ΕΝΤΥΠΟ ΤΟΥ ΜΑΪΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΚΑΙ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ ΓΛΥΚΟΥ ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ ΤΩΝ ΓΟΝΕΩΝ ΤΟΥΣ

ΜΑΪΟΣ2011 ΕΤΟΣ10ο ΤΕΥΧΟΣ102 ΤΑ ΕΝΤΥΠΟ ΤΟΥ ΜΑΪΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΚΑΙ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ ΓΛΥΚΟΥ ΩΡΕΑ ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ ΤΩΝ ΓΟΝΕΩΝ ΤΟΥΣ γώ πατέρας, ἐγώ ἀδελφός, ἐγώ νυμφίος, ἐγώ οἰκία, ἐγώ τροφοδότης, ἐγώ ἔνδυμα, ἐγώ ρίζα, ἐγώ θεμέλιο, ἐγώ γίνομαι γιά σένα τά πάντα ὥστε νά μή σοῦ λύπει τίποτα» μᾶς λέει ὁ Ἰησοῦς Χριστός κατά τόν Ἅγ. Ἰωάννη τόν Χρυσόστομο.Καίσυνεχίζει:«Ἦλθαγιάνάσέὑπηρετήσωκιὄχι νά μέ ὑπηρετήσεις. Ἐγώ γιά σένα καί φίλος καί ξένος καί πατέρας καί ἀδελφός καί ἀδελφή καί μάννα. Ἐγώ ἔγινα γιά σένα τά πάντα, ἀρκεῖ ἐσύ νά εἶσαι φιλικός μαζί μου. Ἀκόμη ἐγώ γιά σένα γίνομαι καί φτωχός καί ἄτιμος καί στόσταυρόγιάσέναἀναβαίνωκαί γιάσέναπάλιστούςοὐρανούςπρο σεύχομαι στόν Πατέρα μου, ἀλλά καί κάτω στή γῆ βρίσκομαι κοντά σου ὡς πρεσβευτής τοῦ Πατρόςκαίἔτσιἔχειςγίνειγιάμένατάπάντακαίἀδελφόςκαί συγκληρονόμοςκαίφίλοςκαίμέλοςτοῦσώματόςμου». Καίὅμωςἐμεῖςἀπορροφημένοιἀπότόκυνήγιτῆςπρόσκαιρης εὐτυχίας,γοητευμένοιἀπότίςἀπολαύσειςτῆςκοσμικῆςζωῆςκαί τῶν πολλῶν «θέλω» πού αἰχμαλωτίζουν τό αὐτεξούσιό μας, ξε χάσαμετόνπροορισμόμας.στήνπρώτηδυσκολίαπούἀντιμετω πίζουμε,ἀρχίζουμετά«γιατί»καίπροσπαθοῦμενάβροῦμεπαρη γοριά σέ φίλους καί συγγενεῖς. Καί ὅταν τά ἀποτελέσματα δέν εἶναιτάἐπιθυμητά,τότεἀπογοητευόμαστεἀπότήνἀδιαφορία, Ε

102. ΠΕΡΙΠΑΤΟΙ ΣΤΗ ΓΑΛΙΛΑΙΑ 2 τόν φθόνο καί τήν ὑποκρισία τῶν ἀνθρώπων πού νομίζαμε ὅτι μας ἀγαποῦν. Οἱ ἐλπίδες τοῦ κόσμου εἶναι ἰδιοτελεῖς καί συνδέονται εἴτε φανερά, εἴτε ἀφανῶς μέ ἀνταλλάγματα πρός αὐτόν πού τίς χορηγεῖ ἀπό αὐτούς πού τίς ἐνστερνίζονται. Ἐπίσης, μέσα σέ αὐτόν τόν κυκεώνα τῶν ἀγχωτικῶν καταστάσεων καί πολλῶν μεριμνῶν πού ἀντιμετωπίζουμε καθημερινά, ἀπογοητευόμαστε ὅταν δέν ἐπιτυγχάνουμε τούς στόχους πού ἔχουμε θέσει εἴτε σάν ὑ πάλληλοι, εἴτε σάν οἰκογενειάρχες καί μοιρολατροῦμε πιστεύοντας ὅτι δέν ὑπάρχει ἐλπίδα καί λύση στά ἀδιέξοδά μας. Καί ὅμως ὑπάρχει! Καί δέν εἶναι ἄλλος ἀπό τόν Ἰησοῦ Χριστό ὅπως μας διαβεβαιώνει ὁ ψαλμωδός: «Νεώτερος ἐγενόμην καί γάρ ἐγήρασα καί οὐκ εἶδον δίκαιον ἐγκαταλελειμμένον, οὐδέ τό σπέρμα αὐτοῦ ζητοῦν ἄρτους» (Ψάλμ. 36. 25) καί ὁ ἴδιος ὁ Κύριος: «Ἐμβλέψατε εἰς τά πετεινά τοῦ οὐρανοῦ, ὅτι οὐ σπείρουσιν οὐδέ θερίζουσιν οὐδέ συνάγουσιν εἰς ἀποθήκας, καί ὁ πατήρ ὑμῶν ὁ οὐράνος τρέφει αὐτά, οὔχ ὑμεῖς μᾶλλον διαφέρετε αὐτῶν;. Μή οὔν μεριμνήσητε λέγονες, τί φάγωμεν ἤ τί πίωμεν ἤ τί περιβαλώμεθα; οἶδε γάρ ὁ πατήρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος ὅτι χρήζετε τούτων ἁπάντων. Ζητεῖτε δέ πρώτον τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καί τήν δικαιοσύνην αὐτοῦ, καί ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμίν» (Ματθ. 6. 26, 31 33). Στά χέρια Του λοιπόν βρίσκεται ἡ ζωή μας, γι αὐτό δέν πρέπει νά ἀνησυχοῦμε γιά τό μέλλον. Βέβαια αὐτό δέν σημαίνει μοιρολατρία καί σταύρωμα τῶν χεριῶν μας. Ὁ γεωργός θά σπείρει τό χωράφι του, ἀλλά ὁ Θεός θά βρέξει γιά νά καρποφορήσει. Ἐμεῖς ὀφείλουμε νά σκεφτοῦμε καί νά σχεδιάσουμε, ἀλλά ὁ Θεός θά πραγματοποιήσει. Μέ αὐτό τό πνεῦμα, μέ αὐτή τήν πίστη, ὁ πιστός ἄνθρωπος πρέπει νά ἐλπίζει στό ἔλεος καί νά ἐμπιστεύεται τό μέλλον του στά χέρια τοῦ Θεοῦ. Ὅσο μεγάλες καί σοβαρές καί ἄν θά εἶναι οἱ δυσκολίες πού θά ἀντιμετωπίζουμε στήν ζωή μας, δέν θά πρέπει νά ξεχνᾶμε ὅτι αὐτός πού ἀληθινά ἐλπίζει στόν Θεό μοιάζει μέ τόν χαρταετό πού οἱ ἄνεμοι τόν σηκώνουν ψηλότερα. Ὅπως σημειώνει ὁ Ἄγ. Ἰσαάκ ὁ Σύρος: «Ὁ Θεός δέν προσφέρει μεγάλο χάρισμα χωρίς μία μεγάλη δοκιμασία». Γι αὐτό ὅπως τά μικρά παιδιά πρίν μάθουν νά περπατοῦν, πέφτουν ἀρκετές φορές, ἔτσι καί ἐμεῖς, μπορεῖ μέν νά πέφτουμε, ἀλλά μέ τήν ἐμπιστοσύνη μας στόν Κύριο ἄς μήν ἀπογοητευόμαστε, ὥστε μέ ἐπιμονή κι ἐλπίδα σέ Αὐτόν νά ἀγωνιζόμαστε τόν ἀγώνα τόν καλόν.

