Συζητώντας με τον ΕΡΜΗ Τόμος Β

Συζητώντας με τον ΕΡΜΗ Τόμος Β Σειρά Ολιστικής Φιλοσουίας Άθως Όθωνος Ιατρος Ομοιοπαθητικης Ιατρικης

1 Σειρά Ολιστικής Φιλοσοφίας Συζητώντας με τον ΕΡΜΗ Τόμος Β Περί Δομής και Λειτουργίας του Ανθρώπου και Πορείας της Ψυχής Άθως Όθωνος

2 ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ ΠΡΟΛΟΓΟΣ Α ΤΟΜΟΥ ΠΡΟΛΟΓΟΣ Β ΤΟΜΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΠΗΓΗ 1.1 Στιγμές Επίγνωσης 1.2 Η επιστροφή της δίψας 1.3 Και εγένετο! 1.4 «Εδηζισάμην εμαυτόν!» 1.5 Η χρησιμότητα του Διαβόλου! 1.6 Η ικανή και αναγκαία συνθήκη για την Αγάπη 1.7 Η μοναδικότητα του Ανθρώπου ως όντος 1.8 Τα διάφορα επίπεδα γνώσης: Αίσθηση, Γνώση, Επίγνωση, Μέθεξη 1.9 Αγνωστικισμός ίσον Στρουθοκαμηλισμός 1.10 Σε τι βελτιώνεται κανείς με τη Φιλοσοφία; 1.11 Σε κάθε εποχή/κοινωνία/άτομο ταιριάζει άλλος τρόπος γνώσης ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΑΝΘΡΩΠΟΓΟΝΙΑ ΚΑΙ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ 2.1 Ο μονομερής Πνευματικός Άνθρωπος 2.2 Ποιος δημιούργησε τον Άνθρωπο; 2.3 Η σπειροειδής πορεία του Κόσμου και της Ανθρωπότητας

3 2.4 Από τον Πνευματικό Άνθρωπο στον Τριμερή Άνθρωπο και πάλι πίσω 2.5 Από τον Ανδρόγυνο Άνθρωπο στον Άνδρα και τη Γυναίκα 2.6 Ο «πόλεμος των δύο φύλων» 2.7 Αγάπη και Αρμοδιότητα αντί της Ισότητας 2.8 Από τον Αθάνατο Άνθρωπο στο Θνητό Άνθρωπο 2.9 Από τη γνώση των Διαδοχικών Ζωών στη λήθη 2.10 Από τον Άυπνο Άνθρωπο στην ανάγκη του Ύπνου 2.11 Από τη Συνειδητοποίηση στη Γνώση 2.12 Το Κουτί της Πανδώρας: Πτώση και Άνοδος της Ανθρωπότητας ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΡΙΤΟ ΔΟΜΗ ΚΑΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ 3.1 Υπάρχει αιτία ύπαρξης και εγγενής αποστολή στο Ανθρώπινο Ον; 3.2 Γιατί ο μέσος άνθρωπος καταφεύγει στον Αγνωστικισμό 3.3 Η σημασία της γνώσης των Κανόνων του Παιχνιδιού 3.4 Ποια είναι η αποστολή του Ανθρώπου σαν είδος και σαν ατομικότητα 3.5 Ολιστική Σκέψη και Ολιστική Συζήτηση 3.6 Από πόσα και ποια Μέρη/Σώματα αποτελείται ο σημερινός Άνθρωπος; 3.7 Ατομικό Πνεύμα και Πνευματικός Κόσμος 3.8 Συνειδησιακή Ψυχή ή Λογικό Μέρος της Ψυχής 3.9 Ο ρόλος της Διανοητικής Ψυχής ως διαχειριστής του Όλου 3.10 Η Σπηλιά του Πλάτωνα και οι Ιδέες του Πνευματικού Κόσμου 3.11 Τρόποι Γνώσης: Μέθεξη, Επίγνωση, Γνώμη, Αντίληψη, Αιθερική Αίσθηση

4 3.12 Το Υλικό Σώμα δεν έχει δυνατότητα γνώσης αλλά μόνο Ερεθισμού και Αντανακλαστικής Αντίδρασης 3.13 Ατομικό Πνεύμα και Μέθεξη 3.14 Ο Μύθος της Πτώσης των Πρωτόπλαστων και ο Μύθος του Προμηθέα 3.15 Όταν η Διανοητική Ψυχή εμπνέεται από Ανώτερα Επίπεδα 3.16 Όταν η Διανοητική Ψυχή εμπνέεται από Κατώτερα Επίπεδα 3.17 Η χειραγώγηση της Κοινής Γνώμης 3.18 Περί Ελεύθερης Βούλησης 3.19 Ο Ρόλος της Φιλοσοφίας 3.20 Αιθερικό Σώμα και Κράσεις 3.21 Υλικό Σώμα 3.22 Σύγκριση Ψυχής και Σώματος 3.23 Σύγκριση Θεού και Ανθρώπου 3.24 Σύγκριση Πνευματικού Κόσμου και Υλικού Κόσμου 3.25 Δυο Ναυαγοί! ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΕΤΑΡΤΟ ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ, ΦΥΣΗ ΚΑΙ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ 4.1 Η προέλευση και τα είδη της Ψυχής 4.2 Τι σημαίνει ύπαρξη 4.3 Η φύση της Ψυχής 4.4 Πρώτη φάση της Ενσάρκωσης: Δημιουργία του Υλικού Σώματος 4.5 Τα Ανώτερα δημιουργούν και φροντίζουν τα Κατώτερα 4.6 Η ενσάρκωση του Αιθερικού Σώματος και της Ψυχής

4.7 Επιλογή του Χρόνου και των Συνθηκών Ενσάρκωσης 4.8 Κάρμα/Πεπρωμένο 5 4.9 Οι Νόμοι του Κάρμα/Πεπρωμένου 4.10 Η αποστολή της Ασθένειας και του Κακού 4.11 Η διαδικασία του Θανάτου 4.12 Αποσύνδεση του Αιθερικού Σώματος και Πίνακας Μνήμης 4.13 Ο Τόπος των Επιθυμιών 4.14 Η πορεία της Ψυχής και του Ατομικού Πνεύματος μετά τον διαχωρισμό τους 4.15 Η Μοίρα των Ευσεβών και των Ασεβών Ψυχών 4.16 Ο δρόμος της Φιλοσοφίας 4.17 Ευσέβεια και Αλήθεια 4.18 Η ζωή του δεν θα ήταν πλέον ίδια

6 ΠΡΟΛΟΓΟΣ Α ΤΟΜΟΥ Κοντεύει μεσάνυχτα! Και είναι η ώρα να γράψω τον Πρόλογο του βιβλίου. Πάνε πάνω από 10 χρόνια που πρωτοδιάβασα τα Ερμητικά Κείμενα του Ερμή του Τρισμέγιστου. Μεταφράστηκαν στα Ελληνικά από τα ιερογλυφικά επί Πτολεμαίων στις αρχές του 3ου Π.Χ. αιώνα και αποδίδονται στον Ερμή τον Τρισμέγιστο, σε αντιδιαστολή με τον Αρχαιοελληνικό Ερμή. Ο Ερμής ο Τρισμέγιστος είναι ουσιαστικά η ελληνική απόδοση του Θωθ ή Τατ. Ο Θωθ ήταν ο «γραμματέας των Αρχαίων Αιγυπτίων Θεών» και «θεός της Σοφίας». Τα κείμενα αυτά, ότι περισώζεται δηλαδή, είναι το απόσταγμα της Αρχαίας Αιγυπτιακής μυστικιστικής γνώσης πιθανώς και με διάφορες προσμίξεις από τους μεταγενέστερους. Στην πορεία της ζωής μου, αφού φανατίστηκα αρκετά σε διάφορους τομείς γνώσης, έμαθα να μην δίνω τόσο σημασία στο ποιος, που, πότε και γιατί και να επικεντρώνομαι στην αλήθεια των γραπτών από όπου και αν προέρχονται, ανεξάρτητα από θρησκευτική, φιλοσοφική ή φυλετική προέλευση. Πριν από πάνω από δέκα χρόνια λοιπόν, προσπαθώντας να βρω απαντήσεις στα δεκάδες ερωτήματα που προέκυπταν από την προσωπική και επαγγελματική μου ζωή ήρθα σε επαφή με αυτά τα κείμενα. Με παίδεψαν όσο κανένα άλλο βιβλίο και λόγω του βάθους των νοημάτων του αλλά και λόγω πιθανών παρανοήσεων που προέκυψαν από τις μεταφράσεις και την αλλοτρίωση των όρων λόγω παρόδου του χρόνου. Στην αποκρυπτογράφηση των νοημάτων με βοήθησε πολύ η εντρύφηση σε άλλους χώρους γνώσης όπως η Ανθρωποσοφία του Ρούντολφ Στάϊνερ, τα Χριστιανικά κείμενα, η Αρχαιοελληνική Γραμματεία και ιδιαίτερα ο Ηράκλειτος και ο Σωκράτης καθώς και η Ανατολική

7 Φιλοσοφία. Αυτά τα νοήματα με σφράγισαν βαθειά και επηρέασαν σημαντικά τη φιλοσοφική μου σκέψη. Πριν από μερικές βδομάδες έτυχε να ξαναδώ τις σημειώσεις μου και τα σχεδιαγράμματα που είχα κάνει όταν διάβαζα τα Ερμητικά Κείμενα προκειμένου να βγάλω άκρη από το χάος. Μετά από τόσα χρόνια προσπάθειας κριτικής επιβεβαίωσης αυτών των νοημάτων στην πράξη ένοιωσα ότι ήρθε η στιγμή να τα μεταφέρω και σε άλλους σε μια πιο κατανοητή και εύληπτη μορφή. Είναι σίγουρο ότι αυτά που γράφω είναι όσα εγώ κατάλαβα από όσα διάβασα. Είναι επίσης σίγουρο ότι όσα διάβασα δεν είναι παρά όσα κατάλαβαν αυτοί που τα μετέφρασαν από τα ιερογλυφικά στα Αρχαιοελληνικά πριν από 2300 χρόνια! Αλλά η πρόθεση μου δεν είναι να προτείνω κάποιο «πιστεύω» ή κάποια θρησκευτική ή φιλοσοφική κίνηση. Παραφράζοντας μια λαϊκή ρήση «Αλλοίμονο στο νέο που δεν πίστεψε σε ιδεολογικά συστήματα και αλλοίμονο στον ενήλικα που πιστεύει σε ιδεολογικά συστήματα!» Ο ώριμος ενήλικας έχει ήδη έρθει σε επαφή με διάφορα συστήματα ιδεών και αν είναι ειλικρινής αναζητητής παύει να φανατίζεται και εντοπίζει την κοινή αλήθεια που υπάρχει σε όλους τους χώρους και τομείς γνώσης «χωρίς φόβον και πάθος». Όχι για να επιδεικνύει ξερές γνώσεις αλλά για να βρει την αλήθεια και να την υιοθετήσει στην καθημερινή του ζωή. Όλα όσα διαβάζει κανείς δεν πρέπει παρά να τα αντιμετωπίζει σαν λειτουργικές υποθέσεις προς επιβεβαίωση. Μένει να δοκιμαστούν στον ταραγμένο ωκεανό της καθημερινής ζωής για να δει κανείς αν είναι χρήσιμα εργαλεία στην αναζήτηση της αλήθειας και της ευτυχίας ή όχι.

