Newsletter 4/2011 ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ ιοικητικο δίκαιο - ιοικητικη ικονοµία 3-14 [ 2 ]

Transcript

1

2 Newsletter 4/2011 ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ ιοικητικο δίκαιο - ιοικητικη ικονοµία 3-14 [ 2 ]

3 ΝΟΜΟΛΟΓΙΑ Α.- ΙΟΙΚΗΤΙΚΟ Αστική ευθύνη ηµοσίου - Αποζηµίωση για παράλειψη διορισµού ικαστήριο: Συµβούλιο της Επικρατείας Αριθµός απόφασης: 3170 Έτος: Συµµόρφωση της ιοίκησης µε ακυρωτική απόφαση του Συµβουλίου της Επικρατείας ή διοικητικού δικαστηρίου. Αστική ευθύνη του ηµοσίου. - Κατά την έννοια των διατάξεων των άρθρων 95 παρ. 5 του Συντάγµατος, 50 παρ. 4 του Π 18/1989 και 4 παρ. 1 του Ν. 702/1977, η ιοίκηση έχει υποχρέωση να συµµορφώνεται προς τις ακυρωτικές αποφάσεις των διοικητικών δικαστηρίων κατά τον τρόπο που έχει υποχρέωση να συµµορφώνεται και προς τις ακυρωτικές αποφάσεις του Συµβουλίου της Επικρατείας. Εξάλλου, όταν η ιοίκηση ενεργεί κατά συµµόρφωση προς ακυρωτική απόφαση του Συµβουλίου της Επικρατείας ή του ιοικητικού Εφετείου, έχει υποχρέωση όχι µόνο να θεωρήσει ανίσχυρη και µη υφιστάµενη νοµικώς τη διοικητική πράξη που ακυρώθηκε αλλά και να προβεί µε θετικές ενέργειες στην αναµόρφωση της νοµικής καταστάσεως που δηµιουργήθηκε στο µεταξύ βάσει της πράξης που ακυρώθηκε, (βλ. ΣτΕ 8, 2522/2002, 915/2001 κ.ά.). 4. Με το άρθρο 105 του Εισαγωγικού Νόµου του Αστικού Κώδικα θεσπίζεται η ευθύνη του Ελληνικού ηµοσίου για αποζηµίωση από τις παράνοµες πράξεις ή παραλείψεις των οργάνων του κατά την άσκηση της δηµόσιας εξουσίας που τους έχει ανατεθεί, η αποζηµίωση δε αυτή περιλαµβάνει την αποκατάσταση της θετικής και της αποθετικής ζηµίας του ζηµιωθέντος. Συνεπώς, στην εν λόγω αποζηµίωση περιλαµβάνεται τόσο η αποκατάσταση της ζηµίας την οποία υπέστη η υπάρχουσα πριν από την παράνοµη πράξη ή παράλειψη των δηµοσίων οργάνων περιουσία του ζηµιωθέντος, όσο και η αποκατάσταση της ζηµίας, την οποία υπέστη αυτός µε τη στέρηση, εξαιτίας της παράνοµης πράξεως ή παραλείψεως, παροχών τις οποίες µε πιθανότητα, κατά τη συνήθη πορεία των πραγµάτων ή τις ειδικές περιστάσεις, θα αποκόµιζε, εάν δεν είχε µεσολαβήσει η παράνοµη αυτή πράξη ή παράλειψη. Από τα ανωτέρω προκύπτει ειδικότερα ότι, αν το ηµόσιο αρνηθεί να προσλάβει σε δηµόσια θέση υποψήφιο και η άρνηση αυτή ακυρωθεί στη συνέχεια µε απόφαση του αρµόδιου διοικητικού δικαστηρίου, ακολούθως δε η ιοίκηση σε συµµόρφωση προς την ακυρωτική αυτή απόφαση διορίσει τον υποψήφιο αναδροµικώς στην πιο πάνω θέση, ο τελευταίος αυτός δικαιούται να ζητήσει αποζηµίωση για την αποκατάσταση της ζηµίας που υπέστη εκ του ότι κατά το χρονικό διάστηµα από την ηµεροµηνία του αναδροµικού διορισµού του µέχρι την ηµεροµηνία κατά την οποία ανέλαβε πράγµατι υπηρεσία δεν εισέπραξε το σύνολο των αποδοχών που θα είχε εισπράξει αν είχε αναλάβει πράγµατι υπηρεσία από την ηµεροµηνία του αναδροµικού διορισµού (βλ. ΣτΕ /2001, 919/2001, 1631/2000, πρβλ. και 440/1994). Σ: 95 ΕισΝΑΚ: 105, 106, Π : 18/1989, άρθ. 50 ηµοσίευση: INLAW 2005 Αστική ευθύνη ηµοσίου - Αποζηµίωση για παράλειψη διορισµού ικαστήριο: Συµβούλιο της Επικρατείας Αριθµός απόφασης: 2557

