κίνημα ΔΕΚΑΠΕΝΘΗΜΕΡΟ ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ 15" ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1977 ΤΕΥΧΟΣ: 45

ΔΕΚΑΠΕΝΘΗΜΕΡΟ ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ * Προορισμός του ΕήΛηνός είς τόν κόσμον αυτόν, η το καί είναι εις κάβε εποχήν σήμερα καί αύριον ό εξανθρωπισμός τήξ οικουμένης ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΠΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ κίνημα 15" ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1977 ΤΕΥΧΟΣ: 45

βιβλιοπωλείο ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΣΚΕΦΙΣ Ίπποκράτους 112. τηλ. 3634932 Παναγιώτη Καγιά ΜΕΓΑΛΕΣ ΩΡΕΣ ΧΡΥΕΟΓΤΟΜΟΥ Γ» ΠΠΠΛΙΑΠΑ Η ΕΛΛΑ* ΚΑΤΑ ΤΗΚ ΑΠΟ ΤΟΥ 1*4Μ**7 Ρ6ΝΟΑΟΚ 1-ΧΘΓΤΧΗ ΚΑΤΟΧΗ ΕΑΜΟΚΡΑΤΙλ ΔΕΚΕΜΒΡΙΑΝΟΝ ΚΙΝΗΜΑ - ΕΥΜΜΟΡΠΟΠΟΛΕΜΟΙ ΕΘΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΙΪ Ν, Χ.Γ.Πιπιλιάγκα ΚΟΠΑ Ν. ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ ΣΤΑΘΗ ΚΑΡΡΑ Η ΕΛΛΑΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΠΟ ΤΟΥ 1942-1967 ΠΕΡΙΟΔΟΝ Κ.Ν.Τριανταφύλλου ΗΤΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΗΤΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΠΑΝΤΗΙΙΣ ΕΙΣ ΤΑΣ ΕΝ ΕΛΛΑΔΙ ΕΦΑΡΜΟΓΑΣ ΤΟΥ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ ΥΛΙΣΜΟΥ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΑ ΠΟΡΤΡΑΙΤΑ Σ.Καρρά 1 I. ΠΑΥΛΟΟΟΥΛΟΥ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΑ ΠΟΡΤΡΑΙΤΑ Α.Ι.Παυλόττουλου ΕΘΝΟΠΡΟΔΟΣΙΑΙ ΤΟΥ ΚΚΕ ΕΘΝΟΠΡΟΔΟΣΙΑΙ ΚΑΙ ΨΕΥΔΟ ΑΟΓΙΑΙ ΤΟΥ Κ. Κ. Ε. ΠΙΚΡΕΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΓΚρίόδου 1Ρ41-ΤΡ44 ' 'Μ: «I ίμ*-#*.* *»«'*.«γΐμί»*.- Β, Σταυρογιαννόπουλου ΠΙΚΡΕΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ 1940-1944 _ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ Σ. ΓΑΒΑΛΑ Α. Φωτεινού Η ΒΑΣΙΛΕΥΟΜΕΝΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ Ο ΟΙΚΟΣ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΕΠΙ I ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ Α. Γαβαλά Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΕΠΙ I. ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ

Τά Πάθη και ή Άνάστασις Λ κίνημα 0 Τόπος «τους». ** : ΔΕ<Α" «*ΘΗΜΕΡΟ ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟ ΠΕ ΡΙΟΔΙΚΟ - ΕΤΟΣ 3ον 1977 Μ ΙΕ X 'Ο Τόπος «μας»... ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΑΝΑΣΤΑΣΙΣ 'β Γηκ γμ(,ϊ Τύποι: μαρ. Ε»# *Ε*ΟΣΙΣ -;/ι 9» γ ι/μλ Γρβμμ'η 7020ΦΟΑΕΧ /Γηι»ί#ί ππτούζ ΙΑΕΟΑΟΓΚΑ ΘΕΜΑΤΑ IV νχ/ι φτ Ανπβππροβ Ί ΕΑΣΥΟΕΡΟ ΒΗΜΑ */./: ίο ύε&ίοήογίαι των Καραμαν^/κών 20 ΚΦΜΚΑ ΠΚΑ ΣΚΕΨΕΙΣ _ ΤΓ, Ι% -X ι~ 71 *χ:ίο κατσια^ 1: μμ «'χ ΐγμοτ/κο'τηζ 10 12 ΣτΟ καθεστώς της Ασυδοσίας, μδί λένε ότι :.6 Τάπός είναι «ελεύθερος-- καί ότι πρέπει νά είναι έτσι,,. Αλλά αύτοί πού μ δε τό λένε, έχουν δική τους θεωρια γι ά τήν «ελευθεροτυπία»- Λένε δτί είναι ελευθερία νά γραφής ότι θέ- ΪΙΙβΙ είναι ελευθερία νά γράφης αμμ- Λένε ϋίι γράφω άτι συμφέρει1 «τόν Λαό»-,. Είναι όμως ότι συμφέρω τόν ίδιοκτήτή καί Τό κόμμα πού αίτημα υποστηρίζει, γώ λόγους ποό καμμιά σχέσι δέν έχουν μέ τό κοινό συμ φέρον,,, 1111111111111111 ρήται. "Αλλο ό Λοόα πληροφορείται -μόνον όρα θέλουν καί όπως αύτοί θέλουν μέ γνώμονα φι τούς, συμφέρει όέ κάθε δεδομένη στιγμή, φ Λένε ότι ά ελεύθερος Τύπος εκφράζει- Τήν γνώμη τμο Λσσΰ... Αλλά στην πραγματικότητα αύτοί δημιουργούν τήν γνώμη του,,, ΘΗΚΑ ΘΕΜΑΤΑ % 2!* <9*7Μ$βίφ1 ΑΜΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΕΧΝΑΙ ϊ ί Ιφ Μ 10 των Τούρκων: Ύ9Υ1ΑΟΓΡΑΦΗΜΑ Γ' πι/ι«ιΐιί< γ5κ εκήογών: * I ««#4 ΦτψτβΦΟίτοι αό ονντοκϊΐκά έοιτριοί *9αίΐ'τκ Ιΐβφωψο ρί τό νόμοα.κ ΧβτΙΒΙΤίύρον ίι ί Τ III I 1111 11 I Ί ι ί 4//.ΗΙ (ϊζββ»ψ»)λ ρχμι ιεοτινιχου: ΗΧ.χι. πΐ) : «' «4 5//// Βιίήιοπωήιϊο, ΜΎΚΗ ΙΚ ΨΙΙ. Ίβηοκρέτους 112. 112.3634932 ΛΙΗΜΛΙ 9 ΚΦλΖΛΛ 4 7ΑΛΤΛΡ0ΜΙΚΕΙ ΕΠΙΤΛΓΕΓ,Ιιί «4ηΝ( φκπ «V *#*#ίίύΐωποι 0X0 1{ $0ΠΙ 100 Μ4 0*4" *- Π ΤίίΧΟΥΣ: δρχ. 20. 17 22 24 Τόν έχουν κάμει- Έμεϊς λέμε ότι- ό Τύπος είναι στην ύπηρεοία τού "Έθνους κσί τών δεδομένων τής έπιθιώ αεώότου, "Έτσι: μόνον ό. Τύπος είναι λειτούργη μά. Καί ένα λειτούργημα δέν ανήκει δεν μπο ρεί - οέ ιδιώτες. Ανήκει στο "Έθνος καί στήγ. έκφραοί του, τδ Κρότος. Εμείς λέμε δπ δέν μπορεί δέν πρέπει νά είναι έπιχείρησις, Ούτε οί λειτουργοί τοϋ> οΐ δημοσιογράφοι, τυχάρηαάτοι καί έεηρτημέναι οπό ιδιωτικά σομφέ* ροντα,. Εμείς λέμε ότι Δημοκρατία είναι δ/ι συμφέ ρει τό "Εθνος καί δχι τούς ιδιώτες. Καί ό Τό πος διαμορφώνει τά "Εθνος. "Αρα ά Τύπος πρέ- ί : έγ στό Έθνος. - Σπέρνουν οί έκμετα'λλευτοΐ του τόν "Ανεμο.,. Θά θερίσουν τήν Θύελλα,,, Τήν Θύελλα τού Εθνους.» ', 11 ϋ^ΐ:ϋ;^ΐ:β$β1ϊ;ί εοιρεύαο μακέττας περιοδικού ΤΑΚΗΙ ΠΟΛ ΥΚΑΡΠΙΔΗΙ -ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ

Ή Ορθή Πολιτική Γραμμή Γιά μιά ακόμη φορά, έπαληθεύθηκε ένα πολιτικό γεγο νός: Ένα κόμμα, μέ τεράστια πλειοψηφία παντοδυναμίας, όέν κατόρθωσε να φθάση στό τέλος της «συνταγματικής κοι νοβουλευτικής περιόδου»! Τό ίδιο είχε συμβη και μέ την τετραετία Βενιζέλου, τό 1928. Τό γεγονός βάζει σέ σκέψεις ώς πρός τις έγγενείς α δυναμίες του ίδιου τού συστήματος, έφ δσον δεν φαίνεται νά είναι μόνον δ πολυκομματισμός καί ό κερματισμός των Κομμάτων στό Κοινοβούλιο 6 λόγος της άποσταθεροποιήσεώς του. Ή αιτία τής σήψεως τής παντοδυναμίας τής Ν.Δ. βρί σκεται άκριβώς στον λόγο γιά τον όποιο την απέκτησε! Τέ τοιες πλειοψηφίες παραχιορούνται άπό τόν Λαό σέ στιγμές απελπισίας μόνο. Είναι προϊόντα πνευμα τικού βιασμού. Μόλις συνέλθη άπό την κρίσιμη στιγμή, δ Λαός θυμάται, ξαναβρίσκει τόν έαυτό του καί βγά ζει τόν έπίδεσμο άπό τά μάτια του, ατενίζοντας τόν «Σωτήρα» του μέ μάτια πιό καθαρά... "Οταν δέ, σ αυτούς τούς έγγενείς λόγους αρχής, προ στεθούν καί τα λάθη τά όποια, στην πολιτική, είναι χει ρότερα καί άπό εγκλήματα! οί φυσικές δυσαρέσκειες καί ή : δ'-'-ν.ησι: -υ - λίγω ~ού "ύπατος τής στιγμής», έ κ λ ο γ η ς κάθε εύκαιριστού καί σαλτα δ ό ρ ο υ, τότε έρχεται ταχύτατα ή Διάστασις Λαού Βουλής! Αύτό συνέβη καί μέ τόν Καραμανλή. Τά αίτια τής α πελπισία τοή Λαού, τόν Ιούλιο τού 74 καί οί διαδικασίες πού τόν έφεραν έκει, δέν μπορούν νά αναλυθούν άκόμη, έφ δσον οί πολιτικοί μας, ένοχοι καί αθώοι, άπέκρυψαν έπιμελώς τόν «Φάκελλο Κύπρος» καί τά «Αρχεία τής ΕΣΑ», βρί σκοντας πιό βολικό, νά τά φορτώσουν δλα σέ καταδικασμέ νους σέ σιωπή! Δείγματα πολιτικής έντιμότητος καί... θάρ ρους κι αυτά... Τό γεγονός είναι, δτι οί περίεργες καί σκοτεινές δια δικασίες τής περιόδου Φεβρουάριου Ιουλίου 74, έφεραν τόν Καραμανλή μέ τόν φωτοστέφανο τού «Σωτήρος» καί την «προίκα τής όκταετίας» του. Έ έξαπάτησις των ψηφοφόρων του, πού έπηκολούθησε είναι, δυστυχώς γιά την Ελλάδα καί ευτυχώς γι αυτούς πασίγνωστη. Ή τιμωρία δέν άργησε. Τό χάσμα μεταξύ μεγάλου μέ ρους τού Λαού καί ιδίως τής Εθνικής Παρατάξεως καί τσΰ Καραμανλή είναι πλέον αγεφύρωτο. Καί ή μεγίστη πλειο ψηφία τής Εθνικής Παρατάξεως, έκείνης πού μόνη αύτ- έφτιαξε την Ελλάδα την όποια νέμεται σήμερα ό Καρα μανλής καί ή παρέα του, άναζητούσε ήγέττ εκφραστή καί περίμενε μέ ανυπομονησία, άν δχ: άπελπισία. Ή παρουσία τού κ. Στεφανοπούλου. μπό ρεσε νά ύλοποιήση την άναμονή αύτή. Καί δημιουργτφτκε ή Εθνική Παράταξες, της όποιας τό δέν θά μπορούσε νά είναι άλλο, ή καλύτερο. Ή παρουσία τού κ. θ ε ο τ ό κ η στό πλενρο πτπ καθώς καί πολλών άλλων προσωπικοτήτων άχοδεζχψάεζ - ον πόσο άλλαξαν οί περιστάσεις άπό τόν Νοέμβριέ πσί % "Οσοι άπό τούς κοκκόρους τής «δημοκρατίας^ * :π θά μπορούσαν νά έπαναλάβουν τά τόσο δίστιχα* ζεζ. κια τών τελευταίων έκλογών είναι ά π α τ τ, =- ν ο ι. Θά βρούν άπέναντί τους μια μάζα φανατ 3$_ε -. άπεφάσισε ν' άνεβή στό άλογο τής μάχης κχ. ιαιο: τής μεταφοράς. -. <Ό Ηού^ας.^ Μ! ΎίΡΑ Τ! ΝΆ ** α ίι-> -

