Ἡ Συγκρητιστικὴ Αἵρεσις τοῦ Οἰκουμενισμοῦ

Σχετικά έγγραφα
Ἡ Γνησία Ὀρθοδοξία ἐν ὄψει τῆς προκλήσεως τοῦ 2016*

Γενικὴ Ἐκκλησιαστικὴ Ἱστορία Α

Γενικὴ Ἐκκλησιαστικὴ Ἱστορία Α

Ἡ «Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος» στήν Κρήτη θεολογικές καί ἐκκλησιαστικές θέσεις

Γενικὴ Ἐκκλησιαστικὴ Ἱστορία [Α] Δρ. Ἰωάννης Ἀντ. Παναγιωτόπουλος

Στους κήπους της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης

Θέμα: «Περὶ τοῦ προσώπου τοῦ Ἀναδόχου εἰς τὸ Μυστήριον τοῦ Βαπτίσματος».

Ἡ «Σύνοδος» τῆς Κρήτης

Γενικὴ Ἐκκλησιαστικὴ Ἱστορία [Α]

Αι ιστορικαί χειροτονίαι των Γ.ΟΧ. υπό του αειμνήστου Επισκόπου Βρεσθένης κυρού Ματθαίου του Α’ το έτος 1948

Νὰ συγκαλέσει πανορθόδοξη Σύνοδο ή Σύναξη των Προκαθημένων καλεί τον Οικουμενικό Πατριάρχη η Κύπρος αν ο στόχος δεν επιτευχθεί

EISGCGSG Dò. «Ἡ Εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ: Χθὲς καὶ σήμερον ἡ αὐτὴ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας» Σάββατο, 22α Δεκεμβρίου 2012

11η Πανελλήνια Σύναξη Νεότητος της Ενωμένης Ρωμηοσύνης (Φώτο Ρεπορτάζ)

Γενικὴ Ἐκκλησιαστικὴ Ἱστορία Α

Κατάλογος τῶν Συγκερασµῶν ὅλων τῶν Βυζαντινῶν ιατονικῶν Κλιµάκων µέχρι καὶ σὲ 1200 µουσικὰ διαστήµατα (κόµµατα)

Εὐκλείδεια Γεωµετρία

Παραθέτουμε απόσπασμα του άρθρου: ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ ΑΠΙΣΤΕΥΤΟΝ- Οι Ιεχωβάδες και οι Μασόνοι κεφάλαια εις το βιβλίον των θρ

Φροντιστηριακὸ Μάθημα Ἁγιογραφίας Β

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΚΔΟΣΕΩΝ

Στὴν ἀρχὴ ἦταν ὁ Λόγος. Ὁ Λόγος ἦταν μαζὶ μὲ

Μαρτυρία Πίστεως καὶ Ζωῆς

Εἰσαγωγὴ. Αὐτόματη Δημιουργία Οἰκονομικῶν Κινήσεων Ἀμοιβῶν. Αὐτόματη Δημιουργία Οἰκονομικῶν Κινήσεων Ἀμοιβῶν. ICAMSoft Law Applications Σημειώ σεις

X ΜΑΘΗΜΑ ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΑΣ Α

Ὄχι στὴν ρινόκερη σκέψη τοῦ ρινόκερου Κοινοβουλίου μας! (ε ) Tὸ Παγκόσμιο Οἰκονομικὸ Φόρουμ προωθεῖ τὴν ὁμοφυλοφιλία*

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΚΗΦΙΣΙΑΣ, ΑΜΑΡΟΥΣΙΟΥ & ΩΡΩΠΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΙΕΡΩΝ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ ΚΑΙ ΔΙΑΚΑΙΝΗΣΙΜΟΥ 2018

ΙΕΡΕΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΕΣ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ

Η Α.Θ.Π. ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος. τίμησε με την παρουσία του τις εκδηλώσεις για τον εορτασμό

Εὐκλείδεια Γεωµετρία

Σᾶς εὐαγγελίζομαι τὸ χαρμόσυνο ἄγγελμα τῆς γεννήσεως τοῦ. Χριστοῦ, ποὺ ἀποτελεῖ τὴν κορυφαία πράξη τοῦ Θεοῦ νὰ σώσει τὸν

Χρήσιμες ὁδηγίες γιὰ τοὺς ἐνηλίκους ποὺ ἐπιθυμοῦν νὰ βαπτισθοῦν Χριστιανοὶ Ὀρθόδοξοι.