4 Έτος: Συµµόρφωση της ιοίκησης µε ακυρωτική απόφαση του Συµβουλίου της Επικρατείας ή διοικητικού δικαστηρίου. Αστική ευθύνη του ηµοσίου. - Κατά την έννοια των διατάξεων των άρθρων 95 παρ. 5 του Συντάγµατος, 50 παρ. 4 του Π 18/1989 (φ. Α, 8) και 4 παρ. 1 του Ν. 702/1977 (ΦΕΚ 268), η ιοίκηση έχει υποχρέωση να συµµορφώνεται προς τις ακυρωτικές αποφάσεις των διοικητικών δικαστηρίων κατά τον τρόπο που έχει υποχρέωση να συµµορφώνεται και προς τις ακυρωτικές αποφάσεις του Συµβουλίου της Επικρατείας. Εξάλλου, όταν η ιοίκηση ενεργεί κατά συµµόρφωση προς ακυρωτική απόφαση του Συµβουλίου της Επικρατείας ή του ιοικητικού Εφετείου, υποχρεούται όχι µόνο να θεωρήσει ως ανίσχυρη και µη υφισταµένη νοµικώς τη διοικητική πράξη που ακυρώθηκε, αλλά και να προβεί µε θετικές ενέργειες στην αναµόρφωση της νοµικής καταστάσεως που δηµιουργήθηκε στο µεταξύ βάσει της πράξεως που ακυρώθηκε (βλ. ΣτΕ 3320/2003, 8, 2522/2002, 915/2001 κ.ά.). - Στο άρθρο 105 του Εισαγωγικού Νόµου του Αστικού Κώδικα ορίζεται ότι "για παράνοµες πράξεις ή παραλείψεις των οργάνων του δηµοσίου κατά την άσκηση της δηµόσιας εξουσίας που τους έχει ανατεθεί, το δηµόσιο ενέχεται σε αποζηµίωση, εκτός αν η πράξη ή η παράλειψη έγινε κατά παράβαση διάταξης που υπάρχει για χάρη του γενικού συµφέροντος...". Κατά δε το άρθρο 106 του ιδίου ως άνω Νόµου, "οι διατάξεις των δύο προηγούµενων άρθρων εφαρµόζονται και για την ευθύνη των δήµων, των κοινοτήτων ή των άλλων νοµικών προσώπων δηµοσίου δικαίου από πράξεις ή παραλείψεις των οργάνων που βρίσκονται στην υπηρεσία τους". Η προβλεπόµενη από τις διατάξεις αυτές αποζηµίωση περιλαµβάνει την αποκατάσταση της θετικής και της αποθετικής ζηµίας του ζηµιωθέντος. Συνεπώς, στην εν λόγω αποζηµίωση περιλαµβάνεται τόσο η αποκατάσταση της ζηµίας την οποία υπέστη η υπάρχουσα πριν από την παράνοµη πράξη ή παράλειψη των οργάνων του ηµοσίου ή νοµικών προσώπων δηµοσίου δικαίου περιουσία του ζηµιωθέντος, όσο κα η αποκατάσταση της ζηµίας, την οποία υπέστη αυτός µε τη στέρηση, εξαιτίας της παράνοµης πράξεως ή παραλείψεως, παροχών τις οποίες µε πιθανότητα, κατά τη συνήθη πορεία των πραγµάτων ή τις ειδικές περιστάσεις, θα αποκόµιζε, εάν δεν είχε µεσολαβήσει η παράνοµη αυτή πράξη ή παράλειψη. Από τα ανωτέρω προκύπτει ειδικότερα ότι, αν το ηµόσιο ή νοµικό πρόσωπο δηµοσίου δικαίου αρνηθεί να προσλάβει υποψήφιο και η άρνηση αυτή ακυρωθεί στη συνέχεια µε απόφαση του αρµοδίου διοικητικού δικαστηρίου, ακολούθως δε η ιοίκηση, σε συµµόρφωση προς την ακυρωτική αυτή απόφαση, διορίσει τον υποψήφιο αναδροµικώς στην πιο πάνω θέση ή υπέχει υποχρέωση τέτοιου αναδροµικού διορισµού του, ο εν λόγω υποψήφιος δικαιούται να ζητήσει αποζηµίωση για την αποκατάσταση της ζηµίας που υπέστη εκ του ότι κατά το χρονικό διάστηµα από την ηµεροµηνία του αναδροµικού διορισµού του µέχρι την ηµεροµηνία κατά την οποία ανέλαβε πράγµατι υπηρεσία δεν εισέπραξε το σύνολο των αποδοχών που θα είχε εισπράξει αν είχε αναλάβει πράγµατι υπηρεσία από την ηµεροµηνία στην οποία ανατρέχει αναδροµικώς ο διορισµός του (βλ. ΣτΕ /2001, 919/2001, 1631/2000, πρβλ. και 440/1994). Σ: 95, ΕισΝΑΚ: 105, 106, Π : 18/1989, άρθ. 50, ηµοσίευση: INLAW 2006 Αστική ευθύνη ηµοσίου - Αποζηµίωση για παράλειψη διορισµού ικαστήριο: Συµβούλιο της Επικρατείας [4]

5 Αριθµός απόφασης: 1848 Έτος: Συµµόρφωση της ιοίκησης µε ακυρωτική απόφαση του Συµβουλίου της Επικρατείας ή διοικητικού δικαστηρίου. Αστική ευθύνη του ηµοσίου. - Με την αίτηση αυτή ζητείται παραδεκτώς η αναίρεση της 5158/2002 αποφάσεως του ιοικητικού Εφετείου Αθηνών, µε την οποία απορρίφθηκε έφεση του Ελληνικού ηµοσίου κατά της 8127/1999 αποφάσεως του ιοικητικού Πρωτοδικείου Αθηνών, µε την οποία, κατόπιν µερικής αποδοχής αγωγής της ήδη αναιρεσίβλητης, έχει αναγνωρισθεί το δικαίωµα αυτής να λάβει από το ηµόσιο, ως αποζηµίωση, το ποσό των δραχµών για το χρονικό διάστηµα από µέχρι λόγω παραλείψεως της ιοικήσεως να τη διορίσει αναδροµικώς σε δηµόσια θέση σε συµµόρφωση προς σχετική ακυρωτική δικαστική απόφαση. - Κατά την έννοια των διατάξεων των άρθρων 95 παρ. 5 του Συντάγµατος, 50 παρ. 4 του Π 18/1989 (φ. Α, 8) και 4 παρ. 1 του Ν. 702/1977 (ΦΕΚ 268), η ιοίκηση έχει υποχρέωση να συµµορφώνεται προς τις ακυρωτικές αποφάσεις των διοικητικών δικαστηρίων κατά τον τρόπο που έχει υποχρέωση να συµµορφώνεται και προς τις ακυρωτικές αποφάσεις του Συµβουλίου της Επικρατείας. Εξάλλου, όταν η ιοίκηση ενεργεί κατά συµµόρφωση προς ακυρωτική απόφαση του Συµβουλίου της Επικρατείας ή του ιοικητικού Εφετείου, υποχρεούται όχι µόνο να θεωρήσει ως ανίσχυρη και µη υφισταµένη νοµικώς τη διοικητική πράξη που ακυρώθηκε, αλλά και να προβεί µε θετικές ενέργειες στην αναµόρφωση της νοµικής καταστάσεως που δηµιουργήθηκε στο µεταξύ βάσει της πράξεως που ακυρώθηκε (βλ. ΣτΕ 2557/2006, 3170/2005, 3320/2003, 8, 2522/2002, 915/2001 κ.ά.). - Στο άρθρο 105 του Εισαγωγικού Νόµου του Αστικού Κώδικα ορίζεται ότι «για παράνοµες πράξεις ή παραλείψεις των οργάνων του δηµοσίου κατά την άσκηση της δηµόσιας εξουσίας που τους έχει ανατεθεί, το δηµόσιο ενέχεται σε αποζηµίωση, εκτός αν η πράξη ή η παράλειψη έγινε κατά παράβαση διάταξης που υπάρχει για χάρη του γενικού συµφέροντος...». Η προβλεπόµενη από τις διατάξεις αυτές αποζηµίωση περιλαµβάνει την αποκατάσταση της θετικής και της αποθετικής ζηµίας του ζηµιωθέντος. Συνεπώς, στην εν λόγω αποζηµίωση περιλαµβάνεται τόσο η αποκατάσταση της ζηµίας την οποία υπέστη η υπάρχουσα πριν από την παράνοµη πράξη ή παράλειψη των οργάνων του ηµοσίου ή νοµικών προσώπων δηµοσίου δικαίου περιουσία του ζηµιωθέντος, όσο και η αποκατάσταση της ζηµίας, την οποία υπέστη αυτός µε τη στέρηση, εξαιτίας της παράνοµης πράξεως ή παραλείψεως, παροχών τις οποίες µε πιθανότητα, κατά τη συνήθη πορεία των πραγµάτων ή τις ειδικές περιστάσεις, θα αποκόµιζε, εάν δεν είχε µεσολαβήσει η παράνοµη αυτή πράξη ή παράλειψη. Από τα ανωτέρω προκύπτει ειδικότερα ότι, αν το ηµόσιο ή νοµικό πρόσωπο δηµοσίου δικαίου αρνηθεί να προσλάβει υποψήφιο και η άρνηση αυτή ακυρωθεί στη συνέχεια µε απόφαση του αρµοδίου διοικητικού δικαστηρίου, ακολούθως δε η ιοίκηση, σε συµµόρφωση προς την ακυρωτική αυτή απόφαση, διορίσει τον υποψήφιο αναδροµικώς στην πιο πάνω θέση ή υπέχει υποχρέωση τέτοιου αναδροµικού διορισµού του, ο εν λόγω υποψήφιος δικαιούται να ζητήσει αποζηµίωση για την αποκατάσταση της ζηµίας που υπέστη εκ του ότι κατά το χρονικό διάστηµα από την ηµεροµηνία του αναδροµικού διορισµού του µέχρι την ηµεροµηνία κατά την οποία ανέλαβε πράγµατι υπηρεσία δεν εισέπραξε το σύνολο των αποδοχών που θα είχε εισπράξει αν είχε αναλάβει πράγµατι υπηρεσία από την ηµεροµηνία στην οποία ανατρέχει ή πρέπει να ανατρέξει αναδροµικώς ο διορισµός του (βλ. ΣτΕ 2557/2006, 3170/2005, /2001, 919/2001, 1631/2000, πρβλ. και 440/1994). Σ: 95, [5]

