«< Γείθρον, Hesycbio ένδυμα, Indumentum." [Vid e etiam fem. ap. Hes. reperitur. Ετ Γείσο* ap. Suid. in Γείσον.]

3885 ra Epp 8 3- -810-3 γει 28»6 " ruptum est, έκπίεαμα appellatur. Sic dicitur άτ» oroni, quod* suggrundarum in modum propendet. Α ' ros έγγύι, Prope, quod os fractum ad subjectam Sic iu galea γείσον vocatur ro υπέρ αυτής προβεβλημένον. Et γείσα οφρύων, i. e., ut Cam. ex J. Po l. " membranam appropinquet. Ita Gorr. Meminit «' Gal. Therap. 6. et Defin, Med." [Chirurg, Vett. exp., ille quasi Projectus frontis, cui oculi subsunt, 98. * 'ΕΐΓίγείσόω, Hes. 'Έβρίγκιύβε»' έπεγείσωσε.] ai προβολαί: quem Plin. Ambitum dixit genae superioris. Quo pertinentia habes in Γείσσωμα. Γείσα «< Γείθρον, Hesycbio ένδυμα, Indumentum." [Vid e etiam fem. ap. Hes. reperitur. Ετ Γείσο* ap. Suid. in Γείσον.] pro eod., i. e. το στεφάνωμα οίκου, quain exp. cum. ΓΕΙΤΠΝ, ονος, i), ή, Vicimis. Hesiod. πήρα καάί. aliis vide ap. Hes. Γ είσαι vero Idem a quibusdam γείτων. Plut. Ούκ έφ μεταλαμβάνειν ύδατος άλλοτρίον tradit exp. etiam τάι ώάέ των ενδυμάτων. [Γείσα, τους γείτονας. Dem. Τό χωρίον το έκ γειτόνων μοι Gl. Suggrundia. Eur. Phcjen. 1168. 1191 Theophr. τοντο, ουδείς έθέλει ούτε πρίασθαι ούτέ τίθεσθα«, Ηος de Sign. Pluv. 418. Ή νήττα έάνύπιοΰσα υπό τά γείσα vicinum mihi praediun».. Lucian. (1, 1.56.) Εΰωχιίτω * άποπτερνγίίηται. Cf. Arat. 971. έρχόμεναι κατά μόνος έαυτφ γείτων καϊ ομορο$, έκσείφν τών άλλβν. γείσα, ubi Schol. τάι των οικημάτων έξοχάς et σκόμια. Idem, "Αξιον δέ έπεϊ τήν Ίνδικήν καϊ φ Αίθιοττία* Eycophro 291 Οΰ γείσα χραισμήσουσιν, ούδ' έπάλξιει. διεξεληλύθαμεν, καϊ εις τήν γείτονα αύτων Αίγυπτο* Eur Or. 1646, κάταιθε γείσα τειχέων τάδε. Anal. 2, καταβήναι τφ λόγφ. Vicinus,. i. e. Affinie, SimUie. 514. υπό γείσσα. Omnino ν. Schneider. Lex. ΓεΖσοι, Schleusner. Lex. in V. Τ. " Lysias Fr. 26." γματα, Specta num inter se affinia sint et consen- Lucjan. (2, 758.) J-κόπει εί έν γειτόνφν. έστϊ rkfc Seager. Mss. " Γείσο ν, ad Xen. Mem. 1, 4, 6. ad tiant. Volunt autem deductum a yia.quasi γείτνν, Diod! S. 1, 339. Musgr. Ipb T. 73. Jacobs. Antb. vel a γή quasi γηίτων, [Gl, Vipinua. " Lucian. Ica* 10, 405. Aristopb. Fr. 286. Γείσον, ΓεΖσσον, Bentl. Β Ερ. ad Τ. Η. 96. Brunck. Phoen. 1169. Valck. ρ. 401. Tiinaei Lex. 65. et n., Musgr. Or. 1570i" Schaef. Mss. * Γίσσα, pro γείσα, Stepb. B. v. * Moνόγεσσα: Πλακώδείϊ καί * μαλακώδεις λίθουι γίσσα λέγομεν. Cf. Lex. VV. Peregr. " Ad Timaei Lex. 65." Schaef. Mss.] Γεισίπουι, οδος, ό, Suggrundiorum fulcrum, cui illa quasi pedi innituntur, Camer. Vide γεισιπύδισμα paulo post. [" Aristoph. Fr. 286." Schaef. Mss,] UNDE Γεισιποδίζω, Suggrundia fulcio, τά γείσα suis fulcris munio, quibus insistant. Α QUO Γεισιπόδισμα, τό, Quod suggrundiis fulcri loco suppositum CSt, τό εξέχον τή ι δοκον εφ' οδ τό γείσόν έστιν, ut Suid. tradit. J. Poll. (7, 12.) Αί δέ προβολαί των νπερφων οικημάτων, α'ι υπέρ τούι κάτω τοίχουι προνχονσαι, γεισιποδίσματα καί τά φέροντα αύτάι ξύλα, γεισίποδας, Ετ Γεισιπύδισις, ή, Suggrundatio, Camer. [Cf. Κλ»- νύπους. * Γεισι/ποδεί, Lobeck. ad Phrynich. Ecl. 666.] Ύπόγεισοι, ό, ή, Qui sub suggrundiis est. Und άείζωον majus, s. Sedum magnum, praeter alia nomm. c Plin. (25, 102.) ύπόγεισον etiam vocari scribit, quoniam in suggrundiis fere nascitur. Γείσιον, τό, Suidae i. q. γείσον. Γεισίον autem VV. LL. exp. Septum, Lorica. [Γείσων, Gl. Lorica, id est, Cancellum. * Γήσιον, Schleusner. Lex. in V. Τ. " Γείσιον, ad Diod. S. 1, 339 " Schaef. Mss.] Γεισσόομαι, In suggrundae modum conformor, Bud. Grundis imbricor, Gaza. [Gl. Γεγεισωμένα' Crustata.] UNDE Γείσσωμα, τό, Suggrundatio : ad verbum Suggrundamentum dici potest; q. tamen v. Gaza ex Aristot. Grundam et Imbricamentum transtulit, Bud. Aristot.de Part. Anim. 2, (15.) Α' δ' οφρύες καϊ βλεφαρίδει άμφότεραι βοήθειαι χάριν' αί μέν όφρύει,, τζιν καταβαινόντων υγρών, 8πωι άποστέγωσιν, οίον γείσσωμα των άπό τής κεφαλής υγρών, i. q. γεισιπύδισμα paulo ante. [Γείσωμα, Gl. Itnbrex. " Γείσσωμα, J. Poll. 1, 76. 7, 120." Kall. Mss.j Ετ Γείσσωσιι, ή, Imbricatio, Suggrundatio, γεισιπόδισιι. " Apud Hes. unico σ, Γείσωσι*, qui exp. τό τής στέ- " γης έξέχον: quod γείσον etiam dicitur," " Άγείσ- ο " σωτοι, (ό, ή,) Suggrunda ηοη instructus, vel Nujla " tectus lorica, nt Etym. άγεισσώτου exp. * άθριγ- " γώτου, άστεγάστου." [Α Schneidero ηοη agnoscitur.] Άπογεισσόω, Imbrico, Imbricatim vel Sug grundiorum modo facio vel tego. Aristot. de Gen, Auim. 5, (2.) τ Ωτα μακρά καϊ άπογεγεισσωμένα πόρρωθεν, οία εχει ένια τών τετραπόδων, Aures longae imbricataeque amplis suggrundis. De superciliis etiani ap. Xen. Άττ. 1, (4, 6.) Όφρύσι τε άπογεισσώσαι τά υπέρ τών ομμάτων, ώς μηδ' ό έκ τής κεφαλής ίδρώι κακουργή, Et quasi suggrundia superciliorum supra oculos projecisse, ne illos sudor de capite posset laedere. Camer. [Άπογεισόω, Gl. Imbrico. * Άπογείσσωμα, τό, Aristot. de Part. Anim. 2, 15. Vide Γείσωμα, [* Έγγεισσόω, unde] " Έγγίσωμα, τό, Cranii fis- " sura, in qua os affectum loco naturali dimovetur " et desidet, atque ad inferiorem cerebri membra- " nam pertingit, quam etiam urget premitque. Est " autem in eo fissurae genere omnino ossis fragmen- " tum grandius; nam si os in pliira fragmenta per- rom. 28(5. Salmur. Έν γειτόνων δέ πενθών άλλος επαινετό, Haud procul, prope." Seager. M&s. " Tbom. M. 184. admcer. 87. Brunck. ad iescb. S.c. Th. 166. Toup. Emendd. 1, 344. De constr., Valck. Callim. 201. "Es γειτόνων, έν y.,thom. Μ. 369. ad Charit. 595. Diod. S. l, 609- Matth, Anecd. 1, 25. Ku- ^ter. Aristoph. 212. Έν γειτόνων^ έκ γ., ibid. 8; 'Eit γειτόνων οίκείν, ήκειν, Valck. Phoen. ρ. 712. Bergler. Alciphr. 216. Belin. ad Lucian. 5,113. ad Max ( Tyr. 2,281. ubi et de έν γειτόνων,,. Έκ τών γειτόνων, Valck. ad Ammon. 230. 'Έπί τίνος άλσους iym.y«ί τονος, Achill. Τ. ρ. 11. Salmas." Schaaf. Msi.], "tcri» " τον, Hesychip εγγύς, qui et γάτος ita accipi ail." 'Αγείτων, ό, ή, Vicino carens, Cui viciqus uon esl [" Eur. El. 1130. Ούτως άγείτων οίκος ιδρυται φίλνν Adeo sola et amicis deserta est domus?" Seagtr. Mss. " Musgr. ibid." Scbaef. Mss.] 'Αλιγείτων, Mari vicinus. [* <c Θαλασσογείτων, Const, Manass. Chron. p. 98(==81,)" Boissonad. Mss,] " K»/coyeirwv, Malus " vicinus, Sopb, Phil. (692.) p. 409" [Bruneh.;- Non est Malus vicinus, sed Vicinus s. Affinis mali." Lobeck. ad Pbrynieh. Ecl. 60l. " Wakef.Phil.l.c." Scbaef. Mss.] ΪΙοταμογείτων, Fluviis vicinus. Herba, de qua Diosc. 4,101. ΠοΓαμογείτοίκ φνλλον ββτί* δμοιον σεντλφ, δασύ καϊ ολίγον, ύπερκύπτ»? του iiaw. Pro quibus Plin. 26, 8. Similis betae, foliis minoribui tantum birsutioribusque, paulatim superemineos ex tra aquam. [" Limonium, Diosc. Notha 463. Tripo lium, 472." Boissonad. Mss. Potamogitpn Linn., E- lian. Η. A. 6, 46. * " Σκαμανδρογείτων, Const. Ma nass. Chron. p. 100, (544.)" Kall, Mss. *hryyeiiuv, Vicinus, Eur. Suppl. 386. * Φυκογείτων, Anal. 2,262. ΓΙρίηπος.} Γείταινα, ή, Vicina ; ut τέκτων, τέκταινα, ["Eust. ad Od. Θ. ρ. 313." Gatakesr. Mss.] Γειτονία, ή, Vicinitas. Apud Plat. de LL. 8. Vicinia duorum hominum όματερμόνων. [Gl. Vicinia. Γειτωνία' Vicinia. Voxnihili est: lege ayla. Scbleu sner. Lex. in V. T. " Ad Cbarit. 667." Schsef. Mis. " Manetho 4i 288. * Γειτονεία, (vpx. nihib,) Hes." Wakef. Mss.] Γειτονέω, Vicinus sum. Plato, Phocyl. iyfm τονέοντος άπόσχεο. [" Schol. Aristoph. N. 844 " Boissonad. Mss. Lobeck. ad Phrynicb..Ecl. 82. " Thom. M. 185.720. Meleager 120. et Jaoobs. He ringa Obs. 296. Toup. Opusc. 2,14. Koen. ad Greg. Cor. 105." Schaef. Mss.] PRO eod. dicitur et Γειτονεύω, quo dtitur Alex. Aphr. Probl. 2. " Pass«ϊ φ " act., Hippocr. de Fract. (764. Foea.) Άμα δέτί» " άλλο ήμισυ τοϋ σώματος γειτονεύεται ταύτη μάλλον " τή ίξει, άλλ' ουχί τρ ε'ίσωθεν." [Strabo 234. 316. 353. 1126. Appian. Β. Μ. 119 *" Άγειτόνεντοι, Eust. Od. 527, 5." Wakef. M[ss.] UJIDE Γειτόν^Ο, τό, Vicinitas, Plato de LL. 4. (ρ. ΐ62 ) Μόλα γε οϋτως μλμνρον καί πικρόν γειτόνημα, de mari urbi V'" cino. Bud. [" Nicephor. Hist. p. 20. Ed. 1616. 8vo; =p. 6. Ed. fol. Lupar." Boissonad. Mss. " Bergler. Alciphr. 323. Casaub. Athen. 1, 39." Scb»f. Mss.j Ετ Γειτύνησις, ή, pro eod. γειτνίασις, πλησιασμόί [Lucian. 1050.] * " Άντιγειχρνέω, Basil. Ms. Scbol. in Greg. Naz. p. 39." Bast. ad calcem Scap. OXOD.

2889 ΓΑΑ [ρρ. 810 * [t>p. 81 812.] ΓΑΛ 2890 * " Προσγεα-ονέω, Const. Manass. Chjon ρ. 105 (= i 87. 517 )" Boissonad. Mss. [* Γειτονιάω, Lobeck. 1. c. Theopompus ap. Bekk. Anecd. 86- " Heringa Obs. 296. Koen. ad Greg. Cor. 106." Schaef. Mss.] Γειτόσυνος, Vicinus, Epigr. (Anal. 2, 35;) γειτοσύνης έκ καλύβης, Ε vicino tugurio. [" Musgr. ad Hec. 448. Eichst. Quaest. 73." Schaef. Mss. * Γειτοσύνη, il, Gl. Vicinia, " Synonyme de γειτόνησα ou γειτνίασα. Je ne le trouve que dans Strabon 13. p. 591. II est de γείτων γειτοσύνη, dans la meme analogie que σώφρων σωφροσύνη." Corai. Mss. * Γειτονόεΐϊ, εσσα, εν, Anal. 1, 34. ubi γειτονέοντα.] Γειτνία, ή, i. q. γειτονία, Vicinia, [Hippocr. Ερ. 1289 ] UNDE Γειτ-νιάω, [" Aristoph. 'Εκκλ. 327 " Seager. Mss. Lobeck. ad Phrynich. Ecl. 82. Schleusner. Lex. in V. Τ.] ΕΤ Γειτνιάζω, Vicinus sum. Herodian. 6, (2, 21.) IIpos τους γειτνιώντας καί ομοφύλους βαρβάρους, Adversus vicinos etejusdem corporis barbaros, Pojit. ibid. (5, 3, 9.) "Εθνη έμοροΰντα καϊ γειτνιώντα Ίταλίφ, Conterminae vicinaeque Italiae. Et, Γειτνιάζω rp οίκίψ. Item metapb. Vicinus, Affinis s. Cognatus sum, quoad similitudinem. Lucian. de HiSt. sct. 'Αλλ' άεϊ το πρώτον δευτέρφ μή γειτνιφν μόνον, άλλά καϊ κοινωνεΐν. Α guo Γειτνίασα, ή, Vicinitas, Plut. Pericle (19.) ϋαρβαρικαίς αναμεμιγμένη γειτνιάσεσι. [Gl. Vicinia, Vicinitas. " Aleiphro 18. ad Charit. 63. * Γειτνιακόε, Wakef. S. C. 1, 3." Schaef. Mss. * " Γειτνίαμα, Hes. *'Επιγειτνιάω, Hes." Wakef. Mss.} " Μεταγειτνιών, ώνος, ό, Metagitnion, Secundus " Atheniensium mensis, in quo Apollini Μεταγειτνίφ " sacrificant, ut tradit Lysimacbides de Atbeniensi- " um Mensibus. ItaHarpocratio. Plut. Publ. I89. Εί- " δοίς Σεπτεμβρίαα, ό συντυγχάνει περϊ τήν πανσέλη- " νον τον Μεταγειτνιώνο!: indicans idus Septembres " et plenilunium Metagitnionis maxime concurrere. " Idem Camillo 251(=1, 305.) scribit mensem Me- " tagitnionem a Bceotis vocari Panemum : et Nicia " 989. mensem Carneum Syracusanorum ab Atheni- " ensibus nominari Metagitniona. Meminit ejus et " Aristot. Η. A. 5, 17." [Dem. 654. 739- Plut. Poplicola (14.) 1, 229 Nic. 3, 244. Schol. Thuc. 2,15.: Plut. (601.) 8, 372. 'Επώνυμ ον θυσίαν άγονσι τοϋ μετοικισμοϋ τά * Μεταγείτνια, i. q, μετοίκια.~[ ΓΑΙΑ, Glorior, Superbio, Efferor: quod a γώ Eust. derivat. II. A. 405. "Os pa παρά Κρονίωνι καθέζετο κύδεί γαίων: Α. 81. Τών άλλων άπάνευθε καθέζετο κΰδεϊ γαίων. Hes. γαίεσκον exp, έχαιρον. Γαιάται βρ. Eund. κερτομεϊ, καταμωκάται. " Γαίεσκον, Ιοη. " pro έγαιον, i. e. έχαιρον, Hes." [Empedocles Simplicii * μονίjj περιγηθέϊ γαίων. Schneider. Lex. " Heyn. Hom. 4, 110. 5, 423.6,515." Schaef. Mss.j Βονγά'ί'οί, ό, (ή,) Qui valde se. jactat, Magnus jactatov, II. N. 824. Αίαν άμαρτοεπές, βουγάίε, ποίον έει πες; Od. Σ."(78.) Vide varias h. nom.expp. ap. Eust. 962,; Α Plut. Quaest. Gr. exp. μεγάλανχος. [Cf. Γαϊοί.] ΓΑΥΡΟΣ, ό, (ή,) Superbus, Arrogans, Ferox. Item Qui elatus est et exultat aliqua re: γαϋρος λέων, Dionys. Areop. Ferox leo. Plut. (5>i50.) τφ γαύρος καϊ υψηλοί ορρ. ταπεινότερα* jet άγεννέστερος. Eur. (Suppl. 862.) γαϋρος όλβφ. "uciajl, (i, 43.) Γαύρο* γάρ υπό τοΰ λόγου καί μετέωφς ώμι. Plut. Apophth. 'Ιλαροί καϊ.γαύροι. Dicitui^al^Efluis γαϋρος τό φρόνημα, ut Aristoph. [Β. 282.] Ijfclemque ipsum φρόνημα appellatur γαϋρον, Epigp.e.Et τό γαϋρον per se pro A- nimi elatione, Plujp Ceterum γαϋρος a γαίω deduco, ut sc. a γαίω fiat γαύω, sicut άγαύω fit ab Αγαίω, deinde γαϋρς, et interjecto ρ, γαϋρος. Alii ab άγαυός derivant άγαυρός, unde sit γαϋρος, abscisso α. [Gl, Laatus,. Alacer.Γαίρα, ιλαρά LeEta. Epiphan. Haer.-70. fine. Orig. in Jo. 20. 29- bono sensu." Routh. Mss. Dio Chrys. Or. 52. p. 271. " Markl. Suppl. 217-862; 1035. Jacobs. Antb. 1, 41. 6, 154. 418. 9, 275. 346. Valck. Diatr. 117.118. 253., Hippol. p. 248. Fischer. Ind. Palaeph. Conf. c. άβρός, Heyn. Hom. 8, 459." Schaef. Mss. " De celsitudine anirai laudabili, Plut. % 527 Dignified, Dio Chrys. PARS XI. 1, 385." Wakef. Mss. * Γαΰρως, Gl. Lffitanter, Laete, Alacriler.] Γαυροεώής, ό, ή, Superbus, Suid. [a Schneidero ηοη agnoscitur. * Γαυρότης, ή, Gl. Alacritas. " Plut.Mario 38." Kall. Mss. " Animiferocia, Marcello 548. HSt." Seager. Mss.] Γανρόω, et Γαυρόομαι, Superbio, Glorior, Efferor. Phocyl; (13, 47.) Mij γαυροϋ σοφίγ, μήτ' αλκή, μήτ ένί πλούτφ. Plut. (2, 112.) Γαυροΰμενον ευγενείς καί άνθοϋν. [Gl. Superbio, Efferor. " Fischer. Ind. Palaeph. Valck. ad Ammon. 144. ad Cbarit. 485. ad Diod. S. 1,474. Jacobs. Anth. 6,154.9, 345. Montb- Jy Review, Aug. 1799. p. 443." Schaef. Mss. " Eur. Hippol. 502. El. 322. Pass., Dio Cass. 540." Wakef. Mss.] " Γεγαιρωμένος τή ευημερίφ, Prosperitate ela- " tus, W. LL. ex 3 Macc. Sed perperam pro γε- " γαυρωμένος." [* Γαΰρωμα, τό, Gloriatio, Eur.Troad..1250. * 'Εγγανρόω, Tzetz. II. ρ. 6. 51.] " 'Εκγαυρόο- " μαι, Iusolesco, Insolens vel Superbus fio, aut Ar- " rogans, Superbio. Ex Eur. autem affertur, signif. " act., έκγαυροϋμαι τάξίωμα τάνδρός, (Ipb. Α. 101.) " pro Dignitatem viri exaggero." " 'Επιγαυρόομαι,." Eflferor animo et ferocior reddor ob. Apud Xen. " έπιγαυρωθεϊς exp. Laetatus, Laetior factus, Κ. Π. 2, " (4, 30.) Ταϋτα άκουσας καί έπιγαυρωθεα τή εντολή Κύρου, Suid. exp. άνδρωθεϊς, θρασυνθείς : Hes. re- " ctius έπαρθείς." [Plut. 6, 291. 8, 553. 9, 48. " Fischer. Ind. Palaeph. ν. Γ." Schaef. Mss. " Themist. 143. Dio Cass. 810. 840." Wakef. Mss. * Συνεπιγαυρόω, Plut. Symp. 9, 14. 746=9, 177- *Ψευδογαυρόω, Tzetz. Chil. 4. p. 72.] " Έπίγαυρος, He- " sycbio ισχυρός, Validus, Robustus," [Schneidero susp.] x Γαύρης et Γανρηζ, (ό,) Hesychio i. q. γαϋρος. [Diog. L. 1, 81. ubi perperam γαύρικα.] [* Γαΰρανος οίνος, Atben. 1, 21.] [* Γαυρίζομαι, Schol. Theoei. 1, 43.] [* Γαυριάζω, unde * " Διαγαυριάζω', Etym. Μ." Wakef. Mss.] 1Γ Γαυρίάω, Superbio, Glorior, Efferor, Me jacto. Dem. de Cor. Οΰδέ τήν ήτταν, εί ταύτη γαυριψς, έφ' ή στένειν σε, ω κατάράτε, προσηκεν. At Plut. (1, 87.) cum έπϊ junxit, Γαυριώντεί έπϊ τφ συγκόψαι τόν παιδαγωγύν. Et γαυριάσθαι de equo exultante, Xen. Ίπ. [10, 16. Γαυρίώ, Gl. Exulto, Gestio. Γαι/pt^ Exultal, Burdit, Babit. Γαυριών Exultans. Προ* τό γαυριφν Ad exuttandum. Tlieocr. 25, 133. Schleusner. Lex. in V. T. " Reisk. ad Dion. Chr. 2, 426. Fijscher. Ind. Palaeph. Valck. ad Ammon. 144., Diatr. 163. Pass., Bast. Specim. Ed. Aristaen. 9." Schaef. Mss.] HINC Γαυρίαμα, Gloriatio, Exultatio. [Plnt. Antonio 2. Schleusner. 1. c.] ΕΤ Γαυρικός, (ή, όν,) E- Jatus, Superbus, VV. LL. [Schneidero susp. * "Γαυριοΰμαι, Hermanni Lex. 392. γαυριώ et γαυριοϋμαι. Dicitur γαυριώμαι. Γαυριοϋμαι est vox nihili. Leg. in Max. Planude, ejus enim est illud Lex., γάυροϋμαι. Jta in Cod. Par. 2562." Bast. ad calcem Scap. Oxon. * Έπιγαυριάω, Gl. Insulto, Schneidero perperain susp. " Valck. ad Ammon. 82." Schref. Mss. " 'Eπιγαυριόω, Theocr. 25, 133." Wakef. Mss.] 'ΑΓΑΥΡΟΣ, (ά, όν,) Superbus, Insolens. Apud Hes. αυθάδης, κομψοίκακος : ubi leg. puto, κομψός, κακός : namet Suid. bas duas signiff. huic nom. tribuit: addens, Ion. Inopem, Att. Deditum deliciis sic appellari. Etym. autem ηοη τρυφερόν Att. ita dici, sed κοϋφον, ait, i. e. Levem. Nicander Θ. (66l.) Τόν δ' έτερον δήεα άεϊ πετάλοισιν άγαυρόν. Fit autem άγαυρός potius, meo quidem judicio, a γαϋρος, praefixo α intens., quam ab άγαυός, interjecto p, ut antea dixi : utriusque etyni. meminit Eust. Alias affert Etym. remotissimas. [Herod. 7» 57 άγαυρότατος. " Hesiod. Θ. 832." Seager. Mss. " Ad Herod. 537. Valck. A- doniaz. p. 220." Schaef. Mss.] Άγαυριάω, Valde insolesco, Valde me effero, μεγάλως γαυριώ καί επαίρομαι, Etym. e Methodio. [" Ad Herod. 537."Schaef. Mss. Άγαυρίαμα, τό, Insolentia, Elatio animi, Hes. [Bekk. Anecd. 325. " Ad Herod. 537 " Schaef. Mss.] Άγαΰρισμα, (τό,) Genus luctae esse tradit Eust. (1444.) et se, an ab άγαυρός deducatur, aut aliquid cum ea v. commune habeat, dubitare dicit. 8 X

