ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ

1

ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ Βύρων Ιωάννου, Επίκουρος Καθηγητής Πανεπιστήμιο Frederick (Συντονιστής) Γιώργος Αρτόπουλος, Λέκτορας Πανεπιστήμιο Νεάπολις και Ινστιτούτο Κύπρου Γρηγόρης Καλνής, Λέκτορας Πανεπιστήμιο Frederick Σόλων Ξενόπουλος, Καθηγητής Πανεπιστήμιο Λευκωσίας Ανδρέας Σαββίδης, Επίκουρος Καθηγητής Πανεπιστήμιο Κύπρου Λώρα Νικολάου Σύλλογος Αρχιτεκτόνων Κύπρου Γρηγόρης Πατσαλοσαββής Σύλλογος Αρχιτεκτόνων Κύπρου Προβολή Διαδίκτυο: Χάρης Σολωμού, ΕΔΠ Πανεπιστήμιο Frederick Γραμματεία - Πληροφορίες: Αλίκη Αυλωνίτη, Διοικητική Λειτουργός, Πανεπιστήμιο Frederick www.frederick.ac.cy/diplomeeting www.facebook.com/diplomeeting 2

ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΝΤΕΣ 1. Ιχνηλατώντας Βιομηχανικά Μονοπάτια. Επανάχρηση βιομηχανικού συγκροτήματος στην Κέρκυρα Δήμου Ειρήνη, ΤάλλαρουΜαρία, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (2013) 2. Θαλάσσια στάση στη νέα παραλία Θεσσαλονίκης Ανεστίδης Ιωάννης, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (2013) 3. Αστική αναβάθμιση στη Λάρισα (περιοχή ΟΣΕ) 9. Παραλία και Φεστιβάλ Βιβλίου: Τυπο γραφίες Περιπτέρων Κατερίνα Ζυγούρα, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (2013) 10. Αποκαλύπτοντας τον κρυμμένο δημόσιο χώρο: Παρεμβάσεις αστικού σχεδιασμού στον άξονα της Καρακάση Ιωαννίδη Αναστασία, Κουτσιούμπα Ηρώ-Αγορίτσα, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης(2013) Δεσκάτας Ευάγγελος Χαραλαμπίδης Γεώργιος, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσ/νίκης (2009) 11. ανακενιζοντασ με τον Mondrian 4. Μια τρύπα στο νερό, διαδρομές και στάσεις στο Δέλτα του Έβρου Καραμήτρου Παρασκευή, Κρέτση Μιχαέλα, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσ/νικης (2013) Ελένη Ουρεϊλίδου, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (2012) 12. Χάνι Θανόπουλου: μια νέα ανάγνωση 5. Εγκαταστάσεις θαλάσσιου πάρκου στη νήσο "Κέλυφο" στη Χαλκιδική Παναγιώτα Στεργίου, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (2008) Θεοχάρης Θεοδουλίδης, Σοφία Συμεωνίδου, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσ/νίκης (2013) 13. Thresholds of Knowledge 6. Στη συνέχεια της οδού Κάστρων Constantinos Marcou, March UD, Bartlett School of Architecture (2013) Αθηνά Σιαφάκα, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (2012) 14. Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης και Κέντρο Πολιτισμού στη Λίμνη Καϊάφα 7. Serres Racing Cirquit. Λειτουργική αναβάθμιση της πίστας για να φιλοξενήσει αγώνα Formula 1. Βασιλειάδης Κωνσταντίνος, Βόλλας Δημήτριος, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (2012) Αλεξανδροπούλου Κωνσταντίνα, Νίκα Ιωάννα, Σαμαράς Παναγιώτης, Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης (2013) 8. Φραγκομαχαλάς Θεσσαλονίκης: μια νέα αστική ανάπλαση Γαβριηλίδου Ελευθερία, Καλαθά Αντωνία, Κάρτσιου Άλκηστις Στεργιανή, Πολυτεχνική Σχολή Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (2013) 15. Εργαστήρι Κινηματογραφικών Σπουδών στη Δράμα Αποστολίδης Κωνσταντίνος, Κουβίδης Δημήτριος-Γεώργιος, Δημοκρήτειο Πανεπιστήμιο Θράκης (2013) 3

16. Πολιτιστικό Κέντρο στην Πλατεία Κλαυθμώνος Βενιεράκης Μανώλης, Ζάχος Θεόφιλος, Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης (2013) 23. Domesti[city]: a proposal for the historical triangle of Athens Eleana Tsoukia - Melina Philippou, National Technical University of Athens (2012) 17. Μουσείο νεοελληνικής αρχιτεκτονικής στο Μέτς Αττικής Θανάσης Καραχάλιος, Χρήστος Παπαχριστοδούλου, Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης (2013) 24. Pyrogeography: The potential of dist[urban]ce in territorial clearings Savina C. Romanos, Harvard University Graduate School of Design (2013) 18. Κέντρο Πολιτισμού Καστοριάς Μηντσούλη Αλεξάνδρα Σταύρου Βαρβάρα Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης (2013) 25. An Urban Redefininng Proposition The Holbeck Center - Leeds Semeli Kyriacou Leeds School of Architecture (2012) 19. Μεηακινοσμενη καηαζκεση ΑΥΤΟΝΟΜΟ ΚΑΤΑΛΥΜΑ ΕΡΕΥΝΩΝ Σηαύπορ Γευπγίος, Πανεπιζηήμιο Frederick (2013) 26. Urbanise the river Riverise living: Urban development along the bed of Garillis torrent in Limassol Phidias Pavlides, University of Nicosia (2013) 20. Λιμάνι Πολιτισμού Περίπατος Πολιτιστικών Δρώμενων στη Λεμεσό Χρυσόστομος Μάρκου, Πανεπιστήμιο Frederick (2013) 27. Υπολειμματικά τοπία: ανασχεδιάζοντας τα όρια της Αττικής οδού Θεοφιλάκου Παναγιώτα, Πανεπιστήμιο Πατρών (2013) 21. Συναυλιακός Χώρος στο Γκάζι Βασιλική Χατζηκουτούλη, Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο (2013) 28. Πανεπιστημιακό πολιτιστικό κέντρο Λευκωσίας Χαριτίνη Σταυρουλλά, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας (2009) 22. Productive Nodes: dispersion of intensive quantities in the urban tissue Spyridon Ampanavos Georgios Pasisis - N.T.U.A. 2012 29. Παράκτιος Περίπατος: Αστική επέμβαση στο παραλιακό μέτωπο του Βόλου Έφη Νικολάου, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας (2013) 4