102. ΠΕΡΙΠΑΤΟΙ ΣΤΗ ΓΑΛΙΛΑΙΑ 3 έσποτα καί Κύριε τῆς ζωῆς μου Σέ δοξάζω μέ ὅλη μου τήν καρδιά. Γονατίζω μπροστά Σου μέ τό σῶμα καί τήν ψυχή μου καί ἐξομολογοῦμαι τίς ἁμαρτίες μου. Εὐσπλαχνίσου με καί ἄκουσε τή δέησή μου καί συγχώρησε τήν ἀσέβειά μου. Ἁμάρτησα καί πίκρανα Ἐσένα τόν Ἀγαθό μου Κύριο καί Προστάτη. Δέν ὑπάρχει ἁμαρτία πού δέν ἔκανα μέ ἔργο καί μέ λόγο, ἐν γνώσει καί ἀγνοίᾳ καί μέ σκέψεις πονηρές. Καί ὅσες φορές ὑποσχέθηκα νά μετανοήσω, ἄλλες τόσες ἔπραττα τά ἴδια. Εἶναι πιό εὔκολο νά μετρηθοῦν οἱ σταγόνες τῆς βροχῆς, παρά οἱ ἁμαρτίες μου. Ἡ καρδιά μου συντρίβεται καί ἡ ψυχή μου βουλιάζει, γιατί παρόλο τό μέγεθος τῶν ἁμαρτημάτων πού ἔκανα, οὔτε ἕνα μικρό ἔργο μετανοίας δέν παρουσίασα. Κύριε καί Θεέ, αὔξησε τήν ἐλπίδα μου καί φώτισε τά μάτια μου, τά βυθισμένα στό σκότος τῶν θλίψεων καί συμφορῶν, ἐξ αἰτίας τοῦ ὁποίου κινδυνεύω νά καταληφθῶ ἀπό τόν θανατηφόρο ὕπνο τῆς ἀπογνώσεως. Πανάγαθε, Ἐσύ, πού μέ ἕνα Σου νεῦμα ἔφτιαξες τόν οὐρανό, ἐξομολογοῦμαι ὅτι ἀπό τό βάρος τῶν ἁμαρτιῶν μου δέν μπορῶ νά σηκώσω τό βλέμμα μου καί νά σέ δῶ. Παρά ταῦτα δέν παύω νά πιστεύω καί νά ἐνθαρρύνομαι στή σωτηρία μου... ἐλπίζοντας στήν ἀγάπη Σου. Ἐσύ, πού ζωγράφισες τή γῆ μέ τά πολύχρωμα καί εὐωδιαστά λουλούδια, κάμε νά βλαστήσουν τά ἄνθη τῆς ἐλπίδας καί στήν ἁμαρτωλή ψυχή μου. Κύριε ὁ Θεός μου, σέ Ἐσένα στηρίζω τήν ἐλπίδα μου. Δῶσε μου δύναμη νά βάζω στή θέση τῆς ἀπελπισίας, τήν ἐλπίδα. Φώτισέ μέ νά ζῶ μέ ἡσυχία, μέ μετάνοια, μέ ἐξομολόγηση καί μέ πίστη καθαρή. Ἀμήν.

102. ΠΕΡΙΠΑΤΟΙ ΣΤΗ ΓΑΛΙΛΑΙΑ 4 Α Ρ Χ Α Ι Α Ε Λ Λ Η Ν Ι Κ Η Θ Ε Ο Γ Ν Ω Σ Ι Α Νά ἔχουμε ἀνθρωπιά. «Φιλίαν ἀγάπα» «Νά ἀγαπᾶς τή φιλία» (Ξενοκράτης) «Ἐστίν δέ βέλτιον τό φιλείν ἤ τό φιλεῖσθαι» «Εἶναι καλύτερο νά ἀγαπᾶς ἀπό τό νά σέ ἀγαποῦν» (Ἀριστοτέλης) «Ἀγάπα τόν πλησίον μικρά ἐλαττούμενος» «Νά ἀγαπᾶς τόν διπλανό σου λίγο περισσότερο ἀπ ὅτι ἀγαπᾶς τόν ἑαυτό σου» (Θαλής ὁ Μιλήσιος) «Φιλοφρονήσασθαι ἀλλήλους» «Νά εἶσθε φιλόφρονες μεταξύ σας.» (Πλάτωνας) «Ὡς χαρίεν ὁ ἄνθρωπος, ὅταν ἄνθρωπος» «Τί ὡραῖο πλάσμα πού εἶναι ὁ ἄνθρωπος, ὅταν ἔχει ἀνθρωπιά» (Μένανδρος) «Ἀγάπης δέ οὐδέν μεῖζον οὔτε ἴσον ἐστί» «Τίποτε δέν εἶναι σπουδαιότερο οὔτε ἴσο μέ τήν ἀγάπη» (Μένανδρος) «Ὅποιος φροντίζει γιά τόν ἀδελφό του, φροντίζει γιά τόν ἑαυτό του» (Ξενοφώντας) Ρώτησαν κάποτε τόν Διογένη, ὅταν τόν εἶδαν νά περιπλανιέται στούς δρόμους τῆς Σινώπης μέ ἕνα ἀναμμένο φανάρι τήν ἡμέρα, τί ψάχνει. Ἐκεῖνος ἀπάντησε: «Ψάχνω νά βρῶ ἄνθρωπο»!!! «Φιλίαν φύλαττε» «Νά φυλάττεις τή φιλία» (Δελφικές προτροπές) «Οὗτοι συνεχθείν, ἀλλά συμφιλείν ἔφυν» «Γεννήθηκα γιά ν ἀγαπῶ, ὄχι γιά νά μισῶ» (Σοφοκλῆς, ἀπό τήν τραγωδία «Ἀντιγόνη») «Οἱ μικρές εὐεργεσίες τήν κατάλληλη στιγμή εἶναι τεράστιες γιά ἐκείνους πού τίς δέχονται» (Δημόκριτος) «Ἡ εὐεργεσία γίνεται μέ χρήματα, μέ σωματική βοήθεια, μέ γνώσεις καί μέ λόγια» (Πλάτωνας) «Ἡ ἀγάπη πρός τούς ἀνθρώπους εἶναι καθῆκον, ἀφοῦ εἴμαστε ὅλοι παιδιά τοῦ ἴδιου θεοῦ» (Ἐπίκτητος) «Ἡ ἀγάπη πρός τόν συνάνθρωπο εἶναι κατά πολύ σημαντικότερη ἀπό ὅλες τίς ἀρετές» (Θεμίστιος)

