ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΣΥΝΕ ΡΙΑΣΕΩΣ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΤΡΙΜΕΛΟΥΣ ΣΤΡΑΤΟ ΙΚΕΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ

ΑΣΚΗΘΗΚΕ ΕΦΕΣΗ Αριθ. Αποφ. 2145/06 ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΣΥΝΕ ΡΙΑΣΕΩΣ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΤΡΙΜΕΛΟΥΣ ΣΤΡΑΤΟ ΙΚΕΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ Το ικαστήριο που συγκροτήθηκε από τους ικαστές : 1. ΠΑΠΑ ΑΚΑΚΗ Νικόλαο, Στρατιωτικό ικαστή Β, Προεδρεύοντα επειδή κωλύεται ο Πρόεδρος και οι αρχαιότεροι ικαστές, κατ άρθρο 173 ΣΠΚ, 2. ΚΑΙΣΑΡΗ Κωνσταντίνα, Στρατιωτικό ικαστή και τον Στρατοδίκη: 3. ΣΟΥΦΛΕΡΟ Γεώργιο, Ταγµατάρχη (Σ), που κληρώθηκε µε το υπ αριθµ. 1514/06 βούλευµα του ικαστικού Συµβουλίου του Στρατοδικείου Αθηνών, τον Αντεισαγγελέα ΚΑΝΑΒΑΡΗ Ανδρέα, Στρατιωτικό ικαστή Β, που αναπληρώνει τον Εισαγγελέα και τους αρχαιότερους Αντεισαγγελείς, κατ άρθρο 174 ΣΠΚ, επειδή κωλύονται και τη Γραµµατέα ΡΑΪΚΟΥ Θεοδώρα, Ανθυπασπιστή ( Γ), συνεδρίασε δηµόσια στην Αθήνα και στην αίθουσα που έχει καθοριστεί για τις συνεδριάσεις του, σήµερα την 27 η του µήνα Οκτωβρίου του έτους δύο χιλιάδες έξι (2006) και ώρα 09:00, κατά την οποία ο παραπάνω Στρατοδίκης, µετά από πρόσκληση του Προέδρου, ορκίστηκε σύµφωνα µε το άρθρο 183 ΣΠΚ, για να δικάσει τον Χ. Ε. του Ι., που παραπέµφθηκε σε δίκη µε το υπ αριθµ. 643/06 κλητήριο θέσπισµα του Εισαγγελέα του Στρατοδικείου Αθηνών και κατηγορείται για παραβίαση υποχρέωσης για διατροφή, ο οποίος, αφού παρουσιάστηκε στο ικαστήριο, χωρίς δεσµά, όταν ρωτήθηκε από τον Πρόεδρο για την ταυτότητά του κ.λπ., αποκρίθηκε ότι ονοµάζεται: Χ. Ε. του Ι. και της Φ., ετών, που γεννήθηκε το. στο Β. και κατοικεί οµοίως (οδός Ρ. αρ. ), Ανθυπασπιστής (ΠΖ) της δυνάµεως του.., µε ΑΜ :.., Έλληνας και Χριστιανός Ορθόδοξος. Κατόπιν, ο Πρόεδρος συνέστησε στον κατηγορούµενο να προσέξει την κατηγορία και τη σχετική µε αυτή συζήτηση, συγχρόνως δε τον πληροφόρησε ότι έχει δικαίωµα να αντιτάξει στην κατηγορία πλήρη έκθεση των ισχυρισµών του καθώς και να υποβάλει τις παρατηρήσεις του µετά την εξέταση κάθε µάρτυρα ή την έρευνα οποιουδήποτε αποδεικτικού µέσου και τον ρώτησε εάν έχει συνήγορο, αυτός δε αποκρίθηκε ότι δεν έχει διορίσει συνήγορο για την υπεράσπισή του. Στο σηµείο αυτό εµφανίστηκε η Κ. Ε., η οποία δήλωσε ότι παρίσταται ως πολιτικώς ενάγουσα για λογαριασµό της ιδίας και του ανηλίκου τέκνου της, Χ., έχουσα την επιµέλεια αυτού, κατά του προαναφεροµένου κατηγορουµένου και ζήτησε να καταβάλει εις έκαστον το ποσό των είκοσι εννέα Ευρώ και τριάντα τεσσάρων λεπτών (29,34) ως χρηµατική τους ικανοποίηση για την ηθική βλάβη που έχουν υποστεί από την εις βάρος τους πράξη της παραβίασης υποχρέωσης για

Αριθµ. Αποφ. 2145/2006 2 διατροφή, µε επιφύλαξη αναζήτησης επιπλέον ποσού στα πολιτικά δικαστήρια. Ταυτόχρονα, κατέθεσε τα υπ αριθµ. 2228914 και 2228925 παράβολα χαρτοσήµου σειράς Α είκοσι (20) Ευρώ συνολικά και δήλωσε ότι διορίζει πληρεξούσιό τους δικηγόρο τον παρευρισκόµενο δικηγόρο, ΦΡΙΛΙΓΓΟ Ευάγγελο (ΑΜ : 001851), ο οποίος κατέθεσε το υπ αριθµ. 27082823/26-10-2006 γραµµάτιο προείσπραξης του ικηγορικού Συλλόγου Αθηνών. Κατά της παραστάσεως αυτής δεν προβλήθηκε αντίρρηση. Ύστερα, ο Εισαγγελέας, αφού πήρε το λόγο, απήγγειλε συνοπτικά την κατηγορία που αναφέρεται στο ανωτέρω υπ αριθµ. 643/06 κλητήριο θέσπισµα και δήλωσε ότι κάλεσε τη µάρτυρα Κ. Ε. για την υποστήριξη της κατηγορίας. Έπειτα, ο Πρόεδρος ζήτησε από τον κατηγορούµενο γενικές πληροφορίες για την πράξη που κατηγορείται και του υπενθύµισε ότι η απολογία του θα γίνει στο τέλος της αποδεικτικής διαδικασίας. Ο κατηγορούµενος έδωσε τις πληροφορίες που του ζητήθηκαν και δήλωσε ότι δεν κάλεσε µάρτυρα για την υπεράσπισή του. Αφού έγιναν αυτά, ο Πρόεδρος εκφώνησε το όνοµα της µάρτυρος κατηγορίας Κ. Ε. (η οποία δήλωσε παράσταση πολιτικής αγωγής), η οποία βρέθηκε παρούσα. Κατόπιν, ο Πρόεδρος κάλεσε για εξέταση τη µάρτυρα κατηγορίας, η οποία παρίσταται ως πολιτικώς ενάγουσα κατά τα ανωτέρω και η οποία, αφού ρωτήθηκε για την ταυτότητά της κ.λπ., αποκρίθηκε ότι ονοµάζεται : Κ. Ε. του Η. και της Α., ετών, που γεννήθηκε το.. στην Αθήνα και κατοικεί στ Π. (οδός Τ. αρ.), ικηγόρος, Ελληνίδα και Χριστιανή Ορθόδοξη και αφού εξετάστηκε χωρίς όρκο, σύµφωνα µε το άρθρο 221 δ του ΚΠ, σε συνδυασµό µε το άρθρο 213 παρ.1 ΣΠΚ, λόγω της ιδιότητάς της ως πολιτικώς εναγούσης, κατέθεσε ότι : Είµαι πρώην σύζυγος του κατηγορουµένου. Στις αρχές Ιανουαρίου του 2004 επιδόθηκε στον κ. Χ. επικυρωµένη απόφαση του Μονοµελούς Πρωτοδικείου Πειραιά µε επιταγή των διατροφών µε ασφαλιστικά µέτρα. Η κύρια αγωγή είχε γίνει πρωθύστερα. Έχει εκδοθεί και τελεσίδικη απόφαση που δεν έχει καθαρογραφεί ακόµα. Κατά το επίµαχο διάστηµα, παρ ό,τι γνώριζε την απόφαση, δεν κατέβαλε το ποσό για το γιο µας, ούτε τη διατροφή εµού της ιδίας. Η πολιτική αγωγή είναι και για τους δύο µας και ζητάµε το ελάχιστο ποσό των 29,34 Ευρώ για τον καθέναν µας, µε επιφύλαξη επιπλέον ποσού στα πολιτικά δικαστήρια. Προτάσσω το δικαίωµα του ανηλίκου ως µητέρα του. Οι διατροφές καταβάλλονται µέσω τραπεζικού λογαριασµού, λόγω της σφοδρής αντιδικίας που είχα µε τον κατηγορούµενο αλλά και των συχνών µεταθέσεων αυτού. Είναι ασυνεπής και αφερέγγυος. Είναι ένας αδιάφορος πατέρας. Εγκατέλειψε τη συζυγική στέγη όταν το µωρό ήταν µόλις δεκαοχτώ ηµερών. ιατηρούσε εξωσυζυγική σχέση µε µια Ουκρανή καλλιτέχνιδα. Κατέβαλλε διάφορα ποσά το επίµαχο διάστηµα. Τα οφειλόµενα χρήµατα τα κατέβαλε το Μάιο του 2005 διά χειρός της αδελφής του όχι οικειοθελώς αλλά µετά από κατάσχεση ακινήτου, η οποία έγινε µετά από πρόγραµµα πλειστηριασµού. Στις 20-5-2005 πήρα τα χρήµατα µε καθυστέρηση λίγων µηνών. εν ήταν ποτέ συνεπής ο κατηγορούµενος στις διατροφές. Η προηγούµενη απόφαση που είχα ήταν συµβιβαστική και γι αυτό δεν έκανα µήνυση νωρίτερα. Πλήρωνα 365 Ευρώ για το ενοίκιο του σπιτιού. Πήρα άδεια ασκήσεως επαγγέλµατος το 2003. ε δουλεύω ως δικηγόρος. Ζήτησα εργασία και δουλεύω µε έδρα το σπίτι µου για να µεγαλώνω παράλληλα και το παιδί. Το 2003 τα έξοδα ήταν 3000 Ευρώ, το 2004 είχαν αυξηθεί σε 4000 Ευρώ και το 2006 ανέρχονταν σε 6000 Ευρώ. Ο Η. παρακολουθούσε ιδιωτικό

