Υπόγειο δίκτυο πρόσβασης Ένα νέο έδαφος

Μέγεθος: px

Εμφάνιση ξεκινά από τη σελίδα:

Download "Υπόγειο δίκτυο πρόσβασης Ένα νέο έδαφος"

Δωρός Βλαβιανός
8 χρόνια πριν
Προβολές:

5 Ένα νέο έδαφος Το ελληνικό τοπίο υπομένει για περισσότερα από 40 χρόνια μια παρατεταμένη διαδικασία «προ-αστικοποίησης». Στην ανάπτυξη των παραθεριστικών οικισμών κυριαρχούν τα γνώριμα μοντέλα της πανταχόθεν ελεύθερης μονοκατοικίας, της μεζονέτας ή της έπαυλης. Παρά τους αυστηρούς περιορισμούς που θέτει η νομοθεσία σε σχέση με τις δυνατότητες εκμετάλλευσης του χώρου (κάλυψη, δόμηση, ύψος), η διασπορά μικρών ανεξάρτητων κτισμάτων έχει πληγώσει ανεπανόρθωτα το φυσικό περιβάλλον. Η ζημιά είναι ακόμη πιο έντονη σε περιοχές ιδιαίτερης ομορφιάς με έντονο φυσικό ανάγλυφο, όπου τα έργα εκσκαφών, επιχωματώσεων και φυτεύσεων αλλοιώνουν τη φυσιογνωμία του τοπίου. Απέναντι στο μοντέλο της διασποράς μικρών κτηριακών όγκων παραθέτουμε την ιδέα της συνολικής αναδιαμόρφωσης του τοπίου με αναβαθμούς. Οι κτηριακές εγκαταστάσεις ενσωματώνονται στους αναβαθμούς που καταλαμβάνουν το μεγαλύτερο μέρος της επιφάνειας του οικοπέδου. Δημιουργείται με τον τρόπο αυτό ένα νέο έδαφος δίχως να αλλοιωθούν τα γεωμετρικά χαρακτηριστικά του υφιστάμενου τοπίου. Ο λόφος «χαράζεται» με ισχυρές οριζόντιες γραμμές οι οποίες προσαρμόζονται στην ιδιαίτερη φυσιογνωμία του κόλπου του Σκροπονερίου. Οι αναβαθμοί διαμορφώνονται από οριζόντιες, καλυμμένες με φυτεύσεις, πλάκες οι οποίες περιβάλλουν τους εσωτερικούς χώρους των κατοικιών. Οι αναβαθμοί δημιουργούν προστεγάσματα που προστατεύουν τις κατοικίες από τον βορειοδυτικό προσανατολισμό και ορίζουν τους ημιυπαίθριους και υπαίθριους χώρους των κατοικιών. Τέλος, δημιουργούν μικρές ιδιωτικές πισίνες στα σημεία εκείνα όπου αυτό επιτρέπεται από την υψομετρική διαμόρφωση. Υπόγειο δίκτυο πρόσβασης Η επιθυμία για απομάκρυνση από τις οχλήσεις της πόλης οδηγεί στην ανάπτυξη των προαστίων και των οικισμών παραθεριστικής κατοικίας. Η ανάγκη των κατοίκων των μεγαλουπόλεων να έλθουν σε επαφή με τις ποιότητες του φυσικού περιβάλλοντος οδηγεί τελικά στην αλλοίωση του ίδιου του φυσικού τοπίου καθώς η φυγή προς τη φύση απαιτεί νέα δίκτυα υποδομής και ιδίως κυκλοφορίας οχημάτων. Σε έναν παραθεριστικό οικισμό το αυτοκίνητο αποτελεί ανάγκη αλλά και πρόβλημα. Ανάγκη γιατί δίχως αυτό δεν είναι εφικτή η πρόσβαση, αλλά και πρόβλημα γιατί η παρουσία του παραπέμπει στο ίδιο το αστικό περιβάλλον από όπου ο κάτοικος θέλησε να διαφύγει.

