Ε Π Ι Σ Τ Η Μ Ο Ν Ι ΚΟ Π Ρ Ο Γ ΡΑ Μ Μ Α

Ε Π Ι Σ Τ Η Μ Ο Ν Ι ΚΟ Π Ρ Ο Γ ΡΑ Μ Μ Α Σάββατο 9 Δεκεμβρίου 205 08.00-09.00 Ελεύθερες Ανακοινώσεις & Συζήτηση περιστατικών Προεδρείο: A. Χατζηϊωάννου, A. Μπεφόν ΕΑ. Μελέτη γονιδίων CDKN2A και CDK4 σε περιστατικά οικογενούς μελανώματος με τη μέθοδο Whole Exome Sequencing Κυπραίου Αικ., Artomov M. 2,3, Njauw Ching- Ni J. 2, Καραγιάννη Φ., Αντωνοπούλου Κ., Κοδέλα Ε., Πλάκα Μ., Πολυδώρου Α. 4, Χασάπη Β. 4, Παπαδόπουλος Ό., Αντωνίου Χ., Ευαγγέλου Ε. 5,6, Daly M. 2,3, Hensin Tsao 2,3, Στρατηγός A., Στεφανάκη E. Α Πανεπιστημιακή Κλινική Δερματικών και Αφροδίσιων Νόσων, Νοσοκομείο Α. Συγγρός, Αθήνα, Ελλάδα, 2 Τμήμα Δερματολογίας, Wellman Center for Photomedicine, Massachusetts General Hospital Cancer Center, Massachusetts General Hospital, Boston, MA, 3 Broad Institute, MIT, Boston, 4 Δερματολογική Κλινική ΕΣΥ, Νοσοκομείο Ανδρέας Συγγρός, 5 Department of Epidemiology and Biostatistics, Imperial College London, London, UK, 6 Τμήμα Υγιεινής και Επιδημιολογίας, Ιατρική Σχολή, Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, Ιωάννινα, Ελλάδα ΕΑ2. Tinea incognito Κούνα Ν., Παγάνη Θ., Κούστα Φ., Πολυδώρου Δ., Ποτουρίδου Ε. ΕΑ 3. Προβληματισμοί πάνω στη διαφορική διάγνωση έλκους γεννητικών οργάνων επί ευκαιρίας ενός ενδιαφέροντος περιστατικού Κωστόπουλος Ν., Πλατσιδάκη Ε., Τζανετάκου Β., Κούστα Φ., Ποτουρίδου Ε. Δερματολογική κλινική Ε.Σ.Υ., Νοσοκομείο Ανδρέας Συγγρός ΕΑ 4. Περιστατικό ασθενή με μελαγχρωματικό μωσαϊκισμό Ματούλα Θ.¹, Τσανάκας Μ.², Κυριαζής Ν.², Μαργέτη Ν.¹, Ποτουρίδου Ε.³ Ειδικευόμενη Δερματολογίας-Αφροδισιολογίας Νοσοκομείο «Ανδρέας Συγγρός», 2 Ειδικευόμενος Δερματολογίας-Αφροδισιολογίας Νοσοκομείο «Ανδρέας Συγγρός», 3 Διευθύντρια Κρατικής Δερματολογικής Κλινικής Νοσοκομείο «Ανδρέας Συγγρός» ΕΑ5. Ασυνήθης εντόπιση δερματικών μεταστάσεων αδενοκαρκινώματος νεφρού Τζανετάκου Β., Πλατσιδάκη Ε., Κωστόπουλος Ν., Πετράκη Κ. 2, Λεκαράκου Μ. 2, Μπαφαλούκος Δ. 3, Ποτουρίδου Ε. Δερματολογική Κλινική ΕΣΥ, Νοσοκομείο Ανδρέας Συγγρός, Αθήνα, 2 Τμήμα Παθολογοανατομίας, Νοσοκομείο Μετροπόλιταν, Πειραιάς, 3 η Ογκολογική Κλινική, Νοσοκομείο Μετροπόλιταν, Πειραιάς ΕΑ6. Πομφολυγώδες φαρμακευτικό εξάνθημα μετά από λήψη παρακεταμόλης παρουσίαση 2 περιστατικών Μπανταβάνος Α., Κούνα Ν., Μπλάνη Β., Κωστόπουλος Ν., Κούστα Φ., Δημητρακοπούλου Α., Θεολόγη Β., Ποτουρίδου Ε., Χασάπη Β. 4