6 ΕισΝΑΚ: 105, 106, Νόµοι: 1648/1986, Π : 18/1989, άρθ. 50, ηµοσίευση: INLAW 2007 Αστική ευθύνη ηµοσίου - Αποζηµίωση για παράλειψη διορισµού ικαστήριο: Συµβούλιο της Επικρατείας Αριθµός απόφασης: 2791 Έτος: Συµµόρφωση της ιοίκησης µε ακυρωτική απόφαση του Συµβουλίου της Επικρατείας ή διοικητικού δικαστηρίου. Αστική ευθύνη του ηµοσίου. Χρηµατική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης. - Kατά την έννοια των διατάξεων των άρθρων 95 παρ. 5 του Συντάγµατος, 50 παρ. 4 του Π 18/1989 και 4 παρ. 1 του Ν. 702/1977, η ιοίκηση έχει υποχρέωση να συµµορφώνεται προς τις ακυρωτικές αποφάσεις των διοικητικών δικαστηρίων κατά τον τρόπο που έχει υποχρέωση να συµµορφώνεται και προς τις ακυρωτικές αποφάσεις του Συµβουλίου της Επικρατείας. Εξάλλου, όταν η ιοίκηση ενεργεί κατά συµµόρφωση προς ακυρωτική απόφαση του Συµβουλίου της Επικρατείας ή του ιοικητικού Εφετείου, έχει υποχρέωση όχι µόνο να θεωρήσει ανίσχυρη και µη υφιστάµενη νοµικώς τη διοικητική πράξη που ακυρώθηκε, αλλά και να προβεί µε θετικές ενέργειες στην αναµόρφωση της νοµικής καταστάσεως πουδηµιουργήθηκε στο µεταξύ βάσει της πράξης που ακυρώθηκε, (πρβλ. ΣτΕ 1848/2007, 2557/2006 κ.α.). - Στο άρθρο 105 του Εισαγωγικού Νόµου του Αστικού Κώδικα ορίζεται ότι «για παράνοµες πράξεις ή παραλείψεις των οργάνων του δηµοσίου κατά την άσκηση της δηµόσιας εξουσίας που τους έχει ανατεθεί, το δηµόσιο ενέχεται σε αποζηµίωση, εκτός αν η πράξη ή η παράλειψη έγινε κατά παράβαση διάταξης που υπάρχει για χάρη του γενικού συµφέροντος...». Η προβλεπόµενη από τις διατάξεις αυτές αποζηµίωση περιλαµβάνει την αποκατάσταση της θετικής και της αποθετικής ζηµίας του ζηµιωθέντος. Συνεπώς, στην εν λόγω αποζηµίωση περιλαµβάνεται τόσο η αποκατάσταση της ζηµίας την οποία υπέστη η υπάρχουσα πριν από την παράνοµη πράξη ή παράλειψη των οργάνων του ηµοσίου ή νοµικών προσώπων δηµοσίου δικαίου περιουσία του ζηµιωθέντος, όσο και η αποκατάσταση της ζηµίας, την οποία υπέστη αυτός µε τη στέρηση, εξαιτίας της παράνοµης πράξεως ή παραλείψεως, παροχών τις οποίες µε πιθανότητα, κατά τη συνήθη πορεία των πραγµάτων ή τις ειδικές περιστάσεις, θα αποκόµιζε, εάν δεν είχε µεσολαβήσει η παράνοµη αυτή πράξη ή παράλειψη. Από τα ανωτέρω προκύπτει ειδικότερα ότι, αν το ηµόσιο ή νοµικό πρόσωπο δηµοσίου δικαίου παραλείψει να καλέσει για κατάταξη σε παραγωγική σχολή δηµοσίων υπαλλήλων υποψήφιο και η παράλειψη αυτή ακυρωθεί στη συνέχεια µε απόφαση του αρµοδίου διοικητικού δικαστηρίου, ακολούθως δε η ιοίκηση, σε συµµόρφωση προς την ακυρωτική αυτή απόφαση, καλέσει τον υποψήφιο για κατάταξη στην ανωτέρω σχολή ή υπέχει υποχρέωση τέτοιας κλήσης, ο εν λόγω υποψήφιος δικαιούται να ζητήσει αποζηµίωση για την αποκατάσταση της ζηµίας που υπέστη εκ του ότι κατά το χρονικό διάστηµα από την ηµεροµηνία κατά την οποία έλαβε χώρα η ακυρωθείσα παράλειψη µέχρι την ηµεροµηνία κατά την οποία εκλήθη πράγµατι για κατάταξη στην ως άνω σχολή δεν εισέπραξε το σύνολο των αποδοχών που θα είχε εισπράξει αν είχε κληθεί για κατάταξη στη σχολή αυτή από την ηµεροµηνία κατά την οποία εχώρησε η ακυρωθείσα παράλειψη, (πρβλ. ΣτΕ 1848/2007, 2557/2006 κ.α.). [6]

