Η Επιτροπή Συντονισµού της Κυβερνητικής Πολιτικής στον τοµέα του Χωροταξικού Σχεδιασµού και της Αειφόρου Ανάπτυξης

Αριθµ. ΕΓΚΡΙΣΗ ΕΙ ΙΚΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΧΩΡΟΤΑΞΙΚΟΥ ΣΧΕ ΙΑΣΜΟΥ ΚΑΙ ΑΕΙΦΟΡΟΥ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΟΥΡΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ ΜΕΛΕΤΗΣ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΩΝ ΕΠΙΠΤΩΣΕΩΝ ΑΥΤΟΥ Η Επιτροπή Συντονισµού της Κυβερνητικής Πολιτικής στον τοµέα του Χωροταξικού Σχεδιασµού και της Αειφόρου Ανάπτυξης Α. Έχοντας υπόψη: 1. Τις διατάξεις του ν. 2742/1999 «Χωροταξικός σχεδιασµός και αειφόρος ανάπτυξη και άλλες διατάξεις» (ΦΕΚ 207 Α ). 2. Τις διατάξεις της υπ αρ. ΥΠΕΧΩ Ε/ΕΥΠΕ/οικ.107017/28.08.2006 κοινής απόφασης των Υπουργών Οικονοµίας και Οικονοµικών, Περιβάλλοντος Χωροταξίας και ηµοσίων Έργων και του Υφυπουργού Εσωτερικών, ηµόσιας ιοίκησης και Αποκέντρωσης «Εκτίµηση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων ορισµένων σχεδίων και προγραµµάτων, σε συµµόρφωση µε τις διατάξεις της οδηγίας 2001/42/ΕΚ «σχετικά µε την εκτίµηση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων ορισµένων σχεδίων και προγραµµάτων» του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συµβουλίου της 27ης Ιουνίου 2001» (ΦΕΚ 1225 Β /5.9.2006). 3. Το Γενικό Πλαίσιο Χωροταξικού Σχεδιασµού και Αειφόρου Ανάπτυξης (ΦΕΚ 128 A ). 4. Τη µελέτη του Ειδικού Πλαισίου Χωροταξικού Σχεδιασµού και Αειφόρου Ανάπτυξης για τον Τουρισµό, (Φεβρουάριος 2007) 5. Την Στρατηγική Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (Σ.Μ.Π.Ε.) για το Ειδικό Πλαίσιο Χωροταξικού και Αειφόρου Ανάπτυξης για τον Τουρισµό (Μάιος 2007). 6. Το µε α.π. οικ. 20076 / 15.05.2007 έγγραφο της ιεύθυνσης Χωροταξίας του Υ.ΠΕ.ΧΩ..Ε., µε το οποίο διαβιβάστηκε στην Ε.Υ.ΠΕ./ Υ.ΠΕ.ΧΩ..Ε. η Στρατηγική Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (Σ.Μ.Π.Ε.) του Ειδικού Πλαισίου Χωροταξικού Σχεδιασµού και Αειφόρου Ανάπτυξης για τον Τουρισµό. 7. Το µε α.π. 129714 / 06.06.07 έγγραφο της Ε.Υ.ΠΕ. / Υ.ΠΕ.ΧΩ..Ε., µε το οποίο διαβιβάστηκε αντίγραφο της Σ.Μ.Π.Ε. προς: α) τα Υπουργεία Ανάπτυξης, Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίµων, Πολιτισµού, Τουριστικής Ανάπτυξης, Εµπορικής Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής και Μεταφορών και Επικοινωνιών, β) τη ιεύθυνση Περιβαλλοντικού Σχεδιασµού, τη ιεύθυνση Πολεοδοµικού Σχεδιασµού και την Κεντρική Υπηρεσία Υδάτων του Υ.ΠΕ.ΧΩ..Ε., γ) τους Οργανισµούς Ρυθµιστικού Σχεδίου και Προστασίας Περιβάλλοντος Αθήνας και Θεσσαλονίκης,

δ) τα Περιφερειακά Συµβούλια των δεκατριών Περιφερειών της Χώρας και ε) τη /νση Χωροταξίας του Υ.ΠΕ.ΧΩ..Ε., προκειµένου να δηµοσιοποιήσει τη Σ.Μ.Π.Ε. στο κοινό. 8. Την από 8.6.07 ανακοίνωση που δηµοσιεύθηκε στις εφηµερίδες ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ και ΕΘΝΟΣ, καθώς και στο διαδικτυακό κόµβο του Υ.ΠΕ.ΧΩ..Ε., µε την οποία γνωστοποιήθηκε στο κοινό η έναρξη της διαδικασίας διαβούλευσης επί της οικείας Σ.Μ.Π.Ε. 9. Τις απόψεις που διατυπώθηκαν στο πλαίσιο της διαδικασίας δηµόσιας διαβούλευσης για το Ειδικό Χωροταξικό Πλαίσιο για τον Τουρισµό και τη Στρατηγική Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων αυτού. 10. Την από 26.09.08 εισήγηση της ιεύθυνσης Χωροταξίας του Υ.ΠΕ.ΧΩ..Ε. προς το Εθνικό Συµβούλιο Χωροταξικού Σχεδιασµού και Αειφόρου Ανάπτυξης. 11. Τη µε αριθµό 1/04.02.09 γνωµοδότηση του Εθνικού Συµβουλίου Χωροταξικού Σχεδιασµού και Αειφόρου Ανάπτυξης. 12. Την από. εισήγηση του Υπ. ΠΕ.ΧΩ..Ε. προς την Επιτροπή Συντονισµού της Κυβερνητικής Πολιτικής στον τοµέα του Χωροταξικού Σχεδιασµού και της Αειφόρου Ανάπτυξης. 13. Το γεγονός ότι από τις κανονιστικές διατάξεις της απόφασης αυτής δεν προκαλείται δαπάνη σε βάρος του κρατικού προϋπολογισµού. Β. Εκτιµώντας ιδίως τα ακόλουθα: 1. H τουριστική δραστηριότητα διογκώνεται ραγδαία ως οικονοµικό, κοινωνικό και πολιτισµικό φαινόµενο σε παγκόσµιο επίπεδο, µε ρυθµούς άνω του 6% ετησίως που αναµένεται να συνεχισθούν µεσοπρόθεσµα και αποκτά νέα ποιοτικά χαρακτηριστικά, υπό το καθεστώς ενός διαρκώς εντεινόµενου διεθνούς ανταγωνισµού. Ειδικότερα σύµφωνα µε µακροπρόθεσµες προβλέψεις 1 η Ευρώπη µέχρι το 2020 αναµένεται να έχει ετήσια ρυθµό ανάπτυξης της τάξης του 4 % και το µερίδιο της στην παγκόσµια τουριστική κίνηση να διαµορφωθεί στο 46%. 2. Οι αλλαγές που συντελούνται στην παγκόσµια τουριστική αγορά έχουν άµεσα αποτελέσµατα στα χαρακτηριστικά, τον τρόπο διάθεσης και τις απαιτήσεις για τη διαµόρφωση του ελληνικού τουριστικού προϊόντος. Ιδιαίτερα επισηµαίνεται η αυξηµένη ζήτηση κατοικίας σε οργανωµένα συγκροτήµατα τουρισµού καθώς και µορφών διαχείρισης τουριστικών καταλυµάτων (π.χ. condo hotels) στη λογική της πώλησης ή και της µακροχρόνιας µίσθωσης σε τρίτους, ενός ποσοστού της τουριστικού συγκροτήµατος υπό τη µορφή ανεξάρτητων διαµερισµάτων ή κατοικιών που χρησιµοποιούνται από τον φορέα της τουριστικής επιχείρησης ως τµήµα του ξενοδοχείου δυνάµει µισθωτικών συµβάσεων που συνάπτονται 1 UNWTO, Tourism 2020 Vision 2

µεταξύ αυτού και των κυρίων των δηµιουργούµενων αυτοτελών ιδιοκτησιών. 3. Η έλλειψη συγκροτηµένης κοινής τουριστικής πολιτικής στο πλαίσιο της ΕΕ, δυσχεραίνει τη σχεδιασµένη τουριστική ανάπτυξη της χώρας, µειώνει τις δυνατότητες προγραµµατισµού και ελέγχου επί της τουριστικής πολιτικής, περιορίζει τη δυνατότητα της χώρας να υποστηρίξει µε υποδοµές τη χωρική διάχυση και την ποιοτική αναβάθµιση της τουριστικής δραστηριότητας (παρά τις σηµαντικές προσπάθειες εκσυγχρονισµού και βελτίωσης της ανταγωνιστικότητας που έχουν γίνει στο πλαίσιο του εκάστοτε ισχύοντος αναπτυξιακού νόµου και τα επί µέρους προγράµµατα του Β και Γ ΚΠΣ), ενώ ταυτόχρονα οξύνει τους κινδύνους που προέρχονται από τις απαιτήσεις που διαµορφώνει ο διεθνής ανταγωνισµός. 4. Το σύνολο των συγκριτικών πλεονεκτηµάτων της χώρας (πολιτισµικό κεφάλαιο, κλίµα, πολυνησιακός χαρακτήρας, µήκος και ποιότητα των ακτών, φυσικό περιβάλλον, ποικιλία και έντονη εναλλαγή της µορφής και του είδους των πόρων, πυκνότητα και ποικιλία των περιοχών ιδιαίτερου φυσικού κάλλους), την καθιστούν µοναδική στον παγκόσµιο τουριστικό χάρτη ως προς τις δυνατότητες ανάπτυξης των περισσοτέρων από τις σύγχρονες µορφές τουρισµού και µάλιστα υψηλών απαιτήσεων. 5. Η διατήρηση και ανάδειξη των φυσικών και πολιτιστικών πόρων και του τοπίου καθώς και η αντιµετώπιση των επιπτώσεων που σχετίζονται µε τις κλιµατικές αλλαγές αποτελούν βασική προϋπόθεση για την επίτευξη ενός αειφόρου τουρισµού, ο οποίος επιδρά µε θετικό τρόπο στην απασχόληση και την ανάπτυξη. 6. Τα κύρια χαρακτηριστικά του ελληνικού τουρισµού και ειδικότερα: Η απήχηση της χώρας κυρίως στις αγορές της υτικής Ευρώπης. Η επικράτηση του µαζικού τουρισµού και η περιορισµένη ανάπτυξη άλλων µορφών τουρισµού. Η περιβαλλοντική υποβάθµιση σε µερικούς προορισµούς. Η έντονη εποχικότητα που καθιστά αναγκαίο τον εµπλουτισµό του τουριστικού προϊόντος µε δραστηριότητες που επιµηκύνουν την τουριστική περίοδο (προώθηση αστικού τουρισµού, συνεδριακού τουρισµού, τουρισµού γκολφ). Η µειωµένη προσβασιµότητα των προορισµών. Η κυριαρχία του αεροπλάνου ως µέσου άφιξης αλλοδαπών επισκεπτών. Το µη ικανοποιητικό επίπεδο υπηρεσιών, η απαξίωση σηµαντικού ποσοστού των τουριστικών καταλυµάτων παρά την επιχειρούµενη αργή αλλά σταθερή ποιοτική αναβάθµιση του ξενοδοχειακού δυναµικού βάσει νέων πρότυπων, οι ελλείψεις σε ειδικές τουριστικές υποδοµές καθώς και οι δυσλειτουργίες (κυκλοφοριακή συµφόρηση, έλλειψη χώρων 3

στάθµευσης κ.λπ.) που παρουσιάζουν πολλοί τουριστικοί προορισµοί µε την παρεπόµενη υποβάθµιση του περιβάλλοντος. Η ριζική ανασυγκρότηση της προβολής του στις διεθνείς αγορές και η ανάδειξη νέων µορφών τουρισµού. 7. Με τον κατάλληλο χωρικό σχεδιασµό η τουριστική ανάπτυξη µπορεί να επηρεάσει θετικά ένα σηµαντικό τµήµα των λοιπών παραγωγικών δραστηριοτήτων µιας περιοχής. 8. Η υιοθέτηση ενός επιστηµονικά ολοκληρωµένου χωροταξικού σχεδιασµού αποτελεί προϋπόθεση για την ορθολογική ανάπτυξη των ανθρώπινων δραστηριοτήτων (µεταξύ των οποίων ο τουρισµός) στο χώρο. Ο χωροταξικός σχεδιασµός προσφέρει ένα επιχειρησιακό πλαίσιο αναφοράς για την αναζήτηση συµπληρωµατικότητας και συνέργειας στις επιµέρους τοµεακές πολιτικές καθώς και για τη διευθέτηση των ενδεχόµενων συγκρούσεων ως προς τη χρήση των φυσικών και πολιτιστικών πόρων και ιδίως ως προς τις χρήσεις γης. 9. Η οργάνωση της τουριστικής ανάπτυξης µέσω του χωροταξικού σχεδιασµού που βασίζεται στις αρχές της αειφόρου και ισόρροπης ανάπτυξης, συµβάλλει στη δηµιουργία κλίµατος εµπιστοσύνης των επενδυτών και αναδεικνύει τη χώρα σε ώριµο τουριστικό προορισµό. Εγκρίνουµε: ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΜΕ ΑΡΘΡΟ ΠΡΩΤΟ α) Tη Στρατηγική Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων για το Ειδικό Πλαίσιο Χωροταξικού Σχεδιασµού και Αειφόρου Ανάπτυξης για τον Τουρισµό µε την ενσωµάτωση σε αυτό όρων, περιορισµών και κατευθύνσεων για την προστασία και διαχείριση του περιβάλλοντος και την αντιµετώπιση των σηµαντικών περιβαλλοντικών επιπτώσεων που ενδέχεται να προκύψουν από την εφαρµογή του και β) Tο Ειδικό Πλαίσιο Χωροταξικού Σχεδιασµού και Αειφόρου Ανάπτυξης για τον Τουρισµό, στο οποίο ενσωµατώνονται οι αναγκαίοι όροι, περιορισµοί και κατευθύνσεις για την προστασία και διαχείριση του περιβάλλοντος που έχουν προκύψει κατά τη διαδικασία στρατηγικής περιβαλλοντικής εκτίµησης, το κείµενο του οποίου ακολουθεί: 4

ΕΙ ΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΧΩΡΟΤΑΞΙΚΟΥ ΣΧΕ ΙΑΣΜΟΥ ΚΑΙ ΑΕΙΦΟΡΟΥ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΟΥΡΙΣΜΟ Άρθρο 1 ΣΚΟΠΟΣ Σκοπός του Ειδικού Πλαισίου Χωροταξικού Σχεδιασµού και Αειφόρου Ανάπτυξης για τον Τουρισµό είναι η παροχή κατευθύνσεων, κανόνων και κριτηρίων για τη χωρική διάρθρωση, οργάνωση και ανάπτυξη του τουρισµού στον ελληνικό χώρο και των αναγκαίων προς τούτο υποδοµών καθώς και η διατύπωση ενός ρεαλιστικού προγράµµατος δράσης για την επόµενη δεκαπενταετία (2009 2024). Βασικός άξονας που διατρέχει το περιεχόµενου του Ειδικού Πλαισίου είναι η προστασία και ανάδειξη του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος η οποία εξάλλου αποτελεί προϋπόθεση για την επιβίωση και την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας του τοµέα. Με το εν λόγω Ειδικό Πλαίσιο επιδιώκεται επίσης η βελτίωση της ανταγωνιστικότητας του τουριστικού προϊόντος, η εξασφάλιση της προστασίας και της βιωσιµότητας των πόρων που ενδιαφέρουν τον τουρισµό, η ενίσχυση των πολιτικών περιφερειακής ανάπτυξης καθώς και η διαµόρφωση ενός σαφέστερου πλαισίου κατευθύνσεων προς τον υποκείµενο σχεδιασµό, τις αδειοδοτούσες αρχές και τις ενδιαφερόµενες επιχειρήσεις. 5

Άρθρο 2 ΣΤΟΧΟΙ Το Ειδικό Πλαίσιο Χωροταξικού Σχεδιασµού και Αειφόρου Ανάπτυξης για τον Τουρισµό στοχεύει στη διαµόρφωση συνθηκών για: Την προώθηση της αειφόρου και ισόρροπης ανάπτυξης του τουρισµού της χώρας, σύµφωνα µε τις φυσικές, πολιτιστικές, οικονοµικές και κοινωνικές ιδιαιτερότητες κάθε περιοχής µε ιδιαίτερη έµφαση στην προστασία, ανάδειξη και αποκατάσταση του περιβάλλοντος, της πολιτιστικής κληρονοµιάς και του τοπίου και ειδικότερα στην προστασία των υδατικών πόρων και του εδάφους και στη διατήρηση της βιοποικιλότητας. Την ποιοτική περιβαλλοντική αναβάθµιση, θεµατική, χρονική και χωρική διεύρυνση της τουριστικής δραστηριότητας και ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας του Ελληνικού τουριστικού προϊόντος, µε ειδική µέριµνα για την ανάδειξη και προβολή της ταυτότητας του. Την προσαρµογή του σχεδιασµού στις νέες προκλήσεις και πολιτικές, για τη βελτίωση της απόδοσης στον τοµέα του τουρισµού. Την προώθηση της υγιούς επιχειρηµατικότητας, µέσα από τη δηµιουργία σταθερού πλαισίου κανόνων που αφορούν στη χωροθέτηση επιχειρήσεων που σχετίζονται µε τον τουρισµό και τη δηµιουργία συνθηκών για την προσέλκυση σηµαντικών, για την εθνική οικονοµία, τουριστικών επενδύσεων. Την εξειδίκευση και συµπλήρωση των βασικών κατευθύνσεων, προτεραιοτήτων και επιλογών του Γενικού Πλαισίου Χωροταξικού Σχεδιασµού και Αειφόρου Ανάπτυξης, στον τοµέα του τουρισµού. Τη διάχυση της ανάπτυξης του τουρισµού σε περισσότερες γεωγραφικές περιοχές µε πολιτικές που θα ενθαρρύνουν ή θα αποθαρρύνουν τη συγκέντρωση των επενδύσεων στον τουρισµό. Τη διάχυση των αποτελεσµάτων του τουρισµού στους υπολοίπους τοµείς της οικονοµίας, µε πολιτικές οι οποίες ενισχύουν τη διασύνδεσή τους. Τη βελτίωση του συνολικού (άµεσου και έµµεσου) οικονοµικού αποτελέσµατος της τουριστικής δραστηριότητας και του βαθµού απόδοσής της. Την ενσωµάτωση στο παρόν ειδικό πλαίσιο των σχετικών µε τον τουρισµό κατευθύνσεων, παρεµβάσεων και έργων, των προγραµµάτων δηµοσίων επενδύσεων, των προγραµµάτων περιφερειακής ανάπτυξης, καθώς και άλλων γενικών ή ειδικών αναπτυξιακών προγραµµάτων που έχουν αξιόλογες 6

επιπτώσεις στη διάρθρωση και ανάπτυξη του εθνικού χώρου, καθώς και τη διατύπωση προτάσεων για νέες παρεµβάσεις, έργα κ.λπ. Την παροχή των αναγκαίων κατευθύνσεων προς τα υποκείµενα επίπεδα χωρικού σχεδιασµού για την προώθηση της τουριστικής ανάπτυξης στο πλαίσιο της αειφόρου, ισόρροπης, συνεκτικής και ολοκληρωµένης διαχείρισης του χώρου. Την εξειδίκευση και αναπροσαρµογή των στόχων, κατευθύνσεων και προτεραιοτήτων της αναπτυξιακής νοµοθεσίας, όσον αφορά στην τουριστική ανάπτυξη και την παροχή ειδικότερων κατευθύνσεων ως προς την αξιοποίηση των αναπτυξιακών κινήτρων. 7

