Διαφωτισμός και Επανάσταση 4 ο μά άθημα 31.10.2018
Γαλλική Επανάσταση
ίναι η Γαλλική Επανάσταση; α πρόσωπα έρχονται στο μυαλό μας όταν ακούμε ΓΕ;
κοινωνική επανάσταση άργηση της απόλυτης μοναρχίας στην Γαλλία δόμηση του φεουδαρχικού συστήματος. Γαλλική Επανάσταση: σύμβολο ελπίδας και πηγή νευσης για τους λαούς όλης της Ευρώπης αγών ά της εκμετάλλευσης και της απολυταρχικής αρχίας.
νάσταση οργανώθηκε από την όμενη αστική τάξη. ή τάξη = εμπνευσμένη από τα ματα των Διαφωτιστών κεντρικό σύνθημα το τρίπτυχο θερία, Ισότητα, Αδελφοσύνη», Σκοπός: βελτίωση της υπάρχουσας μοναρχίας (μετατροπή της σε συνταγματική)
νωνική και οικονομική κατάσταση στ προεπαναστατική Γαλλία
μεσαιωνική μορφή της: αίρεση των κατοίκων σε άκριση δικαιωμάτων τάξεις, οτίμηση της ανθρώπινης αξίας.
Γαλλία επικράτηση κυβερνητικού τήματος της απόλυτης αρχίας, όπως την χή του Λουδοβίκου ανότητα του δοβίκου ΙΣΤ.
ιλιάς (με λίγους ανώτερους λειτουργούς) ομοθετούσε, ριζε τους φόρους και ιέθετε, όπως επιθυμούχε, τον δημόσιο πλούτο.
λλία δεν είχε ενοποιηθεί τελείως. όμοι, ορολογία, έτρα, τα σταθμά και όμισμα διέφεραν από περιοχή σε περιοχή. ενιαία επικράτεια σύγχυση και εμπόδια στο εμπόριο.
θεστώς βασιζόταν στην ανισότητα. τοικοι της Γαλλίας διακρίνονταν στους προνομιούχους και στον κοινό λαό.
προνομιούχοι (κλήρος, ευγενείς) : 2% του ληθυσμού είχαν την περισσότερη γη, ν όλα τα αγαθά, αν μια σπάταλη και πλούσια ζωή και ερνούσαν τον τόπο
ν κλήρο: 130.000 άτομα χιλιάδες: ο ανώτερος ρος / εφοδιασμένος με ύσια εισοδήματα). ατώτερος κλήρος: πενιχρές δοχές.000 ευγενείς: ζούσαν από δήματα και αργομισθίες.
Αίτια της επανάστασης Η φιλοσοφία του Διαφωτισμού κατά τη διάρκεια του 18 να προπαγάνδιζε μία αποστροφή κατά της απόλυτης αρχίας. Οι αντιλήψεις: ημοκρατικό ιδεώδες, θρώπινα και τα αστικά δικαιώματα, σμικό κράτος καθώς και ίστη στην λογική. τή η φιλοσοφία έπαιρνε την κλήρο. εξουσία από τον μονάρχη κ
λύει τους νόμους της εποχής του ων προηγούμενων εποχών ιγράφει τύπους πολιτευμάτων, τη κρατία, τη μοναρχία και το οτισμό. ύτερη εξουσία: η εκλεγμένη από αό. ρ του συνταγματισμού, του ωρισμού των εξουσιών, της ργησης της δουλείας, της τασίας των ατομικών θεριών Charles-Louiss de Secondat, Baron de La Brède et de Montesquieu (1689-1755)
ορείς της εκτελεστικής εξουσίας δεν ι αφέντες του λαού, μα υπάλληλοί του. ός πρέπει να μπορεί να τους διορίζει α τους απολύει όποτε θέλει. Δεν χει θέμα να συμβληθούν με το λαό ει να τον υπακούουν. Jean-Jacques Rousseau νωνικό συμβόλαιο (1762), μτφρ. Δ. τελένος, Αναγνωστίδης, σ. 164.
νας ηγεμόνας χρησιμοποιεί την σία του εναντίον του λαού του [ ], ο λαός έχει το δικαίωμα να τον μετωπίσει με βία. Ο σωστός τρόπος α αντιμετωπιστεί η παράνομη βία ξουσίας είναι η βία. John Locke, 1632-1704 κίμια περί διακυβερνήσεως (1689)
θύνομαι σε σένα, Θεέ, που ύργησες όλα τα όντα. [ ] Κάνε που ανάβουν κεριά με το φως της ς για να σε λατρέψουν να νται αυτούς που αρκούνται στο του ήλιου σου κάνε, αυτοί που ύν άσπρο ράσο για να σου δείξουν γάπη τους να μη μισούν αυτούς που απούν το ίδιο, φορώντας μαύρο. François-Marie Arouet, 1694 1778 τεία περί ανεξιθρησκίας (1763).
νίσχυση της αστικής τάξης. ικεί μέρος της πολιτικής σίας οί: όχι ομοιογενής ομάδα σπάθεια των ευπορότερων για ξή τους στην τάξη των νών [αγορά γης, ερνητικών θέσεων, τίτλων νείας]
κονομική κρίση: Το γαλλικό ος ήταν στα πρόθυρα νομικής καταστροφής. γή ανάμειξη της Γαλλίας Αμερικανικό Πόλεμο της αρτησίας (1775-1783) στακτο οικονομικό βάρος χρεοκοπία.
789: δραματική αύξησηη της τιμής του ψωμιού χημη σοδειά του 1788 και του 1789 + βαρύτατο ώνας του 1788-1789) αύξηση των τιμών των τροφίμων ως και 60%, σιτοδεία.
ιξη του 1789: /3 του γαλλικού θυσμού μαστιζόταν από πείνα ονη κοινωνική ταραχή (ληστρικές ξεις + εξεγέρσεις).
απόπειρα της αριστοκρατίας να ανακαταλάβει το τος» ίτηση των ευγενών να ενισχύσουν την πολιτική κ νομική τους θέση μέσω της συμμετοχής τους στη ρική και τοπική διοίκησ ση [απαίτηση των επαρχια κήσεων για διεύρυνση της εξουσίας τους, όχι μόνο στική αλλά και νομοθετική: αναγνώριση του ιώματος για επικύρωση των φόρων]
εκίνημα της Επανάστασης: η κατάληψη της Βαστ 14 Ιουλίου 1789.