7 - Κατά την έννοια των ανωτέρω διατάξεων του άρθρου 105 του Εισαγωγικού Νόµου του Αστικού Κώδικα, τα δικαστήρια της ουσίας µπορούν, επιπλέον, να επιδικάσουν σε βάρος του ηµοσίου και χρηµατική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης ή ψυχικής οδύνης, κατ εφαρµογή του άρθρου 932 του Αστικού Κώδικα, (βλ. ΣτΕ 1210/2008, 2739/2007 κ.α.). Σ: 95, ΕισΝΑΚ: 105, 106, ΑΚ: 932, Π : 18/1989, άρθ. 50, ηµοσίευση: INLAW 2008 Αστική ευθύνη ηµοσίου - Αποζηµίωση για παράλειψη διορισµού ικαστήριο: Συµβούλιο της Επικρατείας Αριθµός απόφασης: 100 Έτος: Συµµόρφωση της ιοίκησης µε ακυρωτική απόφαση του Συµβουλίου της Επικρατείας ή διοικητικού δικαστηρίου. Αστική ευθύνη του ηµοσίου. Πρόσληψη σε ΟΤΑ. - Από τις διατάξεις των άρθρων 95 παρ. 5 του Συντάγµατος και 50 παρ. 4 του Π 18/1989 (Α 8), συνάγεται ότι η ιοίκηση, συµµορφούµενη προς ακυρωτική απόφαση του Συµβουλίου της Επικρατείας ή διοικητικού δικαστηρίου, υποχρεούται όχι µόνον να θεωρήσει ανίσχυρη και µη υφιστάµενη στο νοµικό κόσµο τη διοικητική πράξη που ακυρώθηκε, αλλά και να προβεί σε θετικές ενέργειες για την αναµόρφωση της νοµικής καταστάσεως που προέκυψε αµέσως ή εµµέσως από την πράξη αυτή, ανακαλώντας ή τροποποιώντας τις σχετικές στο µεταξύ εκδοθείσες πράξεις ή εκδίδοντας άλλες µε αναδροµική ισχύ, προκειµένου να αποκαταστήσει τα πράγµατα στη θέση στην οποία θα βρίσκονταν, αν από την αρχή δεν είχε εκδοθεί η ακυρωθείσα πράξη ή δεν είχε λάβει χώρα η ακυρωθείσα παράλειψη (ΣτΕ 2557/2006, 2228, 3170, 3191/2005, 441/2001, 126/2000). - Στο άρθρο 105 του Εισαγωγικού Νόµου του Αστικού Κώδικα ορίζεται ότι: «για παράνοµες πράξεις ή παραλείψεις των οργάνων του δηµοσίου κατά την άσκηση της δηµόσιας εξουσίας που τους έχει ανατεθεί, το δηµόσιο ενέχεται σε αποζηµίωση,». Κατά δε το άρθρο 106 του ιδίου Νόµου, «οι διατάξεις των δύο προηγούµενων άρθρων εφαρµόζονται και για την ευθύνη των δήµων, των κοινοτήτων ή των άλλων νοµικών προσώπων δηµοσίου δικαίου από πράξεις ή παραλείψεις των οργάνων που βρίσκονται στην υπηρεσία τους». Στην εν λόγω αποζηµίωση περιλαµβάνεται τόσο η αποκατάσταση της ζηµίας την οποία υπέστη η υπάρχουσα πριν από την παράνοµη πράξη ή παράλειψη των οργάνων του ηµοσίου ή νοµικών προσώπων δηµοσίου δικαίου περιουσία του ζηµιωθέντος, όσο και η αποκατάσταση της ζηµίας, την οποία υπέστη αυτός µε τη στέρηση, εξαιτίας της παρανόµου πράξεως ή παραλείψεως, παροχών τις οποίες µε πιθανότητα, κατά τη συνήθη πορεία των πραγµάτων ή τις ειδικές περιστάσεις, θα αποκόµιζε, εάν δεν είχε µεσολαβήσει η παράνοµη αυτή πράξη ή παράλειψη. Εκ των ανωτέρω προκύπτει ειδικότερα ότι, αν το ηµόσιο ή νοµικό πρόσωπο δηµοσίου δικαίου αρνηθεί να προσλάβει υποψήφιο και η άρνηση αυτή ακυρωθεί στη συνέχεια µε απόφαση του αρµοδίου διοικητικού δικαστηρίου, ακολούθως δε η ιοίκηση, σε συµµόρφωση προς την ακυρωτική αυτή απόφαση, διορίσει τον υποψήφιο αναδροµικώς στην πιο πάνω θέση ή υπέχει υποχρέωση τέτοιου αναδροµικού διορισµού του, ο εν λόγω υποψήφιος δικαιούται να ζητήσει αποζηµίωση για την αποκατάσταση της ζηµίας που υπέστη εκ του ότι κατά το χρονικό διάστηµα [7]

8 από την ηµεροµηνία του αναδροµικού διορισµού του µέχρι την ηµεροµηνία κατά την οποία ανέλαβε πράγµατι υπηρεσία δεν εισέπραξε το σύνολο των αποδοχών που θα είχε εισπράξει αν είχε αναλάβει πράγµατι υπηρεσία από την ηµεροµηνία στην οποία ανατρέχει αναδροµικώς ο διορισµός του (βλ. ΣτΕ 1848/2007, 2557/2006, /2001, 919/2001, 1631/2000). - Σύµφωνα µε την παρ. 8 του άρθρου 18 του Ν. 2539/1997 «Συγκρότηση Πρωτοβάθµιας Τοπικής Αυτοδιοίκησης» (Α 249), όπως ίσχυε κατά τον κρίσιµο χρόνο, η πρόσληψη του µόνιµου προσωπικού των Ο.Τ.Α. πρώτης βαθµίδας για τους κλάδους και ειδικότητες που δεν απαιτείται διαγωνισµός, γίνεται από τους ίδιους του Ο.Τ.Α. µε τη διαδικασία και τα κριτήρια του άρθρου 18 του Ν. 2190/1994 ήτοι µε σειρά προτεραιότητας. Για την πρόσληψη εκδίδεται απόφαση του συµβουλίου του οικείου Ο.Τ.Α βάσει της οποίας εκδίδεται προκήρυξη και στη συνέχεια η οικεία επιτροπή του ΟΤΑ καταρτίζει τους σχετικούς πίνακες. Οι πίνακες κατάταξης των υποψηφίων αποστέλλονται στο Α.Σ.Ε.Π. το οποίο ασκεί έλεγχο αυτεπαγγέλτως ή µετά από ένσταση υποψηφίων. Μετά τον έλεγχο ο οικείος φορέας καταρτίζει τους οριστικούς πίνακες κατάταξης, καθώς και τους πίνακες διοριστέων, τους οποίους και αποστέλλει για δηµοσίευση στην Εφηµερίδα της Κυβερνήσεως. Η πρόσληψη όµως του προσωπικού µπορεί να γίνεται αµέσως µετά την κατάρτιση των πινάκων κατάταξης των υποψηφίων και πριν τον αυτεπάγγελτο ή κατ' ένσταση έλεγχο του Α.Σ.Ε.Π. Μετά τη δηµοσίευση των οριστικών πινάκων διοριστέων οι τυχόν ήδη προσληφθέντες που δεν περιλαµβάνονται σε αυτούς απολύονται. Οι απολυόµενοι λαµβάνουν τις αποδοχές που προβλέπονται για την απασχόληση τους έως την ηµέρα της απόλυσης χωρίς οποιαδήποτε αποζηµίωση από την αιτία αυτή. Σ: 95, ΕισΝΑΚ: 105, 106, Π : 18/1989, άρθ. 50 Νόµοι: 2190/1994, άρθ. 18, Νόµοι: 2539/1997, άρθ. 18, ηµοσίευση: INLAW 2011 Αστική ευθύνη ηµοσίου - Αποζηµιωτική ευθύνη του ηµοσίου επί παραβάσεων πολεοδοµικής νοµοθεσίας ικαστήριο: Συµβούλιο της Επικρατείας Αριθµός απόφασης: 1702 Έτος: Αστική ευθύνη του ηµοσίου. Έλεγχος οικοδοµής από το αρµόδιο Πολεοδοµικό Γραφείο. - Κατά την έννοια των διατάξεων των άρθρων 105 και 106 του ΕισΝΑΚ για να στοιχειοθετηθεί ευθύνη προς αποζηµίωση του ηµοσίου ή των ΝΠ λόγω πράξεων ή παραλείψεων των οργάνων τους κατά την άσκηση της ανατιθέµενης σε αυτά δηµόσιας εξουσίας, απαιτείται, µεταξύ άλλων, η πράξη ή η παράλειψη να είναι παράνοµη, δηλαδή πρέπει µε αυτή να παραβιάζεται κανόνας δικαίου, µε τον οποίο να προστατεύεται πέραν του γενικού συµφέροντος και ορισµένο ατοµικό δικαίωµα. Εξ άλλου, η ευθύνη του ηµοσίου ή του ΝΠ στοιχειοθετείται και από µη νόµιµες υλικές ενέργειες ή από παράνοµες παραλείψεις υλικών ενεργειών των οργάνων τους, εφόσον αυτές συνάπτονται µε την οργάνωση και λειτουργία των δηµόσιων υπηρεσιών. Επίσης, υπάρχει ευθύνη του ηµοσίου ή του ΝΠ και στην περίπτωση που µε την πράξη ή παράλειψη παραλείπονται τα ιδιαίτερα καθήκοντα και υποχρεώσεις που προσιδιάζουν στη συγκεκριµένη υπηρεσία και προσδιορίζονται από [8]

