Η ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ (1967-2015)

Η ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ (1967-2015)

Ο Μίκης Θεοδωράκης αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους σύγχρονους Έλληνες μουσικοσυνθέτες. Κορυφαία προσωπικότητα της Σύγχρονης Ελλάδας, που κατατάσσεται στους μεγάλους κλασικούς δημιουργούς της Ευρώπης, με αδιάλειπτη πολιτική δράση, σε μια πορεία ζωής, που καθόρισαν το Χρέος και η Τέχνη. Μέγιστος συνθέτης της κλασικής μουσικής, με όραμα μουσικό, που συνδυάζει αναμνήσεις από τη δημοτική και τη βυζαντινή μουσική με τρόπο σύγχρονο.

1967 Την 21η Απριλίου περνά στην παρανομία και απευθύνει την πρώτη έκκληση για αντίσταση κατά της Δικτατορίας στις 23 Απριλίου. Τον Μάιο ιδρύει μαζί με άλλους την πρώτη αντιστασιακή οργάνωση κατά της Δικτατορίας, το ΠΑΜ και εκλέγεται πρόεδρός του. Συλλαμβάνεται τον Αύγουστο. Ακολουθεί η φυλάκισή του στην οδό Μπουμπουλίνας.

1968 Η απομόνωση, οι φυλακές Αβέρωφ, η μεγάλη απεργία πείνας Η αποφυλάκιση και ο κατ' οίκον περιορισμός Η εκτόπιση με την οικογένειά του στη Ζάτουνα Αρκαδίας και τέλος το στρατόπεδο Ωρωπού. Όλο αυτό το διάστημα συνθέτει συνεχώς. Πολλά από τα καινούργια έργα του κατορθώνει με διάφορους τρόπους να τα στέλνει στο εξωτερικό, όπου τραγουδιούνται από τη Μαρία Φαραντούρη και τη Μελίνα Μερκούρη.

1969 Ο Μίκης μεταφέρεται από τη Ζάτουνα και φυλακίζεται στο στρατόπεδο Ωρωπού. Ιδρύεται διεθνής επιτροπή για την απελευθέρωση του από τον Σοστακόβιτς. Συμμετέχουν οι Άρθουρ Μίλερ, Λέοναρντ Μπερστάιν, Έντουαρντ Αλμπί, Χάρη Μπελεφόντε κ.ά. Οι συνθέτες Χάνς Γουέρνερ και Πωλ Ντέσσο του αφιερώνουν έργα τους.

Διαμαρτυρίες για την αποφυλάκισή του το 1970 Στον Ωρωπό η κατάσταση της υγείας του επιδεινώνεται επικίνδυνα. Στο εξωτερικό ξεσηκώνεται θύελλα διαμαρτυριών. Προσωπικότητες, όπως οι Ντμίτρι Σοστακόβιτς, Άρθουρ Μίλερ, Λώρενς Ολίβιε, Υβ Μοντάν και άλλοι, δημιουργούν επιτροπές για την απελευθέρωσή του Τελικά υπό την πίεση αυτή αποφυλακίζεται και βρίσκεται στο Παρίσι τον Απρίλιο του 1970.

Η περίοδος 1970- Αφιερώνει όλο το χρόνο του σε περιοδείες σε όλο τον κόσμο με συναυλίες. Συναντήσεις με αρχηγούς κρατών και προσωπικότητες. Συνεντεύξεις και δηλώσεις για την πτώση της δικτατορίας και την επαναφορά της Δημοκρατίας στην Ελλάδα. Οι συναυλίες του γίνονται βήμα διαμαρτυρίας και διεκδίκησης και για τους άλλους λαούς που αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα.

1972 Το 1972 επισκέπτεται το Ισραήλ δίνοντας συναυλίες. Συναντάται με τον τότε αντιπρόεδρο της ισραηλινής κυβέρνησης Αλόν, που του ζητά να μεταφέρει μήνυμα στον Γιάσερ Αραφάτ. Πραγματικά αμέσως μετά συναντάται με τον Αραφάτ, στον οποίο επιδίδει το μήνυμα της ισραηλινής κυβέρνησης και προσπαθεί να τον πείσει να αρχίσει συζητήσεις με την άλλη πλευρά. Από τότε συνέβη πολλές φορές να παίξει τον ρόλο του άτυπου πρεσβευτή μεταξύ των δύο πλευρών.

Μεταπολίτευση Το 1974 με την πτώση της Δικτατορίας γυρίζει στην Ελλάδα. Συνθέτει πάντα μουσική και δίνει πολλές συναυλίες τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό μαζί με τη Μαρία Φαραντούρη. Παράλληλα συμμετέχει στα κοινά είτε ως απλός πολίτης, είτε ως βουλευτής είτε ως υπουργός Επικρατείας, θέσεις από τις οποίες τελικά παραιτείται.