8 Επίτηδες επέλεξα την εύληπτη και ξεκούραστη μορφή του διαλόγου μεταξύ Μαθητή και Δασκάλου προκειμένου να μεταφέρω τα νοήματα του Ερμή στη σύγχρονη μας εποχή. Άλλωστε αυτή τη μορφή είχε και το αρχαίο κείμενο. Το βιβλίο δεν έχει αξιώσεις λογοτεχνικού κειμένου αλλά ούτε και περισπούδαστου φιλοσοφικού. Είναι απλά μια μεταφορά εμπειρίας. Της εμπειρίας που βίωσε ο συγγραφέας διαβάζοντας και μελετώντας τα κείμενα αυτά. Περασμένα μεσάνυχτα και ακόμα γράφω τον Πρόλογο! Ήταν μια δύσκολη γέννα αλλά παρόλα αυτά πολύ αναζωογονητική για μένα. Μόλις τελείωσε και με αφήνει χαρούμενο. Με περιμένει ακόμη ο δεύτερος τόμος, όταν και όποτε έρθει το πλήρωμα του χρόνου. Καλή ανάγνωση!

9 ΠΡΟΛΟΓΟΣ Β ΤΟΜΟΥ Προφανώς, ήρθε το πλήρωμα του χρόνου για το Β Τόμο του βιβλίου «Συζητώντας με τον Ερμή». Και μάλιστα πολύ γρήγορα. Σαν εγκυμονούσα που έχοντας γεννήσει το πρώτο από τα δίδυμα, δεν μπορεί παρά να αγωνιά να ελευθερωθεί και από το βάρος του δεύτερου διδύμου. Δεν ξέρω γιατί, αλλά αυτά τα δύο βιβλία πέραν του ότι τα χάρηκα ιδιαίτερα, τα ένοιωσα και σαν χρέος μου. Πιθανώς γιατί αυτά που αποκόμισα από την ανάγνωση των Ερμητικών Κειμένων ήσαν πάρα πολλά και εξαιρετικά ευεργετικά στη ζωή μου. Τώρα το χρέος μου προς τους άλλους έγινε! Δεν αγωνιώ καθόλου για το τι θα απογίνουν τα «δίδυμα»! Εγώ ξανάσπειρα το σπόρο από τον οποίο και ευεργετήθηκα. Είναι σειρά άλλων να δρέψουν καρπούς ή όχι. Να ξανασπείρουν ή όχι. Καλή ανάγνωση!

10 ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΠΗΓΗ 1.1 Στιγμές Επίγνωσης 1.2 Η επιστροφή της δίψας 1.3 Και εγένετο! 1.4 «Εδηζισάμην εμαυτόν!» 1.5 Η χρησιμότητα του Διαβόλου! 1.6 Η ικανή και αναγκαία συνθήκη για την Αγάπη 1.7 Η μοναδικότητα του Ανθρώπου ως όντος 1.8 Τα διάφορα επίπεδα γνώσης: Αίσθηση, Γνώση, Επίγνωση, Μέθεξη 1.9 Αγνωστικισμός ίσον Στρουθοκαμηλισμός 1.10 Σε τι βελτιώνεται κανείς με τη Φιλοσοφία; 1.11 Σε κάθε εποχή/κοινωνία/άτομο ταιριάζει άλλος τρόπος γνώσης 1.1 Στιγμές Επίγνωσης Είχαν περάσει αρκετοί μήνες από τότε που ο Μαθητής είχε την πρώτη του ενορατική συνομιλία με τον Ερμή τον Τρισμέγιστο. Έκτοτε του είχε βγει αρκετές φορές η επιθυμία να έρθει και πάλι σε επαφή μαζί του. Αλλά κάτι τον σταμάταγε.

11 Ήταν σαν να έχεις φάει ένα απολαυστικότατο γεύμα, να επιθυμείς διακαώς να επαναλάβεις αυτή την εμπειρία, αλλά να νοιώθεις ότι ακόμη δεν έχεις χωνέψει όσα έχεις λάβει. Ότι θα πρέπει να προηγηθεί μια περίοδος αφομοίωσης των ήδη ληφθέντων. Έτσι κατά καιρούς, στο διάστημα αυτό, ο Μαθητής, ως άλλο μηρυκαστικό, αναμασούσε συχνά, το υλικό γνώσης που είχε λάβει από το Δάσκαλο. Και ως εκ θαύματος, κάτι τέτοιες στιγμές συνειδητοποιούσε αλήθειες που όταν δόθηκαν τότε υπό τη μορφή λέξεων ή φράσεων δεν του είχαν κάνει εκείνο το κλικ που συνιστά τη διαφορά μεταξύ γνώσης και επίγνωσης, μεταξύ μάθησης και συνειδητοποίησης. Ο Ερμής του το είχε τονίσει επανειλημμένα ότι η γνώση/μάθηση αφορά τη Διανοητική Ψυχή, το Άλογο μέρος της Ψυχής, ενώ η επίγνωση/συνειδητοποίηση αφορά τη Συνειδησιακή Ψυχή, δηλαδή το Λογικό Μέρος της Ψυχής. Και πράγματι, κάθε φορά που γινόταν αυτό το κλικ της συνειδητοποίησης, ξαφνικά σαν να άναβε μέσα του ένα φως και τον φώτιζε διαλύοντας τα σκοτάδια της πλάνης. Ένοιωθε μέσα του κάτι θεϊκό! Κι αυτό δεν ήταν παράξενο, μιας και η Συνείδηση και το Ατομικό Πνεύμα μέσα μας δεν είναι παρά η θεϊκή σταγόνα, δώρο μόνο στο Ανθρώπινο Ον από όλα τα έμβια πλάσματα της Γης. Αυτή η θεϊκή σταγόνα της Συνείδησης κάνει τον Άνθρωπο να είναι Ανθρωπος, δηλαδή να «άνω θεωρεί», δηλαδή να επισκοπεί τη Σφαίρα του Ουρανού και να επικοινωνεί με τα Αιώνια Όντα. Να βιώνει ψήγματα μακαριότητας από το χαμένο Παράδεισο των Χριστιανών, τη Γη των Μακάρων των Αρχαίων Ελλήνων και τη Νιρβάνα των Ανατολικών. 1.2 Η επιστροφή της δίψας Εδώ και μερικές μέρες κάτι τον έπνιγε, κάτι τον τάραζε, κάτι τον έτρωγε. Όλα πήγαιναν «καλά» γύρω του - όσο καλά μπορούν να πηγαίνουν τα γήινα - αλλά κάτι άλλο τον έκαιγε. Κάτι πέραν του κόσμου ετούτου. Η

12 Ψυχή του διψούσε να ξαναπιεί από το ύδωρ που όταν το πιείς δεν ξαναδιψάς. Η Ψυχή του λαχταρούσε ξανά την ενορατική εμπειρία της επίγνωσης όπως τότε με τον Ερμή Κάτι τον οδηγούσε να πάει ξανά στο κτήμα του, να ξαπλώσει ξανά στην αιώρα του και να αφεθεί ξανά στην κατάργηση των αισθήσεων, στο μηδενισμό των σκέψεων και στην ισοπέδωση του Εγώ. Έτσι ώστε αδειάζοντας το κύπελλο της ύπαρξης του από κάθε τι ρυπαρό και κατώτερο να ξαναδεχθεί το πλήρωμα της σοφίας και της αλήθειας όπως τότε! Αυτή τη φορά δεν ήταν Χειμώνας αλλά Άνοιξη. Η Φύση γύρω του οργίαζε από κίνηση και ζωή. Αλλά δεν ήταν ο οργασμός της Φύσης που πυροδότησε την ενόραση του. Ήταν ο οργασμός της Καρδιάς του την ώρα της προσευχής που ήταν η ικανή και αναγκαία συνθήκη γι αυτή τη νέα έκρηξη επίγνωσης των θείων. Και δεν ήταν η συνήθης προσευχή του τύπου «Θεέ μου, δώσε μου» αλλά ήταν μια ανώτερη κατάσταση επικοινωνίας του τύπου «Σ ευχαριστώ Θεέ μου! Γενηθήτω το θέλημα Σου!» 1.3 Και εγένετο! Και εγένετο! Μια γνώριμη φωτεινή μορφή εμφανίστηκε μέσα από ένα κύμα φωτός και η συνομιλία ξανάρχισε! Αυτή τη φορά το σκηνικό άλλαζε, μεταπίπτοντας από το ένα στο άλλο. Πότε βρισκόντουσαν στην Αρχαία Αίγυπτο με φόντο τις Πυραμίδες, πότε στα Ιμαλάϊα στην Αρχαία Ινδία, πότε στην Αρχαία Κίνα, πότε σε ένα χωριό Ινδιάνων στην προ Κολόμβου Αμερική και πότε σε μια Χριστιανική κατακόμβη στους πρώτες αιώνες μετά Χριστόν.

