ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΝΑΥΑΓΙΑ Κλασικό Λύκειο Ψυχικού Project Α Λυκείου Κουνάδη Μαρκέλλα Κώτσιου Αλεξάνδρα Χατζησαράντου Νικόλ Λιακοπούλου Βασιλική Μπρισκόλα Νίκη
Βρετανικό υπερωκεάνιο επιβατηγό πλοίο Κατασκευάστηκε από την White Star Lines το 1912 καινοτόμο πλοίο θαύμα ναυπηγικής της εποχής Αφορμή της κατασκευής του: i. ο έλεγχος των επιβατηγών γραμμών και ii. η ύπαρξη ανταγωνισμού ανάμεσα στην White Star Lines και στην Cunard Lines και το πλοίο Λουζιτάνια Στόχος ήταν η πολυτέλεια και η άνεση παρά η ταχύτητα Το παρθενικό του ταξίδι ξεκίνησε την Τετάρτη 10 Απριλίου 1912
ΚΑΙΡΙΚΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ Θερμοκρασία: 39 F ή 4 C Έναστρος ουρανός, χωρίς φεγγάρι Νηνεμία, θάλασσα γαλήνια Αν υπήρχε φεγγάρι θα είχαν δει τον πάγο από την αντανάκλαση του φεγγαρόφωτος επάνω στο παγόβουνο. Αν υπήρχε δαχτυλίδι αφρού στη βάση του παγόβουνου, εκεί όπου σκάνε τα κύματα θα είχαν εντοπίσει εγκαίρως το παγόβουνο. Αν υπήρχαν τα κιάλια στο παρατηρητήριο θα τους είχαν βοηθήσει να δουν το παγόβουνο. Την Κυριακή του ναυαγίου πλήθος μηνυμάτων για παγόβουνα είχαν σταλεί όμως μόνο εκείνο του Κορόνια αναρτήθηκε στην αίθουσα χαρτών. Γι αυτό και οι αξιωματικοί είχαν άγνοια για τα άλλα.
Η ΜΟΙΡΑΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗ Γύρω στις 23:40 εντοπίστηκε μέσα στο σκοτάδι μία μαύρη μάζα από τους σκοπούς που βρίσκονταν στο παρατηρητήριο. Η διαταγή που έδωσε ο υποπλοίαρχος για να αποφύγουν το παγόβουνο ήταν «όλο δεξιά» Δυστυχώς, αναστρέφοντας τις μηχανές η σύγκρουση είχε γίνει ακόμα πιο σίγουρη. Το παγόβουνο είχε σπάσει τα 5 πρώτα πλαϊνά στεγανά ο Τιτανικός ήταν καταδικασμένος Το πλοίο διέθετε σωσίβιες λέμβους για τους μισούς περίπου από τους 2.200 επιβάτες δεν είχε τηρήσει τον κανονισμό του Βρετανικού Εμπορικού Συμβουλίου που απαιτούσε μίνιμουμ 16 σωσίβιες λέμβους.
Η ΩΡΑ ΤΟΥ ΝΑΥΑΓΙΟΥ Ο Τιτανικός χωρίστηκε στα δύο, 2 λεπτά πριν τη βύθισή του ανάμεσα στο 3 ο και 4 ο φουγάρο. Στις 02:20πμ η πρύμνη του Τιτανικού εξαφανίστηκε στα παγωμένα νερά του Ατλαντικού οι ναύτες στις βάρκες έδωσαν εντολή να τραβήξουν κουπί σαν τρελοί αλλιώς θα τους ρουφούσε μια διαολεμένη δίνη! Περισυλλογή διασωθέντων από το πλοίο Καρπάθια, το οποίο έφτασε στις 03:30. ΑΡΙΘΜΟΣ ΔΙΑΣΩΘΕΝΤΩΝ ΑΡΙΘΜΟΣ ΝΕΚΡΩΝ/ ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΩΝ Περίπου 700 Περίπου 1.500
Ναυάγιο Τιτανικού αλλαγή διάφορων νόμων ναυτιλίας σε θέματα σωστικών μέσων Πλήθος ερευνητικών αποστολών για εντοπισμό ναυαγίου όμως παρουσίασαν δυσκολίες λόγω του μεγάλου βάθους του ναυαγίου (3.700 μέτρα) και της μεγάλης πίεσης του νερού. Τελικά ανακαλύφθηκε από μια γαλλοαμερικανική ομάδα την 1 η Σεπτεμβρίου 1985 ηγούταν ο Robert Balard Το ναυάγιο είναι μια σπάνια όαση ζωής σε αυτό το βάθος 28 είδη ζώων το πλοίο σταδιακά οξειδώνεται σε σκουριά αναμένεται να καταρρεύσει σε 20 με 30 χρόνια Στις 16 Απριλίου 1912 εξελέχθη ως μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς
Θεωρείται ένα από τα πιο πολύνεκρα ναυτικά δυστυχήματα σε καιρό ειρήνης.