102. ΠΕΡΙΠΑΤΟΙ ΣΤΗ ΓΑΛΙΛΑΙΑ 5 Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Λαρίσης καί Τυρνάβου κ.κ. ΙΓΝΑΤΙΟΣ εὐλογεῖ τά ἔργα πού ἐκτελοῦνται, τελευταίως, στόν Ἱερό Ναό τοῦ Μεγαλομάρτυρος Ἁγ.Γεωργίου Λαρίση,ς δενδροφυτεύοντας στήν ὄμορφη αὐλή του. Στή δενδροφύτευση συμμετέχει καί ὁ πρωτοσύγκελλος τῆς Ἱ.Μητροπόλεως π.ἀχίλλιος...... καθώς καί συνεργάτες καί φίλοι τοῦ Ἱ.Ναοῦ ὑπό τήν προτροπή τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Νικηφόρου.

102. ΠΕΡΙΠΑΤΟΙ ΣΤΗ ΓΑΛΙΛΑΙΑ 6 Η Ἁγία Ματρώνα γεννήθηκε στίς 22/11/1881 στό χωριό Σέμπινο τῆς Ρωσίας ἀπό γονεῖς εὐλαβεῖς, χωρικούς καί φτωχούς. Ἦταν τό τέταρτο παιδί τους καί ἀπό θαυματουργική ἐπέμβαση οἱ γονεῖς τις τήν κράτησαν καί δέν τήν ἔδωσαν σέ ὀρφανοτροφεῖο, ἄν καί γεννήθηκε ἀόματη. Βαπτίστηκε πρός τιμήν τῆς Ὁσίας Ματρώνας τῆς ἐν Κων/πόλει καί ἔδειξε ἀπό νωρίς τήν θεία της ἐκλογή. Ἀγωνιζόταν ἀπό μικρή στήν προσευχή καί γρήγορα φάνηκε καί τό διορατικό, τό προορατικό, ἀλλά καί τό θεραπευτικό της χάρισμα. Γνώριζε ἁμαρτίες, σκέψεις, καί πράξεις τῶν ἀνθρώπων. Ἔνιωθε καί προγνώριζε συμφορές καί καταστροφές. Μέ τίς εὐχές της, θεράπευε πλῆθος ἀρρώστων πού συνέρρεαν, ὄχι μόνο ἀπό τό χωριό της, ἀλλά καί ἀπό τήν εὐρύτερη περιοχή. Στήν ἐφηβική της ἡλικία πῆγε σέ ἀρκετά προσκυνήματα. Λέγεται ὅτι ἐπισκέφτηκε στήν Κρονστάνδη, τόν ναό ὅπου λειτουργοῦσε ὁ Ἅγιος Ἰωάννης. Λίγα χρόνια ἀργότερα καθηλώθηκε στό κρεβάτι, ἐξαιτίας μόνιμης παράλυσης τῶν ποδιῶν, ἕως τό τέλος τῆς ὀσιακῆς ζωῆς της. Τό 1925 μετακόμισε στή Μόσχαο ὅπου καί πέρασε τό ὑπόλοιπο τῆς ζωῆς της, βοηθώντας, μέ τήν προσευχή της, πλήθη ψυχῶν, βασανισμένων ἀπό ψυχικές καί σωματικές ἀσθένειες, ὁδηγώντας τες στή σωτηρία. Ὅπου καί ἄν πήγαινε, σέ ὅποιο σπίτι καί ἄν φιλοξενοῦνταν, ἔφερνε τήν εἰρήνη καί τήν ἠρεμία στίς ψυχές. Ἄλλοτε χαριτολογοῦσε μέ τούς ἀνθρώπους καί ἄλλοτε τούς ἔλεγχε καί τούς νουθετοῦσε. Ἦταν γενικά ἐπιεικής, θερμή καί εὐσπλαχνική. Δέν ἔκανε κηρύγματα καί διδασκαλίες μά ἦταν ὀλιγόλογη, λακωνική. Δίδασκε τόν κόσμο νά ἀποφεύγει τήν κατάκριση καί νά ἐμπιστεύεται στό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Νά κάνει θερμή προσευχή, θωρακίζοντας ἔτσι τήν ψυχή.