13 Το μόνο σταθερό σε αυτά τα σκηνικά ήταν οι μορφές του Μαθητή και του Δασκάλου, αιώνια αρχέτυπα της διαδικασίας της μεταφοράς γνώσης ή καλύτερα της ενστάλαξης σοφίας στη διψασμένη καρδιά του κάθε αναζητητή. Και εγένετο συνομιλία! Ως να μην είχε τελειώσει ποτέ η προηγούμενη! Ο Ερμής κοίταξε τον έκπληκτο Μαθητή και τον χαιρέτησε κουνώντας το κεφάλι του. Εκείνος παρέμεινε αποσβολωμένος να κοιτάει αμήχανα. Κάποιος έπρεπε να κάνει την αρχή και αυτός ήταν ο Ερμής. Και την έκανε με τον πιο αναπάντεχο τρόπο. 1.4 «Εδηζισάμην εμαυτόν!» -Πες μου, φίλε μου, ένα οποιοδήποτε ρητό σοφίας από οποιονδήποτε πολιτισμό που σου έχει κάνει τη μεγαλύτερη εντύπωση. Ο Μαθητής, τον κοίταξε περίεργα και σκέφτηκε: «Τι παράξενος τρόπος να ξεκινήσεις μια συζήτηση μετά από τόση απουσία!» Γρήγορα, όμως, άλλαξε πλεύση και ακολούθησε την πορεία των πραγμάτων όπως του προσφερόντουσαν, εδώ και τώρα. Ένα γνωμικό του ήρθε κατ ευθείαν στο μυαλό, ίσως το πλέον αγαπημένο του. -«Εδηζισάμην εμαυτόν!» -Α! Ο Ηράκλειτος! Από τους αγαπημένους μου! Και τι σημαίνει αυτό, παιδί μου; -Εγνώρισα τον εαυτόν μου! -Ε, και; -Μεγάλη υπόθεση! -Γιατί;

14 -Γιατί «χαλεπόν εαυτόν γνώναι»! -Πράγματι, έτσι είναι όπως το λες. Είναι πολύ δύσκολο να γνωρίσει κανείς τον εαυτό του. Και γι αυτό είναι ένα μεγάλο κατόρθωμα το να το καταφέρεις. Γι αυτό και άλλωστε στο τέλος της φράσης του Ηράκλειτου υπάρχει ένα μεγάλο θαυμαστικό! Αλλά, θα επιμείνω και θα σε ξαναρωτήσω ξέρεις, πολύ συχνά σε μια φιλοσοφική συζήτηση ή σε οποιαδήποτε σε βάθος συζήτηση, επιστημονική, προσωπική, κοινωνική, κλπ η ουσία δεν βρίσκεται στις απαντήσεις αλλά στις ερωτήσεις. Γιατί η απάντηση είναι παιδί της ερώτησης. Και η σωστή ερώτηση γεννάει τη σωστή απάντηση. Ξαναρωτάω λοιπόν: «Εγνώρισα τον εαυτό μου». Ε, και; -Μα είναι καταπληκτικό πράγμα! Νοιώθεις πολύ ωραία! Ξέρεις ποιος είσαι; Δεν έχεις απορίες! Έχεις γαλήνη! 1.5 Η χρησιμότητα του Διαβόλου! -Νομίζω, όμως, ότι τους περισσότερους ανθρώπους σήμερα αλλά και διαχρονικά όπως και στη δική μου εποχή, δεν τους απασχολεί το ποιοι είναι όσο το «να είναι» και «να έχουν». Δηλαδή το «να υπάρχουν» και «να έχουν πράγματα» ώστε να είναι ευτυχισμένοι. -Ναι, αλλά απλώς με το «να είσαι», με το να ζεις δεν σημαίνει ότι αυτόματα είσαι και ευτυχισμένος. Ή πολλοί άνθρωποι έχουν πολλά πράγματα και ειδικά στις μέρες μας έχουν μεγάλα σπίτια, ακριβά αυτοκίνητα, λεφτά, εξοχικά, παιδιά, φίλους, επωνυμία, κλπ, αλλά όλα αυτά δεν τους κάνουν ευτυχισμένους. Συχνά, μάλιστα, όλα αυτά δεν είναι παρά βάρη που κουβαλάνε στην πλάτη τους και στο μυαλό τους. -Ναι, αλλά τι θα έλεγες σε έναν οποιονδήποτε άνθρωπο που θα σου έλεγε ότι «Εμένα δεν με νοιάζουν όλες αυτές οι φιλοσοφίες και τα ερωτήματα. Συχνά με αγχώνουν περισσότερο και με μπερδεύουν. Εμένα μου αρκεί να επιδιώκω την ευτυχία και τίποτε άλλο!» -Θα του έλεγα ότι χωρίς φιλοσοφία και αναζήτηση του εαυτού του δεν μπορεί να είναι ευτυχισμένος.

15 -«Σοβαρά! Τι μας λες!» θα σου έλεγε ειρωνικά. «Έχω ακούσει για πολλούς φιλοσόφους, έχω γνωρίσει πολλούς θεολόγους, έχω διαβάσει για «γκουρούδες» και επιστήμονες που ψάχνουν τη σοφία και δεν μου φάνηκαν όλοι αυτοί και πολύ ευτυχισμένοι. Έχω δει ανθρώπους δίπλα μου να ψάχνουν την αυτογνωσία με «γιόγκες», διαλογισμούς, προσευχές και σεμινάρια αλλά πιο προβληματικοί μου φάνηκαν από μένα. Πιο γκρίζοι και μουρτζούφληδες μου φάνηκαν παρά ευτυχισμένοι. Τους είδα να πετούν στα σύννεφα ή να είναι ξερακιανοί και στεγνοί από κάθε χαρά ή να μην ζουν τη ζωή τους, αλλά ευτυχισμένοι δεν μου φάνηκαν!» -Τώρα, εσύ, κάνεις το συνήγορο του Διαβόλου, μου φαίνεται! -Και γιατί όχι! Αυτή είναι η δουλειά του Διαβόλου! Να μας βάζει αμφιβολίες και ερωτήματα! Και μάλιστα είναι πολύ καλός τεχνίτης, διαβολικά έξυπνος στη δουλειά του! Ο Μαθητής γέλασε με την καρδιά του με τα λογοπαίγνια του Ερμή. Είχε, πράγματι, τον τρόπο του στη συνομιλία τους. Κι αυτός ο τρόπος δεν έμοιαζε καθόλου με όσα συνηθίσει ο μέσος άνθρωπος όταν σκέφτεται συνομιλία με ένα σοφό, δάσκαλο, γκουρού, άγιο, κλπ. Πχ δεν ήταν σοβαροφανής. Δεν χρησιμοποιούσε βαρύγδουπους και ακατανόητους όρους. Κάθε του λέξη ήταν απλή και σαφής. Ακόμα και όταν ήταν σύνθετη αποτελείτο από απλές και σαφείς λέξεις. Σε κάθε του θεωρητική αρχή, όταν χρειαζόταν, έδινε παραδείγματα από την καθημερινή ζωή. Δεν υπήρχε καμία αμφιβολία! Ήταν ένας αλλόκοτος σοφός! Αλλά, σίγουρα ήταν και ποιο κατανοητός από τον κάθε άνθρωπο, από τον μέσο άνθρωπο. Άλλωστε, αυτό δεν είναι και το νόημα της Φιλοσοφίας, σκέφτηκε ο Μαθητής.

16 -«Ναι!», απάντησε, ο Ερμής. «Αυτό είναι το νόημα της Φιλοσοφίας! Το να θέτει κατανοητά και απλά ερωτήματα στο μέσο άνθρωπο και όχι στους ειδικούς ή στους «φτασμένους». 1.6 Η ικανή και αναγκαία συνθήκη για την Αγάπη -«Με άκουσες;» είπε με έκπληξη ο Μαθητής. -Ναι, σε άκουσα! Γιατί να μην σε ακούσω! Εδώ στον Ψυχικό Κόσμο που βρισκόμαστε δεν έχουμε μεταξύ μας τα εμπόδια του Υλικού Σώματος και του Εγκεφάλου. Ότι σκέφτεσαι και ότι νοιώθεις, ότι πρόθεση έχεις βαθιά μέσα στην καρδιά σου, δεν μπορεί να κρυφτεί. Εκφράζεται σαν παλμός και χρωματισμός του Φωτός σου. Σε κάνει πιο φωτεινό ή πιο σκοτεινό. Ο Μαθητής ένοιωσε ένα ρίγος στη ραχοκοκαλιά του! Ώστε ήταν «γυμνός»! Γυμνός από κάθε νοητική άμυνα, από κάθε φκιασίδι! Ένας φόβος τον πλημμύρισε και η μορφή του σκοτείνιασε. Αλλά αμέσως μετά, αντίκρισε το αγαθό χαμόγελο του συνομιλητή του και χαλάρωσε. Και τότε η μορφή του ξαναβρήκε τη φωτεινότητα της. «Παραβιάζεις ανοικτές πόρτες!», είπε στον εαυτό του. «Τι τα χρειάζεσαι τα φκιασίδια και τις άμυνες; Τι χρείαν έχεις αμύνης; Έτσι κι αλλιώς δεν μπορείς να κρυφτείς από κάποιον που έχει αγαθότητα μέσα του. Γνωρίζει τον εαυτό του και γι αυτό γνωρίζει και σένα!» -«Πολύ σωστά σκέφτηκες», είπε ο Ερμής και αυτή τη φορά ο Μαθητής δεν ξαφνιάστηκε που ο Δάσκαλος του, διάβαζε τη σκέψη του. -Αλλά ακόμα κι αν δεν μπορούσες να διαβάσεις τη σκέψη μου, αρκεί που νοιώθω ότι η πρόθεση σου είναι αγαθή. Αυτό με κάνει να νοιώθω ότι δεν χρειάζομαι καμία άμυνα. -Ναι, έτσι είναι! Από εκεί προκύπτει και η ωραιότητα της συνομιλίας και της συμβίωσης με πραγματικούς φίλους. Κι ας μην γνωρίζουν τον εαυτό τους, κι ας μην γνωρίζουν σε βάθος εσένα, η αγαθή τους πρόθεση σε κάνει να είσαι χαλαρός απέναντι τους, χωρίς άμυνες και φκιασίδια. Και ξέρεις πόση ενέργεια γλυτώνεις όταν δεν έχεις άμυνες;