09.00-0.30 Στρογγυλό Tραπέζι Aνοιχτά ερωτήματα στη Δερματολογία Προεδρείο: Α. Κατσάμπας, Α. Κατσαρού, Ε. Παπαδαυίδ Πομφολυγώδες πεμφιγοειδές: τοπική ή συστηματική θεραπεία; Σ. Γεωργίου Ψωρίαση: μειώνει τον καρδιαγγειακό κίνδυνο η συστηματική θεραπεία; Α. Ματέκοβιτς Σταφυλοκοκκικές λοιμώξεις στα παιδιά: πως αντιμετωπίζονται; Χ. Στεφανάκη Ακτινικές υπερκερατώσεις: θεραπεία «στόχου» ή «πεδίου»; Α. Κατούλης Φάρμακα στη Δερματολογία: νεώτερα «υψηλού κόστους» ή κλασικά «χαμηλού κόστους»; Κ. Aθανασάκης 0.30-.00 Εκδήλωση στη Μνήμη της Καθηγήτριας Καίτης Μουλοπούλου Προεδρείο: Δ. Σωτηριάδης, Ε. Μαθιουδάκη-Κουμαντάκη Ομιλητής: N. Σταυριανέας.00-.30 Δορυφορική Διάλεξη Προεδρείο: Χ. Αντωνίου Introducing Apremilast, a novel oral therapy for the treatment of Psoriasis and Psoriatic Arthritis Α. Tsianakas.30-2.00 Δ ι ά λ ε ι μ μ α Κ α φ έ ς 2.00-3.00 Δορυφορικό Συμπόσιο Το ταξίδι του ψωριασικού ασθενούς υπό βιολογική θεραπεία Προεδρείο: Χ. Αντωνίου Η ουστεκινουμάμπη στην καθημερινή κλινική πράξη: Νεότερα δεδομένα από τη μελέτη P.S.O.L.A.R. Ε. Λαζαρίδου Ποιότητα ζωής και ψυχική υγεία των ασθενών με ψωρίαση υπό θεραπεία με ουστεκινουμάμπη: στοιχεία από τη μελέτη Epidepso και CADMUS Η. Νικολαΐδου 5

3.00-3.30 Ομιλίες ξένων ομιλητών Προεδρείο: X. Αντωνίου, Α. Στρατηγός Veronique Βataille: Melanoma susceptibility. Is longevity a trade off? Consultant Dermatologist West Herts NHS Trust, Senior Lecturer King s College London 3.30-4.30 Δορυφορικό Συμπόσιο Αναστολή της IL-7A με Σεκουκινουμάμπη: Νέα μονοπάτια στη θεραπεία της ψωρίασης & ψωριασικής αρθρίτιδας Προεδρείο: Α. Πετρίδης, Α. Στρατηγός Ψωρίαση, μία συστηματική νόσος: Ποιος ο νέος θεραπευτικός στόχος και πώς επιτυγχάνεται; Ε. Σωτηρίου Ένδειξη σεκουκινουμάμπης στην ψωριασική αρθρίτιδα: Αποτελέσματα κλινικών μελετών φάσης ΙΙΙ Α. Ηλιόπουλος Νέα εποχή στην η γραμμή συστηματικής θεραπείας για την ψωρίαση Π. Παναγάκης 4.30-5.30 Π ρ ό χ ε ι ρ ο Γ ε ύ μ α Α ν α κ ο ι ν ώ σ ε ι ς Ε Δ Α Ε - Ε Ε Ε Δ Α 5.30-7.05 Στρογγυλό Τραπέζι Δερματολογία και Γυναίκα Προεδρείο: Δ. Ρηγόπουλος, Χ. Ναούμ, E. Τσελέ Βασικά δερματοσκοπικά ευρήματα μελανώματος Γ. Χαϊδεμένος Γυναίκα με έντονη τριχόπτωση: διάγνωση και αντιμετώπιση Β. Χασάπη Αιδιοικολπίτιδες: διάγνωση & θεραπεία Α. Κανελλέας Ατροφικός λειχήνας στη γυναίκα Α. Μαντάς Γυναίκα στην εμμηνόπαυση: δερματολογικά προβλήματα Ε. Σουρά Πως προσεγγίζουμε τη γυναίκα που θέλει να βελτιώσει την αισθητική του προσώπου της; Μ. Κοσμαδάκη 6 7.05-9.00 Παρουσίαση ενδιαφερόντων κλινικών περιστατικών Προεδρείο: Α. Στρατηγός, Δ. Σωτηριάδης

