ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΑ 95ΧΡΟΝΑ ΤΟΥ ΚΚΕ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΑ 95ΧΡΟΝΑ ΤΟΥ ΚΚΕ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ Συντρόφισσες και σύντροφοι, φίλες και φίλοι Τιμάμε σήμερα στην Αγιά τα 95 χρόνια ηρωικής ιστορίας και δράσης του ΚΚΕ. Είναι μέρα περηφάνιας για τα μέλη, στελέχη, οπαδούς και φίλους του Κόμματος μας. Ταυτόχρονα θέλουμε να είναι μέρα μνήμης και τιμής για τους ήρωες και τις ηρωίδες της Επαρχίας Αγιάς που έδωσαν ότι πολυτιμότερο είχαν - την ζωή τους - για το υψηλότερο και ομορφότερο ιδανικό της κατάργησης της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο που πρεσβεύει η παναθρώπινη ιδεολογία του Κομμουνιστικού κινήματος. Τιμάμε τους γιούς και θυγατέρες του ελληνικού λαού που θυσιάστηκαν στην τρίχρονη εποποιία του Δ.Σ.Ε στον αγώνα για μια ελεύθερη και ανεξάρτητη Ελλάδα με τον λαό της αφέντη του πλούτου που παράγει. Για αυτό αφιερώνουμε την σημερινή εκδήλωση των 95 χρόνων μας στον αγώνα του Δ.Σ.Ε που υπήρξε το μεγαλύτερο δημιούργημα του ΚΚΕ και αποτέλεσε την κορυφαία στιγμή της ταξικής πάλης στην Ελλάδα, κατά τον 20ο αιώνα. Τιμάμε τους μαχητές και μαχήτριες του ΔΣΕ που υπερασπίστηκαν τη λευτεριά του λαού με την κορύφωση της ταξικής πάλης, για την εξουσία, κατά της επέμβασης των Αγγλο-αμερικάνων ιμπεριαλιστών για τη στήριξη της αστικής τάξης και των δοσίλογων συνεργατών των καταχτητών. Θεωρούμε χρέος μας να αποτίσουμε φόρο τιμής στα διαλεχτά παιδιά του ΚΚΕ που έπεσαν στον αγώνα του ΔΣΕ, που το αίμα τους έχει καθαγιάσει την μαρτυρική περιοχή του Κισσάβου-Μαυροβουνίου, γιατί την ιστορία την γράφουν οι νικητές και αποκρύπτουν ότι οι αετοί του απελευθερωτικού αγώνα του ΕΛΑΣ-ΕΑΜ-ΕΠΟΝ κυνηγήθηκαν λυσσαλέα από τους συνεργάτες των φασιστών Γερμανών-Ιταλών και μετέπειτα των Άγγλων μετά την απελευθέρωση. Δεν είχαν άλλη επιλογή από το να πάρουν ξανά τα βουνά με το όπλο στο χέρι να παλέψουν για την ζωή τους. Κάθε άλλη επιλογή θα σήμαινε «σφάξε με αγά μ να αγιάσω». Είναι υποχρέωση μας να αναδείξουμε τον ηρωισμό εκείνου του αγώνα, να παραδειγματιστούμε στο σήμερα και στους σκληρούς αγώνες που έρχονται, να μάθει η νέα γενιά την ιστορία του τόπου της γιατί από τα σχολικά βιβλία δεν πρόκειται να την μάθει και έτσι είναι ευάλωτη στις πιο αντιδραστικές απόψεις, στο ναζιστικό δηλητήριο. Χρειάζεται να τιμήσουμε όλους εκείνους τους γνωστούς και άγνωστους ανθρώπους που στήριξαν τον τίμιο και θρυλικό αγώνα του ΔΣΕ με κίνδυνο της