2889 ΓΑΑ [t>p. 81 812.] ΓΑΛ 2890 ΓΑΛΑ, KTOS, τό, tanquam a γάλαξ, Lac, generali rum confector, vel, ut alii, dulciariorum. Bud.interpr. γαλακτουργούς, Lactarios, item Dulciarios, ap. signif. II. Δ. (434.) άμελγόμεναι γάλα λευκόν. Atben. 13. Όγ* ουν ή τροφοί έμπλήσειεν αύτό τον γάλακτος. Athen. [608. * Γαλακτουργέω, J. Poll. 1, 251. Dicitur ΕΤ * Γαλουργός, et * Γαλουργέω, J. Poll. 1. c. Proverb. 'Ορνίθων γάλα, vide ap. Suid. et Erasro. [Valck. Adoniaz. p. 351.: Γάλα ορνίθων, Aristopb. et " 1, 148." Wakef. Mss.] Γαλακτοΰχοί,, Lac habens, et e consequente Lactans. UNDE Γαλακτομ. Ό. 733. Gallinacei lactis haustus, Plin. Praef. " Lucian. de Merc. cond. 1, 668 (=470. Salmur.) Καί χέω, Lacto, i. q. εκτρέφω, J. Poll. [Plut. Q. S. 2,6. εί,εις το της Αμάλθειας κέρας, καί άμέλξεις ορνίθων γυναιξί, ubi tamen perperam γαλακτούσαις, Lobeck. γάλα. Strabo de Samo insula 945. Τά δ'άλλα ευδαίμων, ώς δήλον εκ τε τοϋ περιμάχητον γενέσθαι, καϊ Alex. Str. 3. p. 543. " Iren. Fr. 284." Kall. Mss. ad Phrynich. Ecl. 670. * Γαλακτόυχία, ή, Clem. έκ τοϋ τούς έπαινοϋντας μή όκνε'ιν έπαρμόττειν αύτη " Lactis cessatio, Clem. Alex. 456." Wakef. Mss.] τήν λέγουσαν Παροιμίαν, οτι φέρει καϊ ορνίθων γάλα, DICITUB et Γαλουχέω, per sync. itidera pro Lacto, καθάπερ που και Μένανδρος έφη. Ιη Proverbium abiit de valde fortunatis et omnia possidentibus Lac Gallinaceum, aut de rebus rarissimis. Sic Philocleo, Aristoph. Σ. 508. έγώ γάρ ούδ' άν ορνίθων γάλα Άντί τοϋ βίου λάβοιμ' άν." Brunck. ad Aristoph. Ό. 1. c. " Villoison. ad Longum 37 Toup. Opusc. 2, 108., Emendd. 1, 326. ad Phalar. 308. Markl. Suppl. 222. Jacobs. Animadv. 309., Anth. 6, 256. 7, 297. Bentl. ad Callim. 322. Succus plantae vel arboris, Τ. H. ad Aristoph. Π. p. 241. An Nutrix? Valck. Adoniaz. 351. ad Callim. 1, 252. Τό γάλα, τοϋ γάλα, Valck. 1.1. Γ. λευκόν, Toup. Emendd. 2, 565. Heyn. Hom. 4, 634.. Έν γάλακτι είναι, Eur. Herc. F. 1269. Vales. ad Ammian. 2, 236. Wagn. Μαστοί γάλακτος, Doering. ad Horat. Τ. 1. p. 344. Ed. 2. Γάλαξι, Plato de LL. 378. Ast." Schaef. Mss. " Eust. II. 881. ielian. V. H. 8, 8. Via lactea, Aristot. Meteor. saepe. Έν γάλαξι είναι, Το be suckled, ielian. Η. Α.,617 " Wakef. Mss.] [* Γαλακτοδόχοϊ, ό, ή, Schol. II. Β. 471. " Schol. Theocr. 1, 25. (5, 58.)" Boissonad. Mss. * " Γαλακτοδόκος, Toup. in Schol. Theocr. p. 213., ad Longin. 383." Schaef. Mss. " Etym. M. in Ίστοδόκη." Wakef. Mss.] Γαλακτοειδής, Lacteus, Lactis speciem prae se ferens. [" Clera. Alex. 127." Wakef. Mss. Et contr.] Γαλακτώδ^, [Gl. Lactosus, Lactarius, Schol. II. B. 531. Diphilus ap. Athen. 91.] Lacteus, item Albidus, VV. LL. In quibus additur τό γάλακτώδες, ap. Diosc.; Lac Ruellio, at Marcello Serum lactis. [" Toup. Emendd. 2, 98." Schaef. Mss. *Γαλακτοθρέμμων, Antiphanes ap. Athen. 449 ] Ταλακτοκόμος, Pastqr, ut exp. Hes. άπό τοϋ κομείν τό γάλα. [* " Γαλακτονοτέω, Athen. 2, 42." Schweigh. Mss. * Ταλακτοπαγής, ο, ή, Anal. 2, 391 χρώς, Strato 46. άρνα. " Epigr. in Misc. Lips. 9, 124." Kall. Mss. " Toup. Opusc. 2, 123. ad Charit. 505. Jacobs. Antb. 10,91. 156." Schaef. Mss.» Γαλακτοποιέω, Eust. ad Od. I. p. 1632, 17 * Γαλακτοποιία, ή, Phav. 5. * Γαλακτοποιητικός, ή, όν, 176.] Γαλακτο7Γ0τΐ)5, ό, q. d. Lactibibus, Gal. ad Glauc. 2. [Eur. El. 169. Herod. 1,216. 4, 186. " Ad Ammon. 114. * Γαλακτοπώτης, Segaar. Ep. ad Valck. 9." Schaef. Mss.] UNDE Γαλακτοπ-οτέω, Lac bibo. Καί πολλά δέ έθνη γαλακτοποτοϋντα, Athen. [46. Strabo 17. ρ. 1185. Hippocr. 479, 25. 540, 38. Lobeck. ad Pbrynich. Ecl. 573. Schleusner. Lex. in V. Τ. * Γαλακτοπωτέω, Lobeck. 1. c. 456. " Ad ΜΟΒΓ. 380. Amroon. 115." Schief. Mss. * Γαλακτοποσία, ή, Lobeck. 1. c. 522. Hippocr. 540, 39. * Γαλακτοπώλης, ό, Gi. Lactarius. * " Γαλακτοροφέω, Etym. Μ. ν. OIvos." Wakef. Mss. * " Γαλακτορρυής, (ό, ή,) Lacte fluens, Pseudo-Chrys. Serm. 51. Τ. 7. ρ. 390. Μη γάρ μαζούς ξηρανθέντας γαλακτορρνείς γενέσθαι ; τί λέγεις, ω άγγελε;" Seager. Mss. * Γαλακτοτρόφος, Const. Manass. Chron. ρ. 76 (=63. 472.)" Boissonad. Mss. " 143. Meurs." Schaef. Mss.] Γαλακτοτροφέω, Lacte alo, [Schol. Nicandri Θ. 578. Chrys. Hom. 34. p. 218.; 38. p. 242. " in Gen. Hom. 46. T. 1. p. 374." Seager. Mss. Lobeck. ad Phrynich. Ecl. 578. Ignat. Ep. ad Trall. p. 13. " Valck. ad Ammon. 70. Wakef. S. C. 4, 54." Schaef. Mss. * " Γάλακτοτρόφησις, (ή,) Schol. Soph. Aj. 566." Kall. Mss. * Γαλακτοτροφία, ή, Schol. Eur. Or. 837- Chrys. Hom. 56. p. 377 " Lactatio, Papillae sugendae praebitio, in Gen. Or. 46. Τ. 1. p. 374. Διά τοϋτο καί αυτή τρέφει παιδίον, καϊ τής γ. ανέχεται." Seager. -Mss. Schleusner. Lex. in V. Τ. Joseph. Macc. 16.] Ταλακτονργός, ό, ή, Lacticinio Educo. Unde metaph. in Eccles. Hist. Τά τής «ΰσεβείας γαλουχηθέντες δόγματα, Quasi cum lacteillis imbuti. [Γαλονχούμενος, Gl. Lactans. " Tbeod. Η. E. 4, 22. p. 185. B. e Petro Alexandrino, Τά φ εύσεβείας κ. τ. λ. ut supra. Hes. V. Ύποτίτθια." Boissonad. Mss. Schleusner. Lex. in V. Τ. Lobeek. ad Phrynich. Ecl. 670. " Lacte nutrio, Suid. v. 'Eriθην: Joseph. A. J. 2, 9 " Wakef. Mss.] Ετ Γάλο». 5 χία, Lactatio. Item Ipsa lactendi actio, a Lacteo; Alciphro, "Αλλος μέν γάρ εστίν υπομάζιος, άλλος τής γαλουχίας έπαΰσατο. Sed ibi cum ei scribitur γαλουχείας, [quod taraen est vocabulum nihili, e verbo nibili γαλουχεύω derivandum. * " Γαλοϋχόϊ, ' Cyr. Theod. 190." Kall. Mss.] Ταλακτοφάγος, Lactivorus, Lacte victitans: sed 11. N. (6.) * γλακτοφάγοι per sync. gentis cujusdam epith. [Strabo p."9. 478. 831. Schol. II. N. 5. Passowii liber de Fineet Ratione Lexx. condendorum, Gernianice scriptus, p. 83. " Heyn. Hom. 6, 367. 369" Schaef. Mss. " Γλαια-ο^άγοϊ, Stepb. Β. Αβιοι." Wakef. Mss. * Γαλακτοφαγέω, Philostr. V. S. 5537 * Γαλακτοφόρος, Lac habens, Joseph. B. J. 3, 3, 4. Ορρ. Κ. 1, 442. Nonn. D. 30. p. 772. " Schol. Nicandri Θ. 554." Wakef. Mss. * Γλακτοφόρος, Passow. 1. c. Marcell. Sid. 100.] Γαλακτόχροος, Lactis colorem habens, [et contr. * Γαλακτόχρως, Philyllius ap. Athen. 110. Nausicrates ap. Eund. 330. * Γλακτόχρους, Ορρ. Κ. 3, 478. * Γάλαδοτέω, Orac. Sibyll. 2, 99 quod ζ vocab. Friedemann. (de Versu Gr. Her. 386.) sine corruptelae suspicione recepit. * " Γαλοπάροχοι, Andr. Cret. 209." Kall. Mss. * " Ίστρόγαλα, Olympoid. Ms. in Platl Gorg. 32." Routh. Mss. " KwXo- " γάλων, Hesychio γλίσχρων, σμικρολόγων." Άγάλακros, ό, ή, ex α priv. et γάλα, Lac; Carens lacte : ut Hippocr. de Puerp. 'fls δέ καϊ έπϊ τό πλείστον ξυμβαίνει καϊ άγάλάκτους είναι ταύτας τάς γυναίκας τάς ολίγα τά καταμήνια μεθιείσας. Apud Νοηη. (J. 9, 101.) άγάλακτοϊ, Qui nondum gustavit lac. Sic enim de illo caeco a nativitate in Evang. Jo. loquitur, Τυφλός έην άγάλακτος, Caecus antequam lac gustasset. Άγάλακτοϊ νομαϊ, Gal., (6. ρ. 151. Β.) Pascua, quae lacti inepta sunt, Pascua, quaelac malum producunt iis animalibus, quae illis pascuntur. Bud. Pro πολυγάλακτος, i. e. Lacte abundane: ut sit α epitat. Vide Erot. in Hippocr. Lex." a me excusum, p. 17. [jescb. Ag. 727. " Ad Callim. 1, 53; Wakef. Alc. 599." Schaef. Mss.] Άγάλακτες, ων, οί, ex α sumto pro όμοϋ, et γάλα, Fratres, quasi Qui D sint collactanei: aut Qui idem lac suxerint. Hsc Etym. ex Orione. Hes. autem exp. σΰγγονοι,"ήλικα, ομογάλακτοι, Fratres, vel Consanguinei, Aquales> i. e. aetate pares, Collactanei: ap. quem et nomin. sing. habelur άγάλαξ, et exp. όμότηθος. Apud Eund. legitur, Άγάλα/cros^ ή * όμόθηλος: h. ν. Ejusd. uberis, illud, Ejusd. nutricis participem signif., si mendosum non est. Suid. addit et τούς Ιερειών κοινωνούς, Victimarum participes. HINC et Άγαλακτοσύνη pro συγγένεια, inquit Hes. Consanguinitas. " Ά γάλαξ, Hesychio * όμότηθος, pro quo scr. potijis " * όμότιθος, Ab ead. nutrice educatus; τιθή enim " Nutrix est: vel όμότιτθος, Qui eand. mamillam " suxit, a τιτθός, Mamma; nam όμότηθος, Qui eand, " habet aviam." [" Άγάλακτες, ad Callim. 1, 53. Wakef. Alc. 599 " Schaef. Mss. " "Αγάλαξ, Sine lacte, Callim. H. in Apoll. 5." Wakef. Mss.] 'Ayaλακτία,ή, Lactis penuria: accipiendo α priv., ut in γυνή άγάλακτος, ap. Hippocr., at si έπιτατικ&ς^sumatur, ut in άγάλακτος pro πολυγάλακτος, Lactis abuo

2889 ΓΑΑ [t>p.81 812.] ΓΑΛ 2890 dantiam signif. [Bekkeri Συναγ. Αέξ. χρησ.: Άγαλακτία Αΰτοκράτης, 'Αμνοί δέ * βληχάζουσιν υπ' * ά γα- Add. in Theocr. 399" Schaef. Mss.] " Apud Hes. Α Dionys. H. 2. p. 59. " Jacobs. Anth. 6, 205. Toup. λαξία. *Άρτιγάλαξ, Eust. Od. ρ. 1627, 44.Lobeck.,f ad Phrynich. Ecl. 659.]. "Εγγαλον πρόβατον, Lac habens ovis, Hes. ap. quem tamen interpunctio habetur inter "Εγγαλον et πρόβαψον. Dicitur autem εγγαλον pro έγγάλακτον ea forroa, qua γαλουχεΐν pro γαλακτονχείν. - Εΰγάλακτες, Bene lactati, [Hes.: * Εΰγάλακτοί, Alciphro 3, 21. αίγα. * " Αειπογάλακτος s. * Αιπογάλακτος, Eust. ad Od. 6. p. 152." Kall. Mss. 14. p. 1752. Bas. Glossae: Αιπογάλακτος Lacticularius, Lacticulosus.] 'Ομογάλακτοι, Collactaneus. Ετ Ό- μογάλακτες ap. Aristot. Pol, 1, 1, (7. p. 471.) Hes. ομογάλακταs exp. τούς εκ τοϋ γένους, vel αδελφούς. [" Sthol. Plat. Gritone." Boissonad. Mss. ««Ad Mcer. 108. Arnaud Var. Conj. 247. 'Ομογάλακτος, Villois. ad Long. 258." Schaef. Mss.] Πολι/γάλακτ-οϊ, et poet. Πουλυγάλα/,τοί, Lacte abuudans. [" Crinagor. 26." Schaef. Mss. " Schol. Arat. 141." Wakef. Mss.] " Πολίγαλον, (το,) Diosc. 4, 142. θαμνίον est " ex eo denominatum, quod γάλα δοκεί πλείον ποιείν. " Plin. (27, 12.) Polygalam vocat, tradens et ipse " eam potam lactis abundantiam facere." Συγγάλακτοε, i. q. ομογάλακτος. [Gl. Collactaneus. Theophanes Chronogr. 177. Ed. Ven.] Τάλακτόομαι, Lactesco, In lac vertor, Ad lactis naturam aut colorem transeo, s. Degenero in naturam, etc. Theophr. [Gl. Lactesco. Diosc. 1, 18. Έωί γαλακτωθη το νδωρ τί} τε χροιφ και τ?j παχύτητι. " Heyn. Hom. 7, 246." Schaef. Mss.:] Ετ Γαλάκτωσις, (ή,) Degeneratio illa, [Theophr. C. Ρ. 4, 6. Manetho 2, 116. Oribas. 52. Matth. Τό δ' * άπογαλακτωθέν έξ αύτοϋ. * " Άπογαλακτέω, Humorem stillo, Rei Accip. Scriptt. 37." Wakef. Mss.] Ετ Έγγαλακτοϋμαι, Theophr. pro eod. [perperam pro *Έκγαλακτόω, C. Ρ. 3, 28. Διαχεί καί εκγαλακτοί, 4, 6. Η. Ρ. 8, 6. Clem. Alex. Paed. 1. ρ. 124.], Γαλακτίζω, Candorem lactis imitor, Candore lac refero. Άπογαλακτίζω, Ablacto, Α lacte depello, Virg. Α matre depello, Varro, [Gl. Lacte depello, Ablacto. Άπογάλακτισθέν Delactatum, Delitum. 'Απ ογεγαλακτισμένος- Delactatus. Athen. 247. Scbleusner. Lex. in V. Τ.] Ετ 'Απογαλακτισμός, (ο,) Ablactatio, [Hippocr. 267, 38. "Ammon. 136." Schsef. Mss.] Γαλακτ-ίάω, Lacte plenus sum, vel plena. Hes. Γαλακτικός, (ή, όν,) Lac referens, Lacteus ; ut άν- Oos, Diosc. l.c. ult. Lacteus flos, Marc. et Ruell. [Gl. Lacteus.] Γαλάκπνοϊ, ό, ή, unde τά γαλάκτινα, Lactieinia, VV. LL. [Anal. 1, 494. " Jacobs. Anth. 7, 372." Scbaef. Mss. " Diosc. 9." Wakef. Mss.] - [* Γαλάκπον, το, Μ. Anton. 5,4. Alciphro Fr. 10.] Γαλακτίτης, (6,) Lapis ita dictus, quod lacteum quendam succum emittat, Diosc. 5, 150. [Orph. Λ. 2. Plin. 37, 10. cf. ΜελίΓίί-ηϊ, Lobeck. ad Pbrynicb. Ecl. 429 * ΓαλακΓίϊ, ή, πέτρα, i. q. γαλακτίτης λίθος, Orpb. Lobeck. 1. c.] [* " Γάλαξ, Valck. Adoniaz. p. 351." Schaef. Mss.] " Γαλαξία, (ή,) Hesychio εορτή, εν rj ίψουσι γαλαξ/αν, i. e. πύλτον κρίθινον έν γάλακτι, Festum, ΐη " quo pultem hordeaceam in lacte coquunt.". Γαλαξίας κύκλος, Lacteus circulus in coelo. Α Cic. Lacteus orbis. [" Ad Charit. 727. Manetho 2, 116. ad Diod. S. 1,348."Schaef.Mss. " Arat. 65." Wakef. Mss.] Γαλαξίας, Lapis, qui et μόροχθος dicitur, item λευκογραφίς, Diosc. 5, 152. [" Γαλαξ/αϊ Piscis Galeno ; qui γαλλαρίας Dorioni; quem is e genere των γαλέων ή γαλεωνύμων esse scribit." Gataker. Mss.] [* "Γαλαξαϊοί, α, ον, Νοηη. D. 3, 389" Kall. Mss. * Γαλαξήεις, εσσα, εν, 22. ρ. 576. * " Γαλαξείος, Manetho 2, 116." Wakef. Mss.],. Γάλαθηνρς, (ή, όν,) Lactens: ut νεβροϊ, Od. Δ. (336.) Sic χοίροι, Athen. Porci necdum delici, Porci sublumi, e Varr. Dicitur et de lactentibus puerulis. [Gl. Lactancia, Lactans. Γαλαθηνόν Lactatus, Lactantina. Schleusner. Lex. in V. T. Od. P. 127. A- then, 139. 140. 396. Herod. l, 183. Simonides ap. scriptum γαλαθινόν per t, quod exp. νποτίτθιον, " νέον." [" Cbrys. Serm. 35. T. 5. p. 227. 'Εσθίοντες έρίφους έκ ποιμνίων, και μοσχάρια έκ βονκολίων γαλαθινά." Seager. Mss.] " Γάλιον, τό, Galium, Herba quaedam sic nomi- " nata άπό τοΰ γάλα πηγνύειν άντί πητύας, Diosc. 4, "96. ubi et γαλάτιον nominari ait, et γαλλέριον. " Plin. cum galiopsi confundit. Sed notandum est, " ap. Diosc. scriptum esse γάλλων, gemino λ: per- " peram autem, ut ex etymo patet." 1Γ Γλάγοϊ etiam dicunt poet. pro γάλα, ut II. B. (471.) γλάγοϊ άγγεα δεύει. [" Jacobs. Anth. 8, 26. Valck. Adoniaz. p. 351. Wakef. S. C. 1, 141. Heyn. Hom. 7, 246." Schaef. Mss. " Gen. Γλάγον, Nicander A. 262." Wakef. Mss.] υνϋεγλαγόε *, [,r Opp. Ά. 3, 376." Kall. Mss. 4, 113. K. 4, 368. Sosip. 3, 5. Anal. 1, 228. " Jacobs. Anth. 7, 372. 409. 10, 156." Schaef. Mss.] Ετ Γλαγερός, Lacteus, [Anal. Β 1, 228. δώμα. " Jacobs. Anth. 7, 90. 8, 26." Schaef. Mss. "Tener, Ορρ. Κ. 1, 200. De vere, 4, 366." Wakef. Mss.] ΙΤΕΜ Γλαγο'ων in Epigr. de semine pro Lactescens, et Nondum satis adultum, VV. LL. [" Jacobs. Anth. 10, 415." Schaef. Mss.] "1 Τλαγέ- " ας, Hesychio γεγαλακΐωμένους." [" Γλαγής, Heyn. Hom. 7, 246." Schaef. Mss. * Γλαγοπήξ, ήγος, ό, ή, Anal. 1, 229. " Jacobs. Anth. 7,94." Schaef. Mss. * Γλαγότροφος et * Γλαγοτρόφος, Lycophro 1259 " Schneider. Scriptt. R. R. 3,1. p. 298." Schaef. Mss. * Γλαγο^όροί, Passowii liber de Fine et Ratione Lexx. condendorum, Germanice scriptus, p. 83. " Schneider. ad Plut. 100." Schaef. Mss. " Fabric. B. G. 1, 21." Wakef. Mss. *Γλαγόφρων, Orph. Λ. 10, 3. Passow. 1. c. * " Γλαγεόχροος, Tzetz. Carm. II. 80. 150." Bast. ad calcem Scap. Oxon. (Cf. * Αίσχεότιμος.) *Γλαγόχροος, Anteh. 224. * Γλαγερόχροοχ 353. ex emend. Graefii Meleagr. p. 81. cf. Friedemann. de Med. Syll. Pentara. Gr. 348.] " Εΰγλαγής, Lacte abundans et plenus. Hom. ap. C " Athen. 11. ώς οτε μυίαι Σταθμω ένιβρομέωσιν έϋ- " γλαγέας μετά πέλλας." [Nicander Θ. 6ΐ7 " Ruhnk. Ερ. Cr. 236. Toup. Opusc. 1, 373., Emendd. 2, 98. Heyn. Hom. 7, 247." Schaef. Mss. " Quint. Sm. 13, 260." Wakef. Mss. * Ενγλαγοϊ, Lycophro 307. " Wakef. Herc. F. 166. Tracfi. 540. S. C. 4,.88. Georg. 27." Schaef. Mss. * Ευγλάγετ-os, Lucian. Tragdp. 110. (951.) " Jacobs. Anth. 9, 427 " Schaef. Mss. * " Είγλαξ, Theodorid. ap. Jacobs. Anth. 13, 673." Boissonad. Mss. Leonidae Epigr. Έρμ$ * τνρεντήρι καϊ εΰγλαγι. * Νεογλαγής, Maximus de Ε- lectt. 517. Νοηη D. 48, 764.,ρ. 1292 ] " Περι- " γλαγής, Lacte plenus, vel succo lacteo. Hes. enim " περιγλαγές affert pro περίπλεον γάλακτος: item " περιγλαγέας pro γεγαλακτωμένας: desumtuin ex " II. Π. (642.) ώς οτε μυίαι Σταθμω ένιβρομέωσι περι- " γλαγέας κατά πέλλας. Sed Eust. rectius exp. περισ- " σώς πληθούσας γλάγους, i. e. γάλακτος, cuni sub- " jungat etiain poeta, "Slpy έν είαρινή, οτε τε γλάγος " άγγεα-δεύει." [" Toup. Opusc.'l, 373. Heyn. D Hom. 7, 246. Jacobs. Anth. 7, 94." Schaef. Mss. * Πολι/γλαγήϊ, Arat. 1100. " Toup. Emendd. 2, 98. Heyn. Hom. 7, 246." Schaef. Mss. " Arat. D. 368. Nonn. D. 9,176." Wakef.Mss. * Φερεγλαγής, Orph. Λ. 2, 28.] " Γλάξ, teste Etym., est βοτάνης είδος. V γάλακτοποιητικής, dictum κατά σνγκοπήν παρά τό "γάλα, quasi γάλαξ: est enim αυξητική γάλακτος " ταίς έσθιούσαις. Α Diosc. 4, 141. γλαυξ nomina- " tur hsec herba, itemque a Plin. 27, 9. si tamen non " γλάξ potius scripsisse putandi sunt: prsesertim " cum Plin. antiquitus * Eugalacton eam vocatani " fuisse scribat, addatque, coqui in sorbitione simi- " laginis, ad excitandam ubertatem lactis: queniad- " modum Diosc. quoque tradit eam ειιομένην μετά " άλεύρου κρίθινου, καϊ αλός, καί ελαίου, καϊ ροφηθεί- " σαν, γάλα σβεννύμενον άνακαλείσθαι." [Unde * Γλακάω, Hes. Γλακώντεϊ" μεστοί γάλακτος, (cf. Γλαγάω :) * Γλακκόϊ* γαλαθηνός. " Graev. Lectt. Hes. 571." Schaef. Mss.] ΓΑΥΛΟΣ, 0,.Mulctra, qnae etmulctrum, et Mul-

2893 ΓΑΛ [ρρ. 812 ί 813.] ΓΑΜ 2894 284. 'Ιδώ γυναίκα έν φορείψ, ού κατά τό θηρίον, έφη, ή ctrale. Od. I. (223.) νάον δ' ορ$ Άγγεα πάντα, Γαυλοί Α γαλεάγρα, i. e. ή δώγρο». Idem ρ. 216. σιδηραι. γαλεάγραε meminit, Έν σιδηρά περιήγετο γαλεάγρψ τεσκαφίδες τε τετυγμένα τοϊε ένάμελγεν. Lfegitur et ap. Plawt. Gaulus pro Quodam vase. () Γαϋλοί autem priofe circumfl. Navigii genus. Aristoph. O. φθειριων καϊ άκόμιστοε. At J. Poll. 10. γαλεάγραν irrter σκεύη, et una cum ea μυάγραν numerat. Qood (392.) γαΰλον κτωμαι και ναυκληρω. Ιη q. 1. Schol. si γαλεάγρα in propria sighif. i. q.juw0ypa signif.,hujus signif. rationem hanc esse crederem, quod μνάγρα,, affert e Callim. (Fr. 217 ) Κυπρόθεν Σιδόνιύε με καη'ιγαγεν ένθάδε γαϋλοε, sed Iego Κνπρόθε ob VersUtn, Muscipula, officium felis ad mures capiendoe pra, ubi scribit etiain esse Φοινικικού σκάφος. Eust. Sentinam quoque γαΰλον vocari tradit. Ετ Γαυλικά χρή- stet. [Gl. Cavea, Viverrarium, Muscellarium, Mnscipiila. Plut. 10, 383. Schleusner. Lex. in V. T. ματα Hes. τά άπο των πλοίων. Eund. et de γαϋλοί «Aristoph. Fr. 274." Schaef. Mss. " Stob. 477 " consule. [Gl. Γανλοί, ποιμενικόν άγγείον Signum. Γαΰλον" Navigiuln onerarium. " Γαΰλοί s. γαυλός, i. q. ολκάε, Navis oneraria, prasertim ap. Phoenices, Herod. 3, 136. (ubi Wessel.) 137. et saepius. Γαυλόί, Situla hauriendae aqua;, 6, 119 " Schweigh. Mss. Longus p. 5. Anat. 2, 277- Parthenii Alexander 14. " Γαδλο», Schneider. ad Xen. Κ. 'A. 319- Valck. Phcen. p. 65. Wessel. Diss. Herod. 30. ad Herod. 267. 445. Valck. Callim. 296. Γαυλόί, Ερ. ad Rov. p. xix. Jacobs. Anth. 7, 242. Antiphil. 19. Villois. ad Longum 163. Poculum,Porson.Med.21." Schaef. Β Mss. * Γαυλίϊ, ή, Ορρ. K. 1, 126. Γβυλικόί, Xen. K. 'A. 5, 8, 1; χρήματα. Legitur et * Γαυλιτ-ίκόϊ, ή, όν, teste Schneider. Lex. " Schneider. ad Xen. Κ. Ά. 319." Schaef. Mss.] Γ ΑΛΩΣ, γάλω, vel γάλωοε, ή, ΕΤ Γαλόωί, γαλόω, Glos, Soror mariti, Vel Uxor fratris. Derivat autem a γάλα vel a καλείν Eust., queifl vide, item J. Poll. Utitur autem Hom. [Gl. Γάλωϊ, παρά Πλαντφ Glos. II. Γ. 122. " Γαλόωί, ad Callim. 1,120. Heyn.Hom. 4, 472. 695. 5, 268. 8, 344. Γάλω, ad Phalar. 308." Schaef. Mss.] Ετ Γάλαωνη, Suid. proeod. "Γαλωΐί, " ita enim pro Γαλίί scr. esse alphabetica series in- " liuit, Hesychio ή τοϋ άνδρόε άδελφή, Mariti soror, " ut Cassandra Andromachae." [A Schneidero non agnoscitur.] ΓΑΛΕΗ, sed in prosa γαλή, Feles, Catus. Batrach. (9.) MCs ποτέ διφαλέοε, γαλέηε κίνδυνου άλύξαε. Et γαλέαι, Theocr. (15, 28.) αί γαλέαι μαλακώε χρήσδοντι καθεύδειν. Aristoph. Π. (693.) Ύπό τοϋ δέουε βδέ- c ουσα δριμύτερου γαλήε. Lucian. αρπακτικότεροι των γαλών. Plut. (6, 368.) Καθάπερ όφον γαλήε παραδραμούσηε α'ίρουσιν έκ μέσου καί άποκρύπτουσιν. Ιη qq. 11. de Fele intelligi manifestum est. At γαλή κατοικίδιοε, VV. LL. ap. Diosc. Mustela, quae in domibus nostris oberrat. Et γαλή άγρια, Sylvestris mustela. Sed in multis Auctorum 11. γαλή redditum fuit Mustela, in quibus alii Feles interpr. Γαλή αγρία, qua cuniculos venabantur Hispani, Bud. e Strab. 62. et 462. II Γαλέα, vide Γαλεόί. [Γαλή, Gl. Mustela. Γαλή άγρια' Viverra. * Γαλή Catus, Galanthis. " Αίμα γαλήε, Asplenum, Diosc. Notha 460. Peristereon, 466." Boissonad. Mss. Ovid. Met. 9, 321. Zenob. Prov. 2, 93. Schneider. Ecl. Phys. S. 35. Schleusner. Lex. in V. T.: Piscis genus, jelian. H. A. 15, 11. cf. Aristot. Η. A. 2, 12, 13. " ArisWph. 'A. 255. Θ. 559. Σ. 363. 1182. 1185. Εφ. 795. 'Εκκλ. 924." Seager. Mss. " Γαλέη, Thom. M. 177 et Add. Γαλέα, Moer. 112. et n.: Γαλή, Thom. Μ. 177. Bend. Terent. Eun. 4, 4, 22. Hare n ibid. Jacobs. Animadv. 230. Coray Theophr. 251. Steph. Dial. 63. Τ. H. ad Aristoph. Π. p. 230. Brunck. Aristoph; 3, 223. Toup. Ep. de Syrac. p. 332. 345. ad Anton. Lib. 192. Verh., Valck. Adoniaz. p. 327. Mcer. 112. et n.; Ernest. ad Batrach. 9. ad Herod. 366. Brunck. ad Gnom. 333. Ejus traqscursus mali ominis, Kuster. Aristoph. 214. Γ. χιτύνιον, Wakef. Trach. 925. Γαλρ χιτων, Toup. O- pusc. 2, 69. * Γαλία, Ammon. 81." Schaef. Mss. " Etym. M. 502, 44. Γαλή, de voraci, Clem. Alex. 167." Wakef. Mss.] " Γαλή Ύαρτησία, de Praegrande " fele dicitur, quoniam Tartesi μέγισται γίνονται γα- " λαϊ, Suid. et Hes." Γαλεάγρα, (ή,) Bud. scribit Atben. videri pro Decipula accipere, vel potius pro Cavea ferrea et quodam Carceris genere: 262. Ό δέ Λυσίμαχος έμβληθήναι αύτόν έκέλευσεν είε γαλεάγραν, καί δίκην θηρίου περιφερόμενον και τρεφόμενον, ουτως έποίησεν άποθαvuv. Laert. Diog. itidem θηρίψ tribuit γαλεάγραν, Wakef. Mss.] " Γαλιάγρα, ή, legitur ap. Theophn " Η. P. 5, 8. Ibi enim ή πτελέα dicitur esse ntilis " πρόε θυροπηγίαν καϊ γαλιάγραε. Pro qwibus Gaza " habet, Ulmus utilis ad fonea, prela et torcularia: " aliam procul dubio lectionem secutus. Si γαλεάγρat " reponendum censeas, interpretaberis Feliscipuk^ :, " Γαλίοφιε, εωε, ή, Frutex urticae similis : qui alio " nom. dicitur γάλεόβδολον, Diosc. 4,95. procnl dn- " bio quoniam folia ejus manu trita γαλέηε s. γαλή* " βδύλον odore euo referunt; nam Diosc. da esse ait " ικανωε δυσώδη έν τψ διατρίφαι. Itidemque ΡΗΒ.27, " g. Galiopsis, aut, ut alii, Galeobdolon vel Galion, " caulem et folia habet urticae, laeviora, et qn» gra- " vem odorem trita reddant. At felis pedorera ene " tetrum, ex Aristoph. patet, qui dicit (Π. 693.) " βδέουσα δριμύτερου γαλήε." [Lamium Purpureum Linn.] «Γαλίάω, Libidinosus et incontinens sum. Hes. " enim γαλιώσηε exp. άκολασταινούσηε: forsan παρα " τήν γαλήν: quoniam id animal est libidinosissi- " muni." [A Scbneidero non agnoscitur.] [* Γαλεϊνόί, τ), όν, Gl. Mnstellinus.] Γαλβόί, (ό,) Mustellus, Piscis, de quo dictum supra in Αλωπεκίας. In V V. LL. γαλέοι νεύριοι, male pro νέβριοι s. νεβρίαι, ab hinnulo dicti pisces, qui et σκύλια, Caniculae, ex Arbtot. Anim. 6. Et γαλ(όι άκανθίαε, Mustellus spinax, ad differentiam. Et γαλεόί λείος, Mustellus laevis. Et γαλέος αστερίας, A- tben. 8. [Gl. Γαλεό, ιχθύς' Catella. Γαλεόί. Mustelus. Γαλεοί" Catelli. " Wakef. Ion. 654. Bentl. Tef. Eqn. 4, 4, 22. Hare ibid. ad Lucian. 1,615. A- ristoph. Fr. 248. Beckm. ad Marbod. 156. Stellio.ad Anton. Lib. 192. Verh." Schaef. Mss.] Ετ Γαλέα Suidae idem Piscis, qni et γαλεός. AB ILLO γαλεοί fit Γαλεώδηϊ ΕΤ Γαλεοειδής, [Athen. 286.] Vocat aif tem Aristot. de Anim. 2. τά γαλεώδη των ιχθύων inter pisces Mustellinum genus, sc. Cartilagineum: ut annotant VV. LL. In iisdem Γάλεοειδεΐβ Pisces,qui sunt e mustellino genere, Mustellinum genus piseium. [Aristot. Η. A. 6, 868. " Bentl. et Hare ad Ter. Eun. 4, 4, 22." Schaef. Mss.] Ετ Γαλεύννμοι Galeno Alini. Fac. 3. Piscis, qui pastinaeam, qua nibil est usquam iu mari venenatius, persequitnr, antipathia quadam. Galeos Plinio 32, 2. VV. LL. [* Γάλεομυομαχία, ή, Praelium inter felem ei mnre».] " Γαλίί, i. q. γαλεός, Hes." Γάλεώτης, ό, Stellio,- ut interpr. Donat. in Ter. Aristoph. N. (173.) 'Από φ οροφής νύκτωρ γαλεωτης κατέχεσεν. Dicitnr et άβκο» λαβύτης. Vide Plin. Γαλεώτι>«pro Fele ap. Pbilostr., VV. LL. Athenaeo Piscis, qui ξιψ/αί, item et κνων, dicitur in iisd. [Gl. Felis, Stellio. Polyb. 34, 2, 12. 15.; 3, 1. Strabo p. 24. Bentl. et Hare ad Terent. Eun. 4, 4, 22. Τ. H. ad Aristoph. Π. p. 230. BYunck. 2, 73. Kuster. 54. Lucian. 2, 98. ^ Anton. Lib. 192. Verh." Scbaef.Mss.] ΓΑΜΕΩ, ήσω, Uxorem duco, vel Duco in uxorem: γήμας, Qui uxorem duxit: άγαμος,' Qui non duxit. II. I. (388.) Κούρην h' ου γαμάω 'Αγαμέμνονα Άτρείδαο. Hesiod."E. (318.) Τήν δέ μάλιστα γαμά* ήτις σέθεν έγγύθι ναίει. Aristoph. (Ν. 1θ67 ) τήνθέτιν. Thuc.(l, 126.) Έγεγαμήκει θυγατέρα «γένους, Filiam Theagenis duxerat in uxorem, vel Sit» junxerat matrimonio: παρ' ελευθέρων γαμεϊν, Plut. Ducere uxorem ingenuis parentibus ortam. Et olov γάμον γαμείν, Quale contrahere matrimonium, ^scb. (Pr. 9O8.) At Eur. (Iph. A. 467 ) cum gen. γήμα'τον 'Ελένης γάμον Πάρις: (Med. 591.) Γήμα/ με λέκτρα βασιλέως, quod exp. Filiam regis in uxorem duoere.