ΠΕΡΙΛΗΨΕΙΣ EΛΕΥΘΕΡΩΝ AΝΑΚΟΙΝΩΣΕΩΝ & ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΩΝ ΕΑ Μελέτη γονιδίων CDKN2A και CDK4 σε περιστατικά οικογενούς μελανώματος με τη μέθοδο Whole Exome Sequencing Κυπραίου Αικ., Artomov M. 2,3, Njauw Ching- Ni J. 2, Καραγιάννη Φ., Αντωνοπούλου Κ., Κοδέλα Ε., Πλάκα Μ., Πολυδώρου Α. 4, Χασάπη Β. 4, Παπαδόπουλος Ό., Αντωνίου Χ., Ευαγγέλου Ε. 5,6, Daly M. 2,3, Hensin Tsao 2,3, Στρατηγός A., Στεφανάκη E. Α Πανεπιστημιακή Κλινική Δερματικών και Αφροδίσιων Νόσων, Νοσοκομείο Α. Συγγρός, Αθήνα, Ελλάδα, 2 Τμήμα Δερματολογίας, Wellman Center for Photomedicine, Massachusetts General Hospital Cancer Center, Massachusetts General Hospital, Boston, MA, 3 Broad Institute, MIT, Boston, 4 Δερματολογική Κλινική ΕΣΥ, Νοσοκομείο Ανδρέας Συγγρός, 5 Department of Epidemiology and Biostatistics, Imperial College London, London, UK, 6 Τμήμα Υγιεινής και Επιδημιολογίας, Ιατρική Σχολή, Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, Ιωάννινα, Ελλάδα Περίπου 0% των μελανωμάτων είναι οικογενή. Στα περιστατικά αυτά εμπλέκονται γονίδια υψηλής διεισδυτικότητας, μεταξύ των οποίων τα κυριότερα είναι το γονίδιο του αναστολέα της κυκλινοεξαρτώμενης κινάσης 2Α (CDKN2A) και το γονίδιο της κυκλινοεξαρτώμενης κινάσης 4 (CDK4). Στην παρούσα μελέτη διερευνήθηκε η συχνότητα και το είδος των μεταλλάξεων αυτών των δύο γονιδίων σε 49 ασθενείς με οικογενές μελάνωμα από το αρχείο των ασθενών του Νοσοκομείου «Α. Συγγρός», με τη μέθοδο Whole Exome Sequencing (πλήρης αλληλούχισης εξωνίων). Από τους 49 ασθενείς, οι 20 εμφάνιζαν μετάλλαξη στο γονίδιο CDKN2A και ασθενής στο γονίδιο CDK4. Το ποσοστό των μεταλλάξεων του CDKN2A στους ασθενείς μας είναι σημαντικά υψηλότερο από αντίστοιχα ποσοστά που έχουν αναφερθεί σε άλλους πληθυσμούς, επιβεβαιώνοντας τον κύριο ρόλο αυτού του γονιδίου στα περιστατικά οικογενούς μελανώματος στον Ελληνικό πληθυσμό. ΕΑ2 Tinea incognito Κούνα Ν., Παγάνη Θ., Κούστα Φ., Πολυδώρου Δ., Ποτουρίδου Ε. Εισαγωγή: Με τον όρο tineaincognito περιγράφεται κάθε είδους δερματοφυτία, της οποία η κλινική εικόνα έχει τροποποιηθεί μετά από ακατάλληλη χρήση τοπικών ή συστηματικών κορτικοστεροειδών ή αναστολέων καλσινευρίνης. Παρουσιάζουμε 6 περιστατικά ασθενών με tineaincognito. Υλικό και μέθοδος: Οι ασθενείς, κυρίως μέσης ηλικίας,προσήλθαν στα εξωτερικά ιατρεία του νοσοκομείου Α. Συγγρός. Οι τέσσεριςήταν άνδρες και δύο γυναίκες. Στις μισές περιπτώσεις οι ασθενείς αντιμετωπίστηκαν από δερματολόγο ως άλλο κοινό δερματολογικό νόσημα (δερματίτιδα, ψωρίαση). Στις λοιπές περιπτώσεις οι ασθενείς εφάρμοζαν τοπική αγωγή με κορτικοστεροειδές προτού επισκεφτούν δερματολόγο. Εν συνεχεία, λόγω μη ανταπόκρισης ή υποτροπής των συμπτωμάτων, τέθηκε η υπόνοια της tineaincognito, οπότε και επιβεβαιώθηκε με άμεση μικροσκόπηση υλικού από τη βλάβη. Σε έναν ασθενή η διάγνωση τέθηκε κυρίως λόγω του ιστορικού και επιβεβαιώθηκε με την άμεση αναζήτηση από την βλάβη. Επίσης, σε έναν ασθενή η διάγνωση τέθηκε με την ιστολογική εξέταση καθώς η βλάβη ομοίαζε κλινικά με δερματικό λέμφωμα. Συμπεράσματα: Η κλινική εικόνα της tineaincognito είναι ποικίλη και μη ειδική, με συχνότερη θέση εντόπισης τον κορμό και το πρόσωπο. Με την τοπική εφαρμογή των κορτικοστεροειδών το ερύθημα και η απολέπιση υποχωρούν βαθμιαία χωρίς να ιώνται πλήρως και ο κνησμός προοδευτικά υφίεται. Μετά τη διακοπή της τοπικής αγωγής οι βλάβες σταδιακά υποτροπιάζουν, ενώ με την επανειλημμένη εφαρμογή επεκτείνονται. Η διάγνωση επιτυγχάνεται, μετά την κλινική υποψία της βλάβης, με μυκητολογική ή ιστολογική εξέταση. 7

ΕΑ 3 Προβληματισμοί πάνω στη διαφορική διάγνωση έλκους γεννητικών οργάνων επί ευκαιρίας ενός ενδιαφέροντος περιστατικού Κωστόπουλος Ν., Πλατσιδάκη Ε., Τζανετάκου Β., Κούστα Φ., Ποτουρίδου Ε. Δερματολογική κλινική Ε.Σ.Υ., Νοσοκομείο Ανδρέας Συγγρός Εισαγωγή: Η παγκόσμια συχνότητα εμφάνισης των γεννητικών ελκών εκτιμάται ότι είναι περισσότερο από 20 εκατομμύρια περιπτώσεις ετησίως. Τα αίτια διακρίνονται σε λοιμώδη και μη λοιμώδη. Στα λοιμώδη νοσήματα που χαρακτηρίζονται από έλκη των γεννητικών οργάνων περιλαμβάνονται ο ιός του απλού έρπητα, η σύφιλη, το βουβωνικό κοκκίωμα, το αφροδίσιο λεμφοκοκκίωμα και το μαλακό έλκος. Μη λοιμώδη αίτια περιλαμβάνουν το σύνδρομο Αδαμαντιάδη- Behcet, την κοκκιωμάτωση Wegener, τη νόσο του Crohn, το σταθερό φαρμακευτικό εξάνθημα και τη ψωρίαση. Παρουσίαση περιστατικού: Γυναίκα ασθενής, ηλικίας 27 ετών προσήλθε στο νοσοκομείο μας με αναφερόμενο ιστορικό υποτροπιάζοντος έλκους γεννητικών οργάνων. Το έλκος εμφανίστηκε πρώτη φορά στην εφηβική ηλικία. Στο δεξί μεγάλο χείλος του αιδοίου παρατηρείται βαθιά εξέλκωση με επηρμένα χείλη και κιτρινόχρωο πυθμένα. Η ασθενής αναφέρει αίσθημα κακουχίας και ήπια πυρετική κίνηση 2 ημέρες πριν με ταυτόχρονη εμφάνιση του έλκους. Η εργαστηριακή διερεύνηση ανέδειξε θετικούς τίτλους IgG για τους ιούς HSV, EBV και CMV, ενώ το HLAB5 ήταν αρνητικό. Η ιστολογική εξέταση ανέδειξε ελκωτική φλεγμονώδη εξεργασία δέρματος με στοιχεία αγγειίτιδας. Στην διαφορική διάγνωση μας συμπεριλαμβανόταν η εξωεντερική νόσος Crohn και η HSV λοίμωξη. Συζήτηση: Τα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα, κυρίως ο έρπητας και η σύφιλη, αποτελούν συχνή αιτία ελκών των γεννητικών οργάνων. Τοπικά λοιμώδη αίτια, όπως βακτηριακές λοιμώξεις ή επιμολύνσεις δερματοπαθειών, μυκητιάσεις και συστηματικές λοιμώξεις (EBV ή CMV λοίμωξη) συμπεριλαμβάνονται στη διαφορική διάγνωση των ελκών λοιμώδους αιτιολογίας. Για την διερεύνηση των εξελκώσεων αυτών, χρειάζεται πλήρης εργαστηριακός έλεγχος που περιλαμβάνει ορολογικό έλεγχο, λήψη δειγμάτων-επιχρισμάτων από την βλάβη. Τα μη λοιμώδη αίτια είναι λιγότερο συχνά από τα λοιμώδη. Αποτελούν μια ετερόκλητη ομάδα παθήσεων και καταστάσεων και περιλαμβάνουν δερματοπάθειες, όπως τα πομφολυγώδη νοσήματα, και συστηματικά νοσήματα με εκδηλώσεις στη περιοχή των γεννητικών οργάνων. Στη κατηγορία αυτή ανήκουν η νόσος Αδαμαντιάδη-Behcet, η άφθωση των γεννητικών οργάνων, τα έλκη γεννητικών οργάνων οφειλόμενα σε κακοήθειες και η Νόσος του Crohn. Η διαφοροδιάγνωση των ελκών των γεννητικών οργάνων συχνά αποτελεί διαγνωστική πρόκληση όπως στο ανωτέρω περιστατικό. ΕΑ 4 Περιστατικό ασθενή με μελαγχρωματικό μωσαϊκισμό Ματούλα Θ.¹, Τσανάκας Μ.², Κυριαζής Ν.², Μαργέτη Ν.¹, Ποτουρίδου Ε.³ Ειδικευόμενη Δερματολογίας-Αφροδισιολογίας Νοσοκομείο «Ανδρέας Συγγρός», 2 Ειδικευόμενος Δερματολογίας-Αφροδισιολογίας Νοσοκομείο «Ανδρέας Συγγρός», 3 Διευθύντρια Κρατικής Δερματολογικής Κλινικής Νοσοκομείο «Ανδρέας Συγγρός» Εισαγωγή/Σκοπός: Η υπομελάνωση του Ito και οι ποικίλες κλινικές της εκδηλώσεις συναντώνται, συχνά, στα πλαίσια χρωμοσωμικού μωσαϊκισμού. Μωσαϊκισμός είναι η παρουσία σε ένα άτομο δύο ή περισσότερων τύπων κυττάρων, τα οποία έχουν διαφορετική γενετική σύσταση, ενώ προέρχονται από το ίδιο γονιμοποιημένο ωάριο. Παρακάτω, περιγράφεται σπάνιο περιστατικό με μωσαϊκισμό και υπομελάνωση του Ito. Υλικό & Μέθοδος: Ασθενής άρρεν, 5 ετών, προσήλθε στο νοσοκομείο με ημιϋπερτροφία (ΑΡ) άνω άκρου και υπομελαγχρωματικές κηλίδες διάχυτες (ΑΡ) ημιθωρακίου και (ΑΡ) κοιλιακής χώρας, ομοιάζουσα με υπομελανώσεις του Ito. 8

Κατά την κλινική εξέταση, εκτός από τα ανωτέρω, παρατηρήθηκε υπερτροφία (ΑΡ) ωμοπλάτης, μακρύτερο μέλος (ΑΡ) άνω άκρου και άκρας χείρας, καθώς και αύξηση της τριχοφυίας στα σημεία αυτά. Επίσης, παρατηρήθηκε ήπια ανισοσκελία κάτω άκρων με το (ΑΡ) μέλος να είναι πιο μακρύ. Αποτελέσματα: Από το ιστορικό του ασθενούς, αναφέρεται ενδελεχής διερεύνηση με triplex και MRI (ΑΡ) άνω άκρου, τα οποία ανέδειξαν αύξηση υποδόριου λίπους. Από το λοιπό εργαστηριακό και απεικονιστικό έλεγχο δεν παρατηρήθηκε κάτι παθολογικό. Συζήτηση/Συμπεράσματα: Στη βιβλιογραφία έχουν περιγραφεί λίγα περιστατικά με μελαγχρωματικό μωσαϊκισμό. Συχνά, ο χρωμοσωμικός μωσαϊκισμός απαντάται στο /3 των περιστατικών, τα οποία έχουν διαγνωστεί κλινικώς. Στο κλινικό φάσμα του μωσαϊκισμού αυτού, εκτός από τις δερματικές εκδηλώσεις, παρατηρούνται σε μεγάλο ποσοστό και εκδηλώσεις από άλλα συστήματα και όργανα. ΕΑ 5 Ασυνήθης εντόπιση δερματικών μεταστάσεων αδενοκαρκινώματος νεφρού Τζανετάκου Β., Πλατσιδάκη Ε., Κωστόπουλος Ν., Πετράκη Κ. 2, Λεκαράκου Μ. 2, Μπαφαλούκος Δ. 3, Ποτουρίδου Ε. Δερματολογική Κλινική ΕΣΥ, Νοσοκομείο Ανδρέας Συγγρός, Αθήνα, 2 Τμήμα Παθολογοανατομίας, Νοσοκομείο Μετροπόλιταν, Πειραιάς, 3 η Ογκολογική Κλινική, Νοσοκομείο Μετροπόλιταν, Πειραιάς Εισαγωγή: Μεταστάσεις στο δέρμα από κακοήθεια εσωτερικών οργάνων παρατηρούνται σπάνια. Συνήθως μιμούνται καλοήθεις βλάβες. Συνοδεύονται από πτωχή πρόγνωση. Δερματικές μεταστάσεις παρατηρούνται συχνότερα στον καρκίνο του μαστού, του πνεύμονα, του παχέος εντέρου και των ωοθηκών. Οι δερματικές μεταστάσεις είναι ασυνήθεις στο αδενοκαρκίνωμα νεφρού. Ένα ποσοστό 25-30% των ασθενών παρουσιάζουν μεταστάσεις την στιγμή της διάγνωσης. Αναφέρεται περίπτωση ασθενούς με αδενοκαρκίνωμα νεφρού και δερματικές μεταστάσεις. Παρουσίαση περιστατικού: Άρρεν ασθενής ηλικίας 56 ετών προσήλθε λόγω ερυθροϊωδών, καλώς περιγεγραμμένων, ακανόνιστων οζιδίων εκτεινόμενων από την αριστερή υπερκλείδια περιοχή ως το κατώτερο τριτημόριο του κορμού. Από το ιστορικό, είχε υποβληθεί σε νεφρεκτομή λόγω αδενοκαρκινώματος νεφρού προ 4 ετών. Λάμβανε Pazopanib από έτους λόγω λεμφαδενικών μεταστάσεων στην κοιλιακή και υπερκλείδια χώρα. Από τον απεικονιστικό έλεγχο, διαπιστώθηκαν ευμεγέθεις μεσοθωρακικοί, μασχαλιαίοι, τραχηλικοί και παρααορτικοί λεμφαδένες. Η ιστολογική εξέταση επιβεβαίωσε τη διάγνωση δερματικής μετάστασης από αδενοκαρκίνωμα νεφρού. Χορηγήθηκε Sunitinib 50mg μία φορά ημερησίως για δύο συνεχείς εβδομάδες με βελτίωση της κλινικής εικόνας. Ένα μήνα μετά, ο ασθενής εισήχθη λόγω αδυναμίας, εμπυρέτου, δύσπνοιας, επίσχεσης ούρων, ληθαργικότητας και επιδείνωσης των δερματικών βλαβών. Λίγες ημέρες μετά, ο άρρωστος κατέληξε. Συζήτηση: Οι δερματικές μεταστάσεις αποτελούν το 2,8 έως 4,4% των κακοηθειών του δέρματος. Το αδενοκαρκίνωμα νεφρού ευθύνεται για το 6,8% αυτών. Είναι συχνότερες σε άνδρες και εντοπίζονται συνηθέστερα στο κρανίο, στον τράχηλο και στην κοιλιακή χώρα. Παρουσιάζονται 6 μήνες με 5 έτη μετά την αρχική διάγνωση. Η κλινική εικόνα συνίσταται σε ερυθροϊώδη ή χρώματος δέρματος επώδυνα οζίδια και πλάκες. Στη διαφορική διάγνωση περιλαμβάνονται όγκοι ιδρωτοποιών αδένων, σμηγματογόνο καρκίνωμα, μελάνωμα, πυογόνο κοκκίωμα, σάρκωμα Kaposi, αγγειοσάρκωμα και άλλοι αγγειακοί όγκοι. Η διάγνωση τίθεται με χειρουργική βιοψία και ιστολογική εξέταση της βλάβης. Η ιστολογική εικόνα προσομοιάζει με αυτήν του πρωτοπαθούς όγκου. Οι θεραπευτικές επιλογές είναι περιορισμένες και συχνά παρηγορητικές. Η πρόγνωση είναι πτωχή με την πλειονότητα των ασθενών να καταλήγουν 6 μήνες μετά την εντόπιση των μεταστάσεων. Συμπέρασμα: Οι δερματικές μεταστάσεις πρέπει να περιλαμβάνονται στη διαφορική διάγνωση νέων δερματικών βλαβών σε ασθενή με ιστορικό καρκίνου νεφρού. 9

ΕΑ 6 Πομφολυγώδες φαρμακευτικό εξάνθημα μετά από λήψη παρακεταμόλης παρουσίαση 2 περιστατικών Μπανταβάνος Α., Κούνα Ν., Μπλάνη Β., Κωστόπουλος Ν., Κούστα Φ., Δημητρακοπούλου Α., Θεολόγη Β., Ποτουρίδου Ε., Χασάπη Β. Εισαγωγή: To πομφολυγώδες φαρμακευτικό εξάνθημα αποτελεί μορφή σταθερού φαρμακευτικού εξανθήματος και χαρακτηρίζεται από την εμφάνιση ερυθροιωδών και μελαγχρωματικών κηλίδων- πλακών, με ή χωρίς πομφόλυγες, που εμφανίζονται μετά από τη λήψη του «ένοχου» φαρμάκου. Παρουσιάζουμε 2 περιπτώσεις ασθενών με πομφολυγώδες φαρμακευτικό εξάνθημα μετά από λήψη παρακεταμόλης Υλικό και μέθοδος: Άνδρας 84 ετών με ΧΝΑ υπό αιμοκάθαρση παραπέμπεται για διερεύνηση εξανθήματος που χαρακτηρίζεται από ερυθροιώδεις και κηλιδώδεις πλάκες με ή χωρίς πομφόλυγες σε πρόσωπο, κορμό, άνω και κάτω άκρα από 48ωρου.Το δεύτερο περιστατικό, πρόκειται για άνδρα 6 ετών με ιστορικό γριππώδους συνδρομής προ εβδομάδος. Κατά την κλινική εξέταση εμφανίζει ραγείσες πομφόλυγες σε μασχάλες, αρ βραχίονα, αρ βλέφαρο, τράχηλο και 2 ερυθροιώδεις κηλίδες σε έσω επιφάνεια μηρών αμφω. Οι τελευταίες παρέμειναν σταθερές από έτους. Ο ασθενής ανέφερε παρόμοιο επεισόδιο προ έτους, στα πλαίσια γριππώδους συνδρομής. Αποτελέσματα: Μετά από λεπτομερή λήψη του ιστορικού και στα 2 περιστατικά αναφέρεται πρόσφατη αλλά και περιστασιακή λήψη παρακεταμόλης. Συμπέρασμα: Η διάγνωση του ΣΦΕ στηρίζεται στην κλινική εικόνα και τη λήψη λεπτομερούς ιστορικού. Η παρακεταμόλη αν και σπάνια μπορεί να είναι η αιτία ΣΦΕ. 0