ζωής τους, όταν άνοιγαν την πόρτα από τα φτωχόσπιτα τους για να δώσουν μια φέτα ψωμί, να κρύψουν, να δώσουν μια πολύτιμη πληροφορία στους αντάρτες. Είναι με λίγα λόγια μια εκδήλωση που έπρεπε ίσως να έχουμε κάνει καιρό πριν, γιατί ο αγώνας και τα οράματα του ΔΣΕ παραμένουν και σήμερα ζωντανά στην λαϊκή συλλογική μνήμη, διαπαιδαγωγούν νέους κομμουνιστές και κομμουνίστριες. Ο αγώνας του ΔΣΕ ήταν ένας δίκαιος αγώνας. Οι μαχητές και μαχήτριες του υπέφεραν ανείπωτες θυσίες, ξεπέρασαν τα ~ 1 ~

ανθρώπινα όρια σε πολλές περιπτώσεις. Έπεσαν αλλά δεν παραδόθηκαν. Δεν θα μπορούσαν να το κατορθώσουν αν δεν πίστευαν στο δίκιο αυτού του αγώνα. Το δίκαιο ή όχι ενός αγώνα καθορίζεται από το ποιες κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις τον διεξάγουν. Το δίκαιο ή όχι ενός αγώνα δεν καθορίζεται από το αν ο αγώνας αυτός είναι τελικά νικηφόρος. Στο αίμα πνίγηκε η Κομμούνα του Παρισιού το 1871. Στο αίμα πνίγηκε η επανάσταση του 1905-1907 στη Ρωσία. Το ίδιο και η σοσιαλιστική επανάσταση στη Γερμανία το 1918. Το ίδιο και πολλοί άλλοι ξεσηκωμοί. Αλλά ήταν αγώνες δίκαιοι και τα διδάγματά τους παραμένουν επίκαιρα. Οι Κομματικές Οργανώσεις του ΚΚΕ στην Επαρχία Αγιάς στο πέρασμα των κατοπινών χρόνων έψαξαν και συγκέντρωσαν ονόματα αγωνιστών, τιμημένων νεκρών εκείνης της εποποιίας αλλά ο κατάλογος παραμένει ελλιπής ακόμη και σήμερα. Πολλά ονόματα έχουν γραφεί και δημοσιευτεί στο μαρτυρολόγιο που εκδίδει το ΚΚΕ με τίτλο «έπεσαν για την ζωή». Δυστυχώς δεν μπορούμε να μνημονεύσουμε όλους τους εκατοντάδες νεκρούς ήρωες μας στην σημερινή εκδήλωση, θέλουμε όμως προβάλλοντας κάποια ονόματα που έπαιξαν πρωταγωνιστικό ρόλο στην Επαρχία, να τιμήσουμε στο πρόσωπο τους όλους τους αγωνιστές και τις αγωνίστριες. Χαιρετίζουμε την ανταρτομάνα Ανατολή που στάθηκε βράχος αλύγιστος, γεμάτη ηρωισμό και αντρειοσύνη με τα 81 νεκρά αγόρια και κορίτσια της, η έδρα της Αχτίδας Αγιάς του ΚΚΕ εκείνα τα δύσκολα χρόνια. Την ηρωική Ρέτσιανη με την πλειάδα των ηρώων της, την Αγιά και το Γερακάρι που είχαν τους πρώτους εκτελεσμένους κομμουνιστές κατά την διάρκεια της Ιταλικής κατοχής, την Καρίτσα που πρώτη αντιστάθηκε με την είσοδο των Ιταλών κατακτητών στο χωριό, από το Μαυροβούνι στέλνει περήφανο χαιρετισμό στην σημερινή εκδήλωση το Σκλήθρο και η Σκήτη των δεκάδων νεκρών τους, για να πάρει την σκυτάλη η Μελιβοία με 70 νεκρούς νέους και νέες και η Σωτηρίτσα με τους άνανδρα σφαγιασθέντες αγωνιστές και αγωνίστριες το 1947, τιμάμε το