01 5

Ιχνηλατώντας Βιομηχανικά Μονοπάτια. Επανάχρηση βιομηχανικού συγκροτήματος στην Κέρκυρα. Δήμου Ειρήνη, Τάλλαρου Μαρία, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (2013) 0. Εισαγωγή Μια από τις πρώτες εικόνες που αντικρίζει κανείς κατά την άφιξη του στην πόλη της Κέρκυρας, είναι το ερειπωμένο εργοστάσιο εντοπισμένο απέναντι από το χώρο του λιμανιού, με την επωνυμία ΑΕΒΕΚ να αναγράφεται στη χαρακτηριστική καμινάδα του. Η εικόνα αυτή στάθηκε αντικείμενο προβληματισμού σχετικά με τη φύση και την ιστορία του εν λόγω κτιρίου και αφορμή για περαιτέρω διερεύνηση και αναζήτηση στοιχείων. 1. Αντικείμενο Αντικείμενο της παρούσας διπλωματικής, είναι η προσέγγιση ενός ερειπωμένου χώρου, μέσα από την αναζήτηση και αναβίωση της ιστορικής του αξίας και της χρηστικής του πλευράς που αλλάζει σταδιακά με την πάροδο των χρόνων. Το κτίριο μελέτης αποτελεί ένα φυσικό στοιχείo του παρελθόντος και με την χαρακτηριστική του καμινάδα αποτελεί τοπόσημο για την περιοχή. Προκαλεί τον μελετητή να αναζητήσει και να επαναπροσδιορίσει την σημασία του μέσα από την προοπτική μιας νέας χρήσης. Στόχος είναι να βρεθεί ο τρόπος, ώστε να παρέμβουμε σε ένα ανενεργό και λειτουργικό αστικό κενό χώρο και να τον εντάξουμε στον ιστό της γύρω περιοχής. 2. Βασικά στοιχεία έρευνας ανάλυσης Αρχικά, παρατίθενται ιστορικά στοιχεία της ευρύτερης περιοχής και του κτιρίου μελέτης και ακολουθεί η αρχιτεκτονική ανάλυση. Το στάδιο αυτό, περιλαμβάνει σαν πρώτο βήμα, την τοποθεσία του κτιρίου στην περιοχή (εικ. 1) και την γενική περιγραφή του. Εν συνεχεία, γίνεται διάκριση πέντε ιστορικών φάσεων (εικ. 3) σύμφωνα με τα στοιχεία της έρευνας και ακολουθεί η περιγραφή της υφιστάμενης κατάστασης, αποτελούμενη από την δομοσταστική ανάλυση και την παθολογία κάθε κτιρίου χωριστά. Αναπόσπαστο κομμάτι της έρευνας αποτελεί η παραγωγική διαδικασία. Στο κεφάλαιο αυτό, επιχειρείται μια καταγραφή των διαδοχικών φάσεων της λειτουργίας του κτιρίου μελέτης από το 1850 μέχρι και σήμερα, αποτυπωμένες σε χρονοδιάγραμμα. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον, παρουσιάζει η εκτενέστερη σε διάρκεια φάση κατά την οποία το κτίριο λειτουργεί σαν εργοστάσιο παραγωγής πυρηνέλαιων και σαπουνιών σύμφωνα με το τρίπτυχο : πυρηνελαιουργείο- ραφιναρία- σαπωνοποιείο(εικ 2). Στο τελευταίο στάδιο πριν την πρόταση επανάχρησης, πραγματοποιείται αξιολόγηση με κριτήρια τα Εικ.1. Χάρτες ανάλυσης ευρύτερης περιοχής Μαντουκιού τη δεκαετία του 50 και σήμερα. Εικ.2. Παραγωγική διαδικασία. Εικ.3. Φωτογραφία του εργοστασίου. Ιστορικές φάσεις. 6

τυπολογικά και μορφολογικά χαρακτηριστικά που έχουν ήδη αναλυθεί, την ιστορικότητα των φάσεων και τις χωρικές ποιότητες που προκύπτουν από αυτές, καθώς και του μηχανολογικού εξοπλισμού. Ο εξοπλισμός εμπεριέχει την γεωμετρική διάσταση της κίνησης, η οποία καταγράφεται μέσα στον χώρο και αναλύεται σε σύγκριση με τα γεωμετρικά του αποτελέσματα. Παράλληλα με την αναζήτηση και αξιολόγηση των φάσεων, γίνεται μια σχηματική αξιολόγηση των χώρων με βάση συντακτικές αρχές που συναντούμε το σύγγραμμα του Δ. Φατούρου, «Ένα συντακτικό της αρχιτεκτονικής σύνθεσης». Σημαντικό ρόλο παίζουν τα ανοίγματα που ανάλογα με το μέγεθός τους λειτουργούν ως ενδιάμεσα ή οριακά όρια και καθορίζουν την συνέχεια και ασυνέχεια των χώρων. Για την ολοκλήρωση της ερευνητικής εργασίας, πραγματοποιήθηκαν επιτόπιες έρευνες, αρχειακή και βιβλιογραφική έρευνα, τα συμπεράσματα των οποίων κωδικοποιήθηκαν σε χάρτες και διαγράμματα. 3. Κεντρική Ιδέα Πρόταση Τα αποτελέσματα της ανάλυσης και της αξιολόγησης μας οδήγησαν στο συμπέρασμα ότι τα διατηρητέα κτίρια παρουσιάζουν αρχιτεκτονικές ποιότητες και ιστορικό ενδιαφέρον. Στο στάδιο της σύνθεσης, πραγματοποιείται μια ιεραρχία βημάτων για να καταλήξουμε στην πρόταση επανάχρησης. Κατά τη διάρκεια της έρευνας και λαμβάνοντας υπόψη, την αξιολόγηση των ιστορικών φάσεων και των χωρικών ποιοτήτων καθώς και την χρηστική ανάγνωση του βιομηχανικού συγκροτήματος τέθηκαν στόχοι συνδυασμένοι με τις αρχές συντήρησης και αποκατάστασης βιομηχανικών συγκροτημάτων οι οποίοι καθορίζουν την επανένταξη του βιομηχανικού συγκροτήματος στον υπάρχον αστικό ιστό και την πρόταση νέας χρήσης. Εν συνεχεία, επιλέγεται μια σειρά κριτηρίων με γνώμονα τον σεβασμό και την αναβίωση της χρήσης, τη συμβολική της διάθεση και την xωροθέτηση της, ανάλογα με την ποιότητα του χώρου που προέκυψε από την αξιολόγηση. Η συνθετική ιδέα, στηρίζεται σε βασικούς άξονες σχεδιασμού με βάση τους οποίους, η νέα χρήση οφείλει να σεβαστεί το χώρο και τη ιστορία του, ενώ ταυτόχρονα στοχεύει στο να ενταχθεί στις σύγχρονες συνθήκες της πόλης και του προαστίου. Όσον αφορά τον σχεδιαστικό άξονα της ιδέας, οι νέες χαράξεις εντάσσονται σε κανναβο ο οποίος προκύπτει από τα ίχνη κτιρίων κατεδαφισθέντων και μη, διαμορφώντας έτσι ένα πλέγμα εσωτερικών και εξωτερικών χώρων. Στα κενά του πλέγματος χωροθετούνται οι νέες χρήσεις δημιουργώντας ένα παιχνίδι κινήσεων, ροών, υλικών, δραστηριοτήτων, ανοιχτών, κλειστών και ημιυπαίθριων χώρων συνδυασμένο με την ιστορία και τη μνήμη του κτιρίου. Ακολουθεί, μια μεθοδολογία επεμβάσεων τόσο στο εσωτερικό, όσο και στο εξωτερικό του βιομηχανικού συγκροτήματος. Όσον αφορά στις Εικ.4. Αναπτύγματα υφιστάμενης κατάστασης στο εσωτερικό του κτιρίου. Μηχανολογικός εξοπλισμός. Εικ.5. Κεντρική ιδέα Εικ.6. Τομή πρότασης. 7