9 την κείµενη εν γένει νοµοθεσία, τα διδάγµατα της κοινής πείρας και τις αρχές της καλής πίστης. Περαιτέρω, απαραίτητη προϋπόθεση για την επιδίκαση αποζηµίωσης σε βάρος του ηµοσίου ή του ΝΠ είναι η ύπαρξη αιτιώδους συνδέσµου µεταξύ της παράνοµης πράξης ή παράλειψης ή υλικής ενέργειας ή παράλειψης υλικής ενέργειας του οργάνου τους και της επελθούσας ζηµίας. Υπάρχει δε αιτιώδης σύνδεσµος όταν, κατά τα διδάγµατα της κοινής πείρας, η πράξη ή η παράλειψη είναι επαρκώς ικανή (πρόσφορη), κατά τη συνήθη πορεία των πραγµάτων, να επιφέρει τη ζηµία. Εξ άλλου, η κρίση περί του αν τα ανελέγκτως και κυριαρχικώς διαπιστωθέντα από το δικαστήριο της ουσίας πραγµατικά περιστατικά, γενικά και αφηρηµένα λαµβανόµενα, επιτρέπουν το συµπέρασµα ότι η πράξη ή η παράλειψη µπορεί να θεωρηθεί αντικειµενικά ως πρόσφορη αιτία του παραχθέντος ζηµιογόνου αποτελέσµατος, υπόκειται στον αναιρετικό έλεγχο, αφού σχηµατίζεται µε τη χρησιµοποίηση των διδαγµάτων της κοινής πείρας κατά την υπαγωγή των διαπιστωθέντων πραγµατικών περιστατικών στην αόριστη νοµική έννοια του αιτιώδους συνδέσµου. Ενώ, αντιθέτως, η περαιτέρω κρίση του δικαστηρίου της ουσίας περί του ότι στη συγκεκριµένη περίπτωση η πράξη ή η παράλειψη αποτέλεσε ή δεν αποτέλεσε την αιτία του επιζήµιου αποτελέσµατος, περί του ότι δηλαδή το ζηµιογόνο γεγονός σε σχέση µε τη ζηµία βρίσκεται ή δεν βρίσκεται σε σχέση αιτίου και αποτελέσµατος, ως αναγόµενη σε εκτίµηση πραγµατικών γεγονότων, δεν υπόκειται σε αναιρετικό έλεγχο (ΣτΕ 334/2008). - Από τις διατάξεις της νοµοθεσίας περί σχεδίων πόλεων, περί εκτέλεσης οικοδοµικών έργων από οπλισµένο σκυρόδεµα, περί αντισεισµικού κανονισµού, περί τρόπου και διαδικασίας έκδοσης οικοδοµικών αδειών, περί αυθαιρέτων και περί επικινδύνων κατασκευών που παρατίθενται προηγουµένως, προκύπτει ότι µε αυτές, πέραν της προστασίας του γενικού συµφέροντος, προστατεύονται και ατοµικά δικαιώµατα και ιδίως το δικαίωµα σε ανέγερση οικοδοµής που πληροί τις προϋποθέσεις ασφαλούς διαβίωσης έναντι κινδύνων από φυσικά ή γεωλογικά φαινόµενα. Εξ αιτίας δε του προστατευτικού σκοπού των διατάξεων αυτών, η τήρηση των κανόνων που τίθενται µε αυτές δεν εναπόκειται µόνο στη βούληση και την τεχνική επάρκεια των ιδιωτών µελετητών, αλλά εντάσσεται στη σφαίρα ευθύνης και των αρµόδιων πολεοδοµικών υπηρεσιών, που στελεχώνονται από προσωπικό που διαθέτει τις κατάλληλες τεχνικές γνώσεις για να ελέγξει την επακριβή τήρησή τους. Εξ άλλου, µε τις τρεις υπουργικές αποφάσεις που ίσχυαν κατά τον κρίσιµο χρόνο ανέγερσης του καταρρεύσαντος εργοστασίου προβλέπεται ότι η οικοδοµική άδεια εκδίδεται κατόπιν υποβολής συγκεκριµένων δικαιολογητικών και στοιχείων, στα οποία περιλαµβάνεται και η πλήρης κατά περιεχόµενο στατική µελέτη, ορίζεται δε ότι η ευθύνη για την εφαρµοζόµενη µέθοδο και την ορθότητα των σχετικών πράξεων υπολογισµού ανήκει στον ιδιώτη µελετητή. Κατά την έννοια των διατάξεων αυτών, ο διενεργούµενος από τις πολεοδοµικές υπηρεσίες έλεγχος στις υποβαλλόµενες από τους ιδιώτες στατικές µελέτες, στα πλαίσια της διαδικασίας έκδοσης οικοδοµικής άδειας, περιορίζεται στη διαπίστωση της πληρότητας του περιεχοµένου αυτών και όχι στην ακρίβεια των υπολογισµών ή στην επιλογή της µεθόδου, ζητήµατα για τα οποία αποκλειστικώς υπεύθυνος είναι ο µελετητής. Στην περίπτωση δε κατά την οποία οι πολεοδοµικές υπηρεσίες διαπιστώνουν ότι µία στατική µελέτη δεν είναι πλήρης, διότι δεν περιέχει όλους τους υπολογισµούς ή δεν πραγµατεύεται όλα τα ζητήµατα στατικής επάρκειας του κτηρίου, σύµφωνα µε τους σχετικούς κανονισµούς, οφείλει να αρνηθεί την έκδοση της οικοδοµικής άδειας. Περαιτέρω, οι ίδιες διατάξεις, οι οποίες επιτρέπουν την έκδοση οικοδοµικών αδειών µόνο κατόπιν ελέγχου της πληρότητας, χωρίς να απαιτείται και έλεγχος της ορθότητας των µελετών, δεν έχουν την έννοια ότι αφαιρούν από τις κατάλληλα στελεχωµένες πολεοδοµικές υπηρεσίες την αρµοδιότητα να ελέγξουν και την ορθότητα αυτών, αν από άλλους ελέγχους, στο [9]

