Το ωραιότερο πράγμα του κόσμου

2

ΆΝΝΑ ΔΑΜΙΑΝΊΔΗ Το ωραιότερο πράγμα του κόσμου ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΒΙΑΖΟΝΤΑΙ ΝΑ ΜΕΓΑΛΩΣΟΥΝ Εικονογράφηση: Ντανιέλα Σταματιάδη ΑΘΗΝΑ 2012

Άννα Δαμιανίδη Το ωραιότερο πράγμα του κόσμου 2012, Εκδόσεις ΠΟΤΑΜΟΣ Εικονογράφηση: Ντανιέλα Σταματιάδη Επιμέλεια: Γιούλα Κουγιά Σχεδιασμός έκδοσης: Βίβιαν Γιούρη Εκτύπωση: Μητρόπολις ΑΕ Εκδόσεις ΠΟΤΑΜΟΣ Ξενοκράτους 48, 106 76 Αθήνα, τηλ. 210 7231271, fax 210 7254629 www.potamos.com.gr, info@potamos.com.gr ΙSBN 978-960-6691-91-1 Απαγορεύεται η αναδημοσίευση ή αναπαραγωγή του παρόντος έργου στο σύνολό του ή τμημάτων του με οποιονδήποτε τρόπο, καθώς και η μετάφραση ή διασκευή του ή εκμετάλλευσή του με οποιονδήποτε τρόπο αναπαραγωγής έργου λόγου ή τέχνης, σύμφωνα με τις διατάξεις του ν. 2121/1993 και της Διεθνούς Σύμβασης Βέρνης-Παρισιού, που κυρώθηκε με το ν. 100/1975. Επίσης απαγορεύεται η αναπαραγωγή της στοιχειοθεσίας, σελιδοποίησης, εξωφύλλου και γενικότερα της όλης αισθητικής εμφάνισης του βιβλίου, με φωτοτυπικές, ηλεκτρονικές ή οποιεσδήποτε άλλες μεθόδους, σύμφωνα με το άρθρο 51 του ν. 2121/1993.

Για τα παιδιά μου που μου το ζητούσαν στον Οδυσσέα, τον Σπύρο και τον Ντίνο

Το ωραιότερο πράγμα του κόσμου Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας βασιλιάς που είχε τρεις γιους. Όταν γέρασε κι έπρεπε να διαλέξει τον καλύτερο για διάδοχο, τους φώναξε και τους τρεις και τους είπε: Παιδιά μου, τώρα εσείς μεγαλώσατε, εγώ γέρασα στο μεταξύ, και πρέπει ένας από τους τρεις σας να πάρει τη θέση μου. Για να διαλέξω τον καλύτερο θα σας στείλω σε μια δύσκολη αποστολή. Θα πάτε να μου φέρετε το ωραιότερο πράγμα του κόσμου. Και ποιο είναι αυτό; ρώτησαν τα παιδιά. Εσείς θα το βρείτε, τους είπε ο πατέρας τους. Θα προσπαθήστε να σκεφτείτε και να ανακαλύψετε ποιο είναι το ωραιότερο πράγμα του κόσμου, και να μου το φέρετε. Όποιος διαλέξει το σωστό θα γίνει βασιλιάς. Έτσι τα τρία παιδιά ξεκίνησαν να ψάξουν το ωραιότερο πράγμα του κόσμου. Ο πρώτος σκέφτηκε να πάει στη μεγαλύτερη πόλη που υπήρχε πάνω στη γη κι εκεί να βρει το μεγαλύτερο παλάτι για να ψάξει μέσα στα ωραία πράγματα το πιο ωραίο απ όλα. Πήρε λοιπόν τους χάρτες και τα βιβλία της Γεωγραφίας, βρήκε τη μεγαλύτερη πόλη 5

