Ευχές για ένα δημιουργικό 2012 ΤΕΥΧΟΣ 7 @ IANOYAΡΙΟΣ 2012 ΠΕΡΙΟΔΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ALPHA BANK Το ευρώ στο απόσπασμα Μετέωρη οικονομικά 5 και πολιτικά η ΕΕ
Amagazine 04 08 16 Περιεχόμενα Amagazine ΤΟ ΘΕΜΑ 04 Το ευρώ στο απόσπασμα 06 Το στοίχημα της Alpha Bank για το 2012 ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΛΟΒΕΡΔΟΥ 08 Να αφήσουμε πίσω την πολιτική αφασία ΚΟΙΝΩΝΙΑ 11 Αυτόφωρο, εισφοροδιαφυγή και στο βάθος συντάξεις! ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΕΙΣ 12 Απέτυχε ή όχι το Μνημόνιο; Δ. Μπακάλη και Θ. Παπαδής «ξιφουλκούν» ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ 14 Τα Greek Statistics και το θαύμα της ανεργίας ΚΟΙΝΩΝΙΑ 16 Ανεργία, Μισθοί και Ανταγωνιστικότητα ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ 18 Δημήτρης Κόκκορης: O δικός μας Μαραθωνοδρόμος ΑΡΘΡΟ 20 Θα σώσουμε το ευρώ ή θα «δολοφονήσουμε» την Ευρώπη; ΠΕΡΙΟΔΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ALPHA BANK @ Ιπποκράτους 23, 10679 Αθήνα, Τηλ.: 210.3692000, Fax: 210.3692090, e-mail: info@sab.gr @ Ιδιοκτήτης: Σύλλογος Προσωπικού Alpha Bank @ Εκδότης: Τάσος Γκιάτης @ Διευθύνεται από Συντακτική Επιτροπή @ Υπεύθυνοι έκδοσης: Θανάσης Παπαδής, Στέλιος Παπαπέτρου A
Editorial Μία δύσκολη χρονιά έφυγε και μία ακόμη πιο δύσκολη βρίσκεται μπροστά μας. Η ελληνική οικονομία βρίσκεται σε μεταίχμιο. Οι πολιτικές δυνάμεις του τόπου αποδείχτηκαν κατώτερες των περιστάσεων. Το ίδιο όμως φαίνεται να συμβαίνει και σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Και στη μέση όλων αυτών βρίσκονται οι πολίτες, οι εργαζόμενοι που νιώθουν πως αντιμετωπίζονται ως αναλώσιμο είδος. Η ανασφάλεια καθημερινά αυξάνει και πιέζει τον ιστό της ελληνικής κοινωνίας. Τα αδιέξοδα εντείνονται και μέσα όλο αυτό το ζοφερό περιβάλλον η αναζήτηση ελπίδας και προοπτικής μοιάζει να είναι πολυτέλεια και ουτοπία. Ευθύνη όμως όλων μας, αλλά και υποχρέωση, είναι σε αυτές τις δύσκολες στιγμές να μείνουμε όρθιοι. Να επιστρέψουμε στις αξίες της αλληλεγγύης και της συναδελφικότητας. Αυτές τις ημέρες, κυρίως, αλλά και όλες τις υπόλοιπες δύσκολες που έρχονται θα πρέπει να διατηρήσουμε ψηλά όλα τα ιδανικά που χαρακτηρίζουν τους Έλληνες στην πορεία τους ανά τους αιώνες. Δική μας υποχρέωση, ως συνδικαλιστικό κίνημα είναι να σκύψουμε πάνω από τα προβλήματα και να προσπαθήσουμε να δώσουμε λύσεις. Χωρίς στείρο συνδικαλιστικό λόγο, αλλά με ευθύνη και λαμβάνοντας υπόψη τις συνθήκες που επικρατούν στην ελληνική οικονομία, αλλά και τις ανάγκες όλων των εργαζομένων στην Τράπεζα και του καθένα προσωπικά, θα αναζητήσουμε τις βέλτιστες λύσεις. Το 2012 θα βρει την Τράπεζα στην ίδια στέγη με την Eurobank, δημιουργώντας τη μεγαλύτερη τράπεζα της χώρας. Ωστόσο, έχουμε αίσθηση της πραγματικότητας και γνωρίζουμε πως με βάση της συνθήκες που διαμορφώνονται θα πρέπει όλοι μαζί να συμβάλουμε στην επιτυχία αυτού του φιλόδοξου, αλλά και δύσκολου εγχειρήματος. Το Alpha Magazine και οι άνθρωποι του Συλλόγου εύχονται ολόψυχα σε όλους εσάς και στις οικογένειές σας καλές γιορτές και ένα καλύτερο και δημιουργικό 2012. 3
ΤΟ ΘΕΜΑ Το ευρώ στο απόσπασμα @ του Θανάση Παπαδή Η ευρωζώνη έχει εισέλθει σε μία ιδιαίτερα δύσκολη συγκυρία από την οποία κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει, εάν και πότε θα βγει. Δεν είναι λίγοι οι αναλυτές εκείνοι που θεωρούν ότι η γενεσιουργός αιτία των σημερινών προβλημάτων είναι η δημιουργία του ευρώ. Φτιάχτηκε πρόχειρα, δεν είναι προηγηθεί μία πραγματικά οικονομική ένωση και σήμερα «θερίζουμε» τους καρπούς αυτής της προχειρότητας. Πριν από λίγο καιρό η Washington Post είχε αναφερθεί σε άρθρο της ότι «είναι πλέον ξεκάθαρο ότι το ευρώ ήταν ένα τεράστιο λάθος. Πιθανότατα να αποτελεί το μεγαλύτερο λάθος πολιτικής στη μεταπολεμική Ευρώπη. Τα οφέλη του ενιαίου νομίσματος (μείωσε το κόστος συναλλαγών και την αβεβαιότητα που δημιουργούν οι διακυμάνσεις των συναλλαγματικών ισοτιμιών) ήταν προσωρινά. Τα αρνητικά του δείχνουν μόνιμα: Πρώτον, το αυξανόμενο οικονομικό κόστος για τη διάσωση του ευρώ. Μετά τη Σύνοδο Κορυφής της 25ης Μαρτίου πολλοί ήταν εκείνοι που βιάστηκαν να πανηγυρίσουν και να πουν «τα δύσκολα πέρασαν» Δεύτερον, ο εντεινόμενος εθνικισμός, καθώς ευρωπαϊκοί λαοί ερίζουν για το ποιος φταίει». Και το άρθρο συνεχίζει «μην περιμένετε κάποια μαγική λύση. Η Ευρώπη βρίσκεται μετέωρη πολιτικά και οικονομικά και δεν φαίνεται να μπορεί να ξεφύγει σύντομα από αυτό το καθεστώς. Ανύπαρκτη επιλογή Θεωρητικά, οι χώρες που βρίσκονται σε κρίση πιθανόν να ωφεληθούν εάν εγκαταλείψουν το ευρώ. Εάν το πράξουν θα μπορούν να υποτιμήσουν, ενισχύοντας τις εξαγωγές και την τουριστική βιομηχανία τους. Στην πραγματικότητα, αυτή η επιλογή είναι επικίνδυνη, πιθανόν δε και ανύπαρκτη. Οποιοσδήποτε υπαινιγμός ότι κάποια από αυτές θα εγκαταλείψει το ευρώ θα είναι καταστροφικός για τις τράπεζες. Η απουσία αγοραστών των κρατικών ομολόγων τους θα αναγκάσει τις χώρες αυτές σε χρεοκοπία. Κάτι τέτοιο θα διογκώσει τις ζημίες των τραπεζών εντός 404
και εκτός των συνόρων. Χωρίς βιώσιμες τράπεζες θα κλείσουν οι κρουνοί του χρήματος για τους δανειολήπτες. Θα επιβληθούν συναλλαγματικοί έλεγχοι, απαγορευτικοί για τη διασυνοριακή διακίνηση κεφαλαίων. Εάν μία χώρα εγκαταλείψει το ευρώ μπορεί να δημιουργηθεί ένα ντόμινο, με ανάλογες επιπτώσεις στις τράπεζες άλλων χωρών». Όπως γράφει ο επικεφαλής οικονομολόγος της Citigroup Γουίλιαμ Μπιούτερ στην εφημερίδα Financial Times, «σε περίπτωση αιφνίδιας χρεοκοπίας και εξόδου από την Ευρωζώνη δεν θα κατέρρεε μόνον το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα, αλλά και το βορειοατλαντικό. Η χρηματοπιστωτική κρίση που θα ακολουθούσε θα πυροδοτούσε μία πολυετή παγκόσμια ύφεση, με το ΑΕΠ να συρρικνώνεται κατά πάσα πιθανότητα άνω του 10% και την ανεργία στη Δύση να υπερβαίνει το 20%. Σοβαρές επιπτώσεις θα υπήρχαν και για τις αναδυόμενες αγορές». Δεδομένων των τρομακτικών αυτών πιθανοτήτων, ουδείς θα ήθελε να προκαλέσει την τύχη. Ο Μπιούτερ θεωρεί ότι οι πιθανότητες αυτού του σεναρίου δεν υπερβαίνουν το 5%. Υποτίθεται ότι οι κυβερνήσεις κάποιων ευρωπαϊκών χωρών -ή κάποιος άλλος, τέλος πάντωνθα βοηθήσουν στην αποφυγή του, συνεχίζοντας να χορηγούν δανεισμό στις πλέον αδύναμες οικονομικά χώρες. Αλλά και αυτό δημιουργεί προβλήματα. Επιβάλλει τη λιτότητα σε ορισμένες χώρες και εκχωρεί τον έλεγχο των προϋπολογισμών τους σε τρίτους, στην Ε.