Πολιτισµός και Πολιτιστική Κληρονοµιά Ενηµέρωση Μάιος 2007

Πολιτισµός και Πολιτιστική Κληρονοµιά Ενηµέρωση Μάιος 2007 Ανοίγει η Γιορτή Βιβλίου Κρυµµένος θησαυρός του Αριστοτέλη ύο κτίρια µπροστά από το Νέο Μουσείο Ακροπόλεως κόβουν τη θέα προς τον Ιερό Βράχο Τέλος τα ψηλά τακούνια στο Ηρώδειο µε απόφαση του Αρχαιολογικού Συµβουλίου Ανοιχτό το ενδεχόµενο µερικού επαναπατρισµού των Γλυπτών του Παρθενώνα ιάλογος παλαιού καινούργιου Εντοπίστηκε ο τάφος του Ηρώδη Η ζωή στην αρχαία Μακεδονία Από τον φωνογράφο στο βινύλιο ΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗΣ ΜΕΣΟΓΕΙΟΥ Η Φύση βοήθησε τον Μεγαλέξανδρο Μια νέα αρχιτεκτονική ουτοπία Εικαστική Έκθεση από «χρήσιµα σκουπίδια» Μεταφορά µε τρεις γερανούς Το σπίτι του Βενιζέλου εκπέµπει SOS

Ανοίγει η Γιορτή Βιβλίου Τα περίπτερα στήθηκαν και από σήµερα το βράδυ, µέχρι τις 14 Μαΐου, ο πεζόδροµος της ιονυσίου Αρεοπαγίτου θα γεµίσει µε βιβλία. Είναι η 30ή Γιορτή Βιβλίου, που διοργανώνει ο Σύνδεσµος Εκδοτών Βιβλίου Αθηνών, φιλοξενώντας 254 περίπτερα και 300 εκδότες. Την 30ή Γιορτή Βιβλίου εγκαινιάζει απόψε στις 8 µ.µ. ο υπουργός Πολιτισµού Γιώργος Βουλγαράκης και ο δήµαρχος Αθηναίων Νικήτας Κακλαµάνης. Εκτός από βιβλία, η Γιορτή Βιβλίου φιλοξενεί φέτος και πολλές εκδηλώσεις µε τίτλο «Μέσα προβολής, προώθησης και διάδοσης του βιβλίου», αρχής γενοµένης από την Παρασκευή, 4 Μαΐου, στις 7.30 µ.µ. Τίτλος της πρώτης εκδήλωσης «Η συµβολή του Τύπου στο χώρο του βιβλίου» και οµιλητές θα είναι οι Θανάσης Βαλτινός, ηµήτρης ηµηρούλης, Αντώνης Καρατζαφέρης, Γιώργος Παπασωτηρίου, Γιάννης Μπασκόζος. Θα ακολουθήσουν ακόµα οι εξής συζητήσεις: «Κριτική, κριτικοί και βιβλίο» (7/5), «Το βιβλίο στο ραδιόφωνο και στην τηλεόραση» (8/5), «Το βιβλίο στον ξένο Τύπο» (9/5), «Ο ρόλος του Internet στο χώρο του βιβλίου - Η περίπτωση των blogs: µια διαφορετική συνάντηση» (10/5) και «Ηλεκτρονικά περιοδικά: οπτικές και προοπτικές» (11/5). Οσοι επισκεφθούν τη Γιορτή Βιβλίου, όµως, θα κερδίσουν και δώρα: δύο ταξίδια για την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου και τη Λευκωσία της Κύπρου και βιβλία αξίας 300 ευρώ. http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_civ_1_03/05/2007_225542 Κρυµµένος θησαυρός του Αριστοτέλη Το µεσαιωνικό προσευχητάρι, γνωστό και ως «Παλίµψηστο» του Αρχιµήδη, που δυστυχώς το ελληνικό κράτος δεν µπόρεσε να αγοράσει και βρίσκεται στο Walters Art Museum της Βαλτιµόρης για συντήρηση και µελέτη, αποκάλυψε πρόσφατα έναν ακόµα κρυµµένο θησαυρό του. Σύµφωνα µε τον δ/ρα Γουίλιαµ Νόελ, µε νέες, πρωτοποριακές ψηφιακές µεθόδους αποκαλύφθηκε ένα φιλοσοφικό κείµενο, που δεν είναι τίποτα άλλο από σχολιασµός πάνω στο έργο του Αριστοτέλη «Κατηγορίαι». Πιθανότερος συντάκτης του σχολίου θεωρείται ο φιλόσοφος Αλέξανδρος της Αφροδισίας, που έζησε τον 2ο ή τον 3ο αιώνα µ.χ. «εν υπάρχει σπουδαιότερος φιλόσοφος στον κόσµο από τον Αριστοτέλη», δήλωσε ο δρ Νόελ. «Το να ανακαλύπτουµε απόψεις πάνω στο έργο του προερχόµενες από τον 2ο ή 3ο µ.χ. αιώνα είναι φανταστικό». Ενώ ο καθηγητής Ρότζερ Ιστον, επικεφαλής της επιστηµονικής οµάδας του Ινστιτούτου Ρότσεστερ, που σπρώχνει «την τεχνολογία στα όριά της» για να διαβάσει τα κείµενα του Παλίµψηστου, δήλωσε: «Παρ' όλο που δεν ξέρω να διαβάζω αρχαία ελληνικά και µόνο που αντίκρισα τις λέξεις ανατρίχιασα». http://www.enet.gr/online/online_text/c=113,id=70473324

ύο κτίρια µπροστά από το Νέο Μουσείο Ακροπόλεως κόβουν τη θέα προς τον Ιερό Βράχο Σε έδρα του Ιδρύµατος Ερευνών, Μουσικής, Τεχνών και Επιστηµών Ευάγγελου Παπαθανασίου µετατρέπεται το ένα από τα δύο κτίρια µπροστά από το Νέο Μουσείο Ακροπόλεως, εµποδίζοντας τη θέα προς τον Ιερό Βράχο. Το συγκεκριµένο κτίσµα προσφέρει και άλλοθι στο δεύτερο κτίριο που βρίσκεται µπροστά από το µουσείο. Το γεγονός προκάλεσε έντονες αντιπαραθέσεις µεταξύ του υπουργού Πολιτισµού Γιώργου Βουλγαράκη και βουλευτών της Αξιωµατικής Αντιπολίτευσης -αλλά και της Ν - κατά την διάρκεια της ψήφισης του νοµοσχεδίου µε το οποίο προβλέπεται η σύσταση του Ιδρύµατος, η οποία πραγµατοποιήθηκε το απόγευµα της Τετάρτης. Σύµφωνα µε το βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Τηλέµαχο Χυτήρη εάν το κτίριο αυτό παραµείνει στη θέση του θα προκαλέσει «κατακραυγή». «Πρόκειται για µία από τις δύο οχλούσες οικοδοµές που εµποδίζουν τη θέα του µουσείου προς το ιονυσιακό Θέατρο και έχουµε πάρει σαφή θέση ως προς το θέµα» εξήγησε στα Νέα της Πέµπτης, ο πρόεδρος του Oργανισµού Ανέγερσης Νέου Μουσείου Ακροπόλεως, ηµήτρης Παντερµαλής. Ο κ. Παντερµαλής συµπλήρωσε ότι «τη στιγµή που το παγκόσµιο ενδιαφέρον είναι στραµµένο στο νέο µουσείο και επιτροπές ανά τον κόσµο αγωνίζονται υπέρ της επιστροφής των Γλυπτών του Παρθενώνα, ας αποφασίσει η Πολιτεία αν πρέπει να δοθεί προτεραιότητα στο σπίτι ενός ιδιώτη». Από την πλευρά του ο υπουργός Πολιτισµού Γιώργος Βουλγαράκης δήλωσε ότι το Ίδρυµα δεν συνδέεται µε το συγκεκριµένο κτίριο και πως στην περίπτωση που απαιτηθεί «η Πολιτεία θα προχωρήσει τη διαδικασία απαλλοτρίωσης του κτιρίου του συνθέτη, παρά τις όποιες δικαστικές εµπλοκές». Παρά τις αντιδράσεις όµως του Oργανισµού Ανέγερσης του Νέου Μουσείου Ακροπόλεως και µερίδας του πολιτικού κόσµου για τα πολυώροφα κτίσµατα και ένα µικρότερο κτίριο στο ενδιάµεσο, η ιδιοκτησία Παπαθανασίου έχει κηρυχθεί διατηρητέα και µε την πιθανή καθιέρωσή της ως έδρα του Ιδρύµατος αποκτά ένα ακόµη σοβαρό έρεισµα ώστε να µην αφήσει ελεύθερο το Νέο Μουσείο Ακροπόλεως να αναπνεύσει, όπως αναφέρεται στα Νέα της Πέµπτης. Ο κ. Βουλγαράκης αναρωτήθηκε γιατί το επίµαχο κτίριο εξαιρέθηκε από το πρόγραµµα απαλλοτριώσεων, που προωθήθηκε από την προηγούµενη κυβέρνηση, υπέρ του νέου Μουσείου. Εξέλιξη που επιβεβαιώνεται άλλωστε και από τις µεγάλης κλίµακας επεµβάσεις που ήδη προγραµµατίζονται να γίνουν στο κτίριο. Το νοµοσχέδιο καταψηφίστηκε από τα κόµµατα της αντιπολίτευσης. http://www.in.gr/news/article.asp?lngentityid=799234&lngdtrid=253