Αριθµ. Αποφ. 2145/2006 3 σταθµό, όπου πλήρωνα δίδακτρα 350-400 Ευρώ. εν ήταν είδος πολυτελείας αλλά µε βόλευε το ωράριο. Οι γονείς µου µένουν στο µόνιµα, είναι εργάτες και, ως εκ τούτου, δεν έχω άνθρωπο να µου κρατήσει το παιδί. Ο κατηγορούµενος ήξερε την οικονοµική µου κατάσταση, καθώς το 2002 ήµουν ακόµα ασκούµενη. Είχα αφήσει τη δουλειά για να τον ακολουθήσω. Επέστρεψα το 2000. εν ήταν όµως δυνατό να µείνω µόνιµα στο. Επιλέξαµε λοιπόν ως τόπο διαµονής την Αθήνα. Το διάστηµα εκείνο του επέδωσα αρκετά εξώδικα. Η αλήθεια είναι ότι δε µ αρέσει να βρίσκοµαι στα ικαστήρια. Το επίµαχο διάστηµα έµενε στο και δεν είχε έξοδα ενοικίου, ενώ το 2003 αγόρασε και καινούριο αυτοκίνητο. Το Μάρτιο δε του 2004 πήρε διαµέρισµα αξίας 100.000 Ευρώ, το οποίο δε χρησιµοποίησε ως οικία του. Το παραχώρησε στην αδελφή του και έµενε στους γονείς του. Βάρυνε, εποµένως, το µισθό του κατά 750 Ευρώ από το Ταµείο Παρακαταθηκών και ανείων. Η οικογενειακή του κατάσταση τώρα έχει ως εξής : συµβιώνει µε µια κυρία ονόµατι Π., µε την οποία έχει αποκτήσει δύο εξώγαµα παιδιά. Υπέγραψε το Μάιο του 2004 συµφωνητικό. ε µου έχει αποδείξει καµµία αδυναµία να καταβάλει τα χρήµατα. Είχε συνηγόρους. Του έχω στείλει πάνω από δέκα εξώδικα. Η συµβία του είχε δικό της σπίτι και έµενε εδώ. Ήταν δικαιολογία ότι η συµβία του θα έπαιρνα ως εκπαιδευτικός µετάθεση στο Β.. Λόγω του ύψους των διδάκτρων που έπρεπε να καταβάλλω κάθε µήνα στον παιδικό σταθµό, έδινα ό,τι έπαιρνα από τον κατηγορούµενο. Από τέλη Σεπτεµβρίου έως τις αρχές Οκτωβρίου η διευθύντρια έκανε µεγάλη υποµονή. Στο εξώδικο ήδη είχα πει ότι αναγκάζοµαι να δέχοµαι τη βοήθεια των γονιών µου. Ήµουν ασυνεπής ως προς τη φύλαξη του παιδιού. Από δικά µου έσοδα προσπαθούσα να καλύψω τις τρέχουσες ανάγκες ενώ έπρεπε να πληρώνω και τους µηνιαίους λογαριασµούς του σπιτιού. Κάθε µήνα κατέβαλλαν τη διαφορά της διατροφής του κατηγορουµένου. έχτηκα υλική βοήθεια από µία φίλη µου, η οποία κρατούσε το παιδί και µε βοηθούσε στα ψώνια. Το ίδιο και ο συνήγορός µου, κ. Φ.. Έκανα «αγγαροδουλειές» για να µη φανεί ως δανεισµός. Τέθηκε θέµα επίσης και στο ικηγορικό Σύλλογο Π. γιατί έπαιρνα µαζί µου το παιδί. Με ρώτησαν γιατί το παίρνω µαζί µου. Προθυµοποιήθηκαν µάλιστα να µε βοηθήσουν αλλά, λόγω αξιοπρέπειας, δεν το δέχτηκα. ανειζόµουν µικροποσά ακόµα και από το συνήγορό µου, κ. Φ., για την ικανοποίηση των ιδιωτικών µου αναγκών. Ο κατηγορούµενος έχει αποµακρυνθεί τόσο από τους κοινούς µας γνωστούς και τους συµµαθητές του όσο και από το νονό του παιδιού. Από το 2003 που θέλησε να δει το παιδί του, έχει να επισκεφθεί το σπίτι που µέναµε. Εξέφρασε τη συµπάθειά του για το µίσθιο. Έπαιρνα τηλέφωνο τη δικηγόρο του για να της θυµίσω τη διατροφή, η οποία τελικά πήγαινε στον παιδικό σταθµό. Τότε, το 2003, µου είπε ότι δουλεύει ως ασφαλιστής σε τράπεζα. Ως περιουσιακό στοιχείο έχει το σπίτι, που είναι καινούρια µάλιστα κατασκευή. Πριν ένα χρόνο απεβίωσε ο πεθερός µου και, καθόσον γνωρίζω, δεν έχουν αποποιηθεί την κληρονοµιά. Εγώ δεν είχα επικοινωνία µε τα πεθερικά µου. Εξαφανίστηκαν µαζί µε τον κατηγορούµενο. Με το νονό του µόνο έχω επαφές. Ο γάµος µας κράτησε µόνο δύο χρόνια. Το Μάρτιο του 2004 αγόρασε σπίτι σε πολυκατοικία, αφού του είχε πρώτα επιδοθεί απόφαση ασφαλιστικών µέτρων. Σύµφωνα µε το Φύλλο Μισθοδοσίας του, ο πρώην σύζυγός µου έπαιρνε 1200 Ευρώ. Θα έπρεπε, εποµένως, να ζει µε τα υπόλοιπα από το ποσό του δανείου, γεγονός που µου φαίνεται αδύνατο. Θεωρώ λοιπόν ότι υπάρχουν και άλλα εισοδήµατα, τα οποία αποκρύπτει. ιέµενε στους δικούς του και χωρίς έξοδα µετακίνησης καθώς υπηρετούσε σε µονάδα του Β., η οποία ήταν πολύ κοντά στο σπίτι τους. Αγόρασε το σπίτι πριν από το επίµαχο διάστηµα του χρέους. Το έχει κρατήσει στο όνοµά του, δεν το έχει γράψει στο παιδί. Προσωπική επαφή µαζί µας δεν ήθελε. Από το 1998 έως το 2000 ήταν µαζί µου και από το 2000 έως το 2002 ήταν µε µία Ουκρανή, ενώ από το 2002 και µετά είναι µε τη νυν σύζυγό του, µε την οποία

Αριθµ. Αποφ. 2145/2006 4 έχει αποκτήσει δύο παιδιά. Αυτούς τους έξι µήνες από τον Οκτώβριο του 2005 έως το Μάιο του 2006 ήταν συνεπής. Από τις 3-9-2006 έχει λήξει η διατροφή και έχει βγει νέα διατροφή. Κάποιο διάστηµα πριν την οριστική απόφαση φαινόµουν να του οφείλω κάποιο ποσό. Μεταξύ προσωρινής, οριστικής και εφετειακής αποφάσεως έβγαινε µια διαφορά στα ποσά. Όλο αυτό το διάστηµα ήταν ασυνεπής. Γίνεται µνεία ότι η µάρτυς ενεχείρισε στον Πρόεδρο την υπ αριθµ. 1225/3-9- 2003 Γ Βιβλίο Έκθεση Επίδοσης αντιγράφου της από 28-7-2003 (τακτικής) αγωγής ενώπιον του Μονοµελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς (Τµήµα ιατροφών) στον κατηγορούµενο που διενεργήθηκε από την ικαστική Επιµελήτρια Χ. Λ. Σ., την υπ αριθµ. 4144/2005 Απόφαση του Μονοµελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς ( ιαδικασία διαφορών για διατροφή και επιµέλεια τέκνων), τη µη καθαρογραµµένη απόφαση που εξεδόθη ύστερα από την από 18-10-2005 έφεση που άσκησε η Κ. Ε., προσβάλλοντας την υπ αριθµ. 4144/2005 οριστική απόφαση του Μονοµελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, το Αντίγραφο του υπ αριθµ. 201/65114149 Λογαριασµού της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος / Κατάστηµα Βόλου επ ονόµατι της Κ. Ε., την υπ αριθµ. 4083/26-4-2005 Περίληψη της Κατασχετήριας Έκθεσης ακίνητης περιουσίας του κατηγορουµένου, την από 19-7-2004 Επιστολή του παιδικού σταθµού K.P., την από 20-5-2005 απόδειξη, το υπ αριθµ. Φ.454.1/95/723245/Σ.411/17-12- 2004 έγγραφο του ΓΕΣ/Γραφείο ικαστικού-νοµοθετικού µε θέµα «Γνωµοδοτήσεις», το Αναλυτικό Φύλλο Μισθοδοσίας του κατηγορουµένου και την υπ αριθµ. 4079 Έκθεση Αναγκαστικής Κατάσχεσης Ακίνητης Περιουσίας του κατηγορουµένου, τα οποία ο Πρόεδρος, αφού ανέγνωσε, έθεσε στη δικογραφία. Η παραπάνω µάρτυς, αφού εξετάσθηκε προφορικά, παρέµεινε στο ακροατήριο, ο δε Πρόεδρος, µετά την εξέτασή της, έδωσε το λόγο στον Εισαγγελέα, στη ικαστή, στο Στρατοδίκη, στο συνήγορο της πολιτικής αγωγής και στον κατηγορούµενο, για να απευθύνουν, αν έχουν, ερωτήσεις σε αυτήν. Η µάρτυς απάντησε όπως αναφέρεται στην ως άνω κατάθεσή της. Μετά την εξέταση της µάρτυρος, ο Πρόεδρος ρώτησε τον Εισαγγελέα και τον κατηγορούµενο αν έχουν να αναφέρουν εναντίον της µάρτυρος ή εναντίον της µαρτυρίας της οτιδήποτε µπορεί να καθορίσει ακριβέστερα την αξιοπιστία της και συντείνει στην αποκάλυψη της αλήθειας και αν επιθυµούν να προβούν σε δηλώσεις ή εξηγήσεις σχετικά µε τη µαρτυρική της κατάθεση και αυτοί απάντησαν αρνητικά. Επιπλέον δε, ο Πρόεδρος ρώτησε τον κατηγορούµενο εάν έχει να παρατηρήσει ή να υπενθυµίσει κάτι. Έπειτα, ο Πρόεδρος ανέγνωσε την από 15-2-2005 µήνυση της Κ. Ε. ενώπιον του Εισαγγελέα του Στρατοδικείου Αθηνών, την από 6-10-2003 αίτηση ενώπιον του Μονοµελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς (Τµήµα Ασφαλιστικών Μέτρων) καθώς και την υπ αριθµ. 1434/16-10-2003 Έκθεση Επίδοσης Γ Βιβλίο της ανωτέρω αίτησης στον κατηγορούµενο που διενεργήθηκε από τη ικαστική Επιµελήτρια Βόλου Χ. Λ. Σ., την υπ αριθµ. 181/13-1-2004 απόφαση του Μονοµελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς ( ιαδικασία Ασφαλιστικών Μέτρων) καθώς και την υπ αριθµ. 1858/19-1- 2004 Έκθεση Επίδοσης Γ Βιβλίο της ανωτέρω απόφασης στον κατηγορούµενο που διενεργήθηκε από τη ικαστική Επιµελήτρια Βόλου, Χ. Λ. Σ., την από 28-7-2003 (τακτική) αγωγή της Κ. κατά του κατηγορουµένου ενώπιον του Μονοµελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς (Τµήµα ιατροφών), την από 6-9-2004 εξώδικη δήλωση - κλήση - διαµαρτυρία της Κ. καθώς και την υπ αριθµ. 2892/15-9-2004 Έκθεση Επίδοσης Γ Βιβλίο της ανωτέρω στον κατηγορούµενο που διενεργήθηκε από τη

