ΤΕΡΝΕΡ-ΑΤΜΟΠΛΟΙΟ- ΣΕ-ΧΙΟΝΟΘΥΕΛΛΑ «Εγώ είμαι ο τόπος σου, ίσως να μην είμαι κανείς αλλά μπορώ να γίνω αυτό που θέλεις» (Γ. Σεφέρης-«Επί σκηνής» Δ ) Η ΤΕΧΝΗ ΣΑΝ ΠΑΡΑΜΥΘΙ Η Θάλασσα στην τέχνη Σύνθεση υλικού: ΣΜΥΡΝΙΩΤΗ ΒΑΣΙΛΙΚΗ Τ.Ε. 4ο Δ.ΣΧ.ΔΑΦΝΗΣ
ΘΑΛΑΣΣΑ θάλασσα στοὸ νοῦ στηὸν ψυχηὸ και ὸ στι ὸς φλέβες μας θάλασσα. Εἴδαμε ταὸ πλοῖα ναὸ φέρνουν τι ὸς μυθικεὸς χῶρες ἐδῶ στηὸν ξανθηὸ ἀμμουδιαὸ ὅπου ἀργοποροῦν οἱ βραδινοι ὸ ὁδοιπόροι (Γιάννη Ρίτσου «Το εμβατήριο του ωκεανού», απόσπασμα). Σπύρος Βασιλείου
ΘΑΛΑΣΣΑ θάλασσα στοὸ νοῦ στηὸν ψυχηὸ και ὸ στι ςὸ φλέβες μας θάλασσα. Εἴδαμε ταὸ πλοῖα ναὸ φέρνουν τι ςὸ μυθικεὸς χῶρες ἐδῶ στηὸν ξανθηὸ ἀμμουδιαὸ ὅπου ἀργοποροῦν οἱ βραδινοι ὸ ὁδοιπόροι. Ντύσαμε τι ςὸ παιδικεὸς ἀγάπες μας μεὸ νωπαὸ φύκια. Προσφέραμε στουὸς θεουὸς τῆς ἀκρογιαλιᾶς ὄστρακα στιλπναὸ και ὸ βότσαλα. Χρώματα πρωϊναὸ διαλυμένα στοὸ νεροὸ πυρκαϊεὸς δειλινῶν στουὸς ὤμους τῶν γλάρων κατάρτια πουὸ δείχνουν τοὸ ἄπειρο ἀνοιχταὸ κατώφλια στοὸ βῆμα τῆς νύχτας και ὸ πάνω ἀπ τοὸν ὕπνο τῆς πέτρας μετέωρο κατάφωτο ἀσίγαστο τοὸ τραγούδι τῆς θάλασσας ναὸ μπαίνει ἀπ ταὸ μικραὸ παράθυρα ναὸ σχεδιάζει κήπους λάμψεις και ὸ ὄνειρα σταὸ νωπαὸ τζάμια και ὸ σταὸ κοιμισμένα μέτωπα. (Γιάννη Ρίτσου «Το εμβατήριο του ωκεανού», απόσπασμα). Θεόδ. Στάμος
Φεγγάρι εδώ φεγγάρι εκεί Αίνιγμα διαβασμένο από τη θάλασσα Για το δικό σου το χατίρι Ο κήπος έμπαινε στη θάλασσα βαθύ γαρίφαλο ακρωτήρι. Οδυσσέας Ελύτης, «Ο κήπος έμπαινε στη θάλασσα» Κώστας Τσόκλης
Στη θάλασσα..μέσα μου σάλευε η ψυχή για μακρινά ταξίδια κι ονειρευόμουνα λαμπρές, μεγάλες πολιτείες όπου θα ζούσα μια ζωή φανταχτερή, παρόμοια μ εκείνη που σε ξενικές εδιάβαζα ιστορίες. Τώρα, από κείνον τον καιρό έχουν περάσει χρόνια, τα βήματά μου έσυρα σε πλήθος ξένους τόπους και γνώρισα όλες τις ζωές και όλους τους ανθρώπους και, κουρασμένος, έρχομαι σήμερα να ξεχάσω της ταραγμένης μου ζωής τη μάταιη ιστορία μες τη δική σου, ω Θάλασσα, μεγάλη ανησυχία! ΚΩΣΤΑΣ ΟΥΡΑΝΗΣ Γιάννης Σταύρου
(Οδυσσέας Ελύτης, «Ο κήπος έμπαινε στη θάλασσα») Ο κήπος έμπαινε στη θάλασσα Βαθύ γαρίφαλο ακρωτήρι Το χέρι σου έφευγε με το νερό Να στρώσει νυφικό το πέλαγος Το χέρι σου άνοιγε τον ουρανό. Άγγελοι μ έντεκα σπαθιά Πλέανε πλάι στο όνομά σου Σκίζοντας τ ανθισμένα κύματα Κάτω μπατέρναν τα λευκά πανιά Σ απανωτές σπιλιάδες γρέγου. Παναγιώτης Τέτσης
- Κώστας Βάρναλης, [Να σ αγναντεύω θάλασσα] Να σ αγναντεύω, θάλασσα, να μη χορταίνω απ το βουνό ψηλά στρωτή και καταγάλανη και μέσα να πλουταίνω απ τα μαλάματά σου τα πολλά. Να ναι χινοπωριάτικον απομεσήμερο, όντας μετ άξαφνη νεροποντή χυμάει μες απ τα σύννεφα θαμπωτικά γελώντας ήλιος χωρίς μαντύ. Κώστας Πανιάρας
Νίκος Αλεξίου, κύματα
Βασίλης Σοφιανόπουλος
Αντώνης Καστρινάκης
Αιμίλιος Προσαλέντης, ταξιδεύοντας στο σεληνόφωτο
Να ναι χινοπωριάτικον απομεσήμερο, όντας μετ άξαφνη νεροποντή χυμάει μες απ τα σύννεφα θαμπωτικά γελώντας ήλιος χωρίς μαντύ. Κώστας Βάρναλης, [Να σ αγναντεύω θάλασσα] Τέτσης
Τα φορτηγά καράβια συλλογίζομαι που γέρασαν και τώρα, λαβωμένα, χωρίς ούτε μια βάρδια στο κατάστρωμα, σαπίζουν στ ακρολίμανα δεμένα Τα φορτηγά καράβια ΚΩΣΤΑΣ ΟΥΡΑΝΗΣ Γιάννης Σπυρόπουλος
Ήταν ένα μικρό καράβι, που ήταν αταξίδευτο Οεοε, οεοε. Γιάννης Κόττης
-Φ. Γκ. Λόρκα, «Η μπαλάντα του νερού της θάλασσας» Η θάλασσα χαμογελάει στα μάκρη δόντια τ αφρού ουράνια χείλη -Τι πουλάς ω κόρη θλιμμένη με τα στήθη σου γυμνά ; -Καλέ κύρη, το νερό πουλάω των θαλασσών -Τι φέρνεις μελαχρινούλα με το αίμα σου αντάμα ; -Φέρνω, καλέ κύρη, το νερό των θαλασσών -Τούτα τ αλμυρά δάκρυα πούθε βγαίνουν μητέρα ; -Κλαίω καλέ κύρη το νερό των θαλασσών Καρδιά, κι αυτή η πίκρα η μεγάλη πούθε αναβλύζει ; -Πολύ πικρό είναι το νερό των θαλασσών! Η θάλασσα χαμογελάει στα μάκρη δόντια του αφρού ουράνια χείλη Γ. Γουναρόπουλος, θάλασσα
Κ. Π. Καβάφης, «Φωνή απ την Θάλασσα» Βγάζει η θάλασσα κρυφή φωνή φωνή που μπαίνει μες στην καρδιά μας και την συγκινεί και την ευφραίνει. Τραγούδι τρυφερό η θάλασσα μας ψάλλει, τραγούδι που έκαμαν τρεις ποιηταί μεγάλοι, ο ήλιος, ο αέρας και ο ουρανός Το ψάλλει με την θεία της φωνή εκείνη, όταν στους ώμους της απλώνει την γαλήνη σαν φόρεμά της ο καιρός ο θερινός. Αντώνης Μαλλιαράκης
«Θάλασσα πλατιά» Κύματα πουλιά στα ταξίδια σας που πάτε τα αλαργινά την κρυφή μου λύπη πάρτε κι απο `κει μακριά να μου φέρετε κι εμένα τη χαρά Στίχοι: Γιώργος Ρούσος Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις Hokusai Katsushika, Thirty-six Views of Mount Fuji, 1823-1830
Νικηφόρος Βρεττάκος, «Άπλωνα, θάλασσα» Άπλωνα, θάλασσα, τα χέρια παντού, Ζητώντας απ όλα βοήθεια κι αγάπη. Όλα μου έδωσαν. Κ εκτός από τον ομιλούντα σου φλοίσβο και τον ρυακίζοντα ουρανό, η ψυχή μου πήρε απ όλα, θησαύρισε πράγματα. Κ έγινε ομοίωση, σώμα μικρό του παντός. Η φωνή του φωνή μου, φως μου το φως του. Η ψυχή μου, ο κόσμος που γίνεται λόγος. Η ψυχή μου, ο λόγος που γίνεται κόσμος. Paul Klee-ΤΡΙΚΙΜΙΣΜΕΝΑ ΝΕΡΑ
Ω Θάλασσα! σαν ήμουνα παιδί, εξεκινούσα απ το μικρό μου το χωριό κι ερχόμουνα σε σένα κι από να βράχο κοίταζα, ρεμβαστικά, για ώρες τα κύματά σου κάτω μου να σκάζουν αφρισμένα ΚΩΣΤΑΣ ΟΥΡΑΝΗΣ. Albert Edelfelt ΑΓΟΡΙΑ ΠΑΙΖΟΥΝ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΛΙΑ
ΟΜΑΔΑ ΣΤ ΟΜΑΔΑ Γ Η ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΤΩΝ ΟΜΑΔΩΝ Γ,ΣΤ ΠΟΥ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ: «ΗΤΕΧΝΗ ΣΑΝ ΠΑΡΑΜΥΘΙ» ΣΤΗ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ ΕΠΙΛΕΓΟΥΝ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΑ ΕΙΔΗ ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΝΟΔΕΥΣΟΥΝ ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΕΧΝΗΣ