"Ο ΑΓΙΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΟΚΑΛΟ!" (χριστουγεννιάτικο θεατρικό): Μαρία Κίτρα Παραμύθια Μια φορά και δυο καιρούς, στην κορφή ενός βουνού και μακριά από τους ανθρώπους, ζούσε η μάγισσα Παράκακη. Μια μάγισσα που δεν ξέρουμε στα σίγουρα αν είναι καλή ή κακή. Μας έχει μπερδέψει λιγάκι. Κακό δεν έχει κάνει σε κανέναν αν και μερικές φορές με την πονηριά της δημιουργεί μπελάδες. Να όπως τώρα, που επειδή νομίζει πως μισεί τον `Άγιο Βασίλη θέλει να τον εξαφανίσει! Γιατί τον μισεί; Μα επειδή όλος ο κόσμος και κυρίως τα μικρά παιδάκια τον αγαπούν πολύ ενώ την ίδια κανένας. `Έχει λοιπόν στο μυαλουδάκι της ένα σχέδιο πονηρό, που άμα πετύχει θα πάρει εκείνη τη θέση του κι έτσι πιστεύει πως όλοι θα αγαπήσουν την ίδια. Για να δούμε όμως τι μαγειρεύει μέσα στο σκοτεινό της εργαστήριο... Σκηνή 1η Παράκακη: `Αμπρα κατάμπρα, λούμπα τουλούμπα! Τίποτα! `Αμπρα κατάμπρα, λούμπα τουλούμπα. Αααα, δεν μου βγαίνει. `Ισως χρειάζεται κάτι άλλο. Κακοκοράκιιι... Κακοκοράκι... Κακοκοράκι: Στις διαταγές σου μάγισσα Παράκακη; Κρα-κρα Παράκακη: Δε μου λες. Μήπως σου βρίσκονται τίποτα βατραχοπόδαρα; Κακοκοράκι: Αχ, μόλις τα βούτηξα στο γάλα μου. Sorry! Τι τα θες; Κρα-κρα Παράκακη: Φτιάχνω ένα μαγικό φίλτρο για τον `Αγιο Βασίλη μα δεν μου πετυχαίνει. Κακοκοράκι: Τι φίλτρο; Για να αδυνατίσει; Παράκακη: Καλέ, κοράκι είσαι εσύ ή μπούφος; `Όχι βέβαια για να αδυνατίσει αλλά για να κοιμηθεί. Κακοκοράκι: Γιατί, αϋπνίες έχει; Παράκακη: Αααα! Θα σε ασπρίσω στο ξύλο. Τι λες τώρα; Θέλω να φτιάξω ένα φίλτρο που μόλις το πιει θα μείνει κόκαλο. `Ετσι δεν θα μοιράσει τα δώρα στα παιδιά. Και τότε θα πάρω εγώ τη θέση του. Κι όλοι εμένα θ' αγαπήσουν.
Κακοκοράκι: Ε, και τι τα θες τα βατραχοπόδαρα; Αυτά μόνο με το γάλα τρώγονται. Ξέρω εγώ μια συνταγή μα είναι κομματάκι δύσκολη. Παράκακη: Αλήθεια; Αχ, πες τη μου κι αν πετύχει θα σε κάνω... καναρίνι! Κακοκοράκι: Α κρα, κρα, κρα, κρα, δεν μου πάνε τα κίτρινα! Παράκακη: Καλά, καλά. Θα σε κάνω... παπαγάλο! Κακοκοράκι: Σιγά μην με κάνεις και... παπα-άγγλο! Παράκακη: Ωωωωχ! Θα μου πεις επιτέλους ή θα σε κάνω κάμπια; Κακοκοράκι: Εντάξει, εντάξει. Λοιπόν άκου τι χρειάζεσαι: Την οδοντογλυφίδα του καλού Λύκου, το σιρόπι της Κοκκινοσκουφίτσας, τη μύτη του Πινόκιο, τα μούσια από τους 7 νάνους και τις ουρές από τα τρία γουρουνάκια! Παράκακη: Και τι θα τα κάνω όλα