ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΚΟΥΤΣΙΚΟΣ ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΦΑΡΚΑΔΟΝΑΣ ΤΡΙΚΑΛΩΝ Γ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ «ΠΡΟΣΕΧΕ ΤΙ ΠΕΤΑΣ, ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ»

Σχετικά έγγραφα
Από όλα τα παραμύθια που μου έλεγε ο πατέρας μου τα βράδια πριν κοιμηθώ, ένα μου άρεσε πιο πολύ. Ο Σεβάχ ο θαλασσινός. Επτά ταξίδια είχε κάνει ο

ΜΠΑ Μ! Μ Π Α Μ! Στη φωτογραφία μάς είχαν δείξει καλύτερη βάρκα. Αστραφτερή και καινούρια, με χώρο για όλους.

Αγγελική Δαρλάση. Το παλιόπαιδο. Εικονογράφηση Ίρις Σαμαρτζή

ΘΕΑΤΡΙΚΟ 2 ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΟΥΖΙΝΑ

Τράντα Βασιλική Β εξάμηνο Ειδικής Αγωγής

Τα παραμύθια της τάξης μας!

Μαρία Κωνσταντινοπούλου Ψυχολόγος - ειδική παιδαγωγός

Στην ζωή πρέπει να ξέρεις θα σε κάνουν να υποφέρεις. Μην λυγίσεις να σταθείς ψηλά! Εκεί που δεν θα μπορούν να σε φτάσουν.

21 ΜΑΡΤΙΟΥ 2016 ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΚΑΤΆ ΤΟΥ ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΦΥΛΕΤΙΚΩΝ ΔΙΑΚΡΙΣΕΩΝ

Σχολικές αναμνήσεις. Η γιαγιά του Χάρη θυμάται

Η γυναίκα με τα χέρια από φως

Αυήγηση της Οσρανίας Καλύβα στην Ειρήνη Κατσαρού

ALBUM ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ 2010 ΦΥΣΑΕΙ

ΠΑΝΑΓΙΩΣΑ ΠΑΠΑΔΗΜΗΣΡΙΟΤ. Δέκα ποιήματα για τον πατέρα μου. Αλκιβιάδη

Σε μια μικρή παραθαλάσσια πόλη

«Ο Σάββας η κλώσσα και ο αετός»

Γράφουν τα παιδιά της Β 1 Δημοτικό Σχολείο Αγίου Δημητρίου

Περιεχόμενα. Εφτά ξύλινα αλογάκια κι ένα αληθινό Αν έχεις τύχη Η μεγάλη καφετιά αρκούδα κι εμείς... 37

ΘΟΔΩΡΗΣ ΠΑΠΑΘΕΟΔΩΡΟΥ

ΕΡΩΤΙΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΜΑΘΗΤΏΝ ΚΑΙ ΜΑΘΗΤΡΙΩΝ

Φωνή: Θανούλη! Φανούλη! Μαριάννα! Φανούλης: Μας φωνάζει η μαμά! Ερχόμαστε!

Η Μόνα, η μικρή χελώνα, μετακόμισε σε ένα καινούριο σπίτι κοντά στη λίμνη του μεγάλου δάσους.

ΠΑΡΑΜΥΘΙ #14. «Ο μικρός βλάκας» (Τραγάκι Ζακύνθου - Επτάνησα) Διαγωνισμός παραδοσιακού παραμυθιού ebooks4greeks.gr

ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΑΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ ΚΟΥΒΕΝΤΙΑΣΑΜΕ ΚΑΙ ΝΙΩΣΑΜΕ.. ΠΟΣΟ ΠΟΛΥΤΙΜΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ Ο ΕΝΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ!