Αδελφό πλοίο του Τιτανικού και του Ολύμπικ Κατασκευασμένο από την White Star Line (Harland & Wolff) Με την είδηση του ναυαγίου του Τιτανικού αλλαγές στην κατασκευή του Κατασκευάστηκε για να αντέχει σε κάθε είδους ατύχημα Στόχος η αποφυγή πιθανής βύθισης σε 3 ώρες Εφοδιασμένο με αρκετά σωσίβια που πληρούν το αριθμό επιβατών και μελών του πληρώματος Είχε 4 φουγάρα και 2 πανιά
Έναρξη Α Παγκοσμίου πολέμου πλωτό νοσοκομείο για μεταφορά Άγγλων τραυματιών Διαπεραίωση 5 αποστολών Κατά την 6 η αποστολή του βυθίζεται 21 Νοεμβρίου 1916, 8:00 Στενό μεταξύ Σουνίου και Κέας Προορισμός το νοσοκομείο της Λήμνου
Τορπιλισμός του από το γερμανικό υποβρύχιο U73 Αίτια: Τα φινιστρίνια έμειναν ανοιχτά Τα στεγανά δεν έκλεισαν απόλυτα σωστά Φήμες για ύπαρξη μυστικών πολεμικών όπλων και Ιστορίες για μεταφορά του θησαυρού της Γαλλίας (14 τόνοι χρυσού)
Βυθίζεται στο ελάχιστο χρονικό διάστημα των 45-55 λεπτών Θύματα: ελάχιστα, μόνο από το προσωπικό του πλοίου (21 μέλη του Πληρώματος, 9 άνδρες του Βασιλικού Υγειονομικού Σώματος, κανένας τραυματίας που ήταν στο πλοίο) Σημαντική η βοήθεια: των ψαράδων της Κέας των γιατρών και νοσοκόμων του πλοίου των πλοίων διάσωσης (HMS Sourge, HMS Heroic)
Εξερεύνηση του ναυαγίου: Ζακ Υβ Κουστώ (1975) Ελληνικές αποστολές το 2011 η πιο πρόσφατη αποστολή Το ναυάγιο τώρα ένας ανεκτίμητος οικολογικός θησαυρός Τηλεταινία Britannic : βασισμένη στην ιστορία του πλοίου, αλλά ιστορικά ανακριβής σε πολλά σημεία.
To γερμανικό «θωρηκτό τσέπης» «Άντμιραλ Γκραφ φον Σπέε» έδρασε κατά τους πρώτους μήνες του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Η δράση του εξόργισε τους Βρετανούς, οι οποίοι απεδύθησαν σε έναν αγώνα για να το καταστείλουν.
ήταν εξοπλισμένο με 6 πυροβόλα των 280 χιλιοστόμετρων και με 8 των 152 χιλιοστόμετρων. Ανέπτυσσε ταχύτητα 15 κόμβων και είχε εξαιρετική ευελιξία χάρη στους κινητήρες Ντήζελ τους οποίους διέθεταν. Για να μην έχουν υπερβολικό βάρος αυτά τα πλοία, κατασκεύαζαν το σκάφος τους με οξυγονοκολλημένες λαμαρίνες, πράγμα που για εκείνη την εποχή ήταν μεγάλος τεχνικός νεωτερισμός.