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ. ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ (Δελφῶν καί Μιαούλη) Τηλ: Ἡ Θεία Κοινωνία.

Τὸ Ἐκκλησιαστικὸ ἔργο καὶ ἡ θεολογικὴ σκέψη τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀλβανίας κ. Ἀναστασίου

Γενικὴ Ἐκκλησιαστικὴ Ἱστορία Α

Μεγάλη προετοιμασία, χωρίς προσδοκίες. Τετάρτη 23 Μαρτίου 2016, 9.00 π.μ. Στάδιο Εἰρήνης καί Φιλίας, Αἴθουσα «Μελίνα Μερκούρη» Πειραιῶς

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ 2017 Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΑΝΘΙΜΟΣ

Ἐγκατάστασις ICAMSoft Law Applications' Application Server ἔκδοση 3.x (Rel 1.1-6ος 2009) 1

Εὐχετήρια-Κοινωνικὰ Γράμματα πρὸς τὸν Πρόεδρον τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῶν Ἐνισταμένων

ΙΕΡΕΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΕΣ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ

Θεωρία Συνόλων - Set Theory

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ὑπ ἀριθμ. 17

ΠΑΣΧΑΛΙΟΣ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΑΝΘΙΜΟΣ

ΑΠΟΦΑΣΙΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΓΕΩΡΓΙΑΣ (Ἀπόσπασµα ἀπό τά Πρακτικά τῆς Ἱερᾶς Συνόδου)

ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΡΡΙΨΗ ΤΟΥ ΣΥΝΟ ΙΚΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ: «ΣΧΕΣΕΙΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΛΟΙΠΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΝ ΚΟΣΜΟΝ»

ODBC Install and Use. Κατεβάζετε καὶ ἐγκαθιστᾶτε εἴτε τήν ἔκδοση 32bit εἴτε 64 bit

Εἰς τήν Κυριακήν τῆς Ὀρθοδοξίας (Α Κυριακή τῶν Νηστειῶν).

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΙΕΡΩΝ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ & ΟΜΙΛΙΩΝ ΜΗΝ ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2019

Ακολουθίες στο Παρεκκλήσιο Αγίου Λουκά Κριμαίας

ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ

Στήν Σελίδα Παρατηρήσεις στὸ κάτω μέρος καταγράφονται / ἐμφανίζονται τυχόν ἐντοπισθέντα περιουσιακά στοιχεῖα (IX, άκίνητα, ἀγροτεμάχια κλπ)

Μὲ τὴν Χάρι τοῦ Κυρίου μας

ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ π.ἀλέξανδρος Σμέμαν

Γενικὴ Ἐκκλησιαστικὴ Ἱστορία Α

Ἀσκητὲς καὶ ἀσκητήρια στὴ νῆσο Σκόπελο

# Πρωτοπρεσβυτέρου π. Θεοδώρου Ζήση Ὁμοτίμου Καθηγητοῦ τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Ὑπόμνημα

Οι ετερόδοξοι, η Εκκλησία και εμείς

ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΣΤΗ ΓΑΛΛΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ

Πρωτομηνιά και Άνοιξη: Τρεις σπουδαίες Αγίες εορτάζουν

«Ἁγιογραφικὴ Σύναξις Πατρῶν Α»

Γενικὴ Ἐκκλησιαστικὴ Ἱστορία Α

ΑΝΣΙΟΙΚΟΤΜΕΝΙΣΗ ΚΑΙ ΑΝΣΙΠΑΠΙΚΟ Ο ΑΠΟΜΑΚΡΤΝΘΕΙ ΕΠΙΚΟΠΟ ΑΡΣΕΜΙΟ

LAHGLATA ACIOCQAVIAS PEQIODOS Bò L hgla Aò

Τὰ Προλεγόμενα. (π. Γεώργιος Δ. Μεταλληνὸς)

Ακολουθίες στο Παρεκκλήσιο Αγίου Λουκά Κριμαίας

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΙΕΡΩΝ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ & ΟΜΙΛΙΩΝ ΜΗΝ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2019

Συγκρίσεις ιατονικής Κλίµακας ιδύµου µε άλλες διατονικές κλίµακες.