Άρθρο 3 ΟΡΙΣΜΟΙ 1. Μια περιοχή διαθέτει «αναγνωρίσιµη τουριστική ταυτότητα» όταν: - Αποτελεί δηµοφιλή τόπο (τουριστικό προορισµό) µε ισχυρή φήµη. - Χαρακτηρίζεται από διαµορφωµένη υψηλή και συνεχή ζήτηση ανεξαρτήτως χαρακτηριστικών ηλικίας και εισοδηµατικής τάξης των επισκεπτών. 2. Ως «µαζικός» ορίζεται ο τουρισµός, που πληροί σωρευτικά τα παρακάτω: απευθύνεται στο ευρύ τουριστικό κοινό, διαµορφώνεται και διεκπεραιώνεται µε οργανωµένο τρόπο από τουριστικούς φορείς και επιχειρήσεις και συνδέεται µε τις εκάστοτε κυρίαρχες µορφές του. 3. Ως «εναλλακτικός τουρισµός» ορίζεται ο τουρισµός που διαφέρει κατά περίπτωση από το κυρίαρχο µοντέλο µαζικού τουρισµού ως προς τους πόρους που αξιοποιεί, το βαθµό χωρικής συγκέντρωσης, τον τρόπο και το χώρο διάθεσης του καθώς και τη χρονική περίοδο ανάπτυξής του. 4. Ως «υψηλή συγκέντρωση τουρισµού» νοείται η συγκέντρωση επισκεπτών σε περιοχές εγγύς των ορίων της φέρουσας ικανότητας των πόρων του περιβάλλοντος και των υποδοµών που εκφράζεται ως ο µέγιστος αριθµός ανθρώπων που µπορούν να φιλοξενούν οι περιοχές αυτές χωρίς να υποβαθµίζεται η ποιότητα τόσο του περιβάλλοντος όσο και της ζωής των κατοίκων και των επισκεπτών τους. Μπορεί να αφορά µαζικό ή εναλλακτικό τουρισµό. 6. Ως «αποδεκτό επίπεδο υποδοµών» νοείται η επάρκεια τεχνικών, κοινωνικών και περιβαλλοντικών υποδοµών για την εξυπηρέτηση κατοίκων και επισκεπτών. 7. Ως «σύνθετη και ολοκληρωµένη τουριστική υποδοµή µικτής χρήσης» νοείται η συνδυασµένη ανάπτυξη ξενοδοχείων διαφόρων λειτουργικών µορφών / τύπων υψηλών προδιαγραφών (4 ή 5 αστέρων), υπηρεσιών αναψυχής και άθλησης, εγκαταστάσεων ειδικής τουριστικής υποδοµής (συνεδριακά κέντρα, γκολφ, κέντρα θαλασσοθεραπείας, κ.ά.) ως διακεκριµένα τµήµατα των ξενοδοχειακών εγκαταστάσεων και προαιρετικά κατοικιών προς πώληση στις οποίες θα προβλέπεται η δυνατότητα παροχής ξενοδοχειακών υπηρεσιών υψηλού επιπέδου. 8

Άρθρο 4 ΚΑΤΗΓΟΡΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΧΩΡΟΥ Για τις ανάγκες του παρόντος Ειδικού Πλαισίου, ο εθνικός χώρος, που προσεγγίζεται βάσει της έντασης και του είδους της τουριστικής δραστηριότητας, της γεωµορφολογίας και της ευαισθησίας των πόρων του, κατατάσσεται στις ακόλουθες κατηγορίες περιοχών που απεικονίζονται διαγραµµατικά στο χάρτη που ακολουθεί σε σµίκρυνση. (Α) Αναπτυγµένες τουριστικά περιοχές ιαθέτουν τα εξής χαρακτηριστικά: - Αναγνωρίσιµη τουριστική ταυτότητα µε ισχυρή φήµη. - Υψηλή συγκέντρωση µαζικού τουρισµού. - Αυξηµένη πιθανότητα για φθίνουσα οικονοµική απόδοση του τουριστικού πόρου. - Υψηλό βαθµό εξάρτησης της τοπικής οικονοµίας από την τουριστική δραστηριότητα. (Β) Αναπτυσσόµενες τουριστικά περιοχές Χαρακτηρίζονται από τα εξής στοιχεία: - Συγκέντρωση ιδιαίτερων χαρακτηριστικών φυσικού και πολιτισµικού περιβάλλοντος. - Αξιόλογη κατά περίπτωση ανάπτυξη τουριστικών δραστηριοτήτων. - Περιορισµένη αξιοποίηση πόρων που ενδιαφέρουν τον τουρισµό. - υνατότητα µεγαλύτερης διαφοροποίησης και εµπλουτισµού του τουριστικού προϊόντος σε σύγκριση µε τις ήδη αναπτυγµένες τουριστικά περιοχές. - Ύπαρξη ή προγραµµατιζόµενη ανάπτυξη αποδεκτού επιπέδου υποδοµών. Περαιτέρω, σε αυτήν την κατηγορία περιοχών διαµορφώνονται τρεις υποκατηγορίες, ως εξής: (Β1) Περιοχές µε περιθώρια ανάπτυξης µαζικού τουρισµού. (Β2) Περιοχές µε περιθώρια ανάπτυξης ήπιων και εναλλακτικών µορφών τουρισµού. Στην κατηγορία αυτή εντάσσεται µεγάλος αριθµός νησιών καθώς και οι υπό τα στοιχεία Β2.1 Β2.15 περιοχές της ηπειρωτικής χώρας. 9

B2.1 Ανατολική και υτική Ροδόπη - Όρη Λεκάνης - Παγγαίο Σύµβολο Φαλακρό - Παρανέστια περιοχή - δέλτα Έβρου αδιά - Παράρδιες περιοχές µε εξαίρεση τα τµήµατα που εµπίπτουν στις περιοχές Γ1 και Γ2. B2.2 Λίµνη Κερκίνης Μαυροβούνι Κερκίνη Άγγιστρο Όρβηλος - Βροντού - Μενοίκιο. B2.3 Πιέρια - Βέρµιο Καϊµακτσαλάν Πάικο - Έδεσσα Βέροια Νάουσα Β2.4 Καστοριά Φλώρινα Πρέσπες B2.5 Περιοχή Β. Πίνδου Ζαγορίου - Τζουµέρκων Ορεινός χώρος υτικής Θεσσαλίας. B2.6 Όλυµπος Κίσσαβος Μαυροβούνι B2.7 Ορεινοί όγκοι Όθρυος Τυµφρηστού Καλιακούδας Χελιδώνας - Παναιτωλικού - Ναυπακτίας - Βαρδουσίων Γκιώνας - Παρνασσού Καλλίδροµου - Οίτης B2.8 ίρφυς Β2.9 Ορεινός όγκος Καρυστίας Β2.10 Ξηρόµερο Β2.11 Όρη Βάλτου Β2.12 Αράκυνθος Β2.13 Ορεινός χώρος Πελοποννήσου (Παναχαϊκό, Χελµός, Ζήρεια, Ερύµανθος, Μαίναλο, Πάρνωνας και Ταΰγετος, ορεινή κεντρική Μεσσηνία και Νέδα) Β2.14 Ορεινός χώρος Κέντρο- υτικής Κρήτης (Λευκά Όρη Ίδη) Β2.15 Ορεινός χώρος Κεντρικής Κρήτης ( ίκτη) (Β.3) Αναπτυγµένοι πυρήνες µαζικού τουρισµού εντός ευρύτερων αναπτυσσόµενων περιοχών µε περιθώρια ανάπτυξης εναλλακτικού τουρισµού. Στην κατηγορία αυτή περιλαµβάνονται οι περιοχές εγκαταστάσεων των υφιστάµενων χιονοδροµικών κέντρων Χελµού, Παρνασσού, Τυµφρηστού και Βερµίου καθώς και των οικισµών που τα περιβάλλουν. (Γ) Περιοχές τουριστικού ενδιαφέροντος µε µειονεκτικά χαρακτηριστικά και κυρίαρχες χρήσεις άλλες από τον τουρισµό Χαρακτηρίζονται από τα εξής στοιχεία: - Κυρίαρχη άλλη χρήση πλην τουρισµού. - Οι περιοχές αυτές διαθέτουν ορισµένα χαρακτηριστικά τουριστικής έλξης (φυσικά και ανθρωπογενή στοιχεία ιδιαίτερης αξίας, κ.α.), αλλά για ποικίλους λόγους η µέχρι σήµερα ανάπτυξή τους υποστηρίχθηκε από 10

άλλους τοµείς, ιδίως τον πρωτογενή και δεν αξιοποίησε αυτά τα χαρακτηριστικά. - υνατότητα συµπληρωµατικής λειτουργίας της τουριστικής δραστηριότητας για την «ενίσχυση» άλλων - κυρίαρχων χρήσεων και δραστηριοτήτων. - Χαµηλό επίπεδο ή έλλειψη τουριστικών υποδοµών. Στην κατηγορία αυτή εντάσσονται οι υπό τα στοιχεία Γ1 - Γ3 περιοχές της ηπειρωτικής χώρας: Γ1 Ποµακοχώρια (Βόρεια Ξάνθης Κοµοτηνής) Γ2 Ροδόπη (Ελατιά) Γ3 Άγραφα Ασπροπόταµος ( ) Μητροπολιτικές περιοχές Ταυτίζονται µε τα όρια των µητροπολιτικών συγκροτηµάτων Αθήνας και Θεσσαλονίκης. (Ε) Παράκτιες περιοχές και Νησιά Πρόκειται για τις περιοχές του ηπειρωτικού χώρου συµπεριλαµβανοµένης της νήσου Εύβοιας που αντιστοιχούν σε χερσαία ζώνη πλάτους 350 µέτρων από την γραµµή αιγιαλού και για το σύνολο της εδαφικής περιφέρειας των νήσων. (ΣΤ) Ορεινές περιοχές Πρόκειται για τις περιοχές της χώρας που εκτείνονται σε υψόµετρο άνω των 600 µ. (Ζ) Πεδινές και ηµιορεινές περιοχές Πρόκειται για τις περιοχές, που δεν κατατάσσονται στον παράκτιο ή ορεινό χώρο. Συµπεριλαµβάνουν και τον πεδινό ή ηµιορεινό χώρο της Εύβοιας και της Κρήτης. (Η) Περιοχές του ικτύου Φύση 2000 και λοιπές περιοχές περιβαλλοντικής ευαισθησίας Περιλαµβάνονται περιοχές του ικτύου Φύση (NATURA) 2000 και άλλες περιοχές περιβαλλοντικής ευαισθησίας όπως κηρυγµένοι ιστορικοί τόποι, καταφύγια άγριας ζωής, κ.λπ., όπως έχουν οριοθετηθεί σύµφωνα µε τις κείµενες διατάξεις. 11