Αριθµ. Αποφ. 2145/2006 5 ικαστική Επιµελήτρια Βόλου, Χ. Λ. Στυλιανή, το υπ αριθµ. 21.198/16-3-2004 αντίγραφο συµβολαίου πώλησης οριζοντίου ιδιοκτησίας της συµβολαιογράφου Σ. Γ. Ψ. καθώς και το ΑΦΜ του κατηγορουµένου. Μετά, ο Πρόεδρος κάλεσε τον κατηγορούµενο να απολογηθεί για την εις βάρος του κατηγορία, αυτός δε απολογήθηκε όπως παρακάτω : Η ιστορία ξεκίνησε από παλιά. «Μου είχαν φάει» όλα τα λεφτά της µισθοδοσίας που είχα βγάλει κατά τη διάρκεια της υπηρεσίας µου στην Κύπρο. Το Μάιο του 2004 µε συµφωνητικό έπρεπε να δίνω διατροφή. Από τον Ιανουάριο έως το Μάιο δεν είχα λεφτά να καταβάλω. Έκανα οικογένεια εκτός γάµου. Η κυρία έθεσε σκόπιµο να µου κάνει και κατάσχεση επί του ακινήτου που είχα πάρει µε δάνειο στο όνοµά µου. Χρησιµοποίησα κάθε ένδικο µέσο. Πήγα στο συνήγορο του πολίτη. Το Μάιο του 2005 έγινε ικαστήριο για να βλέπω το παιδί µου. Τα 500 Ευρώ κάθε µήνα τα έπαιρνα δανεικά από τους γονείς µου. Της χρωστάω 108 Ευρώ που της κατέβαλα τον Αύγουστο. ανειζόµουν και περίµενα να βγει µια πιο ευνοϊκή δικαστική απόφαση. εν είχα χρήµατα. Η αδελφή µου µου δίνει. Είχα κάνει αγωγή και είχα προσκοµίσει και τα σχετικά έγγραφα πως εγώ δε δουλεύω. εν έδινα χρήµατα γιατί δεν είχα και όχι γιατί δεν ήθελα. Πήρα τόκους 1000 Ευρώ, εξόφλησα την κ. Κ. και καθίσαµε µε τη δικηγόρο µου για να βρούµε λύση. Η κ. Κ. δε µιλούσε µε µένα αλλά µε τη δικηγόρο µου. Παρακαλώ να βλέπω το παιδί και µου το κρύβουν. εν πήγα στην Αστυνοµία. Πηγαίνω στον παιδικό σταθµό και κρύβοµαι πίσω από τα δέντρα για να το δω, απλώς δεν επικοινωνώ µαζί του. Η πρώην σύζυγός µου αγόρασε και αυτή σπίτι, έχοντας ετήσιο εισόδηµα ύψους 6000 Ευρώ. Μια τέτοια διατροφή ήταν δυσβάσταχτη για µένα. Έγινε δικαστήριο τον Οκτώβριο του 2004 κα η απόφαση βγήκε το Σεπτέµβριο του 2005. Τα έδωσα τα χρήµατα, απλώς περίµενα µήπως µε την απόφαση που θα έβγαινε, θα ήταν πιο λογική η διατροφή. Ήµουν συνεπέστατος µε το συµφωνητικό του Μαΐου του 2004 και µε το ποσό των 450 Ευρώ. εν είχα να καταβάλω το ποσό της διατροφής. Επρόκειτο να µου έδιναν λεφτά. Μου τα έδωσαν λοιπόν όλα µαζί γιατί δεν µπορούσα και ξεχρέωσα την κ. Κ.. Άργησε να βγει η απόφαση καθώς µεσολάβησε σχεδόν ένας χρόνος µέχρι να εκδοθεί. Είχα επικοινωνήσει µε τον παιδικό σταθµό και τους είπα οτιδήποτε πρόβληµα έχουν, να µου το πουν. εν είναι µόνο τα 1150 Ευρώ που έπρεπε να καταβάλω. Πληρώνω 200 περίπου Ευρώ για το µικρό µου γιο που είναι µόλις δύο ετών. Πήρα δάνειο για να αγοράσω κατοικία µε τη συµφωνία των γονιών µου ότι θα µε βοηθάνε οικονοµικά. Τα χρήµατα που έβγαλα στην Κύπρο «µου τα φάγανε». Όλους κι όλους τρεις µήνες δεν πλήρωσα. Το 2003 έκανα τη σχέση µε τη νέα µου συµβία. Μέχρι τον Οκτώβριο του 2004 πλήρωνα κανονικά τη διατροφή. Το πρώτο µου παιδί το έχω µόνο στα χαρτιά γιατί δεν το βλέπω. Ήταν ασφαλισµένο στο ταµείο του Στρατού και δε χρειαζόταν παρακολούθηση από ιδιώτες παιδιάτρους. Μετά την απολογία του κατηγορουµένου, ο Πρόεδρος του υπέβαλε ερωτήσεις και κατόπιν έδωσε το λόγο στον Εισαγγελέα, στη ικαστή και στο Στρατοδίκη για να απευθύνουν ερωτήσεις στον κατηγορούµενο ή να ζητήσουν διευκρινίσεις. Επίσης, ο Πρόεδρος έδωσε το λόγο στο συνήγορο πολιτικής αγωγής για να υποβάλει ερωτήσεις στον κατηγορούµενο µε τη µεσολάβηση του Προέδρου. Ο κατηγορούµενος απάντησε όπως αναφέρεται στην απολογία του. Στη συνέχεια, ο Πρόεδρος ρώτησε όλους τους ανωτέρω και τον κατηγορούµενο αν έχουν ανάγκη για κάποια συµπληρωµατική εξέταση ή διευκρίνιση και, αφού έλαβε από αυτούς αρνητική απάντηση, κήρυξε τη λήξη της αποδεικτικής διαδικασίας και έδωσε το λόγο στον Εισαγγελέα και στο συνήγορο πολιτικής αγωγής για να αγορεύσουν.

Αριθµ. Αποφ. 2145/2006 6 Ο Εισαγγελέας, αφού έλαβε το λόγο και ανέπτυξε την κατηγορία, πρότεινε όπως κηρυχθεί ο κατηγορούµενος ένοχος, κατά το κατηγορητήριο. Επιπλέον, πρότεινε να επιδικασθεί στους πολιτικώς ενάγοντες, Κ. Ε. και Χ. Η., το αιτηθέν χρηµατικό ποσό των είκοσι εννέα Ευρώ και τριάντα τεσσάρων λεπτών (29,34) για έκαστον εξ αυτών, ως χρηµατική ικανοποίηση για την ηθική βλάβη που υπέστησαν αµφότεροι από την πράξη, για την οποία ο κατηγορούµενος παραπέµφθηκε να δικαστεί. Ο συνήγορος της πολιτικής αγωγής, αφού έλαβε το λόγο από τον Πρόεδρο, ζήτησε να κηρυχθεί ο κατηγορούµενος ένοχος, κατά το κατηγορητήριο. Ο κατηγορούµενος, όταν τον ρώτησε ο Πρόεδρος αν έχει να προσθέσει κάτι για την υπεράσπισή του, απάντησε αρνητικά. Κατόπιν, ο Πρόεδρος κήρυξε το τέλος της συζητήσεως. Αφού το ικαστήριο διασκέφθηκε σύµφωνα µε το νόµο, µυστικά επί της έδρας, µε παρούσα τη Γραµµατέα, κατάρτισε και ο Πρόεδρος δηµοσίευσε αµέσως την απόφαση του ικαστηρίου, η οποία έχει ως εξής : Ι. Σύµφωνα µε την διάταξη του άρθρου 358 του ΠΚ, όποιος κακόβουλα παραβιάζει την υποχρέωση διατροφής που του την έχει επιβάλει ο νόµος και έχει αναγνωρίσει, έστω και προσωρινά, το δικαστήριο, µε τρόπο τέτοιο ώστε ο δικαιούχος να υποστεί στερήσεις ή να αναγκαστεί να δεχθεί βοήθεια άλλων, τιµωρείται µε φυλάκιση µέχρι ενός έτους. Το υπό του άρθρου αυτού προβλεπόµενο και τιµωρούµενο έγκληµα είναι έγκληµα διαρκές και γνήσιας παραλείψεως (Τούση Γεωργίου, ΕρµΠοινΚωδ, τόµος Β,σελ. 930). Για τη στοιχειοθέτηση του εγκλήµατος αυτού απαιτούνται αντικειµενικά τα εξής : α) Παράλειψη της υποχρεώσεως του υπαιτίου να εκπληρώσει την υποχρέωσή του να καταβάλλει διατροφή στον δικαιούµενο αυτήν. β) Η υποχρέωση της διατροφής να πηγάζει από το νόµο και όχι από κάποιο άλλο λόγο (σύµβαση, διαθήκη ή αδικοπραξία). Από τον ΑΚ αναγνωρίζεται υποχρέωση - και αντίστοιχα δικαίωµα διατροφής - στις περιπτώσεις των άρθρων 1485-1491(διατροφή ανιόντων κατιόντων), 1391-1392 (διατροφή συζύγων), 1492 (διατροφή αδελφών), 1586 (διατροφή υιοθετήσαντος και θετού τέκνου). γ) Η περί διατροφής υποχρέωση να έχει αναγνωρισθεί µε δικαστική απόφαση, έστω και προσωρινή, η οποία να έχει περιβληθεί εκτελεστότητας και να είναι ισχυρή, στοιχείο που υπόκειται στον παρεµπίπτοντα έλεγχο του ποινικού δικαστή (άρθρο 60 ΚΠ ). Στις περιπτώσεις της προσωρινής δικαστικής αναγνώρισης της προς διατροφή υποχρεώσεως (µε τη διαδικασία των ασφαλιστικών µέτρων) θα πρέπει, για να διατηρηθεί σε ισχύ η προσωρινή απόφαση επί της διατροφής, να ασκηθεί η σχετική κύρια αγωγή, εντός του κατ άρθρο 693 και 729 παρ. 5 ΚΠολ οριζοµένου χρόνου, άλλως παύει δια τον εφεξής χρόνο αυτοδικαίως η ισχύς αυτής (ΑΠ 77/64, ΠοινΧρ Ι 285, ΑΠ 29/67, ΠοινΧρ ΙΖ 283). Εφόσον πάντως ασκηθεί εµπρόθεσµα η κύρια αγωγή, η προσωρινή απόφαση εξακολουθεί να ισχύει µέχρις δηµοσιεύσεως οριστικής αποφάσεως επί της κύριας αγωγής (άρθρο 730 παρ. 1 του Κπολ ). Πάντως εάν η δικαστική απόφαση, που αναγνωρίζει τη διατροφή έπαυσε να ισχύει αυτοδικαίως ή για άλλο λόγο, δεν τελείται το έγκληµα για διατροφή µεταγενέστερου χρόνου, υφίσταται όµως για διατροφή προγενέστερου χρόνου (ΑΠ 526/74, ΠοινΧρ Κ 766).