10 στάδιο της κατασκευής (αυτοψίες), υπάρξουν ενδείξεις στατικής ανεπάρκειας, δεδοµένου ότι οι ίδιες υπηρεσίες είναι αρµόδιες, σε κάθε περίπτωση, να ελέγχουν την επικινδυνότητα από στατική άποψη των ανεγειροµένων ή των ανεγερθεισών σε οιονδήποτε χρόνο οικοδοµών. Από τις ίδιες υπουργικές αποφάσεις προβλέπεται η διενέργεια αυτοψιών από τις πολεοδοµικές υπηρεσίες σε διάφορα στάδια της κατασκευής και ειδικότερα στο στάδιο της ολοκλήρωσης του φέροντος οργανισµού και στο στάδιο αποπεράτωσής της και πριν τη σύνδεσή της µε τα δίκτυα αποχέτευσης και ύδρευσης, χωρίς να αποκλείεται η διενέργεια επιτόπιου ελέγχου της οικοδοµής σε οποιοδήποτε άλλο στάδιο της κατασκευής. Αντικείµενο του ελέγχου, κατά τις διατάξεις των αποφάσεων αυτών, αποτελεί οποιαδήποτε ασυµφωνία µεταξύ των εκτελούµενων εργασιών και των εγκριθεισών µελετών, δηλαδή οποιαδήποτε παραβίαση των κανονισµών που εφαρµόσθηκαν στην εγκριθείσα µελέτη. Εποµένως, οι πολεοδοµικές υπηρεσίες υποχρεούνται τουλάχιστον µια φορά, κατά το στάδιο της κατασκευής και αποπεράτωσης της οικοδοµής, να διενεργούν αυτοψία και να επισηµαίνουν οποιεσδήποτε παραλείψεις και σφάλµατα τα οποία είναι εφικτό κατά τη διενέργεια του ελέγχου να διαπιστωθούν, και να διατάξουν τη λήψη των κατάλληλων µέτρων προς επανόρθωσή τους. Η υποχρέωση αυτή καθίσταται εντονότερη αν κατά το στάδιο του ελέγχου της στατικής µελέτης που υποβάλλεται σε αυτές, σύµφωνα µε τις προαναφερθείσες υπουργικές αποφάσεις, διαπιστωθεί ότι αυτή δεν είναι πλήρης. Εξ άλλου, οι ρυθµίσεις των ως άνω κανονιστικών αποφάσεων, µε τις οποίες επιτρέπεται η συνέχιση των εργασιών ή η σύνδεση µε τα δίκτυα ύδρευσης και αποχέτευσης, ακόµα και στην περίπτωση που η πολεοδοµική υπηρεσία δεν έχει διενεργήσει τις προβλεπόµενες αυτοψίες, δεν έχουν την έννοια ότι οι αυτοψίες αυτές είναι προαιρετικές ούτε ότι η πολεοδοµική υπηρεσία δεν φέρει ευθύνη σε περίπτωση που παραλείψει να τις διενεργήσει και κατ επέκταση να επισηµάνει σφάλµατα κατά την κατασκευή, αλλά έχουν τεθεί προκειµένου να µην υφίσταται ο ιδιώτης που οικοδοµεί τις αρνητικές συνέπειες από την ανεπάρκεια προσωπικού ή την ελλιπή οργάνωση της πολεοδοµικής υπηρεσίας. Την υποχρέωση αυτή έχει η πολεοδοµική υπηρεσία και κάθε φορά που διενεργεί αυτοψία σε οικοδοµή είτε για να διαπιστώσει την ύπαρξη αυθαίρετων κατασκευών και προσθηκών µετά την ολοκλήρωση της οικοδοµής, κατά το άρθρο 7 παρ. 3 του Π της 8.7/ είτε για να διαπιστώσει το επικίνδυνο της οικοδοµής κατά το άρθρο 1 του Π της 13.4/ , εφόσον πρόκειται για εµφανείς παραλείψεις και κακοτεχνίες, αφού στελεχώνεται από άτοµα καταρτισµένα και κατέχοντα ειδικές γνώσεις στον τοµέα των δοµικών κατασκευών, τα οποία µπορούν να διαπιστώσουν τη στατική επάρκεια του κτηρίου. Ενόψει των ανωτέρω, τυχόν παραλείψεις των αρµόδιων πολεοδοµικών υπηρεσιών κατά τη διενέργεια ελέγχων στο στάδιο της ανέγερσης ή µετά την αποπεράτωση οικοδοµής, που αφορούν τη στατική επάρκεια του οικοδοµήµατος, συνιστούν, κατ αρχήν, πρόσφορη αιτία για την πρόκληση του ζηµιογόνου αποτελέσµατος της κατάρρευσης από σεισµική δόνηση του µη ελεγχθέντος επαρκώς από στατική άποψη κτηρίου. ΕισΝΑΚ: 105, 106, Ν : 194/1969, άρθ. 1, Νόµοι: 1337/1983, άρθ. 17, Νόµοι: 2300/1990, άρθ. 23, ηµοσίευση: INLAW 2010 άση - Αναδασωτέα έκταση ικαστήριο: ιοικητικό Εφετείο Αθηνών Αριθµός απόφασης: 12 Έτος: 2011 [10]