(Θ) Παραδοσιακοί οικισµοί Περιλαµβάνονται οι χαρακτηρισµένοι ως τέτοιοι, κατά τις κείµενες διατάξεις, οικισµοί. (Ι) Αρχαιολογικοί χώροι και µνηµεία Περιλαµβάνονται οι οροθετηµένοι κατά τις κείµενες διατάξεις αρχαιολογικοί χώροι και µνηµεία. Όπου από τη διαγραµµατική απεικόνιση του συνηµµένου χάρτη «Βασικών κατευθύνσεων χωρικής οργάνωσης του τουρισµού» δεν προκύπτουν µε σαφήνεια τα όρια των υπό τα στοιχεία Α Γ περιοχών του άρθρου αυτού η ακριβής οριοθέτησή τους θα γίνει στο πλαίσιο του υποκείµενου σχεδιασµού ήτοι µε Γ.Π.Σ. ή Σ.Χ.Ο.Ο.Α.Π. ή άλλα σχέδια χρήσεων γης. 12

Άρθρο 5 ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΕΙΣ ΧΩΡΙΚΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ Κατωτέρω καταγράφονται ενέργειες και δράσεις που συνδέονται άµεσα ή έµµεσα µε την εξυπηρέτηση του τουρισµού ανά κατηγορία περιοχών του άρθρου 4. Στις περιπτώσεις περιοχών που εµπίπτουν σε περισσότερες, της µιας, κατηγορίας, όπου δεν ορίζεται διαφορετικά, ισχύουν οι αυστηρότερες, από άποψη τιθέµενων περιορισµών, ρυθµίσεις και ακολουθούνται σωρευτικά οι σχετικές κατευθύνσεις χωρικής οργάνωσης και ανάπτυξης του τουρισµού που δίδονται ανά κατηγορία περιοχών. (Α) Αναπτυγµένες τουριστικά περιοχές α β γ δ ε Ανάδειξη στοιχείων ταυτότητας και αναγνωρισιµότητας της περιοχής. Μέτρα βελτίωσης των εισόδων των πόλεων. Μέτρα βελτίωσης της σήµανσης των πόλεων. Ένταξη των αναξιοποίητων τουριστικά πόρων της ενδοχώρας στο προσφερόµενο προϊόν, µε παράλληλη προστασία και διαφύλαξη των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών τους. Μέτρα εξυγίανσης και βελτίωσης των περιοχών που συγκεντρώνουν σηµαντικό αριθµό σηµείων τουριστικού ενδιαφέροντος καθώς και των τουριστικών διαδροµών. στ Ανάληψη δράσεων αύξησης της χωρητικότητας µιας περιοχής (δηµιουργία τουριστικών πόρων µε σκοπό τη διάχυση των τουριστικών ροών στο χώρο και την αποφόρτιση φυσικών και ανθρωπογενών πόρων που δέχονται υψηλές πιέσεις, εξοικονόµηση πόρων µε την εφαρµογή ολοκληρωµένων πρακτικών διαχείρισης, κ.ά.) µε παράλληλη προστασία και αποκατάσταση του περιβάλλοντος και του τοπίου µέσω της βελτίωσης των παραµέτρων που το συνθέτουν. ζ η θ Ανάληψη δράσεων αναβάθµισης του δοµηµένου χώρου, µε πολεοδοµικές παρεµβάσεις, όπως αναπλάσεις κοινόχρηστων και ιδιωτικών χώρων µε αύξηση των ελεύθερων χώρων και του πρασίνου. Ανάληψη δράσεων οργάνωσης του άτυπα οικιστικά διαµορφωµένου εξωαστικού χώρου. Προστασία, ανάδειξη και αποκατάσταση του φυσικού περιβάλλοντος. ια Κατασκευή νέων, συµπλήρωση και αναβάθµιση υφιστάµενων τεχνικών, κοινωνικών (περίθαλψης και αθλητισµού), περιβαλλοντικών και πολιτιστικών υποδοµών (µουσεία, κ.λπ.). 13

ιβ Αναβάθµιση υφιστάµενων καταλυµάτων και κατά περίπτωση κατασκευή νέων καταλυµάτων 4 και 5 αστέρων σε κατάλληλες θέσεις κατά προτεραιότητα εντός σχεδίων πόλεων, ορίων οικισµών και ζωνών χρήσεων γης που επιτρέπουν τη χωροθέτηση τουριστικών δραστηριοτήτων. ιγ Παροχή κινήτρων για ολοκληρωµένο εκσυγχρονισµό τουριστικών υποδοµών. ιδ Επανάχρηση αξιόλογων κτιρίων ή συνόλων. ιε Παροχή κινήτρων για µερική ή ολική απόσυρση µη αξιόλογων και απαξιωµένων κτιρίων χρήσης τουρισµού συνδυαζόµενη µε τη διερεύνηση της σκοπιµότητας χορήγησης νέων αδειών. ιστ Παροχή κινήτρων για κατεδάφιση κτιρίων χρήσης τουρισµού που προσβάλλουν το τοπίο. ιζ Προσανατολισµός των ιδιωτικών επενδύσεων προς τη συµπλήρωση ελλείψεων σε τύπους και τάξεις καταλυµάτων και σε υποδοµές που εµπλουτίζουν, αναβαθµίζουν και διαφοροποιούν το προσφερόµενο τουριστικό προϊόν. ιη Προώθηση µέτρων για τη βελτίωση της κυκλοφορίας και την ασφάλεια των πεζών. ιθ Ανάπτυξη τοπικών προγραµµάτων µε στόχο τη βελτίωση των παρεχόµενων υπηρεσιών µε παράλληλη παρακολούθηση και αξιολόγηση της εφαρµογής τους. Για τις περιοχές της κατηγορίας αυτής (αναπτυγµένες τουριστικά περιοχές) το όριο αρτιότητας για τη δόµηση κύριων τουριστικών καταλυµάτων, εκτός σχεδίου και εκτός ορίων οικισµών, αυξάνεται από τα τέσσερα (4) στρέµµατα που ισχύουν σήµερα στα δεκαπέντε (15), ενώ η µέγιστη πυκνότητα περιορίζεται από τις 10 και 12 κλίνες / στρέµµα που ισχύουν σήµερα για ξενοδοχεία πέντε και τεσσάρων αστέρων αντίστοιχα σε 8 και 9 κλίνες / στρέµµα. Οι ρυθµίσεις αυτές δεν έχουν εφαρµογή για τον εκσυγχρονισµό υφισταµένων, κατά την ηµεροµηνία δηµοσίευσης του παρόντος, τουριστικών καταλυµάτων καθώς και στις περιπτώσεις που βρίσκεται σε ισχύ έγκριση καταλληλότητας από τον Ε.Ο.Τ. υπό την προϋπόθεση ότι η οικοδοµική άδεια θα εκδοθεί εντός τριετίας από την δηµοσίευση του παρόντος. Ρυθµίσεις σχεδιασµού του χώρου που σήµερα προβλέπουν µεγαλύτερα όρια αρτιότητας κατισχύουν των ανωτέρω ορίων. 14

(Β) Αναπτυσσόµενες τουριστικά περιοχές (Β1) Περιοχές µε περιθώρια ανάπτυξης µαζικού τουρισµού Ισχύουν οι κατευθύνσεις για τις περιοχές (Α) πλην των περιπτώσεων στ, ιβ και ιστ καθώς και οι ακόλουθες: - Λήψη µέτρων για την έγκαιρη πρόληψη φαινοµένων υποβάθµισης της ποιότητας των φυσικών και ανθρωπογενών πόρων και συνδυασµένη προβολή τους - Βελτίωση της προσβασιµότητας των δυσπρόσιτων τουριστικών πόρων. - Ενθάρρυνση χωροθετήσεων που αξιοποιούν τους εναλλακτικούς πόρους (εκτός ήλιου θάλασσας) κάθε προορισµού. - Κατασκευή νέων καταλυµάτων 3, 4 και 5 αστέρων σε κατάλληλες θέσεις κατά προτεραιότητα εντός σχεδίων πόλεων, ορίων οικισµών και ζωνών χρήσεων γης που επιτρέπουν τη χωροθέτηση τουριστικών δραστηριοτήτων. (Β2) Περιοχές µε περιθώρια ανάπτυξης ήπιου και εναλλακτικού τουρισµού - ιατήρηση, προστασία και ανάδειξη των φυσικών, ιστορικών, αρχιτεκτονικών, κ.α., σηµείων του χώρου µε «µοναδικά» χαρακτηριστικά καθώς και του χαρακτήρα, της κλίµακας και των χαρακτηριστικών των οικισµών. - Λήψη µέτρων για την έγκαιρη πρόληψη φαινοµένων υποβάθµισης της ποιότητας των φυσικών και ανθρωπογενών πόρων και συνδυασµένη προβολή τους. - Συγκρότηση τοπικών πολυθεµατικών δικτύων και βελτίωση της προσβασιµότητας µεταξύ των πόλων και των πόρων που τα συγκροτούν µε περιβαλλοντικά ήπιες παρεµβάσεις στις οδικές συνδέσεις. - Κατασκευή νέων, συµπλήρωση και αναβάθµιση υφιστάµενων τεχνικών, κοινωνικών (περίθαλψης και αθλητισµού), περιβαλλοντικών και πολιτιστικών υποδοµών (µουσεία, τεχνολογικά θεµατικά πάρκα, κ.λπ.). - Περιορισµός της δόµησης νέων υποδοµών φιλοξενίας, εστίασης και λοιπών σχετικών µε τον τουρισµό υποδοµών, στον Ηπειρωτικό χώρο, εντός οικισµών καθώς και σε µια ζώνη πλάτους 500 µέτρων από τα όρια τους στις περιπτώσεις που διαπιστώνεται σχετικός κορεσµός (ποσοστό αδόµητων γηπέδων <40%). Ο περιορισµός αυτός δεν ισχύει α) Για την επέκταση υφισταµένων εγκαταστάσεων για λόγους βιωσιµότητας των µονάδων, β) για τη δηµιουργία ειδικών τουριστικών υποδοµών µε ή χωρίς υποδοµές φιλοξενίας που από τη φύση τους συνδέονται µε την αξιοποίηση πόρων µε έντονη χωρική εξάρτηση π.χ. (ιαµατικές πηγές) και γ) για τη δηµιουργία ενός µικρού αριθµού ολοκληρωµένων τουριστικών αναπτύξεων του άρθρου 9 του παρόντος για την υποστήριξη των ευρύτερων περιοχών στις οποίες εντάσσονται. - Προσαρµογή της τυπολογίας των καταλυµάτων (µορφολογικοί περιορισµοί, δυναµικότητα, τάξεις) και άλλων σχετικών µε τον τουρισµό υποδοµών σύµφωνα 15