Ελευθέριο και την Μαρμαρίνη το κόκκινο χωριό μας ως σήμερα, το Μεγαλόβρυσο και την Ποταμιά, την Ανάβρα που από την ίδρυση του ΚΚΕ είχε κομματική οργάνωση, και όλα τα χωριά της επαρχίας μας. Όποια πέτρα και να σηκώσεις στον Κίσσαβο και το Μαυροβούνι άλικο αίμα αγωνιστών θα βρεις, οι ρεματιές και τα φαράγγια γέμισαν από νεκρά σώματα των ηρώων μας, τα χορταριασμένα λημέρια των ανταρτών στα βουνά μαρτυράνε ακόμη και σήμερα την σφοδρότητα εκείνου του ηρωικού αγώνα. Με τα ελλιπή στοιχεία που έχουμε στα χέρια μας, όσα μπορέσαμε να διασταυρώσουμε, οι νεκροί του ΔΣΕ μαζί με άμαχους που εκτελέστηκαν από τον στρατό και τις παρακρατικές συμμορίες στα 17 χωριά της Επαρχίας μας ανέρχονται σε πάνω από 600 την περίοδο 1946-49 χωρίς να υπολογίσουμε την περίοδο της εθνικής αντίστασης. Με περίσσια περηφάνια βροντοφωνάζουμε και τιμάμε όλους τους ήρωες και ηρωίδες μας στα πρόσωπα των: ~ 2 ~

Γιώργη Βόγια-Καρτσιώτη από την Καρύτσα, Υποστράτηγο-τιμημένο νεκρό του ΔΣΕ, διοικητή του Αρχηγείου Κόζιακα που σκοτώθηκε μαζί με την πλειοψηφία των ανταρτών του αρχηγείου στις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις του μοναρχοφασιστικού στρατού το 1947. Γιώργο Παπαδημητρίου από την Ρέτσιανη τον θρυλικό Βύρων ταγματάρχη της 123 ης Ταξιαρχίας του ΔΣΕ που εκτελέστηκε στο Μεζούρλο το 1949 όπως και ο μικρότερος αδελφός του Δημήτρης. Εκτελέστηκε όντας καταδικασμένος 33 φορές σε θάνατο, μαζί με τον άλλο θρύλο του ΔΣΕ τον Ταξίαρχο Μπαντέκο ο οποίος ήταν καταδικασμένος 15 φορές σε θάνατο και καθώς τους πήγαιναν στην εκτέλεση γύρισε και του είπε «Βύρων μου έκλεψες την δόξα, ταγματάρχης εσύ 33 φορές σε θάνατο, ταξίαρχος εγώ μόνο 15». Τέτοιους ήρωες ανέδειξε το ΚΚΕ, να αστειεύονται ακόμη και με τον θάνατο, να στήνονται περήφανοι στο εκτελεστικό απόσπασμα και να δίνουν την ζωή τους για να ζήσουν οι άλλοι καλύτερα ενώ με μια υπογραφή θα έσωζαν την ζωή τους. Κώστα Κατσίνο από την Ανατολή, τον θρυλικό Ανέστη, ταγματάρχη, διοικητή του αρχηγείου Κισσάβου που σκοτώθηκε σε νοσοκομείο στα Τζουμέρκα όπου νοσηλευόταν, και αφού πρώτα κατάφερε να σκοτώσει κάποιους από τους επιδρομείς παρότι τραυματίας. Πράτο Στέργιο από την Ανατολή, Πολιτικός Επίτροπος Ταξιαρχίας του αποσπάσματος Φλωράκη-Μπελογιάννη που ξεκίνησε από τον Γράμμο το 1949 και κατέβηκε στην νότια Ελλάδα να μαζέψει τους ξεκομμένους επιζώντες αντάρτες και άμαχους και έδινε 2-3 μάχες καθημερινά επί 40 ημέρες. Τον Πράτο Στέργιο τον συνέλαβαν με 11 ακόμη αντάρτες σε μια ρεματιά στον