εσωτερικές παρεμβάσεις που πραγματοποιούνται, στόχο έχουν τον επαναπροσδιορισμό της ταυτότητας του κτιρίου και την αποτελεσματικότερη εκμετάλλευση των χώρων και των ποιοτήτων του κελύφους. Με βασικό άξονα λοιπόν, την αξιοποίηση του υπάρχοντος κτιριακού δυναμικού και την καλύτερη επικοινωνία και ροή των κινήσεων, καταργούνται οι ενδιάμεσοι διαχωριστικοί τοίχοι μεταξύ των κτιρίων 2 και 3, ώστε να ενοποιηθούν οι δύο χώροι. Με τον τρόπο αυτό δημιουργείται ένας ενιαίος κεντρικός χώρος που φιλοξενεί τις νέες χρήσεις, ενώ εξωτερικά παραμένει η αρχική ογκοπλασία του κτιρίου. Επιπλέον, τα ανοίγματα κατά μήκος των μεγάλων πλευρών του κτιρίου επαναφέρονται στην αρχική τους χρήση. Έτσι, αναδεικνύεται η συμμετρία του αρχικού όγκου του εργοστασίου και επαναφέρεται η αρχική του τυπολογία. Όσον αφορά τα διατηρητέα κτίσματα οι επεμβάσεις εσωτερικά και εξωτερικά είναι ήπιες, στοχεύουν στην συντήρηση και ανακατασκευή κατεστραμμένων τμημάτων ενώ τα προστιθέμενα κελύφη είναι γυάλινες ελαφρές κατασκευές με μεταλλικό σκελετό έτσι ώστε να διακρίνονται μορφολογικά από τα υφιστάμενα χωρίς να τα υπερκαλύπτουν. Η επανάχρηση έχει διπλό χαρακτήρα, από τη μία αποτελεί χώρο υποδοχής της τουριστικής δραστηριότητας της περιοχής και από την άλλη φιλοξενεί την πολιτισμική κίνηση του νησιού. Πρόκειται για ένα πολυχώρο τουρισμού και πολιτισμού, με εκθεσιακούς χώρους, βιομηχανικό μουσείο, βιβλιοθήκη, αίθουσα σεμιναρίων και προβολών, εστιατόριο και θερινό σινεμά. Ο απώτερος σκοπός είναι να δημιουργηθεί ένα δραστήριο κέντρο, πόλος έλξης επισκεπτών και κατοίκων που θα θυμίζει την παλιά παραγωγική χρήση του. Ο πολυχώρος συνδυάζει τον ιστορικό και σύγχρονο εσωτερικό χώρο με υπαίθριες διαμορφώσεις δημιουργώντας ένα σύνολο χαρακτηρισμένο από παιχνίδι διαδρομών, ιστορίας, μνήμης και αρχιτεκτονικής. Εικ.7. Όψη πρότασης. 4. Επίλογος Η έννοια του κενού εγκαταλελειμμένου χώρου είναι πολυδιάστατη και πολύπλοκη. Η ιδεατή και άυλη ιδιότητα που έχει ένας τέτοιος χώρος, τείνει να αντιμετωπίζεται σαν παράσιτο της πόλης. Η επέμβαση σε ένα τέτοιο ανενεργό αστικό κενό, τοποθετημένο σε κομβικό σημείο της πόλης, καθίσταται αναγκαία. Η διαδικασία της επανάχρησης, μετατρέπει το αστικό κενό σε προσιτό περιβάλλον, επαναφέρει την διαδικασία της βιομηχανίας- αναπόσπαστο κομμάτι της κοινωνίας- και δημιουργεί μια ολική ενότητα ενταγμένη στο αστικό ιστό της πόλης, ενισχύοντας έτσι τον τοπικό πολιτισμό. Εικ.8. Κάτοψη α επιπέδου. (πάνω) Φωτορεαλιστική απεικόνιση εσωτερικού. (κάτω) 8

