1. Καταδικαστική για πληµµέληµα ανέκκλητη απόφαση ερήµην του (γνωστής διαµονής) κατηγορουµένου (άρθρο 340 παρ. 3 ΚΠΔ)

1. Καταδικαστική για πληµµέληµα ανέκκλητη απόφαση ερήµην του (γνωστής διαµονής) κατηγορουµένου (άρθρο 340 παρ. 3 ΚΠΔ) ΤριµΠληµΘεσ 1179/1995 Δικαστές: Α. Παπαγεωργίου (προεδρεύων), Ε. Κιουπτσίδου, Κ. Κουτουράτσα. Εισαγγελέας: Χ. Βουρλιώτης. Δικηγόρος: Β. Πάππας. ΕΚΘΕΣΗ ΠΡΑΚΤΙΚΩΝ Στη σηµερινή συνεδρίαση του Δικαστηρίου αυτού ο κλητήρας του ακροατηρίου µε εντολή του Προέδρου εκφώνησε το όνοµα του κατηγορουµένου ο οποίος δεν παρουσιάσθηκε. Εδώ διαβάσθηκε το από 19/12/94 αποδεικτικό κλητεύσεως του χωροφύλακος Θ. Μ. του ΙΒ' Α.Τ. Θεσ/νίκης. Στη συνέχεια παρουσιάσθηκε η Κ. Ζ. η οποία προσκόµισε το υπ αρ.22079/29-1-93 ειδικό πληρεξούσιο σύµφωνα µε το οποίο δήλωσε ότι η ΔΕΗ είναι πολιτικώς ενάγουσα στη δίκη αυτή κατά του παραπάνω κατηγορουµένου για ηθική βλάβη, που έπαθε από το αδίκηµα και ότι ζητεί να του καταβάλει ο κατηγορούµενος ποσό 5000 δραχµών για χρηµατική του ικανοποίηση και διόρισε πληρεξούσιο του τον παρόντα δικηγόρο Βασίλειο Πάππα. Κατά της παραστάσεως αυτής δεν προβλήθηκε καµία αντίρρηση. Ο Εισαγγελέας πήρε το λόγο και απάγγειλε µε συνοπτική ακρίβεια την κατηγορία σύµφωνα µε το κλητήριο θέσπισµα που κοινοποιήθηκε στον κατηγορούµενο και είπε ότι για την υπόθεση αυτή κάλεσε τους µάρτυρες που αναφέρονται κάτω από το κατηγορητήριο. Ο κλητήρας του ακροατηρίου µε εντολή του Προέδρου φώναξε τα ονόµατα των µαρτύρων αυτών οι οποίοι και παρουσιάστηκαν. Αφού αποµακρύνθηκαν από το ακροατήριο, σύµφωνα µε το άρθρο 350 του Κώδικα Ποινικής Δικονοµίας, οι υπόλοιποι µάρτυρες παρέµεινε µόνο ο πρώτος µάρτυρας ο οποίος όταν ρωτήθηκε από τον Πρόεδρο για την ταυτότητά του απάντησε ότι ονοµάζεται Ν.Ρ. γεννήθηκα στο Βόλο και κατοικεί στη Θεσ/νίκη είναι 39 χρόνων και το επάγγελµά του είναι Υπάλληλος ΔΕΗ είναι Έλληνας και Χριστιανός Ορθόδοξος, γνωρίζει απλά τον κατηγορούµενο και δεν συγγενεύει µε αυτόν. Λ. ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ 373

Εποµένως ορκίστηκε στο ιερό Ευαγγέλιο σύµφωνα µε το άρθρο 218 του Κώδικα Ποινικής Δικονοµίας και όταν εξετάστηκε κατέθεσε τα εξής: Στις 11/2/91 αφαιρέθηκε ο µετρητής της ΔΕΗ γιατί ο κατηγορούµενος έκανε αυθαίρετες επανασυνδέσεις. Μετά από 9 µήνες πήγαµε να ελέγξουµε και είδαµε ότι είχε συνδέσει την παροχή του στην ασφάλεια κι έκλεβε ρεύµα χωρίς να υπάρχει µετρητής. Ο ίδιος ανέλαβε την ευθύνη µε υπεύθυνη δήλωση. Παρουσιάστηκε άλλος µάρτυρας κατηγορίας ο οποίος σε σχετικές ερωτήσεις απάντησε ότι ονοµάζεται Λ.Α. γεννήθηκε στη Θεσ/νίκη και κατοικεί στη Θεσ/νίκη είναι 42 χρονών και το επάγγελµά του είναι Υπάλληλος ΔΕΗ είναι Έλληνας και Χριστιανός Ορθόδοξος, γνωρίζει απλά τον κατηγορούµενο και δεν συγγενεύει µε αυτόν εποµένως ορκίσθηκε στο ιερό Ευαγγέλιο σύµφωνα µε το άρθρο 218 του Κώδικα Ποινικής Δικονοµίας και όταν εξετάσθηκε κατέθεσε τα εξής: Πήγαµε µαζί µε τον Ρ. και κάναµε έλεγχο και βρήκαµε ότι ο κατηγορούµενος έκλεβε ρεύµα ενώ είχαµε αφαιρέσει το µετρητή. Έχει υπογράψει υπεύθυνη δήλωση, όπου αναλαµβάνει την ευθύνη. Παρουσιάστηκε άλλος µάρτυρας κατηγορίας ο οποίος σε σχετικές ερωτήσεις απάντησε ότι ονοµάζεται Κ.Ζ. γεννήθηκε και κατοικεί στη Θεσ/νίκη είναι... χρονών και το επάγγελµά του είναι Υπάλληλος ΔΕΗ είναι Έλληνας και Χριστιανός Ορθόδοξος, γνωρίζει απλά τον κατηγορούµενο και δεν συγγενεύει µε αυτόν. Εποµένως ορκίσθηκε στο ιερό ευαγγέλιο σύµφωνα µε το άρθρο 218 του Κώδικα Ποινικής Δικονοµίας και όταν εξετάσθηκε κατέθεσε τα εξής: Από τότε που µπήκε στο σπίτι ο κατηγορούµενος δεν πλήρωνε τη ΔΕΗ. Του αφαίρεσαν τον µετρητή γιατί έκανε αυθαίρετες επανασυνδέσεις. Ήλθε η αδελφή του και πλήρωσε αλλά ο κατηγ/νος παραδέχτηκε ότι αυτός το έκανε. Εκκρεµεί και άλλη µήνυση εις βάρος του. Είχε καταναλώσει 4568 ΚΩ αξίας 138.000 δρχ. που πλήρωσε η αδελφή του. Ο Πρόεδρος ρώτησε τον Εισαγγελέα και τον πολιτικώς ενάγοντα αν θέλουν να κάνουν κάποια συµπληρωµατική εξέταση ή εξήγηση και όταν αυτοί απάντησαν αρνητικά κήρυξε το τέλος της αποδεικτικής διαδικασίας. Ο Εισαγγελέας πήρε και πάλι τον λόγον και αφού ανάπτυξε την κατηγορία πρότεινε να κηρυχθεί ένοχος ο κατηγ/νος. Ο πληρεξούσιος του πολιτικώς ενάγοντος ζήτησε να κηρυχθή ένοχος ο κατηγορούµενος και να επιδικασθεί ανάλογη αποζηµίωση για την ηθική βλάβη του παθόντα πελάτη του. Μετά απ αυτά το Δικαστήριο σε µυστική διάσκεψη που έγινε στην έδρα µε την παρουσία και του Γραµµατέα κατάρτισε την 1179 απόφασή του την οποία ο Πρόεδρος αµέσως δηµοσίευσε. Η απόφαση αυτή είναι η εξής: Επειδή από το µε χρονολογία 19.12.94 επιδοτήριο του Θ.Μ. που υπάρχει στη δικογραφία αποδεικνύεται ότι ο κατηγορούµενος κλητεύθηκε νόµιµα και εµπρόθεσµα για να εµφανισθεί σήµερα στο Δικαστήριο αυτό και συγχρόνως του γνωστοποιήθηκε κατάλογος των µαρτύρων κατηγορίας που κλήτευσε ο Εισαγγελέας (άρθρ. 326 ΚΠοινΔ). 374 Λ. ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ

Εποµένως εφόσον δεν παρουσιάσθηκε ο κατηγορούµενος πρέπει να θεωρηθεί ότι δικάζεται σαν να ήταν παρών (άρθρο 340 παρ. 3 ΚΠοινΔ). Επειδή από την κύρια αποδεικτική διαδικασία γενικά, τα έγγραφα που διαβάστηκαν στο ακροατήριο, τις µαρτυρίες των µαρτύρων κατηγορίας που εξετάσθηκαν ένορκα στο ακροατήριο και από την υπόλοιπη συζήτηση της υποθέσεως αποδείχθηκε και το Δικαστήριο πείσθηκε ότι ο κατηγορούµενος ετέλεσε την πράξη που του αποδίδεται µε το κατηγορητήριο, όπως σαφώς τα περιστατικά, τα οποία συνιστούν την εγκληµατική συµπεριφορά του και συνακόλουθα την ποινική του ευθύνη, εκτίθενται στο διατακτικό, στο οποίο για να αποφευχθούν περιττές επαναλήψεις, το Δικαστήριο αναφέρεται. Άρα πρέπει ο κατηγορούµενος να κηρυχθεί ένοχος. ΔΙΑΤΑΚΤΙΚΟ Δικάζει ερήµην του κατηγορουµένου Γ.Κ. του Α., κατοίκου Θεσ/νίκης. Κηρύσσει τον κατηγορούµενο ένοχο του ότι: Στη Θεσσαλονίκη κατά το χρονικό διάστηµα από 11-2-1991 µέχρι 25-9-1992, µε περισσότερες από µία πράξεις, που συνιστούν εξακολούθηση, ενός και του ίδιου εγκλήµατος, αφαίρεσε από την κατοχή άλλου, ξένο ολικά κινητό πράγµα µε σκοπό να το ιδιοποιηθεί παράνοµα και ειδικότερα αφαίρεσε από την κατοχή της Δ.Ε.Η., ποσότητα ηλεκτρικής ενέργειας. Συγκεκρι- µένα, ενώ υπάλληλοι της ΔΕΗ στις 11-2-1991 αφαίρεσαν λόγω χρέους και αυθαιρέτων επανασυνδέσεων, τον µετρητή ηλεκτρικής ενέργειας, από τον µε στοιχεία 17-7/23300 πίνακα του επί της οδού... διαµερίσµατος της Ι.Κ. του Α., στο οποίο διέµενε ο κατηγορούµενος και διέκοψαν την παροχή ρεύµατος, αυτός, παρότι δεν υπήρχε µετρητής, συνέδεσε κατ ευθείαν την γραµµή µετρητή πίνακα, στην ασφάλεια της ΔΕΗ, επανασυνδέοντας έτσι την παροχή ρεύµατος, χωρίς να καταγράφεται η καταναλισκώµενη ποσότητα ηλεκτρικής ενέργειας. Με τον τρόπο αυτό, αφαίρεσε από την κατοχή της ΔΕΗ και ιδιοποιήθηκε παράνοµα κατά το παραπάνω χρονικό διάστηµα, ηλεκτρική ενέργεια 4.568 ΒΧΒ, αξίας 138.671 δραχµών. Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δηµοσιεύθηκε αµέσως στο ακροατήριο σε δηµόσια συνεδρίαση. Ο ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ Θεσσαλονίκη 23-1-1995 Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ Επιµέτρηση της ποινής Ύστερα από την πιο πάνω απόφαση, έγινε συζήτηση για την ποινή που πρέπει να εφαρµοσθεί και τις απαιτήσεις του πολιτικώς ενάγοντος. Ο Εισαγγελέας πρότεινε να επιβληθή ποινή φυλάκισης (3) τριών µηνών. Ο πληρεξούσιος του πολιτικώς ενάγοντος ζήτησε την επιδίκαση αναλόγου ποσού αποζηµιώσεως για ηθική βλάβη υπέρ του πελάτου του. Λ. ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ 375

