John C. Carr: «Θωρηκτό Αβέρωφ, κεραυνός στο Αιγαίο

John C. Carr: «Θωρηκτό Αβέρωφ, κεραυνός στο Αιγαίο Γιώργος Κιούσης TOP NEWS Δεκεμβρίου 23, 2015 Tου ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΙΟΥΣΗ Ναυπηγημένο στο Λιβόρνο της Ιταλίας το 1910, το θωρηκτό Αβέρωφ, εκτοπίσματος 10.000 τόνων, αποτέλεσε τη ναυαρχίδα και μακράν το μεγαλύτερο πολεμικό πλοίο του Ελληνικού Βασιλικού Ναυτικού έως το 1951, οπότε και αποσύρθηκε από την ενεργό υπηρεσία. Περισσότερο από έναν αιώνα μετά την κατασκευή του, εξακολουθεί να είναι αξιόπλοο, ένα από τα μόλις τρία θωρακισμένα καταδρομικά που υπάρχουν σήμερα σε όλο τον κόσμο. Αρχικά προορισμός του ήταν να ενταχθεί στο ιταλικό Ναυτικό, αλλά αγοράστηκε από την Ελλάδα και σύντομα έδρασε στους Βαλκανικούς Πολέμους και στον Β Παγκόσμιο Πόλεμο, ενώ έγινε το πρώτο ελληνικό πολεμικό σκάφος που εισήλθε στα ινδικά ύδατα από την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου, και συνέχισε να υπηρετεί σε καθήκοντα συνοδείας καθ όλο το

υπόλοιπο του πολέμου. Το 1945 πρυμνοδέτησε στον Πόρο όπου και εγκαταλείφθηκε έως το 1984, όταν το ελληνικό Γενικό Επιτελείο Ναυτικού αποφάσισε να το ανασύρει από τη λησμονιά. Έπειτα από χρόνια αργών επισκευών και συντήρησης, το πλοίο είναι τώρα αγκυροβολημένο στον Φαληρικό όρμο στην ακτή της Αθήνας ως πλωτό ναυτικό μουσείο.» Ο John C. Carr συγγραφέας του βιβλίου Θωρηκτό Αβέρωφ, κεραυνός στο Αιγαίο, εκδόσεις Ψυχογιός, όχι μόνο παρέχει τις πλήρεις τεχνικές προδιαγραφές και την επιχειρησιακή ιστορία του πλοίου, συμπεριλαμβανομένων λεπτομερειών της ανακαίνισής του, αλλά βασίζεται και σε διηγήσεις από πρώτο χέρι των αξιωματικών, υπαξιωματικών και ναυτών ώστε να εξιστορήσει τη μακρά και αξιόλογη σταδιοδρομία αυτού του έξοχου θωρηκτού.

-Πώς ασχοληθήκατε με αυτό το θέμα; Όπως εξηγώ στον πρόλογο του βιβλίου, πρωτόειδα το Αβέρωφ όταν ταξίδευα με ένα πλοίο προς την Ύδρα σε ηλικία 13 ετών. Σε εκείνη την ηλικία με εντυπωσίαζαν ακόμα τα δυνατά μεγάλα μεταλλικά αντικείμενα όπως οι βόμβες, τα θωρηκτά τα τανκς και τα τρένα. Μου ήρθε η ιδέα να γράψω ένα βιβλίο σχετικά όταν κατάλαβα πως υπάρχουν πολύ λίγες πληροφορίες στο διαδίκτυο, και κάποιες από αυτές ανακριβείς. Το μόνο βιβλίο που υπήρχε στην αγγλική γλώσσα για το Αβέρωφ ήταν πολύ μικρό και περιείχε μόνο μια γενική ιστορία. Φυσικά με ενθάρρυνε ο εκδότης μου, Pen and Sword, στο Ηνωμένο Βασίλειο. -Είχατε υλικό; Εφόσον το διαθέσιμο υλικό για το Αβέρωφ είναι ιδιαίτερα περιορισμένο, δεν ήταν δύσκολο να γίνει η έρευνα. Συμβουλεύθηκα κάποια απομνημονεύματα που βρήκα σε παλιά βιβλιοπωλεία. Αλλά πράγματι οφείλω τα πάντα στο Δημήτρη Πιτέλλο, ένα στέλεχος ναυτιλιακών, που είναι ειδικός σε ναυτιλιακά θέματα. Με δική του πρωτοβουλία και δικά του έξοδα, ο Δημήτρης μου βρήκε πάρα πολύ υλικό, ανέκδοτο μέχρι στιγμής στο ευρύ κοινό, σε σχέση με το πλήρωμα που υπηρέτησε στο Αβέρωφ κατά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Χωρίς αυτό δε θα μπορούσα να γράψω το βιβλίο. -Οι δυσκολίες; Δεν υπήρξε εύκολο να βρω αξιόπιστη πληροφόρησης σχετικά με το Οθωμανικό Ναυτικό των αρχών του 20 ου αιώνα, και επομένως έπρεπε να βασιστώ πολύ στο διαδίκτυο, φροντίζοντας να βλέπω με κριτικό μάτι την ακρίβεια των όσων έβρισκα. Επίσης χρησιμοποίησα την ιστορία της σύγχρονης Τουρκίας. -Το μεγαλύτερο κέρδος αυτής της συγγραφής; Ως τώρα δεν γνώριζα πολλά σε σχέση με πολεμικά πλοία, οπότε πιστεύω ότι το πιο εντυπωσιακό αποτέλεσμα της έρευνάς μου είναι η γνώση που αποκόμισα. Το

