VAKXIKON.gr MEDIA GROUP Εκδόσεις Βακχικόν Ασκληπιού 17, Αθήνα τηλέφωνο: web site: ekdoseis.vakxikon.

Μέγεθος: px

Εμφάνιση ξεκινά από τη σελίδα:

Download "VAKXIKON.gr MEDIA GROUP Εκδόσεις Βακχικόν Ασκληπιού 17, Αθήνα τηλέφωνο: web site: ekdoseis.vakxikon."

Ειδοθεα Δεσποτόπουλος
5 χρόνια πριν
Προβολές:

2 VAKXIKON.gr MEDIA GROUP Εκδόσεις Βακχικόν Ασκληπιού 17, Αθήνα τηλέφωνο: web site: ekdoseis.vakxikon.gr Τίτλος Βιβλίου: Κόμπος Συγγραφέας: Δήμητρα Μαστορίδου Επιμέλεια - Διορθώσεις: Ιωσήφ Αρνές Σχεδιασμός Έκδοσης & Εξωφύλλου: Εκδόσεις Βακχικόν 2017 Εκδόσεις Βακχικόν & Δήμητρα Μαστορίδου Σκίτσου Εξωφύλλου: Αντρέας Κολοβός ISBN: Εκδοτική Σειρά: Βακχικόν Πεζά/Ελληνική Πεζογραφία Αριθμός Σειράς: 64 Πρώτη Έκδοση: Απρίλιος 2017 Το παρόν έργο πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύεται κατά τις διατάξεις του Eλληνικού Nόμου (Ν. 2121/1993 όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει σήμερα) και τις διεθνείς συμβάσεις περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται απολύτως η άνευ γραπτής άδειας του εκδότη κατά οποιοδήποτε τρόπο ή μέσο αντιγραφή, φωτοανατύπωση και εν γένει αναπαραγωγή, εκμίσθωση ή δανεισμός, μετάφραση, διασκευή, αναμετάδοση στο κοινό σε οποιαδήποτε μορφή (ηλεκτρονική, μηχανική ή άλλη) και η εν γένει εκμετάλλευση του συνόλου ή μέρους του έργου. ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ Βιβλιοπωλείο του Βακχικόν Ασκληπιού 17, Αθήνα τηλέφωνο:

3 ΚΟΜΠΟΣ 3 (Μια γυναίκα στη μέση του σαλονιού της ρίχνει και ξανασηκώνει μια καρέκλα. Δείχνει να ενοχλείται από το θόρυβο που κάνει η καρέκλα πέφτοντας. Δοκιμάζει να τη ρίξει επάνω σε ένα χαλάκι. Το αποτέλεσμα την ικανοποιεί. Πηγαίνει προς τον τοίχο, όπου έχει σημειώσει με κιμωλία τις λέξεις: καρέκλα, πίτσα, σκοινί, γλυκό, κερί, τσιγάρο και προσθέτει τη λέξη «χαλάκι». Βάζει το τραγούδι «Μόνη μου» με τη φωνή της Ρίτας Σακελλαρίου (στίχοι-μουσική: Τάκης Μουσαφίρης) και κάθεται στο πάτωμα με μια μπύρα στο χέρι. Καπνίζει ηλεκτρονικό τσιγάρο, που το έχει συνδεδεμένο στην πρίζα γιατί παράλληλα το φορτίζει. Μετά το 1 ο ρεφρέν του τραγουδιού σηκώνεται να χορέψει, αλλά δεν τη βολεύει το καλώδιο του φορτιστή. Αποφασίζει πως από το να χορέψει προτιμά να καπνίσει και έτσι κάθεται πάλι κάτω και συνεχίζει να καπνίζει και να πίνει την μπύρα της. Το τραγούδι τελειώνει με τους στίχους: «Ξέρω πού πάν οι δρόμοι μου/ ξέρω θα μείνω μόνη μου/ σαν την καλαμιά/ μόνη μου». Εκείνη μονολογεί.) Πού πήγε ο κάμπος; Τι έγινε; Μόνη μου σαν την καλαμιά στον κάμπο είναι η έκφραση. Τι έπαθε ο κάμπος; Φέρε τον κάμπο πίσω, ρε! Μια χαρά ήταν ο κάμπος! Έκτακτος ήταν! Με την πρασινάδα του, την απλωσιά του. Να περπατάς, να κάνεις τις βόλτες σου. Τα πουλάκια τσίου τσίου, το αεράκι πέρα δώθε και η καλαμιά δε λέω και η καλαμιά εκεί να είναι, αλλά όχι μόνη της! Αν η καλαμιά στον κάμπο είναι θλιβερή, η καλαμιά χωρίς τον κάμπο είναι πραγματικά αξιοθρήνητη. Έτσι είναι Και τώρα θα μου έλεγε ο ντόκτορ: «Πάλι αποφεύγετε το θέμα!» «Ποιο είναι το θέμα;» θα του έλεγα εγώ. «Μα το -μόνη της- είναι το θέμα. Αλλά εσείς εξακολουθείτε να ασχολείστε με τις καλαμιές, τους κάμπους και τα πουλάκια τσίου τσίου. Αποφεύγετε ΤΟ θέμα!»