17 -Ναι, πράγματι! Όταν νοιώθεις ότι ο άλλος σε αποδέχεται όπως είσαι, χωρίς όρους και προϋποθέσεις, τότε είσαι αυτός που είσαι! Είσαι ο εαυτός σου, με τα καλά του και τα άσχημα του. Και αυτό είναι θαυμάσιο! Είναι απελευθερωτικό! -Μα αυτό είναι και «η ικανή και αναγκαία συνθήκη» της Αγάπης και της Ελευθερίας φίλε μου. Γι αυτό και ο Θεός είναι Αγάπη! Γιατί αγαπάει και μας τους ανθρώπους, τις σκατούλες του Σύμπαντος! Που, μάλιστα, ενώ είμαστε σκατούλες, νομίζουμε ότι τα γνωρίζουμε όλα και φτάνουμε και στο σημείο να καταργούμε στο μυαλό μας την ύπαρξη του Θεού- Δημιουργού-Πατέρα και θέλουμε να γίνουμε «Χαλίφηδες στη θέση του Χαλίφη» σαν τον «Ιζνογκούντ» (Is no Good)! Μας έχει δώσει το θείο δώρο της Ελεύθερης Βούλησης και μάλιστα το έχει δώσει μόνο σε μας τους Ανθρώπους και όχι στα Ζώα και στα Φυτά. Και ενώ κάνουμε κακή, κάκιστη χρήση και προς τον εαυτό μας και προς τον πλησίον μας και προς τα Ζώα και στα Φυτά που εξουσιάζουμε, παρόλα αυτά δεν έχει ρίξει φωτιά να μας κάψει και δεν μας το έχει πάρει πίσω παρά την ασέβεια μας. -Έχεις δίκιο! Μεγάλο δίκιο! Πράγματι! Πολύ συχνά απορώ πως μας ανέχεται! Αλλά μετά σκέφτομαι τις λίγες στιγμές που έχω καταφέρει να νοιώσω πραγματική αγάπη απέναντι στο παιδί μου ή απέναντι σε σύντροφο ή φίλους μου ή άλλους ανθρώπους και τότε καταλαβαίνω ότι αγάπη χωρίς αποδοχή του άλλου και χωρίς ελευθερία δεν είναι Αγάπη. Είναι θέλω εγωιστικό. Εγώ θέλω τον άλλον όπως θέλω εγώ! Δεν τον αποδέχομαι! Θέλω, σώνει και καλά, να τον αλλάξω όπως θέλω εγώ! Αλλά αυτό είναι συναλλαγή, δεν είναι Αγάπη. Θέλω το παιδί μου ή το σύντροφο μου ή το φίλο μου όπως θέλω Εγώ και με τη σειρά του αυτός θέλει εμένα και όλον τον υπόλοιπο κόσμο όπως θέλει αυτός, κοκ. -Καταλαβαίνεις λοιπόν φίλε μου ότι αν ο Θεός επρόκειτο να ευχαριστήσει όλους τους ανθρώπους επί Γης θα έπρεπε να υπάρχουν όσοι άνθρωποι και τόσα Σύμπαντα

18 -Και πάλι δεν θα ήμασταν ευχαριστημένοι νομίζω Γέλασαν και οι δύο με την καρδιά τους. Επρόκειτο γι αυτό το αυτοσαρκαστικό γέλιο, το λυτρωτικό από τον εγωισμό και τη σοβαροφάνεια. Ο Μαθητής θυμήθηκε ένα ρητό που είχε ακούσει κάποτε: «Μην εμπιστεύεσαι κανένα σοφό που δεν έχει χιούμορ, που δεν γελάει και που δεν χορεύει!» 1.7 Η μοναδικότητα του Ανθρώπου ως όντος -«Ναι, έτσι είναι όπως το λες», είπε ο Ερμής και συνέχισε. «Καλή η παρένθεση, αλλά είναι ώρα να επανέλθουμε στην αρχική μας ερώτηση. Στο «Ε, και; Γιατί είναι τόσο σημαντικό να γνωρίσει κανείς τον εαυτό του;» -Τώρα νομίζω ότι συνειδητοποίησα το γιατί! Ισχύει το «Όστις εγνώρισε τον εαυτό του, εγνώρισε τον Κόσμο όλο!» -Μπίνγκο! -Για όνομα του Θεού, που τις έμαθες εσύ αυτές τις εκφράσεις! -Γιατί έχετε μονίμως εσείς που ζείτε στην επίγεια ζωή την εντύπωση ότι εμείς οι πεθαμένοι είμαστε κάτι σαν σοβαροφανείς μούμιες του παρελθόντος που ζουν απομονωμένες κάπου στην Κόλαση ή στον Παράδεισο και δεν παρακολουθούμε τι γίνεται στη Γη και πολύ περισσότερο ότι δεν συμμετέχουμε στο τι γίνεται στη Γη; -Τι εννοείς; Ότι υπάρχετε και εδώ μαζί μας στη Γη! -Και βέβαια! Για ποιους μας πέρασες; Για αργόσχολους ή για αδιάφορους. Αυτό που σου ανέφερα προβλέπεται και από το «καταστατικό» του Σύμπαντος Ο Μαθητής ξαναγέλασε με την καρδιά του! Μαζί του γέλασε και ο Ερμής. Αφού το ευχαριστήθηκαν ο Ερμής συνέχισε.

19 -Είναι ώρα όμως να γυρίσουμε στο τωρινό μας θέμα. Θα πούμε περισσότερα για τους νεκρούς και τους ζωντανούς στην πορεία. Επομένως, το κλειδί για να γνωρίσει κανείς τους άλλους, όλα τα άλλα όντα και τον Κόσμο όλο, ακόμα και το Θεό, είναι να γνωρίσει τον εαυτό του. -Πράγματι! -Κι αυτό συμβαίνει γιατί όπως είπαμε στην προηγούμενη μας συνομιλία όταν μιλούσαμε για τον Άνθρωπο σαν ον σε σύγκριση με το Θεό και τα άλλα όντα, ο Άνθρωπος έχει το μοναδικό γνώρισμα ότι είναι φτιαγμένος «κατ εικόναν» του Κόσμου και του Θεού. -Ναι, έτσι είναι. Φέρει μέσα του το Υλικό Σώμα που είναι φτιαγμένο «κατ εικόναν» του Υλικού Κόσμου, το Αιθερικό Σώμα «κατ εικόναν» του Αιθερικού Κόσμου, την Ατομική Ψυχή «κατ εικόναν» του Ψυχικού Κόσμου και το Ατομικό Πνεύμα «κατ εικόναν» του Πνευματικού Κόσμου. -Δεν είναι θαυμάσιο αυτό! Δεν είναι μοναδικό! Γι αυτό είναι μοναδική η θέση του Ανθρώπου στον Κόσμο. Γιατί είναι ο ενδιάμεσος κρίκος μεταξύ του Ουρανού (Ουράνια Όντα και Όντα του Μεσαίου Χώρου) και της Γης (Επίγεια Όντα). Από «κατασκευής» περιέχει σώματα που αντιστοιχούν και στα πάνω και στα κάτω. Σε όλα τα πάνω και σε όλα τα κάτω. Γι αυτό και αν γνωρίσει κανείς τον εαυτό του «εγνώρισε τον Κόσμο όλο». 1.8 Τα διάφορα επίπεδα γνώσης: Αίσθηση, Γνώση, Επίγνωση, Μέθεξη -Αλλά, πώς μπορεί να γίνει αυτό; -Κατ αρχήν όταν λέμε «γνωρίζω» στη συγκεκριμένη περίπτωση, δεν εννοούμε αυτό που συνήθως εννοεί ο μέσος άνθρωπος. Αν θέλουμε να γνωρίσουμε πραγματικά τον εαυτό μας και τον Κόσμο όλο θα πρέπει να τον γνωρίσουμε με όλη μας την ύπαρξη και άρα με όλα μας τα επίπεδα ύπαρξης. Αυτό δηλαδή που εννοούσε και ο Χριστός μιλώντας για κάποιον που πιστεύει «εν όλη τη καρδία του και εν όλη τη διανοία του».

20 -Εννοείς με το Υλικό μας Σώμα, το Αιθερικό, το Ψυχικό και το Πνευματικό; -Ναι, ακριβώς αυτό εννοώ με βάση την Ολιστική ή Συμπαντική Σκέψη και Φιλοσοφία. -Και πώς μπορεί να γίνει αυτό; -Ας ξεκινήσουμε από τα κατώτερα επίπεδα για να γίνω κατανοητός. Πώς γνωρίζεις τον Υλικό Κόσμο; -Με τις Πέντε Αισθήσεις. -Κατ ουσίαν αυτό γίνεται με την Αισθητική Ψυχή μέσω των Πέντε Αισθήσεων του Υλικού Σώματος. -Ναι, έχεις δίκιο. Ένα πτώμα, έστω και δευτερόλεπτα μόλις έχει πεθάνει ο Άνθρωπος, έχει ανέπαφα τα μάτια, τα αυτιά, κλπ, αλλά δεν υπάρχει η Αισθητική Ψυχή πλέον μέσα του και γι αυτό δεν μπορεί να αισθανθεί. -Πέραν των Πέντε Αισθήσεων, υπάρχουν και οι Αιθερικές Αισθήσεις που δυστυχώς σήμερα δεν είναι καθόλου ανεπτυγμένες. Μόνο λίγοι άνθρωποι που τις έχουν εξασκήσει, κυρίως με τις ενεργειακές μεθόδους, μπορούν να αισθάνονται τη ροή ή το μπλοκάρισμα της Αιθερικής Ενέργειας μέσα τους και έξω τους στον Αιθερικό Κόσμο. Κατόπιν, υπάρχουν οι Ψυχικές Αισθήσεις και οι Πνευματικές Αισθήσεις με τις οποίες κανείς μπορεί να βιώσει τον Ψυχικό Κόσμο ή να μετέχει στον Πνευματικό Κόσμο. -Ναι, νομίζω τα είχαμε πει. Ότι δηλαδή τον Υλικό Κόσμο τον αισθάνεσαι με τις Υλικές Αισθήσεις και την Αισθητική Ψυχή, τον Υλικό και Ψυχικό Κόσμο τον γνωρίζεις με τη Διανοητική Ψυχή -Κι από κει και πέρα τον Ανώτερο Ψυχικό Κόσμο τον συνειδητοποιείς και τον βιώνεις με τη Συνειδησιακή Ψυχή ενώ μετέχεις στον Πνευματικό Κόσμο μόνο με το Ατομικό Πνεύμα. Γι αυτό και «χαλεπόν τον εαυτόν γνώναι». Γιατί για να γνωρίσεις ολιστικά τον εαυτό σου δεν αρκεί να μάθεις με το μυαλό πως δομείται και λειτουργεί ο Κόσμος και ο Θεός αλλά θα πρέπει να ανεβάσεις την όλη σου ύπαρξη στο επίπεδο των Ανώτερων Κόσμων. Πρέπει να γίνεις ένα με αυτά τα επίπεδα! Γιατί μόνο αν ο εαυτός σου είναι αυτά, έστω και στιγμιαία, μόνο τότε θα μπορείς να γνωρίζεις, να βιώνεις, να μετέχεις στον όλο εαυτό σου και σ αυτά. Μόνο