Τραγούδια επταετίας 1967 Ο Μίκης γράφει τα πρώτα τραγούδια αντίστασης. Στις φυλακές Αβέρωφ γράφει το έργο «Επιφάνια Αβέρωφ». 1968 Θεμελιώνει θεωρητικά τη «Μετασυμφωνική Μουσική» και αναπτύσσει τη φόρμα «Τραγούδι-Ποταμός». Μέχρι το 1969 συνθέτει 11 κύκλους με τον τίτλο Αρκαδίες. 1972 Αρχίζει τη σύνθεση του Canto General, σε ποίηση του Pablo Neruda μελοποιώντας αρχικά 7 μέρη. 1973 Μίκης μελοποιεί τα 18 Λιανοτράγουδα της Πικρής Πατρίδας του Γιάννη Ρίτσου, τις Μπαλάντες του Μανόλη Αναγνωστάκη και τη μουσική για το φιλμ Σέρπικο του Σίντνεϊ Λούμετ.

1975 Την πανελλήνια περιοδεία του, συνεχίζει και το 1975, ενώ εκλέχτηκε στην ηγεσία της ΕΔΑ τασσόμενος ανοιχτά υπέρ μιας κυβέρνησης εθνικής συνεργασίας. Η ρήξη του με τα ΠΓ του ΚΚΕ και ΚΚ Εσωτερικού υπήρξε μοιραία και παρεπόμενη. Ο συνθέτης βρίσκεται ήδη σε οξεία αντιπαράθεση με το ΚΚΕ.

1976-1977 Το 1976, ιδρύει το «Κίνημα Πολιτισμού και Ειρήνης». Δίνει διαλέξεις και συναυλίες σε όλη την Ελλάδα και κυκλοφορεί το βιβλίο του «Περί Τέχνης», με άρθρα του για τη μουσική από το 1962 μέχρι το 1976. To 1977, πραγματοποιεί σημαντική ευρωπαϊκή περιοδεία και το καλοκαίρι αυτού του έτους διοργανώνει στα Χανιά το «Συμπόσιο για τον Σοσιαλισμό και τον Πολιτισμό», στο οποίο συμμετέχουν μεταξύ άλλων οι Francois Mitterand, Jacques Attali, Roger Garaudy κ.ά., ενώ τον Αύγουστο λαβαίνει χώρα το Φεστιβάλ Θεοδωράκη στον Λυκαβηττό, όπου παρουσιάζονται όλα τα μεγάλα του έργα από το 1960 έως το 1977 σε 28 συναυλίες.

1978 Το 1978 ο μέχρι πρότινος αποσυνάγωγος του κόμματος δέχεται στην ταράτσα του σπιτιού του την επίσκεψη του «σκληρού του ΚΚΕ», Γρηγόρη Φαράκου. Ο Μίκης Θεοδωράκης δέχεται να κατέβει υποψήφιος του ΚΚΕ στις δημοτικές εκλογές του Οκτωβρίου. Αυτή η αναθέρμανση των σχέσεων τους είχε ξεκινήσει έναν χρόνο νωρίτερα με την Κίνηση για την Ενωμένη Αριστερά.

1981 Το 1981 εκλέγεται βουλευτής στη Β Πειραιά με το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ. Εναν χρόνο αργότερα, όμως, αηδιασμένος, με την υποτακτική απέναντι στο ΠαΣοΚ πολιτική της ηγεσίας του κομμουνιστικού κόμματος καταφεύγει στο Παρίσι και στρέφεται πάλι, για πρώτη φορά από το 1960 στη συμφωνική μουσική. Αρχίζουν να παρουσιάζονται συμφωνικά του έργα στην Αν. Γερμανία με σπουδαίες ορχήστρες όπως η Φιλαρμονική της Δρέσδης, Ορχήστρα της Komische Oper, Ορχήστρα και Χορωδία της Ραδιοφωνίας του Βερολίνου κ.ά). Τον Ιανουάριο του 1981, ολοκληρώνει το «Canto General» σε 18 μέρη και τις Συμφωνίες αρ.2 και αρ.3 και τον Μάρτιο πραγματοποιεί την πρώτη εκτέλεση της τελικής μορφής του Canto General στην Ανατολική Γερμανία. Στην συνέχεια αρχίζει περιοδεία παρουσίασης του ίδιου έργου. Τον Οκτώβριο του 1981, ο Μίκης επανεκλέγεται, στη Β' εκλογική περιφέρεια Πειραιά, ως ανεξάρτητος υποψήφιος στη λίστα του ΚΚΕ.