αυτά; Κακοκοράκι: Τα βράζεις σε χαμηλή φωτιά στο καζάνι και μόλις αρπάξουν τα σβήνεις με κρασί! Παράκακη: Καταπληκτικό! Το λοιπόν, μη χάνουμε καιρό, φώναξέ μου τους Κακικάντζαρους. Γρήγορα. Κακοκοράκι; Αμέσως μάγισσα Τραγούδι κακικάτζαρων Μπαίνουν οι Κακικάντζαροι στη σκηνή σε παρέλαση τραγουδώντας το «Το τραγούδι των κακικάντζαρων»: [είμαστε κακοί] Είμαστε, είμαστε, είμαστε κακοί Εκτελούμε διαταγές απ' την Παράκακη (2) Τρέχουμε από δω, πάμε κι από κει Με τόση φασαρία τρελαίνουμε τη γη
Σκορπάμε το κακό και χίλιες συμφορές Κι αν δεν μας πιστεύεις θα στο πούμε δυο φορές Είμαστε, είμαστε, είμαστε κακοί Εκτελούμε διαταγές απ' την Παράκακη (4) Οι σκέψεις πονηρές κι οι πράξεις φοβερές Ρωτήστε όποιον θέλετε σ' όλες τις γειτονιές Ο νους στις σκανταλιές, να κάνουμε ζημιές Κι αν δεν μας φοβάσαι θα στο πούμε δυο φορές! Είμαστε, είμαστε, είμαστε κακοί Εκτελούμε διαταγές απ' την Παράκακη (4) Μόλις τελειώσουν στέκονται προσοχή Κακικάντζαροι: Μάλιστα μάγισσα! Παράκακη: Λοιπόν Κακικάντζαροι, θέλω τη βοήθειά σας. Κακικάντζαροι:Μάλιστα μάγισσα! Η μάγισσα Παράκακη εξηγεί χαμηλόφωνα... Παράκακη: Καταλάβατε;
Κακικάντζαροι: Μάλιστα μάγισσα! Παράκακη: Μπααα, κόλλησε η βελόνα! `Αντε πηγαίνετε τώρα! Κακικάντζαροι: Μάλιστα μάγισσα! Οι κακικάντζαροι και η μάγισσα φεύγουν από τη σκηνή. Οι βοηθοί αλλάζουν το σκηνικό. Να λοιπόν που το σχέδιο της μάγισσας Παράκακης έμπαινε σιγά - σιγά σε εφαρμογή χωρίς κανείς να γνωρίζει τα σχέδιά της. Κι ενώ εκείνη περίμενε γεμάτη αγωνία, λίγο πιο κάτω έκαναν αμέριμνοι τη βόλτα τους ο καλός-λύκος και η Κοκκινοσκουφίτσα... Σκηνή 2η Καλός Λύκος: Μμμμ! Ωραίο φαγητό φάγαμε. Και πολύ ωραία ταβέρνα. Ε, δε συμφωνείς Κοκκινοσκουφίτσα; Κοκκινοσκουφίτσα: Μα και βέβαιααααα ααααψού! Καλός Λύκος: Τι έπαθες πια; `Ολο αψού και αψού είσαι! Κοκκινοσκουφίτσα: `Εχω αλλεργία στους λύκους και πίνω τούτο το σιρόπι. Ξέρεις, είναι κληρονομικό. Το είχε κι η γιαγιά μου. Καλός Λύκος: Αλήθεια; Κι εγώ κληρονόμησα από τον παππού μου αυτή την οδοντογλυφίδα και την προσέχω σαν τα μούσια μου. Και τώρα που μου έχει κολλήσει ένα κρέας στο δόντι θα τη χρησιμοποιήσω. Κοκκινοσκουφίτσα: Καλάαααααα αψού κάνεις. Κι εγώ προσέχω το σιρόπι μου. Δεν μπορώ χωρίς αυτό. Καλός Λύκος: Δε μου λες Κοκκινοσκουφίτσα μου. Θέλεις να σου δείξω τη συλλογή μου από πεταλούδες; Κοκκινοσκουφίτσα: Το ρωτάς Μα και βέβαια καλέ μου Λύκε.
Και καθώς ο καλός Λύκος έδειχνε την περίφημη συλλογή του από πεταλούδες στην Κοκκινοσκουφίτσα, οι Κακικάντζαροι ήρθαν από πίσω αθόρυβα πατώντας στις καλτσούλες τους κι έκλεψαν την οδοντογλυφίδα του Λύκου και το σιρόπι της Κοκκινοσκουφίτσας. Η ώρα είχε περάσει, ο ήλιος είχε νυστάξει και πήγαινε προς τη δύση, ενώ το φεγγαράκι φρέσκο - φρέσκο ανέβαινε στον ουρανό να φωτίσει την πλάση (Περνά από μπροστά ένα ρολόι...) Τικ - τακ ρολογιού Κοκκινοσκουφίτσα: Πω - πω! Πέρασε η ώρα. Φεύγουμε Λύκε μου γιατί έχω μια εργασία στο «Σκέφτομαι και γράφω» αύριο; Καλός Λύκος: Ναι, ναι. Κι εγώ θέλω να δω το «Χορεύοντας με τους λύκους» στην τηλεόραση. Κάτσε να πάρω την οδοντογλυφίδα μου... Κοκκινοσκουφίτσα, πού είναι η οδοντογλυφίδα μου; Κοκκινοσκουφίτσα: Και πού θες να ξέρω εγώ; Αααα, καλέ Λύκε πού είναι το σιρόπι μου; Καλός Λύκος: Δεν έχω ιδέα. Μήπως το ήπιες όλο και ντοπαρίστηκες; Κοκκινοσκουφίτσα: Εσύ μου το πήρες! Φερ'το μου πίσω! Είσαι κακός τελικά. Καλός Λύκος: Κι εσύ μου πήρες την οδοντογλυφίδα μου για να μ' εκδικηθείς επειδή παλιά ο παππούς μου έφαγε τη γιαγιά σου. Και χάλασε και τη δίαιτά του! Κοκκινοσκουφίτσα: Είσαι κακός, είσαι κακός, είσαι κακός!!!! Καλός Λύκος: Κι εσύ είσαι στρίγκλα, είσαι στρίγκλα, είσαι στρίγκλα. Αααχ! Το κακό είχε αρχίσει να απλώνεται σιγά - σιγά. Ο καλός Λύκος μάλωσε με την Κοκκινοσκουφίτσα και χωρίστηκαν θυμωμένοι πιστεύοντας πως ο ένας έκλεψε από τον άλλο ό,τι πιο πολύτιμο είχε. Μα το κακό είχε και συνέχεια και οι Κακικάντζαροι προχωρούσαν ακάθεκτοι. Σειρά είχαν τώρα οι ουρές από τα τρία γουρουνάκια. Τα βρήκαν την ώρα που έβγαιναν από τον κινηματογράφο...
Σκηνή 3η 1 ο γουρουνάκι: Χρον, χρον. Άλλη φορά δεν ξαναπάω σινεμά 2 ο γουρουνάκι: Γιατί καλέ; Δεν σ' άρεσε το έργο; 3 ο γουρουνάκι: Αυτό δεν ήταν έργο, θρίλερ ήταν 1 ο γουρουνάκι: Δίκιο έχει ο γκριζούλης. «Ο λύκος και τα τρία γουρουνάκια» ήταν κατάλληλο για γουρουνάκια άνω των 15... κιλών. 2 ο γουρουνάκι: Βρε παιδιά, αφού δεν υπάρχει κακός λύκος στην πραγματικότητα 3 ο γουρουνάκι: Εγώ πάντως στη σκηνή που ο λύκος ρίχνει το σπίτι με ένα φύσημα, πολύ φοβήθηκα 1 ο γουρουνάκι: Κι εγώ τρόμαξα πολύ. Θέλεις να κοιμηθούμε απόψε παρέα; 2 ο γουρουνάκι: Μπορώ να έρθω κι εγώ; 3 ο γουρουνάκι: Ε, τότε να κοιμηθούμε όλοι μαζί Οι κακικάντζαροι αρπάζουν τις ουρές των γουρουνιών... καθώς εκείνα τρώνε ποπ-κορν 1 ο γουρουνάκι: Αχ, έχω φαγούρα από πίσω. `Εχω κάτι; 2 ο γουρουνάκι: `Όχι δεν έχεις τίποτα. Ούτε την ουρά σου έχεις. 3 ο γουρουνάκι: Αμάν. Ούτε κι εσύ την έχεις. 1 ο γουρουνάκι: Γιατί, την έχεις εσύ; 2 ο γουρουνάκι: Ωχ. Παιδιά ο κακός λύκος. 3 ο γουρουνάκι: Τι ο κακός λύκος; 1 ο γουρουνάκι: Ο κακός λύκος ζει, υπάρχει στ' αλήθεια! 2 ο γουρουνάκι: Λες να μας πήρε αυτός τις ουρές μας για να μας τρομάξει; 3 ο γουρουνάκι: Λες;
1 ο, 2 ο και 3 ο γουρουνάκια: Βοήθεια, τρέξτε να σωθείτε... Πω - πω τρομάρα που πήραν τα καημένα τα γουρουνάκια. Πού να ήξεραν ότι τις ουρές δεν τις πήρε ο Λύκος αλλά τα κακικατζαράκια, τα οποία ανάσα δεν έπαιρναν γιατί είχαν κι άλλη δουλειά. Σειρά είχαν τώρα οι νάνοι και η Χιονάτη. Και να που τους βρήκαν. Μόλις είχαν τελειώσει την προπόνησή τους στο μπάσκετ! Σκηνή 4η Χιονάτη: Πάμε τρεξιματάκι... 1 ος νάνος: Μα κόουτς Χιονάτη είμαστε πτώματα Χιονάτη: `Εχεις αγώνα αύριο, Γκρινιαρούλη 2 ος νάνος: Να κάνουμε παθητική γυμναστική; Χιονάτη: Ασε τις εξυπνάδες, εξυπνούλη... Μπείτε στη σειρά. Πάνω τα χεράκια, κάτω τα χεράκια. 3 ος νάνος: Αααχ. Νυστάζω. Δεν αντέχω άλλο! Χιονάτη: Την άλλη φορά κοιμήθηκες πάνω στη μπασκέτα, το ξέχασες; 4 ος νάνος: Πεινάω κόουτς Χιονάτη. Γουργουρίζει η κοιλιά μου. Χιονάτη: Καλά, άντε καθίστε λιγάκι. Θέλω να σας μιλήσω. Λοιπόν για να μπείτε στην Α Εθνική πρέπει να κάνετε θυσίες. Προπόνηση και πάλι προπόνηση. Κι επιτέλους, κόψτε αυτά τα μούσια που σας βαραίνουν και σας κονταίνουν... 5 ος νάνος: Μα αυτό το μούσι είναι το γούρι μας 6 ος νάνος: Κι εξάλλου μ' αυτά μας ξέρει ο κόσμος. 7 ος νάνος: Επίσης μας πηγαίνει πολύ. Χιονάτη: Καλά, καλά. Φάτε τώρα λίγη μηλόπιτα που μου έστειλε η μητριά μου και πάρτε έναν υπνάκο για λίγο.