102. ΠΕΡΙΠΑΤΟΙ ΣΤΗ ΓΑΛΙΛΑΙΑ 7 Συνιστοῦσε συχνή μετάληψη τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων καί ἀγάπη στούς ἀσθενεῖς καί ἡλικιωμένους. Ἡ Ἁγία δέν δίδασκε μέ τά λόγια, ἀλλά μέ τόν βίο της. Ἡ ἀρετή της συνίστατο στήν μεγάλη της ὑπομονή καί καρτερία καί στήν ἀπόλυτη ἀγάπη της καί ἐμπιστοσύνη στό Θεό. Αὐτή ἦταν ἡ Ἁγία Ματρώνα ἡ ἀόμματος. Τρεῖς ἡμέρες πρίν τήν κοίμησή της ὁ Κύριος τῆς ἀπεκάλυψε τό χρόνο κοίμησή της, ὥστε ἐκείνη νά προετοιμαστεῖ. Κοιμήθηκε στίς 2 Μαΐου 1952. Ἔκτοτε ἡ Ἁγία ἔχει βοηθήσει χιλιάδες πιστούς ὀρθοδόξους ἀπό ὅλο τόν κόσμο. Πολλοί εἶναι ἐκεῖνοι, πού ἐπικαλοῦνται τήν παρρησία της στόν Κύριο. Στίς 8 Μαρτίου 1998 ἔγινε ἡ ἀνακομιδή τῶν ἱερῶν λειψάνων της, πού μεταφέρθηκαν στήν Ι. Μονή τῆς Ἁγίας Σκέπης στή Μόσχα. Ἡ μνήμη της τιμᾶται στίς 2 Μαΐου. Απολυτίκιο, Ήχος δ. «Τοῦ φωτός τοῦ προσκαίρου τήν ἁγνοήσασαν, ὅθεν λαβοῦσα τήν χάριν τοῦ ἀπροσίτου φωτός, ἀνυμνήσωμεν φαιδρῶς Ματρώναν ἔνδοξον, ὥσπερ γάρ λύχνος τηλαυγής, τῆς ἀγνωσίας τή νυκτί, ἐφάνη θερμή προστάτις, τοῖς προσιούσιν ἐν πίστει εἰς τήν θερμήν αὐτῆς ἀντίληψην» Ἡ μέριμνα νά κτίσουμε ναούς, πού χάνονται στόν χρόνο ἤ νά φυτέψουμε λουλούδια, πού στό πρῶτο κρύο παγώνουν, δέν θά εἶχε καμμιά ἀξία, ἄν δέν φροντίζαμε, μέ ἀγάπη καί πόνο τούς πάσχοντες ἀδελφούς μας.... τούς νέους, τούς ἐγγάμους, τούς ἀγάμους, τούς φτωχούς, τούς γέροντες, τούς ἀσθενεῖς, τούς ἀνήμπορους, ἀλλά καί κάθε ἀδελφό μας, ὥστε νά ὁδηγηθοῦν στή σωτηρία τους κοντά στό Λυτρωτή μας Ἰησοῦ Χριστό.

102. ΠΕΡΙΠΑΤΟΙ ΣΤΗ ΓΑΛΙΛΑΙΑ 8 oλλές φορές στή ζωή μας αἰσθανόμαστε τήν ἀξία τῆς ἐλπίδας. Π Ψάχνουμε τό καλύτερο: ὑγεία, πλούτη, διασκέδαση, γνώσεις κἄ. Ἐλπίζουμε γιά τό μέλλον, τήν οἰκογένεια, τή δουλειά μας. Ἡ προσδοκία δίνει ξεχωριστό νόημα στή ζωή μας. Προσδίδει χαρά στή χαρά καί ἀνακούφιση στόν πόνο. Ἄλλοτε οἱ ἐλπίδες μας ἐκπληρώνονται, ἄλλοτε ὅμως ὄχι καί τότε κτυπᾶ τήν πόρτα τῆς ψυχῆς μας ἡ ἀπογοήτευση καί ἡ ἀπόγνωση. Παρουσιάζονται ὅλα μαῦρα καί σκοτεινά. Ἡ ἐλπίδα, πού βασίζεται στίς ἀνθρώπινες δυνάμεις μας, παλεύει καί τελικά κατακερματίζεται. Ὑπάρχει ὅμως μία ἐλπίδα ἰσχυρή καί ἀξιόπιστη. Μιά ἐλπίδα πού δέν προδίδει καί δέν ἀπογοητεύει. Εἶναι ἡ «ζῶσα ἐλπίδα»(α Πετρ.1,3), ἄρρηκτα συνδεδεμένη μέ τόν Ἰησοῦ Χριστό, πού ὡς μοχλός καί κινητήρια δύναμή μᾶς βοηθάει ν ἀντιμετωπίσουμε τίς καθημερινές δυσκολίες. Μόλις ὁπλίσουμε τήν καρδιά μας μέ ἐλπίδα πρός Ἐκεῖνον, τότε λαμβάνουμε καί τή βοήθειά Του σύμφωνα μέ τόν ἱερό ψαλμωδό «ἐπ αὐτῷ ἠλπισεν ἡ καρδία μου, καί ἐβοηθήθην» (Ψάλμ.27,7). Πῶς εἶναι δυνατόν ὁ καλός μας Ποιμένας νά ἐγκαταλείψει ἕνα πρόβατο πού τόν καλεῖ; Εἶναι πάντα ἕτοιμος νά δώσει τή βοήθειά Του ὅταν τρέχουμε στήν ἀγκαλιά Του μέ σταθερή ἐλπίδα. Ἡ θεόπνευστος Σ.Σειράχ (2.10) τονίζει «ἐμβλέψατε εἰς ἀρχαίας γενεὰς καὶ ἴδετε τίς ἐνεπίστευσε Κυρίῳ καὶ κατῃσχύνθη;» Εἶναι δηλαδή θέμα πίστης, ἡ ἐλπίδα. Ὅταν ξέρουμε πώς ἡ σοφία τοῦ Θεοῦ ἔκανε τό καλύτερο γιά τίς ψυχές μας, τότε βρίσκουμε ἀνάπαυση, εἰρήνη καί συνειδητοποιοῦμε τό βαθύ νόημα τῆς φράσης «Γεννηθήτω τό θέλημά Σου». Ἡ ἐμπιστοσύνη μας σ Ἐκεῖνον μᾶς δίνει δύναμη κι ἔτσι βλέπουμε τήν κάθε δοκιμασία ὡς δῶρο σταλμένο ἀπ τήν ἀγάπη Του.