Αριθµ. Αποφ. 2145/2006 7 δ) Ο δικαιούχος της διατροφής (παθητικό υποκείµενο της διατροφής), ως αποτέλεσµα της παραβιάσεως της, να περιήλθε σε κατάσταση τέτοια, ώστε εκτέθηκε σε στερήσεις, από τη µη ικανοποίηση βασικών βιοτικών αναγκών (µε βάση τον δικαστικά αναγνωρισµένο τρόπο ζωής αυτού, χωρίς πάντως να απαιτείται να περιήλθε σε κατάσταση απορίας) και να αναγκάστηκε να δεχθεί τη βοήθεια άλλων προσώπων (είτε µη υπόχρεων σε διατροφή, από φιλανθρωπία, φιλία ή συγγένεια, είτε υπόχρεων σε διατροφή σε απώτερο όµως βαθµό). Υποκειµενικά απαιτείται δόλος, δηλαδή γνώση της υπάρχουσας υποχρέωσης προς διατροφή και θέληση παραβιάσεώς της, µε τη συνείδηση ότι η παράλειψη θα περιαγάγει τον δικαιούχο σε στερήσεις ή θα τον αναγκάσει να δεχθεί τη βοήθεια άλλων. Επιπλέον, όµως, απαιτείται η παράλειψη της υποχρεώσεως για διατροφή να έγινε µε κακοβουλία του δράστη, δηλαδή να υπάρχει από κακεντρέχεια και ηθεληµένα σκοπός αντιστρατεύσεώς του προς την υποχρέωσή του αυτή, προκειµένου να στερηθεί ο δικαιούχος απ ό,τι χρειάζεται για να ζήσει. Η κακοβουλία, εποµένως, αποτελεί ένα επιπρόσθετο υποκειµενικό στοιχείο, αναγόµενο στα κίνητρα του δράστη, άνευ της συνδροµής του οποίου δεν µπορεί να θεµελιωθεί υποκειµενικά το αδίκηµα (Τούση -Γεωργίου, ΕρµΠοινΚωδ, Β τόµος, σελ.932 και Μαγκάκης, Τα εγκλήµατα περί την γενετήσιον και οικογενειακή ζωή, σελ.213). Χρόνος τελέσεως του εγκλήµατος αυτού, όπως συνάγεται από το άρθρο 17 ΠΚ, είναι το χρονικό διάστηµα από της (για πρώτη φορά, εν όλω ή εν µέρει) παραλείψεως της οφειλόµενης ενέργειας καταβολής της επιδικασθείσας διατροφής, συνεπεία της οποίας δηµιουργείται και διατηρείται δολίως από το δράστη η παράνοµη κατάσταση, µέχρι λήξεως της κατάστασης αυτής δια της εξ ολοκλήρου καταβολής της επιδικασθείσας διατροφής, οπότε παύει η πραγµάτωση του εγκλήµατος (Α. Μπουρόπουλου, ΕρµΠοινΚωδ, τόµος Α, σελ. 44 και 47, Ν. Χωραφά, Ποινικό ίκαιο, 1978, σελ. 163 και 423). Κατά συνέπεια, εάν από το ικαστήριο αναγνωρίστηκε η υποχρέωση καταβολής κατά µήνα ορισµένου χρηµατικού ποσού προς διατροφή του δικαιούχου, η παράλειψη εκπληρώσεως από το δράστη της υποχρεώσεως αυτής κάθε µήνα (συντρεχόντων και των λοιπών στοιχείων) δεν µπορεί να αποτελέσει επί µέρους πράξη εξακολουθούντος εγκλήµατος παραβιάσεως της προς διατροφή υποχρεώσεως, διότι µε αυτήν δε δηµιουργείται νέα παράνοµη κατάσταση, αλλά παρατείνεται (συνεχίζεται) η εκ της µη καταβολής, κατά τον πρώτο µήνα και καθ έκαστον προηγούµενο µήνα, υφιστάµενη κατάσταση πραγµατοποιούµενης έτσι, δια των συνεχών τούτων παραλείψεων αδιακόπως, της αντικειµενικής υπόστασης ενός και µόνο εγκλήµατος. Επίσης, πρέπει να σηµειωθεί ότι, όπως συµβαίνει, σύµφωνα µε την κρατούσα άποψη, επί όλων των διαρκών εγκληµάτων, στην περίπτωση κατά την οποία ο υπόχρεος δεν προβαίνει σε καµµία ολοκληρωτική καταβολή της επιδικασθείσας οφειλής, η συνέχιση της πραγµατώσεως της αντικειµενικής υποστάσεως του εγκλήµατος της παραβιάσεως της προς διατροφή υποχρεώσεως διακόπτεται, είτε δια της επιδόσεως στον εγκαλούµενο του κλητηρίου θεσπίσµατος (στην περίπτωση της δι απευθείας κλήσεως παραποµπής), είτε δια της κλήσεως τούτου προς απολογία, σε τρόπο ώστε η περαιτέρω συνέχιση αυτής µετά τη γνώση από τον εγκαλούµενο της εις βάρος του κινηθείσας ποινικής διώξεως, να αποτελεί νέα πράξη, για την οποία απαιτείται νέα ποινική δίωξη. Και τούτο διότι στο αντικείµενο της δίκης ανήκουν µόνο τα µέχρι της εγέρσεως της ποινικής διώξεως πραγµατικά περιστατικά, η δε µετά αυτήν εµµονή του δράστη στη συνέχιση της πραγµατώσεως του εγκλήµατος, συνιστά