21 αν γίνεις ένα με το Θεό καταργώντας το Εγώ σου, μόνο τότε μπορείς να γνωρίσεις ουσιαστικά το Θεό! -Πόσο απλά και καθαρά είναι αυτά που λες αλλά και πόσο δύσκολο να γίνουν! Και πόσο πολύ απέχουν από τη σημερινή μας τάση να τα καταλάβουμε όλα με τις πεπερασμένες Πέντε Αισθήσεις και με το πεπερασμένο Μυαλό, δηλαδή με την πεπερασμένη Διανοητική Ψυχή! 1.9 Αγνωστικισμός ίσον Στρουθοκαμηλισμός -Γι αυτό και έρχεται ο μέσος σημερινός άνθρωπος και λέει: «Δεν βλέπω το Θεό (με τις Υλικές Αισθήσεις) και δεν μπορώ να τον κατανοήσω(με το Μυαλό). Άρα, αφού δεν μπορώ να τον δω και να τον κατανοήσω, δεν υπάρχει!» -Και νομίζει βέβαια ότι έτσι τελείωσε με το όλο θέμα! Και ότι με αυτή την τακτική θα μπορέσει να λύσει τα προβλήματα της ύπαρξης του και θα βρει την ευτυχία! Αμ, δε! Ο σημερινός Αγνωστικισμός, του «δεν μπορώ να γνωρίσω το Θεό, άρα δεν υπάρχει!» δεν είναι παρά ένας στρουθοκαμηλισμός. Βάζω το κεφάλι μου στην άμμο και υποκρίνομαι ότι το Σύμπαν είναι μόνο Υλικός Κόσμος και ότι ο Άνθρωπος είναι μόνο Υλικό Σώμα! Και ότι υπάρχω μόνο σε αυτή την επίγεια ζωή από τη γέννηση μέχρι το θάνατο και μετά τέρμα και τελείωσε! -Έλα, όμως που δεν τελείωσε τίποτα! Έλα όμως που όλα τα μεγάλα ανθρώπινα θέματα μένουν ανοιχτά! -Ο Αγνωστικισμός είναι μια μεγάλη ανοησία της εποχής μας! -Κυριολεκτείς με αυτό που λες έστω και αν δεν το έχεις συνειδητοποιήσει. Η λέξη α-νοησία, σημαίνει απουσία Νου. Στην εποχή μου ονομάζαμε Νου το Πνεύμα και νόηση τη λειτουργία του Πνεύματος στον Άνθρωπο όσον αφορά το επίπεδο της γνωσιακής λειτουργίας. Ένας άνθρωπος λοιπόν είναι ανόητος όταν προσπαθεί να γνωρίσει τον εαυτό του και τον Κόσμο μόνο με τη χρήση της σκέψης μέσω της Διανοητικής Ψυχής και όχι και μέσω της επίγνωσης-μέθεξης που έχει να κάνει με τη Συνειδησιακή Ψυχή και το Ατομικό Πνεύμα. Γι αυτό και

22 συχνά λέω στους μαθητές μου ότι «Ο Θεός Σοφός, ο Άνθρωπος ανόητος!» -Και φαντάζομαι ότι με αυτό εννοείς όχι ότι ο Άνθρωπος στερείται του Νου-Πνεύματος εκ φύσεως αλλά ότι δεν το χρησιμοποιεί, δεν ανεβάζει τον εαυτό του στο ύψος της ανώτερης του ύπαρξης, στο ύψος του Ατομικού του Πνεύματος. -Πολύ σωστά! -Αλλά, αν μόνο με τη Συνειδησιακή Ψυχή και το Ατομικό Πνεύμα μπορούμε να γνωρίσουμε ουσιαστικά τον εαυτό μας σαν όλο και τον Κόσμο σαν όλο και το Θεό, τότε προς τι αυτή η διανοητική συνομιλία μας; 1.10 Σε τι βελτιώνεται κανείς με τη Φιλοσοφία; -Είδες πόσο ωραία εφαρμόζεται αυτό που είπαμε ότι στη Φιλοσοφία η ερώτηση είναι πολύ πιο σημαντική της απάντησης; -Το συνειδητοποιώ, αλλά δεν μου απάντησες στο ερώτημα μου. -Ναι, αλλά απάντησες εσύ! -Πως έγινε αυτό και δεν το κατάλαβα; -Δεν είπες τη φράση «το συνειδητοποιώ» μόλις τώρα; -Ε, και; -Μα, παιδί μου, δεν βλέπεις ότι έστω και μέσα από μια διανοητική συνομιλία, αν αυτή γίνεται με ειλικρίνεια ψυχής και αγαθή πρόθεση αναζήτησης, τότε ανοίγουν οι πύλες της καρδιάς και ενεργοποιείται η Συνείδηση, η Συνειδησιακή Ψυχή. Και τότε συνειδητοποιείς Συμπαντικές Αλήθειες. Και τότε δεν έχεις μόνο γνώση των πραγμάτων αλλά και επίγνωση. -Τώρα κατάλαβα τι εννοείς! Και είναι, πράγματι, μαγικό και θαυμάσιο το πώς λειτουργούν τα πράγματα. Γι αυτό, μάλλον και οι Αρχαίοι Έλληνες έδιναν τόσο μεγάλη έμφαση στη Φιλοσοφία. Και γι αυτό και ο Αντισθένης όταν τον ρώτησαν «Σε τι βελτιώνεται κανείς με τη

23 Φιλοσοφία;» απάντησε: «Στο να μπορεί να κουβεντιάζει με τον εαυτό του!» 1.11 Σε κάθε εποχή/κοινωνία/άτομο ταιριάζει άλλος τρόπος γνώσης -Θα πρέπει να ξέρεις όμως ότι δεν είναι μόνο η Φιλοσοφία που μας φέρνει σε επαφή με τον Ανώτερο μας Εαυτό και με ανώτερες μορφές γνώσης όπως η Συνειδητοποίηση και η Μέθεξη. Μάλιστα, κάθε εποχή και κάθε ανθρώπινη κοινωνία, ανάλογα με το επίπεδο ψυχικής εξέλιξης της, ευνοεί και τους ανάλογους πλέον κατάλληλους γι αυτήν μεθόδους. -Αυτό, τώρα το σκέφτηκα που το λες. -Εννοείς ότι τώρα το συνειδητοποιείς για πρώτη φορά. -Ναι, έτσι είναι. Τώρα το συνειδητοποιώ. -Πχ, στην Αρχαία Ελλάδα είχε αρχίσει να αναπτύσσεται πολύ η Διανοητική Ψυχή και η Ατομικότητα και έτσι η Φιλοσοφία ήταν ένας ταιριαστός τρόπος γνώσης του Θείου. Ενώ στη δική μου εποχή που ήταν ανεπτυγμένη πολύ η Συνειδησιακή Ψυχή και η ομαδικότητα υπήρχε η τάση να γνωρίσει κανείς το Θείο μέσω της θρησκευτικότητας και της Πίστης. -Ναι, πράγματι! Ίσως γι αυτό και οι Ινδιάνοι της Αμερικής αλλά και οι Βουσμάνοι της Αφρικής ή οι Αβορίγινες της Αυστραλίας επειδή ζουν τόσο σε αρμονία με τη Φύση και τον Αιθερικό Κόσμο σαν αγαθά ζώα χωρίς εγωισμό και ατομικότητα, γνωρίζουν το Θεό μέσα από τη Φύση και τον Αιθερικό Κόσμο. -Αντίστοιχα, στην Ανατολή, στο παρελθόν αλλά και σήμερα, ο μέσος άνθρωπος προσεγγίζει το Θείο μέσω της θρησκείας, του διαλογισμού και της προσευχής και μάλιστα κυρίως μέσα από την ομάδα. Ενώ ο Δυτικός Πολιτισμός, έχοντας αναπτύξει τόσο πολύ την Ατομικότητα σήμερα και τη Διανοητική Ψυχή και την Επιστήμη, αρνείται πλέον να δεχθεί το Θεό και ενδίδει στον Αγνωστικισμό. -Ή περιμένει η Σύγχρονη Αστροφυσική να του αποδείξει πρώτα ότι υπάρχει Θεός και μετά να πιστέψει σε αυτόν. Αλλά και πάλι, αυτή θα είναι μια πίστη άχρωμη και ανούσια, μια εγκεφαλική παραδοχή δηλαδή

24 χωρίς πρακτικό αποτέλεσμα στην ηθική του και στον τρόπο καθημερινής ζωής του. -Πολύ ωραία τα λες, φίλε μου! Έτσι είναι δυστυχώς τα πράγματα σήμερα! Όπως κάναμε λοιπόν και στην προηγούμενη συνομιλία μας και μιλήσαμε κυρίως για το Θεό και τα άλλα Όντα και δευτερευόντως για τον Άνθρωπο σε σχέση με αυτά, είναι ώρα τώρα να μιλήσουμε κυρίως για τον Άνθρωπο σαν δομή και λειτουργία, πάντα βέβαια σε σχέση με τον Κόσμο και το Θεό. Το φως γύρω από τις μορφές μειώθηκε σταδιακά λες και σουρούπωσε! Δεν ήταν μείωση της φωτεινότητας τόσο όσο μια αλλαγή στη δόνηση του φωτός και της σύνθεσης των χρωμάτων. Ένα ιντερμέδιο, ένα διάλειμμα πριν από την επόμενη πράξη του Θεάτρου της Μεταφοράς της Γνώσης, του Θεάτρου του Φωτός και της Αλήθειας. Γαλήνη και ησυχία! Χαλάρωση πριν από τη δόνηση! Παύση πριν από την έναρξη! Αφομοίωση πριν από το φαγοπότι της επίγνωσης!