Ε. ή στο ΔΝΤ. Η λογική είναι απλή. Εάν πρέπει να διασωθούν οι δανειολήπτες, τότε οι δανειοδότες τους θα πρέπει να έχουν το δικαίωμα να κρίνουν τις πολιτικές τους. Οι πιθανότητες για επεμβάσεις -και αντιδράσεις- είναι οφθαλμοφανείς. Εκχωρείται η εθνική κυριαρχία αναφορικά με βασικές πολιτικές επιλογές και στρατηγικές. Εξουσίες συγκεντρώνονται και αφαιρούνται από τα εθνικά κράτη. Οι αντιδράσεις ενάντια στην ιδέα της ενωμένης Ευρώπης είναι κάθε άλλο παρά απίθανες. Μετέωρη βρίσκεται λοιπόν η Ευρώπη. Ο,τι έχει λογική από οικονομική άποψη είναι πολιτικά επικίνδυνο - και ό,τι είναι λογικό πολιτικά Η χρηματοπιστωτική κρίση που θα ακολουθούσε θα πυροδοτούσε μία πολυετή παγκόσμια ύφεση, με το ΑΕΠ να συρρικνώνεται κατά πάσα πιθανότητα άνω του 10% και την ανεργία στη Δύση να υπερβαίνει το 20% είναι επικίνδυνο για την οικονομία. Το 1999, όταν εισήχθη το ευρώ, οι στόχοι ήταν σαφείς. Κινητήριος δύναμη για τη συμμετοχή στην ολοένα και μεγαλύτερη ευημερία, θα ενδυνάμωνε την κοινή ευρωπαϊκή συνείδηση. Η ισχύς της Γερμανίας θα υποκλινόταν μπροστά στο ευρύτερο ευρωπαϊκό όραμα. Τώρα όλα είναι ανάποδα Το ευρώ βαραίνει την ευρωπαϊκή οικονομία, οδηγεί σε αντιπαραθέσεις και αναβαθμίζει τη Γερμανία, επιτρέποντάς της να επιβάλλει τους όρους για τη λύση του προβλήματος. Το άρθρο της Washington Post καταλήγει «ίσως καταφέρει η Ευρώπη να ξεπεράσει την τρέχουσα κρίση μέσω ενός συνδυασμού δανεισμού από ΤΟ ΘΕΜΑ την ΕΚΤ και το ΔΝΤ, αλλά και πολιτικών για την επιτάχυνση των αναπτυξιακών ρυθμών. Αυτό είναι το καλύτερο αποτέλεσμα που μπορεί να φανταστεί κανείς, αλλά όλα τα υπόλοιπα - πολύ χειρότερα - είναι δυνατά. Ακόμη όμως και το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα δεν θα είναι αρκετό για τους Ευρωπαίους και τους Αμερικανούς. Αυτό που θα αφήσει πίσω του «θα είναι μία αποδυναμωμένη και πικραμένη Ευρώπη, που δεν θα μπορεί να είναι ο εταίρος που χρειάζονται οι ΗΠΑ στον 21ο αιώνα». Εκτιμήσεις... Ζοφερές εκτιμήσεις και αβέβαιο το μέλλον της Ευρώπης που μέχρι πρόσφατα φάνταζε το «αντίπαλο δέος» των ΗΠΑ σε bras de fer από το οποίο κερδισμένοι θα ήταν όλοι οι αναπτυγμένοι λαοί. Η Ευρώπη «κόλλησε» στα λασπόνερα της αναβλητικότητας και των λάθος αποφάσεων σε καίριους τομείς. Είναι αργά για αλλαγή πορείας; Κανένας δεν ξέρει. Το μόνο σίγουρο είναι πως με φθαρμένες και ξεπερασμένες πολιτικές δεν μπορεί να βγεις από τον βούρκο της ανυποληψίας στα μάτια των αγορών. Η Σύνοδος της 9ης Δεκεμβρίου έδειξε μεν τον δρόμο, αλλά δεν έπεισε. Χρειάζονται γρήγορες και αποτελεσματικές αποφάσεις. Πλέον το ξέρουν οι ηγέτες της ΕΕ και κυρίως Γερμανία και Γαλλία. Το ζήτημα είναι αν μπορούν να ξεπεράσουν τα όριά της και τις δεσμεύσεις τους, απέναντι σε λαϊκισμούς, εθνικισμούς και στείρους δογματισμούς. Amagazine 055
ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ Το στοίχημα της Alpha Bank για το 2012 @ του Θανάση Παπαδή Το 2012 ξεκινάει με κοινή ευχή να βρίσκεται στα χείλη όλων: να μην είναι χειρότερο από το 2011. Ο χρόνος που έφυγε μας άφησε πίσω του πληγές οι οποίες είναι δύσκολο να θεραπευτούν γρήγορα και αποτελεσματικά. Στον τραπεζικό χώρο η αβεβαιότητα που αφήνει το 2011 είναι μεγάλη. Η αναμενόμενη έκθεση της BlackRock σε συνδυασμό με την υλοποίηση του PSI και το «κούρεμα» 50% στα ομόλογα του ελληνικού δημοσίου έχουν δημιουργήσει ένα περιβάλλον που αναμφίβολα είναι τουλάχιστον δύσκολο. Η Alpha Bank αντιμετωπίζει όλες αυτές τις προκλήσεις μέσα από στοχευμένες κινήσεις οι οποίες έχουν έναν κοινό παρονομαστή. Να βγει μέσα από αυτή την πρωτοφανή για την ελληνική οικονομία και το τραπεζικό σύστημα, κρίση με όσο το δυνατό λιγότερες απώλειες. Παράλληλα «βλέπει» και την κρίση ως ευκαιρία προκειμένου να βγει μέσα από αυτή πιο δυνατή προς όφελος των εργαζομένων της, των μετόχων και των πελατών της. Η προωθούμενη συγχώνευση με την Eurobank κινείται προς αυτή την κατεύθυνση. Έχοντας ως σύμμαχο το Κατάρ, η διοίκηση και οι άνθρωποι της Alpha Bank σταθμίζουν τις κινήσεις τους προκειμένου να ανταποκριθούν με απόλυτη επιτυχία στις προκλήσεις που έχουν να αντιμετωπίσουν και δεν είναι λίγες. Ένα από τα ζητούμενα στην προσπάθεια αυτή είναι να αποσαφηνιστεί το τοπίο. Λέγονται και γράφονται πολλά και σε πολλές περιπτώσεις η πολυγλωσσία αλλά και διαφορετικές προσεγγίσεις του θέματος, μόνο καλό δεν κάνουν στην προσπάθεια να βρεθεί ο Όσο πιο γρήγορα ξεκαθαρίσει το τοπίο τόσο πιο γρήγορα το ελληνικό τραπεζικό σύστημα θα βρει ξανά τον δρόμο του. Η Alpha Bank ήταν και είναι μία τράπεζα η οποία χαρακτηρίζεται από σύνεση στις κινήσεις της κανόνας της ισορροπίας σε μία οικονομία που δοκιμάζεται. Όσο πιο γρήγορα ξεκαθαρίσει το τοπίο τόσο πιο γρήγορα το ελληνικό τραπεζικό σύστημα θα βρει ξανά τον δρόμο του. Η Alpha Bank ήταν και είναι μία τράπεζα η οποία χαρακτηρίζεται από σύνεση στις κινήσεις της. Δεν είναι τυχαίο εξάλλου ότι τα μεγέθη της και ο ισολογισμός της είναι από τους πλέον ισχυρούς, αν όχι ο ισχυρότερος, τηρουμένων πάντα των αναλογιών στον κλάδο. Αυτό το αποδεικνύουν με τον πλέον ηχηρό τρόπο και τα stress test που έχουν γίνει στην Ελλάδα υπό τις όποιες δυσμενείς παραδοχές. Ο Γιάννης Κωστόπουλος και ο Δημήτρης Ματζούνης με την σύνεση και την διορατικότητα που τους χαρακτηρίζει μπόρεσαν να δουν τις επερχόμενες εξελίξεις σε χρόνο προγενέστερο των γεγονότων, κάτι που τους επέτρεψε να προβούν, στα πλαίσια των δυνατοτήτων που είχαν, στις κινήσεις εκείνες που θα θωρακίσουν την τράπεζα έναντι μελλοντικών και απρόβλεπτων κινδύνων. Το 2012 θα είναι μία χρονιά καθοριστική για την Alpha Bank. Οι προκλήσεις πολλές, οι κίνδυνοι ακόμη περισσότεροι. Επειδή όμως το παρελθόν προδικάζει εν πολλοίς και το μέλλον, είναι σίγουρο πως στο τέλος της ημέρας η Alpha Bank θα βγει πιο δυνατή και πιο θωρακισμένη από αυτή την κρίση. 406
ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ Amagazine Η άμμος στην κλεψύδρα τελειώνει. Λύσεις όμως υπάρχουν και αυτό το γνωρίζει και ο Ευάγγ. Βενιζέλος, αλλά και ο επικεφαλής του IIF Τσαρλς Νταλάρα Κρατικοποίηση τραπεζών ή μήπως μία λύση βιώσιμη που θα λύνει τα προβλήματα και δεν θα τα μεγιστοποιεί; Αυτό το ερώτημα πλανάται εδώ και αρκετές εβδομάδες πάνω από το ελληνικό τραπεζικό σύστημα. Η απάντηση από τον υπουργό Οικονομικών είναι πως οι τράπεζες εφόσον δεν βρουν τα κεφάλαια που απαιτούνται προκειμένου ο δείκτης κεφαλαιακής τους επάρκειας να βρεθεί εκ νέου, μετά το «κούρεμα» των ελληνικών ομολόγων, σε διεθνώς αποδεκτά επίπεδα, τότε θα οδηγηθούν στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας και το ελληνικό δημόσιο θα αποκτήσει τις τράπεζες. Η λύση Η λύση αυτή φαίνεται ωστόσο να βρίσκει πολλά εμπόδια και μεγάλες -αν όχι σφοδρές- αντιρρήσεις, από το σύνολο όλων εκείνων που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο έχουν άποψη και λόγο στην υπόθεση αυτή. Το ΔΝΤ -θέλοντας να κρατήσει αποστάσεις από την υπόθεση- δηλώνει πως το management θα πρέπει να παραμείνει ιδιωτικό, ενώ πουθενά δεν αναφέρει πως ο μοναδικός τρόπος επανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών είναι να εκδώσουν κοινές μετοχές τις οποίες και θα αποκτήσει το κράτος. Προφανώς ο υπουργός θεωρεί υπεύθυνες για τη σημερινή κατάσταση της ελληνικής οικονομίας, τις τράπεζες στο σύνολό τους. Δεν εξηγείται διαφορετικά η εμμονή του αυτή, να μη θέλει να ακούσει καν μία διαφορετική λύση ή άποψη. Όμως οι ελληνικές τράπεζες αγόραζαν ελληνικά ομόλογα