6 Προτείνουμε ένα υπόγειο δίκτυο πρόσβασης οχημάτων σε διαφορετικά επίπεδα, το οποίο αναπτύσσεται ακριβώς κάτω από το δίκτυο κυκλοφορίας των πεζών. Το αυτοκίνητο σταθμεύει σε ελάχιστη απόσταση από κάθε κατοικία δίχως να δημιουργεί όχληση στον οικισμό. Ουσιαστικά το δίκτυο κυκλοφορίας οχημάτων και πεζών είναι κοινό και οργανώνεται σε δύο επίπεδα τα οποία ακολουθούν την κλιμάκωση του εδάφους. Στο υπόγειο κινούνται τα οχήματα, ενώ στο επίπεδο του εδάφους κινούνται οι πεζοί. Καθ όλο το μήκος των αξόνων κυκλοφορίας αναπτύσσονται γραμμικά κενά τα οποία εξυπηρετούν τις ανάγκες φωτισμού και αερισμού των υπογείων χώρων, αλλά και την κατακόρυφη επικοινωνία των δύο βασικών επιπέδων. Στις περισσότερες κατοικίες του συγκροτήματος προσφέρεται η δυνατότητα εισόδου και από τις δύο στάθμες. Ο πεζόδρομος ως χώρος συνάντησης Το δίκτυο των πεζοδρόμων αποτελεί τον βασικό χώρο οργάνωσης της κοινωνικής ζωής των κατοίκων. Οι πεζόδρομοι αναπτύσσονται σε παράλληλους δακτυλίους που ακολουθούν τη διαμόρφωση του φυσικού ανάγλυφου. Οι πεζόδρομοι βρίσκονται σε άμεση επαφή με τον υπόγειο χώρο στάθμευσης και προσφέρουν τη δυνατότητα συναντήσεων των διερχομένων κατοίκων και επισκεπτών που κινούνται είτε από τον χώρο στάθμευσης προς τις κατοικίες είτε από τις κατοικίες προς τη θάλασσα και τις λοιπές κοινόχρηστες εγκαταστάσεις. Το συγκεκριμένο μοντέλο οργάνωσης των χώρων κοινωνικής συνεύρεσης παραπέμπει στη δομή οργάνωσης των παραδοσιακών οικισμών, όπου η κοινωνική ζωή αναπτύσσεται κατά μήκος των βασικών χώρων κίνησης αλλά και των διευρύνσεων που σχηματίζουν μικρά πλατώματα ή πλατείες. Σε ανάλογες διευρύνσεις διαμορφώνονται οι κοινόχρηστες εγκαταστάσεις που προβλέπει το πρόγραμμα (κολυμβητική δεξαμενή, γήπεδο και παιδική χαρά). Συγκεκριμένα τοποθετούνται στο δυτικό άκρο του οικοδομικού τετραγώνου 22 σε άμεση επαφή με την μικρή γειτονική πλατεία, όπου -σύμφωνα με το master plan των τουριστικών εγκαταστάσεωνκαταλήγει το τελεφερίκ. Ιδιαίτερη προσοχή έχει δοθεί στη σχέση του δικτύου κυκλοφορίας και στάθμευσης οχημάτων με το φυσικό τοπίο. Η μελέτη προβλέπει την κατάργηση των δρόμων με κάθετη φορά προς το φυσικό ανάγλυφο καθώς θεωρεί ότι η διάνοιξη τους θα επιφέρει πολύ μεγάλες τομές στη γεωμετρία του λόφου (ειδικά των δρόμων που προβλέπονται από το ρυμοτομικό σχέδιο δυτικά των οικοδομικών τετραγώνων 21 και 42). Η χάραξη του κυκλοφοριακού δικτύου προβλέπει δρόμους διπλής κατεύθυνσης και δυνατότητα στάθμευσης από τη μία πλευρά του οδοστρώματος (συνολικό πλάτος 8,5μ).

7 Δωμάτια με θεά Το μεγαλύτερο προσόν του συγκεκριμένου οικοπέδου είναι η θαυμάσια θέα προς τον όρμο του Σκροπονερίου. Η προτεινόμενη τυπολογία των κατοικιών αποσκοπεί στην αξιοποίηση αυτού του προτερήματος. Όλα τα σπίτια διατάσσονται με τρόπο τέτοιο ώστε η μεγάλη τους πλευρά να διαθέτει ένα μεγάλο παράθυρο προς την θέα. Οι μικρές κατοικίες αναπτύσσονται σε ένα επίπεδο, ενώ οι μεσαίες και μεγαλύτερες αναπτύσσονται σε δύο επίπεδα. Στο ισόγειο των διώροφων κατοικιών βρίσκεται ο ενιαίος χώρος του καθιστικού και της κουζίνας και στον όροφο βρίσκονται τα υπνοδωμάτια. Όλοι οι κύριοι χώροι των κατοικιών έχουν θέα προς τον κόλπο. Οι βασικοί υπαίθριοι χώροι διατάσσονται επίσης προς τη θέα, ενώ σε πολλά από τα σπίτια υπάρχει η δυνατότητα κατασκευής μικρής πισίνας στο τέλος του αναβαθμού. Οι μεσαίες κατοικίες είναι διαμορφωμένες με τρόπο τέτοιο ώστε να μπορούν να δεχτούν ένα επιπλέον δωμάτιο στον όροφο και να επεκταθεί το καθιστικό στο ισόγειο. Οργανική ανάπτυξη σε πτέρυγες Σε αντίθεση με τα γνώριμα πρότυπα της πανταχόθεν ελεύθερης μονοκατοικίας και της γραμμικής παράθεσης κατοικιών σε σειρά (row houses), αναζητούμε ένα τρόπο διάταξης των κατοικιών που να προσφέρει τη δυνατότητα προσαρμογής στις ιδιαιτερότητες του φυσικού ανάγλυφου. Ουσιαστικά προτείνουμε μία οργανική ανάπτυξη των κατοικιών σε πτέρυγες: Μονάδα του συγκροτήματος είναι η ανοιγόμενη προς τη θεά κατοικία. Οι κατοικίες διατάσσονται σε ελαφρά τεθλασμένες πτέρυγες, σε μία ή δύο στάθμες, με τρόπο τέτοιο ώστε να προσαρμόζονται στην γεωμετρία και την κλίση του φυσικού ανάγλυφου. Η παράθεση των πτερύγων γύρω από τους πεζοδρόμους συνθέτει το οικιστικό συγκρότημα. Ο συγκεκριμένος τρόπος ανάπτυξης διαθέτει υψηλό βαθμό ευελιξίας και επιτρέπει τόσο την επέκταση όσο και την προσαρμογή σε κάθε πιθανή ιδιομορφία της γεωμετρίας του φυσικού τοπίου.

Σχετικά έγγραφα

1.- Η πρόταση αφορά στην οργάνωση ενός συνόλου κατοικιών η οποία διαμορφώνει συγχρόνως ένα συνεχές σύστημα δημόσιων, υπαίθριων χώρων και χώρων πρασίνο

1.- Η πρόταση αφορά στην οργάνωση ενός συνόλου κατοικιών η οποία διαμορφώνει συγχρόνως ένα συνεχές σύστημα δημόσιων, υπαίθριων χώρων και χώρων πρασίνου που διατρέχει και συνδέει τον οικισμό από το βουνό