17 I ΤΩΝ ΚΓΒΕΡΝΩΝΤΩΝ ΣΓΝΕΝΟΧΩΝ νϊ Τνιν ν ν (ο σ τ ο π ο ί τ καθαρά καί ςάστγν ί : : /ε ι συνενοχή {ΐεταξύ τής Ν.Δ., τής Γ_1" υι_ τής Αριστερές, ώς πρός όλα τά σημεία πού ά- ττ :::. σταπνιξι του Λίσθή ΐατος Εθνικισμού και στην τ. Έθν.κοφρόνιυν. I Χζρα ΐΛνλής ξέρει τώρα ότι δέν θα ξαναβρή την ζζςζ ' τ^ο^ηφία τού 74. Ιτ±7 χ ^ είναι, παρ ολα αυτά, ή αύτοδύναμη πλειοι Τ-ζ ά τον έπιτύχη εφτιαξε στα μέτρα του τον έκλογ_τ_2 -τ^ο αύτόν πού έπέτρεψε σέ 54ο) ο να λάβουν 220 :3τοες 12; σε 4οο)ο, 80!) Αυτός όμως ό νόμος είναι δίκοπο _2η2_: Π σεπε; να στραφή εναντίον του... στόχο άν δέν έπιτύχει τον πρώτο είναι ΓττττΊρ-ς πλειοφηφίας 200 τουλάχιστον εδρών ια α ζ ί ε τ τ > ΕΔΗΚ καί τον «σύντροφό» του των σκοτειτ-χξ.χασ:γν τού 74 καί τής τραγικωμωδίας τής Γενεύ ης Μζύκ Με προοπτική είτε να κυβερνήσουν μαζί καί νά V. Βουλή τις Συνθηκολογήσεις τού Αίγαίτζζ ττς Κύπρου πράγμα αδύνατον με μικρή πλειοσ.α λόγ«τού φόβου των άποστασιών ή νά προωθηθεί τ Κιχυ^.λτς στην Προεδρία καί ό Μαύρος στήν πρωθυπσυσ-.σ για τούς ίδιους λόγους ακριβώς. Τό άποτέλεσμα -2 τσ. - χρησιμοποιίησις των υπερεξουσιών τού Προε- τ.; οποίες ό σημερινός δέν...τολμά νά χρήσιμοτζζ,τρψι γι4 τούς ίδιους σκοπούς άφ ένός, γιά τήν δρι- χτ έξο/τωσ: των Έθνικοφρόνων άφ έτέρου. 0Γ ΣΤΟΧΟΙ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΠΑΡΑΤΑΞΕΩΣ Μτοοστά στήν ζο)τική απειλή, οί Έλληνες Έθνικόφρο-.ες κα. Έλληνες Έθνικισταί, είτε είναι «Συντηρητικοί», είτε Προοδευτικοί», είτε Βασιλικοί, είτε Δημοκρατικοί, εί τε δπαδο. τ': 21ης Απριλίου, είτε τής 25ης Νοεμβρίου, εί τε Άυτιδτ-υχκρατικοί, έχουν χρέος νά ένωθούν καί σύσσω μο,; βοηθήσουν τον Αγώνα τής Εθνικής Παρατάξεως. Σττ στ.τι. στον δρόμο, στο. γραφείο, στο εργοστάσιο, στό κασ-ε/είτ. στό εστιατόριο, μιά κουβέντα νά Ιχουν, ν ά έπ ι- διώκουν: α Την ύπερψήφισι, μαζικά, τής Εθνικής Πχοατάξεως. β) Τήν ά φ α ί ρ ε σ ι ψήφων από τούς συνενόχους τσΰ 74. Χ.Λ. καί ΕΔΗΚ. ΜαΣχά καί γιά κάθε νόμιμο, πειστικό καί πραπαγανδι- κό Ασο. Ιστίο* καί βοηθώντας τούς άλλους άντιπάλους λ > δύο κο* «ά~*»7 δ) Ν ά μ ή ν λ ε ί ψ η κ α ν ε ί ς τους από τήν Κάλπη, στις 20 Νοεμβρίου. ΤΙ συνέντευξις τής 10.77, τού κ. Θεοτόκη, ηοριςε μιά γέφυρα Εθνικής Ένότητος έπάνω στήν τάφρο τού Διχα σμού τής Εθνικής ΙΙαρατάξειος, πού είχε σκάψει ο Καρα μανλής. Δέν υπάρχουν «Δεξιοί» καί 'Χουντικοί-, ούτε "Βασι λικοί» καί «Δημοκρατικοί», ούτε «Δημοκράτες» και " Λντιδημοκράτες». Υπάρχουν μόνον Εθνικόφρονες Ελλτγ/ες και Σλαοομπολσε βίκοι. "Ας είναι βέβαιοι οί Συντηρητικοί, ότι μόνο με τήν Εθνική Παράταξι θά βρούν τήν έλπίδα νά σταματήσουν τις όψιμες σοσιαλδημαγωγίές τού Παπαληγούρα, Δεβλέτογλου καί Σίας... "Ας -είναι βέβαιοι οί Π ροοδευτικοί, ότι μόνο με την Εθνική Παράταξι θά βρούν τήν έλπίδα γιά Πρόοδο μέσα σέ Εθνική καί Οικονομική Άνάπτυξι. "Ας είναι βέβαιοι οί Βασιλικοί, ότι μόνο στήν Εθνική Παράταξι θά βρούν τήν έλπίδα τής πραγματικά ελεύθερης καί ανεπηρέαστης έκφράσειος τού Έθνους επι τού Πολι τειακού. "Ας είναι βέβαιοι οί Δημοκρατικοί, ότι μόνο γιά τήν Εθνική Παράταξι θά περιφρουρηθούν οί Ελευθερίες, πού άπεδείχθη ότι κινδυνεύουν από το πεζοδρόμιο τής Αριστε ρές καί μόνο καί μέ τήν συνενοχή τής Ν.Δ. καί τής ΕΔΗΚ, μέ σκοπό τήν τρομοκράτη σι των αντιπάλων τους. "Ας είναι βέβαιοι οί Απριλιανοί καί οί Νοεμβριανοί, ότι μόνο μέ τήν Εθνική Παράταξι θά άποκατασταθή ή Τι μή τους καί θά ξεπλυθή ή Υπόληψή τους, με τήν Αμνη στία τού Ιουλίου 74 (δηλαδή τήν αυτόματη κατάργτ^σι τού Δ' Ψηφίσματος, σάν νά μήν υπήρξε) καί τήν Δίκη τής Κύ πρου, τήν οποίαν άλλοι φοβούνται! "Ας είναι βέβαιοι τέλος οί Άντιδημοκράτες, ότι μόνο μέ τήν Εθνική Παράταξι θά μπορέσουν νά έχουν καί αυτοί τό δικαίωμα ζωής καί ύπάρξεως, τιμής καί σκέψεως, χωρίς νά διώκωνται μέ ψευδείς καταγγελίες καί ψευδομαρτυρίες, μόνο καί μόνο γιά τις Σκέψεις τους!... "Ολοι στήν Εθνική Παράταξι... "Ολοι στον Αγώνα... "Ολοι νά φράξωμε τον δρόμο στον Κερένσκι τού 74. *» ± ΎΗΐίί ΗΛ, &ΑΛΠΗ /-- -

ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΑ ΕΜΑΤΑ σεων καί άλλος τήν ήθική του όλοκλήρωσι. Καί άπό προοκτική πλευρά φαίνεται άδύνατη ή Ιέπιδίωξι τών πρώτων δύο άττταντήσεων. Η ΜΑΧΗ Ποιος εΐναι ό σκοπός τής άνθρώπινης ζωής; Ένα βασικό έρωτημα, πού ή άπάντησι σ αστό καθορί ζει, σε πάρα πολύ μεγάλο βαθμό, την στάσι τού άνθρώπου και τόν τρόπο με τον όποΐο άντιμετωπίζει την ζωή Του. Είναι δυνατόν νά είναι ό άνθρωπος κυρίαρχος και να κα- τευθύνη τά όημιουργήματά Του, ή είναι σκλάβος και έλεγχομε- νος άπ αυτά; Αρκετά γνωστή είναι ή άπάντησι, πώς σκοπός τής άνθρω- πίν,ηις ζωής είναι ή ευδαιμονία. Καλύπτει όμως το περιεχόμενο Τής βασικής έρωτήσεως αυτή ή άπάντησι; Ανταποκρίνεταΐ' στις συνθήκες τής έποχής μας; Άνταποκρίνεται στην ανθρώπινη φύσι; Έν Τούτοις πολλοί λόγοι είναι σε θέσι νά άπαντήσουν κα θορίζοντας μέ άκρίβεια την έννοια τής ευδαιμονίας. Τί σημαίνει γιά Τον άνθρωπο ή λέξη ευδαιμονία; Τό νά άπολαμβάνη τά δια θέσιμα άγαθά; Όπωσδήποτε αυτό δεν άνταποκρίνεται στόν κα- θορισμό τής έννοιας. Γιατί υπάρχει τό πεπερασμένο των άν- θρωπίνων δυνατοτήτων καί έτσι είναι άδύνατο νά άπολαύση τά υπάρχοντα άγαθά. "Αλλωστε συνεχώς δημιουργούνται νέα καί ή άπόκτησί τους όδηγεί μάλλον προς τό άγχος παρά προς τήν ευδαιμονία. 'Ο σωστότερος καθορισμός Τής έννοιας άπαιτεΐ νά δεχθούμε δτι ως εύδαιμονία έννοοΰμε τήν Ικανοποίησή κάθε εί δους, των αισθήσεων. Δηλαδή τήν Ικανοποίησι τού ένστικτου τής ήδονής καί νά Τείνουμε συνεχώς, όσο γίνεται περισσότερο, προς αυτό. 5 Ικανοποιεί όμως τόν άνθρωπο ή «ικανοποίησι» ένός ζωι κού ένστικτου; Άντοπτοκρίνεται στην βιολογική του δόμη,σι; Δέν είναι./ χοι αυτοί που θά δεχθούν ότι μιά τέτοια άποψι υποβι βάζει τον άνθρωπο ποιοτικά. Καί άν άκάμη μία ευδαιμονία τής ποιότητος αυτής δέν είναι ουτοπία, ή άποδοχή της υποβιβάζει τό άνθρώπινο δν. Αλλά καί ή πραγ-ματικότης τήν άπορρίπτει γιατί πολύ λίγοι, ίσως ψυχικά διεστραμμένοι, είναι αυτοί που έθεσαν σάν σκοπό τής ζωής τους τήν ευδαιμονία αυτή. Φυσικά θά ήταν παράλογο, αυτός πού θά υποστήριζε ότι δέν πρέπει νά ύπάρχη άναζήτησι γιά τρόπους μέ τούς όποιους 6α καλλιτερευη ή ζωη τών άνθρωπων. Αυτό είναι οεύτονόητο καί βασική προύποθεσι για Την 1κοίνοποίησι άνωτέρων ποιτικά ά- ναγκών. ΑΑετά την άπορριψι τής ευδαιμονίας σάν σκοπού ζωής έρ χονται νά δώσουν τήν άπάντησι ότι, σκοπός είναι -μία άνώτερη μορψή «ευδαιμονίας» πού προέρχεται άπό τήν ηθική όλοκλήρωσι τού άνθρώπου. Ή άπάντησι όμως αυτή είναι πολύ άάριστη. Πώς είναι δυνατή ή ηθ:κη όλοκλήρωσι Τού άνθρώπου; Έχει σάν πα ράμετρο ή άπάντησι αύτή τήν ηθική, πού σάν άξία δυνατόν νά έχη άλλοτε άλλες άποχρώσεις καί διαστάσεις. Καί μόνον ή άοριστία είναι ικανή γιά νά θέση τήν άπάρριψι Τής άπαντήσεως αυτής. Σκοπός τής άνθρωπίνης ζωής είναι ή άνάπτρξι τής κοι νωνικής ζωής. Νά είναι δηλαδή ή κοινωνία, ή κοινότης όπου ζή, ό σκοπός του. Γιατί