Παραπλανημένος άνθρωπος

Transcript

1 Παντελής Γαβρίλης Αιγινήτης Παραπλανημένος άνθρωπος...προσπάθεια για επαναυτοπροσδιορισμό Publibook

2 Αυτό το κείμενο, που δημοσιεύεται από τις εκδόσεις Publibook, προστατεύεται από τους διεθνείς νόμους και τις διεθνείς συνθήκες που αφορούν τα συγγραφικά δικαιώματα. Η εκτύπωσή του σε χαρτί προορίζεται αποκλειστικά για τον αγοραστή και περιορίζεται στην προσωπική του χρήση. Κάθε άλλη αναπαραγωγή ή αντιγραφή, από όποιον και αν προέρχεται, θα αποτελεί απομίμηση και θα υπόκειται στις προβλεπόμενες κυρώσεις από το σχετικό νομοθετικό πλαίσιο περί πνευματικής ιδιοκτησίας και από τις ισχύουσες διεθνείς συνθήκες για την προστασία των συγγραφικών δικαιωμάτων. Διεύθυνση στην Ελλάδα: Εκδόσεις Publibook οδός Αριστείδου 8, T.K , Αθήνα Έδρα: Editions Publibook 14, rue des Volontaires PARIS France IDDN.FR R.P Πρώτη έκδοση από τις Εκδόσεις Publibook, 2010

3 Αφιερώνεται σ αυτούς που δεν επενδύουν στις πλάνες του νου και απλώς περιμένουν

4

5 Ευχαριστώ τον φίλο μου Τάσο Καραγιάννη, καθηγητή του Πανεπιστημίου Πειραιά, για τις εύστοχες παρατηρήσεις του, που με βοήθησαν στην καλύτερη παρουσίαση κάποιων σκέψεών μου.

6

7 Περιεχόμενα Μέρος 1ο...15 Η αιτία... η δικαιολόγηση της «ματαιοδοξίας» μου...17 Συμπέρασμα... μήπως κι ακούσουμε το «ξυπνητήρι»...21 Υποκειμενική πραγματικότητα... ο ύπνος μας...25 Γνώση... άνθρακας ο θησαυρός...35 Απόδειξη... το άλλοθι της επιχειρηματολογίας...41 Σύμπαν... η εξερεύνησή του από τη «φωτογραφία» του...45 Παραπληροφόρηση συντονιστείτε παρακαλώ!...49 Η αλήθεια του ψεύτη, το ψέμα του ειλικρινούς...55 Ηθική, ο... αυτόματος πιλότος...59 Ο μύθος της ελευθερίας...63 Εκπαίδευση... «όρος» και «κρατήρας» γνώσης...67 Η προσωπικότητά μας... το κάστρο μας...71 Φιλία... το αντίδοτο της μοναξιάς...75 Αγάπα τον πλησίον σου ως... εαυτόν...79 Ζωή... αυτοσυντήρηση... αναπαραγωγή... Ζωή...81 Βουλιμία... αξιοθέατο του «ταξιδιού»...89 Σε πρώτο πρόσωπο...91 Ο κυρ Γιάννης... ένας καθωσπρέπει...93 Νόμιζα ότι ήμουν μόνος... και ντράπηκα...99 Ύμνος στη Ζωή Η ανυπαρξία... της ύπαρξης Το «γέμισμα»του χρόνου... με παρελθόν Το «παράπονο»... ενός ταξιδιώτη του παρελθόντος του Μέρος 2ο Θρησκεία η απενοχοποίηση των ενόχων Πιστοί... όλου του κόσμου, τσακωθείτε!!! Θεός... ο πιο γνωστός μας άγνωστος Δεν πιστεύω εις... μόνο νομίζω Αυτοκριτική... ενός άλλου,...εμένα...εσένα Οι δέκα εντολές είναι... μία... κι αυτή ανθρώπινη Παραπλανημένος άνθρωπος

8

9 Οι σκέψεις μου είναι η φυλακή μου. Παρ όλα αυτά, είμαι αναγκασμένος να στολίζω το κελί μου. 13

