45 ΜΟΙΡΕΣ της Ηρας Παπαποστόλου Σεπτέµβριος-Οκτώβριος 2012
Στην Τατιάνα, το Μάρκο και τον Κωστή Ειρήνη σήκω. Έχουν έρθει δύο αστυνοµικοί και θέλουν να σε πάνε στο τµήµα. Εισαγγελική εντολή. Πρέπει να πας στο Αιγινήτειο. Μα τί έκανα; Παρά τη θέλησή µου θέλουν να πάω; Ναι. Αλλιώς θα χεις ντράβαλα. Σήκω ντύσου να φύγουµε. Το περιπολικό περίµενε έξω από την πολυκατοικία. Και δύο αστυνοµικοί στέκονταν στην πόρτα περιµένοντάς την να βάλει κάτι επάνω της. Έφυγε µια θεία της από τη δουλειά της για να την πάει µε το δικό της αυτοκίνητο και η άλλη της η θεία µπήκε και αυτή µέσα στο αµάξι. Λέγανε, λέγανε κι εκείνη δεν καταλάβαινε τίποτα. Ήθελε µόνο να ξεκουραστεί. Πρέπει να πάρω τηλέφωνο κανένα δικηγόρο σκεφτόταν από µέσα της. Πώς έρχονται έτσι ξαφνικά στο σπίτι κάποιου και του λένε εισαγγελική εντολή και βουρ στο Αιγινήτειο; Βγήκανε στη Μιχαλακοπούλου. Στην αρχή µπήκαν σε λάθος κτίριο και ύστερα από τη σωστή είσοδο. Καληµέρα σας. Θα σας δει ο κύριος Παπαστεφάνου. Περιµένετε λίγο έξω παρακαλώ. Το τζιν στενό, νούµερο 27, τα µαλλιά λιτά κι ένα στενό µπλουζάκι από πάνω. Περάστε. Καθίστε. Καληµέρα σας. εν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να βρίσκοµαι εδώ σ εσάς. Έχω δικιά µου ψυχίατρο. Πρέπει να σας κάνουν διάγνωση. Τί σας συµβαίνει; Τίποτα δε µου συµβαίνει. Θέλω απλά να ξεκουραστώ. Τί θέλετε να σας πω; Τη στείλαν στην αίθουσα Σκαρπαλέζου. Να τα πείτε αναλυτικά στο γιατρό. Τί να του πω; Σας παρακαλώ. Θέλω ένα δικηγόρο. Αν θέλετε να µάθετε περισσότερα πάρτε την ψυχίατρό µου. Ο Παπαδόπουλος την έπιασε και της άρχισε τις ερωτήσεις. Πως τη λένε, τι δουλειά κάνει, τι έκανε µέχρι τώρα στη ζωή της, τί κάνει τώρα τελευταία. Η Ειρήνη απάντησε σε όλα επιγραµµατικά: που σπούδασε, που ταξίδεψε, που δούλεψε, πόσες δουλειές άλλαξε αν θες να κάνεις ότι θες να βγάζεις δικά σου λεφτά και να τα κάνεις, της έλεγαν πάντα οι γονείς της -, πόσα σπίτια άλλαξε και πόσα έφτιαξε, µε ποιον συζούσε, πόσο καιρό, τους έρωτές της, τις επιτυχίες στη δουλειά... Θα πρέπει να µείνετε εδώ για ένα χρονικό διάστηµα για να παρακολουθήσουµε την κατάστασή σας. Μα θέλω να φύγω. Να πάω σπίτι µου. Θέλω να πάω κάπου να ξεκουραστώ! Θα µείνετε εδώ. Καλό θα σας κάνει. ιάγνωση : ψυχωσική συνδροµή µε συναισθηµατικούς συντελεστές. Και η πόρτα για τους θεραπευόµενους κλειστή. Αυτό θα είναι το δωµάτιό σας. Ένας κλειστός θάλαµος δίπλα από τους νοσηλευτές µε ένα κρεβάτι και ένα κοµοδίνο. Από το τζάµι µπορούν να σας δουν. Εδώ θα κοιµηθείτε σήµερα. Οι συγγενείς σας θα σας φέρουν λίγα από τα πράγµατά σας. Τα φώτα κλείνουν σε λίγο. Καληνύχτα. εν πρόλαβε να σκεφτεί που βρίσκεται. Από την κούραση ξεράθηκε στον ύπνο. 2 Ξυπνήστε να πάρετε πρωινό και τα φάρµακά σας!, άκουσε τη φωνή της νοσοκόµας οχτώ η ώρα το πρωί.
Για τα φάρµακα έπρεπε να στήνεσαι στην ουρά και να µην τα παίρνεις µόνος σου. Έπρεπε να στα δίνουν. Φρίκη. Όσο για το πρωινό, αν δεν ξυπνούσες έγκαιρα δεν έτρωγες ούτε έπινες καφέ. Πώς σε λένε;, πλησίασε την Ειρήνη µια κοπέλα µε ξανθά µακριά µαλλιά πιασµένα σε κότσο, γαλανά µάτια, µαύρη φόρµα και ένα tribal tattoo στον αριστερό της ώµο. Ειρήνη, της απάντησε. Ήρθες εχτές απ ότι είδα, συνέχισε. Ναι. Με εισαγγελική εντολή. Κι εγώ µε εισαγγελική εντολή µπήκα, είπε η κοπέλα. Άννα µε λένε. Μήπως έχεις κανένα τσιγάρο γιατί θα αργήσουν να µου φέρουν; Το επισκεπτήριο είναι στις 17:00, Ναι, εννοείται. Μόνο που κάνω καπνό Old Holborn. Σου κάνει; Α, τέλεια! Κι εγώ αυτόν κάνω! Ευχαριστώ. Έλα. Πάµε να κάτσουµε στο σαλόνι. Στο σαλόνι η τηλεόραση ήταν µονίµως ανοιχτή. Άκουγαν για το έλλειµα και το χρέος της Ελλάδας, για την Ευρωπαική Κοινότητα και το ΝΤ, για το περιβόητο µνηµόνιο και τους Αγανακτισµένους. Άκουγαν κι άλλα: πώς στο κέντρο της Αθήνας καθάρισαν κάποιον για να του κλέψουνε την κάµερα, για τους χρυσαυγίτες που κυνηγάν τους µετανάστες, για τους αντεξουσιαστές που κυνηγάν τους χρυσαυγίτες και για τα µατ που τους κηνυγάν όλους ή που δεν κάνουν απολύτως τίποτα. Άκουγαν για την ανεργία, για τις συµβάσεις, γι αυτούς που δεν έχουν ένσηµα, για τους συνταξιούχους και τους φοιτητές. Και µέσα σ όλα όλο και κάτι µάθαιναν να µαγειρεύουν απ τις πρωινάδικες εκποµπές. Την οικονοµική κρίση την είχε καταλάβει καλά η Ειρήνη. Της την είχε εξηγήσει ο αδερφός της ο οποίος δούλευε οικονοµικός σύµβουλος σε µεγάλη εταιρεία στο Λονδίνο: Κοίτα Ρηνάκι µου, της είχε πει. Τα πράγµατα είναι απλά. Λεφτά δεν υπάρχουν. Γίνανε µπουζούκια και