Κίσσαβο, τους έκοψαν τα κεφάλια και τα κατέβασαν στην Αγιά σε κοινή θέα για να τρομοκρατήσουν τον λαό. Τον Νίκο Χασάπη από την Ρέτσιανη, τον ηρωικό Αβέρωφ, ταγματάρχη, διοικητή λόχου στον Κίσσαβο που τον συνέλαβαν μετά από προδοσία, του έκοψαν το κεφάλι και το περιέφεραν στα χωριά για να σπάσουν το ηθικό του λαού ενώ σκότωσαν την έγκυο γυναίκα του Ιουλία επίσης αντάρτισσα, αυτό ήταν το ήθος των «νικητών». Τον Αντώνη Τσακμάκη, από την Σκήτη, τον μόλις 24 χρονών ηρωικό ταγματάρχη διοικητή τάγματος της ΣΑΓΑ που ανακατέλαβε το οχυρωμένο ύψωμα Πατώματα-Γράμμου σκορπίζοντας ένα τάγμα στρατού και έπεσε στα συρματοπλέγματα ανατινάζοντας το ένα πολυβολείο. Τις δεκάδες γυναίκες-ηρωίδες που ανέδειξε το Κόμμα μας σε αυτούς τους αγώνες. Κατά την περίοδο της εθνικής αντίστασης για πρώτη φορά η γυναίκα λαμβάνει ισότιμα με τον άντρα μέρος στην αντίσταση, στην κοινωνική ζωή, αναδείχνει τις ικανότητες της, ψηφίζει για πρώτη φορά στις εκλογές για την λαϊκή εθνοσυνέλευση το 1944 και συνεχίζει την πάλη της από τις γραμμές του ΔΣΕ με το όπλο στο χέρι σε ποσοστό 35% της παρατακτής δύναμης του ΔΣΕ. Την μαζική λαϊκή αυτοάμυνα της Ανατολής το Πάσχα του 1946 όταν χωροφύλακες συνέλαβαν βασικά στελέχη του κινήματος και με τις καμπάνες ξεσηκώθηκε όλο το χωριό με τσαπιά και τσουγκράνες, επακολούθησε ~ 3 ~

σκληρή μάχη των πάνοπλων χωροφυλάκων με τους άοπλους χωριανούς με αποτέλεσμα τον σκοτωμό 7 στελεχών του ΚΚΕ και την εκτέλεση των υπόλοιπων πίσω από το εξωκλήσι του Αι-Στάθη πάνω από το Μεταξοχώρι. Χώρος εκτέλεσης αγωνιστών του Κισσάβου, με δεκάδες εκτελεσμένους αντάρτες και αντάρτισσες, χώρος που στην αυριανή λαϊκή εξουσία μας πρέπει να γίνει ένα μνημείο που να θυμίζει την θυσία ενός λαού Τους ήρωες που έπεσαν στην μάχη της Αγιάς 14 Σεπτέμβρη 1948 όταν ο ΔΣΕ κατέλαβε την κωμόπολη. Δεν γίνεται να τους αναφέρουμε όλους σε μια εκδήλωση, υπάρχει πάντα ο κίνδυνος να ξεχαστεί κάποιος, να δημιουργηθούν πικρίες. Όλοι τους ήταν ήρωες, έπεσαν αδέλφια, ολόκληρες οικογένειες ξεκληρίστηκαν μέχρι ενός, οι αφανείς ήρωες που στελέχωναν τα κέντρα πληροφοριών, οι σύνδεσμοι και στρατολόγοι του ΔΣΕ, ένας ολόκληρος κόσμος που πολλούς δεν τους γνωρίζουμε γιατί στήριζαν μέχρι το τέλος αυτό τον αγώνα ενώ στις κοινωνίες εμφανίζονταν ή ήταν εθνικόφρονες αλλά εκτιμούσαν τον αγώνα του ΔΣΕ, τα στελέχη και τους μαχητές του και βοηθούσαν ποικιλοτρόπως. Μέχρι το 1954 που παραδόθηκαν οι τελευταίοι αντάρτες του Κισσάβου στηρίχτηκαν από τον λαό, αλλιώς δεν θα