µε τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της περιοχής και των ειδικών µορφών που υποστηρίζουν. - Προστασία και ανάδειξη του φυσικού περιβάλλοντος συµπεριλαµβανοµένης της προστασίας της βιοποικιλότητας και του τοπίου. - Επανάχρηση αξιόλογων κτιρίων ή συνόλων. - Αξιοποίηση των εκάστοτε τοπικών πόρων που παρουσιάζουν ενδιαφέρον για την ανάπτυξη ήπιων µορφών τουρισµού (αγροτουρισµού, περιηγητικού, πεζοπορικού, πολιτιστικού τουρισµού, κ.α.) - Στήριξη δραστηριοτήτων που συµβάλλουν στην αναβάθµιση της εικόνας και γενικότερα στην ανάδειξη και προβολή των χαρακτηριστικών και της φυσιογνωµίας του αγροτικού χώρου. - ηµιουργία δικτύων µονοπατιών (εθνικών, ευρωπαϊκών) και διαδροµών («δρόµοι» καπνού, αµπέλου, ελιάς κ.α.) περιβαλλοντικής ευαισθησίας και εκπαίδευσης. - ηµιουργία υποδοµών στήριξης, προώθηση προγραµµάτων εκπαίδευσης και πιστοποίησης απασχολουµένων σε εναλλακτικές µορφές τουρισµού (Eco- Management and Audit Scheme- EMAS). - Προώθηση προγραµµάτων στήριξης αγροτικών ή και παραδοσιακών µεταποιητικών δραστηριοτήτων φιλικών προς το περιβάλλον (στήριξη ολοκληρωµένης ή βιολογικής γεωργίας, προϊόντων ονοµασίας προέλευσης, παραδοσιακών τεχνικών, κ.ά). - Ενίσχυση του προσανατολισµού των συνεχιζόµενων ευρωπαϊκών προγραµµάτων για τον αγροτικό χώρο (Leader+, ΟΠΑΑΧ) προς µια ολοκληρωµένη αγροτική ανάπτυξη, πέραν της αποκλειστικής χρηµατοδότησης καταλυµάτων. - Προώθηση τοπικών συµφώνων ποιότητας. (Β.3) Αναπτυγµένοι πυρήνες µαζικού τουρισµού εντός ευρύτερων αναπτυσσόµενων περιοχών µε περιθώρια ανάπτυξης εναλλακτικού τουρισµού. Εφαρµόζονται οι κατευθύνσεις των υπό στοιχείο Β2 περιοχών του παρόντος άρθρου, µε εξαίρεση τους αναπτυγµένους πυρήνες τους, που ακολουθούν τις κατευθύνσεις των υπό στοιχείο Α περιοχών του παρόντος άρθρου. Για όλες τις υπό το στοιχείο Β περιοχές του άρθρου 4 (αναπτυσσόµενες τουριστικά περιοχές) το όριο αρτιότητας για τη δόµηση κύριων τουριστικών καταλυµάτων, εκτός σχεδίου και εκτός ορίων οικισµών, αυξάνεται από τα τέσσερα (4) στρέµµατα που ισχύουν σήµερα στα οκτώ (8) στρέµµατα, ενώ η µέγιστη πυκνότητα περιορίζεται από τις 10, 12 και 15 κλίνες / στρέµµα που ισχύουν σήµερα για ξενοδοχεία πέντε, τεσσάρων και τριών αστέρων αντίστοιχα σε 8, 9 και 10 κλίνες / στρέµµα. 16

Οι ρυθµίσεις αυτές δεν έχουν εφαρµογή για τον εκσυγχρονισµό υφισταµένων, κατά την ηµεροµηνία δηµοσίευσης του παρόντος, τουριστικών καταλυµάτων καθώς και στις περιπτώσεις που βρίσκεται σε ισχύ έγκριση καταλληλότητας από τον Ε.Ο.Τ. υπό την προϋπόθεση ότι η οικοδοµική άδεια θα εκδοθεί εντός τριετίας από την δηµοσίευση του παρόντος. Ρυθµίσεις σχεδιασµού του χώρου που σήµερα προβλέπουν µεγαλύτερα όρια αρτιότητας κατισχύουν των ανωτέρω ορίων. (Γ) Περιοχές τουριστικού ενδιαφέροντος µε µειονεκτικά χαρακτηριστικά και κυρίαρχες χρήσεις άλλες από τον τουρισµό - ιαφύλαξη φυσικών, ιστορικών, αρχιτεκτονικών, κ.α., σηµείων του χώρου µε «µοναδικά» χαρακτηριστικά. - ηµιουργία θεµατικών διαδροµών µε ανάδειξη στοιχείων των κυρίαρχων χρήσεων («δρόµοι» ελιάς, αµπέλου, καπνού, κ.α.). - Αποκατάσταση και αξιοποίηση παλαιών κελυφών. - ηµιουργία µουσείων, κέντρων ερµηνείας του χώρου ή άλλων εγκαταστάσεων απαραίτητων για την ανάδειξη της κυρίαρχης χρήσης - δραστηριότητας, εντός οικισµών. - Κατασκευή νέων, συµπλήρωση και αναβάθµιση υφιστάµενων τεχνικών, κοινωνικών (περίθαλψης και αθλητισµού) και περιβαλλοντικών υποδοµών. - Αξιοποίηση των εκάστοτε τοπικών πόρων που παρουσιάζουν ενδιαφέρον για µε την ανάπτυξη ήπιων µορφών τουρισµού (αγροτουρισµού, περιηγητικού, πεζοπορικού, πολιτιστικού τουρισµού, γεωτουρισµό, κ.α.). - Ανάδειξη και προστασία φυσικού και ανθρωπογενούς περιβάλλοντος και τοπίου (προστασία φυσικού περιβάλλοντος, αρχιτεκτονικής κληρονοµιάς, άϋλης πολιτιστικής κληρονοµιάς, δηµιουργία µουσείων, κ.α.). - Προώθηση προγραµµάτων στήριξης αγροτικών δραστηριοτήτων φιλικών προς το περιβάλλον (στήριξη ολοκληρωµένης ή βιολογικής γεωργίας, προϊόντων ονοµασίας προέλευσης, παραδοσιακών τεχνικών). - Ενίσχυση του προσανατολισµού των συνεχιζόµενων ευρωπαϊκών προγραµµάτων για τον αγροτικό χώρο (Leader+, ΟΠΑΑΧ) προς µια ολοκληρωµένη αγροτική ανάπτυξη, πέραν της αποκλειστικής χρηµατοδότησης καταλυµάτων - Σε κάθε περίπτωση οι εναλλακτικές µορφές τουρισµού δεν πρέπει να θίγουν τις κυρίαρχες χρήσεις αλλά να λειτουργούν συµπληρωµατικά µε αυτές. - ηµιουργία υποδοµών στήριξης, προώθηση προγραµµάτων εκπαίδευσης και πιστοποίησης (Eco-Management and Audit Scheme- EMAS). Για τις περιοχές της κατηγορίας αυτής (περιοχές µε κυρίαρχες χρήσεις άλλες από τον τουρισµό και δυνατότητα ανάπτυξης εναλλακτικών µορφών τουρισµού) 17

ορίζονται οι παρακάτω όροι για τη δόµηση κύριων τουριστικών καταλυµάτων σε εκτός σχεδίου και εκτός ορίων οικισµών περιοχές: α) σε ζώνη πλάτους 500 µέτρων, από τα όρια των οικισµών αρτιότητα δύο (2) στρέµµατα, συντελεστής δόµησης 0.3 και πυκνότητα κλινών ανά στρέµµα 15. β) στις λοιπές εκτός σχεδίου και εκτός ορίων οικισµών περιοχές διατηρούνται οι ισχύοντες όροι δόµησης. Ρυθµίσεις σχεδιασµού του χώρου που σήµερα προβλέπουν µεγαλύτερα όρια αρτιότητας κατισχύουν των ανωτέρω ορίων. ( ) Μητροπολιτικές περιοχές Ισχύουν οι κατευθύνσεις για τις υπό στοιχείο (Α) περιοχές του παρόντος άρθρου πλην των περιπτώσεων δ, η, θ, ιε και ιστ καθώς και οι ακόλουθες: - Επιτάχυνση των ρυθµών ανάπλασης του ιστορικού κέντρου και του θαλασσίου µετώπου της Αθήνας και Θεσ/νίκης. - Προστασία, ανάδειξη και συνδυασµένη προβολή των πόρων του ευρύτερου περιαστικού τους χώρου (ορεινοί όγκοι, κ.α.). - Παροχή κινήτρων για απόσυρση παλαιών κτιρίων, που προσβάλουν υπέρµετρα την αισθητική της πόλης. - Αναβάθµιση του ρόλου των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς. - Ενίσχυση της πολιτιστικής δραστηριότητας µε διοργάνωση εκδηλώσεων διεθνούς ενδιαφέροντος. - Συνέχιση και εντατικοποίηση της προσπάθειας ενοποίησης των αρχαιολογικών χώρων Αθήνας και Θεσ/νίκης. - ηµιουργία ζωνών εναλλακτικών δραστηριοτήτων και υπαιθρίων πάρκων αναψυχής και αθλητισµού, στην Αττική και τη Θεσσαλονίκη. - ροµολόγηση αναπλάσεων σε περιοχές µε βιοµηχανικό ενδιαφέρον, που έχουν χωρική συνέχεια µε άλλες περιοχές αστικού τουρισµού. - Ενίσχυση δράσεων βελτίωσης της περιβαλλοντικής απόδοσης αστικών υποδοµών αντιρύπανσης για την περιβαλλοντική αποκατάσταση του Θερµαϊκού Κόλπου. Για τις περιοχές της κατηγορίας αυτής (µητροπολιτικές περιοχές) το όριο αρτιότητας για τη δόµηση κύριων τουριστικών καταλυµάτων, εκτός σχεδίου και εκτός ορίων οικισµών, αυξάνεται από τα τέσσερα (4) στρέµµατα που ισχύουν σήµερα στα δέκα (10) στρέµµατα, ενώ η µέγιστη πυκνότητα περιορίζεται από τις 10 και 12 κλίνες / στρέµµα που ισχύουν σήµερα για ξενοδοχεία πέντε, τεσσάρων και τριών αστέρων αντίστοιχα σε 8 και 9 κλίνες / στρέµµα. Οι ρυθµίσεις αυτές δεν έχουν εφαρµογή για τον εκσυγχρονισµό υφισταµένων, κατά την ηµεροµηνία δηµοσίευσης του παρόντος, τουριστικών καταλυµάτων, 18