Οι νάνοι πέφτουν για ύπνο κι η Χιονάτη πιο κει τρώει τη μηλόπιτα της μητριάς της. Εντωμεταξύ οι κακικάντζαροι μπαίνουν και κλέβουν τα μούσια των νάνων. Σαν ξυπνάνε μετά από λίγο εκείνοι τρίβουν τα μάγουλά τους... 1 ος νάνος: Αμάν, το μούσι σου! 2 ος νάνος: Γιατί το δικό σου πού είναι; 3 ος νάνος: Η χιονάτη μας το πήρε 4 ος νάνος: Χιονάτη, γιατί μας έκλεψες τα μούσια μας; Χιονάτη: Ωχ. Πού είναι τα μούσια σας; 5 ος νάνος: Ας τα μούσια και μην κάνεις ότι δεν ξέρεις. 6 ος νάνος: Μας τα πήρες όταν κοιμόμασταν 7 ος νάνος: Για να μην μας βαραίνουν Χιονάτη: `Όχι, όχι, δεν το έκανα εγώ... 1 ος νάνος: Λες ψέματα 2 ος νάνος: Εγώ λέω να φύγουμε από την ομάδα 3 ος νάνος: Κι εγώ λέω να πάμε στην ομάδα του Κοντορεβιθούλη 4 ος, 5 ος, 6 ος και 7 ος νάνοι: Ναι, ναι, να φύγουμε, να φύγουμε... Χιονάτη: Μα σας λέω δεν το έκανα εγώ... Οι νάνοι οι καημένοι, τι τους έμελλε να πάθουν. `Εχασαν τα μούσια τους, έφυγαν από την ομάδα τους και τσακώθηκαν με τη Χιονάτη που τόσο αγαπούσαν κι όλα αυτά μέσα σε μια τόση δα στιγμούλα! Αμ η Χιονάτη που καλά - καλά δεν κατάλαβε τι είχε συμβεί; Κι είχε κι αγώνα με την dream team αύριο Πώς θα γινόταν όμως χωρίς τους παίκτες της; `Ελα ντε! Κι ενώ όλες αυτές οι απορίες ήταν μέσα στο μυαλό της Χιονάτης οι Κακικάντζαροι πήραν το δρόμο για το όμορφο ξύλινο σπιτάκι του Τζεπέτο και του Πινόκιο που βρισκόταν λιγάκι παρακάτω, προκειμένου να κλέψουν τη μύτη.
Σκηνή 5η Πινόκιο: Γεια σου παππούκα. `Ηρθα!... Παππού Τζεπέτο, ήρθα! Τζεπέτο: Α! Καλώς τον Πινόκιο. `Ηρθες; Πινόκιο: Πώς το κατάλαβες; Τζεπέτο: Πώς πήγε σήμερα το σχολείο; Πινόκιο: `Ετσι κι έτσι. Σήμερα θύμωσα πολύ. Τζεπέτο: Τιιιι; `Εχεις πέτρα στη χολή; Πινόκιο: Λέω, σήμερα θύμωσα πολύ. Τζεπέτο: Γιατί θύμωσες παιδάκι μου; Πινόκιο: Γιατί μάθαμε στο «Εμείς κι ο κόσμος» πώς καίγονται τα ξύλα. Τζεπέτο: Και δεν ήξερες εσύ πώς τρώγονται τα μήλα; Πινόκιο: Τι λες μωρέ παππού, κουφάθηκες εντελώς; Λέω, σήμερα μάθαμε πώς καίγονται τα ξύλα! Τζεπέτο: Αααα. Ε, και γιατί θύμωσες; Πινόκιο: Γιατί στο διάλειμμα με κυνηγούσε συνέχεια το... κοριτσάκι με τα σπίρτα! Σκουπίζει τη μύτη του Τζεπέτο: `Ελα καλά, μη στεναχωριέσαι. Μα, καλό μου αγοράκι, γιατί φοράς ακόμα αυτή τη μύτη; Πινόκιο: Γιατί αρέσει στις κοπέλες! Τζεπέτο: Τι; Για να κρεμάς εκεί τις ομπρέλες; Πινόκιο: Τι λες μωρέ παππού; Λέω, γιατί αρέσει στις κοπέλες.
Τζεπέτο: Καλά ντε μη φωνάζεις. Κουφός είμαι; Να σου πω όμως, δεν τη βγάζεις τώρα να πας να πλυθείς γιατί σε λιγάκι θα φάμε; `Εχω φτιάξει... παπουτσάκια. Πινόκιο: Εντάξει, παππού, κι έχω δυο πείνες... Οι Κακικάντζαροι μπαίνουν στα κρυφά και κλέβουν τη μύτη του Πινόκιο. Μετά από λίγο εκείνος επιστρέφει. Πινόκιο: Παππού, μήπως μου πήρες τη μύτη; Τζεπέτο: Τι; Χάλασες το σύρτη; Πινόκιο: `Αστα αυτά. Μου πήρες τη μύτη, έτσι δεν είναι; Τζεπέτο: `Όχι καλό μου αγοράκι. Δεν στην πήρα εγώ. Πινόκιο: Λες ψέματα. Εσύ μου την πήρες. Δεν υπάρχει κανείς άλλος εδώ. Φεύγω. Τζεπέτο: Πού πας; Πινόκιο: Στ' Αγγλικά Τζεπέτο: Where are you going; Πινόκιο: Τι λες μωρέ παππού; Στ' αγγλικά πάω, όχι στ' αγγλικά να μου μιλήσεις. Πάντως είμαι πολύ θυμωμένος. Γεια σου Τζεπέτο: Μη Πινόκιο, μη φεύγεις αγοράκι μου, δεν στην πήρα εγώ τη μύτη... Πω - πω. Ενός κακού μύρια έπονται. Πληγώθηκε ο Πινόκιο γιατί νόμιζε πως ο παππούς του του πήρε τη μύτη για να μην τη ξαναφορέσει. Κι έτσι έφυγε από το σπίτι με παράπονο, μα κι απ' την άλλη στεναχωρήθηκε πολύ ο Τζεπέτο γιατί δεν την πήρε εκείνος τη μύτη και δεν την έβρισκε κιόλας όσο κι αν έψαχνε. Σάμπως ήξερε η μάγισσα Παράκακη τι ανακατωσούρα προκαλούσε ήδη με το σχέδιό της; Μωρέ καλά το λένε οι Κακικάντζαροι στο τραγούδι τους «...Σκορπάμε το κακό και χίλιες συμφορές». Να' τοι τώρα που πάνε να παραδώσουν όλα αυτά που τους ζήτησε η Παράκακη. Κι εκείνη να' ναι μέσα στην καλή χαρά και τρομάρα της αν ξέρει κι η ίδια γιατί.
Πω - πω, ετοιμάστηκε και το φίλτρο. Αυτό που θα αφήσει τον `Αγιο Βασίλη κόκαλο. Ωχ! Ετοιμάζεται να το πάει παρέα με το Κακοκοράκι στον Αγιο Βασίλη. Για να δούμε όμως, τι γίνεται εντωμεταξύ στο σπίτι του `Αγιου Βασίλη; Σκηνή 6η Α.Βασίλης: Βρε Βασιλούλα, πες μου αλήθεια, έχω παχύνει; Α.Βασιλούλα: Τι λες καλέ μου, πώς σου πέρασε από το μυαλό κάτι τέτοιο; Α.Βασίλης: Ε, να! Με στενεύει η στολή μου. Α.Βασιλούλα: Δεν φταις εσύ γλυκέ μου. Το πλυντήριο φταίει. `Επλυνα τη στολή σου στους 70 βαθμούς και μπήκε λιγάκι. Α.Βασίλης: Είπα κι εγώ. Αααχ. Θυμάμαι όμως τότε που ήμουν νέος και δούλευα στην πυροσβεστική πόσο λεπτός ήμουν και πόσο μου πήγαινε η στολή. Ε, μετά πάχυνα λιγάκι κι επειδή μου πάνε και τα κόκκινα έγινα `Αγιος Βασίλης! Α.Βασιλούλα: Εγώ έτσι σε γνώρισα κι έτσι σ' αγαπώ. Εξάλλου φαντάσου να ήσουν λεπτός. Θα σε έπαιρνε ο αέρας εκεί πάνω ψηλά που ταξιδεύεις με το έλκηθρο. Α.Βασίλης: Σαν να έχεις δίκιο. Ωστόσο... φαντάσου να υπήρχε ένα μαγικό φίλτρο που σαν το έπινες να γινόσουν αμέσως πετσί και κόκαλο. Α.Βασιλούλα: Πολύ τηλεόραση βλέπεις μου φαίνεται.. Χτυπάει το κουδούνι... Α.Βασιλούλα: Ποιος να' ναι; Α.Βασίλης: Εεε, έχω παραγγείλει κάτι πίτσες για τη λιγούρα. Πας ν' ανοίξεις; Α.Βασιλούλα: Πόσες παρήγγειλες δηλαδή; Α.Βασίλης: Μία, αλλά δίνει έξι δώρο Βασιλούλα: Τρομάρα σου. Κι εγώ έλεγα ότι έφταιγε το πλυντήριο...