Εκεί όπου όντως ήθελε ο Θεός

ΙΕΡΑ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΗ ΑΘΗΝΩΝ ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ ΟΔΟΥ ΑΧΑΡΝΩΝ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΙΕΡΩΝ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ & ΟΜΙΛΙΩΝ ΜΗΝ ΜΑΡΤΙΟΣ 2019

Παρέλαση-Μαντήλα-Δωδεκάποντα*

Ἡ Κυριακή του Πάσχα. Fr.Lev Gillet

Θεία Λειτουργία. Ο λαός προσφέρει τα δώρα Συμμετέχει ενεργητικά Αντιφωνική ψαλμωδία. Δρώμενο: Η αναπαράσταση της ζωής του Χριστού

Εἰς τήν Κυριακήν τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ. (Β Κυριακή τῶν Νηστειῶν).

Πορεία πρὸς τὴν «Ἁγίαν καὶ Μεγάλην Σύνοδον»:

ICAMLaw Application Server Χειροκίνηση Ἀναβάθμιση

Πορεία πρὸς τὴν «Ἁγίαν καὶ Μεγάλην Σύνοδον»:

Ἡ Πανήγυρις τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τῶν Ἁγίων Κυπριανοῦ καὶ Ἰουστίνης

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ 2016 Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΑΝΘΙΜΟΣ

Η ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΛΑΤΡΕΙΑΣ ΚΑΙ ΑΦΟΣΙΩΣΕΩΣ

ΠΟΙΜΑΝΤΙΚΕΣ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΕΣ ΑΞΙΕΣ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ

Εἰς τήν Κυριακήν τοῦ Θωμᾶ.

Γενικὴ Ἐκκλησιαστικὴ Ἱστορία Α

ΙΕΡΕΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΕΣ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ

Η Παύλεια Θεολογία. Χριστολογία. Αικατερίνη Τσαλαμπούνη Επίκουρη Καθηγήτρια Τμήμα Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογία

Ἡ «Σύνοδος» τῆς Κρήτης

Ἑλένη Γλύκατζη-Ἀρβελέρ. Γιατὶ τὸ Βυζάντιο. Ἐκδόσεις «Ἑλληνικὰ Γράμματα», Ἀθήνα 2009, σελίδες 292.

Επιστολή του Μητροπολίτη Πειραιώς Σεραφείμ προς την ΙΣ, σχετικά με την προσεχή σύγκλιση της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου.

Οι Άγιοι της Θεσσαλονίκης.

ΕΥΡΩΠΗ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΙΑ: ΠΑΡΕΛΘΟΝ, ΠΑΡΟΝ ΚΑΙ ΜΕΛΛΟΝ

Μητροπολίτου Μόρφου Νεοφύτου

ΑΣΚΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΘΑΡΣΗ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΘΗ

Οι Άγιοι Κύριλλος και Μεθόδιος

«Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας»

Αποστολικοί Πατέρες και Απολογητές. Tuesday, March 5, 13

Περιεχόμενα. Β Ἐκκλησιαστική κρίση

ΤΟΝ τελευταῖο καιρὸ παρετηρήθη ἔντονος κίνησις, γιὰ τὴν ἐπίσημη

Στιγμιότυπο από τη συνεδρίαση της Μεικτής Επιτροπής Θεολογικού Διαλόγου μεταξύ Ορθόδοξης και Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας που έγινε στην Κύπρο