25 ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΑΝΘΡΩΠΟΓΟΝΙΑ ΚΑΙ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ 2.1 Ο μονομερής Πνευματικός Άνθρωπος 2.2 Ποιος δημιούργησε τον Άνθρωπο; 2.3 Η σπειροειδής πορεία του Κόσμου και της Ανθρωπότητας 2.4 Από τον Πνευματικό Άνθρωπο στον Τριμερή Άνθρωπο και πάλι πίσω 2.5 Από τον Ανδρόγυνο Άνθρωπο στον Άνδρα και τη Γυναίκα 2.6 Ο «πόλεμος των δύο φύλων» 2.7 Αγάπη και Αρμοδιότητα αντί της Ισότητας 2.8 Από τον Αθάνατο Άνθρωπο στο Θνητό Άνθρωπο 2.9 Από τη γνώση των Διαδοχικών Ζωών στη λήθη 2.10 Από τον Άυπνο Άνθρωπο στην ανάγκη του Ύπνου 2.11 Από τη Συνειδητοποίηση στη Γνώση 2.12 Το Κουτί της Πανδώρας: Πτώση και Άνοδος της Ανθρωπότητας

26 2.1 Ο μονομερής Πνευματικός Άνθρωπος -«Είπαμε, επομένως, ότι θα μιλήσουμε για τον Άνθρωπο σαν δομή και λειτουργία», είπε ο Ερμής, σαν να μην μεσολάβησε καμία διακοπή από την προηγούμενη τους κουβέντα. -«Ναι, για τον Άνθρωπο, για μας, γι αυτό που κύρια μας ενδιαφέρει», είπε ο Μαθητής. -Πριν όμως από τη δομή και λειτουργία του Ανθρώπου θα μιλήσουμε για τη Δημιουργία του Ανθρώπου, για την Ανθρωπογονία δηλαδή κατ αντιστοιχία της Κοσμογονίας. Θα πρέπει πρώτα να μιλήσουμε γι αυτό γιατί ιεραρχικά, η δομή και λειτουργία του Ανθρώπου έχει να κάνει με τον τρόπο που δημιουργήθηκε. Και βέβαια ο τρόπος που δημιουργήθηκε ο Άνθρωπος έχει να κάνει και με τη θέση του στον Κόσμο. Και αυτή η θέση, με τη σειρά της, έχει να κάνει με την αποστολή του Ανθρώπινου Όντος. -Ναι, σωστά. Έτσι ιεραρχικά θα πρέπει να πάμε. -Όπως έχουμε ήδη αναφέρει, όλα τα Αρχέτυπα των Κατώτερων Όντων και των Πραγμάτων υπάρχουν στον Πνευματικό Κόσμο. -Είναι οι «Ιδέες» του Πλάτωνα, όπως έχουμε πει, αν δεν κάνω λάθος. -Ναι, αυτό είναι. Άρα και για τον Άνθρωπο υπάρχει ένα Αρχέτυπο. Πρόκειται για τον Πνευματικό Άνθρωπο. Η ένωση του Πνευματικού Ανθρώπου με την Κατωφερή Φύση δημιούργησε το Ανθρώπινο Ον. 2.2 Ποιος δημιούργησε τον Άνθρωπο; -Όμως, ο Θεός δεν είναι που δημιούργησε τον Άνθρωπο; Έτσι τουλάχιστον δεν λένε τα διάφορα ιερά κείμενα πολλών θρησκειών; -Δεν υπάρχει καμία διαφορά σε αυτό που είπα και σε αυτό που λένε τα ιερά κείμενα! Είναι ο ανθρώπινος εγωισμός και η αυταρέσκεια που συχνά μας κάνει να θεωρούμε ότι ειδικά τον Άνθρωπο τον δημιούργησε απευθείας, χωρίς καμία άλλη μεσολάβηση, ο ίδιος ο Θεός και μόνο αυτός!

27 Ο Θεός, όντας η Ανώτερη Αρχή των Πάντων, λειτουργεί ιεραρχικά μέσω των αμέσως κατώτερων από αυτόν όντων. Γιατί αυτά είναι τα πλέον συγγενικά του, ως φύση και θέση, και γι αυτό μπορούν να έλθουν σε επαφή και επικοινωνία μαζί του. Αυτά τα θεία όντα, με τη σειρά τους, επιδρούν στα επόμενα και αυτά στα επόμενα κοκ. Η ιεραρχία δεν υπάρχει για να έχουν τα Ανώτερα Όντα απλά τίτλους τιμής. Κάθε ον ανάλογα με τη θέση και τη φύση του έχει προορισμό και λειτουργίες που αφορούν τα πιο κάτω από αυτό. Δεν έχει βέβαια η ιεραρχία αυτή την έννοια της διαταγής και της εξουσίας, όπως τουλάχιστον την αντιλαμβανόμαστε οι άνθρωποι, αλλά την έννοια της δημιουργίας και της φροντίδας των κατώτερων από αυτά όντων. -Κατάλαβα. -Κατά τον ίδιο τρόπο που και σε ένα ανθρώπινο σχήμα ιεραρχίας, πχ σε ένα κράτος, οι κρατούντες στην κορυφή της ιεραρχίας, παίρνουν αποφάσεις και δίνουν εντολές στους Υπουργούς, αυτοί στους Υφυπουργούς, αυτοί στους Διευθυντές Τμημάτων, κοκ, κατά τον ίδιο τρόπο λειτουργεί και η ιεραρχία της Θείας Εξουσίας. Όπως δεν θα πάει ο Πρωθυπουργός να δράσει απευθείας στον τελευταίο τροχό της άμαξας παρότι αυτός, ο Πρωθυπουργός, έδωσε τις αρχικές κατευθύνσεις έτσι και δεν θα πάει ο Θεός απευθείας στα Κατώτερα Όντα. -Εννοείς, επομένως, ότι τα κατώτερα από το Θεό αλλά ανώτερα από τον Άνθρωπο Ουράνια Όντα δημιούργησαν τον Άνθρωπο «κατ εντολήν» του Θεού. -Ναι, αυτό εννοώ. Άρα, μπορούμε ταυτόχρονα να πούμε ότι ναι μεν κατ ουσίαν ο Θεός είναι ο Δημιουργός του Ανθρώπου, αλλά αυτό έγινε με τη μεσολάβηση και τη φροντίδα άλλων Ανώτερων από τον Άνθρωπο όντων «κατ εντολήν» πάντα του Θεού. 2.3 Η σπειροειδής πορεία του Κόσμου και της Ανθρωπότητας -Όμως, θέλω κάτι ακόμη να διευκρινίσουμε. Όταν μιλάς για Ανθρωπογονία, εννοείς ότι ο Άνθρωπος δημιουργήθηκε μια φορά και

28 τελείωσε και από τότε υπάρχει στο διηνεκές; Γιατί κάτι τέτοιο θα ήταν σε αντίθεση με την Κυκλική Ροή της Συστολής και Διαστολής του Σύμπαντος -Η Υλιστική Ανθρώπινη Λογική είναι γραμμική ενώ η Ολιστική Συμπαντική Λογική είναι κυκλική ή καλύτερα σπειροειδής. -Τι σημαίνει αυτό; -Σημαίνει ότι ο μέσος άνθρωπος σκέφτεται με όρους αρχής, μέσης και τέλους και όσον αφορά το Χώρο και όσον αφορά το Χρόνο. Πχ, όσον αφορά το Χώρο, τα φαινόμενα δείχνουν στον Άνθρωπο ότι η Γη είναι μια επίπεδη επιφάνεια και ότι βαδίζει πάνω σε μια ευθεία γραμμή που έχει αρχή, μέση και κάπου τέλος πάντων θα έχει και τέλος. Όμως, στην πραγματικότητα, η Γη είναι μια σφαίρα. Επομένως η πορεία ενός ανθρώπου που βαδίζει πάνω στη Γη δεν είναι μια ευθεία γραμμή αλλά μια κυκλική πορεία που ουσιαστικά δεν έχει αρχή και τέλος. Αν συνεχίσει να βαδίζει ο άνθρωπος αφού έχει καλύψει έναν πλήρη κύκλο στην επιφάνεια της σφαίρας, απλά θα κάνει ξανά και ξανά την ίδια κυκλική πορεία. -Εντάξει, κατανοητό αυτό για το Χώρο, αλλά για το Χρόνο ισχύει το ίδιο; -Δεν τελειώσαμε ακόμη με το Χώρο. Το προηγούμενο παράδειγμα αφορά την πορεία του Ανθρώπου στο Χώρο πάνω στη Γη. Στην πράξη, όμως ο Άνθρωπος κάνει ταυτόχρονα μια συνεχή πορεία μαζί με τη Γη γύρω από τον Ήλιο, μαζί με τον Ήλιο γύρω από το Γαλαξία και μαζί με το Γαλαξία στο διαστελλόμενο Σύμπαν. Επομένως η κίνηση του είναι σπειροειδής. -Κατανοητό. Και για το Χρόνο; -Η πορεία του Ανθρώπινου Όντος ακολουθεί τη Διαστολή και Συστολή του Σύμπαντος όχι μόνο όσον αφορά το χώρο αλλά όσον αφορά το Χωροχρόνο γενικότερα. Ο Άνθρωπος γεννιέται και πεθαίνει και ξαναγεννιέται ενσαρκωνόμενος. Αλλά κάθε φορά η Ανθρώπινη Ψυχή βρίσκεται πάνω σε μια νέα Γη, με νέες συνθήκες Χώρου και Χρόνου, δηλαδή σε μια νέα φάση στην πορεία της Διαστολής ή Συστολής του Σύμπαντος.

29 Συνολικά αν το δούμε, ο Άνθρωπος ακολουθεί τις Φάσεις της Σπειροειδούς Πορείας του Σύμπαντος. Υπάρχει η φάση της «Δημιουργίας» του Σύμπαντος ή Έκφρασης-Έκπτυξης του Θεού και Δημιουργίας του Κόσμου (Κοσμογονία) και μετά από κάποιο χωροχρονικό διάστημα ακολουθεί η Φάση της «Δημιουργίας» του Ανθρώπου (Ανθρωπογονία). Όπως ο Κόσμος βγαίνει μέσα από το Κοσμικό Αυγό (Αιών) έτσι και ο Άνθρωπος σαν δημιούργημα εκφρασμένο βγαίνει μέσα από τον Πνευματικό Άνθρωπο στον οποίο βρισκόταν εν είδει σπέρματος. Στη Φάση της Διαστολής του Σύμπαντος μετατρέπεται σταδιακά από καθαρά πνευματικό, μονομερές ον σε διμερές πνευματικο-ψυχικό και μετά σε τριμερές πνευματικο-ψυχικό-σωματικό ον. -Είναι αυτό αποτέλεσμα αυτού που ονομάζουμε Προπατορικό Αμάρτημα και Πτώση από τον Παράδεισο; -Ναι, είναι η Πτώση του Ανθρώπου από τον Πνευματικό Κόσμο στις διαδοχικές επίγειες και επουράνιες ζωές. Η Φάση της Διαστολής του Σύμπαντος είναι η απομάκρυνση του Σύμπαντος αλλά και του Ανθρώπινου Όντος από το Θεό. Ακολουθεί κάποια στιγμή η αντίθετη πορεία της Συστολής του Σύμπαντος και της επιστροφής στο Κοσμικό Αυγό. Στη φάση αυτή ο Άνθρωπος μετατρέπεται ξανά σταδιακά σε μονομερές Ον, καθαρά πνευματικό. -Είναι η φάση μετά τη Δευτέρα Παρουσία του Χριστού; -Και ναι και όχι. -Τι εννοείς; -Δεν θα έχουμε ανάσταση σωμάτων αλλά ανάσταση μόνο ψυχών και μάλιστα όχι επί της Υλικής Γης. Δεν μπορείς να ξαναγυρίσεις στον Παράδεισο, στον Πνευματικό Κόσμο, μεταφέροντας μαζί σου το Υλικό Σώμα που ανήκει στον Υλικό Κόσμο. Κάτι τέτοιο είναι αδιανόητο.