Του David Sewell McCann*

Π Ε Ρ Ι Ε Χ Ο Μ Ε Ν Α

Μια νύχτα. Μπαίνω στ αμάξι με το κορίτσι μου και γέρνει γλυκά στο πλάϊ μου και το φεγγάρι λες και περπατάει ίσως θέλει κάπου να μας πάει

ΜΙΚΡΕΣ ΚΑΛΗΝΥΧΤΕΣ. Η Τρίτη μάγισσα. Τα δύο αδέρφια και το φεγγάρι

Μήνυμα από τους μαθητές του Ε1. Σ αυτούς θέλουμε να αφιερώσουμε τα έργα μας. Τους έχουν πάρει τα πάντα. Ας τους δώσουμε, λοιπόν, λίγη ελπίδα»

Μια φορά και έναν καιρό, σ' ένα μεγάλο κήπο, ήταν ένα σαλιγκάρι μέσα στην φωλιά του. Ένα παιδάκι ο Γιωργάκης, έξω από την φωλιά του σαλιγκαριού

LET S DO IT BETTER improving quality of education for adults among various social groups

Κάτι μου λέει πως αυτή η ιστορία δε θα έχει καλό

ΣΧΕ ΙΑΣΜΟΣ ΚΑΙ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΣΧΕ ΙΟ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ ΘΕΜΑ: εξιότητες κοψίματος Σβούρες ΤΑΞΗ: Α-Β

Δεν είναι λοιπόν μόνο οι γυναίκες που έχουν αυτήν την ανάγκη, αλλά κι οι άντρες επίσης, όσο σκληροί κι αν το παίζουν.

Α ΒΡΑΒΕΙΟ Το άσπρο του Φώτη Αγγουλέ

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΑΙΔΙΩΝ. Τραγούδι:

Ο εγωιστής γίγαντας. Μεταγραφή : Γλυμίτσα Ευθυμία. Διδασκαλείο Δημοτικής Εκπαίδευσης. «Αλέξανδρος Δελμούζος»

17.Γ. ΠΡΟΣΤΧΑ ΑΝΕΚΔΟΣΑ ΜΕ ΣΟΝ ΣΟΣΟ 2 - ΧΑΣΖΗΑΛΕΞΑΝΔΡΟΤ ΜΑΡΙΑ

Δουλεύει, τοποθετώντας τούβλα το ένα πάνω στο άλλο.

Οι χελώνες, οι ελέφαντες και οι παπαγάλοι που είναι μακρόβιοι, ξέρω, θα χλευάσουν τον τίτλο αυτού του κεφαλαίου. Το τζιτζίκι, σου λένε, ζει λίγο, ελάχ

Ένα παραμύθι φτιαγμένο από τα παιδιά της Δ, Ε και Στ τάξης του Ζ Δημοτικού Σχολείου Πάφου κατά τη διάρκεια της συνάντησής τους με τη συγγραφέα Αμαλία

ΓΙΑ ΕΦΗΒΟΥΣ ΚΑΙ ΕΝΗΛΙΚΟΥΣ Π Ι Σ Τ Ο Π Ο Ι Η Σ Η Ε Π Α Ρ Κ Ε Ι Α Σ Τ Η Σ ΕΛΛΗΝΟΜΑΘΕΙΑΣ Κ Α Τ Α Ν Ο Η Σ Η Π Ρ Ο Φ Ο Ρ Ι Κ Ο Υ Λ Ο Γ Ο Υ ΔΕΥΤΕΡΗ ΣΕΙΡΑ

Μάθημα: Νέα Ελληνική Λογοτεχνία ΑΔΙΔΑΚΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ ( ) Αναφορά στον Γκρέκο (απόσπασμα)

Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΓΥΜΝΑΖΕΤΑΙ (Κωµικό σκετς)

Μια φορά κι έναν καιρό, τον πολύ παλιό καιρό, τότε που όλη η γη ήταν ένα απέραντο δάσος, ζούσε μέσα στο ξύλινο καλύβι της, στην καρδιά του δάσους,

The best of A2 A3 A4. ΟΜΗΡΟΥ ΟΔΥΣΣΕΙΑ, α Από το Α συμβούλιο των θεών με την Αθηνά στην Ιθάκη. ως τη μεταστροφή του Τηλέμαχου.

T: Έλενα Περικλέους

Χρήστος Ιωάννου Τσαρούχης. Στάλες. Ποίηση

ΙΕ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΛΕΜΕΣΟΥ (Κ.Α.) ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ:

Μπορεί να υπάρχει ρατσισμός στου κόσμου τις πατρίδες Όμως εγώ θα αντιδρώ γιατί έχω ελπίδες

ΤΡΑΚΑΡΑΜΕ! ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΜΕ ΤΙΤΛΟ ΚΑΙ ΖΩΓΡΑΦΙΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ. Β ο Δημοτικό Σχολείο Ευόσμου