θέλοντας να στηρίξουν την ελληνική οικονομία. Είναι επίσης γνωστό πως πολλές φορές ασκήθηκαν πιέσεις προκειμένου αυτές να συμμετάσχουν και οι εκδόσεις του ελληνικού δημοσίου να πετύχουν. Ακόμη και αυτή τη δύσκολη 2ετία με τα spreads να βρίσκονται εκτός ελέγχου και τις αγορές να έχουν κλείσει για την ελληνική οικονομία, το ελληνικό τραπεζικό σύστημα διαισθανόμενο τις ευθύνες του αλλά και το μέγεθος της αναγκαιότητας της πολιτείας για νέα κεφάλαια ώστε να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της, συνεχίζει μέχρι και σήμερα να αγοράζει έντοκα γραμμάτια του ελληνικού δημοσίου, με επιτόκια πολύ χαμηλότερα, από αυτά που δανείζονται χώρες που είναι σε πολύ καλύτερη μοίρα από την Ελλάδα, όπως η Ιταλία, η Ισπανία και το Βέλγιο. Λύσεις όμως υπάρχουν και αυτό το γνωρίζει και ο ίδιος, αλλά και ο επικεφαλής του IIF Τσαρλς Νταλάρα. Οι επόμενες εβδομάδες θα είναι καθοριστικές όχι μόνο για το μέλλον των τραπεζών, αλλά κυρίως για την επιτυχία του PSI. Ο χρόνος πιέζει ασφυκτικά αφού πιθανή νέα καθυστέρηση θα σημάνει πως και το πρόγραμμα αυτό, που συμφωνήθηκε 26 και 27 Οκτωβρίου στη Σύνοδο Κορυφής, μπορεί να καταστεί εκπρόθεσμο και να χρειαστεί άλλο. Η Ελλάδα δεν έχει σύμμαχό της τον χρόνο, τον έχει εχθρός της. Θα πρέπει, επιτέλους, όλοι να σκύψουν πάνω από το πρόβλημα και να δώσουν εκείνες τις λύσεις που απαιτούνται προς όφελος των πολιτών και της κοινωνίας. Η ανάγκη να βρεθούν «αποδιοπομπαίοι τράγοι» θα οδηγήσει στο ακριβώς αποτέλεσμα. Τα «παιχνίδια» πρέπει να τελειώσουν. Ο χρόνος τελειώνει. Η άμμος στην κλεψύδρα στέρεψε. Ας το δουν τώρα οι έχοντες λόγο και οι λαμβάνοντες τις αποφάσεις και επιτέλους ας αφήσουν κατά μέρος τον πολιτικό τους στρουθοκαμηλισμό. @ του Θανάση Παπαδή 07 5
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ «Κατά τη γνώμη μου, η λύση μπορεί να προκύψει μόνο από την Κεντροαριστερά» Ανδρέας Λοβέρδος Να αφήσουμε πίσω την πολιτική αφασία @ Συνέντευξη στον Στέλιο Παπαπέτρου ΟΑνδρέας Λοβέρδος με αιχμηρό και αυτοκριτικό λόγο απαντά στις ερωτήσεις του περιοδικού για όλα τα μείζονα θέματα που απασχόλησαν και θα απασχολήσουν την ελληνική κοινωνία και το πολιτικό σύστημα μέσα σε μια περίοδο πρωτόγνωρης κρίσης. Κρίσης οικονομικής, πολιτικής και κοινωνικής. Όπως επισημαίνει χαρακτηριστικά: «Ο λόγος μας ήταν συμβατικός, ενώ οι εποχές είναι αντισυμβατικές. Κατά τη γνώμη μου, η λύση μπορεί να προκύψει μόνο από την Κεντροαριστερά». Ο υπουργός Υγείας παίρνει θέση και για τη διαδοχή στο ΠΑΣΟΚ αλλά και για το πολιτικό σύστημα τονίζοντας πως ήρθε ο καιρός «ν αφήσουμε οριστικά πίσω μας την πολιτική αφασία και την επίπλαστη ευμάρεια του παρασιτισμού». Με δεδομένο ότι η νέα κυβέρνηση καλείται να φέρει εις πέρας ένα πολύ συγκεκριμένο και κρίσιμο έργο κάτω από πιεστικά χρονικά περιθώρια, δεν σας ανησυχεί το ενδεχόμενο καθυστερήσεων ή δημιουργίας προβλημάτων εξαιτίας παγιωμένων μικροκομματικών συμπεριφορών στο πολιτικό προσωπικό των κομμάτων που την στηρίζουν; Η κυβέρνηση ευρύτερης συνεργασίας του κ. Λ. Παπαδήμου δίνει στους πολίτες την ασφάλεια που παρέχει η ομόνοια, έναντι των άγονων μικροκομματικών ανταγωνισμών. Η νέα κυβέρνηση είναι περιορισμένου χρόνου και ειδικού σκοπού, άλλωστε ο ίδιος ο πρωθυπουργός μίλησε για «ενδιάμεση» κυβέρνηση. Πάντως, όποιον χαρακτηρισμό και να της δώσουμε, σίγουρα δεν πρόκειται για μια κυβέρνηση μονοθεματική. Με κριτήριο, λοιπόν, ότι συμμετέχουμε τρία κόμματα, οφείλουμε όλα τα υπουργεία να σταθμίσουμε τις νομοθετικές και τις υπόλοιπες πολιτικές μας πρωτοβουλίες. Προβλήματα υφίστανται, διότι το εγχείρημα είναι πρωτόγνωρο και έτσι τα ενδεχόμενα που αναφέρατε παραμένουν υπαρκτά. Να μην ξεχνάμε όλοι πως είμαστε σε φάση πολιτικής συνεννόησης και από τη στιγμή που δεν μπορούμε σήμερα να δημιουργήσουμε αμέσως όρους ευημερίας, ας παράσχουμε στον πολίτη το στήριγμα, πως θα ασχοληθούμε ως πολιτικό σύστημα με τα θέματά του. Απομένει να δούμε, ως πολιτικό σύστημα, αν διασώθηκε έστω και ένα μικρό μέρος από τη σοβαρότητά μας. «Η λύση μπορεί να προκύψει μόνο από την Κεντροαριστερά» Οι επιλογές της προηγούμενης κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ προκάλεσαν ένα πρωτόγνωρο, για τα μεταπολιτευτικά δεδομένα, χάσμα μεταξύ των λαϊκών στρωμάτων και του κόμμα- 08
τος. Πιστεύετε ότι αυτή η απόσταση μπορεί να καλυφθεί έως τις επόμενες εκλογές με δεδομένο ότι θα πρέπει να πάρετε κρίσιμες αποφάσεις που αφορούν και την ηγεσία του κόμματος αλλά και το ΠΑΣΟΚ της «επόμενης μέρας»; Τα δύο τελευταία χρόνια, ως κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, μέσα σε καταιγιστικές συνθήκες πίεσης, με λιγοστά, όπως αποδείχτηκε, ιδεολογικά και πολιτικά εφόδια, με έλλειψη εμπειρίας και γνώσης για πρωτοφανέρωτες καταστάσεις, το παλέψαμε όσο μπορούσαμε. Έγιναν, ωστόσο, και σοβαρά λάθη, καθυστερήσεις και αδικίες. Τελικά, πάντως, καταφέραμε η χώρα να κρατηθεί όρθια, να διατηρεί ακόμη το δικαίωμα στην ελπίδα της διάσωσης, της ανάκαμψης και της προοπτικής. Στην πορεία του χρόνου, ο απολογισμός αυτής της προσπάθειας, θα ζυγιστεί ψυχραιμότερα και γι αυτό δικαιότερα. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ πάλεψε για δημοσιονομική ευταξία και έκανε κάποιες μεγάλες διαρθρωτικές αλλαγές, αλλά δεν προχώρησε τα θέματα της ανάπτυξης με τρόπο οριζόντιο και έτσι η χώρα βούλιαξε στην ύφεση. Το δυστύχημα είναι πως και από τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης (2007 2009) υπό καθεστώς πολύ μικρότερης έντασης σε σχέση με την τελευταία διετία, δεν υπήρξε καμία προετοιμασία. Ο λόγος μας ήταν συμβατικός, ενώ οι εποχές είναι αντισυμβατικές. Κατά τη γνώμη μου, η λύση μπορεί να προκύψει μόνο από την Κεντροαριστερά, το κύριο βάρος της οποίας, σε επίπεδο προγράμματος, εξ ανάγκης για κάποια χρόνια θα κινηθεί στο πεδίο του κέντρου. Και σε αυτή την Κεντροαριστερά το ΠΑΣΟΚ πρέπει να είναι η δεσπόζουσα πολιτική δύναμη. Η υπευθυνότητα και ο ριζοσπαστικός, αλλά ρεαλιστικός πολιτικός του λόγος θα είναι τα εφόδιά του, αφού αυτά χρειάζεται η χώρα και αυτά αναζητεί στα λεγόμενά του ο πολίτης. Το βασικό, ωστόσο, όπλο του ΠΑΣΟΚ για να αναταχθεί ιδεολογικά, πολιτικά και οργανωτικά και να παρέμβει καταλυτικά στην κεντροαριστερή ανασύνθεση είναι οι δημοκρατικές διαδικασίες. Οι διαδικασίες, δηλαδή, εκείνες που θα δώσουν την ευκαιρία στους πολίτες να πουν τη γνώμη τους για πρόσωπα και πολιτικές, με βάση τα όσα έζησαν τα τελευταία χρόνια. Γι αυτό η πρόταση μου είναι πεντακάθαρη: οι διαδικασίες του ΠΑΣΟΚ πρέπει Τελικά, πάντως, καταφέραμε η χώρα να κρατηθεί όρθια, να διατηρεί ακόμη το δικαίωμα στην ελπίδα της διάσωσης, της ανάκαμψης και της προοπτικής να είναι ουσιαστικές, λιτές και αδάπανες, ολιγοήμερες, δίχως περιοδείες και παράτες, και ο πρόεδρός του να εκλεγεί με κάλπες από τη βάση, από τους πολίτες. Κι όλη αυτή η διαδικασία να γίνει όταν ο πρόεδρός του το επιλέξει, οπωσδήποτε όμως προ των βουλευτικών εκλογών. Παραφράζοντας