Αριθµ. Αποφ. 2145/2006 8 νέα εκδήλωση της προς τούτο βουλήσεώς του, δηλαδή νέα πράξη (ΑΠ 998/81, ΠοινΧρ ΛΒ σελ.283, µε τη σχετική πρόταση του Αντεισαγγελέα Λ. Παπακαρυά και τις εκεί παραποµπές). ΙΙ. Επειδή, στην προκειµένη περίπτωση, από την κύρια επ ακροατηρίω διαδικασία και συγκεκριµένα από την κατάθεση της νοµίµως εξετασθείσας στο ακροατήριο πολιτικώς ενάγουσας Κ. Ε., την από 15-2-2005 µήνυση της Κ. Ε. ενώπιον του Εισαγγελέα Στρατοδικείου Αθηνών, την από 6-10-2003 αίτηση ενώπιον του Μονοµελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς (Τµήµα Ασφαλιστικών Μέτρων) καθώς και την υπ αριθµ. 1434/16-10-2003 Έκθεση Επίδοσης Γ Βιβλίο της ανωτέρω αίτησης στον κατηγορούµενο που διενεργήθηκε από τη ικαστική Επιµελήτρια Βόλου Χ. Λ. Σ., την υπ αριθµ. 181/13-1-2004 απόφαση του Μονοµελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς ( ιαδικασία Ασφαλιστικών Μέτρων) καθώς και την υπ αριθµ. 1858/19-1-2004 Έκθεση Επίδοσης Γ Βιβλίο της ανωτέρω απόφασης στον κατηγορούµενο που διενεργήθηκε από τη ικαστική Επιµελήτρια Βόλου, Χ. Λ. Σ., την από 28-7-2003 (τακτική) αγωγή της Κ. κατά του κατηγορουµένου ενώπιον του Μονοµελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς (Τµήµα ιατροφών), την από 6-9-2004 εξώδικη δήλωση - κλήση - διαµαρτυρία της Κ. καθώς και την υπ αριθµ. 2892/15-9- 2004 Έκθεση Επίδοσης Γ Βιβλίο της ανωτέρω στον κατηγορούµενο που διενεργήθηκε από τη ικαστική Επιµελήτρια Βόλου, Χ. Λ. Σ., το υπ αριθµ. 21.198/16-3-2004 αντίγραφο συµβολαίου πώλησης οριζοντίου ιδιοκτησίας της συµβολαιογράφου Σ. Γ. Ψ. και το ΑΦΜ του κατηγορουµένου καθώς και τα έγγραφα που ενεχείρισε η πολιτικώς ενάγουσα κατά την επ ακροατηρίω διαδικασία, ήτοι την υπ αριθµ. 1225/3-9-2003 Γ Βιβλίο Έκθεση Επίδοσης αντιγράφου της από 28-7- 2003 (τακτικής) αγωγής ενώπιον του Μονοµελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς (Τµήµα ιατροφών) στον κατηγορούµενο που διενεργήθηκε από τη ικαστική Επιµελήτρια, Χ. Λ. Σ., την υπ αριθµ. 4144/2005 Απόφαση του Μονοµελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς ( ιαδικασία διαφορών για διατροφή και επιµέλεια τέκνων), τη µη καθαρογραµµένη απόφαση που εξεδόθη ύστερα από την από 18-10-2005 έφεση που άσκησε η Κ., προσβάλλοντας την υπ αριθµ. 4144/2005 οριστική απόφαση του Μονοµελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, το Αντίγραφο του υπ αριθµ. 201/65114149 Λογαριασµού της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος / Κατάστηµα Βόλου επ ονόµατι της Κ. Ειρήνης, την υπ αριθµ. 4083/26-4-2005 Περίληψη της Κατασχετήριας Έκθεσης ακίνητης περιουσίας του κατηγορουµένου, την από 19-7-2004 Επιστολή του παιδικού σταθµού K. P., την από 20-5-2005 απόδειξη, το υπ αριθµ. Φ.454.1/95/723245/Σ.411/17-12-2004 έγγραφο του ΓΕΣ / Γραφείο ικαστικού- Νοµοθετικού µε θέµα «Γνωµοδοτήσεις», το Αναλυτικό Φύλλο Μισθοδοσίας του κατηγορουµένου, την υπ αριθµ. 4079 Έκθεση Αναγκαστικής Κατάσχεσης Ακίνητης Περιουσίας του κατηγορουµένου, σε συνδυασµό και συνεκτίµηση µε την απολογία του κατηγορουµένου, προέκυψαν τα ακόλουθα κρίσιµα και ουσιώδη πραγµατικά περιστατικά : Ο κατηγορούµενος είχε τελέσει την. νόµιµο γάµο µε την Κ. Ε., από τον οποίο απέκτησαν ένα παιδί, ονόµατι Η., γεννηθέν στο την.. Επειδή όµως ο κατηγορούµενος εγκατέλειψε την κοινή συζυγική τους κατοικία, η έγγαµη συµβίωση του ζεύγους διεκόπη την 6-9-2000 ενώ ο κατηγορούµενος την 20-11-2000 κατέθεσε ενώπιον του Πρωτοδικείου Σάµου αγωγή διαζυγίου (βλ. την από 28-7-2003 Αγωγή Ενώπιον του Μονοµελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς (Τµήµα ιατροφών) της Κ. Ε., σελ. 4). Εν τέλει, όµως, η λύση του γάµου τους επήλθε συναινετικά κατά τη διαδικασία της εκούσιας δικαιοδοσίας, σύµφωνα µε την υπ αριθµ. 211/6-5-2003 απόφαση του Μονοµελούς Πρωτοδικείου Βόλου (βλ. σελ. 2 της υπ αριθµ. 181/2004

Αριθµ. Αποφ. 2145/2006 9 του Μονοµελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς που εξεδόθη κατά τη ιαδικασία Ασφαλιστικών Μέτρων). Σύµφωνα δε µε την υπ αριθµ. 102/2002 απόφαση του Μονοµελούς Πρωτοδικείου Βόλου, η άσκηση της επιµέλειας του ανηλίκου τέκνου τους ανατέθηκε στη µητέρα του Κ. Ε. (βλ. σελ. 2 της υπ αριθµ. 4144/2005 απόφασης του Μονοµελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς). Στην υπό κρίση υπόθεση η Κ. προσέφυγε στα πολιτικά δικαστήρια, καταθέτοντας την από 6-10-2003 αίτηση ενώπιον του Μονοµελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς κατά τη διαδικασία των Ασφαλιστικών Μέτρων, αιτούµενη διατροφή της ιδίας και του ανηλίκου τέκνου τους και, βάσει αυτής, εξεδόθη η υπ αριθµ. 181/13-1- 2004 απόφαση του Μονοµελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς ( ιαδικασία Ασφαλιστικών Μέτρων), σύµφωνα µε την οποία ο κατηγορούµενος ήταν υποχρεωµένος να καταβάλλει µηνιαίως στην Κ. ως προσωρινή διατροφή της ιδίας το χρηµατικό ποσό των ογδόντα οκτώ (88) Ευρώ και το χρηµατικό ποσό των τετρακοσίων πενήντα (450) Ευρώ για λογαριασµό του ανηλίκου τέκνου τους για το χρονικό διάστηµα από την επίδοση της αίτησης και εφεξής και νοµιµοτόκως από την καθυστέρηση κάθε µηνιαίας δόσης. Εν τω µεταξύ, η Κ. είχε ήδη προβεί σε κατάθεση της από 28-7-2003 κυρίας αγωγής σε βάρος του κατηγορουµένου ενώπιον του Μονοµελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς (Τµήµα ιατροφών) για την επιδίκαση διατροφής της ιδίας και του ανηλίκου τέκνου τους, που επεδόθη στον κατηγορούµενο την 3-9-2003 (βλ. την υπ αριθµ. 1225/3-9-2003 Γ Βιβλίο Εκθεση Επίδοσης αντιγράφου της από 28-7- 2003 κυρίας αγωγής ενώπιον του Μονοµελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς (Τµήµα ιατροφών) στον κατηγορούµενο που διενεργήθηκε από την ικαστική Επιµελήτρια Βόλου Χ. Λ. Σ.). Βάσει της ανωτέρω κυρίας αγωγής, εξεδόθη η υπ αριθµ. 4144/6-10-2004 απόφαση του Μονοµελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, που δηµοσιεύθηκε στις 1-9-2005 και, εν συνεχεία, εφεσιβλήθηκε από την Κ.. Έτσι, εξεδόθη η υπ αριθµ. 453/4-5-2006 Εφετειακή απόφαση που δηµοσιεύτηκε την 23-5-2006 (βλ. την υπ αριθµ. 453/2006 µη καθαρογραµµένη απόφαση που ενεχείρισε η Κ.). Εποµένως, ο κατηγορούµενος βάσει της υπ αριθµ. 181/2004 απόφασης του Μονοµελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς ( ιαδικασία Ασφαλιστικών Μέτρων) - εφόσον η κυρία αγωγή ασκήθηκε και επιδόθηκε στον κατηγορούµενο εντός του κατ άρθρο 693 και 729 παρ. 5 ΚΠολ οριζοµένου χρόνου - ήταν υποχρεωµένος από την ηµεροµηνία της επιδόσεως της ανωτέρω απόφασης (ήτοι την 19-1-2004) να καταβάλλει µηνιαίως ως διατροφή για το χρονικό διάστηµα από την επίδοση της αίτησης ασφαλιστικών µέτρων (ήτοι 16-10-2003) µέχρι τη λήξη της ισχύος της ανωτέρω απόφασης (ήτοι µέχρι τη δηµοσίευση οριστικής απόφασης σύµφωνα µε το άρθρο 730 ΚΠολ και, εν προκειµένω, τη δηµοσίευση της υπ αριθµ. 4144/6-10-2004 απόφασης του Μονοµελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, που δηµοσιεύθηκε στις 1-9-2005, στην πρώην σύζυγό του Κ. το συνολικό χρηµατικό ποσό των πεντακοσίων τριάντα οκτώ (538) Ευρώ (δηλ. ως προσωρινή διατροφή της ιδίας το χρηµατικό ποσό των ογδόντα οκτώ (88) Ευρώ και το χρηµατικό ποσό των τετρακοσίων πενήντα (450) Ευρώ για λογαριασµό του ανηλίκου τέκνου τους). Την 15-2-2005, όµως, η Κ. Ε. κατέθεσε µήνυση ενώπιον του Εισαγγελέα του Στρατοδικείου Αθηνών σε βάρος του κατηγορουµένου, ισχυριζόµενη ότι ο τελευταίος, κατά παράβαση της ανωτέρω υπ αριθµ. 181/2004 προσωρινά εκτελεστής απόφασης κατά τους µήνες Οκτώβριο, Νοέµβριο και εκέµβριο του 2004 καθώς και Ιανουάριο του 2005, δεν κατέβαλε το συνολικό χρηµατικό ποσό των δύο χιλιάδων εκατόν πενήντα δύο (2152) Ευρώ [(88+450)Χ4], αλλά από κακοβουλία προέβη σε

