Tα Κοιμητήρια του Ζέιτενλικ σιωπηλοί μάρτυρες της ιστορίας της πόλης. Ο Α Παγκόσμιος πόλεμος, γνωστός και ως «Μεγάλος πόλεμος», ήταν μία γενικευμένη σύγκρουση των Ευρωπαϊκών δυνάμεων που διήρκεσε από τον Αύγουστο του 1914 ως τις 11 Νοεμβρίου 1918. Έδρα του παγκόσμιου Μακεδονικού μετώπου γίνεται η Θεσσαλονίκη. Ένα χρόνο μετά το τέλος και του Β Βαλκανικού πολέμου, τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά στη μακεδονική γη και θα αλλάξουν ακόμη πιο πολύ με την έλευση στη Θεσσαλονίκη και την ευρύτερη περιοχή των συμμάχων της Entente Cordiale της Εγκάρδιας Συνεννόησης. Το διεθνοποιημένο πλέον Μακεδονικό Μέτωπο με πρωτεύουσα τη Θεσσαλονίκη θα το προασπίσουν Γάλλοι, Άγγλοι, Σέρβοι, Ρώσοι, Ιταλοί, Έλληνες και πολλών άλλων χρωμάτων και φυλών στρατιώτες όχι μόνο Δυτικοί και Ευρωπαίοι αλλά επίσης Αφρικανοί και Ασιάτες, οι οποίοι προέρχονταν από τις τότε αποικίες των Γάλλων και των Βρετανών. Εκατό χρόνια μετά την έναρξη του Α Παγκοσμίου πολέμου ο ξένος που φθάνει στη Θεσσαλονίκη δεν έχει να θαυμάσει πολλά μνημεία από την εποχή του Μακεδονικού μετώπου. Κι όμως ένα από τα πιο σημαντικά μνημεία εκείνης της ταραγμένης εποχής είναι τα Συμμαχικά Στρατιωτικά Κοιμητήρια στο χώρο το Ζέιτενλικ. Τα συμμαχικά νεκροταφεία αποτελούν τη μεγαλύτερη στρατιωτική νεκρόπολη της Ελλάδας. Στα νεκροταφεία του Ζέιτενλικ βρίσκονται θαμμένοι 20.500 στρατιώτες των συμμάχων της Αντάντ, που πολέμησαν στο Μακεδονικό μέτωπο κατά τη διάρκεια του Α Παγκοσμίου πολέμου. Βρίσκονται στην οδό Λαγκαδά, περίπου ενάμισι χιλιόμετρο βόρεια της πλατείας Βαρδαρίου. Το συγκεκριμμένο σημείο υπέδειξαν οι Αγγλικές, Γαλλικές, Ιταλικές και Σερβικές αρχές ενώ το ελληνικό κράτος αγόρασε την έκταση και τους παραχώρησε την επικαρπία. Ο χώρος βρίσκεται εντός των ορίων του Δήμου Αμπελοκήπων Μενεμένης. Βασικό χαρακτηριστικό των νεκροταφείων είναι ο ομοιόμορφος σχεδιασμός τους. Ατελείωτες σειρές από σταυρούς προκαλούν δέος. Κάποιοι αναφέρουν μόνο το όνομα, κάποιοι άλλοι τη στρατιωτική μονάδα στην οποία ανήκε ο στρατιώτης ή την ηλικία του. Όλοι τους τόσο μα τόσο νέοι
Το νεκροταφείο χωρίζεται σε 5 τομείς, ανάλογα με την εθνικότητα των πεσόντων: Γαλλικός τομέας: 8.089 πεσόντες Σερβικός τομέας: 7.500 πεσόντες Ιταλικός τομέας: 3000 πεσόντες Βρετανικός τομέας: 1.600 πεσόντες Ρωσικός τομέας: 400 πεσόντες Σ αυτό το σημείο αρμόζει να θυμηθούμε τη διαχρονική φράση του Θουκυδίδη από τον Επιτάφιο του Περικλή: «Ανδρών επιφανών πάσα γη τάφος». Κατά την επέτειο της λήξης του πολέμου (11 Νοεμβρίου) πολλοί είναι αυτοί που συρρέουν στα συμμαχικά κοιμητήρια. Αρχικά ψάλλεται επιμνημόσυνη δέηση στη μνήμη των πεσόντων. Την εκδήλωση τιμούν με την παρουσία τους πολιτικές και στρατιωτικές αρχές όχι μόνον της Ελλάδας αλλά Υπουργοί, πρέσβεις και πρόξενοι των χωρών των οποίων οι νεκροί πολεμιστές αναπαύονται στα συγκεκριμμένα κοιμητήρια. Ακολουθούν καταθέσεις στεφάνων από εκπροσώπους της πολιτείας, συλλόγους παλαιών πολεμιστών, εκπροσώπων των συμμάχων σε κάθε ένα μνημείο ξεχωριστά, ενώ τιμητικό άγημα αποδίδει τιμές και ακούγεται κάθε φορά ο εθνικός ύμνος της κάθε χώρας αλλά και της Ελλάδας. Μ αυτόν τον τρόπο εκφράζουν όλοι τον βαθύτατο σεβασμό και ευγνωμοσύνη τους σε όλους εκείνους που ξεκίνησαν από διαφορετικά σημεία του κόσμου για να πολεμήσουν στον Α Παγκόσμιο πόλεμο και άφησαν εδώ την τελευταία τους πνοή. Αυτό που προκαλεί μεγάλη εντύπωση στον επισκέπτη είναι επίσης ότι 100 χρόνια μετά, όλα είναι εξαιρετικά περιποιημένα και καθαρά. Ολοφάνερη απόδειξη του πόσο οι χώρες αυτές σέβονται και τιμούν τη μνήμη των νεκρών τους. Την επιμέλεια για τη συντήρηση των κοιμητηρίων έχουν οι ξένες κυβερνήσεις. Κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στην πόλη μας ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος κατέθεσε και αυτός στεφάνι στη μνήμη των χιλιάδων πεσόντων. Έξω από το Σερβικό κενοτάφιο ένα τραπεζάκι με ποτά τσιγάρα, προσφορά των συγγενών των νεκρών στρατιωτών που επισκέπτονται τα νεκροταφεία
Κατεβαίνοντας τις σκάλες αντικρύζει κανείς έναν πρωτόγνωρα ιδιαίτερο χώρο που αποτελεί σπουδαίο τόπο προσκυνήματος και μνήμης για τους Ρώσους και ιδίως για τους Σέρβους. Ένας υπόγειος χώρος γεμάτος με προσωπικά αντικείμενα των νεκρών στρατιωτών, λάβαρα, σημαίες, φωτογραφίες, παράσημα. Δεξιά και αριστερά διάδρομοι με ταφόπλακες που αναγράφουν επάνω τους τα ονόματα των πεσόντων. Η περιήγηση αλλά και η ξενάγησή γίνεται συνήθως από τον γηραιό και τόσο συμπαθή φύλακα κ. Μιχαήλοβιτς.