utitur, ηοη γαμηθήναι. Ceterum observavi γάμουμένη in futuri signif. sicut et γαμώ e Luciano affertur, ap. Athen. 12. Δείπνου κατεσκεύασεν ό Kort/s &ς γαμουμένης αύτψ τής 'Αθήνας. Γαμεσαι est Uxorem dare, ut γαμήσαι Uxorera accipere, Eust.: probans ex II. I. 394. Πηλευ θήν μοι έπειτα γυναίκα γαμέσσεται αυτός. [G1. Ταμέω Uxorem duco, Nubo. Ταμονμαι Nubo. Γεγαμη μένος Nuptus. Γεγαμημένη Maritata, Nupta. Έγάμησα, γαμηθήναι, γαμήσαι, 2893 ΓΑΜ [ρρ. 813 814.] ΓΑΜ 2896 Ιη usu est et γαμείν γυναίκα, pro γαμείν sirnpl., quo Α arum dictus mensis, October, vel Januarius, ut vult dicit modo Eubulus Comicus ap. Atben. 13. Κακώί Gaza. [Gl. Γαμήλιος Genialis, Generalis, Cinxia. άπόλοιθ', όστις γυναίκα δεύτερον'έγημε τον γαρ πρώτον ούκ εμώ κακώς., Γαμείσθαι autem dicitur quas Eust. 1213, 9. Schneider. ad Aristot. Polit. 7, 16. Γαμήλιον Conjugale. Γαμηλιών, Dem. de Cor. 324. nubit. Od. Α. (275.) Μητέρα δ', εί οί θυμός έφορμάται γαμέεσθαι, *Αψ 'ίτω, κ. τ. λ. Plnt. de Herod. Theophr. Η, P. 7, 1. Aristot. Meteor. l, 4. " Γα- 'Αγαθοί γαμεϊσθαι καϊ αγαθά, τίκτειν: Lycurgo, Έ- τέρφ γεγαμημένη : Thesco, Γαμηθεϊσα τφ Αινείς.. J. PolJ. tamen 3. γήμασθαι dici vult, quo et Demosth. μήλιος, ad Charit. 120. Wakef. Eum. 213. 838. Heyn. Hom. 8, 400. Valck. Phoen. p. 349. Toup. Opusc. 2, 252 Eran. Philo 164. Ammon. 34. Valck. Hipp. p. 286. Ζευς γαμήλιος, ad Lucian. 1, 322. Γαμήλιον, Γαμήλια, Eran. Philo 1. c." Schaaf. M«s, * " 'Επιγαμήλιος, (ό, j),)eust. Ism. (6.) p. 213." KalJ. Mss. * " Γαμηλιάω, Nuptias celebro, Epicharm. ap. Atben. 235. si vera ibi scriptura." Schweigh. Mss. * Γαμήλευμα, τό, i. q. γάμος, a * γαμηλός, * γαμηλεύω, jesch. Choeph. 620.] Γαμέτης, ό, Maritus; a fut. in έσω. Est autem ποιητικώτερον h. ν., sed quo tamen usus est Xen. K. Π. 4, (6, 2.) eum autem potissiuium et alias quasdam Lobeck. ad Phrynich. Ecl. 742. Γήμαι, Valck. ad voces a poetis mutuari, in mea librorum ejus Herod. 4, 76. Έβούλετο γαμείν, Lucian. Asino, Ed. docui. Ατ Γαμετή, Uxor: quod et in prosa Coire, Τ. H. ad Plutum 401. " Γάμφ γαμείν, Rite, Β frequens est. Saepe autem additur γυνή: sic Athen IpiritilTIP legitirae, in propatulo, nrnngfllln ηοη r»r*n furtim, fnrtim per ΠΔ. yi^qc nefas, in tn ma-trimonium ducere, Dem. 1002." Seager. Mss. " Γα- Apud Lysiam 88, γαμετή γυνή, inquit Bud., ad dif- n εταίρα cmlr.*. et Af γαμετή \ et r.. statim post γαμετή Λ γυνή - Λ ορρ. μέω, Thom. Μ. 177. 191. ad Charit. 4. 90. 468. ferentiam τών παλλακών. Et ap. Isaeum, i. q. έγγυητή, ut Idem scribit. Hesiod."E. (2, 24.) dicit γυ- Yilloison. ProJeg. Hom. x. Heyn. Hom. 5, 613. Xen, Mfim. 1, 1, 8. ad Anton. Lib. 267. Verh.: ad Xen. ναίκα Κτητήν, ού γαμετήν, ήτις καϊ βουσϊν εποιτο. Eph. 254. Fiscber. Ind. Palaeph. Valck. Diatr. 64. ΙΤΕΜ Γαμέτις, (ή,) pro γαμετή, Epigr. [Gl. Γαμετή, De illegitimo concubitu, Rufin. 24. Brunck. Aristopb. 1,284. 2, 110., Kuster. 16. Τ. H. ad Ari- Glos. Υιού γαμετή' Nurus. Sehleusner. Lex. in V. Uxor nupta, Uxor Marita, Uxor. Γαμετή αδελφού' stoph. Π. p. 401. 406. 411. ad Callim. 1, 191. De T. Polyb. 23, 18, 1. Xen. (Ec. 3, 10. " Boeckh. in femina,, Heyn. ad Apollod. 677. De forma futuri, Plat. Min. 79- Conf. c. γυνή, ad Dionys. H. 2, ad II. 9, 394. Heyn. Hom. 5, 613. Fut. γαμώ, Markl. 662. Γαμετή κατά νόμους, ad Charit. 238. * Γαμετρία, (ή,) Jacobs. Animadv. 219." Sehaef. Iph. p. 116. Deaor., p. 160. Act., Med., Porson. Mss. Med. p. 29. Heyn. Hom. 5, 613. ad II. 9, 394. Od. " Γαμετή, Euphor. Schol. Enr. Phoen. 688. Γ. γυνή, 11, 272. ad Herod. 317. ad Charit. 248. Koppiers. Diod. S. 1, 305." Wakef. Mss.] Obs. 9. Ammon. 36.; Valck. Animadv. 59. Med., [* "Άντιγαμέω, Wolf. ad Hesiod. 141." Scheef. Dionys. Η. 1, 172. Γ. είς, Jacobs. Anth. 9, 386. ές, Mss. * Έγγαμέω, Hes. Έγγαμων* ό τήν οίκιαν ad Herod. 317- έκ, Xen. Hier. 1, 27-28. έπϊ, ad κε-χρημένος έν αύτη. Phav. Έγγαμείν λέγομεν, τό Herod. 348. Έγάμησε, Lucill. 7. Diod. S. 2, 277. επ αλλότριας οικίας είσέρχεσθαι. * Έκγαμέω, Suid.] Γαμοϋμαι, Toup. Opnsc. 1, 363. Γ α μου μένη, Eur, Έπ-ίγαμέω, q. d. Superduco uxorem, vel Insuper Med. 290. Γαμηθείς, Schol. Soph. Tr. p. 95. Erf. c duco uxorem. Andoc. (63.) Έπέγημε τή θυγατρϊ An γαμεθείς; Heyn. Hom. 4, 90. Eichst. Quaest. 57. Koen. ad Greg. Cor. 126. Valok. ad Tbeocr. 280." Schaef. Mss. " Γ. θυγατρών, omisso μίαν έκ, II. Ξ. 121. Έγημάμην, Eur. ΕΙ. 247." Wakef. Mss.] [* Γάμωσις, ή, Gl. Nuptio. Leg. * γάμησις. * Γαμήσιμος, ό, ή, Gl. Nubilis. * Γαμητικός, ή, όν, Schaef. ad Apoll. Rhod. Τ. 2. ρ. 180. * Γαμητικώς, Hes, ν. - Γαμησείω, Schaef. l. c.] " Γαμητέον, Uxor ducenda, vel Nubendum," [" Stob. Ecl. Eth. 44." Kall. Mss. " Ad Lucian. 1, 710. Dipnys. H. 5, 234." Sehaf. Mss.] 'Αγάμητος, 6, ή, Qui uxorem non duxit, vel Quae non nupsit. J. Poll. recentiorum Comicorum vocab. τήν μητέρα. Et Pass. Plut. Έκ τής έπιγαμηθείσης γενόμενος, Ε secunda uxore natus: VV. LL. In iisd. έπιγαμείν μητρυιάν e Soph. At Bud, e Plut. citat έπιγαμείν per se pro Superducere novercam filiis. Idem έπιγαμείν πόσει πόσιν ex Eur. (Or. 588.) affert, pro Superitiducere marito maritum. [ " Plut. Opp. Mor. 2, 958." Seager. Mss. Plut. Cat. 24. Έπιγήμαντα τοις ένηλίκοις παισϊ τήν Αργολίδα. " Eur. Alc, 317. Matth. coll. ν. 385. ad Diod. S. 1,312. 485. 2, 153. Valck. Hippol. p. 4. Jacobs. txerc. 2, 156. ad Herod. 348. Cf. Eur. Med. 695. Alc. 366. 310. 373. Heyn. ad Apollod. 134. 857. Fiacher. Pajaeph. 49." Schaef. Mss. * " Ιυγγαμέω, esse dicit pro άγαμοί. [Lobeck. ad Pbrynich. Ecl. Sext» Emp. Math. 10. 99 " Kall. Mss. " Porson. 514. Soph. ap. Bekk. Anecd. 336. ubi * Άγάμετος. Med. p. 67.Musgr. tf. 887." Scliaef. Mss. * Ύπογαμέω, " Brunck. Soph. 3, 491."Schaef. Mss.] ^Elian. Η. A. 7, 25.] Κερδογαμέω, Lucri gratia uxorem duco, Habeo lucri rationem in ducenda uxore, Γαμησείω, Nupturio, Nubere cupio, cum de muliere dicitur. At cum de viro, Uxorem ducere cupio. Alciphro, Γαμησείω vvv, καϊ υμέναιον έκφαντά 1Γ Γάμοί, ό, vel Γάμοι, οί, Nuptiie. Od. Ζ, (66.) [Schneidero susp. " Diog. L. 6, 22." Wakef. Mss.] ίομαι. [Gl. Nupturio. Vide Άγορασείω. " Pierson. ρ Άνδράσι μίσγηται πρίν γ' άμφάδιον γάμον έλθείν : Ο. (126.) ές γάμου ωρην. Sic Plut. (6, 95.) "Ατε δή τρυφώσα καϊ γάμων ώραν έχουσα. Atheq. Φιλοστορ- admcer. 14. Bergler. Alciphr. 56.354. Valck.Phoen. ρ. 413. Γαμηχτήω, ibid." Schaef. Mss.] Γαμήλιος, ό, ή, Nuptialis, Conjugialis, Conjugalis, Connubialis: ut λέχος, Nuptialis lectus, Horatio Genialis lectus. Et ψδή, item ανλημα, J. Poll. Et γαμήλιος, Nuptialis placenta, Hes. Scribit enim, Ό είς τούς γάμους πεσσό μένος πλακοϋς. Cum qua exp. belle convenit h. 1. Philetaeri Comici, atque adeo sumta ex eo videri possit, Οίιδ' έν νεκροίσι πέπτεται γαμήλιος, ap. Athen. (280.) At vero Eustathio est γαμήλιων. Γαμήλια, Sportulae nuptiales; ut Bud. interpr. ap. Dem. (1312.:) subjungens, Και γάρ STI κατά τούς νόμους ό πατήρ έγημε καϊ γαμηλίαν τοίς φράτορσιν ε'ισήνεγκε. Remittit et ad Isaeum ρ. 64. et ad Hes., qui inter alia. φερνήν etiam esse dicit. Γαμήλια, τά, Festa nuptialia, s. Convivia, aut sing. Festum nuptiale, Celebritas nuptialis, vel Epulum nuptiale, Greg. Καί γάρ έπρεπε χαρμόσυνα θέσθαι Τής σωτηρίας τής ήμετέρας, καϊ πολύ.μάλλον ή γαμήλια καϊ γενέθλια. Ετ Γαμήλιων, ωνος, Α celebratione nupti- γία ί τε καϊ έν &pq. προσίωσι τοίς γάμοις; unde et ωραία γάμουpuella, ap, Xen. Κ. Π. 4, (6, 4.)etalios. Huic autem ορρ. Άωρος πρός γάμον, Plut. Lyc. γάμον κοινωνία,, Athen. Apud. Xen. Λ. (1, 6.) Έν άκμαίς σωμάτων γάμους ποιεϊσθαι, Uxorem diicere. At in VV. LL. γάμον ποιεϊσθαι e Plat. de LL. non solum pro Nuptias celebrare, sed et pro Consuescere cum uxore. Item e Plut. Numa, γάμον Ύατίας έλαβε, pro Tatiam accepit uxorem : et ex Eod. in Romulo, Πρό» γάμον δίδοται, Nuptui datur. Pro Celebritate nuptiali, et epulo, Od. A. 226. Εΐλαπίν, ήέ γάμος, Ego Festas nuptiarum dapes lubenter verteiim. [Gl. Connubium, Matrimonium, Conjugium, Nuptiae. Γάμο» Nuptiae. Ό Γάμος Nuptus. Siue articulo, Schaef. Meletem. Cr. 62. " Dein. 869. 'Αλλά τών τοιούτων ένεκα καϊ γάμους ποιοϋμεν." Seager. Mss. " Γάμο«, ad Charit. 219 Valck. Phoen. ρ. 348. Plut. Mor. 1, 3. Oxon., ad Xen. Eph. 270.

Άρτίγαμος, Qui nuper uxorem duxit, vel Nova nupta. [" Nonn. D. 40, 269." Wakef. Mss. * ΑΜγαμος, 40, 410. ρ. 1040. * Βραδύγαμος, Procli Paraphr. 256. *" Βραδυγαμέω, Hephaest. Apotelesm. in Camerar. Excerpt. p. 17." Kall. Mss. * " Αειπνογάμων, Const. Manass. Amat. 5,42." Boissonad. Mss. * Αευτερόγαμος, Epipfaan. 465.] " Αεντερογαμέω, Secundo nubo, Se- 2897 ΓΑΜ [ρρ. 814 815.] ΓΑΜ 2898 cundas nuptias celebro, Pand." [Nicet. Metrop. ap. Suicer. Thes.,* Αευτερογαμία, Theophyl. ad 1 Cot. 7, 39. 40. Chrys. Hom. 18. T. 5. p. 110. γάμος, Gl. Bimaritus, Epiphan. Haer. 59 p. 215. " Ad Charit. 555." Schaef. Mss. " Manetho 5, 291." Wakef. Mss. * Αιγαμέω, Jo. Antiochenus ap. Suicer. Thes. " Concil. Neo-Casar. in Routhii Reliq. SS. 3,459. Can. 7. et Zonar. ibid. 469 " Boissonad. Mgg.j " Αιγαμία, Secundae s. Iteratae nuptiae, ό δεύτερος " γάμος," [Theodoret. ad 1 Cor. 7, 40. * Αύσγαμα, Eur. Phcen. 1054. Troad. 1114. Hel. 692. Schol. Lycopbr. 513. 1089. " Wakef. Alc. 895. Jacobe. Animadv. 127 " Schaef. Mss. " Manetbo 2, 270," Wakef. Mss. * " Αυσγαμία, Manethd 1, 19. 46.2, 179. 274. 360. 427." Kall. Mss. 5,67. " Ad Charit. 278." Schaef. Mss. * " "Εγγαμος, Matrimonio conjunctus, Chrys. in 1 Cor. Serm. 26. T. 3. p. 408. Ή τε γάρ παρθένος, άν υβρίση τήν έγγαμον, οί μικρόν νπετέμετο τοΰ μισθοΰ." Seager. Mss. * Έγγάμιοί, 6, ή, Proclus (Anal. 2, 445.) " Jacobs. Anth'. 10, 289." Schaef. Mss. * 'Ελεγζίγαμος, Anal. 3, 150. " Jacobs. Thom. Μ. 178.235. Markl. Ipb. ρ. 138.152. Musgr. Heracl. 300. Hel. 188. 191. Andr. 271. Wakef. S. C. 4, 240. ad Lucian. 2, 87. Heyn. Hom. 8, 602. Coitus, Muncker. ad Antou. Lib. 8. Verh., Bergl. ad Alciphr. 203. ad Callim. 1, 191. ad Charit. 324. 572. Jacobs. Antb. 9, 278. Uxor, Musgr. Alc. 954. Wakef. Alc. 972. (? Tacit. German. 18.) Coena nuptialis, Schmieder. ad Plut. Alex. 169. Concubitus, Jacobs. Anth. 7, 65. 241. 9, 331. 11, 47. 211. Τ. H. ad Aristoph. Π. p. 401. Macedonius 7. Conf. c. έρως, ad Lucian. 2, 245. De sing. et plur., Steinbr. Mus. Crit. 1, 181. Plur., Porson. Or. 1076. Lucian. 3, 283. ad Phot. c. 72. Γάμοι, Nuptiae, Achill. Tat. 13. Porson. ad Hec. 356. 'Es γάμον έρχεσθαί τινι, Valck. Diatr. 143. Γάμον λαμβάνειν, ad Xen. Eph. 254. 259. Thom. M. 177 Dionys. Η. 1, 406. ITpos y. λαμβάνειν, Marcell. de V. Thuc. p. 2. Γ. ποιεϊν, Musgr. Alc. 954. "Αγειν γ., Schol. Apoll. R. p. 616. Έτι γάμφ άγειν, Xen. Anab. 2, 4, 8. Γάμοι ιερός, ad Timaei Lex. 148. Γάμοι, ad Or. 1078., Brunck. p. 220. Fac. ad Paus. 1, 305. Αωρα είς γάμους, Musgr. Hel. 1448. Γάμους άγειν, Phalar. 36θ. ad 366. θύειν, 362. ad 366. έπιτελεϊν, Diod. S. 1, 608. Γάμων άγνοί, ad Phalar. 306." Schaef. Mss.] - [* Γαμοδαίσια, τά, sub. ιερά, JElian. Ν. Α. 12, 34. Nicet. Annal. 4, 5. " Const. Manass. Chron. 104. 134. Meurs." Scbaef. Mss. " p. 55. (cf. Var. lect.) 71. 113." Boissonad., Mss.] Γαμοκλόπος, ό, (ή,) Ναptiarum fur, Adulter, [Anal. 3, 102. " Wakef. S. C. 5, 137 " Schaef. Mss. " Nonn. D. 3, 375." Wakef. Mss.] Ετ Γαμοκλοπέω, Nuptias furor, Phocyl. [1. *Γαμοκλοπία, ή, Orac. Sibyll. (2, 52.) 3. ρ. 196.; 5. ρ. 335. * Γαμοποίέω, unde ap. Athen. ρ. 10. 180. *Γαμοποάα, ή, Nuptiarum celebratio, " Wolf. Proleg. in Honi. 264." Schaef. Mss.] Γαμοστόλοε, Qui nuptias apparat et instruit. - In poem. quod Musaeo ascribitur (282.) γαμοστόλοε νύζ, Nox pronuba, i. e, Pronubae officio fungens. [Gl. Pronuba. Γαμοστόλοι' Nuptiatores. Paul. Alex. Apotelesm. L. 1. " Ad Herod. 169. 609. Chardon Millin Mag. Τ. V. 2. an. p. 487 Huschk. Anal. 211." Schaef. Mss. " Arch. 5. Orph. H. in Ven." Wakef. Mss.] Ετ Γαμοστολέω, Nuptias apparo, [Schol. Pind. N. 3, 97 ] Γαμοτελέω, Hes. Nuptias celebro, Nuptiarum soleunia celebro, Tacit. "Αγαμος, Qui uxorem non duxit, Caelebs. Vel, Femina innupta. II. Γ. 40. Α'ίθ' οφελες Άγονος τ' έμεναι, Άγαμος τ άπολέσθαι. Xen. Σ. (9, 7 ) 01 μέν Άγαμοι, γαμείν έπωμνυσαν οί δέ γεγαμηκότες κ. τ. λ. Et άγαμος γάμος, Soph. CEd. Τ. (1214.) ut Lat. Ιηnuptae nupiiae. ["Αγαμο, Gl. Innuptus, Innupta, Caelebs. "Αγαμοι Caelibes. "Αγαμος άνήρ Caelebs. "Αγαμος γυνή Innupta. ""Αγαμος γάμος, des N6ces malheureuses, comme il (Soph.) a dit ailleurs, EI. 1154. μήτηρ άμήτωρ, Mfcre denaturee; comme iesch. Pers. 653. a dit vfies * άναες, des Vaisseaux funestes, ou malheureux, et Eur. Hel. 366. έργ' * Άνεργα, des Actions condamnables."corai.mss. "Ruhnk.adH.in Cer. 200. Jacobs. Animadv. 6l. 155., Anth. 11, 281. Markl. Iph. p. 333. ad Lucian. 1, 698. "Αγαμοι, ad Anton. Lib. 267. Verta., Pierson. Veris. 182. Jacobs. Spec.6l.,Exerc. l,88."schaef.mss.] HINC 'Αγαμία, [Gl. Caetibatus.] ΕΤ 'Αγάμων Hes. Caelibatus, [Atben. 555. Plut. Lysandro 3, 43. J. Poll. 3, 48. 8, 40. " Clem. Alex. Stob. 412, 2." Wakef. Mss. * " 'Aδελφογαμέω; Clem. Ep. de Gest. Petr. c. 51." Kall. Mss. * " Άθεμιτογαμέω, Pseudo-Cletn. ap. Grab. Spicil. 1, 291." Boissonad. Mss. Euseb. Ρ. E. 6, 10. ubi * άθεμίστως γ. Const. Justinian. * Άθεμιτογαμία, ή, Illicitae nuptias, illegitimae, Const. Justinian. " Ad Tbeopbil. Antecess. 560." Schaef. Mss.] Αίνόγαμοε, Junctus infelici matrimonio. [* Άλεξίγαμος, Νοηη. D. 40, 546. ρ. 1048.] " Άμερσίγαμος, Nuptiis pri- " vans, Nonn." [" Jo.3,123. D.7,226." Wakef. Mss.] Anth. 11, 286." Scbaef. Mss.] 'Επίγαμοε, Nuptui proximus, Nubilis. Herod. 1, (196.) "Οσοι μέν δή Ισκον εΰδαίμονες Βαβυλωνίων έπίγαμοι. Dem.( 1009.)Καί διά τοϋτό μοι είναι θνγατέρα έπίγαμον. Ετ Έπιγαμία, Affinitas, ut έπιγαμίαε άλλήλοιε ποιεϊσθαι, Xen. (Κ. Π. 1, 5, 3.) Et Jus contrahendi affinitatem, [2,11; Gl. Connubium. 'Επίγαμος Nubilis, Viri potens. " 'Έπιγαμία, Plato Polit. 310." Routh. Mss. Atlien. 560. Scbleusner. Lex. in V. T. Schaef. Meletem. Cr. 22. " Dem. 265. 291." Seager. Mss. " Valck. Phoen. p. 159. Ammon. 3. 100. ad Diod. S. 1, 513. 2, 435. 'Επίγαμος, Dionys. H. 2,710." Schaef. Mss. " Liban. 4." Wakef. Mss. * Έσθλόγαμοι, Greg. Naz. 2, 78. (Carm. 9, 20.) * " ΈΓβρόγαμοϊ, Tzetz. ad Lyc. 1317." Kall. Mss.] " Ενγαμος, Felix in nuptiis, Cui prospe " rum evenit connubium, Etym." [" Nonn. D. 1, 27 " Wakef. Mss. * Εΰγαμία, J.Poll. 9, l60. Paul. Alex. L. 1. Jo. Geom. Η. 1, 10. *"'Βδύγαμόι, Epigr. in Misc. Lips. 9, 479 " Kall. Mss. Anal. 3, 112. " Ad Charit. 324. Macedon. 4." Schaef. Mss. * Ήμίγαμοε, Philostr. 516. γυνή, " ad Hesych. 1, 1021. n. 3." Dahler. Mss. " Eust.701." Schaef.Mss.] Θεογάμια, Festa Proserpinae, VV. LL. [" Zosim. ap. Kust. ad Suid. 3, 107." Kall. Mss. ubi *Θέογαμία, ή. J. Poll. 1, 37. Scbaef. ad Dionys. H. de Comp. Verb. 236. " Eckhel. Doctr. Num. Vol. 3. 0eoyaμία, Heyn. Virg. 4, 236. Ed. 1." Schaef.Mss. "Θβογάμια, general., Philo J. 766. Deorum nuptiae, Zosim. 46l." Wakef. Mss.] Θνητογαμία, Nuptiae adeacum niortali contractae. Ita enim dictse Thetidis et Pelei nuptiae, [Schol. II. A. 5. cf. Eust. * Θυγατρόγαμοι, Νοηη. D. 12, 73.] ' [* Κακόγαμος, Schol. Soph. (Ed. Τ. 1238. Eust. Od. A. p. 54, 2.] Κακογάμων, το, Nupdae malas, i. e. in quibus contrahendis non habita fuit, quarum liaberi debuit, rerum ratio: atque ita non verear reddere Nuptiae malo consilio contractae. Hanc autem meam exp. confirmare videtur, quod ap. J. Poll. legitur, fuisse sc. ap. Laced. κακογαμίου, sicut et όφιγαμίου δίκας : nam in exeniplum δίκης κακογαμίου existimo afferri posse, quod Plut. (6, 3.) scribit, Arcbidamum a Laced. pecunia mulctatum fuisse, quod parvam uxorem duxisset, perinde ac si regulos, non reges illis procreare vellet: leg. enim οΰ βασιλέας, άλλά βασίλίσκους e vet. Cod. et ex Athen. Huic au tem κακογαμίφ ορρ. puto, quod Ovid. dicit Apte nubere. [" Ad Herod. 391." Schref. Mss. " Stob. 412." Wakef. Mss.] Ετ Όφιγάμων, Serae nuptiae; ut illius, de quo dictum fuit, ήνίκ' έχρήν δύνειν, vvv άρχεται ήδύνεσθαι, quod ap. Athen. me legerememidi. Fuisse autem et όψιγαμίου δίκας ap. Laced. exj. Poll. modo retuli. [Όφιγάμων, Plut. Lysandro^, 43. ««Stob. 1. c." Wakef. Mss. Est ab Όφίγαμος, Qui sero uxorem ducit.] [* Καλλ/γαμο, Anal. 3, 92. λέκτροιι. " Wessel. Herod. 146. Paulus Sil 67.V Schaef. Mss. * Kevoyiμων, Achill. Tat. 5. p. 444. " Jacobs. Antb; 7. 256." Schaef. Mss. * Κλεφίγαμος, Epiphan. 2, 108. Νοηη. D. 8, 60. Orac. Sibyll. 2, 159- " Inscr. qu«- dam, quae est Parisiis." Boissonad. Mss. * Κλεψιγα