02 9

Θαλάσσια στάση στη νέα παραλία Θεσσαλονίκης Ανεστίδης Ιωάννης, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (2013) 0. Εισαγωγή Ζούμε σε μια περίοδο η οποία χαρακτηρίζεται από τις γρήγορες και δραματικές αλλαγές τόσο στο επίπεδο των κοινωνικών δομών όσο και στο επίπεδο των όρων, μέσω των οποίων η επιστήμη αντιλαμβάνεται το φυσικό κόσμο που μας περιβάλλει. Ο 20ός αιώνας μας άφησε σαν κληρονομιά την ψευδαίσθηση μιας απέραντης και άκρατης υλικότητας. Σήμερα ωστόσο, αν και τα επιστημονικά δόγματα του πραγματιστικού και υλοκεντρικού δυτικού πολιτισμικού μοντέλου, που οδήγησαν στη θεοποίηση της ύλης, έχουν συντριβεί κάτω από το βάρος των ανακαλύψεων της σύγχρονης φυσικής και των νέων μαθηματικών θεωριών, η ανθρώπινη κοινωνία μένει προσκολλημένη στον εντυπωσιασμό που της ασκεί το μάτριξ του αισθητού κόσμου. Η σύγχρονη επιστήμη αποδέχεται μια συμπαντική πραγματικότητα έξω από τις αισθήσεις μας. Αυτό που αντιλαμβανόμαστε ως αντικειμενική υλική πραγματικότητα είναι μια πλάνη των αισθήσεων, καθώς το σύμπαν των αισθήσεών μας αποτελεί προβολή ενός αόρατου και μη αισθητού σύμπαντος, το οποίο μας περιβάλλει μεν αλλά εμείς αγνοούμε την ύπαρξή του. Αν αυτή η μεγάλη επιστημονική επανάσταση γίνει κτήμα του καθενός μας, θα οδηγήσει την κοινωνία σε μια νέα πολιτισμική εποχή, στην οποία ο άνθρωπος της νόησης θα αντικαταστήσει τον άνθρωπο της υλικής πραγματικότητας. [1] [2] 1. Αντικείμενο Αντικείμενο της εργασίας είναι η μελέτη ενός κτιρίου μέσα στη θάλασσα στη Νέα Παραλία της Θεσσαλονίκης, το οποίο συμμετέχει ως στάση στο πρόγραμμα της θαλάσσιας αστικής συγκοινωνίας (τοποθετείται στη στάση Ποσειδώνιο, στην προέκταση της οδού Πέτρου Συνδίκα, ανάμεσα στο Μέγαρο Μουσικής και τον Ναυτικό Όμιλο) και παράλληλα λειτουργεί ως νέο τοπόσημο στο παραλιακό μέτωπο. Παράλληλα, αντικείμενο έρευνας για την εργασία αποτελεί η μεταφορά εννοιολογικού περιεχομένου στο κτίριο, με στόχο να γίνει κοινωνός της νέας κοσμοθεώρησης. Εικόνα 1. Στον κενό κύβο εισάγονται σημεία, τα οποία με την χωρική κατανομή voronoi, δημιουργούν ένα σύνθετο μοντέλο, το οποίο προβάλλεται στις έξι επιφάνειες. 2. Βασικά στοιχεία έρευνας _ Ο Πλάτων και η τέταρτη διάσταση Η σύγχρονη επιστημονική πραγματικότητα αποκαλύπτει ότι μέσω των αισθήσεών μας δεν αντιλαμβανόμαστε τον συμπαντικό χώρο όπως είναι στην πραγματικότητα, αλλά όπως έχει τη δυνατότητα να τον αντιληφθεί ο εγκέφαλός μας μέσω των ατελών ανθρώπινων αισθήσεων. Συνεπώς, κυρίαρχο ρόλο παίζει το πώς έχει δομηθεί ο νους μας για να καταλάβουμε το σύμπαν που μας περιβάλλει. Η πραγματική φύση του Εικόνα 2. Καθώς τα σημεία αναμοχλεύονται, το μοντέλο ανασχηματίζεται, παράγοντας διαφορετικές προβολές. 10

τετραδιάστατου και μη ευκλείδειου σύμπαντος είναι μη αισθητή και περιγράφεται μόνο μέσω μαθηματικών σχέσεων. Τα τετραδιάστατα αντικείμενα υπάρχουν, αλλά έξω από τις αισθήσεις μας. Κάθε αντικείμενο που βρίσκεται γύρω μας είναι κάτι πολύ περισσότερο από αυτό που αντιλαμβάνονται οι αισθήσεις μας. Οι περιορισμένες δυνατότητες των αισθήσεών μας φτιάχνουν γύρω μας ένα ψεύτικο ευκλείδειο κουκούλι, το οποίο λειτουργεί σαν ένας μεγάλος τριδιάστατος καθρέπτης, πάνω στον οποίο καθρεπτίζονται οι μορφές και τα σχήματα του τετραδιάστατου σύμπαντος, με αποτέλεσμα εμείς να αντιλαμβανόμαστε τις σκιές τους, τις προβολές τους πάνω σε αυτόν τον καθρέπτη που οι αισθήσεις μας έχουν δημιουργήσει. Αυτό που αντιλαμβανόμαστε γύρω μας είναι οι προβολές και η σκιά τετραδιάστατων αντικειμένων μες στο χώρο των τριών διαστάσεων που πλαστά φτιάχνουν οι αισθήσεις μας και ο εγκέφαλός μας. Η νέα επιστημονική γνώση σε φιλοσοφικό επίπεδο έχει ως βάση της την προσωκρατική σκέψη. Βασική ιδέα αυτής της επιστημονικής ενόρασης ήταν ότι κάθε μορφή που μπορούσε να γίνει αντιληπτή από τον άνθρωπο μέσω των αισθήσεών του ήταν ψευδής, μια παραμορφωμένη απεικόνιση, πραγματικών μεν αλλά μη αισθητών συμπαντικών μορφών. Οι πραγματικές μορφές, αρχέτυπα των ψευδών αισθητών απεικονίσεων, ονομάστηκαν από τον Πλάτωνα Ιδέες. Ο Πλάτων πέρα από τα δύο επίπεδα πραγματικότητας: τον αληθινό κόσμο των αιώνιων και αναλλοίωτων Ιδεών, ο οποίος είναι αόρατος και ασύλληπτος από τις αισθήσεις και μόνο η νόηση μπορεί να το εξετάσει και τον διαρκώς μεταβαλλόμενο και ψευδαισθητικό κόσμο που αντιλαμβάνονται οι αισθήσεις μας και αποτελεί προβολή του, διακρίνει και μία τρίτη οντότητα, αυτήν που ονομάζει Χώρα, αυτό που καλούμε Χώρος, η οποία αποτελεί την οντολογική προϋπόθεση των αισθητών, προσφέροντας έδρα σε όλα τα γιγνόμενα, με άλλα λόγια είναι το δοχείο του γίγνεσθαι. Ο πλατωνικός Χώρος είναι άμορφος χωρίς κανένα σχήμα, είναι ένα εκμαγείο που κινείται, ανασχηματίζεται και αναδιαμορφώνεται αναλόγως των αντικειμένων που τίθενται εντός του και μπορούμε να τον παρομοιάσουμε με τον χώρο της σύγχρονης φυσικής, που καμπυλώνεται και μεταβάλλεται αναλόγως της μάζας των αντικειμένων που υποδέχεται. 3. Κεντρική Ιδέα Πρόταση Το κτίριο συνθετικά αναλύεται στην ιδέα μιας βιωματικής πορείας διαμέσου διαφορετικών επιπέδων και σε έναν κύβο, ως περιέχων περίβλημα 30x30x30 μέτρων πάνω από τη θάλασσα. Η σύνδεση της πλατωνικής Χώρας με τον χώρο της σύγχρονης φυσικής μεταφράζεται σε ένα δυναμικό σύστημα σημείων-σωματιδίων τα οποία βρίσκονται σε κατάσταση μόνιμης ροής μέσα στον κύβο. Εργαλείο προσομοίωσης των δυνάμεων που αναπτύσσονται είναι η γεωμετρία voronoi, η Εικόνα 3. Ο επισκέπτης βιώνει διαφορετικές εμπειρίες καθώς διασχίζει τα επίπεδα. Από τους σκοτεινούς υποθαλάσσιους χώρους της σήραγγας και του σπηλαίου, περνά στα φωτεινά επίπεδα που ενσωματώνονται μέσα στον κύβο πάνω από την στάθμη της θάλασσας. 11