καθώς και στις περιπτώσεις που βρίσκεται σε ισχύ έγκριση καταλληλότητας από τον Ε.Ο.Τ. υπό την προϋπόθεση ότι η οικοδοµική άδεια θα εκδοθεί εντός τριετίας από την δηµοσίευση του παρόντος. Ρυθµίσεις σχεδιασµού του χώρου που σήµερα προβλέπουν µεγαλύτερα όρια αρτιότητας κατισχύουν των ανωτέρω ορίων. (Ε) Νησιά και παράκτιες περιοχές 1. Για την ορθολογική ανάπτυξη του τουρισµού στα νησιά διακρίνονται τρεις κατηγορίες / οµάδες νησιών, για τις οποίες δίδονται αντίστοιχες κατευθύνσεις. Οµάδα Ι: 76 νησιά µε σχετικά µικρή γεωγραφική έκταση, τα οποία αντιµετωπίζουν κατά κανόνα σοβαρά προβλήµατα ανάπτυξης, πολλά εκ των οποίων χαρακτηρίζονται από συνεχή µείωση πληθυσµού, σοβαρές ελλείψεις σε υποδοµές, ελάχιστο βαθµό αξιοποίησης των πόρων τους ή περιορισµένους (ποσοτικά και ποιοτικά) πόρους και αισθητή γεωγραφική αποµόνωση. Στην οµάδα αυτή εντάσσονται όλα τα κατοικηµένα νησιά που δεν περιλαµβάνονται στην οµάδα ΙΙ. Στην οµάδα αυτή επιτρέπονται µικρές ξενοδοχειακές µονάδες (µέχρι 100 κλινών) εντός ορίων οικισµών. Ο αριθµός των νέων κλινών, δεν µπορεί να υπερβαίνει ετησίως το 5% του αριθµού των υφισταµένων κλινών στην αρχή του έτους, µε ελάχιστο όριο τις 30 κλίνες. Στην περίπτωση που δεν υπάρχει καταγεγραµµένος οικισµός η δυνατότητα ή µη δηµιουργίας κύριων τουριστικών καταλυµάτων οφείλει να προσδιοριστεί από το σχεδιασµό των χρήσεων γης (Γ.Π.Σ. ή Σ.Χ.Ο.Ο.Α.Π.). Εκτός ορίων οικισµών µπορούν να αναπτυχθούν οργανωµένες κατασκηνώσεις (camping). Οι µονάδες αυτές πρέπει να είναι προσαρµοσµένες στα µορφολογικά πρότυπα και την κλίµακα των οικισµών. Οµάδα ΙΙ: 47 νησιά µε σηµαντική τουριστική δραστηριότητα ή νησιά που αναπτύσσονται τουριστικά, µε ή χωρίς άλλη ιδιαίτερα δυναµική παραγωγική δραστηριότητα και εκµεταλλεύσιµους πόρους. Στα νησιά αυτά έµφαση πρέπει να δοθεί σε δράσεις που σκοπό έχουν α) την αντιµετώπιση συγκρούσεων µεταξύ των δραστηριοτήτων, β) τον έλεγχο των περιβαλλοντικών πιέσεων και του είδους της ανάπτυξης και γ) την αποτροπή της µονόπλευρης εξάρτησής τους από τον τουρισµό. Τα νησιά που περιλαµβάνονται στην κατηγορία αυτή είναι τα παρακάτω: Αίγινα, Αλόνησος, Αµοργός, Άνδρος, Αντίπαρος, Αστυπάλαια, Ζάκυνθος, Θάσος, Θήρα, Ιθάκη, Ικαρία, Ίος, Κάλυµνος, Κάρπαθος, Κάσος, Κέα, Κέρκυρα, Κεφαλονιά, Κρήτη, Κύθηρα, Κύθνος, Κως, Λέρος, Λευκάδα, Λέσβος, Λήµνος, Μήλος, Μύκονος, Νάξος, Πάρος, Πάτµος, Πόρος, Ρόδος, Σαµοθράκη, Σάµος, Σέριφος, Σίφνος, Σκιάθος, Σκόπελος, Σκύρος, Σπέτσες, Σύµη, Σύρος, Τήνος, Ύδρα, Φολέγανδρος, Χίος. 19

Στην οµάδα αυτή πέραν των κατευθύνσεων που δίδονται ανά κατηγορία περιοχής (άρθρο 5 του παρόντος) και για τη χωρική οργάνωση των ειδικών µορφών τουρισµού (άρθρο 6 του παρόντος) ο σχεδιασµός των χρήσεων γης (Γ.Π.Σ. / Σ.Χ.Ο.Ο.Α.Π., Ε.Χ.Μ.) πρέπει να διερευνά α) τη σκοπιµότητα καθορισµού ζωνών τουριστικής ανάπτυξης στις εκτός σχεδίου και εκτός ορίων οικισµών περιοχές και να τις ορίζει κατά περίπτωση και β) τον προσδιορισµό ζωνών προστασίας της φυσικής και πολιτιστικής κληρονοµιάς, των φυσικών πόρων και του τοπίου, στις οποίες θα περιορίζεται ή/και θα απαγορεύεται η δυνατότητα δόµησης. Σε κάθε περίπτωση, λαµβάνεται υπόψη η φέρουσα ικανότητα των περιοχών, µε την ιδιαίτερη επισήµανση ότι η ανεπάρκεια και υπέρβαση της αντοχής των πόρων θα πρέπει να αποτελεί απαγορευτικό κριτήριο για τη χωροθέτηση ζωνών ή τουριστικών µονάδων. Ανώτατο όριο δυναµικότητας νέων τουριστικών εγκαταστάσεων εντός ορίων οικισµών και σχεδίων πόλεως 100 κλίνες. Ο περιορισµός αυτός δεν ισχύει στις νήσους Κρήτη, Κέρκυρα και Ρόδο και στα οικιστικά κέντρα των νησιών της οµάδας αυτής µε πληθυσµό κατά την τελευταία απογραφή µεγαλύτερο των 10.000 κατοίκων εφόσον από τον σχεδιασµό σε τοπικό επίπεδο δεν τίθενται αυστηρότερα όρια. Σε κάθε περίπτωση οι εγκαταστάσεις αυτές πρέπει να είναι προσαρµοσµένες στα µορφολογικά πρότυπα και την κλίµακα των οικισµών. Οµάδα ΙΙΙ: Βραχονησίδες και ακατοίκητα νησιά Κατατάσσονται σε δύο κατηγορίες µε βάση τα ιδιαίτερα φυσικά και ανθρωπογενή χαρακτηριστικά τους, το µέγεθος και την εγγύτητά τους µε κατοικηµένες περιοχές. Στην πρώτη κατηγορία περιλαµβάνονται οι βραχονησίδες, τα νησιά εµβαδού µικρότερου των 500 στρεµµάτων καθώς και µεγαλύτερα νησιά τα οποία εµπίπτουν στο ίκτυο Φύση (NATURA) 2000 ή είναι σηµαντικά για προστατευόµενα είδη ορνιθοπανίδας ή άλλης απειλούµενης και σπάνιας πανίδας και χλωρίδας. Στην ίδια κατηγορία περιλαµβάνονται τα αποµονωµένα, από άποψη θέσης, νησιά (απόσταση από παράκτιες περιοχές του ηπειρωτικού τµήµατος της χώρας ή από νησιά µε πληθυσµό µεγαλύτερο των 2.000 κατοίκων µεγαλύτερη των 4 ναυτικών µιλίων) καθώς και τα νησιά που καλύπτονται από καθεστώτα προστασίας που απαγορεύουν τη δόµηση. Στα νησιά της κατηγορίας αυτής απαγορεύεται η δηµιουργία τουριστικών εγκαταστάσεων. Στη δεύτερη κατηγορία θα επιτρέπεται η ανάπτυξη τουριστικών εγκαταστάσεων µε τον όρο ότι κάλυψή τους δεν θα υπερβαίνει το 3% της έκτασης του νησιού, τηρουµένης της λοιπής νοµοθεσίας. 2. Επιπρόσθετα στις παράκτιες περιοχές των υπό στοιχείων Α, Β, και του άρθρου 4 κατηγοριών χώρου (Αναπτυγµένες τουριστικά περιοχές, Αναπτυσσόµενες τουριστικά περιοχές, Μητροπολιτικές Περιοχές) και στα νησιά που σύµφωνα µε τις ρυθµίσεις της ενότητας αυτής κατατάσσονται στην οµάδα ΙΙ, διακρίνεται ζώνη υψηλής ανταγωνιστικότητας διαφόρων οικονοµικών δραστηριοτήτων, η οποία εκτείνεται σε απόσταση 350 µ. από τον αιγιαλό και έχει ιδιαίτερη σηµασία για την ανάπτυξη του τουρισµού. Στη ζώνη αυτή που παρατηρείται υψηλός ανταγωνισµός 20