Τέλος τα ψηλά τακούνια στο Ηρώδειο µε απόφαση του Αρχαιολογικού Συµβουλίου Πλατφόρµες και παπούτσια, που δεν «πληγώνουν» τα µάρµαρα του Ηρωδείου, θα αναγκαστούν να φορέσουν από φέτος οι κυρίες που θέλουν να απολαύσουν το πρόγραµµα του Ελληνικού Φεστιβάλ. Το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συµβούλιο (ΚΑΣ) αποφάσισε όχι µόνο να ενεργοποιήσει το συγκεκριµένο όρο παραχώρησης του Ηρωδείου προς το Ελληνικό Φεστιβάλ, αλλά να ζητήσει και την αναφορά του σε εισιτήρια, προγράµµατα και φυλλάδια, δίπλα στις οδηγίες προς τους θεατές περί απενεργοποίησης των κινητών, απαγόρευσης κατανάλωσης ποτών και τροφίµων, ηχογράφησης και κινηµατογράφησης των εκδηλώσεων. Συνεπώς το ΚΑΣ δεν δέχεται την αιτιολογία «δεν γνωρίζαµε». Στην περίπτωση που οι κοµψές κυρίες δεν αποχωριστούν τα ψηλά τακούνια τους θα υποστούν κυρώσεις, ενώ εξετάζεται ακόµη και το ενδεχόµενο να µένουν εκτός του χώρου, όπως αναφέρουν Τα Νέα της Παρασκευής. Όµως, οι τσίχλες είναι µία άλλη πληγή του ρωµαϊκού µνηµείου καθώς πέρυσι είχαν συλλεχθεί 27 κιλά κολληµένα στα εδώλια, ενώ προβλήµατα παρουσιάζονται και κατά το στήσιµο και λύσιµο των σκηνικών (µέλη του ΚΑΣ δήλωσαν πως έχουν δει εργάτες να ισιώνουν καρφιά πάνω στα µάρµαρα), για αυτό και στο εξής οι εργασίες θα γίνονται υπό την εποπτεία της Α' Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων. http://www.in.gr/news/article.asp?lngentityid=799611&lngdtrid=253 Ανοιχτό το ενδεχόµενο µερικού επαναπατρισµού των Γλυπτών του Παρθενώνα Τη συνέχιση του διαλόγου για τα Γλυπτά του Παρθενώνα επιβεβαίωσαν οι αρµόδιοι επίτροποι του Βρετανικού Μουσείου µετά την πρόσφατη συνάντηση µε εκπροσώπους του ελληνικού υπουργείου Πολιτισµού και της UNESCO. Σύµφωνα µε ανακοίνωση του Βρετανικού Μουσείου, κατά τη συνάντηση επισηµάνθηκε η πάγια θέση της Βρετανίας ότι τα Μάρµαρα του Παρθενώνα αποτελούν αναπόσπαστο µέρος της συλλογής του µουσείου και ως εκ τούτου οι υπεύθυνοι του µουσείου δεν σκέφτονται την επιστροφή «όλων των Γλυπτών» του Παρθενώνα, έστω και για σύντοµο χρονικό διάστηµα. Ωστόσο, η ανακοίνωση κλείνει µε την τοποθέτηση των επιτρόπων του Μουσείου ότι «είναι σηµαντικό να συνεχισθούν οι φιλικές συζητήσεις µε τους Έλληνες

συναδέλφους µας για να διερευνήσουµε εάν υπάρχει λογικό έδαφος για να οικοδοµήσουµε ένα δρόµο προς τα εµπρός». Όπως αναφέρει το Έθνος, η φράση «όλα τα γλυπτά» θεωρείται από την ελληνική πλευρά ως το παράθυρο για την επιστροφή µέρους των ιστορικών µνηµείων του δυτικού πολιτισµού αλλά αποτελεί και ένδειξη άµβλυνσης στις έως σήµερα αµετακίνητες θέσεις του Βρετανικού Μουσείου. Ωστόσο, δεν είναι βέβαιο ότι η ελληνική κυβέρνηση θα αποδεχθεί τον µερικό επαναπατρισµό των Γλυπτών. Το ελληνικό υπουργείο Πολιτισµού εκπροσωπήθηκε από την διευθύντρια προϊστορικών και κλασσικών αρχαιοτήτων Ελένη Κόρκα και η δικηγόρος και νοµική σύµβουλος του υπουργείου Ειρήνη Σταµατούδη. http://www.in.gr/news/article.asp?lngentityid=800182&lngdtrid=253 ιάλογος παλαιού καινούργιου Η διαφάνεια του νέου Μουσείου της Ακρόπολης εντυπωσίασε τον Kengo Kuma που επισκέφθηκε το εργοτάξιο του µουσείου. «Πρόκειται για ένα νέο είδος διαφάνειας που επιτρέπει το διάλογο του παλαιού µε το καινούργιο, ιδιαίτερα κατάλληλο για αυτό το περιβάλλον», είπε ο διάσηµος αρχιτέκτονας, προσθέτοντας ότι «η ανασκαφή των αρχαίων που αγκαλιάζεται από το στιβαρό κτίριο, το περιβάλλον που εισβάλλει από τα µεγάλα παράθυρα ανάµεσα στα ανοξείδωτα πτερύγια των όψεων και τα Γλυπτά του Παρθενώνα, που στη νέα τους θέση δένονται µε την εντυπωσιακή εικόνα της Ακρόπολης µέσα από το γυάλινο περίβληµα της αίθουσας του Παρθενώνα, όλα αυτά αποτελούν τρία διαφορετικά είδη διαλόγου ανάµεσα στο παλαιό και το καινούργιο. Η λύση που έδωσε ο Tschumi είναι εγκεφαλική αλλά ταυτόχρονα αποτελεί µια θεαµατική εµπειρία, κατά µία έννοια σχεδόν θεατρική για τον επισκέπτη». http://www.enet.gr/online/online_text/c=113,id=14806652 Εντοπίστηκε ο τάφος του Ηρώδη Επειτα από έρευνες που διήρκεσαν 35 χρόνια, ένας αρχαιολόγος από το Ισραήλ, ο Εχούντ Νετζέρ, από το Εβραϊκό Πανεπιστήµιο της Ιερουσαλήµ, δήλωσε ότι ανακάλυψε την τοποθεσία του τάφου του Ηρώδη, σε περιοχή νότια της Ιερουσαλήµ. «Όταν αντιλήφθηκα ότι είναι αυτός ο τάφος ένιωσα πολύ ευτυχισµένος», είπε ο καθηγητής Νετζέρ, ο οποίος δουλεύει στη συγκεκριµένη περιοχή για τον τάφο του Ηρώδη από το 1972. «Όλοι ενδιαφέρονται για τους Αγίους Τόπους και ο τάφος του Ηρώδη αποτελεί µέρος αυτής της ιστορίας». Υπάρχει µια αρχαία σκάλα που χτίστηκε για τη νεκρική ποµπή του Ηρώδη, η οποία περιγράφεται λεπτοµερώς από τον ιστορικό Ιωσήφ Φλάβιους του πρώτου αιώνα, που οδήγησε την οµάδα του καθηγητή Νετζέρ στον τάφο, που βρίσκεται στην κορυφή ενός λόφου. «Οι σκάλες κατασκευάστηκαν ειδικά για τη νεκρική

