Κεφάλαιο τρίτο Αυτό που ξέρουµε σαν αρρώστια είναι το τελικό στάδιο µιας βαθύτερης ανωµαλίας και είναι φανερό ότι για να εξασφαλίσουµε πλήρη επιτυχία στη θεραπεία, το ν' αντιµετωπίσουµε µόνο το τελικό αποτέλεσµα δε θα είναι ολοκληρωτικά αποτελεσµατικό, αν δεν αφαιρεθεί και η βασική αιτία. Υπάρχει ένα πρωταρχικό λάθος που µπορεί να κάνει ο άνθρωπος, κι αυτό είναι η δράση ενάντια στην Ενότητα αυτό έχει την αρχή του στην εγωπάθεια. Έτσι µπορούµε επίσης να πούµε πως δεν υπάρχει παρά µία πρωταρχική αδιαθεσία ή αρρώστια. Και όπως η δράση ενάντια στην Ενότητα µπορεί να διαιρεθεί σε διάφορους τύπους, έτσι και η αρρώστια - η απόρροια αυτών των δράσεων - µπορεί να χωριστεί σε κύριες οµάδες αντίστοιχα µε τις αιτίες τους. Η ίδια η φύση µιας αρρώστιας θα είναι χρήσιµος οδηγός που θα µας βοηθήσει να ανακαλύψουµε τον τύπο της δράσης που 21
Θεράπευσε τον εαυτό σου πραγµατοποιείται ενάντια στο Θείο Νόµο της Αγάπης και Ενότητας. Αν µέσα στη φύση µας έχουµε αρκετή αγάπη για όλα τα πράγµατα, τότε δε µπορούµε να κάνουµε κακό γιατί αυτή η αγάπη θα σταµατήσει το χέρι µας σε οποιαδήποτε πράξη και το µυαλό µας σε οποιαδήποτε σκέψη που θα µπορούσε να βλάψει άλλον. Αλλά δεν έχουµε ακόµα φτάσει αυτό το βαθµό τελειότητας αν τον είχαµε, δε θα υπήρχε ανάγκη για την ύπαρξή µας εδώ. Όµως όλοι µας ψάχνουµε και προχωρούµε προς τα εκεί, και όσοι απ' εµάς υποφέρουν στο νου ή στο σώµα οδηγούνται, απ' αυτόν τον ίδιο τον πόνο, προς εκείνη την ιδανική κατάσταση και µόλις το αντιµετωπίσουµε αυτό σωστά, µπορούµε, όχι µόνο να επιταχύνουµε τα βήµατά µας προς εκείνο το τέρµα, αλλά και να αποφύγουµε αρρώστια και ταλαιπωρία. Από τη στιγµή που κατανοείται το µάθηµα και εξαλείφεται το λάθος, δεν υπάρχει πλέον ανάγκη για διόρθωση γιατί πρέπει να θυµόµαστε ότι ο πόνος καθαυτός είναι ευεργετικός, µε την έννοια ότι µας υποδεικνύει πότε παίρνουµε λανθασµένους δρό- µους και επιταχύνει την εξέλιξή µας προς µια ένδοξη τελείωση. 22
Οι πραγµατικές πρωταρχικές αρρώστιες του ανθρώπου είναι ελαττώµατα, όπως η υ- περηφάνεια, η σκληρότητα, το µίσος, η εγωπάθεια, η άγνοια, η αστάθεια και η απληστία και το καθένα απ' αυτά, αν εξετασθεί, θα βρεθεί να είναι ενάντιο προς την Ενότητα. Ελαττώµατα σαν κι αυτά είναι οι πραγµατικές ασθένειες (µε τη σύγχρονη έννοια της λέξης), και η συνέχιση και επιµονή σε τέτοια ελαττώµατα, ακόµη κι όταν έχουµε φτάσει σ' εκείνο το βαθµό αναπτύξης που γνωρίζουµε ότι αποτελούν σφάλµα, είναι αυτή που αφήνει επάνω στο σώµα τα βλαβερά αποτελέσ- µατα που ξέρουµε σαν αρρώστια. Κατ αρχήν, η υπερηφάνεια οφείλεται σε έλλειψη αναγνώρισης τού πόσο µικρή είναι η προσωπικότα και πώς εξαρτάται