Μετά το Δικαστήριο σε µυστική διάσκεψη που έγινε στην έδρα µε την παρουσία και της Γραµµατέας κατάρτισε την ταυτάριθµο απόφασή του την οποία ο Πρόεδρος αµέσως δηµοσίευσε. Η απόφαση αυτή είναι η εξής: ΣΚΕΠΤΙΚΟ Επειδή η πράξη για την οποία κηρύχτηκε ένοχος ο κατηγορούµενος προβλέπεται και τιµωρείται σύµφωνα µε τα άρθρα 1, 14, 16, 17, 18, 26 παρ. 19, 27 παρ. 1, 51, 53, 79, 98, 372 παρ. 1α, 2 του ΠΚ. Επειδή το Δικαστήριο για την επιµέτρηση της ποινής που θα εφαρµοσθεί σύµφωνα µε το διατακτικό, µέσα στα όρια που διαγράφονται µε τα παραπάνω άρθρα λαµβάνει υπόψη αφενός την βαρύτητα του εγκλήµατος που τελέσθηκε και, αφ ετέρου την προσωπικότητα του κατηγορουµένου. Για την εκτίµηση της βαρύτητας του εγκλήµατος το Δικαστήριο αποβλέπει α) στην βλάβη που επήλθε από το έγκληµα και τον κίνδυνο που προκλήθηκε απ αυτό β) στην φύση, το είδος και το αντικείµενο του εγκλήµατος καθώς επίσης σε όλες τις περιστάσεις χρόνου, τόπου, µέσων και τρόπου, που συνόδευσαν την προπαρασκευή και την τέλεση του και γ) στην ένταση του δόλου του υπαιτίου. Για την εκτίµηση της προσωπικότητος του κατηγορουµένου το Δικαστήριο αποβλέπει, ενδεικτικά, στο βαθµό της εγκληµατικής διάθεσης του ενόχου που εκδηλώθηκε κατά αυτή την πράξη του και για την ακριβή διάγνωση αυτού: α) στα αίτια από τα οποία ορµήθηκε προς τέλεση του εγκλήµατος, την αφορµή που δόθηκε και το σκοπό τον οποίο επεδίωξε, β) στο χαρακτήρα αυτού και το βαθµό της ανάπτυξης του, γ) στις ατοµικές και κοινωνικές περιστάσεις και τον προηγούµενο βίο του και δ) στην κατά και µετά την πράξη διαγωγή αυτού ενδεικτικά, δε στην µετάνοια που επέδειξε και την προθυµία, για ανόρθωση των συνεπειών της πράξεως. Για την επιµέτρηση της χρηµατικής ποινής λαµβάνεται υπόψη και οι οικονοµικοί όροι τόσο του κατηγορουµένου όσο και του σε βάρος αυτού µελών της οικογενείας του. Εξάλλου η πολιτική αγωγή πρέπει να γίνει δεκτή για το ποσό των 5000 δραχµών το οποίο κρίνει το Δικαστήριο ότι είναι ανάλογο προς την ηθική βλάβη που έχει υποστεί αυτός από το αδίκηµα. ΔΙΑΤΑΚΤΙΚΟ Καταδικάζει τον κατηγορούµενο που κηρύχθηκε ένοχος σε φυλάκιση (3) τριών µηνών. Καταδικάζει τον ίδιο κατηγορούµενο στα δικαστικά έξοδα 25.000 δραχµών. Υποχρεώνει τον παραπάνω καταδικασθέντα να καταβάλει στον αιτούντα δραχ- µές 5000 ως χρηµατική ικανοποίηση για την ηθική βλάβη που έχει υποστεί από το αδίκηµα, µε το νόµιµο τόκο από σήµερα µέχρι την εξόφληση. Μετά την απαγγελία της παραπάνω αποφάσεως Το Δικαστήριο άκουσε τον Εισαγγελέα ο οποίος πρότεινε να µετατραπεί η ποινή και να καθορισθεί η κάθε µέρα φυλακίσεως σε 1500 δραχµές. 376 Λ. ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ

Μετά το δικαστήριο σε µυστική διάσκεψη που έγινε στην έδρα µε παρουσία και της Γραµµατέως κατάρτισε την ταυτάριθµη απόφασή του την οποία ο Πρόεδρος αµέσως δηµοσίευσε. Η απόφαση αυτή είναι η εξής: ΣΚΕΠΤΙΚΟ Επειδή από την έρευνα του χαρακτήρα του καταδικασθέντος και τις υπόλοιπες περιστάσεις το Δικαστήριο κρίνει ότι η χρηµατική ποινή αρκεί για να τον αποτρέψει από την τέλεση άλλων αξιοποίνων πράξεων. Συντρέχει, εποµένως, περίπτωση µετατροπής της παραπάνω ποινής σε χρηµατική και πρέπει, λαµβάνοντας υπόψη και τους οικονοµικούς όρους του καταδικασθέντος η κάθε ηµέρα φυλακίσεως να υπολογισθεί προς 1500 δραχµές. ΔΙΑΤΑΚΤΙΚΟ Μετατρέπει την παραπάνω ποινή φυλάκισης σε χρηµατική και καθορίζει για κάθε ηµέρα φυλάκισης το ποσό των 1500 δραχµών. Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δηµοσιεύθηκε αµέσως σε δηµόσια συνεδρίαση στο ακροατήριο. Ο ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ Θεσσαλονίκη 23-1-1995 Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ Παρατηρήσεις Όπως ήδη τονίστηκε, κατά το άρθρο 340 παρ. 3 ΚΠΔ σε κάθε περίπτωση που δεν εµφανίζεται ο κατηγορούµενος που νόµιµα κλητεύτηκε, δικάζεται σαν να ήταν παρών. Ο όρος «δικάζεται σαν να ήταν παρών» δεν σηµαίνει βεβαίως πως ο κατηγορούµενος θεωρείται πλασµατικά παρών έχει την έννοια ότι η απουσία του δεν συνεπάγεται καµιά δυσµενή δικονοµική συνέπεια σε βάρος του, αφού το δικαστήριο παρά τη µη εµφάνισή του είναι υποχρεωµένο να εξετάσει αυτεπαγγέλτως τόσο την ενοχή όσο και την αθωότητά του (: Μαργαρίτης, σε Καλφέλη - Μαργαρίτη, ό.π., σ. 247, Τσουκαλάς, ό.π., σ. 470). Συνακόλουθα: εάν, απόντος του κατηγορουµένου, αναβληθεί η δίκη σε ρητή δικάσιµη, χρειάζεται επίδοση κλήσεως προς εµφάνιση για τη νέα συζήτηση (: Καρράς, ό.π., σ. 611, Μαργαρίτης, σε Καλφέλη-Μαργαρίτη, ό.π. contra ΑΠ 341/1951, ΠοινΧρ 1951,463) επίσης, προκειµένου να τρέξει η προθεσµία των ενδίκων µέσων, απαιτείται επίδοση της αποφά- Λ. ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ 377

σεως στον κατηγορούµενο, αν αυτός ήταν απών κατά τη δηµοσίευσή της (: Μαργαρίτης, Ποινική Δικονοµία - Ένδικα µέσα, Ι, 2005, σ. 91 επ., Μπουρόπουλος, ΠοινΧρ 1951,464, ΑΠ 223/1963, ΝοΒ 1964,282). Και όλα τούτα γιατί το ότι δικάζεται «σαν να ήταν παρών» ο κατηγορούµενος δεν µπορεί να έχει το νόηµα ότι και πλασµατικά πληροφορήθηκε τη µετ αναβολή δικάσιµη ή το περιεχόµενο της αποφάσεως που εκδόθηκε. Η ερήµην του (γνωστής διαµονής) κατηγορουµένου καταδικαστική για πληµµέληµα εκδοθείσα απόφαση µπορεί να είναι εκκλητή, µπορεί να είναι και ανέκκλητη. Σε περίπτωση που είναι εκκλητή, µόνον έφεση µπορεί να ασκηθεί εναντίον της. Αν είναι ανέκκλητη µπορεί να επιδιωχθεί η ανατροπή της είτε µε αίτηση ακυρώσεως διαδικασίας (: άρθρο 341 ΚΠΔ), είτε µε αναίρεση, είτε και µε τα δύο (: αίτηση ακυρώσεως διαδικασίας και αναίρεση). Στη συνέχεια παρουσιάζεται η ανατροπή της µε αίτηση ακυρώσεως διαδικασίας (: άρθρο 341 ΚΠΔ). ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ: ---------------------------------------------------------------------------------- 378 Λ. ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ

2. Καταδίκη για πληµµέληµα ερήµην του (γνωστής διαµονής) κατηγορουµένου: Αίτηση ακυρώσεως διαδικασίας (άρθρο 341 ΚΠΔ) ΕΝΏΠΙΟΝ ΤΟΥ ΤΡΙΜΕΛΟΎΣ ΠΛΗΜΜΕΛΕΙΟΔΙΚΕΊΟΥ... (διά του κ. Εισαγγελέα Πληµµελειοδικών...) ΑΙΤΗΣΗ (ακυρώσεως διαδικασίας κατά το άρθρο 341 ΚΠΔ) Αλέξανδρου Αλεξανδρίδη του Αλεξάνδρου, εµπόρου, κατοίκου Κιλκίς, οδός... Με τη µε αριθµό 10.000/1.7.1998 απόφαση του Α' Τριµελούς Πληµµελειοδικείου... καταδικάστηκε ερήµην σε ποινή φυλακίσεως τριών µηνών για απλή σωµατική βλάβη (: άρθρο 308 παρ. 1 εδ.α' ΚΠΔ). Το πρωί της 1.7.1998, ηµέρα εκδικάσεως της ως άνω υποθέσεώς µου, και ενώ ερχόµουν προς τη... προκειµένου να εµφανιστώ στο Δικαστήριό Σας, µου εµφανίστηκαν αιφνιδιαστικά οξύτατα συµπτώµατα κολικού του νεφρού. Εξαιτίας του απροόπτου αυτού γεγονότος, µεταφέρθηκε επειγόντως στο Νοσοκοµείο Κιλκίς, όπου υποβλήθηκα αµέσως στις αναγκαίες εξετάσεις και στη συνέχεια σε κατάλληλη θεραπευτική αγωγή. Εξήλθα από το Νοσοκοµείο του Κιλκίς τις απογευµατινές ώρες τις ίδιας ηµέρας, λαµβάνοντας σχετικές οδηγίες. Το περιστατικό τούτο δεν µου επέτρεψε ούτε να εµφανιστώ στο Δικαστήριο ούτε να το γνωστοποιήσω µε οποιοδήποτε τρόπο στο Δικαστήριο και να ζητήσω, µε βάση αυτό, την αναβολή της συζητήσεως της υποθέσεώς µου. ΕΠΕΙΔΗ η ως άνω µε αριθµό 10.000/1.7.1994 απόφαση του Τριµελούς Πληµ- µελειοδικείου... αφορά καταδίκη µου για πληµµέληµα (: απλή σωµατική βλάβη του άρθρου 308 παρ. 1 εδ.α' ΠΚ). ΕΠΕΙΔΗ από λόγο ανώτερης βίας (: άλλως από ανυπέρβλητο αίτιο) δε µπόρεσα έγκαιρα στις 1.7.1998 να γνωστοποιήσω µε οποιοδήποτε µέσο στο Τριµελές Πληµ- µελειοδικείο... το ως άνω ανυπέρβλητο κώλυµα εµφανίσεώς µου στη δίκη και να ζητήσω αναβολή της συζητήσεως. ΕΠΕΙΔΗ η ως άνω µε αριθµό 10.000/1.7.1998 απόφαση του Τριµελούς Πληµ- µελειοδικείου... είναι, όπως εκδόθηκε, ανέκκλητη (: άρθρο 489 παρ. 1 περ.γ' ΚΠΔ). Λ. ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ 379

ΕΠΕΙΔΗ υπέβαλα τον εαυτό µου σε εκτέλεση της ως άνω µε αριθµό 10.000/1-7- 1998 καταδικαστικής αποφάσεως του Τριµελούς Πληµµελειοδικείου... ΕΠΕΙΔΗ από τη δηµοσίευση της ως άνω αποφάσεως µέχρι σήµερα δεν παρήλθε χρονικό διάστηµα µεγαλύτερο των δέκα πέντε (15) ηµερών. ΕΠΕΙΔΗ συνακόλουθα η παρούσα αίτησή µου ασκείται παραδεκτά, είναι νόµιµη και βάσιµη, αρµοδίως δε εισάγεται καθ ύλη και κατά τόπο ενώπιον του Δικαστηρίου Σας (: άρθρο 341 ΚΠΔ). ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΛΟΓΟΥΣ ΖΗΤΩ Να γίνει δεκτή η παρούσα αίτησή µου και να ακυρωθεί, για τους λόγους που στο ιστορικό αναφέρονται, η µε αριθµό 10.000/1-7-1998 απόφαση του Α' Τριµελούς Πληµµελειοδικείου... (Πόλη)... 2006 Ο Αιτών Παρατηρήσεις Η κατ άρθρο 341 ΚΠΔ αίτηση ακυρώσεως της διαδικασίας κατά µία εκδοχή, στηριζόµενη στην άµεση εκτελεστότητα της αποφάσεως και στην έναρξη της προθεσµίας υποβολής της αιτήσεως από τη δηµοσίευση και όχι την επίδοση της αποφάσεως, συνιστά «αντιρρήσεις κατά της εκτελέσεως» (: ΕκθΓενΕισΚΠΔ, σ. 28, Κωνσταντάρας, ό.π., σ. 159, Χρόνης, ΠοινΧρ 1959,542). Κατ άλλη απολύτως επικρατούσα στη νοµολογία (: ΑΠ 368/1953, ΠοινΧρ 1953,525, ΑΠ 7/1957, ΠοινΧρ 1957,151, ΑΠ 400/1957, ΠοινΧρ 1958,97, ΑΠ 422/1982, ΠοινΧρ 1963,155, ΑΠ 150/1966, ΠοινΧρ 1966,338, ΑΠ 2/1970, ΠοινΕπιθ 1970,914, ΕφΑθ 594/1974, ΠοινΧρ 1975,499, ΕφΑθ 839/1975, ΠοινΧρ 1975,229, ΓνµδΕισΕφΑθ 1649/1970, ΠοινΧρ 1970,210, ΠληµΛαµ 3174/1982, ΠοινΧρ 1972,690) και στη θεωρία (: Αβραάµ, ΕΕΝ 1971,796, Βουγιούκας, ό.π., σ. 107, Γιαλιτάκης, ΝοΒ 1978,247, Δέδες, ό.π., 478, Εµµανουηλίδης, Η αίτησις ακυρώσεως της διαδικασίας, 1976, σ. 44, Ζησιάδης, ό.π., σ. 498, Β. Ζησιάδης, Αρµ 1983,466, Καπετανάκης, ό.π., σ. 261, Κονταξής, ό.π., σ. 1550, Κουσουλός, ΕλΔ 1964,4, Μπουρόπουλος, ό.π., σ. 472, Μπρίνιας, ΝοΒ 1964,292, Ντζιώρας, ό.π., σ. 322, Σταθέας, Αίτησις ακυρώσεως διαδικασίας και αποφάσεως κατά τον ΚΠΔ, 1987, σ. 22, Στα- µάτης - Μπάκας, ό.π., σ. 221, Τούσης, ό.π., σ. 597) συνιστά ένδικο µέσο. Με βάση την υποστηριζόµενη στην επιστήµη διάκριση σε γνήσια ένδικα µέσα, οιονεί ένδικα µέσα και ένδικα βοηθήµατα, η αίτηση ακυρώσεως διαδικασίας είναι ένδικο βοήθηµα (: Μαργαρίτης, Ποινι- 380 Λ. ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ

κή Δικονοµία - Ένδικα Μέσα, Ι, 2005, σ.16, Μαργαρίτης, σε Καλφέλη - Μαργαρίτη, ό.π., σ. 251, ΑΠ 124/1996, ΠοινΧρ 1996,1579, ΑΠ 1316/1997, Υπερ, 1998,536, ΟλοµΑΠ 8/1998, ΠοινΔικ 1998,1113, ΑΠ 73/1999, ΠοινΧρ 1999,317, ΑΠ 186/2000, ΠοινΔικ 2000,579, ΑΠ 425/2001, ΠοινΧρ 2002,26, ΕφΠατρ 744/1999, ΠοινΧρ 2000,276, ΕφΠειρ 17/2000, ΠοινΔικ 2001,147, ΕφΘεσ 1556/2000, ΠοινΔικ 2001,25, ΕφΝαυπλ 446/2002, ΠραξΛογΠΔ 2002,71). Η πρακτική σηµασία της ως άνω φύσεως έγκειται στο ότι εφαρµόζονται, µε την επιφύλαξη αντίθετης ειδικής ρυθµίσεως, και στην αίτηση του άρθρου 341 ΚΠΔ οι γενικοί ορισµοί που αφορούν τα ένδικα µέσα. Προϋποθέσεις παραδεκτού της αιτήσεως ακυρώσεως της διαδικασίας είναι: (i) Καταδικαστική απόφαση για πληµµέληµα. Αδιάφορο είναι το δικαστήριο που εξέδωσε την απόφαση καθώς και το αν µ αυτή επιβλήθηκε στερητική της ελευθερίας ποινή ή χρηµατική. Προκειµένου περί αποφάσεως δικαστηρίου ανηλίκων, είναι αδιάφορο αν τούτη κατέγνωσε ποινικό σωφρονισµό ή αναµορφωτικό µέτρο (: ΜονΔικΑνηλ 332/1970, ΠοινΧρ 1971,330 contra Ζησιάδης, ό.π. σ. 494). Ακύρωση δεν είναι δυνατή αν η καταδίκη αφορά κακούργηµα ή πταίσµα, έστω και αν το πταίσµα δικάζεται στο Μονοµελές Πληµµελειοδικείο λόγω συναφείας ή ύστερα από έφεση κατά αποφάσεως Πταισµατοδικείου (: Εµ- µανουηλίδης, ό.π., σ. 63, Μαργαρίτης, σε Καλφέλη - Μαργαρίτη, ό.π., σ. 254, ΑΠ 61/1959 (Ολοµ.), ΠοινΧρ 1968,248). Αίτηση ακυρώσεως επιτρέπεται ακόµη σε περιπτώσεις αποφάσεων στρατοδικείων κατ άρθρο 213 ΣΠΚ - πειθαρχικών παραπτωµάτων που τιµωρήθηκαν στο ακροατήριο (: ΑΠ 265/1957, ΠοινΧρ 1957,517, ΑΠ 266/1957, ΠοινΧρ 1957,518, ΑΠ 315/1957, ΠοινΧρ 1958,26) - πειθαρχικής αποφάσεως Ολοµέλειας Αρείου Πάγου, µε την οποία παύεται οριστικά δικαστικός λειτουργός (: ΑΠ 187/1955, ΠοινΧρ 1959,115) και λιπενόρκων (: ΑΠ 1157/1973, ΠοινΧρ 1974,268, ΠληµΛευκ 180/1953, ΠοινΧρ 1953,349). (ii) Ανέκκλητη απόφαση. Η απόφαση πρέπει να είναι εξυπαρχής και να µην κατέστη απλώς εκ των υστέρων ανέκκλητη. Αν κατά της αποφάσεως ασκήθηκε έφεση από τον εισαγγελέα πληµµελειοδικών ή εφετών κατ άρθρο 490 ΚΠΔ, ακύρωση δεν επιτρέπεται (: Δέδες, ό.π., σ. 477, Εµµανουηλίδης, ό.π., σ. 67, Ζησιάδης, ό.π., σ. 493, Μαργαρίτης, σε Καλφέλη - Μαργαρίτη, ό.π., σ. 257). Το ανέκκλητο κρίνεται σε σχέση µε τον αιτούντα και όχι µε τους λοιπούς συγκατηγορουµένους (:ΠληµΗλ 1138/1986, Αρµ 1986,1093). Η άσκηση αναιρέσεως δεν απαγορεύεται, αυτή όµως απορρίπτεται ως απαράδεκτη αν στο µεταξύ ευδοκίµησε η αίτηση ακυρώσεως της διαδικασίας (: ΑΠ 395/1955, ΠοινΧρ 1956,99, ΑΠ 1666/1994, ΠοινΧρ 1994,1419). (iii) Ύπαρξη ανώτερης βίας ή άλλων ανυπέρβλητων αιτίων, εξαιτίας των οποίων δεν κατέστη δυνατόν να γνωστοποιηθεί στο δικαστήριο ανυπέρβλητο κώλυµα εµφανίσεως Λ. ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ 381

