος μὲ θέμα: «Οἱ προπαρασκευαστικὲς Κυριακὲς τοῦ Τριωδίου». τοῦ ἔργου π. Κων.Βαστάκη, ὁ ὁποῖος αὐτὲς τὶς ἡμέρες δοκιμάζεται ἡ ὑγεία του καὶ νοσηλεύεται στὸ Νοσοκομεῖο ΕΛΠΙΣ, εὐχόμενος ταχεῖα ἀνάρρωση. Ἀκολούθησε δεξίωση στὴν ἰσόγειο αἴθουσα ἐκδηλώσεων τῆς Στέγης. Ἑορτὴ Ὁσ. Φιλοθέης καὶ Κτιτορικὸ Μνημόσυνο Τὴν Ὁσ. Φιλοθέη τὴν Ἀθηναία ἑόρτασε τὸ Ἐνοριακὸ Φιλόπτωχο Ταμεῖο μας στὸ Ἱ. Παρεκκλήσιο τοῦ Ἁγ. Νεκταρίου τῆς Στέγης Γερόντων τὸ παρελθὸν Σάββατο 19 Φεβρουαρίου. Κατ ἀρχὴν τελέσθηκε Ἀρτοκλασία ὑπὲρ ὑγείας τῶν Κτιτόρων, Εὐεργετῶν, Δωρητῶν, τῶν περιθαλπομένων, τοῦ προσωπικοῦ καὶ τῶν μελῶν τοῦ Δ.Σ. τοῦ Ε.Φ.Τ. Ἀργότερα καὶ κατὰ τὸ πέρας τῆς Θείας Λειτουργίας, ἀφοῦ εὐλογήθηκαν τὰ κόλλυβα πρὸς τιμὴν τῆς Ἁγίας τελέσθηκε παρουσίᾳ ὅλων τῶν ἐφημερίων μας Μνημόσυνο ὑπὲρ ἀναπαύσεως τῶν ἀειμνήστων Κτιτόρων, Εὐεργετῶν, Δωρητῶν καὶ τῶν διακονησάντων καὶ διακονηθέντων στὴν Στέγη Γερόντων. Στὴν σύντομη ὀμιλία του ὁ Πρόεδρος τοῦ Ε.Φ.Τ. καὶ ὑπεύθυνος τῆς Στέγης π. Φιλόθεος ἀναφέρθηκε στὸ νόημα τῆς ἑορτῆς καὶ στὴν ὀφειλομένη τιμὴ πρὸς ὅλους ἐκείνους ποὺ ἐργάσθηκαν ἢ προσέφεραν γιὰ τὴν Στέγη μας, ἐνῷ δὲν παρέλειψε νὰ ἀναφερθεῖ στὸν ἐμπνευστὴ Προσκυνηματικὴ ἐκδρομὴ Ἦταν τὸ Σάββατο 5 Μαρτίου ὅταν ἡ Ἐνορία μας πραγματοποίησε προσκυνηματικὴ ἐκδρομὴ στὶς Ἱ. Μονὲς Ἁγ. Παντελεήμονος Κοκκιναρᾶ Πεντέλης, στὴν ἀδελφότητα τῆς ὁποίας ἀνήκει καὶ ὁ Προϊστάμενος τοῦ Ναοῦ μας π. Φιλόθεος καὶ ἐν συνεχείᾳ στὴν Ἱ. Μονὴ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου καὶ Ὁσ. Ἐφραὶμ Νέας Μάκρης. Στὴν πρώτη συμμετείχαμε στὴν Θεία Λειτουργία καὶ τελέσαμε Ἀρτοκλασία. Κατόπιν μετὰ τὸ προσκύνημά μας στὸ Ἱ. Παρεκκλήσιο ὅπου βρίσκεται ἡ θαυματουργὸς εἰκόνα καὶ τὸ λείψανο τῆς Ὁσ. Ματρώνης τῆς ἀομμάτου καὶ θαυματουργοῦ καθὼς καὶ πλῆθος ἄλλων ἁγίων λειψάνων δεχθήκαμε τὴν ἀβραμιαία φιλοξενία τῶν πατέρων στὸ ἀνακαινισμένο Ἀρχονταρίκι τῆς Μονῆς. Ἔπειτα ἀναχωρήσαμε γιὰ τὸν ἑπόμενο σταθμὸ τοῦ προσκυνήματός μας, ὅπου προσκυνήσαμε τὸ χαριτόβρυτο λείψανο τοῦ θαυματουργοῦ νεοφανοῦς Ὁσ. Ἐφραὶμ καθὼς καὶ τὸν τάφο τῆς μακαριστῆς Γερόντισσας Μακαρίας, ἡ ὁποία ἀνασυνέστησε 6