ποµπή», ανέφερε ο καθηγητής Νετζέρ. Οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν στην περιοχή µία σπασµένη σαρκοφάγο από ασβεστόλιθο, της οποίας το µήκος υπολογίζεται στα 2,5 µέτρα. Στο σηµείο δεν βρέθηκαν οστά. Ο καθηγητής Νετζέρ δήλωσε ότι πιθανότατα αφαιρέθηκαν από εβραίους επαναστάτες που πάλεψαν ενάντια στη Ρώµη µεταξύ του 66 και του 72 µ.χ. Εφόσον επιβεβαιωθεί, θα καταχωρηθεί ως µία εξαιρετικά σηµαντική αρχαιολογική ανακάλυψη. http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=9483&subid=2&pubid=303162 Η ζωή στην αρχαία Μακεδονία Όψεις της δηµόσιας και ιδιωτικής ζωής στην αρχαία Μακεδονία, σε ένα διάστηµα άνω των χιλίων χρόνων, καλύπτει η έκθεση «Μακεδονία: Από τον 7ο αιώνα π.χ. έως την Υστερη Αρχαιότητα», που παρουσιάζει το Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης. Για την έκθεση, που είναι µία από πέντε νέες µόνιµες εκθέσεις του µουσείου, από το περασµένο καλοκαίρι που ξανάνοιξε τις πύλες του, µίλησε, σε ειδική εκδήλωση, η αρχαιολόγος του µουσείου, Ευρυδίκη Κεφαλίδου. Μέσα από τα αρχαιολογικά ευρήµατα της µακεδονικής γης, παρουσιάζεται η ιστορία των Μακεδόνων από την ίδρυση του βασιλείου τους µε πρωτεύουσα τις Αιγές ώς την κατάκτηση από τους Ρωµαίους. Η έκθεση χωρίζεται σε επτά ενότητες. Στην πρώτη, µε θέµα «Ο Χώρος και ο Χρόνος», µέσα από ηλεκτρονική ξενάγηση σε εικονική µακεδονική πόλη, δίνεται ένα σχεδιάγραµµα της ιστορικής εξέλιξης, της πολεοδοµίας και της αρχιτεκτονικής στην αρχαία Μακεδονία. Στην ενότητα «Κοινωνική και πολιτική οργάνωση» παρουσιάζεται η οργάνωση του βασιλείου, η δύναµη του µακεδονικού στρατού, οι πολιορκητικές µηχανές, ο αθλητισµός, βασικό στοιχείο της εκπαίδευσης των νέων, η συµµετοχή των Μακεδόνων σε πανελλήνιους αγώνες, όπως οι Ολυµπιακοί ή τα Παναθήναια, µέσα και από δύο έπαθλα, που κερδήθηκαν στην Αθήνα. Στην ενότητα «Οικονοµία και Επικοινωνία» παρουσιάζονται η γεωργία, η κτηνοτροφία, η βιοτεχνία και το εµπόριο, που κατέστησαν τη Μακεδονία σηµαντικό εµπορικό κέντρο σε όλη τη διάρκεια της αρχαιότητας. Η ιδιωτική ζωή παρουσιάζεται µέσα από την επίπλωση και τον εξοπλισµό των σπιτιών, στοιχεία για το καθηµερινό µαγείρεµα και σερβίρισµα, για τα πιο επίσηµα συµπόσια, παιχνίδια, καλλυντικά, το µακιγιάζ, την κόµµωση και τα γυναικεία κοσµήµατα. Στην ενότητα «Ταφικά έθιµα» ο επισκέπτης µαθαίνει τις διαφορές µεταξύ του ενταφιασµού και της καύσης των νεκρών, βλέπει ποικίλα κτερίσµατα, επιτύµβιες στήλες, την εντυπωσιακή πόρτα του µακεδονικού τάφου που βρέθηκε στην Αγία Παρασκευή Θεσσαλονίκης και τις γραπτές κλίνες του µακεδονικού τάφου της Ποτίδαιας. Μέσα από µικρά και µεγάλα αναθήµατα παρουσιάζονται ο «Μύθος και η Λατρεία», το ωδεκάθεο, η εξέχουσα θέση των ία, ιόνυσου, Ασκληπιού, Αδη, Ηρακλή, ήµητρας, µε ειδική ενότητα µε αφορµή το σηµαντικό ιερό στο ερβένι και τα γλυπτά που εκτίθενται εκεί.

Τέλος, στην ενότητα «Γράµµατα και Τέχνες» ο επισκέπτης µαθαίνει, κατ' αρχήν, ότι πολλοί αξιόλογοι άνθρωποι του πνεύµατος κατάγονταν από τη Μακεδονία ή έζησαν και έδρασαν στη περιοχή, µε κορυφαίο τον Αριστοτέλη και ότι στην αυλή των Μακεδόνων βασιλέων συγκεντρωνόταν κατά καιρούς η «αφρόκρεµα» των διανοουµένων και των καλλιτεχνών. Παρουσιάζονται οι εικαστικές τέχνες, η λογοτεχνία, η ποίηση, η µουσική, ο χορός και το θέατρο και ακούγεται αρχαία ελληνική µουσική. http://www.enet.gr/online/online_text/c=113,id=43259404 Από τον φωνογράφο στο βινύλιο Η ανάγκη του ανθρώπου για την τεχνολογική εξέλιξη µε σκοπό την καλύτερη ποιότητα ζωής αλλά και την ψυχαγωγία οδήγησε στη συνεχή αναζήτηση και τον πειραµατισµό. Μία από αυτές τις ανάγκες ήταν η καταγραφή του ήχου. Του Φάνη Σµαήλου Οι πρώτες προσπάθειες για τη δηµιουργία µιας συσκευής µε σκοπό την αναπαραγωγή του ήχου ξεκίνησαν το 1877 όταν ο Thomas Edison δηµιούργησε το φωνογράφο ο οποίος αναπαρήγαγε τους ηχογραφηµένους ήχους µε τη βοήθεια σφαιρικών κυλίνδρων. Η ποιότητα του ήχου ήταν κακή, ενώ κάθε ηχογράφηση µπορούσε να αναπαραχθεί για µία και µόνο φορά. O Alexander Graham Bell χρησιµοποίησε κέρινους κυλίνδρους και αύξησε την αναπαραγωγή της ηχογράφησης µε την δική του εφεύρεση, το γραφόφωνο. Στις 8 Νοεµβρίου του 1877 ο Γερµανός Emile Berliner ανακαλύπτει ένα πρωτοποριακό και επιτυχές σύστηµα εγγραφής ήχου, χαράσσει αυλάκια µε ηχητικές πληροφορίες επάνω σε επίπεδο δίσκο. Οι πρώτοι δίσκοι αποτελούνταν αρχικά από διάφορα υλικά συµπεριλαµβανοµένου του σκληρού λάστιχου. Από το 1897 και µετά, τα προηγούµενα υλικά αντικαταστάθηκαν κατά ένα µεγάλο µέρος από έναν εύθραυστο τύπο το shellac(κερί), ένα υλικό που λαµβάνεται από την έκκριση ενός νοτιοανατολικού ασιατικού σκαθαριού σε συνδυασµό µε µια ένωση βαµβακιού, κονιοποιηµένη πλάκα, και µια µικρή ποσότητα λιπαντικού κεριών. Η µαζική παραγωγή των δίσκων από shellac άρχισε το 1898 στο Ανόβερο, της Γερµανίας. Οι δίσκοι από shellac ήταν οι πιο συνηθισµένοι µέχρι τη δεκαετία του '50. Το 1890 τα πρόωρα σχήµατα καταγραφής των δίσκων είχαν συνήθως επτά ίντσες (17,5 εκατ.) διάµετρο. Μέχρι το 1910 τα αρχεία 10 ιντσών ήταν τα δηµοφιλέστερα αφού διαρκούσαν περίπου τρία λεπτά σε µια πλευρά. Από το 1903 και µετά, δηµιουργήθηκαν τα 12-ιντσα αρχεία κυρίως της κλασσικής µουσικής, µε διάρκεια τέσσερα έως πέντε λεπτά ανά πλευρά. Τέτοιοι δίσκοι πωλoύνταν συνήθως χωριστά σε χάρτινο ή χαρτονένιο εξώφυλλο όπου αναγράφονταν ο καλλιτέχνης, ο παραγωγός, και ο λιανοπωλητής. Το 1930,η RCA Victor προώθησε το πρώτο εµπορικά διαθέσιµο µακρύ-παίζοντα (Long Play) αρχείο. Αυτοί οι επαναστατικοί δίσκοι σχεδιάστηκαν για την