μπορούσαν να επιβιώσουν τόσα χρόνια κυνηγημένοι. Δείγμα εκτίμησης του λαού μας στον αγώνα του ΔΣΕ και στο ίδιο το ΚΚΕ. Οι αντάρτες και αντάρτισσες του ΔΣΕ ήταν άνθρωποι σαν εμάς, απλά παιδιά του λαού, αγρότες, κτηνοτρόφοι, εργαζόμενοι, χωριατόπαιδα η πλειοψηφία τους. Με το δίκιο στην καρδιά τους και τα μεγάλα ιδανικά μας να φλογίζουν το μυαλό τους πάλεψαν 3 ½ χρόνια ένα πανίσχυρο εχθρό, με άφθαστο ηρωισμό, ξεπέρασαν σε περιπτώσεις ακόμη και τις βιολογικές ανθρώπινες δυνατότητες τους, υπάρχουν χιλιάδες παραδείγματα ηρωισμού, αυτοθυσίας που θα μπορούσαμε να αναφέρουμε. Συντρόφισσες και σύντροφοι, φίλες και φίλοι Στην πορεία των 1000 αόπλων του ΔΣΕ από την Ρούμελη στον Γράμμο, που με σειρά εκδηλώσεων τίμησε η Τ.Ε Υπαίθρου Λάρισας του ΚΚΕ, αναφέρεται ότι περίπου 65 νέοι και νέες αφού έπαθαν κρυοπαγήματα ακολουθούσαν την πορεία προς τον Γράμμο μπουσουλώντας νηστικοί μέσα στα χιόνια και με τις σφαίρες να πέφτουν βροχή πάνω τους. Ας το σκεφτούμε λίγο, τι μπορεί να κάνει η ανθρώπινη θέληση όταν είναι ποτισμένη από ένα ευγενικό ιδανικό, όταν πιστεύει στον εαυτό της αλλά και στην συλλογική πάλη και δύναμη. Ας το συγκρίνουμε με την εύκολη λύση της μοιρολατρίας, της απογοήτευσης, που αντιμετωπίζουμε σήμερα, την ευκολία με την οποία ακούμε δεν γίνεται τίποτα, δεν αλλάζει τίποτα. Όλα γίνονται και όλα αλλάζουν όταν ο λαός το πιστέψει και το θελήσει, όταν πιστέψει στο δίκιο του αγώνα του. Αλλιώς ακόμη θα σέρναμε τις αλυσίδες μας, καμιά πρόοδος δεν θα είχε πραγματοποιηθεί στο πέρασμα των αιώνων. Είναι αλήθεια ότι η ανατροπή του σοσιαλισμού γέννησε απογοήτευση, έφερε πισωγυρίσματα, μείωσε το αγωνιστικό πνεύμα, τη διάθεση για προσφορά και ~ 4 ~

θυσία. Σήμερα έχουμε καθήκον να μην περάσει η ιδεολογική τρομοκρατία του κεφαλαίου και των πολιτικών εκπροσώπων της αστικής τάξης. Να ενθαρρύνουμε το πνεύμα αντίστασης, να εμποδίσουμε τη μοιρολατρία, την ηττοπάθεια και το συμβιβασμό, που σπέρνουν οι δυνάμεις του ρεφορμισμού και του οπορτουνισμού. Όπως έγραψε και ο Μπέρτολντ Μπρεχτ: «Το άδικο προχωράει σήμερα με βήμα όλο σιγουριά. Οι καταπιεστές προετοιμάζονται για δεκάδες χιλιάδες χρόνια..