και όταν έφτασε εκεί του είπαν ότι το πιο ωραίο παλάτι ήταν το Εθνικό Μουσείο τους και είχε όλα του τα εκθέματα σε αντίγραφα για να τα αγοράζει όποιος ήθελε. Δεν είχε λοιπόν παρά να βρει μια καλή ξεναγό και να επισκεφθεί το μουσείο. Μια και δυο ξεκίνησε για το γραφείο των ξεναγών και στήθηκε στην ουρά. Καθώς περίμενε και είχε στο μυαλό του μερικά από τα ωραιότερα πράγματα που ήξερε, είδε μια κοπέλα να περνά την πόρτα του μουσείου. Ήταν τόσο μαγευτικά όμορφη που το βασιλόπουλο ξέχασε για μια στιγμή ότι θα έχανε τη θέση του στην ουρά κι αμέσως την ακολούθησε. Μήπως είστε ξεναγός; τη ρώτησε σαν την πλησίασε. Ψάχνω κάποιον να μου δείξει το ωραιότερο πράγμα που έχει μέσα αυτό το μουσείο. Όχι, είπε η κοπέλα, που της άρεσε πολύ το βασιλόπουλο, δεν είμαι ξεναγός, αλλά μπορώ να σας δείξω το ωραιότερο πράγμα του μουσείου, αν θέλετε, γιατί ξέρω καλά τα κατατόπια. Και τον οδήγησε στις αίθουσες του μουσείου, γεμάτες με αγάλματα και ζωγραφιές, με θησαυρούς αρχαίους και σπουδαίους, με χρυσά κι ασημένια αντικείμενα, τόσο πολλά που το βασιλόπουλο άρχισε να ζαλίζεται. Θα πρέπει να είναι δύσκολο να βρεθεί το πιο ωραίο από τα τόσο ωραία, είπε στην κοπέλα. Μην ανησυχείς, του είπε εκείνη, το πιο ωραίο το έχουν βρει οι ειδικοί που τα μελέτησαν όλα και δεν 6

έχουμε παρά να κοιτάξουμε τον οδηγό. Εγώ μάλιστα τον ξέρω απέξω. Ορίστε, φτάσαμε κιόλας. Βλέπεις εκείνη τη χρυσή φρουτιέρα με τα διαμαντένια σχέδια; Αυτό είναι το ωραιότερο πράγμα του κόσμου! Πουλάνε αντίγραφα; ρώτησε το βασιλόπουλο. Και βέβαια, είπε η κοπέλα. Είναι λίγο ακριβά, αλλά είναι τέλεια! Το βασιλόπουλο πλησίασε τη βιτρίνα και μαζί με την κοπέλα παρατήρησαν καλά-καλά τη φρουτιέρα. Είναι πολύ ωραία, της είπε τελικά. Αλλά δεν μου φαίνεται πια και το ωραιότερο πράγμα του κόσμου! Ούτε και μένα, είπε η κοπέλα. Το βασιλόπουλο την κοίταξε και σκέφτηκε ότι το ωραιότερο πράγμα στον κόσμο ήταν εκείνη η ίδια, μόνο που δεν ήταν ακριβώς πράγμα, αλλά πλάσμα... Εσύ τι πιστεύεις ότι είναι το ωραιότερο πράγμα στον κόσμο, τη ρώτησε. Εγώ, να σου πω για μένα, είπε εκείνη. Μια φορά μόνο σκέφτηκα για ένα πράγμα ότι είναι το ωραιότερο στον κόσμο κι αυτό ήταν η κούκλα που μου χάρισαν όταν ήμουν έξι χρονών. Την έχω φυλάξει κι άμα θέλεις μπορώ να σ τη χαρίσω, να την πας στον πατέρα σου. Δεν με νοιάζει πια για πράγματα! Αφότου σε γνώρισα ενδιαφέρομαι μόνο για πρόσωπα! Θα την πάρω, είπε το βασιλόπουλο κι ύστερα, ό,τι κι αν γίνει, θα γυρίσω να σε παντρευτώ. 7

Κι έτσι το πρώτο βασιλόπουλο γύρισε πίσω στο παλάτι του πατέρα του με μια παλιά κούκλα, η οποία ήταν στ αλήθεια πολύ όμορφη, εδώ που τα λέμε. Το δεύτερο βασιλόπουλο σκέφτηκε να ρωτήσει τους σοφούς για τ ομορφότερο πράγμα στον κόσμο. Ξεκίνησε και πήγε στο πιο ονομαστό πανεπιστήμιο, εκεί που ήταν μαζεμένοι οι περισσότεροι σοφοί κι ανάμεσά τους ο παλιός του δάσκαλος, που του είχε μάθει να γράφει και να διαβάζει. Όταν έφτασε εκεί ρώτησε ποιος απ όλους ήταν ο σοφότερος. Ο παλιός του δάσκαλος, αφού τον αγκάλιασε και τον φίλησε, τον οδήγησε σε μια φωτεινή αίθουσα όπου καθόταν ένα σεβάσμιο γεροντάκι και γύρω του όλοι οι σοφοί σώπαιναν για να τον ακούσουν. Αυτό το βασιλόπουλο θέλει να μάθει ποιο είναι το ωραιότερο πράγμα του κόσμου, είπε στον σοφό γέροντα. Το βασιλόπουλο πλησίασε και είπε στον πιο σοφό από τους σοφούς την ιστορία του. Ο γέροντας τον άκουσε χαϊδεύοντας τη μακριά γενειάδα του κι ύστερα του είπε: Αυτό που ζητάς είναι δύσκολο και δεν μπορώ παρά να σου πω ποιο θεωρώ εγώ ωραιότερο απ όλα τα πράγματα του κόσμου. Πείτε μου σας παρακαλώ πολύ, είπε το βασιλόπουλο. 8