αναπαραγωγή ήχου στις 33 1/3 περιστροφές/λεπτό σε εύκαµπτο πλαστικό δίσκο, διαµέτρου 30 εκατ. Στο βιβλίο του Roland Gelatt's «Ο µυθικός φωνογράφος», ο συντάκτης σηµειώνει ότι ο long play δίσκος της RCA Victor ήταν µια εµπορική αποτυχία για διάφορους λόγους συµπεριλαµβανοµένης της έλλειψης ενός προσιτού και αξιόπιστου καταναλωτικού εξοπλισµού αναπαραγωγής ήχου και συµπληρώνει πως το shellac προσέφερε χαµηλότερο επίπεδο θορύβου και µεγάλη διάρκεια αναπαραγωγής. Προς το τέλος της δεκαετίας του '30, οι ραδιοφωνικοί σταθµοί λάµβαναν εκ των προτέρων τα ηχογραφηµένα προγράµµατα για αυτούς τυπωµένα σε βινύλιο, έτσι δεν καταστρέφονταν κατά τη µεταφορά τους από και προς το ταχυδροµείο. Στα µέσα της δεκαετίας του '40, τα ειδικά αντίγραφα για τους ραδιοφωνικούς παραγωγούς άρχισαν να αποτελούνται από βινύλιο, επίσης για τον ίδιο λόγο. Αυτές οι κόπιες έπαιζαν στις 78 περιστροφές/λεπτό. Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσµίου Πολέµου και λίγο αργότερα, οι προµήθειες shellac ήταν εξαιρετικά περιορισµένες και κάποιοι δίσκοι 78 στροφών τυπώθηκαν σε βινύλιο αντί σε shellac, και ιδιαίτερα τα 6λεπτα 12ιντσα των 78 στροφών που κατασκεύασε η V- Disc για τη διανοµή τους στα Αµερικανικά στρατεύµατα. Στη δεκαετία του '40, οι ραδιοφωνικές εκποµπές που ήταν συνήθως σε αρχεία 16 ιντσών, αλλά µερικές φορές και 12, τυπώνονταν στο βινύλιο. Το 1939, η Κολούµπια καταγράφει τη συνεχή ανάπτυξη αυτής της τεχνολογίας. Ο ρ Peter Goldmark και το προσωπικό του ανέλαβαν τις εξαντλητικές προσπάθειες για τη βελτίωση της εγγραφής αλλά και της αναπαραγωγής. Το 1948, το LP 33στροφών και 12ιντσών παρουσιάστηκε από την Κολούµπια σε µια συνέντευξη τύπου της Νέας Υόρκης. Το 1949,η RCA Victor κυκλοφόρησε το πρώτο 7ιντσο Single 45 στροφών από βινύλιο. Κατά τη διάρκεια της κοµµουνιστικής περιόδου στην πρώην ΕΣΣ, τα αρχεία ήταν συνήθως χειροποίητα, κατασκευασµένα από τις άχρηστες ακτινογραφίες τύπου X. Αυτά τα αρχεία, που ονοµάστηκαν «κόκκαλα» εγγράφηκαν µε παράνοµα αντίγραφα δηµοφιλούς µουσικής που απαγορεύθηκε από την κυβέρνηση, και έγιναν δηµοφιλή µέσα από την διανοµή µεταξύ των σοβιετικών πανκ συγκροτηµάτων, από το υψηλό κόστος και τη χαµηλή διαθεσιµότητα του βινυλίου, ενώ η πανκ µουσική καταστάλθηκε πολιτικά, µε αποτέλεσµα η έκδοση και η διανοµή να είναι περιορισµένες. Η δοµή του εµπορικού δίσκου Ο κλασσικός εµπορικός δίσκος είναι χαραγµένος µε 2 οµόκεντρα σπειροειδή αυλάκια, ένα σε κάθε πλευρά του δίσκου που τρέχει από την εξωτερική πλευρά του, προς το κέντρο. Καθώς ο δίσκος περιστρέφεται δεξιόστροφα σε µία σταθερή ταχύτητα, η βελόνα τοποθετείται στο αυλάκι και µετατρέπει τις δονήσεις σε ηλεκτρικό σήµα, το οποίο µε τη σειρά του οδηγείται στον ενισχυτή και τέλος, στα ηχεία. Το εισαγωγικό αυλάκι στην άκρη του δίσκου είναι περίπου 6χιλ, είναι κενό µε διαστήµατα το οποίο επιτρέπει στη βελόνα να µετακινηθεί στα γραµµένα αυλάκια χωρίς να τα καταστρέψει. Μεταξύ κάθε διαδροµής στο γραµµένο τµήµα ενός LP