είναι άδύνατη άκόμη καί ή έπιβίωσι τού άνθρώπου μέσα σέ ενα συνονθύλευμα άνευθύνων καί έγωιστών, πού σάν σκοπό τους θά έχουν άλλος τήν Ικανοποίησι τών αισθή Ο άνθρωπος στήν ζωή του πρέπει νά είναι κυρίαρχος καί νά κατευθύνη τα δημιουργήματα του. Πρέπει νά καλλιεργή συνε χώς τό αίσθημα Τής προσφοράς πρός τό κοινωνικό σύνολο καί νά πλησιάζη όσο τό δυνατόν περισσότερο στήν 'Ελληνιστική έν νοια τού ήρωϊσμοΰ. Η κεντρική ηθική ίδέα στήν περίπτωσι αάτή χαρακτηρίζεται άπό τήν προσφορά, τήν υπευθυνότητα καί τόν ηρωισμό. ιπρεπει λοιπόν νά δοθή μάχη. Στήν σημερινή εποχή πρέπει νά σχηματισθή μία έμπρο- σθοφυλαη άδελφιχού άγώνος. Καί νά γίνη προετοιμασία γιά την όριστική μάχη-. Τήν μάχη μέ τόν άκρατο υλισμό, τόν πλου τοκρατικό καί τόν μαρξιστικό. Μέ τήν γραφειοκρατική ύδρα τού πολιτικού, πνευματικού καί ηθικού κενού. Μέ Τις Ιδεολογίες τής παρακμής, τά κατεστημένα, τούς -άντιδραστικούς, τόν έκφυλισμό, τόν παρασιτισμό καί τόν μαζοχισμό. Πρέπει νά δοθή μάχη μέ τϊς άντιδραστικές δυνάμεις πού έξαπατουν τό Έθνος καί πού κρύβονται πίσω άπό μανδύες καί προσωπεία. Μέσα στον άγώνα αυτό,,μέσα στήν ΜαΧΟ γιά το κοινωνικό σύνολο, γιά/ τήν φυσική κοινότητα, γιά τό Έθνο ό άνθρωπος βρίσκει τόν σκοπσ τής ζωής του. Καί γίνεται πολεμιστής. Γίνεται νικητής, ττού μόνο ή δράσι δίνει νόημα στην ζωή του. "Ομως αάτά δέν είναι άπλά, ούτε εύκολα. Είναι κατορθωτά άπ αυτόν που τό θέλε συνειδητά. Καί έτσι παύει νά είναι ένας τροχίσκος στήν τερα τώδη μηχανή τών σημερινών συστημάτων. Μάχη λοιπόν τού άνθρώπου γιά τήν θανάτωσι κάθε πα ρηκμασμένου καί κάθε έκφυλισμένου. Γιά νά πάψουν νά υπάρ χουν οί γάγγραινες Τής διαφθοράς, τής μειώσεως, τής τοπτεινώ σεως καί τής άναξιοπρεπείας. Ό τρόπος μέ τάν όποιο θά δοθή ή μάχη, μέ τόν όποΐο θά καταξιωθή ή άνθρώπινη ύπαρξί του, έξορτάται άπ τόν ίδιο τόν άνθρωπο. Από Τόν ίδιο τον άνθρωπο έξαρτάται τό άν θά άντοε- ποκριθή στήν προσδοκία αυτή. Πρέπει νά πάψη νά ζή ό άνθρω πος στον κόσμο τού όνείρου καί τής ουτοπίας, νά ξεπεράση τις άναστολές τής βουλήσεως πού δεσμεύουν την δράσι του. Καί νά γίνη διώκτης καί καταστροφεύς. Νά γίνη εχθρός τού μαρξισμού καί τών έκτρωμάτων Του σοσιαλμπολσεβικισμού καί τών άλλων παραφυάδων. Ή διεξαγωγή τής μάχης αυτής είναι ή υπέρτατη προσφο ρά για το κοινωνικό σύνολο. Καί πρός αύτό τόν σκοπό πρέπει νά Τείνη ή άνθρώπινη ζωή. Πρέπει νά έγκαταλειφθή ή άποχαύ- νωσι, άποτέλεσμα τού πνευμοττικού καί ψυχικού βιασμού. Πρέπει νά λειτουργήσουν, έπϊ τέλους, οι φυσικοί νόμοι. ΤοΟ Κώστα Χατζησταύρου Ή συνειδητοποίησι τού γεγονότος ότι πρέπει νά δοθή μάχη είναι τό πρώ το βασικό συμπέρασμα. 'Ο συνειδητοποιημένος ά- γωνιστής πού θά πάρη μέρος στην διεξαγωγή τής μάχης είναι ό πραγματικός έπαναστάτης, ό σταυροφόρος καί ό ιεραπόστο λος τής ΚΟΣΜΟΓΟΝΙΑΣ πού έρχεται. Γι αυτό πρέπει νά εί ναι προετοιμασμένος καί ψυχικά δοκιμασμένος. Ή Ιδεολογική θωράκισι τού μαχητού αυτού είναι τό πρώτο στοιχείο, πού πρα γματώνει την συνειδητοποίησι του καί τόν βοηθά νά ξεφεύγη άπό κάθε καταστροφική έπκρ,ροή τού καταρρέοντος περιβάλλοντος. Τό πρώτο λοιπόν στοιχείο γιά τήν προπαροοσκευή πρός τήν μάχη είναι ή ιδεολογική κατάρτισι καί ή πίστι του μαχητού στην Ιε. ραποστολή του. 'Ο μοτχητής τής Εθνικιστικής Ιδεολογίας γνω ρίζει πολύ καλά τϊ θέλει, γιατί άγωνίζετσι. Καί γίνεται φωτει νός άπόστολος τής αυριανής -ΚΟΣΜΟΓΟΝΙΑΣ. 'Ο Έ θ ν ο κ ρ ά τ η ς μαχητής γνωρί-

τ αγωνίζεται, ι θέλει. τί θέλει και "οο Εθνικισμού λοιπόν χαρακτηρίζεται άπό Τήν α τού τρόπου διεξαγωγής Της μάχης. Είναι :)5ητά στις όργανωτικές άριχές καί στις άπο- ^ οοοεουν άπό την ιδεολογία και Τις ανάγκες του τ^οκε.ται για στρατιωτική η μοναστική πειθαρχία, "* Την άνώτερη ποιότητα Της συνειδητοποιημέ- τ3/ όργανωτικών άρχών που διέπουν την δίε σης δεν είναι στοτπχή άλλα δυναμική. Ή στάσι Γ ^ «ΐ την Εθνικιστική άρ.χή δτι τίποτε δεν πρέπει τε σζ. στατικό φαινόμενο, άλλα πάντοτε μέ ουσία άοχει νομοτέλεια που να καθορίζει ένα στα- "-- 0 όργανωτικές άρχές που θά συνδέουν τούς Έ- ές 6α είναι πάντοτε δυναμικές καί ή έμπροσθο- η ;αοακττιρίζεται πάντοτε άττό τήν συνειδητή τήν πε-.θαρχία, τήν ένότητα της σκέψεως καί τήν πί- ε'-αστε Ισχυροί καί άποφαίσισμένοι. Πρέπει νά ένσ νέο περιβάλλον, κατάλληλο για τήν βιολο- γική μας δόμησι. Πρέττει μέ τήν μάχη νά Τεθή όριστι.κό τέρμα στο καθεστώς ίου εκφυλισμού, ^ Δεν πρόκειται νά δεχθούμε παθητικά τή,ν έξόντωσι. Αυτό είναι αντίθετο και τήρος τήν ιδιοσυγκρασία καί ττρός τήν ίδεο. λογία μας. Δεν πρόκειται νά δεχθούμε την έξαφάνισί μας κοοί τήν δια νομή τών I ματ ίων μας. Τό άπόλυτο καθήκον μας πρός τους Νεκρούς.μας, Τους σημερινούς Ελληνες καί τους Αγέννητους μάς προστάζει νά δώσουμε τήν μάχη. Αυτό υπαγορεύει ή βούλησι του "Εθνους, όπου Ανήκουμε. Καί άν ξαναζούσαμε σε τέτοιο κόσμο, σε τέτοια παρακμή καί σέ τόσο μεγάλο έκφυλισμό, καί άν βρισκόμασταν στις τάξεις του "Εθνους όπου άνήκουμε, πάλι ή βούλησί.μας, θά μάς όίδηγούσε στήν μάχη. Στήν μάχη για Τήν άνέλ'.'ξι τού Έθνους μας προς τά πε πρωμένα του. Ο εί*2ΐ λίγες οί φρρές που ό διαβάτης προσπαθεί νά αυ τ έ-α χαμόγελο, καθώς περπατώντας βλέπει σε κάποιο τοΐ- π ένα σύνθημα τών άναρχικ,ών. Είναι άστεία, τά χυ- * - - τχ. φορές συνθήματα, ή έπικίνδυνα; Ποια ετναι ή άντα- -τού βρίσκουν στον μέσο " Ελληνα οί θεωρίες τών άναρ- Τ- ζττημα δεν σταματά στα συνθήματα τών τοίχων ή στα εε οό «ν.έ τά χυδαία ό νάματα. Γ κχτί υπάρχουν καί οί σχε- -κε: &&&_χτε:ς. Πράξεις βίας ή ένόργειες προκλητικές για τό ϊ-.χογγ : αίσθημα όδηγούν τους άναρχικούς στα δικαστήρια. "Ετσι Γ-ττ-πύού. συνηθισμένο φαινόμενο οί ειδήσεις στις έψηιμερίδες, - ααάλουθη: «Αθωώθηκαν έπτά άναρ(χικοί για τό πονώ τ κράτος κατηγορούντο για περιΰβρισι τής άρχης 14-6-77>. Τι είναι λοιπόν ό άναρχισμάς; Ποια είναι ή φιλοσοφική το- - :^ιτ - του καί ποια ή πολιτική του έκφρασι; Ό αναρχισμός είναι γέννημα τής έποχης μας. Τής έποχης μεγάλων απολυταρχιών, τών πολύπλοκων συστημάτων τής α>~ σ. ας γραφειοκρατίας, τής άκραίας ιέκιμεταιλλεύσεως καί κυ- α*ως εξελιγμένων τεχνικών τής πειθούς. "Ετσι δικαιολογούν ο 3;οι οί αναρχικοί. τήν ϋπαρξί τους. Καί επιλύουν τό πρόβλημα δ,χι μέ Τήν άντιμετώπισί του, άλλα μέ τήν κατάργησί του. "Αν έπιχειρηθη νά γίνη φιλοσοφική τοποθέτησι τού άναρ- χισμσύ, πρέπει νά ένταχθή στήν σχολή τών σκεπτικιστών. «"Οτι περί ούδενός τών λεχθησομένων βε'βαιούμεθα ώς ούτως έχοντος πάντως καθάπερ λέγομεν...». Σύμφωνα μ* αυτό τό πνεύμα δέ χονται μόνον ερωτήσεις. Αλλα μήπως καί αυτό τό γεγονός δέν είναι ένα άξίωμα, ένα δόγμα; Επίσης δέν λοίπουν οί άντιθέ- σεις. Πιστεύουν στήν ώρχή τής αίτιότητος καί παρουσιάζονται σαν ντετερμινιστές. Οί «συνεπείς άναρχικοι» διαφωνούν μέ τά πάντα. Ακόίμη καί μέ τον έαυτό τους. Πολλές φορές μάλιστα ό παραλογισ,μός κυριαρχεί σέ σημείο πού νά γίνεται τελείως άνόητος. Έάν έξετασθουν προσεκτικά οί θέσεις τών αναρχικών, πα ρουσιάζονται νά πλεονεκτούν κατά πολύ άπό τις κομμουνιστι κές θεωρίες. Έάν παράδειγμα άναφέρεται τό ότι οί άναρχικοι πιστεύουν πώς όλοι οί άνθρωποι πρέπει νά έχουν ένα βασικό έπίπεδο ζωής καί περιθάλψεως, άλλα όχι ότι όλοι οί άνθρωποι είναι ίδιοι. Ή πολεμική των μπολσεβίκων έναντι ον τών άναρ- χικών είναι λυσσαλέα. Κι* αυτό γιατί αύτοϊ βλέπουν ώρισμένες άλήθειες πού ή υστερία τών κομμουνιστών δέν Επιτρέπει νά φα νερών ωνται. "Αν έξετασθή τό φαινόμενο τής άναρχίας -μέ τά κριτήρια τής ψυχολογίας βγαίνει τό συμπέρασμα: *Α ν α,ρ χ ί α = Α νώριμη άντιμετώπισι του φαινομέ νου τής ζωής, <άφού ψυχολογικά στέκονται στό ένστι κτο τής ήδονής καί δέν θέλουν, μέ κανένα τρόπο, νά παραδεχθούν τό ένστικτο τής πραγματικότητος. Αντίθετα περνούν ξαφνικά στό ένστικτο τού θανάτου. "Ετσι όδηγοΰνται σέ άφορισ.μούς όπως: «* Απαγορεύονται οί άπαγαρεύσεις. Ή μόνη σωστή άπαγόρευσγ» Καί θεωρούν σαν πολιτική έκφρασι τής θεωρίας τους τήν άνοτ χία. Πιστεύουν ότι ή μόνη μορφή έλεύθερης πολιτείας θά ήτα* ή άνοορχική. *Αλλά άναγνωρίζουν ότι καί αυτή είναι άδύνστ^ Γιατϊ πολιτεία θά πει έξουσία. Μιά έλεύθερη πολιτεία είναι γ ο τούς άναρχικούς αυτοαναιρουμένη έννοια. Άρνούνται κάθε έξου- 7