Αριθµ. Αποφ. 2145/2006 10 µερικές καταβολές συνολικού χρηµατικού ποσού ύψους χιλίων εκατόν πενήντα (1150) Ευρώ για τη διατροφή της πρώην συζύγου του και του ανήλικου τέκνου τους, παρά το γεγονός ότι είχε την οικονοµική δυνατότητα να το πράξει, µε αποτέλεσµα οι ανωτέρω δικαιούχοι της διατροφής να περιέλθουν σε στερήσεις και να εξαναγκασθούν να δεχθούν τη βοήθεια άλλων. Ο κατηγορούµενος, απολογούµενος ενώπιον του ικαστηρίου, ισχυρίστηκε ότι κατά το υπό κρίσιν χρονικό διάστηµα αδυνατούσε οικονοµικά να εκπληρώσει την υποχρέωση του προς διατροφή. Υποστήριξε ότι ήταν ασυνεπής µε την καταβολή της διατροφής κατά τους µήνες που αναφέρονται στο κατηγορητήριο καθώς δε διέθετε χρήµατα, αναφέροντας χαρακτηριστικά ως δυσβάστακτο το εν λόγω ποσό, στο οποίο κατάφερνε να αντεπεξέλθει ύστερα από δανεισµό των γονέων του και της αδελφής του. Συγκεκριµένα, ο κατηγορούµενος ισχυρίστηκε ότι η πρώην σύζυγός του Κ. είχε αναλώσει ολοσχερώς το χρηµατικό ποσό που εκείνος είχε εξοικονοµήσει κατά τη διάρκεια της υπηρεσίας του στην Κύπρο. Ένας λόγος επιπλέον που συνέτεινε στην αδυναµία του να είναι συνεπής στην πληρωµή της διατροφής υπήρξε το γεγονός ότι το εν λόγω χρονικό διάστηµα απέκτησε έτερο τέκνο εκτός γάµου, γεγονός που αποτελούσε επιπλέον χρηµατική επιβάρυνση για τον ίδιο. Παράλληλα, ήταν επιβαρηµένος µε την αποπληρωµή των δόσεων δανείου που είχε λάβει από το ταµείο Παρακαταθηκών και ανείων, προκειµένου να αγοράσει διαµέρισµα στην πόλη του Βόλου στο οποίο διαµένει η αδελφή του χωρίς να του καταβάλλει µίσθιο. Εξ αυτών των λόγων, ανέφερε ότι ανέµενε την έκδοση µιας πιο ευνοϊκής δικαστικής απόφασης σε σχέση µε την υπ αριθµ. 181/2004 απόφαση του Μονοµελούς Πρωτοδικείου Αθηνών ( ιαδικασία Ασφαλιστικών Μέτρων) όσον αφορά στο χρηµατικό ποσό της διατροφής που θα ήταν υποχρεωµένος να καταβάλλει µηνιαίως στην πρώην σύζυγό του και το τέκνο που είχαν αποκτήσει κατά τη διάρκεια του γάµου τους. Αντιθέτως µε όσα υποστηρίζει η µηνύτρια περί ασυνέπειας και πλήρους αδιαφορίας σχετικά µε τις ανάγκες του παιδιού, εκείνος διατείνεται ότι είχε επικοινωνήσει µε τον παιδικό σταθµό του παιδιού του, προσφερόµενος να καλύψει τυχόν οφειλές διδάκτρων, ενώ σε κάθε περίπτωση ο γιος του δεν είχε ανάγκη παρακολούθησης από ιδιώτη παιδίατρο καθώς, ως ασφαλισµένος στο ταµείο του Στρατού, είχε στη διάθεσή του ιατροφαρµακευτική περίθαλψη. Οι ισχυρισµοί αυτοί του κατηγορουµένου όµως έρχονται σε αντίθεση µε τη µαρτυρική κατάθεση της πρώην συζύγου του, Κ. Ε., η οποία υποστήριξε ότι µετά τη δηµοσίευση και την επίδοση στον κατηγορούµενο της παραπάνω δικαστικής απόφασης, αυτός υπήρξε ασυνεπής και αφερέγγυος. Κατά το διάστηµα που χρονολογείται η πράξη του, ο κατηγορούµενος κατέβαλε τµήµα της οφειλόµενης διατροφής, ενώ το σύνολο του ποσού δεν καταβλήθηκε οικειοθελώς από αυτόν, αλλά ύστερα από διενέργεια κατάσχεσης επί του ακινήτου που αυτός διέθετε στο όνοµά του. Τελικά, η εξ ολοκλήρου καταβολή της επιδικασθείσας διατροφής έλαβε χώρα την 20-5-2005 (βλ. την από 20-5-2005 Απόδειξη). Η στάση του κατηγορουµένου, σύµφωνα µε την ανωτέρω µάρτυρα, είχε ως συνέπεια να µην µπορούν να καλυφθούν οι βασικές βιοτικές ανάγκες της ιδίας και του ανήλίκου τέκνου της και έτσι να υποχρεωθεί να ζητήσει την οικονοµική βοήθεια άλλων καθώς τα έσοδά της ήταν περιορισµένα, έχοντας λάβει την άδεια ασκήσεως επαγγέλµατος δικηγόρου το έτος 2003 και οι γονείς της κατοικούν και εργάζονται στο Βόλο. Συγκεκριµένα, αναγκάστηκε να δεχθεί την υλική και ηθική βοήθεια των γονέων της και φίλων καθώς είχε να καταβάλει το ενοίκιο της οικίας της ύψους τριακοσίων εξήντα πέντε (365) Ευρώ καθώς και τα δίδακτρα του ιδιωτικού παιδικού

Αριθµ. Αποφ. 2145/2006 11 σταθµού του γιου της. Έφθασε, µάλιστα, στο σηµείο να δεχθεί χρηµατική βοήθεια από φίλη, η οποία της κρατούσε το παιδί για να κάνει τα βασικά ψώνια του σπιτιού, αλλά και να δανείζεται µικροποσά, ακόµα και από το συνήγορο που την εκπροσωπεί κατά την επ ακροατηρίω διαδικασία. Το επίµαχο χρονικό διάστηµα, που ο κατηγορούµενος επικαλείται αδυναµία καταβολής του ποσού της διατροφής, εκείνος διέµενε στο Βόλο, στην οικία των γονέων του, χωρίς να δαπανά έξοδα ενοικίου και προέβη το Μάρτιο του 2004 - και ενώ του είχε επιδοθεί η υπ αριθµ. 181/2004 απόφαση ασφαλιστικών µέτρων του Μονοµελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς - σε αγορά διαµερίσµατος στην πόλη του Βόλου αξίας εκατό χιλιάδων (100.000) Ευρώ, το οποίο ουδέποτε χρησιµοποίησε ως κύρια κατοικία του, παραχωρώντας το στην αδελφή του άνευ µισθίου. Κατ αυτόν τον τρόπο, επιβάρυνε το µισθό του κατά 750 Ευρώ µε έξοδα δανείου που κατέβαλε µηνιαίως στο Ταµείο Παρακαταθηκών και ανείων. Σε κάθε περίπτωση ο κατηγορούµενος γνώριζε ότι η Κ. αναγκάζεται να δεχτεί την οικονοµική βοήθεια των γονέων της καθώς είχε προβεί επανειληµµένως σε υπενθυµίσεις του κατηγορουµένου µέσω εξώδικων δηλώσεων. Από τα προαναφερθέντα περιστατικά προκύπτει µε σαφήνεια και πληρότητα ότι ο κατηγορούµενος παραβίασε την υποχρέωση που του επιβλήθηκε µε την ως άνω υπ αριθµ. 181/2004 απόφαση του Μονοµελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς. Καταρχήν, όπως και ο ίδιος παραδέχτηκε, προέβαινε σε µερική καταβολή του οφειλόµενου ποσού, γεγονός που αποδίδει σε αντικειµενική οικονοµική αδυναµία να αντεπεξέλθει στην εκ του νόµου απορρέουσα υποχρέωσή του προς διατροφή. Συγκεκριµένα, από τα στοιχεία της δικογραφίας, την κατάθεση της Κ. καθώς και από την επ ακροατηρίω απολογία του κατηγορουµένου προκύπτει ότι ο τελευταίος γνώριζε την υπάρχουσα υποχρέωση προς διατροφή και ήθελε να την παραβιάσει κακόβουλα και µάλιστα για να περιάγει τους δύο δικαιούχους αυτής, Κ. και ανήλικου γιου του Η., σε στερήσεις και τους αναγκάζει να δεχθούν τη βοήθεια άλλων, µε τον προφανή σκοπό να «τιµωρήσει» την πρώην σύζυγό του για το λόγο ότι, όπως ισχυρίζεται ο ίδιος, του «έφαγε» τα χρήµατα που είχε µαζέψει κατά την παραµονή του στην Κύπρο. Η κακοβουλία του κατηγορουµένου, ήτοι η ενδιάθετη βούλησή του να µην συµµορφωθεί προς την υποχρεώσή του, καίτοι έχει την οικονοµική δυνατότητα (ΑΠ 530/96), προκύπτει αβίαστα από τους ισχυρισµούς που προέβαλε ο κατηγορούµενος, µε βάση και τα λοιπά στοιχεία που προέκυψαν από την ακροαµατική διαδικασία: Ειδικότερα, ο κατηγορούµενος έλαβε δάνειο προκειµένου να αγοράσει διαµέρισµα την 16-3-2004 (το υπ αριθµ. 21.198/16-3-2004 αντίγραφο συµβολαίου πώλησης οριζοντίου ιδιοκτησίας της συµβολαιογράφου Σ. Γ. Ψ.) επιβαρύνοντας συνειδητά και το µισθό του κατά 772,59 Ευρώ και ενώ του έχει ήδη επιδοθεί από 19-1-2004 η υπ αριθµ. 181/2004 απόφαση ασφαλιστικών µέτρων του Μονοµελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς (βλ. το Αναλυτικό Φύλλο Μισθοδοσίας µηνός Οκτωβρίου 2004 του κατηγορουµένου, το υπ αριθµ. 454.1/95/723245/Σ.411/17-12-2004 έγγραφο του ΓΕΣ / Γραφείο ικαστικού-νοµοθετικού µε θέµα «Γνωµοδοτήσεις» και την υπ αριθµ. 1858/19-1-2004 Έκθεση Επίδοσης της υπ αριθµ. 181/13-1-2004 απόφασης του Μονοµελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς ( ιαδικασία Ασφαλιστικών Μέτρων)στον κατηγορούµενο που διενεργήθηκε από την ικαστική Επιµελήτρια Χ. Λ. Σ.). Έτσι, προβαίνει στην αγορά του εν λόγω ακινήτου και, µολονότι γνωρίζει µε ενάργεια ότι οι δικαιούχοι της διατροφής έχουν περιέλθει σε στερήσεις και εξαναγκάζονται να δεχθούν τη βοήθεια άλλων (βλ. την από 6-9-2004 εξώδικη δήλωση -κλήση - διαµαρτυρία της Κ. που του επεδόθη την 15-9-2004), παραχωρεί στην αδελφή του το εν λόγω διαµέρισµα προς οίκηση, άνευ καταβολής µισθώµατος. Ο ίδιος, άλλωστε, δε διστάζει να παραδεχθεί ότι ανέµενε µια πιο ευνοϊκή δικαστική