υπάρχει µια σύντοµη απόσταση όπου το αυλάκι χωρίζεται ανά διαστήµατα. Αυτό το διάστηµα είναι ορατό και καθορίζει τη διαδροµή της βελόνας. Στο κέντρο του δίσκου όπου βρίσκεται η ετικέτα, δηλαδή στο τέλος του αυλακιού (run out groove), το αυλάκι ενώνεται και διαµορφώνει ένα πλήρη κύκλο έτσι ώστε όταν η βελόνα φτάσει σε αυτό να περιστρέφεται επανειληµµένα στο ίδιο σηµείο, έως την ανύψωση του βραχίονα. H ποιότητα του ήχου και η διάρκεια ζωής των δίσκων εξαρτάται εκτός από τη σωστή χρήση, και από την πυκνότητα του βινυλίου. Πολλοί προτιµούν τα άλµπουµ των 180 γρ. λόγω της καλύτερης ακουστικής ποιότητας και των λιγότερων παραµορφώσεων-θορύβων. Το βινύλιο είναι ένα είδος πλαστικού, εύκαµπτο και άθραυστο σε κανονική χρήση. εδοµένου πια πως οι δίσκοι κατασκευάζονται από λεπτό ανακυκλωµένο πλαστικό, χαράσσονται εύκολα, διαβρώνονται από την θερµότητα, µαζεύουν σκόνη και στατικό ηλεκτρισµό. Η κακή αποθήκευση η οι ατέλειες στην κατασκευή του σφικτού διάφανου προστατευτικού µπορούν επίσης να µειώσουν τη διάρκεια ζωής, αλλά και την απόδοση. Η σκόνη και οι γρατσουνιές εκτός από τα ενοχλητικά «σκασίµατα» που προκαλούν µπορούν να φθείρουν τη βελόνα του πικάπ. Η πλειοψηφία των δίσκων πιέζεται σε µαύρο βινύλιο. Το υλικό που χρησιµοποιείται για να µαυρίσει το αρχικό διαφανές µίγµα PVC είναι ο µαύρος άνθρακας ο οποίος αυξάνει την ανθεκτικότητα του δίσκου και τον καθιστά αδιάφανο. Κάποιοι δίσκοι πιέζονται σε χρωµατισµένο βινύλιο ή σε δίσκους εικόνων (Picture Disc) µε πρωτότυπα εξώφυλλα, ένθετα ή αφίσες. http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathextra_4_10/05/2007_190097 ΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗΣ ΜΕΣΟΓΕΙΟΥ Το Κέντρο Αρχιτεκτονικής Μεσογείου (Μεγάλο Αρσενάλι, Παλιό Λιµάνι Χανίων) στο πλαίσιο του κύκλου «Γεγονότα Αρχιτεκτονικής», εγκαινιάζει το Σάββατο 19 Μαΐου 2007 στις 8:00 το βράδυ την έκθεση «Το αόρατο νήµα. Μια αναδροµή στο έργο του Αλέξανδρου Τοµπάζη». Το Κ.Α.Μ. συνεχίζοντας την εξαιρετική συνεργασία του µε τα Τµήµατα Αρχιτεκτονικής που λειτουργούν στα Α.Ε.Ι. της χώρας, παρουσιάζει, σε συνεργασία µε το Τµήµα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών της Πολυτεχνικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστηµίου Θεσσαλονίκης και το Ελληνικό Ινστιτούτο Αρχιτεκτονικής, την παραπάνω έκθεση που πραγµατοποιήθηκε στο Τελλόγλειο Ίδρυµα Τεχνών µε την ευκαιρία της αναγόρευσης σε Επίτιµους ιδάκτορες των αρχιτεκτόνων Σουζάνας και ηµήτρη Αντωνακάκη, Αλέξανδρου Τοµπάζη και του εκδότη Ορέστη ουµάνη.

Ο Αλέξανδρος Τοµπάζης γεννήθηκε στις Ινδίες το 1939 και έζησε στις Ινδίες, την Αγγλία και τελικά στην Ελλάδα. Ως παιδί ήθελε να γίνει ζωγράφος. Ήταν ο δάσκαλός του της ζωγραφικής που τον ώθησε προς την αρχιτεκτονική. Η αρχιτεκτονική τότε ήταν για εκείνον κάτι άγνωστο και αφηρηµένο, ωστόσο πήρε την απόφαση γρήγορα και δεν µετάνιωσε ποτέ. Το ενδιαφέρον του για την τεχνολογία και η πρώτη πετρελαϊκή κρίση τον έσπρωξαν να ασχοληθεί µε τη χρήση της ηλιακής ενέργειας αρχικά και άλλων εναλλακτικών πηγών ενέργειας αργότερα, τα οποία γρήγορα αποτέλεσαν για εκείνον, υπό τη µορφή της αποκαλούµενης βιοκλιµατικής αρχιτεκτονικής, αναπόσπαστο τµήµα της αρχιτεκτονικής δηµιουργίας. Σήµερα ο Αλέξανδρος Τοµπάζης µοιράζει το χρόνο του µεταξύ του γραφείου του που απασχολεί περίπου 60 άτοµα και των πολλών ταξιδιών του. Μια οµιλία σ ένα συνέδριο ή µια διάλεξη στους φοιτητές ενός Πανεπιστηµίου ικανοποιούν την ανάγκη του να εξωτερικεύει τις σκέψεις του, αλλά γίνονται και αφορµή για ένα νέο ταξίδι, στο οποίο συνδυάζονται τα βασικά ενδιαφέροντά του: αρχιτεκτονική, ζωγραφική, φωτογραφία και µέσω αυτών η εξερεύνηση ενός ακόµα κοµµατιού του κόσµου. Έχει τιµηθεί µε βραβεία σε περισσότερους από 110 πανελλήνιους, διεθνείς ή διαγωνισµούς µε πρόσκληση. Έργα του έχουν κατασκευαστεί εκτός από την Ελλάδα και στην Κύπρο, την Πορτογαλία, τις Κάτω Χώρες, τη Ρουµανία, την Ουκρανία, τα Ηνωµένα Αραβικά Εµιράτα και το Οµάν. Το 1991 εξελέγη επίτιµο µέλος του Αµερικανικού Συλλόγου Αρχιτεκτόνων και το 2006 επίτιµος διδάκτωρ του Αριστοτελείου Πανεπιστηµίου Θεσσαλονίκης. Στην αναδροµική αυτή έκθεση θα δείτε µια επιλογή έργων, από τα φοιτητικά χρόνια του Αλέξανδρου Τοµπάζη ως σήµερα, άλλα κατασκευασµένα και άλλα όχι, συµµετοχές σε διαγωνισµούς, έργα µεγάλης κλίµακας και υπερτοπικής σηµασίας και άλλα προσωπικής µικρότερης κλίµακας, τα οποία συνδέονται µεταξύ τους µε ένα αόρατο νήµα, µια χρυσή κλωστή, που συνυφαίνει τις παραµέτρους που συνθέτουν την αρχιτεκτονική δηµιουργία. Φωτογραφίες των έργων σε πινακίδες, µακέτες, slides και ταινίες µικρού µήκους φιλοδοξούν να µεταδώσουν στον επισκέπτη την χαρά της δηµιουργίας. Είναι όλα τους προϊόντα συνεργασίας και διαλόγου, έργα που πολλές φορές χρειάστηκαν χρόνια για να υλοποιηθούν. Παράλληλα όµως το αόρατο νήµα επεκτείνεται για να ενσωµατώσει και τις συγγενικές προς την αρχιτεκτονική τέχνες τη ζωγραφική, τη γλυπτική και τη φωτογραφία. Έτσι εκτίθενται επίσης µια σειρά από ακουαρέλες από το χέρι του αρχιτέκτονα, κάποια γλυπτά καθώς και φωτογραφικό υλικό από τα πολλά ταξίδια του σε µια προσπάθεια να συνδυαστούν τα βασικά του ενδιαφέροντα: αρχιτεκτονική, ζωγραφική και φωτογραφία ένα πολλαπλό ταξίδι εξερεύνησης του κόσµου γύρω µας. Την έκθεση πλαισιώνει η προβολή του ντοκιµαντέρ του Απόστολου Καρακάση Το παιχνίδι της Αρχιτεκτονικής, καθώς και µιας συζήτησης του Αλέξανδρου Τοµπάζη µε τον γνωστό Πορτογάλο αρχιτέκτονα Alvaro Siza. Την Πέµπτη 31 Μαΐου 2007 στις 8:00 το βράδυ θα µιλήσει ο Αλέξανδρος Τοµπάζης µε θέµα: «Το γράµµα ενός παππού στα εγγόνια του που