2889 ΓΑΑ [t>p. 81 μέω, Lobeck. ad Phrynich. Ecl. 659. Tzetz. Hora. 152. Basil. 3, 327- " Heyn. Hom. 7, 639." Scbsef; Mss. * Κλεφιγαμιά, Lobeck. 1. c. 626. " Eust. 114, 53. Bas." Seager. Mss. " Herodian. Epimer. p.93." Boissouad. Mss. " Epiphan. Haer. 59, 6." Routh. Mss.] " Κοινογάμια, Communes et promiscuae nu- " ptiae, ap. Athen. (555.) 'Ee δέ 'Αθήναις πρώτος Κέ- " κροφ μίαν ivi έζευξεν, ίίνέδην το πρότερον ου σων των " συνόδων, καί κοινογαμίων όντων." [Ορρόη. * Ίδιογάμια. " Greg. Naz. Or. 23. ρ. 414. cf. Notit. Mss. Τ. 11." Boissonad. Mss. " Toup. Opusc. l, 221. Jacobs. Anth. 8, 303. Τ. Η. ad Aristoph. Π. p. 265." Schaef. Mss. * " Κυνογαμία, Suid. ν. Κράτης, Theodoret. Θεραπ. 173. cf. Potter. ad Clem. Alex.(Str. 4.)p;6l9." Kall. Mss. *Aαθρογαμία, Cat>. I.Concil. Laodic. * Λειπόγαμος, " Pierson. Veris. 247."Schaef. Mss. s; * Αιπόγαμος, Enr. Or. 1304.] Αυσίγαμος, Solvens, vel Qui solvit, nuptias: λυσιγάμους άμβολίας, Anthol. [" Jacobs. 11, 47." Schaef. Mss.] Μελλόγαμος, Qui vel quae brevi nuptias contrahet, [Lobeck. ad Phrynich. Ecl., Add. ad p. 713. TheOcr. 22, 140. γαμβρός. " Brunck. Antig. 628. Soph. 3, 520. Markl. Ipb. p. 28." Schaef. Mss. * " Μητρογαμέω, Const. Manass. Chron. p. 12." Boissonad. Mss. " Matrem propriam in matrimoniura duco, Chrys. π. Παρθ. 8. Τ. 6. ρ. 248. Πέρσας μέν μή μητρογαμοΰντας θανμάζομεν, 'Ρωμαίους δέ οϋκέτι: * Μητρογαμία, in Ερ. ad Tit. Serm. 5. Τ 4. ρ. 403." Seager. Mss.] " Μιαιγαμία, Pollutae nuptiae, Teme-, " ratae ac impurae nuptiae. Ita vocat Suid. filiorum " Setbi et Enocbi coitum cum filiabus Caini: quod " hae pollutae et impurae essent, illi contra e numero " filiorum Dei." [Cf. Μιαιψονία. " Jo. Mal. 7." Wakef. Mss. * Μισόγαμος, Α nuptiis abhorrens.] Μονόγάμος, Qui unicas nuptias contraxit, Unicam habeus uxorem, [" Chrys. Serm. 18.'Γ. 5. p. 110. * Μονογαμία, ibid." Seager. Mss. *"Mονογάμιον, Cleto. Alex. 423." Kall. Mss. " Ad Herod. 391." Schaef. Mss.] Ετ Οίόγαμος pro eod. ex [Anal.3, 83.] Sed hoc exp. et de Femina unum habente virum. [" Jacobs. Anth. 11, 152." Schaef. Mss.] Νεόγαμοί, i. q. άρτίγαμος, [Gl. Nova nupta. (* Νεογαμετή Nova nupla. Ubi perperam editum est * Νεογαμητή.) Eur. Med. 325. 1350. " Bergler. ad Alciphr. 189." Scbaef. Mss. * Ννκτίγαμος, Musaeus 7. * " Όλβιόγαμος, Theod. Prodr. Ep. p. 50."Bast.ad Scap. Oxon. * " 'Ομόγαμος, Glossaad Soph. (Ed. T. 459. ' n nota Bruiickii." Boissonad. Mss. Eur. Phcen. 137 Herc. F. 339 ] Πικρόγαμος, Cui acerbae nuptias conligerunt, Od. A. 266. Ilavres κ' ωκνμοροί τε γενοίατο, πικρόγαμοί τε. [" Ad Charit. 219 " Schaef. Mss. " Antiph. 9 " Wakef. Mss.] IloXi/ya/uos, Cui multae sunt nuptiffi, i. e. Qui multas uxores duxit, vel Quae multis viris nupsit; nam et de muliere dici tradit J. Poll. [* Πολυγαμέω, Bibl. Patrum 11. p. 417 ] Ετ Πολι/- γαμία, q. d. Nuptiarum multitudo, i. e. Matrimonia cum multis contracta, Ipse actus multas nuptias contrahendi, [Phot. Epist. 1. p. 39. Theodoret. 231. Clemens, Basil. et alii ap. Suicer. Thes. *Πρόγαμος, Tryphiod. 332. Lobeck. ad Phrynich. Ecl. 47.]Προγάμεια, Dona, quae ante nuptias dabantur. Item Sacrificium, quod ante nuptias celebrabatur, dictum et προτέλεια, J. Poll. [3> 48. * Προγάμιος, ielian. Η. A. 9, 66, " Const. Manass. Chron. p. 94. 113. (529.)" Boissonad. Mss. * Προγαμιαίος, a, ov, Tzetz. ad Lyc. 546. Lobeck. 1. c. 544. * Προγαμέω, Strabo 6. ρ. 398. Appian. Β. S. ρ. 132. " Schol. Antig. 1301." Schaef. Mss. " Pass., Schol. Od. Λ. 325." Wakef. Mss. * Πρωτόγαμος, Schneidero susp.: Orph. A. 5, 12. * " Σεμνογαμία, Matrimonium sanctum et castum, Chrys. Hom. 143. T. 5. p. 897. Τίνον.ται κοινωνοί τοϋ Πάσχα και οί εν σεμνογαμίφ καϊ οί έν παρθενίφ καλώς ζώντες." Seager. Mss.] Σύγγαμος, Uxor, q. d. Nuptiarum socia. Item σύγγαμοι, Inter quos est affinitas: et σΰγγαμος pro Rivali, Eur. ut annotant VV. LL. [Masc., Phoen. 431. Herc. F. 149. Fem., Andr. 837. El. 212. " Valck. Phcen. p. 159. PorsoD. 438. Musgr. ad Eur. p, 195. ad Xen. Eph. 267. Tzetz.Exeg. in II. p, 22, 6." Schaef. Mss. * Ivyγαμία, Gl. Connubium.] Ύελεσσίγαμος, Nuptias per- 812.] ΓΑΛ 2890 Α ficiens, Nonn. [." Musaeus 279." Wakef. Mss. * " Te^ τραγαμία, Const. Manass. Chron. p. 91. 110." Bpissoead. Mss. * " Ύρίγαμος, Nicet. Eugen. 2, 300. Theocr. 12, 5. * Τριγαμία, Zonar. ap. Routh. Reliq. Β SS. 3, 465." Boissonad. Mss. " Ύρίγαμος, Ter nupta, ad Charit. 205." Schaef. Mss.] " Ύπεργαμία, " Serae nuptiae, * όψιγαμία, Suid." [Phot. *Φιλόγαμος' Eur. Iph. A. 391. " Markl. p. 58." Schsef. Mss.] Γαμικός, ή, όν, Nuptialis, Ad nuptias pertinens: κλίνη, J. Poll. cui addit et aliam dictam παράβυστον. Apud Plat. νόμοι. Plut. libe,r inscriptus Γαμικά Παραγγέλματα. Et τά γαμικά Thuc. 2. Nuptiae. [Gl. Conjugalis, Nuptialis. Γαμική Jugalis, Matrimonia- Iis. " Γαμικός ύμνος, Athen. 130. συμπόσιον, 188." Schweigh. Mss. Ταμικώς, More nuptiarum, Aristot. Eth. Nic. 4, 2. έστιφν. " Cyrill. adv. Julian. 6. p. 209." Boissonad. Mss.] Γάμιοϊ, poet. ργογαμκό, ut ευνή, Ορρ. Κ. 3, [149. Νοηη. D. 8, 6. cf. J. Poll. 3,43. " Ad Charit. 729. Ruhnk. Ep. Cr. 187." Schaef. Mss.] Ταμίζω, Nuptui colloco, Jungo matrimonio. Greg. Οΰδέ τάς νέας γαμίζεις χήρας διά τό τής ηλικίας εΰάτ λωτον; Παύλος δέ τΰϋτο έτόλμησε. [Γαμίζει, Gl. Maritat.] Pass. Γαμίζομαι, Nuptui collocor, s. dor, Nubo. Ετ Έκγαμίζω, ideni : unde εκγαμίζεσθαι, Matth. 22, (30.) ITEM Έγγαμίζω ead. signif. in Pand. Τότε άναγκάζονται οί γονείς έγγαμίζειν τους ιδίους παίδας. [Gl. Marito.] DLCITUR et ΐαμίσκω 'ριο γαμίζω : unde γαμίσκεσθαι, Marc. 12, (25.) quo usus est Ari- Stot. Polit. p. 22. Ετ Έκγαμίσκω, i. q. έκγαμίζω : unde έκγαμίσκεσθαι ap. Luc. (20, 34. 35.) pro eo, quod γαμίσκεσθαι Marc. 1. c. έκγαμίζεσθαι Matth. 1. c. habet. [" Γαμίζω, Verh. ad Anton. Lib. 7.LB., Γαμίσκω, Valck. Pboen. p. 413. 594.",Schaef. Mss. * " Έγγαμιστή, Hes." Wakef. Mss.] ΓΑΜΒΡΟΣ, ό, Gener. Et nonnunquam Socer, πενθερός. Item Frater uxoris: necnon Maritus sororis, secundum quosdam, Bud. Sed et generalius pro Affini. Eust. enim (II. E. 474.) Ο Ιος, συν γαμβροίσι, κασιγνήτοισί τε σόίσι, scribit hic quidem esse c eos, qui κοινώς ita nominantur, at vero in his Tragici [Eur. Hipp. 635.] verbis κηδεύσας καλοίς γαμβροίς appellari γαμβρούς eos, qui alio noraine. πενθεροί dicantur. Quin et Soph. (CEd. T. 70.) (Edipum Jocastae fratrem Creontem vocare γαμβρόν, tanquam έζ έπίγαμβρίας συγγενή. Apud Herod. quoque pro Affini poni testatur Bud., Vide et J. Poll. de signif. τών γαμβροί et πενθεροί. Ceterum volunt quidam Gramm. a γαμήσαι fieri γαμβρός, ut sit γαμηρός deinde per sync. et per epentb. τοϋ β, γαμβρός. N [Gl. Gener, Genta. " Γάμος, γαμηρός, γαμβρός, ut μεσημερία μεσημβρία, Canin. Hell. Γαμβρόν τόν νΰμφιον κατά Αίολέας, Theo ad Arat." Gataker. Mss. " Affinis, Sororis maritus, Herod. 1, 73. coll. 74. Gener, 5, 30. 67." Schweigh. Mss. " Γαμβρός έπϊ άδελφή, J. Poll. Cbron. 214. pronepoteesorore."routh.mss. Arat. 248. II. N. 464. " Thom. M. 177. 531. Villois. Proleg. Hom. xi. Musgr. Iph. A. 959, El. 1286. Spanh. ad Joseph. 2, 423. Barnes. Rhes. 260. Brunck. Soph. 3, 526. Ruhnk. ad Vell. Paterc. 199, Heyn. Hom. 6, D 458. ad Androip. 642. Gibbon's Hist., 2, 437. Brunck. ad CEd. T. 70. Valck. Phoen. p. 159. Hipp. p. 234. Brunck. ad 636. ad Moer. 227. 368. Socer, Toup. Opusc. 1, 337. Sponsus, Theocr. 22, 140. Maritus, Valck. Adoniaz. p. 407. Maritus sororis, Herod. p. 36. ad II. N. 464. Paus. 99. Heyn. Hom. 5, 94. 6, 458. Γαμβρός * εϋπένθερος, Theocr. 18,. 49. Γ. et κηδεστής, Diod. S. 2, 510. 511." Schffif. Mss.] [* Γαμβροκτόνος, s. * Γαμβρόκτονος, ό, ή, Lycophro l6l. Νοηη. D. 19, 151. 48.ρ. 1260. "Eust. 139, 8. Bas." Seager. Mss. " Wassenb. ad Hom. 144." Schaef. Mss. * Γαμβροποιός, unde * Γαμβροποιέω, Tzetz. Chil. 10. p. 191. * Άντίγαμβpos, Gl. Progener. * Δορίγαμβρος, iesch. Ag. 697.] "Κακόγαμβρός " γόος, ex Eur. affertur, sed sine interpr." [Rhes. 260.] Μελλόγαμβρος, ό, Qui brevi futurus est gener, i. e. ducturus est uxorem, μελλονυμψίος, Hes. " Όμόγαμβροι, Qui simul generi sunt, h. e. unius " ejusdemque soceri socrusve generi, Qui duxerunt

2901 ΓΑΝ ρρ. 815 816.] ΓΑΝ <( sororc&, J Poll." [" Valck. Phcen. ρ. 459- * 669. " Casaub. «d Atben. 21. Valck. Phan. η Schagf. Mss. * Πεντάγαμβροί, Lycophro 146. " Ad 621." Scbaef. Mss. " Pbilo J..1, 628." Wakef' Diod. S. l, 370." Schsef. Mss.] " Σύγγαμβρο,ι, Ma- Mss.] Ac Γάνωσίϊ, [ή, Plut. 7, 155. τον αγάλματος. et " riti duarum sororum. Dicitur et όμόγαμβροι, Schleusner. Lex. in V, T. Scbweigti. ad PoIybVli, " συγκηδεσταϊ, J. Poll." [Gl. Congener. " Porson. 2. " Brunck, Soph. 3, 495. Valck. Phoen. p.' Phoen. 438. Brunck. ibid. Valck. p. 159. Musgr, ad 621. Casaub. Atbeu. 1, 28." Schaef. Mss. " Exornatio, Etym. M. 69, 43." Wakef. Mss. Ετ * Γαν«- JSur. 195." Scharf. Mss. " Schol. Pind. N. 5, 67." Wakef. Mss.] τής, ο, Gl. Stagnator. * "Γανωτός, ή, 0v,'Valfk, Phoen. ρ. 620." Scbaef. Mss.] Ετ Γανώέί,ί καϊ γλί, [* Γαμβροτιδεύς, 6, Jambl. Protr. 364.] σχρα γή, Theophr. [Η. Ρ. 6, 5. Έν τή γλίσγρψχαϊ [* Γάμβριος, α, ον, " ad Phalar. 268. Casaub. ad γανωδει, Lento plenoque solo, Gaza, Laeto udoque Athen. 69. 99" Schaef. Mss.] Γαμβρίον, τό, uade solo, Scal.] SED et Γανδφν, Splendere Heayc iio. γαμβρία, Dona aut Convivia generi. Ita exp. ex Ceteruni γάνος Eust. a γάλα alicubi derivat, aiicubi Hes., qui tamen simpl, δείπνα dicit, ηοη συμπόσια. contra γάλα ab hoc γάνος. At Etym. scribit mpp " At Γάμβριον, Hesycbio τρνβλίον." [* Γάμβρειος, τήν γήν, γώ γανώ, τήν θάλλουσαν τοις ψυτοίς: egp Athen. 1,54.] pcimitivi locum dandum ei censui. [* Άγάνντοι, q, Γαμβρεΰω, Connubio jungo. Item Connubia jungo vel socio, ut exp. VV. LL. Deut. 7, (3.) Οΰ μι) κακκάβφ άγανώτφ όντι. " Montfaucon. Palaeogr. ρ. ji, Posidon. ap. Paul. JEgiq. 7* P 298. Β β,..%ί^ γαμβρεύσητε πρός αυτούς. Addunt et ex Josepbo 6." Kall. Mss. " Casaub. ad Atben. 21." Schaf. Α. J. (14, 12.) Έγεγάμβρευτο δέ ήδη καθ' όμολογίαν Mss. k Αιαγανόω, Schneidero susp.. sed v. Schpl. τφ Ύρκάνου γένει, pro Jam gener per sponsionem ascitus erat, Κηδεστής έτύγγανεν ήδη γενόμενος, ut Β aiibi dicit. Ετ Έπιγαμβρενειν e LXX Interpr. affertur pro Generum esse, qua in signif. et έπιγαμβρεύεσθαι citatur ex 1 Reg. item Generum facere, dando filiam. Et Έπιγαμβρεΰσαι το'ις λαοϊς των γαιών ex Esdra, (9, 14.) pro Cum populo terrae jungere matrimonia. Et έπιγάμβρευσαι αυτήν e Gen. (38, 8.) pro Duc eam uxorem. Rectins tamen Beza Matth. 22, (24.) 'Έ,πιγαμβρεΰσει ο αδελφός αντοϋ τήν γυναίκα αύτοϋ, vertit ηοη simpl. Ducet uxorem, sed Ducet affinitatis jure. Ετ Έπιγαμβρεία, (ή,) Connubiorum junctio. At Eust. έπιγαμβρίαν cum solo 1, appellare videtur Affinitatem, quae est ex juncto matrimonio. [Έπιγαμβρία, Gr. Affinitas. " Thom. M. 177-531. Έπιγαμβρεύω, Eur. Phoen. p. 124. Valck. Jo. Lydus de Mens. 5. ad Herod. 368." Scbaef. Mss. * " Έπιγάμβρευμα, (τό,) Schol. Eur. Or. 477." Boissonad. Mss. * Έπιγαμβρεντής, ό, Schleusner. Lex. in V. T.] - ΓΑΝΟΣ, τό, Laetftia, Gaudium, Oblectamentum. Item Splendor, Fulgor. Vide Hes. [Lycophro 247 C κρηναιον, 274. Eust. 368, 20. Aqua,.iEsch. Pers. 482. Schaef. Meletem. Cr. 79 " Aristoph. B. 1320. Οίνάνθας γάνος αμπέλου." Seager. Mss. " Callim. 1, 473. Τ. Η. ad Plutum ρ. 51. Markl. Suppl. 211. et in Corrig. Musgr. 1149. Thom. M. 178. Jacobs. Anth. 6, 67. 313. 9, 403. 11, 233. Wakef. Phil. 21. 324. Stanl. Eum. 107. Antip. S. 74. Musgr. CycJ. 414. Ruhnk. et Mitsch. ad H. in Cer. 426. Brunck. ad jesch. Pers. 481. Valck. Phcen. p. 622. Toup. Opusc. 1, 300. ad Herod. 674. Musgr. Bacch. 261." Scbaef. Mss. " Voluptas, Ορρ. Ά. 1, 275. Aqua, Callim. in Strab. 608. Vinum, ^Esch. Pers, 617. Oleum, Etym. M. Liquor quivis, Lycophro 247. 274. 321." Wakef. Mss. * " Εύγανής, (ό, ή,) Wakef. Herc. F. 794." Schaef. Mss.] HINC Γανόω, Laetitia afficio, Voluptatera affero. Et pass. έγανώθην ex Aristoph. ('A. 7.) prb έχάρην, Laetitia affectus sum. Iteni Splendeo, ut γανώσαι ασπίδες, Epigr. Splendentes clypei. Eust. tamen U. N. (265.) Καί κόρυθες καϊ θώρηκες λαμπρόν γανόωντες, exp. γάνος έμποιοϋντες D τφ βλέποντι: quod ηοη probo, ac potius Hes. sequor, qui γανόωντες, inde, ut opinor, sumtum, signif. ait λελαμπρνσμένοι, λάμποντες. " Γανόωντες, Poetae " dicunt Ιοη. dialysi pro γανώντες, a γανάω, ut opo- " ωντες pro όρώντες ab όράω." [Ορρ. Ά. 1, 659. γανόωσα. Schneider. Lex. et Ejusdem Anal. ad Hist. Metall. Vett. p. 21. 24. " Plut. Opp. Mor. 1, 283." Seager. Mss. Arat. 190. Plut. 1, 239. H. Ώσπερ οί λιθοξόοι τίι πληγέντα και περικοπέντα τών αγαλμάτων * έπίλεαίνοντες καί γανοϋντες. " Thorn. Μ. 178. Musgr. Iph. Τ. 952. ΕΙ. 785. Jacobs. Anth. 7, 105. Casaub. ad Athen. 21. Wyttenb. ad Plut. S. Ν. V. 6. Valck. Phoen. p. 621. Bergler. Alciphr. 246. Γανόων, Heyn. Hom. 6, 416. Γανάω, 7, 683. Jacobs. Anth. 7, 105. Hom. H. in Cer. 10. Meleag. 115. * Γανέω, Heyn. Hom. 8, 95." Schsef. Mss. " Γανόω, Suid. V. Μινύρεται. Γεγανωμένος, Arat. 188." Wakef. Mss.] Ετ Γάνωμα, (τό,) Laetitia, Splendor, Nitor, [Plut. 48. 50. Clem. Alex. Str. 5. p. Aristoph. Θ. 106. * Έιτιγανόω, Alexis ap. Atben. 117 σιλφίφ επιγανώσας τό τέμαχος. " Casaub. ad Athen. 21." Schaef. Mss. * " Καταγανόω, Exhilaro, Clem. Alex. 289." Wakef. Mss.] " Τίεριγανόμ^κ. " titia et voluptate circumfundo, Exhilaro, Theopbjl, " Ep. 52. ΤΙεριγανοϋντος τοϋ οίνου τούς οίνόφλυγαι " καϊ έκκαίοντος; ita nimirum, ut magis magisque " vinum appetant, quo magis ipsurn biberint." [" Cod. Par. 2991. περιγαννϋντος," BoiasonadvJMss. Cassii Probl. 62. τήν πύκνωσιν τών πύρων. " Thom. Μ. 178." Schaef. Mss. " Γανοϋν et * περιτ&α λοϋν affinia sunt; male confundit Glossarium: Sta> gno, περιπετάλώ, γανώ, λιμνάζω. Γανώ' Stagno. Γ» νωτής Stagnator. Nescivit distinguere inter Stagno et Staqino; si ita scripsit. Deinde aliud est, * vepiπετάλωσα, aliud γάνωσις. Γανοϋν vasa aerea g, ficjjlia, κασσιτέρφ άλείφειν, Stamno illinere, ut argentea videantur; sed et ut aeruginis virus compescer$pt, Plinio 1, 24. Eust. ad Od. Ύ. ΑηλοΊ δ' έν τούτψ ^ * άμφιδίνησις τοϋ κασσιτερίνου γεύματος τό γ^νοιμα' οπερ έπινενόηται πρός άργνρου ύποκόρισμμ. Ια libris Medicorum vasa γεγανωμένα yel άγανντμ, «t ap. Diosc. κεκασσιτερωμένα. Casaub. Athen, 1, 6. Inde ad alia translatum. Plut. epitheta vocat oratiqnis γανώματα, Symp. 1. 5. Ού καλλιγραφίαε ένεκα τοίι εϋπροσωποτάτοις τών έπιθέτων ώσπερ άνθηροίς χρώμμβι τά πράγματα γανοϋν είωθότος, de Empedocle. Clem. Alex. Έπεισδνσάμενος τό γάνωμα τής δόξης. Iden), Έν J ένεκεχάρακτο τό γάνωμα τής θεοσέβειας. A)exjs Πονήρφ de salsamenti paratura, έπιγανώσαι σιλφίφ, quod alii ppetae άπαγλαίζειν. Casaub. ibid." Gata ker. Mss.] "Γανάω, Luceo, Splendeo, Niteo. Hes. epi» " γανφν s. γανδφν esse dicit λάμπειν. At γανάσοαι, " Eid. σμήξαι, ήδϋνα\, aiferenti in exemplum yavae " σας καλώς: procul dubio a Γανάίω, i, q. γανό», " Splendidum et nitidum reddo, Detergo, Ju^ijp^" " orem efficio." [Aretaeus, οφθαλμοί γανόωντεί, yflνόωντι προσώπψ, Orph. Η. 52, 9. cf. ^sph. Suppl 1020.,et loca, quae in Γανόω protalimus.] " Γανείν, Hesychio λευκαίνειν, Album reddere. " Γανώσαι quoque et γανάσαι, Nitidum ac splendj " dum reddere." [Cf. Γανόω, et Etym. M. v. Tr γανωμένος.] " Γανυτελεϊν, Hesychio * γανοποιεϊν, (itaeaimscf. " puto pro γανοπετείν,) ήδνσματα ποιεϊν: idetn jgi " tur, quod γανάσσαι" Γάννμαι, Gaudeo, Lsetor; Iicet inveniatur «t yiv ννμαι cum vv. Est autem proprie, lieto quodap vultu advenientem prpsequor: ut Od. M. (42.) rj δ' οντι γυνή, καί νήπια τέκνα, Ο'ίκαδε νοστήσαντ,ι, ναρίσταται, ουδέ γάνννται. Sic II, S. (504.) Άνδρί tjiity έλθόντι γαννσσεται. Hinc Gannire de canibus gestientibus, ductum esse credibile est. Vide et de Ganeo paulo post. Apud Apoll. R. 2, (184.) : curo dat., ut Lat. Gaudere aliqua re, pro Frui, oi^ y«ννσθαι Ε'ία άπειρεσίοισιν όγείασι. [" Cum duplici Chrys. de Sac. 5. p. 208." Routb. Mss. iescb- Eum. 968. Schneider. Lex. " Γάννμαι, Musgr. Ipl) T. 952. Wakef. Phil. 147. Eum. 972. J^ftbs. Antb.

2903 ΓΑΝ [ρρ. 816- -817 ] ΓΑΡ 2904-9, 250. 10,199 Heyli. Hom. 4, 130. 6, 462. Plato A Pliaedr. 210. Heindorf.; ad II. Y. 232. Od. Γ. 52. Musgr. Cycl. 502. ad Moer. 76. Toup. Opusc. 1, 264. jad Lucian. 1, 238. Γάννυμαι, Markl. Iph. p. 387. Wakef. Eum. 972. S.C. 4, 9- Jacobs. Anth. 9, 250. Brunck. Aristopb. 2, 225. Boissonad. Pbilostr. 577." J3chaef. Mss. " Γάννμαι, Laetor, Quint. Sm. 5, 650. Ορρ. Ά. 1, 383. Cum gen., Suid. 2, 527." Wakef. -Mss. * Γάνυσμα, το, i. q. γάνος, Anal. 3, 94. " Greg. Jiaz. Od. 2." Kall. Mss. " Jacobs. Anlh. 11, 177." Schaef. Mss. * 'Άμφιγάννμαι, Quint. Sm. 1, 6l. λαοί Jb' άμφεγάνυντο, i. q. άμφιγηθέω. " Ilgen. ad Hymn..302." Scbaef. Mss.] ITEM comp. Έπιγάννυμαι, ΙΠsulto. Hes, tanien simpl. χαίρω. [" Valck. ad Ammon. 82.'' Schaef. Mss.] Ετ Γανύομαιpro eod., unde γαννσαομαι, II. 5. [1. c. "Heyn. Hom. 6,616." Schsef. Mss.] -A GDO fit Γαννσκομαι, unde γανύσκονται ap. Eust..[Epist. Socr. 18. Γαννύσκομαι, Synes. de Segnit. 29. Themist. Or. 21. p. 254. ".Σνγγανύσκω, Una laetor, Themist. Or. 57." Kall. Mss. *Γάννξ, νκος, b, Draco p. 28. * " ΪΙεριγάννμι, Theophyl. Simoc. Hist. 1, 1. B p.,10." Boissonad. Mss. * Ύπεργάννμι, Philostr. 769. " Greg. Nyss. 3, 419. Eunap. 52," Wakef. Mss. * Γανυμήδης,. Gl. Catamitus, * Γανυμήδα, Paus. ap. Lobeck. ad Phrynich. Ecl. 438. " Τ. H. ad Lucian..Dial. 106. ad.il. Y. 232. ad Lucian. 1, 275." Schaef. Mss. *Γανύφρων, Anacr. Fr. 65, 7.] Γανυρόϊ, (ά, όν,) Hilaris, item Jucundus, Hes. Ε'Γ Γανίρματα Eid. άρτύματα. Ετ Γανιταί Eid., vide num male pro γανυταϊ, [Schneidero γανίται, saltem scr. γανϊται,] sunt δάπανοι et άσωτοι, Prodigi: unde Ganeonesdictoscrediderim. [* " "Αγανον, * Άγανίτης, Koen. ad Greg. Cor. 209." Schaef. Mss. * " Γανερός, Etym. M." Wakef. Mss. *Γανεϊον, τό, Ganeum, Schneider. Ind. Rei Rust. Scriptt. 205. " Hes. Γάνεα κόπους. Non temeie suspicor illum * Γανεακόπονς, i. e. πορνοκόπους, scripsisse." Lobeck. ad Phrynich. Ecl. 656-3 'ΑΓΑΝΟΣ, (ή, όν,) Comis, Mitis, Lenis, Placidus, Mansuetus. Od. (B. 230.) Μ ήτα έτι πρόφρων, άγανός καί ήπιος έστω Σκηπτοΰχος βασιλεύς: Γ. (280.) c άγανά βέλεα Eust. exp. ηδέα, προσηνή, Jucunda tela, Xenia: quanquam hic per ηδέα, Jucunda, non videtur coramodeexp. Ab eod. Hom. άγανά έπεα Blanda verba dicuntur. II. B. (189.) Τον έ' άγανοίs έπέεσσιν έρητνσασκε παραστάς, Lenibus verbis: quae alibi vocat μειλίχια, alicubi edam μαλακά. Sed in h. 1. annotat Eust. άγανοίς deduci a ν. γάννμαι, praefixo α epitat. q. d. Verbis, quibus quis γάννται, i. e. Gaudet : unde ct γάνος, Gaudium. Addit, in Rhet. Lex. haec scribi, άγανόν, Pulcrum, et Jucundum, et Lene: nonnunquam autem per aotipbr. Saevum. At vero Etym. scribit, Ab άγάζω, Miror, fit άγανός, quod ab άγαν iit et αίνείο&αι : unde et άγανή, ή άγαθή, Bona. Item άγανάς ενχάί signif. dicit Bonas et σεπτικάζ, Venerativas, ; ad verbum. Notandum cst autem ab eo hic confundi duas etym. in unam, cum dicit, ab άγάζω fit άγανός: qaod ab άγαν iit et αίνείσθαι. [" Jacobs. Anth. 6, 418. Heyn. Horo. 6,378. 8,750. Heindorf. ad Plat. Pbaedr. 251. ad Charit. 775. Musgr. Ion. 98. Valck. Adoniaz. p. 404. Acta Traj. 1, 213. Hesiod. Θ. 408. Wakef. S. C. 2, 49. ad Diod. S. 1, 324. Casaub. ad Athen. 56. *'Aγανώς, Nossis 10. Valck. Adoniaz. p. 375." Scliaef. Mss. " 'Αγ. μορφή, Ορρ. Κ. 3, 141. *'Αγαννός, Schol. Eur. Or. 1399. (βύτρυσι.)" Wakef. Mss. Aliter άγανοισιν, Schneider. Lex. ApoII. R. 3, 937«έρωτες. Pindaro λόγοι άγανοί, χάριτες, άμοιβαι, χείρες, όφρνς. Άγανός et γεραρός conf., Spitzner. Obs> ία Quint. Sm. 221. Άγανως, Enr. Iph. Α 601..." Anacr. 85." Kall. Mss.] Άγαvr)s, ό, ή, pro eod. [Schneidero iusp.] " Άγάνη, Nymphae cujusdam nom. a nimio splenw dore, VV. LL.: dicentia esse comp. cx ά epitat. " et γανάω." Άγανοβλέφαρος, ό, ή, Blanda supercilia babeus. Hoc epith. dea Pitho ornatur a Poeta quodam ap. Athen. (577.) Α parte totuin, Blandos oculos habens. [Ibycus, 564. " Jacobs. Anth.6, 418. 8, 65."Schief. Mss. " Eust. Od. 456, 31." Wakef. Mss.] Άγανόφρων, Animoleni praeditus, Animum mitem vel man- PARS XI. D suetum habens. Εχ άγανός et φρονώ, q. d. Lenia 3. mitia cogitans. Hes. exp. άγαθός, Bonus: item αγαθά φρονων, Bona cogitans. Item, προσηνής ταίς φρεσίν, Mansuetus aninio, s. meute. Sciendura est tamen a φρονώ potius deduci, ut κακόφρων, σκολιόφρων, et a substt. incipientia, άλκίφρων, δαίφρων, quam a φρήν φρενός. Sic II. Υ. (467.) Ον γάρ τοι γλυκνθνμος άνήρ ην, ονδ' άγανόφρων. Εχρ. praeterea Άγανόφρων, λίαν φρόνιμος, ab eod. Hes., Nimis prudens, aut Valde prudens. Quae exp. omnino falsa est, utpote falsam etyna. sequens : quasi sc. ex άγαν et φρονώ, vel φρήν φρενός esset comp. Quorsum enim ο interjiceretur? Certe dicendum esset άγάφρων, eliso etiam ν ob κα κοφωνίαν. [" Heyn. Hom. 8, 103." Schaef. Mss.] Άγανοφροσννη, ή, Lenitas, Mansuetudo, Comitas. II. Ω. (772.) τ' άγανοφροσννη καί σοίς άγανοίς έπέεσσι: ab Hes; exp. etiam Bonitas. [" Acta Traj. 1, 213. * Άγανοφρονέω, Valck. Adoniaz. p. 404." Schaef. Mss.] Άγανώπις, ιδος, ή, Blando aspectu intuens : άγανωπιδος παρειάς Hes. exp. ενοφθάλμον, πρψείας, καλώς βλεπονσης, Ubi πάρεις tribuitur poet. quod estoculi, cum dicitur κάλως βλέπονσα,pulcre intuens. Suid. babet, πραέα βλεπονσης, ad verbum, Mitia s. Blanda intuentis: vel Blandum intuentis, adv, [Est ex *Άγανώπης, ον, ό, Marc^llus Sid. 80.] ΓΑΡ, Gall. Car, Enim. Eodemque modo semper subjungitur. II. Σ. (295.) μηκέτι ταϋτα νοήματα φαΐν ένί δήμψ. Ού γάρ τις Τρώων έπιπείσεται' ού γάρ έάσω. Lucian. (1, 205.) 'Αλλ' εί καί τι ήμαρτον, ώ Ζεϋ, σύγγνωθί μοι παιδίον γάρ είμι καί ετι άφρων. Jungitur et cum aliis particulis, quae vel praecedunt vel sequuntar : ut μέν γάρ, et καί γάρ, et γάρ δή, item γάρ δή π ον, et γάρ πον, et γάρ τοι. Xen. Κ. Π. 7, (5, 90 Καί μην, έφασαν οί άμφι τόν Γωβρύαν, ούδέν άν ε'ίη Θανμαστόν' καί γάρ άκλειστοι αί πύλαι αί τοϋ βασιλείου ώς έν κώμω δοκεϊ γάρ ή πόλις πάσα είναι τήδε τή ννκτί. Ubi observa ηοη tantum usum particularum καί γάρ initio orationis, Lat. autem suo Etenim his respondente utuntur utroque modo, sed etiam γάρ in sequente commate longiuscule trajectum. Et καί γάρ δή ap. eund. Xen. Καί γάρ δή ο! μέν Άλλοι τεχνίται κ. τ. λ. Sed multo frequentius est γάρ δή sine καί: ut Idem, "Ανευ γάρ δή τούτων ονκ άν ε'ίη πράξις. Plato Apol. (6.) 'Εγώ γάρ δή οντε μέγα ο ντε σμικρόν σύνοιδα έ μαντώ σοφός &ν. Et γάρ δή πον, ibid. Τί ποτε ούν ό θεός λέγει; φάσκων έμέ σοφώτατον είναι; ού γάρ δήπον ψεύδεται ού γάρ θέμις αύτψ : ubi observa obiter unum γάρ alteri proxiraum, sicut et in Hom. 1. c.; cujus επαλληλίας extant et ap. Honi. exempla, p. 940. 941. Alicubi autem et tertium invenire me memini. Et γάρ που sine δή, ap. Eund. Οίσθα γάρ πον τών γενναίων κννών οτι κ. τ. λ. Alibi, Παντϊ γάρ που έγχωρεί μάλλον ή φύλακι κ. τ. λ. At γάρ ΓΟΙ frequenter praefixam liabet copulativam pardc. καί: ut Dem. Καί γάρ τοι μόνω τών πάντων αύτψ τοντ' έν τή στήλη γέγραπται. Idem, Καί γάρ τοι τότε μέν τέως τόν τρόπον τούτον ένομοθέτονν. Et γάρ τ άν pro γάρ ΓΟΙ αν, Ut μέν τ άν pro μέν τοι άν. Xen. Δεινόν γάρ τ' α* ε'ίη, ω Κνρε. Apud poet. auteni γάρ τε, et γάρ νυ, ilem γάρ νύ τοι, pro γάρ δή aut γάρ τοι, 8. γάρ που. Hesiod. μάλα γάρ νύ τοι άρμενος οντω: ubi tamen τοι pro σοι accipi etiam potest. At γάρ as vix puto reperiri positum simpl. pro γάρ, ideoque minime, cuin Bud., illis addendum censeo. Sed nec in γάρ ojv retinet γάρ suam signif., cum γάρ olv potius accipiatur pro Igitur. At άλλά γάρ et ον γάρ άλλά, item οΰ γάρ, potius ad άλλά et οΰ pertinent. De ή γάρ άν autein et γάρ κενργο Alioquienim, et ον γάρ άν, pro Alioqui enim ηοη, vel potius pro Alioqui, sine Enim, vide ap. Bud. 992. Item ή γάρ hv pro Nam si, 932. Γάρ interrogationibus etiara adhibetur signif. suam amittens. Exempla autem habee ap. Bud. 931. 932.; quibus addicum alia multa possunt, lum ista ex II. P. (475.) Άλκίμεδον, τις γάρ τοι Αχαιών Άλλος όμοιος ; Od. Ξ. (115.) τ ίι φίλε, τις γάρ σε πρίατο κτεάτεσσΐν έοίσιν; Sic autem Lat. ηοη solum Enim, sed et Nam interrogationi servit; ut Virg. Nam quis te juvenum confidentissime nostras; Jussit adire domos 1 Soph. (Aj, 1126.) Δίκαια γάρ τόνδ' έντνχεϊν κτείναντά 8 Υ

