VAKXIKON.gr MEDIA GROUP Εκδόσεις Βακχικόν Ασκληπιού 17, Αθήνα τηλέφωνο: web site: ekdoseis.vakxikon.

Transcript

1

2 VAKXIKON.gr MEDIA GROUP Εκδόσεις Βακχικόν Ασκληπιού 17, Αθήνα τηλέφωνο: web site: ekdoseis.vakxikon.gr Τίτλος Πρωτοτύπου: Damage (Alfred A. Knopf 1991, Virago-Hachette 2011) Σε συμφωνία με το The Estate of Josephine Hart & Ed Victor Ltd - Untited Agents LLP Τίτλος Βιβλίου: Μοιραίο πάθος Συγγραφέας: Josephine Hart Μετάφραση: Τάσος Ψάρρης Επιμέλεια - Διορθώσεις: Ανδρονίκη Μαστοράκη Σχεδιασμός Έκδοσης & Εξωφύλλου: Εκδόσεις Βακχικόν 1991 Josephine Hart Για την ελληνική γλώσσα, 2017 Εκδόσεις Βακχικόν Μετάφρασης: Τάσος Ψάρρης Φωτογραφίας Εξωφύλλου: Moviestore collection Ltd / Alamy Stock Photo ISBN: Εκδοτική Σειρά: Βακχικόν Πεζά/Ξένη Λογοτεχνία Αριθμός Σειράς: 77/2 Πρώτη Έκδοση: Δεκέμβριος 2017 Το παρόν έργο πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύεται κατά τις διατάξεις του Eλληνικού Nόμου (Ν. 2121/1993 όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει σήμερα) και τις διεθνείς συμβάσεις περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται απολύτως η άνευ γραπτής άδειας του εκδότη κατά οποιοδήποτε τρόπο ή μέσο αντιγραφή, φωτοανατύπωση και εν γένει αναπαραγωγή, εκμίσθωση ή δανεισμός, μετάφραση, διασκευή, αναμετάδοση στο κοινό σε οποιαδήποτε μορφή (ηλεκτρονική, μηχανική ή άλλη) και η εν γένει εκμετάλλευση του συνόλου ή μέρους του έργου. ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ Βιβλιοπωλείο του Βακχικόν Ασκληπιού 17, Αθήνα τηλέφωνο:

3 ΕΝΑ Υ πάρχει ένα εσωτερικό τοπίο, μια επικράτεια της ψυχής περνάμε όλη μας τη ζωή ψάχνοντας την περίμετρό της. Όσοι έχουν την τύχη να τη βρουν, γλιστρούν πάνω στις ρευστές της άκρες όπως το νερό πάνω στην πέτρα, και είναι ασφαλείς. Κάποιοι τη βρίσκουν στον γενέθλιο τόπο τους άλλοι μπορεί να πεθαίνουν απ τη δίψα σε μια παραθαλάσσια κωμόπολη και να ξεδιψούν στην έρημο. Υπάρχουν και κάποιοι που έχουν γεννηθεί στη λοφώδη εξοχή και νιώθουν πραγματικά καλά μόνο στην έντονη και πολύβουη μοναξιά της πόλης. Για ορισμένους αναζήτηση σημαίνει ακολουθώ τα χνάρια κάποιου άλλου ενός παιδιού ή μιας μάνας, ενός παππού ή ενός αδελφού, ενός εραστή, ενός συζύγου, μιας συζύγου, ή ενός εχθρού. Περνάμε τη ζωή μας ευτυχισμένοι ή δυστυχισμένοι, πετυχημένοι ή αποτυχημένοι, βιώνοντας την αγάπη ή την περιφρόνηση των άλλων, χωρίς να συγκλονιζόμαστε ποτέ από το σοκ της επίγνωσης, χωρίς να νιώθουμε ποτέ οδύνη όταν η σιδερένια μέγγενη ελευθερώνει την ψυχή, και στο τέλος γλιστράμε στη γωνιά μας.