χρήσεων γης και δραστηριοτήτων όλων των ειδών, µε άµεση ή έµµεση επίπτωση στον τουρισµό, δίδονται οι παρακάτω κατευθύνσεις: - Ο περιορισµός της δηµιουργίας νέων εγκαταστάσεων χρήσεων µη συµβατών µε την τουριστική δραστηριότητα (ιδίως βιοµηχανικές / βιοτεχνικές εγκαταστάσεις χονδρικού εµπορίου, εµπορικές εκθέσεις, κτίρια και γήπεδα αποθήκευσης, γραφεία, κτίρια περίθαλψης, πρατήρια καυσίµων) ιδιαίτερα στις περιοχές που χαρακτηρίζονται ως ανεπτυγµένες τουριστικά. Κατ εξαίρεση είναι δυνατή η χωροθέτηση βιοµηχανικών δραστηριοτήτων, που έχουν ανάγκη θαλάσσιου µετώπου και εξυπηρετούν άµεσες τοπικές ανάγκες ή είναι σηµαντικές για την εθνική οικονοµία, σύµφωνα µε τις κατευθύνσεις του Ειδικού Πλαισίου για τη Βιοµηχανία ύστερα από συνεκτίµηση κοινωνικών, οικονοµικών και περιβαλλοντικών παραµέτρων και στα τµήµατα των περιοχών αυτών που παρουσιάζουν µειωµένο τουριστικό ενδιαφέρον. Στις υπόλοιπες περιοχές τουριστικού ενδιαφέροντος (περιοχές υπό στοιχεία Β και του άρθρου 4) η χωροθέτηση άλλων χρήσεων επιτρέπεται σε τµήµατα τους που δεν παρουσιάζουν τουριστικό ενδιαφέρον είτε µεµονωµένα είτε σε οργανωµένους υποδοχείς. - Η κατά προτεραιότητα προώθηση δράσεων αποκατάστασης της αισθητικής του τοπίου και αναβάθµισης της λειτουργίας του χώρου. - Η διατήρηση των φυσικών χαρακτηριστικών της ζώνης υψηλής ανταγωνιστικότητας σε ορισµένα τµήµατα της ακτογραµµής. 3. Για το σύνολο του παράκτιου χώρου και τα νησιά ορίζεται, για τις εκτός σχεδίου και εκτός ορίων οικισµών περιοχές, ελάχιστη απόσταση (Ε) τοποθέτησης των κτισµάτων, που εξυπηρετούν υποδοµές φιλοξενίας, εστίασης και αναψυχής, από τη γραµµή αιγιαλού πενήντα (50,00µ.) µέτρα. Σε περίπτωση που η υψοµετρική στάθµη του φυσικού εδάφους (Υ) στο πλησιέστερο στην ακτογραµµή σηµείο τοποθέτησης του κτιρίου είναι µικρότερη των δέκα (10,00) µέτρων από την στάθµη της θάλασσας, η ελάχιστη απόσταση τοποθέτησης των κτισµάτων (Ε1) από την ακτογραµµή δίδεται από τη σχέση Ε1=50+(10-Υ)Χ5. Σε τµήµατα µε υψοµετρική στάθµη εδάφους µικρότερη των δύο µέτρων από τη στάθµη της θάλασσας δεν επιτρέπεται η τοποθέτηση κτισµάτων. Οι περιορισµοί αυτοί δεν ισχύουν για την επέκταση υφισταµένων τουριστικών εγκαταστάσεων στα γήπεδα που κατείχαν κατά την ηµεροµηνία δηµοσίευσης του παρόντος καθώς και για εγκεκριµένους, κατά την ηµεροµηνία δηµοσίευσης του παρόντος, οργανωµένους υποδοχείς τουρισµού που µπορούν να τροποποιούνται χωρίς υπέρβαση των προβλεπόµενων, από την εγκριτική τους πράξη, όρων που αφορούν στην απόσταση των κτισµάτων από τη γραµµή αιγιαλού. Σε κάθε περίπτωση η ελάχιστη απόσταση (Ε) τοποθέτησης των κτισµάτων από τη γραµµή αιγιαλού δεν µπορεί να είναι µικρότερη των πενήντα (50,00µ.) µέτρων. 21

Ρυθµίσεις σχεδιασµού του χώρου που σήµερα προβλέπουν µεγαλύτερες αποστάσεις στην τοποθέτηση των κτισµάτων από την ακτογραµµή κατισχύουν της ανωτέρω διάταξης. (ΣΤ) Ορεινές περιοχές Η βασική κατεύθυνση τουριστικής αξιοποίησης του ορεινού χώρου συνίσταται στη µέριµνα για την προστασία αναβάθµιση και ανάδειξη επιλεγµένων πόρων του, που ενδιαφέρουν τον τουρισµό, τη βελτίωση της προσβασιµότητας, τη συγκρότηση τοπικών πολυθεµατικών δικτύων, την αξιοποίηση του οικιστικού πλεονάσµατος των φθινόντων και εγκαταλελειµµένων οικισµών και την προβολή των προορισµών. Στο πλαίσιο αυτό επιβάλλονται, επιπρόσθετα των όσων προβλέπονται ειδικά για κάθε κατηγορία χώρου και µορφή τουρισµού που συναντάται στον ορεινό χώρο, τα εξής: - Η διατήρηση της ποιότητας των φυσικών (στοιχεία χλωριδικά, πανιδικά, γεωλογικά υδρογεωλογικά, τοπιακά, κ.α.) και ανθρωπογενών (οικισµοί, κατασκευές, υποδοµές, µνηµεία, παραδοσιακές ασχολίες, εκδηλώσεις, κ.λπ.) πόρων µε µέτρα πρόληψης των κινδύνων υποβάθµισης τους. - Λήψη ειδικών µέτρων ενσωµάτωσης τρίτων δραστηριοτήτων αναγκαίων για τη λειτουργία του χώρου, που παρουσιάζουν ασυµβατότητες µε την τουριστική δραστηριότητα, ώστε να είναι δυνατή η συνύπαρξη τους µε αυτήν και ειδικότερα µέτρων αισθητικής και λειτουργικής αναβάθµισης των υποδοµών τους (π.χ. σύνταξη ειδικών προδιαγραφών κατασκευής και λειτουργίας). - ηµιουργία βασικών προτύπων καθώς και εξειδικευµένων, κατά περίπτωση, κανόνων για το σχεδιασµό και τη δόµηση λαµβάνοντας υπόψη την παραδοσιακή αρχιτεκτονική και τις τοπικές παραδόσεις, χρήσης υλικών και µορφών δόµησης. - Υιοθέτηση πρακτικών που θα εξασφαλίζουν µειωµένη κατανάλωση ενέργειας και χρήση φιλικών προς το περιβάλλον υλικών. - ηµιουργία ειδικών κατασκευαστικών προτύπων για την εκτέλεση έργων υποδοµών στον ορεινό χώρο (οδοποιία, κατασκευές δηµόσιων κτιρίων, εγγειοβελτιωτικά, διαµορφώσεις χώρων, κ.λπ.). - ηµιουργία δικτύων µονοπατιών (εθνικών, ευρωπαϊκών) και διαδροµών περιβαλλοντικής ευαισθησίας και εκπαίδευσης. - Περιορισµός της δόµησης νέων υποδοµών φιλοξενίας, εστίασης και λοιπών σχετικών µε τον τουρισµό υποδοµών εντός οικισµών καθώς και σε µια ζώνη πλάτους 500 µέτρων από τα όρια τους στις περιπτώσεις που διαπιστώνεται σχετικός κορεσµός (ποσοστό αδόµητων γηπέδων <40%). Ο περιορισµός αυτός δεν ισχύει α) Για την επέκταση υφισταµένων εγκαταστάσεων για λόγους βιωσιµότητας των µονάδων β) για τη δηµιουργία 22

ειδικών τουριστικών υποδοµών µε ή χωρίς υποδοµές φιλοξενίας που από τη φύση τους συνδέονται µε την αξιοποίηση πόρων µε έντονη χωρική εξάρτηση π.χ. (ιαµατικές πηγές) και γ) στους στάσιµους οικισµούς του ηπειρωτικού χώρου µε πληθυσµό κατά την τελευταία απογραφή µικρότερο των 300 κατοίκων. Ειδικά για τους οικισµούς αυτούς η δόµηση νέων υποδοµών φιλοξενίας, εστίασης και λοιπών σχετικών µε τον τουρισµό υποδοµών περιορίζεται εντός οικισµών καθώς και σε µια ζώνη πλάτους 300 µέτρων από τα όρια τους µε τους παρακάτω όρους: αρτιότητα δύο (2) στρέµµατα, συντελεστής δόµησης 0.3 και πυκνότητα κλινών ανά στρέµµα 15. Από τη ρύθµιση της περίπτωσης (γ) της προηγούµενης παραγράφου, εξαιρούνται οι οικισµοί που έχουν κηρυχθεί ως παραδοσιακοί ή καταταγεί ως «ενδιαφέροντες» και οι περιοχές που εµπίπτουν στις ζώνες Γ του άρθρου 4 του παρόντος Ειδικού Πλαισίου. (Ζ) Πεδινές και ηµιορεινές περιοχές. Αποτελούν περιοχές προτεραιότητας τουρισµού στο µέτρο που εµπίπτουν στις υπό τα στοιχεία Α, Β και Γ περιοχές του άρθρου 4. Στις περιπτώσεις αυτές ακολουθούν, κατά περίπτωση, τις κατευθύνσεις των υπό τα στοιχεία Α, Β, Γ, Η, Θ και Ι περιοχών του παρόντος άρθρου. Σε αντίθετη περίπτωση τα χαρακτηριστικά του χώρου και η αναµενόµενη εξ αυτών ένταση των τουριστικών δραστηριοτήτων δεν δικαιολογούν, για την προγραµµατική περίοδο του παρόντος Ειδικού Πλαισίου, τη λήψη ειδικών µέτρων, χωρίς ωστόσο να αποκλείουν τη χωροθέτηση τουριστικών δραστηριοτήτων εφόσον δεν υπάρχει σαφής αντίθεση µε άλλες ρυθµίσεις σχεδιασµού του χώρου. Σε κάθε περίπτωση δεν αποκλείεται η εφαρµογή των συνεχιζόµενων ευρωπαϊκών προγραµµάτων για τον αγροτικό χώρο (Leader, ΟΠΑΑΧ) καθώς και η χωροθέτηση σύνθετων και ολοκληρωµένων τουριστικών υποδοµών µικτής χρήσης του άρθρου 9 του παρόντος Ειδικού Πλαισίου µε τους όρους και προϋποθέσεις που τίθενται σε αυτό. (H) Περιοχές του ικτύου Φύση (NATURA) 2000 και λοιπές περιοχές περιβαλλοντικής ευαισθησίας - Αξιοποίηση των εκάστοτε τοπικών πόρων που παρουσιάζουν ενδιαφέρον για την ανάπτυξη ήπιων µορφών τουρισµού (αγροτουρισµού, περιηγητικού, πεζοπορικού, πολιτιστικού τουρισµού, κ.α.). - Ανάδειξη και προστασία περιβάλλοντος και τοπίου (προστασία φυσικού περιβάλλοντος, αρχιτεκτονικής κληρονοµιάς, άϋλης πολιτιστικής κληρονοµιάς, δηµιουργία µουσείων, κ.α.). - ηµιουργία δικτύων µονοπατιών (εθνικών, ευρωπαϊκών) και διαδροµών («δρόµοι» καπνού, αµπέλου, ελιάς, κ.α.) περιβαλλοντικής ευαισθησίας και εκπαίδευσης. 23