σία σαν Ανήθικη μέ το πρόσχημα, οτι ή κατάχρησι τής Εξου σίας Αρχίζει άπό τήιν ίδια την ιδέα τής Εξουσίας. "Ετσι ή έλευ- 6ερία στην πράξι γι αυτούς είναι ή Αναρχία. Θεωρούν τό κράτος σαν μία όργανοομένη συνομωσία «μετριο τήτων και βεσμοποίησι τής βλακείας. "Ετσι ένα πολιτικό πρό γραμμα Των αναρχικών θά περιελάμβανε την Ελευθερία ύπο- στήριξι χρησιμοποιήσεως των ναρκωτικών και την ύποστηριξι του γυμνισμοί). Πώς αντιμετωπίζουν όμως τό πρόβλημα τής εξουσίας; Υ πάρχει ή έξης άπάντησι: «Άντισταθεΐτε στην εξουσία. "Οχι μέ την βία. Μέ τό χαμόγελο. Αυτή είναι ή πρώτη αποψι γιατί υ πάρχει και ή δεύτερη 'Αντισταθείτε μέ τήν βία». Τό Αποτέλεσμα του άφ ορισμού είναι ή δημιουργία Αντικοινωνικών άπλώς άτό- μων. "Η σύμφωνα μέ τό δεύτερο σκέλος Του ΑφορισμοΟ ή δη μιουργία τών Ανταρτών τών πόλεων. Ή ύπαρξι τών τελευταίων αποτελεί επικίνδυνο κοινωνικό φαινόμενο, πού Τις συνέπειες του δοκίμασαν αρκετά κράτη μέχρι σήμερα. «Κάτω λοιπόν οι Ιδεολογίες! Κάτω οι θεωρίες!». Γιά τήν Ιδεολογία τού Εθνικι σμού ό αναρχισμός άποτελετ έντονη π ρ ό κ λ η, σ ι. Εξετάζει τό φαινόμενο σε βάθος καί δίνει τις άπαντήσεις του. Αρχικά διαπιστώνεται ή παρανόησι τής έννοι ας τής ελευθερίας. Πράγματι τό πρόβλημα τής Ελευθερίας είναι ένα άπό τά σαβαρώτερα καί «μεγαλύτερα προβλήματα τής φιλο σοφίας. Μέσα στην ζωντανή πραγματικότητα του κόσμου τό πρό βλημα τής (ελευθερίας είναι βασικά άξιολογικό, όχι γιατί δίνει ίκανοποίησι ή Απελπισία, αλλά γιατί δίνει εύθύνες ή ουτοπίες. 'Ο αναρχισμός φορτώνει τον άνθρωπο μέ ουτοπίες. Αρχικά πρέ πει νά γίνη παραδεκτό δτι οι άνθρώπινες κοινωνίες είναι άπό τούς πλέον πολύπλοκους, άν δχι οί πολυπλοκώτεροι, άπό τούς τομείς Τής πράγματικότητος. Υπάρχουν τό φυσικό υπό στρωμα, ή βιολογική δόμηση τά γεγονότα/ οί δυνάμεις. 'Ο φιλόσοφος Σοπενάουερ διέκρινε τρεΐς χώρους δράσεως τού ανθρώπου, τον φυσικό, τον πνευματικό καί Τον ηθικό. Στον φυσικό χώρο υπάρχει μία σειρά (εμποδίων, τά όποία περιορί ζουν τήν δράσι τού ανθρώπου. Υπάρχει δηλαδή μία σειρά περιο ρισμών άπό τήν φύσι, ή οποία καθορίζει τήν δραστηριότητα του ανθρώπου μέσα σέ ώρισμένα πλαίσια. Αλλά καί στον πνευματικό χώρο υπάρχει ή σειρά τών πε- οιορισ.μών πού καθορίζουν τήν πνευματική δραστηριότητα. 'Ο άνθρωπος μάλιστα αντιλαμβάνεται τήν πραγματικότητα κατά έ να ώρισμένο τρόπο, ό όποιος Αντιστοιχεί στήν βιολογική Του συγκρότησι. Αυτή ή βιολογική συγκρότησι καθαρίζει καί μία σειρά στάσεων τού ανθρώπου απέναντι στό φαινόμενο τού κό σμου. "Οσο άρτιώτερη νευροψυχική δ ό- μησι παρατηρεϊται, ενδεικτικό τήΐς άνωτέρας βιολογικής συγκροτήσεως, τόσο μεγαλύτερη, δννατότης ύπάρ,χει γιά 'έ π ι βολή, στό φυσικ; ό περιβάλλον. "Αρα μεγαλ,ύτερη Ελευθερία ως προς τό σημείο αυτό. Ή έννοια καί μόνον τής αναρχίας σύμφωνα μέ Τά προηγούμενα παρου σιάζεται τελείως αρνητική πρός τήν έννοια τής Ελευθερίας. Ό ψυχικός δυναμισμός έχει σαν συνισταμένη έκφρασί του τήν βούλησι. Δεν πρόκειται γιά περιχαρακωμένη ψυχική Ικανό τητα, αλλά σύνθετη ψυχική λειτουργία. 'Ο νοΰς καί τό συναί σθημα μόνον μέ τήν βούλησι Ενεργοποιούνται. Ή βούλησι δίνει συγκεκριμένη ύπόστασι στήν άρμονία τού βιολογικού καί ψυχι κού τομέως του ανθρώπου. Είναι ή συνθετική ψυχική λειτουργία πού συνδέει τις νοητικές, συναισθηματικές καί βιολογικές δρα στηριότητες. Ή Αναζήτησα τής Ελευθερίας, χ ω- ρίς νά λαμβάνεται ύπ δψιν ή συν θετική ψυχική λειτουργία τής ιβ ου λή σ ε ω ς είναι ουτοπία. 'Ο άνθρωπος δεν μπορεί αυθαίρετα νά καθορίζεται σάν πνευ ματικό ή οικονομικό δν καί νά προσδιορίζεται άπό αρχές πού έχουν διάλεξη ώρισμένοι. Ή υπέρτερη καθοριστική άριχή τής βου- λήσεως τού άνθρωπον πρέπει νά άναζη,τήται σ αυτόν Τον ίδιο, στην φυσική του συγκρότησι, στή βιολογική του δόμησι. Μόνο έτσι είναι δυνατή ή άρμονική σύνδεσι τού πνευματικού καί ηθι κού χώρου δράσεως τού ανθρώπου μέ τήν βιολογική του υπό- στασι. "Ετσι παραμερίζεται ή άπαισιοδοξία ή ή αισιοδοξία, δτι κάποιο σχέδιο καθορίζει τήν ζωή, αλλά ή ή ίδια ή ζωή σχεδιά ζει μέ μία σειρά πιθανοτήτων. Τελικά μία Απ αυτές Επιλέγε ται καί όδηγούμεθα στήν ήρω^κή άντίληψι της ζωής. "Ολα τά προηγούμενα φανερώνουν πόσο έπιπόλαια Εξετά ζει τό πρόβλημα τής Ελευθερίας ό Αναρχισμός. Κι όμως τό πα ρουσιάζει σάν τήν πεμπτουσία τής ύπάρξεώς του. Πρόκειται γιά πλάνη μέ όλα τά χαρακτηριστικά τής παιδικής Επιμονής σέ κάτι παράλογο. Ή λογική καί ή γνώσι συνδυαζόμεναι μέ Τήν άκαμπτη θέ- λησι καί Εργατικότητα προ,σδιορίζουν, ότι ή μεγαλύτερη Ελευθε ρία καί γιά τό άτομο καί γιά τήν φυσική κοινότητα, όπου άνη- κει, μπορεί νά ΕπιΤελεσθή μέσα σέ ανώτερου ποιιοτικού βαθμού όργάνωσι τής κοινωνίας. Αυτό αποτελεί άπάντησι ατούς περί Ε ξουσία Ισχυρισμούς τών άναρχιχών. Μέ πολιτικούς όργανισμούς, μέσα ένημερώσεως, πνεύμα διανόηση παραγωγικές δυνάμεις έξηρτημένες στά κατεστημένα είναι Επόμενο νά περιορίζεται κά θε μορφής Ελευθερία. Μέσα στήν κοινότητα όμως, πού ό κάθε άνθρωπος έχει τόσα δικαιώματα όσα καί καθήκοντα, πού ή ζωή του είναι κυρίαρχη καί κατευθύνουσα τά δημιουργήματα του, πού διατηρεί Αδιάσπαστη, συνοχή.μέ τό παρελθόν, τό παρόν καί τό μέλλον, πού καλλιεργείται τό αίσθημα τής προσφοράς στό όρ- γανικό σύνολο καί πλησιάζει στήν έννοια τού ήρωϊσμού, πού ή διαφοροποίησι τών δυνατοτήτων καί τών ικανοτήτων είναι βασι κός νόμος, πού ή Ιστορία είναι δυναμική καί αέναη κίνησι υπό τον έλεγχό του, πού ή ιστορική άποστολή του Εξαρτάται άπό τόν ίδιο τον "Ανθρωπο, ύπάρχει ό μεγαλύτε ρος βαθμός Ελευθερίας πού έχει φαντασθή μέχρι σήμερα ό άνθρώ- πινος νοΰς. Τοϋ Κώστα Χατςησταύρου Τό πρόβλημα λοιπόν δέν είναι ή ύπαρξι τής Εξουσίας άλλα ή Ανώτερα ποιοτική Της συγκρότησι. Απαιτείται άνωτέρας ποι ότητας όργάνωσι, μέ θελησι καί Εργατικότητα. Κάθε λαός μέσα στό πέρασμα τής ιστορίας έχει υποχρέ- ωσι νά άγωνίζεται. Νά πρασπαθή καί νά δημιουργή. Νά μάχε ται τήν παρακμή, τόν άποπρασανατολισμό καί τήν Αδυναμία έ- ξυψώσεως πρός τήν συγκρότησι πού Επιτρέπει τήν Άνέλιξι του "Έθνους πρός τά πεπρωμένα του. "Ετσι δικαιολογείται ή άντίθεσι τού Εθνικισμού προς κά θε μορφή καί Εμφάνισι τού άναρχισμου. Γιατί οί θεωρίες Του Α ποτελούν έκφροοσι Εγωιστικού Ατομικισμού καί Αποπροσανατο λίζουν άστό τά προβλήματα τής Εποχής μας. Οί Αναρχικοί είναι θύματα τής * Αρνητικής Δυναμικής καί τής χωρίς φραγμούς καί πλαίσια θεσμοπο ιήσεως τής Ασυδοσίας. Ή άνώριμη άνάτπυξι της προσωπικότητός τους άποτελεΐ βασικό χαρακτηριστικό. Γιά τήν 'Ελλάδα καί τόν Ελληνισμό άποτελεΐ άπειλή γιά τήν όργανική Αναγκαιότητα τού "Εθνους, τούς σκοπούς τούς στό χους καί τις Ενοράσεις του. Ή Αναγέννησι τού Ελληνικού πνεύματος Απαιτεί άντιμε- τώπισι φαινοιμένων, σάν τόν Αναρχισμό πού Αλλοιώνουν καί δια στρεβλώνουν τήν 'Ελληνιστική έννοια καί τήν ούσία της Ελευ θερίας. 0 8