102. ΠΕΡΙΠΑΤΟΙ ΣΤΗ ΓΑΛΙΛΑΙΑ 9 Ὁ Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν Παῦλος θά μᾶς πεῖ: 1) «καυχώμεθα ἐπ ἐλπίδι τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ» (Ρωμ.5,2). 2) «Ο δὲ Θεὸς τῆς ἐλπίδος πληρώσαι ὑμᾶς πάσης χαρᾶς καὶ εἰρήνης» (Ρωμ.15,13). 3) «ἐνδυσάμενοι θώρακα πίστεως καὶ ἀγάπης καὶ περικεφαλαίαν ἐλπίδα σωτηρίας» (Α Θεσ.5,8), ἤ «μὴ λυπῆσθε καθὼς καὶ οἱ λοιποὶ οἱ μὴ ἔχοντες ἐλπίδα» (Α Θεσ.4,13). Χριστιανική ζωή, λοιπόν, σημαίνει «προσδοκία τῆς μακαρίας ἐλπίδος»(τιτ. 2,13) καί διακράτηση «τῆς προκείμενης ἐλπίδος» (Εβρ.6,18). Καί ἡ χριστιανική ἐλπίδα εἶναι μοναδική καί ἀνεξάντλητη, γιατί εἶναι καρπός τοῦ Ἁγ.Πνεύματος. Προϋποθέτει ὅμως ἀγῶνες πνευματικούς. Ταπείνωση καί πίστη ἀκράδαντη στό Θεό, ὥστε ἡ ἐλπίδα μας νά παραμένει ζωντανή ὅπως τοῦ Νῶε στήν κιβωτό. «Μή φοβηθεῖς, γράφει ὁ Πολέμης, αὐτόν πού στήριξε τήν Πίστη ἐπάνω στήν ἐλπίδα. Τόν εἶδα στή ζωή νά μάχεται, μά πάντα ἀνίκητο τόν εἶδα». Εἶναι εὐλογημένος, ἑπομένως, αὐτός πού στηρίζεται στόν Κύριο. Αὐτός πού ἔχει πρός τόν Θεό ἐλπίδα ἀκλόνητη, χωρίς ἐνδοιασμό καί ἀμφιταλάντευση λέγοντας: «ἠλπίκαμεν ἐπὶ Θεῷ ζῶντι, ὅς ἐστι σωτὴρ πάντων ἀνθρώπων, μάλιστα πιστῶν» (Α Τιμ.4,10). Ἔχοντας, λοιπόν, γευθεῖ τήν ἐμπειρία τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ καί συνεχίζοντας, μέ πίστη καί ὑπομονή, τή ζωή καί τόν ἀγώνα μας, δέν ἐπιτρέπεται νά ἀπελπιζόμαστε. Τό «ΚΑΪΚΙ», πού πάντοτε ἐνθυμεῖται τούς φτωχούς ἀδελφούς τῆς ἐνορίας μας, ἔφερε καί πάλι τά εὐλογημένα χριστόψαρα καί τίς νόστιμες τσιποῦρες γιά νά γεμίσει τό τραπέζι τους.

102. ΠΕΡΙΠΑΤΟΙ ΣΤΗ ΓΑΛΙΛΑΙΑ 10 ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ Ὅταν λέμε νά μᾶς δώσει ἄγγελο πιστό φύλακα, δέν σημαίνει ὅτι στά καλά καθούμενα μᾶς ἐγκαταλείπει καί φεύγει, ἀλλά ὅτι, ἄν ἐμεῖς τόν διώχνουμε μέ τίς ἁμαρτίες μας, ἐκεῖνος νά μή φεύγει. Νά περιμένει τήν μετάνοιά μας. η) Συγγνώμην καί ἄφεσιν τῶν ἁμαρτιῶν καί τῶν πλημμελημάτων ἡμῶν, παρά τοῦ Κυρίου αἰτησώμεθα. Προηγουμένως ζητήσαμε συγγνώμην ἀπό τούς ἀδελφούς μας τώρα πρέπει νά ζητήσουμε συγγνώμην κι ἀπό τόν Θεό. Ἡ αἴτηση αὐτή δέν ἀ ντικαθιστᾶ τό μυστήριο τῆς ἐξομολόγησης, ἀλλά ζητοῦμε νά μᾶς συγχωρέσει τίς ὅποιες ἁμαρτίες διαπράξαμε καί ἐξομολογηθήκαμε. Ζητᾶμε νά εἶναι ἐπιεικής μαζί μας, διότι ποτέ μας δέν μποροῦμε νά νιώσουμε ἀ ναμάρτητοι ἔναντι τοῦ Θεοῦ. Μάλιστα ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἀγαπᾶ πολύ κάποιον, μόνο τότε ζητᾶ συγγνώμην μήπως καί κάπου τόν πίκρανε. Τό νά μήν ζητοῦμε τήν συγγνώμην τοῦ Θεοῦ καί τῶν ἀνθρώπων, εἶναι καί ἔκφραση ἐγωισμοῦ καί ἀνικανότητα τῆς ψυχῆς νά ἀγαπήσει. Πολλές φορές οἱ ἄνθρωποι λένε: «μέ ξέχασε ὁ Θεός» «δέν μʹ ἀγαπᾶ ὁ Θεός». Κι ὅμως ἡ πραγματικότητα δείχνει ἀκριβῶς τό ἀντίθετο. Ὅτι ὁ Θεός μᾶς ἀγαπᾶ καί νοιάζεται γιά μᾶς πιό πολύ ἀπʹ ὅτι ἐμεῖς γιά τόν ἑ αυτό μας, διότι ἐνῶ Ἐκεῖνος Σταυρώθηκε γιά μᾶς ἐμεῖς δέν σταυρούμεθα γιά τόν ἑαυτό μας. Ὁ Κύριος μᾶς δίδει τήν εὐκαιρία νά τοῦ ζητήσουμε συγγνώμην, ἀλλά ἐμεῖς ἀνοήτως καί ἐγωιστικά δύσκολα τό κάνουμε. θ) Τά καλά καί συμφέροντα ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν, καί εἰρήνην τῷ κόσμῳ, παρά τοῦ Κυρίου αἰτησώμεθα. Ποιά εἶναι τά καλά καί ποιά ἐκεῖνα πού συμφέρουν στίς ψυχές μας; Πολλές φορές αὐτά πού εἶναι καλά, δέν μᾶς συμφέρουν. Κι αὐτά πού μᾶς συμφέρουν, δέν εἶναι καλά. Πῶς λοιπόν νά τά ταιριάξουμε, ὥστε νά εἶναι καί καλά καί συμφέροντα; Γιά νά συμβεῖ αὐτό, πρέπει στήν ζωή μας νά κάνουμε διαλογή. Δέν μποροῦμε δηλαδή ὅλα τά ὑλικά ἤ πνευματικά ἀγαθά νά τά χρησιμοποιοῦμε ἀδιάκριτα, ὅποτε κι ὅπως θέλουμε. Δέν μποροῦμε νά τά ἀπολαύσουμε ὅλα, ἐξ αἰτίας τῆς ἁμαρτίας, διότι, μετά τήν πτώση τῶν πρωτοπλάστων, δέν εἶναι πλέον ὅλα καλά καί συμφέροντα στίς ψυχές μας. Πρέπει ὅμως ἔτσι νά κινούμεθα, ἔστω κι ἄν αὐτό μᾶς στοιχίζει πολύ, ἴσως ἀκόμη καί τήν ζωή μας τήν ἐπίγεια. Ἐπειδή ὅμως τό καλό καί συμφέρον στίς ψυχές μας εἶναι ὑποκειμενικό, πρέπει νά βροῦμε ἕνα γενικό κριτήριο πού εἶναι καί τό ἀποτέλεσμα καί εἰρήνην τῷ κόσμῳ, παρά τοῦ Κυρίου αἰτησώμεθα.

102. ΠΕΡΙΠΑΤΟΙ ΣΤΗ ΓΑΛΙΛΑΙΑ 11 Δηλαδή, ἄν αὐτό πού κάνω, φέρνει στόν ψυχικό μου κόσμο τήν εἰρήνη καί δέν φέρνει τήν ἐνοχή, τήν ταραχή, τήν διαμάχη, τήν καταστροφή, τήν καχυποψία καί γενικά ὅ,τι βλάπτει τήν εἰρήνη στήν ψυχή μας καί στίς σχέσεις μας μέ τούς ἀνθρώπους, τότε δέν εἶναι καλό καί συμφέρον. Βέβαια μιλᾶ γιά τήν εἰρήνη τοῦ κόσμου, διότι ὅταν ὑπάρχει ταραχή στόν γύρω μας κόσμο, τότε δύσκολα μποροῦμε νά ἀναζητήσουμε τά καλά καί συμφέροντα στή ψυχή μας, ἀφοῦ τότε τό μόνο πού κυριαρχεῖ στήν ψυχή μας εἶναι νά λυτρωθοῦμε ἀπό τή ταραχή πού μᾶς περιβάλλει. Ἔτσι ὁ ὑμνογράφος ἔβαλε μέσα σʹ ἕνα αἴτημα θέματα πού δέν φαίνεται νά ἔχουν σχέση μεταξύ τους. Καί φυσικά τήν ἁρμονία καλοῦ καί συμφέροντος στήν ζωή μας μόνο μέσα στήν ἐφαρμογή τοῦ θείου θελήματος μπορεῖ κανείς νά τήν βρεῖ. ι) Τόν ὑπόλοιπον χρόνον τῆς ζωῆς ἡμῶν, ἐν εἰρήνῃ καί μετανοίᾳ ἐ κτελέσαι, παρά τοῦ Κυρίου αἰτησώμεθα. Τό αἴτημα αὐτό μᾶς προσγειώνει στήν πραγματικότητα τῆς παρούσης ζωῆς. Ἡ ζωή αὐτή δέν εἶναι γιά νά περνᾶμε καλά, οὔτε γιά νά κάνουμε ὅ,τι θέλουμε. Ἡ ζωή αὐτή δέν μᾶς ἀνήκει, ἀλλά βρισκόμαστε κάτω ἀπό τό ἐξεταστικό βλέμμα τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος δοκιμάζει τό δημιούργημά του νά δεῖ ἄν λειτουργεῖ κατά τίς προδιαγραφές πού τοῦ ἔχει θέσει, καί λέγονται θέλημά Του. Δηλαδή θέλει νά δεῖ, ἄν λειτουργοῦμε αὐτεξούσια ὡς πιστά ἀντίγραφα τῆς εἰκόνας του καί ὅμοια μέ Ἐκεῖνον. Ἤ ἄν ὑπάρχει ἄλλος παράγων, πού μᾶς ἀναγκάζει νά μή λειτουργοῦμε κατά τίς προδιαγραφές Του. Εἶναι δέ γνωστό ὅτι κάθε κατασκευαστής πρίν θέσει σέ κυκλοφορία τό δημιούργημά του, τό δοκιμάζει νά δεῖ, ἄν τηρεῖ σωστά τίς λειτουργικές προδιαγραφές τοῦ κατασκευαστοῦ καί μόνο τότε τό βγάζει στή κυκλοφορία. Εἰδάλλως τό ἀποσύρει ὡς ἀκατάλληλο. Ἔτσι καί ὁ Κύριος καί δημιουργός μας. Ἔβαλε τόν χρόνο τῆς παρούσης ζωῆς ὡς χρόνο δοκιμαστηρίου, πρίν μᾶς βάλλει στήν φυσική μας θέση, πού εἶναι ὁ Παράδεισος. Ἄν ὅμως μέ τόν τρόπο τῆς ζωῆς μας ἀποδείξουμε ὅτι δέν τηροῦμε τίς προδιαγραφές πού Ἐκεῖνος θέλει, ὡς δημιουργός μας, τότε μᾶς ἀποσύρει ὡς ἀκατάλληλους γιά τόν Παράδεισο. Ἀκόμη κανείς μας δέν ξέρει τό πόσο χρόνο χρειάζεται ὁ Θεός ἀπό μᾶς διά νά ὁλοκληρώσει μαζί μας αὐτό τό δοκιμαστικό στάδιο. Ἔτσι καί ἡ Ἐκκλησία, μᾶς δίδει τήν εὐκαιρία νά καταλάβουμε ὅτι ὁ χρόνος πού μᾶς ἀπομένει εἶναι ἄγνωστος καί θέλει νά καταλάβουμε ὅτι πρέπει νά βρισκόμαστε σέ ἐγρήγορση καί σέ μετάνοια. Νά ζήσουμε μέ εἰρήνη στούς λογισμούς, στίς ἐπιθυμίες, στά λόγια, στίς συνεργασίες μας καί γενικά παντοῦ στή ζωή μας. Βέβαια, ὅπως ἡ εἰρήνη εἶναι μιά κατάσταση πού πρέπει συνεχῶς στά λόγια καί στά ἔργα μου νά τήν ἐπιζητῶ καί νά τήν ἐπιδιώκω, ἔτσι καί ἡ μετάνοια δέν εἶναι, συνήθως, μιά πράξη πού γίνεται σέ μιά συγκεκριμένη στιγμή, ἀλλά μιά σκέψη πού πρέπει νά προστατεύει καί νά ἐλέγχει ὅλες τίς ἐνέργειες τῆς ζωῆς μου, ἔχοντας ὡς ὁδηγό τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ἡ αἴτηση αὐτή εἶναι κι ἕνα φρένο στήν ἀπληστία τῆς ζωῆς. Χανόµαστε στά προβλήµατα, στίς ὑποθέσεις, στίς ἐπιθυµίες, καί χάνουµε εὐκαιρίες γιά τήν αἰωνιότητα. Κάνουµε πάρα πολλά γιά νά τά ἀπολαύσουµε µέσα στά λίγα χρόνια τῆς ζωῆς µας, ἐνῶ ἀντίθετα κάνουµε πολύ λίγα, γιά νά τά χαροῦµε στά πολλά χρόνια τῆς αἰωνιότητος. Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ὅµως εἶναι τόσο µεγάλη, πού µᾶς δίδει τήν εὐκαιρία τῆς µετάνοιας µέσα σέ µιά εἰρηνική καί ὄχι πολυτάραχη καί πολυµέριµνη ζωή. Ἀκόµη αὐτή ἡ αἴτηση εἶναι καί µιά ἀπάντηση σ' αὐτούς πού µόλις γίνουν