καγιέν. Όλα αυτά τα χρόνια, είχαµε έλλειµα, άρα ανεβάζαµε το χρέος. Κάποια στιγµή έπρεπε να αποπληρώσουµε. Από ένα σηµείο και µετά το χρέος δεν ήταν βιώσιµο οπότε σταµάτησαν να µας δανείζουν. Όταν ξόδευες 115 ενώ είχες 100 και τώρα πρέπει να ξοδεύεις 100, αυτά τα 15 που δεν ξοδεύεις δηµιουργούν ύφεση και κόβονται από µισθούς και συντάξεις. Η µεσαία τάξη καταστρέφεται, η µεσαία τάξη είναι που στηρίζει τη δηµοκρατία και χωρίς µεσαία τάξη πας σε ακραίες λύσεις: βλέπε ΣΥΡΙΖΑ και Χρυσή Αυγή Ποιος θα της µιλούσε όµως για την κρίση που βίωνε η ίδια και τόσοι άλλοι γύρω της; Ε!, τη σκούντηξε η Άννα. Που ταξιδεύεις; εν θα µου πείς πως βρέθηκες εδώ; Η Ειρήνη δεν θυµάται πολύ καλά από που ξεκίνησε όλο αυτό. Να ταν από τότε που η Λιάνη τάιζε τον Παπανδρέου τούρτα µε το κουταλάκι; Να ταν µετά τους Ολυµπιακούς, τη Γιάννα, το Σηµίτη, την Αττική οδό και το Ελευθέριος Βενιζέλος; Να ταν από τότε µε τη ντισκοµπάλα ή µήπως µε τα πρώτα techno κοµµάτια; Φόραγε Levis 501 και Martins αλλά και Polo και Timberland. Ή µήπως ήταν Prada; Πήγαινε για clubbing αλλά της άρεσαν και οι ροκ συναυλίες. Κι ύστερα ήταν κι οι βραδιές µε τη φωτιά και τις κιθάρες στις παραλίες συντροφιά µε λίγο από Doors και Σιδηρόπουλο. Κι άλλες βραδιές πάλι µε ρεµπέτικα. Είχε και λίγο από Χατζιδάκη, από Θεοδωράκη, από Σαββόπουλο, από Κηλαϊδόνη και Μηλιώκα. Και πολύ από εντεχνο. Είχε και από Πανούση, Νταλάρα και Άγαµους Θύτες. Είχε, είχε. Ήταν και ΚΚΕ. Αλλά είχε και κάτι από ΑΠίτες, από αναρχία σε Εξάρχεια και Βίλα Αµαλίας και λίγο από επαρχία. Τι διάβαζε; Από Ζωρζ Σαρή, Μαρξ, φεµινιστικά µυθιστορήµατα, κόµιξ, άρλεκιν κι ό,τι πέρναγε απ τα χέρια της. Τώρα τελευταία διάβαζε τον Κώδικα Ντα Βίντσι και το βιβλίο του
Σηµίτη. Είχε και κουλτούρα και Z3. Τη σόκαραν πολύ το χτύπηµα στους ίδυµους Πύργους και η ίκη µε τη 17 Νοέµβρη αλλά δεν κατάλαβε ποτέ τι έγινε µε τον Μπιν Λάντεν ή µε τον Οτσαλάν. Κι ύστερα µπλέχτηκε µε την παγκοσµιοποίηση, τα graffiti, το Manu Chao, µε RAP και RnB. Είδε τα πάντα: φρικιά, φοιτητές, διαδηλώσεις, το τέλος της γενιάς του Πολυτεχνείου, τις δραχµές να γίνονται ευρώ, τα παιδιά της Φιλοθέης, του Ψυχικού, της Κηφισιάς, τα παιδιά σε Περιστέρι και Μπουρνάζι. Τα παιδιά στα σουπερµάρκετ, στις καφετέριες, στα club. Τα παιδιά στα φανάρια. Τα παιδιά που σπούδαζαν σε όλα τα µέρη του πλανήτη χωρίς να ξέρουν γιατί και για ποιον. Γνώρισε επιχειρηµατίες, φαντάρους, εργάτες, ηθοποιούς, πολιτικούς, δηµοσιογράφους. Πέρασαν από µέσα της όλα: χάπια, αλκοόλ, ψυχοφάρµακα, ηθική παρενόχληση, doping, ξέκωλα µε σπορ αµάξια, σεξ, AIDS, εκτρώσεις, ταξίδια, νέες επιστηµονικές µέθοδοι, ACS Courier, λιτότητα, Πόθεν Εσχες, εκλογές, χρηµατιστήριο, φούσκες, ΙΚΕΑ, Attica, The Mall, BODY LINE, το ένα στα δύο δώρο, παραδικαστικά κυκλώµατα, παπάδες, Heavymetalάδες, αστρολογία, χαρτοµαντεία, τεχνοκράτες, free press, διαπλεκόµενοι, γυµναστήρια, τράπεζες, το δέντρο του Αβραµόπουλου, laptop, κινητά, DVD, MP3, δονητές, αγγελίες, Life Style περιοδικά, Everest, Starbucks, οι νέες τιµές πετρελαίου, ο Γιωργάκης ο Παπανδρέου... Έπαιξε στοίχηµα, KINO, LOTTO, κατέβασε ring tones, έστειλε SMS, είδε ποδόσφαιρο, τη νίκη της Εθνικής, είδε τη Ντόρα, το τραµ, το µετρό, γκαλερί να κλείνουν, µουσεία να ανοίγουν, είδε το Big Brother, την Τατιάνα τη Στεφανίδου, το Λαζόπουλο, το Μάκη τον Τριανταφυλλόπουλο, τη Βίσση, τη Βανδή, το Ρουβά, το Μαζωνάκη. Είδε και την Παπαρίζου όταν γύρισε από τη Eurovision. Σπούδασε, δούλεψε. ε θυµάται να ερωτεύτηκε ποτέ-εντάξει µωρέ, καλά πέρασε. οκίµασε και όλες τις κουζίνες. Και ξέρει να σου πει πολλά για το ένα και για το άλλο. Θέλει να κλάψει αλλά είναι πάντα γελαστή. Και θα µπει σε µια εταιρεία και θα ζει ακόµη απ τους γονείς της ή θα µπει στο δηµόσιο και πάλι θα ζει απ τους γονείς ή µπορεί να φτιάξει κάτι δικό της αλλά είναι δύσκολοι οι καιροί κι έτσι πάλι θα ζει απ τους γονείς και θα φτιάξει το σπιτι της µε δάνειο και θα πάρει αυτοκίνητο µε δόσεις και θα δουλεύει αιώνια για να πληρώνει το δάνειο και τις δόσεις και θα πηγαίνει στα µπουζούκια να τα σπάει όποτε µπορεί και αν δε γίνει λιώµα ίσως και να πηδηχτεί όπως θέλει εκείνο το Σάββατο το βράδυ. Θα παντρευτεί νωρίς όλα πρέπει να γίνουν νωρίς και στην ώρα τους, δεν υπάρχει πολύς χρόνος και θα έχει µια καλή βιτρίνα και θα φτιάξει µια τέλεια φυλακή. Θα είναι φυσιολογικός άνθρωπος. Και οι γονείς θα είναι ικανοποιηµένοι. Τα λεφτά τους δεν πήγαν στράφι. Έκανε ό,τι θα έπρεπε να