7 ΝΕΑ ΝΕΑ ΝΕΑ ΝΕΑ ΝΕΑ ΝΕΑ ΝΕΑ ΝΕΑ ΝΕΑ ΝΕΑ ΝΕΑ ΝΕΑ ΝΕΑ ΝΕΑ ΝΕΑ Ἡ ἑπομένη προσκυνηματική μας ἐξόρμηση προγραμματίσθηκε γιὰ τὴν Παρασκευὴ 1η Ἀπριλίου στὴν Γυναικεία Ἱ. Μονὴ Παντοκράτορος Ταὼ Πεντέλης, ὅπου θὰ παρευρεθοῦμε στὴν ἀκολουθία τῶν Δ Χαιρετισμῶν. Ὥρα ἀναχωρήσεως: 4.00 μ.μ. Πληροφορίες καὶ κλείσιμο θέσεων στὴν Γραμματεία τῆς Στέγης Γερόντων (Δευτέρα ἕως Παρασκευὴ 8.30 π.μ μ.μ.) καὶ στὸ τηλέφωνο: τὴν Μονὴ ὅπου μαρτύρησε ὁ Ὅσιος καὶ βρῆκε καὶ τὸ χαριτόβρυτο λείψανό του κατόπιν θαυμαστῶν ὀπτασιῶν. Ἐπιστρέψαμε περὶ τὸ μεσημέρι στὴν Κυψέλη πλήρεις εὐλογιῶν. Ἀπὸ τὸ προσκύνημα συγκεντρώθηκαν 632,00, τὰ ὁποῖα κατατέθηκαν στὸ Ε.Φ.Τ. μας ὑπὲρ τῆς Στέγης Γερόντων. Προηγιασμένη Θεία Λειτουργία Ἁγ. Ἰακώβου Ἀδελφοθέου Τὴν Δευτέρα 21 Μαρτίου μετὰ τὴν ἀκολουθία τοῦ Μεγ. Ἀποδείπνου καὶ τὴν ἐν συνεχείᾳ ὁμιλία τῆς κ. Μαριάντας Καφετζοπούλου μὲ θέμα: «Ἡ καλὴ καὶ ἡ κακὴ ζήλεια» θὰ ἐπακολουθήσει ἡ τέλεση τῆς ἀρχαιοπρεποῦς Προηγιασμένης Θείας Λειτουργίας τοῦ Ἁγ. Ἰακώβου Ἀδελφοθέου. Ὥρα ἐνάρξεως Μεγ. Ἀποδείπνου: 8. μ.μ. Πρόγραμμα Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς Δευτέρα 8.00 μ.μ. Τρίτη καὶ Πέμπτη 6.00 μ.μ. Τετάρτη 6.30 μ.μ. καὶ Παρασκευὴ 7.00 π.μ. Παρασκευὴ 5.00 μ.μ. 7.15μ.μ. Σάββατο καὶ Κυριακὴ 7.00 π.μ. 6.00μ.μ. Μέγα Ἀπόδειπνο Μέγα Ἀπόδειπνο Προηγιασμένη Θεία Λειτουργία Α ἀκολουθία Χαιρετισμῶν Β ἀκολουθία Χαιρετισμῶν Θεία Λειτουργία Ἑσπερινὸς 7

8 ΔΩΡΕΕΣ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2011 ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΣΤΕΓΗ ΓΕΡΟΝΤΩΝ Ἀντύπα Χ ρυσῆ...300,00 Ἀνώνυμος...50,00 Ἀράπη Κ ωνσταντίνα...510,00 Βασιλείου Ἰωάννης ,00 Γαβουνέλη Ἐ λπινίκη ,00 Δημόπουλος Σ ταμάτιος...300,00 Κατσίγκρη Γεωργία...50,00 Κιούσης Γεώργιος...150,00 Κωνσταντοπούλου Εὐθυμία ,00 Μανωλέσσου Αἰκατερίνη...50,00 Μόσχος Δημήτριος...50,00 Νικολακόπουλος Κωνσταντῖνος...75,00 Ντόλου Εἰρήνη...105,00 Οἰκονομίδου Οὐρανία...50,00 Ποντίκα Μαρία...150,00 Ρόκα Ρέα ,00 Ρουτζούνη Ἑλένη...150,00 Σολωμονίδου Μαρία ,00 Τσίφτη Ἑλένη ,00 Διάφοροι Δωρηταὶ...116,00 Δίσκοι Ι. Παρ/σίου Ἁγ. Ἀποστόλων Κανάρη...169,92 Περισσότερες φωτογραφίες καί νέα στήν ἱστοσελίδα τῆς Ἐνορίας μας: ÌÇÍÉÁÉÁ ÅÊÄÏÓÇ ÅÍÏÑÉÁÓ ÁÃÉÏÕ ÃÅÙÑÃÉÏÕ ÊÕØÅËÇÓ ÅÐÉÌÅËÅÉÁ - ÕÐÅÕÈÕÍÏÓ: Ἀñ éμ. ÖÉËÏÈÅÏÓ Ì. ÍÉÊÏËÁÊÇÓ Ô.Ê ÊõøÝëç, Ôçë ÅÊÄÏÔÉÊÇ ÐÁÑÁÃÙÃÇ: ôçë ÄÉÁÍÅÌÅÔÁÉ ÄÙÑÅÁÍ