ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΑΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ ΚΟΥΒΕΝΤΙΑΣΑΜΕ ΚΑΙ ΝΙΩΣΑΜΕ.. ΠΟΣΟ ΠΟΛΥΤΙΜΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ Ο ΕΝΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ! Δ ΤΑΞΗ 3 Ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΑΙΣΩΝΙΑΣ ΣΕΣΚΛΟΥ
Όλοι χρειαζόμαστε τη βοήθεια όλων Μια φορά κι έναν καιρό, μια παρέα από ευγενικά ποντικάκια, γνώρισαν στο μόλο της παραλίας ένα καλό και ευγενικό ψαράκι και έγιναν φίλοι. Πολύ συχνά, τα ποντικάκια κατέβαιναν στην ακροθαλασσιά για να κουβεντιάσουν και να χαρούν με το φίλο τους, κι εκείνος έκανε του κόσμου τις βουτιές και τα ακροβατικά για να τους εντυπωσιάσει! - Ζήτω ζήτω...! αχαα, τι ωραία, αναφωνούσαν τα ποντικάκια! Μια μέρα όμως ένας πατέρας που ήταν κι αυτός βόλτα στην ακροθαλασσιά με τα παιδάκια του είδε το ψαράκι έτσι ζωηρό- ζωηρό να ξεπετάγεται έξω από το νερό... πήρε την απόχη του και χρούπ άρπαξε το ψαράκι μας στον αέρα! Πω πω.. μεγάλη τρομάρα, που πήρε το καημένο!! Εμ τα ποντικάκια;... δεν ήξεραν κατά που να κάνουν! Τι ήταν αυτό το κακό που τους βρήκε!! - Καλέ αφήστε το φίλο μας!! Αφήστε τον!... φώναζαν αλλά δεν τους άκουγε κανείς... Ο πατέρας πήρε το ψαράκι, το πήγε στα παιδάκια του και το έβαλε μέσα σε μια γυάλα. Το ψαράκι ένιωθα βαθιά στεναχώρια. Έχασε την ελευθερία του, το σπίτι του, τους φίλους του...! Η οικογένεια με το ψαράκι, κάθισε να φάει και έβαλαν τη γυάλα δίπλα τους στο τραπέζι.. Όταν έφτασαν τα ποντικάκια είδαν το φίλο τους που ήταν πολύ δυστυχισμένος και αποφάσισαν να τον βοηθήσουν...
Με την πρώτη ευκαιρία, φορτώθηκαν τη γυάλα στην πλατούλα τους και πήραν το δρόμο για τη θάλασσα.. - εεεεπ!! Τους είδε όμως η μαμά... - που πάτε ατακτούλικα;.. το ψαράκι είναι για εδώ, δεν θα φύγει από το σπίτι μας.. Είπε, και το έβαλε ψηλά σε μια ντουλάπα! Πωωω πωωω, τα καημένα τα ποντικάκια δεν μπορούσαν να φτάσουν το φίλο τους με κανένα τρόπο! Τι να κάνουν, τι να κάνουν.. δεν υπήρχε καμιά λύση. Τότε εμφανίστηκε μια μελισσούλα... και ανησύχησε κι αυτή.. -.. τι πάθατε; τους ρώτησε όλο ενδιαφέρον; Τα ποντικάκια τότε της είπαν όλη την ιστορία και πως ήθελαν τώρα να βοηθήσουν το φίλο τους. Ήταν τόσο ψηλά όμως που αυτό ήταν αδύνατον!! Η μελισσούλα τότε είπε γεμάτη αισιοδοξία: - Είναι αδύνατον για εμάς, αλλά όχι για το φίλο μου τον αετό! Τρέχω γρήγορα να ζητήσω τη βοήθειά του!! Τα ποντικάκια κοιτούσαν γεμάτα απορία.. ένας αετός, θα βοηθούσε ένα ψάρι;;!! Η μελισσούλα όμως δεν το έβαζε κάτω, γύρισε όλο το δάσος και στο τέλος, πάνω σε ένα δέντρο, συνάντησε τον αετό.. - ζζζζζ αετέ μου...ζζζζζ εεε αετούλι μου...ζζζζζ... Μα ο αετός έδειχνε να μην την ακούει καθόλου - ζζζζ καλέεεε αετέ εδώ! εδώ είμαι η φίλη σου η μελισσούλα!! - Χμμμ κάνει ο αετός, τι γυρεύεις εδώ πάνω φίλη μου;; είσαι καλά;;