102. ΠΕΡΙΠΑΤΟΙ ΣΤΗ ΓΑΛΙΛΑΙΑ 12 συνταξιοῦχοι µελαγχολοῦν, γιατί δέν ἔχουν τί νά κάνουν. Κι ὅµως ὑπάρχουν τόσα πού µποροῦµε νά κάνουµε γιά τόν ὑπόλοιπο χρόνο τῆς ζωῆς µας, πού νά ἀνήκουν πλέον στήν µέριµνα τῆς σωτηρίας µας κι ὄχι στήν µέριµνα νά µεγαλώνω ἐγγόνια, νύφες καί παιδιά. Ὑπάρχουν πολλοί ἄνθρωποι πού χάνουν πνευµατικές εὐκαιρίες, χάνουν τόν ἐκκλησιασµό τους καί ὅλες τους τίς πνευµατικές εὐκαιρίες, γιατί ἔχουν νά φροντίσουν γαµπρούς, νύφες καί ἐγγόνια. Μέσα δέ σ' αὐτή τή µέριµνα ἔρχονται καί οἱ καυγάδες. ΘΕΜΕΛΙΩΘΗΚΕ ΤΟ Ι.ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΑΡΙ ΤΟΥ ΑΓ.ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ «..σύμφωνα με την τάξη της Αγίας μας Εκκλησίας, χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Λαρίσης και Τυρνάβου κ. Ι γνατίου και παρουσία πολλών Ιερέων, καλλικελάδων Ιεροψαλτών, των τοπικών μας Αρχόντων και πολλών πιστών Χριστιανών από την Ενορία του Αγίου Γεωργίου, από άλλες Ενορίες και κυρίως κατοίκων της συγκεκριμένης περιοχής και πλατείας, πάνω στην οποία θεμελιώθηκε...» (Ιστοσελιδα Ι.Μ.Λαρίσης)

102. ΠΕΡΙΠΑΤΟΙ ΣΤΗ ΓΑΛΙΛΑΙΑ 13 ια) Χριστιανά τά τέλη τῆς ζωῆς ἡμῶν, ἀνώδυνα, ἀνεπαίσχυντα, εἰρηνικά, καί καλήν ἀπολογίαν τήν ἐπί τοῦ φοβεροῦ βήματος τοῦ Χριστοῦ, παρά τοῦ Κυρίου αἰτησώμεθα. Ἡ αἴτηση αὐτή ἔχει ἐξ ὁλοκλήρου ἐσχατολογικό χαρακτῆρα, διότι κάνει μιά ὡραία ἀναφορά στό τέλος τῆς ζωῆς μας. Βέβαια ὅλοι θά θέλαμε να πεθάνουμε σάν σωστοί χριστιανοί, ἀλλά ἡ πρόταση τά τέλη τῆς ζωῆς ἡμῶν ἐκφράζουν μιά πορεία, ἕναν δρόμο. Ὅμως γιά νά φθάσω στό τέλος ἑνός δρόμου,πρέπει νά βαδίσω αὐτόν τόν δρόμο. Ἄν δέν βαδίσω αὐτόν τόν δρόμο πῶς θά φθάσω καί στό τέλος του; Δηλαδή ἄν βαδίσω τόν χριστιανικό δρόμο θά φθάσω καί στά χριστιανικά τέλη, ἄν ὅμως δέν τόν βαδίσω τότε,μέ ποιά δυνατότητα θά ἔχω καί χριστιανικά τέλη; Ἑπομένως κάνουν λάθος ὅσοι νομίζουν ὅτι θά κάνουν μιά ἄστατη ζωή κι ὅταν γεράσουν θά μετανοήσουν. Ὅποιος βαδίζει τόν δρόμο τῆς ἁμαρτίας, ἁμαρτωλό τέλος θά ἔχει. Κι ὅποιος βαδίζει τόν δρόμο τῆς μετανοίας, θά ἔχει καί τέλος ἐν μετανοίᾳ, τέλος χριστιανικό. Τί περιλαμβάνουν τά χριστιανικά τέλη; Ὅλα τά ἔργα τῆς ἀ ρετῆς: προσευχή, φιλανθρωπία, ὑπομονή, ἀγάπη, ἀνεξικακία, εἰρήνη κ.ἄ. Σέ μιά τέτοια ἐνάρετη στιγμή εὐχόμαστε νά ἔλθει τό τέλος τῆς ζωῆς μας. Ἀνώδυνα. Εἶναι πολύ ἀνθρώπινο νά θέλουμε νά μή πονοῦμε στό τέλος τῆς ζωῆς μας ἀπό κάποια ἀσθένεια. Ὅμως κι ἄν ἀκόμη ἐπιτρέψει ὁ Θεός κάτι τέτοιο, σημαίνει ὅτι μᾶς δίδει τήν εὐκαιρία νά μᾶς βρεῖ ὁ θάνατος σέ κατάσταση ὑπομονῆς καί ἀρετῆς. Βέβαια ἐμεῖς ζητᾶμε νά εἶναι ἀνώδυνα, γιατί δέν ξέρουμε ἄν θά ἔ χουμε ὑπομονή καί δέν θά γογγύσουμε. Ἀνεπαίσχυντα. Τό τέλος τῆς ζωῆς μας θέλουμε νά εἶναι ἀξιοπρεπές. Νά μή φθάσουμε ἐκεῖ σέ κακά κοινωνικά χάλια ἤ καί σέ κατάσταση ὑγείας πού σέ κάνει νά ντρέπεσαι ἔναντι τῶν ἄλλων ἀνθρώπων. Δηλαδή νά μήν πεθάνουμε στούς δρόμους, νά μή χάσουμε τό μυλό μας ἤ τήν σοβαρότητά μας. Ἀκόμη νά μή χάσουμε τήν ἀρετή μας καί γίνουμε ἀντικείμενο χλευασμοῦ τῶν δαιμόνων, οἱ ὁποῖοι περιμένουν πῶς καί πῶς νά ἁρπάξουν τήν ψυχή μας. Εἰρηνικά. Δέν εἶναι αὐτονόητο ὅτι θά ἔχουμε εἰρηνικά τέλη. Διότι πολλές φορές ἡ ζωή μας μέσα στήν οἰκογένεια τῶν παιδιῶν μας, τῆς νύφης ἤ τῶν ἐγγονῶν μας κάθε ἄλλο παρά εἰρηνική εἶναι. Ἄν ὅμως ἐ μεῖς μάθουμε νά μήν εἴμαστε δύστροποι, ἄν μάθουμε νά εἴμεθα ταπεινοί καί νά μή θέλουμε οἱ ἄλλοι νά εἶναι δικοί μας δορυφόροι κι ἄν ἀκόμη προσπαθοῦμε νά σιωποῦμε, τότε θά δημιουργήσουμε προϋποθέσεις εἰρηνικῆς ζωῆς. Ἡ ἰστοσελίδα μας γιά μιά πνευματική ἐπικοινωνία: galilea.gr