ένα γνωμικό του Τσαρούχη μπορούμε να πούμε ότι «η Ελλάδα είναι ένα υπέροχο σκηνικό. Μόνο η παράσταση είναι προβληματική». Σήμερα χρειαζόμαστε αλλαγή της παράστασης ή και του πολιτικού σκηνικού ; Τι πρέπει να αποχαιρετήσουμε από τον παλιό κόσμο ; Σήμερα, μεσούσης της κρίσης, διαμορφώνεται σταθερά για τη χώρα ένα νέο στρατηγικό πλαίσιο, το οποίο μπορεί να την οδηγήσει στην ανόρθωση. Απαιτείται ριζική αλλαγή υποδείγματος στην πολιτική, στην εργασία, στην παραγωγή και στη νοοτροπία. Θα μιλήσω πολύ συγκεκριμένα γι αυτό όταν ανοίξουν επίσημα οι διαδικασίες εξέλιξης στο ΠΑΣΟΚ. Το κλειδί της ελληνικής κρίσης, αλλά και το σημείο υπέρβασής της είναι η κάλυψη του παραγωγικού μας κενού. Πρέπει να πάμε γρήγορα σε μια παραγωγική, εξωστρεφή και ανταγωνιστική οικονομία. Τίποτε από αυτά, όμως, δεν γίνεται αν δεν ορίσουμε ποιοι είμαστε, τι θέλουμε και, κυρίως, πώς θα κάνουμε πράξεις τις πολιτικές μας στοχεύσεις. Αποδείχτηκε, πως σε αυτό το τρίτο ζήτημα, κανένα κόμμα στην Ελλάδα δεν έχει επάρκεια. Από αυτό, όμως, εξαρτάται η τύχη της χώρας, επειδή η μεγάλη και βασική του προϋπόθεση είναι ο ριζοσπαστικός μετασχηματισμός του κράτους. Πώς θα μιλά κανείς π.χ. για επενδύσεις, για προώθηση των ευρωπαϊκών προγραμμάτων στήριξης, για προώθηση των εξαγωγών, για προγράμματα ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ενίσχυσης της μικρής επιχειρηματικής δραστηριότητας στον αγροτικό τομέα, δηλαδή πώς θα μπορεί να μιλά κανείς για ανάπτυξη και για χτύπημα στην ανεργία, όταν το κράτος παραμένει ως έχει και δεν επιχειρούνται αμέσως οι καίριες και ριζοσπαστικές μεταβολές; Επομένως, «η αλλαγή της παράστασης», κατά το γνωμικό του Τσαρούχη, είναι επιβεβλημένη από τις συνθήκες και η ανόρθωση της χώρας επιτακτική ανάγκη. Πρέπει να παλέψουμε για τη Νέα Ελληνική Ανόρθωση. Οι κυοφορούμενες αλλαγές στο χρηματοπιστωτικό σύστημα πόσο μπορούν να συμβάλλουν στην αλλαγή του οικονομικού κλίματος αλλά και των πραγματικών δεδομένων μιας οικονομίας που για 5η χρονιά θα βρίσκεται σε ύφεση ; Σε ένα περιβάλλον ευρωπαϊκής αναταραχής και διαρκών μεταβολών, η Ελλάδα δίνει μάχη με τον εαυτό της και με το χρόνο, με τεράστιο κοινωνικό κόστος, αλλά θα τα καταφέρει. Εγγύηση γι αυτό αποτελεί η συνειδητοποίηση της μεγάλης πλειονότητας των πολιτών, που, όπως αποδείχτηκε, είναι πιο μπροστά από πολιτικούς και κόμματα και τους παρωθούν να ξεπεράσουν τον εαυτό τους, αλλά και ο πολιτισμός, οι αξίες και η ιστορική αντοχή του ελληνισμού. Το γεγονός ότι βρεθήκαμε πολιτικά και κοινωνικά απροετοίμαστοι σε μια δραματική συγκυρία όξυνσης των δικών μας διαρθρωτικών αδυναμιών και της παγκόσμιας κρίσης, μας κάνει να πληρώνουμε μεγαλύτερο τίμημα. Ήρθε, ωστόσο, η στιγμή να μετατρέψουμε το κόστος της κρίσης σε μια ιστορικού χαρακτήρα αναβάθμιση της χώρας που να στηρίζεται σε σταθερά θεμέλια εθνικής ωρίμανσης και αξιοπρέπειας, δημοκρατικής εμβάθυνσης και παραγωγικής ανάπτυξης. Να αφήσουμε, δηλαδή, οριστικά πίσω μας την πολιτική αφασία και την επίπλαστη ευμάρεια του παρασιτισμού. Το στρατηγικό πλαίσιο που ανέπτυξα στην προηγούμενη ερώτησή σας, αποτελεί την ουσία των προτάσεων που επεξεργάζομαι προκειμένου να μπορέσει η χώρα μας να αντιστρέψει την πενταετή ύφεση και να αλλάξει τη δύσκολη σημερινή καθημερινότητα των Ελληνίδων και των Ελλήνων. Πήρατε κρίσιμες αποφάσεις σε δύο νευραλγικούς τομείς της διοίκησης όπως είναι το υπουργείο Εργασίας και το υπουργείο Υγείας. Amagazine 095
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ Η νέα κυβέρνηση είναι περιορισμένου χρόνου και ειδικού σκοπού, άλλωστε ο ίδιος ο πρωθυπουργός μίλησε για «ενδιάμεση» κυβέρνηση Τι σας δυσκόλεψε περισσότερο; Οι πολιτικές συγκρούσεις ή τα κατεστημένα συμφέροντα που κυριαρχούσαν στον χώρο της κοινωνικής ασφάλισης και στον τομέα της υγείας ; Κύριε Παπαπέτρου, τόσο στο υπουργείο Εργασίας, όσο και στο υπουργείο Υγείας η βάση της προσπάθειάς μου ήταν και παραμένει κοινή: η επιτάχυνση της θέσπισης και της εφαρμογής εκείνων των διαρθρωτικών αλλαγών που θα βοηθήσουν την πατρίδα μας να βγει από την κρίση και την απαξίωση. Από το ξεκίνημα της κυβερνητικής μου θητείας ακολούθησα μια εμπροσθοβαρή λογική και επιχείρησα να διαχειριστώ δύο ταυτόσημα, τις περισσότερες φορές, καθηκοντολόγια, δηλαδή του καθηκοντολογίου της Ελλάδας και του αντίστοιχου των διεθνών της δεσμεύσεων. Σε αυτή την πορεία δεν υπολόγισα το λεγόμενο πολιτικό κόστος ή την αποφυγή κάποιας σύγκρουσης. Πώς θα μπορούσα να το κάνω αυτό άλλωστε, όταν η χώρα συνεχώς βρισκόταν εν μέσω ενός πρωτοφανέρωτου πολέμου; Πάντα προτίμησα και προτιμώ να προσέχω το πώς και το αν εκπληρώνονται οι υποχρεώσεις μου, παρά να αυτοεγκλωβίζομαι σε τρικυμίες μέσα σε ένα ποτήρι. Άλλωστε υπάρχουν και οι πολίτες. Αυτοί κρίνουν και αυτοί θα κρίνουν και στις επόμενες βουλευτικές εκλογές. Πιστεύω ακράδαντα πως σφυρηλατείται σήμερα μια νέα σχέση πολιτικών και πολιτών που ανατρέπει τις πελατειακές σχέσεις της μεταπολίτευσης: ο πολιτικός αξιολογείται και κρίνεται από το κατά πόσο μπορεί να χτυπήσει τα προβλήματα στη ρίζα τους και να βοηθήσει στον απεγκλωβισμό από αυτά. Δεν κρίνεται για αυτά που λέει, αλλά για αυτά που πράττει. Ναρκωτικά - πορνεία - AIDS. Πήρατε πρωτοβουλίες με ουσιαστικά αποτελέσματα. Γιατί εκφράσατε την ανησυχία εξάπλωσής τους; Τι σας ανησυχεί περισσότερο σε αυτά τα κρίσιμα θέματα ; Ο κατάλογος των πρωτοβουλιών μας δεν περιορίζεται μόνο σε αυτά, αλλά θίγετε με την ερώτησή σας κάποια ζητήματα δημόσιας υγείας που κατέστησαν το κέντρο της Αθήνας αβίωτο και επικίνδυνο για όλους τους κατοίκους, τους επιχειρηματίες, τους εργαζόμενους και τους επισκέπτες του. Το υπουργείο Υγείας και ο Δήμος Αθηναίων έχουν προγραμματίσει δράσεις ανακούφισης που αφορούν θέματα προαγωγής και αγωγής Υγείας, όπως είναι οι προσυμπτωματικοί έλεγχοι, οι εμβολιασμοί, οι δράσεις δημόσιας υγείας στα σχολεία και τις γειτονιές των δημοτικών διαμερισμάτων κ.ά. Επίσης, εξετάσαμε από κοινού την πορεία υλοποίησης των δράσεων που είναι σε εξέλιξη από το καλοκαίρι σε σχέση με το AIDS και άλλα λοιμώδη νοσήματα, όσον αφορά τα παράνομα εκδιδόμενα άτομα και τους μετανάστες με ή χωρίς νομιμοποιητικά έγγραφα. Στο πλαίσιο αυτό προωθείται η συνέχεια της συνεργασίας του ΚΕΕΛΠΝΟ με τα δημοτικά ιατρεία του Δήμου και άλλους υγειονομικούς σχηματισμούς της περιοχής, με στόχο τη δημιουργία ενός αποτελεσματικού μόνιμου δικτύου υγειονομικής ασφάλειας το οποίο θα συμβάλει στην οριστική αλλαγή των συνθηκών διαβίωσης στο κέντρο της Αθήνας. Μεγάλο μέρος της προσπάθειάς μας αυτής αποτελεί η εξάλειψη της «λίστας της ντροπής» του Ο.ΚΑ.ΝΑ και στην Αθήνα, ώστε έως τα Χριστούγεννα ο χρόνος αναμονής σε όλο το λεκανοπέδιο να μην ξεπερνά τον ένα μήνα. Ήδη πραγματοποιήθηκε η δέσμευσή μας και είναι γεγονός η απομάκρυνση του Ο.ΚΑ.ΝΑ από τον αστικό ιστό (Αθήνα, Πειραιάς) και η μεταφορά των ασθενών - χρηστών στα νοσοκομεία. Στη Θεσσαλονίκη, ο χρόνος αναμονής για ένταξη στα προγράμματα ξεπερνούσε τα τέσσερα χρόνια, ενώ σήμερα με τις παρεμβάσεις μας καταφέραμε να τον ελαχιστοποιήσουμε σε μόλις 20 ημέρες. 410