είχαν κάνει αυτοί. Και δε χρειάζεται να ξέρουν ότι είναι πλέον αγοραφοβική και ότι παθαίνει και κρίσεις πανικού που και που ή οτι ξερνάει κάθε βράδυ το ουίσκι που κατεβάζει για να χαλαρώνει συν τις βιταµίνες που τη ταίζουνε για να βγάζει τη µέρα: εφορίες, τράπεζες,οτε, ΕΗ, ΕΥ ΑΠ, ΙΚΑ, ΟΑΕΕ, σουπερµάρκετ, δουλειά µε τα νέα ωράρια και µε µισθό 500 ευρώ. Και ποιος νοιάζεται εξάλλου; Άραγε τι να λέει από µέσα της; Γιατι µόνο από µέσα της µιλάει κι από µέσα της θυµάται. Θυµάται πως δεν την έµαθαν να επιλέγει. Θυµάται πως δεν την ρώτησαν ποτέ τι θέλει. Θυµάται πως αυτός που θέλει θέλει πολλά για να τη θέλει. Ενώ εκείνη µόνο λίγη αγάπη θέλει. Λίγο χρόνο θέλει. Ελευθερία θέλει. Να πει όχι σε όλα αυτά. Να κάνει δυο πράγµατα που της αρέσουν. Να ντυθεί όπως θέλει, να µη βάψει τα νύχια της για να ικανοποιήσει το βίτσιο εκείνου που τη θέλει. Χωρίς φόβο, χωρίς αναστολές, χωρίς τα προηγούµενα στη µέση. Και τότε η Ειρήνη άρχισε να φωνάζει: Σταµατήστε το χρόνο. Σταµατήστε την εποχή. Πάει πολύ γρήγορα και δεν προλαβαίνω. εν προλαβαίνω να νιώσω. εν προλαβαίνω να µεγαλώσω. εν προλαβαίνω να θυµηθώ από που ξεκίνησε όλο αυτό! Φώναζε τόσο που αναγκάστηκαν να της κάνουν ηρεµιστική ένεση. Τη βάλαν στο δωµάτιό της και την αφησαν να κοιµηθεί.
3 Η Άννα ακούει το νοσηλευτικό προσωπικό που κινείται. Σε λίγο θα πάρουν µεσηµεριανό. Έχει αγχωθεί και µόνο που ακούει το θόρυβο των δίσκων. Η Άννα δεν τρώει µε τους υπόλοιπους. Είναι ένα τραπέζι σε µια γωνία της τραπεζαρίας, µε µια και µοναδική καρέκλα: τη θέση της. Μια νοσοκόµα αρχίζει και τους φωνάζει για να πανε να φάνε. Η Άννα κάθεται ακόµη λίγο στο σαλόνι και παίρνει δυο τρεις µεγάλες τζούρες πριν σβήσει το τσιγάρο της. Με βαριά βήµατα, και µε το βλέµµα καρφωµένο στο πάτωµα, κατευθύνεται προς την θέση της. Οι άλλοι τρώνε ήδη. Νιώθει αηδία και ντροπή, και την πιάνει τάση φυγής, όπως κάθε φορά. Το µόνο που θέλει είναι να εξαφανιστεί. Η Άννα αρνείται να φάει από τα 12 της χρόνια. Οι γιατροί της λένε ότι αν δε φάει θα πεθάνει, αλλά δεν µπορεί να κάνει αλλιώς και κανείς δεν την καταλαβαίνει. Την ταΐζουν αναγκαστικά µε σωλήνες ενώ είναι ξαπλωµένη στο κρεβάτι του νοσοκοµείου, της δίνουν σιρόπι για να µην κάνει εµετό, της απαγορεύουν να πάει τουαλέτα µετά το φαγητό, προσπαθούν να την πείσουν να φάει έστω και λίγο. Ό,τι και να της λένε εκείνη πιστεύει ότι είναι παχιά κι ας ψωνίζει τα ρούχα της από καταστήµατα µε παιδικά αφού τα άλλα ρούχα της είναι πολύ φαρδιά. Πιάνει µε τα χέρια της τα κόκαλα τις κλείδας και του στέρνου της. Εάν συνεχίσουν να την ταΐζουν έτσι, θα εξαφανιστούν τα όµορφα της αυτά κόκαλα. Πόσο την εκφράζει το τραγούδι της Pink, το Fucking Perfect. Ειδικά στο σηµείο που στο βιντεο κλιπ η πρωταγωνίστρια ζυγίζεται και ύστερα κόβεται. Η ζυγαριά και οι καθρέφτες είναι η συνεχής ένδειξη ότι πρέπει να χάσει κι άλλα κιλά. Το κόψιµο είναι η αυτοτιµωρία της. Τα καταφέρνει και κάθεται στην καρέκλα της, µακριά από τους άλλους. Ανοίγει το καπάκι, φανερώνοντας το φαγητό στο πιάτο της. Υπολογίζει τις θερµίδες. Είναι το πρώτο πράγµα που κάνει πάντα ενώ οι φωνές στο κεφάλι της αρχίζουν τη δουλειά τους: 700 θερµίδες είναι αυτό που πας να φας. Τώρα πιάνεις το πλαστικό πιρούνι. Τώρα πιάνεις το πλαστικό µαχαίρι... «Θα επιτρέψω 350 θερµίδες αυτή τη φορά» λέει στον εαυτό της και κόβει το παστίτσιο σε πολύ µικρά κοµµατάκια. Οι φωνές στο κεφάλι της συνεχίζονται: Είσαι µια χοντρή, Βλέπω το tattoo σου, Φαίνονται τα τεράστια µπράτσα σου Όλοι σε κοιτάνε... Το µαρτύριο θα τελειώσει και θα σηκωθεί από την καρέκλα της. Σύντοµα θα είναι πάλι στο σαλόνι του νοσοκοµείου µε την παρέα της, πίνοντας καφέ, καπνίζοντας και λέγοντας ιστορίες. Μέχρι το βραδινό φαγητό, θα είναι ασφαλής. 4 Η Ειρήνη σηκώθηκε και πήγε στο σαλόνι. Εκεί βρήκε την Άννα αραχτή να καπνίζει τα τσιγάρα της. Συγγνώµη για πριν Άννα. Βγήκα εκτός εαυτού. Μου συµβαίνει τον τελευταίο καιρό. εν ξέρω γιατί. Μη µου ζητάς συγγνώµη, αποκρίθηκε η Άννα. Εσύ να σαι καλά και να εκφράζεσαι όσο µπορείς. Γι αυτό είµαστε εδώ. Η Ειρήνη ηρέµησε µε την απάντηση της κοπέλας µε το tattoo και πήρε θάρρος να ξεκινήσει την κουβέντα. Με ρώτησες προηγουµένως πως βρέθηκα εδώ. Για µένα σηµασία έχει πως θα βγω από δω. Πρέπει να µιλήσεις στους γιατρούς. Να σε εµπιστευτούν και να τους εµπιστευτείς και να πεις ότι είσαι εδώ µε τη θέλησή σου, της απάντησε η Άννα. Μα αφού δεν είµαι µε τη θέλησή µου. Αυτό δε χρειάζεται να το ξέρουν. εν µπορώ να λέω ψέµµατα, είπε η Ειρήνη και κάθισε σκεπτική. Και συνέχισε: Εσύ γιατί είσαι εδώ Άννα; Έχω διατροφική διαταραχή, ακούω φωνές και έχω παρανοϊκές ιδέες. Αλλά έχω διαλύσει και το σώµα µου µέσα κι έξω... Η Άννα της ανοίχτηκε αµέσως: Ξέρεις, εγώ την ηδονή την αισθάνθηκα πολύ νέα. Έµαθα τα ευαίσθητα σηµεία του σώµατός