4 4 ΤΖΟΖΕΦΙΝ ΧΑΡΤ Έχω βρεθεί στο προσκέφαλο ετοιμοθάνατων που σάστιζαν στη θέα της θλίψης με την οποία οι δικοί τους τους έβλεπαν να αποχωρούν από έναν κόσμο στον οποίο δεν ένιωσαν ποτέ άνετα. Έχω δει άντρες να κλαίνε περισσότερο για τον χαμό του αδελφού τους, με τον οποίο κάποτε ενώνονταν οι δρόμοι τους, παρά για τον χαμό του παιδιού τους. Έχω δει να γίνονται μητέρες κορίτσια που δεν ήταν ποτέ τόσο ευτυχισμένα όσο τον μακρινό καιρό που καθόντουσαν στα γόνατα του θείου τους. Όσο για εμένα προσωπικά, έχω κάνει πολλά μακρινά ταξίδια και έχω γνωρίσει αλλόκοτους και αγαπημένους συνοδοιπόρους μια σύζυγο, έναν γιο και μια κόρη. Έζησα μαζί τους σαν ένας στοργικός ξένος σ ένα περιβάλλον ανεκπλήρωτης ομορφιάς. Ένας άξιος υποκριτής που λείανε αθόρυβα και μεθοδικά τα τραχιά σημεία της ύπαρξής του. Απέκρυψα την αδεξιότητα και την οδύνη με τις οποίες προσέγγισα την εικόνα που μου κληροδοτήθηκε, και προσπάθησα να σταθώ στο ύψος των προσδοκιών όσων αγάπησα: να γίνω καλός σύζυγος, καλός πατέρας και καλός γιος. Αν είχα πεθάνει στα πενήντα, θα με θυμόντουσαν ως γιατρό και ως διάσημο πολιτικό, αλλά όχι ως εξέχουσα φυσιογνωμία. Ως κάποιον που πρόσφερε πολλά στον κόσμο και αγαπήθηκε πολύ από την τεθλιμμένη του σύζυγο Ίνγκριντ και τα παιδιά του Μάρτιν και Σάλι. Στην κηδεία μου θα είχαν δώσει δυναμικό παρόν όσοι θα είχαν φτάσει πιο μακριά από εμένα στη ζωή, τιμώντας τη μνήμη μου με την παρουσία τους. Κι όσοι θα πίστευαν ότι είχαν αγαπήσει τον απλό οικογενειάρχη, πιστοποιώντας με τα δάκρυά τους την ύπαρξή του. Θα ήταν η κηδεία ενός άντρα άνω του μετρίου, προικισμένου με περισσότερα χαρίσματα απ ό,τι η πλειονότητα

5 ΜΟΙΡΑΙΟ ΠΑΘΟΣ 5 των συνανθρώπων του. Ενός άντρα που, στη σχετικά νεαρή ηλικία των πενήντα, θα έβλεπε το ταξίδι του να τελειώνει. Ένα ταξίδι που, αν είχε συνεχιστεί, θα είχε οδηγήσει σίγουρα σε μεγαλύτερες δόξες και επιτεύγματα. Όμως δεν πέθανα στα πενήντα. Και πλέον λίγοι απ όσους με ξέρουν δεν το θεωρούν αυτό τραγωδία.

6 ΔΥΟ Λ ένε ότι η παιδική ηλικία είναι καθοριστική για τη διαμόρφωση του χαρακτήρα μας ότι στις παρθενικές μας επιρροές βρίσκεται το κλειδί για τα πάντα. Μπορεί όμως η ψυχική γαλήνη να επιτευχθεί εύκολα; Μπορεί απλώς να την εξασφαλίσει μια ευτυχισμένη παιδική ηλικία; Και ποιες είναι οι προϋποθέσεις για μια ευτυχισμένη παιδική ηλικία; Η οικογενειακή αρμονία; Η υγεία; Η ασφάλεια; Θα μπορούσε ποτέ η ευτυχισμένη παιδική ηλικία να αποτελέσει τον χειρότερο προπομπό για το μέλλον; Σαν να οδηγείται ένα πρόβατο για σφαγή; Στην παιδική μου ηλικία, την εφηβεία και τα πρώτα χρόνια της ενηλικίωσης κυριάρχησε η φιγούρα του πατέρα μου. Το θεμελιακό του αξίωμα ήταν το τσαγανό, το ψυχικό σθένος. «Τσαγανό. Το σπουδαιότερο χάρισμα του ανθρώπου. Ανεκμετάλλευτο από τους περισσότερους. Η λύση σε όλα τα προβλήματα της ζωής». Είχα ακούσει αμέτρητες φορές αυτά τα λόγια. Ο συνδυασμός από τη μία της ισχυρής του πεποίθησης ότι το ψυχικό σθένος ήταν το ιδανικό μέσο καθοδήγησης της