Παράκακη: Γεια σου Αι-Βασίλη. Περνούσαμε τυχαία απέξω κι άκουσα το πρόβλημά σου Κακοκοράκι: Κι επειδή έχουμε καλή καρδιά σου φέραμε αυτό Α.Βασίλης: Τι είναι αυτό μάγισσα Παράκακη; Παράκακη: Είναι το σούπερ αδυνατιστικό. Το πίνεις και μένεις κόκαλο Α.Βασίλης: Ωωωω. Μα είσαι τόσο καλή Κακοκοράκι: `Οσο γι' αυτό... Α. Βασιλούλα: Και πόσο κάνει κυρα-μάγισσα τούτο το φίλτρο; Παράκακη: Α, τίποτα δεν κάνει. Το φέρνω δώρο για τον Αι-Βασίλη για τα Χριστούγεννα. Ορίστε! Α.Βασιλούλα: Μπα, κι από τότε εσύ κάνεις δώρα; Παράκακη: Ουουου, έχω κανά δυο μέρες... Λοιπόν εμείς να φεύγουμε. `Εχουμε κι άλλα δώρα να μοιράσουμε. Καλά Χριστούγεννα Κακοροράκι: Και κοκαλωμένα Α.Βασιλούλα: Τι είπες Κακοκοράκι; Κακοκοράκι: Λέω, κι ευτυχισμένα... Α.Βασίλης: Να πάτε στο καλό. Σας ευχαριστώ πολύ. Η μάγισσα και το κακοκοράκι φεύγουν από το σπίτι γελώντας ικανοποιημένοι, ενώ το χαρτί της συνταγής πέφτει από την ποδιά της μάγισσας Α.Βασιλούλα: Να σου πω μπουμπούκι μου. Νομίζω ότι δεν πρέπει να το πιεις. Κάτι στο βλέμμα της μάγισσας δεν μου άρεσε. Ούτε το ντύσιμό της! Αι-Βασίλης: Ωχ, πια εσείς οι γυναίκες όλο κάτι βρίσκετε η μία στην άλλη. Εμένα μου άρεσε και μάλιστα πολύ.
Ανοίγει το μπουκάλι να πιει το φίλτρο Α.Βασιλούλα: Ει, τι πας να κάνεις; Τρελάθηκες; Α.Βασίλης: Να πιω το φίλτρο. Σε λίγο θα είμαι αδύνατος Α.Βασιλούλα: Μα τι λες χριστιανέ μου; Κι αν έχει κάτι μέσα και σου κάνει κακό; Α.Βασίλης: Λες; Μπα δεν νομίζω. Είναι καλή κατά βάθος η Παράκακη. Δεν νομίζω... Χτυπά το κουδούνι Α.Βασίλης: Α, ήρθαν οι πίτσες. Πας ν' ανοίξεις; Αι-Βασιλούλα: Πάω. Μην το πιεις όμως. Περίμενέ με να το συζητήσουμε λιγάκι το θέμα. Α.Βασίλης: Εντάξει, εντάξει... Μωρέ εγώ θα το πιω... Η Βασιλούλα επιστρέφει με καμιά δεκαριά κουτιά πίτσες.. Βασιλούλα: Κοίτα ο άνθρωπος τι παρήγγειλε!. Αμάν, Αγιε μου Βασίλη τι έπαθες; Ωχ, συμφορά μου, το ήπιε ο κουτός! Τι είναι αυτό; 3 ουρές από τα γουρουνάκια, τη μύτη του Πινόκιο... Η συνταγή. Χριστέ μου τι θα κάνω; Αντίδοτο. Πρέπει να φταρνιστεί η μάγισσα τρεις φορές και να πει άλλες τρεις συγνώμη. Αχ, συμφορά μου. Κόρες; Κόρες; 1 η Κόρη: Τι συμβαίνει μητέρα; 2 η κόρη: Γιατί φωνάζεις καλέ; 3 η κόρη: Αμάν, κορίτσια κοιτάξτε. Ο πατέρας έμεινε κόκαλο... Βασιλούλα: Αφήστε κορούλες μου. Πού να σας τα λέω.