Ζήτησε αμέσως οδηγίες από τη Γερμανία προτείνοντας τρεις λύσεις: να καταφύγει στο Μπουένος Άιρες διασπώντας τον εχθρικό κλοιό. Η επιχείρηση όμως αυτή φαινόταν δύσκολη. να ζητήσει αυτός και το πλήρωμα να παραμείνουν στο Μοντεβιδέο ως κρατούμενοι. να βυθίσει το θωρηκτό στο Ρίο Ντε Λα Πλάτα. Η απάντηση που έλαβε ήταν ότι έπρεπε να καταβάλλει κάθε προσπάθεια για να παρατείνει τη διαμονή του στο Μοντεβιδέο, κι αν δεν το κατόρθωνε να έφευγε για το Μπουένος Άιρες και αν ήταν αδύνατο, να βύθιζε το Γκραφ Φον Σπέε.
Αγγλική προπαγάνδα: Άρνηση Αργεντινής να δεχτεί το θωρηκτό άρα το Μπουένος Άιρες αποκλείστηκε σαν λύση. Άρνηση Μοντεβιδέου να δεχτεί το πλοίο στο λιμάνι Η μόνη λύση που απέμενε στον Λάνγκσντορφ, η έστω νόμιζε ότι του απέμενε ήταν να βυθίσει το θωρηκτό. Λίγοι είχαν μείνει πάνω στο πλοίο ενώ οι περισσότεροι λιποτάκτησαν και επιβιβάστηκαν σ ένα γερμανικό δεξαμενόπλοιο και σε δυο ρυμουλκά. Όταν πια ανοίχτηκε, το πλήρωμα και ο κυβερνήτης εγκατέλειψαν το πλοίο και τέθηκαν σε περιορισμό. Τρεις μέρες μετά ο κυβερνήτης Λάνγκγσντορφ, αφού αποχαιρέτησε τους αξιωματικούς του, αυτοκτόνησε.
Το ημερολόγια βρίσκονταν στον Ιούλιο του 1936 όταν στα ναυπηγεία του Αμβούργου ξεκίνησε η κατασκευή αυτού που επρόκειτο αργότερα να αποτελέσει το καμάρι του Γερμανικού Ναυτικού. Σχεδόν τρία χρόνια αργότερα το Bίσμαρκ καθελκείται μπροστά σε ένα κοινό που συγκλονισμένο από το μέγεθος του ατσάλινου κολοσσού αντιδρά με ενθουσιασμό. Και βέβαια δεν είχαν άδικο καθώς μπροστά τους εμφανίστηκε ένα πλωτό «κάστρο» μήκους 251 μέτρων και εκτοπίσματος σχεδόν 51 χιλιάδων τόνων. Οπλισμένο με 8 πυροβόλα που το καθένα μπορούσε να βάλλει μια ομοβροντία από οβίδες 800 κιλών σε βεληνεκές 36 χιλιομέτρων κάθε 25 δευτερόλεπτα και θωράκιση που ισοδυναμούσε με περίπου το μισό του βάρος, το εν λόγω θωρηκτό αποτελούσε το ισχυρότερο πολεμικό της εποχής του. Αν και βαριά θωρακισμένο το Βίσμαρκ δεν υστερούσε σε ταχύτητα αφού τρία μηχανικά συστήματα συνολικής ισχύος 136 χιλιάδων ίππων του εξασφάλιζαν ταχύτητα που θα μπορούσε να φτάσει τους 30 κόμβους. Το πλήρωμα του αποτελείτο από 1960 ναύτες και 100 αξιωματικούς ενώ το όνομά του προήλθε από τον Ότο Φον Μπίσμαρκ τον «σιδερένιο» Καγκελάριο που ένωσε τη Γερμανία στα μέσα του 19ου αιώνα.