- Προώθηση προγραµµάτων στήριξης αγροτικών δραστηριοτήτων φιλικών προς το περιβάλλον (στήριξη ολοκληρωµένης ή βιολογικής γεωργίας, προϊόντων ονοµασίας προέλευσης, παραδοσιακών τεχνικών, κ.ά). - ηµιουργία υποδοµών στήριξης, προώθηση προγραµµάτων εκπαίδευσης και πιστοποίησης (Eco-Management and Audit Scheme- EMAS). - Οργανωτική και λειτουργική υποστήριξη των Φορέων ιαχείρισης. - Θέσπιση ειδικού τέλους υπέρ των Φορέων ιαχείρισης, επί των δραστηριοτήτων του τουρισµού που αναπτύσσονται στις περιοχές αυτές, µε σκοπό να χρησιµοποιείται για την προστασία, διαχείριση και ανάδειξη του φυσικού περιβάλλοντος και του τοπίου. Μέχρι τον καθορισµό χρήσεων και δραστηριοτήτων στις περιοχές αυτές η ανάπτυξη τουριστικών δραστηριοτήτων περιορίζεται στη δηµιουργία µικρών, σύµφωνα µε την κείµενη τουριστική νοµοθεσία, τουριστικών καταλυµάτων στις εντός σχεδίου και εντός ορίων οικισµών περιοχές, καθώς και σε µια ζώνη πλάτους 500 µέτρων από τα όρια τους στις περιπτώσεις που διαπιστώνεται σχετικός κορεσµός (ποσοστό αδόµητων γηπέδων <40%). Ο περιορισµός αυτός δεν ισχύει α) στις υπό το στοιχείο Θ περιοχές (παραδοσιακοί οικισµοί) που η δόµηση περιορίζεται µόνο εντός σχεδίου και εντός ορίων οικισµών, β) για την επέκταση υφισταµένων µονάδων για λόγους βιωσιµότητας, γ) για τη δηµιουργία ειδικών τουριστικών υποδοµών µε ή χωρίς υποδοµές φιλοξενίας που από τη φύση τους συνδέονται µε την αξιοποίηση πόρων µε έντονη χωρική εξάρτηση π.χ. (ιαµατικές πηγές) και δ) για την ανάπτυξη σύνθετων και ολοκληρωµένων τουριστικών υποδοµών µικτής χρήσης για τις οποίες ισχύουν οι όροι και οι προϋποθέσεις που προβλέπονται στο άρθρο 9 του παρόντος. Σε κάθε περίπτωση κατά την αξιολόγηση των επενδυτικών σχεδίων πρέπει να δίδεται η δέουσα βαρύτητα στην οικολογική συνιστώσα. (Θ) Παραδοσιακοί οικισµοί - ηµιουργία µηχανισµού ελέγχου των χρήσεων γης και της έντασης της τουριστικής δραστηριότητας βάσει των εξής κριτηρίων: επιφάνεια δοµηµένου χώρου, συνολικός αριθµός τουριστικών επιχειρήσεων µε έδρα ή πραγµατική λειτουργία στον οικισµό, αριθµός υφιστάµενων κλινών. Στόχος είναι η διαφύλαξη της αξίας του πόρου και η προστασία του παραδοσιακού χαρακτήρα. - ιαµόρφωση αυστηρότερων κανόνων για τη µορφολογία των νέων κτισµάτων, ενίσχυση δράσεων αποκατάστασης κελυφών και ειδικότερα για τους εγκαταλελειµµένους και φθίνοντες οικισµούς, προώθηση πρωτοβουλιών στην κατεύθυνση αναζωογόνησης τους. - Έλεγχος της δυνατότητας επέκτασης ή µη των οικισµών κατά τρόπο ώστε να διαφυλάσσεται η αξία του πόρου και να προστατεύεται ο παραδοσιακός τους χαρακτήρας. 24

- Άµεσος έλεγχος της δόµησης εκτός σχεδίου πόλης και ορίων οικισµών. - Αξιοποίηση εγκαταλελειµµένων ορεινών οικισµών που παρουσιάζουν αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον, µε τη µετατροπή κτιρίων σε καταλύµατα ή και µε νέες µεγαλύτερου µεγέθους επενδύσεις (αύξηση µέχρι και 40% της υφισταµένης δοµηµένης επιφάνειας), µε κίνητρα είτε προς τους σηµερινούς ιδιοκτήτες είτε προς ενδιαφερόµενους επενδυτές. - Η ανάπτυξη δράσεων τοπικών συµφώνων ποιότητας (πέρα από τους κατά περίπτωση ισχύοντες κτιριολογικούς κανονισµούς), που αφορούν στη διατήρηση και ανάδειξη αξιόλογων µορφολογικών στοιχείων και την ιδιαίτερη τοπική αρχιτεκτονική παραδοσιακών οικισµών. (Ι) Αρχαιολογικοί χώροι & Μνηµεία - Εξασφάλιση της προσβασιµότητας, της επισκεψιµότητας και της οργάνωσής τους, εξωραϊσµός του περιβάλλοντος χώρου, έλεγχος χρήσεων και της εγκατάστασης δικτύων υποδοµής, ώστε να διασφαλίζεται η βέλτιστη ανάδειξη τους. 25

Άρθρο 6 ΕΙ ΙΚΕΣ ΜΟΡΦΕΣ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ (Α) Συνεδριακός τουρισµός Προωθείται η ανάπτυξη συνεδριακού εκθεσιακού τουρισµού στις ευρύτερες περιοχές των αστικών κέντρων της υπό στοιχείο B του παρόντος άρθρου ειδικής µορφής τουρισµού και στις αναπτυγµένες τουριστικά περιοχές της χώρας (περιοχές υπό στοιχείο Α του άρθρου 4) µε επαρκή συγκοινωνιακή σύνδεση (κυρίως αεροπορική) και ευκαιρίες για απόλαυση εκδηλώσεων σύγχρονου πολιτισµού (µουσεία, φεστιβάλ, εκθέσεις, κ.α.), γαστρονοµία, επίσκεψη αξιοθέατων, κ.λπ. Επιπρόσθετα, είναι δυνατή η δηµιουργία εγκαταστάσεων συνεδριακού εκθεσιακού τουρισµού µικρότερης κλίµακας σε µικρότερα αστικά κέντρα και άλλους τουριστικούς προορισµούς, βάσει κριτηρίων, όπως: ύπαρξη Α.Ε.Ι. ή ερευνητικών κέντρων, παρουσία κάποιου ισχυρού / κυρίαρχου παραγωγικού τοµέα στην περιοχή, ύπαρξη διεθνούς φήµης ή άλλων αξιόλογων στοιχείων του φυσικού ή ανθρωπογενούς περιβάλλοντος, ιστορίας, αθλητικών ή πολιτιστικών εκδηλώσεων, κ.α. Για την ενίσχυση του συνεδριακού εκθεσιακού τουρισµού απαιτούνται: - Μέτρα για τη βελτίωση της ελκυστικότητάς των πόλεων / τουριστικών περιοχών, τον εκσυγχρονισµό και αναβάθµιση των υφιστάµενων εγκαταστάσεων και τη δηµιουργία νέων, είτε αµιγών είτε συνδυασµένων µε καταλύµατα υψηλών προδιαγραφών µε συνεδριακά κέντρα. - ράσεις ενσωµάτωσης νέων τεχνολογιών στις υποδοµές του συνεδριακού - εκθεσιακού τουρισµού. - Πρόσθετα κίνητρα για αποκατάσταση και επανάχρηση αξιόλογων παλαιών κελυφών. - Προώθηση δράσεων σύνδεσης του συνεδριακού µε τον εκθεσιακό τουρισµό. (Β) Αστικός Τουρισµός Προωθείται κατά προτεραιότητα στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη, τις µεγάλες πόλεις (Πάτρα, Λάρισα, Ηράκλειο) και σε τουριστικές περιοχές µε αξιόλογα αστικά κέντρα (όπως ο Βόλος, το Ναύπλιο, η Χώρα της Κέρκυρας, η Χώρα της Ρόδου, η Πόλη των Χανίων, τα Ιωάννινα, η Καστοριά, η Καβάλα, η Ξάνθη, η Ερµούπολη, η Μυτιλήνη, η Κω, η Καλαµάτα, η Κοµοτηνή, η πόλη του Ρεθύµνου, η Χαλκίδα, η Κοζάνη, τα Τρίκαλα, η Λαµία, η ράµα, η χώρα της Καλύµνου). Σε όλα τα ανωτέρω αστικά κέντρα προτείνεται η κατά προτεραιότητα προώθηση δράσεων, που αφορούν στην ανάδειξη και αναβάθµιση των ιστορικών κέντρων, 26