µου και είχα την ανάγκη να µε ευχαριστήσουν. Η µητέρα µου µεγάλωσε σε γυναικεία µονή, ενώ ο πατέρας µου µε έµαθε από νωρίς ότι τα καλά κορίτσια ερωτεύονται, παντρεύονται και µετά κάνουν αυτό που είναι να κάνουν. Μεγάλωσα µε τη µητέρα µου ο πατέρας µου έλειπε συνέχεια - και για χρόνια µε βοµβάρδιζε µε ιστορίες Αγίων και παρθένων γυναικών που πήγαιναν κατευθείαν στον Παράδεισο. Το σώµα και η ηδονή ήταν κακό πράγµα. Αυτό έµαθα από µικρή. Όταν αργούσα λίγο το βράδυ και ήταν ο πατέρας µου στο σπίτι, µε έλεγε πουτάνα και ότι δεν ήθελε τέτοιες γυναίκες στο σπίτι. Ετοίµαζε µάλιστα και λίγα ρούχα για να τα πάρω µαζί µου και να φύγω. Και όλα αυτά ενώ εγώ ήµουν απλά σε µια φίλη µου. Με το που έφυγε ο πατέρας µου από το σπίτι µε άλλη γυναίκα, η µητέρα µου µου έκανε πλύση εγκεφάλου λέγοντάς µου ότι όλοι οι άντρες είναι κακοί και θα µε πληγώσουν, ότι όλοι απατούν τις γυναίκες τους, και πως µόνο αν είχα διπλή σχέση θα µπορούσα να επιβιώσω. Πως ήταν η πρώτη σου φορά; Η πρώτη µου φορά µε το Βασίλη, µου έδειξε πόση µεγάλη ευχαρίστηση έπαιρνα από το σεξ. Από εκείνη τη στιγµή ήθελα πάντα κι άλλο. Ποτέ δεν ήµουνα πιστή, ποτέ δεν µπορούσε άντρας να µου έχει εµπιστοσύνη. Μετά από κάποιο χρονικό διάστηµα, κάτι µε έκανε να αισθάνοµαι έλξη από άλλο αρσενικό. Καλά, έτσι άρχισε η σεξουαλική σου ζωή; εν ερωτεύτηκες ποτέ; εν άρχισε καθόλου έτσι η σεξουαλική µου ζωή. Όταν ήµουν νέα, έψαχνα τον αληθινό έρωτα, τον άντρα της ζωής µου, τον πρίγκηπά µου. Έψαχνα την ολοκληρωτική αγάπη µε το ταίρι µου. Ήθελα τα πάντα να είναι αγνά και η αγάπη να είναι σα ροµαντικό µυθιστόρηµα. Όµως πολύ νωρίς κατάλαβα ότι µια τέτοια αγάπη υπάρχει µόνο σε βιβλία και ταινίες. Η αλήθεια είναι πολύ πιο αδίστακτη. Πληγώθηκα και έκλαψα πολύ για άντρες... Ταµπού παραµένει η σεξουαλική µου ζωή. Από µεγάλους έρωτες σε one night stand, από ατελείωτα χάδια σε έντονη βία και χυδαίες λέξεις, σε σκοτάδι ή και µε κάµερα, σε γόνδολα στην Βενετία ή και σε άθλιες τουαλέτες σε βαγόνι τρένου στην Γαλλία. Ναρκωτικά και σεξ, σεξ και ναρκωτικά. Μέχρι πού θα πήγαινε αυτή η κατάσταση; Είσαι µε κάποιον τώρα; Ναι, αλλά τελευταία δεν φτάνω πια σχεδόν ποτέ σε οργασµό. Οι πολλές εµπειρίες µου µε κατέστρεψαν σεξουαλικά. Τι µου αρέσει και πώς µου αρέσει; Τι θέλει το σώµα µου µετά από τόση κακοµεταχείριση; Πήγα ενάντια στα πιστεύω µου, προσπαθώντας να αρέσω σε άλλους, να µην φανώ σεµνότυφη - ξένους και γνωστούς, φίλους και µην, λευκούς και µαύρους, νεότερους και πολύ πιο µεγάλους, γυναίκες και άνδρες, παντρεµένους και µη. Πιο είναι το συµπέρασµα που βγάζω απ όλα αυτά; Κενό. Οι τραυµατικές µου εµπειρίες µε έχουν µπερδέψει και πληγώσει εντελώς. Πως θα γίνει να έχω µια κανονική σεξουαλική ζωή µετά απ όλα αυτά που έχω ζήσει; Μια ζωή είµαι η µαριονέτα κάποιου άνδρα, και στόχος µου είναι να κάνω αυτό που θέλει ο άλλος. Εµένα όµως τι µου αρέσει; Και εν πάση περίπτωση, που πήγε το όνειρο µου, να ερωτευτώ, να µε ερωτευτούν, και να παντρευτώ τον άντρα της ζωής µου, να κάνω 5 παιδιά, να ζήσω για πάντα ωραία, ερωτευµένη, και να πεθάνω ήρεµα, έχοντας ζήσει µια αγαπηµένη ζωή; Γιατί µε κατέστρεψαν; Σεξ δεν θέλω να κάνω ποτέ πια αηδιάζω µόνο µε την σκέψη. Θέλω να κάνω έρωτα, να νιώσω αγάπη, να νιωσω ολοκληρωµένη. Είναι ένα από τα θέµατα που δουλεύω µε τους γιατρούς... Αυτά είπε η Άννα κι ύστερα καθισε χωρίς να βγάζει λέξη. Κι εγώ έχω άσχηµες εµπειρίες από σεξ, είπε η Ειρήνη. Ήταν το 92. Τι χρονιά κι αυτή! Αθώωσαν τον Παπανδρέου για το σκάνδαλο Κοσκωτά, στη Θεσσαλονίκη φώναζαν για την ελληνικότητα της Μακεδονίας, ο Μητσοτάκης απέλυσε το Σαµαρά από υπουργό εξωτερικών κι αυτός παραιτήθηκε από βουλευτής για να κάνει το δικό του κόµµα... Στο νησί που πήγαινα τα καλοκαίρια, γνώρισα ένα µικρό καθαρµατάκι, το Σπύρο. Μετρίου αναστήµατος, λεπτός και νευρώδης, µε κοντό καστανό µαλλί, αµυγδαλωτά µάτια που πέφτουν αριστερά και δεξιά προς τα κάτω, ωραίο τσαχπίνικο χαµόγελο, γεµάτος σπυριά και µε ένα φριχτό χαρακτήρα. Όσον αφορά τη σεξουαλική του ζωή, οργάνωνε τρίγωνα µε φίλους του. Σε ένα από αυτά είχα την ατυχία να βρεθώ κι εγώ κι αυτό επειδή τον ήθελα πολύ.