καμιά φωνή δεν αντηχεί έξω από τη φωνή των κυρίαρχων Μα κι από τους καταπιεσμένους λένε τώρα πολλοί: Αυτό που θέλουμε, ποτέ δεν πρόκειται να γίνει. Όποιος ακόμα ζει, δε λέει: Ποτέ! Το σίγουρο δεν είναι σίγουρο. Όπως ακριβώς είναι, έτσι δεν μένει. Όταν πουν ό,τι είχανε οι κυρίαρχοι να πούνε θα μιλήσουνε οι κυριαρχούμενοι. Ποιος τολμάει να πει: Ποτέ; Ποιος φταίει, σαν η καταπίεση παραμένει; Εμείς. Ποιος θα φταίει σαν η καταπίεση συντριβεί; Εμείς πάλι. Όποιος γονατισμένος είναι, όρθιος να σηκωθεί! Όποιος χαμένος είναι, να παλέψει! Όποιος την κατάστασή του έχει αναγνωρίσει, πώς να εμποδιστεί; Γιατί οι νικημένοι του σήμερα είναι οι νικητές του αύριο Και το Ποτέ γίνεται: Σήμερα ακόμα!» Συντρόφισσες και σύντροφοι, φίλες και φίλοι Είμαστε απαιτητικοί από τους εαυτούς μας στην πορεία προς τα 100 χρόνια αδιάλειπτων αγώνων και θυσιών του Κόμματος μας. Ξέρουμε ότι οι εργαζόμενοι, τα άλλα λαϊκά στρώματα έχουν μεγάλες απαιτήσεις από το ΚΚΕ και μας κρίνουν αυστηρά. Χρειάζεται να ενισχυθεί η ικανότητα του Κόμματος σε όλα τα επίπεδα, σε κάθε χώρο και κλάδο εργασίας, σε κάθε πόλη και χωριό. Μπορεί το Κόμμα μας να εμπνεύσει τους νέους μεγάλους αγώνες την νέα έφοδο προς τον ουρανό και την σοσιαλιστική οικοδόμηση στην χώρα μας. Δυνατό και ριζωμένο πρώτα και κύρια στους τόπους δουλειάς, στις παραγωγικές ηλικίες, την εργατική τάξη και τους συμμάχους της μικρομεσαίους αγρότες και μικρούς αυτοαπασχολούμενους. Δεν παραγνωρίζουμε τις δυσκολίες της ταξικής πάλης αλλά δεν συμβιβαζόμαστε, δεν απορρίπτουμε την ιστορία μας, βγάζουμε πολύτιμη πείρα, διδάγματα, αντλούμε δύναμη, δεν πέφτουμε στην λαθολογία, επεξεργαζόμαστε την επαναστατική στρατηγική μας με γνώμονα το λαϊκό συμφέρον. Ο καπιταλισμός δεν έχει κανένα μέλλον, έχει σαπίσει, μόνο μεγαλύτερη βαρβαρότητα μπορεί να φέρει, να γίνει ακόμη πιο επιθετικός τα ~ 5 ~

επόμενα χρόνια διεθνώς και στην χώρα μας είτε με κυβέρνηση ΝΔ είτε με ΣΥΡΙΖΑ είτε με οποιαδήποτε άλλη κυβέρνηση. Ο 21 ος πρώτος αιώνας θα φέρει νέες επαναστάσεις, νέες εξεγέρσεις, το τραγούδι των παλικαριών του ΔΣΕ θα αντηχήσει ξανά σε πόλεις και χωριά. Το αίμα τους δεν χύθηκε άδικα, είμαστε εδώ, συνεχίζουμε αταλάντευτα στον ίδιο δρόμο, αγωνιζόμαστε στο ίδιο μετερίζι, το ταμπούρι του ΚΚΕ δεν έπεσε και δεν θα πέσει, μην καρτεράτε να λυγίσουμε ούτε για μια στιγμή γιατί όπως έγραψε και ο σύντροφος μας ποιητής της Ρωμιοσύνης Γιάννης Ρίτσος: ΚΚΕ τρία κόκκινα γράμματα πολύ πονέσαμε, σύντροφοι, πολύ ξαγρυπνήσαμε πολύ μακριά κοιτάξαμε από κανέναν δεν το δανειστήκαμε το κόκκινο. δικό μας αίμα τρία κόκκινα γράμματα σεμνή υπογραφή του λαού μας στις λεωφόρους του μέλλοντος ο δρόμος φεύγει γρήγορα η Ιστορία δε γυρίζει πίσω. Τιμή και δόξα στον Δ.Σ.Ε Αθάνατοι οι ήρωες και οι ηρωίδες μας τα αδέλφια μας οι σύντροφοι μας Ζήτω τα 95 χρόνια αγώνων και θυσιών του ΚΚΕ ~ 6 ~