στη δίκη και να ζητηθεί αναβολή της συζητήσεως. Απαιτείται, δηλαδή, κώλυµα που εµπόδιζε όχι µόνον την εµφάνιση αλλά και την υποβολή αιτήµατος αναβολής. Τούτο σηµαίνει ότι ακύρωση δεν µπορεί να ζητηθεί αν το κώλυµα εµφανίσεως µπορούσε να γνωστοποιηθεί στο δικαστήριο και να επιδιωχθεί µε βάση αυτό αναβολή της συζητήσεως (: ΕφΝαυπλ 131/1951, Θέµις ΞΒ,295, ΕφΔωδ 84/1951, ΠοινΧρ 1952,23, ΕφΑθ 5104/1971, ΠοινΧρ 1971,777, ΠληµΑγριν 46/1952, ΠοινΧρ 1952,184), πολύ δε περισσότερο αν το κώλυµα γνωστοποιήθηκε αλλά δεν χορηγήθηκε αναβολή (: ΕφΑιγ 4/1995, ΠοινΧρ 1955,96, Αβραάµ, ό.π., Χατζηκώστα, ΝοΒ 1952,1017). Ως ανυπέρβλητα αίτια - κωλύµατα έχουν, ενδεικτικά, χαρακτηριστεί: η προσβολή από βαριά αρρώστια, η έκτακτη εισαγωγή σε κλινική για επείγουσα εγχείριση, η επιδηµία µεταδοτικής ασθένειας λόγω της οποίας απαγορεύτηκε η είδοσος σε (: ή η έξοδος από) κάποια χώρα, ο τραυµατισµός από οποιαδήποτε αιτία και η σε κατάσταση αφασίας µεταφορά στο νοσοκοµείο, το αιφνιδιαστικό οικογενειακό δυστύχηµα (: θάνατος ή σοβαρή αρρώστια µέλους της οικογένειας - πυρκαϊά), η έλλειψη συγκοινωνιακού µέσου για λόγο που εµφανίστηκε ξαφνικά (: πληµµύρα - απεργία - σεισµοί - έκρηξη ηφαιστείου), η καθυστέρηση κατάπλου στον προκαθορισµένο λιµένα, η εκτροχίαση αµαξοστοιχίας, η σύλληψη ως υπόπτου κάποιας πράξεως και η αποµόνωση, η φυλάκιση για άλλη αιτία, η µη µεταγωγή σε περίπτωση κρατήσεως, ο περιορισµός της ελευθερίας κινήσεως εξαιτίας στρατιωτικής υπηρεσίας, ο περιορισµός στο πειθαρχείο, η έλλειψη χρηµάτων για µετάβαση στο δικαστήριο, η µη κλήτευση και η κακή κλήτευση (: Μαργαρίτης, σε Καλφέλη - Μαργαρίτη, ό.π., σ. 260 επ.). (iv) Υποβολή του κατηγορουµένου σε εκτέλεση της αποφάσεως. Κατά µία άποψη (: Βελίνης - Καρβέλης, Ποινικά θέµατα εν τη πρακτική, 1957, σ. 29, Δέδες, ό.π., σ. 477, Ζησιάδης, ό.π., σ. 496, Κωνσταντάρας, ό.π., σ. 161, Μπουρόπουλος, ό.π., σ. 472, Χρηστέας, ΝοΒ 1958,78, ΕφΔωδ 94/1951, ΠοινΧρ 1952,23) τούτο σήµαινε πραγµατική εκτέλεση της υπό ακύρωση αποφάσεως, κατ άλλη δε άποψη αρκούσε η µέχρι το χρόνο της συζητήσεως της αιτήσεως προσφορά του κατηγορουµένου για εκτέλεση (: Κριτσίνης, ΝοΒ 1954,226, Μπασιάκος, ΝοΒ 1954,329). Ορθότερο ήταν να γίνει δεκτό ότι η αξίωση του νόµου ικανοποιούνταν µε την πραγµατική προσφορά του κατηγορουµένου για υλοποίηση της κυρώσεως, µε την έννοια της εµφανίσεως αυτού ενώπιον του αρµοδίου για την εκτέλεση της αποφάσεως εισαγγελέα, για την οποία εµφάνιση συντασσόταν έκθεση αυθόρµητης προσελεύσεως και συλλήψεως (: Μαργαρίτης, σε Καλφέλη - Μαργαρίτη, ό.π., σ. 263). Η παραπάνω προϋπόθεση, όπως είναι φυσικό, αδρανούσε όταν δεν υφίστατο υποχρέωση εκτίσεως της ποινής (όπως, για παράδειγµα επί: αναστολής κατ άρθρο 99 ΠΚ - αναβολής κατά τα άρθρα 555 επ. ΚΠΔ - παραγραφής και ολοκληρωτικής εκτίσεως της ποινής). Υποστηριζόταν (: Καρράς, Η 382 Λ. ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ

παράνοµη «ερηµοδικία» του κατηγορουµένου στην ποινική δίκη, ΜΝΗΜΗ Ι, τόµ. Β', 1986, σ. 19 επ.) ότι η ερευνώµενη προϋπόθεση αδρανοποιούνταν, επίσης, και όταν η αίτηση ακυρώσεως της διαδικασίας στηριζόταν σε επικαλούµενη παράνοµη ερηµοδικία του κατηγορουµένου (: µη κλήτευση - µη σύννοµη κλήτευσή του). Τούτη η προϋπόθεση έπαυσε σήµερα να υπάρχει. Με τη ρητή διάταξη του άρθρου 340 παρ. 4 ΚΠΔ (: προστέθηκε µε το άρθρο 14 Ν. 3346/2005) για το παραδεκτό της αιτήσεως ακυρώσεως της διαδικασίας δεν απαιτείται ο αιτών να υποβληθεί στην εκτέλεση της προσβαλλόµενης αποφάσεως. ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ: ---------------------------------------------------------------------------------- Λ. ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ 383

3. Καταδίκη για πληµµέληµα ερήµην του (γνωστής διαµονής) κατηγορουµένου: Απόφαση που κρίνει ζητήµατα παραδεκτού αιτήσεως ακυρώσεως διαδικασίας (άρθρο 341 ΚΠΔ) α. ΤριµΠληµΗλ 1130/1986 (ΝοΒ 1986,1448) Δικαστές: Η. Γιανακάκης (πρόεδρος), Ν. Κουνάδης, Β. Ζαφειροπούλου. Εισαγγελέας: Α. Ζύγουρας. Με την απόφαση αυτή έγινε δεκτή η εξής πρόταση του Εισαγγελέα κ. Α.Ζύγουρα: Επειδή, κατ άρθρ. 341 παρ. 2 εδ.α' ΚΠΔ, η εν λόγω αίτησις (ακυρώσεως της διαδικασίας) επιτρέπεται µόνον προκειµένου περί πληµµεληµάτων, εφ ων εξεδόθη ανέκκλητος απόφασις. Εκ της διατάξεως ταύτης συνάγεται σαφώς, ότι απαραίτητος προϋπόθεσις προς άσκησιν αιτήσεως ακυρώσεως της διαδικασίας, υπό του κατηγορουµένου όστις κατεδικάσθη απών, είναι η έκδοσις ανεκκλήτου αποφάσεως επί πληµµελήµατι. Το ανέκκλητον της αποφάσεως θα κριθή εν σχέσει µε τον αιτούντα την ακύρωσιν της διαδικασίας κατηγορούµενον. Αρκεί δια το τύποις δεκτόν της αιτήσεως ταύτης η απόφασις να είναι µερικώς ανέκκλητος, δηλαδή έναντι του αιτούντος κατηγορουµένου και ουχί απολύτως αντέκκλητος, δηλ. έναντι πάντων των καταδικασθέντων, ως προς τινας των οποίων αύτη δύναται να είναι έκκλητος. Ούτως, όταν δύο κατηγορούµενοι κατεδικάσθησαν απόντες επί πληµµελήµατι, η άσκησις αιτήσεως ακυρώσεως υπό του κατηγορουµένου, ως προς τον οποίον η απόφασις είναι ανέκκλητος, δεν αποκλείεται εκ του ότι η αυτή απόφασις ως προς τον έτερον κατηγορούµενον είναι έκκλητος. Είναι δε αδιάφορον εάν ο έτερος κατηγορούµενος έχει ήδη ασκήσει έφεσιν µετ επεκτατικού αποτελέσµατος. Διότι δεν είναι υπόχρεως ο δικαιούµενος εις άσκησιν αιτήσεως ακυρώσεως της διαδικασίας να αναµείνη την εκδίκασιν της εφέσεως του συγκατηγορουµένου του, όστις είναι ενδεχόµενον να παραιτηθή ταύτης. Εξάλλου δεν είναι βέβαιον, ότι θα βελτιωθή η θέσις του εκκαλούντος, ώστε να επέλθη βελτίωσις και της θέσεως του δικαιουµένου εις άσκησιν αιτήσεως ακυρώσεως της διαδικασίας, ενώ εάν γίνη δεκτή η αίτησις ακυρώσεως της διαδικασίας θα ακυρωθή η προσβαλλοµένη απόφασις ως προς αυτόν. Εν προκειµένω δια της υπ αριθ. 1007/1986 αποφάσεως του Τριµελούς Πληµ/κείου Ηλείας κατεδικάσθη ο Ι.Α. επί α) παρανόµω καταλήψει δηµοσίου κτήµατος και β) παρανόµω εκχερσώσει δασικής εκτάσεως και επεβλήθη εις αυτόν συνολική ποινή φυλακίσεως 7 µηνών, µετατραπείσα εις χρηµατικήν προς 400 δραχµάς ηµερησίως και συνολική χρηµατική ποινή 110.000 δραχµών. Ωσαύτως δια της αυτής αποφάσεως κατεδικάσθη 384 Λ. ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ

απών και ο Σ.Μ. επί παρανόµω εκχερσώσει δασικής εκτάσεως, πραχθείση κατά συναυτουργίαν µετά του ως άνω συγκατηγορουµένου του και επεβλήθη εις αυτόν φυλάκισις 3 µηνών, µετατραπείσα προς 400 δρχ. ηµερησίως και χρηµατική ποινή 20.000 δραχµών. Κατά της αποφάσεως ταύτης, ήτις τυγχάνει έκκλητος µεν ως προς τον κατηγορούµενον Ι.Α., ανέκκλητος δε ως προς τον κατηγορούµενον Σ.Μ., ησκήθη έφεσις υπό του πρώτου κατηγορουµένου Ι.Δ. Παραλλήλως υπό του ετέρου κατηγορουµένου Σ.Μ. καταδικασθέντος απόντος, ησκήθη κατά της αποφάσεως ταύτης αίτησις ακυρώσεως της διαδικασίας. Η αίτησις αύτη τυγχάνει, συµφώνως τοις προρρηθείσι, τύποις δεκτή και δέον όπως αύτη ερευνηθή κατ ουσίαν. β. ΤριµΠληµΔραµ 508/1989 (Αρµ 1989,686) Δικαστές: Γ. Σερδένης (πρόεδρος), Β. Μουράτογλου, Ε. Αγγελή. Εισαγγελέας: Ζ. Μουράτης. Η πρόταση του Εισαγγελέα κ. Ζαχαρία Μουράτη, που έγινε δεκτή από το δικαστήριο, έχει ως εξής: Η αίτηση ακυρώσεως διαδικασίας (άρθρ. 341 ΚΠΔ), που αποτελεί ένδικο µέσο επί του οποίου ισχύουν οι περί ενδίκων µέσων διατάξεις, µεταξύ των οποίων και η του άρθρου 476 ΚΠΔ (Ζησιάδη, ΠοινΔικον, τόµ.β', έκδ.γ', σελ. 498, Μουροπούλου, ΕρµΚώδΠοινΔικον, τόµ.α', έκδ.2α, υπ άρθρ.341, σελ. 473 και τόµ.β', υπ άρθρ.462, σελ.127, Σιφναίου, Πανδ. Ποιν.Δικον., τόµ.β', σελ. 1351, αριθµ.11-12, ΑΠ 207/1957, ΠοινΧρ Ζ',390, ΑΠ 400/1957, ΠοινΧρ Η',97, ΑΠ 422/1962, ΠοινΧρ ΙΓ',155, ΑΠ 150/1966, ΠοινΧρ ΙΣΤ,338 και υπ αυτήν αγόρ. Β. Σακελλαρίου, ΑΠ 415/1988, ΠοινΧρ ΛΗ',539), εφαρµοζόµενη ανάλογα και στην κατ έφεση διαδικασία, όταν ο εκκαλών απολείπεται εκ λόγων ανωτέρας βίας και η έφεσή του απορρίφθηκε ως ανυποστήρικτη (άρθρο 501 παρ. Ι εδ.δ' ΚΠΔ, Ολ. ΑΠ 61/1960, ΠοινΧρ Ι',248, ΑΠ 96/1960, ΠοινΧρ Ι',311), υποβάλλεται µέσα σε ανατρεπτική προθεσµία 15 ηµερών από την έκδοση της αποφάσεως και πρέπει να αναφέρονται σ αυτήν ειδικά οι λόγοι ανωτέρας βίας ή ανυπερβλήτου κωλύ- µατος, ένεκα των οποίων ο κατηγορούµενος δεν µπόρεσε έγκαιρα να γνωστοποιήσει στο Δικαστήριο το ανυπέρβλητο κώλυµα εµφάνισής του στη δίκη και να ζητήσει την αναβολή της συζητήσεως (άρθρ. 341 παρ. 1 ΚΠΔ). Εξάλλου, κατά τη συζήτηση του ενδίκου µέσου, προηγείται η έρευνα του τυπικά παραδεκτού τούτου και έπεται η εξέταση του βασίµου ή όχι τούτου (Ζησιάδη, ό.π., τόµ.γ', παρ. 690, σελ. 261, Ν. Χωραφά, ΠοινΔικ, τόµ.α', έκδ.9η, σελ. 22, ΑΠ 719/1983, ΠοινΧρ ΛΓ',935, ΑΠ 1256/1984, ΠοινΧρ ΛΕ',318, ΑΠ 7/1985, ΝοΒ 33,329, ΑΠ 237/1987, ΠοινΧρ ΛΖ,715). Σύµφωνα δε µε τη γενική αρχή του δικαίου «ουδείς υποχρεούται εις τα αδύνατα», το ένδικο µέσο που ασκήθηκε εκπρόθεσµα είναι παραδεκτό, αν ο δικαιούµενος στην άσκησή του από λόγους ανωτέρας βίας ή άλλο ανυπέρβλητο κώλυµα δεν µπόρεσε να ασκήσει τούτο εµπρόθεσµα (Ζησιάδη, ό.π., σελ. 119, Μπουρόπουλου, ό.π., τόµ.β', σελ. 166, ΑΠ 1282/1985, ΠοινΧρ ΛΣΤ,281, Ολ ΑΠ 15/1987, 27/1987, ΠοινΧρ ΛΖ',302,307, ΑΠ 1501/1987, 33/1988, ΠοινΧρ ΛΗ,202,449). Οι λόγοι αυτοί, προκειµένης υποβολής αιτήσε- Λ. ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ 385

ως ακυρώσεως διαδικασίας, πρέπει, το µεν να εκτίθενται στην αίτηση, το δε ν αποδειχθούν στο ακροατήριο του αρµοδίου Δικαστηρίου ενώπιον του οποίου εισάγεται η αίτηση προς συζήτηση (άρθρ. 341 παρ. 2 εδ.γ' ΚΠΔ), διότι αλλιώς η αίτηση απορρίπτεται ως απαράδεκτη, κατ ανάλογη εφαρµογή του άρθρ.476 παρ. 1 ΚΠΔ, λόγω εκπρόθεσµης υποβολής της. Δεν αποκλείεται δε να συντρέχει η ίδια περίπτωση ανωτέρας βίας, αιτιολογούσα τόσο την εκπρόθεσµη υποβολή της αίτησης ακυρώσεως διαδικασίας όσο και το κατ ουσίαν βάσιµο αυτής, ως π.χ. η µη γνώση της κλητεύσεως από τον κατηγορούµενο, όταν εκείνος που παρέλαβε την κλήση δεν τον ειδοποίησε καθόλου, ή τον ειδοποίησε άκαιρα. Τότε αναστέλλεται η προθεσµία υποβολής της αίτησης, γιατί ο παραπάνω λόγος εµπεριέχεται στην έννοια του ανυπέρβλητου κωλύµατος (βλ. Ζησιάδη, ό.π., τόµ. Β', σελ.496, Α. Μπουρόπουλου, Μελέτη στα ΠοινΧρ Α' 6, Κ. Σταµάτη, Μελέτη στα ΠοινΧρ Β'95, ΕφΙωαν 22/1954, ΝοΒ 1950), αποδεικνυόµενος δε οδηγεί στην τυπική παραδοχή της εκπρόθεσµης αίτησης, εφόσον συντρέχουν και οι λοιποί όροι του νόµου. Στην προκείµενη περίπτωση εισάγεται προς συζήτηση η υπ αριθ. 34/17.5.1989 αίτηση ακυρώσεως διαδικασίας κατά της υπ αριθ. 760/7.12.1983 αποφάσεως του Τριµελούς Πληµµελειοδικείου Δράµας, µε την οποία καταδικάσθηκε σε φυλάκιση 2 µηνών, µετατραπείσα προς 200 δραχ. την ηµέρα, για παράβαση του αν 86/1967. Στην παραπάνω αίτηση ο αιτών επικαλείται ως λόγο υποβολής της ότι «δεν υπήρχε νόµιµη κλήτευσή του, διότι η σχετική κλήση για εµφάνισή του στο Δικαστήριο επιδόθηκε στον πατέρα του στον Α.Α.Δράµας στις 5.10.1983, ενώ ο ίδιος από τον Ιούνιο 1983 κατοικούσε στην Αθήνα και δεν έλαβε ποτέ γνώση της κλήτευσής του». Ο λόγος αυτός, σύµφωνα µε τα εκτεθέντα στη µείζονα σκέψη, συνιστά ανώτερη βία, που δικαιολογεί τόσο την εκπρόθεσµη υποβολή της αιτήσεως ακυρώσεως διαδικασίας (µετά πάροδο 6ετίας από την έκδοση της αποφάσεως) όσο και την ουσιαστική βασιµότητά της. Όµως, ο αιτών δεν επικαλέστηκε ούτε προσκόµισε στο Δικαστήριο κάποιο στοιχείο (π.χ. µάρτυρας, έγγραφα κ.λ.π.) για την απόδειξη του ανωτέρω λόγου. Έτσι, η υποβληθείσα αίτηση είναι απαράδεκτη, λόγω εκπρόθεσµης υποβολής της, και πρέπει να κηρυχθεί τοιαύτη, κατ ανάλογη εφαρµογή του άρθρου 476 παρ. Ι ΚΠΔ. Παρατηρήσεις Το αίτηµα για ακύρωση της διαδικασίας µπορεί να προβληθεί είτε µε δήλωση για την οποία συντάσσεται έκθεση (: άρθρο 474 παρ. 1 ΚΠΔ), είτε µε αίτηση, για την οποία καταρτίζεται πράξη εγχειρίσεως (: άρθρο 341 ΚΠΔ). Η αίτηση υποβάλλεται ή η δήλωση γίνεται στο γραµµατέα του δικαστηρίου που εξέδωσε την προσβαλλόµενη απόφαση (: άρθρο 341 παρ. 1 ΚΠΔ, ΑΠ 265/1957, ΠοινΧρ 1957,517, ΓνµδΕισΕφΑιγ 8317/1952, ΑρχΝ 386 Λ. ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ

1952,551). Ενόψει του χαρακτήρα της ακυρώσεως της διαδικασίας ως ενδίκου µέσου, παραδεκτά µπορεί να υποβληθεί η αίτηση και ενώπιον: του προϊσταµένου προξενικής αρχής στην αλλοδαπή (: ΑΠ 187/1955, ΠοινΧρ 1995,379) ή του γραµµατέα του ειρηνοδικείου του τόπου κατοικίας ή προσωρινής διαµονής του κατηγορουµένου ή (: σε περίπτωση κρατήσεως) του Διευθυντή Φυλακών (: άρθρο 474 παρ. 1 ΚΠΔ, ΕφΑθ 839/1975, ΠοινΧρ 1975,229, ΓνµδΕισΕφΑθ 1649/1970, ΠοινΧρ 1970,210). Επί ποινή απαραδέκτου, οι λόγοι ανώτερης βίας ή ανυπέρβλητου κωλύµατος πρέπει να αναφέρονται ειδικά στην αίτηση (: άρθρο 341 παρ. 1 ΚΠΔ). Σχετικά µε τη δυνατότητα υποβολής της αιτήσεως µε πληρεξούσιο υποστηρίχθηκαν παλιότερα και η θετική (: Ζησιάδης, ό.π., σ. 498) και η αρνητική (: Εµµανουηλίδης, ό.π., σ. 75) άποψη. Σωστή ήταν η διακρίνουσα αντίληψη, σύµφωνα µε την οποία εάν ο κατηγορούµενος δεν είχε υποχρέωση εκτίσεως ποινής ή υπέβαλε ήδη τον εαυτό του σε εκτέλεση της ποινής, η αίτηση µπορούσε να υποβληθεί και από αντιπρόσωπό του, ενώ σε αντίθετη περίπτωση µόνον η αυτοπρόσωπη άσκηση ήταν επιτρεπτή (: Μαργαρίτης, σε Μαργαρίτη - Καλφέλη, ό.π., σ. 269). Σήµερα πρόβληµα δεν υπάρχει, ενόψει του ότι το ισχύον µετά το Ν. 3346/2005 άρθρο 340 παρ. 4 ΚΠΔ και η εκπροσώπηση του αιτούντος από συνήγορο είναι επιτρεπτή και υποβολή του σε εκτέλεση της αποφάσεως δεν απαιτείται. Δεύτερη αίτηση ακυρώσεως διαδικασίας από τον ίδιο κατηγορούµενο µε το αυτό περιεχόµενο θεωρείται απαράδεκτη (: ΕφΛαρ 437/1993, ΠοινΧρ 1994,1032). Τούτο ορίζει ρητά σήµερα το άρθρο 341 παρ. 1 εδ. τελευταίο ΚΠΔ (: προστέθηκε µε το άρθρο 15 Ν. 3160/2003), το οποίο αναφέρει ότι «νέα αίτηση για ακύρωση της ίδιας διαδικασίας είναι απαράδεκτη σε οποιουσδήποτε λόγους και αν στηρίζεται. Η αίτηση ακυρώσεως πρέπει να υποβληθεί εντός δεκαπέντε ηµερών από της εκδόσεως (: δηµοσιεύσεως) της αποφάσεως (: άρθρο 341 παρ. 1 ΚΠΔ). Η προθεσµία αυτή αναστέλλεται για λόγους ανώτερης βίας, όπως γίνεται και µε την προθεσµία ασκήσεως ενδίκων µέσων (: Ζησιάδης, ό.π., σ. 496, Καρράς, ό.π., σ. 677, Σταµάτης, ΠοινΧρ 1952,95, Στάικος, ό.π., σ. 555, Χρηστέας, ό.π., ΕφΙωαν 27/1954, ΝοΒ 1954,950, ΠληµΣερ 473/1970, Αρµ 1972,260, ΠληµΔραµ 508/1989, Αρµ 43,686 contra Κωνσταντάρας, ό.π., σ. 161, Μπουρόπουλος, ό.π., σ. 472). Όπως είναι φυσικό, αν η αίτηση στηρίζετα στο γεγονός ότι ο κατηγορούµενος δεν πληροφορήθηκε την κλήτευσή του, η προθεσµία αρχίζει από την ηµέρα που έλαβε γνώση της αποφάσεως (: Καρράς, ό.π., Μαργαρίτης, σε Καλφέλη - Μαργαρίτη, ό.π., σ. 267, Σταθέας, ό.π., σ. 8). Αρµόδιο δικαστήριο για την εκδίκαση του αιτήµατος ακυρώσεως της διαδικασίας είναι πάντοτε το δικαστήριο που εξέδωσε την καταδικαστική απόφαση. Η αίτηση για ακύρωση εισάγεται για συζήτηση, χωρίς κλή- Λ. ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ 387

τευση του κατηγορουµένου, στην πρώτη δικάσιµο του αρµόδιου δικαστηρίου (: άρθρο 341 παρ. 2 ΚΠΔ). Όταν, όµως, η αίτηση για οποιοδήποτε λόγο εισάγεται να δικαστεί όχι στην πρώτη αλλά σε άλλη δικάσιµο, απαιτείται κλήτευση µε ποινή ακυρότητας της διαδικασίας (: Ζησιάδης, ό.π., σ. 500, Μαργαρίτης, σε Καλφέλη - Μαργαρίτη, ό.π., σ. 273). Το δικαστήριο µπορεί να αναβάλει τη συζήτηση για την αίτηση σε µεταγενέστερη ορισµένη δικάσιµο, αν προβάλλονται λόγοι ανώτερης βίας ή άλλα ανυπέρβλητα αίτια, εξαιτίας των οποίων εκείνος που υπέβαλε την αίτηση δεν µπορεί να εµφανιστεί στη συζήτησή της (: άρθρο 341 παρ. 2 ΚΠΔ). ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ: ---------------------------------------------------------------------------------- 388 Λ. ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ

4. Καταδίκη για πληµµέληµα ερήµην του (γνωστής διαµονής) κατηγορουµένου: Απόφαση απορρίπτουσα ως ουσία αβάσιµη αίτηση ακυρώσεως διαδικασίας (άρθρο 341 ΚΠΔ) ΤριµΠληµΘεσ 19166/1994 Δικαστές: Μ. Τσιλιγκαρίδου (προεδρεύουσα), Κ. Ασλανίδου, Α. Σαµαρά. Εισαγγελέας: Κ. Τσούβαλος. ΕΚΘΕΣΗ ΠΡΑΚΤΙΚΩΝ Στη σηµερινή συνεδρίαση του Δικαστηρίου αυτού ο Πρόεδρος εκφώνησε το όνοµα του κατηγορουµένου ο οποίος παρουσιάσθηκε και όταν ρωτήθηκε από τον Πρόεδρο για την ταυτότητά του είπε ότι ονοµάζεται όπως αναφέρεται παραπάνω. Ο Εισαγγελέας αφού πήρε τον λόγο ανέπτυξε την αίτηση ακυρώσεως που πρόκειται να κριθεί κατά της 15689/93 απόφασης του Δικαστηρίου αυτού. Ο συνήγορος του αιτούντα δήλωσε σε σχετική ερώτηση του Προέδρου ότι ο πελάτης του κλήτευσε µάρτυρες απόδειξης, των οποίων τα ονόµατα εκφωνήθηκαν από τον Πρόεδρο και βρέθηκαν παρόντες. Μετά ο πρώτος µάρτυρας απόδειξης, ο οποίος µετά την αποχώρηση των λοιπών έµεινε στο ακροατήριο και αφού ρωτήθηκε από τον Πρόεδρο για την ταυτότητά του αποκρίθηκε ότι ονοµάζεται... γεννήθηκε Δ.Γερµανία και κατοικεί Θεσ/νίκη - Ε. επαγγέλµατος Έλληνας και χριστιανός ορθόδοξος γνωρίζει τον αιτούντα και συγγενεύει µ αυτόν. Μετά ορκίσθηκε στο Ιερό Ευαγγέλιο κατά το άρθρο 218 Κώδικα Ποινικής Δικονοµίας και είπε ότι ο αιτών είναι πατέρας µου. Μένουµε µαζί στην παραλία επανωµής από τον Αύγουστο 1993. Όταν έγινε το ατύχηµα µέναµε στην Ν. Καλ/τας. Δεν γνωρίζαµε ότι έπρεπε να δηλώσουµε την αλλαγή διεύθυνσή µας, ποτέ δεν έλαβε γνώση ο πατέρας µου για το Δικαστήριο γιαυτό δεν παρουσιάστηκε. Ο αιτών κατηγορούµενος αφού κλήθηκε από τον Πρόεδρο σε απολογία ισχυρίσθηκε όσα αναφέρει και στην αίτησή του και επίσης πρόσθεσε εδώ και ενάµισι χρόνο κατοικούµε στην παραλία Επανωµής, πριν µέναµε στο Μεσηµέρι και στην Ν.Γωνιά. Ο Εισαγγελέας αφού έλαβε τον λόγο από τον Πρόεδρο πρότεινε την απόρριψη της αίτησης. Λ. ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ 389