ΟΝΕΙΡΟ ΜΙΑΣ ΚΑΠΟΙΑΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ. ακριβώς το που.την μητέρα μου και τα αδέρφια μου, ήμουν πολύ μικρός για να τους

ασκάλες: Ριάνα Θεοδούλου Αγάθη Θεοδούλου

Κείμενα Κατανόησης Γραπτού Λόγου

ΛΕΟΝΑΡΝΤ ΚΟΕΝ. Στίχοι τραγουδιών του. Δεν υπάρχει γιατρειά για την αγάπη (Ain t no cure for love)

Α Σ Τ Ε Ρ Η Σ. -Εσύ είσαι ο Άρχος γιατί είσαι δυνατός και τα φύλλα σου μοιάζουν με στέμμα

Αναστασία Μπούτρου. Εργασία για το βιβλίο «Παπούτσια με φτερά»

Σταυροπούλου Φωτεινή του Θεοδώρου, 12 ετών

Μαριέττα Κόντου ΦΤΟΥ ΞΕΛΥΠΗ. Εικόνες: Στάθης Πετρόπουλος

Φερφελή Ιωάννα του Ευαγγέλου, 9 ετών

Σταμελάκη Φωτεινή του Δημητρίου, 9 ετών

ΖΑΚ ΠΡΕΒΕΡ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ

κι η τιμωρία των κατηγορουμένων. Βέβαια, αν δεν έχεις πάρει καθόλου βάρος, αυτό θα σημαίνει ότι ο κατηγορούμενος

ΓΙΑΤΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ

Λογοτεχνικό Εξωσχολικό Ανάγνωσμα. Εργασία Χριστίνας Λιγνού Α 1

Τι όμορφη μέρα ξημέρωσε και σήμερα. Ως συνήθως εγώ ξύπνησα πιο νωρίς από όλους και πήγα δίπλα στην κυρία Σταυρούλα που κοιμόταν. Την ακούμπησα ελαφρά

Σταμελάκη Αντωνία του Δημητρίου, 8 ετών

Τα λουλούδια που δεν είχαν όνομα ''ΜΥΘΟΣ''

«Ο Αϊούλαχλης και ο αετός»

ΤΟ ΑΡΩΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ. του Prem Rawat

Ανδρέας Αρματάς Φραντσέσκα Ασσιρέλλι

Εικόνες: Eύα Καραντινού

ΕΡΓΑΣΙΕΣ. Α ομάδα. Αφού επιλέξεις τρία από τα παραπάνω αποσπάσματα που σε άγγιξαν περισσότερο, να καταγράψεις τις δικές σου σκέψεις.

Απόψε (ξανα)ονειρεύτηκα

Το παραμύθι της αγάπης

Πρόλογος. Καλή τύχη! Carl-Johan Forssén Ehrlin

Ίνγκο Ζίγκνερ. Ο μικρός δράκος. Καρύδας. Ο θησαυρός της ζούγκλας. Μετάφραση: Μαρία Αγγελίδου

Η μαμά μου είναι υπέροχη και με κάνει να γελάω! Μερικές φορές όμως θυμώνει. επειδή μπερδεύω το φ και το θ. Όμως έχω την καλύτερη μαμά σε ολόκληρο

KEΦΑΛΑΙΟ 1 AN HMΟΥΝ ΜΕΓΑΛΟΣ. Όταν είσαι μικρός ένα πράγμα είναι σίγουρο. Ότι θέλεις να μεγαλώσεις όσο πιο γρήγορα γίνεται.

Δύο ιστορίες που ρωτάνε

ΕΚ ΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ Α.Ε.

Ο Τόμπυ και οι Μέλισσες

Μια ιστορία αγάπης και ελπίδας

Μουτσάκης Κωνσταντίνος του Γεωργίου, 8 ετών

Κατανόηση προφορικού λόγου

Α. Κείμενο: Μαρούλα Κλιάφα, Ο δρόμος για τον Παράδεισο είναι μακρύς. 1 Δεκεμβρίου. Αγαπημένη μου φίλη Ελένη,

KATΩ AΠO TH ΓH... Δηλαδή πόσο κάτω; Και πιο κάτω. Εκεί που οι ρίζες των δέντρων δε φτάνουν... Ααααα! Τόσο μόνο; Εκεί που το φως του ήλιου και της

Ιερά Μητρόπολις Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως Ευλογηµένο Καταφύγιο Άξιον Εστί Κατασκήνωση Αγοριών ηµοτικού

Πώς γράφεις αυτές τις φράσεις;

Πρώτες μου απορίες. ΚΟΙΤΑΖΑ τ αγόρια και σκέπτουμουν. [7]

Ρένα Ρώσση-Ζαΐρη: Στόχος μου είναι να πείσω τους αναγνώστες μου να μην σκοτώσουν το μικρό παιδί που έχουν μέσα τους 11 May 2018

Αιγαίο πέλαγος. Και στην αρχή το απέραντο, το άπειρο που δεν το χωράει ο νους εγένετο αλήθεια όπως με ένα φως λευκό.

ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ Αγαπητό μου ημερολόγιο

ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΕΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ. Εργασία για το σπίτι. Απαντούν μαθητές του Α1 Γυμνασίου Προσοτσάνης

ο όνομά μου δεν έχει κάποια ιδιαίτερη σημασία. Το πιθανότερο είναι ότι η αναφορά του θα έκρυβε κινδύνους για μένα, για σένα, αγαπητέ αναγνώστη, καθώς

Μυστικά για Τσουρέκια χωρίς Ζύμωμα

ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΙ ΤΟ Σ ΑΓΑΠΑΩ

Κατερίνα Ζωντανού. Γράμματα. Στη Νεφέλη και στον Αναστάση. K.Z. Εικονογράφηση: Γεωργία Στύλου. από τον

Η ΑΡΧΗ ΕΝΟΣ ΠΑΡΑΜΥΘΙΟΥ

Το μενταγιόν που θύμιζε μισοφέγγαρο. Περάσανε κάποιοι μήνες. Ο Μάρκος, από την ώρα της ανατολής κι όσην ώρα

Transcript:

4 ος ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟΣ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ 2015-2016 2 Ο ΒΡΑΒΕΙΟ ΛΥΚΕΙΟΥ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΚΟΥΤΣΙΚΟΣ ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΦΑΡΚΑΔΟΝΑΣ ΤΡΙΚΑΛΩΝ Γ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ «ΠΡΟΣΕΧΕ ΤΙ ΠΕΤΑΣ, ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ»

«Πρόσεχε τι πετάς, είναι η καρδιά μου» 4 ΜΑΡΤΙΟΥ Αγαπημένη μου ομ, είμαι στη βάρκα της ελπίδας όπως διέταξες. Πίσω μου, τα σπίτια του χωριού καπνίζουν ακόμα, σαν να είμαστε όλοι εκεί. Σαν να είναι όλα καλοσυνάτα και ειρηνικά. Δεν θέλω να κοιτάζω. Δεν θέλω να τα αποχαιρετήσω. Λέω, δεν μπορεί, θα ξαναγυρίσω κάποτε αν αυτό το τέρας που λέγεται πόλεμος δεν θα είναι πάνω απ τα κεφάλια μας. Στην αρχή δεν ήξερα τι ήταν. Έμοιαζε με γρύλισμα από λυσσασμένο σκυλί. Αλλά εγώ, πάλι δεν κατάλαβα. Όταν με τον Χειντά, τον φίλο μου, είχαμε συναντήσει ένα τέτοιο στην αλάνα, και οι αδερφές μου ούρλιαζαν, εγώ πήρα ένα μυτερό ξύλο και το έδιωξα μακριά. Φαίνεται όμως πως όλους τους μεγάλους τούς έχει φοβίσει. Οι διπλανοί μου είναι κουκουλωμένοι με τις παλιές κουβέρτες και έχουν τα κεφάλια τους σκυφτά. Μοιάζουν να βρίσκονται κιόλας μακριά από την πατρίδα. Είμαστε κιόλας ξένοι. Οι ώμοι του νεαρού που είναι κοντά μου τραντάζονται. Μπορεί από το πήγαινε έλα της βάρκας. Μπορεί και από τους χτύπους της καρδιάς. Είμαστε ξένοι κιόλας.

Στα χέρια μου κρατάω ακόμα το χώμα της αυλής μας. Έσκαψα βιαστικά, πριν φύγουμε και παράχωσα την τυχερή μου πέτρα και έναν σπόρο. Τα νύχια μου είναι βρώμικα. Μ αρέσει. Δεν θα πλυθώ και θα έχω την πατρίδα μαζί μου. Τί να μας περιμένει, ομ, πέρα από τη γαλάζια θάλασσα; Γιατί θέλησες να με διώξεις με τα μαύρα σου μάτια γεμάτα δάκρυα; Μούσκεψες τη χρωματιστή μαντίλα σου, και εγώ την άρπαξα και την έβαλα στο λαιμό μου. Τη σφίγγω τώρα. Στην μια της άκρη είναι λερωμένη με λίγο ξεραμένο ζυμάρι από το τελευταίο ψωμί που μας έφτιαξες. Ανοίγω τα μάτια μου πολύ πολύ, γιατί μου έρχονται δάκρυα. Ποιος θα σου κουβαλάει τώρα τα ξύλα για τον φούρνο της αυλής; Αυτή η δουλειά ήταν δικιά μου! Πόσο μου άρεσε ζεστό το «κουνεφέ» Πεινάω λίγο και το στόμα μου αντί για το ζεστό ψωμί σου, γεύεται μια στυφή μυρωδιά από κατράμι και πετρέλαιο, ιδρώτα και ανθρώπινες ανάσες Τι κρύο κάνει εδώ στην κοιλιά αυτού του καραβιού! Τυλίγω γύρω μου το κιλίμι με τα κόκκινα και κίτρινα στάχυα και μυρίζω τη μαντήλα σου. Ανοίγω πάλι τα μάτια μου πολύ πολύ, να μην με δουν πως γέμισαν θύμηση και πονάω. Πιο πολύ πονάει τώρα το κεφάλι μου και η καρδιά μου, και από τότε που ο Χειντά έκλεψε το ποδήλατό μου και το έσπασε πάνω στη μάντρα με τα παλιοσίδερα, δίπλα από το μαγαζί που αγόραζε ο παππούς τον καπνό. Θυμάσαι; Πόσο έκλαψα τότε, τόσο, που προσευχήθηκα στο θεό να χάσει όλες τις αγαπημένες του μαριονέτες Τώρα μετανιώνω. Μακάρι να ήταν δίπλα μου να μιλούσαμε και ας μαλώναμε κι όλας! Δεν ξέρω που είναι. Έφυγε μια βδομάδα πριν από μένα. Μπορεί και να συναντηθούμε στο καινούριο χώμα όπου θα φτάσουμε αλλά δεν είμαι σίγουρος.

Μπορεί και να πέθανε. Αυτό ακούω να λένε μέσα από τα γένια τους οι άνδρες όταν οι προσευχές τους δυναμώνουν με τα σκαμπανεβάσματα της βάρκας μας. Φοβάμαι μαμά. Φέρνω στο μυαλό μου τον παράδεισο και όλα εκείνα τα παραμύθια με τα οποία μας νανούριζες τα βράδια βάζοντας τα χέρια σου σαν φτερούγες από ένα μεγάλο ασφούρ. Πόσο γαλήνια ήταν εκεί μέσα. Οι ανάσες των αδερφών μου ακουγόταν σαν το τραγούδι στα γλέντια που πηγαίναμε πριν από τον πόλεμο. Νιώθω ένα χαμόγελο που φτάνει στα σφιγμένα χείλια μου και αμέσως το μαζεύω, βιαστικά σαν από ενοχές. Κανείς εδώ δεν χαμογελά. Πού πάμε εμείς και τα ανέστια όνειρά μας; Πίσω μια πατρίδα με στόμα ορθάνοιχτο σαν πεινασμένος καρχαρίας, και μπροστά μια έρημος με αχαρτογράφητα νερά και ο φόβος να μας κυβερνά. Κουνάει πολύ τώρα ετούτο το πλεούμενο. «Φτάνουμε αδέρφια!» μάς φωνάζει με σπασμένη φωνή ο νεαρός δίπλα μου. Μαζεύουμε τα λιγοστά μας πράγματα και τα δάκρυά μας. Έχει αέρα δυνατό. Μάς χαστουκίζει και μάς τραντάζει. Σφίγγω τη μαντήλα σου μη μου την αρπάξει ο βοριάς. Τη βλέπω που μακραίνει σαν ένα λουλούδι κόκκινο, σαν μια αιμάτινη καρδιά. Είναι η καρδιά μου όμ, η καρδιά μου