Εντάξει, λοιπόν, είπε ο γέρος. Θα σου δείξω τον θησαυρό μου! Φώναξε κάποιον νέο να τον βοηθήσει και σε λίγο του φέρανε ένα μικρό κουτάκι που το έδωσε στο βασιλόπουλο. Μέσα είχε ένα κοχύλι. Κοίταξέ το προσεχτικά, του είπε ο σοφός. Όταν ήμουν μικρός το βρήκα στην άμμο της παραλίας που ζούσαμε και το φύλαξα. Μέρα-νύχτα κοιτούσα τα χρώματα που αλλάζουν στο στιλπνό εσωτερικό του μέρος και το σχέδιο που κάνει ο λαβύρινθός του κι αναρωτιόμουν γιατί είναι φτιαγμένο έτσι και, θέλοντας να μάθω και να εξηγήσω, άρχισα να ρωτώ και να ξαναρωτώ, κι όλο και περισσότερο ήθελα να μαθαίνω. Αυτό το κοχύλι με οδήγησε σε μια ζωή γεμάτη περιέργεια και ήταν μια ωραία ζωή, γι αυτό το αγαπάω και το έχω φυλάξει. Τώρα πια γέρασα πολύ, σ το χαρίζω, παρόλο που ακόμα δεν έχω λύσει εντελώς το μυστήριό του. Είναι πράγματι πανέμορφο, είπε το βασιλόπουλο. Ευχαρίστησε τον γερο-σοφό και τον παλιό του δάσκαλο και γύρισε πίσω στο παλάτι με το κοχύλι. Ο τρίτος αδερφός αγαπούσε πολύ τη φύση και σκέφτηκε να ψάξει το ωραιότερο πράγμα του κόσμου στο πιο ψηλό βουνό του βασιλείου, όπου ονειρευόταν από μικρός ν ανεβεί. Ξεκίνησε λοιπόν με καλές προμήθειες, κι όταν έφτασε όσο ψηλότερα τον πήγαινε το μονοπάτι βρήκε ένα μικρό φτωχικό 9

χωριό και χτύπησε την πόρτα ενός σπιτιού για να περάσει τη νύχτα. Του άνοιξε μια γυναίκα και τον οδήγησε κοντά στο τζάκι όπου είχαν μαζευτεί τα παιδιά της. Το βασιλόπουλο κάθησε μαζί τους, τους μοίρασε το ψωμί του κι εκείνα τον ρώτησαν τι γύρευε σ αυτά τα απρόσιτα μέρη νυχτιάτικα. Ψάχνω να βρω το ωραιότερο πράγμα του κόσμου, είπε. Σ αυτά τα άγρια βουνά, του είπε η γυναίκα, δεν έχει τίποτα ωραίο! Εγώ όμως βρήκα ένα σωρό ωραία πράγματα σκαρφαλώνοντας σήμερα το πρωί, είπε το βασιλόπουλο. Το ωραιότερο πράγμα του κόσμου, είπε μπουκωμένο ένα παιδί, είναι το ψωμί! Το βασιλόπουλο γέλασε κι άρχισε να τρώει κι αυτό. Με την πρώτη μπουκιά όμως κατάλαβε ότι το παιδί είχε δίκιο. Πράγματι, δεν είχε δοκιμάσει ποτέ ξανά στη ζωή του κάτι τόσο νόστιμο όσο εκείνο το ψωμί που έτρωγε τώρα, πεινασμένος, μετά την ανάβαση. Σας ευχαριστώ, παιδιά, που μου είπατε αυτήν την απλή αλήθεια, είπε όταν χόρτασε. Το ψωμί είναι πράγματι το ωραιότερο πράγμα στον κόσμο και αύριο κιόλας θα γυρίσω στο παλάτι και θα το πω στον πατέρα μου. Τι κρίμα είπαν τα παιδιά, νομίζαμε ότι θα έμενες λίγο καιρό να τριγυρίσεις τα βουνά μαζί μας! 10