Το κατανυκτικό Τριώδιο

Στὸν χῶρο τοῦ Ρωμαιοκαθολικισμοῦ ἔχουμε τὴν ἐξαγγελία,

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ ΚΑΙ ΑΓΙΟΥ ΒΛΑΣΙΟΥ

ΡΑΒΕΝΝΑ STUDIUM HISTORICORUM ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΤ ΔΙΕΘΝΗΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΑΝΑΦΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ἀνάμεσα στὴ Δύση καὶ τὴν Ἀνατολή

Transcript:

Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας 2019 Συνοδικὴ Ἐκδήλωσις Κείμενα προβληθείσης ταινίας Ἡ Συγκρητιστικὴ Αἵρεσις τοῦ Οἰκουμενισμοῦ Οἰκουμενικὴ Κίνησις καὶ «Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν» Μέρος Α. 1948-2018. «Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν» Σύναψις μιᾶς Οἰκουμενιστικῆς Διαθήκης. Μέρος Β. Συγκρητισμός. Διαθρησκειακὸς Οἰκουμενισμός. Πρὸς ἕνα «Παγκόσμιο Συμβούλιο Θρησκειῶν»; Μέρος Γ. Ὑψώθηκε ὁριστικὰ πλέον τὸ «τεῖχος» μεταξὺ Γνησίας καὶ νόθου Ὀρθοδοξίας Παραγωγὴ Ἱερὰ Μητρόπολις Ὠρωποῦ καὶ Φυλῆς τῆς Ἐκκλησίας τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν Ἑλλάδος Μάρτιος 2019

Ὀρθόδοξος Ἐνημέρωσις «Ἐντολὴ γὰρ Κυρίου μὴ σιωπᾷν ἐν καιρῷ κινδυνευούσης Πίστεως. Λάλει γάρ, φησί, καὶ μὴ σιῶπα... Διὰ τοῦτο κἀγὼ ὁ τάλας, δεδοικὼς τὸ Κριτήριον, λαλῶ». (Ὁσ. Θεοδώρου Στουδίτου, PG τ.99, στλ.1321) Κείμενα Ἐκφωνητοῦ Ταινίας Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας 2019 α. β. γ. δ. Ἡ Συγκρητιστικὴ Αἵρεσις τοῦ Οἰκουμενισμοῦ Οἰκουμενικὴ Κίνησις καὶ «Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν»* Μέρος Α. 1948-2018 «Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν» Σύναψις μιᾶς Οἰκουμενιστικῆς Διαθήκης Τὸ παρελθὸν ἔτος 2018, συνεπληρώθησαν ἑβδομήντα ἔτη ἀπὸ τῆς ἱδρύσεως τοῦ λεγομένου «Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν», στὸ Ἄμστερνταμ τῆς Ὁλλανδίας. Μὲ τὸν πλέον ἐπίσημο τρόπο, θεσμοποιήθηκε ἡ ἀντορθόδοξος Οἰκουμενικὴ Κίνησις, μὲ τὴν ἐνεργὸ δυστυχῶς σύμπραξι τῶν ἐπισήμων ἐκκλησιῶν Κωνσταντινουπόλεως, Ἑλλάδος καὶ Κύπρου. Ἀργότερα, προσεχώρησαν καὶ οἱ λοιπὲς ἐπίσημες ὀρθόδοξες ἐκκλησίες, οἱ ὁποῖες ἔκτοτε ἀποτελοῦν «ὀργανικὰ μέλη» τοῦ παμπροτεσταντικοῦ αὐτοῦ «Συμβουλίου». Ἡ πρώτη καὶ ἱδρυτικὴ αὐτὴ Γενικὴ Συνέλευσις διεκήρυξε, ὅτι «ἐνταῦθα, ἐν Ἀμστελοδάμῳ, παρεδώκαμεν αὐτοὺς ἐκ νέου εἰς Αὐτὸν καὶ συνήψαμεν διαθήκην πρὸς ἀλλήλους, ἱδρύοντες τὸ Παγκόσμιον Συμβούλιον Ἐκκλησιῶν. Προτιθέμεθα νὰ μείνωμεν 1