2905 ΓΑΡ [ρρ. 817- -818.] ΓΑΡ 2906 *με; Sic autem et Matth. 23, (17 ) parficulam γάρ Α mterrogationi duntaxat servire existimo, T/s γαρ μείζων εστίν, ό χρυσός, ή κ. τ. λ. ideoque vertere malim Utrum majus est, sine Enim. De ού γάρ autem et ή γάρ pro Nonne, vide in Ου et T H. Item de γάρ vacante consule Bud. 932. At quae praeterea de γάρ observavi, alibi a me tractantur. [Γάρ productum seq. ol, Apoll. Rhod. T. 1. p. 215. 399 Γάρ et γ'.άρ' conf, 312. et δέ, 235. et γοϋν, 2. ρ. 282. Pluribus vv. subjectum, Schaef. Meletem. Cr. 76.γάρτε, Schaef. ad Dionys. H. de Comp. Verb. 410. γάρτοι, 114. rotγάρτοι, 65. ού γάρ δή γε, 230. γάρ et δέ conf., 194. γάρ et μέν, 56. Meletem. Cr. 76. Scilicet, ironicws, jeschinis Or. 325. Xen. Κ. Π. 6, 3, 18. Σύ μέν γάρ ού τό πλήθος μόνον οϊσθα, ubi al. συ μ. άρα : 1, 6, 25. Λέγω γάρ οίν: cf. 1, 6,29- Productum, Spitzner. de versu Gr. Her. 35.] [" Γάρ, Heyn. Hom. 4, 35. 39-, ad Hesiod. 147. Wolf., Wakef. Phil. 222., Georg. 81. Wyttenb. Ruhnk. 293. Hoogev. Part. Praef. 11. Brunck. CEd. T. 117. Gonf. cum μέν,porson. Med. p. 15. Heyn. Β Hom. 6, 85. 372.; cum καί, Porson. Pboen. 277 Bruock. Aristoph. 3, 154.; cum γ' άρ', 1, 6. 13. 56. 198. 3, 17. 6l. 71-119. 154. Wakef. Alc. 511. : vulg. sana, sed 510. signum interrog. delendum : Luzao. Exerc. 9. Wakef. Georg. 159 Brunck. Apoll. R. 115., (Ed. G. 985. Phil. 328.; cum δ' άρ', Abresch. iescb. 2, 55. 95. Jacobs. Anth. 6, 255. 9, 181. Porson. Phoen. 1102., Med. p. 14. Brunck. Aristoph. 2, 82., Med. 122. Markl. Iph. p. 59- Γάρ, Γ άρ', Δ' άρ', conf., Brunck. ad Eur. Med. 122., Phoen. 1097 Γάρ, Τ άρ', Wakef. Herc. F. 624. Γάρ et παρ' conf., Jacobs. Anth. 7, 352. Γάρ et δέ conf., Thom. M. 778. addiod. S. 1, 115.213. 234. 2, 302. ad Lucian. 2, 251. Boissonad. Philostr. 535. 6l0. Schneider. ad Xen. CEc. 27. Wyttenb. Select. 423. Γάρ et δή conf., Heyn. Hom. 6, 330. Γάρ et γούν conf., ad Lucian. 1, 401. 480. 483. Γάρ conf. cum γράφεται, Schowii Hesych. 793. ad Phot. C. ΐ6θ. Γάρ είρες conf. cura γ' άνευρες, Brunck. Aristoph. 2, 152. Γάρ, Nempe, Scilicet, Wetsten. Ν. Τ. 1, 232. Nimirum, ironice, c Bruuck. Aristoph. 3, 222. I. q. δέ, Markl. Suppl. 8. ad Charit. 675. Abresch. iesch. 2, 106. Heyn. Hom. 4, 89. Markl. Iph. p. 342. An pro δέ 1 Brunck. ad Eur. Med. 122. ad Od. N. 189. I- q Autem, Vero, Nimirum, Heus. ad Cic.Off. 128. Quippe, Scilicet, Zeun. ad Xen. Mem. 1, 1, 6. Videlicet, Nempe, ad Κ. Π. 434. ad Od. 9, 319. I- q- δή, Heyn. Hom. 6, 330. Oralionis initio, nostrum Namlich, aut prorsus in vertendo negligendum, Philoct. 1326.1337. Eum. 419. Boissonad. Philostr. 426'. Heyn. Hom. 7, 322. 325. Wyttenb. Select. 352. Praemissum, causam ejus reddens, quod sequitur, Jacobs. Anth. 7, 38. Paus. 3, 101. Dionys. Η. 1, 203. Heyn. Hom. 4,403.: errat: 404.: recte: 5, 362. 6, 501. Eur. Hec. 894. Praeroissum, Herod. 7, 142. init. 9, 109. An in principio versus? Kuster. Bibl. Chois. 69. Markl. Iph. p. 282. Usus ejus inchoativus, Wolf. ad Dem. Lept. 372. ad II. O. 201. Initio positum, refertur ad suppressam partem sententiae, Bruuck. Phil. 852. In mterrog., Wakef. Georg. 159. Voss Virg. L. G. 4. p. 880. Porson. Phoeu. 1102. Heyn. Hom. 6, 18. Herwann. ad Nubes p. 36. Brunck. Phil. 328. Repetitum intra breve spatium, Porson. Med. p. 15. Reddens ratiouem sententiae subintellectae, Markl. Suppl. 8. 116. 288., Ipb. p. 307. Wakef. Georg. 159. Voss Virg. L. G. 4. p. 880. A. L. Z. 1803. N. 134. p. 334. De ejus sede, Markl. Suppl. 99., Beck. 364. Dawes. 486. Markl. Iph. p. 356. Wakef. Alc. 92. Phil. 1450. Brunck. Aristoph. 1, 42., Kuster. l.porson. Or. 579- Abresch. Lectt. Aristaen. 255. Toup. Emendd. 4, 478. Lennep. ad Phal. 66. ad Lucian. l, 432. Redundat, Gesner. Ind. Orph. Γάρ indignantis, Wassenb. ad Hom. 32. Productum,seq. vocali, Heyn. Hom. 4, 202. De γ. producto, Ruhnk. ad H. in Cer. 57, Mitsch. 131. Ilgen. Hymn. 517. Transitionibus inservit, ut Lat. Nam, (Clav. Cic. s. v.) Xen. Κ. Π. 88. Γάρ elisit av, Schneider. ad Aristot. Η. A. 257. Initio responsionis, Boissonad. Pbilostr. 433. Ad γαρ supplenda enuntiatio, Heyn. Hom. 7, 41. Hein- D dorf. ad Plati Hipp. 126. Duplex yty, quorum alterum parenthesi, alteriim initauranda orationi inservit, Wyttenb. Select. 389 Γάρ a criticis male intrusum, Toup. Emendd. 4, 485. Herodoteus ejus usu», ad Herod. 345. 685. 741. Doun. Demosth. 19«^ Lips., Eur. Med. 79- Alc. l6l. 281. 424. Markl. Suppl. 1143. Hel. 1401.1011.456. Wakef. Eum. 307. Orpb. Arg. 279 Lucian. 2, 339. 345., Productunt ante spiritum asp., Hgen. Hymn. 486. Γάρ et δέ τίcissim nonnunquam ap. poet. permutantur, Graev. Lectt. Hes. 616. Γάρ ex γ* &pa, Heyn. Hom. 7, 41. Pro άρα, δ>), 185. Pro οτι, 5, 441. Μέν γάρ post parenthesin, ubi γάρ in vertendo negligitur, Xen.IL'A. 2, 5, 13. 3, 2, 11. Γαρ καί, Abresch. Diloc. Tbuc. Auct. 419., Lectt. Arist. 112. Γάρτε, Brunck. Apoll. R. 106. Γάρ, Γάρ ρ', Heyn. Hom. 7, 352. 377-606. Γάρ νϋν, γάρ νυν, 6, 86. Γάρ δή, ibid. 7. 41. ad Lucian. 1, 179. Ainst. Πώί τί γαρ, Heindorf. ad Apol. ρ. xxviii. Γάρ olv, Zeun. ad Xen. Κ. Π. 122. ad II. O. 232. Καί γάρ, αλλά γ., Scheller. Praef. ad Mm. p, xxiv. Γάρ rot, Valck. Diatr. 271. Άλλ' ου γάρ, Fischer. Praef. ad Anacr. p. xv. Herod. 622. Γάρ τι, Bibl. Crit. 1, 1, 47. Ού γαρ, Mureti Ορρ. 1, 398." Schaef. Mss. " Γάρ, Quippe, Polyaen. 185. In fine versus, II. Π. 335. Γάρ olv, O. 232. Arat. D. 39- A- poll. R. 2, 854. Xen. Κ. Π. 42. ^sch. Ag. 683. Mr lian. Η. A. 137. 885. Γάρ w, Quint. Sm. 2, Ιθ6» Γ^> ρα, II. Α. 236. Β. 342. S. 30. Φ. 468. Od. Ε. 321. Γάρ ρά γε; Δ. 366. Καί γάρ δή, Dio Chrys. 1, 53. Γάρ τε, Hesiod. Ορρ. 30. Callim. Η. in Del. 246. Diony», Ρ. 742. 1056. Apoll. R. 1,298. II. Α. 81. Od. 1.393". Arat. D. 33. Γάρ τις τε, Hesiod. Ορρ. 21." Wakef. Mss.] ΓΑΡΓΑΡΕίΙΝ, ωνος, ό, Gurgulio. Esse autem a sono fictum h. v., tradunt Alex. Aphr. et Etym., et Eust. qui et γάργαρον Idae promoaorium itidem a sono nom. accepisse tradit. Scribit autem Gorr. Gurgulionem esse carnem fudgosam, obloogam, a palato juxta narium meatus io os propendentem, su* periori quidem parte latiorem, inferiori vero, in mo* dum pyramidis acutam; eamque ad vocis modulationem facere : unde et πλήκτρον a qnibuadam nominatam fuisse. [Gl. Uva, Gurgulio. Uvula, Hippocr. 517, 9. Scbol. Aristoph. Ί. 373. " AristotH. A. 1, 11." Seager. Mss. " Heyn. Hom. 8, 309" Schaef. Mss.] Γαργαρίζω, Gargarizo, Plin. unde γαργαριζόμενσν στύφει Diosc. 1. Dum gargarizatur. [" Phrynich. Ecl. 35. Thom. M. 180." Schaef. Mss. " SchoL II. Θ. 48." Wakef. Mss. * Γαργαριστήρ, ό, UNDE * " Γαργαριστήριον, (τό,) Muntfaucon. Palaeogr. 405." Kall. Mss.] HINC Γαργαρισμός, (Ό,) Ipsa gargarizandi aclio, Gargarizatus, Plio. [" Thom. M. 180." Schsf. Mss.] DlCiTCRet Άναγαργαρίζω, ead. signif., quod άνακογχυλιάζω dicebant veteres, ut discimus ex J. Poll. Ut autem invenitur άνακογχυλιάσαι ύδωρ vel ϋδατι, sic et άναγαργαρίζειν ύδωρ vel ΰδατι. Est autem άναγαργαρίζειν τό στόμα ϋδατι, Colliiere os aqua: άναγαργαρίζειν ϋδωρ εν τψ στόματι, Aquam ίη ore gargarizare, i. e. circiimvolutare colluendo ea fauces. Άναγαργαρίζομαι, pass., ut Στόμα άναγαργαριζόρε vov θερμψ, Athen. 1, (20.) Os, quod aqua calida colluitur. Dicitur etiam άναγαργαρίζεσθαι id, quo fauces colluuntur. Diosc. 2,67. Διαχριύμενον rj άναγαργαριζόμενον συν μελικράτψ. [Hippocr. 146, 5. 11 17. 37. 48. 147, 3. 9.179, 45. 378, 8. " Ad Thom. Μ. 34. Herod. Philet. 453. Athen. 1, 10. Thom. M. 180. Brunck. Aristoph. 2, 224." Scbaef. Mss. " Diosc. 414.Etym. Μ. ν. Κιονίς." Wakef. Mss.] 'Aναγαργάρισμα, τό, vel Άναγαργαρισμός, ό, Gargarizatio, Collutio faucium, [quae vv. a Scbneidero non agnoscuntur : posterior extat ap. Hippocr. 206, 7 * Άναγαργάρωτον, τό, sub. φάρμακον, Hippocr. 146, 3. 469, 53. cf. Άναγαργάλικτον.] 1Γ Γαργαλίζω, Titillo, unde Γαργαλίζομαι, Titillor. Alex. Aphr. 0«γαργαλιζόμενοι μασχάλας, Qui ίπ alis titillantur. Metaph. pro Titillare, i. e. Laelitia afficere. Bud. e Cebete, Τής δέ ήδυπαθείας /ιέχρ«μέν τίνος ήδεϊα δοκεί είναι ή διατριβή, ίως αν γαργά*-

2889 ΓΑΑ [t>p. 812.] ΓΑΛ 2890 Stf τον Άνθρωπον' εϊτ' οίικ έστιν. Idem Bud. citat Α " seculis fuere. Variae enim gari differentia; et noγάργαλίζειν e Plat. Pliilebo 227. pro Leviter λι/πεΐν: et ex eod. Phaedro γαργαλίζεσθαι pro Prurire, Ζεϊ τε, καί αγανακτεί, καϊ γαργαλίζεται φύονσα τά πτερά. Supra κνήσιι dixerat de pueris dentientibus. [Gl. Titillo, Vello. Lobeck. ad Phrynich. Ecl. 97. Cf. Γαγγαλίζω. " Ad Moer. 41. Toup. Opusc. 1, 96. Jacobs. Antb. 10, 371. Thom. M. 179. l81."schsef. Mss. " Clem. Alex. 328. Aristid. 2, 405. Cebes p. 38." Wakef. Mss. UNDE * Γαργάλιζα, το, Eumath. 146.] Ετ Ταργαλισμόε, (δ,) Titillatio, Plato. Gic. Voluptatum etiam titillationem dixit. [Gl. Titillatio, Vellatio. ""Ωστε με θαυμάζειν, ε'ι τό κόσμιον τοϋ σώματοι επιθυμεί τοιούτων ψόφων καϊ γαργάλισμών, οίον καϊ ό πταρμόι έστι, Plato Sympos. 182. Ed. Bas. 1." Seager. Mss. Hippocr. 62, 22.111, 5. ' ' Ad Moer. 41. 115. Toup. Opusc. 1,96. 2, 71. Ruhnk. ad Xen. Mem. 220. Pbrvnich. Ecl. 35. Thom. M. 178. ad Charit. 559. Aristoph. Fr. 232." Schaef. Mss. "Pruritus, Julian. 206." Wakef. Mss.] Ετ Γάρ- " vero aceto conditum: ut et γάρελον ". [rectius-γαργαλοι pro γαργαλισμόι ap. Lucian. (2, 711 =6, 297.) B έλαιο?,] " cui admistum oleum. Similiter et ύδρύ- GIo» ovv έν Tois ώσϊ τά πτερά εργάζεται στρεφόμενοι " γαρον, quod aqua dilutum est: de quibus Aet. 3, τοιούτον γάργαλον παρείχετο μοι τά δρώμενα. Ceterum quomodo γαργαλίζω a γαργαρεών deduci possit, si " 84-6.: qui c. 82. descriptioneni etiam τοϋ γάρου " καθαρτικού explicavit. Haec inter alia Gorr. Porro iignif. spectetur, aliis consideranduni relinquo. " masc. quoque gen. dici γάρον, testatur Athen. 2. [" Const. Manass. Chron. 41. (505.)" KalI..Mss. " hoc ex ieschylo bemistichium afferens, καί τόν Nicet. Annal. 6, 1. Lobeck. 1. c. 97. " Thorn. M. " ιχθύων γάρον. Sic vero et Alex. Aphr. Piobl. 1. 178. Arisiopb. Fr. 232. Moer. 115. et η.: * Γαργαλά, " dicit ό γάροι. Apud J. Poll. vero gemino ρ SCRI- * Γαργαρής, Abrescb. iesch. 2, 77 " Schaef. " PTUM Γάρροϊ, afferentem ex Soph. Ούδ' ή τάλαινα Mss.] " Αυσγάργαλοι, s. Αυσγάργαλιι, et Ανσγαρ- " δοϋσα ταριχηροϋ γάρρου : ut Diosc. quoque 2, 39 " γάλιστοί, Qui sese titillari et contrectari manibus " Γάρρον τό έκ ταριχηρών ίχθνων καϊ κρεών. Sed eam " aegre sinit, utequus, qui nonnisi difficulter sinit " se fricari manibus vel destringi strigili, Qui gravate " scripturam nullo modo probare possum, cura me- " trum quoque in illo Sopli. ianibo eamnon admittat. " fert strigileqi s. contactuni manuum. Hesychio " Passim vero et in aliis ap. Athen. poetarum 11. " * δυσπράϋντοι, δυσπρόσιτοι: qui primi meminit et " postrenii: secundo autem utitur Xen. Equ. (3, " prior ejus syllaba corripitur, ut Martial. quoque " in Xeniis, Exspirantis adhuc sconibri de sanguine " 10.) Είί τινα χαλεπότητα έχοι δ ϊπποι,. καταμαν- " primo Accipe faecosum, munera cara, garum. Et " θάνειν, ε'ι τε πρόι ιππουι, ε'ίτεπρόι άνθρώπουι, καϊ " 1. 7 Unguentum fuerat, quod onyx modo parva " ε'ι δυσγάργάλίι γε ε'ίη. Ab J. Poll. quoque (1, " gerebat: Nunc postquam olfecit Papilus, ecce " 197 )δνσγαργάλιστοι ΐπποι numeratur inter vitio- " garum est. Ubi etiam nota Garum est dici pro " sos equos." [Ubi Ms. * δυσγαργάριστοι. Suid. c " Ingrati odoris est modo gari, sc. σαπροϋ : ut Piin. ν. Όρθοπλήξ, jelian. Η. A. l6, 9. " Αυσγάργαλοε, " quoque 31, 7 dicit florem salis esse rem odore Liban. Epist. 236." Boissonad. Mss. " Αυσγάργάλιι, " quoque ingrato, ceu gari. Idem Plin. de utroque Toup. Opusc. 1, 96.: ubi et de δυσγάργαλοι: " garo, et liquamine nimirum et pisce, 31, 7 8." Emendd. ], 146. Aristoph. Fr. 220." Schaef. Mss. [Gl. Γάρον Liquamen. l~apot* Liquamen. * Ταροπώ- * " Άγαργάλιστοι, (ό, Ί/,) Νοη titillatus, Pseudo- Chrys. Serm. 22. T. 7. p. 304. 'Ubovrjs, φησϊν, ούτοι βρώματοι * άχαύνωτοι, κενοδοξία! άγαργάλιστοι πάθει." Seager. Mss. * Άναγαργαλίζω, Hippocr. 666. unde * Άναγαργάλικτον, τό, sub. φάρμακον, }79, 46=517, 9 * Καταγαργαλίζω, Valde irrito, E»math. 3. ρ. 7-7 * Ύπεργαργαλίζω, Idem. 89. * " 'Χπργαργαλίζω, Dionys. Areop. 302." Kall. Mss. "-Phrynichus Ecl. 35. Toup. Opusc. 1, 103." Schaef. Mss. " Phot. (Bibl. 336.) Ep. 210." Wakef. Mss.] [* " Γάργανον, (τό,) Tragium, Diosc. Notha 465." Boissonad. Mss.] " ΓΑΡΟΝ, τό, sivg Γάροϊ, δ, Garum, Liquamen " s. Sanies piscium sale conditorum et maceratoruni: " primum e garo pisce fieri solitum, unde et nom. " habet; deinde e scombro, intestinis eorum, cete- " risque, quae abjicienda essent, sale maceratis; po- " stremo vero et privatim ex inutili quodam pisci- " «ulo minimoque ccepit conftci, et e qualibet etiam " materia diversis niodis praeparari. Verum Diosc. " non e salsis modo piscibus, sed animalium etiani " carnjbus garum fieri solitum scribit. Quo vero f-modo fieret, nemo veterum prodidit, quibus nimi- " rura. addids saporibus et qua muria; diversum " enira fuisse a muria s. salsugine piscium, intelligi " potest e Gal. de simpl. Med. Fac. 2. et Martialis " ctiam Xeniis de garo et niuria; condiretur, quaeque " tam diligens purgatio et lotura ejus esset, ut sor- " didum alioqui et faeculentum poculum grato sapore " bibi potuerit: nam Gal. et dulcis gari meminit, " idemque scr.ipsit plurimum facere ad delectatio- " nem. Constantinus quidem Caesar de Agricultura " 20. aliquot gari parandi rationes comniemorat, sed ' ambiguum sintne illae eapdem quae superioribus " mina memorantur : ut Cartbaginense, Hispanum, " sociorum, nigrum, αίμάτιον, πρωτεϊον, οίνόγαρον, " όξύγαρον. Ac Carthaginense quidem et Hispanum " dictum est, quod e finibus Carthaginis et Hispa- " niae laudatissimum deferretur. Sociorum vero, " quod ganeones et gulae dediti sociatim eo uteren- " tur, et ob praecipuam, quae inter socios eo vescen- " tes caperelur, voluptatem. Nigrum vero et fae- " cosum et αίμάτιον, h. e. Sanguineum, quod yeluti " faex essit piscium, quodque eorum cruor ad con- " fectionem ejus adhiberetur: intestinis enim tbynni " ciun branchiis, cruoreque, ac sanguine in vase " aliquo sale aspersis, post bimestre vase illo perfo- " rato, effluit illud αίμάτιον γάρον dictum: qnod " videtur esse id, quod P. JEgin. γάρον πρωτεϊον, " Garum primarium s. excellens, nominat. Quod " vero οίνόγαρον atque όξύγαρον appcllatur, jam sim- " plex non est, sed iliud quidem vino mistum,. hoc ληι Liquaminarius. * Ταρέλαιον' Liquamen oleo, (sic.) Cf. Γάρελον et Έλαιόγαρον. " Zonar. Γάρο«σηπεδών." Dahler. Mss. Alciphro 1, 18. Ό rov χρηστόν καί ήδύν γάρον έψων έκ τών λεπτοτέρων ιχθύων Geop. 20, 46. " Γάροι, Bergler. ALciphr. 68. Herod. Philet. 437. et η.: Γάρο, Γάρον, Casaub. ad Athen. 139- Coray Tbeophr. 242. Brunck. Soph. 3, 451. * Γαρώδηι, (δ, {,,) Theophil. de Urin. p. 86. Guid." Schaef. Mss. * Γαρίσκοι, δ, Piscis genus, Marc. Sid. 33. cf. 37. * Γαρΐνοϊ. * " Γάρ.νοϊ, (η, ον,) Fabric. Β. G. 1, 17. η. 12." Kall. Mss. * Έλαωγαρον, τό, Gl. Oleum et liquamen, Impensa. * Πιπερόγαρον s., * Πεττερόγαρον, Trall, 1. ρ. 24.] ΓΑΣΤΗΡ, έροι, fi, Venter, Ventriculus. Od. Δ. D (369.) Μ. (332.) έτειρε δέ γαστέρα λιμόι: Σ. (53.) γαστήρ κακοεργόι : Ζ. (133.) κέλεται δέ έ γαστήρ Μήλων πειρήσοντα καϊ έι πυκινόν δόμον έλθεϊν. Hesiod. (Θ. ύ99 ) Άλλότριον κάματον σφετέρην έι γαστέρ'άμώνται. Dicitur autem mulier gravida έν γαστρϊ έχειν, Herod. et Paus., unde jocus cujusdam negantis έν γαστρϊ έχειν illam, quae triduo nihil edisset; vel έν γαστρϊ φέρειν, ut Plato de LL. Et έν γαστρϊ λαβείν, quae concepit, in Epigr. [Schleusner. Lex. in V. T.j Possumus vero γαστέρα Gulam etiam interpr. in ca signif., qua dicitur aliquis gulae deditus esse, in nonnullis loquendi generibus: ut cum dicit Xen. γαστρϊ χαρίζεσθαι: cui ορρ. ab Eod. arbitror γαστρόι κρείτ τω είναι. Possumus autem bic et Ventris appellationera retinere, et γαστρϊ χαρίζεσθαι ex Horatio reddere, Duci ventre. Sed et γαστριμαργίαν videtur idem Xen. Έ. 5, (3, 21.) γαστρόι nomine sigaif,, Τοσούτον γάρ εγκράτεια γαστρόι διαφέρει. At, ClMH dicit Κ. Π. 1, (2, 8.) Έγκρατεϊι είναι γαστρόι καί 7ΓΟΓΟ5,' γαστρόι redditur Cibi. Ventticulus, os ge,-

2909 ΓΑΣ [ρρ. 818 β19 ] ΓΑΣ 2910 minum habet, unum supernum, quod ντάμα τής γα- J nexio, ut Canu haec verba- iiiterpr. ραφή γαστρί, στρός proprie dicitur et στόμαχος, alterum inferum, τετρωμένηί. [* Γαστρόβροια, ή, JΟ. Lydi Βροντοπ*; angusliusj quod πυλωρός- appellatur. Haec Gorr. qui 254. " S. Setbi de Alim^62." Boissonad. Msg.»Γα, et addit eese, qui γαστέρας Domine designari dicant στροτόμος, Manetho 4, 267 ] Γαστρόψιλος, Ventris totam eam regionem, quae, septo transverso, hypochoudriis ei pube circumseribilur: sed eam έτιγά- amans, Ventri deditus, Gulae deditus, [f Tliom. M. 182. ubi et * Γαστρίφιλος." Schaef. Mss. * Taarpuώόρος, unde * Γαστροψορέω, AnaL 2, 228. " Jaeobs. στριον potius vocandam sibi videri : γαστέρα autem pecukari nom. Gal. appellare Ventriculum, in quem Anth. 7, 78. Philippus 58." Schaef. Ms». 'Γαστρο, cibi ingeruntur et concoquuntur. [Gl. Uter, Alveus, χάρνβδις, ό,ή, Cratinus ap. Phryaicb. Behkeri.33.] Venter/Uterus. " Γάστρες, Athen. 6, 258. Etiam de Γαστρόχειρ, Ε inanibus vivens, i. e. manuum labore. Homine bibaci, 262." Schweigh. Mss. " Άκράτορες Apud Etyra. γαστερόχειρες. Vide Έγχειρογάστνρι τών γαστέρων γενόμενοι, Cum alvi dolorem ferre non [Deilochus ap. Schol. Apoll. R. 1, 989 babet potuerunt, Athen. 443." Strong. Mss. " Ad Charit. ρογάστορας, ubi Cod. Par. * βγγαστράχβι Μΐ». ' Thom. 325. Ind. ad Xen. Mern.; Κ. Π. 19- Hesiod. Θ. 26. M. 182." Schaef. Mss.] Toup. Opusc. 1, 392. ad Xen. Epb. 235. Heyn. ad Γαστρίμαργος, Gulosus, Lurco, Helluo, Ventri supramodum Hesiod. 153. Valck. Callim. 241. Heyn. Hom. 7, 657. Ventriculus, ad Mcer. 177. Ventri deditus, Hel- deditus. Sed sonat q. d. Insane ventri luo, Villois. ad Long. 261. Έν γαστρϊ ϊσχειν, Bibl. Crit. 2, 3. ρ. 106. ad Cbarit. 326. Κατά γαστρός έχειν, Thom. Μ. 557 Fisoher. Ind. Palaspli. ν. Έγκυο*. Γαστέρος ρΰσα, Wakef. S. C. 2, 73. Τά υπό ] γα&τέρα, Villois. ad Long. 261. 'Υπάγω τήν γ., Phrynich. Ecl. 136. Thom. M. 505. Ets τήν γ. ένάλλεσθαι, Plut. 3, 215. Cor. Επτά ήδη γαστέρας δυστοκονσα, Philostr. 129 Γαστρός δούλος, Tbom. Μ. 181. 520. Phrynich. Ecl. 192. Jacobs. Anth. 9, 41." Schaef. Mss. " Scuti coavexitas, Anthol." Wakef. Mss. *Γαστρόι, <o, Fundus navis, Meleager 70,6. " Jacobs. Anth. 6, 91. 12, 381." Schaef. Mss.] Γαστέρες a Laced. dictae sunt etiam γογγυλίδες, a Boeotis autem κράμβαι, ut Eust. ex Athen. refert. At Γαστορίϊ ap. Hes. ambas hasce signiff. babet: exp. enirn ab eo γογγνλα fj κράμβη. Et Γαστραία Eid. est γογγνλίδος nom. ap. Lacones. Γαστεροπλήξ, (ήγοι, 6,%,) vide Γαστρίμαργοι, [Eust. Od. p. (656.) 1837, 39. " Ad Thom. M. 24. 181." Schaef. Mss. Γαστερόχειρ, vide Γαστρόχειρ, Lobeck. ad Phrynich. Ecl. 628. Strabo 8. p. 572.] Γαστροβαρής, ό, ή, Sosipatri Epigr. 1. " Misc. Lips. 9, 120." Kall. Mss. " Toup. Opuse. 2, 78. Jacobs. Anth. 7> 406." Schaef. Mss.] Γαστροβόρας, ι q. d. Ventrivorus. Ab J. Poll. ponitur cum γαστρίμαργος: ideoque puto signif. Qui voraceni ventrem habet: nam Qui ventre vorat, non satis significanter de Helluone diceretur, ad verbum taroen sonat omnino illud Ventrivorus a me bic positum. [* " Γαστριβόρος, vel Γαστροβ., J. Poll. 2, 168. 6, 42.'' Kall. Mss. Lobeck. ad Phrynich. Ecl. 94. * Γαστρόέοι/λοϊ, Cyrill. ap. Suid. ν. Σπάδων, Excerpta Diod. S. 2, 5'49 ubi * Γαστρίδονλος, et sic Basit. Epist. 115. T. 3. p. 208. " Chrys. in Jo. Hora. 44. T. 2. p. 736. Ώ λαίμαργοι κ αϊ γαστρίδονλοι." Seager. Mss. Tbom. Μ. 181. * " Γαστροδύφη, Anacr. Od. 69." Kall. Mss.] Γαστροειδής, Formam ventris habeus. Exp. et Ventrosus ac Ventriosus. VIDE Γαστροοίδης ap. Eust. [6d. Λ. p. 434, 38. vide ad Athen. 481.] Γαστρώδη*, Ventrosus, Ventriosus, [Hippocr. 13, 33. " jelian. Η. A. 324." Wakef. Mss.] Γαστροκνημία, [Gl. Sura, Ventriculus. Htppocr. 59, 5. 62. et persaepe. " Lucian. Ver. Hist.L. 1. p. (382=)725. Salmur." Seager. Mss. Aristot. Η. Α. 1, 15. p. 772. 780. " Phryuicb. Ecl. 144. Lucian. 2, 87." Scbaef. Mss.] Ετ Γαστροκνήμιον, Cruris pars posterior, ut priw άντικνήμιον, quae est Pulpa quasi ventricosa cruris, Lat. Sura. Caai. ex J. Poll. [" Phrynich. Ecl. 145." Schaef. Mss. * Γαστροκνήμη, ία, Lobeck. ad Phryiiich. Eel. 330. 499. * Γαστροκνήμη, ή, Nicet. Annal. 4, 5.] Γαστρολόγος, Qui de rebus ventri grati«disserit, et eas exp. Ετ Γαστρολογία, Liber, quo haec exp. ut quidam ab Arcbestrato scriptus, cui cognomen Όψοδαίδαλος. [Atben. 104. 278. 337. 457 ] Γαστρομαντενομαι, Alcipliro (2, 4.) q. d. Veutre divino, vide 'Εγγαστρίμυθος. Γαστρονομία, Leges de ventre alendo. Ita enim puto reddi debere γαστρον ο μίαν pro Libro iliius Archestrati memorato ab Athen: Γαστρόλογίας etiam nom. inscripto. [* " Γαστρονόμος, ThoiD, Μ. 182." Schaef. Mss. *Γαστροπίων, ονος, Dio Cass. 743. (1074.) " Crus. ad Suel. 2 ; 265." Schaef. Mss. * Γαστροποιέω, Phav. ν. Γαerpoeii^s.] Γαστρορραγία, (ή,) Ventris vulnerati con- deditus, vel Ad insaniam usque ventri deditue. Sic enim puto reddi debere boc nomen, ut vis ejra ex primatur, quod minime faciunt, qui simpl. Ventri deditus interpr.: γαστρίμαργοι, inqiiit Hes., τή κοιλίψ μαινόμενοι: q. d. Gall. Enrage apres son ventre; [Gl. Predigus.] Puto vero ex Hom. γαστέρι μάργρ ortum esse. Ead. vero forma dicitur γαστρίμαργοι; qua λαίμαργος: unde apparct nngari strenue Etym. in iis, quae de hoc nom. scribit, sicut et in aliis plnrimis.. Aristot. Eth. 3, (11.) Αναπλήρωσα γάρ φ ένδειας, ή φυσική επιθυμία' διό λέγονται οίτοι γαστρίμαργοι, ώς παρά τό δέον πληροϋντει αύτήν. [Atben. 10, 8. ρ. 17. Schw. Schleusner. Lex. in V. Τ; " Ad Tiniaei Lex. 183. To»p. Opusc. 2, 73. Thom. M. 181." Scbaef. Mss. * Γαστριμάργως, Suid. 1, 468.'] Ετ Γαστριμαργία, Ingluvies, Immensa gula, ut Cic; in Sallust., si modo Ciceronis illa Oratio est, Heliu atio. [Schleusner. 1. c. Atben. 307. Schol. Aristoph: Ό. 1589 ] Ετ Γαστριμαργέω, Helluor, Immeusai gulae indulgeo, Chrys. Ceterum Eustathio γαστεροπλήξ est i. q. γαστρίμαργος s. γάστρας : ηοη afferentl tamen hnjus signif. rationem: at ego crediderim hoc quoque τον μαίνεσθαι signif. habere, ut sc. dicatuf γαστερόπληξ, ita enim collocatus est ap. eum accentus, ea forma qua φρενοπλήζ. [Lobeck. ad Phrynicb! Ecl. 687. " Thom. M. 183." Schaef. Mss. " Insane vorax sum, Philo J. 1,22. Zenob. 2,6." Wakef. Mss.] 'Αγάστωρ, [Lycopbro 265.] Ετ Όμογάστωρ, [J. Poll. 3,23.] Ετ Όμογάστριος, [ό, ή, Manetho 5,206. " Heyn. Hom. 8, 129. 598." Schaef. Mss.] Frater, qui ex eod. ventre prodiit, Uterinus. II. Φ. 95 ««! οΰχ ομογάστριοι "Εκτορόι είμι. Alibi autem addidit κασίγνητοι, Π. Ω. 47 Ήέ κασίγνητον όμογάστριον, ηΐ καί νίόν. 'Αγάστωρ autem pro όμογάστωρ s. ομογάστριοι ita dicitur, ut άλοχοι quasi όμόλοχοι, atqne adeo ipsum αδελφός, quod itidem Fratrein signif. quasi όμόδελφοι. Hes. άγάστορες interpr. άδελφοι, δίδυμοι: sed male interpungi inter bsec duo nomm. existimo. [Cf. Όγάστωρ.] Έγχειρογάστωρ, [" Atben. 4. Τον βίον ευσταθείς, ονκ έγχειρογάστορει, Angl. Not living froin hand to moutb." Strong. Mss.Schol. Apoll. R. 1, 989. Eur. Or. 963. " Enst. 216,45." Wakef. Mss.] Ετ Χεφογάστωρ, [Hecataeus, in J. Poll.] sicut et Γαστρόχειρ paulo ante, q. d. Maniventer, i. e. Cui manuum labor ventri alimentum suppeditat, Qui nmnuum labore vivit: έγχειρογόστορες, inquit Hes., ol άπό τών χειρών γαστρι&όμ* ναι καί τή γαστρί πορίζσντες. Eosd. et γαστρόχεφαι appellari Iradit. (««Ad Mcer. 85." Schzef. Mss. * 'Εκτραπελογάστωρ, Epicharm. ap. Atben. 315. "h : cobs. Anth. 9, 414." Schaf. Mss. * 'ΕκτραϊΛόγα στρόι, Clem. Alex. Paed. 2. p. 176.] ΈριγάστΜρ, h» gentem habens ventrem ; nam ερ«epitat. est particula. Exp. uno verbo Ventrosus, Ventriosus. [Ni cander 'A. 344. * Έτερογάστριος, ορρ. όμογάστρμ, Schol. Hesiod.*E. 347. * Εΰρυγάστωρ, Lobeck. ad Phrynich. Ecl. 660. Apollod. 2, 2, 2. " Heyn. 508. ubiet * Εΰρνγαστήρ, ad Paus. 381." Schaef. Mss, " Lato ventre, Euseb. Ρ. E. 210." Wakef. Mss. * Κοίλογά^τωρ, iesch.sept. g. Th. 502. κΰτοι, 1043. λνκος. " Philostr. 6l5." Wakef. Mss. * Κνογάβτωρ, Aual. 1, 224. ubi Toup. * Κντογάστωρ, Scbsef. ad Dionys. H. de Comp. Verb. 254. " Jacobs. Anth. 7, 78." Sch«f. Mss. m Λεπτύγ«σrpot, Hippocr. 332/ί

4. I 29U ΓΑΣ [ρρ. 81' 1 820.] ΓΑΣ 2912 = 1133. * Meyαλογάστωρ, Schol. ^sch. Sept. c. Th. ι 1043.] Μεσογάστωρ, Medio ventre incinctus, Hes. Ετ Ζωνογάστωρ, ap. Euud., quo illud μεσογάστωρ exp.: ab aliis tamen secus exp. esse tradens. " Ζω- " νογάχττριει, Hesychio οί τάι γαστέρας ζωννύμενοι; " si tamen ηοη ζωνογάστορες scripsisse existimandus " est." " Όγάστωρ, Heaychio δμογάστωρ, Uterinus, " Eod. utero editus." Όγάστριοι, Schol, Lycophr. 452. " Heyn. Hom. 8, 129-598." Schaef. Mss. * Πιθογάστωρ, s. * ΐΐιθόγαστροι, Lobeck. ad Phrynich. Ecl. 660. Athen.ll6.] >Ώλατυγάστωρ, ΕΤ ΤΙλατυγάστηρ, Qui est lato ventre. Varro, Fur, qui vocatur ab aliis Fucus, ater esfc, lato ventre. Pro quibus A- ristot. Ό έε φώρ καλούμενοι, μέλαι έστϊ'καϊ πλατυγάστωρ. [Πλατυγάστ»//» est νοχ nihili, contra analogiam G. L. formata.] ΥΙρογάστωρ, Cui venter proininet, Cui pinguis aqualiculus propenso sesquipede extat, ut loquitur Pers. Ventriosus. [Gl. Ventrosus. " Athen. 2,44." Schweigh. Mss. Schol. Aristoph. B. 202. 'A. 1001. Lucian. l6l. 834. Strabo 4.p. 304. " Ruhnk. Orat. Gr. 74. ad Lucian. 1» 417." Schaif. Mss.] Ατ Προγαστρίδιον, (το,) Ventrale, Tegumentum ventris, affertur e Luciauo [6, 273=2,529- *Ηρογαστρίδιος,α, ον, Lobeck. ad Phrynich. Ecl. 556.Etym. Μ. όπλισα. * ΪΙρόγαστρος, Gal. ap. Corai. in Hippocr. de Aere s. 121. * Ύανραγάστωρ, Anal. 2, 224. " Jacobs. Anth. 9, 180. Brunck. Lectt.in Anal. 183." Schaef. Mss. *>Ύδρογάστωρ, Manetho 1, 155. " Ad Charit. 730." Schaef. Mss. * Φιλογάστωρ, unde * Φιλογαστορίδης, δ, Greg. Naz.Epist. 169. " Murator. Anecd. Gr. 207. Jacobs. ad Anthol. Palat. p. 439." Schaef. Mss.] [* " Έγγάστριβί, (ό, ή,) Gonst. Manass. Cliron. p, 125." Boissonad. Mss. Manetho 1, 189. Andreas Hierosolym. ap. Suicer. Thes.] [* " Έπιγάστριοί, Ventri deditus, Clem. Alex.173." Wakef. Mss.] Έπιγάστριον, τό, q. d. Superventrale, Quod est a pectore ad pubem usque, Cam. Vel, inquit, έπιγάστριον, Pars supra umbilicum ; ut υπογάστριο ν, Pars infra umbilicum. J. Poll. έπιγάστριον circuin umbilicum nominat, impositum faepati et lieui; et quicquid infra unibilicurn sit usque ad pubem, ύπογάστριον vocat: έπιγάστριον, ait Gorr., Tota ea caro, quae ab irnis costis ad pubem usque protenditur, quasi έπϊ τή γαστρϊ κειμένη, Quod ventri incumbat. Idem έπιγάστριον interpr. Abdomen, addens, e Celso, esse Partem bumani corporis, quae a coxis et pube sursum versus ad praecordia pervenit. Reprehenditque eos, qui έπιγάστριον esse putaruut eam tantuni partem, quae supra umbilicum est, quaeque jecinori et lieni incumbit. [Gl. Ventrale. Musgr. Iph. T. 298." Schaef. Mss.]. Ατ Ύπογά- στριον, de quo et niodo dictum fuit, et in Γ αστήρ quoque, q. d. Subventrale, Imus venter. Α quibusdara redditur Pubes. Dicitur, utait J. Poll., Pars ea ventris, qtiae ab umbilico ad pilosas usque genitalium partes pertingit. Alionomiue ήτρον vocari Idem auctor est. Lat. Imus venter rectius fortasse dieetur quam Pubes, quo nom. peculiariter ήβην appellant. Gorr. [Gl. Sumen, Abdomen. " Commode Abdoinen interpretaberis. In cibo maxime laudatur θύννου νπογάστριον, Abdomen thynni, Athen. 302. Habes etiam DEMIN. νπογαστρίίΐιον, 113. ex Eubulo Coniico." Schweigh. Mss. * " Ύπογάστριος, Is. Porphyrog. in Allatii E*c. 291. Nilus Narrat. 40. Ed. Paus. 1639." Boissonad. Mss. Phot. Bibl. 570. ηδονή. Philo J. 1,108. Ρ. οίστροι.: Andronicus de Pass. 755. πάθη. Ύπογάστριον, Aristoph. Σ. 195. " Lucian. de Merc. cond. 485. Salmur." Seager. Mss. " Ad Lucian. 1, 684. Aristopb. Fr. 254. Moer. 178. et n." Schaef. Mss.] [* ΤΙεριγάστριον, τδ, Is. Porphyrog. in Allatii Exc. 274.} -... # Έγγαστρίμαντα, [ό, ή, J. Poll. 2, 168. Schneider. Lex. ν. Έ,ύρνκλής.] ΕΤ Έγγαστρίτης, vide Έγγαστρίτ μύθος, {Schneidero susp.] Έγγαστρίμνθοί, δ, ή, q. d. Ventriloquus, quae interpr. ex Augustino et e Gratiani decretis affertur. Sic dicitur Qui in ventre daemonem babet responsa interrogantibus dantem. Acta 16,16. legitur, Πα«δ/- σκην τινά έγονσαν πνεύμα ΤΙνθωνος, Ancillulani quan- datn, quae habebat spiritum Pytbonis: ubi annotat Beza Gr. Interprr. aliquoties inbibliis pro faoc spirilu dixisse έγγαιστρίμυθον, quod ex obsessarum muliercularum ventre oracula soleret edere, et Hebraeos, videri non prorsus dissimili ratione ^IN et ΠΰΊΚ yocasse, quod earum ventres utris instar intumescerent. VV. LL. annotant ex iisd. Interprr. εγγαστρίμυθοι et γνωσται pro Magis, et Hariolis, etlis, qui Pythones in ventre habebant. Sic et έγγαστρίμνθοε γυνή. Item, Μάντενσαί μοι έν τφ έγγαστριμύθφ, pro Divina mihi 111 Pythone. Itenj έγγαστρίμνθοι καϊ έπαοώοι, Magi et Harioli. Έγγαστρίμαντα et εγγαστρίμυθος, inquit Camer., Vaticinatrix, quae Πυθων postea dieta fuit,. ut illa evocatrix aniuiae Samuelis. Gal. tamen in exp, vocc. Hippocr. vult ap. eum έγγαστριμύθονς appellari Qui clauso ore loquuntur, quod ventre loqui videantur. At Suid. non reddens hujus appellationi rationem, dicit duntaxat έγγαστρίμνθον esse, qui et έγγαστρίμαντις dicatur, quem, inquit, nunc quidam Pythonem vocant: Soph. autem nominavit στερνό μαντιν : Plato Euryclem, ab Eurycle tali vate ; sed ενρνκλείτην s. εΰρυκλείταε pro ενρνκλέα reponenduin ap. illum arbitror. Quibus subjungit h. 1. Aristopb. Σ. (IOI9.) Μιμησάμενος τήν Έ,ύρυκλέουε μαντείαν καϊ διάνοιαν, Είί αλλότριας γαστέρας ένδύς, κωμφδικά πολλά χέασθαι: ubi ν. et Schol. Fnerunt denique, ut in VV. LL. habetur, qui έγγαστριμύθονς dictos putarint άπό τής γάστρης, Yase quodam, e quq vaticinia caperenlur. Ετ Έγγαστρίτης affertur pro eod. [Schleusner. Lex. in V. T. Schneider. Lex. ν. Εύρνκλής. " Fabric. Β. G. 1,318. Toup. Gpusc. 2, 94. Brunpk. Soph. 3, 529.: ubi et έγγαστρίμαντις: ad Lucian. 2, 34,5." Schaef. Mss.] 'Εγγαστριμάχαιραν appellavit Hipponax έν παρφδίφ Hippomedoutem quendam vorantem ού κατά κόσμον, Camer. At Hes. έγγαστριμάχαιραν exp. τήν έν γαστρϊ κατατέμνονσαν. [Athen. 698,] Τάστρις, (ιος, δ, ή,), Gulosus, Lurco, Ventri deditus, Venter, ut ap. Lucill. Vivife ventres. Utit,ur A- ristoph. O. [1604. Θ. 823. ielian. Η. A. 14, 26. πίθοι. Athen. l6o. " Alberti Peric. Cr. 73. ad Timiei Lex. 183. Thom. M. 181. ad Diod. S.2, 549-Heyn, Hom. 7, 483." Schaef. Mss. " Julian. 176; Philo J. 1,261, Philostr. 252. Gulosus, ielian, V. H. 53." Wakef. Mss.] Ταστρίδες, quos infestant yermes dicti έλμινθες, Hes. Apud Suid. autem legitur sing, γάστρις hac signif. Γαστρίστερος, J. Poll. (2, 175.) e Plat. Comico. [* Όνόγαστρις, δ, Phrynichus Bekkeri 55. άνθρωπος.] HINC Γαστρίζω, Ventrem expleo, Ventrem saburro, Opipare et laute accipio. Lucian. (3,, 307.) έχρήν, ν Δρόση,, γαστρίσαι τόν Δρόμωνα, [Gl. Sagino.] Uude Γαστρίζεσθαι, Ventrem suum saburrare, Helluari. Atheu. 4. Δεϊ τόν πρώτον εις άλλοτρίαν οίκίαν έρχόμενον έπϊ δείπνο ν, μή γαστρισόμενον ευθύ ι έπϊ τό συμπόσιον γωρεϊν. Sic Basil. Άλλ' ο'ίεσθε τον γαστριζόμενον καϊ κατ αυλούμενον καϊ έπϊ μαλακήι κοίτηι ρέγκοντα, τούτον άξίωι χαράς διαζήν. In Hip-t piatria dicitur et de equis γαστρίζειν, inquit Bud., pro Farragine distendere, i. e. γράστει. In ventrem ^ caedo, Aristoph. Σ. (1529.) et γαστρϋομαι, In ventrem caedor: Ί. (273.) ύφ' οίων θηρίων γαστρίξομαι: contra Phrynicb., qui negat Att, hac in signif. dici. [Lobeck. ad Phrynich. Eel. 95. " TJiom. M. 182. Kuster. Aristoph, 107. 109." Sehaef. Mss. " Athen. 96. Med., Max. Tyr, 423. Lucian. 3, :26. Philostr. 160. 401." Wakef. Mss.] " Γαστρισμός, δ, Ventris " impletjo, s. Ingluvies," [Lobeck, 1. c. 331 Athen. 100. " Jacobs. Antb. 9, 457." Schaef. ]Vlss. Ετ * Έγγαστρίζω, Phot, Amphilocbiis c. 83 ] 'Ύπογα* στρίβομαι, unde νπεγαστρίζετο quod J. Poll. exp. ΰπεχορτάίετο, [2, l68. iesop. Fab. 248.] [* Έγγαστρόω, Nieet. Metrop. ap. Suicer. Tbes. " Fischer. Ind. Palaeph. ν. Έγκυο»." Schaef. Mss. " Etym. M. Hes., ab *"Εγγαστρόι, Hes." Wakef. Mss. Imo ab έγγαστρος dieeretur έγγαστρέω.} Γ άστρων, ωνοι, ό, i. q. γάστρα, Gulosus, Lurco, ete. [Gl. Aqualiculus, " Athen. (97 ) 125. 270." Schweigh. Mss. Aristopb. B, 202. " Toup, Opusc. 1, 98, Gattier. p, 39" Schaef. Mss-.] 4 " Γάστριοι, Gulosus, Veniri deditus, Qui lurn.brici$

?913 γε [ρρ 8' " laborat, VV. LL.: sed sine ullo testimonio." Γάστρών, (τυ,) Edulii quoddam genus e sesamo, Hes. Etym. [* Γαστρίον, Gl. Aqualiculus, Athen. 286. «Casaub. Athen. 1, 19- Bast Lettre l56."schaef. Mss. Γαστρί&ιον, τό, Parvus venter, [Gl. Uterculus.] Ταστραία, (ή,) dicta γογγνλις, a Laced., testehes., 1. e. Rapa, [a Schneidero non agnoscitur.] Ετ Γαστορϊς, Rapa, Crambe, Hes. [a Schneidero non agnoscitur.] _ Γάστρη, ΕΤ Γάστρα, (ή,) Fundum vasis. Eust. γαστρην τρίποδος ap. Hom. exp. τόν πυθμένα, alibi autem τήν κοιλότητα. Athen. 60. de Cratere praegraudi loquens, ΕΓχεν δέ άνω ακρωτήρια, καί έν ταϊς γάtrrpais κΰκλφ. Dicitur et de Navi γάστρα, J. Poll. et signif. ejus Fundum, i. e. Carinam : vel, ut alii vocare e Sallustio malunt fc Alveum. Γ αστήρ ΕΤ Γαστέριον esse genus Vasis quidam post Hermol. scripserunt. [Γάστρα, Paus. Lex. ap. Eust. 707, 33. " Musgr. Cycl. 502. Jacobs. Anth. 9, 506. Bast Lettre 156. Heyn. Hom. 7, 483. Γάστρη, 7, 162. Jacobs. Anth. 7, 78. 11, 278." Schaef. Mss. " Nicander Θ. 106. Quint. Sm. 5, 382. Geop. 997 " Wakef Mss. * Γαστραφέτης, 6, Bito Mechan. vett. 113. cf. Heron. 126. " Tzetz. Chil. 11, 381. v. 6l7." Schaef. Mss. * Γαστρόπτης, ab όπτάω, J. Poll. 10, 105. Hes. * " (Γάστραινα^.) * Γάστρήνη, ή, Vas fictile, fundi latioris, ^neas Poliorc. 4." Seager. Mss. " Polyb. 3, 403. Venter, Schol. Nicandri Θ. 466." Wakef. Mss.] ΓΕ, Quidem, Certe, Utique. Xen; Κ. Π. 1, (5, 2.) Ένόμίζεν, εί τούε Μήδουί άσθενεϊςποιήσειε, πάντων γε αν των πέριξ βρδίως άρξειν. Saepe autem vacat, praesertim aliis vocibus adjunctum, articulo autem os frequentissime. Lucian. de Sacr. Καί πολύ γε, οΐμαι, πρότερον τοϋ γελψν: et paulo post, Οι γε ούτω ταπεινόν κ. τ. λ. Sic Lat. Qui quidem nonnunquam pro Qui solo. Od. Y. (245.) οΰχ ήμϊν σννθεύσεται ήδε γε βουλή, pro ήδε solo. Sic οΰδέ γε pro οΰδέ ap. Xen. et πάνυ γε pro πάνυ, item έγωγε pro έγώ. At ε'ίγέ, ut Lat. Si quidem. Γέ, pro Saltem, sicut et Lat. Certe et Quidem certe hanc signif. interdum accipiunt, Dem. Εί μή όλον, μέροε γε, Si ηοη summam, saltem partem. Et γε δή ead. signif.; item γέ τοι, et γέ τοι που, necnon γε ονν et γοΰν: quorum e Dem. et Xen. ac Plat. exeuipla vide ap.,bud. 904-5., ubi et de γοΰν posito pro γάρ. Verum sciendum esl a nonnullis alicubi reddi Tanien, ubi alii vertant Saltem; Plut. Pericle, Εί καϊ τα πρώτα μετά παιδιάε γέγραπται, τοσούτον γ' ιστορίας ένεστιν. Idein, Εί δια'μηδέν άλλο προσεκτέον έστιν άΰτοϊε, όπως γε μή θρασεϊς ωσιν οί εχθροί : quod ex Erasmi interpr. ita redditur, Etiamsi nihil esset aliud, tamen vel ob idipsum cavendum esset sibi, ne tantum audeaut inimici. Item γέ τοι, vcl γέτοι conjunctira, pro Vero, vel Atqui, Bud. 905. At de γεμήν vide in Μήν, et de γέμεν in Μέν. Sciendum est autem γε sine accentu potius scribi. Γά, Dor. ρτογέ : ut Aristopb. "'A. (754.) έγώνγα, pro Ιγωγε, Ego quidein, Ego " equidem." [Γέ couf. cum ot, Spitzner. de Versu Gr. Her.; cum κέ, Schaef. ad Apoli. Rhod. Τ. 1. p. 307 Καί γέ, ad Dionys. H. de Comp. Verb. 291. γέ δή, 264. γέ ονν, 271. γ άν olv, 272.: "Οτε γε, Quandoquidem, Plato 2, 8.: Καί μετ οπλών γε δή, Thuc. 4, 78.: Xen. Κ. Π. 2, 1. Πλ^βει γε οΰκ ύπερβαλοίμεθ' άν: 3, 1, 22. 'Αλλ' ο γε σόε πατήρ πέπονθε μεν οΰδοτιοΰν οϋπω κακόν, φοβείται γε μέντοι, μή πάντα πάθη, Tuus quidem pater: 4, 3, 21. NJ/ Αία, έφάσαν οί άλλοι πάντες, καϊ ήμάς γε : 7, 1, 6. Πάνν γε, έφη, καϊ θαυμάζω γε καϊ άπόγε τής ήμετ έρας: 2, 1, 3. Ναι μά Αία, κ αϊ πολλοί γε : 2, 2, 14. Καί δικαίως γε, cf. 1, 2, 2. 5, 2, 25. ""Ος γε, Lucian. Quom. conscr. Hist. 674. Salmur. Καί μήν κάκεϊνο φορτικόν έδοξέ μοι, καϊ ήκιστα φιλοσόφφ άνδρϊ, καϊ Λ ώγωνι πολιψ και βαθεϊ πρέπον, τό έν τω πρόοιμίφ ειπείν, ws έξάίρετον τοϋτο, έξει ό ημέτερος άρχων, ου γε τάς πράξεις καϊ φιλόσοφοι ήδη συγγράφειν άξιοϋσιν." Seager. Mss.] " Έσγέπερ, Donec." [" Γε, Valck. Phcen. ρ. 271. 554. Bergler. AlcipKr. 120. Forsonl in Toup. Emendd. 4, 440. 486 821.] γε 2914 L ad Xen. Mem. 2, 2, 7- Wakef. Eutn. 555. 697. Brunck. Aristoph. 1, 5. 7 35. Boissonad. Philostr. 384. 438. 439. Markl. Suppl. 109 151. l6l. 766. 822. 842. 1044. 1178. (p. 249 ); Ijph. p. 62. 93. 103. 134. 137 Musgr. Iph. A. 664. Markl.~ Ipb. p. 380. (Troad. 72.) Wakef. Ion. 1465.; Herc. F. 496. 633. 871. 1205. 1214. 1305. 1319 ;'Alc. 41. Tracli. 279-333. 337-536. 554. 614. 801.; Phit. 304. 468. 600. 1225. Phrynich. Ecl. 35. Jacobs. Anth. 8, 398. Brunck. Apoll. R. 21%. Thom. M. 195. Brunck. El. 1424., Med. 1395. Certe/Saltem, Valck. Phoen. p. 209. Zeun. ad Xen. Κ. Π. 178. Wessel. Herod. 234. Brunck. Med. 122. Etiart.Porson. Hec. p. xxxvii. xlvii. Ed. 2. Erfurdt. ad Αή% ρ. 306. Redundans, Scheller. Praef. ad ^lian. xxiii. Epigr. adesp. 134. 146. Pro γάρ, γοΰν, Markl. Jpb. A. p. 66. Wakef. Herc. F. 75. Τ. H. ad Aristoph. Π. 375. I. q. γάρ, praecedentia confirmans, Brurick. ad (Ed. T. 78-, CEd. C. 247- Conf. cum τε, Wolf. Praef. ad Od. p. vi. Ed. 2. Valck. Phoen. p. 271. I Wyttenb. ad Plut. 1, 630. Conf. cum δέ, ibid. 880. 940. Valck. Callim. 20. Musgr. Cycl. 636. Bruuck. Med. 1351., Andr. 247- Musgr. Ion. 1293., Wakef. 1630., Herc. F. 75. 633. 1407. 1412., Alc. 1031., Trach. 337-536. 720. 739 8O9., Eum. 153.197. 361. 534. 687. Heindorf. ad Plat. Gorg. 170. Γ», τε, δέ coof., Brunck. ad Eur. Med. 122. 1351., Andr. 24. Γε et γαρ conf., ad Xen. Mem. 3,14,5. Γε et σε conf., Wakef. Herc. F. 183. Brunck. Aristoph. 2, 33. Γ ct x' conf., Brunck. Aristoph; '2, 161. Γε ad metrum fulciendum adhibitum, Valck. Phcen. p. 580. Jacobs. Praef. ad Exerc. 1, xx. 176. Toup. Emeiidd. 4, 465. Wakef. S. C. 1, 92.Brunck'. Baccb. 641. Quo loco ponendum, Valck. Adoniaz. p. 381. Wakef. Ion. 688. Porson. Hec. p. lii. Ed. 2, De sede particulae γε in verss. lamb. et Troch., Porson. Hec. p. xvi. Ed. 2. Γέ ileratuin, Valck. Phoen. p. 209. Wessel. Herod. 209. Soph. (Ed. C. 387 (cf. Brnnck. ad Plut. 168.) Brnnck. Antig. 747. Eur. Androm. 917. Wakef. Herc. F. 1252. Brunck. Aristopb. 1, 244. 2, 213. 222. Porson, Med. ρ. 66. Heyn. Hom. 5,' 52. LobeCk. Aj. p. 303. Schneider. ad Xen. (Ec. 4. Post Ss et όστις, Boissonad. Pbilostr. 349. Post praep., Lucian. 1, 7581 Seq. diphthongo elisionis expers, Τ. H. ad Aristoph. Π. ρ. 110. Porson. ad Hec. 604. ubi vide in Ed. 2.V ' Saepissime hae tres particulae, γε μέν τοι, io Soph. et Eur. junctae occurrunt; γέτοί τι nunqiiam;' Eur. Med. 94. 537-: Brunck. (Ed. T. 1415.: * Particulam γε inserere amant Attici poetae ante e post syllabam longam in ν desinentem.' Librarii saepe male addunt hanc particulam, saepe omittunt, Porson. Pboen. 1366. Brunck. Aristoph. \,Ύΐ& 5, 103. Porson. Hec. p. 74. Ed. 2.: ^' Saepissuitie ha;c particula excidit, nusquam saepius, quain post'ovrot et οδε: Γε δή, Valck. Diatr. 120. Γε μήν, Jacobs. Exerc. 2, 32. Γε μέν, Theotr. 22, 59. Hesiodi Θ. 363. Valck. ad Theocr. p. 254. Γεμέν, γε μήν, ad Herod. 6l5. Μέν γε, ad 621. Γέ τοι, Valck. Pficen.. ρ. 277, Diatr. 77 84. 152. Porson. Phoeu. 742. Aristoph. Π. 1041. Scbol. ad 147. 424. Γε, τε, Boissonad. Pbilostr. 319-355. 374. 439. 446.Heindorf. ad Plat. Gorg. 217-, ad Theaet. 324. Boeckb. in Min. 168. Σνγε, Tu quidem profecto, Valck. Callim. 20. Γε έγωγε, Dawes. 492. Τά γ', Markl. Iph. ρ. 95. Musgr. 674. Ε ι μηδέν Άλλο, άλλα τοϋτο γε, Τoup. ad Longin. 397 " Scbaef. Mss. "Γε nectunl pronominibus passim, Opp. *A. 2, 405. 425.Τε ρι)κ, Dionys.P. 423. ^lian. Η. A. 195. Xen.Ages. 2. Apoll. R. 2, 248. 3, 641. Γε μήν. δέ, ielian? V. Η. 232. Γε μέν, Ορρ. Ά. 2, 581. 3, 207-4, 561. ΑροΙΙ.: R. 1, 353. 924. Dionys. Ρ. 650. Saltem, Manetbo S, 308. Apoll. R. l, 203. Γέτε, Sopb. Aj. 534." Wakef. Mss.] Γοΰν, pro γέ ονν dicitur : ηοη tamen utriusque siraul signif. ubique retinet, sed modo pro " γε solo, modo pro ovv solo ponitur. Aliquandi» " igitur signif. Certe, Quidfem, vel cohjunctim Certe ;; quidem, Equidem. Soph. (Aj. 527.) Καί κάρτ' " επαίνου τενξεται πρός γοΰν έμον, Α me quideni, έ

2915 ΓΕΓ [ρ. 821.]. ΓΕΑ 2916 "β. Α me qujdem ccrte, Α me equideni. Sic " Lucian. Γέλωτα έμοϊ γονν παρέχονσι. Alia liu- " jus signif. exempla vide ap. Bud.,Comm. 905. " Qiiippe, Siquidem : cujus exemplum habes ibid. " ap. Euud.: cui simile et hoc, Πρώην γοΰν &κ\η- " ros ήκον, Quippe quir ηοη accersitus venerim, s. " Ut qui non vocatus veuerim. Nisi malis ibi in- " terpr. Nara, Enim : nam et pro γάρ interdum po- " nitur, sicut γε, ut idem Bud. ibid. docet, exemplo " e Xen. allato : atque adeo idem propemodum si- " gnif. Siquidem, et Quippe quod, Nam. Inter- " dum pro γε δή ponitur, s. άλλά γε, h. e. Saltem. " Dem. Καί ε'ι μηδέν, άλλο, τοννομα γοΰν 'έχει φιλάν- " θρωπον, Saltem nomen. Ita Bud. ibid., afferens et " aliud exemplum e Gal., et μειωτικήν particulam " hanc appellans in hac signif. Habet et vim de- " finitivam et circumscribentem sicut Duntaxat. " Gal. in 1 Methodi, Τά γοΰν άπλα, Duntaxat sim- " plicia. Bud. ibid. Etiam, Quoque. Dem. Παρά " δ' νμϊν ά αν λάβη τιε,, έχειν νπήρζεν τόν γοϋν άλλον " χρόνον, Alio quoque tempore, Alio etiam tempore : " vel etiam, Et quidem Alio tempore: i. e. καϊ δή " τόν άλλον χρόνον. Lucian. Ένιοι γοΰν αύτοϊς καϊ " προσλαλεϊν ο'ϊονται, Aliqui etiam, Quin et non- " nulli. Idem, "Έ,οικας γοΰν κάκεϊνα προσθήσειν, Vi- " deris denique. Bud. ibid. Nonnunquam signif. " ovv, Igitur, Itaque, Idcirco. Plut. λέγεται γοΰν, " Fertur itaque. Idem, ταϋτα γονν, Haec igitur. " Hes. quoque γονν exp. τοίννν. At et γονν, exp. " Alioqui si." [" Qrig. Ecl. in Luc. 104." Routh. Mss. " Ad Xeu. (Ec. 7, ip. Fischer. ad Palaeph. 169. et Ind. Abrescb. Lectt. Arist. 126. Τ. H. ad Lucian. 1, 210. 286. ad Lucian. 1, 401. Brunck. Arisfopb. 1, 44. Thom. M. 195. et Add. Certe, Quidem, ad Lucian. 1, 490. Saltem, Valck. Phoen. p. 491. Wyttenb. ad Plut. S. Ν. V. 57.1.q. γάρ, Boissonad. Philostr. 321. ad Xen. Meni. 3, 1, 10. 3, 3, 7. (Ec. 1, 2. Conf. c. γάρ, νΰν, Τ. Η. ad Plutum ρ. 63. ad Diod. S. 2, 532. 56l. Boissonad. Philostr. 647. 657. Heindorf. ad Plat. Gorg. 251. Conf. cum δ' ονν, Brunck. Aristopb. 2, 102. Boissonad. Philostr. 409. Post sententiam injectam, ad Lucian. 1, 323. 434. Γοΰν, δ' ovy, Brunck. Trach. 1159. Γοΰν, γ' olv, Aristopb. 1, 63. Heyn. Hom. 7, 143. Γοΰν, olv, Boissonad. Philostr. 311. 321. Γων, γ' <2v, Brunck. Ari- Stoph. 1,15. Γόΰν γε, Heyn. Hom. 5, 47. II. 16, 30. Mtf τι γ., Abresch. JEsch. 2, 6l."Schaef. Mss. " Saltem, Theod. 4, 321. ;Elian. Η. A. 45." Wakef. Mss.] ""Ηγουν, Sive, ήτοι, Hes. Item, Videlicet: nec- " non Id est: ut Suid. quoque annotal ήγουν et " εϊτουν esse επιρρήματα διασαφητικά. Tale ap. " Gramm. est, Κήδομαι, ήγουν φροντίζω, Eust. " quoque tradit posteros Homeri ro"hroi * χνδάίστϊ "μέν έρμηνευτικόν ο'ίεσθαι σΰνδεσμον, καθά και τό ""Ηγουν καϊ Έ,ϊτουν: ap. ipsum vero Hom. particu- " las eas άκριβώ! διαζευγνΰειν τά νοήματα." [" Fischer. ad Palaeph. 67. D. R. ad Longin. 252. Thom. M. 426. 545. Fischer. ad Weller. G. G. 3, 210. Id est, ap. Scholl. Gr., Jacobs. Anth. 8, 23. Hoc est, Toup. Opusc. 1, 164. 257. Conf. c. ήτοι, Thora. M. Add. ad 244. 487. 545." Schaef. Mss.] " ΓΕΓΩΝΑ, praet. med. τον γνώω, metathesin ha bens pro γέγνωα: signif. autera illud γνώω, licet inusitatum sif, * γνωστώε βοώ, s. έζάκονστον βοώ, Eust. i. e. Ita clamo s. vociferor, ut intellrgar, s. ut audiatur et intelligatur clamor ille meus: ideoque Clare vociferor. II. Ω. (703.) Κώκνσέν τ' άρ' έπειτα, γέγωνέ τε πάν κατά άστυ. Idem dicit γέγωνε βοήσας, pro έξάκονστοε έγένετο s. ήκούσθη: ut Od. E. (400.) Αλλ' οτε τόσσον άπήν, οσσον τε γέγωνε βοήσας : Ζ. (294.) Τόσσον άπό πτόλιος, οσσον τε γέγωνε βοήσας, Tanto ab urbe spatio, quanto vox ejus vociferantis exaudiri potest. Utitur Idein particip. γεγωνώε : ut II. (Λ. 275.) "Ηϋσεν δέ δια πρύσιον Δαναόϊσι γεγωνώε. Porro ut e κέκληγα fit κεκλήγω, ita. ΕΤ Γεγώνω ex hoc γέγωνα, praet. med. ΐη praesens transeunte. AfFert enim Eust. e Soph. τί γεγώνω; qui et in Pbil. (238.) p. 385. dicit, Γέγωνέ μοι παν τοϋθ' οπωε εΐδώ τιε εΐ, pro Α " ε'ιπέ μοι. Dicitur vero ΕΤΙΑΜ Γεγωνέω, eod. pror- " sus signif. quo γεγώνω. Od. Μ. (370.) Ο/μώξαί " δέ θεοϊσι μετ άθανάτοισι γεγώνενν : Ιοη. pro έγε- " γώνονν s. έγεγώνεον. Et II. Χ. (34.) μέγα δ' ο'ιμώ- " ξαε έγεγώνει: Et Μ. (337 ) άλλ'ο'ύπωε οι έην βώ- " σαντι γεγωνεϊν. Sic in Epigr. γεγωνεϊ σε φθίσθαι. " At Eur. (Hipp. 586.) γεγωνώ όπα. Rursutn Ηοπι. " γεγωνέμεν dicit, Ιοη. s. Dor. pro γεγωνεϊν s. γε- " γώνειν. II. Θ. (223.) γεγωνέμεν άμφοτέρωσε, i. e. " έξάκουστον βοξ.ν, Eust. Vernm et Xen. usus est, " licet ποιητικωτέρωε : Κ. ρ.,576. 'Εάν δ' έε. τάε άρκυε " έμπίπτη, ό άρκύωροε γεγωνείτω, Vociferetur, Cla- " mitet, s. Alta voce significet. Thuc. vero VERBO " Γεγωνίσκω utitur, derivato inde et eand. retinente " signif.: 7, (76.) p.. 260. Βονλόμενοε έπιπλεϊστoy " γεγωνίσκων ώφελεϊν: de Nicia, qui in praesenti " calamitate milites έθάρσυνέ τε καϊ παρεμυθεϊτο βοή " χρώμενοε έντονωτέρψ. Α priore autem γεγωνέω est " VERB ALE Τεγώνησιε, ή, Vociferatio, Altus clamor, " Plut. Reperitur vero ΕΤ Γεγωνο«, ό, (ή,) pro Alto Β " clamore enuntiatns s. Clarus, Ita pronuntiatus, ut " audiri et intelligi possit: ut γεγωνόε λόγοε, Philo : " qui et τρανήε dicitur et προφορικός. Itidemque " Hes. γεγωνον exp. μεγαλόφωνον, έξάκονστον: llt " γεγωνεϊν quoque έζάκουστον φωνεϊν et * μεγάλοφω- " νεϊν. At Γεγωναί, Eid. sunt al όμιλίαι. ΙΤΕΜ " Γεγωνοκώμη, Quae suis vociferationibus vicum im- " plet. Suidae enim γεγωνοκώμαι sunt γνναϊκεε αί " τάε κώμαε έμπιπλώσαι * βοήσεων. Itidemque Eust. " (909 ) et Etymologo. Hesycbio autem, γεγωνο- " κώμη est ή μέγα κεκραυγνϊα." [Gl. Γεγωνό» Audibilis. Γεγωνέω" Clamo, Audibilis fio Eur. Or. 1224. γέγωνέ τ' είς δόμους,*h σανίδα παίσασ', ή λόγουε πέμψασ έσω. Corai. ad Plut. Flamin. 465.: * Γεγωνάω, iesch. Sept. c. Th. 445. Schneidero susp. Γβγωνοι, Meleager 123. Dionys. Η. 1, 505. Philostr. V. A. 5, 9. Lucian. 2, 702. M\aa. V. H. 2,44. " Clem. Alex. Paed. 203. Orig. in Matth. 2, 6." Routh.Mss. "Βοήν ϊστησι γεγωνον, Antiph. ap. Athen. 450." Strong. Mss. Γέγωνον et γεγωνον, Lobeck. ad Phrynich. C Ecl. 120. * " Γεγωνύτερον έφθέγγετο, Atben. 622." Schweigh. Mss. Etym. Μ. * " Τεγωνοτέρως, Euseb. V. C. 3, 28." Boissonad. Mss. Γεγων/«ω, ^sch. Pr. 628. Eur. El. 808. Dio Cass. 817. 825. * Γεγων^έον, Pind.O. 2, 10. " Γεγώνω, Brunck. ad iesch. S. c. Th. 445. ad II. S. 469. Brunck. CEd. C. 214. Bergler. Alciphr. 282. Γεγωνέω, Meurs. ad Apoll. Dysc. 47. Teuch., Brunck. ad iesch. 1. c. Heringa Obs. 64. Valck. Hippol. p. 228. Musgr. 586. ad Moer. 114. Wolf. Proll. Hom. 208. Boissonad. Philostr. 378. Heyn. Hom. 5, 456. 6, 334. 6ll. Plato Hipp. p. 153. De constr,", Wolf. 1. c. 34. Γεγωνίσκω, Mcer. 114. et n.; Heringa Obs. 64. Wakef. S. C. 2, 76. Jacobs. Aniniadv. 53. Γεγωνόί, Koen.ad Greg. Cor. 234. Bergler. Alciphr. 382. ad Charit. 410. Jacobs. Anth. 6, 137. Antip. Th. 30. Boissonad. Philostr. 377. Dionys. H. 3, 1640. et n." Schaef. Mss. " Γεγώνω, jesch.pr. 193. 783. Γεγωνώϊ, Schol. Pind. Π. 4, 1. Γεγωνόϊ, Eur. El. 814. Τεγωνοκώμη, Eust. II. 870, 47. 50." Wakef. Mss.] " Άνπγεγωνέω, Re- D " clamo, άντιαγέω : unde aor. 2. vel praet. med. άν- " πγέγωνε, Reclamavit, Epigr." [" Toup. Opusc. 2, 207. Jacobs. Anth. 12,132." Schaef. Mss.] " 'Εγ- " γεγωνώϊ, Hesychio βοήσαε, Vociferatus." [* " Περιγεγωνώε, Sonorus, Diog. L. 5, 65." Wakef. Mss.] ΓΕΛΑΩ, άσω, et άσομαι. Rideo. Od. Σ. (110.) oi δ' άρα πάντες άνήϊζαν γελόωντες. Et ηδύ γέλασσαν, II. Β. (270.): Λ. (378.) ό δέ μάλα ήδύ γελάσσαε. Huic autem τψ ήδύ γελγν ορρ, puto γελφν χείλεσι ap. eund. Poetam, quod est eorum, qni Sardonium risum imitantur. At δακρνόεν γελφν vide in Δακρυόειε. Dicit autem Hom. et γελ ν επί τινι cum dat. pers., ut U. B. (270.) Ψ. (784.) pro Ridere de aliquo, i. e. de alicujus facto vel dicto. Soph, autem Aj. (79.) dicit είς εχθρούς γελ$ν, pro έπ' έχθροϊε, De inimicis, i. e. de infortuniis inimicorum. Quod alii interpr. Ridere inimicos, i. e. Irridere. Apud Eund. (Aj. 1042.) κακοϊε vel έτι-ί κακοϊι γελφν vertitur Ridere ob mala aliena, Insultare malis. Utuntur autem τψ γε-

2917 γεα [ρρ. 821 822.] γεα 2918 -λίρν et prosae scriptt. variis modis. Xen. Κ. Π. 1, (4, α imitatus est et qnidara Lat. Poeta. {" Jacobs. Antb. 4.) ΑVTOS eif) έαυτοϋ μάλιστα «γέλα. Lucian. τί γελςς', 8, 377 " Schaef. Mss.] Quid rides 1 Apud Euud. de Hist. scr. cum illo ήδύ, [* Γέλασις, f/, Lobeck. ad Phrynich. Ecl. 352.] Γελάσιμος, δ, ή, Ridicidus, Risu dignus. Lucian. (i ( 7.) Γελάσψα ijv πάντα καί μειρακιώδη, Phrynicb. tamen in VV. LL. scribit Att. γελοίου, ηοη γελάσιμόίι Μάλα ήδύ και ές κόρον γελάσονται. Apud Eund. «γέλασα sine adjectione, certa quadam loquendi forma dicitur pro Risum mihi cies, vel Ridiculum est quod dicis : ut, 'Εγέλασα έραστάς σν τηλικοϋτος &ν ; Iti Bud. Cum έπί autem juncto dat. interdum pers., interdum rei: ut, Γελώ έπί σοι, Xen. QEc. Sic Lttcian. (2, 904.) Τό θέατρον γοϋν &παν έγέλα έπ' αυτοίς. Cum dat. rei, Aristoph. Π. {799 ) έπί τούτοις άναγκάι3ειν γελφν. Lat. potias dicunt Rideo de hac re, quam Rideo de fe ; licet dixerit Cic., Qui risus hominum de te erat? At Gall. je me ris de cela, et je me ris de celui-lk. Γελώ cuin acc. Rideo, Irrideo. Naz. Γελώ σου καϊ τάς προαριθμήσεις. Et pass. cum gen., sed sub. ένεκα, pro Irrideri, Τελασθείην τής * συναριθμήσ ως. Εχ Eur. (Iph. Τ. 276.) affertur γελρν εύχαίς pro Arridere. Sed ap. Aristoph. Ν. (560.) όστις τούτοισι γελ? ηοη tam est Qui his arridet, quam Cui haec arrideut: est enim τούτοισι γελψ pro His oble- Β ctatur, His gaudet. Γελ^ν de inanimatis etiam dicunt poetae pro Splendere, Nitere, Renidere, Floriduin esse. Vide Hes. et Eust. Horatius itidem dixlt Domum ridere argento, sicut et Aureum lacunar renidere. " Γελόων, Ιοη. pro γελώ ν, ut όρόων et similia, " poetisinprimis familiaria." " Γελαΐν, ieol. pr'o " γελψν, Ridere." [Theocr. 7,156. 20, 1. ad Apoll. Rh. Τ. 1. p. 3S4. Ed. Schaef. " Aristopb. *I. 696. ~"Ησϋην άπειλαίς, εγέλασα φολοκομπίαις, Rideo fumos tuae jactantiae." Seager. Mss. " Eldik. Suspic. p. 6. Wakef. Eum. 563. Jacobs. Anth. 6, 299-8, 376. Markl. Iph. p. 128. Irrideo, Brunck. Phil. 1125. Musgr. Bacch. 840. Med. 1362.Brunck. Aristoph. 2, < 232. In lingua vetusta Splendeo, ad Herod. 360.404. Wessel. Diss. Herod. l65. Mitsch. H. in Cer. 114. Wakef. S. C. 3, 73. Proprie Niteo, ad Phalar. 308. Heiter aussehen, Glanzen, Heyn. Hom. 7, 685. De uiu poetico h. v., vide Wolf. ad Hesiod. 68. Heyn. 145. De mari, Bergler. Alciphr. 274. Jacobs. Anth. 12, 481. De terra, Ilgen. Hymn. 227. Brunck. Apoll. c R. 179. De fut., Lucian. 1, 539. 2, 15. 3, I89. Heindorf. ad Plat. Phaedr. 268. Hipp. 144. Γελάξω, Valck. ad Theocr. x. Id. p. 108. 123. ad Rov. 6l. De prosodia, Clark. ad II. A. 67. De constr., Abrescb. Lectt. Arist. 86. 98. 314. Bergler. Aleiphr. 210. ad Lucian. 1, 238. 257- Wyttenb. Select. 379. Cum gen., Wakef. Phil. 1125. Jacobs. Aniraadv. 218. Antistius 2. Gum dat., Iph. T. 276. Troad. 406. Wakef. Pfail. 1125. Brunck. Aristoph. 3, 27. Kuster. 111. Cum accus., Heindorf. ad Plat. Gorg. 92. Γελ$ν έπί τι, Zeun. ad Xen. Κ. Π. 176. πρός τινα, καθ' αυτόν, ad Charit. 283. Γ. όδμή, Ruhnk. Praef. ad H. in Cer. p. xii. et p. 7. ubi et de γ. όπί. Γ. αχρείο ν, Clark. ad II. Β. 269. ήδύ, Villois. ad Long. 200. Heyn. Hom. 6, 185. 'Εγέλασα, Lucian. Dial. 74. Γελάσεία»-, Valck. Phoen. p. 30. Γελάσσης, Agathias 62. et Jacobs. Γελόων, Epigr. adesp. 518." Schaef. Mss. " Cuni dat. pers., Aristoph. B. 696.: Γ. πλατύ, Cyrill. 225. Pass., cum έκ, Eur. (Med. 797.)" Wakef. Mss. * Γελοίωντες pro γελόωντες, Od. Υ. 390. γελφων pro γελόων, H 347. ubi al. γελώωιτεϊ et γελώων, sic ήβώων pro ήβάων, et sic T. 110.] [* Γέλαιμι, γέλαις, γέλαι, Mol. pro γελάω, Herodian. in Horto Adon. 206.] [* Γελάέω, άξω, Eust. Etym. M. " Valck. ad Rov. 6l." Schaef. Mss. Vide in Γελάω.] " Γελασείω, Ridere cupio s. gestio, verbum έώετι- " κόν," [Plato Phsed. 1, 64. " Cf. Bergler. Alciphr. 1, 13. n. 13." Boissonad. Mss. Vide Άγορασείώ. " Potter. ad Clem. 13. Bergler. Alcipbr. 56. Wyttenb. Ep. Cr. 41. Valck. PhcEn. p. 412. Thoin. M. 90. Plerson. ad Moer. 14." Schaef. Mss. " Eunap. 24."Wakef. Mss.] [* Γελάσκω, i. q. γελάω, Anal. 3, 287. " Epigr. adesp. 643." Schief. Mss.] Τέλασμα, τό, Risus. Apud iescb. metaph. Pr. (90.) ποντίων τε κυμάτων άνήριθμον γέλασμα : ubiv. Schol. Siinili metaph. Plut. (9, 752.) Καί βυθοίποταμών bia γελωσιν, Turn. iuterpr. Renident. Hanc metaph. dicere. [Lobeck. I. c. 227 : Parasiti nom., Plaut. Stich. 1, 3, 20. 4, 2, 50. nolo e Gelasimo mihi tfe catagelasimum. " Toup. Opusc. 2, 211." Scbaf. Mss.] Γελασίνος, δ, Risor, et q. d. Risitator, Qui velnt quandam ridendi artem factitat. Sic autem interpi. in ea signif., in qua de Democrito dicitur. Γελάσ?- νοι dicti sunt et Dentes qui in risu nudantur, quasi renidentes, οτι γυμνοϋνται γελωντων, inquit J. Poll. (2, 91.) Γελασί»Ό(, Rugae et velut sulculi, qui a ridenfibus in ore fiunt. Unde Martial. Nec grata est fi. cies, cui gelasinus abest. - " Apud Hes. legitur etiaft " Γελασηνός, in Γαγγαλίέεί et Γαγγ/oi." [cf.taxttθηνός, ινός. Alciphro Ερ. 39 cf.. Lucian. 5, 271. Των τοίς ίσχίοις ένεσφραγισμένων τύπων γέλφη ieliatl. V. Η. 4, 20.: * Γελασίνη, Anaxandrides Bekkefi Anecd. 1, 87 " Τελάσινος, (sic,) Jacobs. Antb. 10, 151. Γελασΐν&ϊ, Pierson. Veris. 93. Toup. Opuec. 2, 69. 99. Bergler. Alciphr. 191.Toup. EmendaL 2, 504." Scb?ef. Mss.] [* Γελάσ»ο«, ό, ij, Anal. 1,. 156. " Athen. 694."' Kall. Mss.] [*" Γελαστέον, Clem. Alex. 167." Kall. Msj. " D. R. ad Longin: 244." Scbaef. Mss.] Γελαστός, (r), όν,) Risa dignus ; ut έργα, Od. Θ. 307. [" Wolf. Praef. ad Hom. Od. p. vi. Ed t 2." Schaef. Mss.] CONTR. Άγέλάστοΐ, Risji minime dignus, sed indignatione, Suid. Act. szepe sumitur pro Risus expers ; ut άγέλαστον διαμείναντα et γ«λά σαντα, Athen. 14. ορρ.. Sic appellati fuerunt αγέλαστοι, ut Qui nunquam risissent, HeracHtui, Anaxagoras Clazomenius, Aristoxenus. Utitur Luciliug b. v. ap. Cic. de Fin. 5. Et άγέλαστο» Petra, cui insedit lacrymans Ceres, dum filiam quaereret: de qua lege Hes. et Suid. ac Schol. Aristoph.. [Gl. Ifiricus, Irrisibilis, Rudis. " Huschk. Anal. 199. Jacobs. Anth. 8, 305. Wolf. Praef. ad Od. p. vi. Bd. 2. Ruhnk. H. in Cer. 99. 200. Mitsch. 144.'' Scharf. Mss.] HINC ΆγελασΓΐ, Sine risu, Citra risuai. Plato Eutbyd. (271. Bas. 1.) " Dicitur et Άγελαύτείι pro tf quo perperam ap. Hes. άγελαστοϊ, qood exp. &vtv " τοϋ γελάσαι." [Άγελαστί, Lucian. 260. Άγελύστεϊ, Athen. 6, 17. Plut. 8', 900. " Herodian. Epimer. 257." Boissonad. Mss. " Valck. Adoniaa, p. 228." Schaef. Mss.] Ετ Άγελαοτία, Risus abstinentia. Vel, q. d. Carentia risus. ΙΤΕΜ Άγελαστέώ, Νοη rideo, Risus expers dego, Risu abstineo,htracl. Epist. Sciendum est autem Eust. γελαστός et άγέλασγοί ab inus. th. γελάσω deducere, quae deductio et in ceteris ejusd. formae derivatis valet. Γελαστής, δ, Risor, vel Irrisor, δ έπιγελών, Suid. [Soph. CEd. Τ. 1436. " Vakk. Adoniaz. p. 278." Schaef. Mss.] Γελαστόϊ, ύος, ή, Riaus. Callira. fl in Del. (324;) Παίγνια κουρίζοντι και Άπόλλώνι γελαστύν : ubl ΪΒversam puto particulam καί, ut sit παίγνια καί γελβστύν Άπόλλώνι κουρίζοντι. [" Cattier.'p. 29 Rubnk. Ερ. Cr. 132. Heringa Obs. 211. Valck-Herod. 4ί. ad Callini. 1, 205." Schaef. Mss.]» ' ΓελασΓίκόϊ, ή, όν, Ridendi facultate praeditus, q. d. Risibilis, act. signif. Sic hemo dicitur esse έωθν γελαστικόν apud Sextum Emp. et Porphyr. [Ad Schol. Apoll. Rh. T. 2. p. 126. Clem. Alex. Str. 8. p. 926. 927- " Ad Charit. 678." Sch»f. Mss. *T«- λαστικώς, Suid. ν. Γελασε/ovra, 1,470. " Pierson. ad Moer. 15. * Παγγέλαστο», Toup. Opusc. 2, 205." Schaef. Mss.] 1T Γέλωί, ωτος, δ, Risus : et γέλωϊ, ω, unde accus. γέλων, ap. Ηοηι.; sed et dat. γέλψ έκθανον, Od. Σ. (99 ) Prae risu mortui sunt: ut hyperbole Gall. Mourir de rire. Alii antem volunt γέλω per apoc. esse a γέλωπ. Q. (326.)"Ασβεστος h' &p έ ν ώ ρ τ ο γέλώί μάκάρεσσι θεοί σι. Alibi autem ωρτο γέλως, pro quo m prosa dicitur γέλως έγένετο. Et Od. Σ. τεύχειν yt- I

2905 ΓΑΡ [ρρ.817- - 8 2 2. ] λωτα, Risum alicui movere, Risnm praebere. Dicit Α et γέλωτα παρέχει» καϊ ευφροσύνη»: unde hausit Xen. γέλωπ εΰφραίνεσθαι. Sopb. autem (Aj. 382.) γέλωτα Άγειν pro Ridere. Est porro in prosa usitatissimnm illud γέλωτα παρέχειν, pro Risum movere,. Risura praebere. Xen. Κ, Π. 8, (4, 10.) "Οτι δννασαι και ψυχρός ων γέλωτα παρέχειν. Sic Lucian. Dicitur etiam, sed rarius, γέλωτα κινώ, quod ad verbura respondet Latino Risum moveo. Item γέλωτα παρασκευάζω,, Plato. Necnon γέλωτα ποιώ, Idem. Sed Xen. Κ. Π. 2, (2, 8.) paulo aliter dixit, Γέλωτα πειρφ ποιεϊν εμού. Sed et eum, de quo rident, s. quem irrident,. et derisui ac ludibrio habent, dicunt γέλωτα ποιεϊσθαι, sed frequentius τίθεσθαι. Herod. Γέλωτα με έθεν. Sie Γέλωτα τίθημι τήν σωφροσύνην. Dicitur et έν γέλωτι τίθεσθαι, interdum vero έν γέλωτι καϊ πβώιξ.. Et είς γέλωτα τρέπω, ad verbum Ιη risum verto ί Thu^. 6. Έ» γέλωτα έτρεπον το πράγμα. Pro eod. autem in VV. LL. legitur είε γέλωτα φέρω t Apud Xen. Κ. Π. 2. γέλωτα μηχανάσθαι, est Arte aliqna risnm elicere, q. d. Risum moliri. At κατέ- Β χειν γέλωτα Xen., quod est ad verbum Risum continere. Aristoph. autem (B. 45.) γέλωτα άποσοβήσαι ρκο Risum compescere, dixit: ad verbum Risum abigere: γέλωτα καταντλήσαί τίνος vide in Καταντλέω. Dem. (47.) minus usitata loquendi formula dixit, 'Επεϊ νΰν γε γέλωί έσθ' ώε χρώμεθα τοϊε πράγμασι: ut si Gall. dicamus, C'est pour rire, vel, Cest une moquerie, comme nous mauions les affaires. Β Γέλωί Σαρδόνιος, Risus Sardonius, vide ap. Erasm. Proverb. At Γέλωί πλατύε, Synesio Risus effusus. Γέλωί transfertur etiam ad maris serenitatem : de qua metaph. lege Eust. " Γέλων, ieoi.pro γέλωτα, " et Att. interdum," [Spitzner. de Versu Gr. Her. 167. ubi et de Ιοη. γέλω, cf. ad Apoll. Rh. Τ. l. p. 408. Ed. Schaef. Γέλωί πλατύς, πόλύε, Lobeck. ad Phrynich. Ecl. 471. * Γέλοϊ, ο, i. q. γέλωί, Od. Y. 346. Spitzner. 1. c. " Res risu et contemtu digna, Pem. 185. 435. 447-602." Seager. Mss. " Γέλωί, Heiudorf. ad Plat. Theaet. 362. ad Diod. S. 1, 434. Eur. Ion. 540. Wakef. 1191.,Tracb. 888. Jacobs. c Anth. 6, 386. 9, 309. Heyn. Hom. 4, l62. ad Moer. 406. Anton. Lib, 212. Verh., Valck. ad Chrys. 20. ad Herod. 468. Γ. πλατυε, πολύς, Herodian. 276. fitn.; Thom. M. 718. Μάντειοε, Lobeck. Aj. p. 266. De accus. γέλωτα, γέλων, Fischer. ad Palaeph. 127 et Ind. Moer. 108. et n., ubi et de accus. γέλα*, Brunck. Apoll. R. 203. Lobeck. Aj. p. 281. Γέλωτα παρέχειν τινϊ, Alcipbro l68. Γέλωτα ποιεϊσθαι τινα, Longus ρ. 131. Vill., Bast Lettre 118. Γέλωτα τίθεσθαι τινα, ad HeTod. 603. Schol. CEd. C. 1375. Έπί γέλωτι, ad Herod. 729. Composita e γ., Lobeck. Aj. p. 271 Γέλοϊ, Heyn. Hom. 4, 162. Koen. ad Greg. Cor. 286." Scbaef. Mss. " Γέλωί τινός, In aliquem, Plut. 1, 63. Plur., Simplic. 124." Wakef. Mss.] " Γέλωτϊνοε, Hesychio καταγέλαστοε." Γελωτοποιόε, ό, q, d. Risus artifex, Qui risum ciet, Qui facit aut dicit, quibus risum eliciat; ut PhiKppus γελωτοποιός in Xen. 4. et Atben. γελωτοποιός * Μανδρογένης, qui a Bud. exp. Scurra. Idem D γελωτοποιόε reddit Festivum acroaina, e Cic. [Gl. Scurra, Ridiculus. Polyb. 31, 4, 8. " Athen. 1., 28. Jacobs. Antb. 12, 165- * Γελωποιόε, Thonu M. 185." Scbaef, Mss.] Ετ Γελωτοπο«ώ, Risum cieo, s. excito, Dictis aut factis risum capto. Utitur Xen. ibid. Et Platode Rep. 10. (ρ. 3θ6.)Ό γάρ.τψ.λόγψ αυ κατεϊχεε έν σαντψ βονλόμενοε γελωτοποιεϊν, φοβούμενος δόζαν βωμολοχίας, τότε αζ άνίηε. Bud. γελωτοποιεϊν interpr. etiam Agere Scurram, vel Scur-. riliter agere : quam signif. habere puto in Plut. Polit. Praec. ubi de jocis loquitur, Μάλιοτα γάρ εϋδοκομεϊ τά τοιαύτα περϊ τάε Αμείψεις καϊ απαντήσεις' τό γάρ έκ παρασκευής και κατάρχοντα, γελωτοποιονντόε έστι. [" Τ. Η. ad Plutum ρ. 430. et ScboJ. Argum. Aristopb. Nub." Schaef. Mss. * " Γελωτοποιητέον, Cleni: Alex. 167. (196.)" Kall. Mss.] Et Γελωτοποίία, Artificiuni excitandi risus, Xen. 1. c. [4, 50. Lucian. 517. Demetr. * Γελωτοποίίκόε, ή, όν, UNDE * " ΓελωτΟποιϊκώς, J. Poll. 9, 1 ^9" Kall. Mss. * " Γελω- PARS XI. ΓΑΡ 2906 τόπονος, (ό, ή,) Theod. Prodf. Notit. Mss. Τ. 8. Ρ. 2. ρ. 195." Boissonad. Mss. *." Γελωτουργοϊ, (ό,) Const. Manass. Cbron. ρ. 85. (513.)" Kall. Mss.] [* Γελοωμιλία, ή, Anal. 2, 389. " Jacobs. Anth. 10, 147- WaRef. S. C. 3, 38." Schaef. Mss. " Ammon. 25." Wakef. Mss.] [*"Αγελωί, ωτος, ό, ή, i. q. άγέλαστος, Schneidero susp., aiferenti e Schol. Bourd. ad Aristoph. Θ. 3., et scribenti 'Αγέλωί, ηοη "Αγελωί. * Αντόγελωε, Philo J. 77 ] "Έκγελωί, Risus effusus, γέλωεάσβε- " στοε, VV. LL., quae ex Hom. afferuut, adduntque " πλατύε γέλωί, ex J. Poll. 8. Sed ap. J. PoII. inter " πλατύς γέλωί et έκγελωε interjectum est σαρδώνιοε " γέλω». Quod autem ad Hom. attinef, v. b. ap. " illum minime extare pnto: et hinc natum errorem " esse, quod, cum aliquis ap. eum legisset, έκ δέ " γέλωί ώρτ' άθανάτοισι θεοϊσιν, licet magis recepta " lecfio sit έν δέ γέλώε, falso crediderit praep. έκ " cum γέλω,ί esse jungcndam, cum deberet verbo " ωρτο adjungi." [j! Poll. 6, 199. * " Ήέΰγελωί, ad Hesych. 2, 560. n. 20." Dahler. Mss. * Κωμψδόγελως, ό, i. q. κωμωδός, Arial. 1, 421. " Jacobs. Anth. 7, 247." Schffif. Mss. * " Μισόγελωϊ, Α. Gell. 15, 21." Kall. Mss. " Valck. Phoen. p. 588., Diatr. 26. Jacobs. Anth. 9, 458." Scbaef. Mss. * Παλίγγελω, Schneidero perperam Παλιγγέλωί, Philo J. 4, 168. P. Παλίγγέλωτοί καί κωμικής χλεύης. * Πολύγελωι, Schol. Bourd. ad Aristoph. Θ. 3. Plui. de S. Ν. V. 552=22= Mor. 3, 227. Αίτούς τε σώφρονας τούς πολίτας καϊ φίλεργους έκ πολυγέλων καϊ λάλων κατασκενάσαντεε, ubi πολυγέλων Schaef. ad Dionys. Η. de Conap. Verb. 200. e πολύγελως derivat, at Schneider. Lex. e * Πολνγελοί. * Φιλοπολύγελως, Anal. 3, 112. " Misc. Lips. 9, 479 " KaU. Mss. " Ad Charit. 324. Macedon. 4." Schaef. Mss.] Πρηύγελως, Plar cidum ridens, Placido vultu ridens, [" Jacobs. Anth. 6, 120. 9, 188. 234. 291.; Animadv. 205. Marcus Arg, 18. Toup. Opusc. 2, 244." Schasf. Mss. * Ύβρίγελωε, Manetho 4, 280. 446. Lobeck. ad Phrynicb. Ecl. 679. " Ad Diod. S. 2, 453." Schaef. Mss. * Ύγρόγελωί, Phrynichus Bekkeri p. 67.] Φίλόγελωί, Zepbyri epith. in Epigr. Risus amans, Qui lubenter ridet. Aristot. Rhet. (2, 15.) Εναντίον γάρ τό όδνρτικόν τω φιλογέλωτι. [" Accus. sing. φιλόγελων, Athen. 261. Accus. plur. φιλογέλως et φιλογέλωτας, ibid." Schweigh. Mss. " Thom. M. 897. ad Moer. 75. Wessel. ad Diod. S. 1, 22. Φιλόγελω, Φιλογέλωτεί, Moer. 385. et η., ubi et de gen." Schaef. Mss.] 5Γ Γελοϊοί^ (α, ον,) Ridiculus, Risu dignus. Atlien. 6. Ύμϊν, φησϊ, πιστεύω, ότι τό ρηθέν γελοίο ν έστιν. Plato Symp. Καί τι έφη αυτόθι γελοίο ν παθεϊν. Et ut Lat. additur interdum Dictu cum Ridiculum, cum dicimus Ridiculum dietu : sic et είπεϊν cura γελοιότερον addidit Plato Apot. Dicitur autem γελοίος et de persona: estque γελοίος, Ridiculus, Qui aliquid risu dignum facit aut dicit. Γελοία vertitur aliquando Ludicra, Jocosa : unde et γελοία ορρ. σποι/- δαίοιε, ut Xen. Κ. Π. 2, (3, 1.) Sic Isocr. (1, 28.) Περί τά σπουδαία τοϊε γελοίοιε χαίρων. Interdum et γελοϊον sub3t. dicitur pro Joco, ut Plut. Polit, Praec. et alibi. Quinetiam ut γελοϊον dieitur aliquando Jocus, ita γελοίος Qui est jocosus, Facetus. Longin. (34.) "Ενθα μέν τοι γελοίος είναι βιάζεται καϊ άστεϊος, ού γέλωτα κινεϊ μάλλον ή καταγελάται. Suid. taraen γέλοιος proparoxytone vult scribi pro γελωτοποιοί. [" Sic Atlien. 26Ί. Sed vide etiam Schneid." Schweigh. Mss,] Γελοϊον etiam vocatur Quod ad ciendum risum aptum est: atque ita videtur et Hom. suo γελοίϊον usus esse, II. B. (215.) 'Αλλ' ο, τι οί εϊσαιτο γελοίϊον Άργείοισιν'Έμμεναι. Bud. ap. Plut. ένεκα τοΰ γελοίου interpr. Risus excitandi gratia. Sic et in VV. LL. πρός τό γελοιότερου redditur Ad risum magis, concitandum. [Γελοίοι, Gl. Joculax. Γελοϊον Ridiculum, Jocus. Aristoph. N. 1243. 'A. 1057. B. 6. 541. Ό. 99. " Plut. de Adul. et Amic. 68." Kail. Mss. Schleusner. Lex. in V. Τ. Γέλο<οϊ, γελοίος, Lobeck. ad Phrynich. Ecl. 227 ] Γελ^οί, pro Scurra, W. LL. ex Anthol.; sed cum φ ηοη babente 1 subscriptum, e Gazae sententia. [Γελοϊοί,.γελωοί, γελώοε, 8 Ζ