Ο τότε αρχηγός του γερμανικού πολεμικού ναυτικού Έριχ Ράιντερ θέλοντας να τραβήξει λίγο τους προβολείς του προσκηνίου από τη «Βέρμαχτ» και τη «Λουφτβάφε» αποφάσισε να οργανώσει μια επιχείρηση πέρα από τα στενά ως τότε όρια του υποβρυχιακού πολέμου. Με αιχμή το Βίσμαρκ και τη συνδρομή τριών ακόμη καταδρομικών η επιχείρηση «Ρήνος» προέβλεπε πως η γερμανική δύναμη θα περνούσε από τα σκανδιναβικά στενά και θα έβγαινε στον Ατλαντικό για να αναμετρηθεί με τους Βρετανούς προσδοκώντας σε μια νίκη γοήτρου. Το γεγονός πως τα «Σάρνχοστ» και «Γκνάιζεναου» παρουσίασαν απροσδόκητα πρόβλημα που κατέστησε αδύνατη τη συμμετοχή τους δεν επηρέασε τον Ράιντερ που επέμεινε πως η επιχείρηση «Ρήνος» δεν έπρεπε να ματαιωθεί. Ο κυβερνήτης του Θωρηκτού Otto von Bismarck.
Στις 18 Μαου με παρόντα στην γέφυρα τον Γκύντερ Λύτιενς, τρίτο κατά σειρά αρχηγό στόλου των γερμανικών ενόπλων δυνάμεων, το Βίσμαρκ μαζί με το «Πριντς Όιγκεν» απέπλευσε από τη ναυτική βάση του Γκοτενχάβεν στην Πολωνία. Μέχρι στιγμής δεν υπήρχε καμία επαφή και φυσικά καμία ένδειξη πως ο εχθρός είχε αντιληφθεί την παρουσία τους. Η αλήθεια είναι πως οι Βρετανοί είχαν πληροφορηθεί από την ουδέτερη Σουηδία την εξόρμηση του Βίσμαρκ.Άμεσα κινητοποιήθηκε η αγγλική αεροπορία η οποία με συνεχείς αποστολές αναγνωριστικών σκαφών προσπάθησε να εντοπίσει τα δύο μεγάλα πλοία. Πράγματι στις 21 Μαϊου ένα «Σπιτφάιρ» επιβεβαίωσε την παρουσία του Βίσμαρκ στο θαλάσσιο χώρο δυτικά της Νορβηγίας και άμεσα αρκετές μοίρες βομβαρδιστικών διατάχτηκαν να απογειωθούν προς τα εκεί.
Όμως η απότομη εμφάνιση ακραίων καιρικών φαινομένων ματαίωσε αυτές τις πτήσεις. Όμως παράλληλα από το ναύσταθμο του Σκάπα Φλόου ξεκινούσε μια ναυτική δύναμη με τον ίδιο σκοπό. Το κύριο βάρος της επίθεσης θα κράταγε όμως το θωρηκτό «Χουντ» ένα πλοίο εκτοπίσματος 42 χιλιάδων τόνων που μέχρι την καθέλκυση του Βίσμαρκ είχε τον τίτλο του μεγαλύτερου πολεμικού παγκοσμίως. Σε αυτό επέβαινε ο Λάνσελοτ Χόλαντ ο οποίος είχε και τον ηγετικό ρόλο στην όλη επιχείρηση. Την ίδια ώρα ο Λύτιενς μην γνωρίζοντας πως το βασιλικό ναυτικό έχει τεθεί στο κατόπι του αναχωρούσε εκ νέου προς τα «στενά της Δανίας». Δύο μέρες αργότερα οι βρετανικές μονάδες που βρίσκονταν στην περιοχή διέκριναν με τα κυάλια την τεράστια σιλουέτα δύο εχθρικών πλοίων σε απόσταση. Αμέσως στάλθηκε σήμα στον Χόλαντ ο οποίος μαζί με το «Πρινς οφ Γουέιλς» ανέπτυξαν ταχύτητα αφήνοντας πίσω τα υπόλοιπα συνοδευτικά, για να συναντήσουν όσο το δυνατόν γρηγορότερα το μεγάλο τους στόχο.
Ξημέρωνε η 24η μέρα του Μαϊου όταν οι βάρδιες του «Χουντ» αντιλήφθηκαν τον αντίπαλο στον ορίζοντα. Αμέσως σήμανε συναγερμός και ο Χόλαντ διέταξε «Πρόσω Ολοταχώς» προκειμένου να επιτεθεί στα γερμανικά θωρηκτά. Βέβαια αυτό ίσως δεν ήταν και η σοφότερη απόφαση. Το «Χουντ» μπορεί να μην υστερούσε πολύ από το Βίσμαρκ σε δύναμη πυρός ή εκτόπισμα, υστερούσε όμως τραγικά σε θωράκιση. Φτάνοντας σε απόσταση βολής το «Χουντ» και το «Γουέιλς» εξαπέλυσαν απο μια ομοβροντία προς το προπορευόμενο από τα εχθρικά πλοία που νόμιζαν πως ήταν το Βίσμαρκ. Μια σφοδρή όμως απάντηση από το δεύτερο τους έκανε να καταλάβουν το μοιραίο τους λάθος.