11 - Αναδάσωση. Αυθαίρετα κτίσµατα εντός δασικής έκτασης. Αίτηση αναστολής. - Στο άρθρο 71 του Ν. 998/1979, όπως αντικαταστάθηκε από το άρθρο 46 παρ. 1 του Ν. 2145/1993 ορίζεται µεταξύ άλλων ότι: «1. Εργολάβοι, υπεργολάβοι, κατασκευαστές, οι εντολείς τους και κάθε τρίτος που επιχειρεί άνευ δικαιώµατος.. την ανέγερση οποιουδήποτε κτίσµατος ή κατασκευάσµατος.. ή πραγµατοποιεί οποιασδήποτε φύσεως εγκατάσταση εντός δάσους ή δασικής εκτάσεως, δηµόσιας ή ιδιωτικής, τιµωρούνται µε φυλάκιση.. και µε χρηµατική ποινή.. 2. Η δασική αρχή διατάσσει και, εν αρνήσει του υποχρέου, εκτελεί άνευ ετέρας διατυπώσεως την κατεδάφισιν των κτισµάτων». Στο δε άρθρο 114 του Ν. 1892/1990, όπως κατά τα ανωτέρω ισχύει, ορίζεται, µεταξύ άλλων, ότι: «Απαγορεύεται η ανέγερση οικοδοµών, κτισµάτων και πάσης φύσεως εγκαταστάσεων εντός δηµοσίων ή ιδιωτικών δασών ή δασικών ή αναδασωτέων εκτάσεων που καταστράφηκαν ή καταστρέφονται από πυρκαϊά.. 2. Ανεγερθείσες ή ανεγειρόµενες οικοδοµές, κτίσµατα και πάσης φύσεως εγκαταστάσεις στις ανωτέρω εκτάσεις κατεδαφίζονται υποχρεωτικά κατόπιν αποφάσεως του οικείου Γενικού Γραµµατεία της Περιφέρειας µε τεχνική υποστήριξη.. και µε τη συνδροµή της αρµόδιας δασικής υπηρεσίας..». - Όπως προκύπτει από το περιεχόµενό τους οι αποφάσεις του Νοµάρχη και του Γενικού Γραµµατέα Περιφέρειας Ανατ. Αττικής υπαγορεύτηκαν από λόγους που ανάγονται στη διατήρηση του χαρακτήρα του δάσους και την επαναδηµιουργία της δασικής βλάστησης η οποία καταστράφηκε εξαιτίας πυρκαϊάς ώστε να αποκλεισθεί η διάθεσή του για άλλο σκοπό, το ικαστήριο τούτο (σε συµβούλιο) κρίνει ότι συντρέχουν λόγοι που δεν επιτρέπουν τη χορήγηση της ζητούµενης αναστολής (ΕφΑθ 388/2001, 750/2001, 307/2000). Κατόπιν αυτού και ανεξάρτητα από τους ισχυρισµούς που προβάλλουν οι αιτούντες ότι από την εκτέλεση της προσβαλλόµενης πράξης θα υποστούν ανεπανόρθωτη οικονοµική ζηµία η κρινόµενη αίτηση πρέπει ν απορριφθεί δοθέντος, εξάλλου, ότι δεν µπορούν να θεωρηθούν προδήλως βάσιµοι. Νόµοι: 998/1979, άρθ. 71, Νόµοι: 2145/1993, άρθ. 46, ηµοσίευση: INLAW 2011 ηµόσιες συµβάσεις & προµήθειες - Γενικά ικαστήριο: ιοικητικό Εφετείο Αθηνών Αριθµός απόφασης: 10 Έτος: ηµόσιες προµήθειες. Κατάπτωση εγγυητικής επιστολής. εκτή η αναστολή. - Στο άρθρο 200 του Κώδικα ιοικητικής ικονοµίας, όπως αντικαταστάθηκε µε το άρθρο 17 του Ν. 3659/2008 (ΦΕΚ 77Α / ), ορίζονται τα εξής: «Σε κάθε περίπτωση που η προθεσµία ή η άσκηση της προσφυγής δεν συνεπάγεται κατά νόµο την αναστολή εκτέλεσης της προσβαλλόµενης εκτελεστής ατοµικής διοικητικής πράξης και εφόσον στη συγκεκριµένη περί-πτωση δεν έχει χορηγηθεί αναστολή από την αρµόδια διοικητική αρχή, µπορεί, ύστερα από αίτηση εκείνου που άσκησε την προσφυγή, να ανασταλεί, µε συ-νοπτικά αιτιολογηµένη απόφαση του δικαστηρίου, εν όλω ή εν µέρει η εκτέλεση της πράξης αυτής», ενώ στο άρθρο 201 του παραπάνω Κώδικα, όπως το δεύτερο εδάφιο αντικαταστάθηκε από το άρθρο 18 του Ν. 3659/2008, ορίζεται ότι: «Αρµόδιο για τη χορήγηση της αναστολής είναι το τριµελές ή µονοµελές δικαστήριο στο οποίο εκκρεµεί η προσφυγή, εφόσον αυτό είναι αρµόδιο για την εκδίκαση της κύριας υπόθεσης. Σε κάθε περίπτωση αναρµοδιότητας, η αίτηση αναστολής παραπέµπεται στο αρµόδιο δικαστήριο, υποχρεωτικά µαζί µε την κύρια [11]

12 υπόθεση, κατ' εφαρµογή των διατάξεων του άρθρου 126Α». Περαιτέρω, στο άρθρο 202 του ίδιου Κώδικα, όπως είχε αντικατασταθεί από το άρθρο 19 του Ν. 3659/2008, ορίζεται ότι : «1. Η αίτηση αναστολής γίνεται δεκτή όταν κρίνεται ότι η άµεση εκτέλεση της προσβαλλόµενης πράξης θα προκαλέσει στον αιτούντα βλάβη ανεπανόρθωτη ή δυσχερώς επανορθώσιµη σε περίπτωση ευδοκίµησης της προσφυγής. Η αίτηση όµως µπορεί να απορριφθεί, αν κατά τη στάθµιση της βλάβης του αιτούντος, των συµφερόντων τρίτων και του δηµοσίου συµφέροντος, κρίνεται ότι οι αρνητικές συνέπειες από την αποδοχή θα είναι σοβαρότερες από την ωφέλεια του αιτούντος. 2. Αν το δικαστήριο εκτιµά ότι η προσφυγή είναι προδήλως βάσιµη, µπορεί να δεχθεί την αίτηση αναστολής, ακόµη και αν η βλάβη του αιτούντος από την άµεση εκτέλεση της προσβαλλόµενης πράξης δεν κρίνεται ως ανεπανόρθωτη ή δυσχερώς επανορθώσιµη. Αντίθετα, η αίτηση αναστολής µπορεί να απορριφθεί, ακόµη και σε περίπτωση ανεπανόρθωτης ή δυσχερώς επανορθώσιµης βλάβης, αν το δικαστήριο εκτιµά ότι η προσφυγή είναι προδήλως απαράδεκτη ή προδήλως αβάσιµη. Η χορήγηση αναστολής αποκλείεται κατά το µέρος που η προσβαλλόµενη πράξη έχει ήδη εκτελεσθεί». Ήδη, το άρθρο αυτό αντικαταστάθηκε από το άρθρο 34 του ν. 3900/2010 (ΦΕΚ 213 Α / ), που ισχύει από 1/1/2011 και µε το οποίο ορίζονται τα εξής: «1. Η αίτηση αναστολής γίνεται δεκτή µόνο εφόσον ο αιτών επικαλεσθεί και αποδείξει ότι η άµεση εκτέλεση της προσβαλλόµενης πράξης θα του προκαλέσει ανεπανόρθωτη βλάβη ή αν το δικαστήριο εκτιµά ότι το ένδικο βοήθηµα είναι προδήλως βάσιµο Σε κάθε περίπτωση, η αίτηση απορρίπτεται: α) εάν η προσφυγή είναι προδήλως απαράδεκτη ή αβάσιµη, ακόµη και αν η βλάβη του αιτούντος από την άµεση εκτέλεση της προσβαλλόµενης πράξης είναι ανεπανόρθωτη, β) αν κατά τη στάθµιση της βλάβης του αιτούντος, των συµφερόντων τρίτων και του δηµόσιου συµφέροντος, κρίνεται ότι οι αρνητικές συνέπειες από την αποδοχή θα είναι σοβαρότερες από την ωφέλεια του αιτούντος. 4. Η χορήγηση αναστολής αποκλείεται κατά το µέρος που η προσβαλλόµενη πράξη έχει ήδη εκτελεσθεί». Κ : 200, 201, 202, ηµοσίευση: INLAW 2011 ηµόσιες συµβάσεις & προµήθειες - Νοµιµοποιητικά έγγραφα ικαστήριο: Συµβούλιο της Επικρατείας Αριθµός απόφασης: 2017 Έτος: ιαγωνισµός ΙΚΑ. Καθυστέρηση παράδοσης νοµιµοποιητικών εγγράφων. - Με την υπ αριθµ. Λ 36/Φ/131/ απόφαση του ιοικητή του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ απορρίφθηκε η προσφορά της αιτούσας µε την αιτιολογία ότι «η εταιρία κατέθεσε προσφορά στις , η κύρια υπεύθυνη δήλωση είναι µε ηµεροµηνία ». Κατά της αποφάσεως αυτής η αιτούσα άσκησε προδικαστική προσφυγή υποστηρίζοντας το νόµιµο της προσφοράς της. Οι ισχυρισµοί της απορρίφθηκαν µε την προσβαλλόµενη µε την αυτή αιτιολογία που είχε αρχικώς αποκλεισθεί και η προσφορά της. Η ανωτέρω αιτιολογία δεν είναι νόµιµη, δοθέντος ότι, κατά τα βασίµως προβαλλόµενα, εφόσον η κατατεθείσα µέσω ιδιωτικού ταχυδροµείου στις προσφορά της αιτούσης, στην οποία περιλαµβανόταν και η ένδικη υπεύθυνη δήλωση, µε θεώρηση του γνησίου της υπογραφής της την ίδια µέρα ( ), περιήλθε δε στην αναθέτουσα αρχή στις , η αναγραφή στην δήλωση αυτή ως ηµεροµηνίας συντάξεώς της της ηµεροµηνίας διενέργειας του διαγωνισµού ( ), δεν καθιστά εξ αυτού του λόγου µη νοµίµως υποβληθείσα την εν λόγω δήλωση και ως εκ τούτου αποκλειστέα την προσφορά της αιτούσης, διότι η υπεύθυνη [12]