ονειρεύονται να γίνουν αρχιτέκτονες». Μετά τη διάλεξη θα ακολουθήσει ξενάγηση στην έκθεση από τον ίδιο. Η έκθεση θα διαρκέσει από το Σάββατο 19 Μαΐου έως και την Κυριακή 3 Ιουνίου 2007. Ώρες λειτουργίας ευτέρα Κυριακή: 10:00-14:00 & 18:00-21:00. Η είσοδος στην έκθεση καθώς και στη διάλεξη είναι ελεύθερη Η Φύση βοήθησε τον Μεγαλέξανδρο Η Μητέρα Φύση φαίνεται πως βοήθησε τον Μέγα Αλέξανδρο να κατακτήσει την Τύρο καθώς η απόσταση ενός χιλιοµέτρου που τη χώριζε από την ακτή αποδεικνύεται αβαθής (στην ένθετη φωτογραφία όπως είναι σήµερα ενωµένη µε την απέναντι ακτή) Ένα κατόρθωµα λιγότερο επιχειρούν να προσµετρήσουν στον Μέγα Αλέξανδρο οι γεωλόγοι. Και τώρα, 2.339 χρόνια µετά την κατάκτηση της «απόρθητης» Τύρου, έρχονται να αποδείξουν πως ο Μακεδόνας στρατηλάτης δεν τα κατάφερε µόνο µε τις στρατηγικές του ικανότητες και τον γενναίο στρατό του, αλλά έβαλε το χεράκι της και η Μητέρα Φύση, καθώς - όπως υποστηρίζουν- τα νερά που χώριζαν το νησί (σήµερα είναι πλέον ενωµένο µε την ακτή) από τον σηµερινό Λίβανο ήταν πολύ ρηχά! Ας πάρουµε όµως την Ιστορία από την αρχή. Ο Μέγας Αλέξανδρος αποφάσισε να καταλάβει την Τύροακµάζον εµπορικό κέντρο και στρατηγικής θέσης περιοχήπριν κινηθεί νότια προς την Αίγυπτο, καθώς θεωρούσε πως η κατάκτησή της θα αποτελέσει κλειδί για να προχωρήσει προς την αυτοκρατορία των Περσών. Για να πετύχει τον στόχο του, ο στρατηγός επιστράτευσε τους µηχανικούς του, οι οποίοι γεφύρωσαν την ενός χιλιοµέτρου απόσταση που χώριζε το νησί από την ακτή, δηµιουργώντας έναν τεχνητό διάδροµο µε κορµούς και µπάζα. Από εκεί και πέρα η κατάκτηση της Τύρου έγινε υπόθεση λίγων µόνο µηνών. Το µυστικό κρύβεται στο ότι µέχρι σήµερα ουδείς γνώριζε µε ακρίβεια πόσο βαθιά ήταν τα νερά που χώριζαν το νησί από την απέναντι ακτή. Οι ιστορικοί, βασιζόµενοι στις αρχαίες πηγές, είχαν καταλήξει πως το βάθος πρέπει να έφτανε έως και τα έξι µέτρα. Μία νέα έρευνα, όµως, του Ευρωπαϊκού Κέντρου Έρευνας και ιδασκαλίας Γεωεπιστηµών και Περιβάλλοντος (CΕRΕGΕ), που εδρεύει στη Γαλλία, έκανε περισσότερες από 20 γεωτρήσεις στην περιοχή και πήρε δείγµατα ιζηµάτων. «Οι προηγούµενες θεωρίες δεν βασίζονταν σε ισχυρά δεδοµένα», λέει ο Νικ Μάρινερ εκ µέρος των ερευνητών. «Πριν από την έρευνά µας οι αρχαιολόγοι δεν είχαν ιδέα για το βάθος µεταξύ Τύρου και ακτής». Οι αναλύσεις αποκάλυψαν πως πριν από 8.000 χρόνια υπήρχε στην περιοχή µια αλυσίδα από ψαµµιτικούς υφάλους που δρούσαν ως φυσικός κυµατοθραύστης. Με τον καιρό, οι ύφαλοι συγκέντρωσαν γύρω τους ιζήµατα, µε αποτέλεσµα τα νερά να γίνονται σταδιακά πιο ρηχά, ενώ η απόσταση ανάµεσα στο νησί και την ακτή µειώθηκε από έξι χιλιόµετρα σε ένα. Τελικά, την εποχή του Μεγάλου

Αλεξάνδρου, ανάµεσα στην Τύρο και στην απέναντι ακτή είχε σχηµατιστεί ένας διάδροµος από άµµο, σε βάθος µόλις ενός ή δύο µέτρων. Η αρχαία Τύρος χτίσθηκε από αποίκους της Σιδώνας πιθανόν περί το τέλος του 15ου αι. π.χ. και ήταν τόσο ισχυρά οχυρωµένη που θεωρείτο απρόσβλητη. Στους Περσικούς Πολέµους τάχθηκε µε το µέρος των Περσών, ενώ αρνήθηκε να υποταχθεί και στον Μέγα Αλέξανδρο. Επτά µήνες πολιορκίας χρειάστηκαν οι Μακεδόνες για να κατακτήσουν τη στρατηγικής θέσεως Τύρο και τότε έκανε την εµφάνισή του για πρώτη φορά το πυρπολικό σκάφος. http://www.tanea.gr//article.aspx?d=20070517&nid=4753550 Μια νέα αρχιτεκτονική ουτοπία Κτίρια ανοιχτής ροής προτείνουν «τρία παιδιά» του Κούλχαας σε έκθεση στο Μουσείο Μπενάκη Νικος Βατοπουλος Τρεις Ολλανδοί απαρτίζουν το διάσηµο αρχιτεκτονικό γραφείο MVRDV, που έκανε αίσθηση στη δεκαετία του 90 για την πειραµατική του διάθεση και συχνά για τις αντισυµβατικές του λύσεις. «Είναι σαν δοµηµένα σλόγκαν», έλεγε χθες ο αρχιτέκτων Ηλίας Κωνσταντόπουλος, που µαζί µε τον ηµήτρη Παπαλεξόπουλο είναι από ελληνικής πλευράς οι επιµελητές της έκθεσης «Hungry Box», που παρουσιάζεται στο Μουσείο Μπενάκη της οδού Πειραιώς έως 25 Ιουλίου. Το «Hungry Box» είναι σαν ένας θάλαµος µε 10 φωτισµένες θυρίδες, σε κάθε µία από τις οποίες παρουσιάζεται ένα κτίριο. Λίγο να τριγυρίσει κανείς στον εκθεσιακό χώρο δέχεται τις ριπές της νεοτερικότητας. Οι MVRDV (από τα αρχικά των Winy Maas, Jacob van Rijs και Nathalie de Vries), «παιδιά» του Ρεµ Κούλχαας, προτείνουν κτίρια ανοικτής ροής, ευέλικτα, φωτεινά, ικανά να «διαβάζονται» διαφορετικά ανάλογα µε τον χρήστη, τη στιγµή της µέρας, την οπτική γωνία. Στα κτίριά τους διατυπώθηκε «µια καινούργια ουτοπία για την αρχιτεκτονική όπως στα τέλη της δεκαετίας του 60» (. Παπαλεξόπουλος) εφαρµόζοντας «νέα µεθοδολογία σε πολύ παλιά προβλήµατα» (Μάρω Αδάµη, Αρχεία Νεοελληνικής Αρχιτεκτονικής Μουσείου Μπενάκη). Αν δείτε, π.χ., τη Βιβλιοθήκη της Noord Brabant (Ολλανδία), θα έχετε µπροστά σας έναν ψηλό κύλινδρο µε φωτεινά εντόσθια και ρευστή λειτουργία. Μία ποίηση διαστηµικής υφής και ψηφιακής αισθητικής τυλίγει το έργο των MVRDV. Ο άνθρωπος τοποθετείται στο κέντρο µίας ζωής που διαµορφώνεται από µία ατέρµονη µάζα δεδοµένων. Τα πάντα ρει... Αυτή η αρχιτεκτονική που πυροδοτείται από την ίδια την πραγµατικότητα (αν και σε πιο συµβατικές µατιές παρουσιάζεται µελλοντολογική) µοιάζει να αναφύεται από τη γλυπτική διαµόρφωση του περιβάλλοντος. Η Φύση και το Φως είναι δοµικά υλικά. Αέρινα κτίρια, ρευστά σαν ψευδάργυρος, διάφανα σαν µεµβράνες, κυµατοειδή και καµπυλόµορφα, που προεκτείνουν ευθείες γραµµές διαγωνίως και καθέτως προκαλώντας αρχέγονες έννοιες όπως στέψη ή βάση οικοδοµήµατος. Είναι µικρές ή µεγάλες, τολµηρές πάντως το δίχως άλλο,