Άμεσα προσπάθησαν να αλλάξουν στόχο, όμως πλέον ήταν πολύ αργά. Πρώτο βρήκε στόχο το «Όιγκεν» χωρίς όμως να πλήξει σοβαρά το «Χουντ». Το Βίσμαρκ χρειάστηκε μόλις πέντε ομοβροντίες για να τελειώσει τη ναυμαχία. Μια οβίδα από την τελευταία βολή χτύπησε κατακόρυφα το «Χουντ» κι αφού τρύπησε διαδοχικά όλα του τα καταστρώματα έσκασε στην αποθήκη των πυρομαχικών. Το τεράστιο πλοίο κόπηκε στα δύο και σε δευτερόλεπτα εξαφανίστηκε στα ταραγμένα κύματα. Από τα 1500 άτομα που επενέβαιναν στο πλοίο σώθηκαν μόνο 3.Το «Πρινς οφ Γουέιλς» απέμεινε μόνο να συνεχίσει τη μάχη αλλά δεχόμενο συνεχή πλήγματα μετά από λίγο εγκατέλειψε
Η ΚΑΤΑΔΙΩΞΗ Το βασιλικό ναυτικό φυσικά και δεν μπορούσε να δεχτεί την ήττα έτσι απλά. Χωρίς καθυστέρηση δόθηκε εντολή σε όλες σχεδόν τις μάχιμες μονάδες του Ατλαντικού να κινηθούν προς το σημείο που βρισκόταν το Βίσμαρκ. Το καμάρι του «Κριγκσμαρίν» είχε με τη σειρά του υποστεί ζημιές που επέβαλλαν την επιστροφή του σε κάποια ναυτική βάση για επισκευές. Αυτό όμως δεν φαινόταν και τόσο εύκολο. Οι Βρετανοί είχαν το στίγμα του και το παρακολουθούσαν από απόσταση, μέχρι να συγκεντρώσουν τις απαραίτητες δυνάμεις για να ξανα επιτεθούν.
Ο Λύτιεν όμως με κατάλληλες τακτικές κατάφερε αρχικά να απεγκλωβίσει από την παρακολούθηση το «Πριντς Όιγκεν» και κατόπιν να «εξαφανίσει» το Βίσμαρκ από τα εχθρικά ραντάρ. Για μία ολόκληρη ημέρα οι Σύμμαχοι είχαν χάσει το τεράστιο θήραμά τους και ετοιμαζόντουσαν γεμάτοι απογοήτευση να αναστείλουν τις έρευνες καθώς πίστευαν πως κόντευε να επιστρέψει στην ασφάλεια των νορβηγικών λιμανιών. Όμως αφενός το λάθος του Λύτιενς να σπάσει τη σιγή ασυρμάτου στέλνοντας ένα σήμα στο Βερολίνο, κι αφετέρου μια αναφορά από ένα μαχητικό υδροπλάνο τους έκανε να ξανα ελπίσουν. Το Βίσμαρκ βρισκόταν στα ανοιχτά της Βρέστης και θεωρητικά προλάβαιναν να το σταματήσουν.