πιο εντυπωσιακό για την ακρίβεια ήταν η επίσκεψη στο ίδιο το πλοίο, που πραγματοποίησα πολλές φορές, ακόμα και στο μηχανοστάσιό του, για να ανακαλύψω πόσο θαυμάσιο δείγμα εφαρμοσμένης μηχανικής ήταν. -Από πότε ξεκινά η αγάπη σας για την ελληνική ιστορία; Από τότε που διδάχθηκα αρχαία ελληνικά στο σχολείο, έχω ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την Ελληνική ιστορία, ειδικά για την στρατιωτική πλευρά της. Όταν ήμουν 21 ετών ήρθα στην Ελλάδα για να παρακολουθήσω την κινηματογράφηση της ταινίας «Οι 300 Σπαρτιάτες» με πρωταγωνιστή των Ρίτσαρντ Έγκαν ως Λεωνίδα, εφόσον η μητέρα μου εργαζόταν στην ταινία. Υποθέτω πως από τότε είμαι εθισμένος. Έχω την έκδοση του Θουκυδίδη για πενήντα χρόνια και την έχω διαβάσει πολλές φορές! Και εφόσον ζω και εργάζομαι εδώ, είναι φυσικό ότι θα στρέψω το ενδιαφέρον μου σε βιβλία που προορίζονται για τον αγγλόφωνο κόσμο. -Τα βιβλία σας; The America Capsule (2005), science-fiction, SterlingHouse, USA Your Eyes Fourteen (2007) Athens News, Athens On Spartan Wings: The Royal Hellenic Air Force in World War Two (2012), Pen and Sword, UK Sparta s Kings (2012), Pen and Sword, UK The Defence and Fall of Greece 1940-1941 (2013), Pen and Sword, UK RHNS Averof (2014), Pen and Sword, UK Fighting Emperors of Byzantium (2015), Pen and Sword, UK -Το επόμενο βιβλίο; Τώρα δουλεύω πάνω σε μια στρατιωτική ιστορία των Ιπποτών του Αγίου Ιωάννη, το οποίο αναμένεται να κυκλοφορήσει από τις Εκδόσεις Pen and Sword τον επόμενο χρόνο.

1 Tου ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΙΟΥΣΗ Ναυπηγημένο στο Λιβόρνο της Ιταλίας το 1910, το θωρηκτό Αβέρωφ, εκτοπίσματος 10.000 τόνων, αποτέλεσε τη ναυαρχίδα και μακράν το μεγαλύτερο πολεμικό πλοίο του Ελληνικού Βασιλικού Ναυτικού έως το 1951, οπότε και αποσύρθηκε από την ενεργό υπηρεσία. Περισσότερο από έναν αιώνα μετά την κατασκευή του, εξακολουθεί να είναι αξιόπλοο, ένα από τα μόλις τρία θωρακισμένα καταδρομικά που υπάρχουν σήμερα σε όλο τον κόσμο. Αρχικά προορισμός του ήταν να ενταχθεί στο ιταλικό Ναυτικό, αλλά αγοράστηκε από την Ελλάδα και σύντομα έδρασε στους Βαλκανικούς Πολέμους και στον Β Παγκόσμιο Πόλεμο, ενώ έγινε το πρώτο ελληνικό πολεμικό σκάφος που εισήλθε στα ινδικά ύδατα από την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου, και συνέχισε να υπηρετεί σε καθήκοντα συνοδείας καθ όλο το υπόλοιπο του πολέμου. Το 1945 πρυμνοδέτησε στον Πόρο όπου και εγκαταλείφθηκε έως το 1984, όταν το ελληνικό Γενικό Επιτελείο Ναυτικού αποφάσισε να το ανασύρει από τη λησμονιά. Έπειτα από χρόνια αργών επισκευών και συντήρησης, το πλοίο είναι τώρα αγκυροβολημένο στον Φαληρικό όρμο στην ακτή της Αθήνας ως πλωτό ναυτικό μουσείο.»

Ο John C. Carr συγγραφέας του βιβλίου Θωρηκτό Αβέρωφ, κεραυνός στο Αιγαίο, εκδόσεις Ψυχογιός, όχι μόνο παρέχει τις πλήρεις τεχνικές προδιαγραφές και την επιχειρησιακή ιστορία του πλοίου, συμπεριλαμβανομένων λεπτομερειών της ανακαίνισής του, αλλά βασίζεται και σε διηγήσεις από πρώτο χέρι των αξιωματικών, υπαξιωματικών και ναυτών ώστε να εξιστορήσει τη μακρά και αξιόλογη σταδιοδρομία αυτού του έξοχου θωρηκτού.

-Πώς ασχοληθήκατε με αυτό το θέμα; Όπως εξηγώ στον πρόλογο του βιβλίου, πρωτόειδα το Αβέρωφ όταν ταξίδευα με ένα πλοίο προς την Ύδρα σε ηλικία 13 ετών. Σε εκείνη την ηλικία με εντυπωσίαζαν ακόμα τα δυνατά μεγάλα μεταλλικά αντικείμενα όπως οι βόμβες, τα θωρηκτά τα τανκς και τα τρένα. Μου ήρθε η ιδέα να γράψω ένα βιβλίο σχετικά όταν κατάλαβα πως υπάρχουν πολύ λίγες πληροφορίες στο διαδίκτυο, και κάποιες από αυτές ανακριβείς. Το μόνο βιβλίο που υπήρχε στην αγγλική γλώσσα για το Αβέρωφ ήταν πολύ μικρό και περιείχε μόνο μια γενική ιστορία. Φυσικά με ενθάρρυνε ο εκδότης μου, Pen and Sword, στο Ηνωμένο Βασίλειο. -Είχατε υλικό; Εφόσον το διαθέσιμο υλικό για το Αβέρωφ είναι ιδιαίτερα περιορισμένο, δεν ήταν δύσκολο να γίνει η έρευνα. Συμβουλεύθηκα κάποια απομνημονεύματα που βρήκα σε παλιά βιβλιοπωλεία. Αλλά πράγματι οφείλω τα πάντα στο Δημήτρη Πιτέλλο, ένα στέλεχος ναυτιλιακών, που είναι ειδικός σε ναυτιλιακά θέματα. Με δική του πρωτοβουλία και δικά του έξοδα, ο Δημήτρης μου βρήκε πάρα πολύ υλικό, ανέκδοτο μέχρι στιγμής στο ευρύ κοινό, σε σχέση με το πλήρωμα που υπηρέτησε στο Αβέρωφ κατά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Χωρίς αυτό δε θα μπορούσα να γράψω το βιβλίο. -Οι δυσκολίες; Δεν υπήρξε εύκολο να βρω αξιόπιστη πληροφόρησης σχετικά με το Οθωμανικό Ναυτικό των αρχών του 20 ου αιώνα, και επομένως έπρεπε να βασιστώ πολύ στο διαδίκτυο, φροντίζοντας να βλέπω με κριτικό μάτι την ακρίβεια των όσων έβρισκα. Επίσης χρησιμοποίησα την ιστορία της σύγχρονης Τουρκίας. -Το μεγαλύτερο κέρδος αυτής της συγγραφής; Ως τώρα δεν γνώριζα πολλά σε σχέση με πολεμικά πλοία, οπότε πιστεύω ότι το πιο εντυπωσιακό αποτέλεσμα της έρευνάς μου είναι η γνώση που αποκόμισα. Το πιο εντυπωσιακό για την ακρίβεια ήταν η επίσκεψη στο ίδιο το πλοίο, που πραγματοποίησα πολλές φορές, ακόμα και στο μηχανοστάσιό του, για να ανακαλύψω πόσο θαυμάσιο δείγμα εφαρμοσμένης μηχανικής ήταν. -Από πότε ξεκινά η αγάπη σας για την ελληνική ιστορία; Από τότε που διδάχθηκα αρχαία ελληνικά στο σχολείο, έχω ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την Ελληνική ιστορία, ειδικά για την στρατιωτική πλευρά της. Όταν ήμουν 21 ετών ήρθα στην Ελλάδα για να παρακολουθήσω την κινηματογράφηση της ταινίας «Οι 300 Σπαρτιάτες» με πρωταγωνιστή των Ρίτσαρντ Έγκαν ως Λεωνίδα, εφόσον η μητέρα μου εργαζόταν στην ταινία. Υποθέτω πως από τότε είμαι εθισμένος. Έχω την έκδοση του Θουκυδίδη για πενήντα χρόνια και την έχω διαβάσει πολλές φορές! Και εφόσον ζω και εργάζομαι εδώ, είναι φυσικό ότι θα στρέψω το ενδιαφέρον μου σε βιβλία που προορίζονται για τον αγγλόφωνο κόσμο. -Τα βιβλία σας; The America Capsule (2005), science-fiction, SterlingHouse, USA Your Eyes Fourteen (2007) Athens News, Athens

On Spartan Wings: The Royal Hellenic Air Force in World War Two (2012), Pen and Sword, UK Sparta s Kings (2012), Pen and Sword, UK The Defence and Fall of Greece 1940-1941 (2013), Pen and Sword, UK RHNS Averof (2014), Pen and Sword, UK Fighting Emperors of Byzantium (2015), Pen and Sword, UK -Το επόμενο βιβλίο; Τώρα δουλεύω πάνω σε μια στρατιωτική ιστορία των Ιπποτών του Αγίου Ιωάννη, το οποίο αναμένεται να κυκλοφορήσει από τις Εκδόσεις Pen and Sword τον επόμενο χρόνο.