ε. Ϛ. ζ. η. θ. ι. ἡνωμένοι! Καλοῦμεν τὰς ἁπανταχοῦ Ἐκκλησίας νὰ ὑπογράψωσι καὶ ἐκτελέσωσι τὴν διαθήκην αὐτὴν ἐν ταῖς πρὸς ἀλλήλαις σχέσεσιν αὐτῶν». Ἡ λεγομένη «Δ Πανορθόδοξος Διάσκεψις», στὸ Σαμπεζὺ τῆς Γενεύης, τὸ 1968, ἐξέφρασε «τὴν γενικὴν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας συνείδησιν», ὅτι δῆθεν Αὕτη ἀποτελεῖ ὀργανικὸν μέλος τοῦ «Συμβουλίου» αὐτοῦ, καὶ ἑπομένως παραμένει πιστὴ στὴν Οἰκουμενιστικὴ Διαθήκη. Ἡ μεγάλη καὶ ἀνεπανάληπτος συλλογικὴ αὐτὴ πτῶσις τῶν ἐξ ὀρθοδόξων Οἰκουμενιστῶν ἔχει ἀνανεωθῆ ἐπανειλημμένως καὶ μὲ μεγάλη μάλιστα ἐπισημότητα. Τὸ ἔσχατον τῆς συλλογικῆς αὐτῆς πτώσεως ἐσημειώθη τὸ 2016, στὴν λεγομένη «Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδο» τῶν ἐξ ὀρθοδόξων Οἰκουμενιστῶν, στὴν Κρήτη, ὅπου συνυπεγράφη πανορθοδόξως ἡ Οἰκουμενιστικὴ Διαθήκη τοῦ Ἄμστερνταμ. Στὸ πολύκροτο Κείμενό της: «Σχέσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρὸς τὸν λοιπὸν χριστιανικὸν κόσμον», γίνεται ἐκτενὴς ἀναφορὰ στὸ «Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν» σὲ ἕξι συνολικῶς παραγράφους, ἐκφράζει τὸν ἔκδηλο ἐνθουσιασμό της γιὰ τὴν Οἰκουμενικὴ Κίνησι καὶ ἀποτιμᾶ θετικὰ τὴν ἐν γένει «θεολογικὴ προσφορὰ» τοῦ «Συμβουλίου» καὶ εἰδικὰ τὴν ἀντορθόδοξη «Δήλωσιν τοῦ Τορόντο», 1950. Τὸ 1974, ὁ κορυφαῖος Σέρβος Δογματολόγος μακαριστὸς π. Ἰουστῖνος Πόποβιτς θεωροῦσε τὴν ἀπόφασιν αὐτὴ τῶν ἐξ ὀρθοδόξων Οἰκουμενιστῶν «ἀποκαλυπτικῶς φρικαλέαν» καὶ ἔθετε τὸ ἑξῆς πολυώδυνο ἐρώτημα: «Ἦτο ἄραγε ἀπαραίτητον ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, αὐτὸ τὸ πανάχραντον Θεανθρώπινον σῶμα καὶ ὀργανισμὸς τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ, νὰ ταπεινωθῆ τόσον τερατωδῶς, ὡστε οἱ ἀντιπρόσωποί της θεολόγοι, ἀκόμη καὶ ἱεράρχαι, νὰ ἐπιζητοῦν τὴν ὀργανικὴν μετοχὴν καὶ συμπερίληψιν εἰς τὸ Παγκόσμιον Συμβούλιον Ἐκκλησιῶν...; Ἀλλοίμονον, ἀνήκουστος προδοσία!». Στὴν ἀνήκουστον προδοσίαν αὐτὴν εἶχε συμβάλει καθοριστικὰ ὁ ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν Χρυσόστομος Παπαδόπουλος, ὁ ὁποῖος ὅπως μαρτυροῦν οἱ πηγές ἦταν συνειδητὸς Οἰκουμενιστὴς καὶ θεωρεῖται ἀναντιρρήτως ἐκ τῶν θεμελιωτῶν τοῦ «Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν». 2