Προς αυτήν την κατεύθυνση κινήθηκαν πολεμικά που είχαν αναχωρήσει από το Γιβραλτάρ. Πράγματι προς το απόγευμα έφτασαν κοντά στο σημείο αλλά κανένα δεν είχε το απαραίτητο μέγεθος να επιτεθεί στο γερμανικό κολοσσό. Μόνο ορισμένα τορπιλλοπλάνα «Σουόρντφις» αποσώθηκαν από το αεροπλανοφόρο «Αρκ Ρόγιαλ» και επέδραμαν κατά του θωρηκτού. Αρχικά μια τορπίλλη πέτυχε το αριστερό πλευρό του Βίσμαρκ χωρίς όμως να επιφέρει καμιά σοβαρή ζημιά στην ενισχυμένη θωράκιση. Αντίθετα μια άλλη που κατευθυνόταν προς την δεξαμενή καυσίμων εξαιτίας του ελιγμού αποφυγής βρήκε το πλοίο στην πρύμνη και με την έκρηξη κατέστρεψε τα δίδυμα πηδάλια του. Όταν η σύντομη μάχη κόπασε ο Λύτιενς κατάλαβε τη δεινή θέση στην οποία είχαν περιέλθει. Την ώρα που οι Βρετανοί όλο και πλησίαζαν το Βίσμαρκ, με κατεστραμμένο το πλοηγικό σύστημα το μόνο που μπορούσε να κάνει ήταν κύκλους γύρω από τον εαυτό του. Το ίδιο βράδυ ένα σύντομο σήμα που μίλαγε για την τελική νίκη της Γερμανίας προς το Βερολίνο περισσότερο είχε αποχαιρετιστήριο χαρακτήρα.
Το πρωί της 27ης Μαϊου το εξαντλημένο από την αγωνία πλήρωμα του Βίσμαρκ είδε τη θολή γραμμή του ορίζοντα να γεμίζει με εχθρικά πλοία. Περίπου στις 9 τα βαριά θωρηκτά «Ρόντνεϊ» και «Κινγκ Τζορτζ Βι» με τις ομοβροντίες τους σηματοδότησαν την έναρξη της άνισης μάχης. Το τεράστιο θωρηκτό παραμένοντας σχεδόν ακίνητο δεχόταν αλλεπάλληλα. Κι όμως παρόλο που τα πυροβόλα του είχαν σιγήσει αυτό παρέμενε στην επιφάνεια σαν να αρνιόταν να υποκύψει. Τελικά λίγο πριν τις 11 άρχισε να γέρνει και μετά από λίγο βυθίστηκε. Ακόμη και σήμερα πάντως δεν έχει διευκρινιστεί αν αυτό συνέβη από τις εχθρικές οβίδες ή αν το πλήρωμά του που δεν ήθελε να πέσει στα χέρια του εχθρού ξεκίνησε να αυτοβυθίζεται. Οι διασωθέντες ήταν μόλις 115 από τους 2200.
NΑΥΜΑΧΙΑ ΝΑΒΑΡΙΝΟΥ 20 Οκτωβρίου 1827 Καταστροφή αιγυπτιακής και οθωμανικής αρμάδας, από συμμαχική βρετανική, γαλλική και ρωσική ναυτική δύναμη. Η τελευταία σημαντική ναυμαχία με ιστιοφόρα σκάφη
Συνέπειες Ανεξαρτησία ελληνικού κράτους Οθωμανικές απώλειες : 3.000 νεκροί και 1.109 τραυματίες 8 πολεμικά πλοία / 78 του στόλου Συμμαχικές απώλειες: 181 νεκροί και 480 τραυματίες Τραυματίας ο μικρότερος γιός του Κόρδιγκτον ως δόκιμος. Καμία συμμαχική απώλεια σε πλοία Η ήττα του τουρκικού στόλου δρόμος για τη Ρωσία στη Μεσόγειο.