0 - ~; 5ονζ που προεκλογική περίοδοο είνοι, -. όταν γίνουν οί εκλογέα* θό - τ.ν απάτη, τον έκφυλιομό* τά *.«ι * ΐ-ίΙ2 τ^. τροδοοιό. 5*ττε ; :.οτ.νυ>ρ*οη όσα τό κόμρο τών πολιτί-. _,., Γόνε κ όσα πρόκειται νό κότοοτο ύπογράψη μ' δνο σταυρό... την αγνοια καί τήν αφέλειά σου : ;. αου είναι τό μεγαλύτερα νό ουμ- ^ε-τ:- ; ε.εργό ατό πράγματα. -κπέψεις όμως* σώα έτσι - μέ - θά τ άλλάεηα καί τούς σλήταο καί τούο προδότεοθό τους,-ζ δεμένοι ΟΤά κόμμα τών πολίτκ κών κομμάτων δεν σέ χρειάζονται γιά νά τούο έπιλέεηο μό ουνυπεόθυνοο νό γίνηο. Αότοί έχουν πιά τώρα έκλεγεΐ Ολοι τους μηάενός έεαιρουμένου. φέρουν χίλιάδεο τούο σταυρούς στήν πλάτη. - Σταυρούς μαρμάρινους τ Σταυρούς αιώνιους. - Σταυρούς μνημεία έγκλήμστος καί προδοσίας γιά όλους τους, -Σταυρούς άμείλικτα σκληρούς. -Σταυρούς μνημεία ήρωϊσμοΰ καί πίστεως <τπά Ιερό καθήκον* -Σταυρούς πού έπιθάλλουν τήν ήμέρο εκείνη που θαρθή. νό τούς *, οτουρώσουμε όλους πα}*νη;2 Αηρ»*: ΕΠ Φ υλλις Ψηφίστε.. Τού Φ. ΠΟΛΙΤΗ Ψ Έλλτ*ς Ψηφίστε άντίπαλοι! Ψηφίστε τήν Ν.Δ οφατίο γ>ά να ξε- γιστ] είναι ή μόνη δημοκρατική.-τατϊσ Κύπρος καί έγγάηισι «Ενάντια στά τάνικς» καί τους «νοσταλγούς τχ)0 φαύ ; τ, 1 % ά νά μά- λου παρελθόντος» καί τής «έπα- -.>_; -τός τό Αιγαίο ράτου δικτατορίας». Αν λίμνη καί Ψηφίστε τήν Ν.Δ. γιά νά ά- έχουν δικαιώμα- νοίγετε τήν ΕΡΤ καί νά μπορήγ γ.-: - ->φιθτε τήν Ν. τε ν όοκούτε έλευφ-ρα τά «άνζ ζ ο. έπί τέλους τά τάρ τι<σ τραγούδια τού ΕΛΑΣ» : γτγ: ι5^*χ^ςράτες> κάτω καί νά μαθαίνετε πώς ό Βελου- :,_*ί 3 _ άς όττο ιασδη- χιώτης ήταν συνετής αγωνιστής Αρβτερής «δημοκρατικής* καί ένθερμος πατριώτης!... 3 --^:- Γτε τήν Ν.Δ. Ψηφίστε τήν Ν Δ. γιά νά * γτ:.* ~α παιδιά σας μπούμε στην οίκονομικά «πανί : τ. γ* - γ *: : α του λέ- σχυρη» ΕΟΚ, έντός τών προσε νλ λ 4 9 στην Ελλά- χών 'δ'χαετηοίδων!... Ψηφίστε ε^-φυλκχ; πόλεμος \... τήν Ν Δ. γιά νά βγούμε άπό τό. ΝΔ γιά νά δέχε- ΝΑΤΟ καί νά κάνουμε γυμνόσια τών ' Ελλήνων με τόν 6ο στόλο!... Ψηφίστε -οκοστίσς άττό τον γήν Ν.Δ. γιά να όστοχτηση ή «Χαο Φλωράκη». χώρα μας... «κύρος* στο εξωτε : : Δ για νά κα ρικό!... τ':.1 :ζ*. έ; Δι<αστή. Ψηφίστε τήν Ν.Δ, γιά νά μπό χ Χατνης όταν μάς ξαναρεση νά όρθοποδήση ή χώρα μας ιτο. τά άπό αιώνων κιοκτηοί νομικά μετά άπό τήν κοττα- ; ας οί σκοτεινοί μας ττοντισι πού έφερε ή καταρα <ϋ μένη χούντα!... Ψηφίστε, "Ελληνες, τήν Ν.Δ. γιά νά έχετε τό κεφαλάκι σας ή συχο. Τουλάχιστον, ψηφίζοντας τήν Ν.Δ. δεν έχετε φόβο να γίνη πό λεμος. Μάς προστατεύουν τά έ- θνιχά μας δίκαια ό κ. Καραμαν λής, ό πανίσχυρος ΟΗΕ καί τό παντοδύναμο Διεθνές Δικαστή ριο τής Χάγης! Πού είστε βρέ Έλληνες, έ- σείς πού δεν άνέχεστε νά κοττοορ- ρακώνουν τήν πατρίδα οαις καί νά καταπατούν τά αίώνια^ δί καιά της; Πού είστε βρε Ελ οί σύντροφοι τού Πσπαφλεσσσ καί οί μπουρλοτιέρηδες τού Κα- νάρη και τού Παπανικολή; Που.. ναι οί γυναίκες τού Ζαλόγγου και τών βουνών τής Πίνδου. Πού ετναι; Πού είναι νά τούς 6ρώ νά τούς πώ πώς τήν πατρίδα τους τήν πατρίδα μας, αυτήν πού έκεΐνοι κερδίσομε σπιθαμή προς σπιθα μή αυτήν πού έκείνοι ύπερασπί- σθΐτ>κοεν χύνοντας καί τήν Τελευ ταία σταγόνα τού αίματός τους έπί αιώνες όλόκληρους', αυτήν πού έκεΐνοι έκαναν μεγάλη καί σπουδαία κι? Ακτινοβόλησε σ ό- ληνες. λάχερο τό κόσμο, ςτυτήν σήμερα Ξυπνήστε βρε! τήν πουλάνε, τήν διαπραγματεύ Κυττάζω γύρω μου. Γεμάτοι οί ονται, τήν μοιράζουν, τήν δίνουν δρόμοι κνώδαλα, μωρούς, άνα καί τήν παίρνουν σαν υάτοβνε δΐξ ιούς, τιποτένιους, σαλτιμπά,κιά τους, οί προδότες, οί πουγκους, καιροσκόποος, κερδοσκο- λημένοι, 65 Ανάξιο*, οί τιποτέ πους, προδότες, συμφεροντολό νιοι, οί καιροσκόποι τού πολιτι γους καί μουρχεται έτσι νά πισκού κατεστημένου. Όω καί γώ τό φανάρι νά βγω Που είστε βρε "Ελληνες Ά στους δρόμους σαν τόν Διογένη υψώσετε τό ανάστημά σας καί κα] ν* αρχίσω νά Ψάχνω γιά... με φωνή βροντερή να Τους φω νάξετε πώς ή γή αυτή δεν είναι "Ελληνες. Πουναι λοιπόν οί "Ελληνες, οί δικό τους τσιφλίκι νά' τό μοιρά άπόγονοι τού Λεωνίδα, τού Μιλ ζουν καί νά τό δισπρσγμςτηεύωνται, πώς τή γή αΰτή τή πότ. τιάδη, τού ΚοΧοκοτρώνη; Πουναι λοιπόν οί άντρες τής σχτν μέ ποταμούς αίματος άν Σουλιώτισσας, τά παιδιά τής θρωποι. μεγάλοι καί σπουδαίοι δχι γιά νά τήν ξεπουλούν αυτοί Σπαρτιάτισσας μάναςέ Πούναι λοιπόν οί υπερασπι οί μικροί καί άνάξιοι μά γιά νά μεγαλουργή καί νά δοξάζεται στές τού Αρκαδίου, τού Μεσο στους αιώνες ή Ελλάδα μιας! ^ λογγίου, τού Σοολίου; Πουναι 9

τής '0λα αλλάζουν στην πολίτική Κ/αί δλα μένουν όμοια!... Αυτή ή κραόοξολογία άντικατοπτρίζει ά- ριβώς τήν παραδοξολογία άπδ τήν ο-α προέρχεται, δηλαδή τήν ση- Ρ-νή έννοια τής «πολιτικής», θ '- μάς τήν έπέβαλαν οί Διεθνισταί % ινηταί της, άπδ τδ 1789... Τής ολιτικής» ποού δέν είναι παρά μια ηιοποίησις τού διχασμού των Λακαί των Εθνών, ώστε ν άπα- >ολοονται συνεχώς μέ τήν έσωτε- >κή διχόνοιά τους καί ν άφήνουν πεδίο έλεύθερο σ έκείνους άκρι-»ς, πού κινοΰν τά νήματα τής μα- : νέττας... Ετσι καί τώρα, στήν Πατρίδα - τήν ώρα πού διακυβεύονται τά βλήματα τής έπιβιώσεώς μας, "Εθνος καί σαν Κράτος, τήν α πού οί Μογγόλοι πατούν τήν ;προ μας καί απειλούν τά νησιά καί οί Σλάβοι τά αίματόβρεκτα ΐόάφη τού βορρά μας, ή «πολιτική» Χς μέ άλλα άσχολεϊται καί ό Λα-.; μας μέ άλλα άπασχολεΐται. Οί ύπάλληλοι τών διεθνών άρνητ.κών κατεστημένων, πού θέλουν νά Λ.γωνται «πολιτικοί ήγέτες» τού Λα > ΐας, άσχολούνται μέ τδ πώς θά δ αιωνίσουν τήν ίδιοποίησι απ αύ-. ύς τούς ίδιους τού «δστού τής έ- ςουσίας». Καί είναι πράγματι «δ ουν» καί μόνον αύτδ πού έχει ά- -'ομείνει άπδ τήν ουσία τής έννοιας "ή*; Καί τά θύματά τους, οί Έλληες, μέ χαρά καί άγαλλίασι, πάθος καί φανατισμό, άσχολούνται μέ τδ ->; θά τούς έπιτρέψουν νά τήν διν ιονίσουν, πώς θά διαιωνίσουν τήν τενεκεδένια σκλαβιά τους! Υπάρχουν δμως κι* Έλληνες, τολλοί, περισσότεροι άπδ δσους μποει κανείς νά φανταστή, πού δέν έ χουν υποκύψει στδ χρυσδ Μοσχάρι η; δοτής ή τής ληστρικής έξουσίας τών ύπαλλήλων τών διεθνών κα- - στημένων... Έλληνες πού σκέονται, δτι άν μπορούσε νά διοχενίυθή δ μισδς φανατισμδς καί τδ ηκτδ πάθος πού δείχνεται γιά τήν τ:;υρηλάτησι τών άλυσίδων, στήν ράσπισι τού Ελληνισμού, κανέ-. κίνδυνος δέν θά ύπήρχε... Σ' αυτούς άποτείνονται οί γραμ- : αυτές... Μέχρι προχθές, τδ θραύσμα τού ν * εστημένου πού κυβερνά, μέ τδ μα, τήν συκοφαντία έκ τού ά λλους, τήν δημαγωγία χωρίς άν- / :γο, τήν λασπολογία καί τήν έ- ορά τών λαστιχένιων συνειδήσεήταν βέβαιο γιά τήν απόλυτη αδιαφιλονίκητη ύπεροχή του! ΤΗταν βέβαιο δτι θά μπορούσε καί πάλι νά στριμώξη, νά πιέση, νά στύψη τδ θύμα του, τδν Λαδ τών Ελ λήνων καί νά τδν άναγκάση νά τού ξαναπαραδοθή, δεμένος χειροπόδα ρα καί χωρίς καμμιά διέξοδο. "Ολες οί πόρτες διαφυγής του φαίνονταν κλεισμένες. Είχε νά διαλέξη μεταξύ τής Σκύλλας καί τής Χάρυβδης. Κ: έπειδή, επί πολλά χρόνια, είχε δο κιμάσει καί ύποφέρει άπδ τά κόκ κινα δόντια τής Σκύλλας, ήταν έτοι μος νά παραδοθή στήν Χάρυβδη. Σάν άπδ κάποιο θαύμα (;), ή μάλ λον άπδ κάποια χειρονομία τού ά- κοίμητου έκείνου «θεού τών Ελλή νων», πού μέ τήν άφθαστη υπομο νή του, άκόμη προσπαθεί νά σώση έκείνους πού δέν θέλουν νά σωθούν! φάνηκε μιά διέξοδος, νομότυπη καί νομοταγής, γιά τά θύματα τών τε λευταίων χρόνων, τούς Έλληνας Έθνικιστάς. Ή θύρα αύτή, πού άνοιξε σάν ά πδ θαύμα, δέν δδηγεΐ στήν Γή τής Επαγγελίας. Ούτε κάν στδν προθίλαμό της. "Ανοιξε δμως καί δδηγεΐ «άλλοΰ» άπ έκεΐ πού ήθελαν νά ο δηγήσουν τδ "Εθνος οί όλετήρες καί οί προδότες, οί νοικιασμένοι καί οί πουλημένοι, σύμμαχοι άνόσιοι στήν προσπάθεια έξανδραποδισμού του... Ακόμη καί μικρή πού είναι, ά κόμη καί στενή, έφερε τδν πανικό στούς ένόχους τής «Δημοκραττίλας τού 74»! Δέν περίμεναν ν άνοίξτ τδ δόκανο δπου είχαν πιάσει τδ "Εθνος θύμα! Καί σκέπτονται μέ τρόμο δτι μπο ρεί νά τούς ξεφύγη. Καί άναλογίζονται πώς καί μέ τί τρόπο θά μπο ρούσαν νά τήν κλείσουν τήν πόρτα αύτή. Καί ξέρουν τδν τρόπο. Ό τύπος δ «έλεύθερος» είναι στις διατα γές τους! Καί περιμένει μιά ά φ ο ρ μ ή, γιά νά άνοι ξη τούς βόθρους πού έχει γιά στό μιο καί νά πετάξη στούς Έθνικιστάς δτι δέν μπόρεσε νά χώνεψη ή πο λυθρύλητη χαβούζα τού ύπουργού της! Τδν τρόπο τδν ξέρουν. Είναι δ τρόπος τού Φεβρουάριου 75, μέ τις φανταστικές «συνωμοσίες». Είναι δ τρόπος τού Δεκεμβρίου τού 76, μέ τις φανταστικές «ταραχές» στήν κη δεία ένδς άπδ τά θύματά τους! (Α ΛΗΘΕΙΑ, ΜΗΠΩΣ ΕΧΟΓΝ ΒΡΕ ΘΗ ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΤΩΝ ΔΟΛΟ ΦΟΝΩΝ ΤΟΓ ΑΣΤΓΝΟΜΟΓ ΜΑΛΛΙΟΓ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΑ ΑΝΑ- ΚΟΙΝΩΝΟΓΝ ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΤΙΝΑ- ΧΘΟΓΝ ΟΛΟΙ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ;) Τδν ξέρουν τδν τρόπο. Καί δ ό-

. πού ανακαλύπτει τήν^\ :* ΐ-οποοσύνη» του κάθε φορά πού προλόγισε ήδη τόν '- * τ. πα προσπαθήσουν νά χρη ^->»ι 73θον. Απείλησε γ. γ β δ η ν τούς Έ λ- ; Αξιωματικούς! * \ς ττϊν πάρουν άψήφιστα τήν =:π Τ' * στιγμή πού τό Έθνος άποι^χαι διέξοδο, κάποια δυνα- ' ' ί χ Εκτοχση τήν, αρνητική ιγ^_ αοδααμαοία του στις άπαλήματα τής «Δημο- *σχπτπ -ας τού 74», ή απειλή γίνε- " : άμεση, πιό σοβαρή καί πιό - ί. * : '. X... έν δψει των έκήογών τούς άρεσε πολύ στους κυ- 'ΐΓ^Ι^τχς. αν μπορούσαν νά «ξαλδοσν» μια άνύπαρκτη συ- -τ^αα.,χ «ξανακαταγγείλουν» προσπάθεια διασα- - π.: τ^: ταςεως! Πόσο θά τούς έπειδή φοβού'ν- τ τ ι δέν θά την I ^ θά προσπαθή- Γ ' - * νι τ ή ν έ φ ε ύ- ^ 9 1 ν! νχ έξχπολύσουν τό γνω- ' ιππάριο της άνόβικς «λειτουρ- "'-τ-ρ τ^>ς κχί νά έμφανίσουν τούς ~ττ: τους γ:ά δτι δέν μπορούν ~~ είναι: θεματοφύλακες της ' σπ; _χς των Ελλήνων. :: - ' λοιπόν δλοι οί Έλ- ~ το Σ-θν.χιτπχί αυτά: «Έ^ετε τήν δυνατότητα, γιά πρώ π- :πι άπό τήν Γδρυσι τής Δημοκιαππώας του 74, νά έκφράσετε τήν ι - το σας στήν 3Απάτη, τό Ψέμ- τήν Τρομοκρατία, μέ τά μέ- Γ- ν ογσιμοποιήθηκαν έναντίον ρρ Μ-ν δ:χνοηθήτε κάν νά τήν ππιπι ζι κίνδυνο μέ άνυπόμονες ή -Γ- «---ό-πατες πρωτοβουλίες. - : - Ν: _.όο:ου 1977, οί δρόμοι ΐ-σ πχ πεζοδρόμια άνήκουν στην -* => καί τά κόκκινα σκυλάκια τγς- ού θά αφρίζουν δλο καί πε- > σσστερο. όσο δέν βρίσκουν τίποτα π δαγκώσουν! θά πεθάνουν άπό Γ!^χ τους τήν λύσσα. Μιά άρα- -. παροιμία λέει: «Οί σκύλοι γαυ γζ?/*, αλλά καραβάνι τραβάει τό του». Τήν Ιρημο την πέρασε ττ καραβάνι των Έθνικιστών, οί σκ.', χ ς γαυγίζουν... Εμείς νά προχωρούμε μέ σταθερό καί σίγου ρο βήμα. Και θά φθάσωμε...».

ΑΟΓΜΑ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΣ προοπτικαι ΔΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗΝ ΜΑΣ ΜΑΧΗΝ Τοϋ Σ. Σκληρού Δέν είναι λίγοι οί άναγνώσται μας, οί όποιοι μολονότι έγκρίνουν την πολιτικήν γραμμήν μας, δυσφαρούν, χωρίς ί σως να έχουν άδικο, δια μίαν,κάποιαν αμέλειαν έναντι μιας άπόψεως, χωρίς άμφιβολίαν σημαντικής διά τάς έπιλογάς ί σως των νέων, δηλαδή τήν έννοιαν τήν όποιαν έχει 6Γ έμάς ή ζωή καί δ κόσμος. Γνωρίζουμε πολύ καλά πόσην γοητείαν έξασκούν έπί της ψυχολογίας ένός νέου τό θέμα του στυλ τής ζωής, ή ιδέα του πολιτισμού καί ή ιεραποστολική στιγμή μιας πολιτικής μάχης. Διά τόν λόγον αυτόν θεωρουμεν, κατά βάθος δικαιολογημένην τήν κατηγορίαν έκείνων οί όποιοι μάς Αποδίδουν τήν μομφήν τής ψυχρότητος, ένίοτε μέχρις άσκητικού βα θμού, των άναλύσεών μας. Τήν άπουσίαν από αύτάς οίουδήποτε φορτίου πάθους καί τήν άγνότητα ένίοτε ύπερβολικήν, διά τής όποιας άρνούμεθα κάθε έπιχειρηματολογίαν ή όποια δέν θεμελιοϋται έπί στερεού ίστορικοπολιτικού έδάφους. Μπο ρούμε νά άπαντήσωμε, πρός δφελός μας, δτι ύπαρχον ώ- ρισμένοι οί όποιοι υίοθετοΰντες αυτήν τήν άποψιν, κάνοντας κατάχρησιν αυτής, θεωρούν τήν ίδικήν των «έννοιαν περί τής ζωής» ώς κέντρον του ήλιακού συστήματος καί νομίζομεν δτι τό νά έπιμένομεν έπί ώρισμένων πραγμάτων είναι έπικίνδυνον διότι δύναται νά συγκλίνουν, όπως συμβαίνει διά μερικούς, δλο.τό άπόσταγμα καί ή σημασία μιας πολι τικής μάχης. Προτιμούμε όμως νά μήν είμεθα πολεμικοί καί νά έκθέσωμεν ώρισμένας άπόψεις σχετικάς μέ αυτό τό πρό βλημα, δεδομένου δτι είναι ιδιαιτέρως αισθητόν, πρωτίστως άπό τούς νέους, οί οποίοι δέν αισθάνονται έαυτούς τόσον δια τεθειμένους νά κάνουν πολιτική, έξ αίτιας μιας σειράς προ γραμματισμών περιεχομένων, δσον έξ αίτιας, τής ίδέας μιάς συνολικής άνανεώσεως ή όποια είναι έπακόλουθον μιας νί κης, δηλαδή έξ αίτιας τής θελή^εως νά γίνουν δημιουργοί μιάς νέας κοινωνίας. Είναι άφ έαυτοΰ δεκτόν δτι κάθε πολιτικός άγνός, ό πως έξ άλλου καί κάθε άνθρωπίνη πράξις, προϋποθέτει μίαν κάποιαν άποψιν τού κόσμου καί τής ζωής. Δέν γίνεται ποτέ μία έπανάστασις, άλλά ακόμη καί τό παραμικρόν, είμή μό νον έπί τή βάσει μιάς ταξινομήσεως των άξιων, είς τάς ό ποιας συνίσταται ή «έννοια» περί των όποιων τόσον όμιλούν σήμερον. "Ομως δχι μόνον κάθε άνθρωπος, άκόμη καί ό πλέ ον κακός, διαθέτει τήν «κοσμοθεωρίαν» του, άλλά ύπάρχει καί μία ιδιαιτέρα ίεράρχησις άξιων, ένας άκριβής χαρακτη ρισμός, ψυχολογικός καί ήθικός, ό όποιος συνδέει δλους τούς πολιτικούς άγωνιστάς, δλους έκείνους οί οποίοι είς τήν ύπηρεσίαν των ίδεών των βάζουν κάτι άπό τόν έαυτόν τους είς μίαν κλίμακα ή όποια άρχίζει άπό τόν ελεύθερον χρόνον καί φθάνει έως τήν προσωπικήν έλευθερίαν, άπό τήν φυσικήν ά- ιεραιότητα μέχρι τής ίδιας τής ζωής. 'Όλοι έκείνοι οί όποιοι παλεύουν, υπό όρους συχνότατα δραματικούς, διά τήν νίκην μιάς ίδέας ή μιάς πίστεως, έχουν συνεπώς θέσει άπό κοινού, τήν θέλησιν νά προηγηθή ή μάχη των άπό τούς έαυτούς των. Έτσι καί ήμείς, ώσάν μαχηταί, Ιχωμε μίαν «ήρωικήν» έννοιαν διά τήν ζωήν. "Ομως είς τό σημείον αυτό, αίσθανόμεθα τήν άνάγκην νά. υπογραμμίσαμε δχι μόνον τό πόσον γίνεται κατάχρησις, είς τό περιβάλλον μας, αυτής τής έν νοιας, άλλά καί τό δτι καί έδώ είσέρχόμεθα είς έδαφος τό όποιον είναι σημαντικώτερον ή έννοια αυτή καθ έαυτή δέν είναι καθόλου άποκλειστική κληρονομιά μιάς μόνον μερίδος, τό δέ γεγονός δτι είναι έννοια κοινή είς δλους τούς άγωνιστάς, πολιτικούς καί μή, δέν τήν καθιστά άφ5 έαυτής χαρακτηρίζουσαν. Καί, διά νά άναφέρωμε μερικά παρα δείγματα, δέν άρκεί νά είμεθα ήρωες διά νά είμεθα έθνικισταί, δεδομένου δτι υπάρχουν ήρωες μή έθνικισταί, δπως έ- πίσης δέν άρκεί νά είναι κανείς μάρτυς τής «άντίστασης» διά νά άποδείξει τήν άξίαν αυτής ταύτης τής «άντίστασης», δεδομένου ύπάρχουν καί οί μάρτυρες τού «φασισμού». Υπάρ χουν ήρωες τού κομμουνισμού καί τού έθνικοσοσιαλισμού. Ηρωικοί στρατιώται έπολέμησαν σ δλους τούς πολέμους ά- νήκοντες είς τά άντιμαχόμενα στρατόπεδα καί ό κινέζος στρατιώτης ό όποίος πεθαίνει διά τήν πατρίδα δέν είναι όλιγώτερον ήρως τού ίάπιυνος στρατιώτου ό όποίος κάνει τό ί διον πράγμα, δπως καί ένας ήρως τής γαλλικής έπαναστάσεως είναι έξ ίσου ήρως μέ τόν πεσόντα τής ρωσικής έπαναστάσεως. Έπί τέλους είναι άπολύτως άνεπαρκής ό ορισμός τών πολιτικών θέσεων έν σχέσει πρός μίαν «ηρωικήν άπο ψιν» τής ζωής, δεδομένου δτι αυτή τούς ενώνει δλους είς τήν Βαλχάλα (δπως έπίσης καί διότι δταν έν συνεχεία περάση ή ένθουσιάζουσα φάσις τών ήρωϊσμών, είναι πάντοτε τό πο λιτικόν περιεχόμενον, διά τό όποιον έγινε δ άγών, έκείνο τό όποίον δίδει έννοιαν είς αυτόν). Όφείλομεν συνεπώς νά ξεπεράσωμε τήν παιδικήν άσθένειαν τού άφηρημένου λεγεωναρισμοΰ καί νά έξετάσωμεν τάς πολιτικάς θέσεις όπό ένα πρί σμα πολύ διαφορετικόν άπό τό αισθητικόν. Δεδομένου δμως δτι τό καθήκον τού άνθρώπου δρά πάν τοτε έντός ιστορικών συντεταγμένων μή προαπελασίμων, εί ναι σαφές δτι τό πρίσμα αύτό δέν μπορεί νά είναι ούτε τό άφηρημένως δογματικόν. Κάθε ιδεολογία είναι καρπός τής έποχής της καί τού περιβάλλοντός της, ή μεγαλυτέρα δέ ά ξια ένός δόγματος συνίσταται άκριβώς είς τήν άναγνώρισιν δτι τούτο είναι δυνατόν νά ξεπερασθή, ή είς τήν παρακίνησιν μιάς εύηλάτου έφαρμογής τών ίδίων προϋποθέσεων. Προφα νώς, δέν έχει έννοιαν ό ισχυρισμός τού καθορισμού ένός πο λιτικού καθήκοντος, τό όποίον γεννάται μόνον κατόπιν δογμα τικών παραδοχών αί δποίαι διετυπώθησαν έντός ιστορικών συντεταγμένων, άπό μίαν κοσμοθεωρίαν ή άκόμη καί άπό έν δόγμα τό όποίον' έκ τών προτέρων ισχυρίζεται δτι είνχ: κατάλληλον διά πάσαν έποχήν καί δι δλους τούς λαούς. Τό τε δμως είναι άναγκαίον, έάν θέλωμεν νά δράσωμεν έντός τής πολιτικής διαστάσεως, νά άναθεωρούμε συνεχώς τάς παραδοχάς μας, ύποβάλλοντας, είς μίαν χωρίς προλήψεις έπαλήθευσιν, τήν ίσχύν των, έπάνω είς τήν δοκιμαστικήν τρά πεζαν τής ιστορικής έπικαιρότητος. Μία μάχη ή όποια χα ρακτηρίζεται ώς άπόπειρα οίκοδομήσεως μιάς νέας πολιτι κής πράξεως, όφείλει νά έκπληροί, ώς πρώτην προϋπόθεσιν, τό ιστορικόν άξιόπιστον, δηλαδή τήν έπικαιρότητα, άλλοιώς ή τιμωρία θά είναι ή άνεπάρκεια έναντι τού άνανεωτικού καθήκοντός της καί ή ματαιότης τών έπαναστατικών όρμων 12 - ' \,, Ι\

: ι άρρητος επιτυχία, ίσως τώρα όλιγώτερον αίσθη- «>'.χϋιγ κινογμάτων τα όποια έμπνέονται άπό τόν ι-τξ-λετα: εις τό αλόγιστον της διαμαρτυρίας, εις ττς άμφισβητήσεως καί είς τήν κρίσιν τοϋ γ~τ-γ3 χι. δημοκρατικοκοινοβουλευτικοϋ συστημα- έγκύφωμεν είς τό πολιτικόν περιεχόμενον Αζς. αυτή δέν εξέρχεται ευκαιριακών διεκδι- Γ. : ΞΧΐ>«ν έπάνω κάτω μέ φιλελευθέρας θέ-.τ:. : μαρξιστικός διάλογος έχει έκ των πραγμά- *~ ί-ζτττ Καί τούτο διότι ή έλλειψις σχέσεως με- -^Γ κ-ς τοποθέτησε ως καί μιας κοινωνίας δομη- - ' - τπ: ττ. *εοκαπ:ταλισμόν υπό διαταξικήν έννοιαν, δηλγπ Ι / τ * :*'.α ή ιστορική άκαταλληλότης του μαρξι-.τι;τ τον τείχος, ακόμη καί διάτα κινήε ι τα οποία είναι προικισμένα μέ θαυμαστόν έκοηττιτίγ. καί τα όποια έπομένως είναι προορισμένα να --- * Η σ: ϊζ δέν άντιληφθοϋν τα καίρια σημεία του έ- - -- τ: τ.κοΰ προβλήματος. Τοιουτοτρόπως είς μίαν Τ-:ζ* - >α^αν.κως προηγμένην είναι αδύνατον νά άγωνιγ ' τ ι : ζ ζ τήν πολιτικήν άπολύτρωσιν μέ τούς ίδιους ::τ_: τ:. ι- _.^Ιεται είς τάς χώρας είς τάς οποίας ή έκ-. - : :: : έχε: άκόμη έλθη. Τά «κινεζικά» ή «άρα- : ία- τ::τ.τ: είς τήν Ελλάδα μπορούν νά ίσχύσουν ώς λάταττ ία τ εκλογή τους είναι πάντοτε συζητήσιμος, τό ~Γττ. : _ε αληθινά είς τήν έφαρμογήν «ΗΙΟ ΕΤ λύσεων σημαίνει δτι όνειροβατουμε χωτς -τ κεμϋ μ πολιτικήν. α ι.ε. προλήψεων έπαλήθευσις τής νομιμότητος των :: -ιαπη I _^ος παραδοχών αί όποΐαι πρέπει νά τεθούν ώς -τ ' τ -ετε..ς. πρέπει ωσαύτως νά τεθή καί πρός μίαν πτεα»σ.ν. έκείνην του περιβάλλοντος. Είναι έντεάττπτν ττ α προορίζεται διά μίαν κάποιαν εθνικήν δ- ααα υ-α πτ -τ.κή συζήτησις ή οποία κινείται έπί μιας τρο- α. ξένη προς αυτήν τήν όμάδα. Μέ άλλα - - π-: π άρχει μία ιστορική πραγματικότης ή οποία ππεπχ. ι ι.τ. Ατωπισθή, τοιουτοτρόπως υπάρχει καί μία ^ττίχττης περιβάλλοντος. Διά κάθε πολιτικόν μήνυμα, ι ι-. πότη δ.αστασις είναι αναφαίρετος. "Οπως ε ίμεθα τ _ιας. θά λέγαμε δτι κατά τον ίδιον τρόπον : οεππ ι παιδιά του χώρου μας. Έκόντες άκοντες, δρουμε Τ τπεπππυετα Λ όρους τούς οποίους έχωμε αφομοιώσει ά- ~1 'π.ίπνλ μας καί δρουμε έντός αυτού περικυκλω- : - οταον ό όποιος είναι έξ ίσου μέτοχος καί ταυτοπ επτοεάζει. Υπάρχει πράγματι διά νά χρησιμοτ: τ_αγ. τη. έπιτυχημένην έκφρασιν του Ντριέ Λα Ρο- Γ- - -4 ι ζωγραφικός ύλισμός», ό όποιος ευρίσκεται, έστω -π γ -1 πτπε συνειδητά, είς τήν βάσιν κάθε έπαναστατιτ. π - ^πτος καί ό όποιος είναι πάντοτε έθνικιστικός. Μπο- -:: -ξ.*α άπαρνηθούμε ίδεωδώς ένα κάποιο έθνικόν τ π _ οις όμως νά παύσωμε διά τόν λόγον αυτόν νά έ- -τ-τ άπό ζύτό. Μπορούμε έπίσης νά άπαρνηθουμε τήν - * κοινότητα έπί άφηρημένου πεδίου, αίσθανόμε- *: στα. ή ύπερεθνικισταί, καί νά διακηρυσσωμε μέ.ππι τα.! ότι πατρίς μας είναι ή ιδέα, άλλά τήν στιγμήν ι-ττα τ^* όποιαν θά κατεβουμε από τούς ουρανούς τού δόείς τήν πραγματικότητα τού πολιτικού καθήκοντος, : εμφανίζεται είς τό μηδέν κάθε έρωτοτροπία μέ ττ> πα -κοσμ-ότητα καί αναζητούμε νά άγκιστρωθούμε είς ττ% ί -ακτν καί έθνικήν πραγματικότητα μέ τήν όποιαν ποτκε τα. νά άσχοληθούμε. Ή νίκη της μάχης μας σταθμί- Ιτπ τα ποτέ καί όπωσδήποτε μέ τήν εύαισθησίαν μέ τήν ό τι. ι γνωρίζωμε νά έρμηνεύωμε τάς απαιτήσεις, τάς ανάγ εις ιπ γιατί όχι;) τά γούστα τής κοινότητας έντός τής δ- τ: ας βρούμε. Καμμία έπανάστασις δέν έθριάμβευσε είμή μότ..ίο «ετώντας έναν Ιθνικόν διάλογον τοϋ οποίου τό περιε- χόμενον άποτελεΐται άπό τάς φιλοδοξίας, τά όνειρα καί τάς άνάγκας ένός ώρισμένου λαού (προσοχή, όχι «τού» λαού υπό άφηρημένην έννοιαν) ούτε έπεβλήθη ποτέ έπανάστασις έ- ναντίον ένός λαού. Καί όταν αυτός, είς πρώτην φάσιν, δέν συμμετέχει ή αισθάνεται ξένος πρός τό νέον γεγονός, τότε αύτό τό νέον γεγονός, έπιβάλλεται πάντοτε, μέ τόν χρόνον, έάν είναι ικανόν νά προλάβη τάς λύσεις τόσων προβλημά των τά όποια αισθάνεται καί διά τά όποια ύπέφερε ό ίδιος ό λαός, άκόμη καί ασυνείδητα. Διαφορετικά, όταν δηλαδή θέλωμε νά έφαρμοσθή ή πραγματικότης είς τό δόγμα καί δχι τό άντίθετον, θά παραμείνωμεν άνευ δράσεως. Κατά βά θος, είναι έπίσης «ηθικόν» νά συμβαίνη αύτό, δεδομένου ότι μία πολιτική μάχη απευθύνεται είς τάς μάζας καί δχι είς τόν θεωρητικόν τής έπαναστάσεως. Κάθε δόγμα τέλειον υπό άφηρημένην έννοιαν, έάν δέν «νοθευθή» άπό τήν ζωντανήν έθνικήν πραγματικότητα, είναι προωρισμένον νά χαθή χω ρίς νά άφήση καρπούς. Διά τόν λόγον αυτόν έμφανίζεται άλγεινή ή στάσις έκείνων οι όποιοι έπιδιώκουν νά κάνουν τήν «μορφωτικήν έπανάστασιν» έπειδή δέν-μπορούν νά κάνουν τήν πολιτικήν, καί άλλόκοτον τό δράμα τών έπαγγελματιών έθνικιστών οι όποιοι μισούν τό 90ο/ο τών έλλήνων. Ή -πραγματική σημασία καί τό τελικόν αποτέλεσμα μιας πολιτικής καί έπαναστατικής μάχης, δπως έμεΐς την εννοούμε, είναι ή,,έθνική σύνθεσις, έκπεφρασμένη είς έναν νέον πολιτικόν δργανισμόν. Είς τον όργανισμόν αυτόν διακρίνομεν τόν άντικειμενικόν μας σκοπόν, χωρίς δμως νά ίσχυριζόμεθα δτι τόν αποκρυσταλλώνουμε είς ένα παράδειγμα τελειότερον άπό οίοδήποτε σύστημα. Γεννημένον άπό τήν Ιστο ρία, όποιοδήποτε σύστημα έξελίσσεται έντός τής Ιστορίας. Εμείς μπορούμε, τό πολύ, νά όρίσωμεν (Ι)ς άριστον τόν ορ γανισμόν έντός τού όποιου οι πολίται αισθάνονται δτι ή πο ρεία τών μεγάλων γεγονότων δέν λαμβάνει χοηοαν ύπεράνω αυτών, άλλά «διά μέσου» αυτών. Δέν έχει έννοιαν τό νά α παιτούμε άπό τόν κάθε πολίτην πολιτικήν συνείδησιν καί άγάπην διά τούς θεσμούς έντός μιας κοινωνίας πολιτικώς διεσπασμένης καί άποδιοργανωμένης δπως ή σημερινή δι κή μας. Καί τούτο διότι κανείς δέν αισθάνεται δτι συμμετέ χει είς αυτήν, έπειδή λείπει τό διάμεσον μεταξύ έγκαθιδρυαένης άρχής καί τών πολιτών. Είς τήν νέαν πολιτικήν τάξιν, δπως έμεΐς. φιλοδοξούμε νά τήν δούμε καί διά τήν ο ποίαν άγωνιζόμεθα, πρέπει νά ξαναδοθή είς τόν λαόν ή συνείδησις δτι είναι τοιουτος (έθνος) καί ή θέλησις δτι είναι υποκείμενον καί. δχι αντικείμενου τής πολιτικής (συμμετο χή). Μόνον δταν όλοι αισθάνονται δτι αποτελούν μέρος τοϋ μεγάλου υποκειμένου, φυσικού καί ιστορικού, τής ιδίας των κοινωνικής ζωής, τού Έθνους, θά μπορή νά ζητηθή άπό τόν λαόν νά ένδιαφερθή διά τήν ζωήν τού κράτους καί θά ζη τηθή έπίσης ή τάξις, 6 σεβασμός τής άρχής, ή έννοια τής ιεραρχίας, ή άγάπη πρός τάς ήθικάς άξίας, διότι ή τάξις αύτή καί αί άξίαι αύταί ποτέ δέν θά έπιβληθούν, άλλά θά κερδηθούν άπό τήν κοινότητα λόγψ τής ιστορικής της άνανεώσεως. Ό καθείς λαμβάνοντας ένεργόν μέρος είς τήν ζωήν τού κράτους μέσω θεσμών οί όποιοι δέν κατέβηκαν άπό τό έμπόριον ένός δόγματος, άλλά ένυπάρχουν ώς βίωμα, ώς έ- θνική κατάκτησις, θά αίσθανθή νά είναι πραγματικά τό «ύποκείμενον» έντός τών μεγάλων γεγονότων καί δχι ένας ά θλιος θεατής ξένων συμβάντων. Έχει καταντήσει θεωρία καί μύθος ή άνευθυνότης, ύπό πάσαν έννοιαν, καί ώς άποτέλεσμα έχομεν μίαν κοινωνίαν άπαλλοτριωμένην καί άτομικιστικήν. Έμεΐς ζητούμε τό καθήκον είς δλα τά έπίπεδα, διά νά ξαναδώσουμε είς τόν άνθρωπον τήν γεϋσιν τής Τστορίας. Τό νά όμιλουμε σήμερον διά μεγάλα πράγματα, διά με γάλα γεγονότα, ή άκόμη καί διά μεγάλα ιδανικά, είναι δύσκολον. Διατρέχωμε πάντοτε τόν κίνδυνον τής παραφωνίας καί νά μήν γίνωμε κατανοητοί. Επιβάλλεται νά προσπαθή- 13

ΚΙΝΗΜΑ Τ/ΚΑ ΚΙΝΗΜ ΤΟΥΡΚΟΥΑΛΕΣ Νέαν έντασι προκαλοίλ/ οί Τούρκοι ζη τούσες να έκδωχθή τό Πστριαρχεΐον, ά πό τήν Κωνσταντινούπολή. Φορεύς αυτής της νέας άνθελληνικής έκδηλώσεως έκ «μέρους τών Τούρκων εί ναι ό... «πρόεδρος» κάποιου «Συνδέσμου Αλληλεγγύης τών Τούρκων τής Δυτ. Θρά<ης», όνόματι Γιουρτακιούλ. Αύτέις, *μάλιαττα, οί δηλώσεις έρχον ται άμέσως μετά τις χαρακτηριστικές έκφράσεις τού τούρκου υπουργού εξω τερικών Τσαγλαγισνγκίλ, προ τής άναχωρησεώς του στα Ηνωμένα Εθνη κα τά τις όποιες ίσχυρίσθηκε δτι ή χώρα ίου θά έξαγγείλη συντόμως «έπίθεσιν ειρήνης προς την Ελληνικήν πλευράν*.. Ταυτόχρονα, μάς πληροφορούν, δτι άπό τάς άρχάς τού 1978 θά έπαναληψθούν τουρκικές έρευνες για πετρέλαιο ατό Αίγαΐο μας ένώ ό διεθνής παρά γων, συμπεραίνει δτι τό Κυπριακόν πρέ πει νά λυθή(!) μέχρι τέλους τού Τρέ χοντος έτους δ.ότι διαφορετικά έποτπειλείται πόλεμος μέ τους Τούρκους... Και ιένώ συμβαίνουν αυτα το Πολι τικό Κατεστημένο τής χώρας μας άσχο. λεϊται μέ τά «γεννητούρια του*, δηλ. τις νέες βουλευτικές έκλογές! Είναι προφανής λοιπόν ό λεονταρι σμός τών τούρκων, άψού γνωρίζουν τό σο καλά τά μονοπάτια τής ζούγκλας πού άποτελεΐ τό πολιτικό κατεστημέ νο τών Διεθνών συνευρέσεων... αφανιςμος Και γιά νά μ ή ξεχνάμε τό είδος τών «ειρηνικών έπθίσεων» τής Τουρκίας είς βάρος τών <Ελλήνων. Γιά νά είναι δέ, πλέον συγκεκριμένο τό «έγκλημα» τής μειοδοσίας τών προ δοτών τής Ελλάδας, στην νεωτέρα πο λιτική μας ιστορία, άς άναφέρωμε με ρικούς άρθμούς: Οί Τούρκοι μέ συστηματικά μέ τρα έξόντωσαν τον Ελληνισμόν τής Μ Ασίας, τής Θρά<ης, τής Κων)πόλεως, τής " Ιμβρου και Τενέδου. Τό 1914 ό Ελληνισμός τής Μ Ασίας και τής Θοάκης ήτο περί τά 5. 500.000 μέ 3126 σχολεία, 265.000 μαθητάς, 6.586 διδασκάλους, "7.880 έκκλησίες και 3.600 Ιερείς, άπειρα πα ρεκκλήσια, Μονές Μοναστήρια και κει μήλια άνυπολογίστου άξίας. Τό 1918 μετά τόν Α Παγκόσμ ο Πόλεμο ό Ελληνισμός περιωρίσθη είς τά 3.000,000, 1600 σχολεία, 145.000 μαθητσί. Παραδειγματικά: Άπό μία αποστο λή 30.000 Ελλήνων Ποντίων έξωρισθέν- Των είς τά ένδότερα, άπό την Τρίπολι Κερασούντος στο Τοκάτ, έφθασαν μόνο 2.000! Άρα, τό «μεσολαβήσαν έγκλημα έξαψάνισε τό 39ο)ο τών Ελλήνων. - Στή Θράκη, Κωνσταντινούπολη "Ιμβρο και Τένεδο ύπήρχον, τό 1914, 1.130.000 "Ελληνες! Σήμερα, υπάρχουν μόνο, 11.000! Ό Ελληνισμός έξηφανίσθη, οι περι ουσίες τους έλεηλατήθησαν, άκριβώς δ- πως έγινε και στην Κύπρο... Στην Κωνσταντινούπολι έμειναν μόνο 28 σχολές μέ 1514 μαθητάς καί 64 έκκλησίες. Αντίθετα στην Δ. Θράκη ζούν ά νετα 130.000 (Μουσουλμάνοι Τούρκοι μέ 242 σχολάς καί 250 τζαμιά. Δεν θά ξυπνήσωμε ποτέ; Δέν συνεπληρώθη άχόμη ό χρόνος άφυπνίσεως και δράσε ως που Ελληνισμού, δλου τού Κόσμου; Είναι άγνωστοι οι προδότες που μειώνουν καί σ<επάζουν καθημε ρινά, την έγκληματικότητα τών τουρκαλάδων είς βάρος του "Εθνους μας; ΠΤΩΣΕΙΣ... 29 άτομα έφονείθησαν είς τήν πτώσιν ούγγρκού άεροσχάφους, σοβιετικής κατασκευής, τύπου «Τουπόλεφ 134» άτσν έπεχείρησε άναγκσστικήν προσγείωσιν είς τό άεροδρόμιο τής ρουμανικής πρωτευούσης, συντρ δέν έπί τού έδάφους. «Δέν άμφιβάλλουμε δτι μία νέα έκκαθαριστική έπιχείρησις τής Κά Γ Μπέ, έστέφθη ΰπό άπολύτου, έπιτυχίας. ΤΟΥΡΚ1ΚΑΙ ΕΝΙΣΧΥΣΕΙΣ «Δέν φοβόμαστε καθόλου τήν Ελλάδα», έδήλωσε ό Τούρκος πρωθυπουργός, Σ ου λαμόν Νπεμιρέλ, είς συνέντευξίν του προς τήν Δυτικογερ,μανικήν έφημερίδα «Ντί Εέλτ» προσφάτως. Καί συνεχίζει άναφερομενος είς άποφασισμένας «πολιτικός διαπραγματεύσεις»! Βέβαια, έμείς γνωρίζουμε καλύτερα άπό τόν κ. ΝΗεμιρόλ άτι πέφτει έξω στους συλλογισμούς του, καθ δσον άναφέρεται στην Ελλάδα έννοών τις πολιτικές δια πραγματεύσεις με την κυβέρνησι τής «Νέ ος Δημοκρατίας» καί μόνον. Σ αύτές, ώς γνωστόν, ούδεποτε δέν «φοβήθηκε» διότι ούδείς τόν φόβηοε! "Ομως θά πρέπει νά έρμηνευθή δτι, οί δηλώσεις του παίζουν ρόλον προεκλογικής ένισχύσεως διά τόν κ. Καρσμανλήν, προ. υποθέτουσαι τήν ιανε<λογήν του, ώσ+τε νά συνεχίσουν οί τουρκαλάδες νά μή φο. βούνται καί είς τό μέλλον. Διότι διαφορετικά... σωμε νά καταστήσωμε προφανές τό διάμεσον μεταξύ αυτών τών έννοιών καί της καθημερινής πραγματικότητος. "Οποιος χωρίζει μέ μία μαχαιριά τόν κόσμον τών ιδεωδών καί τών ήρώων άπδ έκεΐνον τών γεγονότων καί τών ανθρώπων ;αάς κοινωνίας, καταδικάζει έαυτόν είς τό νά μήν κατανοήση πο τέ τό «γιατί» τών καταστροφών του. Καί άν είναι πολύ εύκολον, έπί 33 χρόνια, νά τρέφεται μέ μύθους καί νά θαλασ σοπόρε! ύπεράνω τής πραγματικής ζωής, καί περισσοτέρας φοράς, οποίος όνειρεύεται κατ αύτόν τόν τρόπον, δταν ξυ πνήσει καί βρεθή είς τήν πραγ ΐατικότητα, «κάθε χόρτο τό κάνει δεμάτι» καί πετά άπό τό παράθυρο ΐεγάλα ιδανικά καί μεγάλα λόγια, άνακαλύπτοντας τόν έαυτόν του άπογοητευμένον καί άποξηραμένον. "Οταν δμως δέν οίκοδομεΐ πολιτικόν πάθος είς τό ύπερςυράνιον τής ιδεολογίας, άλλά τό ζεί ήμέρα μέ τήν ημέρα εντός τής πραγματικότητος, ζητώντας νά κινητοποίηση τούς ενθουσιασμούς τής κοινωνίας του, δταν δέν φεύγει άπό την περιόαλλοντο - ιστορικήν του διάστασιν διά νά καταφύγη είς έναν μύθον, έχει ένώπιόν του τήν δυνατότητα νά έξακοντίση τό πολιτικόν του μήνυμα, δίδοντάς του ένα αληθινόν έπαναοτατικόν περιεχόμενον. Είς τήν σύζευξιν αύτού του μηνύμα τος μέ τήν θέλησιν, Ιστίο καί μή συνειδητήν, ένός ϊθνους καί ένός λαού εύρίσκεται ό δεσμός του χρονικού μέ την Ιστο ρίαν. Σ. ΣΚΛΗΡΟΣ 14