Τον ερωτεύτηκες; Ναι. εκατεσσάρων ετών τότε, άβγαλτη, µικρή και απονήρευτη, µε το µυαλό µου φουσκωµένο από έρωτες, αγάπες και λουλούδια, τον ερωτεύτηκα. Τον ερωτεύτηκα µε όλη την αθωότητα των δεκατεσσάρων µου χρόνων. Για µένα, ήταν αυτός που ήθελα να παρακολουθώ από µακριά, µε την άκρη του µατιού µου. Τί κάνει, µε ποιον είναι, τί ώρα θα βρισκόταν εδώ ή αλλού, τι µουσική ακούει. Ήθελα να ξέρω ποια µέρα εχει γενέθλια, τί ζώδιο είναι, το νούµερο του τηλεφώνου του, τι ρούχα και τι φαγητά του αρέσουν, τι κολώνια φοράει και µε ποια πράγµατα κλαίει ή γελάει. Όταν µας γνώρισαν του δωσα µια φιλική κλωτσιά στ' αρχίδια. Από κάπου έπρεπε ν αρχίσω για να µε προσέξει. Το ίδιο βράδυ µπήκα στο αυτοκίνητό του. Γελάσαµε πολύ, πάρα πολύ, µετά από ξενύχτι, τρώγοντας τυρόπιτες, ακούγοντας µια νησιώτισσα να µας φωνάζει για το θόρυβο που κάναµε. Πήγα σπίτι του. Προσπαθήσαµε να κάνουµε έρωτα στο ίδιο κρεβάτι που κοιµόταν ένας φίλος του αν πράγµατι κοιµόταν. Την άλλη µέρα είχαµε παρέα. Τον ξέρεις το Φάνη, µε ρώτησε. Όχι πολύ καλά, του απάντησα µε σηµασία. Τα υπόλοιπα δε χρειάζεται να στα πω. Πλύθηκα και φύγαµε. Το πρώτο λάθος. Και η αρχή όλων µου των δεινών. εν ξαναερωτεύτηκες; Όχι. Ύστερα από αρκετό καιρό, στην πρώτη µου δουλειά, έµπλεξα µε το αφεντικό µου. Ήταν ένας διεφθαρµένος έµπειρος πενηντάρης. Ψηλός και ογκώδης, µε κοιλιά, στενά χείλη και τετράγωνη φάτσα. Φορούσε δε πάντα κάτι φρικτές λαστιχένιες παντόφλες απ αυτές που βγαίνουν τα δάχτυλα απ έξω και που τρίζουν όταν έχουν βραχεί. Ήταν η καρικατούρα του αφεντικού και ο πλέον κατάλληλος άνθρωπος για να µου διδάξει από την ηλικία των 18 τι σηµαίνει mobbing καθώς και ηθική και σεξουαλική παρενόχληση. Μόνο που τότε δεν γνώριζα αυτές τις λέξεις για να µπορέσω να τις χρησιµοποιήσω και να τον στείλω στο διάολο. υστυχώς τις γνώρισα αργά όταν το κακό είχε ήδη γίνει. Τι σηµαίνει mobbing; Μobbing είναι η σιωπηλή βία στη δουλειά. εν σου λένε ποτέ ευθέως ότι έχεις λάθος, αλλά τα βλέµµατα, οι απειλητικές σιωπές, οι κάποιες κινήσεις του άλλου σε κάνουν να το καταλάβεις χωρίς όµως να αφήσουν περιθώριο κατηγορίας. Σκοπός του mobbing είναι να τσακίσει το ηθικό του εργαζόµενου µε όπλο την ψυχολογική πίεση και να τον κάνει να αποδίδει πολύ περισσότερο στη δουλειά χωρίς αυτό να του έχει ποτέ ζητηθεί λεκτικά. Είναι µία τεχνική που σε κάνει να αισθάνεσαι µονίµως µειονεκτικά και άρα πάντα εξαρτηµένος από τον ανώτερό σου. Οι συνέπειες είναι πολύ σοβαρές: απώλεια αυτοεκτίµησης, κατάθλιψη, ψυχοσωµατικά συµπτώµατα. Εµένα µε έκανε να αισθάνοµαι ότι πρέπει να είµαι 24 ώρες το 24ωρο στον ίδιο χώρο χωρίς να είµαι υποχρεωµένη µε αποτέλεσµα να µη χαίροµαι ούτε µια στιγµή την ηλικία µου. Καλά, δεν έβγαινες καθόλου; Όχι. Κλεισµένη στη γυάλα έβλεπα µε την άκρη του µατιού µου τους συνοµήλικούς µου να πηγαίνουν στα µπαράκια, να βγαίνουν, να διασκεδάζουν, να πηγαίνουν για µπάνιο. Καλοκαίρι ήταν. Όλοι χαιρόντουσαν τις διακοπές τους κι εγώ µάθαινα για την ηθική παρενόχληση προσπαθώντας να την αντιµετωπίσω. Του κάκου. Το µόνο που κατόρθωσα ήταν να πιστέψω πως η λανθάνουσα κατάσταση ήταν η φυσιολογική και πως όλοι οι άλλοι ήταν λάθος. Τα χάλασα και µε την τότε σχέση µου και είπα να γίνω η σκλάβα του. 'Αργησα πολύ να έχω µια φυσιολογική σχέση. Αλλά ούτε εκεί µπόρεσα να σταθώ κι ας κράτησε τέσσερα χρόνια. εν επαιρνα καµία ικανοποίηση. εν ήµουν κι ερωτευµένη...ας τα να πάνε... Τώρα; Τώρα αρχίζω να συνηδειτοποιώ τι θέλω. Ψάχνω για συντροφικότητα και όχι τόσο για φυσική ικανοποίηση. Θέλω έναν άνθρωπο να ενώσουµε τις δυνάµεις µας, να στηρίζει ο ένας τον άλλον στη δουλειά, στη ζωή και να είναι κάτι που θα έχει διάρκεια στο χρόνο. Ναι κι εγώ αυτό θέλω, είπε η Άννα. Και θέλω να µε φροντίζουν και να µε σέβονται περισσότερο. Βαρέθηκα τα πάθη και τους έρωτες που δε βγάζουν πουθενά. Αυτά είπαν οι δυο κοπέλες και µετά πήγε η καθεµία στο δωµάτιό της.