Ονομασία : προέρχεται από τους παλαιούς Νορβηγούς Skalpaflói, σημαίνοντας «τον κόλπο του μακριού ισθμού» Θέση : η θαλάσσια λεκάνη, η οποία βρίσκεται στις Ορκάδες νήσους στα βόρεια της Σκωτίας
Αποτέλεσε ναύσταθμο των Βρετανών, λόγω της μεγάλης του έκτασης Παροχή φυσικής προστασίας των νησιών που περικλείονται από τη λιμνοθάλασσά του Δημιουργία ναρκοπεδίων, φραγμάτων από μπετόν και παράκτιου πυροβολικού για την προστασία της Α Παγκόσμιος Πόλεμος Το 1914 κύρια βάση του Βρετανικού Μεγάλου Στόλου Στις 21 Ιουνίου 1919 ο Ναύαρχος Ρόιτερ εντολή αυτοβύθισης των γερμανικών σκαφών, σε συμμαχικά χέρια. Β Παγκόσμιος Πόλεμος βάση του Βρετανικού Βασιλικού Ναυτικού, λόγω φυσικής και γεωγραφικής θέσης
SMS Cöln SMS Karlsruhe SMS Markgraf HMS Vanguard HMS Royal Oak
7 Δεκεμβρίου 1941 Μικρός όρμος στο νησί της Χαβάης (Εκεί ήταν αγκυροβολημένος ο στόλος του Ειρηνικού των ΗΠΑ, πριν την έναρξη του Β' Παγκοσμίου πολέμου) Αίτια Μέτρα των ΗΠΑ, Βρετανία, Ολλανδία, εναντίον της, λόγω της εισβολής στην Κίνα με πιο σημαντικό το πετρέλαιο, προβλήματα στην Ιαπωνική βιομηχανία. Κυριαρχία της Ιαπωνίας στην Ν.Ασία. Προετοιμασία Επιλογή ως τόπου εκπαίδευσης, η ακτή της Καγκοσίμα Κατασκευή τορπιλών
Τα 3 αεροπλανοφόρα ο αντικειμενικός στόχος της Ιαπωνίας δεν βυθίστηκαν, διότι δεν βρισκόντουσαν στη βάση Απώλειες Αμερική 2.386 στρατιωτικοί νεκροί και 1.139 τραυματίες Ιαπωνία 64 άνδρες νεκροί (55 αεροπόροι και 9 ναυτικοί) Καταστροφή 188 αεροπλάνων Ζημιές σε 155 αεροπλάνα Βύθιση 5 πλοίων και 13 εκτός μάχης -
Θεωρίες συνομωσίας Πολιτικές συνέπειες Επιδίωξη για Ιαπωνική επίθεση με στόχο i. την ανατροπή αντιπολεμικού κλίματος και ii.τη συμμετοχή της Αμερικής στον πόλεμο Ρούζβελτ επιζητεί την ιαπωνική επίθεση πιστεύοντας ότι αυτή δεν θα προκαλούσε τεράστιες καταστροφές και θύματα. 8 Δεκεμβρίου: ο Πρόεδρος Ρούζβελτ εκφωνεί έναν από τους πιο διάσημους λόγους του, στηλιτεύοντας την άνανδρη επίθεση με τη φράση «...a date which will live in infamy» («η ημέρα αυτή θα καταγραφεί ως ημέρα ντροπής στην Ιστορία»). Την ίδια μέρα ζητάει από το Κογκρέσο να κηρύξει τον πόλεμο κατά την Ιαπωνίας
Θεωρίες συνομωσίας Πολιτικές συνέπειες
Πλοίο Βόρις Θα συμμετείχε σε νηοπομπή με προορισμό την Αγγλία. Από τους 68 μήνες του Β Παγκοσμίου πολέμου, τους 55 ταξίδευε. Τορπιλίστηκε από γερμανικό υποβρύχιο Το πλήρωμα έμεινε να ταξιδεύει στην καρδιά του ωκεανού με ξύλινη βάρκα και ένα μικρό πανί για 11 μέρες Τα τρόφιμα για τους επιζώντες επαρκούσαν για 20 ημέρες, το νερό για λιγότερες. Πλοίο Πηλεύς (1943) o Αναχωρεί από το Νιουκάστλ για το Μπουένος Άιρες, με πλήρωμα 40 ανδρών. o Τορπιλίζεται από γερμανικό υποβρύχιο βουλιάζει σε δευτερόλεπτα. o Χάθηκαν όλοι εκτός από τέσσερις. Τον Αντώνη Λιώση, τον Δημήτρη Κωνσταντινίδη, έναν ακόμη ναύτη από τους Οθωνούς και έναν αλλοδαπό. o Ανέβηκαν σε μια σχεδία που είχε πέσει από το πλοίο, φτιάξανε ένα πανάκι και ταξίδευαν. o Ταξίδευαν για 40 μέρες, μέχρι που ένα διερχόμενο πλοίο τους εντόπισε τυχαία και τους οδήγησε σε ασφαλές λιμάνι.