102. ΠΕΡΙΠΑΤΟΙ ΣΤΗ ΓΑΛΙΛΑΙΑ 14 Καί καλήν ἀπολογίαν τήν ἐπί τοῦ φοβεροῦ βήματος τοῦ Χριστοῦ. Καί τώρα γίνεται ἀναφορά στό πιό κρίσιμο σημεῖο κατάληξης τῆς ζωῆς μας. Ἀφοῦ ὅ,τι ἔχουμε δέν εἶναι δικό μας, ἀλλά μᾶς δόθηκε ἀπό τόν Θεό, γιά νά τό διαχειρισθοῦμε κατά τίς δικές του ἐ ντολές. Ἑπόμενο λοιπόν εἶναι νά μᾶς ζητήσει λόγο γιά τό πῶς τ;o διαχειρισθήκαμε. Ἄνθρωπος βέβαια πού ἔζησε ἐν μετανοίᾳ, θά ἔχει καί καλήν ἀπολογίαν καί καλό συνήγορο τόν φύλακά του ἄγγελο. Ἡ ἀπολογία μας κυρίως θά ἔχει μιά μορφή ἀπάντησης στά ὅσα ὁ διάβολος μέ φθόνο θά μᾶς κατηγορεῖ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. ιβ) Τῆς Παναγίας ἀχράντου, ὑπερευλογημένης, ἐνδόξου, δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας, μετά πάντων τῶν ἁγίων μνημονεύσαντες, ἑαυτούς καί ἀλλήλους καί πᾶσαν τήν ζωήν ἡμῶν, Χριστῷ τῷ Θεῷ παραθώμεθa. ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ.. τά μαθήματα κοπτικῆς καί ραπτικῆς πού γίνονται στόν ἱερό ναό μας κάθε Τρίτη, καί εἶναι μία ἀπό τίς δημιουργικές ἐνδιαφέρουσες καί εὐχάριστες ὧρες τῆς ἑβδομάδας!!!

102. ΠΕΡΙΠΑΤΟΙ ΣΤΗ ΓΑΛΙΛΑΙΑ 15 Σήμερα, σάν ξύπνησα ἀναρωτήθηκα τί πρέπει νά κάνω, πρίν ἔλθουν καί πάλι τά μεσάνυχτα. Εἶναι δική μου ἡ ἀπόφαση νά ὀργανόσω τή μέρα μου! Καί φυσικά.. Μπορῶ νά παραπονεθῶ, γιατί βρέχει..ἤ νά χαρῶ γιατί ἡ βροχή καθαρίζει τήν ἀτμόσφαιρα! Μπορῶ νά εἶμαι θλιμμένος, ἐπειδή δέν ἔχω χρήματα... ἤ νά νιώσω εὐτυχισμένος, ἐπειδή ἀποφάσισα νά περιορίσω τά ἔξοδά μου! Μπορῶ νά γκρινιάζω γιά τήν ἀσθενική ὑγεία μου.. ἤ νά εὐχαριστῶ τόν Θεό πού εἶμαι ζωντανός! Μπορῶ νά παραπονιέμαι, ὅτι φταῖνε οἱ γονεῖς μου γιά τήν φτώχειά μου.. ἤ νά τούς εὐγνωμονῶ πού μέ ἔφεραν στόν κόσμο! Μπορῶ νά βαριέμαι, ὅταν πρέπει νά δουλέψω.. ἤ νά νιώθω καλά πού ἔχω μία δουλειά! Μπορῶ νά δυσανασχετῶ, γιά κάποιες κάποιες δουλειές τοῦ σπιτιοῦ μου.. ἤ νά δοξάζω τόν Θεό πού ἔχω μία στέγη! Μπορῶ νά στεναχωριέμαι, πού μέ πλήγωσαν.. ἤ νά εἶμαι χαρούμενος πού μπορῶ νά κάνω καινούργιες φιλίες! Μπορῶ νά εἶμαι ἀπογοητευμένος, γιατί δέν πραγματοποιήθηκαν τά ὄνειρά μου... ἤ νά ἐλπίζω πώς κάτι καλύτερό μου ἑτοιμάζει ὁ Θεός..! Ἡ μέρα μέ περιμένει κι εἶναι μπροστά μου.καί θέλει ἐγώ νά τήν ὀργανόσω μέ τόν τρόπο μου!!! Τό ἱ.προσκυνητάρι τοῦ Ἁγ.Νεκταρίου, πού ὁ κόσμος τόσο πολύ ἀγάπησε, στή πλατεία ἁγ.νεκταρίου, ἀναχωρεῖ πλέον, ὑπό βροχήν, γιά μιά ἄλλη ἀποστολή τῆς ἐνορίας μας......γιά νά τοποθετηθεῖ στήν ὁδό Μεθοδίου, στόν χῶρο ὅπου ἐγκρίθηκε νά ἀνεγερθεῖ ὁ μεγαλόπρεπος ἐνοριακός ἱ.ναός πρός τιμήν τοῦ Ἁγ.Λουκᾶ τοῦ Ρώσου ἱατροῦ καί θαυματουργοῦ...

102. ΠΕΡΙΠΑΤΟΙ ΣΤΗ ΓΑΛΙΛΑΙΑ 16 «ΠΕΡΙΠΑΤΟΙ ΣΤΗ ΓΑΛΙΛΑΙΑ» ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΕΝΤΥΠΟ ΕΝΟΡΙΑΚΗΣ ΝΕΑΝΙΚΗΣ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑΣ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΛΑΡΙΣΗΣ ΣΥΝΤΑΣΣΕΤΑΙ ΑΠΟ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΕΝΟΡΙΑΚΗΣ ΝΕΑΝΙΚΗΣ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑΣ ΜΑΣ ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΑΡΧΙΜ.ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ Θ. ΚΟΝΤΟΓΙΑΝΝΗΣ ΤΗΛ. 2410280569 Ε mail:galilea4@yahoo.gr. ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ galilea.gr *ΔΙΑΝΕΜΕΤΑΙ ΔΩΡΕΑΝ* ΜΕ ΤΙΣ ΕΥΛΟΓΙΕΣ ΤOY ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤOY ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤOY ΛΑΡΙΣΗΣ ΚΑΙ ΤΥΡΝΑΒΟΥ κ.ιγνατιου ΜΕΡΟΣ ΤΩΝ ΕΞΟΔΩΝ ΕΚΤΥΠΩΣΗΣ ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΥΝ ΕΥΛΑΒΕΙΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΓΡΑΦΙΚΕΣ ΤΕΧΝΕΣ