5 Στο δωµάτιό της η Ειρήνη κάθισε και άρχισε να σκέφτεται την οικογένειά της. Πόσο τους αγαπούσε όταν ήταν µικρή και πως βρέθηκαν στην κατάσταση να µη µιλιούνται. ε θέλω να δώσω πανελλήνιες, τους είχε πει. Θέλω να πάω στο γαλλικό ινστιτούτο και να συνεχίσω στη Γαλλία. Και θα δουλέψω αν χρειαστεί για να σας αποδείξω ότι είναι το µόνο που θέλω να κάνω. Οι γονείς της δεν µπορούσαν να κάνουν αλλιώς. εχτηκαν την απόφασή της. Για την ακρίβεια δέχτηκαν το ψέµα της. Γιατί αυτό ήταν το πρώτο της ψέµα. Ήταν το 96, µε την αποφοίτησή της, όταν η Ελλάδα αποφάσιζε να είναι η επόµενη χώρα που θα φιλοξενούσε τους Ολυµπιακούς Αγώνες. Τότε φυσικά ποσώς την ενδιέφεραν οι Ολυµπιακοί Αγώνες, αν θα γίνουν στη χώρα της ή αλλού. Αυτό που την απασχολούσε ήταν ότι για ένα µεγάλο χρονικό διάστηµα στο λύκειο της ήταν αδύνατο να συγκεντρωθεί να διαβάσει και να αφοµοιώσει όλη αυτή τη γνώση που της φόρτωναν. Αυτή της την αδυναµία αντί να τη φανερώσει και να την αποδεχτεί για να µπορέσει να τη λύσει, προτίµησε να την καλύψει. Κι αυτό από φόβο απέναντι στους γονείς. Προτιµούσε να κάνει σκονάκια, να διαβάζει στο πόδι, να παπαγαλίζει και να προσπαθεί να θυµάται τα πράγµατα για µια µέρα κι ύστερα τίποτα. Κενό. Έπιανε το βασικό νόηµα και πετούσε όλα τα υπόλοιπα. Σαν να µην υπήρχαν. εν ήξερε ούτε ιστορία ούτε γεωγραφία ούτε τίποτα. Βρέθηκε, λοιπόν, δήθεν να σνοµπάρει τους καθηγητές και τα σχολεία, δήθεν να κυκλοφορεί µε όσους επίσης τα σνοµπάρανε και να είναι γενικώς δήθεν προχωρηµένη, αφού προτιµούσε αντί να διαβάζει τα µαθήµατά της να κάθεται στο προαύλιο του σχολείου και να µελετάει όλων των ειδών τα µυθιστορήµατα που περνούσαν απ τα χέρια της και να το παίζει πρόωρη µποέµ κοιτώντας µε την άκρη του µατιού της πόσα αγόρια την κοιτάζανε. Όλα στην ιστορία ήταν δήθεν εκτός από τα µυθιστορήµατα τα οποία όντως της άρεσαν. Στην πραγµατικότητα είχε σοβαρό πρόβληµα συγκέντρωσης και έλλειψη πάσης φύσεως πειθαρχίας. Και αυτό το κάλυπτε µε διάφορα επιχειρήµατα που παπαγάλιζε από τους γονείς της. Αυτοί, δε, θεωρούσαν ότι απλά περνάει εφηβεία και δεν θέλει να διαβάσει επειδή για την ώρα την απασχολούσαν οι παρέες, οι γκόµενοι και όλα τα σχετικά. Ψέµατα λοιπόν και το ότι µπορούσε να περάσει τις εξετάσεις χωρίς φροντιστήριο ενώ όλοι οι υπόλοιποι έκαναν φροντιστήρια σαν τρελοί και ερχόντουσαν σχολείο κίτρινοι και µε µαύρους κύκλους κάτω από τα µάτια. Χωρίς διάβασµα δε γίνεται τίποτα. Απλά ήταν ανίκανη να παρακολουθήσει και να αφοµοιώσει, αλλά ήταν ικανή να κατανοήσει για ποιο λόγο. Το είχε διαβάσει κάπου στο ΒΗΜΑ. Το εξηγούσε µια κοινωνική λειτουργός: Οι µαθητές σήµερα επιβαρύνονται πάρα πολύ και πιέζονται όχι τόσο από τις ώρες του σχολείου και των φροντιστηρίων, αλλά από την αδυναµία να αφοµοιώσουν την πληθώρα των πληροφοριών που δέχονται. Παράλληλα δε γνωρίζουν µε ποιο τρόπο να οργανώσουν αυτές τις πληροφορίες µέσα τους ώστε να τις κάνουν πραγµατική γνώση. Από την άλλη πλευρά οι γονείς µπαίνουν σε ένα φαύλο κύκλο και πιέζουν το παιδί να µάθει όλο και περισσότερα πράγµατα εξαιτίας κυρίως της δικής τους ανασφάλειας και αγωνίας για τη µελλοντική επαγγελµατική ενασχόληση του παιδιού. Το αποτέλεσµα ήταν να µη δώσει πανελλήνιες µε την πρόφαση ότι είναι κατά του θεσµού των πανελληνίων επειδή δεν ήταν παρά σκέτη παπαγαλία και για την υπόλοιπη ζωή της να µην αισθάνεται κανονική, αφού δεν έζησε ουσιαστικά ποτέ ως ελληνίδα φοιτήτρια. εν θέλεις πανελλήνιες; της είπαν τότε. Εντάξει. Κάτι πρέπει να κάνεις όµως. Τι να κάνει, τι να κάνει; Μαθήµατα στο γαλλικό ινστιτούτο θα κάνω, είπε. Α, όλα κι όλα. Τα διπλώµατα γαλλικών τα είχε πάρει µε το σπαθί της και µπορούσε να τα αξιοποιήσει. Και για να τους πείσει για το ψέµα της τους είπε ότι για να τους αποδείξει ότι το ήθελε πραγµατικά θα δούλευε για να βγάλει τα λεφτά για το ινστιτούτο µόνη της. Κάπου εκεί χάθηκε και ξεκίνησε η περιπέτεια. Ύστερα σκεφτόταν την πρώτη της δουλειά. Στο µαγαζί, στο λιµάνι. Μπροστά του ερχόντουσαν και άραζαν όλων των ειδών τα σκάφη. Τα κοντάρια τους έµοιαζαν µε λάβαρα σε σταυροφορίες. Μεγαλοκοτεράδες και σκίπερ έκαναν κάθε µέρα την περατζάδα τους. Ήταν ωραίο να έχεις µπροστά σου τη θάλασσα. Ακόµα θυµόταν το θόρυβο που έκανε το κύµα πέφτοντας στα πλεούµενα. Ειδικά τη νύχτα. Παφλασµός. Ένα πολύ απαλό πλαφ, πλαφ, πλαφ Κι ακόµα πιο ωραίο έστεκε απέναντι το εκκλησάκι της Αγίας Ειρήνης. Τόσο κοντά, µα έµοιαζε σαν µακρινός στόχος. Της άρεσε πολύ να ξυπνάει το πρωί και να ανοίγει τις τρεις πόρτες του µαγαζιού. Εννιά η ώρα ήταν