Η ασύλληπτη περιπέτεια του απόμαχου καπετάνιου είναι μία από τις πολλές που έζησαν οι ναυτικοί μας, στα 6 ματωμένα χρόνια του μεγάλου πολέμου. Τότε, που αντιμετώπιζαν ανυπεράσπιστοι τις αγέλες των γερμανικών υποβρυχίων και θωρηκτών, καταβάλλοντας βαρύτατο τίμημα στο βωμό του συμμαχικού αγώνα. Το άγνωστο στους πολλούς έπος που έγραψαν στον πόλεμο οι Έλληνες ναυτικοί, πληρώθηκε με πολύ αίμα. Οι νεκροί υπολογίζονται περίπου στους 2.000-3.000. Μέσα σε σωσίβια πέθαναν πολλοί από το κρύο. Σε 150, περίπου, ανέρχεται ο αριθμός αυτών που παραφρόνησαν στη θέα των γερμανικών υποβρυχίων. Κάποιοι κλείστηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Χάθηκαν στον πόλεμο 982 σκάφη.
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΙ ΗΡΩΕΣ Οι άντρες που πολέμησαν για την σωτηρία της χώρας μας ήταν πολύ γενναίοι. Έφτυσαν κατάμουτρα το θάνατο και δίδαξαν ηρωισμό. Απόσπασμα από επιστολή Γερμανού: «Εκφράζω την εκτίμησή μου προς τους μαχητές του πολέμου. Άνδρες με ατσάλινα νεύρα, οι οποίοι είχαν το σθένος, στην απελπιστική κατάσταση που βρίσκονταν, να υπερασπιστούν την τιμή των όπλων τους μέχρις εσχάτων».
ΑΕΡΟΣΚΑΦΟΣ BRISTOL BEAUFIGHTER Ένα από τα πιο σημαντικά αεροσκάφη του Β Παγκοσμίου πολέμου. Πέρασε στην Ιστορία με το όνομα «Ψιθυριστός Θάνατος». Πετούσε χαμηλά και αργά. Διέθετε μόνο μία τορπίλη και είχε πολύ διακριτικό θόρυβο. Είχε δυνατότητα προσέγγισης στόχου από πολύ μικρό ύψος. Συνόδευε νηοπομπές. Η ταχύτητά του έφτανε τα 488 χιλιόμετρα την ώρα. Διέθετε υπεροπλία και ήταν ιδιαίτερα ανθεκτικό. Ακόμα και αν είχε χτυπηθεί, γυρνούσε πάλι πίσω στη βάση του
ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΚΑΜΙΚΑΖΙ Ήταν ένα είδος ιπτάμενης τορπίλης με βραχύτατα πτερύγια Έφερε εκρηκτικές ύλες βάρους 1,5 τόνου Ο θάλαμος του πιλότου πολύ πιο πίσω από τα συνηθισμένα βομβαρδιστικά. Κρατούσε απόσταση ενός χιλιομέτρου από το στόχο. Οριζοντιωνόταν και πετούσε ταχύτατα επάνω σχεδόν στην επιφάνεια της θάλασσας ΙΑΠΩΝΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ «Ο θάνατος υπέρ του Αυτοκράτορα αποτελεί μια ένδοξη και εύκολη υποχρέωση».
Γρηγόρης Βαλκανάς : O μόνος από τους χειριστές που δεν είχε ακόμα καταρρίψει κανένα εχθρικό αεροσκάφος. Την αερομαχία στη Μόροβα τη θεώρησε σαν την ευκαιρία που ζητούσε και που δεν του είχε παρουσιαστεί ως τότε. Κατά τη διάρκεια της μάχης εξαντλήθηκαν όλα τα πυρομαχικά του, χωρίς ακόμα να έχει πετύχει τον αντικειμενικό σκοπό του. Αποφασισμένος να μην επιστρέψει άπρακτος στην βάση του, έκανε επίθεση αυτοκτονίας, πέφτοντας με το αεροσκάφος του πάνω σε ένα ιταλικό καταδιωκτικό. Η σύγκρουση ήταν μοιραία. Είναι ο Έλληνας πρόγονος των Καμικάζι, αυτός που φρουρώντας τις «εναέριες θερμοπύλες» θυσίασε ό,τι πολυτιμότερο είχε, τη ζωή του, για να κρατήσει ελεύθερους, μαζί με τους συμπολεμιστές του, τους ελληνικούς ουρανούς.