30 Απλά, ο Άνθρωπος θα ξαναγίνει μονομερές Πνευματικό Ον και θα ξαναγυρίσει στον Πνευματικό Κόσμο. Και μετά θα ακολουθήσει η φάση κατά την οποία ο Άνθρωπος θα επιστρέψει ξανά «εν σπέρματι» στον Πνευματικό Άνθρωπο και όλος ο Κόσμος θα επιστρέψει ξανά «εν σπέρματι» στο Κοσμικό Αυγό, δηλαδή στον Αιώνα. Μια σπείρα ολοκληρώθηκε και μια νέα σπείρα θα αρχίσει. Το ίδιο για τον Κόσμο, το ίδιο και για τον Άνθρωπο που είναι παιδί του Κόσμου. -Άρα, και για τον Κόσμο αλλά και για τον Άνθρωπο υπάρχει όχι μία φάση Δημιουργίας και μία φάση Τέλους αλλά πολλές φάσεις δημιουργίας από τη φάση της νάρκης και πολλές φάσεις επιστροφής στη φάση της νάρκης. -Έτσι ακριβώς! Επομένως, όταν τώρα θα μιλήσουμε για Ανθρωπογονία θα εννοούμε ακριβώς αυτή της φάση της έκπτυξης του «εν σπέρματι» Ανθρώπου από τον Πνευματικό Άνθρωπο και τη μετατροπή του από καθαρά μονομερές πνευματικό ον σε τριμερές πνευματικο-ψυχικοσωματικό Ον. -Νομίζω ότι το ξεκαθαρίσαμε πλέον το θέμα. Άρα ποτέ δεν θα υπάρξει τέλος του Κόσμου και τέλος της Ανθρωπότητας, δηλαδή τέλος του Ανθρώπινου Είδους. -Ναι, σωστά. Έτσι είναι όπως το είπες. Και όλοι αυτοί οι ψευδομεσσίες που προφητεύουν το τέλος του Κόσμου και του Ανθρώπου «πλανώνται πλάνην οικτράν». Απλά, «ρόδα είναι και γυρίζει» και για τον Κόσμο και για τον Άνθρωπο και για όλα τα όντα. Το μόνο Ον που δεν «γυρίζει» είναι ο Αιών και βέβαια πολύ περισσότερο ο Θεός. Και λόγω αυτής της ακινησίας και σταθερότητας του Αιώνος, όπως είπαμε, ο Κόσμος έχει τη δυνατότητα της κίνησης και της ζωής. Πάντα η κίνηση χρειάζεται κάτι ακίνητο για να γίνει, πάντα η μεταβολή χρειάζεται κάτι αμετάβλητο για να υπάρξει. -Ωραία, πολύ ωραία τα είπες, αν και είναι δύσκολο να κατανοηθεί αυτό από το μέσο άνθρωπο.

31 2.4 Από τον Πνευματικό Άνθρωπο στον Τριμερή Άνθρωπο και πάλι πίσω -Πάμε, λοιπόν στον Πνευματικό Άνθρωπο. Για να δημιουργηθεί ο σημερινός Τριμερής Άνθρωπος όπως τον ξέρουμε, θα πρέπει να συμβάλει σε αυτό ο Πνευματικός Άνθρωπος δημιουργώντας τα ανώτερα μέρη του Ανθρώπου και η Κατωφερής Φύση δημιουργώντας τα κατώτερα μέρη του Ανθρώπου. Το Φως του Πνευματικού Ανθρώπου χορηγεί στον Άνθρωπο το πνεύμα με αποτέλεσμα να αποκτά ο τελευταίος Ατομικό Πνεύμα και Συνειδησιακή Ψυχή. Η Ζωή του Πνευματικού Ανθρώπου χορηγεί στον Άνθρωπο τη Διανοητική Ψυχή και την Αισθητική Ψυχή. Η Κατωφερής Φύση με την ενέργεια των Επτά Διοικητών των Επτά Πλανητών, με πυρ και πνοή, δημιουργεί τα κατώτερα μέρη του Ανθρώπου. Ο Κοσμικός Αιθήρ της Κατωφερούς Φύσης χορηγεί το Ατομικό Αιθερικό Σώμα και το Απλό Στοιχείο της Γης και του Ύδατος χορηγεί το Υλικό Σώμα του Ανθρώπου. Γι αυτό και ο τριμερής σημερινός Άνθρωπος θεωρείται ότι έχει διττή φύση, ανώτερη και κατώτερη. Πριν το αναλύσουμε αυτό περισσότερο όμως, θα ήθελα να πούμε κάτι ακόμα. -Τι; 2.5 Από τον Ανδρόγυνο Άνθρωπο στον Άνδρα και τη Γυναίκα -Θέλω να συγκρίνουμε τον Πνευματικό Άνθρωπο με το σημερινό Τριμερή Άνθρωπο. Ο Πνευματικός Άνθρωπος είναι ανδρόγυνος με την έννοια του ότι περιλαμβάνει και τα δύο γένη ή καλύτερα με την έννοια του ότι είναι πάνω από το αρσενικό και το θηλυκό, μιας και ζει στον Κόσμο της Μοναδικότητας, στον Πνευματικό Κόσμο. Η εισαγωγή του Έρωτα είναι που δημιουργεί το αρσενικό και το θηλυκό και την ανάγκη του ενός προς το άλλο. Τα γένη, τα φύλα δηλαδή, είναι χαρακτηριστικό του Κόσμου της Δυαδικότητας/Πολυμορφίας.

-Γι αυτό λέμε σήμερα ότι κάθε ψυχή ψάχνει το «έτερον ήμισυ» της 32 -Σωστά. Δεν είναι επίσης τυχαίο ότι στο Μύθο των Πρωτοπλάστων ο Θεός δημιουργεί αρχικά μόνο τον Αδάμ. -Και Αδάμ, στα εβραϊκά απ όσο ξέρω δεν σημαίνει άνδρας αλλά Άνθρωπος. Μετά εκ του Αδάμ-Ανθρώπου δημιουργείται ο Αδάμ-Άντρας και η Εύα-γυναίκα. -Διαβασμένο σε βλέπω -Προσπαθώ Γέλασαν και οι δύο χαρούμενοι για την επικοινωνία τους και για το συντονισμό τους. Ξαπόστασαν για λίγο και συνέχισαν γεμάτοι όρεξη για συντονισμό και επικοινωνία. -«Δεν είναι τυχαίο», είπε ο Ερμής, «ότι και στην Αρχαία Ελλάδα υπάρχει ο αντίστοιχος του Αδάμ και της Εύας μύθος του «Ανδρόγυνου Ανθρώπου» που αποτελείτο από τέσσερα χέρια, τέσσερα πόδια και ένα κορμό χωρίς γεννητικά όργανα. Κόπηκε στη μέση συμμετρικά και δημιουργήθηκε το αρσενικό και το θηλυκό τα οποία είχαν δύο χέρια και δύο πόδια αλλά πλέον διαφορετικά γεννητικά όργανα και μάλιστα συμπληρωματικά. Κάτι παρόμοιο συνέβη και στα Ζώα και στα Φυτά. -Όμως υπάρχουν Ζώα που είναι αμφιγονικά και το ίδιο συμβαίνει και στα Φυτά. -Ναι, αλλά τα μεν Ανώτερα Ζώα είναι πάντα αρσενικά και θηλυκά ενώ μόνο μερικά κατώτερα ζώα ή πρωτόγονα ζώα είναι αμφιγονικά. Τα δε Φυτά έχουν επίσης όλα στο ίδιο φυτό αρσενικά και θηλυκά όργανα και κάποια λίγα έχουν μόνο αρσενικά ή μόνο θηλυκά. Η αγενής δηλαδή αναπαραγωγή είναι σήμερα μειοψηφία και υπόλειμμα ενός παλαιότερου κόσμου γι αυτό και συμβαίνει μόνο σε μερικά κατώτερα ζώα και σε μερικά φυτά και ποτέ στον Άνθρωπο.

33 2.6 Ο «πόλεμος των δύο φύλων» -Δεν το είχα σκεφτεί ποτέ έτσι. Πράγματι, συμβαίνει αυτό έτσι όπως το λες. Κι από τότε, δηλαδή, με τη δημιουργία των φύλων, άρχισε «ο πόλεμος των δύο φύλων»! -Αυτός ο πόλεμος όμως, παιδί μου, καλά κρατεί, μέσα στα μυαλά στενοκέφαλων ανθρώπων. Οι ανώτεροι άνθρωποι έχουν συνειδητοποιήσει ότι φέρουν μέσα τους όχι μόνο τη μία φύση αλλά έχουν και την άλλη που είναι συμπληρωματική. Κι έτσι δεν εμπλέκονται σε αυτό τον πόλεμο τασσόμενοι υπέρ του ενός ή του άλλου «στρατοπέδου». Ίσα-ίσα που εκτιμούν το άλλο φύλο και το σέβονται. Σέβονται τη διαφορετικότητα και εκτιμούν τη συμπληρωματικότητα. Ξέρουν ότι αν δεν κατακτήσουν και τις δύο φύσεις δεν μπορούν να ισορροπήσουν. Αυτή είναι και η έννοια της «αδελφής ψυχής», του «έτερου ήμισυ». Δεν έχει να κάνει μόνο με την ένωση των σωμάτων αλλά και με την ένωση των ψυχών. -Πόσο ωραία τα λες! Και πόσο σύγχρονα! -Μην νομίζεις ότι η δική μου εποχή διαφέρει ιδιαίτερα, τουλάχιστον όσον αφορά αυτό το θέμα, από τη δική σας εποχή. -Ναι, αλλά τότε είχατε ανδροκρατία ενώ πολύ πρόσφατα, και μάλιστα μόνο στον ανεπτυγμένο Δυτικό Κόσμο, έχουμε ισότητα των δύο φύλων. -Όλα αυτά είναι μέσα στο μυαλό των σημερινών ανθρώπων, αυτών που έχουν μια εικόνα γραμμικής εξέλιξης του Ανθρώπου που από πίθηκος έγινε άγριος άνθρωπος των σπηλαίων όπου κυριαρχούσε ο φαλλοκράτης μυϊκά δυνατός άντρας και τώρα πάνε να γίνουν ίσα τα πράγματα -Αν όχι και το αντίθετο -Σημασία έχει να συνειδητοποιήσουμε ότι παλαιότερα σε έναν ανθρώπινο κόσμο που δεν ήταν ένας και ενιαίος, υπήρχαν πολλοί και