Θα θέλαμε τόσο να μας δείξεις τα ωραία πράγματα που εμείς δεν προσέχουμε. Τότε θα γυρίσω γρήγορα πίσω και θα σας δείξω όχι μόνο τα ωραία αλλά και τα χρήσιμα πράγματα του βουνού, είπε το βασιλόπουλο. Και την άλλη μέρα γύρισε στο παλάτι αφού αγόρασε για τον πατέρα του ένα καρβέλι ψωμί πολύσπορο ολικής αλέσεως από τον καλύτερο φούρνο της πόλης. Μαζεύτηκαν λοιπόν και τα τρία παιδιά και έδειξαν στον βασιλιά τα πράγματα που είχαν φέρει. Αυτή η κουκλίτσα είναι το μόνο πράγμα που κάποτε φάνηκε στην αγαπημένη μου το ωραιότερο του κόσμου, είπε ο μεγάλος. Αυτό το κοχύλι είναι που οδήγησε τον μεγαλύτερο σοφό του κόσμου στην περιέργεια και τη γνώση, είπε ο μεσαίος. Κι αυτό το ψωμί είναι το καλύτερο της πόλης είπε ο μικρός, αλλά πρέπει να πεινάσει κανείς λιγάκι για να το εκτιμήσει! Ο πατέρας ενθουσιάστηκε με τα πράγματα που του έφεραν τα παιδιά του. Είστε σπουδαία παιδιά, τους είπε. Πράγματι, το ψωμί είναι πολύ ωραίο πράγμα και χωρίς αυτό ο άνθρωπος δεν μπορεί να ζήσει, αλλά μόλις χορτάσει ζητάει να καταλάβει τον κόσμο και τα όμορφα πράγματα σαν το κοχύλι τον οδηγούν στην περιέργεια και στη γνώση. Όταν όμως μεγαλώσει δεν 11

μπορεί να συνεχίσει τη ζωή χωρίς αγάπη. Μου φέρατε και οι τρεις πολύ ωραία πράγματα και δεν ξέρω ποιο να διαλέξω. Έτσι κι αλλιώς εγώ δεν μπορώ να μείνω εδώ, είπε ο μεγάλος. Θα γυρίσω πίσω να παντρευτώ! Οπότε σας παραχωρώ τη θέση μου! Κι εγώ παραχωρώ τη δική μου, είπε ο μεσαίος. Θέλω να γυρίσω πίσω στο πανεπιστήμιο και να σπουδάσω, να γίνω σοφός κι εγώ. Αφότου πήρα στα χέρια μου αυτό το κοχύλι ψάχνω συνεχώς να λύσω το μυστήριό του. Ούτε εγώ όμως μπορώ να μείνω, είπε ο μικρός. Με περιμένουν στο βουνό τα παιδιά του χωριού να κάνουμε εκπαιδευτικές εκδρομές! Κι έτσι αποχαιρέτησαν και οι τρεις τον πατέρα τους. Κανένας δεν έμεινε να αναλάβει τη βασιλεία. Και ο γερο-βασιλιάς, τι να κάνει; Αναγκάστηκε να προκηρύξει προεδρικές εκλογές. 12