ανοιχτό. Έφτιαχνε καφέ και µάζευε τα αποµεινάρια της προηγούµενης µέρας. Θυµόταν τι είχε συµβεί, ποιοι είχαν περάσει από κει, τι καινούριο είχε µάθει. Η µέρα άρχιζε µε µία αναµέτρηση µε τις εξαρτήσεις της: µε τον υπολογισµό των θερµίδων, του αλκοόλ και των τσιγάρων που είχε καταναλώσει την προηγούµενη. Ευτυχώς µε το αλκοόλ δεν είχε καµία σχέση. Όσο για το φαγητό, το σώµα της άντεχε ακόµα παρασπονδίες και λάθη. Το κάπνισµα όµως ήταν ένα πρόβληµα. Όπως και οι αλλεπάλληλοι καφέδες. Είναι γνωστό ότι οι καπνιστές πίνουν περισσότερο καφέ αφού η νικοτίνη µειώνει την επίδραση της καφείνης στον οργανισµό. Είναι επίσης γνωστό ότι 15.000 µε 20.000 άνθρωποι πεθαίνουν κάθε χρόνο στην Ελλάδα εξαιτίας του καπνίσµατος. Καθησύχαζε τον εαυτό της λέγοντάς του ότι είναι ευτυχής που δεν παίρνει ναρκωτικά σε αντίθεση µε πολλούς γνωστούς της. Φούντα, µαριχουάνα, κόκα, µεθυλο-διοξυ-µεταµφεταµίνη (αλλιώς έκσταση, το περιβόητο Ε ) και ηρωίνη. Χορός, χάπια και υστερία. Θυµόταν τις τρύπες στα χέρια µιας φίλης της και την έκφραση του προσώπου της. Κι ύστερα µε ιδιαίτερη τελετουργία πετούσε τα σκουπίδια. Πολλές φορές αναρωτιόταν αν υπήρχε. Όταν ήταν µικρή ήξερε ακριβώς τι της άρεσε: οι τριντεντ οι πορτοκαλί, τα τσιπς τα τσακίρης τα στικς, το γλυκό το κυδώνι που έφτιαχνε η γιαγιά, ο βασιλικός, οι ήλιοι, οι παλιοί ανεµόµυλοι, οι σαπουνόφουσκες, ο καραγκιόζης, τα σταυρόλεξα, τα παζλ - όσο πιο δύσκολα τόσο καλύτερα. Της άρεσε η µυρωδιά από το ξυσµένο µολύβι, τα πολύχρωµα στυλό, της άρεσαν οι ήλιοι το καλοκαίρι στα παρτέρια. Ναι, θυµόταν πολύ καλά. Της άρεσε το σκάκι. Το ποδήλατό της το είχε διαλέξει µόνη της. Ήθελε να είναι adventure. Της άρεσε να ποτίζει κάθε απόγευµα και να καταβρέχεται µε το λάστιχο. Θυµόταν και τι διάβαζε. ιδώ Σωτηρίου, Πηνελόπη έλτα, τους 5 φίλους, το Βαρώνο Μυνχάουζεν. Πόσο ήθελε να γυρίσει σ αυτήν την κατάσταση. Τα απογεύµατα έπαιζε κιθάρα. Είχε το πρώτο γκειµπόι. Έκανε συλλογή από τα συλλεκτικά κόµιξ. Είχε µια παλιά γραφοµηχανή και έγραφε. Ακόµα είχε τη µυρωδιά απ το µελάνι στα ρουθούνια της. Πού ήταν; Γιατί δεν υπήρχε; Τι της έκαναν εκεί έξω; Γιατί δεν µιλούσε παρά για να πει µόνο ψέµµατα πως όλα πήγαιναν καλά; Ναι. Θυµόταν τι τσίχλες της άρεσαν τότε. Αλλά από τότε έγιναν πολλά. Η τσίχλα στο στόµα της δεν είχε την ίδια γεύση. Και όλοι όσοι αγαπούσε πού ήταν όσο εκείνη έχανε τη γεύση της; Πού ήταν για να τη σταµατήσουν; 6 Στο διπλανό δωµάτιο η Άννα είχε χαθεί στις δικές της σκέψεις. Το παιδί πρέπει να ξέρει Αγγλικά για να τα καταφέρει. Πρέπει να ντύνεται ωραία και µε επώνυµες µάρκες. Πρέπει να προσέχει την εµφάνιση της. Πρέπει να µάθει όλους τους κανόνες του σαβουάρβίβρ. Πρέπει να είναι εξαιρετική στο σχολείο. Το παιδί θα σπουδάσει µάρκετινγκ. Θα έχει καθώςπρέπει φίλους, µε παιδεία. Θα έχει καλό γούστο. Θα διαβάζει εφηµερίδες και νέα από τον κλάδο της δουλειάς της. εν θα βγαίνει αργά το βραδύ. Θα είναι πιστή ορθόδοξη. Θα έχει µόνο καθώςπρέπει επαγγελµατικές δουλειές. Θα βάφεται και θα προσέχει ιδιαίτερα τα νύχια της, τα µαλλιά της, το σώµα της. εν θα κάνει σεξ πριν παντρευτεί. εν θα κοιµάται ποτέ σε ξένο σπίτι. εν θα καπνίσει ούτε θα παίρνει ποτέ ουσίες. Το παιδί θα είναι δυνατό, σοβαρό και πολύ έξυπνο. Θα µιλάει µόνο για να πει πνευµατώδεις ιδέες. Το παιδί δεν θα παίζει ηλίθια παιχνίδια. Μετά το σχολείο θα διαβάζει όχι µόνο τα µαθήµατα που της δόθηκαν, αλλά και τα επόµενα κεφάλαια. Θα κάνει οπωσδήποτε µεταπτυχιακό. Ο άντρας που θα διαλέξει να παντρευτεί θα είναι από καλή οικογένεια, έξυπνος και πετυχηµένος. Θα κάνει καριέρα πριν κάνει παιδιά. Το στυλ της θα είναι πολύ θηλυκό, µε ταγιέρ, τακούνια, αληθινά κοσµήµατα, ακριβά ρολόγια και εκλεπτυσµένες τσάντες. Θα πίνει µονάχα λευκό κρασί, και λίγο. Θα βλέπει αµερικάνικες ταινίες και θα ακούει κλασσική µουσική. Θα πηγαίνει σε θέατρα, σε εστιατόρια, σε γνωστά µπαρ της πόλης. Θα ξέρει να χορεύει βαλς. Θα ξέρει να παίζει πιάνο.μόλις είχε γεννηθεί! Τα «Πρέπει» αυξάνονταν όσο µεγάλωνε. εν διάλεγε ούτε καν τις σκέψεις της. Η ψυχολογική και σωµατική βία για να συµµορφωθεί µε την ήδη χαραγµένη για την ίδια γραµµή της ζωής της την οδήγησε στην πρώτη απόπειρα αυτοκτονίας ήταν µόλις 13 χρονών, και το γεγονός αυτό, που µέχρι σήµερα ήταν ακόµα θέµα ταµπού, ήταν η αρχή µιας έντονης στιγµατισµένης ζωής.