Ο συνήγορος του αιτούντα κατηγορουµένου αφού πήρε τον λόγο από τον Πρόεδρο ζήτησε την παραδοχή της αίτησης. Μετά το Δικαστήριο αφού σκέφθηκε µυστικά στην έδρα του παρουσία και της γραµµατέως κατάρτισε και ο Πρόεδρος δηµοσίευσε την απόφασή του που έχει ως εξής: Σκέφθηκε κατά τον Νόµο ΕΠΕΙΔΗ εκ του στο παρόν πρακτικό αναφεροµένου αποδεικτικού υλικού, και της λοιπής διαδικασίας αποδείχθηκαν τα εξής: Ο αιτών δια της υπ αριθ.15689/93 αποφάσεως του Δικαστηρίου τούτου κατεδικάσθει απουσία του σε φυλάκιση 1 (ενός) µηνός Χ 1500 δρχ. Ο λόγος που αναφέρεται στην αίτηση ακυρώσεως ότι ο αιτών δεν µπόρεσε να εµφανισθεί ενώπιον του Δικαστηρίου λόγω ανυπέρβλητου κωλύµατος και συγκεκριµένα λόγω του ότι δεν είχε λάβει ποτέ γνώση της δικασίµου 23-11-93 δια του κλητηρίου θεσπίσµατος ούτε της αποφάσεως που εκκρεµούσε εναντίον του είναι ανεπαρκής διότι απεδείχθει ότι η κλήτευση που έγινε είναι νόµιµη. Για τον λόγο αυτό η αίτηση ακυρώσεως είναι απορριπτέα. ΔΙΚΑΖΕΙ αντιµωλία του αιτούντος ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ την αίτηση ακυρώσεως διαδικασίας κατά της υπ αριθ. 15689/93 απόφαση του Δικαστηρίου τούτου. ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίσθηκε και δηµοσιεύθηκε αµέσως στο ακροατήριο σε δηµόσια συνεδρίαση. Η ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ Θεσσαλονίκη 8-12-1994 Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ Παρατηρήσεις Η αίτηση ακυρώσεως της διαδικασίας απορρίπτεται ως ανυποστήρικτη, αν ο κατηγορούµενος δεν εµφανιστεί στο ακροατήριο την ηµέρα της συζητήσεως (: Ζησιάδης, ό.π., σ. 501, Λαφαζάνος, ΠοινΧρ 1973,590, Μπουρόπουλος, ό.π., σ. 473). Αν η απουσία του κατηγορουµένου οφειλόταν σε ανώτερη βία, γεννιέται το ερώτηµα αν η απορρίπτουσα την αίτηση ως ανυποστήρικτη απόφαση µπορεί ν ακυρωθεί κατ άρθρο 341 ΚΠΔ. Στο ερώτηµα αυτό δόθηκε (: πριν την εισαγωγή της προβλέψεως του άρθρου 341 παρ. 1 εδ. τελευταίο ΚΠΔ και 2 του Ν. 3160/2003) και αρνητική (: Ζησιάδης, ό.π., Μπουρόπουλος, ό.π.) και θετική (: Μαργαρίτης, σε Καλφέλη - Μαργαρίτη, ό.π., σ. 276) 390 Λ. ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ

απάντηση. Παρά την εµφάνιση του κατηγορουµένου η αίτηση µπορεί να απορριφθεί ως απαράδεκτη. Τούτο θα συµβεί αν ο κατηγορούµενος παραιτήθηκε απ αυτή (: ΠληµΘεσ 3/1970, ΠοινΕπιθ 1970,914) ή αν λείπει κάποια από τις προϋποθέσεις του παραδεκτού της ή αν δεν τηρήθηκαν οι απαιτούµενες διατυπώσεις ασκήσεώς της (: Μαργαρίτης, σε Καλφέλη - Μαργαρίτη, ό.π., σ. 277). Παρά την εµφάνιση του κατηγορουµένου η αίτηση µπορεί να απορριφθεί ως ουσία αβάσιµη, αν δεν καταστεί δυνατό να αποδειχτεί ότι ο κατηγορούµενος για λόγους ανώτερης βίας ή άλλα ανυπέρβλητα αίτια δεν κατόρθωσε να γνωστοποιήσει στο δικαστήριο έγκαιρα ανυπέρβλητο κώλυµα εµφανίσεώς του και να ζητήσει αναβολή. Η διάταξη του άρθρου 341 παρ. 2 εδ. γ' ΚΠΔ αναφέρει ότι το δικαστήριο αποφασίζει «αµετάκλητα» για την τύχη της αιτήσεως ακυρώσεως. Τούτο σηµαίνει σίγουρα ότι η απορρίπτουσα την αίτηση ως ουσία αβάσιµη απόφαση δεν υπόκειται σε κανένα ένδικο µέσο (: ούτε, δηλαδή, έφεση ούτε αναίρεση). Ζήτηµα δηµιουργείται ως προς το εάν το αµετάκλητο καλύπτει και την απόφαση που απορρίπτει την αίτηση ως απαράδεκτη, ενόψει του ότι το άρθρο 476 παρ. 2 ΚΠΔ επιτρέπει την άσκηση αναιρέσεως εναντίον αποφάσεως που απορρίπτει το ένδικο µέσο (: και τέτοιο θεωρείται η κατ άρθρο 341 ΚΠΔ αίτηση) ως απαράδεκτο. Επικράτησε τελικά τόσο στη θεωρία (: Δέδες, ό.π., σ. 479, Ζησιάδης, ό.π., σ. 503, Μαργαρίτης, σε Καλφέλη - Μαργαρίτη, ό.π., σ. 277 contra Καρράς, ό.π., σ. 679, Τζανετής, ΠοινΧρ 1993,350) όσο και στη νοµολογία (ενδεικτικά: ΑΠ 720/1984, ΠοινΧρ 1984,1034, ΑΠ 1503/1957, ΠοινΧρ 1987,204, ΑΠ 415/1988, ΠοινΧρ 1988,535, ΑΠ 1647/1990, ΝοΒ 39,442, ΑΠ 519/1991, ΕλΔ 32,672, ΑΠ 1651/1991, ΕλΔ 33,1355, ΑΠ 441/1993, ΠοινΧρ 1993,278, ΑΠ 788/1993, ΠοινΧρ 1993,549, ΑΠ 974/1993, ΠοινΧρ 1993,791, ΑΠ 1187/1994, ΠοινΧρ 1994,987, ΑΠ 729/1996, ΠοινΧρ 1997,365, ΑΠ 1316/1997, Υπερ 1998,536, όπου παρατηρήσεις Παπαδαµάκη, ΑΠ 1544/2000, ΠοινΔικ 2001,423, ΑΠ 378/2005, ΠοινΔικ 2005,914, ΑΠ 454/2005, ΠοινΔικ 2005,928 contra ΑΠ 207/1957, ΠοινΧρ 1957,390) η άποψη ότι το θεσπιζόµενο αµετάκλητο καταλαµβάνει κάθε είδος απορριπτικής της αιτήσεως αποφάσεως, µε το επιχείρηµα ότι η (ολότελα) απαγορευτική διάταξη του άρθρου 341 παρ. 2 εδ. δ' ΚΠΔ υπερισχύει ως ειδική της (µερικά) επιτρεπτικής διατάξεως του άρθρου 476 παρ. 2 ΚΠΔ που είναι γενική. Έγινε δεκτό (: ΑΠ 536/1994, Υπερ 1994,856) ότι η απόφαση που απορρίπτει αίτηση για ακύρωση διαδικασίας δεν είναι καταδικαστική και άρα δεν είναι επιτρεπτή η επανάληψη διαδικασίας κατ άρθρο 525 ΚΠΔ. Κατά τη συζήτηση της αιτήσεως εκείνο που εξετάζεται είναι µόνον το παραδεκτό και η ουσιαστική βασιµότητα αυτής και όχι θέµατα που έχουν σχέση µε την ουσία της υποθέσεως. Λ. ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ 391

5. Καταδίκη για πληµµέληµα ερήµην του (γνωστής διαµονής) κατηγορουµένου: Απόφαση δεχόµενη αίτηση ακυρώσεως διαδικασίας (άρθρο 341 ΚΠΔ) ΤριµΠληµΘεσ 12283/1995 Δικαστές: Χ. Θεοδώρου (προεδρεύων), Ν. Παπαδόπουλος, Γ. Μίντσης. Εισαγγελέας: Κ. Χατζηπαζαρλής. Δικηγόρος: Φ. Βουλγαράκης. ΕΚΘΕΣΗ ΠΡΑΚΤΙΚΩΝ Η Συνεδρίαση έγινε δηµόσια στο ακροατήριό του. Ο Πρόεδρος εκφώνησε το όνοµα του αιτούντα ο οποίος παρουσιάσθηκε και αφού ρωτήθηκε από τον Πρόεδρο για την ταυτότητα του κ.λπ. αποκρίθηκε ότι ονοµάζεται όπως σηµειώνεται παραπάνω και διορίζει συνήγορο του για να τον υπερασπισθεί τον δικηγόρο Φ.Β. Ο Εισαγγελέας αφού έλαβε τον λόγο από τον Πρόεδρο πρότεινε την ένωση και συνεκδίκαση των υπ αριθ. 6 και 7 αιτήσεων πινακίου δικογραφιών λόγω συναφείας. Μετά το Δικαστήριο σε µυστική διάσκεψη παρουσία και της γραµµατέως κατάρτισε και δηµοσίευσε σε δηµόσια συνεδρίαση την παρακάτω απόφασή του που έχει ως εξής: Σκέφθηκε κατά τον Νόµο Επειδή κατ άρθρον 128 παρ. 1 ΚΠΔ συναφή εγκλήµατα ανακρίνονται και εκδικάζονται παρά του αυτού Δικαστηρίου, αν τούτο δεν φέρει βλάβη. Κατά δε το άρθρο 129 του ΚΠΔ ως συναφή θεωρούνται τα εγλήµατα α) όσα πράττονται από το ίδιο πρόσωπο, είτε συγχρόνως, είτε σε διάφορους τόπους και χρόνους, ή υπό άλλων που δεν είναι συναίτιοι κατά τον ίδιο τόπο και χρόνο β) όσα πράττονται από πολλούς µεταξύ τους είτε συγχρόνως, είτε σε διάφορους τόπους και χρόνους. Στην προκειµένη περίπτωση επειδή οι υπ αριθµ. πινακίου 6 και 7 είναι συναφείς πρέπει να διαταχθεί η συνεκδίκαση αυτών όπως αναφέρεται στο διατακτικό. ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ ΔΕΧΕΤΑΙ την πρόταση του Εισαγγελέα ως νόµιµη. ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ την ένωση και συνεκδίκαση των υπ αριθµ. 6 και 7 πινακίου δικογραφιών ως συναφείς και 392 Λ. ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ

ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ τα έξοδα και τέλη της σηµάνσεως στο δηµόσιο. ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίσθηκε και δηµοσιεύθηκε αµέσως στο ακροατήριο σε δηµόσια συνεδρίαση. Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ Θεσσαλονίκη 4.7.1995 Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ Μετά την παραπάνω απόφαση, ο Εισαγγελέας, αφού πήρε τον λόγο ανέπτυξε την αίτηση ακύρωσης, που πρόκειται να κριθεί, κατά 12249 και 12950/95 αποφάσεων του Δικαστηρίου αυτού. Ο συνήγορος του αιτούντα δήλωσε σε σχετική ερώτηση του Προέδρου ότι ο πελάτης του κλήτευσε µάρτυρες απόδειξης, των οποίων τα ονόµατα εκφωνήθηκαν από τον Πρόεδρο και βρέθηκαν παρόντες. Μετά ο πρώτος µάρτυρας απόδειξης, ο οποίος µετά την αποχώρηση των λοιπών, έµεινε στο ακροατήριο, και αφού ρωτήθηκε από τον Πρόεδρο για την ταυτότητα του, αποκρίθηκε ότι ονοµάζεται... γεννήθηκε στο Σ. και κατοικεί οµοίως επαγγέλµατος... ετών... Έλληνας και χριστιανός ορθόδοξος, γνωρίζει τον αιτούντα και δεν συγγενεύει µ αυτόν. Μετά ορκίσθηκε στο Ιερό Ευαγγέλιο κατά το άρθρο 218 Κώδικα Ποινικής Δικονοµίας και είπε ότι: Χθές ο 1ος κατ/νος είχε κάποιο πόνο. Με πήρε τηλέφωνο και τον πήγα στο κέντρο Υγείας όπου διαπιστώθηκε ότι είχε κολικό. Η άλλη κατ/νη είναι σύζυγός του και ήταν µαζί. Δεν µπορούσαν να έρθουν στο Δικαστήριο. Ο αιτών κατηγορούµενος, αφού κλήθηκε από τον Πρόεδρο σε απολογία, ισχυρίσθηκε όσα αναφέρει και στην αίτησή του. Με έπιασε κολικός και δεν µπορούσα να παρουσιασθώ. Η αιτούσα κατ/νη αφού κλήθηκε από τον Πρόεδρο σε απολογία ισχυρίσθηκε όσα αναφέρει στην αίτηση της. «Είµαι σύζυγός του, τον έπιασε κολικός και πήγαµε στο Κέντρο Υγείας». Ο Εισαγγελέας, αφού πήρε τον λόγο από τον Πρόεδρο, πρότεινε την παραδοχή των αιτήσεων. Ο συνήγορος του αιτούντα - κατηγορούµενου, αφού πήρε τον λόγο από τον Πρόεδρο, ζήτησε την παραδοχή των αιτήσεων. Μετά το Δικαστήριο αφού συσκέφθηκε µυστικά στην έδρα του, παρουσία και του Γραµµατέα κατάρτισε και ο Πρόεδρος του δηµοσίευσε την 12283 απόφαση του που έχει ως εξής: Συσκέφθηκε κατά το Νόµο Επειδή, η αίτηση νόµιµα φέρεται στο Δικαστήριο αυτό αφού τηρήθηκαν οι όροι του άρθρου 341 Κώδικα Ποινικής Δικονοµίας, γι αυτό πρέπει να γίνει τυπικά δεκτή και να εξετασθεί ουσιαστικά. Επειδή, από τις καταθέσεις των µαρτύρων, την απολογία του αιτούντα κατηγορούµενου και γενικά από την αποδεικτική διαδικασία αποδείχθηκε και το Δικαστήριο πείσθηκε, ότι ο αιτών κατηγορούµενος, δεν εµφανίσθηκε στο Δικαστήριο κατά Λ. ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ 393

την συνεδρίαση της 3-7-95 κατά την οποία καταδικάσθηκε µε την υπ αριθ.12249 και 12250 απόφαση του Δικαστηρίου αυτού, καθόσον ήταν άρρωστος ο 1ος κα τον συνόδευε ο 2ος και το ανυπέρβλητο κώλυµα του δεν µπόρεσε να το γνωστοποιήσει έγκαιρα στο Δικαστήριο. Για τον λόγο αυτό, πρέπει να γίνει δεκτή η αίτηση του, να ακυρωθεί η προσβαλλόµενη απόφαση. Δεν είναι όµως δυνατή η άµεση εκδίκαση της υπόθεσης, και γι αυτό πρέπει να διαταχθεί και νέα συζήτηση της υπόθεσης σε ρητή δικάσιµο, κατά την οποία πρέπει να παρουσιασθεί ο κατηγορούµενος χωρίς κλήτευση. ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ Δέχεται την από 4.7.95 αίτηση των αιτούντων κατηγορουµένων... και... κατοίκων... Ακυρώνει τις 12249 και 12250/95 απόφασης του Δικαστηρίου αυτού. Διατάζει νέα συζήτηση της υπόθεσης στο Δικαστήριο αυτό, την... κατά την οποία πρέπει να παρουσιασθεί ο κατηγορούµενος χωρίς κλήτευση. Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δηµοσιεύθηκε αµέσως στο ακροατήριό του. Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ Θεσσαλονίκη 4.7.1995 Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ Παρατηρήσεις Η αίτηση ακυρώσεως της διαδικασίας γίνεται δεκτή από το δικαστήριο αν, παρόντος του κατηγορουµένου, θεωρηθεί ως παραδεκτή και αποδειχθεί η ουσιαστική βασιµότητά της. Τα αποτελέσµατα της παραδοχής της αιτήσεως συνίστανται στο ότι αφενός ακυρώνεται η προσβαλλόµενη απόφαση και αφετέρου διατάσσεται νέα συζήτηση της υποθέσεως σε ρητή δικάσιµο (: άρθρο 341 παρ. 2 εδ.ε' ΚΠΔ). Η απόφαση ακυρώνεται στο σύνολό της κατά συνέπεια εξαφανίζεται και η σχετική µε τα έξοδα και τέλη διάταξη αυτής (: ΓνµδΕισΑΠ 42/1952, ΠοινΧρ 1952,465). Η απόφαση που δέχεται την αίτηση διατάσσει τη νέα συζήτηση της υποθέσεως σε ρητή δικάσιµο. Κατά κανόνα θα πρόκειται για δικάσιµο του ίδιου δικαστηρίου, αφού, όπως είναι γνωστό, η αίτηση δικάζεται από το δικαστήριο που εξέδωσε την απόφαση. Δεν αποκλείεται, πάντως, να παραπεµφθεί η υπόθεση για εκδίκαση σ άλλο δικαστήριο. Τούτο συµβαίνει στις περιπτώσεις που κάποιο πληµµέληµα δικάστηκε λόγω συνάφειας (: άρθρα 128 επ.) από ανώτερο δικαστήριο εδώ η µεν αίτηση ακυρώσεως υποβάλλεται στο (ανώτερο) δικαστήριο που εξέδωσε την καταδικαστική απόφαση, η υπόθεση, όµως, παραπέµπεται, εφόσον γίνει δεκτή η αίτηση, για νέα συζήτηση στο µε βάση τις κοινές διατάξεις κατ ύλη αρµόδιο δικαστήριο (: άρθρα 109-115 και 121 ΚΠΔ), αφού στο 394 Λ. ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ

µεταξύ έχει καταλυθεί η λόγω συνάφειας αρµοδιότητα (: άρθρο 131 ΚΠΔ, ΜικτΟρκΔικΑθ 452/1976, ΠοινΧρ 1976,179). Αρκεί ο καθορισµός του δικαστηρίου στο οποίο παραπέµπεται η υπόθεση, χωρίς να είναι απαραίτητος και ο ακριβής προσδιορισµός του τµήµατός του (: ΑΠ 235/1976, ΠοινΧρ 1976,709). Η νέα συζήτηση της ουσίας της υποθέσεως γίνεται όπως ακριβώς στις περιπτώσεις που η κατηγορία εισάγεται για πρώτη φορά προς εκδίκαση. Η διάταξη του άρθρου 341 παρ. 2 εδ. ζ' ΚΠΔ ορίζει ρητά ότι κατά της αποφάσεως που εκδίδεται στη νέα συζήτηση της υποθέσεως δεν επιτρέπεται για κανένα λόγο αίτηση ακυρώσεως. Η διάταξη αυτή θεωρήθηκε ως συνταγµατική από το ανώτατο ακυρωτικό µας (: ΑΠ 165/1984, Ολ, ΠοινΧρ 1984,737), ενώ από άλλο τµήµα της νοµολογίας (: ΕφΘεσ 278/1981, Αρµ 1982,381, ΕφΘεσ 3/1982, Αρµ 1982,383) κρίθηκε ως αντίθετη στο άρθρο 20 παρ. 1 του Συντάγµατος (αναλυτική παρουσίαση του θέµατος βλ. σε Μαργαρίτη, Καλφέλη - Μαργαρίτη, ό.π., σ. 281 επ.). Κατά την επανεκδίκαση της υποθέσεως, µετά την παραδοχή της αιτήσεως ακυρώσεως, το δικαστήριο, κατ εφαρµογή του άρθρου 470 ΚΠΔ, δεν µπορεί να χειροτερέψει τη θέση του κατηγορουµένου (: Γιαλιτάκης, ό.π., σ. 479 Εµµανουηλίδης, ό.π., σ. 106 επ., Ζησιάδης, ό.π., σ. 499, Μαργαρίτης, σε Μαργαρίτη - Καλφέλη, ό.π., σ. 292, Μπουρόπουλος, ό.π., σ. 473, Παπαδαµάκης, σ. 450, Τούσης ό.π., σ. 604, ΑΠ 7/1957, ΠοινΧρ 1957,171, ΑΠ 400/1957, ΠοινΧρ 1958,97, ΑΠ 150/1966, ΠοινΧρ 1966,339, ΕφΑθ 839/1975, ΠοινΧρ 1975,229). Εξάλλου, η αίτηση ακυρώσεως της διαδικασίας έχει, στη φάση της νέας συζητήσεως της ουσίας και υποθέσεως, µε τις προϋποθέσεις του (και εδώ εφρµοζόµενου) άρθρου 469 ΚΠΔ, επεκτατικό αποτέλεσµα (: Αβραάµ, ό.π., Γιαλιτάκης, ό.π., Εµµανουηλίδης, ό.π., Μαργαρίτης, σε Καλφέλη - Μαργαρίτη, ό.π., σ. 293, Μπρίνιας, ό.π., Παπαδαµάκης, σ. 451, Παπανδρέου, ΠοινΧρ 1962,464). Παράσταση πολιτικής αγωγής για πρώτη φορά στη µετ ακύρωση συζήτηση της υποθέσεως δεν είναι δυνατή (: Μαργαρίτης, σε Μαργαρίτη - Καλφέλη, ό.π., σ. 339, Παπαδαµάκης, σ. 451, Σταµάτης - Μπάκας, ό.π., σ. 222 για το όλο ζήτηµα βλ. Πυροµάλλη, Είναι δυνατή η παράσταση πολιτικής αγωγής το πρώτον στη νέα, µετά την ακύρωση, συζήτηση της υποθέσεως; ΠοινΧρ 2004,176 επ.). Γίνεται, τέλος, δεκτό (: ΑΠ 919/1991, ΠοινΧρ 1991,1270 = Υπερ 1992,547, όπου παρατηρήσεις Μαργαρίτη) ότι στη νέα συζήτηση της υποθέσεως µπορεί να µετάσχει ο δικαστής που εξέδωσε την προηγούµενη απόφαση. ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ: ---------------------------------------------------------------------------------- Λ. ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ 395