Αριθµ. Αποφ. 2145/2006 12 απόφαση διατροφής, προκειµένου να καταβάλλει το οφειλόµενο χρηµατικό ποσό της διατροφής. Εν τέλει, η εξ ολοκλήρου καταβολή του ποσού της διατροφής, που έλαβε χώρα την 20-5-2005, δεν πραγµατοποιήθηκε οικειοθελώς από τον κατηγορούµενο αλλά υπό την απειλή διενέργειας κατάσχεσης του εν λόγω διαµερίσµατος και έτσι διεκόπη η τέλεση του υπό κρίσιν διαρκούς αδικήµατος (βλ. την υπ αριθµ. 4083/26-4-2005 Περίληψη της Κατασχετήριας Έκθεσης ακίνητης περιουσίας του κατηγορουµένου και την µε ηµεροµηνία 20-5-2005 Απόδειξη). Εκ των ανωτέρω, συνάγεται σαφώς ότι ο κατηγορούµενος επιχείρησε µε µεθοδευµένο και δόλιο τρόπο να µαταιώσει την εκ του νόµου απορρέουσα υποχρέωση προς διατροφή, παραλείποντας να καταβάλλει εξ ολοκλήρου τα οφειλόµενα χρηµατικά ποσά, παρότι γνώριζε (µε την επίδοση της απόφασης) την υποχρέωσή του αυτή, την οποία και ήθελε να παραβιάσει και µάλιστα από κακοβουλία, δεδοµένου ότι είχε την οικονοµική δυνατότητα, ως µόνιµο στέλεχος του Στρατού µε σταθερό µηνιαίο εισόδηµα και έχοντας τη δυνατότητα να εκµισθώσει το διαµέρισµα που αγόρασε, στην εν διαστάσει σύζυγό του για την διατροφή της ιδίας και του ανηλίκου τέκνου του, πλην όµως δεν το έπραξε, αν και γνώριζε ότι η Κ., βρισκόµενη στην αρχή της επαγγελµατικής της σταδιοδροµίας ως δικηγόρος, είχε περιορισµένους οικονοµικούς πόρους και αδυνατούσε να αντεπεξέλθει στην ικανοποίηση των βιοτικών αναγκών της ιδίας και του τέκνου τους κι έτσι αυτοί θα περιέρχονταν σε στερήσεις και θα αναγκάζονταν να δεχθούν την υλική και ηθική βοήθεια άλλων, πράγµα στο οποίο αποσκοπούσε ο κατηγορούµενος µε τη συµπεριφορά του αυτή και το οποίο τελικώς έγινε (βλ. την επ ακροατηρίω κατάθεση της Κ. καθώς και τα έγγραφα που ενεχείρισε, ήτοι το εκκαθαριστικό σηµείωµα της Κ. του οικονοµικού έτους 2004 καθώς και την µε ηµεροµηνία Επιστολή του παιδικού σταθµού K. P.). Στο σηµείο αυτό, πρέπει να επισηµανθεί ότι κατά του κατηγορουµένου κινήθηκε ποινική δίωξη και παραπέµφθηκε να δικασθεί για την ανωτέρω πράξη και προσδιορίσθηκε στο κλητήριο θέσπισµα ως ηµεροµηνία τελέσεως η 1-10-2004. εδοµένου όµως ότι η υπ αριθµ. 181/2004 Απόφαση των Μονοµελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς ( ιαδικασία Ασφαλιστικών Μέτρων) µαζί µε επιταγή για πληρωµή του ως άνω επιδικασθέντος ποσού επιδόθηκε στον κατηγορούµενο την 19-1-2004, από την εποµένη της οποίας αρχίζει η υποχρέωσή του για καταβολή του ποσού (βλ. την υπ αριθµ. 1858/19-1-2004 Έκθεση Επίδοσης της ανωτέρω απόφασης στον κατηγορούµενο, που διενεργήθηκε από τη ικαστική Επιµελήτρια Βόλου, Χ. Λ. Σ.), πρέπει να διορθωθεί ο χρόνος τελέσεως του εγκλήµατος και να προσδιορισθεί ως τέτοιος η ηµεροµηνία 20-1-2004 και όχι η 1-10-2004, όπως ασκήθηκε η ποινική δίωξη και παραπέµφθηκε να δικασθεί. Οµοίως, και ο χρόνος διακοπής του υπό κρίσιν εγκλήµατος θα πρέπει να προσδιορισθεί ως τέτοιος η ηµεροµηνία 20-5-2005, κατά την οποία έλαβε χώρα η εξ ολοκλήρου καταβολή της επιδικασθείσας διατροφής από τον κατηγορούµενο στους δικαιούχους (βλ. την από 20-5-2005 απόδειξη που ενεχείρισε ενώπιον του ακροατηρίου η Κ.). Πρόκειται δε για επιτρεπτή τροποποίηση (διόρθωση) της κατηγορίας, καθόσον νοµολογιακά γίνεται δεκτό πως ο προσδιορισµός του χρόνου τελέσεως της πράξης εναπόκειται στην κυριαρχική κρίση του δικαστηρίου της ουσίας, το οποίο µπορεί να καθορίσει χρόνο διαφορετικό από εκείνο που αναφέρεται στο κατηγορητήριο, εκτός αν ο διάφορος αυτός προσδιορισµός ασκεί επιρροή στην ταυτότητα της πράξεως ή την παραγραφή (βλ. Λ. Μαργαρίτη Μαργαρίτη - Παρασκευόπουλου, Ποινολογία, 1989 2, σελ. 199-200. ΑΠ 1222/1988, Ποιν. Χρον. ΛΘ (1989), 134).

Αριθµ. Αποφ. 2145/2006 13 Κατόπιν των παραπάνω, κατά την οµόφωνη κρίση των µελών του δικαστηρίου, κρίθηκε ότι πρέπει να κηρυχθεί ένοχος ο κατηγορούµενος για την πράξη της παραβίασης της υποχρέωσης προς διατροφή, που τέλεσε στην Αθήνα, κατά το χρονικό διάστηµα από 20-1-2004 έως 20-5-2005, κατ ορθότερο προσδιορισµό του χρόνου τέλεσης του αδικήµατος, καθόσον αποδείχθηκε πλήρως ότι η συµπεριφορά του πληροί τόσο την αντικειµενική όσο και την υποκειµενική υπόσταση αυτής. ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ικάζει τον παρόντα κατηγορούµενο Χ. Ε. του Ι. και της Φ., ετών, που γεννήθηκε το στο Β. και κατοικεί οµοίως (οδός Ρ. αρ. ), Ανθυπασπιστή (ΠΖ) της δυνάµεως του., µε ΑΜ :. Κηρύσσει αυτόν παµψηφεί ένοχο παραβίασης υποχρέωσης για διατροφή, πράξεως που τελέστηκε στην Αθήνα, κατά το από 20-1-2004 έως 20-5-2005 χρονικό διάστηµα - κατ ορθότερο προσδιορισµό του χρόνου τελέσεως της πράξης - και ειδικότερα ένοχο του ότι, ενώ ήταν Στρατιωτικός, δηλαδή Ανθυπασπιστής (ΠΖ) και υπηρετούσε αρχικά στην.. ΜΕ και, εν συνεχεία, στο.., στην Αθήνα, κατά το χρονικό διάστηµα από 20-1-2004 έως 20-5-2005, κακόβουλα παραβίασε την υποχρέωση διατροφής που του την είχε επιβάλει ο νόµος και την είχε αναγνωρίσει το δικαστήριο µε τέτοιο τρόπο ώστε ο δικαιούχος να υποστεί στερήσεις και να αναγκαστεί να δεχθεί τη βοήθεια άλλων. Συγκεκριµένα, ενώ είχε νόµιµη υποχρέωση, που πηγάζει από τα άρθρα 1485 επ. του ΑΚ και είχε αναγνωριστεί µε την υπ αριθµ. 181/2004 Απόφαση του Μονοµελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς (Τµήµα Ασφαλιστικών Μέτρων), η οποία επιδόθηκε σ αυτόν την 19-1-2004, διατροφής της εν διαστάσει συζύγου του Κ.Ε. του Η., ποσού 88 Ευρώ µηνιαίως και του ανηλίκου τέκνου του Η., ποσού 450 Ευρώ µηνιαίως, κακόβουλα, δηλαδή χωρίς οικονοµική του αδυναµία ή άλλο δικαιολογητικό λόγο, δεν κατέβαλε σε αυτούς για τους µήνες Οκτώβριο, Νοέµβριο και εκέµβριο 2004 και Ιανουάριο 2005 το ποσό των 2152 Ευρώ [(88+450)Χ4], αλλά µε µερικές καταβολές κατέβαλε µόνο το ποσό των 1150 Ευρώ, µε αποτέλεσµα να οφείλει µέχρι σήµερα ποσό 1002 Ευρώ, να υποστούν οι ανωτέρω στερήσεις και να αναγκασθούν να δεχτούν τη βοήθεια συγγενών και φίλων τους. Κρίθηκε, αποφασίστηκε και δηµοσιεύθηκε αµέσως στο ακροατήριο. Ο Η ΠΡΟΕ ΡΕΥΩΝ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ Τ.Υ. Τ.Υ Μετά την απαγγελία της απόφασης αυτής, ο Πρόεδρος αποσφράγισε το φάκελο, εντός του οποίου υπάρχει το Αντίγραφο Ποινικού Μητρώου του κατηγορουµένου για δικαστική χρήση και ανέγνωσε αυτό.