οποία κοινωνεί στο περιβάλλον τις χωρικές σχέσεις των σημείων. Το δυναμικό μοντέλο 3d Voronoi ως μη αισθητό προβάλλεται στον τριδιάστατο κύβο, παρέχοντας τον κενό χώρο για να αναπτυχθεί η διαδρομή προς τον ουρανό [Εικόνα 1] [Εικόνα 2]. Η πορεία αναφέρεται σε μία σύνθεση πλατωνικών μύθων, κατά την οποία ο άνθρωπος σταδιακά υπερβαίνει την φαινομενική πραγματικότητα αναζητώντας την αληθινή φύση του κόσμου: aπό τον θολό και διαθλασμένο βυθό της θάλασσας, το σκοτεινό σπήλαιο με τις διδιάστατες σκιές, την επιφάνεια της γης μιας πιο ζωντανής πραγματικότητας αλλά και πάλι διαθλασμένη από την ατμόσφαιρα της γης, μέχρι το διάστημα όπου ο άνθρωπος θα γνωρίσει τελικά τον αληθινό ουρανό, το αληθινό φως και την αληθινή γη. Η διαδρομή στο κτίριο αρχίζει υποθαλάσσια μέσω μίας σήραγγας, που φωτίζεται από το διεθλασμένο φυσικό φως της φατνωματικής πλάκας, η οποία οδηγεί στο σπήλαιο, όπου φιλοξενείται έκθεση shadow art. Έπειτα, καθ ύψος ακολουθούν το δάσος που λειτουργεί ως αποβάθρα επιβίβασης, το διάφανο επίπεδο αιώρησης που μπορεί να παραλάβει διάφορες χρήσεις, το καφέ που έχει χρήσεις αναψυχής και εκθεσιακού χώρου, και τέλος το επίπεδο του ουρανού με την πανοραμική θέα [Εικόνα 3]. Εικόνα 4. Το επίπεδο του ουρανού. 4. Επίλογος Τα διαδοχικά επίπεδα διαφορετικών εμπειριών και η προβολή του δυναμικού μοντέλου στις έξι πλευρές του κύβου ως κουκούλι και ονειρική φυλακή των αισθήσεων συγκροτούν ένα μεταφυσικό πεδίο δημιουργίας νοητικών χώρων ενταγμένο σε ένα νέο τοπόσημο για την πόλη της Θεσσαλονίκης. Σημειώσεις Εικόνα 5. Το επίπεδο του καφέ. [1] Η διπλωματική εργασία με τίτλο Θαλάσσια στάση στη νέα παραλία Θεσσαλονίκης παρουσιάστηκε τον Ιούλιο του 2013 στο τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών της Πολυτεχνικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης υπό την επίβλεψη του καθηγητή Αναστάσιου Κωτσιόπουλου. [2] Οι επιστημονικές και φιλοσοφικές αναζητήσεις για την εργασία έρχονται ως συνέχεια της ερευνητικής εργασίας που εκπονήσαμε με τον Ιωάννη Σιωπίδη το 2011 Αιτιοκρατικό Χάος _ Αναδυόμενες φυσικές δομές, με επιβλέποντα τον Αναστάσιο Τέλλιο. Εικόνα 6. Το επίπεδο της αιώρησης. 12