10

11 Μέρος 1ο 15

12

13 Η αιτία... η δικαιολόγηση της «ματαιοδοξίας» μου Ο εαυτός Γεννήθηκα δοχείο που στάζει, ευτυχώς... Γεμίζω απ τις σταγόνες αλλονών, μα κι απ τις στάλες μου γεμίζουν άλλοι. Γυαλίζομαι για να με δουν, κι από το είναι μου να πιουν. Χωρίς να το αντιληφθώ, γίνηκα το ζουμί μου. Το ξέρω... κάποτε θα σπάσω, μα ευελπιστώ... να συνεχίσω πια να ζω, μέσα στων άλλων τον ζωμό... Όλοι έχουμε στιγμές που στοχαζόμαστε και αναρωτιόμαστε για ένα σωρό θέματα, που συνήθως όμως μένουν στο μυαλό μας. Στην εποχή μας, που βρίσκεις βιβλία και ιστοσελίδες για τα πάντα, αναρωτιέται κανείς αν έχει νόημα να προσπαθήσει και αυτός να αποτυπώσει τις σκέψεις του στο «χαρτί». Παρ όλα αυτά, η επιθυμία τού να μοιραστεί κανείς τις ιδέες του με τους άλλους αποδεικνύεται πολλές φορές ισχυρότερη των ενδοιασμών. Κάπως έτσι, λοιπόν, άρχισα να σημειώνω τις «πλάνες» μου, θέλοντας να απομυθοποιήσω στα μάτια των 17

14 αναγνωστών μου τον εγωιστικό ισχυρισμό πολλών ότι κατέχουν την ΑΛΗΘΕΙΑ, τη ΓΝΩΣΗ. Παρ όλα αυτά, αισθάνομαι «ένοχος» ματαιοδοξίας και το καταθέτω. Αν πήρα το θάρρος να εκθέσω τις σκέψεις μου, είναι γιατί θεωρώ πως όποια ιδέα μάς «φωτίζει» το μυαλό, καλό είναι να τη μοιραζόμαστε, μήπως και ελαφρύνει το βάρος του «γήινου ταξιδιού», τουλάχιστον σε αυτούς που το νιώθουν. Φαντάζομαι πόσο ενοχλητικές θα φανούν σε πολλούς οι απόψεις που ακολουθούν, καθώς φαίνονται να προσπαθούν να αποκαθηλώσουν εδραιωμένα συναισθήματα ασφάλειας, με τα οποία «περνάμε» καλά. Δεν είναι απαραίτητο να συμφωνούμε οπωσδήποτε, κάτι που θεωρώ ως αυτονόητη παραδοχή από κάθε αναγνώστη (εννοώντας πάντα και αναγνώστρια). Κανείς δεν κατέχει την αλήθεια, απλώς δομούμε τη δική μας αλήθεια για να έχουμε μια «ψευδαίσθηση» ορθολογισμού. Πάντως, όσοι πολύ γρήγορα διαφωνήσουν, ας αναρωτηθούν σε ποια βάση στηρίζουν τη διαφωνία και το δικό τους σκεπτικό, καθώς και το αν είναι σίγουροι για τα θεμέλια αυτής της βάσης. Όλοι μας καταθέτουμε και εισπράττουμε απόψεις. Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο. Κάποιες απόψεις συντονίζονται με τις δικές μας και κάποιες όχι. Δεν είναι θέμα αποδοχής ή απόρριψης. Είναι πολύ εγωιστικό το να απορρίπτουμε την άποψη του άλλου. Είναι θέμα συντονισμού ή μη, καθώς ΚΑΝΕΝΑΣ μας δεν γνωρίζει την αλήθεια, αλλά απλώς ταιριάζουν ή δεν ταιριάζουν οι πλάνες μας γι αυτήν. Κανείς μας δεν είναι αυθεντία και όσοι πιστεύουν το αντίθετο, ας με συγχωρήσουν, αλλά πιστεύουν έναν μύθο. Αυτά που ακολουθούν δεν είναι ένα επιστημονικό δοκίμιο, με τη γνωστή έννοια του όρου. Άλλωστε, δεν θα μπορούσα να αποδεχθώ σαν μέσο επιχειρηματολογίας της σκέψης μου στοιχεία από επιστημονικά ευρήματα και «αποδείξεις», καθώς τα θεωρώ πρόσκαιρα, νοητικές 18