2921 ΓΕΛ [ρ. 823.] ΓΕΛ 2925? γελοίίοι, omnino ν. Barker. ad Etym. Μ. 1086 7. " Wyttenb. Ερ. Cr. 25. ad Timaei Lex. 66. Ammon. 36. (ubi et de accentu,) 128. Fischer. Ind. Palseph. Pbrynich. Ecl. 96: 190. Heyn. Hom. 5, 27. Conf. c. άναγκαίοι, ad Lucian. 2, 38. Γελοία iesopi, Bentl. Opusc. 73. Γελοιότερο* ειπείν, Heindorf. ad Plat. Apol. p. xviii. Γελοίο*, Γέλοιοί, Mcer. 109. et n.; ad Thom. M. 8. 185. 801. Koen. ad Greg. Gor. 9." Schaef. Mss.] Ετ Γελοιοκ, Ridicule, Luc. [Plato de Rep. 527- ; * " Γελοιοτέρω*, Hipp. 156." Schaef. Mss. * " Γελριολογι'α, (ή,) Athau. 1,137 " Kall.Mss. * Γελοιομελέω, a μέλος, Anal. 1, 240. "ad Hesych. 2, 1362. n. 20." Dahler. Mss. " Ruhnk. Ep. Cr. 118. Heringa Obs. 199. Leon. Tar. 77 " Schaef. Mss. * Γελοιοποιόϊ, ό, Schol. Ven. II. B. 59- * " Γβλοιοποιέω, Argum. Aristoph. Σ." Schaef. Mss. * Γελοιώδηι, Gl. Jocosus, Ridiculosus, Jocularis, " Schol. Eur. Or. 962. Schol. Aristoph. Π. 635. Schol. Lucian. Jup. Trag. 26." Boissonad. Mss. " Iren. 60. Schol. Nicandri 'A. 133." Kall. Mss. Epiphan. 1, 649. Schol. Plat. 148. Ruhnk., Eudocia 138. 147. Hesych. ν. Ευτράπελο. " Ruhnk. H. in Cer. 195. Mitsch. 166. Fischer. ad Palaeph. 128." Schaef. Mss. * Γελοιωδώ, Hesych. ν.'αστείο)!, Tzetz. ad Lyc. 805. p. 794. *Γελοιότηι, ή, Atben. 497 * " Άγέλοιοι, Athen. 408." Wakef. Mss.] " Παγγέλοιο, Omnino " ridiculus, Luc." [149. 176.180.733. 827-Plato de Rep. 2. p. 522. Plut. 7, 646. 8, 547- " Julian. 363." Wakef. Mss.] ΙΤΕΜ Σπουδογέλοιο, q. d. Cujus studium est ridiculum, e Strab. [16. " Steph. B. in Γάbctpa." Boissonad. Mss. Diog. L. 9, 17 p 348. HSt. " Jacobs. Proleg. Anth. 37." Schoef. Mss. *Ύπεργέλοιοι, Dem. de Falsa Leg. 227 ] Ετ Φιλογέλοιοϊ, Qui jocos et facetias amat, Qui libenter jocis utitur. Aristot.. Rhet. 1. Γελοιάίω, Ridicula s. Jocosa dico, Jocor. Plut. Apophth. Lac. Συνηγόρου δέ τινο! γελοία λέγοντο!, οΰ φυλάξη, έφη, ω ξένε, συνέχω! γελοιάζων, οπωι μή γελοίοι γένη, ώσπερ καί οί συνέχω! παλαίοντει, παλαισταί; [" Σκώπτειν καί γελοιάζειν, Aristarchus ap. Α- then. 2, 39 " Schweigh. Mss. Plut. 7,40. Η. Έτέρουι φασϊ γελοιάδειν άνω τήν σελήνην γήν ουσαν, ubi al. πελάζειν, Schneider. Lex.: Schleusner. Lex. in V. T. " Moer. 129. Tboin. M. 208." Schaef. Mss. " Julian. 306." Wakef. Mss.] UNDE Γελοιασμό, Jocatio, Plut. [Schleusner." 1. c. * " Τελοίασμα, Ruhnk. Ep. Cr. 214." Schaef. Mss. " Hes." Wakef. Mss.] Ετ Τελοιαστής, Jocator, Facetus. Basil. Ευτράπελοι καϊ γελοιασταϊ άνθρωποι. Greg. 'Αντί γελοιαστοΰ σύννονι, άντί καλλωπιστοϋ δυσείμων. Vide et Athen. 83. [Schleusner. 1. c. Dem. Olynth. 2. " Valck. O- ratt. 240. Thom. M. 208." Wakef. Mss.] Ετ Φίλογελοιαστήι, J. Poll. Qui jocatores amat, Qui facetis bominibus delectatur, Qui jocationem amat, Qui lubenter jocatur. [* " Γελοιαστόι, (ή, όν,) Const. Manass. Chron, p. 85. (512.) * Γελοιαστήριο, (α, ον,) Athan. 1, 88." Kall. Mss. * " Συγγελοιάζω, Simul jocor, vel scurror, Chrys. Hom. 123. T. 6. p. 979 Γυναιξϊν άσέμνοιι μή σνγγ." Seager. Mss.] [* Γελοιάω, i. q. γελάω, Hymn. ia Ven. 4 9 ήδΰ γελοιήσασα : cf. Od. Y. 347 ] Άναγελάω, Rideo, VV r. LL. Videtur tamen άνά intendendi vim babere. [Xen> Κ. Π. 5, 1, 9. 6, 1, 34. Lucian. 294. " Plut. 8, 948. Philostr. 192." Wakef. Mss.] Αιαγελάω, Derideo, Irrideo, cum accus. Lucian. Et διαγελώμενοι, Qui deridetur. Metaph. de serenitate et tranquillitate. Plut. (4, 175.) "Ωσπερ θαλάττηι τά διαγελώντα, καϊ τήν έν τψ ίλαρψ κεκρυμμένην δεινότητα τοΰ ήθουι καταμαθών Κικέρων κ. τ. λ. Theophr. Η. Ρ. 8,94. Αιαγελώσηι δέ τήι ώρας, itidem ad Tranquillitatem referens, Vere jam adulto et tempore mitescente, Bud.: C. P. 2. διαγελώσαν ήμέραν dixit : alibi, Αιαγελώντοι ήδη τοΰ άέροι, ubi Gaza, Ccelo jam iudulgente. Vide et Γέλασμα. [" Eur. Bacch. 272.322." Seager. Mss. " Ad Plut. 4, 93. Reisk." Schaef. Mss. " Perluceo, Eust. Ism. I89. Plut. 9, 742. De ortu diei, Heliod. ieth. init. De mari, Plut. 4,175." Wakef. Mss.] Έγγελάω, Irrideo, Illudo : cum dat. έγγελφν τινϊ, llluder&alicui. Eur. Med. (1362.) ή ν συ μή 'γγελ^ι. [Καθ' ήμών, Α Soph. CEd. C. 1339-: αυρα έγγελωσα κΰμασι, Athen. 474. Apoll. R. 3, 64. Schleusner. Lex. in V. τ! " Spph. Antig. 551. Pierson. Veris. 129 Eldik. Suspic. 6. Brunck. Soph. 3, 508. Husehk. Anal. 268. Porson. Hec. p. xxviii. 74. Ed. 2. Med. p.42. κατά τίνος, Lobeck. Aj. p. 376." Schaef. Mss ] SBO 'Επεγ. γελώ, usitatius et significantius est pro Illudo, In sulto. Soph. Aj. (989 ) Φίλοϋσι πάντες κειμένοίς>έπεγ. γελφν. Sic Plut. Έπεγγελώντες αΰτφ οί εχθροί. Item cum praep. κατά habente suum gen. ap. eund. Soph. ibid. [969. Πώ$ δήτα τοΰδ' f έπεγγελφει* άν κάτα; Vide Porson. Praef. ad Hec. p. xxxi. Ορρ. 'A. 2,' 303. " Xen. Κ. 'A. 2, 4, 15." Seager. Mss.» Eldik. Suspic. 6'. Jacobs. Anth. 11,206.; Animadv. 242. κατά τίνος, Lobeck. Aj. p. 376." Scbaef. Mss." Quint. Sm. 14, 396." Wakef. Mss. * " Κατεγγελάω, {Derideo,) Euseb. Η. E. (10, 3.) p. 375." Kall. Mss.] 'Εκγελάω, Risum effundo s. en^itto, In risum e- rumpo. Hesiod. (1, 59 ) b' έγέλασσε πατήρ ανδρών τε θεών τε. Et.Od. Σ. (35.) Ήδυ δ' άρ* έκγελάσαι Β προσεφώνεε μνηστήρεσσι. [" Eur. Tro. 1184. ένθεν έκγελφ φόνος, Unde erumpit cruor." Schweigb, Mss. Schleusner. Lex. io V. T. " Wakef. S. C. 1, 137.; Eum. 563." Schaef. Mss. " Plut. 2, 149." Wakef. Mss. Κϋμα έκγελών, Plato de Rep. 5, 18.] ; 'Επιγελάω, Arrideo. Xen. Άπολ. (28.) Τόν δέ λέγεται καταψήσαντα αΰτοϋ τήν κεφαλήν ειπείν, καϊ άμα έπιγελάσαι. Item pro Illudo, Insulto, ut Lucian. Όσγε και επι γελςί αΰτοϊς έφεστώς. Apud Eund. Έπιγελφ το Σαρδώνιον. At έπιγελφ τό κϋμα, ap. Aristot. Probl. redditur e Gazae interpr. Fluctns superfringitur. [Gl, Irrideo. Στόματα έπιγελώντα, Strabo 11. ρ. 420. S. " Plut. Mor. 1, 103." Seager. Mss. " Thom. M. 845. Epigr. adesp. 40. Jacobs. Anth. 12,403; Valck. ad Amtnon. 57. Animadv. 82." Schaef. Mss. "'Ewγελόω, Callim. H. in Diau. 149. (Θεοί δ' έπϊ πάντα έκείνψ "Αλληκτον γελόωσι.)" Wakef. Mss. * " 'Επιγελαστήι, Hesych. 1,1346. η. 15." Dahler. Mss." Vaick. Adoniaz. ρ. 278.; Animadv.ad Ammon. 82." Schaef. Mss.] Καταγελάω, Irrideo, Derideo, cum gen. vi prap. C κατά. Xen. Τών ποιοΰντων ταϋτα κατ αγελών. Herod, tamen cum dat. Et Καταγελώμαι, Irrideor, Ridi culus sum. Plato de Sanct. -'Αλλά τό μέν καταγελασθήναι 'ίσωι ουδέν πράγμα : de Rep. 1. Καταγελάμε νοι μϋθοι, Ridiculse fabulae. [Gl. Derideo. Καταγελω τοϋ παρασίτου κόλακοι' Derideo asserulam. Κατεγε'λα' Irrisit. Κατεγέλασα' Irrisi. Καταγέλασον' Ridiculare. Κ αταγελασθείς Derisus. " Κ αταγελώμαι, med., sensu act., Plato Menex. 4. Gottleb." Boissonad. Mss. Schleusner. Lex. in V. T. Thuc. 3, 83. " Fischer. ad Weller. G. G. 2, 190. Heiudorf. ad Plat. Charm. 115. ad Herod. 214. 318. 511. 595. ad Lucian. 1, xxxii. Couf.c. κατελαΰνω, Kuster. Aristoph. 215. Fut., Plato Hipp. 152. Καταγελρν φημϊ, Heindorf. ad Gorg. 119." Schaef. Mss. " Cum dat. pers., Herod. 3, 155." Wakef. Mss.] Ετ Κατάγελω, Irrisio, Derisio. Xen. Et Aristoph. (Ί. 317.) ώστε κατάγελων ΤΙάμπολυν τοις δημόταις και τοίι φιλοα παρασχέθειν. Synes. Ούκουν έπϊ καταγέλωτι ειπείν, Νοη animo irridendi. [" Theophil. ad Autol. 3, 6. fiue." Routh. Mss. D Plato Critone 5. Ό. κ. τής πράξεως. Glossae : * Karctγελωί Ridiculus, Derisus. I. e. κατάγελως, 6, ή, adj., ηοη ό, subst. ut Xen. 1. c. Aristoph. 1. c. et 'A. 75 Plato l. c.:.escli. Ag. 1272. Τί δήτ έμαυτή! καταγέλωτ' έχω τάδε; ubi perperam Biomf. κατα γέλωί, ηοη κατάγελωϊ, in Glossario suo scripsit, " Jacobs. Antb. 6, 142. Proleg. 37. De accus., ad Mcer. 108. * Κατάγελα, Brunck. Ari$toph. 3, 83." Schaef. Mss. " Κατάγελωϊ, Synes. 81. Diog. L. 504. Dio Cass. 540. Gen. Καταγέλως, Philostr. 349. * Κατάγελοί, Ridiculus, Plut. 2, 664." Wakef. Mss. * Καταγέλασιι, ή, TJNDE * Καταγελάσιμοϊ, ό, ή, vide Τελάαιμοι ] " Καταγέλασμα, τό, Derisus, J. Poll. 6, c. 4.ap. " Poetas legi dicit τής θαλάττηι: sed diversa signif.: " eo forsan, quo Lucr. Subdola quum ridet placidi " pellacia ponti." [Cf. Γέλασμ α. * " Καταγελαβτι)ί (ό,) Hes. ν. Βέλαϊ." Boissonad. Mss. " Derisor, Chr^s. in 2 ad Thess. Serm. 5.T. 4. p. 245. Ό άνήρ, έάν η φιλόσοφος καί καταγελαστής ζημίαι, καί έκείνψ παραμυθείται καϊ πείθει φέρειν γενναίωι." Seager. Mss.

2923 ΓΑΛ [ρρ. 823 824.] ι * Καταγελασπκόί, ή, όν, Schol. Aristopli. Θ. 852.] Α " Καταγελαστικώς, Deridendo, vel Derisorum more, " J. Poll." " Καταγέλαστος, ό, ή, Ridiculus: h. e. " In derisum incurrens, Qui derideri solet, aut etiam " Derisione dignus. Plata Symp. Φοβούμαι περί των " μελλόντων ρηθήσεσθαι, οϋ τι μή γελοία ε'ίπω, άλλα " μή καταγέλαστα. Plut. Lycurgo, Χορείας χορεύειν " καταγελάστους, Choreas ridiculas. Isocr. Helen. " Enc. Καταγελαστύτατον πεπονθέναι: ut Plut. Ca- " millo, ΚαταγέλασΓΟί, νπό των έχθρων γενόμενος. " Ut vero aliquis καταγέλαστόν τι πάσχει, et καταγέ- "λαστος γίνεται, ita aliquis aliquem ποιεί καταγέλα- " στον. Plato Apol. Socr. Καταγέλαστόν τήν πόλιν " ποιεϊν. At Aristoph. Ν. (849.) καταγέλαστος εΐ, " Ridiculus es." [Gl. Deridiculus, Derisus, Irrisus. Schleusner. Lex. in V. T, " Chrys. in 2 ad Tim. Or. 4. Εί δέ δοκώ σοι άπιστα λέγειν καί καταγέλαστα, σν κατ/αγέλαστος εΐ, γελών τά μή γέλωτος άξια." Gataker. Mss. " Wyttenb. Ερ. Cr. 25." Schref. Mss. " Glem. Alex. 195." Wakef. Mss.] " Καταγελάστως, " Ridicule, iescbin." [' adv. Tim. p. 30. Tauchn., et Β ρ. 46. Plato Theage 12.' Boissonad. Mss.] " ut et " Xen. κ. βιώσεται." [* " Άκαταγέλαστος, (Νοη deridendus,) Theophil. ad Autol. 1, 17. (77.)"-Kall. Mss. " ΈγκαταγέλασΓο», Qui irridetur, Ridiculus, iesch. " C. Ctes. τήν πόλιν ποιών," [ab * Έγκαταγελάω : cf. Plat. locum, quem adduxit Noster ν. Κα-αγέλαστος.]. " Ενκαταγέλαστος, Derisu facilis, aliis Ridi- " culus, Contemnendus." [* Έπικαταγελάω, Sext. Emp. M. 2, 68. p. 300.] " Τίροσκαταγελάω, Insu- " per irrideo," [Athen. 508. " Julian. 162." Wakef. Mss. * ΤΙροσκαταγέλαστος, ό, ή, Longue 2. ρ. 46. Vill. * Ύπερκαταγελάω, UNDE * "Υπερκαταγέλαστος, JEsch.c. Ctes. 302. Plut. p. 4. * " Ύποκαταγελάω, (Intus derideo,) Arrian. in Epict. 4, 6. p. 614." Kall. Mss. * Περιγελάω, et ap. Epiphan. 1, 458. * Περιγέλαστο», ό, ή.] Προσγελάω, Arrideo. cum accus. vi praep. Eur. ]VJed; (1162.) "Αψυχο ν εΐκώ προσγελώσα σώματος, Arridens imagini in speculo. [Cum dat. et accus., Lobeck. ad Phrynich. Ecl. 463. " Valck. ad Tbeocr. x. Id. p. 94. Herodian. 470. et n., Musgr. Med. c 1. c. Valck. Hippol. p. 256. ad Herod. 420. Tbom. M. 746. Wakef. Eum. 253. Abrescb. ^Esch. 2, 36. Arcbias 20. Porson. Med. p. 82." SchaEf. Mss. " Splendeo in, Eust.Isni. 282." Wakef. Mss. *Ένγγελάω, Gl. Corrideo. Eur. Erechth. 22. " Chrys, Hom. T. 6. p. 966. Σννεσθίεις, καί συμπίνειφ καί σνν* ομιλείς, καί συγγελόίς ατάκτως." Seager. Mss. "Valck. Callim. 262." Schaef. Mss. " Σνγγελόω, Anthol." Wakef. Mss. * " Ύπογελάω, Const. Manass. Chron. p. 3. 5. 101." Boissonad. Mss. " Eust. 120, 23." Seager. Mss. " Polemo 224." Wakef. Mss.] ΓΑΛΗΝΗ, ή, Serenitas, Tranquillitas. Od. E. (452.) Καί τότ έπειτ άνεμος μέν έπαύσατο, ή δέ γαλήνη "Επλετο νηνεμίη : Κ- (94.) λενκή δ' ήν άμφι γαλήνη. Et κύματος γαλήνη, Plut, Ταλήνην Eust. accipit etiam adv. pro γαληνώς, Od. Η. (319.) οι δ' έλόωσι γαλήνη ν. Ceterum ηοη probo illius deriv. a γάλα : maloque a γελάω, ut dicatur γαλήνη quasi γελαήνη. Sic Oyid. risum vultui sereno tribuit, Ridetvultu fortuna sereno. Sciendum est autem γάλήνην nietaph. etiam D dici de Serenitate vultus et hilaritate: quo utitur modo Plut. Γαλήνη, Plum^ago. Vide Hes. " Γα- " λήνην, Tranquille, pro γαληνώς, VV. LL." " Γελή- " νη, Mo\. pro γαλ." \Γαλήνη, Hesychio τό έπιπολάζον έν τί} μεταλλείφ τον άργνρού χωνενομένου. Plin. 33, 6. ; Cum vena plumbi, Galenam vocant, quae juxta argenti venas plerumque reperitur: 34, 18. Est et molybdaena, quam alio loco Galenam vocavimus, vena argenti plumbique communis. " Jacobs. Anth. 6, 86. 9, 233-4. 10, 384. 405. 11, 151.266. 12, 187. Timo Phlias. 44. ad Phalar. 308. Thom. M. 845. Cattier. 64. Ruhnk.Ep. Cr. 109. Bergler. Alciphr. 2. Noraen meretricis, Heringa Obs. 211." Schaef. Mss.] Γαλήνιος, (ά, ον,) Ser^nus, Tranquillus : ut πέλαγο», Lucian. (1, 130.) ubi tamen veretur Bud. neleg. γαληνιών. Metaph. Eccl. Hist. 2. Γαληνίω βλέμματι, Yultu sereno. Ετ Γαλ^νιαΐο», itidem Serenus, Bud. [A Schneidero non agnoscitur; extat tamen ap. " Cotelier. Eccl. Gr. Monum. T. 4. p. 223." ΓΑΛ 2924 Schaef. Mss.] Γαλ^νιάω, Serenus sum, Tranquillus sum; ut θάλασσα γαληνιώσα, in qua est γαλήνη. Greg. metaph. γαληνιώντι νόψ. [Ορρ. Κ. 1, 115. " Belin. ad Ορρ. 1, 212. Pierson. Veris. 93. Toup. Opusc. 2, 70. Jacobs. Anth. 6, 86. 10, 287-12, 186. Gronov. Obs. 636." Schasf. Mss.] " Γαληνιόων, Ιοη. dialysi " vocalis circumflexae pro γαληνιών, a γαληνιάω : " unde γαληνιόωντες, Epigr. Serenati, Tranquilli." [Proclus H. in Minervam.] " Γαληνάω, pro ιάω, " Suid." [* " Γαληνιάζω, Hippocr. 369. Μετά τό γαληνιασθήναι τήν ψαντασίαν, Simpl. ad Epict. 73." Schneider. Lex. Themist- p. 17 * " Άπογάληνιάω, (Placidum reddo,) Democr. in Fabricii Bibl. Gr. 4, 335." Kall. Mss.] Γαλ?;νι5ω, q. d. Serenesco, Serenus fio, Tranquillor : τό γαληνίζον τής θαλάττης λενκόν. [Eur. Fr. Inus 68. ρ. 472. Hippocr. 369, 52. Athen. 421. " Valck. Diatr. 178. Thom. M. 298. 604. Wakef. Herc. F. 1051. Pbil. 1334." Schaef. Mss. * Γαληνισμός, ό, Diog. L. Epicuro 83.] Ετ Διαγαληνίζω act. et metapli. Sereno, Tranquillo. Aristoph. (Ί. 646.) Τών δ' ευθέως πρόσωπα διεγαλήνισεν. [Ετ * Έγγαληνί ω, Diog. L. 10, 37 τφ βίφ.] Γαληναία, poet. pro γαλήνη, ut σεληναία pro σελήνη, Eust. [Callim. Ερ. 5, 8. a * Γάληνάΐος, α, ον, " Voss. Myth. Br. 1, 152. ad Charit.600. Philodem. 24. Jacobs. Anth. 12, 186. Γαληναία, Berglei^. Alciphr. 3. ad Charit. 599. 736. Γαληναίη, Jacobs. Anth. 7, 283. 8, 329. 10, 384. 405. Lobeck. Aj. p. 287 " Schaef. Mss. " Ορρ. Ά. 1, 460. Apoll. R. 1, 1156. Γάληναϊος, Arat. D. 33. 263. * Γαληναίως, Schol. Od. H. 319" Wakef. Mss.] " Γαλήνεια, (ή,) Tranquillitas. Γαληνεία χρησάμε- " νοι, Tranquilla fruentes consuetudine, VV. LL., " sed metuo, ne error subsit," [imo respicitur Eur. Iph. A. 546.: vide et Hel. 1474. Herc. F. 402. ubi perperam ταλανίας: " Musgr. ibid. Wakef. 1051. Schaef. Mss.] Γαληνός, (ό, ή,) i. q. γαλήνιος, et frequentius, Serenus, Tranquilius. Lucian. Γαληνά Άπαντα έστω. Et metaph. Plato Axiocho, Γαλανό» δέ τις καί κακών άγονος βίος. Sic Plut. Eis γαληνότερον σχήμα βίον μετελθών, Ad hilariorem vitara transiens, Bud. [Gl. Tranquillus. Γαληνότατος- Serenissimas. Eur. Or. 281. έκ κυμάτων γαλήν' ορώ, Iph. Τ. 345. είς ξένους Hec. 116θ. προσψθέγματα γαληνά. Schleusner. Lex. in V. Τ. " Ad Phalar. 308. Pbrynich. Ecl. 68. Jacobs. Anth. 11, 266. Έκ κυμάτων, Huschk. Anal. 239." Schaef. Mss. " ^Elian. Η. A. 535. Heliod. ieth. 132. Lucian. 1, 653. Leon. Tar. 41. PJut. 2, 8. De oculis, Joseph. 1027- * Γαληνώς, Diog. L. 573. Schol. Ορρ. 'A. 5, 157 " Wakef. Mss. Γαληνός, Celeberrimi Meciici nom., unde * Γαλήνειος, ό, ή. et * Γαλήνειον, τό, Trall. 7 ρ. 117 ] HLNC Γαληνότης, Serenitas, e Luciano. [" Brunck. Anal. 2, 77." Schaef. Mss. Glossae: Γαληνότης Serenitas, Tranquillitas.] Ετ Γαληνόω, Sereno, Tranquillo, Plut. Caesare, Καί γαληνώσας τό πρόσπιπταν ρεϊιμα, [Gl. Tranquillo.] Γαληνής, (ό, ή,) item pro γαληνός, forma, qua σαφηνής, Bud. ea citat ex Arist. : incertum autem an ex Aristoph., an ex Aristot. [* " Γαληνόμορφος, (ό, ή,) Jo. Damasc. Acrost. in Pentec. 12." Kall. Mss. * " Γαληνοποιός, Gronov. Obs. 635." Schaef. Mss. " Hes." Wakef. Mss.] [* Δενδρογάληνος, Geop. 5, 2, 10. * " Ενγάληνος, Const. Manass. Chron. p. 99. 108. 111." Boissonad. Mss. Lycophro 10. 20. " Schol. ^Esch. Pr. 178." Wakef. Mss. *Ενγαλήνως, Schol. Apoll. R.4, 1776. * Καλλιγάληνος, Eur. Troad. 837. " Subst., Victoria, Herc. F. 178." Wakef. Mss. * " Παγγάληνος, Epigr. ante Cocchii Cbirurg. vett. p. 36. Theodos. Diac. Expugn. Cretae Acroas. 5,47."Boissonad.Mss.] [* Γάληνίδιον, Gl. Tranquillum.] Γαλερόϊ, i. q. γαληνός, Etym. Hes, Eust. e Paiis. Lex. " INDE Γαλερωιτόϊ, (ό, ή,) Qui est γαλερός τόν " άπα, Serena facie et hilari; (γαλερός η. Hesychia " γαληνός, ιλαρός, εύδιος :) Etymologo ό γαλερόν καί " έπιτερπές βλέπων." [Anal. 1, 213. πίνωμεν * γα- " λερώς. " Jacobs. ad Tbeocr, 80. Anth. 7, 28.