ια. α. β. γ. δ. ε. Ϛ. Τὸ 1920, τὸν Αὔγουστο, συμμετεῖχε ἐνεργῶς στὴν οἰκουμενιστικὴ Συνέλευσι τῆς Γενεύης, ἡ ὁποία κατήρτισε, ἐπὶ τῇ βάσει τῆς Πατριαρχικῆς Ἐγκυκλίου τοῦ 1920, «πρόγραμμα» πρὸς «δημιουργίαν Κοινωνίας τῶν Ἐκκλησιῶν κατὰ τὸν τρόπον τῆς Κοινωνίας τῶν Ἐθνῶν». * * * Μέρος Β. Συγκρητισμὸς Διαχριστιανικὸς Οἰκουμενισμὸς Πρὸς ἕνα «Παγκόσμιο Συμβούλιο Θρησκειῶν»; Ὅπως ἦταν ἀναμενόμενον, «οἱ Διαχριστιανικοὶ Διάλογοι, μὲ τὶς ἀπαράδεκτες συμπροσευχὲς καὶ τὸν συγκρητισμό τους, ὁδήγησαν γρήγορα στὸν Διαθρησκειακὸ Συγκρητισμό». Κατὰ τὴν ὁμολογία βετεράνων ἐξ ὀρθοδόξων Οἰκουμενιστῶν, μέσα στὸ πλαίσιο τοῦ «Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν» καλπάζει κυριολεκτικὰ ὁ «ὁμολογιακὸς συγκρητισμὸς καὶ σχετικισμός». Τὸ ἀρχικὸ παγχριστιανικὸ ὅραμα τῆς Οἰκουμενικῆς Κινήσεως γίνεται πλέον πανθρησκειακό ὁ ἐξωχριστιανικὸς Οἰκουμενισμὸς καλλιεργεῖ σταθερὰ τὸν θρησκευτικὸ συγκρητισμό. Ἐπρόκειτο γιὰ μίαν ὄντως ἐπανάστασι στὴν ἱστορία τοῦ Χριστιανισμοῦ ἡ Διαθρησκειακὴ Κίνησις, ἡ ὁποία ἐξελίχθηκε σὺν τῷ χρόνῳ σὲ δυναμικὸ ρεῦμα. Τὸ πράγματι τραγικὸν εἶναι, ὅτι τὸ «Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν» ἀνοίγεται θεαματικὰ πρὸς τὶς ἄλλες θρησκεῖες μὲ τὴν καθοριστικὴ συμβολὴ τῶν ἐξ ὀρθοδόξων Οἰκουμενιστῶν. Τὸ 1991, στὴν «Διορθόδοξη Σύσκεψη», στὸ Σαμπεζύ, τὸν Σεπτέμβριο, συλλογικῶς καὶ ἐπισήμως δηλώνεται, ὅτι ὁ ἑνωτικὸς διάλογος μεταξὺ τῶν διηρημένων Χριστιανῶν «δύναται καὶ πρέπει νὰ ἐπεκταθῆ καὶ εἰς τὸν διάλογον μετ ἄλλων θρησκευτικῶν παραδόσεων» καὶ θεωρεῖται «εὐπρόσδεκτος» ἡ παρουσία «ἀντιπροσώπων ἄλλων θρησκευτικῶν παραδόσεων εἰς Συνελεύσεις [τοῦ «Π.Σ.Ε.»] καὶ ἄλλας ἐκφράσεις τῆς οἰκουμενικῆς προσπαθείας». 3