απολύτως από την Ψυχή, και ότι όλες οι επιτυχίες που µπορεί να έχει δεν είναι απ' την ίδια, αλλά είναι ευλογίες χαρισµένες από τη Θεότητα που βρίσκεται εντός και δεύτερον, σε απώλεια του αισθήµατος της αναλογίας, του πόσο ελάχιστος είναι κανείς µέσα στο σχέδιο της ηµιουργίας. Καθώς η υπερηφάνεια σταθερά αρνείται να λυγίσει µε ταπεινότητα και υποταγή µπροστά στο θέληµα του Μεγάλου ηµιουργού, εκτελεί πράξεις ενάντιες σ' αυτό το θέληµα. 23
Θεράπευσε τον εαυτό σου Η σκληρότητα είναι άρνηση της ενότητας των όλων και αποτυχία να καταλάβουµε ότι κάθε πράξη ενάντια σ' έναν άλλον είναι σε αντίθεση µε το σύνολο, και συνεπώς πράξη ενάντια στην Ενότητα. Κανείς δε θα εφάρµοζε τα βλαβερά της αποτελέσµατα σ' αυτούς που του είναι κοντινοί και αγαπητοί και, σύµφωνα µε το νόµο της Ενότητας, πρέπει να α- ναπτυχθούµε µέχρι να καταλάβουµε πως ο καθένας, σαν µέρος του συνόλου, πρέπει να µας γίνει κοντινός και αγαπητός µέχρι που, ακόµα κι αυτοί που µας καταδιώκουν, να µας διεγείρουν αισθήµατα αγάπης και συµπάθειας. Το µίσος είναι το αντίθετο της Αγάπης, το αντίστροφο του Νόµου της ηµιουργίας. Είναι ενάντιο στο όλο Θείο σχέδιο και είναι άρνηση του ηµιουργού οδηγεί µόνο σε πράξεις και σκέψεις που είναι ενάντιες στην Ενότητα και αντίθετες εκείνων που θα υπαγόρευε η Αγάπη. Η εγωπάθεια είναι κι αυτή άρνηση της Ενότητας και του καθήκοντός µας προς τους συνανθρώπους µας, µε το να βάζουµε τα δικά µας συµφέροντα πιο µπροστά από το καλό της ανθρωπότητας και τη φροντίδα και προστασία όσων µας περιβάλλουν άµεσα. 24
Η άγνοια είναι αποτυχία να µάθουµε, άρνηση να δούµε την Αλήθεια όταν δίνεται η ευκαιρία, και οδηγεί σε πολλές εσφαλµένες πράξεις που µόνο στο σκοτάδι µπορούν να υπάρξουν, και που είναι αδύνατο να γίνουν όταν µας περιβάλλει το φως τής Αλήθειας και της Γνώσης. Η αστάθεια, η αναποφασιστικότητα και η αδυναµία σκοπού προκύπτουν όταν η προσωπικότητα αρνείται να κυβερνηθεί από τον Ανώτερο Εαυτό, και µας οδηγούν να προδίδουµε τους άλλους µέσα από την αδυναµία µας. Μια τέτοια κατάσταση δε θα ήταν δυνατή, αν είχαµε µέσα µας την επίγνωση της Ακαταµάχητης, Αήττητης Θεότητας που είµαστε στην πραγµατικότητα εµείς οι ίδιοι. Η απληστία οδηγεί σε επιθυµία για δύνα- µη. Είναι άρνηση της ελευθερίας και ατοµικότητας της κάθε ψυχής. Αντί να αναγνωρίζου- µε ότι ο καθένας µας βρίσκεται εδώ κάτω για να αναπτυχθεί ελεύθερα κατά το δικό του σχέδιο σύµφωνα µόνο µε τις υπαγορεύσεις της ψυχής, να ευρύνει την ατοµικότητά του και να εργασθεί ελεύθερος και ανεµπόδιστος, η προσωπικότητα µε απληστία θέλει να υπαγορεύει, να διαµορφώνει και να διατάζει, σφετεριζόµενη τη δύναµη του ηµιουρ- 25