03 13

Αστική αναβάθμιση στη Λάρισα (περιοχή ΟΣΕ) Δεσκάτας Ευάγγελος Χαραλαμπίδης Γεώργιος, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσ/νίκης (2009) 0. Εισαγωγή Η παρούσα εργασία εκπονήθηκε υπό την επίβλεψη της κας Αλκμήνης Πάκα, Λέκτορα στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων της Πολυτεχνικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και ολοκληρώθηκε τον Οκτώβριο του 2009. 1. Αντικείμενο Έναυσμα για την διεκπεραίωση της παρούσας διπλωματικής εργασίας σχεδιασμού αποτέλεσε η ευρεία, σύγχρονη, πολεοδομική και αστική σχεδιαστική τακτική της ενεργοποίησης και εκμετάλλευσης των «νεκρών» χώρων εντός του ιστού της πόλης. Πολλά αστικά κέντρα στην Ελλάδα αντιμετωπίζουν καθημερινά τα προβλήματα που δημιουργούνται από τους ασχεδίαστους και κατ επέκταση ασύνδετους χώρους στο εσωτερικό τους. Παράδειγμα μιας τέτοιας κατάστασης αποτελεί και η περιοχή μελέτης της συγκεκριμένης διπλωματικής εργασίας. Στην Εικόνα 1 με κόκκινο χρώμα επισημαίνεται η περιοχή μελέτης και αποδεικνύεται η άμεση γειτνίαση με το κέντρο της πόλης σε επίπεδο αστικού σχεδιασμού. Εικόνα 1. Γενική άποψη της πόλης Η περιοχή μελέτης με κόκκινο χρώμα (Λάρισα). 2. Βασικά στοιχεία έρευνας ανάλυσης Η επέμβαση πραγματοποιείται στην περιοχή του σιδηροδρομικού σταθμού της πόλης της Λάρισας. Ένα γήπεδο έκτασης 150 στρεμμάτων περίπου, που βρίσκεται σε μικρή απόσταση από το κέντρο της. Πλαισιωμένο από αμιγή κατοικία και τοπικού χαρακτήρα εμπορικά καταστήματα, παραμβάλλεται ως ένας κενός χώρος, με παροπλισμένα βαγόνια και ερειπωμένο κτιριακό υλικό, σπάζοντας τη συνέχεια του αστικού ιστού. Από τη συνολική έκταση χρησιμοποιείται ένα μικρό τμήμα, επιλεγμένο βάσει κριτηρίων που αφορούν στην πρόσβαση καθώς και στην καλύτερη δυνατή σύνδεση του γηπέδου με το κέντρο της πόλης. Το τμήμα αυτό βρίσκεται στο δυτικό άκρο της συνολικής έκτασης και έχει ως όριό του ενάν από τους βασικότερους οδικούς άξονες της πόλης, καθώς και δύο εγκάρσιους σε αυτόν, τοπικού χαρακτήρα δρόμους. Ο κύριος άξονας της επέμβασης καθορίστηκε από τα πορίσματα και τις προτάσεις του Γενικού Πολεοδομικού Σχεδίου, το οποίο ολοκληρώθηκε το 2008. Η πρόταση για υπογειοποίηση του σιδηροδρομικού σταθμού, και όχι η απομάκρυνσή του, αποδίδει στην πόλη έναν σημαντικότατο ελεύθερο χώρο τόσο από πλευράς Εικόνα 2. Η πρόταση και ο επανασχεδιασμός του αστικού «κενού». 14

μεγέθους όσο και σπουδαιότητας για την περεταίρω ανάπτυξη της περιοχής, καθώς και ολόκληρης της Λάρισας(Εικόνα 2). 3. Κεντρική Ιδέα Πρόταση Έχοντας ως γνώμονα τις δυνατότητες και τις ευκαιρίες που δημιουργούνται, η πρόταση της εργασίας προσπαθεί να εγκαταστήσει ένα σημείο αναφοράς, ένα σημείο εκκίνησης για την επικείμενη αναβάθμιση και τον επαναπροσδιορισμό της περιοχής στον αστικό ιστό. Το συγκρότημα στο σύνολό του χαρακτηρίζεται από την εύκολη πρόσβαση και τις διαφορετικές διαδρομές που μπορεί να προσφερει. Με τρεις βασικούς άξονες κίνησης σε μια κατά μήκος διάταξη χρήσεων, προάγεται ο αστικός χαρακτήρας της επέμβασης. Σε αυτό συμβάλει και ο υπερυψωμένος εξώστης που δεσπόζει στη λύση και στεγάζει τον πυρήνα της σύνθεσης. Οι χρήσεις που χωροθετούνται είναι οι εξής: βιβλιοθηκη, χώροι γραφείων, αγορά τροφίμων, εστιατόριο, χώροι εκθέσεων, αμφιθέατρο, κατοικίες, χώροι ψυχαγωγίας. Η διάρθρωση του συγκροτήματος ομαδοποιεί τις χρήσεις ανά ύφος και συμπεριφορά. Στο επίπεδο του ισογείου τα φουαγιέ, η αγορά, οι καφετέριες και το εστιατόριο αποτελούν ένα συνεχές σύνολο κινήσεων σε ακολουθία με τον περιβάλλοντα αστικό ιστό. Η βιβλιοθήκη και τα γραφεία βρίσκονται στο βόρειο κτίριο του συγκροτήματος και συνδέονται άμεσα με τον εξώστη, ο οποίος εν συνεχεία οδηγεί την κίνηση στους εκθεσιακούς χώρους και στο αμφιθέατρο, κίνηση στο δεύτερο επίπεδο της σύνθεσης (Εικόνες 3-5). Η καίρια θέση της τοποθεσίας, όσον αφορά στην χωροθέτησή της με πολεοδομικούς, ακόμη και χωροταξικούς όρους στο σύνολο του αστικού ιστού της Λάρισας, επιτρέπει στην σηματοδότηση και στη σημειολογική υπόσταση της πρότασης να υπερβεί τα όρια της ευρύτερης περιοχής και να αποτελέσει κατ επέκταση ένα νεό πυρήνα πολιτισμού, οικονομίας, κοινωνικοποίησης και αλληλεπίδρασης. Η δυναμική που προκύπτει από τη συγκεκριμένη ιδιεταιρότητα απαιτεί μια πολυδιάστατη και πλήρη πρόταση, ικανή να συγκεράσει την αστική συνέχεια της πόλης με τη δημιουργία ενός κέντρου υπηρεσιών. Τμήμα του γενικότερου αυτού σχεδιασμού για την αξιοποίηση και εξέλιξη της περιοχής μελέτης, δηλαδή του ευρύτερου χώρου που περιέχεται στην ιδιοκτησία του ΟΣΕ, αποτελεί και η παρούσα διπλωματική εργασία. Έχοντας ως αναφορά την ευρύτερη περιοχή, η οποία χαρακτηρίζεται από την ομοιογενή κατανομή αμιγούς κατοικίας, η προτεινόμενη σύνθεση-διάταξη χρήσεων αποσκοπεί στη δημιουργία ενός μεταβατικού κόμβου. Τοποθετημένη στο νότιο άκρο του γηπέδου, ορίζεται σαφώς από την οδό Φαρσάλων, την οδό Παλαιολόγου και το κτίριο του Τελωνείου. Η οδός Αντωνίου Μαρτάλη, η οποία παρεμβάλεται στη σύνθεση πεζοδρομείται (πεζόδρομος ήπιας κυκλοφορίας) συμβάλοντας στην ευκολότερη ένταξη των στοιχείων της πρότασης και Εικόνες 3-5. Κατόψεις του υπερυψωμένου εξώστη και του ισογείου, και τομή κατά μήκος. 15