Αριθµ. Αποφ. 2145/2006 14 Ο Εισαγγελέας, αφού έλαβε το λόγο, πρότεινε, αφού γίνει δεκτό ότι υπέρ του κηρυχθέντος ενόχου κατηγορουµένου συντρέχουν οι ελαφρυντικές περιστάσεις του άρθρου 84 παρ. 2α ΠΚ, όπως επιβληθεί σε αυτόν ποινή φυλακίσεως έξι (6) µηνών, η εκτέλεση της οποίας ν ανασταλεί για τρία (3) έτη. Ο κατηγορούµενος, αφού έλαβε το λόγο, ζήτησε το ελάχιστο της προβλεποµένης ποινής. Αφού το ικαστήριο διασκέφθηκε σύµφωνα µε το νόµο, µυστικά επί της έδρας, µε παρούσα τη Γραµµατέα, κατάρτισε και ο Πρόεδρος δηµοσίευσε αµέσως την απόφαση του ικαστηρίου, η οποία έχει ως εξής : Το ικαστήριο, αφού έλαβε υπόψη τα άρθρα 213 παρ. 1 ΣΠΚ, 339, 340, 342, 343, 364, 366, 368, 369, 370, 371, 373, 582 ΚΠ, το άρθρο 3 του Ν. 663/77, όπως αυτός συµπληρώθηκε µε το άρθρο 5 παρ. 12 του Ν. 1738/87, το άρθρο 82 παρ. 4 ΠΚ και τις υπ αριθµ. 58553/06 και 58554/06 Αποφάσεις των Υπουργών Οικονοµίας και Οικονοµικών - ικαιοσύνης (ΦΕΚ 776 Β /28-6-06). Επειδή η πράξη για την οποία κηρύχθηκε ένοχος ο κατηγορούµενος προβλέπεται και τιµωρείται από το άρθρο 358 ΠΚ, σε συνδυασµό µε τις διατάξεις των άρθρων 1, 14, 16, 17, 18β, 26 παρ. 1 εδ. α και 27 παρ. 1 ΠΚ. Επειδή κατά τα άρθρα 79 και 80 ΠΚ, κατά την επιµέτρηση της ποινής το ικαστήριο λαµβάνει υπόψη του τόσο τη βαρύτητα του εγκλήµατος όσο και την προσωπικότητα του κατηγορουµένου που κηρύχθηκε ένοχος. Για την εκτίµηση της βαρύτητας του εγκλήµατος το ικαστήριο αποβλέπει στη βλάβη που προξένησε το έγκληµα ή τον κίνδυνο που προκάλεσε, στη φύση, στο είδος και στο αντικείµενο του εγκλήµατος καθώς επίσης σε όλες τις περιστάσεις χρόνου, τόπου, µέσων και τρόπου που συνόδευαν την προπαρασκευή ή την εκτέλεσή του και στην ένταση του δόλου του κατηγορουµένου. Κατά την εκτίµηση της προσωπικότητας του κατηγορουµένου το ικαστήριο σταθµίζει ιδίως το βαθµό της εγκληµατικής του διάθεσης την οποία εκδήλωσε κατά την πράξη. Για να τον διαγνώσει µε ακρίβεια εξετάζει τα αίτια που τον ώθησαν στην εκτέλεση του εγκλήµατος, την αφορµή που του δόθηκε και το σκοπό που επεδίωξε, το χαρακτήρα του και το βαθµό της ανάπτυξής του, τις ατοµικές και κοινωνικές περιστάσεις και την προηγούµενη ζωή του, τη διαγωγή του κατά τη διάρκεια της πράξεως καθώς και µετά την πράξη, ιδίως τη µετάνοια που επέδειξε και την προθυµία του να επανορθώσει τις συνέπειες της πράξεως, συνάµα δε και τους οικονοµικούς του όρους. Έχοντας όλα τα στοιχεία αυτά υπόψη, το ικαστήριο, αφού δέχθηκε οµόφωνα ότι συντρέχουν, υπέρ του κατηγορουµένου που κηρύχθηκε ένοχος, οι ελαφρυντικές περιστάσεις του άρθρου 84 παρ. 2α ΠΚ για το λόγο ότι ο κατηγορούµενος έζησε ως το χρόνο που έγινε το έγκληµα, έντιµη ατοµική, οικογενειακή, επαγγελµατική και γενικά κοινωνική ζωή, κρίνει ότι πρέπει να επιβληθεί σ αυτόν, για την πράξη της παραβίασης υποχρέωσης για διατροφή, ποινή φυλακίσεως έξι (6) µηνών. Σύµφωνα µε τη διάταξη του άρθρου 82 παρ. 1 ΠΚ, η περιοριστική της ελευθερίας ποινή που δεν υπερβαίνει το ένα (1) έτος µετατρέπεται σε χρηµατική ποινή ή πρόστιµο. Εποµένως, κατά την οµόφωνη γνώµη των µελών του ικαστηρίου, συντρέχει νόµιµη περίπτωση µετατροπής της ως άνω ποινής φυλακίσεως σε χρηµατική ποινή. Σύµφωνα µε τη διάταξη του άρθρου 82 παρ. 3 ΠΚ, το ποσό της µετατροπής καθορίζεται µε ειδικά αιτιολογηµένη απόφαση του ικαστηρίου, αφού ληφθεί υπόψη

Αριθµ. Αποφ. 2145/2006 15 η οικονοµική κατάσταση του καταδικασµένου. Σύµφωνα δε µε τα άρθρα 82 παρ. 3 εδ. β και παρ. 4 ΠΚ, σε συνδυασµό µε την υπ αριθµ. 58554/19-06-2006 κοινή απόφαση των Υπουργών Οικονοµίας Οικονοµικών και ικαιοσύνης, ΦΕΚ Β 776/28-06-2006, το ποσό της µετατροπής της στερητικής της ελευθερίας ποινής, για κάθε µία ηµέρα φυλάκισης, υπολογίζεται σε πέντε (5,00) Ευρώ έως πενήντα εννέα (59,00) Ευρώ. Το ικαστήριο, λαµβάνοντας υπόψη του την οικονοµική κατάσταση του καταδικασθέντος κατηγορουµένου, η οποία είναι µέτρια, κρίνει οµόφωνα ότι πρέπει να καθορίσει το ποσόν της µετατροπής σε πέντε (5,00) Ευρώ για κάθε ηµέρα φυλάκισης. Επειδή, κατά τη διάταξη της παρ. 1 του άρθρου 99 ΠΚ, που εφαρµόζεται στη συγκεκριµένη περίπτωση σύµφωνα µε το άρθρο 3 του ΣΠΚ, «Αν κάποιος που δεν έχει καταδικαστεί αµετακλήτως για κακούργηµα ή πληµµέληµα σε περιοριστική της ελευθερίας ποινή ανωτέρα των έξι (6) µηνών µε µία µόνη ή µε περισσότερες αποφάσεις που οι ποινές δεν υπερβαίνουν συνολικώς το ανωτέρω όριο, καταδικαστεί σε τέτοια ποινή που δεν υπερβαίνει τα δύο (2) έτη, το ικαστήριο µε την απόφασή του διατάσσει την αναστολή της ποινής για ορισµένο διάστηµα που δεν µπορεί να είναι κατώτερο από τρία (3) έτη και ανώτερο από πέντε (5) έτη». Επειδή στην προκειµένη περίπτωση ο παραπάνω κατηγορούµενος που κηρύχθηκε ένοχος δεν έχει µέχρι σήµερα καταδικαστεί αµετακλήτως για κακούργηµα ή πληµµέληµα σε περιοριστική της ελευθερίας ποινή ανωτέρα των έξι (6) µηνών, µε µία µόνη ή µε περισσότερες αποφάσεις που οι ποινές δεν υπερβαίνουν συνολικώς το ανωτέρω όριο, όπως αυτό προκύπτει από την επ ακροατηρίω εξέταση του κατηγορουµένου, πρέπει να διαταχθεί η αναστολή εκτελέσεως της ποινής που θα του επιβληθεί σήµερα για τρία (3) έτη. Σύµφωνα µε το άρθρο 65 παρ. 2 εδ. α του ΚΠ, «Το ποινικό δικαστήριο που εξετάζει την πολιτική αγωγή είναι υποχρεωµένο να αποφασίζει γι αυτήν». Εποµένως, κατά την οµόφωνη γνώµη των µελών του ικαστηρίου, πρέπει να επιδικασθεί στους πολιτικώς ενάγοντες, Κ. Ε. και Χ. Η. Μ., το αιτηθέν χρηµατικό ποσό των είκοσι εννέα Ευρώ και τριάντα τεσσάρων λεπτών (29,34 ) για έκαστον εξ αυτών, ως χρηµατική ικανοποίηση για την ηθική βλάβη που υπέστησαν αµφότεροι από την πράξη, για την οποία καταδικάσθηκε ο κατηγορούµενος. ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ Καταδικάζει τον κατηγορούµενο που κηρύχθηκε ένοχος σε ποινή φυλακίσεως έξι (6) µηνών, καθώς και στα έξοδα της ποινικής διαδικασίας, το ποσό των οποίων ορίζει σε ογδόντα πέντε (85) Ευρώ. Μετατρέπει την περιοριστική της ελευθερίας ποινή, που επιβλήθηκε στον ως άνω καταδικασθέντα, σε χρηµατική ποινή και καθορίζει το ποσό της µετατροπής σε πέντε (5,00) Ευρώ για κάθε µία ηµέρα. ιατάσσει την αναστολή εκτελέσεως της επιβληθείσης ως άνω ποινής φυλακίσεως για τρία (3) έτη.

Αριθµ. Αποφ. 2145/2006 16 Υποχρεώνει τον κατηγορούµενο που καταδικάσθηκε να καταβάλει : α) στην πολιτικώς ενάγουσα Κ. Ε., κάτοικο Πειραιά, το ποσό των είκοσι εννέα Ευρώ και τριάντα τεσσάρων λεπτών (29,34 ) και β) στην ίδια για λογαριασµό του ανηλίκου τέκνου της, Χ. Η. Μ., κάτοικο Πειραιά, έχουσα την επιµέλεια αυτού, το ποσό των είκοσι εννέα Ευρώ και τριάντα τεσσάρων λεπτών (29,34 ), ως χρηµατική τους ικανοποίηση για την ηθική βλάβη που έχουν υποστεί από την εις βάρος τους πράξη της παραβίασης υποχρέωσης για διατροφή, χωρίς προσωπική κράτηση αυτού µε το νόµιµο τόκο από σήµερα έως και την εξόφληση του ποσού. Τέλος, ο Πρόεδρος γνωστοποίησε στον καταδικασθέντα µε ποιους όρους του δόθηκε η αναστολή εκτελέσεως της ποινής και τις συνέπειες σε περίπτωση παραβιάσεως των όρων αυτών. Κρίθηκε, αποφασίστηκε και δηµοσιεύθηκε αυθηµερόν στο ακροατήριο του ικαστηρίου. Ο ΠΡΟΕ ΡΕΥΩΝ Τ.Υ. Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ Τ.Υ.