4 4 ΔΗΜΗΤΡΑ ΜΑΣΤΟΡΙΔΟΥ Ε, λοιπόν στη ζωή μου πιο πολύ έχω ξαπλώσει σε ντιβάνια παρά σε κρεβάτια! Ψυχαναλύσεις επί ψυχαναλύσεων, τις ψυχαναλύσεις, ω! ψυχοπρόβλημα. Σαν ουσιαστικό το κλείνω άνετα, αλλά σαν ουσία μένει πάντα ανοιχτό το θέμα. ΤΟ θέμα, γιατρέ μου, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά στο «μόνη της», είναι άλυτο. Άλυτο! Σα να λέμε κυπριακό, μόλυνση του πλανήτη, μετρό Θεσσαλονίκης. Άλυτο Γι αυτό κι εγώ επέλεξα αυτή τη λύση Μόνη της η καλαμιά, το δέχομαι. Αλλά χωρίς κάμπο, δεν το ανέχομαι. Δεν μπορώ να συμβιβαστώ με αυτό. Στοιχηματίζω πως ο στιχουργός του τραγουδιού δεν έχει ιδέα τι θα πει μοναξιά. Η μοναξιά, κύριε στιχουργέ μου, είναι το πρωί που μυρίζεις τον καφέ από το δίπλα μπαλκόνι κι ακούς τα ψουψουψου και εσύ δεν έχεις με ποιον να πεις μια καλημέρα. Και θα μου πεις: «Όλοι αυτοί είναι ευτυχισμένοι, επειδή πίνουν ένα καφέ;» Δε με νοιάζει τι είναι! Εμένα με νοιάζει ότι πίνουν καφέ μαζί. Κι ας τσακώνονται, ενώ τον πίνουν. Με νοιάζει που για να πίνουν καφέ το πρωί, σημαίνει πως κοιμήθηκαν μαζί το βράδυ. Και θα μου πεις: «Και πού ξέρεις εσύ αν κοιμήθηκαν καλά ή πλάτη με πλάτη;» Χέστηκα πώς κοιμήθηκαν! Εγώ το πλάτη με πλάτη το ακούω δίπλα δίπλα. Και όποιος θέλει να κοιμάται δίπλα δίπλα με τον άλλο, κάτι νιώθει γι αυτόν τον άλλο. Και θα μου πεις: «Kι αν το μόνο που νιώθει είναι φόβος να μη μείνει μόνος του;». Γιατί εγώ που είμαι μόνη μου τόσο καιρό δε φοβάμαι; Καλύτερα δε θα ήταν να φοβόμουν με παρέα; Και τώρα δε θα μου πεις τίποτα, γιατί μόνο ερωτήσεις ξέρετε να κάνετε όλοι σας. Από απαντήσεις...τίποτα. Κουράστηκα, γαμώτο Άντε, ας ετοιμαστώ σιγά σιγά. (Βάζει το τραγούδι «Ιδανικοί αυτόχειρες» με τη φωνή του Νίκου Ξυλούρη (ποίηση: Κώστας Καρυωτάκης, μουσική:

5 ΚΟΜΠΟΣ 5 Λουκάς Θάνος). Παράλληλα, φέρνει από μέσα ένα χοντρό σκοινί και παρακολουθεί «επιβραβεύοντας» τους στίχους. Κατά τη διάρκεια του 2 ου κουπλέ, προσθέτει στον τοίχο τη λέξη «γράμμα». Έπειτα τη σβήνει και γράφει τη λέξη . Το τραγούδι τελειώνει με τους στίχους «Βλέπουν τον καθρέφτη, βλέπουν την ώρα/ ρωτούν αν είναι τρέλα τάχα ή λάθος/ «όλα τελείωσαν» ψιθυρίζουν «τώρα»/ πως θ αναβάλλουν βέβαιοι κατά βάθος». Εκείνη μονολογεί.) Τι εννοεί «πως θ αναβάλλουν βέβαιοι κατά βάθος»; Το μετάνιωσαν, ρε! Το μετάνιωσαν! Καλά, ρε Καρυωτάκη, πλάκα μας κάνεις; Γεμίζεις εμάς με αμφιβολίες και μετά εσύ πας και αυτοκτονείς; Ωραίος! Μπράβο! (χειροκροτεί) Σιγανοπαπαδιά! Και θα μου πεις: «Ναι, ρε. Εγώ μπόρεσα! Εσύ πόσο σίγουρη είσαι πως θα το κάνεις;» Και θα σου πω: «Κάτσε και κοίτα με!» (με νεύρα και πείσμα πιάνει το σκοινί) Για έλα εδώ εσύ! (Προσπαθεί να κάνει κόμπο.) Τι να κάνω αλήθεια; Καντιλίτσα ή ψαλιδιά; Μήπως να το δέσω σα γραβάτα; Όχι! Ποτέ ξανά γραβάτα! Την τελευταία φορά που έδεσα γραβάτα έκανα μια μεγάαααλη παράλειψη. (Συνεχίζει απευθυνόμενη σε κάποιον φανταστικό ακροατή.) Πιο σφιχτά έπρεπε να στη δέσω. Πολύ σφιχτά. Να γουρλώσεις τα μάτια, να μπλαβίσεις, να μην μπορείς να πάρεις ανάσα. Η μάνα σου κι η μάνα σου. Με έπρηξες με τη

6 6 ΔΗΜΗΤΡΑ ΜΑΣΤΟΡΙΔΟΥ μάνα σου! Και μετά βρήκες μία σαν τη μάνα σου φακλάνα και πήγες και παντρεύτηκες. Και κανες και δυο παιδάκια. Και γίνατε όλοι στρουμπουλοί στρουμπουλοί σαν μπαλάκια και κυλάαααατε αμέριμνοι στον κάμπο και η καλαμιά μόνη της. Αλλά όχι, όοοοχι. Δε θα σου κάνω τη χάρη. Θα μείνω ΣΤΟ θέμα. Στον κόμπο! Κόμπος-κάμπος. Τι σου κάνει ένα γράμμα, ε; Όλα τελικά παίζονται στη λεπτομέρεια. Στην ακρίβεια (Πηγαίνει στον υπολογιστή.) Θα το γκουγκλάρω. Όχι παίζουμε. Αυτά τα θέματα χρειάζονται χειρουργική ακρίβεια, τεχνογνωσία, σοβαρότητα. Λοιπόν (καθώς πληκτρολογεί) Πώς-να-φτιά-χνε-τε-κό-μπους. Εδώ είμαστε (διαβάζει) Ναυτικοί κόμποι. Έχεις απορίες; Ευκαιρία να τις λύσεις. Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. (σχολιάζει) Ποια αρχή; Αν τα πάρω απ την αρχή θα ξημερώσουμε. Πάμε παρακάτω. (συνεχίζει να διαβάζει) Δε νοείται να σχετίζεται κανείς με τη θάλασσα, έστω και ερασιτεχνικά, αν δεν ξέρει να φτιάχνει και να χρησιμοποιεί κάποιους βασικούς κόμπους. Το καλό με τους ναυτικούς κόμπους είναι ότι, ενώ μπορούν να ανταπεξέλθουν σε μεγάλες πιέσεις, (σχολιάζει) Ναι! (συνεχίζει να διαβάζει) Λύνονται εύκολα.

Σχετικά έγγραφα

VAKXIKON.gr MEDIA GROUP Εκδόσεις Βακχικόν Ασκληπιού 17, Αθήνα τηλέφωνο: web site: ekdoseis.vakxikon.

2 VAKXIKON.gr MEDIA GROUP Εκδόσεις Βακχικόν Ασκληπιού 17, 106 80 Αθήνα τηλέφωνο: 210 3637867 e-mail: info@vakxikon.gr web site: ekdoseis.vakxikon.gr Τίτλος Βιβλίου: Διηγήματα Παντός Καιρού Συγγραφέας: