ΑΠΟΔΡΑΣΗ ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΤΟΥ ΤΡΟΜΟΥ
- Α,α,α,α,α,α,α! ούρλιαξε η Νεφέλη - Τρομερό! συμπλήρωσε η Καλλιόπη - Ω, Θεέ μου! αναφώνησα εγώ - Απίστευτα τέλειο! είπε η Ειρήνη και όλες την κοιτάξαμε λες και είπε πως ήταν εξωγήινος! Είχαμε βρεθεί και οι τέσσερις σε μια τεράστια ανατριχιαστική και απίστευτα μυστηριώδη βιβλιοθήκη! Δεν έχουμε καμία, μα καμία απολύτως ιδέα πως βρεθήκαμε εδώ! Τη μία στιγμή διαβάζαμε όλες μαζί το αγαπημένο μας βιβλίο και την άλλη βρεθήκαμε εδώ! Το όνομα του βιβλίου ήταν «ΑΤΙΤΛΟ» και είχε τις πιο τρομακτικές ιστορίες που είχε γνωρίσει ποτέ ο πλανήτης γη! Το τελευταίο πράγμα που θυμόμαστε,πριν βρεθούμε εδώ, ήταν όταν εγώ είπα: «Από πού να προέρχεται;». Όλες μας αυτό αναρωτιόμασταν Βλέπετε το βιβλίο δεν είχε ούτε συγγραφέα, ούτε εκδότη, ούτε εικονογράφο! Τίποτα. Μου το είχε χαρίσει ο προπάππους μου,o Δημήτρης Ροκκάς, λίγο πριν πεθάνει. Είπε να το ανοίξω όταν νομίζω πως θα είμαι έτοιμη! Και νιώθω έτοιμη! Έτοιμη για οτιδήποτε! Το ερώτημα είναι αν και οι φίλες μου ήταν έτοιμες! Προσπαθούμε να βρούμε μια άκρη, αλλά τίποτα. Για την ακρίβεια, τίποτα λογικό και σίγουρο! Εκτός αν είναι φυσιολογικό, τα βιβλία να μη θέλουν να τα διαβάσουμε! Η Νεφέλη προσπάθησε να ανοίξει ένα βιβλίο και δεν άνοιγε με τίποτα! Προσπαθήσαμε να το ανοίξουμε όλες
μαζί, αλλά το μόνο που καταφέραμε, ήταν να πέσουμε όλες στο πάτωμα! Κανένα βιβλίο δεν ανοίγει! Πρέπει να φύγουμε από δω! Δεν υπάρχει όμως καμιά διέξοδος και είμαστε οι μόνες εδώ μέσα! Διόρθωση: Είμαστε οι μόνες ζωντανές εδώ μέσα! Αυτό που βλέπουμε μπροστά μας αυτή τη στιγμή δεν είναι ζωντανό αλλά μας μι μι μιλάει και μας λέει «Ξέρετε ποιο βιβλίο μπορεί να σε μεταφέρει στην Κω;»! Παύση κειμένου για ομαδική τσιρίδα: ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ! Είναι ένα ανατριχιαστικό φάντασμα με γυαλιά ηλίου, σανίδα του σερφ και το πιο τρομακτικό Χαβανέζικο πουκάμισο! - Τελικά ξέρετε ή όχι; μας ξαναρώτησε. - Θα σου απαντήσουμε αν μας απαντήσεις κι εσύ στις δικές μας ερωτήσεις! Είπε η Καλλιόπη πεισματάρικα, τινάζοντας τις ξανθές μπούκλες της. - Θα σου απαντήσω αν μου απαντήσεις. - Κι εγώ θα σου δώσω μία τσίχλα αν μου απαντήσεις πρώτος - Δύο - Τρεις - Πέντε - Μία - Μία - Καλά μία! Η Καλλιόπη τον ρώτησε γιατί τα βιβλία δεν ανοίγουν και τι εννοεί ρωτώντας μας «Ποιο βιβλίο μπορεί να σε μεταφέρει στην Κω» Εκείνο της
απάντησε: «πρέπει να είσαι φάντασμα ή να έχεις συγγένεια με τον Δημήτριο Ροκκά, αυτόν που ανακάλυψε αυτή εδώ την βιβλιοθήκη,για να μπορέσεις να ανοίξεις ένα βιβλίο. Τα βιβλία, μπορούν να σε μεταφέρουν σε άλλους κόσμους! Εγώ ψάχνω το βιβλίο που μπορεί να σε μεταφέρει στην Κω. Δηλαδή στην Φαντασμοκώ.» Απίστευτο! Ο Δημήτριος Ροκκάς είναι ο προπάππους μου, όπως ανέφερα και προηγουμένως! Μας είχε πει πως έκανε μια σημαντική ανακάλυψη, αλλά δε μας την είπε! Καλύτερα να το πω στα κορίτσια! - Ουάου! Ίσως να μπορέσεις να ανοίξεις ένα βιβλίο! Μου απάντησε η Νεφέλη - Ας δοκιμάσουμε! Επανέλαβε μετά από μένα: Κε λαζ του κορπέ μι σι ες κι εκ λι μπε. Είπε το φάντασμα κι εγώ επανέλαβα Τα βιβλία άνοιξαν και το φάντασμα βούτηξε μέσα σε ένα που λεγόταν: «Η ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΗ ΦΑΝΤΑΣΜΟΚΩ». Χωρίς να μας πει λέξη! Μάλλον θα βιάζεται! Αλλά όχι! Μόλις τώρα γύρισε και έφερε ένα κεσεδάκι με μασημένες τσίχλες! Είναι αηδία! «Την τσίχλα μου δεσποινίς!» είπε, και η Καλλιόπη του έδωσε μια ροζ τσιχλίτσα, τυλιγμένη σε ένα πολύχρωμο χαρτάκι. Μπροστά στα πόδια μου έχει πέσει ένα μεγάλο βιβλίο με τίτλο: «Ο κόσμος των ανθρώπων». Μέσα στο βιβλίο βλέπω το «ΑΤΙΤΛΟ» παρατημένο στον καναπέ του σπιτιού μου! Εκεί που ήμασταν! Μέσα βλέπω εμάς! Τώρα τα κατάλαβα όλα!
Μεταφερθήκαμε μέσα στο βιβλίο! Διαβάζαμε την ιστορία με την βιβλιοθήκη του τρόμου! Εκεί που μπορείς να βρεθείς μέσα στα βιβλία, αλλά και να συναντήσεις ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΑ!!! Εξήγησα στα κορίτσια τι συμβαίνει! Τώρα το μόνο που μας μένει είναι να πάμε μέσα στο βιβλίο! Αφού βοηθήσουμε το φίλο μας! Μόλις το φάντασμα πήγε εκεί που επιθυμούσε, βούτηξα κι εγώ μέσα στο βιβλίο που είχε πέσει τυχαία στα πόδια μου. Πέρασα με μεγάλη ευκολία και βρέθηκα στον καναπέ του σπιτιού μου με το «ΑΤΙΤΛΟ» στα χέρια μου. Όμως τα κορίτσια δεν μπορούν να βγουν! Βρίσκονται ακόμα μέσα στο βιβλίο! Σωστά! Αφού αυτές δεν έχουν συγγένεια με τον προπάππου μου! Μπορούν να μπουν στο βιβλίο, αλλά όχι να βγουν! - Τρέξε Βασιλική! Μου φώναξε η Ειρήνη. Φέρε βοήθεια! - Ποιόν να φωνάξω; - Δεν ξέρω! Κάποιον που μπορεί να μας βγάλει από δω και γρήγορα! - Ίσως δεν χρειάζεται Θα βγούμε μόνες μας, με αυτό! Είπε η Καλλιόπη και έδειξε στα κορίτσια τις τσίχλες. Δεν έχω ιδέα τι θα κάνουν! Πάντως η Καλλιόπη σκαρφίζεται καλά σχέδια! Θα αποδράσουν, το ξέρω! Ουόου! Είχα δίκιο! Βγαίνουν απ το βιβλίο, μέσα σε μια τεράστια φούσκα από τσίχλα! -Μα Πως τις ρώτησα εγώ.
-Βλέπεις, όταν έδωσα την τσίχλα μου στο φάντασμα, λίγο φαντασμοεκτόπλασμα πήγε πάνω μου και έπεσε πάνω σε μια απ τις τσίχλες μου! Το φαντασμοεκτόπλασμα μεγάλωσε την τσίχλα και όταν τη φουσκώσαμε μετατράπηκε σε ΦΑΝΤΑΣΜΑ! Τα υπόλοιπα ήταν εύκολα! μου απάντησε η Καλλιόπη και έμεινα με ανοικτό το στόμα! - Αυτό ήταν μια Φανταστικοτελειοφοβερότατη μέρα! φώναξε η Ειρήνη. - Ναι. Τώρα που ξέρω πως δε πέθανα από τρομάρα, θα ήθελα να το ξανακάνω! Είπε η Νεφέλη. Μερικές φορές αλήθεια αναρωτιέμαι αν η ζωή μου είναι βαρετή ή απίθανη και ασυνήθιστη! Πάντως εγώ έμεινα ευχαριστημένη με τη γενναιοδωρία του προπάππου μου! Δεν παίρνουν όλοι τέτοια βιβλία!
Μήπως εσείς πιστεύεται πως όλα ήταν ένα όνειρο Ή μια φαντασίωση; Όχι. Είναι πέρα για πέρα αληθινή αυτή η ιστορία, όσο πιστεύουμε και έχουμε το θάρρος να εξερευνήσουμε έναν άλλο κόσμο