ΠΟΙΑ ΜΑΤΙΑ ΣΑΣ ΓΟΗΤΕΤΟΤΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ:

Ε Τ Ο Σ 1ον O P Q. 18 ΔΙΕΤΘΥΝΤΑΙ & ΙΔΙΟΚΤΗΤΑΙ ΣΥ Ν Δ Ρ ΰ Μ Λ ί Π Ρ Ο Π Λ Η Ρ Ω ΤΕ Α Ι ΤΟ ΦΥΛΛΟΝ ΛΕΠΤΑ 40 Κ. Η Λ Ι Α Α Κ Σ - Κ. Δ Η Ι Η Η Τ Ρ Ι Α Δ Η Ι Ε Σ Ω Τ Ε Ρ ΙΚ Ο Υ Έ τ η σ ία δραχ. 20- Έ ξά μ.. δβ 10 Ε Ξ Ω Τ Ε Ρ ΙΚ Ο Υ»» 40»» 20 ΓΡΑ ΦΕΙΑ ΟΛΟΣ ΡΕΟΥΜΝΗΣ 9 (Πλησίον Ά ο χ α ιο λ. Μουσ.) ΑΘΗΝΑ! ΚΥΡΙΑΚΗ 33 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 1922 Α Μ Ε Ρ ΙΚ Η Σ > δ ο λ. 4 =» δ 2 = = =» > ΤΟ ΝΕΟ ΜΑΣ ΣΚΑΝΑΑΛ1ΣΤΙΚΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ: ΠΟΙΑ ΜΑΤΙΑ ΣΑΣ ΓΟΗΤΕΤΟΤΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ: ΤΑ ΜΑΥΡΑ; Ή ΤΑ ΓΑΛΑΝΑ; ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ; (Ο ί δροι τοϋ νέου μ ας Δ η μ οψ η φ ίσματος είς τήν 7 η ν σ ελ ίδα) $V.' ΜΙΑ ΓΑΛΑΝΗ V7T 3)'ς jjn -'μ-α ( ίτιδήναι) Μ1ASVl ΑΥΡΟΓνΙ A T A *3C Dig 5 ^.ij a ('Zkdnvai) jg y ΑΠΟ ΤΑ ΣΗΜΕΡΙΝΑ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ;" ΠΡΑΚΤΟΡΕΊΟΝ «Η ΤΡΥΓ3Ν» Κ ω μ ω δ ία &πό Α. Γ ρ. Κ αμ π ονραγ λ ου ο Κ Ο / Λ Η 2 KSSTA νέαν ΰ π έρ ο χ ο ν μ ν& ιστόρη μ α Η Ν ΟΡ/ΛΑ ΤΑΛ'ΛΑΙΗΤ2 ΛΛΗΝΙΣϋ; Ρ ε π ο ρ τ ά ζ ά π ό τήν Ά μ ερ ιχ ή Η ΕΚΣΤΡΑΤΙΑ ΜΑΣ ΣΤΙΣ ΧΑΡΤΟΡΙΧΤΡΕΣ ΚΑΙ ΤΟ Τ ΜΑΓΟΥΣ!

J Α Θ Η Ν Α Τ Κ Ε Σ ΙΣΤΟΡΙΕΣ.1 TO Δ Ω Ρ Η Τ Η Ρ Ι Ο Ν Σάς παρακαλώ Κύριε. g k lt S A ΤΟ Ν υπογραφήν ΟΤΑΝ ΑΦΗΝΙΑΖΟΥΝ ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ "? Χ\ βέ(3αια τά σ το ΙΛε ϊ«τής φύσεως τά οποία επίσης αφήνιασαν τώρα τελευταία άλ λά... τ ά τυπογραφικά τοιαΰτα L Καί στό περασμενο μας φύλλο θ ε ο ί καί δαίμονβς τοΰ τυπογραφείου συ\ώμοσαν έναντίον τοΰ ποιή ματος «Ελα» τοϋ συνεργάτου μας κ. Ν ική τα ΙΓετρούτσου καί τοΰέκουτσούρευσαν ενα ωραίον στίχον άπό τό πρώτον έξάστιχον τό οποίον π λ ή ρ ες εχει ώ ς έ ής ; Ό Συμβολαιογράφος μέ τά γυαλιά κατεβασμένα είς τό τελευταΐον σημεΐον τής μύτης του διαβάζει τό συμβόλαιον ολοτα χώς χωρίς ν άκούΐ] κανείς. Φαίνεται δτι έπρόκειτο^ περί δωρεάς τής γραίας πρός το παιδί ένός σπιτιού ποΰ τό είχε άπό κληρονομιά. Κtoi' ο φ θ α λ μ ο ί μον τάρα Ν ά βγονν. ν ά γ ίν ο υ ν τί! νλς έλπίσωμεν τ ι είς ' τό μέλλον δέν θά μας δοθή πλέον εύκαιρία νά όμιλήσωμεν διά τον αφηνιασμό τώ ν τυπογραφικών στοιχείω ν άφου τό νέον μας τυπογραφειον μ'/ς έγγνάτα ι γ ι αύτό. Δ Ε Τ ΙΑ Ε Υ Σ TH EOPHLE GAUTER Σιγά-σιγα νυχτώνει. Πέφτει ψιλή βρο χή τα πουλάκια τρομαγμένα πετοΰν an ο κλαρί σέ κλαρί μέ μικρά ξεφωνητά. Ά πό μακριά ακούεται η μονότονη καί μελαγχο λική βοή ^ τών κυμάτων πού σπάζουν πανω στους βράχους καί βρίσκουν άπήχησι στήν απελπισμένη μου ψυχή. Μελαγχυλικιά θάλασβα πού σ αγαπώ γιατί σΰ μονάχα συ μέ νιώθεις! Μόνε μου ούντροφε. Τά όνειρα πού σβΰνουν τις ελπίδες πού χάνονται δλα τά ξέρεις εσ υ! Πονετικιά μητέρα σαμο στες τόσες μου με κύματα αφρισμέτα! αλλου ς κόσμους ϊσως θη ς το βοτάνι. 2 δέν θάβρης βάλπληγές; "Ω πάρτε φέρτεμε μακριά σέ κεϊ νάβρω τής λή J r js A L E X Ή χωρική έστεναχωρήθη- κύτταξε τόν άντρα της παρετήρησε γύρω της (ό Συμ βολαιογράφος έκανε πώς Ιπρόσεχεν άλλοΰ) καί μέ φωνήν δυνατωτέραν τής συνή θους φωνήν ποΰ μεταχειρίζεται ό χωρικός δταν τόν αναγκάζεις νά πή κάτι ποΰ δέν το πολυθέλει καί τό άποφασίση στά τε λευταία άρχισε νά λέγη: «Τα παιδιά μας τά καλοπαντρέψαμε. Καί πήρανε κ ηύρανε. Αύτουνοΰ τού κακομοίρη καί έδειξε τό παιδί ό πα τέρας ήτανε καί αύτός καλός νοικοκύρης* είχε σπίτια ειχε αμπέλια ειχε ζά ειχε κ ά ρ ρ ο... μά έπα θε ζημιές καί τοΰ τά πουλήσανε ουλα. Τωρα καθόντουνε μέ νοίκι άκοΰς ; L.. μέ νοίκι. Μοΰ λέει ό άντρας μου σαν έμαθε τή συμφορά πού τούς βρήκε: «γυναίκα τί θ άπογείνη ό γείτονας δίχως σπίτι πούχει καί παιδί καί τρία κορίτσια τής παντρειάς;» Ή θελα νάν τοΰ πώ τό καλό πού μοΰρθε στό νοΰ μου- ήθελε να μοΰ τό π ή κι αύ-ός μά φοβηθήκαμε μήν άποπάρη ό ένας τόν ά'λλον. Ξεθαρεύτηκα έγώ καί τοΰ λεω : «Αντρα! σάν πεθάνομε eg ποιόν άπ τά παιδιά μας θ άφήσωμε τό σπίτι πούχω κληρονομιά ;»... «Σ 'δ π ο ιο άπ τούς δύο τ άφίσωμε θά βαρυγκομάη ό άλλος λέει ό γέρως μου». «Ναν τ άφήσουμε καί στούς δυό θά μαλώσουν» τοΰ λέω έγώ «Ναν τό πουλήσουμε τί θά πιάσωμε καί τί νάν τά κάνωμε τά λεφτά ;! δόξα νάχη ό μεγαλοδύναμος έχομε νά φ ά μ ε»... μ )ΰ λέει αύτός. «Ξέρεις τί συλ λογίστηκα ; τοΰ λεω έγώ ναν τό δώσωμε Β 'Κ Τ Ω Ρ Ο Σ ΣΕΡΜ Π Ο ΤΛ ΙΕ ΤΗΣ ΓΑΛΛΙΚΗΣ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ =μ ετα φ ρα εις : τπο κ. α - 0 Κ Ο Μ Η Σ Κ Ώ Σ Τ ΙΑ =Μ Υ Ο Ι Σ Τ Ο Ρ Η Μ Α ΥΠΕΡΟΧΟΥ ΠΛΟ Κ Η Σ = Ο Ο ( Εκ τοΰ προηγουμένου) Ε κείνην τήν στιγμήν έκτύπησε τό κου δούνι τοΰ τηλεφώνου. Ή τ ο ή Σαρλύτα Γκρέ# τής όποιας ή φωνή έφθανε πολύ οργισμένη εις τά ώτα του. ^ Αρχίζω νά είπ ε η Σαρλότα γραμμής. νομίζω άπύ τό οτι ετρελάθ>)κ«ς άλλο ακρον τής Γ ιατί έπιασες τούς δυό αυτούς μπεμπέ δες» Ε π ρεπ ε να μέ συμβουλευθής πρώτα. Έ γεινες κυριολεκτικώ ς γελοίος μέ αύτό ποϋ έκανες. Μήν βιάζεσαι τόσον πολύ Σαρλότα άπήντησεν ήσύχως ό ντετεκ τίβ. Ό ταν μάθης τά καθέκαστα θ ά ίδής ποιός άπό τούς δυό μας έχει δίκαιον. Ό Πασκάλ σχεδόν όμολογετ τήν ένοχήν του. Δέν ξέρ εις τί σοΰ γίνεται. Π ερίμενέ με θά φθάσω έκ έΐ μετά είκοσι λεπτά. Κράτησε Δέ μάς λέτεδά νάξεύρωμε καί μείς τήν Ελσην κβντά συυ έω ς δτου έλ θ φ. "Αν γιά ποιά αιτία χαρίζει ή κυρά στό παιδί τήν άφίσχις νά φύγη δπω ς έχεις υπ οθέτω τό σπίτι. σκοπόν νά κάμ ης δέν τό έχει τίπ οτα νά Καλύτερα νά σάς τό π ή ή ίδια ή κουμπάρα άπό δώ άπαντά ό Συμβολαιο σου γράφος μέ ελαφρό χαμόγελον στά χείλη Τήν τελευταίαν στιγμήν ποΰ τό φύλλο έ του: «Πές του τα εσύ κερά. - κουμπάρα π εφ τε στο π ιεστήριο πρός τυπογραφικήν ευ καλό εινε νάν τά ξέρη καί ό μάρτυρας κολίαν... άφηρέβ-η λάθρα ύπό τοϋ βοηθοϋ ποΰ θά ύπογράψτρ τής λέγει ό Συμβο π ιεστοΰ ό στίχος :.ν ο ι ώ θ ω λ α χ τά ρ ες κ α ί κ α λαιογράφος. η μ ο ύ ς.. Κ αί πολύ φυσικά... : πβΰ ν ο ιώ θ ε ι Σηκώθηκε αύτή τότε πλησίασε περισ άπο π οιητικές λαχτάρες καί καημούς ένας βο σότερο στό τραπέζι άκούμπησε καί μέ τά η θός πιεστού ποϋ πήγε νά * σ φ ίξ Ώ* τή σελί δύο της τά χέρια έπάνω. Ξερόβηξε ξερο δα του περικόπτων ένα ολόκληρο στίχο! κατάπιε κοκκίνισε οπωσδήποτε ίδρωσε 9 Κ ω στή ς Π α λ α μ ΐς άπεκάλεσε κάποτε αυτα τά τυπογραφικά λάθη : «τυπογραφικά σκουπίστηκε καί άρχισε: τοεκους>ώματα> 1 ό παιδί αυτο δέν τώχω γενιά" ούτε συμπεθεριά δέν έχομε. Καί έπί τή εύκαιρ(? ενθυμούμενα τό έ ξής σχ«τικόν : Έχει πατέρα; Κάποιος Νεοέλλην π ο ιη τ ή ς έθρ ή λ ει τήν Καί πατέρα έχει καί μάννα. αναχώρηση τής «δ*σποίνης τών λογισμών... Έ σ εΐς δέν έχετε παιδιά; του είς ά τελείω το ν καταρράκτην στίχων γραμμένων «Ις γλώσσαν καί ΰφος ραγκαβικής Εχομε δΰό κορίτσι δέν έχομε. σχολής. Κ αί έτελείω νεν : Μά τότες γιατί χαρίζεις στόν ξένο τό 1Γ» ο ι ο φ θ α λ μ ο ί μ ο ν τ ώ ρ α νη γ ίν ο υ ν τ ί ;!!! _ ^ κ διο ρ θω τή ς τοΰ τυπογραφείου φρο- σπίτι;... νών άλλως έτράβηξε (ΐιά γραμμή στά τρία θαυμαστικά καί άφησε μόνον τό ερ ω τη μ α τι κόν προσθέσας τάς δύο αθώ ας λέξεις : «Νά βγούν* τα θαυμαστικά εννοείται. Ό σκληροτράχηλος δμως καί θηρ ιώ δ ης τυπογράφος έβγαλε μαζύ μέ τά δύο θαυ μαστικά και τά.. δύβ μάτια τοΰ δυστυχισμέ νου ποιητοϋ καί παρέδωσε είς τήν άθανασίαν τό τέλος τοΰ ποιήματος ώ ς εξής : Θ α υ μ ά ο ιο ν Α σ τ υ ν ο μ ικ ό ν Μ υ θ ισ τ ό ρ η μ α = Μ ετά φ ρ α ο ις : Μ Ε Ν Τ Ο Ρ Ο Σ =... Κοντά στό Τοαπέ ι τοΰ 2υμβολαιογράφου κάθονται τρία πρόσωπα- ενας γέρως χωρικός ή γρηά του καί ενα καλοδεμέν παληκάρι χωρικός κι αύτός. Ό γέρως έχει μεγάλα γαλανά μάτια γεμάτα άπό άγνοιαν όλων τών πραγμά των ποΰ εύρίσκονται έξω άπό τα σύνο ρα τοΰ χωραφιού του. 'ίΐ γυναίκα του εί ναι συνηθισμένος τύπος γραίας χωρικής: ηλιοκαμένη λιπόσαρκος καί πονηρομματοΰσα. Κ Α ΙΡ 9 Η Ζ ω ή 1 Μ ιά φ λ όγ α ά ν ά β ει σ τό κ ο ρ μ ί σου π α λ μ ο ύ ς α ν ε ίπ ω τ ο υ ς π α λ μ ο ύ ς π λ η μ μ ύ ρ ισ ε ή κ α ρ δ ιά σ ον Μ αγνήτη ς ή μ α τ ιά σ ο ν κ α ι σ κ λ α β ω μ έν ο ν μ ε κ ρ α τ ε ί. Μ αζύ ν ο ιώ θ ω λ α χ τά ρ ες κ α ί κ α η μ ο ύ ς... μίαν σκοτω θη. Π έντε λεπτά άργότερον ένας άστυφύλα* ειδοποίησε τόν Ολάφ δτι ό δικηγόρος Παΰλο> Σοΰγδεν έπιθυμοϋσε νά τόν ίδή. Ε ίμ α ι ό δικηγόρος τοΰ Έ ν ό χ Λόδλοου ετπεν ό Παϋλος Σοΰγδεν άφοΰ έσφιγξε τό χέρι τοΰ Ά στυνομικοΰ. Έ μ α θ α τά δυσάρε στα νέα πρό ολίγων μόλις λεπτώ ν καί έσπευσα άμέσω ς. Έ χ ω λόγουςνά πιστεύω δτι ό φάκελλος αύτός θά μας δια φ ώ τιση άρκετά είς τό ζήτημα τοΰ θανάτου τοΰ πελάτου μου. Καί έβγαλε άπό τήν τσέπην του ένα ογκώδη φάκελλον τόν όποιον παρέδωσεν είς τόν Ό λάφ. Έ π ί τή ς όπισθία ς πλευράς τοΰ φακέλ- \ον είχ ε γραφή τό έξής : Ό φάκελλος ούτος νπρέπει νά μείνησφραγισμένος είς τάς χ εΐρ α ς τοΰ δικη γόρου μου Παύλου Σοΰγδεν. Έ ά ν δμως δολοφονηθώ ή άποθάνω άπό άλλον θ ά νατον μυστηριώ δη ό Κ ύριος Σοΰγδεν νά ιόν παραδώση πάντοτε σφραγισμένον είς τόν διευθυντήν τοϋ ντετεκτιβικοΰ γραφείου τή ς Π ιτλά ν δη ςκ ο ν Ολάφ Λάρσεν ό όποιος θά τόν άνοιξη έπί παρου σία μαρτύρων καί θ ά άναγνώση τό πε ριεχόμενόν του. Ό Ό λά φ έκάλεσε π έντί άστυφύλακας καί παρουσία αύτών καί τοϋ δικηγόρου ήνοιξε τόν φάκελλον. Ε ν τό ς αύτοϋ ύπήρχον διάφορα συμβόλαια πιστοποιητικά καθώ ς καί μία έπιστολη επί τής οποίας ό Ό λά φ άνέγνωσε μεγαλοφώνως τά ε ξ ή ς : Ό υπογεγρα μμένοςέ νόχ Λοδλοου κά τοικος τής πόλεω ς Π ίτλανδ υγιής τόν νοΰν καί τό σώμα καί διατρέχω ν τόν κίνδυνον νά άποθάνω βίαιον θάνατον μετα χειρ ίζομα ι τό μέσον τοΰτο διά νά υπερασπίσω τόν έαυτόν μου έναντίον τοΰ μόνσυ μου έχθροΰ ό όποιος προ σπαθεί νά μέ ίξοντώ ση. 'Ο ρκίζομαι δτι ό Π έτρος Τ ού τλ κάτοικος τή ς πό λεως ταυτης μέ ήπείλησε πολλάκις δτι θ ά μέ φονευση. Λ έγει δτι ή μώβ ντουπλικάτα τοΰ γραμματοσήμου τώ ν τεσ σάρων πεννών τοϋ 'Αγίου Μ αυρίκιου τοΰ 1 8 6 6 τήν όποιαν έχω είς τήν συλλογήν μου έκλάπη άπό τήν ίδικήντου συλλογήν καί μέ ήπείλησεν έπανειλήμμένω ς δτι έάν δέν τοΰ τήν επισ τρ έφ ω θ ά άναγκαβ&ή νά μ ετα χειρ ισ θή τήν βίαν. ( Ακολουθεί) γιά τήν ψυχή μας στό παιδί τοΰ γείτονα». «Καλά λές γυναίκα μοΰ λέει. Ετσι νά κάμωμε θά μάζωξη τή φαμελλιά του μέ σα^ βάχη κι αύτός μιά μέρα δικό τον σπίτι καί θά μάς συχωρνάη». Αύτό είναι γκρ... γκρ... μέ κάνατε καί τό είπα». Ξεροκατάπιε πάλι σφούγγισε τόν ίδρώτά της καί ξανακάθησε στή θέσι της. Δ. Γ Ρ. Κ Α Μ Π Ο Υ Ρ Ο Γ Λ Ο Υ Σ Τό καλοκαίρι τοΰ 1850 ενας Ρώ3-3θς άρχοντας ό κόμης Κώστια Πέτροβιτς A sμινώφ είχϊ τό μεγάλο δοστύ/γμα νά χάση ξαφνικά τή γυναίκα του ποΰ ήταν κατά δώ δεκα χρόνια νεωτέρα tou. Αυτή ή φρικτή καί απρόσμενη απώλεια τόν ερριψε ak μιά δεινή άπελπισία καί μερικούς μήνες μετά τόν Θάνατό της γορέοοντας νά ξεφάγη λίγο άπό τή βίθειά λύπη με τής ποικιλίες ένός μακρυνοΰ ταςειδιοΰδ κόμης έγκατελειψε μέ τήν άπόφασι νά μή ξαναγορίση πειά ποτέ τά όποστατικά τοο ποΰ ήτανε κοντά στή Μόσχα καίσονοδεοόμενος άπό τά δύο δίδομα παιδιά τοο ηλικίας δέκα χρόνωνάπό εναν γέροντα ίερεα ποΰ τούς έχρησίμεαε γιά οικονόμος καί εναν πιστό δοΰλο όνομαζόμενον Ίοάν έπήγε στήν Οδησσό κι άπ έ/.εϊ έπιβιβάσθηκε σ ενα έμπορικό βαπόρι ποΰ 0ά ξεκινοΰσε γιά τή Μαρτινίκα "Οταν αποβιβάσθηκε στό Σαίν-Πιέρ δ κόμης Κώστια κατοίκησε σ Ινα σπίτι "-ών περιχώρων. 'Η βαθειά έρημιά δμως στήν όποία τραβήχτηκε δεν τοΰ Ιφερε δπως περίμενε κα νένα ξελάφρωμα στούς καομούς τοο. Δεν τοδ έφτανε ποΰ άφισε τήν πατρίδα τοο θά ήθελε αν ήτο δονατόν ν άλλάςη καί πλανή τη! Καί όλοενα έγρίνιαζε πώς δποο καί αν Ιπήγαη/ε παντοΰ ή φύσις ήτανε ή ϊ'ια καί μονότονη. Κατοικούσε τώρα κι ενα χρόνο στή Μαρ τινίκα δταν δ κίτρινος πορετός του πήρε τό ενα άπΰ τά παιδιά τοο. Καί μία αντε νέργεια παράξενη τής δονατής τοο ιδιοσογκρασίας εγινε τότε άκριβώς μέσα τοο καί ή βαθειά τοο μελαγχολία σόύστηκε παραχωρήσασα τή θέσι της σε μιά πικρή καί σαρκαστική εοθομία ποΰ έπήγαινε καλλίτε ρα στά φοσικά τοο. Έ ν τούτοις ή παράξενη αοτή καλλιτέρεοσή τοο δέν έφτανε σέ σημείο ωστε νά τοΰ έπαν/φερη τής επιτυχίες ποΰ είχε άλ λοτε στό έμπόριο τής ζωής. 'Η λύπη είχε ρίξει μέσα τοο ενα σπό ρο μισανθρωπίας ποΰ δέν έδοσκολεύετο κα θόλου νά τόν Ικφράζη συχνά' ή φωνή του ειχε χάσει πειά τής χαϊδευτικές της νότες καί είχε γίνει τραχεία καί σαρκαστική' ή χειρονομίες του έγιναν βαρειές κι άπότομες καί τόχαμόγελό του πικρό καί περιφρβνητικό. Μερικές στιγμές όλάκαιρη ή υπαρξί του έδειχνε μιά έντεταμενη θέληση που τυραννισμίνη άπό τής μεγάλες δυστυχίες έ'περνε βαθειά άνάσα γιά νά άντεκδικηθ^ έπάνω στούς άνθρώποος γιά δσα έπέφερε... Καί τόσο τρομερά έφέρετο συχνά σε δσοος τόν έτριγύριζαν ποΰ θά έλεγε κανείς οτι ητι. μάλλον Ινας πολιτισμένος διάβολος δ κό μης Κώστια. Ά φοΰ λοιπόν έμεινε τρία ολόκληρα χρό νια κάτω άπό τόν ουρανό τών τροπικών άρχισε νά έπιθυμή καί νά νοσταλγή πάλι τή γηραιά Ευρώπη δέν έπέρασε δέ πολ^υ διά στημα δταν μιά ώραία ημέρα άπεβιβάζετο στήν προκυμαία τής Αισσαβώνος. Διέσχισε κατόπιν τήν Πορτογαλλία την Ισπανία την μεσημβρινή Γαλλία καί τήν Ελβετία. "Ο ταν έφτασε στή Βασιλεία έμαθε πώς πολύ κοντά στής δχτες τοΰ Ρήνου μεταξύ τοΰ Κομπλέντζ καί Μπόνν μεσα σ ένα περι βάλλον άρκετάέρημικόν καί άπομακροσμένο εύρίσκετο πρός. πώλησιν ενα έρειπωμενο σχεδόν παλάτι. Έπήγε τότε κ έπεσκέφθη τό μέρος αύτό καί άγόρασετά αρχαία έκεΐ- νατείχηκαί τά υποστατικά ποΰ τά περιτριγύ ριζαν σέ μεγάλη άζόσταση. χωρίς νά χάση καιρό σε συζητήσεις γιά τή τιμή ουτε σέ έπισκέψεις λεπτομερείς τών διαφόρων δια μερισμάτων. 'Όταν δέ έκλεισε τήν άγορά έκαμε χωρίς χρονοτριβές μερικές απαραίτη τες έπιδιορθώσεις στή μιά πτέρυγα τού με γάλου κτιρίου τό όποιο άποτελοΰσαν ή παληωμένη έπαολις ποΰ έφερε τό έπιβλητικό δνομα τοΰ Φρουρίου τοΰ Γκέϊρφελς καί άλλα μικροχτίρια καί σταΰλοι καί δεν άργισε νά έγκατασταθή υποσχόμενος στόν ε αυτό του νά περάση έκεί τό υπόλοιπον τών ήμερών του σέ μιά έξοριστική αποχώρηση έρημίας καί μελέτης. Ό κόμης Κώστια είχεν αποκτήσει άπό τή φύση ενα πνεύμα δυνατό καί Ενεργητι κό ποΰ τό άνέπτυξε με τής σπουδές του. Ε ίχε δέ προσκολληθή μέ πάθος στάς ίστορικάς έρεύνας. Γενικώς ό σχολαστικισμός ήταν στά μά τια του τό αμάρτημα τό δλιγώτερο σογχωρούμενο καί αύτοΰ βασιζόμενος έκοροΐδευε τούς γυρεύοντας δήθεν τήν αρχήν τών πραγ μάτων: «Σάν νά είχαν τάχα ελεγε τά πράγματαάρχή καί σάν νά μποροΰσενά άναμετρηθή τό άπειρο!» ^ύτόδέν τόν ήμπόδιζε δμως νά δαπανά καί 6 ϊδιος πολλή λογι κή γιά νά δείξη δτι στερείται τοιαύτης κάθε άνθρωπος. Μέλος τής 'Ιστορικής καί Αρχαιοδίφου Εταιρίας τής Μόσχας είχε δημοσιεύσει άλλοτε ένδιαφερούσας έκθέσεις περί τών έπρομηθεύατε ενα νεαρό νυχτοποΰλι πού νά είμπορή νά μείνη δύο ή καί τρία χρό νια σε μιάν άπαισία φυλακή χωρίς νά πεθάνη άπό τή στεναχώρια καί τήν πλήξι. θέλω νά μέ καταλάβετε καλά" μοΰ χρειά ζεται ενας γραμματεύς ό όποιος νά μή πε ριορίζεται είς τό νά θαυμάζη τό ώραίό του χέρι άλλά νά γνωρίζη νά γράφη Γαλλικά λίγο καλλίτερα άπό μένα. θά τόν ήθελα ένα πεπειραμένο φιλόλογο καί Ελληνιστήν τής πρώτης δυνάμεως εναν άπό τούς ανθρώπους έκείνους πού σοναντ^ κανείς συχνά στό Πα ρίσι γεννημένους γιά ν άνεβοον στήν Ιδρα τής ακαδημίας καί τούς οποίους τό άλυσσόδεμα τών δυσκολιών τής ζωής ρίχνει σε άλλον άδοξο δρόμο. Έάν έπιτύχετε νά μοϋ άνακαλύψετε αύ τό τό πολύτιμον άτομο θά τοϋ έξασφαλίσφ τό καλλίτερο διαμέρισμα τού μεγάρου μου καί θά τοϋ δίδω δώδεκα χιλιάδες φράγκα εισόδημα. Μέ πολλή στενοχώρια θά δεχό μουν φυσικά εναν ήλίθιο. "Οσο γιά τόν χα ρακτήρα δέν όμιλώ διόλου' θά λάβη τήν καλωσύνη νά ε χ η τόν χ α ρ α κ τ ή ρ α π ο ύ μ ο ϋ χ ρ ε ιά ζ ε τ α ι». Ό Κ. Λερέν ήταν συνδεδεμένος με Ινα νέον άπό τή Αωρραίνη όνομαζόμενον Ζιλμπέρ Σαβίλ έπιστή^ονα μεγάλης άξίας δ όποιος άπό πολλά χρόνια είχε άφίσει τό Νανσύ καί πήγε νάορη τήν τύχη του στό Παρίσι. Στήν ηλικία τών είκοσιεπτά έτών είχε παρουσιάσει σ ένα διαγωνισμό πού προ κήρυξε ή Ακαδημία τών έπιγραφών μιά ϊ λθεσι περί τής Τυρρηνικής γλώσσης ή ό Σλαοϊκών αρχαιοτήτων καί μερικών άμφιβόλων κεφαλαίων τής ιστορίας τής Κάτω ποια έβραβεύθη καί άνεγνωρίσθη άπό δλους Αύτοκρατορίας. Μόλις έγκατεστάβη λοιπόν τούς μεγάλους εταίρους ώς ενα άριστούρστό Γκέϊρφελς έφρόντισε νά συστήση πάλι τημ-α τη βιβλιοθήκη του άπό τήν όποία δέν είχε Ό νεαρός δμως έπιστήμων δεν είχε τύ πάρει παρά όλίγους τόμους ώς τή Μαρ χη καί τά πρώτα τοο βήματα δέν πήγαιναν τινίκα. διόλου καλά. Έ δω σε διαταγή νά του στείλοον άπ τή 'Η ψυχή του ή :αν άληθινά παράξενη. "Ο Μόσχα τά περισσότερα βιβχΐα ποΰ είχε άταν υφίστατο καμμιάν άποτυχία ή στενα φισμένα έκεί καί παρήγγειλε πολλούς τό χώρια άφινε γιά μερικές ώρες τίς συνιθιμους σέ διαφόρους βιβλιοπώλας τής Γερμα νίας. "Οταν τό «σαράι» τοο (αύτή ήταν ή σμένες του ασχολίες κι έπήγαινε κι έκο λέξις το») έπλούτισε καί σχεδόν έτελειοποι- βε άγριβλούλουδα στά περίχωρα τών Παριήθη ό κόμης τό έρριξε στή αελέτη καί ιδι σίων αύτό δε ήταν αρκετό γιά νά τόν κά αιτέρως στήν άγαπητή τοο Βυζαντινή ιστο νη νά τά λησμονήσω δλα. ρία άπό τήν όποιαν είχε τήν εξαιρετική ευ "Οταν έδιάβασε τό γράμμα τοϋ κυρίου τυχία νά κατέχη τήν έκδοσι τοΰ Αούβροο σέ τριά\τα Ιξη τόμους καί τοΰ ήρθε έτσι ή Αεμινώρ δ δόκτωρ Αερέν έπήγε κατ ευ μεγαλοπρεπής έμπνεοσις νά συγγράψη πλή θείαν στόν Ζιλμπέρ τοϋ βιογράφησε τόν Κόρη τήν ιστορία τής Βυζαντινής Αύτοκρατο- μητα Κώστια τέτοιον δπως αί αναμνήσεις κρατορίας άπό τόν Μέγαν Κωνσταντίνο- του λίγο μάκρυνες κι αύτές τοϋ τόν παμέχρι τής πτώσεως τής Κωνσταντινου OlGTOtVXV Χ ϊ ΐ TOV SOO l^ O J A S J'SS fto'.v a jc o πόλεως. φασίσει νά ζυγίση μέ μεγάλη ακρίβεια τά όέκοριεύθη δέ τόσο πολύ άπό τό μεγαλεπέρ καί τά κατά. Αλλά μόλις είχε άφίσει πίβουλο αύτό σχέδιο ώστε ξεχνούσε σχεδόν νά τρώγη' άλλά δσο προχωροΰσε στής ιστο τόν νεαρό τοο φίλο : Μ δλα ταΰτα έλρικές άνασκαφές τής βιβλιοθήκης τοο τόσο πίζω δτι θά τό άρνηθή έλεγε καθ έαυτόν καί έτρόμαζε με τήν άπεραντη έπιχείρισι θά ήτ*ν άλήθεια δ Ζιλμπέρ ενα πολύ ποΰ άνέλαβε νά έκτελέση ώς ποϋ α.σθάνθη- μεγάλο δώρο γι αύτόν τόν άγριοεύπατρίκε τήν ανάγκη νά προμηθεΰθή εναν έργαδη! Από τό πολύ Μοσχοδιτικό του πρό τικό κι έξυπνο βοηθό είς τόν οποίο νά μπορή ν άναθέση ενα μέρος άπό τό βαρύ σωπο. δεν θυμούμαι ίτειά παρά ενα ζευγάρι πυκνών πυλύ πυκνών κι άγριεμένων φρυτατο έργον τοο διών τών πειό άγερώχων φρυδιών ποϋ ύπήρξχν ποτέ καί ϊσως αύτό νά είναι τό μόνο ποϋ θυμούμαι από τά χαρακτηριστι έργαλειο που τοΰ έχρ κά του. Υπάρχουν αλήθεια άνθρωποι ποΰπηοθύνθη σε μια τοο παλιά γνωριμία στό εινε δλόκληροι άπό... φρύδια. Τί άντίπαρίσι τόν δόκτορα Λερέν. «Τώρα καί τρία σχεδόν χρόνια τοϋ έ θεση μέ τόν άγαπητό μας Ζιλμπέρ. γ ρα φ ε κατοικώ μιά άληθινή γλαυκοφω( Ακολουθεί) ληά καί θά σάς ήμουν ΰπόχρεως άν μοΰ 3

. ΑΙΑ Μ Ε Ι Ο Υ M AN TEQ N Κ ΑΙ Μ Α Γ 1 Ζ 2 Ω Ν Ϊ 5 Δ. Γ Ρ. Κ Α Μ Π Ο Υ Ρ Ο Γ Α.Ο Υ = = π ρ α κ τ ο ρ ε ιο ν ΠΡΟΣ ΤΟ ΑΓΝΩΣΤΟΝ Προτού προχωρήσο^μεν είς τά... Φλω ρεντινά μυστήρια άνοίγωμεν μίαν παρένθεσιν: Πρόκειται διά τήν διδασκάλισσαν τής κ Φλωρεντίας ή ίέποία κατά νεωτέρας πληροφορίας μας δέν ήτο Ευρωπαία άλλά Τούρκισσα χαρτομανής ήγου\ χανούμισσα. Αυτή προείπεν εις τήν Φλωρεντίαν τό μέλλον της προτού τήν μάθη νέ προλέγω τών άλλων τό μέλλον. Κατά τάς ιδίας πάντοτε πληροφορίας ή Φλωρεντία προτού νυμφευθή τόν Πελοποννήσιον σύζυγον της αγαπούσε κάποιον άλλον τόν όποιον «καθώς είπαν τά χαρτιά» τήί χανούμισσας δεν ήταν τυχερό νά πάρη. Π ρ ο ίκ α Ί) κ λ η ρ ο ν ο μ ιά ; Καί τώρα αρχίζει ή ιέρεια τού φλυντζανιού καί τών τραπουλοχάρτων : Μεγάλες πίκρες παιδί μου μεγάλα βάσανα εχεις τραβήξει καί πολλά φαρμάκια εχεις καταπιεί! Σύμφωνος καθώς ά'λλως τε συμβαίνει καί εις τά 99 ο)ο τών ανθρώπων. Πάοα -κάτω. Μά κάποια μεγάλη τύχη περιμένεις κάποιο θησαυρόν αναπάντεχο^όνειρεύευσαι έτσι; Θές κληρονομιά είναι θές προίκα πέστηνε μ5 εννοείς; Π ώ ς &ά λυϋ?} τό... σ τεφ ά ν ι επαιςαν πολυ καλά οί κ. κ. Δεστούνηο Κ οντογιαννηςροντίρης ή Κα Κούλα Ζερβού κλπ. ' Δ ια β ο λ ό π α ιδ ο τοΰ Σακελλαρίδη άρχισε πάλι 2 α θριαμβευτική σειρά παραστάascov στον «Απόλλωνα». ~~ 0 κ Μηλιάδης ό θιασάρχης τοΰ «Ά π ό λ λ ω ν ο ς * πρόκειται τίς Ά π άκρηες νάάναβιβ α σ μ ι α ν ε α επ ιθεώ ρη σι τόσο πρωτότυπη που θα χαλαση κόσμο. Μεγάλη μυστικότης επικρ α τεί δμως α κόμη στύ δνομα τοΰ συγγραφέως της καί στας σκηνας της. υπέροχο «Φ υ ν τ α ν ά κ ι» τ 0 κ. Π. Χορν έδόθη πάλι στό θέατρο Κ υ β έλ η ς μέ πολλην επιτυχία Ε ΐν ε ενα διαμάντι τοϋ Ελληνικού Θέατρου τό έργοαύτό πού άσφαλως δεν εχει τ<^ τα ίρ ι του. C. Baudelaire Καί τώρα τί θά γίνη κυρία Φλωρεντια; Χμ! Σά δύσκολα τά πράμματα. Α ΓΓριπει ν αβτε ποίντα μεθυσιιένοι Έ κούσε λοιπόν; δταν ξαναρθής νά φέρης μιά πήχυ χασέ νάν τόν κόψης στά τρία καί νά κει εγκειται to παν: άλλο δέν υ ^ ά ο α ζη. οιπλώσης στό κάθε κομμάτι ένα εΐκβσα- τημα δια να μήν αισθανόσαστε τό τοοαε ρο το5 χρονου βάρος ποϋ συντρίβει τού; ράκι κατάλαβες; ωμου και σας σκύβει πρός τήν γη πρέ Μ άλιστα... δταν ξαναρθώ. ώκαταπαΰστως. _ Ναί. Λοιπόν αύτές τις τρεις λουρίδες πΐί να Αλλά μέ τί; Μέ κρασί μέ ποίησι μ dθάν τις μ ελ ετ ή σ ω έγώ καί θάν τις ρίξω στήν έκκλησιά στά σκαλοπάτια. Έ κ εΐ θάν ρ τη. ο π ω ; θέλετε. Μά μεθάτε. νι αν κάποτε στά σκαλοπάτια παλα... 5Αλλά τί νά εννοήσω ό αφελής; Ού- τις βρούνε χριστιανοί πού θά μπαίνουν στήν τιου. στην πράσινη ϊν ό ; χαντακιού χλόη έκκλησιά καί σίγουρα θά σκύψουνε νάν τις δεμία γραία θεία μού επιφυλάσσει εκπλή ^Λ ιβ ρ '1 την καμαρή σας ξυπνάτε μισυκώσουνε καί θάν τις λύσουνε άλήθεια' ξεις με τή διαθήκη της καί πολύ περισ σομεθυβμενοι η κ εντελώς πιά ξεμέθυ Ά λή )εια. σότερον ούδεμια πολύφερνος Ίουλιέττα Ε τοτενες θά λυθή καί τό στεφάνι στοι ρωτήστε τον άνεμο τό κύμα τό ά μέ ενοχλεί οΰτε καθ: υπνους. 'Ώστε.. στρο το ρωλογι τό πουλί τό κάθ«τι ποϋ σου μονομιάς! Τ ό έ κ α τ ο μ ύ ρ ιο!!! Μωρ τί λές;! έκανα σάν νά έθαύμαζα. φεύγει το καθε τι ποΰ τραγουδάει ρω --στέ ανάγκη υπομονής. Ανάγκην δμως τήστε τι ωρα εινε κι ό άνεμος τό κΰμα Νά σέ χορώ! καί νά μπερδέψωμε λιγάκι τά πράγματα. το άστρο το ρωλογι τό πουλί θά σάς άο ι α ρ ρ ώ σ τ ιε ς κ α ϊ τ ό τ σ ιγ α ρ ά κ ι Βέβαια κυρά Φλωρεντία κάτι περι ποκριθουν: «Είνε ώρα νά μεθύσετε! διά μένω. Είναι μία.... Τό λοιπόν έπειτα πέντε σπαθί δέλα να μην ε ισάστε μαρτυρικοί σκλάβοι τοϋ Δέ στώπα γώ; μπαστούνι... πρωινό δρόμο θά πάρης χρόνου μεθύσατε μεθάτε άκαταπαΰστως! Βέβαια. Μιά δχι πολύ 'ψηλή... βραδυνό δρόμο θά πάρης μεγάλο ταξεΐδι' Με κρ«σι με ποίησι ή μ ' όρετή δπως θέ Οΰ'τε κοντή έ ; *ί τε». θά κάμης. Δε μοϋ λές. πάς στρατιώτης; "Οχι δχι! Οχι πήγα κ ήρθα. ι. ο ι*. Μέτρια τό λοιπόν. Ας είναι δέν έχει σκεση. Δύο κούπα Ακριβώς! οχτώ καρό ντάμα σπα9ί.... χμ! χμ! άρ- ΟΙ -ΕΝΟΙ ΠΟΙΗΤΉ Τό όποιον έ'χει έ'να.... ρώστεια.... άστένειες.... πρόσεχε. Χμ! Ώ ς οκτακόσιες τά λένε. T P S S έσεΐς ή νεολαία... μέ ρέγουλο!... δέν Ιί κυρία Φλωρεντία αστράφτει. Κύριος οίδε τί «έ'να» ήθελε νά πή. Αλλά είν άνάγκη γιά περισσότερα έ ; "Εσφαξαν τρεις παιδούλες μόλις άμουσε τις «οκτακόσιες» τό «ενα» Οχι δχι».υρά Φλωρεντία αρκεί. νά ίδοΰν τί ειχεν ή καρδιά των έγεινε... έκατομμύριον :. & Και πρίν προφθάση νά ξαναρχίση σηκώ * * Οχι δχι. Ακούσε μένα πού σού λέω. νομαι: Ενα είναι ντάμα κούπα δεξιά άτ τήν Η πρώτη καρδια ηταν γεμάτη εύτυχία Καί σάς ευχαριστώ θά κάνω δπως άλλη άσσος καρό μ' εννοείς; Άσσος καρό και παντοΰ οπου χΰθη/ε τό αίμα της - < ' (X ενα εινα» os γίνεται! τρία φίδια σφύριζαν τρία χρόνια. μούπες κι' έδώ είμαστε πάλι. Αντίο. * "Ο που. Κι έν ψ μάς έχαιρετοΰσε μέ άτελείωτην. μ π λέχ τη κα! * Α Άφοϋ δέ γίνεται άλληώς ενα είναι δχι πολυλογίαν καί μέ ρεβερέντσες (τό εκατομ Ή δεύτερη ήταν γεμάτη καλωσύνη λιγότερο. Υπομονή! Καί ή κυρία Φλωοεν- μύριο τό σκασμένο!) βρεθήκαμε καί πάλι καί παντοΰ δπου χύθηκε τό αίμα της τία εξακολουθεί: εις τήν αύλή δπου έβρεχε άκόμη καί δπου τρία αρνάκια βόσκησαν τρία χρόνια. Τό λοιπόν ντάμα κούπα δεξιά κοντή ό σύζυγος περιποιητικώτατος καί αύτός έν* * * σπαθάτη^ καστανομμάτα ή λεγάμενη φάν νούσε «νά μάς φιλέψη ένα τσιγαράκι». Η τρίτη ηταν γεμάτη δυστυχία τες σπαθί αριστερά τό όποιον τοϋ λόγου σου μέ τό δίχως άλλο. Μά... άπό κάτου ράτ ί έπ η κ ολ ού ϋ 'η σ ε &ά τό μ άΰ ω μ ε και παντοΰ δπβυ χύθηκε τό αίμα τ η ς σ τό έ ρ χ ό μ εν ο φ ύλλο. γας μπαστούνι άσκημο πράμμα-!.. τρεις αρχάγγελοι άγρύπνησαν τρία χρόνια Δηλαδη μπαστούνια τό συνοικέσιο; Μ. Μ Ε Τ Ε Ρ Λ ΙΓ Κ 0 ΝΙΓΙΩΤΑΠ/ΗΣ Μβτάφρασις _ Ζ. Λ. Π Α Π Α Ν Τ Ω Ν ΙΟ Υ 4 Μ Ε Θ ^ Τ Ε. Ο λα τ ά β ά σ α ν α έν ός φ τ ω χ ο ϋ τ ά ε χ ε ι ό φ ιλ ά ρ γ ν ρ ο ς μ όν ον π ο ϋ δ έν δ α ν είζ ετ α ι. Δ: Γ ρ. κ. -- Π Ρ Ο Σ Ω Π Α - Όχιαδερφέ. Δυσκολίες εμπόδια νά.! Δίπλα σου εφτά κούπα τρίο καρό καί κά ποια ά'λλη σού πέφτει δέ μού λές έχεις δώσει λόγο πουθενά; δηλαδή πουθενά αλλού εννοώ!. Τ τής απαντήσω; Οΰτε έκατομύριο ςερω ουτε λόγο έδωσα οΰτε τό διάολο νά δώ οΰτε τό σταυρό μου νά κάνω. Ά λ λά μιά καί μπήκα στό χορό θά χορέψω τί νά γίνη; Χμ! βέβαια κάποτε πάει καιρός. ~ ^ s στ*πα γ ώ! τό στεφάνι σου είναι μποδισμένο! Μπλέχτηκες! Αύτό μάλιστα ήταν άλάθεια. Είχα μπλε χτεί^στό λαβύρινθο τής κυρίας Φλωρεν τίας δμως. Η ΤΡΥΓΩΝ Μ Ο Ν Ο Π ΡΑ Κ ΤΗ Κ Ω Μ Ω Δ ΙΑ Ή «Φαύστα» έξα κολου»εί νά συγκεν <Π ίκ ρ ες β ά σ α ν α φ α ρ μ ά κ ια».μ έ τ ά 9 9 ο )ο τώ ν ά ν & ρ ώ π ω ν. Π ρ ο ίκ α ή κλητρώνη πολΰν κόσμον στό «Β α σ ιλ ε ώ ν. παί 0ν μ \ά ~ Η YSaCa ΰεία κ α ι ή π ο λ ύ φ ερ ν ο ς Ί ο υ λ ιέ τ τ α. Ο ΰτε καϋ " ϋ π ν ο υ ς. Ψ η λ ή κ ον τή κ α ί μ έ τ ρ ια. «Ώ ς ό χ τ α κ ό α ιες τϊς λ έν ε». Ν τ ά μ α κ α ϊ ά α σ ο ς = έ'ν α ζόμενη ολονέν καί καλλίτερα άπό δλον τόν θίασον τής Μαρίκας Κοτοπούλη. έ κ α τ ο μ μ ύ ρ ιο ν. Τ ο ϋ λόγου σ ου μ έ τό δ ίχ ω ς ά λ λ ο Ρ ή γ α ς π α σ τ ο ϋ ν ι π ά ε ι τό σ υ ^ vrt Αάσκαρη - Ά ργυροπούλου ώ ς ν ο ικ έσ ιο. Ο ντε τό δ ιά ο λ ο ο ΰ τ ε τό σ τ α υ ρ ό μ ου. Μ π λ έ χ τ η κ ε ς! Μ ιά π ή χ υ Λυγουστα Ε λ έ ν η έ /.ei πολύ καλάς σ-τιγμάς. σ τα τ ρ ία. Τ α ε ίκ ο σ α ρ ά κ ια. Ο ί Χ ρ ισ τ ια ν ο ί & άν τις λ ύ σ ου ν ε. Ν ά σέ χ α ρ ώ! Ε δο θη ύπό τοΰ θιάσου Ωδείου επ ιμ ε Π ρ ό σ ε χ ε ε σ ε ί ς ή ν ε ο λ α ία! Α ρ κ εί ά ρ κ ε ΐ. Ο ί Ρ εβ ερ έν τ σ ες... έ ν ε κ α τό ε κ α λ ε ίς του κ. Θ. Οικονόμου στό «Α ημοτιχ'ύν» τ ο μ μ ύ ρ ιο τό σ κ α σ μ έν ο! Μ ά ς έφ ίλ ε ψ ε τ σ ιγ α ρ ά κ ι. Α μ φ ό τ ερ ο ι ό μ ο ϋ κ α ι ο ί τέσ- ο «χατά φ α ν τ α σ ία ν άσ& ενής» του Μ ολιέοου σ α ρ ε ς. Ν α σ η κ ώ ν ετ α ι ή τ ρ ίχ α του ά ν + ρ ώ π ο υ. Μ π α ρ ο ύ τ ι σ α π ο ύ ν ι κ α ϊ ψ α - επι τα> εορ τασμφ τής300)ετηρίδος άπό τοΰ θα νατουτοϋ με-γάλου συγγραφέως καί κωμωδοΰ* ρ ο κ ο λ λ α. Ν α λ υ ω σ ω ν ά ρ έ ψ ω ψ υχή μ ου. Η γ ο υ ν... χ α ν ο ύ μ ισ σ α! Ι ά «ντάνσιγκ» τή ς πρω τευούσης βρίσσκονται στις δόξες τους. Τ ό Κ α π ρ ι ς τ ό Β ε ρ τ ιζ τό Σ ελ'εκτ τό Σ π ά ίν τ ε ρ - πρός Θεον.. μ ή π ω ; βρισκόμαστε στό Π αρίσι μέ αύτήν τήν πληθώραν γαλλο-άγγλνκών κέντρω ν;-συγκεν τρώνουν πολύ κόσμο. Ό χορός τοΰ «Π α ρ ν α σ σ ο ύ» ετοιμ α ζετα ι μέ πολλή ζέση. Έ φ έ τ ο θ ά χορευθοΰν o auτόν όλοι οί νέοι χοροί. Α ύτό οφείλεται στή διοργάνωση τοΰ χοροϋ άπό μονταΐν νέους δ πως π. χ. ό κ. Σ λ τ φ ρ ς κλπ. Τ ό χορό τοΰ <Π α ρ ν α σ σ ο ύ» θά τιμήσω και ή Β ασιλική Ο ι κογένεια. Σ τό «Α ν τ ο χ ο α τ ο ρ ίχ ό ' κά^ε Τ ρ ίτη και Π έμ π τη συγκεντρώνεται εκλεκτό γκρουπ άπό χορεύτριας καί χορευτάς. Τ ό θαυμάσιο αύτό γκρούπ διευθύνουν οί κ. κ. Σαβερντέν και Λ ίμ π ερ τ. Σ η μ ε ι ώ ν ο μ ε μερικά ζεύγη τών καλλίτε ρων χορευτών τοϋ «Α ύ τ ο χ ρ α τ ο ρ ιχ ο ϋ»: Τήν επιβλητική (στυλ Κλεοπάτρας) Δα Κόκκινη τόν δεινόν χορευτήν κ. Σαμψ ών τόν κ. Ό λ ιβ ιερον μέ τήν χαριτωμένην Δα Β ισ β ίκ η τόν κ. Κ λαουδατον μέ τήν κομ-ψήν μνηστήν του Δα Ιναρούσου τόν κ. Μ ιχαηλίδην τάς Δας Μανταδάκη κλπ. κλπ. Ο Μεγάλος χορός τ «ν συγγραφέων καί ίή ς Π ριγκ. Α λ ίκ η ς θά δο&οΰν έφ έτο στό Καπρίς τό όποιον πλουτίζετα ι καί μέ νέαν α ί θουσαν είς τό άλλο του πάτωμα. Ή ε ΐσ ό ο ς διά τόν πρώτον χορόν ώ ρίσ&η έφ έτο είς 75 δραχ. καί διά τόν δεύ τε ρον είς.. 1 0 0! Ε ν ν ο ε ίτ ε δτι ή κονσομα σιόν πού π α ίζει καί ιό νκυρ ιώ τερο ρόλο στας εισπράξεις ε ΐν ε.. άνάλογη είς ύψη τιμώ ν μέ τήν είσοδον... Μόνο ό χορός τώ ν Συντακτώ ν θά δοθΐ) βτά «Ο λ ύ μ π ια» δπως πάντοτε. Κ ύ ρ ιο ς ) Κ υ ρ ία ) ποώτα πρόσωπα τοΰ θιάσου Ο Π ρ ά κ τω ρ ( χαρακτηριστής) 'Ο Γ ρ α μ μ α τ ε ύ ς κωμικός τοΰ θιάσου Μ ία υ π η ρ έ τ ρ ι α. (Θ εω ρούμεθα εύτυχ3ΐς πού π ρ ω τ ο δ η μ ο σ ιε ύ ο μ ε ν τ ο ωραίο καί σπάνιο αύτό σκηνικό έργο τοΰ έκλεκτοΰ μας συνεργάτου πού παίχτηκε μέ έξαιρενική επιτυχία στό «Β ασιλικό Θέατρο» άπό τό θ ία σο τοΰ Ωδείου μας. Συνιστώ μεν θερ μ ά τό έντρέφημα αύτό στούς άγαπητούς μας άναγνώστας). ΣΚ Η Ν Η Π Ρ Ω Τ Η Ό Κ ύ ρ ιο ς χ α ΐ η Κ ν ρ ία τή ή ιστορία νά τελειοιση όριστικώ ς.... Ή κλω στή κόπηκί. Π ά ει πιά. Μήν τοϋ πέρασε ή ιδέα πώς μ άγόρασε; Νά τα μας ο ά!... Ό Κ ύ ρ ιο ί (δυνατά χω ρίς νά κινείται) Κα λά τά κινητά μά τά άκίνητα;... Ή Κ υ ρ ί α Θά βρεθή κάποιος νά μάς τά τα κτοποιήσω.. Ό Κ ύ ρ ιο ς Κ ά π ο ιος!... καί ποιός νά ε ί (Ε ίς τήν τραπεζαρίαν τω ν. Μόλις έτελ είω σε τ πρόγευμα. Ό Κ ύριος φ ορεϊ άκομη τήν π ετσ έτα του καί διαβαζει μέ προσοχήν καί ενδιαφέρον τήν έφημερίδα του κρατών αύτήν όλάνοικτην εχει μισογυρισμένην τήν πλάτην του πρός τήν Κυρίαν του Ή Κυρία ναι αύτός ό κάποιος! Σά νά μοΰ φαίνεται πάλιν πίνει τήν τελευτα ίαν γουλιάν τοΰ καφέ πώς θ άχηβρεθή κ ι δλας!... της καί εύθύς αρχίζει νά πλέκη τήν νταντέλά Κυρία Μ πορεί κ ι αύτό. λα τη ς. Κ ά θ ε λίγο λίγο καμμύει τά μάτια Ό Κ ύ ρ ι ο ς (Σηκοινεται άπό τήν θ έσ ιν του τη«καί βλέπει μέ τρόπον τί κάμνει ό σύ- Ιπισήμω ς) Κυρία!.... ζυγός τη ς. Τοϋ εχει καί αύτή μισογυρισμένη Ή Κυρία Πάλι τά θεα τρ ικά. Λέν είσαι τήν πλάτη τη ς. Ά π ό τόν Κύριον ένώ διαβά γ ι αύτά. Δ ένθά σέ χειροκροτήση κανείς ζ ει καί άπό τήν Κυρίαν ένώ π λέκει ξεφ εύ Ό Κ ύ ρ ιο ς Ε σ έ ν α δμως θά σέ σφ υρίξβυν!.. γουν μερικαί λέξεις σχετικα ί μέ τάς σκέψ εις Ή Κ υ ρ ί α Θά τό ϊδοΰμε αύτό. τω ν.) Ό Κύριοί (κ α θ έαυτόν) Π ίσω μου ο έχω Ό Κ ύ ρ ιο ς (χα σμΐται) Διάβολε. (Χ ώ ν ετα ι πάλιν στήν έφ ημερίδα Α... Αύτό τό αιώ νιο πλέξιμο... Ζωη του.) "Η Κ υ ρ ία (κ α θ έαυτήν) Ας δώσω τίπ ο ν αι* αύτή ώ ς τόσο!... Παντρέψου λέει.. Διαρκής ένόχλησις... Κ α ί αύτά ιά κυττάγ- στήν οργή. (σκύβει στήν νταντέλλα τη ς). Ό Κ ύ ρ ιο ς (παρατηρεί έ ξαφνα κάτι στήν έ ματα ιιέ ζαρωμένα μάτια... Σάν νά πάαχή φωτοφοβίαν... Τ ί μ ούρθε νάν τή φ ορτω φημερίδα του τό όποιον εύρ ίσκιι πολύ ένδιθ ώ ώ ς τόσο... Γυνα ίκα εΐνα ι αύτή ή μηχα αφέρον. Κ α θ εαυτόν.) Ά! μπράβο! Αύτό είνα ι. (Σ ηκώ νεται ευχα νή πλεκτικής! ;.. Μ ούρχεται νάν τή ς π ετά ξω τήν π ετσέτα μου κατάμουτρα... (Κ ιν εί ριστημένος.) "Α χά χά... (τρ ίβ ει τά χέρια ται μορφάζει καί χώ νετα ι πάλιν στήν έφ η μ ί- του.) Ά μ α θ αρχίσουν αί διαπραγματεύσεις καί ή προσωπική γνωριμία τό τε βλέπομε πώς ρίδα του.) τό ψήνουν τό λαμπριάτικο τό άρνί!... θ ά Ή Κ υ ρ ία (κ α θ έαυτήν) Ή Μ ο ν ταΐν σοϋ δείξοι έγό) τίνος τά κάνουν τά πείσματα. Ε φ η μ ερ ίδ ες... διαρκώς εφημερί Λόγος σου καί λόγβς μου!... (Β η μ α τίζει. δες... κα τήν απλώνει έ τσ ι αντιπαθητικά! Ή Κυρία προσποιείται δτι δέν προσέχει είς «ΠΟΝΟΥ ΑΝΤΙΛΛΑΛΟΙ' Μά τ ί νά διαβάζη μ«τόσην προσήλωσιν;!. αύτόν.) Ζήτημα είνα ι αν θά βαστάξω ώ ς τό τέλ ο ς... Ό Κύριο? (έξακολου&εϊ) Θά πάω. Καί "Ε τσ ι μούρχεται νά τυλίξω καί νάν τοϋ π ε- τώρα μάλ-.στα. Πρίν μοϋ φύγη ό θυμός κατάξω τήν νταντέλλα μου κατάμουτρα... πρίν προλάβη άλ?.ος. Μά... Έ χ ω νά υπο Οτι λεν τά κυπαρίσσια κάθε βράδυ Γ ιά συλλογίσου μία νά είνα ι ή ζω ή καί νά γράψω τό συμβό?.αιον τοϋ σπιτιοϋ... (κυτσάν ό γκιώνης λυπημένος τραγουδεΐ πάη δλο έτσ ι!.. Φρίκη.. φρίκη Θά τ ά ζ ε ιτ ό ρολόι του.) Έ χ ω ώρα. Ώ ς τό β?άδυ τοϋ τά ψάλω δμως πρώτα. Καλύτερα ενα κομ δλα τ ί προφταίνω. Ποΰ ξέρ εις άν δέν εΐνα ι κι οί νεράιδες ξεπετιοϋνται στό (σκοτάδι μάτι ψ ωμί μέ τούς γονείς μου. "Ας ε/ει τά τή ς τύχης άρχίζοντας στά χ ω ρ α τ ά... καλά του... καί τή ς έφ ημερίδες τον. τ άλλου κόσμου τά λαλεΐ κάποια Έ μ π ρ ό ς λοιπόν! (Πρ0 τήν σύζυγόν του θ ρ ιό Κ ύ ρ ιο ς Μά θάν τό κόψω εγώ αυτο το αμβευτικώ ς.) Χ α ίρ ετε Κ υρία!... (φεύγει (φωνή. σκοινί κ έννοια σου... (δυνατά χω ρίς νά κ ι βιαστικός καί άποφασισμένος.) = ν η τ ή ) Πάλιν συγκρούσεις είς τά σύνορα.. _. ΣΚ Η Ν Η Δ Ε Υ Τ Ε Ρ Α Κ εϊ ποΰ ζοΰν οί πεθαμενοι με^ γαληνη 'Η Κ υ ρ ί α "Ολβυ τοΰ κόσμου αί συγκρού κάθε βράδυ άντιλαλοΰνε οί καϋμοί Ή Κ υ ρ ία μ όνη σεις βλέπω οάς ένδιαφέρουν. κάθε φέρετρο τό πόνο του άφίνει... Ό K v gio s Πρό πάντων μία ποΰ δεν εγειή Κ υ ρ ία Τ ί νά εΐναι άραγε αύτό ποΰ θ τι έπαθε κι ότ είδε στή ζωή. διάβασε μέ τόσην εύχαρίστησιν κ ι «ύθύς ίνεν άκόμη. Ή Κ υ ρ ία. Καί ή οποία εΐνε καλύτερα να πήρε π ό δ ι!.. (Π αρατηρεί άπό τό παράθυγίνη μιά ώ ρ άρχήτερα νά ξεμ π ε?δεύω μ ε. ρον.) Π άει καλιά του!.. (άρπάζει τήν έφ η Στό ξωκκλήσι οί ψυχές συμμαζεμίνες 'Ο Κ ύ ρ ιο ς Σύμφωνοι. Τώ ρα μάλιστα! (Σ η μερίδα καί ψάχνει μέ νευρικότητα.) Θά τό ά-τά κοκόρια μεσονύχτι σάν λαλοΰνκώνεται άπό τήν θέσιν του καί πάλιν κά νακαλύψω!... Ά.. α... α. Ν άτο νάάρχινάνε μέ φωνές μισοσβυσμένες τ ο ί.. Μπρέ τόν Κ ύ ριο!.. (Ά ν α γ ιν ώ σ κ ει.. θ ετ α ι). Ή Κ υ ρ ία "Αφησε τά θεα τρ ικα Τ ο π ρ ίγ μ α Νέον Π ρακτορεΐον συνοικεσίων - Ή τρ υ γ ώ ν» δσα λάθη έχουν κάνει νά τά ποΰν. είναι άπλούστατον. Τ ά κινητά μας στά μπαζ η τείτα ι σύζυγος!. οϋλα καί κάδε ενας τό δρόμο του. «Κυρία ώριμου ηλικίας ύγιής άρτία δχι Μαζεμένα ά«ό ψηλά τά νυχτοπούλια Ό Κ ύ ρ ιο ς Ε γώ δέν τό κουνώ άπό δώ! άποκρουστικη χω ρίς νεΰρα. καλής κοινωνι τό χορό τών ξωτικών άκολουθοΰν... Ή Κ υ ρ ία Ο ύτ έγώ! ' κής τά ξεω ς έπιμβμελημενης άνατροφής μέ Θέ νό πάψουν μακρνά σάν δοΰν τη Ό Κ ύ ρ ιο ς Τ ό τε τά κινητά μας κ α θ ε ενας κάποιον εισόδημα περιοριζουσα τα δρια τή ς ("πούλια στό δωμάτιό του. Καμία έπικοινωνία!--.. εύτυχίας της έντός τής οίκογενείας^ τη ς ζ η Ή Κ υ ρ ία Ο ΰτε καλημέρα. τά φτεροΰγια μέ χαρά γιά νά χτυπούν. τ ε ί σύζυγον άναλόγων προσόντων έχοντα ε Ό Κ ύ ρ ιο ς Τ έλ ειο ς χωρισμός. πικερδή τινά έργασίαν ή επαρκές οπωσδή Ή Κ υ ο ία Ιδ ίω ς άπό τρα πέζης!... ποτε εισόδημα. Α π όλ υ το ς έχεμύ&εια. Ή δικαί τά δένδρα ποΰναι πλάϊ άπ τό ξωκλήσι Ο Κ ύριος Β εβ α ίω ς ά γλυτώσω κ ι άπ εύ&υνσις είς τά Γρ α φ εία μας. Ό δ ό ς Νυμφών τίς κορφές τους χαμηλώνουν γιά νά τήν νταντέλλα. 1 0 1»...Σ τό δρόμο μας στό δρόμο μας κ ι όλας!.. (δοΰν Ή Κ υ ρία Κ έγώ α π τήν εφημερίδα. (τήν άφίνει καί π ίπ τει ή έφ ημερίς. Πάλιν καί τά λόγια πρίν αγέρας νά τα σβύση Ουφ!... τήν σηκώ νει καί κυττά ζει.) Καλέ... ε χ ει Ο Α ν ρ ιο ς -Ο ϋ φ - ουφ!.. Δυο φορές εγω. μές τά φύλλα μέ μουρμουρά τά κρατοΰν. κ ι άλλα... (Ά να γ ινώ σ κει.) «Δευτερεύου(Π ροσηλώνονται πάλιν αύτός στήν έφ ημε σαι πληροφορίαι. Ά γ α π ΐ τήν μβυσικήν τά ρίδα του καί έκείνη στήν νταντέλλα της.) άνθη καί τά πτηνά χω ρίς δμως νά θ έ τ η ώ ς Ό Κ ύ ρ ιο ς (κα θ έαυτόν) Ά λ λ αυτο δεν *Ότι λέν τά κυπαρίσσια κάθε βράδυ δρον άπαραδέκτβυ τήν τυχόν πρός εν ή π ε θ ά εΐνα ι ριζικόν μέτρον.. Λάου - Αάου. θα σάν ό γκιώνης λυπημένος τραγουδεΐ ρισσότερα άπό αύτά άντιπάθειαν τοΰ συζύγου. σάν κοιμήθηκα μαζύ τους ένα βράδυ τά ξαναφτιάξωμε. καί θάχω με πάλι τα ιδια. Φ οοεί γιαλάκια δχι απαραίτητα γιά νά βλέή Κ υ ρ ία (κα θ έαυτήν.) Έ τ σ ι τα λέει και ) 4κολου#ε ') μοΰ τά είπαν σιγανά μέσα στ αυτι θ άρχίση πάλι τή ς γαλυφιές. Καλέ πρέπει αυ- 0 ΤΙ ΛΕΝ Τ Α Κ Υ Π Α Ρ Ι Σ Σ Ι Α.. Β λ ά σ ϊ]ς Γ. Β α λ α ο σ ό π ο υ λ ο ς Τ ά χ ο ρ τ α ρ ά κ ια θ ω π ε ύ ο υ ν ε ν α έ ρ ε ίπ ιο ν δ π ω ς α ί έ λ π ίδ ε ς μ ία ν κ α τα σ τρ οφ ή ν Δ. Γ ρ. Κ. 5

V t A R j ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ τ α K C O R E L L Η ΕΚΔΙΚΗΣΙΣ TOY ΠΕΘΑΜΕΝΟΥ Κ ατά. μ ε τ ά φ ρ α σ ιν i x τ ο ν α γ γ λ ικ ο ύ ν π ό Μ Ε Ν Τ Ο Ρ Ο Σ χωρημένο; καί προσεπάθησε νά αποφυγή τό θά ίδωθώμεν αϊίριον είπε μέ τό μει Ε'.; τό άχουσμα τής φωνή; μου ή Νίνα βλέμμα μου δέν ήτο τόσον καλό; ηθοποιό; δίαμα πάντοτε είς τά χείλη. Δέν θά με ώχρίασε καί μ.2 παρετήρησε μέ ιδιαιτέραν δσον έκείνη. Εκείνην τήν στιγμήν μέ κα γελάσετε ε; Μοΰ τό ύπόσχεσθε; Ε λ ά τε τέλαβε μία βαθειά περιφρόνησι; καί άηδία τό άπόγευμα δσον μπορείτε ενωρίτερον διά προσοχήν. νά ίδήτε καί τήν μικράν μου Στέλλαν. 'Ο Τό βλέμμα τη; δμως οέν μέ έφόβησε. διά τά δύο αύτά άθλια δντα. Κρυμένος πίσω άπό τά μαύρα γυαλιά δέν Παρηγορηθήτε Κυρία είπα μέ ψυ μοιάζει πολύ μέ τόν καϋμένον τόν πατέρα διέτρεχα κανένα κίνδυνο νά άναγνωρισθώ. χρότητα. Ό καιρό; δέν θά βραδύνη νά έ- της. Αοιπόν adieu Ιως αύριον. Καί μοΰ Άπέσυρε βραδέως τό χέρι τη ; άπό πουλώση πληγήν μιάς τόσον νέ<~ς καί ώ- ε δωσε τό χέρι της τό όποιον εφερα είς τά τό Ιδ^κόν μου καί έδέχθη τήν πολυθρό ραίας γυναικός δπως σείς. Ή ζωή σά; ά- χείλη μου. ναν τήν οποίαν τή; προσέφερα εκάθησε εί; νήκει καί τό μέλλον ενα εύτυχισμένο καί 'Γποφερουν οί οφθαλμοί σας; μέ ήρώ" αύτήν μέ δλην τήν νωχέλειαν μια; αυτο- ρόδινο μέλλον είναι ίδικόν σα;. τησε παρατηρούσα με περιέργειαν τά γυ κρατείρας ή ευνοουμένης τοό Σουλτάνου 'Η Νίνα έμίΐδίασε μέ γλυκύτητα καί τά αλιά μου; χωρίς νάπαΰση άπό τοΰ νά μέ παρατηρεί. δάκρυά τη; έςηφανίσθησαν δπω; ή πρωινή Δυστυχώς ναί! Κυρία μου. Αδύνατον Αϊφνη; ό Φερράρι δ όποιο; έν τώ με δρόσο; δταν άνατείλη δ ήλιο;. νά υποφέρω τό φώ; άλλά δέν πρέπει νά ταξύ μάς έσερβίρησε κρασί φροΰτα καί Σά; εύχαριστώ διά τά καλά σα; λόγια παραπονοΰμαι διότι δέν είμαι πλέον νέο;. Κα ί δμω ; δέν φαίνεσθε γέρων είπε μέ γλυκΰσματα ήρχισε νά γελγ θορυβοδώ;. Κύριε Κόμη άλλά αί εύτυχεί; μου ήμέραι υφο; άφηρημένον. Χά χά! Τήν έπάθατε. Κύριε Κόμη. θά άρχίσουν μόνον έάν μέ τιμήσετε μέ μίαν Ό χ ι γέρων! Καί δέν βλέπετε τά άσπρα Πρέπει νά γνωρίζετε δτι ή Signorina και έπίσκεψιν. Δέν θά ελθετε; Ή Βίλλα μου εγώ έσχεδιάσαμεν τήν συν Λντησιν αύτήν. καί δλον τό περιεχόμενόν τη ; θά ήνε εί; μου μαλλιά. Αύτό δέν σημαίνει τί.οτε. Κατά τά φαινόμενα δέν τό είχατε κατά τήν διάθεσίν σα;. Πολλοί νέοι έχουν άσπρα μαλλιά. Έ ν νούν νά πάτε εί; τήν Βίλλαν καί ή Κυρία Έδίστασα πρός στιγμήν. Ό Φερράρι έπάση περιπτώσει σά; πηγαίνουν θαυμάσια. Κόμησσα άνυπομονοΰσε τόσον νά σά; ευχα μειδίασε. Μέ ενα τελευταίον νεΰμα τή ; χειρό; έρίστηση διά τό ηγεμονικόν σα; δώρον ώστε Ή Sign ora δεν γνωρίζει άκόμη δτι προχώρησεπρό; τήνθύραν.ό Φερράρικαί έγώ άπεφασίσαμεν νά σά; παίςωμε τό παιγνιδάκι αποφεύγετε τήν γυναικείαν συντροφιάν είπε τήν έσυνωδεύσαμεν εως τό άμάςς τη; τό αύτό τό όποιον δπω; βλέπετε έπέτυχε μέ είρωνείαν. όποιον τήν έπερίμενε άπέςω άπό τήν θύραν θαυμάσια! Ναί ό Κύριος Φερράρε εχβι δίκαιον τοΰ άτελιέ το» ζωγράφου. Δεν έ;επλάγην Έ μ π ρό; Κόμη δμολογήσατε δτι είσθε είπα δμιλών χαμηλοφώνως είς τήν γυ καθόλου δταν είδα δτι ή πολυτελή; αμαξα καταγοητευμένο;! ναίκα μου. Συνήθως άποφεύγω τό φύλλον καί τά δύο μεγαλόσωμα μαϋρα άλογα ήσαν Βεβαίω; είμαι άπήντησα μέ έλαφρώ; «ας άλλά φεϋ! Ο θώραξ μου είνε ανίκα έκεϊνα ποϋ τή; είχακάμη έγώ δώρον τήν ειρωνικόν υφος. νος νά μέ υπεράσπιση άπό τό μειδίαμα ενός ημέραν τών γενεθλίων τη;. Ό Φερράρι τή; πρσσέφερε τό χέρι του διά νά τήν βοηαγγέλου. ΤΗτο ποτέ δυνατόν νά μή μέ γοητεΰση θέα μιά; τοιαύτη; καλλονής; Ε κτό; τούτου Είς τού; λόγου; μου αύτούς τό πρόσωπον θήση νά άνέβη εί; τό όχημα έκείνη δμω; μέ κολακεύει πολύ ή ιδιαιτέρα αύτή ευνοια τής Νίνας ελαμψεν άπό εύχαρίστησιν Έ προσποιηθεϊσα δτι δέν τό είδε επήρε τό τήν δποίαν μοΰ δεικνύει ή Κυρία Κόμησσα δέχθη ενα ποτήρι κρασί τό όποιον τής προ ίδικό μου χέρι. "Οταν ή άμαςα έςηφανίσθη ίδίω; δταν σκεφθη τι; πόσον νωπόν ε^νέ ά σέφερα καί έκάρφωσε τά ωραία μάτια της εί; τήν καμπήν τή; στενή; δδοΰ εστρεψα τό βλέμμα πρό; τόν Γκίντο. Ή τ ο κατηκόμη τό πένθος της. έπάνω μου. Ε ί; τού; λόγου; μου αύτού; τό πρόσωπον Τά είπατε πολύ ωραία Κόμη άπήν φή; καί σκεπτικό;. "Ωστε ή ζηλοτυπία ήρτής συζύγου έ'λαβε υφος θλιβερόν. τησε με γλυκύτητα καί αύτό φυσικά ση χισε ήδη νά έργάζεται έσκέφθην. Έ άρνησι; τή; Νίνα; v i δεχθή τό ίδικό του να δυστυχισμένε Φάβιε έψιθύρισε. Τ 1 μαίνει δτι θά Ιλθετε αύριον. χέρι καί νά έπιτρέψη εί; έμέ νά τήν βοη τρομερό πράγμα νά μή είνε καί έκεϊνος έδώ Πρέπει βεβαίως νά υπακούς κανείς τβύς θήσω είχε πληγώση βαθέω; τήν υπερηνά σάς σφί η τό χέρι. Μέ πόσην εύχαρί- αγγέλους! Γ κ ίν τ Κύριε Φερράρι ή φάνειάν του. στησιν θά σάς έδέχετο σάς τόν φίλ ν τοΰ θελα νά είπώ θά συνοδεύσετε τόν Κόμητα Τί δνειρεύεσθε; τόν ήρώτησα μειδιών. πατρό; του. Ό δυστυχής άγαποΰσε τόσον Όλίβα καί ά τοΰ δείςετε τόν δρόμον είς Τήν άναδυομένην ' Αφροδίτην; Σά; βεοαιώ πολύ τόν πατέρα του. Ακόμη δέν μπορώ τήν Βίλλαν ετσι δέν είνε; πώ; ένα καλό ποϋρο άξίζει δσον καί τό νά τό πιστεύσψ δτι είναι πεθαμένο;. Ή το Ό Φερράρι Ικλινε έλαφρά τήν κεφαλήν μειδίαμα εί; τά χείλη μιά; ωραία; γυναικός. τόσον ξαφνικό τόσον τρομερό! Ποτέ μου εί; σημεΐον συγκαταθέσεως. Έδέχθη τό ποϋρο τό όποιον τοΰ προσ»δέν θά ήμπορέσω νά παρηγορηθώ διά τήν Μέ μεγάλην μου χαράν βλέπω είπε φερα τό ήναψε άλλά δέν άπήντησε. άπώλειάν του. Καί οί έφθαλμοί τή; απί δτι κατωρθώσατε νά κάμετε έκεϊνο ποϋ άπέ(ακολουθεί) στου γυναικός έπληρώθησαν μέ δάκρυα τυχα έγώ δηλαδή νά πείσετε τόν Κύριον χωρίς δμως νά μέ έκπληξή τό τοιοΰτον Κόμητα νά σά; έπισκεφθή. ΟΙ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜ ΟΙ ΜΑΣ διότι έγνώριζα δτι υπάρχουν πολλαί γυναί "Η Νίνα εγέλασε μεγαλοφώνω;. κες αί δποΐαι δύνανται νά κλαύσουν δποτε Έπαναλαμβάνομεν δη τά «2 3 t Φυσικά μόνον ή γυναίκα μπορεί νά β λία» έκ λ ογ ή ς είς το σχετικόν φιλολογι θέλουν. Καί ήμεί; οί άνδρες τί άνόητοι αλήθεια ποΰ εΐμεθα ποτέ μα; δέν μπο- κάνη εκείνο ποΰ θέλει1 Δέν νομίζετε δτι κόν μας διαγωνισμόν δέν πρέπει νά υ ροΰμεν νά έννοήσωμεν πώ; τό κάνουν! Πι- έχω δίκαιον Κόμη; περβαίνουν τά 6. στεύομεν πάντοτε δτι ή θλίψι; των είναι Ε ί; αύτό τό ζητημα δέν είμαι δυστυ Τά αποτελέσματα τοΰ Μ εγ ά λ ου πραγματική καί βασανιζόμεθα διά νά έφεύ- χώ ; εί; θέσιν νά σά; δώσω τήν γνώμην Δ ια γ ω ν ισ μ ο ύ π ρ ό ς σ υ γ γ ρ α φ ή ν Δ ιη γήρωμεν τόν καλλίτερον τρόπον διά νά τά; διότι γνωρίζω τόσον δλίγον τό φύλον σα;. μ χ το ς θ αναγγελθούν εις τό 20ον φύλ παρηγορήσωμεν καί νά τά; κάμωμεν νά Κάτι τι δμω; μοϋ λέγει δτι εκείνο τό όποιον λον μας. λησμονήσουν τά; λύπα; των αί δποΐαι δφεί- είπατε σείς δέν μπορεί παρά νά είνε σωστό. Έλάβομεν απείρους συμπληρώσεις λονται μόνον εί; τήν ματαιδοξίαν καί τόν Τά μάτια σας φθάνουν διά νά πείσουν εναν είς τόν Διαγωνισμόν συμπληρώσεως είέγωΐσμόν των. άπιστον νά γίνγ] ό πλέον θρήσκος άνθρωπος κόνος άλλά καμμία δέν εΰρέθ)? ορθή. Παρετήρησα τήν γυναίκα μου καί ευ- τοΰ κόσμου. Έμειδίασε μέ τρυφερότητα Πολλοί προσεγγίζουν εις τήν καθεαυτό θύ; άμέσω; τόν Φερράρι. Έφαίνετο στενο καί έσηκώθηκε άπό τήν θέσιν της. εικόνα. "Εχομε ακόμη καιρό. ( Έ κ τοϋ προηγουμένου) Τό νέο πρωτόιυπο φιλολογικό μας εροίτημα: Α ν ά π ο κ λ εια ϋ 'ή τ ε σ έν α έρ η μ ό ν η σ ο γ ιά Ενα μ ή ν α π ο ιά Ε λ λ η ν ικ ά π α λ α ιά κ α ι ν έα β ιβ λ ία δ χ ι Άνω τ ώ ν 6 ϋά π ρ ο τ ιμ ο ύ σ α τ ε ν& χετε μ α ζ ύ σ α ς ώ ς σ υ ν τρ ό φ ο υ ς κ α ί γ ια τ ί: (Α ί α π α ν τ ή σ ε ις δ ιά ν ά δ )ϋ ο ν ν δ εν π ρ έ π ε ι να π ε ρ ν ο ν ν 4 γ ρ α μ μ ές. Ολοι οι εκλεκτοί μας ποιηταί και λόγιοι μ ι ς έτίμησαν ήδη μέ απαντήσεις των είς τό άνω ερώ τημα κλεισμένες είς φακέλλους. Καί^στό 20ο ν φυλλον μας θ ά δημοσιεύσωμεν και «κείνας ώ στε νά ίδοϋμε ποιός άπό τούς φιλολογοΰντας άναγνώστας μας συμπίπτει ν Χ ίι διαλέςη τά ίδια βιβλία πού προτίμησε καί ενας Π α λα μ ϊς ενας Π ο λ έμ η ; ενας Καμπούρογλους ενας Β ο υ τυ ρ ΐς.εν α ς Ξβνόπουλος κλπ. κλπ. Ω δώρον δέ είς έκεΐνον πού θά τύχη νά εχη π ροτίμηση άκριβώ ς τά ίδια βιβλία μέ ενα άπό τούς Κορυφαίους μας Διανοουμένους θ ά π ροσφ ερ ουμε: Ολα τ α β ιβ λ ία της δ η μ οσ ιευ & είσ η ς π ο ο τ ιμ ή σ ε ώ ς τ ο ν ί ('Α π α ρ α ίτ η τ α γιά κάϋ-ε ά π ά ν τ η σ ι τ ρ ία δ ε κ ά λ ε π τ α γ ρ ) σ η μ α ). (K 0 Y B ER T 0 Y A A Μ Ε Τ Ο ΪΙΑ Κ Α Γ Ν 0 Ε Τ Α Σ _ ) /AQ Σ Ο Φ Η Π Π A N T H 2 S Ποιός Θά σέ Θάψη δταν πεθάνης; ρώ τησε κάποιος μιά φορά τόν κυνικό φιλό σοφο τον Διογένη. Δέν θέλω τά μέ θάψη κάνεις. απηντησε έκεϊνος. Μά θά σέ φάνε νά πτηνά του ουρανου... θά βάλω πλάϊ μου ενα ραβδί νά τά κτυπώ! Μήπως θά αισθάνεσαι σάν πεθανεις.. νά χτυπάς τά πτηνά;! ^ Άφοΰ δέν θά α ισ θ ά ν ο μ α ι. ας με φανε λοιπόν! συνεπλήρωσε ο Διογένης. Κ. Χ ρ η σ το δ ο ύ λ ο υ Α Ν Τ Α Π Ο Κ Ρ ΙΣ Ε ΙΣ Π ά τ ρ α ι 'Ια ν ο υ ά ρ ιο ς Έ δό& η ή προαγγελ&εϊσα παράστασις μέ τήν «Ιφ ιγένεια έν Αΰλίδι» είς τό Δημοτικόν στεφ θεΐσ α ύπό πλήρους επ ιτυ χία ς. Ο κ. Γ. Μ αρκέτος ώ ς Α γα μέμνω ν ύπεδύθη πολυ ω ραία τόν ρόλον του. Ή Δ ίς Ίο μ η ν η Παπαμικροποΰλου ώ ς Κ λυταιμνήστρα έφαίνετο ως αληθής βασίλισσα καί ή Δίς Ή λεκ τρ α Παπαμικροπούλου ώ ς Ιφ ιγ ένεια έπαιξε καλητερα απ' ολους. Ε π ίσ η ς ό κ. Κ. Γονα τά ς ώ ς γέρων Αρκάς ύπεκρίθη Οαυμασίως. Ό Χ ο ρ ό ς απετ ελ ειτο άπό κορίτσα τή ς άριστοκρατίας μας μεταξύ τώ ν οποίων καί α ί Δίδες^Π ροκοπίου Δογάνη Λ έλα ΠπεζεριάνΟυ κ. α. Κ ατα τό διάλειμα τής δευχέρας ίτράξεως ό κ. Μ ικρουτσικος άπήγγειλε τό «Μ έσ1 άπ* τα κάγγελα^ τοϋ Κ. Παλαμα. Θά έψαλλε καί ή κ. Ροκετζιάνη τήν A id a τοΰ V e r d i άλλά δυστυχώς τό πιάνο τοΰ θεά τρ ου δέν ήτο κορδισμένον. Τέλος «ί εισπράξεις ύπερέβησαν τάς προσδοκουμένας _. Υ σ τερ α άπό τό ον ποϋ εμαζεψ ε ό άνδριάς τού Γερμανού ξαπλομένος είς την π λα τεία ν τών υψηλών Ά λω νίω ν κατώ ρθω σε νά στη λω θή έπί τή ς βάσεώς του. Τόν Μάρ τιον πιθανόν νά γίνουν τά αποκαλυπτήρια. Κ α τ αύτάς μάί εγκαταλείπει καί η Οπερέτχα Π λέσσα. Έ ρ χ ε τ α ι δμως νά δώ ση 1 0 έκλεκτά ς παραστάσεις είς τό Θ έατρον «deal» ατρον. Ί Φρ. Τ σ ιμ π ή ς Η ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΙ Ε ΜΦ ΑΝ ΙΣΙΣ Τ Η Σ Ε Ρ Γ Α Σ Ι Α Σ τη ν λ. r. κ λ μ novporaov Α Ι Π Α Λ Α ΙΑ Ι ΑΘΗ Ν Α Ι Ό τόπος τά μνη μ εία ή ζω ή ή λαογραφία: ίστορικαι σελίδες τής πόλεως κατά τούς αιώνας τή ς Τουρκο κρατίας κατά τό σύστημα τοΰ «Ανάδρομά- ρη». Μ Ε Α Ε Τ Α Ι Κ Α Ι Ε Ρ Ε Υ Ν Α Ι. Π οίκιλα; εργασίαι καθαρώ ς ίστοριοδυφικαί. άναφερόμεναι έίς τάς Α θήνας άλλά καί είς την Λοιπήν Ε λ λ ά δ α. Έναύτα ΐς καί σχετικαί συζη τησεις. μνημειακοί καθορισμοί καί βιβλιογραφία. Τ Α Α Τ Τ ΙΚ Α. Δ ια σα φ ίσεις καί εντυπώ σεις έπί τή βάσει π λήθους νέων πηγών καί προ σωπικών έρεννών Ι Σ Τ 0 Ρ Ι & Τ Ω Ν Α Θ Η Ν Α ΙΩΝ. Έ κ δ ο σ ις 2α είκονβγραφημένη καί ύπό μορφήν λογοτεχνι μεν ολα εκ νέου. Κ. Γ α λ α τ. Έ λ ή φ θ η. Θα δ(θή άν έγκρ ιθ ή. Δέν έχ ετε νά πληρώ σετε τ ίπ ο τ ε Γ ε ώ ρ γ Θ Μ α ν ο ν σ ό π. Στελλομεν άπό Ιο ν. Β α σ. Κ α ν μ α κ Ε λ η φ θ η. Δέν μάς οφ είλετε τίπ ο τε. Καταχ. δ)μεν. Ν ιχ. Ζ ω α κ. καί Χ ρ. Μ π ρ ό μ α λ. Μεγάλο σας τό χατήρι θά γίνη. Οί μεγάλοι κοστίζουν μιά π ερ ιο υ σ ία! ΣυΛδρ. σας έλή φ θ η. Ε. Δ. Σ τ ρ α τ α χ. Σ τ ί λ λομεν. Ί. Π ά σ χ. Συνδρ. σας έλήφ θη. Κ α ταχ. δ)μεν. Έ λ λ είπ ο ν τα φύλλα στέλλομϊν έκ νέου. Δ. Σ χ η λ ιό π. Έ λ ή φ θ η. θ ά έξακολουθήσω μεν. Ή λίαν Θ. Κ νι& αχ. Σ τέλλομεν. Ά π οστείλα τβ είς γραμματόσημα. Ί ω ά ν. Δ έφ φ α ν Τ.Τ. 9 3 0 Εύχαριστώ θερμότα τα δ ι εύχάς. Καταχ. δ)μεν σήμερον. Αλ. Δ ιδ ω ρ. Ψ ήφος σας διά τήν Τάλματζ εφ θα σε μετά τήν λήξιν τοϋ διαγωνισμού. Ά ) φ ο ι 7- Γ. Ρ α γ χ ο ΰ σ. Καί τό ίδικόν σας ομοίω ς. Κ. Β α μ β α χ. Έ λ ή φ θ η. Σ τέλ λ ο μ εν. Γ β ώ ρ γ Κ ουτ σ ο ν μ π. Επίσης. Μ. Δ ά σ χ α ρ. Έ λ ή φ θ η π οί ημά σας θ ά δ)3ή έξακολουθήσατε. Φύλλα στέλλομεν. Ν έσ τω ρ Α ο μ ε ψ Έ λ η φ θ η. Σ τ έ λ λομεν. Ψ ευδώνυμον ένεκρ ίθη. Δ η μ. X. Δημ η τ ρ ύ π. 'Ο μ ο ίω ς. Δ ημ. Ε. ΚΙ α ΰ σ. Σ ΰ ς εύχαριστ. διά τόν νέον συνδρομ. Στέλλομβν φύλλα. Θ ω μ. Ν ούλ. διά τούς άναγνώστας τοϋ μετώ που 5 λεπτά ή λέξις. Σά ς επιστώ σαμεν μέ δρ. 2. 8 0. Σάς ένεγράψαμεν.. Φρ Τ σ ιμ π. Ή προβεσμία διά τόν διαγων. διηγή ματος έληξε τήν 31 ΙΟβρίου. Α ποτελέσματα θά δ)θοϋν προσεχώς. Π ρέπει νά λά βετε ύπ όψιν σας δτι έχομεν νά διαβάσωμεν μέ π ρο σοχήν άνω τώ ν 3 0 0 διηγημάτων! Εύχαριστ. δ ι' άνταπόκρισιν. Β. Ψ αλτύγλ. Αυπούμεθα διά τήν παραδρομήν. Σ τ ελ λ ο μ εν.ζ=ζντίν. H. Μ αν ιώ τ. Step h en. Δ. Ε. Κλαύσ. Κ. Γ α λ α τ. Σ π ν ρ. Ρ ο υ σ ά π. Αογογραφήματά σας έλήφ θησ. καί θά δ)θοΰν έφ δσον έγκριθώ σιν. Κωνστ. Κ α μ β ύ σ. X. Β. Β λ ά χ. Γ. Π α π α δ. Α παντή σεις σας είς τόν φιλολογ. διαγωνισμόν έληφ θ η σ α ν. Γ. Π α π α δ. θ )ν ίκ η. Έ π ιτα γ. 18δ δρ. έϊ.ή φ θ. γράφομεν. Ή α λ λ η λ ο γ ρ α φ ία π ο ν Ιλ ά β α μ ε τή ν ε β δ ο μ ά δ α αυ τή εΐν ε τ ό σ ο ν ο γ κ ώ δ η ς ώ στε μ ε ολη ν τή ν καλή» ϋ-έλησιν ποΰ ε χ ο μ ε μ α ς είν ε ά δ υ ν α τ ο ν ν ά ά π α ν τ ή σ ω μ ε ν είς ο λ ας χ α ι ο λ ο υ ς. ν π ο σ χ ύ μ ε & α ο μ ω ς ο τ ι τ ή ν Ιρ χ ο μ έ ν η ν ε β δ ο μ ά δ α # ό δ ια & έσ ω μ εν π ε ρ ισ σ ό τ ε ρ ο ν χ ώ ρ ο ν δ ιά τήν «Κ ο υ β εν το ν λ α ν» μ α ς. Γ Α Λ Α Ν Α ; λιόμετρα μακράν ι ών Α θηνώ ν "Α λλοτε ή ρ ε μοι περιπατηταί τή ς όδοΰ Σταδίου τώρα Β ε τεράνοι καί περιπα τηταί στά χιονισμένα βουνά τ - Ά φ ιόν γυρεύουν λόγια άπό πονεμένες καρδιές. Σκοπός 'Ιερ ό ς! Π ροτιμώ ντα ι Α θη νώ ν Ά ρ τ η ς Σ π ά ρτης καί Ά δ ρ ιν έ. Ό πρώ τος μέ μικρούλες 1 4 χρόνων ό δ εύ τερος μέ 1 5 2 0 Μ αΐω ν ό τρίτος μέ 1 8 20 Ία νουα ρίω ν ό τέτα ρ τος μέ 15 2 2 Μ αρτίων ποΰχουν παρηγοριά στά χ ε ί λη ό πέμπτος μέ 17 Φλεβάριδων ό έκτος μέ αρσακειάδας καί Σχολής Καλογραιών μέ 1 6 18Α ύγούστ«νδ ήλιος στή Π α ρ θ έν ο.γ ρ ά ψ ατε 1)Π εριπ α τητήνχ ιόνος 2) Π ονεμ έν ονά ετόν 3) Λαβωμένο Π ερ ισ τέρ ι. 4) Π ενθοφ οροΰσα Ν ειότη 5) Από μικρό στά βάσανα 6) Σ ιλουέτα τοΰ χαρακώμανος 26ον Σύν)μ«X Μ εραρχίας Πολυβολαρχία Τ. Τ. 9 3 0 Δυο νεαροί Μουσικοί ευρισκόμενοι στά χιονοσκεπή βουνά τοΰ Αφιον ζητοΰσιν αλληλογραφίαν μετά Δίδων Τριπόλεως Κέρκυρας Α θη νώ ν Πατρών Μαγνη σίας. Γράψατε G r a n a d i e r o n Μουσική Β ' Σωμ. Στρατοΰ ή A rcadin Τ.Τ. 906 Δ ΙΑ Γ Ω Ν Ι Σ Μ Ο Σ Άναγνώσται καί Αναγνώστριαι Ποιον Έλληνα Σύγχρονον Συγγραφέα Προτι μάτε ; καί διατί; Δέχομαι απαντήσεις επί Cartes Posta les τά όποια θά αποστειλω ως ενθυμιον είς τόν Συγγραφέα πού θά συγκεντρώση τά περισσότερα κατόπιν θά κληρωθούν δύο ονόματα έκ τών προτιμούντων αύτόν καί ό πρώτος θά λάβη εν εργον τοΰ συγγραφέως τής Ικ/.ογής του μέ αφιερωσιν τήν οποίαν θά παρακαλέσωμεν νά γράψη ίδιοχείρως. Καί ό δεύτερος μίαν έ'ξά μηνον συνδρομήν τών «Πανελλήνιων» η όποία κατετέθη είς τά γραφεία τοΰ αγα πητού μας περιοδικού. Απαντήσεις δεκταί μέχρις 10 Φεβρου Έ γκρίνο ντα ι : «4ούνο» «G ra n a d ie ro s» Β ό ρ ις * «Μ ιχ ρ ο «A rc a d is» Δι* έκάστην έγκρισιν Δρχ. 2. ΕΝ)ί ΜΝΙΓΗ ΚΑΘ ΕΒΔ01ΑΔΑ (Ά ριθ. 2) Μ Α Υ Ρ Α ; ή Τ Α Ψ ευ δ ώ ν υ μ α Δ ια β ο λ ά κ ι* μ ικ ρ ο ιγ δ ια γ π ν ις μ ο ι Τ Α g Ν τολ Β α σ. Ε υ τυ χείς γιά όσα καλά μάς γράφε τε. Σάς π εριμένουμε. Ά ϋ α ν. Δ άφ ν. Στέλλομεν είς τήν διεύθυνσίν πού μάς έδιόσατε. Γ ε ώ ρ γ. Θ ε ν ϋ ε ρ ιώ τ. Π ροηγούμαιτεύχη στέλλομεν έκ νέβυ. Έ ά ν ή φωτογραφία εΐνε ενδιαφέρουσα καί πρό παντός καθαρά ναί! Τάς έρω τή σεις προτιμοΰμεν νά τά ς -/άμετε οεΐς ό ί διος διά τή ς οχήλης τών καταχωρίσεων. Θά τάς δημοσιενσωμεν δοΐρεαν έάν δώ σ ετε τ<ν βραβεία τά όποία εΐπόιτε. Καταχώρησιν δημοσιευομεν. Τ ή Ζ ο φ ε ρ ή χ α ϊ μ α γ εμ έν η ν ύ χ τ α ή τό μ υ σ τ η ρ ιώ δ ες γ α λ α ν ό κ ϋ μ α τώ ν ώ κεανώ ν;.. Γ ράψετε μας οέ στίχους ή πεζά (πάντα δχι πλέον τών 4 γραμμών) ποιά μάτια προτιμάτε κ α ί... γ ια τ ί τ ά π ρ ο τ ιμ ά τ ε. Θά δημοσιεύσομε δλες τίς απαντήσεις ποΰ θά μάς σταλλοΰν μέ εσώκλειστο 20)λεπτο γραμματόσημο καί Όά βραβεύ σω με. τάς 6 καλλιτερας απαντήσεις : τρεις ποιητικάς καί τρεις χιουμοριστικάς μέ προότης τάξεως πρωτότυπα βραβεία τά όποια /θά άναγγείλοιμε στό μεταπροσεχές φύλλο μας. Περιμένομε λοιπόν τά ψηφοδέλτιά σας Α η μ. Ν. Ά ν δ ρ ι κ ό π. Ε π ισ το λή σας δέν γιά νά τά δημοσιεΰβωμε!!.. *Γιά νά ξέρετε»: τά καστανά μάτια έλή φ θη άκόμη. Φύλλα στέλ?^ομβν. Κυ^ ψηφίζονται μέ τά μαϋρα καί τά τσακίρι Φ<λιπ. Λάρνακα Β α σ. Σ τ. Κι>λ. Συνδρ. έλη φθ η. Σ τέλλομεν φ ύ λλα. Γ. Μ ετα ξ. Σ τέλ λ ο κα μέ τά γ α λ α ν ά! ό θία σος Γ ο ν ίδ η. Κ αί έτσ ι έπί τοϋ παρόν το ς δέν θά μείνουν οί Π ατρινοί χω ρίς Θε- ^ \ TO m e ΔΜ Μ 0Ψ Η Φ1ΙΜ Α Μ Α Σ : ΑΝΕΚΔΟΤΑ κήν. Μ ΙΚ Ρ Α Ι Κ Α Τ Α Χ Ω Ρ Η Σ Ε ΙΣ Α ίν ιγ μ α h λ έξ ις Δ ε π τ ά 1 0 Δ ιά τ ά π ο ιή μ α τ α δ σ τ ί Κ α» δλην φίλε τήν ζω ήν μου Π ίνω νεράκι αλμυρό χ ος Δρ. 1. Ά φ οΰ δέ χάσω τή ζω ή μου Ά λ τ! τ ίς ε ί ; "Αγιος Β α σίλη ς έρχομαι Μόνο γλυκό πίνω νερό άπό τη Καισαρία καί στό ραβδί μου άκούμν. Λ ΙΜ Π Ε Ρ Ο Π Ο Υ Λ Ο Σ πησα τά πάω γιά τήν Α θή ν α. Προχώρησον A t λύσεις εΐν ε. απαραίτητον νά συνοδεύων- οτό Παρασύνθημα!... Π ενταροδεκαρες! ται μέ 2 0 λεπτό γρ)σημο. Γ ια σ ά κ Α θ ή ν α Γ ιό κ. Χρόνια τωρα στ αντι Ή κλήρω σις καί βράβευσις : μετα δυο σκηνο μισή ντουζίνα ύπαξιωματικοι 9 0 0 χιεβδομάδας άριου. είςτήν εξής διεύθυνσίν Λοχίαν Αευθεριώτην Γεώργιον ΙΧα! Μοίρα Όρειβ. Πυρ)κο5 2α Πυρ/χία Τ.Τ. 930 Ε ίς τόν Ίω ά ννη ν Ζωγράφον έκ Γαλατίσ τη ς. Γ ιά τή γιορτή του εύχεται ό ανε ψιός του «Χρόνια Π ολλά». Β α σ ίλ ε ιο ς Κ α ϊμ ά χ η ς. Μα»ητ. Xsiqict Βένζιναρότρω ν Τσακπίνικο παιδί 17 έτώ ν ανταλλάσσει μέ κοριτσάκια π ροτιμώ χηροΰλες Σ. Κ. 1 5 ρ. Γ. Ά θή ν α ι. (( ΤΟ ΠΰΣΤ-ΡΕΣΤΑΝΤ ΜΛΣ)) Έ κ ά σ τη θ ν ρ ίι: 5 δραχ. Δ ια β ο λ ά κ ι άριθ. 16. τό έτος.μ ικ ρ ό 7 6

Δ έν τ ρ ώ γ ω π ε τ ε ιν ό!! ( Α ρ α β ικ ό ) Λγγέλεται ή ΐδρυσις Συλλόγου «θ υ μ ά τω ν α Ζ τ α κ ιν ή τ ω ν *. Τ ά μέλη του (ποΰ θά γίνουν σιγά σιγά ό λοι οί Α θ η ν α ίο ι) θά έχουν ακρω τηρια σμένο τουλάχιστον.. εν μ έλ ο ς τοΰ σώματός τω ν ά.τό αυτοκίνητο. Νά καί ενας σύλλογος ποΰ άσφαλώς δέν ΰα χα>λαί~ j ποτ έ! Εξακολουθούμε νά χωμε τόν «κακό κα ιρ ό * μας. Α λ ή θ εια πολΰ ελεεινός χειμώνας ό φετεινός. Ό ήλιος μ ις 5 i6 t i τ ά ; ακτίνας του μ έ.. αισχροκέρδεια! Τ ά «Νέα θρύψαλα» τοϋ αγαπητού μας κ.' Δ. Γρ. Καμπούρογλου πού έκυκλοφόρησαν κ α τ αύτάς ε ί ; κομψόν τόμον τοΰ έκδοτικοΰ Ο ίκου ό «Τ ο ίχ ο ν» ει νε διαμαντάκια φιλοσο φίας καϊ εντοπίου φλέγματος. Δέν πρέπει κα ν εί; νά μείνη χω ρ ίς νά τά δια βάση! Ή τιμή τοΰ κομψοΰ βιβλίου: Δ ρ.3. Ά π ύ τά Νέα αύτά Θρύψαλα δημοσιεύ ομε μερικά καί στό σημερινό μας φΰλλο. D M Ρ ε η ο ρ τ ά ζ ά π ό τή ν Ν. Ύ ό ζ κ η ' Η ΙΡ Ιλ m i H T L MBjjjE Μ ία ά π ο κ ά λ υ ψ ις ά π ό τήν ζ ω ή ν της Β α σ ιλ ίσ σ η ς τ ο ϋ Κ ιν η μ α τ ο γ ρ ά φ ο υ! Ν. 'Υ όρκη Ιανουάριος 22 Ό 'Ελληνικός κόσμος εδώ ποΰ δια βάζει τά εκλεκτά «Πανελλήνια» μ -εξαι ρετικόν ένδιαφέρον παρακολουθεί τόν όιαγωνκτμόν τοϋ περιοδικοΰ αυτού for the Queen of the Pictures Stars. Καί δέν έχει καμμίαν αμφιβολία δτι θά βραβευθή σ αυτόν δ λατρευομένη έδώ πρωταγωνί στρια τοΰ κινηματογράφου ή γόησσα Νόρμα Ταλμαίητζ. Έ ν ώ δμβς θά τήν ψηφίζουν οί "Ε λ ληνες θαυμασταί πολύ ολίγα θά γνω ρίζουν άπό τή ζωή τής «Βασιλίσοης» των! Γ ι αύτό ας μας επιτρέψουν νά τούς δώσωμε μερικάς αυθεντικός πληροφορίας αί δποίαι άσφαλώς έχουν καί.. π α τ ρ ι ω τ ικ ό ν ένδιαφέρον! Ή ζ ω ή τή ς Τ α λ μ α ίη τ ζ Ή Tr/λμαί^τζ είναι περιττό νά σας πούμε δτι έχει έπάνω άπό δέκα έκατομΰρια δο/?!άρια άλλά -και άλλα εκατό έκατομΰρια θαυμαστάς! Εννοείτε δμως ή Ταλμαίητζ προσφέρει τίς ματιές της μέ τόση σπατάλη μέ δση φειδώ... διαχει ρίζεται τούς παλμούς τής καρδιά; της. Ή πεντάμορφη Νόρμα έχει τά πειό ώραία μάτια τής Αμερικής δέν θά μποροϋσε δμως νά π ή κανείς τό ίδιο καί γιά το σώμα της. Οπως κ ή" άλλη βασίλιοσα τής «σκοτεινής γοητείας» ή Μαίρη ΓΙίκφορδ έτσι και ή Ταλμαίητζ εινε κον τούλα καί αδύνατη. Έ χει ασφαλίσει 2 έκατομύρία δολλάρια τά μάτια της και ένα έκατομύριο τά κρινοδάχτυλα χέ ρια της. Ή Νόρμα έχει. β ρ α β ευ 3 ή ώ ς.. σ ο φ έρ καί ή μανία της εΐνε τό άεροπλάνο. «"Ο ταν π ε τ ω λέγει β ρ ίσ κ ο μ α ι ατό σ τ ο ιχ είο μ ο υ! Π ρ ιν γεννη& ώ ετ σ ι ϋ'ά ήμουν π ο υ λ ί ά ιφ α λ ώ ς /». Ή ερωτικές περιπέτειες τής Νόρμας μετριοϋνται στά δάχτυλα. "Ολες έχουν Κάποτε δ διοικητής τής Αλγερίας παρέθηκε γεύμα είς κάποιον Άράπη. Στό τραπέζι τοϋ έοαλε βραστόν πετεινόν άλλ5 ό μαύρος ήρνήθη νά φάγΐβ. «Διατί δέν τρώγεις πετεινόν; έρωτα ό Διοικητής «Διότι λέγει ό Άράπης οταν ό Θεός έπλασε τούς ανθρώπους τούς έκαμε όλους μαύρους άλλ επειδή δέν τοϋ ήρεσαν ήβέλησε νά τούς κάμη λευκούς. Ήρχισε τότε νά τούς βάφη άσπρους. Πριν ομως δ Θεός τελειώση τό βάψιμο τών ανθρώπων αίφνης έφώναςεν ό πετεινός διότι εξημέ ρωνε ή επομένη ήτο ήμερα άναπαΰσ ε ω ς καί δ θεός ήναγκάσθ^ νά διακόψη τότε τό έ'ργον του. Τοιουτοτρόπως οι υπό λοιποι έμειναν μαύροι καί ές αυτών κατά γομαι κα! εγώ. Ιδού λοιπόν διατί δέν τρώγω πετεινόν! 3-1-1922 «Α Ε Τ Ο Σ ΚΩΣΤΑΣ ΧΡΗ ΣΤΟ ΔΟ ΥΛ Ο Υ πρωτοτυπία... Κάποτε καί μ ιά μ α ύ ρ η σελις στους έρωτάς τ η ς : ε ν α ς Ά ρ ά π η ς! Έ λλην'ις... ή Ν ό ρ μ α Τ α ρ μ α ίη τ ζ!! ΙΙρό δυο έτών ακριβώς ή Νόρμα γνω ρίστηκε μέ εναν "Ελληνα άπό τήν Κων σταντινούπολη τόν πλουζιώτατον καπνέμπορον κ. Π λ γλου νέον άρκετά ώραΐον και αισθηματίαν μέ τόν οποίον συνεδέθη άρκετά... Ό Έλλην φίλος της είχε τήν εύτυ χία νά θίξτ) τήν πειό λεπτή χορδή τής καρδιάς τής γοήσσης πράγμα ποΰ κανείς ώ ; τότε δέν είχεν έπιτύχέι! Καί ένα ώραΐο πρωΐ ή Νόρμα μέ τόν λατρευτό της στό πλάϊ οδηγούσε τό αυ τοκίνητό τ^ς σέ μιά έκ *λησοΰλα καί εκεί διά τών δεσμών τοϋ γάμου ήνώθησαν οί δυό ερωτευμένοι: Ή Ταλμαίητζ καί δ "Ελλην Ε ρ α στής τ η ς! Ή... ζ η λ ο τ υ π ία π ά ν τ ο τ ε! Έ τσι ζοϋσε τό έρωτευμένο ζευγαράκι άπό δύο χρόνια σέ μιά θαυμασία βίλλα τής Ν. Υ όρ κη ς τρισευτυχισμένο. Ή Νόρμα δμως δέν ένν οΰσε νά έγκαταλείψϊ) τόν κινηματογράφο παρ' δλας τάς π«ροτρύνσεις τοΰ συζύγου της. Καί ε πειδή κανένα... Ελληνόπουλο δέν γεν νήθηκε άπό τό γάμο αύτό γιά νά σύν δεση πειό σφιχτά τόν δεσμόν τών δυο νέων. άρχησαν ή γρίνιες και ή σκηνές ζηλοτυπίας! Ή Νόρμα γιά τό καλύτερο ό'νειρό της είχε νά ταζειδεΰση στήν 'Ελλάδα/ έμαθε μάλιστα άρκετά Ελληνικά απ τό σύζυγό της ώστε νά μπορή νά υνεννοεϊται... Αλλά δ κινηματογραφικός πυρετός καί ή θέσις της ώς πρώτου άστέρος είς τό καλλιτεχνικόν στερέωμα τής παϊρίδος της ύπερίσχησαν τής συζυγικής άγάπης φ εΰ! ' 0 κ. 21 λ γλου ήθέλησε νά έξαγοράβη τά κινηματογραφικά συμβόλαια τής συζύγου του καί νά τήν πάρη νά φύγουν άπό τήν τύρβην τής Νέας 'Υόρκης. Προέβη μάλιστα είς μυστικάς άπό τή γυναίκα του συνεννοήσεις μέ τόν Διευθυντήν μ ε γάλης κινηματογραφικής εταιρίας είς τόν όποιον έδέ^θη νά καταβάλη 3 έκατομύρια δολλάρια <5ιά ν ά... μήν π α ίξ η στά ^ ΤΥΠΟΙΧ *Α ΕΛ Λ Ν ΚΟΛΟΚΟΤΪΛ Σ μ ύ ρ ν η 7Ια ν ο υ ά ρ ιο ς 'Έ να σκανδαλάκι... ερωτικής φύσεως ποΰ έγεινε στο Κορ^ελό κρατεί είς κίνησιν τές κακές γλώσσες τής Σμύρνης. Μέ πολλή επιτυχία διβξήχθη ή εορτή τοΰ «Δέντρου τής χαράς» στό Ορφανο τροφείο ;ιας. Καθε όρφανοϋλι έπήρε τό δώρο πού τον προσέφερε ή ευσπλαχνία τής Σμύρνης. Στήν εορτή παρευρέθη ό Μητροπο λίτης μας κ. Χρυσόστομος καί ό Ά νώτ. Γ εν Στο. Διοικητής κ. Βλα^όπουλος. Ή θλιβερά αγγελία τοϋ δυστυχήματος τοϋ θρυλικοΰ καραβιοϋ μα; «Δέοντος» προυξένησε μεγάλη λύπη στήν πόλη μας διότι αυτό ήτανε δ πρόδρομος τής ελευ θερίας μας! Τώρα μάλιστα ποΰ τελειώνει δ έρανος γιά τή φανέλλα τοΰ στρατιοίτου θά άρχίση άλλος έρανος γιά τήν έπιδιόρθωσιν τοΰ έλευθεροηοΰ μα: «Δέοντος». ΑΛΠΕΩΝ» 2 μεγάλα έργα είς τά όποία είχεν άγκαζαρισθή καί υπογράψει συμβόλαιον ή Νόρμα! Μόλις δμως ή Ταλμαίητζ έμαθε τί τής έτοίμαζε ή λατρεία καί ή... ζηλοτυπία τοΰ συζύγου τ η ς... έγεινε έζω φρενών καί έγκατέλειψε τήν ερωτικήν φωληά των γιά ν άφβσιωθϊ) εντελώς στήν κινημα τογραφική τέχνη! Ό κ. 27 ϊ γλου δμως τήν ήκολούθησε καί τήν ήπείλησε δτι θά αύτοκτονοϋσε άν τόν έγκατέλειπε πά λι... «Α ύ τά ό λ α ε ίν α ι... ε'ρ ω ς!» Ή Ταλμαίητζ δμως είχε κλείβη πειά γιά πάντα τήν καρδιά της στό ζηλότυπο συζυγό της! Τοϋ κάκου εκείνος τήν έξόρκιζε! Καί ή κακές γλώσσες θέλουν νά είποϋν δ τ ι... αύτή της ή ψυχρότης δέν οφείλεται εϊς τήν κινηματογραφικήν της μανίαν άλλά ε ίς... ένα ν έον έ ρ ω τ α δ οποί >ς επλήγωσε τήν καρδιά της! Καί τώρα συζητείταγ θετικά τό διαζύγιο τής Νόρμας μέ τόν "Ελληνα σύζυγό της. Τά πράγματα εύρίσκονται στό σημεΐοαύτό. Οί δύο σύζυγοι... συζοϋν μεν άλλά χωρίς τήν παλειά ερωτική φλόγα... Ί σως κάτω άπτή στάχτη άναλάμψει πάλι δ έ ρ ω ς... Ίσ ω ς τό μεγάλο όνειρο τής Νόρμας! νά καταβή είς τήν 'Ελλάδα τώρα μάλιστα ποΰ άσφαλώς θά τήν κη ρύξετε Β α σ ίλ ισ σ α τ ο ϋ Κ ιν η μ α τ ο γ ρ ά φ ο υ νά τής θερμάνη καί πάλι τήν φαντασία της καί νά τήν κάμη νά έγκαταλείψη τή δόξα της γιά νά aqjcoaico&fj στόν 'Έ λ ληνα σύζυγό τ η ς.. Ίσω ς.. ποιος ξέρ ει.. ; Πάντως θά σας κρατήσωμεν ένημέρους τής έξελίξεως τής ζωής τής γοητευτικής αύτή; συζύγου ένός "Ελληνος! ΖΕΟ ΝΕΡΑΤ Σ Σ η μ. Ά ρ χ ισ ν ν τ. Αί πληροφορίαι πού μ ϊς δίδει άνοοτέρω ό έκ Ν. Υόρκης συνεργάτης μας είναι κα ι) δλα ακριβείς Ε ις τήν Α θηναϊκήν Κοινωνίαν εΐν ε πολύ γνωστοί οί πλούσιοι γονείς τοΰ κ. Π λ γ λ ον οί όποιοι δταν παίζη ή Τ α λμαίητζ είς τόν κινηματογράφον πηγαίνουνδπως λένε: «Ν ά S ο ν ν τη χ αρι τατ ^ νη ν ύ φ η» τω ν!*.. Π οιος βά ΰπε&ετε ποτέ δτι είς Α θήνας εύρίσκονται τά... π ε θ ε ρ ι κ ά τής γ οη τευ τικ ή ς Ν ό ρ μ α ς; ΑΘΗΝΑΙ OiOl ΠΟΛΥΚΛΕΙΤΟ» ΣΤΟΑ μ γμ η ) Ά.