Σκεφτόταν σε πόσους ρόλους έπρεπε να µπει για να είναι αποδεκτή από την οικογένειά της. Τα δικά της ρούχα είναι στο αµάξι της, ενώ φοράει ένα ελαφρύ Morgan φόρεµα, ψηλά µοντέρνα τακούνια Μπουρνάζος και µια τσάντα Furla. Νιώθει πολύ άβολα και έχει άγχος γιατί έχει αργήσει και ο πατέρας της οργίζεται όταν δεν είναι στην ώρα της. Έχει αγοράσει slim Davidoff τσιγάρα και έχει κρύψει τον καπνό της. Το θέατρο αρχίζει και είναι κυρία. Θα µιλήσει για δουλειές και για το τελευταίο τεύχος του Marie-Claire. εν θα φάει ψωµί, και θα πάρει µια σαλάτα εποχής στο εστιατόριο. Την πιάνει κρίση πανικού: και αν πέσει το ένα µανίκι και φανούν τα τατουάζ της; Πως και δεν σκέφτηκε να πάρει µια ελαφριά ζακέτα µαζί της; Χτυπάει το κινητό της τηλέφωνο: -«Πού είσαι;». -«Μόλις πάρκαρα µπαµπά, συγγνώµη που άργησα, θα είµαι εκεί σε 2 λεπτά» Σε ένα τραπέζι όµορφα στρωµένο, την περιµένει ο πατέρας της µε την γυναίκα του. Την κοιτάζει και της λέει ότι είναι όµορφη. Η γυναίκα του, η Ιουλία., προσέχει αµέσως δικό της σφάλµα: «Έχεις κάνει µια καινούργια τρύπα στο πάνω µέρος του αυτιού σου;». Ούτε τα µαλλιά της δεν µπορούν να της κρύψουν τίποτα. Την πιάνει ο φόβος της κριτικής που θα επακολουθήσει. Θέλει να φύγει και να βγάλει την µάσκα της δεν µπορεί να αναπνεύσει και δεν της πάει καν... 7 H Άννα αποφάσισε να µιλήσει στην οµαδική: Με λένε Άννα και είµαι 30 χρονών. Το σώµα µου έχει αλλάξει. Μου είναι ξένο. Το ταΐζουν βιταµίνες και ψυχοφάρµακα για να µη σκέφτεται τα όσα του έχουν συµβεί. Το ταΐζουν συνέχεια για το καλό του φαγητά που δεν του αρέσουν. Έχει περάσει από µηχανήµατα, από δίαιτες. Για ποιο λόγο όλα αυτά; Ο φίλος µου το φροντίζει µε τη φροντίδα που θα έπρεπε να είχε πάντοτε. Είναι άραγε αργά; Το πηγαίνω γυµναστήριο για να φτιάξει. Το ζορίζω. Το ντύνω µε ρούχα, το αλείφω µε καλλυντικά. Το µπλέκω µε όλα όσα δε γνώρισε όταν θα έπρεπε. Θέλω να ζωντανέψει. Σήµερα δέχτηκα από κάποιον άγνωστο ένα λάθος τηλεφώνηµα. Μου έπιασε την κουβέντα. Ήταν 90 χρονών. Μου είπε ένα παλιό ρητό. Έχω πιει απ όλες τις βρύσες της ηδονής. Μα µόνο από µια ξεδίψασα. Κι αυτή ήταν η οικογένεια. Η οικογένεια. Το σπίτι. Τι όµορφες λέξεις. Σπίτι είναι ένα µέρος όπου µπορείς να κλείσεις την πόρτα πίσω σου και να είσαι ασφαλής. Σπίτι είναι εκεί όπου υπάρχει τροφή και ζεστασιά. Σπίτι για τους αποπροσανατολισµένους ταξιδιώτες της ερήµου. Σπίτι για τα χαµένα παιδιά. Σπίτι, οίκος, εστία. Και ξανά σπίτι. Γιατί πέρα από το σώµα υπάρχει και η ψυχή. Το σώµα ό,τι και να κάνει, δεν µπορεί να καταπολεµήσει τη φθορά του χρόνου. Το σώµα είναι το όχηµα της ψυχής. Η ψυχή είναι ο έλεγχος των ενστίκτων µας. Είναι τα µάτια που χρησιµοποιούµε για να µη χανόµαστε στο σκοτάδι. Πείτε µου αλήθεια. Γιατί πρέπει να κυνηγάω κάτι που δεν υπάρχει; Η Ειρήνη µίλησε κι αυτή: Με λένε Ειρήνη και είµαι 33 χρονών. Έχω µεγαλώσει δουλεύοντας από τα 18 µου χρόνια. Και αυτό θέλω να συνεχίσω να κάνω. Μ αρέσει η ζωή και σιχαίνοµαι τα ψυχιατρεία. Ποτέ δεν πήρα ναρκωτικά ούτε έµπλεξα µε αλκοόλ. εν καταλαβαίνω καθόλου τους ανθρώπους που το κάνουν ούτε αυτούς που κάνουν απόπειρες αυτοκτονίας. Θεωρώ ότι δεν υπάρχει λόγος να βρίσκοµαι εδώ. Κουράστηκα, εντάξει. Έκανα λάθη, σίγουρα. Είδα πολλά πράγµατα δουλεύοντας. Αλλά θέλω να συνεχίσω να ζω και είµαι ανοιχτή σε κάθε καινούρια εµπειρία. Έχω µάθει να αγαπώ και να συγχωρώ. Έχω µάθει να βοηθώ και να βοηθιέµαι. Αυτό που θα ήθελα ίσως είναι να οργίζοµαι πιο συχνά όταν οι γύρω προσπαθούν να εισβάλλουν στο χώρο µου. εν θέλω να αλλάξω. Θέλω να βρω ένα σύντροφο που θα µε δεχτεί όπως είµαι και να µοιραστούµε τις ζωές µας. Η εποχή µε αγχώνει, αλλά θα βρω τον τρόπο να το ξεπεράσω και να ζήσω όπως θέλω. Έχω µια οικογένεια που µε αγαπά πραγµατικά και πιστεύω θα µε βοηθήσει να µπορέσω να ξαναπατήσω στα πόδια µου και να συνεχίσω να παλεύω µόνη µου για τα πράγµατα που µου αρέσουν. Ειλικρινά δεν υπάρχει λόγος να
βρίσκοµαι εδώ. Νιώθω έγκλειστη σε ένα σύστηµα που δε µε αφορά... 8 Αιγινήτειο. Αίθουσα Σκαρπαλέζου. Η ανορεξικιά του διπλανού δωµατίου πάλι έκλεψε µια αµίτα από την Ειρήνη. Και να τη φχαριστιότανε κιόλας! Μετά πηγαίνει και την ξερνάει! Η Ειρήνη δεν αντεχει άλλο κλεισµένη µέσα. Το χε πει και στην οµαδική. εν είναι γι αυτό το σύστηµα. Έχει µάθει να είναι έξω, στον κόσµο, ζωντανή. Ανοίγει το παράθυρο. Να φύγω;, ρωτάει. Να φύγω;, ρωτάει και δεύτερη φορά. Πείτε, να φύγω;, ρωτάει απεγνωσµένα και τρίτη φορά. Ε, φύγε!, ακούστηκε µια φωνή απ το σαλόνι. Ήταν αυτή της Άννας, φανερά εκνευρισµένη για κάτι που εκείνη δεν θα τολµούσε ποτέ να κάνει. Αυτό περίµενε η Ειρήνη και πήδηξε έξω απ το παράθυρο στην ταράτσα. Μέχρι τότε το παράθυρο άνοιγε στις 90 µοίρες. Την επόµενη µέρα έφεραν εργάτες. Έβαλαν στο κέντρο του παράθυρου ένα σίδερο. Τώρα το παράθυρο φρενάρει στις 45 µοίρες.