κοινωνια Amagazine Αυτόφωρο, εισφοροδιαφυγή και στο βάθος συντάξεις! @ Του Στέλιου Παπαπέτρου Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του Υπουργείου Εργασίας το σύνολο των βεβαιωμένων αλλά ανείσπρακτων ασφαλιστικών εισφορών προσεγγίζει το αστρονομικό ποσό των 9 δισ. ευρώ! Μέχρι το τέλος του χρόνου, το αργότερο μέσα στον Ιανουάριο, ο υπουργός Εργασίας θα καταθέσει τροπολογία στη Βουλή με την οποία θα προβλέπεται η διαδικασία του αυτόφωρου για όσους επιχειρηματίες δεν έχουν κάνει διακανονισμό καταβολής των ασφαλιστικών εισφορών. Εν μέσω κρίσης οι υπηρεσίες του υπουργείου φιλοδοξούν να αυξήσουν τα έσοδα των ασφαλιστικών ταμείων από τη σύλληψη της εισφοροδιαφυγής. Εγχείρημα εξαιρετικά δύσκολο. Σε διαφορετική περίπτωση ένα νέο ντόμινο περικοπών σε κύριες και επικουρικές συντάξεις είναι αναπόφευκτο. Κάποιοι έχουν να πληρώσουν από το 1998 Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του Υπουργείου Εργασίας το σύνολο των βεβαιωμένων αλλά ανείσπρακτων ασφαλιστικών εισφορών προσεγγίζει το αστρονομικό ποσό των 9 δισ. ευρώ! Ο αριθμός των επιχειρήσεων που χρωστούν στα ασφαλιστικά ταμεία πλησιάζει τις 10.000 σε όλη την Ελλάδα. Τα στοιχεία είναι πέραν πάσης αμφιβολίας εντυπωσιακά και αποδεικνύουν τον τρόπο που λειτούργησε το κράτος αλλά και ένας σημαντικός αριθμός επιχειρήσεων σε όλη την περίοδο της μεταπολίτευσης. Εάν αναλογιστεί κανείς ότι μόνο η τελευταία δόση της τρόϊκας ήταν περίπου 8,2 δισ., τότε μπορεί εύκολα να συνειδητοποιήσει τι σημαίνει να λείπουν από το ασφαλιστικό σύστημα 9 δισ. ευρώ, επειδή μερίδα της επιχειρηματικής τάξης της χώρας μας απλά δεν είχε διάθεση να πληρώσει. Μάλιστα κάποιοι έχουν να πληρώσουν από το 1998! Να πληρώσουν εισφορές που έχουν εισπράξει. Την ίδια περίοδο οι άνθρωποι που διαχειρίστηκαν τα ασφαλιστικά ταμεία απλά έκαναν πως δεν έβλεπαν το πρόβλημα. Αναγόρευσαν σε πανάκεια τις περικοπές συντάξεων, τάχα για να βελτιωθούν τα έσοδα, και την αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης. Κι όμως, παρά τις επανειλημμένες περικοπές συντάξεων και τις αυξήσεις των ορίων ηλικίας, τα ταμεία δεν σώθηκαν. Τα οικονομικά τους δεν βελτιώθηκαν. Και οι ασφαλισμένοι πλήρωναν και εξακολουθούν να πληρώνουν το «μάρμαρο»! Τρομάζει η «έκρηξη» της ανεργίας Η δυναμική των μεγεθών της ανεργίας σε οικονομικούς κλάδους, διοικητικές περιφέρειες και ειδικά στις ηλικίες έως 25 ετών προκαλεί ίλιγγο στο οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης. Γιατί; Επειδή, σύμφωνα με τις πιο συντηρητικές εκτιμήσεις, η πρόβλεψη για το 2012 είναι να έχουμε στατιστική ανεργία 19% - 20% και πραγματική που σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του ΙΝΕ-ΓΣΕΕ θα πλησιάσει το 24% - 25%, Αυτό σημαίνει ότι πάνω από 1 εκατ. άτομα θα μείνουν εκτός εργασίας και άρα εκτός του συστήματος είσπραξης ασφαλιστικών εισφορών. Οι απώλειες για τα ασφαλιστικά ταμεία, εξαιτίας της έκρηξης της ανεργίας της μείωσης των μισθών αλλά και της ελαστικής εργασίας εκτιμώνται σε 6 δισ. ευρώ για την επόμενη χρονιά. Εάν συνυπολογίσουμε και την εισφοροδιαφυγή εξαιτίας της «μαύρης» ανασφάλιστης εργασίας τότε οι απώλειες για το σύστημα θα προσεγγίσουν μόνο για το 2012 τα 10 δισ. ευρώ. Μόνη λύση η ανάπτυξη και η αναζήτηση νέων πόρων Κανείς πλέον δεν αμφισβητεί ότι το μόνο «φάρμακο» για την έξοδο από τον φαύλο κύκλο της περιδίνησης στην οποία έχει μπει το ασφαλιστικό σύστημα της χώρας είναι η ανάπτυξη. Και η αναζήτηση νέων πόρων στο πλαίσιο των προτάσεων που ήδη έχουν καταθέσει τα συνδικάτα. Διαφορετικά, πολύ σύντομα θα κληθεί η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Εργασίας να πάρει νέες αποφάσεις για το σύνολο του ασφαλιστικού συστήματος. Και αυτές, δυστυχώς, θα είναι πιο επώδυνες από όσες έχουν προηγηθεί έως τώρα. 11 5
ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΕΙΣ Όχι σε αυτό το μνημόνιο Το μνημόνιο απέτυχε.. Μετά Χριστό Προφήτης θα μου πεις.. 412 @ τησ Δέσποινασ Μπακάλη Το μνημόνιο φαινόταν ότι θα αποτύχει, από την πρώτη μέρα της κατάρτισης του. Ούτε είμαι οικονομολόγος, ούτε διαθέτω την πολυφορεμένη σήμερα μικρο- μακρό οικονομική κατάρτιση που κατακλύζει τα τηλεοπτικά παράθυρα. Πάντα ήμουν υπέρ τις ευημερίας των ανθρώπων και όχι των αριθμών.. Ως απλός πολίτης, με μια κοινή λογική διαβάζω το μνημόνιο. Το μνημόνιο απέτυχε και ήταν προδιαγεγραμμένο ότι θα αποτύχει και οι λόγοι προφανείς.. Οι συνταγές για να πετύχουν, πρέπει να λάβουν υπόψη και τις πρώτες ύλες και τα σκεύη μαγειρικής και τα μηχανήματα ψησίματος, και την ικανότητα του μάγειρα. Μα πάνω από πανω από όλα, προφανώς, πρέπει μα λάβουν υπόψη τις γευστικές συνήθειες αυτού για τον οποίο προορίζεται το φαγητό. Στο μνημόνιο τίποτα από αυτά δεν ελήφθη υπόψη. Να το πω αλλιώς, για τους high tech, το copy paste για να πετύχει πρέπει να γίνει στο ίδιο ή συμβατό λειτουργικό σύστημα, αλλιώς το Paste είναι μια σκέτη αποτυχία και οδηγεί ξεκάθαρα σε error. Το μνημόνιο ήταν προδιαγεγραμμένο ότι θα αποτύχει. Γιατί δεν έλαβε υπόψη του κανένα από τα δομικά συστατικά ούτε της Ελληνικής Κοινωνίας, ούτε της Ελληνικής οικονομίας. Διότι οι πολιτικές που προέβλεπε δεν είχαν καμία αναφορά, καμία πρόβλεψη για την ανάπτυξη το πρώτο πρόβλημα σε αυτή τη χώρα-. Διότι στηρίχθηκε απλά και μόνο στις ήδη αποτυχημένες φοροεισπρακτικές πολιτικές, με πρώτο και άμεσο αποτέλεσμα το στέρεμα της αγοράς. Χτύπησε τους ήδη χτυπημένους υπαλλήλους και συνταξιούχους,μειώνοντας την αγοραστική τους δύναμη, κάνοντας τους ανήμπορος να ανταπεξέλθουν ακόμη και στις πιο απλές καθημερινές τους ανάγκες. Το μνημόνιο ήταν προδιαγεγραμμένο ότι θα αποτύχει, γιατί δεν έλαβε υπόψη τη μικρή και μικρομεσαία επιχείρηση, που αποτελεί τον κορμό της ελληνικής οικονομίας, την οποία οδήγησε σε διάλυση. Το μνημόνιο ήταν προδιαγεγραμμένο ότι θα αποτύχει, γιατί η λογική του οδηγούσε στην αύξηση της ανεργίας, ως άμεσο αποτέλεσμα της ύφεσης, σε μία χώρα που τα ποσοστά ανεργίας ήταν ήδη ψηλά Και όχι μόνο το μνημόνιο δεν έλαβε υπόψη την ελληνική νοοτροπία, και προσπάθησε να εφαρμόσει τα ανεφάρμοστα, μέσα από ήδη αναξιόπιστους μηχανισμούς. Μη λαμβάνοντας υπόψη τον Έλληνα, και τη στάση του απέναντι σε ένα ηθικά χρεοκοπημένο κράτος, ενίσχυσε την «μετανάστευση» κεφαλαίων και αύξησε τη φοροδιαφυγή Τέλος, ήταν προδιαγεγραμμένο να αποτύχει, Γιατί οτιδήποτε αποτελεί μονόδρομο είναι αποτυχημένο. Οτιδήποτε δεν επιδέχεται αλλαγές και προσαρμογές σε ένα δυναμικό τοπίο (όπως αυτό της αγοράς) είναι βέβαιο ότι θα αποτύχει. Όχι λοιπόν στις πολιτικές αυτού του μνημονίου. Ναι στη στροφή στην ανάπτυξη και την επανεκκίνηση της οικονομίας για τη δημιουργία μιας νέας Ελλάδας, ικανής να κρατάει τα παιδία της, να σέβεται τον άνθρωπο. Της Ελλάδας της αξιοκρατίας, της αξιοπρέπειας, την Ελλάδα της ανάπτυξης.