ζ. η. θ. α. β. γ. δ. Ἔκτοτε, οἱ ἐξ ὀρθοδόξων Οἰκουμενισταὶ ἔχουν ὡς σημαία καὶ σύμβολό τους τὴν πρωτάκουστη διακήρυξι του συγκρητιστοῦ πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου: «Ρωμαιοκαθολικοὶ καὶ Ὀρθόδοξοι, Προτεστάνται, καὶ Ἑβραῖοι, Μουσουλμᾶνοι καὶ Ἰνδοί, Βουδισταὶ καὶ Κομφουκιανοί, ἦλθε ὁ καιρὸς ὄχι ἁπλῶς γιὰ προσέγγιση, ἀλλὰ γιὰ μιὰ συμμαχία καὶ συλλογικὴ προσπάθεια». Εἶναι προφανές, ὄτι ἡ νοοτροπία αὐτὴ ὁδηγεῖ σταδιακὰ ὄχι μόνον ἐκτὸς τῶν «ὁρίων» τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἀλλὰ καὶ ἐκτὸς τῶν «ὁρίων» ἀκόμη καὶ τοῦ Χριστιανισμοῦ. Ἑπομένως, δὲν προκαλεῖ ἔκπληξιν, ὅτι αὐξάνουν συνεχῶς οἱ ἐκκλήσεις γιὰ τὴν ἵδρυσι ἑνὸς «Παγκοσμίου Συμβουλίου Θρησκειῶν», ὥστε νὰ θεσμοποιηθῆ καὶ ὁ ἐξωχριστιανικὸς ἢ Διαθρησκειακὸς Οἰκουμενισμός. * * * Μέρος Γ. Ὑψώθηκε ὁριστικὰ πλέον τὸ «τεῖχος» μεταξὺ Γνησίας καὶ νόθου Ὀρθοδοξίας Οἱ ἐξ ὀρθοδόξων Οἰκουμενισταί, εἶναι σαφές, ὅτι μὲ τὴν συμμετοχή τους στὴν Διαχριστιανικὴ καὶ Διαθρησκειακὴ Κίνησι, ἔχουν παραθεωρήσει τὸ ἀσάλευτο καὶ διαιώνιο σημεῖο ἀναφορᾶς τῆς γνησίας Ὀρθοδοξίας δηλαδή, τὴν διαρκῆ ἀναφορὰ «ἐπὶ τὸν εὐκλεῆ καὶ σεμνὸν τῆς Παραδόσεως Κανόνα». Ἡ παραθεώρησις αὐτὴ ἔχει προκαλέσει τόσο ἀπερίγραπτη σύγχυσι στοὺς Οἰκουμενιστάς, ὥστε κυριολεκτικὰ δὲν ἔχουν ἐπίγνωσι τοῦ τὶ λέγουν καὶ τὶ πράττουν, συγχρωτιζόμενοι μὲ τοὺς ἑτεροδόξους καὶ μάλιστα μὲ τοὺς Παπικούς. Οἱ ἐξ ὀρθοδόξων Οἰκουμενισταὶ ἔχουν ἀθετήσει πλήρως τὸν «εὐκλεῆ καὶ σεμνὸν τῆς Παραδόσεως Κανόνα», δηλαδὴ ὅτι στὸ διάστημα τῶν δέκα αἰώνων, ἀπὸ τοῦ Μεγάλου Φωτίου μέχρι τοῦ ΙΘ αἰῶνος ἀναφέρονται διακόσιοι περίπου συγγράψαντες κατὰ τῶν Λατίνων καὶ πέντε ἀντι-παπικαὶ Σύνοδοι. Καὶ δὲν παρέμειναν οἱ καινοτόμοι Οἰκουμενισταὶ τῆς καθ ἡμᾶς Ἀνατολῆς μόνον στὴν ἀθέτησι, ἀλλὰ τὸ ἔτος 1993, στὸ 4