1 η κόρη: Τι μητέρα; Λέγε 2 η κόρη: Τι έπαθε ο πατέρας; 3 η κόρη: Τον χτύπησε κεραυνός; Βασιλούλα: Κάτι χειρότερο... Η Βασιλούλα εξήγησε στις κόρες της με κάθε λεπτομέρεια τι ακριβώς είχε συμβεί. Μετά, χωρίς να χάσει λεπτό τους διάβασε τη συνταγή που προφανώς είχε πέσει κατά λάθος από την ποδιά της Παράκακης κι ύστερα τους διάβασε το αντίδοτο που με αυτό θα γινόταν και πάλι καλά ο `Αγιος Βασίλης. `Επρεπε όμως να κάνουν γρήγορα γιατί τα Χριστούγεννα πλησίαζαν και τα δώρα στα παιδάκια δεν είχαν μοιραστεί. Τότε οι κόρες πήραν τηλέφωνα, έστειλαν μηνύματα στον Πινόκιο, στην Κοκκινοσκουφίτσα, στα τρία γουρουνάκια και σ' όλους τους άλλους να έρθουν αμέσως σπίτι τους. Και σαν ήρθαν εκείνοι όσο πιο γρήγορα μπορούσαν, οι κόρες τους εξήγησαν με κάθε λεπτομέρεια και τότε όλοι κατάλαβαν και ζήτησαν συγνώμη ο ένας από τον άλλον. Και να τι απόφαση πήραν. Να μοιράσουν οι ίδιοι τα δώρα στα παιδιά γιατί δεν είχαν πολύ χρόνο μπροστά τους και μετά θα πήγαιναν όλοι μαζί στη μάγισσα για να λυθούν τα μάγια. `Ετσι κι έκαναν. Κι ενώ ο `Αγιος Βασίλης ο καημένος ήταν κόκαλο μέχρι το κόκαλο, ευτυχώς τα δώρα έφτασαν έγκαιρα και μοιράστηκαν σε κάθε σπίτι. Από την άλλη η μάγισσα Παράκακη, παρόλο που το σχέδιό της είχε απόλυτη επιτυχία δεν έμοιαζε και πολύ χαρούμενη. Σκηνή 7η Παράκακη: Κοίτα Κακοκοράκι, σ' αρέσουν; Κακοκοράκι: Τι είναι αυτά; Παράκακη: Φίδια, αράχνες, σαύρες και κατσαρίδες Κακοκοράκι: Και τι θα κάνεις όλα αυτά; Παράκακη: Θα τα στείλω δώρα στον Αγιο Βασίλη για να με συγχωρέσει.
Είχε μετανιώσει. Μάλιστα, είχε μετανιώσει που στέρησε από τον `Αγιο Βασίλη τη χαρά να μοιράσει ο ίδιος στα παιδάκια τα δώρα τους. Τα είχε κάνει θάλασσα και οι τύψεις δεν την άφηναν σε ησυχία. Γι αυτό και έλυσε τα μάγια αμέσως. `Εκανε 3 φορές αψού κι άλλες 3 είπε συγνώμη. Κι έτσι ξεκοκάλωσε ο άγιος Βασίλης. Τα Χριστούγεννα ήρθαν. `Εξω έπεφτε πυκνό χιόνι κι όλα ήταν τόσο όμορφα. Μόνο στο εργαστήριο της μάγισσας όλα έμοιαζαν σκοτεινά... και απαισιόδοξα. Η Μάγισσα έφτιαχνε ένα σιρόπι για το βήχα της, το Κακοκοράκι νύσταζε ενώ οι Κακικάντζαροι έψαχναν...για νέα δουλειά στην «Χάλκινη Ευκαιρία»! 1 ος Κακικάντζαρος: Για ακούστε εδώ: «Η ομάδα μπάσκετ των σούπερ νάνων ζητά μαζορέτες. 30 ευρώ το μήνα, πολλά ταξίδια και δωρεάν εισιτήρια για τους αγώνες». Πώς σας φαίνεται; 2 ος Κακικάντζαρος: Πολύ ενδιαφέρον. `Ακου μία που βρήκα εγώ: «`Αγιος Βασίλης ζητά βοηθούς για την περίοδο των Χριστουγέννων. Απαραίτητα προσόντα: Πτυχίο καλοσύνης και πτυχίο αγάπης για τα παιδιά» 3 ος Κακικάντζαρος: Πω-πω! Δύσκολο να βρεις δουλειά σήμερα. `Ένα σωρό πτυχία ζητάνε. Μήπως να γραφτούμε σε καμιά σχολή; 4 ος Κακικάντζαρος: `Εχεις δίκιο. `Όμως πρέπει να κάνουμε κάτι. Δεν γίνεται να είμαστε μια ζωή κακοί. Να στείλουμε κανένα βιογραφικό; 5 ος Κακικάντζαρος: Ααχχχ! Πού έχει φτάσει η ανεργία σήμερα. Δύσκολο να είσαι Κακικάντζαρος... 