1982 Στις 5 Φεβρουαρίου 1982, πραγματοποιείται η πρεμιέρα του Κοντσέρτο για πιάνο του 1958 και της Συμφωνίας αρ.2 στη μεγάλη αίθουσα του Μεγάρου της Δημοκρατίας του Ανατολικού Βερολίνου, με σολίστ τον Κυπριανό Κατσαρή. Δύο μήνες αργότερα πραγματοποιείται η πρεμιέρα της Συμφωνίας αρ.3 στην Όπερα Comique του Ανατολικού Βερολίνου. Η υγεία του Μίκη πλήττεται από τις συνέπειες των βασανιστηρίων στη Μακρόνησο και ο συνθέτης υποχρεώνεται να μετακινείται με αναπηρικό καροτσάκι. Το καλοκαίρι διευθύνει ο ίδιος το Κοντσέρτο για πιάνο του 1958 και τη Συμφωνία αρ.2 στο πλαίσιο των εκδηλώσεων του Διεθνούς Φεστιβάλ Έχτερναχτ του Λουξεμβούργου. Το ίδιο έτος κυκλοφορεί το βιβλίο του «Μαχόμενη Κουλτούρα» με τα κυριότερα άρθρα του για τη μουσική και τον πολιτισμό από το 1975 μέχρι το 1982.

1983 Μια ακόμη πρεμιέρα πραγματοποιείται τον Φεβρουάριο του 1983, του έργου «Κατά Σαδδουκαίων Πάθη» στο Θέατρο Μετροπόλ του Ανατολικού Βερολίνου, υπό τη διεύθυνση του Χανς-Πέτερ Φρανκ. Τον Απρίλιο, στα μπαλέτα του Μορίς Μπεζάρ Thalassa-Mare Nostrum και «Επτά Ελληνικοί Χοροί», συμπεριλαμβάνονται και χορογραφίες πάνω σε μουσικές του Μίκη Θεοδωράκη. Τον επόμενο μήνα παρουσιάζεται η Λειτουργία αρ. 2 από το Kreuzchor της Δρέσδης. Το ίδιο έτος κυκλοφορεί το βιβλίο του «Ανατομία της Μουσικής», μια ολοκληρωμένη ανάλυση της δικής του αισθητικής άποψης για τη μουσική και ιδιαίτερα για τη συμφωνική μουσική του 20ού αιώνα, ενώ του απονέμεται και το Βραβείο Λένιν για την Ειρήνη.

1985-86 Το 1985, ο Μίκης αρχίζει να ασχολείται με την όπερα, ένα είδος που τον απασχολεί έντονα στο εξής. Γράφει την πρώτη του όπερα, τον Κώστα Καρυωτάκη. Αργότερα ακολουθούν η Μήδεια, η Ηλέκτρα και η Αντιγόνη. Ο Μίκης αποστασιοποιείται και πάλι από το ΚΚΕ το 1986. Συνεργάζεται με τον Τούρκο συνθέτη και τραγουδιστή Ζουλφύ Λιβανελί, ο οποίος παρουσιάζει τραγούδια του Μίκη μεταφρασμένα στα τουρκικά. Δίνουν μαζί συναυλίες στην Ελλάδα, την Τουρκία και την Ευρώπη. Mετά την καταστροφή στο Τσερνομπίλ, πραγματοποιεί μεγάλη περιοδεία με συναυλίες σ όλη την Ευρώπη κατά της ατομικής ενέργειας.

1990-2013 Το 1990 με τη διάσπαση του ΚΚΕ και λόγω της διαφωνίας που είχε με αυτή την κατάσταση, αποφασίζει να εκλεγεί με το ψηφοδέλτιο Επικρατείας της Νέας Δημοκρατίας και διατελεί υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου και Επικρατείας. Την 1η Δεκεμβρίου 2010 ο Μίκης Θεοδωράκης ανακοίνωσε την ίδρυση Κινήματος Ανεξάρτητων Πολιτών με την ονομασία «Σπίθα». Το Σεπτέμβριο του 2013 αποφάσισε με επιστολή του να αποστρατευτεί από τη «Σπίθα».

Ο Μίκης Θεοδωράκης μετά από τα έργα που έκανε που σήμερα είναι γνωστά σε όλους μας, λόγω πλέον της ηλικίας του είναι κατάκοιτος. Ωστόσο δεν παύει να είναι διεθνής αναγνωρισμένος, εφόσον τα τραγούδια του ακούγονται μέχρι σήμερα! Βέβαια δεν είναι σε θέση να γράψει νέα τραγούδια εξαιτίας του προβλήματος υγείας του 2013-2015

Η ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ (1967-2015) Επιμέλεια: Οι μαθητές του Β2