αντιπαραθεσεισ Δεν απέτυχε το Μνημόνιο, απέτυχε η εφαρμογή του Amagazine Πριν από λίγες ημέρες συμπληρώθηκαν 20 μήνες από τότε που Ελλάδα ζήτησε τη συνδρομή Ε.Ε. και ΔΝΤ για να ξεπεράσει τα προβλήματά της. Μερικές εβδομάδες μετά, από τον Μάιο του 2010, υπογράφτηκε το περίφημο πλέον Μνημόνιο. Πολλοί το έχουν κακίσει, το έχουν λοιδορήσει, το έχουν απαξιώσει. Θεωρούν ότι για όλα τα δεινά φταίει αυτό. Κατά την ταπεινή μου άποψη αυτό είναι πέρα ως πέρα λάθος. Τα μέτρα που περιλαμβάνονται στο Μνημόνιο έπρεπε να είχαν γίνει πράξη χρόνια πριν. Με τι άραγε διαφωνεί κάποιος; Με το ότι θα έπρεπε να είχαν ανοίξει οι αγορές, που καταχρηστικά και εις βάρος του κοινωνικού συνόλου, παρέμειναν κλειστές; Με τη μείωση του Δημοσίου; Με την αναδιοργάνωση του Δημοσίου; Με την πάταξη της φοροδιαφυγής; Την αντιμετώπιση της εισφοροδιαφυγής; Την πώληση αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας; Την πάταξη της διαφθοράς; Το Μνημόνιο ήταν μία ανάγκη της ελληνικής οικονομίας και κατ επέκταση της ελληνικής κοινωνίας. Για το γεγονός ότι δεν πέτυχε δεν φταίει το πρόγραμμα, αλλά η υλοποίησή του και ο τρόπος με τον οποίο έγινε. Η προηγούμενη κυβέρνηση, δεν μπόρεσε και δεν τόλμησε. Μπορεί να έχει το ελαφρυντικό ότι είχε να αντιμετωπίσει μία πρωτόγονη κατάσταση, αλλά αυτό δεν είναι η «κολυμπήθρα του Σιλωάμ». Έγιναν πολλά λάθη, παραλείψεις, συμβιβασμοί με κοινωνικές ομάδες, συντεχνίες. Δεν μπόρεσε η προηγούμενη κυβέρνηση να «σπάσει αβγά». Αρνήθηκε να δει την πραγματικότητα. Προτίμησε την «εύκολη» λύση επιβολής των φόρων πάνω στους φόρους, της οριζόντιας περικοπής μισθών, από τη δύσκολη λύση της εξυγίανσης του κράτους. Και το αποτέλεσμα ήταν τραγικό! Η Ελλάδα δεν βρίσκεται εδώ σήμερα λόγω του Μνημονίου, αλλά εξαιτίας του ότι αυτά που περιλαμβάνονταν στο Μνημόνιο δεν εφαρμόστηκαν. Η κυβέρνηση δεν μπόρεσε. Οι συντεχνίες και οι κοινωνικές ομάδες που χτύπησαν το σύστημα από μέσα κυριάρχησαν και πάλι. Κάποιοι κατηγορούν το Μνημόνιο ότι φταίει για την ύφεση. Όμως αν δει κανείς τα στοιχεία, η ανάπτυξη που υπήρχε τόσα χρόνια ήταν ψευδεπίγραφη. Στηρίχτηκε στην υπερκατανάλωση και στα δανεικά. Όλα τα χρόνια της ανάπτυξης το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών ήταν υπέρμετρα ελλειμματικό. Ξοδεύαμε πολύ περισσότερα από αυτά που παράγαμε. Το πρόβλημα της Ελλάδος είναι η ίδια μας η νοοτροπία. Από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο πολίτη. Οι πολιτικοί μας, ακόμη και σ αυτή τη δύσκολη συγκυρία, αδυνατούν να αντιληφθούν την κρισιμότητα των στιγμών και δεν θέλουν να βάλουν το εθνικό συμφέρον πάνω από το κομματικό. Οι πολίτες δείχνουν μεγαλύτερη ωριμότητα. Και χαρακτηριστικό παράδειγμα η συμπεριφορά τους με το τέλος ακινήτων. Μπορεί να το χαρακτήρισαν χαράτσι, μπορεί να φοβήθηκαν, μπορεί, αλλά στο τέλος στη συντριπτική τους πλειονότητα ανταποκρίθηκαν και το πλήρωσαν, κόβοντας άλλες εξίσου σημαντικές δαπάνες του οικογενειακού προϋπολογισμού. Κάποιες όμως παρακμιακές συντεχνίες, υποστηριζόμενες από τις ολιγομελείς κοινωνικές ομάδες που εκφράζουν, ακολουθώντας το παράδειγμα των πολιτικών προσπαθούν να διατηρήσουν ζωντανό ό,τι πιο παρασιτικό έχει η ελληνική κοινωνία: Την αδικία, τη μίζα, την παρακμή. @ του Θανάση Παπαδή 13 5
ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΤΕΥΧΟΣ 7 @ ΙΑΝΟΥΡΙΟΣ 2012 Τα Greek Statistics και το θαύμα της ανεργίας @ του Θανάση Παπαδή 414 Τα Greek Statistics αποτέλεσαν για τουλάχιστον την τελευταία 10ετία σημείο αναφοράς της πολιτικής αντιπαράθεσης, ενώ έπληξαν και την αξιοπιστία της χώρας στο εξωτερικό και κυρίως εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τα στατιστικά στοιχεία για μία σειρά από κομβικές για την Ελλάδα ημερομηνίες αμφισβητούνται έντονα από πολλές πλευρές. Κάποιοι είχαν πει ότι για όλα φταίει ο εναγκαλισμός κράτους και Στατιστικής και η λύση βρέθηκε με την ανεξαρτητοποίησή της. Την Εθνική Στατιστική Υπηρεσία Ελλάδος, γνωστή και ως ΕΣΥΕ, αντικατέστησε η ανεξάρτητη πλέον Ελληνική Στατιστική με τα αρχικά ΕΛΣΤΑΤ. Ωστόσο, από τα τελευταία στοιχεία της φαίνεται πως δεν έχουν αλλάξει και πολλά πράγματα σε ό,τι αφορά την αξιοπιστία των στοιχείων της. Πλήθος από ερωτήματα εγείρονται μετά τη δημοσιοποίηση στατιστικών στοιχείων που αφορούν την ανεργία, αλλά και τους βασικούς δείκτες που συνθέτουν μεγέθη άμεσα συναρτώμενα με τις αποφάσεις που λαμβάνονται στην ελληνική οικονομία. Στους διαδρόμους του Υπουργείου Οικονομικών έχει αρχίσει έντονη δυσφορία για την ποιότητα και την αξιοπιστία των στοιχείων, τα οποία πολλές φορές θα πρέπει να λαμβάνονται σοβαρά υπόψη για τη λήψη των αποφάσεων. Όμως και φορείς εκτός κυβέρνησης, όπως για παράδειγμα η Alpha Bank, έχουν εξαπολύσει κατά καιρούς σφοδρές επιθέσεις εναντίον της ΕΛΣΤΑΤ θέτοντας ευθέως ζήτημα και ζητώντας επαρκείς εξηγήσεις για μία σειρά από ζητήματα. Η «σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι» ήταν τα στοιχεία του Αυγούστου για την πορεία της ανεργίας στη χώρα μας. Σε έναν μήνα όπου παραδοσιακά στην Ελλάδα και ειδικά στις τουριστικές περιοχές η ανεργία μειώνεται δραστικά, τα στοιχεία της ΕΣΛΤΑΤ έδειχναν όχι μόνο το ακριβώς αντίθετο αλλά κυριολεκτικά έξαρση του φαινομένου. Αξίζει να σημειωθεί ότι το 2011 ήταν μία ιδιαίτερα καλή χρονιά για τον ελληνικό τουρισμό και σύμφωνα με τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος η αύξηση των εσόδων αγγίζει το 10%. Το παράδοξο του πράγματος έρχονται να ενισχύσουν και τα στοιχεία που ανακοινώθηκαν την περασμένη Πέμπτη και αφορούν την πορεία της ανεργίας τον περασμένο Σεπτέμβριο. Η λογική αλλά και η πραγματικότητα λένε ότι με την ολοκλήρωση της high season η ανεργία θα παρουσίαζε αύξηση - μικρή ή μεγάλη δεν έχει και πολλή σημασία. Όμως και εδώ η ΕΛΣΤΑΤ έκανε το θαύμα της. Η ανεργία στην Ελλάδα είχε μείωση και μάλιστα στις τουριστικές περιοχές αρκετά μεγάλη. Το πώς γίνεται αυτό είναι απορίας άξιο και ΕΛΣΤΑΤ Είναι προφανές πως υπάρχει ζήτημα γύρω από τα στοιχεία που δίνονται από τη Στατιστική Υπηρεσία
ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΤΕΥΧΟΣ 7 @ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2011 χρήσιμο θα ήταν να υπάρξουν κάποιες επαρκείς εξηγήσεις. Αξίζει μία μικρή ανάλυση αυτής της ομολογουμένως ασυνήθιστης και ταυτόχρονα παράδοξης αλληλουχίας στοιχείων από τη Στατιστική Αρχή. Μερικά ενδεικτικά παραδείγματα από δύο περιοχές αμιγώς τουριστικές: Νότιο Αιγαίο: τον Αύγουστο του 2010 -που δεν ήταν καλή χρονιά τουριστικά για την Ελλάδα- η ανεργία μειώνεται ελαφρά στο 5,9%, σε σχέση με τον αντίστοιχο μήνα του 2009 και εν συνεχεία αυξάνεται τον επόμενο μήνα στο 7,5%. Εφέτος -που ήταν πολύ καλή χρονιά- εκτινάσσεται στο 16,3% (!) τον Αύγουστο για να υποχωρήσει το 10,3% τον Σεπτέμβριο. Ιόνια Νησιά: Τον Αύγουστο του 2010 η ανεργία αυξάνεται στο 5,6% σε σχέση με τον Αύγουστο του 2009, ενώ τον Σεπτέμβριο του 2010 ανεβαίνει στο 10,3%. Εφέτος τον Αύγουστο εκτινάσσεται στο 12,8% για να υποχωρήσει τον επόμενο μήνα Σεπτέμβριο με το τέλος της τουριστικής σεζόν στο 6,9%. ΕΣΛΤΑΤ: Παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος 19%. ΔΕ- ΣΜΗΕ: Αύξηση 0,2%. Τα παράδοξα του πράγματος όμως δεν σταματούν εκεί. Την περασμένη Πέμπτη η ΕΛΣΤΑΤ ανακοίνωσε τα στοιχεία για τη βιομηχανική παραγωγή, της οποίας ο σχετικός δείκτης σημείωσε για τον Οκτώβριο διψήφια πτώση, ενώ τον αμέσως προηγούμενο μήνα είχε πτώση μεν αλλά οριακή. Αυτό ίσως μπορεί να πει κάποιος ότι θα μπορούσε να συμβεί. Αυτό όμως που σίγουρα δεν μπορεί να συμβεί είναι τα στατιστικά στοιχεία να βρίσκονται σε εκ διαμέτρου αντίθετη τροχιά με τα πραγματικά. Για του λόγου το αληθές, η ΕΛΣΤΑΤ δίνει πτώση της παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος σε ποσοστό 19,2%, ενώ για τον ίδιο μήνα ο φορέας που μετρά την παραγωγή με βάση τα πραγματικά στοιχεία, ο ΔΕΣΜΗΕ, δίνει οριακή αύξηση σε ποσοστό 0,2%. Μεγάλη αναντιστοιχία υπάρχει και στα στοιχεία του 10μήνου. Η ΕΛ- ΣΤΑΤ δίνει μείωση 10,3% και ο ΔΕΣΜΗΕ άνοδο για το ίδιο διάστημα 3,92%. Είναι προφανές πως υπάρχει ζήτημα γύρω από τα στοιχεία που δίνονται από τη Στατιστική Υπηρεσία. Σε μία περίοδο, μάλιστα, που όλα τα σενάρια βάσει του οποίων λαμβάνονται οι σχετικές αποφάσεις για την ελληνική οικονομία έχουν σημείο αναφοράς τα στοιχεία που δίνονται από την ΕΛΣΤΑΤ. Αν, για παράδειγμα, οι υπολογισμοί γίνουν με βάση την ύφεση που προβλέπεται από την ΕΛΣΣΤΑΤ -στο 9μηνο τρέχει με 8% περίπου- τα αποτελέσματα θα είναι διαφορετικά από ό,τι αν γίνουν με βάση την ύφεση που προβλέπει το Υπουργείο Οικονομικών που είναι 5,5% για το 2011. Επίσης είναι αναμφισβήτητο το γεγονός πως αν εξ αρχής για το 2010 οι αποφάσεις λαμβάνονταν με βάση ύφεση 3,5% όπως ήταν τελικά και όχι 4,5% που ήταν η αρχική πρόβλεψη της ΕΛΣΤΑΤ, θα ήταν διαφορετικές και ίσως και το τελικό αποτέλεσμα άλλο. Όπως μάλιστα υποστηρίζει για το ίδιο θέμα η Alpha Bank «η συγκεκριμένη εκτίμηση επηρέασε αρνητικά το οικονομικό κλίμα σχεδόν ολόκληρο το 2011, καθώς χρησιμοποιήθηκε σε χιλιάδες μελέτες και αναλύσεις διεθνώς για να στηρίξει την πορεία της ελληνικής οικονομίας προς τη χρεοκοπία και την επιθετική πολλαπλή υποβάθμιση του ελληνικού δημοσίου χρέους από τις εταιρείες αξιολόγησης της πιστοληπτικής διαβάθμισης». Και, τέλος, σημειώνει με νόημα, «σήμερα κανείς δεν ενδιαφέρεται για την ανακοίνωση του -3,5%. Όλοι ξέρουν το -4,5%». 155
ΚΟΙΝΩΝΙΑ Ανεργία, Μισθοί και Ανταγωνιστικότητα 416 @ Του Σάββα Γ. Ρομπόλη Καθ. Παντείου Παν/μίου Επιστ. Δ/ντή ΙΝΕ/ΓΣΕΕ ΑΔΕΔΥ Η πραγματική ανεργία το 2012 θα ανέλθει στα επίπεδα του 28% (1.400.000 άτομα) επιδεινώνοντας ακόμη περισσότερο την κατάσταση της κοινωνικής ασφάλισης κατά την τρέχουσα δεκαετία Η αύξηση της ανεργίας κατά την περίοδο (2009-2011) εφαρμογής του προγράμματος λιτότητας και ύφεσης και η προβλεπόμενη αύξησή της κατά το 2012, σε επίπεδα που η πραγματική ανεργία θα προσεγγίσει το 1.400.000 άτομα, οδηγεί τους εκπροσώπους της Τρόικας σε έντονες πιέσεις παράτασης των πολιτικών εσωτερικής υποτίμησης αντί σε αλλαγή και σε ριζική αντικατάσταση του νεοφιλελεύθερου μείγματος οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής. Πράγματι, οι αρνητικές αυτές εξελίξεις του ΑΕΠ κατά το 2011 (-5,5%, -6%) και κατά 2012 (-3%, -4%) σημαίνουν ότι το 2012 η στατιστική ανεργία από 18% το 2011 θα αυξηθεί στο 21% και εάν υλοποιηθεί το πρόγραμμα της εργασιακής εφεδρείας θα αυξηθεί στο 23% του εργατικού δυναμικού. Παράλληλα, η πραγματική ανεργία το 2012 θα ανέλθει στα επίπεδα του 28% (1.400.000 άτομα) επιδεινώνοντας ακόμη περισσότερο την χρηματοοικονομική κατάσταση της κοινωνικής ασφάλισης κατά την τρέχουσα δεκαετία (6 δισ. ευρώ απώλειες εσόδων το 2011 από την ανεργία και τη μείωση μισθών). Είναι χαρακτηριστικό ότι μόλις σε δύο χρόνια χάθηκαν 320.000 θέσεις εργασίας, όσες δηλαδή δημιουργήθηκαν την περίοδο 2000-2008, κατά την οποία η ελληνική οικονομία παρουσίαζε υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης με τον ρυθμό των ανέργων να έχει αυξηθεί από το 2008 έως σήμερα κατά 95%. Οι εξελίξεις της ανεργίας κατά το 2011 και 2012 επιστρέφουν τα επίπεδα της ανεργίας στις δεκαετίες του 1950 και 1960 (η ανεργία το 1961 ήταν 26,4% με 864.000 άτομα) και ταυτόχρονα διαμορφώνουν συνθήκες κοινωνικού κραχ οδηγώντας στη διάβρωση της κοινωνικής συνοχής με 500.000 άτομα να ζουν μέσα σε νοικοκυριά χωρίς εργαζόμενο (από 9,8% το πρώτο εξάμηνο του 2010 σε 12,9% το αντίστοιχο διάστημα του 2011) και 75.000 ζευγάρια (2011) να είναι χωρίς εργασία. Ειδικότερα, η Περιφέρεια της Δυτικής Μακεδονίας με το υψηλότερο επίπεδο της ανεργίας (23,1%) προσεγγίζει τα υψηλότερα επίπεδα ανεργίας της Ε.Ε.- 27 που παρατηρούνται σε οκτώ περιφέρειες της Ισπανίας, μεταξύ των οποίων, στη Μελίγια (23,7%), στη Θέουτα (24,1%), στα Κανάρια νησιά (28%) και στην Ανδαλουσία (28%). Επιπλέον, σε δύο χρόνια χάθηκε επίσης το 50% της αγοραστικής δύναμης που κατακτήθηκε με τις διεκδική-