διακηρύξεις ενός άλλου ήθους που αντιµετωπίζει κάθε πρότζεκτ σαν µία άσκηση θεωρίας και εφαρµογής. Σταθείτε στο Ολλανδικό Περίπτερο για την Expo 2000 του Αννόβερου ή στην κατοικία Germini στην Κοπεγχάγη. Στο πρώτο υπάρχει η κατάλυση της εθνικής έννοιας και η αντικατάστασή της από την ιδέα του κράτους ως προσώπου. Στη δεύτερη περίπτωση - της κατοικίας - η ιδιωτικότητα συµβαδίζει µε τη διαφάνεια σε ένα παιχνίδι σχηµάτων και ανοιγµάτων µε αποτέλεσµα η κατοικία να µην είναι πλέον στεγανό κέλυφος αλλά ούτε και φωτεινός κύβος. Κάπου ανάµεσα, η δηµιουργικότητα των MVRDV προκαλεί τις προκαθορισµένες ιδέες για τη θέση ενός κτιρίου στον δηµόσιο χώρο καθώς δεν το αντιµετωπίζουν ως εµφύτευµα αλλά περισσότερο ως έµψυχο ον που αναδύεται στο φως. Την έκθεση οργάνωσαν η Ελένη Τσιριγώτη (Ελληνικό Ινστιτούτο Αρχιτεκτονικής) και η Kristine Kavelaars. http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_civ_1_25/05/2007_228271 Εικαστική Έκθεση από «χρήσιµα σκουπίδια» «ECO-TRASHART»: Η πρωτότυπη εικαστική έκθεση του Καλλιτεχνικού Γυµνασίου Γέρακα φιλοξενείται στο Ίδρυµα Ευγενίδου, µε αφορµή την Παγκόσµια Ηµέρα Περιβάλλοντος Την πρωτότυπη εικαστική έκθεση µε τίτλο «ECO-TRASHART», που δηµιούργησαν οι µαθητές του Καλλιτεχνικού Γυµνασίου Γέρακα, φιλοξενεί το Ίδρυµα Ευγενίδου 5 Ιουνίου έως 31 Ιουλίου 2007, µε αφορµή τον εορτασµό της Παγκόσµιας Ηµέρας Περιβάλλοντος στις 5 Ιουνίου 2007. Οι µαθητές του Καλλιτεχνικού Γυµνασίου Γέρακα «ντύνουν» µε τα έργα τους τους εσωτερικούς χώρους του Ιδρύµατος Ευγενίδου, από 5 Ιουνίου έως 31 Ιουλίου 2007. Οι νεανικές φωνές µε την ιδιαίτερη φρεσκάδα τους, αλλά και µε εντυπωσιακή ωριµότητα, µιλούν για την ανάγκη της προστασίας του περιβάλλοντος. Τη θεµατική ενότητα «ECO-TRASHART»συνθέτουν ζωγραφικά έργα και γλυπτά, αλλά και εντυπωσιακές δηµιουργίες, που λειτουργούν ως «ενδύµατα» για κούκλες βιτρίνας. Η εικαστική παρέµβαση των παιδιών του Καλλιτεχνικού Γυµνασίου Γέρακα αποτελεί προϊόν µελέτης πάνω στη θεµατική ενότητα «ECO ART». Πρώτη ύλη της έκθεσης αποτελούν υλικά που προέρχονται από «χρήσιµα σκουπίδια». Ανακυκλώσιµα και ανακυκλωµένα υλικά, αντικείµενα που έχουν ολοκληρώσει τον κύκλο της ζωής τους, αποκτούν νέα διάσταση και καλλιτεχνική αξία. Σηµείο εκκίνησης για τους µαθητές αποτελεί η ιδέα ότι ανακύκλωση δεν είναι µόνο η επαναχρησιµοποίηση των υλικών, αλλά µία δράση που όταν γίνεται µέσω της τέχνης και της αισθητικής εκπαίδευσης, διαµορφώνει συνειδήσεις. Μέσα από την έκθεση «ECO-TRASHART», µε τη φαντασία και τις καλλιτεχνικές τους ευαισθησίες µετουσιώνουν σε πράξη τις ανησυχίες τους µε πυξίδα το συναίσθηµα, βγάζοντας κραυγή διαµαρτυρίας απέναντι στην καταναλωτική κουλτούρα.

Η Trash-Art αποτελεί αντιπροσωπευτικό παράδειγµα της σύγχρονης εποχής όπου τέχνη και τεχνολογία συµπορεύονται για να απεικονίσουν καινούργια «καταφύγια», συνεχίζοντας ωστόσο να εκπορεύονται από τον άνθρωπο και να απευθύνονται στον άνθρωπο... Πιστεύοντας ότι το οικολογικό θέµα είναι ιδιαίτερα σηµαντικό όσο και πολυδιάστατο, το Ίδρυµα Ευγενίδου συµµετέχει στην Ηµέρα Περιβάλλοντος υποστηρίζοντας την αξιόλογη προσπάθεια του Καλλιτεχνικού Γυµνασίου του Γέρακα και επιχειρώντας να συµβάλλει µε αυτόν το συµβολικό τρόπο στην παιδεία, στην καλλιέργεια και την ανάπτυξη συνείδησης για ένα καθαρό περιβάλλον, στη δηµιουργία συνθηκών αρµονικής συνύπαρξης µε τη Φύση. Πρόγραµµα λειτουργίας της Έκθεσης Η έκθεση λειτουργεί ευτέρα έως Τρίτη, ώρα 10.00-13.00 και Τετάρτη έως Κυριακή, ώρα 10.00-20.30. Η είσοδος για το κοινό είναι ελεύθερη. http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_3_29/05/2007_191882 Μεταφορά µε τρεις γερανούς Τεράστια επιχείρηση για τη µετακίνηση των γλυπτών από την Ακρόπολη στο νέο µουσείο Της Γιωτας Συκκα Περισσότερα από τριακόσια βαριά αρχαία γλυπτά και αγάλµατα θα µεταφερθούν από τον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης στο Νέο Μουσείο µε τη βοήθεια των τριών τεράστιων γερανών -οι µεγαλύτεροι στην Ευρώπη- που θα αναλάβουν το ιστορικό γεγονός της µετακίνησης των εκθεµάτων. Η αρχή θα γίνει τον Σεπτέµβριο, εποχή που αναµένεται να ολοκληρωθούν οι εργασίες κατασκευής του κτιρίου και αν δεν υπάρχουν εκπλήξεις θα διαρκέσουν ώς τον εκέµβριο. Από τον καινούργιο χρόνο, το νέο Μουσείο της Ακρόπολης θα ανοίξει τις πόρτες του στο κοινό, το οποίο θα παρακολουθεί όλο το στάδιο προετοιµασίας της µόνιµης έκθεσης. Η µεταφορά είναι υπόθεση πολύπλοκη για την οποία εργάζονται µήνες τώρα οι υπεύθυνοι του ΟΑΝΜΑ, της Α Εφορείας µε το επιτελείο του µηχανικού Κώστα Ζάµπα που πρωταγωνίστησε µε επιτυχία και σε άλλες επικίνδυνες αποστολές. Τετρακόσια µέτρα σε τρεις στάσεις θα καλύψουν οι γερανοί, µοναδικό εγχείρηµα παγκοσµίως, αν αναλογιστεί κανείς τι θα µεταφέρουν. Ο πρώτος γερανός που θα εγκατασταθεί κάτω από τη ΝΑ γωνία του βράχου θα παραλαµβάνει τα συσκευασµένα εκθέµατα από την αυλή του µουσείου και θα τα αποθέτει στη ΝΑ γωνία του αναλήµµατος του Θεάτρου του ιονύσου. Ο δεύτερος, εγκατεστηµένος εκεί που η αρχαία οδός Τριπόδων συναντούσε το πρόπυλο του ιερού του ιονύσου, θα αναλάβει τη µεταφορά µέχρι τα όρια του αρχαιολογικού χώρου, προς τη ιονυσίου Αρεοπαγίτου, ενώ ο τρίτος θα καλύψει τα 100 µέτρα που αποµένουν ώς το νέο µουσείο.