του άμεσου περιβάλλοντος στη μη μηχανοκίνητη μετακίνηση των πολιτών (Εικόνες 6-8). 4. Επίλογος Η μονοκεντρική ανάπτυξη της πόλης με τον πυρήνα αυτής να τοποθετείται στο κέντρο του αστικού ιστού της, όπου παροχές υπηρεσιών, αναψυχή και εμπόριο συμβιώνουν με έναν ιδιαίτερα επιτυχημένο τρόπο για πολλές δεκαετίες, παράγοντας στερεότυπα και στάνταρντς κοινωνικοποίησης των πολιτών, επιζητά έναν έτερο πόλο σε άμεση και ελεγχόμενη γειτνίαση. Η μοναδική ευκαιρία του πολεοδομικού συγκροτήματος με την εγκόλπωση, ίσως τυχαία, του σιδηροδρομικού σταθμού σε συνδυασμό με τη δυναμική εξέλιξης και εκμετάλλευσης αυτού του πολεοδομικού χωρόσημου, τόσο από πλευράς λειτουργικότητας των μετακινήσεων και μεταφορών όσο και με την ανάπτυξη υπηρεσιών και παροχών υπερτοπικού χαρακτήρα προσδίδει στην πρόταση την ακρίβεια μιας χειρουργικής τομής, αναγκαίας για την πολυεπίπεδη ανάπτυξη της πόλης. Εικόνες 6-8. Δύο από τις όψεις του συγκροτήματος και μια τομή κατά μήκος. 16

04 17

Μια τρύπα στο νερό, διαδρομές και στάσεις στο Δέλτα του Έβρου Ελένη Ουρεϊλίδου, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (2012) 0. Εισαγωγή H εργασία εκπονήθηκε με επιβλέπουσα τη Βάνα Τεντοκάλη Το Δέλτα του Έβρου βρίσκεται γεωγραφικά στα σύνορα μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, καλύπτοντας μια επιφάνεια 98.000 στρεμμάτων. Ως φυσικός σχηματισμός αποτελεί το μεταίχμιο μεταξύ στεριάς και θάλασσας. Γεωλογικά ενθαρρύνει τη σταδιακή ανάπτυξη της στεριάς έναντι της θάλασσας, λόγω της συνεχόμενης εναπόθεσης φερτών υλών στις κοίτες των κλάδων του. Καθώς το γλυκό νερό του ποταμού έρχεται σε επαφή με το αλμυρό νερό της θάλασσας, επιτρέπεται η διαρκής ανανέωση των υπόγειων και επιφανειακών υδάτων ολόκληρου του βιότοπου, με αποτέλεσμα να διακρίνονται διάφορες φυτοκοινωνίες εξαρτώμενες άμεσα από την αλατότητα του νερού. 1. Αντικείμενο Αντικείμενο της διπλωματικής εργασίας είναι η δημιουργία μιας βιωματικής πορείας, η οποία διέρχεται από τις διαφορετικές φυτοκοινωνίες, συνδέοντας περιοχές ιδιαίτερου ενδιαφέροντος. Δομικά, το τοπίου του Δέλτα του Έβρου είναι μια ενιαία επιφάνεια, η οποία συγκροτείται από λίμνες, όπως η Δράνα, η λίμνη των Νυμφών και η λίμνη Παλούκια, καθώς και επιφάνειες από φυτοκοινωνίες γλυκού και αλμυρού νερού. Η δομική ανάγνωση του τοπίου, εντοπίζει την έλλειψη της γραμμής και διαμορφώνει ως στόχο τη δημιουργία μιας γραμμικής παρέμβασης, η οποία επιτελεί ρόλο ώσμωσης μεταξύ των διαφορετικών επιφανειών, περιλαμβάνοντας ταυτόχρονα σημειακές στάσεις για παρατήρηση και ξεκούραση. Αρχικά εντοπίζονται στο τοπίο τρεις βιωματικές πορείες, οι οποίες ξεδιπλώνονται πάνω στα όρια μεταξύ των διαφορετικών φυσικών επιφανειών, όπως υποδεικνύουν οι χάρτες ανάλυσης. Οι πορείες αυτές διέρχονται επίσης από βασικά κομβικά σημεία συγκέντρωσης πουλιών, όπου μπορεί να πραγματοποιηθεί η παρατήρηση. Εικόνα 1. Φυτοκοινωνίες και κοινωνίες πουλιών 2. Βασικά στοιχεία έρευνας ανάλυσης Η αναζήτηση της γραμμικής σύνθεσης οδηγεί στην διερεύνηση αντίστοιχων γραμμικών συνθέσεων, οι οποίες εντοπίζονται στις μικροδομές των μετάλλων της ευρύτερης περιοχής. Επιλέγεται η μικροδομή του ρυόλιθου, λόγω της ροϊκής της μορφής. Ως βασικό αντικείμενο έρευνας καθορίζεται ο τεκτονικός ιστός, αλλά και οι διαδικασίες διαμόρφωσης του με την πάροδο του χρόνου. Επίσης, στο μακρόκοσμο, εντοπίζονται τα διαφορετικά στάδια ανάπτυξης ενός ποταμού, και ιδιαίτερα της Εικόνα 2. Οι αρχικές βιωματικές πορείες 18