ΚΟΙΝΩΝΙΑ σεις των συνδικάτων την τελευταία δεκαετία, επιστρέφοντας στα επίπεδο του 2001-2002, ενώ ο κατώτατος μισθός υποχώρησε σε επίπεδα πριν από το 1984. Με άλλα λόγια, η Τρόικα επιμένει να αποδείξει το αλάνθαστο μιας ουσιαστικά και αποδεδειγμένα λανθασμένης πολιτικής που παρατείνει την ύφεση και την καθίζηση της παραγωγικής και κοινωνικής βάσης της χώρας. Έτσι, τα οικονομικά και κοινωνικά αδιέξοδα στην ελληνική οικονομία και κοινωνία πολλαπλασιάζονται και οι στόχοι αυτού καθ εαυτού του προγράμματος δεν επιτυγχάνονται, με αποτέλεσμα τα βασικά οικονομικά και κοινωνικά μεγέθη στην Ελλάδα να έχουν υποχωρήσει, μέσα σε δύο χρόνια, κατά μία δεκαετία. Στα πλαίσια αυτά, αξίζει να σημειωθεί ότι η πρόσφατη άφιξη των εκπροσώπων ης Τρόικας στην Ελλάδα δεν περιορίζεται στην αξιολόγηση υλοποίησης του προγράμματος λιτότητας αλλά εκτείνεται στην κατάθεση πρόσθετων και μονομερών προτάσεων ευελιξίας πριν το 1980) δεν θα έχουν τα αναμενόμενα, κατά την Τρόικα, αποτελέσματα. Πράγματι, από την άποψη αυτή είναι χαρακτηριστικό ότι στην ελληνική οικονομία η μείωση των πραγματικών μισθών κατά 11,5% στο σύνολο της οικονομίας και κατά 9,2% στον ιδιωτικό τομέα κατά την διετία 2010 2011, καθώς και η εμβάθυνση της ευελιξίας της εργασίας, δεν συνοδεύτηκε από μείωση ή σταθεροποίηση αλλά από διπλασιασμό του ποσοστού ανεργίας κατά την τελευταία διετία (ΙΝΕ/ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ, 2011). Η παρατήρηση αυτή σημαίνει ότι η μείωση των μισθών την τελευταία τριετία στην Ελλάδα συνέβαλε, μεταξύ των άλλων, στην ύφεση και στον διπλασιασμό του ποσοστού ανεργίας και διερωτάται κανείς πώς μπορεί να αναμένεται η καταπολέμησή της, διαμέσου της μείωσης των κατώτατων ορίων μισθών και ημερομισθίων. Ειδικότερα, είναι ενδιαφέρον να τονισθεί ότι η μείωση των κατώτατων ορίων μισθών και ημερομισθίων (Ν. 3845/10) για νέους κάτω (ΙΝΕ/ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, 2011) ότι κατά την περίοδο 1995-2009 συγκρινόμενο με το αντίστοιχο μέγεθος των 35 βιομηχανικών χωρών αυξήθηκε συνολικά κατά περίπου 5%. Αυτό σημαίνει ότι κατά την αύξηση του σταθμισμένου κόστους εργασίας σε δολάρια (23%), το 18% οφειλόταν στις μεταβολές της ονομαστικής σταθμισμένης συναλλαγματικής ισοτιμίας, δηλαδή στην ανατίμηση του ευρώ και μόνο 5% στις διεκδικήσεις των εργαζομένων για υψηλότερες αποδοχές. Παράλληλα, αποδεικνύεται ότι ενώ κατά τη διάρκεια της διετίας 2009-2011 σημειώθηκε μείωση του μοναδιαίου κόστους εργασίας, τα περιθώρια κέρδους αυξήθηκαν. Αυτό σημαίνει ότι στις συνθήκες της ύφεσης στην Ελλάδα μόνο ένα μικρό μέρος της μείωσης του κόστους εργασίας μετακυλίεται στις τιμές των προϊόντων και των υπηρεσιών. Με άλλα λόγια, ο ισχυρισμός της Τρόικας ότι η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας επιδεινώθηκε την περίοδο 1995-2009 κατά 26,8% και τοποθετή- της εργασίας και μείωσης των μισθών, ακόμη και αυτών των κατώτατων ορίων, προκειμένου, κατά τη θεώρησή τους, να αντιμετωπισθεί η ανεργία και να βελτιωθεί το επίπεδο ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας. Όμως, η πραγματικότητα στην ελληνική οικονομία είναι εντελώς διαφορετική και ως μη ανταποκρινόμενη στις προσεγγίσεις και αντιλήψεις των εκπροσώπων της Τρόικας, τα μέτρα που προτείνουν για εμβάθυνση της ευελιξίας και περαιτέρω μείωσης των μισθών, εκτός από τις κοινωνικές τους συνέπειες (αγοραστική δύναμη μειωμένων κατώτατων μισθών σε επίπεδα των 25 ετών στο 80% του κατώτατου μισθού και στο 70% του κατώτατου μισθού της ΕΓΣΣΕ (Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας) για νέους εργαζομένους 15-18 ετών, εκτός από την παραβίαση της συνδικαλιστικής ελευθερίας, της συλλογικής αυτονομίας και του άρθρου 21 παράγ. 3 του Συντάγματος (ΙΝΕ/ΓΣΕΕ ΑΔΕΔΥ, 2011), δεν συνέβαλε στη μείωση της ανεργίας των νέων αυτής της ομάδας ηλικιών η οποία αυξάνεται σημαντικά την τελευταία διετία. Αναφορικά με το κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος στο σύνολο της ελληνικής οικονομίας αποδεικνύεται θηκε στην 90η θέση εξαιτίας των αυξήσεων των μισθών δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Για την επιδείνωση της ανταγωνιστικότητας τιμής οι αυξήσεις των μισθών στην Ελλάδα ευθύνονται μόνο κατά ένα μικρό μέρος, περίπου κατά ένα πέμπτο. Κατά συνέπεια, αποτελεί τουλάχιστον επιστημονικά αντιδεοντολογικό και πολιτικά αναποτελεσματικό να αλλοιώνεται η πραγματικότητα και να υποστηρίζεται ότι η μείωση των κατώτατων ορίων μισθών και η μείωση του κόστους εργασίας θα επιφέρουν μείωση της ανεργίας και βελτίωση του επιπέδου ανταγωνιστικότητας στη χώρα μας. 17 5
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ Δημήτρης Κόκκορης O δικός μας Μαραθωνοδρόμος 5 ώρες και 5 λεπτά!!! 29 ος Κλασικός Μαραθώνιος Αθηνών - Ποια ήταν η στιγμή που δεν θα ξεχάσετε ποτέ από την «τραπεζική» ζωή σας; Οι στιγμές που έζησα στην Τράπεζα στη διάρκεια των 25 ετών ποικίλλουν. Δεν θα ξεχάσω όμως ποτέ τη συμμετοχή μου ως Ολυμπιακού Αγγελιαφόρου στην Αρχαία Ολυμπία τον Σεπτέμβριο του 2003 και την τετραήμερη παραμονή μου στην Ολυμπιακή Ακαδημία για τη διάδοση των αρχών του Ολυμπισμού. 418 info Γεννήθηκε στις 10 Ιουλίου του 1960. Είναι πατέρας δύο παιδιών. Η κόρη του, μαθήτρια Λυκείου, είναι αθλήτρια του στίβου στα 800μ., ενώ ο γιος του είναι μαθητής στο Μουσικό Γυμνάσιο - Λύκειο Παλλήνης και αποτελεί μέλος της νεανικής συμφωνικής ορχήστρας της ΕΡΤ. Εργάστηκε στην Τράπεζα από το 1987. Υπηρέτησε στα καταστήματα: Συγγρού, Φιλελλήνων, Αγ. Παρασκευής, Νέας Μάκρης, Παπάγου, Σπύρου Λούη και τον τελευταίο ενάμιση χρόνο στο Ταμείο Υγείας. - Από πότε ασχολείστε με τον αθλητισμό; Εκτός από το τρέξιμο ασχολείστε ή ασχοληθήκατε με άλλο άθλημα; Με τον αθλητισμό άρχισα να ασχολούμαι εντατικά όταν πλέον ήμουν 40 ετών, διότι δυστυχώς τότε διαπίστωσα ότι πέρα από τα χρήματα υπάρχουν πολύ πιο όμορφα και πολύ πιο ενδιαφέροντα πράγματα. Είναι αυτό που λέμε ηθικές αξίες, και αθλητισμός. Εκτός από τον στίβο ασχολούμαι με την κολύμβηση (αυτόνομη κατάδυση) και με το ποδήλατο που ήταν το αγαπημένο μου παιχνίδι από μικρό παιδί. Έχω διανύσει μεγάλες αποστάσεις όπως Αθήνα - Ναύπλιο σε εννέα ώρες. Όμως, ήθελα να εστιάσω στη συμμετοχή μου στον φετινό Μαραθώνιο. Έχω λάβει μέρος στον Ημιμαραθώνιο 21.100μ. που έγινε στις 16 Οκτωβρίου 2011 (Ελευσίνα - Μέγαρα) στο πλαίσιο της εκδήλωσης «ΣΤ ΑΧΝΑΡΙΑ ΤΟΥ ΠΑΥΣΑΝΙΑ», ο χρόνος μου ήταν 1 ώρα και 57 λεπτά. - Περιγράψτε μας την προετοιμασία σας για τη συμμετοχή στον Μαραθώνιο. Ο φετινός Μαραθώνιος, στις 13 Νοεμβρίου 2011, ήταν ο πρώτος για μένα. Η προετοιμασία μου διήρκησε περισσότερο από 20 μήνες σε πολύ σκληρό πρόγραμμα 4-5 φορές την εβδομάδα από τρεις ώρες. Είχα την τιμή και την τύχη να έχω προπονήτρια τη Μαρία Πολύζου, πρέσβειρα του ελληνικού αθλητισμού, κάτοχο ρεκόρ