13 αυτή δήλωση, η οποία, ενόψει του εκτεθέντος πραγµατικού, ήταν λογικά αδύνατο να έχει συνταχθεί από την αιτούσα την , την ηµεροµηνία, δηλαδή, που φέρεται συνταγείσα, πρέπει να θεωρηθεί ότι έχει συνταχθεί την κατά την οποία, αφού θεωρήθηκε το γνήσιο της υπογραφής αυτής, από και δια της οποίας ο υπευθύνως δηλών αναλαµβάνει την ευθύνη της ακρίβειας των δηλουµένων, ακολούθως την ίδια µέρα απεστάλη ταχυδροµικώς εκφεύγοντας της σφαίρας εξουσίας της αιτούσας και αποκτώντας και εξ αυτού του λόγου βεβαία χρονολογία. Η δε αναγραφή στην υπεύθυνη δήλωση ως ηµεροµηνίας σύνταξής της της , δεν µπορεί να θεωρηθεί υπό τα ανωτέρω δεδοµένα ότι δηµιουργεί σύγχυση, δεδοµένου ότι µε βάση τον Κανονισµό Επικοινωνίας ηµοσίων Υπηρεσιών, ο οποίος προβλέπει, µεταξύ άλλων (Κεφάλαιο 10ο, σελ ), ότι «Για τη θεώρηση του γνησίου της υπογραφής ο πολίτης πρέπει να υπογράφει ενώπιον του αρµοδίου υπαλλήλου της Υπηρεσίας που ενεργεί τη θεώρηση», τεκµαίρεται ότι την ηµέρα αυτή ( ) υπογράφηκε η εν λόγω υπεύθυνη δήλωση (ΕΑ 393, 163/2010, πρβλ. ΕΑ 234/2010). Κατά τη µειοψηφούσα άποψη, η αιτιολογία απόρριψης της προδικαστικής προσφυγής της αιτούσας είναι νόµιµη, λαµβανοµένου υπόψη ότι η αιτούσα παραδεκτώς µεν απέστειλε την προσφορά της µε ιδιωτικό ταχυδροµείο στις , περαιτέρω, όµως, η υποβληθείσα από αυτήν υπεύθυνη δήλωση δεν φέρει ηµεροµηνία την , αλλά µεταγενέστερη ( ), απορριπτοµένων των περί του αντιθέτου προβαλλοµένων. - Eνόψει των ανωτέρω, η κρινόµενη αίτηση πρέπει να γίνει δεκτή και ν ακυρωθεί η υπ αριθµ. Λ 36/Φ/143/ απόφαση του ιοικητή του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ. ΚΠολ : 446, ΑΚ: 160, Νόµοι: 2522/1997, άρθ. 3, Νόµοι: 2690/1999, άρθ. 10 Νόµοι: 3345/2005, άρθ. 16, Π : 118/2007, άρθ. 11, ηµοσίευση: INLAW 2010 [13]

14 Β.- ΙΟΙΚΗΤΙΚΗ ΙΚΟΝΟΜΙΑ Αναστολή - Αίτηση αναστολής εκτέλεσης ικαστήριο: ιοικητικό Εφετείο Αθηνών Αριθµός απόφασης: 13 Έτος: Αίτηση αναστολής. εκτή η αίτηση. Φορολογία µεταβίβασης ακινήτου. - Στον Κώδικα ιοικητικής ικονοµίας (Ν. 2717/1999, Α' 99) ορίζονται τα εξής: «Εφόσον στον Κώδικα δεν ορίζεται ειδικώς διαφορετικά, οι προθεσµίες των ένδικων µέσων, καθώς και η άσκηση τους, δεν έχουν ανασταλτικό αποτέλεσµα. Είναι όµως δυνατόν να χορηγηθεί, κατά περίπτωση, αναστολή εκτέλεσης της πράξης ή της απόφασης, σύµφωνα µε τα οριζόµενα στις διατάξεις των άρθρων 200 έως και » (άρθρο 88). «Σε κάθε περίπτωση που η προθεσµία ή η άσκηση του ενδίκου µέσου δεν συνεπάγεται κατά νόµο την αναστολή εκτέλεσης της προσβαλλόµενης απόφασης, µπορεί, ύστερα από αίτηση εκείνου, που άσκησε το ένδικο µέσο, να ανασταλεί, µε συνοπτικά αιτιολογηµένη απόφαση του δικαστηρίου, εν όλω ή εν µέρει η εκτέλεση της απόφασης αυτής» (άρθρο 206, όπως αντικαταστάθηκε µε το άρθρο 23 του Ν. 3659/2008 Α' 77). «Αρµόδιο για τη χορήγηση της αναστολής είναι το τριµελές ή µονοµελές δικαστήριο στο οποίο εκκρεµεί το ένδικο µέσο, εφόσον αυτό είναι αρµόδιο για την εκδίκαση της κύριας υπόθεσης...» (άρθρο 207). «1. Η αίτηση αναστολής γίνεται δεκτή, όταν κρίνεται ότι η άµεση εκτέλεση της προσβαλλόµενης απόφασης θα προκαλέσει στον αιτούντα βλάβη ανεπανόρθωτη ή δυσχερώς επανορθώσιµη σε περίπτωση ευδοκίµησης του ενδίκου µέσου. Η αίτηση όµως µπορεί να απορριφθεί αν, κατά τη στάθµιση της βλάβης του αιτούντος, των συµφερόντων τρίτων και του δηµοσίου συµφέροντος, κρίνεται ότι οι αρνητικές συνέπειες από την αποδοχή θα είναι σοβαρότερες από την ωφέλεια του αιτούντος. 2. Αν το δικαστήριο εκτιµά ότι το ένδικο µέσο είναι προδήλως βάσιµο µπορεί να δεχθεί την αίτηση αναστολής, ακόµη και αν η βλάβη του αιτούντος από την άµεση εκτέλεση της προσβαλλόµενης απόφασης δεν κρίνεται ως ανεπανόρθωτη ή δυσχερώς επανορθώσιµη. Η αίτηση αναστολής µπορεί να απορριφθεί ακόµη και σε περίπτωση ανεπανόρθωτης ή δυσχερώς επανορθώσιµης βλάβης, αν το δικαστήριο εκτιµά ότι το ένδικο µέσο είναι προδήλως απαράδεκτο ή προδήλως αβάσιµο.» (άρθρο 208, όπως αντικαταστάθηκε µε το άρθρο 25 του Ν. 3659/ Κ : 200, 201, 202, 203, 204, 205, 206, 207, 208, 209, ηµοσίευση: INLAW 2011 [14]

15 ιδότου 9-11, Αθήνα, τηλ , Fax: [15]