Οι επιστήµονες έχουν προβλέψει και τις θέσεις που θα «ακουµπήσουν» τα γλυπτά στους εξώστες του πρώτου και τρίτου ορόφου. Οι κινήσεις πρέπει να είναι ακριβείς. Αλλωστε, το βάρος των αρχαίων δεν επιτρέπει λάθη. Βαρύτερη όλων η Αθηνά της Γιγαντοµαχίας, ακολουθούν τα πώρινα αετώµατα, η κόρη του Αντήνορα και βέβαια οι Καρυάτιδες. Τα περισσότερα έργα θα στηθούν σε συµπαγή µαρµάρινα βάθρα φτιαγµένα από το ίδιο υλικό µε εκείνο των µαρµάρων του δαπέδου. Η ζωφόρος θα τοποθετηθεί σε ειδικές υποδοχές στον πυρήνα της γυάλινης αίθουσας, ο οποίος έχει τις διαστάσεις του σηκού του Παρθενώνα. Εκεί συγκεκριµένες θέσεις αναµένουν τα πρωτότυπα µάρµαρα από το Μουσείο του Βράχου αλλά και εκείνα που βρίσκονται στο Βρετανικό Μουσείο. Την ώρα που θα γίνουν όλα αυτά (ο προϋπολογισµός ανέρχεται στα 2,5 εκατ. ευρώ), τα οποία θα ανεβάσουν από την αγωνία την αδρεναλίνη των αρχαιολόγων, τεχνικοί θα βιντεοσκοπούν όλη τη διαδικασία που θα αποτελέσει τη βάση για ένα ντοκιµαντέρ. Τα εκθέµατα θα συσκευαστούν σε όρθια στάση, τα πιο ευαίσθητα µαζί µε τις βάσεις τους και εσωτερικά θα έχουν προστατευτικά υλικά. Εξι τύποι κιβωτίων προβλέπονται, και 17 κιβώτια πολλών χρήσεων, ενώ η απόσταση που θα διανύουν κάθε φορά δεν θα ξεπερνά -ανά γερανό- τα 100 µ. Χορηγοί και απαλλοτριώσεις Ενα τέτοιο εγχείρηµα απαιτεί και ασφάλιση. Οµως, το κοστολόγιο δεν µπόρεσε να το δώσει χθες ο υπουργός Πολιτισµού Γ. Βουλγαράκης, ο οποίος παραδέχθηκε την αδυναµία του ΥΠΠΟ: «Κάνουµε προσπάθεια να το αντιµετωπίσουµε µε χορηγία». Ηδη, κάνει σχετικές επαφές, όµως «όποιος επιθυµεί να συµµετάσχει είναι καλοδεχούµενος». Λύση φαίνεται να δροµολογείται και για τις τρεις ιδιοκτησίες στην. Αρεοπαγίτου (τα δύο ακίνητα του Βαγγέλη Παπαθανασίου), την απαλλοτρίωση των οποίων θα εξετάσει το ΚΑΣ. Στη συζήτηση δεν συµπεριλαµβάνονται τα διατηρητέα της οδού Χατζηχρήστου. Οσο για το παλιό µουσείο, που θα κλείσει τις ελάχιστες ανοιχτές του αίθουσες τον Ιούλιο, θα αποκτήσει µια άλλη χρήση, συµβατή µε το µνηµείο. http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_civ_100044_30/05/2007_228671 Το σπίτι του Βενιζέλου εκπέµπει SOS Προβλήµατα στήριξης, υγρασία και αποσάθρωση απειλούν το ιστορικό κτίριο στα Χανιά ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΥ ΕΣΠΟΙΝΑ Υπήρξε µια από τις µεγαλύτερες πολιτικές προσωπικότητες στην ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας. Το σπίτι όπου έζησε ο Ελευθέριος Βενιζέλος τριάντα από τα πλέον δηµιουργικά χρόνια της πορείας του, ένας χώρος γεµάτος µνήµες, στη Χαλέπα Χανίων, εκπέµπει σήµα κίνδυνου. Ενα από τα µεγαλύτερα προβλήµατα που αντιµετωπίζει το πανέµορφο οίκηµα που κτίστηκε το 1877 είναι το θέµα της

στατικότητας. «Το κτίριο δεν αντέχει άλλα φορτία και µας το δείχνει. Εχει σοβαρά προβλήµατα και είναι βέβαιο ότι τα επόµενα χρόνια η κατάσταση θα χειροτερέψει. Απαιτείται η γενναία στήριξή του. Επειδή µάλιστα λειτουργεί ως µουσείο και ο χώρος είναι επισκέψιµος, το πρόβληµα πρέπει να αντιµετωπισθεί άµεσα. Χρειάζεται ελάφρυνση των περιττών βαρών ξεκινώντας από την πλάκα οπλισµένου σκυροδέµατος της οροφής», λέει στον «Ε.Τ.» ο πρόεδρος του Εθνικού Ιδρύµατος Ερευνών και Μελετών «Ελευθέριος Βενιζέλος» κ. Νικόλαος Παπαδάκης. «Το κτίριο αντιµετωπίζει ακόµα προβλήµατα εκτεταµένης διάβρωσης και υγρασίας, έχει ρωγµές σε αρκετά τόξα και αποσάθρωση στα πέτρινα υποστυλώµατα του νότιου εξώστη. Επίσης, αρκετά αυθεντικά έπιπλα παρουσιάζουν καταστροφές από σαράκι». Ενας από τους βασικούς στόχους του Ιδρύµατος είναι να συµβάλει ενεργά στην ευαισθητοποίηση της κοινής γνώµης, ώστε να συγκεντρωθούν οι πόροι που απαιτούνται για την αποκατάσταση της ιστορικής οικίας του µεγάλου πολιτικού. Εκδήλωση Στο πλαίσιο αυτής της ευαισθητοποίησης της κοινής γνώµης εντάσσεται και η διοργάνωση δείπνου σήµερα στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας, τα έσοδα από το οποίο (η πρόσκληση τιµάται 500 ευρώ) θα διατεθούν υπέρ της αποκατάστασης του κτιρίου. Το δείπνο διοργανώνει η τιµητική επιτροπή που έχει συσταθεί γι αυτό το σκοπό, µε πρόεδρο τον µητροπολίτη πρώην Κισσάµου και Σελίνου Ειρηναίο Γαλανάκη. «Ο προϋπολογισµός του έργου ανέρχεται στα 2.000.000 ευρώ», επισηµαίνει ο κ. Παπαδάκης. «Προς το παρόν έχουν συγκεντρωθεί 350.000 ευρώ από δωρεές. Το µουσείο πρέπει να εκσυγχρονιστεί χωρίς να αλλοιωθεί η µορφή του. Θα παραµείνουν ως έχουν το γραφείο του Ελευθέριου Βενιζέλου, το σαλόνι, καθώς και οι υπόλοιποι χώροι. Χρειάζεται τεχνολογική υποδοµή που θα του επιτρέψει τη διασύνδεση και µε άλλα µουσεία στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Ευελπιστώ ότι ως το τέλος του 2007 µε αρχές του 2008 θα µπορέσουµε να αρχίσουµε τις εργασίες αποκατάστασης της οικίας». http://www.e-tipos.com/newsitem?id=1123