ε. Ϛ. ζ. Βελεμένδιο τοῦ Λιβάνου, ἀνεγνώρισαν τὸν Παπισμὸν ὡς Ἀδελφὴν Ἐκκλησίαν μὲ τὴν πλήρη ἐκκλησιολογικὴ ἔννοια τοῦ ὅρου. Τὸ Κείμενο τῆς Βελεμενδίου Ἑνώσεως δὲν εἶναι οὔτε ἀμφίσημο οὔτε νεφελῶδες, ἀλλὰ σαφέστατο: «Ἑκατέρωθεν ἀναγνωρίζεται», λέγει ἐνδεικτικὰ ἡ Βελεμένδιος Συμφωνία, «ὅτι ὅσα ἐνεπιστεύθη ὁ Χριστὸς εἰς τὴν Ἐκκλησίαν Του ὁμολογία τῆς ἀποστολικῆς πίστεως, μετοχὴ εἰς τὰ αὐτὰ μυστήρια, κυρίως εἰς τὴν μίαν ἱερωσύνην τὴν τελοῦσαν τὴν μίαν θυσίαν τοῦ Χριστοῦ, ἀποστολικὴν διαδοχὴν τῶν ἐπισκόπων δὲν δύνανται νὰ θεωρηθοῦν ὡς ἀποκλειστικὴ ἰδιοκτησία μιᾶς τῶν ἡμετέρων Ἐκκλησιῶν. Εἶναι σαφὲς ὅτι ἐντὸς τοῦ πλαισίου τούτου ἀποκλείεται πᾶς ἀναβαπτισμός». Δὲν θὰ ἦταν ποτὲ δυνατὸν νὰ λησμονηθῆ, ὅτι τὸ ἔτος 1995, ὁ συγκρητιστὴς πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος συνυπέγραψε μὲ τὸν τότε Πάπα Ἰωάννη Παῦλο Β Κοινὸν Ἀνακοινωθέν, σαφῶς κείμενον πίστεως, στὸ ὁποῖο μεταξὺ ἄλλων διεκηρύσσοντο τὰ ἀκόλουθα, ἐν προφανεῖ συμφωνίᾳ πρὸς τὰ τῆς Βελεμενδίου Ἑνώσεως: «Ἐξορκίζομεν τοὺς πιστούς μας, Καθολικοὺς καὶ Ὀρθοδόξους, νὰ ἐνισχύσουν τὸ πνεῦμα τῆς ἀδελφωσύνης, τὸ ὁποῖον προέρχεται ἐκ τοῦ μοναδικοῦ βαπτίσματος καὶ τῆς συμμετοχῆς εἰς τὴν μυστηριακὴν ζωήν...» «περιέλαβον (Πάπας καὶ πατριάρχης) εἰς τὰς προσευχάς των ὅλους ἐκείνους οἱ ὁποῖοι, ὡς ἐκ τοῦ βαπτίσματός των, εἶναι ἐνσωματωμένοι εἰς τὸν Χριστόν...» «αἱ ἐκκλησίαι μας ἀναγνωρίζονται ἀμοιβαίως ὡς ἀδελφαὶ ἐκκλησίαι, ὑπεύθυνοι ἀπὸ κοινοῦ διὰ τὴν διατήρησιν τῆς μοναδικῆς ἐκκλησίας τοῦ Θεοῦ». Τὸ 2004, στὸ Διορθόδοξο Θεολογικὸ Συνέδριο, στὴν Θεσσαλονίκη, διεκηρύχθη μὲ πρωτοφανῆ παρρησία καὶ πλήρη διαύγεια ἡ μοναδικὴ ἀλήθεια γιὰ τὴν συγκρητιστικὴ Οἰκουμενικὴ Κίνησι καὶ τὸ «Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν». «Ἡ ἴδια ἡ πράξη τῆς συμμετοχῆς, στὸ Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν καὶ στοὺς θεολογικοὺς διαλόγους μὲ τοὺς αἱρετικοὺς Παπικούς, Προτεστάντες καὶ Μονοφυσί- 5

η. τες, συνιστᾶ ἄρνηση τῆς μοναδικότητος τῆς Ἐκκλησίας, ἐξίσωση καὶ ἐξομοίωση τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας, μὲ τὶς αἱρέσεις καὶ τὰ σχίσματα. Εἶναι, ὅπως ἐλέχθη, ἡ μεγαλύτερη ἐκκλησιολογικὴ αἵρεση στὴν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας». Τὸ 2016, στὴν Κρήτη, ἡ αὐτο-αποκαλουμένη «Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδος» τῶν καινοτόμων Οἰκουμενιστῶν ἐπεκύρωσε τὴν ἀντορθόδοξη πορεία ἑκατὸ ἐτῶν καὶ ὕψωσε ὁριστικὰ πλέον ἕνα τεῖχος, τὸ ὁποῖο χωρίζει τὴν Γνησία Ὀρθοδοξία μας ἀπὸ τὴν συγκρητιστικὴ ψευδο-ορθοδοξία τῶν πεπτωκότων Οἰκουμενιστῶν. + Τῷ δὲ Θεῷ δόξα καὶ εὐχαριστία! 6