- Αχ αετέ μου, εγώ καλά είμαι, οι φίλοι μου όμως χρειάζονται βοήθεια.. μόνο εσύ με τη δύναμή σου μπορείς να τους βοηθήσεις - Εγώ μόνο; αλήθεια;; και... ποιός ακριβώς χρειάζεται τη βοήθειά μου; - Ο φίλος μας το ψαράκι!! αχ το βάλανε στη γυάλα και κανείς δεν μπορεί να το μεταφέρει στη θάλασσα στο σπίτι του παρά μόνο εσύ!! - Μα... μελισσούλα είσαι σίγουρη;; εγώ τα ψάρια τα τρώω!! - Έλα αετέ μου, αυτό το ψάρι δεν είναι το γεύμα σου, είναι φίλος μας!!!! Σε παρακαλώ.. Χμμμ, «ωραία», σκέφτηκε ο αετός.. «ας πάμε προς τα εκεί και αν το ψάρι μου φανεί νόστιμο το τρώω κι όλας!!! Τι ανάγκη έχω εγώ να βοηθήσου αυτά τα αδύναμα πλάσματα, εγώ δεν έχω ανάγκη κανέναν, αλλά ας κάνω μια καλή πράξη...!» - Εν τάξει πάμε να μου δείξεις... Και η μελισσούλα πέταξε μπροστά όσο πιο ψηλά μπορούσε και ο αετός την ακολούθησε... Από το ανοιχτό παράθυρο του σπιτιού ο αετός είδε το ψαράκι που του φάνηκε τόσο μικρό που ούτε μια στιγμή δεν σκέφτηκε να το φάει. Πήρε μια πλαστική σακούλα στα νύχια του τη βούτηξε μέσα στη γυάλα. Στη σακούλα εκτός από νερό κατάφερε να μπει και το ψαράκι, έτσι τώρα ο αετός κρατούσε με ασφάλεια μια σακούλα γεμάτη με νερό και μέσα να κολυμπάει το ψαράκι μας!! Όλοι έτρεξαν προς το μόλο, τα ποντικάκια η μελισσούλα, και φυσικά ο αετός που με μια στριφογυριστή κίνηση άδειασε τη σακούλα και το ψαράκι μέσα στο νερό!!! Πω πω τι χαρά έκαναν οι φίλοι!! το ψαράκι έκανε χίλια ακροβατικά το ίδιο και τα ποντικάκια... ήταν τόσο ευτυχισμένοι όλοι! Εν τω μεταξύ ευχαρίστησαν τον αετό και εκείνος έφυγε και πάλι για το δάσος... Στο δρόμο του όμως συνάντησε μια παγίδα, δεν πρόσεξε και δεν είδε, ένα δίχτυ ολόκληρο είχε στηθεί και τον περίμενε! Ο αετός έπεσε πάνω του, μπλέχτηκε
και δεν μπορούσε να ξεφύγει. Το δίχτυ σφιγγόταν όλο και πιο πολύ πάνω του με αποτέλεσμα να μην μπορεί να κουνηθεί.. Σαν να μην έφτανε αυτό, εμφανίζεται και μια αλεπού.. -Χμμμμ, του λέει, κυρ αετέ μου, τι ωραία που χτυπιέσαι, έτσι πολύ μου αρέσει! Γρήγορα θα κουραστείς και εγώ θα σε φάω...χαχαχχα τι τυχερή που είμαι!! Τι να πει ο αετός... προσπαθούσε να βρει μια λύση πριν γίνει το γεύμα της αλεπούς... Εν τω μεταξύ ή μελισσούλα πήρε το δρόμο για το δάσος... έτσι όπως πετούσε είδε πως ο φίλος της ο αετός ήταν μπλεγμένος και ανέλαβα και πάλι δράση. Πήγε βρήκε τα ποντικάκια και τους είπε : -Φίλοι μου, ο καλός μας ο αετός κινδυνεύει πρέπει να τον βοηθήσουμε, ελάτε γρήγορα!!
Τα ποντικάκια που ένιωθαν ευγνωμοσύνη για την καλοσύνη που τους έδειξε ο αετός, ακολούθησαν την μελισσούλα χωρίς δεύτερη κουβέντα. Τι μπορούσαν να κάνουν όμως έτσι μικρούλικα που ήταν;! Όταν έφτασαν και είδαν τον αετό τυλιγμένο με το δίχτυ αμέσως κατάλαβαν τι έπρεπε να κάνουν και στρώθηκαν στη δουλειά... χράτσα χρούτσα χράτσα χρούτσα με τα κοφτερά δοντάκια τους έκαναν το δίχτυ που παγίδευσε τον αετό χίλια κομματάκια..! Η αλεπού βέβαια από κάτω φώναζε... -Σταματήστε καλέ... σταματήστε σας λέω...αφήστε το φαγητό μου ήσυχο..εει εσείς!! Μα τα ποντίκια δε σταμάτησαν παρά μόνο όταν ο αετός είχε απελευθερωθεί εντελώς... Πω πω ανακούφιση που ένιωσε καθώς τα μεγάλα του φτερά απλώθηκαν πάλι ψηλά στον ουρανό!... Έτρεξε και ευχαρίστησε τους φίλους του πολύ συγκινημένος και ένιωσε η απόφασή του να κάνει εκείνη την καλή πράξη και να βοηθήσει τους αδύναμους φίλους του όταν τον χρειάζονταν, τελικά του έσωσε τη δική του ζωή. Αν και δυνατός, η βοήθεια των αδύναμων φίλων του τον έσωσε!!