34 διαφορετικοί πολιτισμοί όσον αφορά τη σχέση των δύο φύλων κοινωνικά και προσωπικά. -Εννοείς τις Αμαζόνες; -Και όχι μόνο. -Είναι αλήθεια ότι ακόμη και σήμερα που έχει επικρατήσει παγκόσμια ο Δυτικός Πολιτισμός, υπάρχουν παρόλα αυτά μεγάλες πολιτιστικές διαφορές στις διάφορες κοινωνίες όσον αφορά τη σχέση των δύο φύλων, τη θέση του άντρα και της γυναίκας κοινωνικά και την ισότητα των δύο φύλων -Είναι μεγάλο λάθος φίλε μου να μιλάμε για ισότητα -Τι, δηλαδή! Δεν είσαι υπέρ της ισότητας των δύο φύλων; -Γιατί πρέπει να απαντήσω σε ένα ερώτημα που ότι και να απαντήσω θα είναι λάθος; -Τι εννοείς; -Εννοώ ότι είναι λάθος η ερώτηση οπότε ότι και να απαντήσω θα είναι λάθος και η απάντηση. Ισότητα, όπως θα ξέρεις και από τα Μαθηματικά, υπάρχει μόνο μεταξύ όμοιων πραγμάτων. Δεν υπάρχει ισότητα μεταξύ ανόμοιων πραγμάτων. -Ε και τότε τι θα υπάρχει; -Βλέπεις πόσο στραβά τα βλέπει ο σημερινός άνθρωπος; Γιατί θα πρέπει σώνει και καλά να έχει ο ένας το πάνω χέρι και ο άλλος το κάτω; Και γιατί θα πρέπει να διαλέξω είτε ο άντρας να έχει το πάνω χέρι είτε η γυναίκα; -Εγώ δεν είπα κάτι τέτοιο, είπα όμως να υπάρχει ισότητα; -Βλέπεις ότι πάλι μπερδεύεις τα πράγματα; Θα σε ρωτήσω μερικά πράγματα για να συνειδητοποιήσεις που υπάρχει λάθος στην τοποθέτηση σου. Δεν μου λες είναι ισότητα όταν μαζεύουν ελιές ένας άντρας και μια γυναίκα να σηκώνουν τσουβάλια του ιδίου βάρους;

35 -Ε, όχι! Γιατί η γυναίκα συνήθως έχει μικρότερο μυϊκό σύστημα και πιο αδύνατη κατασκευή, οπότε για το ίδιο βάρος θα καταβάλει μεγαλύτερη προσπάθεια. -Άρα στη συγκεκριμένη περίπτωση ισότητα θα ήταν να σηκώσει λιγότερο βάρος η γυναίκα, λιγότερο στο βαθμό που της αναλογεί. -Αν όμως η γυναίκα ήταν σωματώδης και ο άντρας «μπασμένος» -«Μ αρέσει όπως τα λες», είπε γελώντας ο Ερμής. «Άκου, μπασμένος! Ωραία έκφραση!» Γέλασε κι ο Μαθητής και συνειδητοποίησε ότι οι βαθιές φιλοσοφικές συζητήσεις δεν είναι απαραίτητα δυσνόητες, άχαρες και σοβαροφανείς. Την απολάμβανε αυτή τη συζήτηση! Πολύ γρήγορα όμως συνέχισε γιατί δεν ήθελε να χάσει τον ειρμό του. -Σε τέτοια, λοιπόν περίπτωση, μπορεί ισότητα να σημαίνει να σηκώσει η γυναίκα περισσότερο βάρος από τον άντρα. -Και πάλι δεν θα τοποθετηθώ σε σχέση με την ισότητα αλλά σε σχέση με τη διαφορετικότητα. Σε θέματα που τα δύο φύλα είναι ίδια σαν φύση δεν τίθεται θέμα. Είναι αυτονόητο ότι έχουν τις ίδιες δυνατότητες και γι αυτό θα πρέπει να έχουν ίδια και κοινή αντιμετώπιση. Αλλά σε πολλά πράγματα τα δύο φύλα είναι διαφορετικά και μάλιστα συμπληρωματικά. Εκεί, λοιπόν, τα πράγματα πρέπει να προσαρμόζονται σε αυτή τη διαφορετικότητα. Θα πρέπει να σεβόμαστε αυτή τη διαφορετικότητα και να εκμεταλλευόμαστε αυτή τη συμπληρωματικότητα. -Τι εννοείς; 2.7 Αγάπη και Αρμοδιότητα αντί της Ισότητας -Θα σου φέρω το παράδειγμα ενός αγαπημένου ζευγαριού και μετά προέκτεινε το αυτό στην κοινωνία, αν μπορεί, βέβαια, να γίνει κάτι τέτοιο. Σε ένα αγαπημένο ζευγάρι, εκεί που ο άντρας υπερτερεί, από μόνος του αναλαμβάνει περισσότερη δράση χωρίς καν να του το ζητήσει

36 η γυναίκα. Με τη σειρά της, η γυναίκα το δέχεται αυτό χωρίς να θεωρεί ότι αυτός την καταπιέζει ή την περιφρονεί ή ότι έχει το πάνω χέρι. Και βέβαια, χωρίς αυτή να τον χειρίζεται βάζοντας τον να κάνει περισσότερα πράγματα. Αντίστοιχα, όπου η γυναίκα, εκ φύσεως και εκ των πραγμάτων υπερτερεί γίνεται το αντίθετο. Βλέπεις, όποιος έχει μεγαλύτερη δυνατότητα δεν έχει μεγαλύτερο μερίδιο εξουσίας αλλά μεγαλύτερο μερίδιο αρμοδιότητας, δράσης και ευθύνης! Είναι πολύ σημαντικό να το καταλάβουμε αυτό και να το δεχτούμε. Και αυτό ισχύει πέραν και πάνω από φύλα. Και μάλιστα αυτό είναι και το πιο φυσικό και το πιο λειτουργικό. -Προσπαθώ να το καταλάβω, αλλά πες μου σε παρακαλώ ένα παράδειγμα. -Αν έχουμε να κάνουμε με ένα μαθηματικό πρόβλημα τότε, κατά τη γνώμη σου, ποιος έχει μεγαλύτερη αρμοδιότητα και δυνατότητα δράσης και άρα τη μεγαλύτερη ευθύνη να το αναλάβει; -Προφανώς το πιο μαθηματικό μυαλό. -Είτε είναι άντρας, είτε γυναίκα, είτε είναι γονιός είτε παιδί, είτε μεγαλύτερος σε ηλικία, είτε μικρότερος έτσι δεν είναι; -Ναι, έτσι είναι. -Αντίστοιχα λοιπόν, αν κάπου χρειάζεται η ικανότητα της οργάνωσης ή η ικανότητα της τόλμης ή η ικανότητα της σωματικής δύναμης, είτε οποιαδήποτε άλλη ικανότητα, την αρμοδιότητα και ευθύνη της δράσης θα έχει αυτός που έχει την ικανότητα αυτή σε μεγαλύτερο βαθμό. Αυτό δεν σημαίνει, βέβαια, ότι θα αγνοήσει ή παραγνωρίσει τους άλλους ή ότι αυτοί δεν θα συμμετάσχουν στην κοινή προσπάθεια με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Αλλά η έγνοια τους θα είναι η αποτελεσματικότητα στη δράση και η κοινή δράση για το καλό όλων με παραχώρηση της πρώτης λέξης στον πλέον αρμόδιο. -Πράγματι, αυτό το βλέπεις πολύ έντονα να συμβαίνει σε αγαπημένες οικογένειες όπου ο καθένας ξέρει τον άλλο και τον αποδέχεται και η ιεραρχία αλλάζει από τη μια στιγμή στην άλλη ανάλογα με το θέμα χωρίς

37 γκρίνιες και διαμάχες ούτε μεταξύ των γονιών αλλά ούτε και μεταξύ γονιών και παιδιών. -Είπες τη μαγική λέξη φίλε μου! -Ποια μαγική λέξη; -Είπες «αγαπημένες» οικογένειες! Είναι η αγάπη που υπάρχει μεταξύ τους που βγάζει τον εγωισμό έξω από το σπίτι και έτσι λειτουργούν αυτόματα τα μέλη αυτής της οικογένειας με βάση τους Συμπαντικούς Νόμους και την αποδοχή των φυσικών διαφορών χωρίς αυθαίρετους νόμους. -Ναι, έτσι είναι. Πράγματι, όπου υπάρχει αγάπη δεν υπάρχει και η ανάγκη για αυθαίρετους ανθρώπινους νόμους. Λειτουργούν όλα φυσικά και μαγικά! Θα έλεγα μάλιστα ότι αυτό το βλέπουμε πολύ χαρακτηριστικά στα ζώα, στις αγέλες των ζώων, όπου όλοι ακολουθούν τη φυσική ιεραρχία χωρίς ανθρώπινους εγωισμούς. -Εκεί, βέβαια, αυτό συμβαίνει λόγω Ομαδικής Ψυχής και όχι σαν αποτέλεσμα επιλογής λόγω ελεύθερης βούλησης όπως στον Άνθρωπο. -Συμβαίνει όμως! -Ναι, δεν αντιλέγω! Αλλά όπως μεταξύ των φύλων του ιδίου είδους θα πρέπει να λαμβάνουμε υπόψιν τις διαφορές έτσι και μεταξύ ατόμων διαφορετικού Γένους, πχ μεταξύ του Γένους των Ανθρώπων και του Γένους των Ζώων, θα πρέπει να λαμβάνουμε υπόψιν μας τις διαφορές. Αλλά, νομίζω ότι ανοίξαμε μεγάλη παρένθεση. Χρήσιμη μεν, αλλά μεγάλη. -Νομίζω όμως ότι ήταν χρήσιμη παρένθεση και μάλιστα όχι άσχετη γιατί αν λάβει κανείς υπόψιν του ότι κάποτε ο Άνθρωπος ήταν ανδρόγυνος και τώρα έχει αντίθετα μεν αλλά συμπληρωματικά φύλα, αυτό είναι μια πολύ καλή βάση για να βρει κανείς την άκρη και στη σχέση των δύο φύλων και στο ρόλο τους στην κοινωνία. -Πολύ σωστά. Γι αυτό άλλωστε και συζητάμε αυτά τα πράγματα για την Ανθρωπογονία και για τη δομή και λειτουργία του Ανθρώπου σαν όντος. Το γενικό και καθολικό, ιεραρχικά είναι η βάση για το μερικό. Από τον