6 ος Κακικάντζαρος: Ευτυχώς που έχουμε το ταμείο ανεργίας ακόμη! Για να δούμε καμιά αγγελία ακόμη... 3 ος Κακικάντζαρος: Για κοίτα στην ημιαπασχόληση... Χτυπάει το κουδούνι: Κακοκοράκι: Ποιος είναι; Καλός Λύκος: Ο courier Παράκακη: Ποιος είναι κακοκοράκι;
Κακοκοράκι: `Ενας κύριος Κούριερ. Γάλλος θα είναι μάλλον Παράκακη: Κούριερ; Κούριερ; Τι μου θυμίζει; Καλά, άνοιξέ του Το κακοκοράκι ανοίγει και μπαίνουν μέσα όλοι Τζεπέτο: Γεια σου μάγισσα Παράκακη. Καλά Χριστούγεννα Παράκακη: `Ωχ! Τι θέλετε εσείς εδώ; Α.Βασιλούλα: Σου φέραμε ένα δώρο Παράκακη: Εμένα; Μα... δεν το αξίζω Α.Βασίλης: Κι όμως, το αξίζεις. `Ισως πιο πολύ κι από τον καθένα. Ορίστε το δώρο σου απ' όλους εμάς που αποφασίσαμε να σε κάνουμε φίλη μας Παράκακη: Σας ευχαριστώ, σας ευχαριστώ όλους τόσο πολύ. Ωωωω. Ένα βιβλίο με συνταγές... Μαγειρικής. ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ: Χρόνια πολλά μάγισσα Παράκακη Παράκακη: Χρόνια πολλά. Μια στιγμή. Να σας επιστρέψω τα πράγματά σας και να σας ζητήσω συγνώμη. Α.Βασίλης: Σε συγχωρούμε. Και μάλιστα από σήμερα σε ονομάζουμε μάγισσα Παράκαλη, κι εσύ Κακοκοράκι θα λέγεσαι Καλοκοράκι κι όλοι οι Κακικάντζαροι θα λέγονται Καλικάντζαροι. Κακικάντζαροι (όλοι): Γιούπιιιι... Η Μάγισσα αγκαλιάζει τρυφερά τον `Αγιο Βασίλη Α.Βασιλούλα: Εεει, μην ξεχνάς ότι είναι παντρεμένος. Πινόκιο: Θέλετε να τραγουδήσουμε όλοι μαζί το τραγούδια της παρέας;
ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ: Ναι, ναι ναι, Παράκακη: Θα καθίσετε να φάμε παρέα; Εχω φτιάξει... σκουληκόσουπα! ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ: Μπλιααααξ... Το τραγούδι της παρέας... [ από όλα τα παιδιά] [ολοι] Το τραγούδι της παρέας Είμαστε, είμαστε, είμαστε καλοί Όλοι φίλοι κολλητοί με την Παράκαλη (2) Τρέχουμε από δω, πάμε κι από κει Σαν μικρά στολίδια φωτίζουμε τη γη Σκορπάμε τη χαρά και χίλιες αγκαλιές Κι αν δεν μας πιστεύεις, θα στο πούμε δυο φορές Είμαστε, είμαστε, είμαστε καλοί Όλοι φίλοι κολλητοί με την Παράκαλη (4) Οι σκέψεις μας αγνές κι οι πράξεις μας καλές Ρωτήστε όποιον θέλετε σ' όλες τις γειτονιές
Δεν κάνουμε ζημιές, καθόλου σκανταλιές Μοιράζουμε αγάπη σε τούτες τις γιορτές! Χρόνια σας, χρόνια σας χρόνια σας πολλά Πάντα με υγεία με αγάπη και χαρά (2) Χρόνια σας, χρόνια σας, χρόνια σας πολλά Καλές γιορτές να έχετε και να' στε όλοι καλά! ΤΕΛΟΣ