Τζίντζερ και Φρεντ Μια φορά κι έναν καιρό ήτανε δυο παιδάκια, ένα αγοράκι κι ένα κοριτσάκι, που τους άρεσε πολύ να χορεύουν όταν ήταν μαζί. Το αγοράκι το λέγανε Φρεντ και το κοριτσάκι το λέγανε Τζίντζερ. Μένανε το καθένα με τη δική του οικογένεια στην ίδια πολυκατοικία. Αυτή η πολυκατοικία είχε μια μεγάλη αυλή στρωμένη με ριγωτά πλακάκια και κει παίζανε όλα τα παιδιά που έμεναν στα διαμερίσματά της. Όταν τύχαινε ο Φρεντ και η Τζίντζερ να βρεθούν μαζί στην αυλή, δεν έπαιζαν. Άρχιζαν αμέσως να χορεύουν. Τα παιχνίδια σταματούσαν τότε, γιατί όλοι κάθονταν και τους κοίταζαν. Χόρευαν πολύ όμορφα οι δυο τους. Χόρευαν συνεχώς. Μόνο όταν οι μαμάδες τους τούς φώναζαν ν ανεβούν στο σπίτι σταματούσαν να χορεύουν. Καμιά φορά έμεναν στην αυλή και χόρευαν μέχρι το βράδυ. Τους άρεσε πολύ να χορεύουν μαζί οι δυο τους και δεν χόρευαν με κανέναν άλλον. Όταν μεγάλωσαν αρκετά για να πηγαίνουν σχολείο και τους καλούσαν σε πάρτι, φρόντιζαν να πηγαίνουν και οι δυο παρέα για να μπορούν να χορεύουν μαζί. Αν ο ένας από τους δύο έλειπε, τότε 13

ο άλλος καθόταν σ έναν καναπέ και δεν χόρευε καθόλου. Οι γονείς τους και οι άλλοι γνωστοί και φίλοι νόμιζαν πως αυτό ήταν μια παραξενιά που θα τους περνούσε με τον καιρό. Όμως τα παιδιά μεγάλωναν και τίποτα δεν άλλαζε. Χόρευαν πάντα όταν συναντιόντουσαν και τόσο όμορφα που, κάποια στιγμή, τους πέρασε απ το μυαλό να γίνουν χορευτές. Βέβαια, μετά σκέφτηκαν ότι δεν μπορούσαν να χορεύουν με άλλους κι έτσι εγκατέλειψαν την ιδέα. Μόλις τελείωσαν το γυμνάσιο και το λύκειο άρχισαν και οι δύο να σπουδάζουν στο πανεπιστήμιο. Εκεί έγινε μια μέρα ένας χορός για όλους τους φοιτητές. Τον διοργάνωσε μια μεγάλη δισκογραφική εταιρεία, σε συνεργασία με μια μεγάλη εργολαβική εταιρεία. Θα γινόταν και διαγωνισμός για το καλύτερο χορευτικό ζευγάρι και το πρώτο βραβείο θα ήταν ένα ολόκληρο σπίτι χτισμένο από την εργολαβική εταιρεία, με όλα του τα έπιπλα, ακόμα και στερεοφωνικό και δισκοθήκη με όλους τους δίσκους της δισκογραφικής εταιρείας. Η Τζίντζερ και ο Φρεντ πήγανε μαζί στον χορό και κερδίσανε ομόφωνα το πρώτο βραβείο. Όταν τους παρέδωσαν το κλειδί του σπιτιού, ο πρόεδρος της δισκογραφικής και ο πρόεδρος της εργολαβικής εταιρείας τούς είπαν ότι είναι πολύ ταιριαστό ζευγάρι και θα έπρεπε να παντρευτούν. Οι ίδιοι μάλιστα προσφέρονταν να γίνουν κουμπάροι. Η Τζίντζερ και ο Φρεντ βρήκαν θαυμάσια την ιδέα γιατί αγαπιόντουσαν πολύ. 14

Ο γάμος έγινε με μεγαλοπρέπεια και μεταδόθηκε στα διαφημιστικά προγράμματα και των δύο εταιρειών. Ο χορός του Ησαΐα ήταν απαράμιλλος. Όταν γύρισαν στο σπίτι, η Τζίντζερ και ο Φρεντ συνέχισαν να χορεύουν, αφού δεν υπήρχε τίποτα και κανένας πια για να τους χωρίσει. Το πικάπ έπαιζε συνέχεια. Δεν μπορούσαν να σταματήσουν. Από τον πολύ χορό δεν τους έμενε καιρός να κάνουν τίποτε άλλο. Αδυνάτισαν, πείνασαν, κουράστηκαν, στο τέλος έπεσαν κάτω εξαντλημένοι. Και τότε κατάλαβαν ότι δεν θα μπορούσαν να μείνουν μαζί. Έπρεπε να χωρίσουν, αλλιώς θα χόρευαν συνέχεια. Με όση δύναμη της απέμενε, η Τζίντζερ σηκώθηκε, αποχαιρέτησε τον Φρεντ κι έφυγε με δάκρυα στα μάτια. Μετά από λίγα χρόνια, όταν τελείωσε τις σπουδές της, παντρεύτηκε ξανά. Πήρε έναν άντρα που κέρδιζε πολλά λεφτά και που δεν χόρευε ποτέ του. Αυτό ήταν το καλύτερο γιατί της ήταν αδύνατον να χορέψει με κάποιον άλλον εκτός από τον Φρεντ. Ύστερα έκανε ένα παιδάκι και του μάθαινε τα πάντα, εκτός από χορό. Ο Φρεντ είχε μείνει μόνος του για πολλές μέρες στο σπίτι όταν η Τζίντζερ έφυγε. Εκεί τον ανακάλυψε η κόρη ενός εμπόρου εξωτικών φρούτων που την έστειλαν μ ένα πανέρι ανανάδες για γαμήλιο δώρο. Μόλις τον είδε σ αυτά τα χάλια, πεσμένο στο πάτωμα, άφησε αμέσως το πανέρι και πήγε 15