διαμόρφωσης της κοίτης του, από τη στιγμή που πηγάζει μέχρι το σημείο που εκβάλλει στο Δέλτα. Τα στάδια αυτά υποδηλώνουν τη σχέση της μορφής με το χρόνο, αποτυπώνοντας γεωλογικές διαδικασίας διάβρωσης και απόθεσης σε όλο το εύρος της γραμμικής πορείας που διανύει ο ποταμός. Διακρίνονται το στάδιο της νεότητας, όπου η τομή της κοίτης του ποταμού σχηματίζει V, το στάδιο της ωριμότητας, όπου η τομή γίνεται πιο ομαλή, σχήματος U, και το στάδιο του γήρατος, το οποίο αναφέρεται στο Δέλτα, όπου η κοίτη έχει γίνει σχεδόν οριζόντια. Στο στάδιο του γήρατος, ο ποταμός διακλαδίζεται και πλημμυρίζει. Το πολύπλοκο σύστημα γραμμών στις μικροδομές των μετάλλων, και ο καθορισμός της κοίτης του ποταμού ανάλογα με την πάροδο του χρόνου, αποτελούν τα δύο βασικά στοιχεία ανάλυσης που χρησιμοποιούνται στην επεξεργασία της κεντρικής ιδέας. Εικόνα 3. Το αρχικό σχεδιασμένο κείμενο 3. Κεντρική Ιδέα Πρόταση Η ανάλυση του τεκτονικού ιστού του ρυόλιθου, αρχικά φορμαλιστικά, υποδεικνύει του πρώτους μετασχηματισμούς μιας καμπύλης καθώς και το φακοειδές σχήμα, το οποίο εντοπίζεται κατ επανάληψη στην εικόνα της μικροδομής του. Αρχικά, επιχειρείται η σχεδίαση ενός συνόλου καμπύλων γραμμών, οι οποίες μιμούνται τις δέσμες καμπυλών των μικροδομών, και διακλαδίζονται, διασταυρώνονται, πλησιάζουν μεταξύ του και απομακρύνονται αρχικά με άναρχο και άτακτο τρόπο. Στη συνέχεια, λαμβάνει χώρα η διερεύνηση των φυσικών διαδικασιών, οι οποίες υποκινούν και μορφοποιούν με την πάροδο του χρόνου τον τεκτονικό ιστό των μετάλλων. Οι διαδικασίες αυτές είναι η φύλλωση και η γράμμωση. Ως φύλλωση ορίζεται ο διαχωρισμός της επιφάνειας της μικροδομής ενός μετάλλου σε στρώσεις. Ως γράμμωση ορίζονται τα γραμμικά στοιχεία στη μικροδομή ενός μετάλλου με σταθερό προσανατολισμό. Η δομή αυτή προκαλεί πτυχώσεις στην επιφάνεια της μικροδομής και είναι γνωστή με το όνομα foliation-transacted-folds ή αλλιώς πτυχές διατεμνόμενες με τη φύλλωση. Με βάση αυτές τις ιδιότητες επιχειρείται η δημιουργία του αρχικού χωρικού κειμένου. Η φύλλωση διαχωρίζει μια επίπεδη επιφάνεια ενός χαρτονιού σε παράλληλες λωρίδες ίσου πλάτους, ενώ η γράμμωση που έχει προκύψει από την προηγούμενη φορμαλιστική προσέγγιση καθορίζει τις πτυχές. Σχεδιαστικά, το άναρχο σύστημα καμπυλών που καθορίζει τις πτυχές επιδέχεται κανόνες. Ο κανόνας αφορά τον καθορισμό του αριθμού των καμπυλών της σύνθεσης, τη γωνία καμπυλότητας, την επανάληψη των γωνιών αυτών καθώς και τις αποστάσεις μεταξύ των σημείων όπου εμφανίζεται η καμπύλωση. Ο κανόνας εντοπίζεται σε έναν πυρήνα και στη συνέχεια διατρέχει το υπόλοιπο σύστημα καμπυλών. Αντίστοιχα, ο τρόπος με τον οποίον πτυχώνεται μια επίπεδη χαρτονένια επιφάνεια, προσομοιώνει τον τρόπο με τον οποίο πτυχώνεται το έδαφος καθώς μέσα του ρέει ο ποταμός. Στον τρισδιάστατο χώρο, η Εικόνα 4. Το αρχικό κατασκευασμένο κείμενο Εικόνα 5. Η κωδικοποίηση του πυρήνα και το τελικό σύστημα καμπυλών 19

έναρξη μιας γραμμικής σύνθεσης, σηματοδοτείται από την ψηλότερη δυνατή θέση του κορυφαίου των πτυχώσεων, όπως αντίστοιχα στο στάδιο της νεότητας του ποταμού εμφανίζεται η αντίστοιχη θέση του υδροκρίτη. Στη συνέχεια, η πορεία διακλαδώνεται και εμφανίζει εντονότερη καμπύλωση κατά το στάδιο της ωριμότητας. Ο χώρος που δημιουργείται μεταξύ των διακλαδώσεων έχει φακοειδές σχήμα, το οποίο αποτυπώνει στη σύνθεση τη φορμαλιστική λογική των μικροδομών. Το τέλος της πορείας σηματοδοτείται από τη χαμηλότερη δυνατή θέση του κορυφαίου των πτυχώσεων και την ομαλή ενοποίηση με το επίπεδο του εδάφους σύμφωνα με το στάδιο του γήρατος. Εικόνα 6. Η μεταφορά των ιδιοτήτων της φύλλωσης και της γράμμωσης στο χώρο 4. Επίλογος Οι κανόνες καμπυλότητας και πτύχωσης εφαρμόζονται τελικά σε μια από τις πορείες, που γεωμετρικά καθορίστηκε από του χάρτες ανάλυσης του context. Η πορεία αυτή διέρχεται από τη λίμνη Δράνα και καταλήγει στη λίμνη των Νυμφών, συνδέοντας και εκτρέποντας καθ όλη την πορεία της υπάρχοντα αναχώματα του τοπίου. Το αρχικό σημείο εκτροπής εντοπίζεται στη λίμνη Δράνα, όπου εστιάζοντας σε μεγαλύτερη κλίμακα επανεμφανίζονται οι ίδιοι κανόνες σε πολλαπλές καμπύλες. Η καμπύλη που διατρέχει ολόκληρη τη σύνθεση αφορά στην κίνηση του αυτοκινήτου, ενώ οι άλλες δύο που εντοπίζονται στα σημεία διακλάδωσης καθορίζουν τις διαδρομές των πεζών. Οι αντίστοιχες στάσεις τοποθετούνται επίσης σε σχέση με τις διαδρομές των πεζών. Η ιδιότητα της φύλλωσης στο χώρο μετασχηματίζεται σε ένα σύστημα παράλληλων αντηρίδων, ενώ τα υπόλοιπα μεταλλικά στοιχεία τα οποία κατευθύνουν τις πορείες και τις στάσεις συνιστούν στην ιδιότητα της γράμμωσης. Το σύστημα των καμπύλων αυτών διαδρομών απομακρύνει κατά τόπους τα νερά της πλημμύρας δημιουργώντας τρύπες στεγνών μικρότοπων, ενώ το υλικό του χαλκού αποτυπώνει μέσω της διάβρωσης του την κίνηση του νερού στην παλίρροια και την άμπωτη. Εικόνα 7. Προοπτική απεικόνιση Σημειώσεις [1] Allen, S., Mcquade, M. (2011). Landform Building: Architecture s New Terrain. Lars Mueller Publishers [2] Ellsworth, E., Kruse, J. (2013). Making the Geologic Now: Responses to material conditions of contemporary life. 1 st ed. New York: Punktum Books Εικόνα 8.Φωτορεαλιστικό 20