κοντά του. Τον περιποιήθηκε ώσπου να γίνει καλά και σιγά σιγά τον αγάπησε. Μετά από λίγο καιρό παντρεύτηκαν κι έκαναν και κείνοι ένα παιδάκι. Έτσι η Τζίντζερ και ο Φρεντ ζούσαν για πρώτη φορά μακριά ο ένας από τον άλλον. Και κυλούσαν τα χρόνια. Περνούσαν αρκετά καλά και ήρεμα, αλλά τους έλειπε ο χορός. Το ξεχνούσαν πάντως γιατί έπρεπε να δουλεύουν συνεχώς για να θρέψουν την οικογένειά τους. Ύστερα τα παιδιά μεγάλωσαν κι έφτιαξαν και κείνα δικά τους σπίτια. Τότε η Τζίντζερ και ο Φρεντ είχαν καιρό τα βράδια να βγαίνουν έξω και να πηγαίνουν στις αίθουσες χορού. Ήλπιζαν και οι δύο ότι μπορεί να συναντιόντουσαν καμιά φορά τυχαία, ήθελαν να μάθουν ο ένας για τον άλλον κι ήθελαν και να ξαναχορέψουν. Δεν χόρευαν φυσικά εκεί που πήγαιναν, στέκονταν μόνο όρθιοι στην άκρη της πίστας και κοίταζαν τον κόσμο. Ένα βράδυ η Τζίντζερ φόρεσε το μακρύ της άσπρο φουστάνι από οργαντίνα με τα φτερά στρουθοκαμήλου που φορούσε τη νύχτα του φοιτητικού χορού, όταν είχαν κερδίσει με τον Φρεντ το βραβείο, και πήγε έτσι ντυμένη σε μια αίθουσα χορού. 16

Κατά τύχη, το ίδιο βράδυ είχε φορέσει και ο Φρεντ το κοστούμι εκείνης της νύχτας και πήγε μόνος του στην ίδια αίθουσα χορού. Ήταν η τελευταία αίθουσα χορού στην πόλη που δεν είχαν ακόμα πάει και οι δύο. Ο Φρεντ είχε φτάσει πρώτος. Στάθηκε στο βάθος της αίθουσας κι από κει είδε την Τζίντζερ να μπαίνει μέσα λίγα λεπτά μετά. Τη φώναξε γεμάτος χαρά και κείνη έτρεξε αμέσως στην αγκαλιά του. Το πιάνο έπαιξε ένα τραγούδι παλιό. Άρχισαν να χορεύουν οι δυο τους. Χόρεψαν ώρες πολλές, ώσπου η αίθουσα χορού έπρεπε να κλείσει πια. Τι ευτυχία ήταν αυτή, ύστερα από τόσα χρόνια! Πριν αποχαιρετιστούν για να γυρίσουν στα σπίτια τους, σήκωσαν το κεφάλι και κοίταξαν τον ουρανό. Το φεγγάρι έλαμπε ολόγιομο. Τότε υποσχέθηκαν να συναντιούνται κάθε φορά που θα είχε πανσέληνο στην αίθουσα εκείνη και να χορεύουν μέχρι το πρωί. Κι έτσι έκαναν. Από τότε έζησαν πολύ ευτυχισμένοι όλα τους τα χρόνια. Κι όλος ο κόσμος έτρεχε να τους δει όταν χόρευαν, κάθε φορά που είχε πανσέληνο. 17